"Όταν οι κυρίες υπουργών κουβαλούσαν ψυγεία και αντίκες με C 130" - Αληθινές ιστορίες!

 

Του Κων. Φράγκου

Οι Έλληνες πληρώνουν τα λάθη ενός ολόκληρου πολιτικού συστήματος όχι μιας ή δύο κυβερνήσεων.
Ζαν Κλωντ Γιούνκερ

Οι παλιοί φίλοι του κινηματογράφου, σινεφίλ τους λένε τώρα, πιθανότατα θα θυμούνται το φιλμ του μεγάλου Ιάπωνα σκηνοθέτη Κουροσάβα με τίτλο της επικεφαλίδας του σημερινού μου σχολίου. Περιέγραφε τον περίγυρο και τις συνήθειες μιας τρυφερής πεταλουδίτσας του έρωτα στην Οσάκα.

Ίσως να διερωτηθήκατε πού το πάω, από τον τίτλο και την πρώτη παράγραφο. Απλά επειδή έχει αρχίσει ήδη η θερινή ραστώνη και απραξία (λίγοι γνωρίζουν το τι μας περιμένει τον Σεπτέμβριο) προτίμησα να κλείσω την δημοσιογραφική περίοδο με ένα ελαφρύ θέμα για να σας χαλαρώσω, χωρίς ν’ απομακρυνθώ από το σύνηθες πλαίσιο των κειμένων μου. Να ηρεμήσω κυρίως τους αξιωματικούς Ε.Ε. και ε.α. που τρέφουν ακόμη μάταιες ελπίδες ότι η δικαίωσή τους από τα δικαστήρια θα συγκινήσει τους Αντωνομπένηδες για να προβούν σε επιστροφή των κλαπέντων.

Ξαναγυρίζω στη φιλμογραφία. Θα μπορούσε, οπωσδήποτε ένας από τους σύγχρονους σκηνοθέτες μας, ο μεγάλος Βούλγαρης, ο Σαπατίνας, ο Τσώλης, ή προ ετών οι αξέχαστοι Αγγελόπουλος ή Σακελάριος να γύριζαν ένα φιλμ με τίτλο: «Ο κόσμος του Μήτσου Αρπακόλλα» με τη ζωή ενός Έλληνα πολιτικού (1).

Γιατί ο Έλληνας πολιτικός είναι ένα άλλο, εντελώς διαφορετικό, ον από τον συνήθη Έλληνα πολίτη ή συνάδελφό του Ευρωπαίο ή Αμερικάνο.

Με την εκλογή του, ως δια μαγείας, περνάει σ’ ένα άλλο κόσμο. Αυτόν των προνομιούχων, σε μια τάξη ευγενών όπως προ αιώνων οι Γάλλοι και Γερμανοί (Nοbles και Youngers, αντίστοιχα) οι οποίοι έχαιραν σωρείας προνομίων εις βάρος της....πλέμπας, των λοιπών πολιτών. Βίαζαν, έκλεβαν, λήστευαν, λεηλατούσαν ατιμωρητί.

Για την διάκριση αυτή φροντίζει πάραυτα το Σύνταγμα της Ελλάδας όπου με το κατάπτυστο, Βενιζελείου επίνευσης, άρθρο 86 τους σιγουρεύει και τους διαβεβαιώνει ότι μπορούν να ληστεύουν το Δημόσιο Ταμείο ασυστόλως. Είναι η προστασία της παραγραφής (2). Το άρθρο αυτό ισοπεδώνει εντελώς το προηγηθέν 4 με το οποίο το Σύνταγμα μας διαβεβαιώνει ότι οι Έλληνες είναι ίσοι έναντι των Νόμων. Μερικοί, όμως, είναι πιο ίσοι..

Αν αναγνώστης βρει παρόμοιο άρθρο σε οποιοδήποτε Σύνταγμα Ευρασίας, Αφρικής, Αμερικής κ.λπ. θα λάβει κουπόνι δωρεάν 10ήμερων διακοπών, με όλα πληρωμένα, σε ωραίο ξενοδοχείο της Πάρου.

Αλλά για να γράψω όλα περί πολιτικού οργίου και αρπαχτών πολιτικών αλλά και της κουστωδίας εργολάβων, συνδικαλιστών και εθνικών προμηθευτών που έχουν δημιουργήσει γύρω τους θα χρειαζόμουνα τόμους. Τι να σου κάνει η φυλλαδίτσα του Ζήγρα...

Γι’ αυτό θα σας παρουσιάσω ένα «ντοκυμαντέρ» 5-6 επεισοδίων για να ευθυμήσουμε, γενικώς.

Για να δημιουργήσω κλίμα θα προτάξω μερικά τσιτάτα και αφορισμούς.

Εξ ιδίων τα βέλη

• Βλάκες βουλευτές δεν θα έλεγα ότι υπάρχουν. Κάτω από το μέσο όρο ευφυΐας σαφώς υπάρχουν. Οι περισσότεροι Υπουργοί έχουν δείκτη ευφυΐας κάτω του μέσου όρου. Μπαίνοντας στη Βουλή αντελήφθηκα γρήγορα ότι η Ελλάδα διευθύνεται από ανθρώπους χωρίς ικανότητες (Χρ. Οικονόμου – Βουλευτής – Ψυχίατρος ΝΕΑ 13/2/95).

• Σήμερα στην Ελλάδα δεν υπάρχουν κόμματα. Υπάρχουν συμμορίες. (Γ. Ζίγδης ΝΕΑ 23/8/93).

• Οι περισσότεροι Υπουργοί δεν είναι ικανοί ούτε σπίρτα να πουλήσουν. Να διευθύνουν ένα περίπτερο (+ Γ. Κατσιφάρας – Ελευθεροτυπία 17/4/96).

• Όσοι δεν περάσατε τις εξετάσεις μη στεναχωριέσθε! Η Βουλή είναι γεμάτη αποτυχημένους (ΠΟΝΤΙΚΙ 14/8/94).

• Δεν ξέρει τίποτα και νομίζει ότι τα ξέρει όλα. Θα γίνει, σίγουρα, επιτυχημένος πολιτικός (G.B. Shaw – 1994).

• Απατεών συμφυρόμενος με πολιτικούς κινδυνεύει να διεφθαρεί (Dr. Γ. Κοσκωτάς – 1993).

(Χρησιμοποίησα ρήσεις 20 ετίας. Φαντάζεσθε τι γίνεται σήμερα όπου η ποιότητα έχει πατώσει.

Τα ευγενείς παιδιά (κατά αξέχαστο Νίκο Τσιφόρο)

Λεχρίτες, ανεπάγγελτοι, βάρβαροι συνδικαλιστές, μηδέποτε εργασθέντες, αγράμματοι εκλεγέντες ως βουλευτές εντάσσονται αμέσως στην ευγενή τάξη των προνομιούχων. Βλέπεις κάτι ρεμπεσκέδες που έτρωγαν γλυκαδάκια και αμελέτητα, σε ταβέρνες της περιφέρειας, απλωμένα σε λαδόκολλα, να μετατρέπονται, ως διαμαγείας, σε υποκόμητες με ρολόγια ROLEX και LΟUIS VASSERON, με πανάκριβα κουστούμια και φανταχτερές, σινιέ, γραβάτες, να καπνίζουν πανάκριβα πούρα COHIBAS (προαγωγή από τα σέρτικα Λαμίας) και να γιορτάζουν, θορυβωδώς, γενέθλια σε πανάκριβα κέντρα... Παράλληλα, διορίζουν ασύδοτα, φροντίζουν, με το αζημίωτο, για εγκρίσεις δανείων, επιδοτήσεων κ.λπ.

