Ποιος μπορεί να περιγράψει τα μεγαλεία σου, παρθένε; Έγινες Θεομήτωρ, ένωσες το νου με το Θεό, ένωσες το Θεό με τη σάρκα, έκανες το Θεό υιό ανθρώπου και τον άνθρωπο υιό Θεού, συμφιλίωσες τον κόσμο με τον ποιητή του κόσμου. Μας δίδαξες με έργα ότι το θεωρείν δεν προσγίνεται μόνο με αίσθηση ή και λογισμό στους πραγματικούς ανθρώπους (διότι τότε θα ήσαν λίγο μόνο καλύτεροι από τα άλογα), αλλά πολύ περισσότερο με τη κάθαρση του νου και τη μέθεξη της θείας χάριτος, κατά την οποία εντρυφούμε στα θεοειδή κάλλη όχι με λογισμούς, αλλά με άυλες επαφές. Έκαμες τους ανθρώπους ομοδίαιτους με τους αγγέλους, ή μάλλον αξίωσες και μεγαλύτερων βραβείων, αφού συνέλαβες από το άγιο Πνεύμα θεανδρική μορφή και την γέννησες παράδοξα και κατέστησες την ανθρώπινη φύση απορρήτως συμφυή και, θα λέγαμε, ομόθεη με τη θεία φύση.

 

 

Λόγος εις τα Εισόδια της Θεοτόκου - Άγιος Γρηγόριος Παλαμάς

Παπα-Γιάννης Καλαΐδης. Ὁ ἔγγαμος ἱερέας πού θαυματουργεῖ μετά τήν κοίμησή του

Ο ΠΑΠΑ ΓΙΑΝΝΗΣ ΚΑΛΑΙΔΗΣ ΠΟΥ ΥΠΗΡΕΤΗΣΕ ΧΡΟΝΙΑ ΣΤΟΝ ΙΕΡΟ ΝΑΟ ΤΩΝ ΑΓΙΩΝ "ΡΑΦΑΗΛ ΝΙΚΟΛΑΟΥ ΚΑΙ ΕΙΡΗΝΗΣ" ΣΤΟ ΝΕΟΧΩΡΙ ΣΕΡΡΩΝ, ΕΚΟΙΜΗΘΗ ΣΤΙΣ 4-8-2009.

ΑΝ ΚΑΙ ΕΝ ΖΩΗ Ο ΒΙΟΣ ΤΟΥ ΗΤΑΝ ΓΕΜΑΤΟΣ ΑΠΟ ΘΑΥΜΑΣΤΑ ΓΕΓΟΝΟΤΑ ΟΠΩΣ ΟΙ ΣΥΧΝΕΣ "ΣΥΖΗΤΗΣΕΙΣ" ΜΕ ΤΟΝ ΑΓΙΟ ΡΑΦΑΗΛ ΑΛΛΑ ΚΑΙ ΑΛΛΟΥΣ ΑΓΙΟΥΣ ,ΜΕΤΑ ΤΗΝ ΚΟΙΜΗΣΗ ΤΟΥ Ο ΙΔΙΟΣ ΠΙΑ ΘΑΥΜΑΤΟΥΡΓΕΙ.
ΠΑΡΑΘΕΤΟΥΜΕ ΜΕΡΙΚΕΣ ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΕΣ ΚΑΙ ΜΑΡΤΥΡΙΕΣ ΚΑΙ ΕΛΠΙΖΟΥΜΕ Η ΧΑΡΗ ΤΟΥ ΝΑ ΠΡΕΣΒΕΥΕΙ ΣΤΟΝ ΥΨΙΣΤΟ ΓΙΑ ΟΛΟΥΣ ΜΑΣ.
Ο ΤΑΦΟΣ ΤΟΥ ΠΑΠΑ-ΓΙΑΝΝΗ

Ο ΙΕΡΟΣ ΝΑΟΣ ΤΩΝ ΑΓΙΩΝ ΡΑΦΑΗΛ ΝΙΚΟΛΑΟΥ ΚΑΙ ΕΙΡΗΝΗΣ ΣΤΟ ΝΕΟΧΩΡΙ ΠΟΥ ΥΠΗΡΕΤΗΣΕ Ο ΠΑΠΑ-ΓΙΑΝΝΗΣ.

 

ΜΑΡΤΥΡΙΕΣ.

1.

Ο παπουλης ειχε ενα προβλημα υγειας , μαλλον με το νεφρο του, και υπεφερε. Μια φορα του εμφανιστηκε ο αγιος Λουκας Κριμαιας και του λεει:

-Εσυ με τιμας συνεχεια, εχεις και την εικονα μου στο σαλονι σου. Ετσι κι εγω,  τωρα που εχεις προβλημα υγειας  ηρθα να σε βοηθησω !!!

Ετσι, και θεραπευε ασθενεις ο π. Ιωαννης, δεχοταν ομως  βοηθεια και θειες επισκεψεις κι ο ιδιος!

2.

Καποια φορα ειχαν ξεκινησει  απο την Αλεξανδρουπολη δύο λεωφορεια να επισκεφτουν τον παππουλη στο χωριο του. Εφτασαν στο χωριο και ψαχνανε να βρουν ενα μαγαζι να αγορασουν χυμους, νερα και κουλουρακια. Ψαχνανε,  ψαχνανε ομως δεν μπορουσαν να βρουν το μαγαζι. Εν τω μεταξυ πηγε ενα κοριτσακι στην πρεσβυτερα και της εδωσε κουλουρακια, χυμους και νερα γιατι της ειπε οτι ερχονται επισκεπτες και θα χρειαστει να τους κερασεις! Η πρεσβυτερα εχει κι ενα προβλημα με την οραση και δεν καταλαβε ποιο ηταν το κοριτσακι, φανταστηκε οτι θα το ειχε στειλει ο παππουλης και θα ηταν καποιο χωριανακι. Ηρθαν οι επισκεπτες κι αφου κεραστηκαν ειπαν οτι τοση ωρα ψαχνανε να βρουν το μαγαζι του χωριου να παρουν ακριβως αυτα τα ιδια κερασματα αλλα δεν το βρισκανε!!! Τοτε καταλαβαν οτι η αγια Ειρηνη θα ηταν αυτη η μικρουλα που εφερε τα κερασματα για να εξυπηρετηθει τοσος κοσμος!! Μην ξεχναμε οτι ο αγιος Ραφαηλ, Νικολαος και Ειρηνη ειναι το προσκυνημα που διπλα του ειναι το σπιτι του παπουλη,  προσκυνημα που με πολυ αγωνα εχτισε ο π. Ιωαννης, με την συνδρομη βεβαια του πιστου λαου.

3.

Ο παππουλης ηταν παντα φιλος με τα παιδακια. Τα αγαπουσε υπερβολικα.

Ξεραμε λοιπον οτι οταν προεκυπτε ενα θεμα με παιδι θα εκανε μεγαλο αγωνα για να το βοηθησει. Ετσι σκεφτηκαμε να τον ρωτησουμε για ενα κοριτσακι 8, 9 χρονων που ειχε μια δυσκολη συμπεριφορα. Ηταν παντα δυσκολο παιδι και με το παραμικρο γκρινιαζε και ολο αισθανοταν αδικημενο και περιφρονημενο. Ρωτησαμε τον π. Ιωαννη γιατι αυτο το κοριτσακι ειχε αυτες τις τασεις; Μας ειπε ο παππουλης οτι για καποιον λογο αυτο το παιδι εζησε την ανησυχια και τις δυσκολιες της μητερας σε καποια φαση στο παρελθον, κυριως στην εγκυμοσυνη, και οτι δεχεται εξωτερικη επηρεια δαιμονικη, δεν ειναι δαιμονισμενο, ομως ο πονηρος παρεμβαινει στην ζωη του και του δημιουργει αυτο το αγχος. Πρεπει ειπε να γινει αγιασμος γι αυτο το παιδι, να πινει συνεχεια το πρωι αγιασμο και εδωσε και καποιες προσευχουλες επιπροσθετα και με βεβαιοτητα ειπε οτι θα ηρεμησει.

Κατοπιν αυτου λοιπον καλεσε η οικογενεια τον ιερεα της περιοχης στο σπιτι για να γινει αγιασμος. Μαζευτηκε η οικογενεια ολη στο σπιτι και εν αναμονη του ιερεως καθοταν γυρω απο το τραπεζι. Το κοριτσακι ηταν ησυχο και δεν ειχε κανενα προβλημα υγειας. Ξαφνικα και λιγα λεπτα πριν φθασει ο ιερεας αρχισε να διαμαρτυρεται οτι πονα η κοιλια του κι οτι θελει να κανει εμετο. Ειχε ξαπλωσει κατω στο πατωμα κι εκλαιγε...Με το που μπηκε στο σπιτι ο ιερεας βλεπει μια κατασταση σε ταραχη. Μα τι εχει το παιδι ρωταει; Του ειπαν τα πραγματα πως εχουν και αυτος πλησιασε να ρωτησει το παιδι τι αισθανεται! Ξαφνικα το παιδι τρεχει στο μπανιο κι αρχισε να κανει εμετο και να κλαιει. Αφου περασε η δυσκολη εκεινη στιγμη και λιγο συνηρθε το κοριτσακι εγινε ο αγιασμος  χωρις παραιτερω παρατραγουδα. Ετσι ολοι αντιληφτηκαν οτι ο πειρασμος προσπαθησε να εμποδισει τον αγιασμο γιατι τρεμει την δυναμη του Κυριου μας.

4.

Οταν επισκεπτομουν το χωριο παντα πηγαινα, και με την οικογενεια μου κυριως, στο σπιτι του π. Ιωαννη που ηταν διπλα στο προσκυνημα του Αγ. Ραφαηλ στο Νεοχωρι Κερκινης Σερρων. Καθε φορα μας σταυρωνε με το λαδακι απο την ακοιμητη κανδηλα που υπαρχει στο σαλονι του σπιτιου. Μιλουσαμε, μας συμβουλευε και μας ασπαζοταν με αγαπη ολη την οικογενεια. Ηταν τελη Ιουλιου του 2009. Ο π. Ιωαννης ηταν σπιτι του αλλα δυσκολα μπορουσε να μιλησει, η μαλλον καθολου. Ετσι δυσκολα δεχοταν και κοσμο. Ετυχε ομως την Κυριακη εκεινη και μετα την θεια λειτουργια να ανοιξει την θυρα η πρεσβυτερα και να επιτραπει στον κοσμο να πανε να παρουν την ευχη του. Πηγα κι εγω και φιλησα το χερι του και καθησα σε μιαν ακρη. Μιλουσε ο κοσμος αλλα ο παππουλης δεν μπορουσε να μιλησει. Μονο ειχε ενα γλυκυτατο υπερκοσμιο χαμογελο και μας παρατηρουσε με πατρικη αγαπη ολους.

