Πικραμένος αναχωρητής

Θὰ φύγω σὲ ψηλὸ βουνό, σὲ ριζιμιὸ λιθάρι

νὰ στήσω τὸ κρεβάτι μου κοντὰ στὴ νερομάνα

τοῦ κόσμου ποὺ βροντοχτυποῦν οἱ χοντρὲς φλέβες τοῦ ἥλιου,

ν᾿ ἁπλώσω ἐκεῖ τὴν πίκρα μου, νὰ λυώσει ὅπως τὸ χιόνι.



Μὴν πιάνεσαι ἀπ᾿ τοὺς ὤμους μου καὶ στριφογυρίζεις

ἄνεμε!

           φεγγαράκι μου!

                                        Καλέ μου! Αὐγερινέ μου!

Φέξε τὸ ποροφάραγκο!

                                         Βοήθα ν᾿ ἀνηφορήσω!

Φέρνω ζαλιὰ στὶς πλάτες μου τὰ χέρια τῶν νεκρῶν!

Στὴ μιὰ μεριὰ ἔχω τὰ ὄνειρα, στὴν ἄλλη τὶς ἐλπίδες!

Κι ἀνάμεσα στὶς δυὸ ζαλιὲς τὸ ματωμένο στέφανο!



Μὴ μὲ ρωτᾷς καλέ μου ἀϊτέ, μὴ μὲ ξετάζεις ἥλιέ μου!

Ρίχτε στὸ δρόμο συνεφιὰ νὰ μὴ γυρίσω πίσω!



Κυττάχτηκα μὲς στὸ νερό, ἔκατσα καὶ λογάριασα,

ζύγιασα τὸ καλὸ καὶ τὸ κακὸ τοῦ κόσμου.

                                                               Κι ἀποφάσισα,

νὰ γίνω τὸ μικρότερο ἀδερφάκι τῶν πουλιῶν!

 Βρεττάκος Νικηφόρος

Λέγεις ὅτι εἶναι κακοῦργος κι ἂς καεῖ στὴ φωτιὰ τοῦ Ἅδη. Σ’ ἐρωτῶ ὅμως: ἂν ὁ Θεὸς δώσει σ’ ἐσένα μία καλὴ θέση στὸν παράδεισο καὶ δεῖς πεταμένο στὶς φλόγες ἐκεῖνον γιὰ τὸν ὁποῖο τὰ εὐχόσουν αὐτὰ, ἄραγε δὲν θὰ λυπηθεῖς τότε γι’ αὐτὸν, ὅποιος κι ἂν ἦταν, ἔστω καὶ ἐχθρός τῆς Ἐκκλησίας;

Άγιος Σιλουανός ο Αθωνίτης

Χαῖρε, ἀκτὶς νοητοῦ Ἠλίου

Είπε  Γέρων:Να σκέπτεσαι καλά για τον άλλο.
Με την προσευχή σας, μέσω του Χριστού, επηρεάζετε ευνοϊκά τον άλλο. Να μην σκέφτεστε άσχημα για κάποιον, διότι τότε επηρεάζετε κι' αυτόν άσχημα...

ΠΩΣ Η ΑΝΑΚΑΙΝΙΣΗ ΕΝΟΣ ΤΖΑΜΙΟΥ ΑΝΕΔΕΙΞΕ… ΕΛΛΗΝΟΡΘΟΔΟΞΗ ΕΚΚΛΗΣΙΑ

 

Γράφει ο Νίκος Χειλαδάκης

Το εκπληκτικό γεγονός της ανακαίνιση που είχε αποφασιστεί για ένα μουσουλμανικό τζαμί και στην πορεία της ανέδειξε μια ιστορική ελληνορθόδοξη εκκλησία, προκάλεσε μεγάλο θρησκευτικό σκάνδαλο στον τουρκικό τύπο.

Η καταπληκτική αυτή περίπτωση διαδραματίστηκε στην πόλη Αλάτσατα κοντά στην Σμύρνη, που πριν από την μικρασιατική καταστροφή και την ανταλλαγή των πληθυσμών ήταν μια ανθούσα ελληνική πόλη. Όταν μετά από την απόφαση των τοπικών αρχών άρχισαν οι εργασίες της ανακαίνισης του μουσουλμανικού τεμένους, σύμφωνα με τα τουρκικά δημοσιεύματα, (εφημερίδα Zaman), ξέσπασε ένα μεγάλο «σκάνδαλο» όπως χαρακτηρίστηκε, της ανακαίνιση του τζαμιού της πόλη Αλάτσατα κοντά στην Σμύρνη.

Το τζαμί αυτό όταν ζούσαν εκεί οι Έλληνες ήταν εκκλησία αφιερωμένη στον Άγιο Κωνσταντίνο. Λόγω των εκτεταμένων φθορών που είχαν παρουσιαστεί τα τελευταία χρόνια, η τοπική διοίκηση ανέθεσε σε ένα εδικό συνεργείο να κάνει τις εργασίες ανακαίνισης. Το τουρκικό όμως συνεργείο αντί να ανακαινίσει το μουσουλμανικό τέμενος προχώρησε και αναστύλωσε …το πεσμένο ιερό τέμπλο του ναού και έτσι αντί για τζαμί ουσιαστικά παρέδωσε την ελληνική εκκλησία όπως ήταν στην αρχική της μορφή. Οι εικόνες που αναμεταδόθηκαν από το τουρκικό κανάλι NTV, (υπάρχουν στο αρχείο μας), είναι εντυπωσιακές καθώς δείχνουν με ποιο μεγάλο σεβασμό οι ειδικοί εργάτες της ανακαίνισης του κτίσματος ανακάλυπταν τους διάφορους σταυρούς που βρίσκονται στις κολώνες του ναού και με ποιο δέος ανέσυραν το πραγματικά περίτεχνο τέμπλο της ελληνικής εκκλησίας.

Η πραγματικά καταπληκτική αυτή ιστορία δείχνει για άλλη μια φορά πως το ελληνορθόδοξο πνεύμα της Ρωμιοσύνης εκατό περίπου χρόνια μετά την τραγική έξοδο του ελληνισμού από την περιοχή, συνεχίζει να υπάρχει και σε κάθε ευκαιρία και μέσω των ιδίων των σημερινών κατοίκων εκδηλώνει την παρουσία του.