Όπως προανέφερα θα παρουσιάσω μόνο 5-6 μικρά επεισοδιάκια, 100% αληθινά, από την συλλογή μου. Όλα θα είναι... αεροπορικά, πλην του πρώτου στο οποίο έχω άμεση γνώση.

• Δεν θ’ αναφέρω ονόματα. Στους πρωταγωνιστές δίδω, γενικά, τον τίτλο ΑΞΙΩΜΑΤΟΥΧΟΣ (τον όρο δανείσθηκα από την Γερμανική Εισαγγελεία που όταν αναφέρεται σε «λαδωθέντα» κορυφαίο πολιτικό παράγοντα χρησιμοποιεί την λέξη αυτή). Είμαι βέβαιος ότι εύκολα θα τους αναγνωρίσετε. Έχουμε και λέμε:

I. Βλαχοδήμαρχος, άξεστος, αμόρφωτος πολιτικάντης χρίζεται Υφυπουργός. Την επιούσα μεταβαίνει στο Γραφείο του η, βλαχομπαρόκ, σύζυγος και εκδηλώνει την έντονη δυσαρέσκειά της για την για επίπλωση (Ήταν θαυμάσια έπιπλα – αντίκες βυζαντινού ρυθμού). Σε μια εβδομάδα τα έπιπλα αποσύρονται και τη θέση τους καταλαμβάνουν πανάκριβα από μεγάλο οίκο της Αθήνας. Δαπάνες του κράτους, βεβαίως – βεβαίως.

II. Αξιωματούχος, υψηλού επιπέδου, μεταβαίνει με C – 130, για επίσημη επίσκεψη, σε Χώρα της Άπω Ανατολής με μεγάλη συνοδεία κρατικών λεγεωναρίων και δημοσιογράφων. Επανερχόμενος ζητάει προσγείωση σε αεροδρόμιο διαθέτον τεράστιο DUTY – FREE SHOP. Τιγκάρει τα μεταγωγικό με AIR – CONDITIONNERS, ψυγεία κ.λπ. Το «διπλωματικό» υλικό μεταφορτώνεται στο αεροδρόμιό μας σε φορτηγά και μην τα είδατε μην τα απαντήκατε... Χωρίς έλεγχο του τελωνείου, αφορολόγητα!

III. Αξιωματούχος, μεταβαίνει με κρατικό αεροπλάνο σε Χώρα της Ν. Αμερικής, επισήμως, συνοδευόμενος από την σύζυγό του, υπαλλήλους, δημοσιογράφους. Η φιλότεχνος κυρία προβαίνει σε αγορές ποικίλων αντικών που δεν χωρούν στο αεροπλάνο. Λύση; Δόθηκε εντολή στην πρεσβεία να στείλει 6 δημοσιογράφους με αεροπλάνο γραμμής, με έξοδα του κράτους φυσικά, για να υπάρξει χώρος.

IV. Συνάντηση Υπουργών του ΝΑΤΟ στην Ατλάντα ΗΠΑ. Ο Έλληνας Αξιωματούχος μεταβαίνει στην ΝΥ με αεροπλάνο γραμμής και από εκεί νοικιάζει ένα πολυτελές LEAR JET για το δεύτερο σκέλος του ταξιδιού. Έκπληκτοι οι συνάδελφοί του θαυμάζουν τον Έλληνα πρίγκιπα να κινείται χλιδάτα. Η Χώρα δανειζόταν... Ο Πρωθυπουργός κάθευδε...

V. Ο ίδιος Αξιωματούχος, αριστοκράτης, ταξίδευσε, Σαββατοκύριακο, στην Κωνσταντινούπολη για αναψυχή συνοδευόμενος από δύο «κολλητούς» τους δημοσιογράφους με το κρατικό GULF – STREAM. Εκεί έκανε δώρο ένα πανάκριβο μενταγιόν στη σύζυγό του (θυμήθηκα το στίχο του αθάνατου Βαμβακάρη: Εσύ ήσουνα, δεν ήσουνα, που μάζευες ραδίκια, τώρα που σε πήρα εγώ γυρεύεις σκουλαρίκια...) αλλά κάποιος από τους δύο τον «έκραξε» σε παραπολιτικό σχόλιο!!! Πληροφορηθείς το γεγονός ο Πρωθυπουργός υποτονθόρυσε «Αυτή είναι η Ελλάδα...» και γύρισε από το άλλο πλευρό.

VI. Ενώ η Χώρα κατέρρεε υπήρξε ανάγκη μετάβασης Έλληνα Αξιωματούχου στη ΝΥ για συμμετοχή του σε σύσκεψη για το θέμα. Ο πρίγκηψ αυτός πήρε την γραμματέα του και τον γιο του, διέταξε να ετοιμασθεί το κρατικό GULF – STREAM και μετέβη στις ΗΠΑ. Την ίδια ώρα ο Γερμανός ΥΠΟΙΚ κ. Σόϊμπλε ταξίδευε εκεί με αεροπλάνο της γραμμής, με το αναπηρικό καροτσάκι του! Ο τότε Πρωθυπουργός χαμογέλασε: «Μου μοιάζει....» είπε «Γουστάρει τη χλίδα».

VII. Αξιωματούχος, της δεκάρας, ευλαβής όμως και θρησκευόμενος επιθυμών να μεταβεί για Πάσχα στη γενέτειρά του «ναύλωσε» κρατικό C130 (!!) για να μεταφέρει δήθεν, εκεί το Άγιο Φως! Ο Πρωθυπουργός θαύμασε την προσήλωση στα άγια του Υφυπουργίσκου.

Καλό Καλοκαίρι!

(1) Επειδή η γενίκευση αδικεί δηλώνω ότι έχω γνωρίσει πολιτικούς στο ΥΕΘΑ (δεν θα αναφερθώ σε τ. Προϊστάμενους μου και συγχρόνους, για ευνόητους λόγους) που υπήρξαν άψογοι. Αναφέρω συγκεκριμένα τους κ. Θ. Στάθη, Στάθη Γιώτα, Ορέστη Παπαστρατή, Γ. Σταθόπουλο, Σπ. Σπηλιωτόπουλο, Γιάννη Λαμπρόπουλο, Λάζαρο Λωτίδη). Σίγουρα κάποιον θα ξέχασα.

(2) Τα ευγενή κόμματα που μας κυβερνούν αλλά και η Αντιπολίτευση δεν κάνει καμμία κουβέντα για άμεση κατάργηση του άρθρου 86. Απλά υπόσχεται. «Θα το δούμε προσεχώς..» Θυμηθείτε Ζίγδη.

(3) Ασφαλώς και δεν θα πέσω στην λαϊκιστική παγίδα να ζητήσω κατάργηση των κρατικών α/φ. Θα πρέπει όμως να χρησιμοποιούνται με φειδώ και σύνεση. Οι πολιτικοί απολαύουν την χρήση και δεν είναι ιδιοκτήτες.