Καθησαμε λιγο και αφου ειχαμε ηδη προσκυνησει και αλοιφτει με λαδακι, ειπαμε να φυγουμε , να ξεκουραστει. Φιλησαν το χερι ολοι και περιμενα τελευταιος. Την ωρα που πηγα να παρω την ευχη του με πιανει με τα δυο του χερια το κεφαλι σφιχτα και με ασπαστηκε  με ιδιαιτερη θερμη. Ηταν πρωτη φορα που ηταν τοσο εκδηλωτικος. Σκεφτηκα οτι ηθελε να μου πει ενα ευχαριστω για καποιες εργασιες που εκανα στην εκκλησια κι επειδη δεν μπορουσε να μιλησει μου εδειξε ετσι την χαρα του. Κι ομως... πιστευω τωρα ακραδαντα οτι αλλη ηταν η αιτια. Μετα απο αυτην την επισκεψη εφυγα για ολιγοημερες διακοπες στην Σπαρτη και θα ξαναγυριζα κοντα στον δεκαπενταυγουστο. Κατα το μεσημερακι της 4ης Αυγουστου με πηρε τηλ. η πεθερα μου στο κινητο. Ημασταν ολη η οικογενεια στο αυτοκινητο εξω απο το Γυθειο και μου ειπε το δυσαρεστο νεο. Εφυγε ο παππουλης μου ειπε, δεν θα τον ξαναδεις πια... Τοτε καταλαβα γιατι με ειχε αποχαιρετησει με τετοια ενταση και θερμη... ηθελε να μου πει οτι πλεον φευγει και αυτη ηταν η τελευταια φορα που τα ειπαμε εν ζωη!!!

5.

Μια δεσποινιδα ηθελε να παντρευτει και μας ειπε να ρωτησουμε τον π. Ιωαννη οτι ενω εχει τοσα τυχερα δεν εχει παντρευτει ακομη.

- Μα βρε παιδι μου καλη κοπελλα ειναι μας ειπε αλλα ειναι λιγο αποτομη. Μολις κατι παει να στρωσει αυτη με τον χαρακτηρα της διωχνει τους αντρες!!!

-Την γνωριζεις πατερ προσωπικα τον ρωτησα; οχι βρε παιδι μου αλλα ετσι οπως μου τα λες...

Ειδε μεσα απο την γενικη δυσκολια να παντρευτει οτι το προβλημα ηταν ο χαρακτηρας της κι οχι αλλη αιτια. Ειχε ο πατερ  μεγαλο διορατικο χαρισμα. Εμεις που την ξεραμε καταλαβαμε οτι ειχε απολυτο δικιο.Της το ειπαμε και αυτη συμφωνησε οτι της εκανε τελεια ακτινογραφια ο παππουλης!!

6.

Μας ελεγε μια ξαδελφη της γυναικας μου που ειχε πολλες οικογενειακες σχεσεις με την οικογενεια του παππουλη:

- Μου ελεγε ο παππουλης οτι θα ερθει μεγαλη πεινα στην Ελλαδα, ομως θα την αντεξει ο κοσμος, θα ειναι πιο ηπια απο οσο λεγανε οτι θα ειναι. Να εχετε και κανα κηπακι , θα σας βοηθησει εκεινον τον καιρο...

πηγή

Ανθρωπισμός και πολιτικό παιχνίδι

Προσφυγικό και κυβερνητικές «συμμαχίες»

Του Δημήτρη Ναπ. Γιαννάτου από τη Ρήξη φ. 118 
Αδιαμφισβήτητα, το προσφυγικό δράμα αποτελεί το πιο κομβικό ζήτημα του τελευταίου χρόνου. Η Ελλάδα βρίσκεται στο μάτι του κυκλώνα και των θανάτων χιλιάδων ψυχών, καθώς η ηρωική, αλλά πεπερασμένη, ανθρωπιστική βοήθεια των απλών ανθρώπων από τη μια και η κυβερνητική ανικανότητα στον σχεδιασμό μιας ολιστικής γεωπολιτικής αντιμετώπισης του φαινομένου, από την άλλη, δεν επαρκούν για να αντιμετωπίσουν τα μεγέθη του. Η νεοαποικιακή παγκοσμιοποίηση και οι επεμβάσεις της, έσπρωξαν στις χαραμάδες της ζωής, εκατομμύρια ανθρώπους και μια χώρα στη δεινή θέση να μετατρέπεται σ’ ένα τεράστιο στρατόπεδο συγκέντρωσης, «φιλτραρίσματος» και αποθήκευσης ανθρώπων.
Παρόλη την τραυματική φύση του, το προσφυγικό ζήτημα αποτελεί για την κυβέρνηση ένα πεδίο που ποντάρει πολλά. Για την Ευρώπη, ιδιαίτερα για χώρες του αναπτυγμένου Βορρά, αποτελεί δώρο και βραδυφλεγής βόμβα, ταυτόχρονα. Δώρο γιατί συμβάλλει στην …αντι-γήρανση του ευρωπαϊκού πληθυσμού και στην εισαγωγή και εκμετάλλευση μιας χειραγωγημένης εργατικής τάξης μέσω της ενσωμάτωσης των προσφύγων ως μεταναστών. Ο τεράστιος όμως αριθμός των ανθρώπων που αναμένουν να περάσουν στην Ευρώπη, είναι μέγεθος που δεν μπορεί να διαχειριστεί η Ε.Ε χωρίς τον κίνδυνο ακόμα και να καταρρεύσει από μία σειρά πολιτικών, ταξικών και πολιτισμικών κρίσεων.
Το σύστημα θα ισορροπήσει στη βάση κοινών συμφερόντων ανάγκης στο ζήτημα αυτό. Η γερμανική ηγεμονία στην Ευρώπη, στρέφεται προς την Ελλάδα για να ρεγουλάρει τη ροή των προσφύγων. Θα εντάσσει τόσους όσους χρειάζεται, ώστε να αποδεικνύει τον … «ανθρωπισμό» της και θα καταδικάζει άλλους σε θάνατο και άλλους σε αποθήκευση στις «φαβέλλες κοινωνικής φροντίδας», στην Ελλάδα.
Η κυβέρνηση Τσίπρα, στην ισορροπία αυτή, επιδιώκει την αύξηση της χρηματοδότησης για φροντίδα και υποδομές και μια ποσοτική δημοσιονομική χαλάρωση με τραγικό κοινωνικό κόστος, έναντι αυτής του Ντράγκι που έκαψε ο τυχοδιωκτισμός της. Παράλληλα, θα παίζει συνεχώς το χαρτί του «Ευρωπαϊκού ανθρωπισμού» και της υπονοούμενης απειλής να πλημμυρίσει ανεξέλεγκτα οι Ευρώπη με πληθυσμούς που δύσκολα θα ενσωματωθούν. Η αποδοχή ενός τέτοιου ρόλου της Ελλάδας, αποτελεί άλλο ένα επεισόδιο στην αλαζονική και τυχοδιωκτική πολιτικής της «κυβερνώσας αριστεράς της ευθύνης», που βλέπει τη διαχείριση της προσφυγικής τραγωδία ως ένα ανέλπιστο πολιτικό λαχείο.
Στην προσπάθεια αυτή η κυβέρνηση, αποκτά απρόσμενες κοινωνικές συμμαχίες που αμβλύνουν την πολιτική, συνδικαλιστική και εξεγερτική δυναμική εναντίον της, που σε άλλες συνθήκες θα είχε ήδη ενταθεί. Ο ανθρώπινος πόνος, ο ξεριζωμός, η απώλεια είναι δύσκολες στιγμές για να αντέξει κανείς και η υποστήριξη των προσφύγων φυσιολογικά ριζώνει στον κοινωνικό ιστό της χώρας.
Έτσι, ομάδες του αριστερισμού, ο αντιφα-αναρχικός χώρου, εθελοντικές οργανώσεις αλληλεγγύης, πολλά Σωματεία και Σύλλογοι (εργατικά, εκπαιδευτικά, πολιτιστικά, κ.ά.), οι Μ.Κ.Ο κοινωνικής και ιατρικής φροντίδας (οι οποίες θα διαχειριστούν τα Ευρωπαϊκά κονδύλια για την προσφυγιά), φοιτητικοί σύλλογοι και Πανεπιστήμια, αλλά και πλήθος απλών ανθρώπων που βλέπουν μια μεγαλύτερη συμφορά δίπλα τους να μην συγκρίνεται ακόμα με την δική τους, θα δρουν ως απρόθυμοι σύμμαχοι της κυβέρνησης. Ιδιαίτερα, όσον αφορά στις πολιτικές και κοινωνικές οργανώσεις, το μεταναστευτικό ζήτημα ήταν κοινός ιδεολογικός χώρος με τον πάλαι ποτέ αλλά και τον τωρινό ΣΥΡΙΖΑ, οπότε μπορούν ακόμα να νιώθουν συγγενείς, έστω και τσακωμένοι. Η κυβέρνηση, γνωρίζοντας την δυναμική αυτή, θα προσπαθήσει να την ενισχύσει, τόσο οικονομικά όσο και με στρατηγικές συνεργασίες, ώστε να αμβλύνει τις πολιτικές και ταξικές αντιδράσεις τους, γνωρίζοντας ότι οι χώροι αυτοί είναι που δίνουν το δυναμικό στοιχείο στις απεργίες και τις κινητοποιήσεις διαμαρτυρίας.
Σ’ αυτό το πλαίσιο διαχείρισης του προσφυγικού ζητήματος, η ετερογονία των προθέσεων και των σκοπών, οι αντιφάσεις του και η «πανουργία της ιστορίας», μπορεί να δώσει χρόνο και ανοχή, στην επικίνδυνη κυβέρνηση του Τσίπρα, εν μέσω ερειπίων και κατάρρευσης. Η ζωή θα δείξει…!

πηγή 

«Προοδευτισμός» : Έβαλαν αγοράκι στη νέα διαφήμιση της Barbie

Μια νέα διαφήμιση αυτή την εβδομάδα δείχνει ένα μικρό αγόρι να παίζει με τη νέα "Moschino Barbie".

Η "Moschino Barbie είναι τόσο άγρια!" φωνάζει το μικρό αγόρι στη διαφήμιση. Το κινητό τηλέφωνο της Barbie χτυπά και το αγόρι λέει, «Είναι για σένα, Moschino Barbie».

Το στήσιμο αυτής διαφήμισης έχει σκοπό να προωθήσει την άποψη προπαγάνδα ότι το να «διακρίνεις» τα φύλα στα προϊόντα για μικρά αγόρια και κορίτσια είναι «περιττό» και το «επιβλαβές».

Δες: Έπαινοι στην Mattel που έβαλε αγόρι στη διαφήμιση της Barbie

Ο «στόχος» όπως ανακοινώθηκε τον Αύγουστο είναι να απομακρυνθεί η σήμανση με βάση το φύλο σε ορισμένες από τις υπηρεσίες της, αφότου ορισμένοι πελάτες παραπονέθηκαν ότι οι ετικέτες θέτουν «περιορισμούς» φύλου στην παιδική ηλικία.

Η Moschino Barbie έκανε sold out μέσα σε μία ώρα από την παρουσίασή της, τη Δευτέρα, και ορισμένοι πιστώνουν την επιτυχία του προϊόντος στην νέα – "ουδέτερη ως προς το φύλο" - διαφήμιση.