ΝΙΚΟΣ ΧΕΙΛΑΔΑΚΗΣ
Δημοσιογράφος-Συγγραφέας-Τουρκολόγος

H άγνωστη ιστορία των σμυριδεργατών της ορεινής Νάξου

Η κυκλαδίτικη Νάξος είναι κυρίως γνωστή για τις παραλίες της, την Πορτάρα και τους Αρχαίους Κούρους, που κάθε χρόνο προσελκύουν χιλιάδες τουριστών. Στην ορεινή ενδοχώρα, οι άνθρωποι επιβιώνουν μαζεύοντας πέτρες. Τα χωράφια είναι άγονα, το βουνό όμως κρύβει έναν θησαυρό: την σμύριδα, πέτρα που λειαίνει γυαλί και μέταλλο. Στα χρόνια της οθωμανικής αυτοκρατορίας, έξι κοινότητες απόκτησαν το προνόμιο εξόρυξής της. Το κράτος παραλαμβάνει την «σοδειά» και παρέχει στους εργάτες τα ένσημα του ΙΚΑ. Για να ζούν, κάνουν άλλες δουλειές. Πολλοί νέοι φεύγουν. «Χωρίς τη σμύριδα τα χωριά μας θα ερήμωναν», λεεί ο Γιαννούλης, ένας τριαντάχρονος νέος σμυριδεργάτης που παλεύει να τα βγάλει πέρα στην ορεινή Κόρωνο. Για τους κατοίκους των έξι χωριών, το «σμυρίγλι» είναι ένα βοήθημα και ένας τρόπος ζωής. Η δουλειά στα ορυχεία είναι σκληρή, γίνεται με πρωτόγονα μέσα. 

Το ντοκιμαντέρ «Emery Tales» καταγράφει τις δυσκολίες σε αυτή την άγνωστη περιοχή της Νάξου, ακολουθώντας τους ανθρώπους της σμύριδας στην καθημερινή τους μάχη με το βουνό. Πριν 90 χρόνια, το κράτος έχτισε έναν εναέριο σιδηρόδρομο για την μεταφορά της σμύριδας στη θάλασσα. Η ζήτηση όμως όλο και μειωνόταν. Από την επένδυση έμειναν μόνο σκουριασμένες εγκαταστάσεις, διάσπαρτες στα βουνά. Σήμερα το προνόμιο των χωριανών κινδυνεύει. Το κράτος της κρίσης δεν θέλει να διατηρήσει την εξόρυξη. 400 άνδρες περίπου έχουν ακόμη το δικαίωμα εργασίας. Και ανησυχούν. Υπάρχει μέλλον για την σμύριδα; Μήπως πρέπει να πάρουν οι ίδιοι την τύχη της στα χέρια τους;
Το ντοκιμαντέρ «Emery Tales» προβάλεται σε παγκόσμια πρεμιέρα σήμερα και δεύτερη προβολή το Σάββατο στις 15:00, στην αίθουσα «Τόνια Μαρκετάκη», στο πλαίσιο του 17ου Φεστιβάλ Ντοκιμαντέρ Θεσσαλονίκης. 

Συντελεστές Directors: Stelios Efstathopoulos, Susanne Bausinger Producer: FAOS TV PRODUCTIONS Screenwriters: Stelios Efstathopoulos, Susanne Bausinger Director of Photography: Stelios Efstathopoulos Assistant Director: Magda Georgiadou Composer: Panagiotis Kapernekas, Aliki Markantonatou Editor: Tassos Mavrogiannis Sound: Andreas Ntoutsias, Georgios Potagas Narrator: Aris Gerontakis Executive Producer: Eckehard Ensslen-Holl

Καρλ Μαρξ – Φρίντριχ Ένγκελς και η Επανάσταση του 1821. Μια άγνωστη σχέση

Μαρξ και Ένγκελς : Oι ορκισμένοι εχθροί της ελληνικής επανάστασης του 1821

Κάποτε ο Λένιν μιλούσε σε ορισμένους κομματικούς συντρόφους του για ένα θέμα. Όμως ένας απ’ αυτούς, αντιλαμβανόμενος το πόσο αντίθετα με την πραγματικότητα ήταν αυτά που άκουγε, τόλμησε να εκφράσει την αντίρρησή του, λέγοντας στον Λένιν τα εξής…

«Μα, σύντροφε Λένιν, αυτά που λέτε είναι αντίθετα προς τα γεγονότα!». Τότε ο Λένιν, χωρίς καθόλου να ταραχτεί, απάντησε με ολύμπια ηρεμία στον αφελή του σύντροφο: «Ε τότε, τόσο το χειρότερο για τα γεγονότα!». Αυτήν την αρχή του Λένιν εφαρμόζουν, με αξιέπαινη ακρίβεια, όλοι οι κομμουνιστές του κόσμου μέχρι και σήμερα.

Εδώ και δύο χρόνια έχω αποδείξει με δύο μελέτες (πρώτη και δεύτερη)

μου, ότι εκείνος που όρισε την 25η Μαρτίου ως ημέρα για την έναρξη της επανάστασης του ’21 δεν ήταν ο Όθωνας το 1838, ή η εκκλησία, αλλά ο ίδιος ο Αλέξανδρος Υψηλάντης, ήδη από το 1820. Και όμως, στις 25 Μαρτίου 2009 ο Ριζοσπάστης δημοσίευσε ένα άρθρο, όπου λέει για ακόμη μια φορά «τα παλιά τα βαρετά εκείνα». Ότι δηλαδή η 25 Μαρτίου προσδιορίσθηκε ως ημερομηνία για την έναρξη της επανάστασης μόλις το 1838 από τον Όθωνα και την εκκλησία.

Λέει λοιπόν ο καλός συντάκτης του άρθρου πως «το βαυαρικό Οθωνικό διάταγμα, με το οποίο η 25η Μάρτη, γιορτή του Ευαγγελισμού της Υπεραγίας Θεοτόκου, ορίζεται ως η έναρξη της Επανάστασης του Εικοσιένα και η μέρα αυτή ως επέτειος της Εθνικής μας γιορτής, πλαστογραφεί την Επανάσταση του Εικοσιένα, γιατί από το διάταγμα αυτό έχει αφαιρεθεί η ιστορική αλήθεια». Και καθώς τα λέει αυτά, ξεσπάει σε ένα συγκινητικό λογύδριο για τον ρόλο του λαού ως του μοναδικού συντελεστή για την εκδήλωση και την έκρηξη της επανάστασης: «Ο Οθωνας, όμως, με την αντιδραστική αυλή του … αποσιωπούν την αρετή και την επαναστατική τόλμη των Ελλήνων αγωνιστών που κήρυξαν την Επανάσταση του Εικοσιένα, για να διαβούν το πύρινο πέρασμα από την κόλαση της σκλαβιάς, της εξαθλίωσης, της ταπείνωσης και του αφανισμού, με τα δεσμά της αμάθειας και της προκατάληψης, στον κόσμο της Λευτεριάς και της Παλιγγενεσίας με πολύ βαρύ το τίμημα σε αίμα και θυσίες». 