Ο Κων. Φράγκος είναι Υπ/γος ε.α. Αναλυτής Αμυντ. Θεμάτων
Συγγραφέας – DEA Σορβόννης στα Αμυντικά

http://www.onalert.gr

ΣΥΡΙΖΑ, ΔΗΜΑΡ και ΠΑΣΟΚ τα βρήκαν για το Κυπριακό και συντάσσονται με το νέο σχέδιο Ανάν του Αναστασιάδη

 

Βουλευτές και μέλη του ΣΥΡΙΖΑ (Δ. Παπαδημούλης, Ν. Κωνσταντόπουλος, Ρ. Δούρου, Θ. Δρίτσας, Π. Τριγάζης, Σ. Αναγνωστοπούλου Στ. Κούλογλου κ.ά.), της ΔΗΜΑΡ (Μ. Γιαννακάκη, Α. Ρουπακιώτης) αλλά και του ΠΑΣΟΚ, κυρίως της Παπανδρεϊκής και Σημιτικής τάσης (Μ. Ξενογιαννακοπούλου, Μ. Νταλάρα, Κρίτων Αρσένης, Μ. Κοππά, Αλ. Παπαδόπουλος, Ν. Σηφουνάκης κ.ά.), ακόμα και από τη νεοφιλελεύθερη ΝΔ της Ντ. Μπακογιάννη (ο βουλευτής Γ. Κοντογιάννης), και τον οικολόγο υπηρεσίας Ν. Χρυσόγελο υπογράφουν τη διακήρυξη της Πρωτοβουλίαςγια το «Έτος Κύπρου 2014». Υπογράφουν ακόμα γνωστοί καθηγητές υπέρμαχοι του σχεδίου Ανάν, όπως ο Α. Λιάκος, ο Η. Νικολακόπουλος, Γ. Μυλόπουλος, καλλιτέχνες, όπως ο Μικρούτσικος, καθώς και άλλοι γνωστοί ανόητοι της «Αθηναϊκής ζωής» ακόμα και ο μητροπολίτης Χρυσόστομος. Όλοι αυτοί ενώνουν τις δυνάμεις τους για την ευόδωση ενός νέου σχεδίου Ανάν. Σύμφωνα με τη διακήρυξη που σήμερα παρουσίασαν, ως Πρωτοβουλία για το «Έτος Κύπρου 2014», στο Σπίτι της Κύπρου, σκοπός τους είναι ανάδειξη, «μέσω μίας σειράς εκδηλώσεων και παρεμβάσεων σε Ελλάδα και διεθνώς, της ουσίας του Κυπριακού και τη δημιουργία ενός νέου διεθνούς κινήματος αλληλεγγύης με το λαό της Κύπρου στο σύνολό του, ελληνοκύπριους και τουρκοκύπριους».

Τον βαθμό βέβαια της σταδιακής ολίσθησης πολλών Ελλήνων διανοουμένων και πολιτικολογούντων προς ανανικές θέσεις για το Κυπριακό, καταδεικνύει και η συνυπογραφή του κειμένου από ανθρώπους, όπως ο Κώστας Βεργόπουλος ή ο Νίκος Κούνδουρος, που στο παρελθόν είχαν ταχθεί εναντίον του σχεδίου Ανάν, και για τους οποίους ελπίζουμε ότι δεν ήξεραν καλά-καλά τι υπογράφουν. Παραθέτουμε στη συνεχεία το εν λόγω ψήφισμα, καθώς και μια σχετική έκκληση του στρατηγού Δ. Αλευρομάγειρου στους ηγέτες των κομμάτων, όπου ανήκουν οι υπογράφοντες να καταδικάσουν αυτή την ύπουλη, αλλά προφανή στους στόχους της πρωτοβουλία.

Ένα «Δούρειο Ψήφισμα»

Με μία «προσεκτική διακήρυξη» οι παρακάτω υπογράφοντες, στηρίζουν ουσιαστικά το από του παρελθόντος Φεβρουαρίου ε.ε. έγγραφο Αναστασιάδη -Έρογλου που ουσιαστικά οδηγεί σε λύση χειρότερη εκείνης του άθλιου σχεδίου Ανάν.
Και ναι μεν όσοι εκ των υπογραψάντων είχαν ταχθεί το 2004 με το απαράδεκτο σχέδιο Ανάν, συνεχίζουν με την σημερινή διακήρυξη να το στηρίζουν, οι άλλοι όμως που είχαν σαφώς ταχθεί εναντίον του, τι έπαθαν σήμερα και συνυπογράφουν μαζί τους;;;;
Καλούμε όλες τις πολιτικές δυνάμεις στους κόλπους των οποίων ανήκουν οι παρακάτω και ιδία τον Αρχηγό της Αξιωματικής Αντιπολίτευσης κ. Αλέξη Τσίπρα, αλλά και εκείνες που είχαν ταχθεί τότε ενάντια στο θανάσιμο σχέδιο Ανάν να ξεκαθαρίσουν τη θέση τους σε σχέση με το παρακάτω Δούρειο ψήφισμα.

Δ. Αλευρομάγειρος

ΔΙΑΚΗΡΥΞΗ ΤΗΣ ΠΡΩΤΟΒΟΥΛΙΑΣ ΓΙΑ ΤΟ «ΕΤΟΣ ΚΥΠΡΟΥ»

Τον Ιούλιο συμπληρώνονται 40 χρόνια από το διπλό έγκλημα στηνΚύπρο, το πραξικόπημα και την τουρκική εισβολή, με αποτέλεσμα μια τραγωδία, που ακόμα διαρκεί, με την προσφυγοποίηση εκατοντάδων χιλιάδων κατοίκων του νησιού, το δράμα των αγνοουμένων, την κατοχή του 37% του εδάφους της ανεξάρτητης Κυπριακής Δημοκρατίας και την de facto διχοτόμησή της.
Η πρόσφατη επανέναρξη των διακοινοτικών συνομιλιών για το Κυπριακό υπό την αιγίδα του ΟΗΕ, αποτελεί την είσοδο σε μια νέα φάση, ίσως την πιο κρίσιμη, στις ατελέσφορες μέχρι τώρα προσπάθειες για την επίλυση του προβλήματος.
Ανησυχούμε για το γεγονός ότι η κυβέρνηση της Άγκυρας, παρά τις δηλώσεις της, δεν έχει επαρκώς μετακινηθεί στην κατεύθυνση μιας δίκαιης και βιώσιμης λύσης του Κυπριακού, ενώ έχει αναλάβει συγκεκριμένες δεσμεύσεις έναντι της ΕΕ στο πλαίσιο και της ενταξιακής πορείας της Τουρκίας.
Εμείς, που υπογράφουμε αυτή την Διακήρυξη, πιστεύουμε ότι είναι η ώρα ανάληψης πολύμορφων πρωτοβουλιών, κυρίως σε διεθνές επίπεδο, για την ανάδειξη της ουσίας του Κυπριακού και τη δημιουργία ενός νέου διεθνούς κινήματος αλληλεγγύης με το λαό της Κύπρου στο σύνολό του, ελληνοκύπριους και τουρκοκύπριους. Στην κατεύθυνση αυτή, προτείνουμε ένα σύνολο δράσεων και εκδηλώσεων, υπό τον τίτλο «Έτος Κύπρου 2014».
Θεωρούμε ότι το «Έτος Κύπρου 2014» μπορεί να αποτελέσει ευκαιρία και για την εξαγωγή πολύτιμων διδαγμάτων για τη συνεχιζόμενη Κυπριακή τραγωδία. Να θυμηθούμε ότι ο ανατραπείς από τους χουντικούς και την ΕΟΚΑ-Β Πρόεδρος Μακάριος, έλεγε επιστρέφοντας από την αναγκαστική αυτοεξορία του, τον Δεκέμβρη του 1974: «Τάσεις σωβινιστικαί παρωχημένων εποχών ήοιασδήποτε φύσεως προκαταλήψεις, ούτε τους Ελληνοκυπρίους ούτε τους Τουρκοκυπρίους ωφελούν».
Χαιρετίζουμε τις πρωτοβουλίες που αναλαμβάνονται στην Κύπρουπέρ της επαναπροσέγγισης των δύο Κοινοτήτων. Στην κατεύθυνση αυτή, υπογραμμίζουμε τη μεγάλη σημασία των Μέτρων Οικοδόμησης Εμπιστοσύνης, τα οποία συμβάλλουν στο τελικό σκοπό της επανένωσης του νησιού, όπως, μεταξύ άλλων, η επιστροφή της περίκλειστης πόλης της Αμμοχώστου, η διαδικασία της αποστρατιωτικοποίησης της εντός των τειχών πόλης της Λευκωσίας κ.ά.
Κατά τη γνώμη μας, το ζητούμενο σήμερα είναι η εξαιρετικά δύσκολη νέα διαπραγμάτευση, να φθάσει σε συμφωνημένο σχέδιο λύσης από τους ηγέτες των δύο Κοινοτήτων και ως τέτοιο να τεθεί στην κρίση του Κυπριακού λαού σε χωριστά δημοψηφίσματα.
Ένα σχέδιο λύσης, δίκαιο και λειτουργικό, που να οδηγεί στον τερματισμό της Τουρκικής κατοχής, του εποικισμού και στην επανένωση του νησιού, στο πλαίσιο μιας Διζωνικής, Δικοινοτικής Ομοσπονδίας, σύμφωνα με τις αποφάσεις του ΟΗΕ και το ευρωπαϊκό κεκτημένο. Που θα κατοχυρώνει μια διεθνή προσωπικότητα, μία αδιαίρετη κυριαρχία, μία ιθαγένεια, και θα απορρίπτει κάθε ανεδαφική σκέψη για χωριστά κράτη και συνομοσπονδία ή ένωση μέρους ή του όλου της Κύπρου με άλλη χώρα. Μια επανενωμένη ομόσπονδη Κύπρος, πιστεύουμε ότι μπορεί να αποτελέσει παράδειγμα συνύπαρξης ελληνοκυπρίων και τουρκοκυπρίων, προς όφελος της κοινής τους ανάπτυξης και της κοινής ασφάλειας. Να καταστεί η ανεξάρτητη, επανενωμένη Κύπρος, γέφυρα ειρήνης της Ευρώπης με την πολύπαθη Μ. Ανατολή, σε μια Μεσόγειο, θάλασσα ειρήνης.