Η Σουηδία βέβαια, είναι ήδη έτη φωτός μπροστά:

Σουηδική εταιρία παιχνιδιών δημοσιεύει «Ουδέτερο προς το φύλο των παιδιών χριστουγεννιάτικο κατάλογο»

Διάβασε: ΑΥΣΤΡΑΛΙΑ: Εκστρατεία Πρασίνων: «Μην αγοράζετε αγορίστικα παιχνίδια στα αγόρια και κοριτσίστικα στα κορίτσια»

!! Διάβασε και: Εντείνονται οι προσπάθειες για «άφυλα» παιχνίδια και στην Ελλάδα

Ο Jeremy Scott (ομοφυλόφιλος), ο δημιουργός...

ΚΟΚΚΙΝΟΣ ΟΥΡΑΝΟΣ /Πηγή

Ναυπάκτου π.Ιερόθεος: "Καταστρατηγούνται οι αιώνιες αρχές της κοινωνίας"

Του Γιώργη Μυλωνά

«Εν ονόματι των λεγομένων ανθρωπίνων δικαιωμάτων, καταστρατηγούνται αιώνιες αρχές που διέπουν την κοινωνία», καταγγέλλει σε συνέντευξή του στην «Κιβωτό της Ορθοδοξίας» ο Μητροπολίτης Ναυπάκτου και Αγίου Βλασίου Ιερόθεος και συντάσσεται με τον λόγο του Αρχιεπισκόπου, ότι κάποιοι σε Ελλάδα και Ευρώπη επιδιώκουν την αλλοίωση της ελληνικής κοινωνίας.

Ο π. Ιερόθεος επισημαίνει ότι «σε ελάχιστα μόνο σημεία μπορεί να οριοθετηθεί καλύτερα η διακριτότητα των ρόλων Εκκλησίας και Πολιτείας», υπογραμμίζοντας ότι «κανένας σε μια Πολιτεία δεν είναι χωρισμένος από αυτήν», αλλά και η διακριτότητα για την οποία γίνεται λόγος κατοχυρώνεται από το ισχύον Σύνταγμα. Παράλληλα, δεν κρύβει τον προβληματισμό του για τα θέματα που απασχολούν την Πανορθόδοξη Σύνοδο του 2016 και την αποτελεσματικότητά της στο να ενώσει τις Εκκλησίες του ορθόδοξου κόσμου.


Στην εισήγηση που κάνατε στην Ιεραρχία, μιλήσατε για θεολογική κρίση. Πιστεύετε ότι η Πανορθόδοξη Σύνοδος το 2016 θα έχει γόνιμα αποτελέσματα σε αυτήν την κατεύθυνση;

Από τις μελέτες που έχω κάνει διαπιστώνω ότι υφίσταται θεολογική κρίση, γιατί επικρατούν σήμερα μερικά θεολογικά ρεύματα που διαφέρουν από την Πατερική θεολογία. Δεν νομίζω όμως ότι η Πανορθόδοξη Σύνοδος του 2016 θα ασχοληθεί με τα συγκεκριμένα θέματα. Και αυτό είναι το μεγάλο πρόβλημα. Η θεματολογία που έχει καθορισθεί και τα θέματα που τελικά θα συζητηθούν δεν είναι σοβαρά θεολογικά ζητήματα. Εννοώ ότι δεν θα ασχοληθεί με το «filioque» και το «actus purus», με τα οποία ασχολήθηκαν η Η’ και η Θ’ Οικουμενική Σύνοδος, οπότε, κατά τη γνώμη μου, αυτό δείχνει ότι οι Προσυνοδικές Πανορθόδοξες Διασκέψεις δεν προετοίμασαν με τον καλύτερο τρόπο τη θεματολογία της Αγίας και Μεγάλης Συνόδου της Ορθοδόξου Εκκλησίας, που πρόκειται να συγκληθεί. Θεωρώ ότι η Σύνοδος επί Μεγάλου Φωτίου (879-80) είναι συνέχεια της Β’ Οικουμενικής Συνόδου και η Σύνοδος επί Αγίου Γρηγορίου του Παλαμά (1351) είναι συνέχεια της ΣΤ’ Οικουμενικής Συνόδου. Όταν δεν ασχολούμαστε με τέτοια σοβαρά θεολογικά ζητήματα, αυτό δείχνει ότι η θεολογική κρίση παραμένει.


Πώς κρίνετε τις εργασίες της ελληνικής αντιπροσωπίας αναφορικά με την Πανορθόδοξη Σύνοδο;

Προς το παρόν, δεν γνωρίζω τα κείμενα που καταρτίζονται. Πιστεύω ότι κάποια στιγμή θα έλθουν τα κείμενα αυτά στην Ιεραρχία για συζήτηση με την αρχή του «ad referendum» και, βεβαίως, όχι ως τετελεσμένα και προς έγκριση, αλλά για την επεξεργασία τους και την τελική απόφαση της Ιεραρχίας μας. Εμένα προσωπικά με ενδιαφέρει και η ορολογία των κειμένων, γιατί εκεί φαίνεται η θεολογική κρίση. Αν, για παράδειγμα, στα κείμενα υπάρχει η φράση «αξιοπρέπεια και ιερότητα του ανθρωπίνου προσώπου», ότι δήθεν η φύση είναι αναγκαστική και αμαρτωλή, ενώ το πρόσωπο είναι ιερό, γιατί συνδέεται με την «ελευθερία του προσώπου», αυτό δεν μπορώ να το αποδεχθώ, γιατί αναιρεί τη θεολογία των Πατέρων, ότι η φύση είναι καλή και το πρόσωπο με το γνωμικό θέλημα προκαλεί την αμαρτία.


Πού, λοιπόν, πρέπει η ελληνική αντιπροσωπία να δώσει ιδιαίτερη βαρύτητα;

Όπως ανέφερα προηγουμένως, η θεματολογία έχει καθο­ρισθεί και δεν προβλέπεται να τεθούν άλλα θέματα, εκτός και αν μπορεί να τεθούν όταν θα πλησιάζει ο καιρός της συγκλήσεως της Αγίας και Μεγάλης Συνόδου. Πληροφορούμαι ότι υπάρχουν μερικές Εκκλησίες που προβλημα­τίζονται ως προς το να θέσουν σοβαρά θεολογικά και εκκλησιαστικά θέματα.


Αισιοδοξείτε έστω ότι τα προβλήματα μεταξύ των Ορθοδόξων Εκκλησιών θα αντιμετωπιστούν αποφασιστικά;

Δεν ξέρω αν πρέπει να σας απαντήσω με ψυχολογικούς όρους, που προϋποθέτουν οι λέξεις «αισιοδοξία» και «απαισιοδοξία». Στην Εκκλησία ομιλούμε με θεολογικούς όρους, με πίστη και με εκκλησιαστικό φρόνημα. Πάντως, είμαι σοβαρά προβληματισμένος, διότι, δυστυχώς, αυτό που παρατηρώ είναι ότι οι απόψεις των διαφόρων Ορθοδόξων Εκκλησιών επηρεάζονται από εθνικές σκοπιμότητες και γεωπολιτικές στρατηγικές. Αυτό με ενοχλεί πολύ. Όταν ο θεολογικός λόγος επηρεάζεται από τους εθνικισμούς και τις πολιτικές σκοπιμότητες, αυτό δείχνει την εκκοσμίκευσή του.


Ως αποτέλεσμα της οικονομικής κρίσης, βλέπουμε «εθελοντές» ιερείς σε Μητροπόλεις της επαρχίας. Μπορεί να αποτελέσει αυτό λύση στο πρόβλημα;

Με τον όρο «εθελοντές» ασφαλώς εννοείτε τους άμισθους, δηλαδή τους ιερείς που χειροτονούνται και εξυπηρετούν τους χριστιανούς χωρίς να λαμβάνουν μισθό. Αυτό γίνεται σε μικρή κλίμακα και σε μερικές Μητροπόλεις, λόγω των ποικίλων ποιμαντικών αναγκών. Γενικά, ο εθελοντισμός έχει μεγάλη αξία και σπουδαιότητα και αυτός καλλιεργείται μέσα στην Εκκλησία, αλλά δεν μπορεί να βασισθεί κανείς μόνον σε αυτόν, ως προς τους κληρικούς. Γιατί ο κάθε κληρικός έχει και οικογένεια και ποικίλες ανάγκες και γι' αυτό ούτε εκείνοι πρέπει να πένονται, αλλά ούτε και οι χριστιανοί να επιβαρύνονται με τη συντήρηση των ιερατικών οικογενειών. Μπορείτε να φαντασθείτε να επικρατήσουν «εθελοντές» διδάσκαλοι, καθηγητές, δημόσιοι υπάλληλοι και λειτουργοί;

Εν πάση περιπτώσει, η μισθοδοσία του ιερού κλήρου είναι υποχρέωση του ελληνικού κράτους, το οποίο κατά καιρούς έκανε σύμβαση με την Εκκλησία να δίνει μισθό στους κληρικούς με τη δέσμευση της εκκλησιαστικής περιουσίας. Κάθε έντιμη Πολιτεία πρέπει να σέβεται τις συμβάσεις που συνάπτει.


Η κυβέρνηση, μετά τη συζήτηση για το μάθημα των Θρησκευτικών, ανοίγει το θέμα του γάμου των ομοφυλοφίλων. Ποια πρέπει να είναι η στάση της Ιεραρχίας;

Το θέμα του «γάμου των ομοφυλοφίλων» έχει ανοιχθεί προ πολλού, αλλά κάθε φορά προχωρά προοδευτικά προς το να ανεχθεί η κοινωνία αυτήν την κατάσταση. Με προβληματίζει έντονα όταν η κοινωνία ανέχεται πολλές εκτροπές, όταν εν ονόματι των λεγομένων ανθρωπίνων δικαιωμάτων καταστρατηγούνται αιώνιες αρχές, που διέπουν την κοινωνία και δημιούργησαν μεγάλο πολιτισμό.

Η Ιεραρχία κατά τη συνεδρίασή της στις 17 Οκτωβρίου 2013 συζήτησε το θέμα αυτό και έλαβε τις αποφάσεις της. Τελικά, πρέπει να είναι σταθερή στο να καταγγέλλει με προφητικό λόγο τις εκτροπές, από οπουδήποτε και αν προέρχονται, αλλά συγχρόνως να αγαπά τους αμαρτωλούς και τους μετανοούντες.

Ως προς τον λεγόμενο «γάμο των ομοφυλοφίλων», πρόκειται για εισαγωγή μιας τρίτης μορφής γάμου, μετά τον εκκλησιαστικό και τον πολιτικό. Μπορεί ο καθένας να κάνει τις επιλογές του, αλλά δεν πρέπει να υποβαθμίζεται το επίπεδο της κοινωνίας, ούτε τα λεγόμενα ανθρώπινα δικαιώματα να υποβαθμίζουν τον ίδιο τον άνθρωπο, γιατί με την πάροδο του χρόνου γίνεται μεταβολή στα ανθρώπινα δικαιώματα, άλλοτε στον υπεράνθρωπο και άλλοτε στον υπάνθρωπο. Έτσι, ο καθένας έχει τις επιλογές του, αλλά η Εκκλησία -επαναλαμβάνω- πρέπει να υποδεικνύει το ύψος του ανθρωπισμού και του ορθοδόξου χριστιανού και να δείχνει αγάπη στους μετανοούντες.