Λέει και άλλα πολλά… Αλλά αυτό που πραγματικά σοκάρει είναι η διαστροφή που υφίστανται τα πραγματικά γεγονότα από τον συντάκτη του άρθρου αυτού, όταν όλοι πια ξέρουμε πως το οθωνικό διάταγμα του 1838 όχι μόνον ατεκμηρίωτο ιστορικά και ασεβές προς την ιστορική αλήθεια δεν ήταν, αλλά, αντίθετα, ότι διασώζει την ιστορική αλήθεια με αξιοθαύμαστη ακρίβεια. Κι εγώ αναρωτιέμαι τώρα για το εξής. Ξέρουν άραγε οι καλοί μας σύντροφοι κομμουνιστές ποια ήταν στην πραγματικότητα η γνώμη του ίδιου του Καρλ Μαρξ για την επανάσταση του 1821 και για την «επαναστατική τόλμη των Ελλήνων αγωνιστών»; Όχι. Την αγνοούν, ή μάλλον, την αποκρύπτουν. Και το αστείο είναι πως οι Έλληνες κομμουνιστές αγνοούν την άποψη του Μαρξ για μια επανάσταση την οποίαν οι ίδιοι από τη μια την εξυμνούν σε υπερθετικό βαθμό, βρίζοντας ταυτόχρονα την εκκλησία διότι δήθεν εναντιώθηκε προς αυτήν και την πολέμησε με κάθε τρόπο. 

Ευτυχώς που υπάρχει μια σπουδαία μελέτη, για να απαντήσουμε στην απορία-αγωνία μας αυτή, μελετη που έχει εκδοθεί εδώ και εικοσιτέσσερα χρόνια. Πρόκειται για ένα βιβλίο του Παναγιώτη Κονδύλη με τίτλο K. Marx – Fr. Engels, Η Ελλάδα, η Τουρκία και το Ανατολικό Ζήτημα. Στο έργο αυτό ο συγγραφέας του έχει ανθολογήσει από την απέραντη εργογραφία των δύο ιδρυτών του κομμουνισμού τα μέρη εκείνα που αφορούν στο περίφημο «Ανατολικό Ζήτημα», δηλαδή στο μέλλον και η τύχη της διαλυόμενης τότε Οθωμανικής αυτοκρατορίας. 

Η σχετική θέση των δύο κλασσικών του μαρξισμού είναι φανερό πως έχει τεράστιο ενδιαφέρον και σημασία, μιας και κατά ένα μέρος το ανατολικό ζήτημα σχετίζονταν και με την επανάσταση του ’21, αλλά και με την απελευθέρωση του πρώτου ελληνικού κράτους, όπως επίσης με το αίτημα για την απελευθέρωση όλων των άλλων ελληνικών εδαφών που παρέμεναν κάτω από την τουρκική κατοχή. Η έκδοση αυτή συνοδεύεται από έναν ιδιαίτερα κατατοπιστικό πρόλογο, γραμμένο από τον ίδιο τον επιμελητή της. Εκεί λοιπόν βλέπουμε ανάγλυφα τις θέσεις του Μαρξ για τον αγώνα των Ελλήνων για την λευτεριά και την εθνική τους αξιοπρέπεια. 

Μαρξ-Εγκελς: Η τσαρική Ρωσσία ο μεγάλος εχθρός της επανάστασης αλλά και της «ανεπτυγμένης Δύσης»… 

Ο Μαρξ και ο Έγκελς είχαν βάλει ως στόχο τους την ευρωπαϊκή επανάσταση. Μια επανάσταση που είχε κατασταλεί βίαια το 1848, με την περίφημη Άνοιξη των Λαών και τα όσα ακολούθησαν. Οι δύο ιδρυτές του κομμουνισμού είχαν πιστέψει τότε, εσφαλμένα βέβαια[1], πως αυτή η επανάσταση θα ξεσπούσε γρήγορα και πάλι. Όμως, για να ξεσπάσει η ευρωπαϊκή επανάσταση θα έπρεπε να αντιμετωπίσει και να βγάλει από την μέση τον πιο αμείλικτο εχθρό της, τον έσχατο κίνδυνο, την υπανάπτυκτη αλλά και εξαιρετικά δυναμική τσαρική Ρωσσία, η οποία ήταν ταυτόχρονα εχθρός και «ολόκληρης της αστικής ανεπτυγμένης Δύσης»[2]. Μην παραξενεύεστε καθόλου που οι ιδρυτές του μαρξισμού κόπτονται τόσο πολύ για την «ανεπτυγμένη Δύση». Αυτό δεν είναι τίποτε. Όπως θα δούμε πιο κάτω, ο Μαρξ ήταν ο μεγαλύτερος θαυμαστής αλλά και υπερασπιστής του αστικού δυτικού πολιτισμού! 

Όπως σημειώνει ο Έγκελς, από το 1789 και μετά «στην πραγματικότητα δεν υπήρξαν παρά δύο μόνο δυνάμεις στην ευρωπαϊκή ήπειρο: Η Ρωσία με την απολυταρχία κι η Επανάσταση με τη Δημοκρατία. … Αν όμως η Ρωσία κατακτήσει την Τουρκία, τότε θ’ αυξήσει τη δύναμη της σχεδόν κατά το ήμισυ και θα γίνει υπέρτερη απ’ όλη μαζί την Ευρώπη. Κάτι τέτοιο θ’ αποτελούσε ανείπωτη συμφορά για την υπόθεση της Επανάστασης»[3]. Και το πανευρωπαϊκής σημασίας αυτό ενδεχόμενο συνδέεται άμεσα με το ανατολικό ζήτημα, αφού ένας από τους προσφορότερους χώρους πιθανής εκδήλωσης του ρώσικου επεκτατισμού είναι η αποσυντιθέμενη ευρωπαϊκή Τουρκία[4]. Και επειδή η ευρωπαϊκή επανάσταση έμοιαζε να χάνεται όλο και περισσότερο στον ορίζοντα του μέλλοντος, ο Έγκελς δήλωνε με σαφήνεια πως «η διατήρηση της τούρκικης ανεξαρτησίας … είναι ζήτημα ύψιστης σημασίας. … Και στο σημείο αυτό συμβαδίζουν τα συμφέροντα της επαναστατικής Δημοκρατίας και της Αγγλίας»[5].

