Έχοντας δει τα περισσότερα αξιοθέατα της Πόλης, ξεκίνησα να επισκέπτομαι μέρη λιγότερο τουριστικά μα το ίδιο ή και περισσότερο εντυπωσιακά. Έτσι λοιπόν ένα πρωινό Σαββάτου, επισκέφτηκα την Ξηροκρήνη-Kuruçeşme και συγκεκριμένα την εκκλησία του Αγίου Δημητρίου. Ευτυχώς που επέλεξα εκείνη την μέρα, γιατί μόνο τα Σάββατα διεξάγεται Θεία Λειτουργία.
Το προάστειο της Ξηροκρήνης από ψηλά. Όλο ομορφιά και γαλήνη |
Έτσι έδωσε άδεια και ξαναχτίσθηκε ο ναός.
Το εσωτερικό της εκκλησίας είναι πολύ όμορφα διακοσμημένο και εντύπωση προκαλούν οι πολύ παλιές εικόνες των Αγίων.
Εικόνα από το εσωτερικό του Αγίου Δημητρίου |
Στα αριστερά του ναού υπάρχει μια σκάλα που οδηγεί στο παρεκκλήσι με την δεξαμενή και από ΄κει στο Άγιασμα.
Οι εικόνες που αντικρίσα με κυρίευσαν με συναισθήματα κατάνηξης, ταπεινότητας και δέους.
Η αίθουσα του Αγιάσματος που με την σειρά της οδηγεί σε μιά στοά |
Ακολουθώντας την στοά, φτάνεις στο σημείο απ'όπου το νέρο αναβλύζει από τον βράχο.
Όταν εισέλθει κανείς στην στοά, πραγματικά εισέρχεται σε αλλη διάσταση |
Στο
τέρμα της στοάς εκτός απο το σημείο που αναβλύζει το Άγιασμα, συναντά
κανείς και τους μεταλικούς κρίκους. Οι πιστοί τους χτυπούν στα τοιχώματα
για να διώχνουν τα κακά πνεύματα. Ο ήχος ειναι τόσο διαπεραστικός....
|
Αυτό που προκαλεί εντύπωση είναι οτι σχεδόν όλες οι ευχές δεν είναι γραμένες στην ελληνική γλώσσα αλλά στην τούρκικη, μιας και οι επισκέπτες και προσκυνητές του ναού είναι κατά πλειοψηφία Τούρκοι!
Ο παπάς διαβάζει τους μουσουλμάνους πρίν και μετά την λήξη της Λειτουργίας |
Αν κάποια στιγμή βρεθείτε κι
εσείς κοντά στο Kuruçesme, μην παραλείψετε να βρεθείτε σε τούτον τον
τόσο ιδιαίτερο ναο. Από την πλευρά μου θα ακολουθήσουν σίγουρα και άλλες
πολλές επισκέψεις στο προσεχές μέλλον.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
...έκανες κου πε πε;