Φαίνεται πως ανοίγει και ο δρόμος για την καύση των νεκρών στην Ελλάδα.

Και αυτό το θέμα έχει συζητηθεί στο παρελθόν. Η Εκκλησία έλαβε τις αποφάσεις της, ότι η αποτέφρωση είναι μια πράξη που δεν συμφωνεί με την παράδοσή της και όποιος οικειοθελώς εδήλωσε την επιθυμία του να αποτεφρωθεί το σώμα του στην πραγματικότητα δηλώνει την αυτονόμησή του από την Εκκλησία. Γι’ αυτό δεν τελείται νεκρώσιμη ακολουθία και ιερό μνημόσυνο υπέρ αυτού. Επαφίεται όμως στη διακριτική ευχέρεια του οικείου μητροπολίτη η τέλεση απλώς τρισαγίου. Αυτό δεν είναι έλλειψη αγάπης προς τους ανθρώπους, αλλά ακριβής τήρηση της ορθοδόξου διδασκαλίας και σεβασμός της ελεύθερης επιλογής του ανθρώπου.

Ο Αρχιεπίσκοπος στη Σύνοδο ανέφερε ότι «ο εχθρός είναι εντός των τειχών». Πώς βλέπετε να εξελίσσονται οι σχέσεις με την Πολιτεία;

Επανειλημμένως έχω γράψει ότι δεν πρέπει να γίνεται λόγος για χωρισμό Εκκλησίας-Πολιτείας, γιατί κανένας σε μια Πολιτεία δεν είναι χωρισμένος από αυτήν. Κάθε σύλλογος, κάθε οργανισμός έχει κάποια σχέση με το κράτος, γι’ αυτό καλώς εσείς χρησιμοποιήσατε τον όρο «σχέσεις» και όχι «χωρισμός». Υπάρχει σήμερα από το ισχύον Σύνταγμα η διακριτότητα των ρόλων της εκκλησιαστικής και της πολιτικής διοίκησης, απλώς σε ελάχιστα σημεία μπορεί να οριοθετηθεί καλύτερα αυτή η διακριτότητα. Ο λόγος του Αρχιεπισκόπου, ότι «οι εχθροί μας δεν είναι πλέον πέρα και μακριά, είναι εντός των τειχών μας. Το βλέπουμε, το οσφραινόμαστε», αναφερόταν στο θέμα του μαθήματος των Θρησκευτικών και εξέφραζε την άποψή του ότι στην Ελλάδα και στην Ευρώπη υπάρχουν άνθρωποι που, «εκμεταλλευόμενοι τη δεινή μας οικονομική κατάσταση» και «στα πλαίσια της ρυθμίσεως των οικονομικών μας σχέσεων», θα επιδιώξουν «με κάθε τρόπο την αλλοίωση της ελληνικής κοινωνίας μας, αρχίζοντας από τη σχολική μας εκπαίδευση». Αυτό είναι μια πραγματικότητα, την οποία βλέπουμε συνεχώς γύρω μας. Αισθανόμαστε, δηλαδή, μια προσπάθεια αποδέσμευσης από την παράδοσή μας και αλλοτρίωσης του πολιτιστικού τρόπου ζωής μας, η οποία ξεκινά από ιδεολογίες που εκφράζουν τα δυτικά ρεύματα.

πηγή

Κιμπάρηδες συμπολίτες μου!

Εμείς οι Έλληνες είμαστε έξω καρδιά! Δεν υπολογίζουμε τα χρήματα. Αυτά έρχονται σε δεύτερη και τρίτη μοίρα. Είμαστε κιμπάρηδες, όπως έλεγαν κι οι γιαγιάδες μου οι Θρακιώτισσες. Σαράντα δισεκατομμύρια ευρώ των τραπεζών κάψαμε στο τζάκι της διαπραγμάτευσης, συμπολίτες και συμπολίτισσες. Είκοσι ΕΝΦΙΑ θα πληρώνουμε για τα επόμενα είκοσι χρόνια. Αλλά, δεν βαριέσαι! Ένα αστείο η ζωή, που λέει και το τραγούδι…

Είκοσι ΕΝΦΙΑ, επειδή ο κ. Βαρουφάκης θέλησε να ικανοποιήσει το υπερτροφικό του εγώ. Σαράντα δισεκατομμύρια ευρώ όμορφα κάηκαν, επειδή ο κ. Τσίπρας νόμισε ότι το θέαμα θα τρόμαζε τους Ευρωπαίους και θα του έστελναν μερικά δισεκατομμύρια ακόμη για να ταΐσει τον κομματικό του στρατό. Δανειστήκαμε 40 δισεκατομμύρια, τα περάσαμε στο χρέος και τα παραδώσαμε στο ΤΧΣ που τα έκανε μετοχές δανειστών. Μετοχές που η αξίας τους εξαερώθηκε, στην κυριολεξία!

Φίλοι και φίλες, μην έχετε αυταπάτες. Οι Ευρωπαίοι όχι μόνο δεν τρόμαξαν, αλλά με χαρακτηριστική ηρεμία έβαλαν και τον αναλογούντα τόκο στον λογαριασμό! Έναν λογαριασμό που θα τον πληρώσουμε εγώ κι εσείς. Ούτε ένα ευρώ δεν πρόκειται να μας «κουρέψουν» από αυτό το ποσό. Αλλά τι μας νοιάζει εμάς; Εμείς είμαστε κιμπάρηδες! Δεν μας νοιάζουν τα λεφτά!

Για τη συνέχεια εδώ

ΧΕΡΙ ΧΕΡΙ ΟΙ ΣΑΤΑΝΙΣΤΕΣ ΤΩΝ ΗΠΑ ΜΕ… ΤΟ ΙΣΛΑΜΙΚΟ ΧΑΛΙΦΑΤΟ

 
Γράφει ο Νίκος Χειλαδάκης

Την πραγματικά εντυπωσιακή είδηση ότι η επίσημα αναγνωρισμένη «εκκλησία» των Σατανιστών των ΗΠΑ, San Jose, στέκεται στο πλευρό των Τζιχαντιστών και ότι τους υποστηρίζει στο… «ιερό» τους έργο, μετέδωσε η τουρκική εφημερίδα Sözçü, επικαλούμενη και το ρωσικό πρακτορείο ειδήσεων Sputnik. Μάλιστα όπως αναφέρει η ίδια η τουρκική εφημερίδα, οι Σατανιστές των ΗΠΑ προσφέρονται να βοηθήσουν τους Τζιχαντιστές στο «αξιοθαύμαστο» τους έργο.

Σύμφωνα με τις δημοσιογραφικές πληροφορίες, το μεγάλο τέμπλο των Σατανιστών των ΗΠΑ στην Καλιφόρνια, εξέδωσε ανακοίνωση η οποία πέρασε και στο facebook με την οποία οι Σατανιστές των ΗΠΑ τείνουν χαρακτηριστικά «χείρα βοήθειας» στους μουσουλμάνους Τζιχαντιστές την ίδια ώρα που όπως τονίζουν στην ανακοίνωση, όλοι οι άλλοι στρέφονται εναντίον τους μετά τα γεγονότα του Παρισιού.

Παράλληλα άλλη μια ομάδα Σατανιστών από την Minneapoli των ΗΠΑ, αποφάσισε να αρχίσει εκστρατεία βοήθειας και συμπαράστασης προς τους μουσουλμάνους που διώκονται άδικα από πολλές πλευρές. Μάλιστα όπως διακήρυξαν, οι Σατανιστές θα υπερασπιστούν τα δικαιώματα των μουσουλμάνων από τις διάφορες επιθέσεις που δέχονται αυτόν τον καιρό.

Βρήκαν λοιπόν οι μουσουλμάνοι Τζιχαντιστές τον καλύτερο συμπαραστάτη που θα μπορούσαν ποτέ να βρουν!

Mashallah! Mashallah!

Κάθε τζαμί μία πιθανή γιάφκα - Συνυπεύθυνοι οι Έλληνες «νοικοκυραίοι» που νοικιάζουν σε ισλαμιστές διαμερίσματα

Χρησιμοποιούν την ανεξιθρησκεία που η δύση θέσπισε με αίμα για τα βρώμικα σχέδια τους, όπως ο Χίτλερ χρησιμοποίησε την δημοκρατία για να θρέψει το ναζιστικό κτήνος. Η απάντηση είναι απλή: Καμμία ελευθερία στους εχθρούς της ελευθερίας.

πηγή

Είπε Γέρων: : «Όλα κουράζουν τον άνθρωπο. Μόνο η προσευχή δεν κουράζει. Η προσευχή κάνει θαύματα. Ό,τι θέλω το ζητώ από το Θεό με θερμή προσευχή. Είχε τελειώσει κάποτε το λάδι του. Άναψε τότε το καντήλι μπροστά στην εικόνα των Αγίων του κελιού του και με πίστη και απλότητα τους είπε: “Άγιοί μου κανονίστε. Το λάδι τελείωσε. Να οικονομήσετε λίγο λαδάκι για να σας ανάβω το καντήλι και να τρώγω κι εγώ”. Την άλλη μέρα που ανέβηκε στις Καρυές βρίσκει ένα δοχείο λάδι με το όνομά του, χωρίς να γράφει ποιος το στέλνει. Ευχαρίστησε τους Αγίους για την γρήγορη βοήθειά τους...

Τι είδα στο Άγιο Όρος στά 1930, και τι βλέπω σήμερα…

Η συνέντευξη δόθηκε στις 10 Μαῒου 2013 από έναν Γέροντα Αγιορείτη μοναχό. Μία έσωθεν ξενάγηση στο Άγιο Όρος ειλικρινής καί ξεκάθαρη, καί χωρίς καμμία διάθεση τουριστικής προβολής καί  γραφικότητας…

“…Πήγα στο Άγιον Όρος στα 1930. Η  πρώτη μου εντύπωσις, παιδάκι  τότε πού ήμουνα, ήταν πού είδα πολλούς μαυροφόρους  πού περίμεναν το βαπόρι. Εβγήκαν καί οι άλλοι μοναχοί που είχανε μπει απ’ τη Θεσσαλονίκη.

Στα ερημητήρια του Αγίου Όρους φθάσαμε έπειτα από τρισήμιση ώρες βάρκα με κουπί. Όταν φθάσαμε εκεί σ’ ένα λιμενοβραχίονα άρχισε ο ανήφορος ν’ ανέβουμε στο βουνό. Καλά, τα παραλιακά ήταν ωραία. Έβλεπε κανείς τα μοναστήρια, το ένα κατόπιν του άλλου, απ’ τη νότια πλευρά και τα θαύμαζε. 
Ρωτούσα όλη την ώρα: «Τί γίνεται; Πώς είναι τούτο; Ποιο είναι εκείνο;»

Οι Γεροντάδες που ήτανε  μέσα μού απαντούσανε βέβαια αλλά η παιδική περιέργεια κι η φαντασία ήταν ατελείωτη και πολλές φορές δεν μίλαγαν οι Γεροντάδες, γιατί τους είχα παρενοχλήσει: «Γιατί είναι τούτο έτσι; Πώς είναι εκείνο αλλιώς;» Τελικά φτάσαμε στον προορισμό  μας, και ανεβήκαμε επάνω. Μία ώρα  ήταν ο ανήφορος. Οι μοναχοί ήταν φορτωμένοι στην πλάτη. Ιούλιος μήνας  ήτανε.