Έγκελς: Εχθροί της «Επανάστασης» όλοι οι βαλκανικοί λαοί.

Τι μας λέει εδώ ο Έγκελς; Πως έπρεπε με κάθε θυσία να διατηρηθεί η ακεραιότητα της Οθωμανικής αυτοκρατορία και να εξοντωθεί η Ρωσσία, όπως ακριβώς ήθελε και η Αγγλία. Πάει καλά. Όμως, απ’ εδώ ακριβώς αρχίζει το μπέρδεμα… Διότι, ενώ τα συμφέροντα της Αγγλίας συμβάδιζαν τέλεια με τα συμφέροντα της «επανάστασης», τα συμφέροντα της Ελλάδας ερχόταν σε άμεση σύγκρουση με την «επανάσταση». 

Και αυτό γιατί όλες οι επαναστάσεις των βαλκανικών λαών ήταν υποκινημένες από την Ρωσσία, στα πλαίσια της επεκτατικής της πολιτικής, που ως τελικό της στόχο είχε την κατάληψη της Οθωμανικής αυτοκρατορίας. Έτσι, επειδή «οι μικροί σλαβικοί λαοί βλέπουν τον τσάρο ως τον μόνο ελευθερωτή τους … αν γίνει πόλεμος, όλα αυτά τα ενδιαφέροντα εθνίδια θα περάσουν από τη μεριά του τσαρισμού, του εχθρού ολόκληρης της αστικής-ανεπτυγμένης Δύσης. 

Όσο είναι έτσι τα πράγματα», δήλωνε ο Έγκελς, «δεν μπορώ να ενδιαφέρομαι για την άμεση, τωρινή τους απελευθέρωση, παραμένουν απευθείας εχθροί μας, το ίδιο όπως ο σύμμαχος και προστάτης τους, ο τσάρος»[6]. Τι ακούμε εδώ; Ναι ακούμε αυτό που ακούμε, και ακούμε πολύ καλά! Ο Έγκελς θεωρούσε ωμά και απροκάλυπτα ως εχθρούς του τους βαλκανικούς λαούς που πολεμούσαν για την λευτεριά τους!!!! Ναι, ακριβώς έτσι! 

Και γιατί αυτό; Διότι με αυτόν τον τρόπο αποδυνάμωναν τους Τούρκους και δυνάμωναν την τσαρική Ρωσσία! Γι’ αυτό και ο Έγκελς εξέφραζε συνεχώς την αηδία που ένοιωθε για τα επαναστατικά κινήματα των βαλκανικών λαών, αλλά και για τους ίδιους τους βαλκανικούς λαούς, στους οποίους και δεν ανανγνώριζε ούτε καν το δικαίωμα να είναι λαοί! Και έλεγε χωρίς να μασάει τα λόγια του τα εξής: «Ο ευρωπαϊκός πόλεμος αρχίζει να μας απειλεί σοβαρά. Αυτά τα άθλια συντρίμμια πρώην εθνών, Σέρβοι, Βούλγαροι, Έλληνες και ο υπόλοιπος λαοσυρφετός, που εμπνέει ενθουσιασμό στον φιλελεύθερο Φιλισταίο, για να ωφελούνται οι Ρώσσοι, δεν χαρίζουν ο ένας στον άλλον ούτε τον αέρα που αναπνέουν και θέλουν σώνει και καλά να κόψουν τους λαίμαργους λαιμούς τους. Αυτό θα ήταν πολύ ωραίο [δηλαδή να... κόψουν το λαιμό τους!!!] … αν κάθε μια από αυτές τις νανοφυλές δεν αποφάσιζε για ειρήνη ή για πόλεμο στην Ευρώπη»[7]. 

Πραγματικά, είναι απίστευτο το με πόση αηδία και με πόση περιφρόνηση μιλούσαν για τους βαλκανικούς λαούς, και ιδίως για τον Ελληνικό, οι… πατέρες των λαών, οι ιδρυτές του μαρξισμού Μαρξ και Έγκελς! «Άθλια συντρίμμια πρώην εθνών», «λαοσυρφετός», «νανοφυλές»… Πραγματικά τους λάτρευε ο Έγκελς τους βαλκανικούς λαούς!!! Και φυσικά, από την πολλή λατρεία που μας είχε όλους εμάς τους… Βαλκάνιους, τι λέει: Πώς θα ήταν πολύ ωραία αν κόβαμε μόνοι μας τα λαιμουδάκια μας!!! Να μας ζήσεις πατέρα των λαών, μεγάλε Έγκελς!!! Και γιατί ο Μαρξ και ο Έγκελς είχαν τόσο μίσος στους βαλκανικούς λαούς; Γιατί αυτοί οι καημένοι θέλανε, άκουσον-άκουσον, την λευτεριά τους! Και ποιοι, παρακαλώ, τολμούσαν να ονειρεύονται λεφτεριά και πράσιν’ άλογα; Όλοι αυτοί οι άθλιοι συρφετοί, που παρίσταναν και τους λαούς! Άλλωστε, όπως μας πληροφορεί ο Έγκελς, και «οι Έλληνες της Τουρκίας είναι σλαβικής καταγωγής, οι οποίοι [απλά] υιοθέτησαν την σύγχρονη ελληνική γλώσσα»[8]. Σας φαίνεται πως διαβάζετε Λιάκο και Ρεπούση; Όχι, φίλοι μου. Απλά διαβάζετε ΜΑΡΞ. 

Μαρξ: Δόλια ενέργεια της Αγγλίας η απελευθέρωση της Ελλάδας.

