Την ώρα που η Ελλάδα βυθίζεται μέρα με την μέρα στο... χάος σε όλα τα επίπεδα, με τομείς όπως η παιδεία να παραπαίουν, οι πρόσφυγες φαίνεται πως βρήκαν τη λύση και σε συνεργασία με τη δημοτική αρχή του τόπου δημιουργώντας ένα αυτοσχέδιο σχολείο!
Κάτι τέτοιο συνέβη στο Κέντρο Προσωρινής Φιλοξενίας και Αιτούντων Μετεγκατάστασης στα Διαβατά, με τα παιδία ηλικίας από 6 έως 12 ετών, που μένουν εντός αυτού να συγκεντρώνονται καθημερινά στον χώρο, μέχρι της 9:30 π.μ για την καθημερινή τους δημιουργική απασχόλησή.
Δάσκαλος τους είναι ο Νιχάντ Ιμπραχήμ, που επίσης ανήκει στη συνομοταξία τους αλλά μένει μόνιμα στη Θεσσαλονίκη, ο οποίος τους καθοδηγεί και τους συντονίζει, ελέω των γνώσεων και της μεταδοτικότητας που έχει...
«Σε κάθε περίπτωση, νιώθουν ότι κάθε μέρα έχουν κάτι να περιμένουν. Αυτό τους δίνει νόημα, τους παρέχει ένα αίσθημα ασφάλειας και αυξάνει την ψυχική τους ανθεκτικότητα για να μπορούν να αντέξουν, τόσο τον πόνο που έζησαν μέχρι σήμερα σε συνθήκες πολέμου και αναταραχής, όσο και το μεγαλύτερο πόνο που προκαλεί το γεγονός ότι δεν ξέρουν τι τους περιμένει αύριο. Η ανταπόκριση των παιδιών είναι μεγάλη. Δείχνουν ότι έχουν όρεξη, ότι ανακαλύπτουν τον κόσμο και όλο αυτό είναι πολύ συγκινητικό».
Αυτά είναι τα πρώτα λόγια του Ιμπραχήμ, με καταγωγή από τη Ναζαρέτ της Παλαιστίνης (ασκεί το επάγγελμα του εκπαιδευτικού ψυχολόγου και οικογενειακού συστημικού ψυχοθεραπευτή) ο οποίος σε συνεργασία και με την αντιδημαρχία κοινωνικής πολιτικής του δήμου Θεσσαλονίκης, έχει αναλάβει τον συντονισμό της διαχείρισης του ελεύθερου χρόνου των παιδιών.
«Η αρχική ιδέα ήταν να απασχολήσουμε τα παιδιά γιατί έχουν πολύ ελεύθερο χρόνο και να δημιουργήσουμε δομημένες δραστηριότητες, ώστε να δώσουμε νόημα στην καθημερινότητά τους» επισημαίνει ο Ιμπραχήμ και διευκρινίζει ότι ο ίδιος, μαζί με ακόμη έξι άτομα, ειδικούς και εθελοντές, απασχολούν καθημερινά, από τη Δευτέρα έως την Παρασκευή, από τις 9:30 έως τις 12:30, περίπου 240 παιδιά που κατανέμονται σε ομάδες. Όπως λέει, για να γίνει κάτι τέτοιο δεν χρειάζονται πολλά χρήματα, αλλά λίγη φαντασία και καλή σχέση με τα ίδια τα παιδιά.
«Οι άνθρωποι εκείνο που θέλουν είναι να νιώθουν ότι είναι σημαντικοί, ότι κάποιος νοιάζεται γι αυτούς, ότι είναι άνθρωποι και όχι ζητιάνοι. Για μένα τα προσφυγόπουλα είναι τα αφεντικά μας. Εκείνα μάς δίνουν τον ρόλο μας. Αν δεν υπήρχαν εκείνα δεν θα υπήρχε λόγος να βρισκόμαστε και εμείς εκεί» αναφέρει και υπογραμμίζει ότι τα μαθήματα γίνονται στα αραβικά, τα περσικά, τα ελληνικά και τα αγγλικά. «Κάθε μέρα είναι μια γιορτή» τονίζει και δεν παραλείπει παραλείπει να επισημάνει ότι η συμμετοχή των παιδιών σε αυτές τις δραστηριότητες αυξάνει το αίσθημα του σεβασμού που αναπτύσσεται ανάμεσά τους.