Αθήνα, 11 Ιουλίου 2014

ΥΠΟΓΡΑΦΟΥΝ

1. Αθανασίου Νάσος, δημοσιογράφος, βουλευτής

2. Αναστασίου Χρήστος, πρωτοβουλία «Αμμόχωστος η πόλη μας»

3. Ανδρεαδάκη Τασία, πρώην βουλευτής

4. Αναγνωστοπούλου Σία, πανεπιστημιακός

5. Αραβής Λοϊζος, πρ. ΓΓ Παγκόσμιας Συντονιστικής Επιτροπής Κυπριακού Αγώνα (ΠΣΕΚΑ)

6. Αρώνης Παναγιώτης, αντιστασιακός, βιβλιοθήκη Εθνικής Αντίστασης

7. Αρβανίτη-Σωτηροπούλου Μαρία, πρόεδρος Πανελλήνιας Ιατρικής Εταιρείας κατά της Πυρηνικής και Βιοχημικής Απειλής

8. Αρβανίτης Κώστας, δημοσιογράφος

9. Αργυρίδης Νίκος, γραμματεία Ελλαδο-Κυπριακού επιμελητηρίου (ΕΛΚΥΕΠ)

10. Αρσένης Κρίτων, πρώην ευρωβουλευτής

11. Ασκούνης Κώστας, δήμαρχος Καλλιθέας, Πρόεδρος Κεντρικής Ένωσης Δήμων Ελλάδας (ΚΕΔΕ)

12. Αυγερινός Παρασκευάς, πρώην ευρωβουλευτής

13. Αυγερινός Πέτρος, πρέσβης επί τιμή

14. Βαρδινογιάννης Βαρδής, αντιστασιακός, πρόεδρος Ε.Δ.Ι.Α.

15. Βαρεμένος Γιώργος, βουλευτής

16. Βισβίκη Αγγελική, μεταφράστρια

17. Βεργόπουλος Κώστας, πανεπιστημιακός

18. Βλάμης Κώστας, πρόεδρος Συλλόγου Ολυμπίων

19. Βόγλης Γιάννης, ηθοποιός

20. Γαβρίλης Γιώργος, αντιπεριφερειάρχης Αττικής

21. Γιαννακάκη Μαρία, βουλευτής

22. Γούναρης Γιάννης, δικηγόρος, διεθνολόγος

23. Δούρου Ρένα, περιφερειάρχης Αττικής

24. Δρίτσας Θοδωρής, βουλευτής

25. Επιτρόπουλος Μιχάλης, καθηγητής ΠανεπιστημίουPittsburgh

26. Ζαμάνος Στέλιος, αντιστασιακός-πρόεδρος Π.Σ.Α.Ε.Ε.Α.

27. Ζησιάδης Ιωσήφ, πρώην βουλευτής Ελβετίας

28. Θεοδούλου Κακουλλής, γιατρός χειρουργός

29. Θεοφίλου Ανδρέας, ερευνητής ΕΚΕΦΕ «Δημόκριτος»

30. Θεωνάς Γιάννης, πρώην ευρωβουλευτής

31. Θωμόπουλος Γιάννης, τραγουδιστής

32. Ιωακειμίδης Γιώργος, δήμαρχος Νίκαιας-Ρέντη

33. Ιωάννου Λουκάς, υποπτέραρχος ε.α.

34. Καλαμβοκίδης Κώστας, διεθνολόγος

35. Καζαγκάς Ανδρέας, αντιπρόεδρος Ελλαδο-Κυπριακού επιμελητηρίου(ΕΛΚΥΕΠ)

36. Κανελλόπουλος Λάμπρος, πρ. βουλευτής-πρόεδρος ελληνικής επιτροπής UNICEF

37. Καραγκούνης Σταύρος, διεθνολόγος

38. Κασσάρας Σαράντης, συνθέτης

39. Κοντογιάννης Γιώργος, δημοσιογράφος, βουλευτής

40. Κοντόσταυλος Γιώργος, δήμαρχος Καισαριανής

41. Κοππά Μαριλένα, πρώην ευρωβουλευτής

42. Κορδάτος Δημήτρης, θεατρικός συγγραφέας

43. Κούνδουρος Νίκος, σκηνοθέτης

44. Κούλογλου Στέλιος, δημοσιογράφος

45. Κουράκης Τάσος, βουλευτής

46. Κωνσταντόπουλος Νίκος, πρώην πρόεδρος ΣΥΝ

47. Κύρκος Μίλτος, ευρωβουλευτής

48. Κωστάκης Νίκος, αρχιπλοίαρχος Ε.Α.

49. Λαμπράκης Γ. Γρηγόρης, πρόεδρος ιδρύματος «Γρηγόρης Λαμπράκης»

50. Λιάκος Αντώνης, πανεπιστημιακός

51. Λιασσής Γιώργος, ΓΓ Ελλαδο-Κυπριακού επιμελητηρίου (ΕΛΚΥΕΠ)

52. Λοϊζος Λοϊζος, αναπληρωτής πρόεδρος Ομοσπονδίας Κυπριακών Οργανώσεων Ελλάδας (Ο.Κ.Ο.Ε.)

53. Μαυρουδής Νότης, συνθέτης

54. Μαχαίρας Ευάγγελος, επίτιμος πρόεδρος Παγκοσμίου Συμβουλίου Ειρήνης

55. Μάινας Στέλιος, ηθοποιός

56. Μαρκάτος Νίκος, ομ. καθηγητής Ε.Μ.Π., πρ. πρύτανης

57. Μικρούτσικος Θάνος, μουσικοσυνθέτης

58. Μιχαηλίδης Γιώργος, Γ.Γ. Ο.Κ.Ο.Ε.