Και ΦΥΣΙΚΑ, πρώτος εχθρός απ’ όλους τους βαλκανικούς λαούς ήταν οι ΕΛΛΗΝΕΣ, μιας και για τον Μαρξ, η ελληνική επανάσταση ήταν υποκινημένη από τους Ρώσσους πέρα για πέρα. Και αυτό γιατί κατά τον Μαρξ η Ρωσσία ήταν αυτή που παρέσυρε τις δυτικές Δυνάμεις να συμπαρασταθούν στους Έλληνες, προκαλώντας ναυμαχία του Ναυαρίνου, ενώ η ελληνική ελευθερία και η ίδρυση του ελληνικού κράτους επισφραγίσθηκαν από την ρωσσική προέλαση του 1829 και την βοήθεια του λόρδου Πάλμερστον[9], ενός Άγγλου πολιτικού, οποίος υπήρξε «ο ακάματος και ανυποχώρητος υπερασπιστής των ρωσσικών συμφερόντων»[10]. Γι’ αυτό και κατά τον Μαρξ η καταστροφή του τουρκικού στόλου στο Ναβαρίνο ήταν μια «δόλια» ενέργεια[11], αφού στράφηκε προς μια Δύναμη με την οποία η Αγγλία δεν βρισκόταν σε «εμπόλεμη κατάσταση», όπως, προς μεγάλη ικανοποίηση του Μαρξ, ομολόγησε ο ναύαρχος Κόδριγκτον στην βουλή των Κοινοτήτων[12]. 

Μαρξ και Κρητική επανάσταση: Το απόλυτο μίσος.

Ο Μαρξ έμεινε σε όλη του την ζωή απόλυτα συνεπής στην γραμμή της απόλυτης εχθρότητας προς κάθε κίνημα που στρέφονταν ενάντια στην ακεραιότητα της Τουρκίας. Έτσι, όταν εκδηλώθηκε η κρητική επανάσταση του 1866 έστειλε μια επιστολή, το 1867, στον Γάλλο δημοσιογράφοVermorel, με την οποία τον επέπληττε δριμύτατα γιατί τόλμησε να πάρει φιλική στάση απέναντι στην «λεγόμενη» επανάσταση της Κρήτης. Και αυτό γιατί ο Vermorel, κατά τον Μαρξ πάντα, με το να είναι φιλικός προς την επανάσταση του 1866 αναπαρήγαγε, στην εφημερίδα του, «τα ρωσσικά και ελληνικά ψέματα» γι’ αυτήν την «λεγόμενη επανάσταση». 

Το καταλάβετε, φίλοι αναγνώστες; Δήθεν επανάσταση ήταν για τον Μαρξ η Κρητική επανάσταση του 1866… Και όπως βλέπετε, ο Μαρξ δεν μασούσε καθόλου τα λόγια του, προκειμένου να βρίσει με τον πιο άθλιο τρόπο τους Έλληνες, που τολμούσαν να επαναστατούν για να ικανοποιήσουν τον πόθο τους για λευτεριά. Έναν πόθο που που για τον Μαρξ δεν δικαιούνταν να τον έχουν καθόλου, γιατί έτσι εμπόδιζαν το ξέσπασμα της… μεγάλης ευρωπαϊκής επανάστασης! Τόσο καλά… Και είναι φυσικό να ταυτίζει ο Μαρξ τα ρωσσικά με τα ελληνικά «ψέματα», αφού κατ’ αυτόν «οι Έλληνες είναι τα όργανα των Ρώσσων». 

Προφανώς, ένα από τα ελληνικά ψέματα θα ήταν για τον Μαρξ και το ολοκαύτωμα του Αρκαδίου… Και για να μάθει ο Vermorel την πάσα αλήθεια, φροντίζει να του στείλει «ένα απόσπασμα από τον αγγλικό τύπο για την πραγματική κατάσταση στην Κρήτη»[13]. Να ξέρει δηλαδή ο Γάλλος τι του γίνεται και να μην χάφτει τις ρώσσικες και τις ελληνικές αλογόμυγες, αφού ως γνωστόν ο αγγλικός τύπος φημίζονταν ανέκαθεν για την ακρίβεια και την αντικειμενικότητά του απέναντι στα ελληνικά εθνικά ζητήματα!!! (Τρία θαυμαστικά και λίγα είναι). Την ίδια απέχθεια με τον Μαρξ για κάθε είδους ελληνικής επανάστασης κληρονόμησε και ο Έγκελς, ο οποίος λέει για τον ξεσηκωμό της Κρήτης το 1888: «Οι Ρώσοι παραμένουν πάντα γεροί στις απάτες. … Οι ταραχές στην Κρήτη κατά παράδοξο τρόπο άρχισαν από το ότι οι χριστιανοί της Κρήτης σκοτώνονταν μεταξύ τους, ώσπου ο Ρώσσος πρόξενος κατάφερε να τους ενώσει για να σφαχτούν όλοι μαζί από τους Τούρκους. … Όλη αυτή η ιστορία στην Κρήτη ανάμεσα στα άλλα αποσκοπεί στο να εμποδίσει τους Άγγλους να συνάψουν συμμαχία με την Πρωσσία… 

Για να μπορέσει ο Γλάδστων να επιδείξει πάλι τον φιλελληνισμό του και οι φιλελεύθεροι να ενθουσιαστούν για τους Κρητικούς προβατοκλέφτες»[14]. Τι ωραία άποψη είχε ο μεγάλος «καθοδηγητής της εργατιάς» Φρίντριχ Έγκελς για τους ξεσηκωμένους Έλληνες Κρητικούς… «Προβατοκλέφτες»… Τι επαναστατικός χαρακτηρισμός! Και όπως βλέπετε, το μόνιμο πρόβλημα του Μαρξ και του Έγκελς ήταν ένα και μοναδικό και πάντα το ίδιο: Να μην ξεσηκώνονται οι Έλληνες και προκαλούν προβλήματα στην εξωτερική πολιτική της Αγγλίας. Αυτοί οι κακοί και ψεύτες Έλληνες, που με την εμετική τους διάθεση για ελευθερία δημιουργούσαν συνέχεια ένα σωρό προβλήματα στην καημένη την Αγγλία… Έτσι, σε κάθε πόλεμο που διεξάγει η Τουρκία, όπως και απέναντι σε κάθε επανάσταση που θέλει να εξασθενίσει την Τουρκία ο Μαρξ είναι ξεκάθαρος: «Υποστηρίζουμε με τον πιο αποφασιστικό τρόπο τους Τούρκους»[15]! Το ακούτε, φίλοι αναγνώστες; «Υποστηρίζουμε με τον πιο αποφασιστικό τρόπο τους Τούρκους»!!! 

Μαρξ και Έγκελς: Οι Ρώσσοι λεφτέρωσαν τους Έλληνες.

