Τα προβλήματα μας θα τα λύσουμε εμείς, όχι οι εκλογές

Όσα ευήκοα και ευάρεστα για το χρέος, την ανάπτυξη και την απαγκίστρωση από την βάναυση λιτότητα προβάλλονται από τον ΣΥΡΙΖΑ, βασίζονται αφ’ ενός στον διακηρυγμένο βολονταρισμό της ηγεσίας του και αφ’ ετέρου στην εικαζόμενη, πλην αβέβαιη διάθεση των δανειστών να εγκρίνουν το πρόγραμμά του. Ο βολονταρισμός, δηλαδή η αναγνώριση στη βούληση ενός ηγέτη ή μιας ομάδας, κυρίαρχου ρόλου εν σχέσει προς τις άλλες  ανθρώπινες λειτουργίες είναι αυτόνομη προσωπική επιλογή. Καλοδεχούμενη αν εξυπηρετεί το γενικό καλό. Όμως η αποδοχή της προτεινόμενης πολιτικής από τους εντεταλμένους της χρηματοπιστωτικής ολιγαρχίας είναι αρμοδιότητα των ολιγαρχών. Αποκλειστική στο μέτρο που επαληθεύεται ο ισχυρισμός  τους ότι ένα Grexit δεν πρόκειται να αναστατώσει τώρα πια την ευρωπαϊκή και την παγκόσμια οικονομία. Ευτυχώς  οι γνώμες των διεθνών παρατηρητών διίστανται. Χαρακτηριστικά τα γραφόμενα π.χ.: Daily Telegraph   “Ο Τσίπρας κρατά στα χέρια του την περόνη της ευρωπαϊκής χειροβομβίδας”. Bloomberg “Το Grexit ίσως φέρει την καταστροφή του ευρώ”(Εθνος,7/1/15).

Για το πρόγραμμα αιωρείται μια αντιφατική πολυγλωσσία στελεχών του ΣΥΡΙΖΑ η οποία μεσούσης της προεκλογικής περιόδου δεν έχει αρθεί. Πάντως υπάρχει ένα Plan A. Το όποιο ρεαλιστικό του πρόσημο και το παραγωγικό του βάθος θα κριθούν στην πράξη.

Μένει ωστόσο αναπάντητο το καίριο ερώτημα, ποιο είναι το πρακτέο, στην σφόδρα πιθανή περίπτωση που οι δανειστές θα απορρίψουν τις ελληνικές προτάσεις. Ελκυστικοί οι μαξιμαλιστικοί στόχοι, αλλά απαραίτητη η προσγείωσή τους. Αμείλικτη προτεραιότητα ο τρόπος  ικανοποίησης των χρηματοδοτικών αναγκών της χώρας. Ένα plan B είναι  εκ των ων ουκ άνευ. Και αυτό δεν υπάρχει.

Η άχρι καιρού συγκυβερνώσα μνημονιακή πολιτική τάξη εφήρμοσε μονομερώς τις μεταρρυθμίσεις σε βάρος των συνήθων υποζυγίων, δηλαδή της φτωχολογιάς. Δεν είχε την τόλμη να επιβάλει προβλεπόμενες εντούτοις  μεταρρυθμίσεις οι οποίες έπλητταν διαπλεκόμενα με αυτήν μεγάλα συμφέροντα που εξακολουθούν ασύδοτα να καταληστεύουν το κοινωνικό χρήμα. Τώρα επιδίδεται στην διασπορά πανικού για επικείμενη –καλά και σώνει – βιβλική καταστροφή.

Στο μεταξύ ευπρόσδεκτη η πρωτοβουλία Ντράγκι για ανατροπή του «ζουρλομανδύα» του δυσώνυμου δημοσιονομικού συμφώνου που η Μέρκελ έχει αναγάγει σε 11^η εντολή (οι Δέκα είναι ως γνωστόν του Μωυσή). Αλλά απαράδεκτη η παράλληλη εισήγησή του για απορρύθμιση της αγοράς και περαιτέρω ελαστικοποίηση των εργασιακών σχέσεων.