Εφαινόταν από μακριά τα βράχια, που είχανε χαμόκλαδα. Σαν να έκαιγε ο τόπος. Κι εγώ, μικρός που ήμουνα, είχα γίνει μούσκεμα, καιγόμουν ολόκληρος κι όλο ρωτούσα: «Φτάσαμε;»
Έλεγαν οι Γεροντάδες: «Ε, λίγο παραπάνω». Και λίγο παραπάνω και λίγο παραπάνω, τέλος πάντων, πιάσαμε τη μια ώρα και μετά, αφού ανεβήκαμε στην κορυφή, πήραμε τον κατήφορο πάλι…
—————

Και ρώταγα: «Τώρα θα κατέβουμε πάλι τον κατήφορο;» Χαμογελούσε ο Γέροντας ο μεγάλος. Τελικά φτάσαμε στη σπηλιά, στη Μικρή Αγία Άννα, στην Κοίμηση της Θεοτόκου. Ήταν ένα καλύβι απ’ έξω και μέσα ήταν οι σπηλιά που ήταν οι Πατέρες. Ήταν τέσσερις Πατέρες, ο Γέροντας πέμπτος κι εγώ ήμουν ο έκτος.

Αφού φθάσαμε εκεί, με πήγανε σ’ ένα κελλάκι, κι εκεί πέρα ίσα ίσα ένα κρεβατάκι είχε, με ένα παραθυράκι (ένα άνοιγμα της σπηλιάς). Τίποτ’ άλλο. Με βάλαν εκεί κι έπεσα ψόφιος απ’ την κούραση, με πήρε ο ύπνος. Ούτε κατάλαβα τίποτα. Πέρασε η βραδιά.

Την άλλη μέρα πού ξημερωθήκαμε, βγήκα έξω, γκρεμός από δω, γκρεμός από κει, βουνά, βράχια, κάτι θεόρατα και για την ηλικία μου, γίνονταν ακόμα πιο ψηλά. Τελικά, αρχίσαμε εκεί πέρα τα πειράματα. Ο Γέροντάς μου με πήγε σ’ ένα εκκλησάκι της Παναγίας (Κοίμηση Θεοτόκου).

Μου είπε: «Εδώ είναι το εκκλησάκι μας, εδώ είναι το προσευχητάριό μας. Βάλε μια μετάνοια στον Χριστό».
Έβαλα μια μετάνοια στον Χριστό. Εκείνη την ώρα μου λέει έξαφνα: «Ο πατέρας σου που σε γέννησε πέθανε, και τώρα Πατέρας σου θα είναι ο Χριστός. Το στόμα του Χριστού είμαι εγώ».

Πήγαμε και στην Παναγία, κι εκεί τα ίδια… Μου λέει: «Απ’ αυτή τη στιγμή πέθανε η μάνα σου και η μάνα σου θα είναι η Παναγία». Εκεί κάπως λιγάκι ενοχλήθηκα. Κάτι σαν σύννεφο λύπης πέρασε μέσα μου.

Μετά με πάει στους μοναχούς. Λέει: «Από σήμερα κι εμπρός αυτά είναι τα αδέλφια σου. Τ’ άλλα τ’ αδέλφια σου που ήξερες είναι πεθαμένα». Έτσι έληξε η παρουσίασή μου  στους αδελφούς κι άρχισε η καθημερινή ζωή. Το βράδυ  μου λέει ο Γέροντας:
«Τώρα θα κάνεις κάθε βράδυ έξι μετάνοιες ( εδαφιαίες )». Έξι μετάνοιες. Ούτε μία παραπάνω, ούτε μία παρακάτω. Ήταν εντολή αυτή. Το ξαφνικό  ήταν ότι περίμενα να φάμε το μεσημέρι. Ε, ένα ποτήρι νερό κι ένα παξιμάδι.
Εγώ επειδή ήμουνα μικρός, μου δώσανε δυο. Τα ‘φαγα εκεί πέρα, δεν είχε και τίποτ’ άλλο. Όλοι οι Πατέρες ένα παξιμάδι κι ένα ποτήρι νερό είχαν. Το βράδυ τίποτα.

Εμένα μου δίναν στην αρχή, επειδή ήμουνα μικρούλης, ένα παξιμάδι, αλλά μέσα στο κελλί μου. Άρχισαν ύστερα να μου λένε: «Θα κάνεις αυτή τη δουλειά, γιατί εδώ όλοι εργαζόμεθα. Οι Πατέρες  ήταν αγιογράφοι. Κάναν την αγιογραφία τους. Σιγά σιγά, μου ανέθεσαν τη σκούπα ‒ και τι να σκουπίσω εκεί; Κάτι παλιοσάνιδα ήταν και κάτω η σπηλιά είχε χώμα. Μετά τα τσίγκινα ποτήρια μου’ δειξε πώς να τα πλένω, να είναι καθαρά. Είχαμε μια βρύση. Φέρναμε το νερό από την Αγία Άννα.
Το κουβαλούσαμε με ντενεκέδες στην πλάτη. Εμένα, επειδή ήμουνα μικρός και δεν μπορούσα, μου’ βαζαν έναν κουβά γεμάτο μέχρι τη μέση. Αλλά αυτό ήτανε βάσανο, γιατί, ανεβαίνοντας, το νερό γύριζε πίσω. Κατεβαίνοντας, έπεφτε πάνω στο κεφάλι μου. Ήταν πολύ κουραστικό. Πέντε οκάδες (τότε είχαμε τις οκάδες).

Ήτανε τρία τέταρτα η πορεία μέχρι την Αγία Άννα. Ανέβα κατέβα– ανέβα κατέβα. Ήταν ένα στενό δρομάκι, και κάτω γκρεμός. Μόνο που το ‘βλεπα εγώ μ’ έπιανε φόβος μην πέσουμε κάτω όλοι με τους τενεκέδες στην πλάτη. Είχαμε μια μικρή δεξαμενή, το ρίχναμε μέσα. Και το χρησιμοποιούσαμε για να πλένουμε τα χέρια. Ούτε πρόσωπο, ούτε πόδια. Μόνο τα χέρια. Και το Μέγα Σάββατο το κεφάλι. Και ποτέ δεν μύριζαν οι αδελφοί. Ο ιδρώτας τα ξέπλενε όλα. Κανένας δεν είχε μυρίσει άσχημη μυρωδιά στον άλλον. Οι έξι  μετάνοιες μετά έγιναν τριάντα, πενήντα…

Στα 14 χρόνια μου έγινα μοναχός, πήγα και στις 100 μετάνοιες. Μετά προχωρήσαμε και 17 ετών, έγινα τέλειος μοναχός. Τελειότητα είναι αυτό που λέμε «μεγαλόσχημος μοναχός». Κι εκεί αρχίσαμε τις 300 μετάνοιες εφ’ όρου ζωής, μέχρι τα γεράματα. Τώρα, βέβαια, άλλος καιρός.

Τώρα δεν μπορούμε να πάρουμε τα ποδάρια μας. Αλλά αυτή ήταν η ζωή των μοναχών  τότε. Πολύ ασκητική. Όλοι οι Πατέρες ήταν πετσί και κόκκαλο. Αλλά δεν είχαμε ποτέ να πεθάνει ένας νέος εκεί. Όλοι 100 χρονών, 95 φθάναμε… πάντως από ενενήντα κι επάνω εκοιμώντο οι Πατέρες.

Το Άγιον Όρος ήταν τότε όντως Άγιον Όρος, γιατί δεν υπήρχανε λαϊκοί. Λαϊκοί σπανίως έρχονταν, το καλοκαίρι, ή καμμιά φορά και το Πάσχα έρχονταν μερικοί ευλαβείς απ’ τη Χαλκιδική. Μέναν όλη τη Μεγάλη Εβδομάδα, κάναν το Πάσχα, και μετά από δυο μέρες φεύγαν, πηγαίναν στα σπίτια τους. Πολύ κατανυκτικά ήταν. Όλοι οι Πατέρες ψάλλανε. Είχαμε και καλλίφωνους Πατέρες.

Οι αγρυπνίες εκεί κρατούσαν 15 ώρες. Από το Σάββατο του Λαζάρου μέχρι το Πάσχα, κάθε βράδυ αγρυπνίες. Το Πάσχα ήταν το μεγάλο τραπέζι. Βγάζαν τα ψάρια. Όσοι έτρωγαν, έτρωγαν. Εγώ δεν τα ‘τρωγα και κοιμόμουνα πάνω στο πιάτο. Μ’ έσπρωχναν. Πετσί και κόκκαλο ήμουνα.

Τα φαγητά εκεί ήταν το Σαββατοκύριακο φασολάδα, ρεβύθια, κουκιά ξερά. Ρίχναν και πεντ’ έξι κόμπους λάδι κι ήταν η παρηγοριά μας. Την πρώτη βδομάδα της Μεγάλης Σαρακοστής, την Καθαρά Εβδομάδα που λέγεται, μέχρι την Παρασκευή τίποτα, ούτε νερό. Μόνο Αγιασμό την Τετάρτη κι ένα κομμάτι αντίδωρο. Τίποτε άλλο.
Κι όλη η Μεγάλη Σαρακοστή έτσι ήτανε τότε. Όλη τη βδομάδα τίποτα. Προσευχή. Τότε εντείνονταν η προσευχή. Κατ’ ιδίαν και μαζί μέσα στην Εκκλησία. Προσευχή. Κι εξομολογήσεις.

Λέγαμε κάθε βράδυ τους λογισμούς μας στους Γεροντάδες μας. Και πέρασαν τα χρόνια, ήρθε ο πόλεμος και τότε έπεσε πιο μεγάλη δυστυχία. Εκεί στο Άγιον Όρος δεν υπήρχε τίποτα, ούτε ψωμί. Οι ασκηταί πήγαιναν στα μοναστήρια κι έπαιρναν παξιμάδια στα σακούλια και περνούσαν στην έρημο.
Η Έρημος πιάνει από τη Νέα Σκήτη του Αγίου Παύλου μέχρι τη Λαύρα, που είναι το μεγαλύτερο μοναστήρι και το πρώτο που ιδρύθυκε, από τον Άγιο Αθανάσιο. Το βόρειο μέρος έχει μεγάλη παρηγοριά, γιατί έχει ένα κελλί εδώ, άλλο σ’ ένα τέταρτο, άλλο σε μισή ώρα, άλλο εδώ, άλλο εκεί, σκόρπια ήτανε… Είχαν και δέντρα πολλά, καστανιές.