Μέχρι τώρα είδαμε λοιπόν πως ο Μαρξ και ο Έγκελς ήταν ορκισμένοι εχθροί της ελληνικής επανάστασης του 1821, αλλά και κάθε άλλης ελληνικής επανάστασης και εξέγερσης. Και αυτό γιατί έτσι αποδυναμόνονταν η Τουρκία, και αν αποδυναμόνονταν η Τουρκία, θα μπορούσε στην συνέχεια να την καταλάβει η υπανάπτυκτη τσαρική Ρωσσία, η οποία ήταν και ο ΜΕΓΑΛΟΣ ΕΧΘΡΟΣ της επανάστασης και της ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑΣ. Γι’ αυτό και οι πατέρες των λαών Μαρξ και Έγκελς ήταν πάντοτε με το μέρος της Τουρκίας, ενάντια στο άθλιο ελληνικό βασίλειο, στο οποίο χάρισε την ανεξαρτησία η καταραμένη η Ρωσσία[16]. Και σαν να μην έφτανε αυτό, ο Τσάρος χάρισε, «με πατρική πρόνοια, στους Έλληνες για κυβερνήτη έναν Ρώσσο στρατηγό, τον κόμη Καποδίστρια». Άλλο που αχάριστοι Έλληνες τον δολοφόνησαν[17]… 

Μαρξ και Έγκελς: Οι Έλληνες περνούσαν πολύ καλά με τους Τούρκους!

Οι Έλληνες ήταν εντελώς αχάριστοι όταν ξεκινούσαν την επανάστασή τους ενάντια στην Οθωμανική αυτοκρατορία, μιας και οι Έλληνες ήταν με τους Οθωμανούς «συνεταίροι» στην διακυβέρνηση της τεράστιας αυτοκρατορίας τους. Κάτι σας θυμίζουν αυτά, έτσι; Ναι, αλλά στην περίπτωσή μας, όλα αυτά δεν τα λένε ούτε η καθηγήτρια Ρεπούση, ούτε ο καθηγητής Ηρακλείδης, ούτε ο καθηγητής Λιάκος, ούτε κανένας άλλος αυτής της καλής παρέας… Τα λένε οι κλασσικοί του μαρξισμού! Όπως λέει ο Έγκελς, «ο χριστιανός αγρότης κάτω από τη τουρκική κυριαρχία ζούσε, από υλική άποψη, καλύτερα από αλλού. Είχε διατηρήσει όλους τους προτουρκικούς του θεσμούς, και όλην του την αυτοκυβέρνηση. Όσο πλήρωνε τους φόρους του, ο Τούρκος κατά κανόνα δεν νοιαζόταν γι’ αυτόν. Σπάνια ήταν εκτεθειμένος σε βιαιοπραγίες… Ήταν ζωή αναξιοπρεπής … δεν ήταν όμως και υλικά πιεσμένη. Γι’ αυτό χρειάστηκε πολύς καιρός ώσπου ν’ ανακαλύψει ο Σλάβος ραγιάς ότι η ζωή αυτή είναι αφόρητη»[18]. Άλλωστε, «μήπως δεν απολαμβάνουν οι χριστιανοί στην Τουρκία περισσότερη θρησκευτική ελευθερία, απ’ ότι στη Αυστρία και στην Ρωσσία; Δεν είναι η τουρκική κυβέρνηση ήπια και πατρική, αφού επιτρέπει στα διάφορα έθνη, θρησκεύματα και τοπικά σωματεία να ρυθμίζουν μόνα τους τις υποθέσεις τους;»[19]. 

Και φυσικά, όλα όσα λέγονται για την τουρκική βαρβαρότητα δεν είναι τίποτε άλλο παρά «συνθήματα» και ψέματα της τσαρικής προπαγάνδας[20]. Γι’ αυτό άλλωστε ο Μαρξ και ο Έγκελς προσπάθησαν με ιδιαίτερο ζήλο να αντικρούσουν όλους τους αρνητικούς «μύθους» για την Τουρκία, ώστε να αφαιρέσουν κάποια ιδεολογικά και πολιτικά επιχειρήματα από την αντεπαναστατική Ρωσσία[21]. Να από που τα πήρανε όλα τα επιχειρήματά τους οι αποδομητές ιστορικοί, κι εμείς τόσο καιρό τους κατηγορούμε ΕΝΤΕΛΩΣ άδικα για νεοταξική προπαγάνδα… Τα ξεσήκωσαν αυτούσια από τα γραφτά των ΜΕΓΑΛΩΝ καθοδηγητών της εργατιάς, του Μαρξ και του Έγκελς!!! Συνεπέστατοι αριστεροί είναι οι άνθρωποι. Βέβαια, μετά από αυτό μπορεί κανείς να συμπαιράνει πως οι πρώτοι προφήτες και ευαγγελιστές της Νεάς Τάξης Πραγμάτων τελικά δεν ήταν άλλοι από τον Μαρξ και τον Έγκελς!!! Γιατί εκπλήττεσθε; Τι άλλο θα μπορούσαν να είναι εκτός από οπαδοί της Νέας Τάξης αυτοί οι δυο τους, όταν λάτρευαν μέχρι μανίας την Αγγλία και την γενικά την «ανεπτυγμένη Δύση»; 

Μαρξ: Κρίμα που οι Τούρκοι δεν εξαφάνισαν τον χριστιανισμό!

Η μόνη μομφή που είχε να προσάψει ο Μαρξ στους κατά τα άλλα υπέροχους Τούρκους ήταν το ότι «διατήρησαν τον Χριστιανισμό»!!! Αυτό να μην είχαν κάνει οι Τούρκοι και θα ήταν τέλειοι. Ναι, δεν το πιστεύετε; Αυτό ακριβώς λέει ο Μαρξ στον Έγκελς σε επιστολή που του έστειλε το 1853: «Η βασική μομφή μου εναντίον των Τούρκων είναι ότι διατήρησαν τον χριστιανισμό»[22]. Πολλοί Έλληνες πατριώτες φέρνουν ως παράδειγμα για τον ανθελληνισμό κάποιων κέντρων της Δύσης την περίφημη δήλωση του Κίσσιγκερ για την γλώσσα και την θρησκεία των Ελλήνων, τα οποία πρέπει κανείς να εξαφανίσει αν θέλει να σβήσει από τον χάρτη της ιστορίας τους Έλληνες. Και ψάχνουν όλοι να βρουν αν έκανε ποτέ ο Κίσσιγκερ αυτήν την δήλωση ή όχι. Λοιπόν, όπως βλέπουμε εδώ, δεν χρειάζεται να χάνουμε την ώρα μας και να διαφωνούμε μεταξύ μας αν έκανε ποτέ αυτήν την δήλωσε ο Κίσσιγκερ, πότε την έκανε και που την έκανε. 100 χρόνια πριν, ο Μαρξ κατηγορούσε τους Τούρκους γιατί δεν εξαφάνισαν τον χριστιανισμό! Τέτοια ανεκτικότητα στην διαφορετικότητα, ο πατέρας των λαών!!! Μετά από αυτήν την δήλωση, χρειαζόμαστε και άλλες; 

Μαρξ και Έγκελς: Βάρβαροι οι Τούρκοι(!!!).