59. Μουμουλίδης Θέμης, σκηνοθέτης

60. Μουσταφά Μουσταφά, πρώην βουλευτής Ροδόπης

61. Μουσούρης Σωτήρης, πρώην βοηθός γ.γ. Ο.Η.Ε.

62. Μπρεδήμας Αντώνης, πανεπιστημιακός

63. Μπαλτάς Αριστείδης, πανεπιστημιακός, πρόεδρος Ινστιτούτου «Νίκος Πουλαντζάς»

64. Μπαμπάς Στέλιος, δικηγόρος-κοινωνιολόγος

65. Μυλόπουλος Γιάννης, πρώην πρύτανης Α.Π.Θ.

66. Ναθαναήλ Παύλος, πρόεδρος Εταιρείας Ελλήνων Λογοτεχνών

67. Νικηφορίδου Όλια, ελ. επαγγελματίας

68. Νικολάου Χρίστα, δημοσιογράφος

69. Νικολακόπουλος Ηλίας , πανεπιστημιακός

70. Νταλάρα Άννα, παραγωγός συναυλιών, πρώην βουλευτής

71. Ξενογιαννακοπούλου Μαριλίζα, πρώην αναπληρώτρια ΥΠΕΞ

72. Παιονίδου Μελίνα, μουσικός, μαέστρος

73. Παπαδημούλης Δημήτρης, ευρωβουλευτής, αντιπρόεδρος ευρωπαϊκού κοινοβουλίου

74. Παπαγιαννίδης Τάκης, σκηνοθέτης

75. Παπαδόπουλος Αλέκος, πρώην υπουργός

76. Παπαδόπουλος Κώστας, εκδότης

77. Παπαηλιού Θόδωρος, πρόεδρος δημοτικού συμβουλίου Αρχαίας Ολυμπίας

78. Παπαναγιώτου Κώστας, πρώην υπουργός, πρόεδρος ΚΕΑΔΕΑ

79. Παπαχελά Νέλλη, αντιδήμαρχος Αθηναίων

80. Πολίτου Νανή, συνδικαλίστρια Δ.Ε.Η.

81. Πολυκάρπου Ανδρέας, πρόεδρος Ελλαδο-Κυπριακού επιμελητηρίου (ΕΛΚΥΕΠ)

82. Ρεγκούκος Νίκος, ολυμπιονίκης. Πρ. αντιπρόεδρος ΣΕΓΑΣ

83. Ροδουσάκης Κυριάκος, πρέσβης επί τιμή

84. Ρουπακιώτης Αντώνης, πρώην πρόεδρος Δ.Σ.Α., πρώην υπουργός

85. Σαββάκης Χρίστος, πρ. πρόεδρος Ο.Σ.Π.Α.

86. Σκούρα Δάφνη, ηθοποιός, ιδρυτικό στέλεχος Δ.Ν. Λαμπράκη

87. Σηφουνάκης Νίκος, βουλευτής

88. Σκορίνης Νίκος, μέλος προεδρείου ΓΕ.Σ.Ε.Β.Ε.Ε.

89. Σκουρολιάκος Πάνος, ηθοποιός

90. Σταθόπουλος Μιχάλης, πρ. πρύτανης Πανεπιστημίου Αθηνών

91. Τζαννετάκος Γιάννης, δημοσιογράφος

92. Τζιτζίκου Σοφία, αντιπρόεδρος ελληνικής επιτροπήςUNICEF

93. Τριγάζης Πάνος, πρόεδρος ΠΑ.Δ.Ο.Π. (Παρατηρητηρίου Διεθνών Οργανισμών & Παγκοσμιοποίησης)

94. Τρικούκης Μάκης, συγγραφέας

95. Τσίρης Παναγιώτης, πρώην πρύτανης Παντείου Πανεπιστημίου

96. Χαλκιάς Λάκης, τραγουδιστής

97. Χασιώτης Νίκος, διδάκτωρ φιλοσοφίας πανεπιστημίου Λονδίνου

98. Χατζόπουλος Επαμεινώνδας, Υποναύαρχος ε.α..

99. Χούκλη Μαρία, δημοσιογράφος

100.Χρήστου Παύλος, αντιπτέραρχος Ε.Α

101.Χρυσόγελος Νίκος, πρώην ευρωβουλευτής

102.Χρυσόστομος, Επίσκοπος Δωδώνης

πηγή 

Η Εισβολή της Τουρκίας στις 20 Ιουλίου 1974 και ο δικός μας προβληματισμός

 

Το γλαφυρό κείμενο του πανεπιστημιακού καθηγητή Γιώργου Σαββίδη*, πιστεύουμε ότι είναι ένα εξαιρετικό κείμενο για προβληματισμό και ενδοσκόπηση. Το παραθέτουμε χάριν των αναγνωστών μας με την ελπίδα ότι θα το μελετήσουν και θα εξαγάγουν τα δέοντα συμπεράσματα.

Με μια πινέζα στην καρδιά

Η αντάρα της Κύπρου εξακολουθεί να σκεπάζει σχεδόν ολόκληρο τον νοητικό και συναισθηματικό μας ορίζοντα. Τις προάλλες, ένας ιδιαίτερα ευαίσθητος φίλος μου ψιθύρισε: «Ξέρεις, κάθε φορά που την συλλογίζομαι ή που ακούω το όνομά της, νιώθω σαν μια πινέζα στην καρδιά». Δε μιλούσε για την νεκρή μάνα του, αλλά για την μεγαλόνησο που πρωτογνωρίσαμε μαζί φέτος το Πάσχα.

Πιστεύω πως κάτι παρόμοιο θα νιώθει κάθε Ελλαδίτης που αξιώθηκε να πάει στην Κύπρο, ιδίως στα χρόνια όπου ήταν η μόνη ελεύθερη περιοχή του Ελληνισμού. Μια «’νω Ελλάδα»*, υπαρκτή όμως και χεροπιαστή, αναπάντεχα γνώριμη μα και απαρομοίαστη με οποιαδήποτε άλλη ελληνική πατρίδα. Κάτι από τούτη την αίσθηση, θαρρώ, συνέλαβε στα 1914 ο Καβάφης, στο ανέκδοτο ποίημά του που τιτλοφορείται «Επάνοδος από την Ελλάδα»:

Ώστε κοντεύουμε να φθάσουμ' Έρμιππε.
Μεθαύριο, θαρρώ έτσ' είπε ο πλοίαρχος.
Τουλάχιστον στην θάλασσά μας πλέουμε
νερά της Κύπρου, της Συρίας, και της Αιγύπτου,
αγαπημένα των πατρίδων μας νερά.
Γιατί έτσι σιωπηλός; Ρώτησε την καρδιά σου,
όσο που απ' την Ελλάδα μακρυνόμεθαν
δεν χαίροσουν και συ; Αξίζει να γελιούμαστε;
αυτό δεν θα'ταν βέβαια ελληνοπρεπές.

Ας την παραδεχθούμε την αλήθεια πια
είμεθα Έλληνες κι εμείς τι άλλο είμεθα;
αλλά με αγάπες και με συγκινήσεις της Ασίας,
αλλά με αγάπες και με συγκινήσεις
που κάποτε ξενίζουν τον ελληνισμό...