Άλλοι μοναχοί καλλιεργούσαν και κανένα πεζούλι εκεί που είναι χώμα, βάζαν κάνα κρεμμύδι, κάνα σκόρδο, αυτά.. Δεν είχε τίποτ’ άλλο. Το μεγαλύτερο πανηγύρι ήτανε η Μεγάλη Εβδομάδα και το Πάσχα. Το Πάσχα, παρ’ όλη αυτή την κούραση της Μεγάλης Εβδομάδος, θυμάμαι στις 2 η ώρα γινότανε η τελετή της Αγάπης, ο Εσπερινός και μετά παίρναμε ανήφορους και κατήφορους, να πάμε σ’ όλα τα κελλιά να ψάλλουνε οι Πατέρες το Χριστός Ανέστη. Οι νέοι, δηλαδή, μοναχοί, γιατί οι Γέροντες πού ν’ ανεβοκατεβαίνουν εκεί; Το βράδυ πέφταμε ψόφιοι.

Ο Γέροντας μας ξυπνούσε, γιατί ήμαστε κατάκοποι. Εννιά η ώρα να κοιμάσαι, στη μία να σηκώνεσαι, ήταν πολύ κουραστικό. Αλλά δόξα τω Θεώ. Λυπήθηκα που ήρθαν τα πράγματα έτσι και άφησα το Άγιον Όρος, αλλά έτσι τα’ θελε ο Θεός.
Άφησα το Άγιον Όρος το 1949 οριστικά. Αλλά τότε ήτανε πραγματικό Άγιον Όρος.

Τώρα δεν έχει καμμία σχέση η σημερινή κατάστασις του Αγίου Όρους όχι με του 1930, όχι με του 1950, αλλά ούτε και με του 1970. Άλλαξαν τα πράγματα. Ασκητήρια υπάρχουν, αλλά κι εκείνα έχουν εξελιχθεί.

Γιατί, όπως έχω ακούσει, έχουν και τηλέφωνα, έχουν και ηλεκτρικό και φώτα και βάλ’του ρίγανη. Έχει εκμοντερνιστεί και δικαίως μπορεί να πει κανείς ότι έχει εξαλειφθεί το «Άγιον» και έχει γίνει «Τουριστικόν» Όρος πλέον.

Εφέτο μου είπαν πως είχαν πάει κάπου 2.000 Ρώσοι στο Άγιον Όρος. Καταλαβαίνεις τώρα τι γίνεται εκεί πάνω, 2.000 λαϊκοί».

– Άραγε, έχει να ωφεληθεί σήμερα κάποιος  αν πάει στο Άγιον Όρος ;

– «Σίγουρα θα ωφεληθεί ! Γιατί «ουκ εκλείψει υπηρέτης του Σατανά ούτε και δούλος του Θεού». Έχει και σωστούς μοναχούς. Και στα μοναστήρια, αλλά και στις Σκήτες. Αν κάποιος πάει σαν Χριστιανός, με την προϋπόθεση ότι πάει να βρει κανέναν Άγιο, θα ωφεληθεί πολύ.

Αν πάει όμως σαν ( πονηρός ) περιηγητής, μάλλον θα σκανδαλιστεί. Διότι τα σκάνδαλα είναι παντού. Κι όταν βλέπεις και τόσο κόσμο εκεί πέρα… Ο καθένας το κοντό του και το μακρύ του, άλλος το βλέπει ωραίο από φυσική καλλονή, άλλος το βλέπει από τη ζωή των μοναχών. Όπου υπάρχουν άνθρωποι υπάρχουν και σκάνδαλα.

– Θυμάστε  κανένα θαύμα στο Άγιο Όρος που να το είδατε εσείς ή να το ζήσατε;

– Ναι μόλις σήμερα  είχα επικοινωνία μ’ ένα παιδάκι  δικό μου, που το ‘χω στείλει χρόνια κι είναι συνονόματος και τον ρώτησα κάτι… Γιατί άκουσα ότι στη Σκήτη της Αγίας Άννης η καντήλα η μεγάλη, η οποία ζυγίζει 3 κιλά, εκινείτο. Για πρώτη φορά, προς έκπληξη των Πατέρων εκεί πέρα, γιατί αυτό δεν έχει ξανασυμβεί ποτέ !

Και μάλιστα κάνανε βάρδιες να παρακολουθούνε, κλείσανε όλα τα παράθυρα στην μεγάλη Εκκλησία όπου συνέρχονται τις εορτές οι Πατέρες, και η καντήλα εκινείτο. Δεν υπήρχε αέρας από πουθενά. Και τη νύχτα ακόμα το παρακολουθούσανε. Εκινείτο.

Περιμένουνε κάποιο καλό, κάποιο κακό…; Ο Θεός ξέρει.
Μαζευτήκανε οι μοναχοί εκεί και κάνουν παρακλήσεις. Παρακαλούν τον Θεό να δείξει και την Αγία Άννα, τη Μητέρα της Παναγίας μας.
Παλαιότερα, επί Τουρκοκρατίας, είχε περάσει ο Διοικητής με το καράβι του και ανέβηκε πάνω στη Σκήτη της Αγίας Άννης και πήγε μέσ’ στο Ναό, τον είδε, άναψε κι ένα κερί. Κι όταν του είπαν ότι είναι η Αγία Άννα θαυματουργός για την τεκνοποιῒα, είπε το εξής:

«Αν μου δώσει παιδί, θα της φέρω μια καντήλα μεγάλη». Και πράγματι λοιπόν, όταν κατέβηκε στα Χανιά, συνέλαβε η γυναίκα του, έκανε ένα αγόρι. Στο χρόνο επάνω, παίρνει αυτή την καντήλα τη μεγάλη που τώρα κινείται, και ήλθε και την κρέμασε εκεί !

Προ δεκαετίας, είχα πάει εκεί στην Έρημο και βρήκα έναν, ο οποίος εφημίζετο ότι ήταν ασκητής μεγάλος. Και συζητώντας τότε του λέω: «Κανένα θαύμα έχετε δει εδώ;»
Μου λέει: «Εδώ παραπάνω από μένα υπάρχει ένας Άγιος άνθρωπος και μια βραδιά καθόταν απέξω απ’ τη σπηλιά του κι ήταν πανσέληνος κι έλαμπε όλο το Άγιον Όρος, ο Άθωνας από πάνω, απ’ την κορυφή. Και για μια στιγμή, όπως κοίταζε ψηλά, βλέπει πύρινες γλώσσες προς τον ουρανό επάνω. Τρομοκρατήθηκε. Νόμισε ότι πήρε φωτιά το Άγιον Όρος και λέει:

«Παναγία μου, καίγεται το Περιβόλι σου!» Κι ακούει φωνή και λέει: «Δεν καίγεται το Περιβόλι μου, αλλά είναι οι προσευχές των Μοναχών, που ανεβαίνουν μέχρι τον Ουρανό».

πηγή

Σκάκι: Μια ωδή στον «βασιλιά» των παιχνιδιών

Μια τετράγωνη βάση, δύο χρώματα, 16 πιόνια για κάθε παίκτη, πάνω στα συνολικά 64 τετράγωνα. Η πιο μίνιμαλ αναπαράσταση μάχης που έχει επινοηθεί ποτέ, αλλά ταυτόχρονα και η πιο γοητευτική.
Το σκάκι βρίσκεται αδιαμφισβήτητα στην κορυφή των επιτραπέζιων παιχνιδιών, αν και στην πραγματικότητα ο όρος «παιχνίδι» δεν το χαρακτηρίζει εξ ολοκλήρου. Πρόκειται για την τέχνη της ύψιστης λογικής, της μελετημένης στρατηγικής, της απόλυτης οξυδέρκειας, της χαρισματικής φαντασίας, της ακριβούς πρόβλεψης και ούτω καθεξής.
Το στοιχείο που καθιστά μοναδικό αυτό το «βασιλικό» παιχνίδι όμως, είναι πως με πρωτοφανή αποτελεσματικότητα σκοτώνει τον απρόβλεπτο παράγοντα της τύχης. Σε αντίθεση με κάθε άλλο παιχνίδι που έχει εφεύρει ο ανθρώπινος νους, όπου οι πιθανότητες (ή ακόμα και η καθαρή τύχη) καθορίζουν την έκβαση του, το σκάκι χαρίζει τις δάφνες της νίκης αποκλειστικά στους πανάξια καλύτερους.
Πανάρχαιο, αλλά διαχρονικά νέο: Πότε και από ποιους εφευρέθηκε
Ιστορικά παραμένει άγνωστο ποιος γέννησε αυτήν την επουράνια ιδέα, ώστε να δημιουργηθεί το «παιχνίδι των βασιλέων». Αυτό που γνωρίζουμε ωστόσο, είναι πως πρόκειται για ένα πανάρχαιο παιχνίδι. Μεγάλο μέρος των ιστορικών συμφωνεί πως το σκάκι πρωτοεμφανίστηκε στην Ινδία, την εποχή της Αυτοκρατορίας Γκούπτα (320-550 μ.Χ), ενώ μεταφέρθηκε στις δυτικές κοινωνίες τον 9ο αιώνα.

Φυσικά, ανάμεσα στους αιώνες προέκυψαν διάφορες αλλαγές στους κανόνες του παιχνιδιού, χωρίς όμως να αλλάζει η αρχική του ταυτότητα. Για παράδειγμα, η δυνατότητα κίνησης ενός στρατιώτη δύο τετράγωνα μακριά, προέκυψε στην Ισπανία το 1280. Παρόλο λοιπόν που το σκάκι προέρχεται από προμεσσαωνικές εποχές, παραμένει διαχρονικά νέο. Το ενδιαφέρον του κόσμου για τον «βασιλιά» των παιχνιδιών ολοένα και εντείνεται. Τους τελευταίους δύο αιώνες το σκάκι έχει εξελιχθεί όσο ποτέ άλλοτε, με καινούργιες τεχνικές εμφανίζονται συνεχώς, αλλά και εκπληκτικούς παίκτες να μάχονται για την παγκόσμια πρωτιά.
Τα 64 τετράγωνα με τους άπειρους συνδυασμούς – Γιατί κάθε παρτίδα είναι μοναδική
Το αμείωτο, διαχρονικό πάθος των σκακιστών δεν προκύπτει τυχαία. Αλλωστε τίποτα δεν είναι αδικαιολόγητο, όταν σχετίζεται με αυτά τα 64 μαγευτικά ασπρόμαυρα τετράγωνα. Οσα χρόνια και να περάσουν, όσες παρτίδες και να παιχτούν, καθεμιά θα είναι ξεχωριστή. Οταν δύο άτομα καθίσουν αντίκρυ, εκατέρωθεν της σκακιέρας, θα πρέπει να γνωρίζουν ότι θα δημιουργήσουν μια μάχη, που όμοια της δεν υπήρξε αλλά ούτε και θα ξαναυπάρξει.
Σύμφωνα με το Αμερικανικό Ινστιτούτο Σκακιού, μόνον οι πρώτες τέσσερις κινήσεις από κάθε παίχτη, μπορούν να παιχτούν με 318.979.564.000 διαφορετικούς τρόπους. Οταν οι δύο παίχτες ολοκληρώσουν την 10η κίνηση τους, οι συνδυασμοί εκτοξεύονται στους 169.518.829.100.544.000.000.000.000.000. Ποια λοιπόν η πιθανότητα να υπάρξουν δύο όμοιες παρτίδες, δεδομένου ότι κατά μέσο όρο σε ένα παιχνίδι γίνονται 40 κινήσεις από κάθε παίκτη;