Όταν έγραφαν όλα τα παραπάνω, οι Μαρξ και Έγκελς ήξεραν πολύ καλά την αλήθεια για το πόσο πραγματικά υπέφεραν οι Έλληνες μέσα στην «πατρική» και «ανεκτική» Οθωμανική αυτοκρατορία. Αλλά από την στιγμή που η περίφημη Άνοιξη των Λαών πνίχτηκε στο αίμα, η Τουρκία έγινε αμέσως ένας «φυσικός σύμμαχος της επανάστασης», γι’ αυτό και είχε, από τότε και μέχρι το τέλος της ζωής τους, την απόλυτη στήριξη των Μαρξ και Έγκελς. Έτσι, λειτουργώντας ως αυτόκλητοι φρουροί της ακεραιότητάς της Τουρκίας, ο Μαρξ και ο Έγκελς κατακεραύνωναν με τον πιο ωμό και άγριο τρόπο όλους εκείνους τους λαούς που τολμούσαν να ξεσηκωθούν ενάντια στον τουρκικό ζυγό. Καταγγέλλοντάς τους πάντοτε ως εχθρούς της επανάστασης.

Όμως, όλα αυτά άρχισαν να τα υποστηρίζουν οι Μαρξ και Έγκελς μετά το 1848. Γιατί μέχρι τότε υποστήριζαν ΤΑ ΕΝΤΕΛΩΣ ΑΝΤΙΘΕΤΑ. Γι’ αυτό και μέχρι τότε δεν είχαν κανέναν δισταγμό να παραδεχτούν δημόσια και την φριχτή συμπεριφορά του Σουλτάνου απέναντι στους Έλληνες ραγιάδες και το γεγονός ότι η ελληνική ανεξαρτησία οφείλονταν στην κοινή θέληση όλων των μεγάλων δυνάμεων. Αυτά ακριβώς λέει και παραδέχεται ο Έγκελς σε ένα κείμενό του του 1846, στο οποίο χλευάζει πολύ άσχημα την Ιερά Συμμαχία για την ανοχή που είχε δείξει, επί μακρό χρονικό διάστημα, απέναντι στην τουρκική βαρβαρότητα «Ακόμα και το θείο δικαίωμα του Μεγάλου Τούρκου να κρεμάει και να κομματιάζει τους Έλληνες υπηκόους του υποστήριξε για ένα διάστημα η Ιερά Συμμαχία(!). Αλλά η περίπτωση αυτή ήταν πολύ χτυπητή, κι οι Έλληνες πήραν την άδεια [της Ιεράς Συμμαχίας] να ξεγλιστρήσουν από τον τουρκικό ζυγό»[23]. Είναι πραγματικά απίστευτο… «Τουρκικός ζυγός» το 1846, «πατρική» Οθωμανική αυτοκρατορία μετά! Πιο μεγάλη τούμπα από αυτήν δεν έχω ξαναδεί στην ζωή μου. Θυμάστε τι είδαμε να λένε πιο πάνω ο Μαρξ και ο Έγκελς για το ποιος «φταίει» που ελευθερώθηκαν οι Έλληνες από τους Τούρκους: Οι Ρώσσοι φυσικά. Επίσης είδαμε και τι μας λέγανε για το πόσο όμορφα ζούσαν οι Έλληνες στην Οθωμανική αυτοκρατορία. Και όμως. 

Το 1846 οι ίδιοι άνθρωποι, ο Μαρξ και ο Έγκελς, και την τουρκική θηριωδία παραδέχονταν και ομολογούσαν πως δεν ήταν οι Ρώσσοι που απελευθέρωσαν τους Έλληνες, αλλά η Ιερά Συμμαχία! Βέβαια, μετά το 1848 ο «τουρκικός ζυγός» θα γίνονταν πλέον «ρωσσικά ψέματα» και «συνθήματα», ενώ το «ξεγλίστρημα» των Ελλήνων προς την ελευθερία, με την άδεια της Ιερής Συμμαχίας», θα μεταμορφώνονταν πλέον σε μια εχθρική πράξη της τσαρικής Ρωσσίας απέναντι στον ευρωπαϊκό πολιτισμό και την επαναστατική Δημοκρατία… Αλλά ακόμη και τότε, ο Έγκελς αναγκάζονταν να παραδεχτεί μέχρι ενός σημείου την άθλια θέση και αντιμετώπιση που είχαν οι χριστιανοί ραγιάδες μέσα στην Οθωμανική αυτοκρατορία, η οποία βέβαια κατά τα άλλα τους φέρονταν με «πατρική στοργή», προστατεύοντας την ελευθερία τους, την προσωπική τους αξιοπρέπεια, αλλά και όλα τα άλλα τους δικαιώματα… Έλεγε λοιπόν ο Έγκελς το 1853: «Ο Τούρκος … ανήκει στο προνομιούχο θρήσκευμα και έθνος. Μόνος αυτός έχει το δικαίωμα να οπλοφορεί, ενώ και ο πιο σπουδαίος χριστιανός πρέπει να παραμερίζει όταν περνά μπροστά του ακόμα και ο τελευταίος μουσουλμάνος»[24].

Μαρξ και Έγκελς, οι πιο αγνοί και ειλικρινείς θαυμαστές της… Αμερικής!!! 

Εφόσον η Αγγλία ήταν η φυσική σύμμαχος των επαναστατών για την επίτευξη της επαναστατικής Δημοκρατίας της, ο Μαρξ και ο Έγκελς ήταν πολύ φυσικό να υποστηρίζουν μια ενεργή αγγλική παρουσία στην περιοχή της ευρωπαϊκής Τουρκίας και του Ευξείνου Πόντου. Και προτιμούσαν ενσυνείδητα την Αγγλία από την Ρωσσία, γιατί έτσι πίστευαν ότι προάσπιζαν μια ανώτερη βαθμίδα ιστορικής ανάπτυξης, απέναντι σε μια κατώτερη. Γι’ αυτό και ο Μαρξ δεν κρύβει την οργή του για τους αστούς ειρηνιστές, οι οποίοι εμποδίζουν τον πόλεμο της ανεπτυγμένης Αγγλίας με την καθυστερημένη αλλά αντιδραστική Ρωσσία[25]. Και αρχιιέρακας του πολέμου ο Κάρολος! 