Όσοι από εμάς, τους νέους ή τους παλιούς Ελλαδίτες, δεν είχαν αυτού του είδους την εμπειρία, επόμενο είναι να αντικρίζουν τον σημερινό σπαραγμό της Κύπρου, αν όχι πιο ψύχραιμα πάντως όμως αφηρημένα: σαν σύμβολο είτε σαν σύνθημα. [...] Μπορεί και σαν το έσχατο ναυάγιο της Μεγάλης Ιδέας, κοστολογημένο με την ισοπεδωτική γλώσσα των αριθμών: 200.000 πρόσφυγες, 2.000.000 λίρες* ζημιά την ημέρα.

Ωστόσο, πέρα από την διπλωματική και υλική συμπαράσταση, μένει ανοιχτό το χρέος μας απέναντι στους Κυπρίους. Χρέος όχι απλώς φιλανθρωπίας είτε φυλετικής αλληλεγγύης, χρέος επιτακτικό όσο και αμήχανο, χρέος τιμής και συνείδησης που μονάχα με αδιάκοπη και ελεγχόμενη συναισθηματική κατάθεση θα μπορέσουμε κάποτε να το εξοφλήσουμε. Και που πρέπει να εξοφληθεί στο ακέραιο για να καθαριστούμε ψυχικά από το πλέγμα της συλλογικής ευθύνης και ενοχής μας.

Αλλιώς δεν γίνεται. Η εθνική μας συνείδηση δεν θα καθαριστεί ποτέ αν περιοριστούμε στα του ελλαδικού οίκου μας, αν αρκεστούμε σε ελεημοσύνες και παραστάσεις και διαδηλώσεις για την Κύπρο, ρίχνοντας όλο το όνειδος στην δολιότητα των Αμερικάνων, στην αρπακτικότητα των Τούρκων ή και στην τύφλωση κάποιων στρατοκρατόρων* μας. Καθένας μας ας ρωτηθεί, μόνος μπροστά στον καθρέφτη: «Τι έκανα ως τώρα για να γνωρίσω και να σεβαστώ την Κύπρο; Και τι είμαι διατεθειμένος αλήθεια να κάνω για τους Κύπριους από εδώ και εμπρός;»

Ξέρω πως τέτοια ερωτήματα δεν τα θέτει κανείς εύκολα στον εαυτό του. Και ακόμα πιο δύσκολο είναι να τους δώσει μιαν απάντηση με το χέρι στην καρδιά:

Ο άνθρωπος είναι μαλακός και διψασμένος σαν το χόρτο,
άπληστος σαν το χόρτο, ρίζες τα νεύρα του κι απλώνουν
σαν έρθει ο θέρος
προτιμά να σφυρίξουν τα δρεπάνια στ' άλλο χωράφι
σαν έρθει ο θέρος
άλλοι φωνάζουνε για να ξορκίσουν το δαιμονικό
άλλοι μπερδεύονται μες στ' αγαθά τους, άλλοι ρητορεύουν.
Αλλά τα ξόρκια τ' αγαθά τις ρητορείες,
σαν είναι οι ζωντανοί μακριά, τι θα τα κάνεις;*

έγραφε ο Σεφέρης, εδώ και τριάντα χρόνια, στον τελευταίο σταθμό της επιστροφής του στην σπαραγμένη Ελλάδα. Και η απόκριση του δόθηκε δέκα χρόνια αργότερα, στην Σαλαμίνα της Κύπρος:

Η γης δεν έχει κρικέλια
για να την πάρουν στον ώμο και να φύγουν
μήτε μπορούν, όσο κι αν είναι διψασμένοι
να γλυκάνουν το πέλαγο με νερό μισό δράμι.
Και τούτα τα κορμιά
πλασμένα από ένα χώμα που δεν ξέρουν,
έχουν ψυχές.
Μαζεύουν σύνεργα για να τις αλλάξουν,
δε θα μπορέσουν μόνο θα τις ξεκάμουν
αν ξεγίνουνται οι ψυχές.
Δεν αργεί να καρπίσει τ'αστάχυ
δε χρειάζεται μακρύ καιρό
για να φουσκώσει της πίκρας το προζύμι,
δε χρειάζεται μακρύ καιρό
το κακό για να σηκώσει το κεφάλι,
κι ο άρρωστος νους που αδειάζει
δε χρειάζεται μακρύ καιρό
για να γεμίσει με την τρέλα,
νῆσος τις ἔστι*...

Στα 1954, οι στίχοι αυτοί αφορούσαν τους Εγγλέζους στην Κύπρο. Έκτοτε, και εμφανέστερα στο τελευταίο δίμηνο, ισχύουν εξίσου για τους Τούρκους και (γιατί να κρυβόμαστε πίσω από τα δύο υψωμένα δάχτυλά μας;) για κάμποσους Έλληνες.

Αν, μέσα σε εφτά χρόνια «με το σουγιά στο κόκαλο, με το λουρί στο σβέρκο»* πράγματι μάθαμε κάτι χρήσιμο για την υπόλοιπη ζωή μας, είναι προπάντων ότι δεν μένουν άλλα περιθώρια για ξόρκια, αγαθά και ρητορείες. Ότι είναι ζήτημα ζωής και θανάτου να μην μπερδεύεται το εθνικό φιλότιμο με την εθνικιστική υπεροψία ή με τον τοπικιστικό εγωισμό  άσε πια με το ταξικό ή το ιδιωτικό συμφέρον.

Αυτές τις μέρες, επαγγελματικοί λόγοι με κάναν να διαβάσω ξανά και ξανά το ανέκδοτο μυθιστόρημα του Σεφέρη, Έξι νύχτες στην Ακρόπολη. Ο καημός της Κύπρου, φαντάζομαι, με οδήγησε να σταθώ σε δυο περικοπές ιδιαίτερα οδυνηρές στην αντιπαράθεση τους.

Η πρώτη μας πάει στα 1922 και μεταφέρει αυθεντική μαρτυρία:

Ακουσα σήμερα από έναν πρόσφυγα τούτο: βγήκαν κυνηγημένοι σ ένα ελληνικό νησί. Μαγαζιά, σπίτια, πόρτες, παράθυρα, έκλεισαν όλα μονομιάς. Αυτός με τη γυναίκα του μέσα στο κοπάδι. Το μωρό έξι μέρες να τραφεί έκλαιγε, χαλνούσε τον κόσμο. Η γυναίκα παρακαλούσε για νερό. Τέλος, από ένα σπίτι της αποκρίθηκαν: «ένα φράγκο το ποτήρι». Και ο πατέρας συνεχίζει: «Τι να κάνω;... έφτυσα μέσα στο στόμα του παιδιού μου για να το ξεδιψάσω».
Η δεύτερη μας πάει εκατό χρόνια πιο πίσω και προέρχεται από τα Απομνημονεύματα του Μακρυγιάννη:

«...Εμείς ήμαστε μέσα στο βάλτο, στο νερό τόσες ψυχές, να γλιτώσουμε και ήρθαν οι Τούρκοι και μας πιάσανε και ήταν το σώμα μας καταματωμένο από τις αβδέλλες  μας φάγαν και τα παιδιά πεταμένα μέσα  γιομάτο το νερό, σαν μπακακάκια πλέαν κι άλλα ζωντανά, κι άλλα τελείωναν. Και μ έπιασαν οι Τούρκοι, και με κοιμήθηκαν τριανταοχτώ και μ' αφάνισαν, κι εμένα και τις άλλες. Γιατί τα τραβήσαμεν αυτά; Γι αυτείνη την πατρίδα. Και τώρα δικαιοσύνη δε βρίσκομεν από κανέναν όλο δόλο και απάτη». Κι έκλαιγε με πικρά δάκρυα. Την παρηγόρησα. Με πήρε το παράπονο κι έκλαψα κι εγώ...