Ακόμη και μια κακή κυβέρνηση είναι πάντοτε καλύτερη απ’ την ακυβερνησία, τις περιόδους αστάθειας, το κενό εξουσίας. Σε κάτι τέτοια «κενά» συνέβησαν οι μεγάλες και οι ελάσσονες εθνικές μας τραγωδίες :Μικρασιατική, Αττίλας, Ίμια κ.λ.π.

Ο ορκισμένος εξ ανατολών επίβουλος  διεκδικητής καιροφυλακτεί να βρει αφύλακτη την «κερκόπορτά» μας.

Η όποια προσοχή των ιθυνόντων είναι στραμμένη στην οικονομία και τις παράπλευρες πληγές της. Σ΄  αυτήν επικεντρώνεται και ο πολιτικός τους λόγος-αντίλογος. Το ζήτημα της εθνικοαμυντικής θωράκισης και των διεθνών πολιτικοδιπλωματικών ερεισμάτων μας έχει αφεθεί στον αυτόματο πιλότο.

Μοναδικοί χωρίς εθνικό δόγμα σ΄ όλη την νοτιοανατολική Ευρώπη και την εγγύς Ανατολή αφήνουμε τις ευκαιρίες να φεύγουν μέσα από τα χέρια μας.

Πρόσφατα δείγματα γραφής:

• Κουβαλήσαμε εδώ τον Νταβούτογλου, ενώ την ίδια ώρα το Barbaros λεηλατεί απροκάλυπτα την Κυπριακή ΑΟΖ, συνοδεία πολεμικών, τα οποία αλωνίζουν και το ελληνικό Αιγαίο. Νέα Navtex προαναγγέλλει επέκταση της εισβολής στην θαλάσσια περιοχή του Καστελορίζου.
•   Παγιδευτήκαμε στα παίγνια της Άγκυρας για δήθεν αποκλιμάκωση στο Κυπριακό και τις θαλάσσιες ζώνες.
• Όσο το σίδερο είναι ζεστό με την τριμερή Ελλάδος-Κύπρου-Αιγύπτου δεν σπεύδουμε στην υλοποίηση τηςπριν προλάβουν οι πιέσεις ΗΠΑ-Τουρκίας προς Κάιρο ν ατην παγώσουν.
• Η συμφωνία με το Ισραήλ, πολλαπλασιαστικά χρήσιμη στο ενεργειακό, γεωπολιτικό, και τη συνεργασία με το εβροαμερικανικό λόμπι μένει στα χαρτιά.
• Ανοίξαμε στους Αλβανούς την πόρτα της Ευρώπης και μας εκδικούνται ως

«τουρκότεροι» των Τούρκων.

• Προνομιούχοι από πολλές απόψεις στον βαλκανικό χώρο ερημοδικούμε και αφήνουμε τους νεοοθωμανούς να αλωνίζουν και να προωθούν στρατιωτική περικύκλωσή μας.

«Αμερικανικότεροι» των Αμερικανών ευλαβηθήκαμε μέχρι κεραίας τις κυρώσεις τους κατά Ρωσίας, ακυρώνοντας κάθε δυνατότητα στρατηγικής συνεργασίας μας μαζί της και εκείνη άνοιξε με την νατοϊκή Τουρκία «χοντρό» ενεργειακό παίγνιο και παχυλές οικονομικές συνεργασίες. Οι Τούρκοι είναι στρατηγικοί παίχτες και εμείς παθητικοί θεατές!

Ο υπερφίαλος απρόβλεπτος και ψυχωσικός γείτων προσβάλλει ατιμωρητί αμερικανούς, ευρωπαίους, συμμάχους και μη σε βαθμό ύβρεος.

Οι εδώ απερχόμενοι και επερχόμενοι της εξουσίας φωρώνται καθ΄ ολοκληρίαν ανέτοιμοι να αντιμετωπίσουν μία σφόδρα πιθανή στρατιωτική κίνηση της Τουρκίας σε Κύπρο – Ελλάδα.

Ο προπατορικός διεθνισμός της Αριστεράς και οι εγγενείς ροπή επωνύμων στελεχών της προς τον εθνομηδενισμό, παρά το θετικό πατριωτικό προηγούμενο της επικατοχής Εθνικής Αντίστασης, προβληματίζει για το πρακτέο.

πηγή