Το ενδιαφέρον, όμως, για τη δημιουργική απασχόληση των παιδιών των προσφύγων στα Διαβατά διαρκώς μεγαλώνει και όπως αναφέρει στο ΑΠΕ-ΜΠΕ η κοινωνική λειτουργός από το «Χαμόγελο του Παιδιού» Μαρία Σπανού, υπάρχει ένας μεγάλος αριθμός εθελοντών που επιθυμούν να ενεργοποιηθούν σε αυτόν τον τομέα. «Βρισκόμαστε σε διαρκή επικοινωνία με τους υπεύθυνους των κέντρων φιλοξενίας προσφύγων στα Διαβατά της Θεσσαλονίκης, το Χέρσο και τη Νέα Καβάλα του νομού Κιλκίς» σημειώνει η κ. Σπανού και γνωστοποιεί ότι σχεδιάζεται και για το Κέντρο των Διαβατών η διοργάνωση δραστηριοτήτων από εθελόντρια, η οποία διατηρεί μία σχολή κλόουν. «Κάτι αντίστοιχο έγινε την προηγούμενη εβδομάδα στο Χέρσο. Εκεί, πάνω από 300 μικρά προσφυγόπουλα, όχι απλώς έπαιξαν, αλλά συμμετείχαν σε ένα πολύωρο παιδικό πάρτι που στήθηκε σε μία σκηνή» σχολιάζει.
Αξίζει να αναφερθεί πάντως πως η αντιδημαρχία κοινωνικής πολιτικής του δήμου Θεσσαλονίκης δεν έμεινε μόνο στα βασικά, αλλά συνεχίζει την οργάνωση της δημιουργικής απασχόλησης παιδιών και εφήβων στα Διαβατά, με το Δήμο να συγκεντρώνει και να προσφέρει καρεκλάκια, τραπεζάκια και παιχνίδια από τους δημοτικούς παιδικούς σταθμούς, ενώ από το Δημοτικό Βρεφοκομείο «Άγιος Στυλιανός» προσφέρθηκαν στρώματα, κουβέρτες και σκεπάσματα, παιχνίδια, ρούχα και υποδήματα.
Παράλληλα, το Κέντρο Προσωρινής Φιλοξενίας και Αιτούντων Μετεγκατάστασης στα Διαβατά έχει δημοσιοποιήσει λίστα ειδών που είναι απαραίτητα για χρήση από παιδιά. Σε αυτήν περιλαμβάνονται σακίδια για τη συγκέντρωση των πραγμάτων των παιδιών, βιβλία για τη δημιουργία μίας βιβλιοθήκης (σε αραβικά, φαρσί, ουρντού, σε οποιαδήποτε κουρδική διάλεκτο και σε απλά αγγλικά), περιοδικά με ποικίλη θεματολογία (π.χ. φύση, χόμπι, αθλήματα, οχήματα), μπάλες (μπάσκετ, ποδοσφαίρου και βόλεϊ), μικρές εστίες ποδοσφαίρου για τη δημιουργία δύο μικρών γηπέδων, δύο κονσόλες Play Station που θα διαθέτουν σύνδεση σε τηλεοράσεις, δύο τραπέζια πινγκ πονγκ, διχτάκια και αρκετές ρακέτες και μπαλίτσες, επιτραπέζια ποδοσφαιράκια, συσκευές DVD player, ταινίες σε DVD που είναι κατάλληλες για παιδιά και έχουν υπότιτλους σε αραβικά, φαρσί, ουρντού ή κουρδικές διαλέκτους, νήματα και κουβάρια σε έντονα χρώματα για τη δημιουργία διακριτικών βραχιολιών για παιδιά, χρωματιστό χαρτί Α4 και υλικό εκμάθησης ξένων γλωσσών, κυρίως αγγλικών και γερμανικών. Επίσης, χρήσιμα είδη που ζητούνται είναι χάρτες, παγκόσμιοι ή ευρωπαϊκοί, για τους τοίχους, δύο στεγνωτήρια ρούχων, φυτά σε γλάστρες, διακοσμητικά και πόστερ για τους τοίχους.
Σίγουρα, πρόκειται για μία ρηξικέλευθη πρωτοβουλία από τους αρμόδιους φορείς, αλλά κανείς δεν μπορεί να παραλείψει τα εύλογα ερωτήματα τα οποία μοιραία γεννιούνται και μας κάνουν να σκεφτόμαστε πως εφόσον η κινητοποίηση απέδωσε καρπούς στο προσφυγικό ζήτημα, τότε γιατί χιλιάδες τρύπες παραμένουν ανοικτές στα Ελληνικά σχολεία. Μήπως εκεί οι χειρισμοί δεν γίνονται με τον ίδιο ζήλο από τις εκάστοτε δημοτικές αρχές; Ρητορική ερώτηση...
πηγή
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
...έκανες κου πε πε;