Ομολογώ πως δεν βλέπω ουσιαστική διαφορά ανάμεσα στα δυο περιστατικά. Και για την ώρα προτιμώ να σταματήσω σε τούτα. Ας τα συλλογιστεί ο καθένας μας για λογαριασμό του, ζυγίζοντας το χρέος του απέναντι στην διψασμένη και βιασμένη Κύπρο.24 Αυγούστου 1974

* Ο Γιώργος Πάνου Σαββίδης ήταν καθηγητής της Νεοελληνικής Λογοτεχνίας. Σπούδασε στην Φιλοσοφική Σχολή Aθηνών, στο King's College του Cambridge και στο Aριστοτέλειο Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης. Το 1966 αναγορεύτηκε διδάκτωρ Φιλολογίας με την διατριβή Oι Kαβαφικές Eκδόσεις (1891-1932) και διορίστηκε ως έκτακτος καθηγητής της Nεότερης Eλληνικής Φιλολογίας στο Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης. Εκεί παρέμεινε μέχρι και το 1971, έτος κατά το οποίο παραιτήθηκε για λόγους ακαδημαϊκής ευσυνειδησίας. Το 1974 επανήλθε ως τακτικός καθηγητής για ακόμη εννέα χρόνια μέχρι την οικιοθελή παραίτησή του. Ακολούθως, από το 1977 έως το 1984, διετέλεσε μόνιμος επισκέπτης καθηγητής της Έδρας Nεοελληνικών Σπουδών Γιώργου Σεφέρη στο Harvard University. Ο Γιώργος Π. Σαββίδης έχει επιμεληθεί εκδόσεις διαφόρων έργων όπως του Καβάφη, του Βαλαωρίτη, του Σεφέρη κ.α. Έχει επίσης εκπονήσει φιλολογικά έργα κριτικές μελέτες κ.α.  

πηγή

Ένα παζάρι αλλοιώτικο από τ'άλλα

Οι περίπατοι στην Πόλη είναι πάντα απολαυστικοί και γεμάτοι ενδιαφέρον. Ορισμένες φορές βέβαια στα τουριστικά σημεία υπάρχει τόσο μεγάλη πολυκοσμία, κυνήγι τουριστών και βαβούρα που η περιπλάνηση χάνει την γοητεία της και γίνεται κουραστική. Όταν βρεθώ σε τέτοια μέρη, πάντα προσπαθώ να κόβω δρόμο και να κινούμαι παράλληλα από τα κεντρικά σημεία. Όταν μάλιστα αυτό το κόψιμο δρόμου περιλαμβάνει και ποιοτικές πινελιές, τότε η ανακούφιση μου συνδυάζεται και με χαρά. Ένα τέτοιο σημείο που πάντα χρησιμοποιώ και ενίοτε ξοδεύω και μερικές στιγμές είναι το Sahaflar Çarşısı, το παζάρι παλιών βιβλίων.

Μία από τις 2 εισόδους του παζαριού

Η τοποθεσία του παζαριού μόνον τυχαία δεν είναι. Ήδη απ΄τα χρόνια του Βυζαντίου υπήρχε εδώ αγορά βιβλίου και βιβλιοθήκες και αυτό δεν άλλαξε ούτε όταν η Πόλη έπεσε στα χέρια των Οθωμανών. Παραδοσιακά εξάλλου, υπήρχαν πάντα βιβλιοπωλεία κοντά σε θεολογικά κέντρα και μεντρεσέδες και η περιοχή έχει αρκετά από αυτά.
Αρχικά υπήρχε ειδική πτέρυγα βιβλίου μέσα στο Kapalı Çarşı αλλά μετά από τον μεγάλο σεισμό του 1894 ο χώρος μεταφέρθηκε στην σημερινή του θέση. Το Sahaflar Çarşısı διαθέτει 2 εισόδους. Η μία βρίσκεται στην βόρεια πλευρά του τζαμιού Μπέγιαζιτ και το παζάρι φτάνει ως απέναντι από την πύλη της σκεπαστής αγοράς.

Η είσοδος του πανεπιστημίου που αντικρίζει κανείς από την δυτική πλευρά του παζαριού

Κόβωντας δρόμο μέσα από την όαση βιβλίου, όπως μου αρέσει να την αποκαλώ

Σε αυτό το παζάρι δεν υπάρχουν ούτε εκνευριστικοί πωλητές ούτες ντελάληδες να σου παίρνουν τα αυτιά.

Σε αυτό το ήσυχο πέρασμα που βρίσκεται το παζάρι βιβλίου μπορεί κανείς να περπατήσει αργά, απολαμβάνοντας την πρωτόγνωρη απώλεια βαβούρας για τα δεδομένα της περιοχής και ειδικά τους καλοκαιρινούς μήνες να ξεφύγει από τον καυτές αχτίδες του ηλίου, μιας και το παζάρι προστατεύεται αρκετά καλά είτε από τις τέντες των βιβλιοπωλείων είτε από μερικά δέντρα που βρίσκονται εκεί. Αξίζει όχι μόνον το πέρασμα από εκεί αλλά και μια μικρή στάση για αναζήτηση κάποιου ενδιαφέροντος βιβλίου και κουβεντούλα με τους βιβλιοπώλες.

Η ποικιλία των εμπορευμάτων είναι μεγάλη και δεν περιορίζεται αποκλειστικά και μόνον σε βιβλία...

...τα οποία βέβαια στιβάζονται παντού

Τους προηγούμενους αιώνες εδώ βρίσκονταν σπανιότατα έργα και βιβλία μιας και ως το 1729 όλα τα βιβλία ήταν χειρόγραφα. Από εκείνη την χρονιά άρχισε η πώληση και εκτυπωμένων έργων. Στα μέσα του παζαριού υπάρχει μνημείο αφιερωμένο στον İbrahim Müteferrika, ο οποίος άνοιξε το 1726 το πρώτο τυπογραφείο. Μια μεγάλη πυρκαγιά το 1950 κατέστρεψε δυστυχώς χιλιάδες σημαντικά και προπάντων χειρόγραφα έργα.

Το παζάρι περιλαμβάνει περίπου 23 βιβλιοπωλεία και χωρίζεται σε 2 διαζώματα

Εικόνα από το παζάρι των παλιών βιβλίων

Τα περισσότερα καταστήματα του Sahaflar Çarşısı παραμένουν κλειστά τις Κυριακές και τις αργίες μα τις υπόλοιπες μέρες είναι έτοιμα να σας υποδεχτούν. Καθώς θα περιπλανιέστε λοιπόν στα σοκάκια της Πόλης, κόψτε και εσείς δρόμο όπως κι εγώ και βρεθείτε σε μια από τις παλαιότερες αγορές της Πόλης, σε ένα παζάρι αλλοιώτικο από τ'άλλα.

πηγή 

Ο Άγιος Προφήτης Ηλίας († Αρχιμ. Γεωργίου Καψάνη)

Ο ΑΓΙΟΣ ΠΡΟΦΗΤΗΣ ΗΛΙΑΣ

(Ὁμιλία τοῦ ἀειμνήστου Ἁγιορείτου Ἡγουμένου π. Γεωργίου Καψάνη)

Ἡ ἐποχή πού ἔζησε ὁ Ἅγιος Προφήτης Ἠλίας γύρω στό 800 π.Χ. ἔχει πολλά τά κοινά καί μέ τήν σημερινή ἐποχή πού ζοῦμε ἐμεῖς. Ἦταν καί τότε, εἶναι καί σήμερα μία ἐποχή ἀποστασίας ἀπό τήν πίστι τῶν Πατέρων. Καί ἡ ἀποστασία γίνεται συνήθως διά λόγους συμβιβασμοῦ, γιατί θέλουν νά συμβιβασθοῦμε μέ τή ζωή τῆς ἁμαρτίας ἤ θέλουν νά συμβιβασθοῦμε μέ τούς κρατοῦντες κάθε ἐποχῆς ἤ θέλουν νά συμβιβασθοῦμε μέ τήν ἑκάστοτε πολιτική ἐξουσία.