Το σκάκι έχει αυτήν την μαγική ιδιότητα. Μέσα στα περιορισμένα τετράγωνα της σκακιέρας, βρίσκεται το απόλυτο άπειρο. Η δυνατότητα λήψης απείρων διαφορετικών αποφάσεων, σαν να πρόκειται για την πραγματική ζωή των δύο παικτών.
Ο μοναδικός περιορισμός του – Πόσο διήρκεσε το μεγαλύτερο παιχνίδι στην ιστορία
Κατά μέσο όρο, όπως προαναφέρθηκε, σε μια παρτίδα σκακιού γίνονται περίπου 40 κινήσεις από κάθε παίκτη. Ωστόσο, υπάρχουν περιπτώσεις όπου ένα παιχνίδι διαρκεί πολύ παραπάνω. Το μεγαλύτερο παιχνίδι στην σύγχρονη ιστορία, έγινε στο Βελιγράδι το 1989. Nikolic και Arsovic πραγματοποίησαν 269 κινήσεις έκαστος, πριν η παρτίδα ολοκληρωθεί. Μετά από 20 ώρες και 15 λεπτά, οι δύο άνδρες συμβιβάστηκαν με την ισοπαλία.
Οσο αφορά την διάρκεια του παιχνιδιού, υπάρχει ένα θεωρητικό ανώτατο όριο για το σκάκι. Οι 5.949 κινήσεις είναι οι περισσότερες που μπορούν να παιχτούν σε έναν αγώνα. Ωστόσο αυτό δεν πρόκειται να συμβεί ποτέ.
Παιχνίδι για λίγους ή για... όλους; - Μια «τέχνη» για ολόκληρο τον κόσμο
Σήμερα το ποδόσφαιρο δικαιολογημένα θεωρείται το άθλημα που ενώνει ολόκληρο τον πλανήτη. Είναι δεδομένο πως ο «βασιλιάς των σπορ» χαίρει πολύ μεγαλύτερης δημοφιλίας από το σκάκι. Ωστόσο το σκάκι συναντάται κάτι ακόμα πιο ιδιαίτερο από την παγκόσμια δημοφιλία. Ξεκίνησε από την Ινδία, μεταφέρθηκε στους Πέρσες, στους Κινέζους, αργότερα στους Αραβες. Αυτοί με την σειρά τους το έκαναν γνωστό στον δυτικό κόσμο. Το σκάκι είναι το μοναδικό παιχνίδι που άνηκε και ανήκει σε όλους τους λαούς, σε όλες τις εποχές.
Αξίζει μάλιστα να σημειωθεί ότι το περίφημο «Checkmate» προέρχεται από την περσική φράση «Shat Mat» που σημαίνει «ο βασιλιάς είναι νεκρός». Ενα παράδειγμα για το πως κάθε λαός, επηρέασε την εξέλιξη του σκακιού, συνθέτοντας την σημερινή του δομή.

Οι σχετικά απλοί κανόνες του, αφήνουν το περιθώριο στον καθένα να μάθει να χειρίζεται σωστά τα πιόνια. Από επιστήμονες μέχρι και αγράμματους, από παιδιά μέχρι και ηλικιωμένους, όλοι έχουν την ικανότητα να παίξουν μια παρτίδα. Μάλιστα σε αρκετές περιπτώσεις, η μόρφωση και η ηλικία δεν παίζουν πρωτεύοντα ρόλο. Προέχει η οξυδέρκεια, η φαντασία, η συγκέντρωση, ακόμα και το... έμφυτο ταλέντο, ώστε να διαπρέψει κανείς σε αυτήν την φανταστική τέχνη.
Στην παρακάτω φωτογραφία, δύο άνδρες παίζουν δημόσια σκάκι σε κεντρικό πεζόδρομο της Μπρατισλάβας, στο περίφημο τεράστιο σκάκι της Σλοβάκικης πρωτεύουσας.

πηγή

Χριστιανός ξυλοκοπήθηκε βάναυσα έξω από το σπίτι του επειδή εγκατέλειψε το Ισλαμ

ΣΤΟ ΜΠΡΑΝΤΦΟΡΝΤ ΤΗΣ ΒΡΕΤΑΝΙΑΣ
 
Τον άγριο ξυλοδαρμό έζησε ένας 49χρονος που άφησε το Ισλάμ για να ασπαστεί τον Χριστιανισμό.
Ο Νισάρ Χουσεϊν από το Μπράντφορντ έσπασε την επιγονατίδα του και το χέρι, ενώ υπέστη και διάσειση μετά από επίθεση από δύο κουκουλοφόρους έξω από το σπίτι του με αποτέλεσμα να διακομιστεί σε σοβαρή κατάσταση στο Μπράντφορντ Ρόγιαλ Ινφίρμαρι.
Το αυτοκίνητο των αγνώστων σταμάτησε ακριβώς απέναντι από το δικό του και οι δύο άνδρες με γροθιές, κλωτσιές και ένα ξύλο τον χτύπησαν.
Το περασμένο έτος ο Χουσεϊν είχε βγει σε τηλεοπτικό κανάλι και είχε δημοσιοποιήσει ότι ασπάστηκε τον Χριστιανισμό για να γίνει Χριστιανός. Κάτι που ήταν και η αφορμή για τον άγριο ξυλοδαρμό του με τις Αρχές να εξετάζουν καρέ-καρέ το βίντεο για να βρουν τους δράστες.

Πηγή

Ο πιο σκληρός αγώνας του κόσμου

Ο μαραθώνιος της άμμου, όπως είναι η επίσημη ονομασία του, διοργανώνεται μία φορά κάθε χρόνο στο Μαρόκο της Αφρικής.
Όσοι πάρουν μέρος σε αυτόν, καλούνται να διανύσουν μια απόσταση περίπου 240 χιλιομέτρων (που ισοδυναμεί με περίπου 5,5 κανονικούς μαραθώνιους αγώνες) σε μία από τις πιο αφιλόξενες ερήμους του πλανήτη, τη Σαχάρα.
Ο αγώνας διαρκεί συνήθως 6 ή 7 ημέρες, κατά τις οποίες οι συμμετέχοντες τρέχουν κάτω από θερμοκρασίες που αγγίζουν τους 50 βαθμούς Κελσίου, κουβαλώντας μάλιστα σε σακίδιο στην πλάτη τους ό,τι μπορεί να χρειαστούν, όπως τροφή, ρουχισμό και φυσικά σκηνές τις οποίες στήνουν οι ίδιοι κάθε βράδυ για να κοιμηθούν. Το νερό διανέμεται σε μερίδες, μόνο σε συγκεκριμένα σημεία κατά τη διαδρομή.
Για να γίνει κανείς δεκτός στον – τουλάχιστον – περίεργο αυτό αγώνα, θα πρέπει να πληρώσει εκτός από τα δικά του έξοδα (ταξιδιωτικά εισιτήρια, εξοπλισμό κλπ) και ένα διόλου ευκαταφρόνητο ποσό σαν συμμετοχή. Το σύνολο των χρημάτων που συγκεντρώνονται κάθε φορά από τις συμμετοχές και χορηγίες, δίνονται σε διάφορες φιλανθρωπικές οργανώσεις της Αφρικής.








πηγή

Ο Χριστός είναι που τους ενοχλεί - Αυτόν πολεμάνε

Ο μεγάλος μουσικοσυνθέτης Σταμάτης Σπανουδάκης, σχολιάζοντας τις δηλώσεις για κατάργηση των Θρησκευτικών, λέει: Ο Χριστός είναι που τους ενοχλεί – Αυτόν πολεμάνε

Της ΜΑΡΙΑΣ ΑΝΔΡΕΟΥ

Το κακό έχει πάρει το πάνω χέρι και κυβερνάει τους ανθρώπους… – Ο θάνατος και η βέβαιη ανάσταση είναι το νόημα της ζωής…

Ο δημιουργός των ονειρικών ενορχηστρώσεων στα έργα «Αλέξανδρος», «Μαρμαρωμένος Βασιλιάς», «Χαίρε Θάλασσα μου-Καλή Παναγιά!», «Υπερμάχω», «Ω γλυκύ μου Έαρ», «Για την Σμύρνη», σε μια διαφορετική συνέντευξη, μιλά στο «Παρόν» για τον πόλεμο που δέχεται η Ορθοδοξία και ο Ελληνισμός από τη νέα τάξη πραγμάτων και την παγκοσμιοποίηση αλλά και για την απελπισία που μαστίζει τους νεοέλληνες λόγω έλλειψης πίστης. Στις 21 Νοεμβρίου η Εκκλησία μας εορτάζει τα Εισόδια της Θεοτόκου και ο Σταμάτης Σπανουδάκης μας μιλά με αφορμή τη μεγάλη Θεομητορική εορτή, για την τεράστια αγάπη που τρέφει για την Παναγία, τη μανά όλων μας και μεσίτρια μεταξύ του κόσμου και του Θεού, η οποία σκεπάζει με την αγκαλιά της τη χώρα μας από κάθε κακό. Αναφέρεται στον πόλεμο που δέχεται η Εκκλησία για την περιουσία της, για το μάθημα των Θρησκευτικών, για τις δοκιμασίες που δέχεται ο σύγχρονος άνθρωπος, που ουσιαστικά είναι επισκέψεις Θεού. Ακόμη υπογραμμίζει τη σπουδαία συνεισφορά της χώρας μας προς την οικουμένη με την εξαγωγή σύγχρονων Αγίων, όπως ο Άγιος Παΐσιος, ο οποίος ανέφερε σ” όσους τον επισκεπτόταν στο καλυβάκι του στο Άγιος Όρος ότι «η αγάπη και η ταπείνωση είναι η συχνότητα στην οποία εργάζεται ο Θεός». Μάλιστα, στο πλαίσιο μιας από καρδιάς εξομολόγησης, μας αποκαλύπτει και κάτι πολύ προσωπικό. Για την περιπέτειά του με τα ναρκωτικά στα νεανικά του χρόνια, που έγινε η αφορμή για να γνωρίσει τον Χριστό και να λυτρωθεί.

// Τα κομμάτια του άλμπουμ σας που φέρει τον τίτλο «Χαίρε, θάλασσά μου», είναι αφιερωμένα στις δύο μεγάλες αγάπες της ζωής σας: Την Ελλάδα και την Παναγία. Γιατί στην Παναγιά; Τι είναι για εσάς η Πλατυτέρα των Ουρανών, η Θεοτόκος, η Δέσποινά μας;

Είναι η μητέρα του Χριστού. Και η πατρίδα, είναι ο πατέρας μας.

// Η ορθοδοξία και ειδικότερα η Εκκλησία μας βάλλεται για την περιουσία της. Είναι βάσιμη αυτή η εμμονή της Πολιτείας; Η Εκκλησία ωστόσο δεν βοηθάει στη σίτιση τόσων ατόμων, στη διακονία των ασθενών;

Δεν πάει να βάλλεται. Το δοκίμασαν με λύσσα δικτατορικά καθεστώτα παντού. Και τι έγινε; Φύτρωσαν άγιοι και φούντωσε η πίστη σε όλο τον λαό. Τον ίδιο λαό, στο όνομα του οποίου υποτίθεται ότι κυβέρνησαν. Δείτε γύρω σας τι γίνεται. Οι εκκλησιές είναι γεμάτες, οι επισκέψεις στα μοναστήρια είναι τόπος αγαλλίασης της ψυχής από τον οικονομικό πόλεμο.