Ἔτσι ἐγινόταν καί τότε. Ὁ Ἰσραήλ, οἱ βασιλεῖς, οἱ ἄρχοντες εἶχαν συμβιβασθῆ, ἤθελαν νἄ 'χουν τήν συμμαχία εἰδωλολατρικῶν λαῶν, γιατί δέν πίστευαν ὅτι μέ τήν δύναμη τοῦ Θεοῦ μποροῦσαν νά ἀντιμετωπίσουν τούς εἰδωλολατρικούς λαούς. Καί γι' αὐτό ἄφηναν τήν πίστη τους στόν ἀληθινό Θεό καί δεχόντουσαν τά εἴδωλα, τούς ψευδεῖς θεούς καί ἐλάτρευαν τά εἴδωλα καί διέδιδαν καί στόν λαό αὐτήν τήν εἰδωλολατρεία.

Ὑπῆρχαν ὅμως κάποιοι ὀλίγοι εὐσεβεῖς, πιστοί στόν ἀληθινό Θεό, οἱ ὁποῖοι ἀντιστέκονταν, δέν προσκυνοῦσαν τά εἴδωλα. Ἐδιώκοντο βέβαια, ἦσαν ἡ μειοψηφία, ἀλλά αὐτό δέν τούς ἔκαμε νά λυγίσουν. Γιατί συνήθως οἱ ἄνθρωποι ὅταν αἰσθάνονται ὀλίγοι δέν ἀναπαύονται, θέλουν νά πηγαίνουν μέ τούς πολλούς κι ἄς πηγαίνουν οἱ πολλοί εἰς τόν βυθόν.

Τό νά πορεύεται κανείς εἰς τήν ἰδικήν του πίστιν καί νά ἔχει ὀλίγους μόνο κοντά του αὐτό δέν τόν ἀναπαύει. Θέλει νά πηγαίνει ὅπως πηγαίνουν ὅλοι, ὅπως πηγαίνει ἡ μόδα, ὅπως πηγαίνει τό πλῆθος. Κι ἔτσι γινόταν καί τότε ἡ διαφθορά τοῦ πλήθους τοῦ λαοῦ καί τῶν πολλῶν ἀνθρώπων. Θέλανε νά πηγαίνουν ὅπως πήγαινε ἡ ἄρχουσα τάξις, ὁ βασιλιᾶς, οἱ ἄρχοντες, οἱ σπουδαῖοι τοῦ λαοῦ κι ὁ περισσότερος λαός. Κι ἔτσι ἐπαρασύροντο οἱ ἄνθρωποι ὁ ἕνας μετά τόν ἄλλον, ἀλλά ἔμεναν ὅμως πάλι ὀλίγοι εὐσεβεῖς. Γιατί σέ κάθε ἐποχή δέν προδίδουν ὅλοι, δέν ἀποστατοῦν ὅλοι, μένουν καί οἱ εὐσεβεῖς. Μένουν καί οἱ ἀγωνισταί. Μένουν καί αὐτοί, οἱ ὁποῖοι δέν ἀλλάζουν τήν πίστι στόν ἀληθινό Θεό μέ τίποτα γήϊνο καί κοσμικό. Γι' αὐτό ἄλλωστε ἔχουμε καί τούς μάρτυρες.

Καί οἱ μάρτυρες στήν ἐποχή τους ἦσαν ἡ μειονότης. Ἀλλά αὐτή ἡ μειονότης κρατοῦσε τήν πίστι στόν ἀληθινό Θεό καί ἐθυσιάζετο γιά τήν ἀγάπη τοῦ ἀληθινοῦ Θεοῦ.

Μεταξύ αὐτῶν τῶν ὀλίγων, οἱ ὁποῖοι κρατοῦσαν τήν πίστη στόν ἀληθινό Θεό καί δέν συμβιβάσθηκαν ἦταν ὁ Ἅγιος ἔνδοξος Προφήτης τοῦ Θεοῦ Ἠλίας. Ἡ ζωή τοῦ Προφήτου Ἠλία εἶναι μία ζωή θαυμάτων, ζωή πίστεως καί μεγάλης ἐμπιστοσύνης στόν Ἅγιο Θεό. Ἄς μελετήσουμε προσεκτικά τή ζωή τοῦ Προφήτου καί θά δοῦμε πόσο ζῆλο εἶχε γιά τό Θεό. Θά δοῦμε πόση ἀφοβία εἶχε, ὅταν ἐπρόκειτο νά ἀγωνισθῆ γιά τά δικαιώματα τοῦ Θεοῦ. Καί θά δοῦμε τί θαύματα ἐπετέλεσε ὁ Θεός διά τοῦ Προφήτου.

Τόν παρακαλοῦμε νά μᾶς βοηθήσει κι ἐμᾶς σήμερα, πού ζοῦμε σέ μιά ἐποχή πού πολλοί συμβιβάζονται, πού πολλοί ἀκολουθοῦν τήν μόδα τῆς ἀθεΐας καί τῆς ἀπιστίας, νά μᾶς ἀξιώσει ὁ Θεός νά κρατήσουμε τήν ἀληθινή πίστι τῶν Πατέρων μας, πού παρελάβαμε ἀπό εὐσεβεῖς γονεῖς καί προγόνους καί πνευματικούς καί διδασκάλους τῆς Ἐκκλησίας. Αὐτή τήν πίστι νά κρατήσουμε ἕως θανάτου γιά νά ἀξιωθοῦμε νά παραδώσουμε εἰς τόν Θεόν τήν ψυχήν μας ὄχι ἐν ἀπιστίᾳ, ὄχι ἐν ὀλιγοπιστίᾳ, ἀλλά μέ πίστι εἰς τόν Τριαδικόν Θεόν καί μέ ὅσα παραδίδει ἡ Ἁγία μας Ἐκκλησία.

Εὔχομαι ὁ Προφήτης Ἠλίας νά εἶναι βοηθός μας καί συναντιλήπτωρ, ἀλλά καί νά μᾶς βοηθάει στά κρίσιμα οἰκολογικά θέματα πού περνᾶμε τώρα, τούς καύσωνες, τήν ἀνομβρία, τίς πυρκαϊές καί τά λοιπά, διότι κάνει καί πολλά τέτοια θαύματα ὁ Προφήτης Ἠλίας.

Εἴθε ὁ ζηλωτής Προφήτης, πού μέ τήν πύρινη προσευχή του ἔκλεισε τόν οὐρανό ἐπί τριάμισυ χρόνια καί ἐπῆλθε ἀνομβρία καί ξηρασία, λόγῳ τῆς ἐπικρατούσης μεγάλης ἀσέβειας καί μετά ταῦτα ξανάφερε τήν βροχή καί τήν εὐλογία, βλέποντας τήν μετάνοια καί τήν ἀνάνηψί μας, νά φέρη τήν πνευματική δροσιά τοῦ Οὐρανοῦ στίς ψυχές μας καί νά μᾶς ὁδηγῆ μέ τίς θεοπειθεῖς πρεσβεῖες του εἰς τήν ὁδόν τῆς σωτηρίας καί τοῦ ἁγιασμοῦ μας. Ἀμήν.-

Ιερά Μητρόπολη Κυθήρων