// Γιατί θέλουν να βγάλουν το μάθημα των Θρησκευτικών από τα σχολεία μας; Ποιον σκοπό εξυπηρετούν; Ποιο είναι το σχέδιο της παγκοσμιοποίησης;

Ο Χριστός είναι που τους ενοχλεί. Αυτόν πολεμάνε.

// Μα πολεμιέται ο Θεός; Ο δημιουργός μας;

Εμωράνθησαν δυστυχώς οι κυβερνήτες και οι εξουσίες. Δεν θα τους περάσει. Αυτοί θα περάσουν και θα ξεχαστούν. Οι άνθρωποι σχεδιάζουν και προγραμματίζουν, αλλά ο Θεός αποφασίζει. Για το καλό μας πάντα.

// Γιατί τόσοι πόλεμοι και μάλιστα θρησκευτικοί; Γιατί τόσα νεύρα, κακίες, κουτσομπολιά, κ.λπ., για τους γύρω μας;

Το ίδιο ακριβώς γίνεται σε κρατική και θρησκευτική κλίμακα. Λίγοι αγαπούν και συγχωρούν. Δυστυχώς.

// Πιστεύετε ότι ζούμε μέρες Αποκάλυψης;

Βέβαια. Αλλά για τη μέρα και την ώρα μόνο ο Θεός ξέρει. Τα σημάδια όμως, που μας είπε να κοιτάμε, είναι πολλά. Βέβαια η Αποκάλυψη για μένα είναι χαρά και όχι λύπη. Γιατί το τέλος θα είναι ο ερχομός του Χριστού και ο τελικός προορισμός μας. Να ζήσουμε, αυτό για το οποίο γεννηθήκαμε.

// Πώς θα πορευτούμε από εδώ και στο εξής σ” αυτήν την οικονομική εξόντωση που επιβάλλει ο ευρωπαϊκός Βορράς στον ευρωπαϊκό Νότο;

Αν δεν μετανοήσουμε και δεν ταπεινωθούμε μπροστά στον Χριστό, την έχουμε βάψει. Και ως χώρα και ως άνθρωποι. Άλλη λύση δεν υπάρχει. Υπάρχει γύρω μας πολύ κατάκριση και δεν υπάρχουν καλοί λογισμοί. Όμως μέσα από τις δοκιμασίες, την υπομονή, τελικά επεμβαίνει η Θεία Χάρις, η φώτιση και η διάκριση.

// Η οικογένεια είναι θεμέλιος λίθος;

Είναι, αν είναι ενωμένη εν Χριστώ. Αλλιώς καλύτερα μακριά. Ο Χριστός μας έδωσε κι εκεί το παράδειγμα. Οι μαθητές Του, που τον ακολούθησαν παντού, δεν είχαν οικογένειες; Άφησαν τα πάντα για Εκείνον. Σε μια στιγμή.

// Ποιο είναι το νόημα της ζωής;

Ο θάνατος και η βέβαιη ανάσταση.

// Πώς ξεκίνησε η επαφή σας με την Ορθοδοξία; Τι σας οδήγησε κοντά στον Χριστό;

Ήταν το 1975, όταν σπούδαζα μουσική στο Wurzburg της Γερμανίας. Εκεί «γνώρισα» τον Χριστό, με έναν μοναδικό, προσωπικό, υπερβατικό και, δυστυχώς ή ευτυχώς (η ελεύθερη βούληση βλέπετε), μη επικοινωνήσιμο τρόπο. Σε μια στιγμή η ζωή μου άλλαξε στην προ και τη μετά Χριστόν. Εκεί αποφάσισα, με τη σύζυγό μου Ντόρη και τον εκεί ιερέα Π. Ρογκάκο, έπειτα από πολύ προσευχή, να γυρίσω στην Ελλάδα. Από τότε είμαι εδώ και προσπαθώ, με τη ζωή, τη μουσική, με όσα λέω αλλά και τούς στίχους μου, να μιλάω για τον Αγαπημένο. Πολύς ο πόλεμος από τότε και ανελλιπώς μέχρι σήμερα, αλλά πολύ περισσότερη η χαρά.

// Τι σημαίνει για εσάς ο λόγος του Θεανθρώπου, όπως τον διαβάζουμε μέσα από την Καινή Διαθήκη;

Είναι η μόνη αλήθεια, ο οδηγός ζωής και η καθημερινή μου πραγματικότητα.

Λένε ότι όποτε, έστω και απλά, ανοίγεις τη Βίβλο, μαζεύονται οι Άγγελοι για να ακούσουν τον λόγο του Θεού. Τι αχρησιμοποίητη ευλογία έχουμε καθημερινά δίπλα μας! Πόσα θαύματα θα βλέπαμε αν πιστεύαμε αληθινά και αφηνόμασταν, σαν μικρά παιδιά, στο θέλημά του. Άχ, αυτή η λογική, που σκοτώνει το όνειρο, το θαύμα, τελικά.

// Τι σας συγκλονίζει από τη ζωή Του; Οι παραβολές του, ο λόγος Του περί αγάπης, ταπείνωσης, συγχώρεσης, τα Πάθη Του, η Σταύρωσή Του, η Ανάστασή Του;

Αγάπα τον πλησίον σου ως εαυτόν. Προϋπόθεση δηλαδή είναι να αγαπήσεις και να γνωρίσεις τον εαυτό σου. Και ο μόνος τρόπος είναι η ταπείνωση. Το χώμα γεννάει λουλούδια, η μοναξιά και η ησυχία γεννάνε αλήθεια, η ταπείνωση σε φέρνει κοντά Του.

// Έχετε νιώσει την ανάγκη να επισκεφτείτε έναν ιερό χώρο ως προσκύνημα; Τα Ιεροσόλυμα; Το Άγιον Όρος; Την Παναγία της Τήνου;

Πρωτοπήγα στο Άγιον Όρος το 1976. Έχω πάει αρκετές φορές από τότε. Στα Ιεροσόλυμα μία φορά, στη Αγία Σοφιά και στην Τήνο επίσης. Γενικά, όμως, προτιμάω την ησυχία και τη μοναξιά, που βρίσκω σπίτι μου στη Νάξο, κοντά στη μουσική μου. Δεν νομίζω ότι οι τόποι με γεμίζουν. Μπορούμε να λατρεύουμε τον Θεό και στη φύση. Αυτό που με γεμίζει ψυχικά είναι οι άνθρωποι του Θεού και οι τρόποι τους. Έγραψα τον «Μαρμαρωμένο βασιλιά» χωρίς να έχω πάει ακόμη στην Κωνσταντινούπολη. Το «Για την Σμύρνη» το έγραψα επίσης έγραψα χωρίς να έχω ποτέ πάει εκεί. Όμως είναι μέσα μου, κυλάνε στο αίμα μου. Ως άγιο προστάτη μου από παιδί έχω τον Άγιο Φανούριο. Δεν ξέρω γιατί, αλλά τον αισθάνομαι πάντα κοντά μου. Ελπίζω να “ναι έτσι.

// Υπάρχουν πολλοί συνάνθρωποί μας που φοβούνται για μια κοινωνική έκρηξη μετά την τεράστια ανθρωπιστική κρίση που έχει πλήξει τη χώρα . Οι αυτοκτονίες αυξάνονται καθώς αυτό που ζούμε πλέον έχει χαρακτηριστεί από τους περισσότερους ως οικονομικός πόλεμος. Η φτωχοποίηση είναι μεγάλη. Αλήθεια, φτάσατε ποτέ στο σημείο να απελπιστείτε;

Αυτή η κατάσταση δεν αφορά, δυστυχώς, μόνο τη χώρα μας. Το κακό έχει πάρει το πάνω χέρι και κυβερνάει τούς ανθρώπους, οι οποίοι δυστυχώς του παραδίνονται. Ευτυχώς υπάρχουν ακόμη αρκετοί προσευχόμενοι άνθρωποι. Αυτό είναι που εμποδίζει το κακό να επικρατήσει. Γι” αυτό και ο Θεός μας υπομένει ακόμη. Ως πότε όμως; Η απελπισία είναι έλλειψης πίστης. Την πολεμάω συνέχεια γιατί ξέρω ότι τίποτε δεν γίνεται αν ο Θεός δεν το επιτρέψει. Και… γεννηθήτω το θέλημά Του.

// Η χρεοκοπία μας είναι οικονομική ή ηθική;

Μα το ένα πάει με τ” άλλο. Η ηθική είναι ανήθικη χωρίς Θεό. Όλα επιτρέπονται. Αν κάτι μας κράτησε τόσα χρόνια ήταν η κοινή πίστη μας. Τώρα λαλούν πολλοί κοκόροι και αρνούνται τον Χριστό, όχι τρις, αλλά πολλάκις. Έχει ο Θεός όμως για όλους μας. Και γι” αυτούς που τον αρνούνται.

// Στα νεανικά σας χρόνια είχατε κάποια περιπέτεια με τα ναρκωτικά; Είχατε νιώσει χαμένος;

Ναι είναι η απάντηση. Άλλωστε, σε έναν βαθμό, αυτή η μαυρίλα με οδήγησε στην αναζήτηση και στην τελική γνωριμία με τον Χριστό. Αν δεν φωνάξεις από πόνο, αγωνία, θλίψη, μοναξιά, απελπισία, δεν προσεύχεσαι αληθινά. Βιασταί κληρονομήσουσι… Επιμονή, υπομονή και όχι πολύ σημασία στον εαυτό μας ή στο τι θα πουν οι άλλοι. Κανείς δεν πέθανε με παρέα. Μόνοι πεθαίνουμε και μόνοι κρινόμαστε.

// Τι είναι οι δοκιμασίες στη ζωή;

Επίσκεψη Θεού, για όποιον το καταλάβει. Βάσανο και παιδεμός για όποιον το αρνείται.

// Αντλείτε δύναμη από την προσευχή;

Μου δόθηκε ως «εργόχειρο» η μουσική. Από εκεί αντλώ την όποια δύναμή μου, την ψυχική ισσοροπία μου και την επαφή μου με τον Χριστό. Η μεγαλύτερη χαρά έρχεται όταν γράφω. Καμιά φορά και η μεγαλύτερη λύπη. Τελικά, και τα δύο στο ίδιο αποτέλεσμα οδηγούν.

// Έχετε ζήσει κάποιο προσωπικό θαύμα;

Ναι, και γι” αυτό εξακολουθώ να μιλάω για τον Χριστό, την πίστη, την Ελλάδα, την Ορθοδοξία. Επιστρέφω έτσι λίγα από τα δώρα που μου δόθηκαν. Τα Σα εκ των Σων…

πηγή 

 Κάντε εγγραφή στο επίσημο κανάλι του Σταμάτη Σπανουδάκη στο Youtube.

 Ακούστε τη μουσική του Σταμάτη Σπανουδάκη.