Τύφλα νά ‘χει ο… Μπους!!! Αλλά, αν η Αγγλία ήταν πιασμένη στα νύχια των άτολμων αστών, υπήρχε μια καινούργια δύναμη, στην οποία ο Μαρξ μπορούσε να υπολογίζει για να επέμβει στον χώρο της Ευρώπης αλλά και της ανατολικής Μεσογείου: Η Αμερική, η οποία ήταν για τον Μαρξ «ο νεώτερος και ρωμαλεώτερος εκπρόσωπος της Δύσης»[26]. Η Αμερική ήταν εκείνη η δύναμη η οποία θα υποστήριζε τα επαναστατικά δημοκρατικά κινήματα στην Ευρώπη. Γι’ αυτό και κατά τον Μαρξ η Δημοκρατική Αμερική νομιμοποιείται με δόγματα ανοιχτής επέμβασης, αντίθετα προς της αρχές της παραδοσιακής διπλωματίας[27]! Γι’ αυτό και ο Μαρξ καταγγέλλει τον γερμανικό φιλελεύθερο τύπο, ο οποίος αρνείται στην Αμερική το δικαίωμά της να υποστηρίζει με ένοπλη βία την επανάσταση στην Ευρώπη[28], ενώ δηλώνει με ενθουσιασμό πως «είναι ευχάριστο να βλέπει κανείς ότι η Αμερικανική επέμβαση στην Ευρώπη αρχίζει με το Ανατολικό Ζήτημα»[29]. 

Φίλοι αναγνώστες, ΚΑΤΑΛΑΒΑΙΝΕΤΕ ΤΙ ΚΑΝΕΙ ΕΔΩ Ο ΜΑΡΞ;;; Διατυπώνει 150 πριν από τον Μπους το δόγμα του προληπτικού πολέμου, δηλαδή το δικαίωμα της Αμερικής να επεμβαίνει στρατιωτικά σε όποια χώρα θεωρεί ότι υποθάλπει την τρομοκρατία, ότι θίγει γενικά τα συμφέροντά της ή για να επιβάλει σ’ αυτήν την χώρα την δημοκρατία!!! Γι’ αυτό και εδώ ο Μαρξ πανηγυρίζει ΓΙΑ ΤΗΝ ΑΜΕΡΙΚΑΝΙΚΗ ΕΠΕΜΒΑΣΗ ΣΤΗΝ ΕΥΡΩΠΗ!!!! Δηλαδή, ούτε λίγο ούτε πολύ, ο Μπους υπήρξε ο πιο πιστός μαθητής του Μαρξ, γιατί το μόνο που έκανε ήταν να ασκήσει στην πράξη το δικαίωμα που είχε δώσει ο Μαρξ στην ΑΜΕΡΙΚΗ ήδη από τον 19ο αιώνα!!! Και πραγματικά, του είναι αδύνατον, του Μαρξ, να κρύψει το πόσο απολαμβάνει την γκρίνια των γερμανικών εφημερίδων «για την μυστική συμφωνία που λέγεται πως κλείστηκε ανάμεσα στις Ηνωμένες Πολιτείες και την Τουρκία. Σύμφωνα μ’ αυτήν, η Τουρκία θά ’περνε χρήματα και ναυτική υποστήριξη, ενώ η Αμερική το λιμάνι του Αίνου στην Ρωμυλία, που θ’ αποτελούσε σίγουρη και βολική θέση για έναν εμπορικό και στρατιωτικό σταθμό της Αμερικανικής Δημοκρατίας στην Μεσόγειο»[30]!

ΑΜΕΡΙΚΗ ΚΑΙ ΤΟΥΡΚΙΑ ΠΙΑΣΜΕΝΕΣ ΧΕΡΙ-ΧΕΡΙ ΜΕ ΣΤΡΑΤΙΩΤΙΚΗ ΒΟΗΘΕΙΑ ΑΠΟ ΤΟ 1853 ΜΕ ΤΙΣ ΕΥΛΟΓΙΕΣ ΤΟΥ ΚΑΡΛ ΜΑΡΞ!!!!

Το μεγάλο ΝΑΙ στις αμερικάνικες βάσεις του θανάτου ΑΠΟ ΤΟΝ ΙΔΙΟ ΤΟΝ ΜΑΡΞ, εν έτει 1853!!!!!! Μήπως θά ’πρεπε εκεί στο ΚΚΕ να ξανασκεφτούν λίγο το όλο θέμα από την αρχή;;;;;; Και όλα αυτά τα δικαιούται η Αμερική, γιατί «η αγγλοσαξωνική φυλή από την άλλη μεριά του Ατλαντικού έφτασε μ’ ένα άλμα στην ύψιστη βαθμίδα πλούτου, πολιτισμού και ισχύος, και δεν μπορεί πια ν’ αποδεχτεί την ταπεινή θέση που της δόθηκε στο παρελθον»[31]! Καρλ Μαρξ, ο ασυγκράτητος υπερασπιστής της ανωτερώτητας της αμερικάνικης αγγλοσαξωνικής φυλής!!! Απίστευτο… Και όμως αληθινό. Είναι στ’ αλήθεια πολύ κρίμα που δεν ζει ο Μαρξ σήμερα, για να δει και να καμαρώσει τους Αμερικάνους πώς αξιοποιούν αυτή την νομιμοποίηση για επέμβαση, που τους έδωσε πριν από 150 περίπου χρόνια, ώστε να επιβάλλουν σε διάφορες γωνιές της γης την Δημοκρατία, όπως λόγου-χάρη στο Ιράκ και το Αφγανιστάν…

Μαρξ: Ο εισηγητής του δόγματος της σύγκρουσης των πολιτισμών. 

Και αυτά όλα δεν τα λέει ο Μαρξ τυχαία. Καθόλου… Τα λέει γιατί πίστευε βαθιά στην ανωτερότητα του αγγλοσαξωνικού Δυτικού πολιτισμού έναντι του ανατολικού και στην ανωτερότητα του εκκοσμικευμένου φιλελευθερισμού έναντι της θεοκρατικής δεσποτείας. Και για τον Μαρξ στην Ανατολή δεν ανήκει μόνον η Τουρκία, αλλά και το Βυζάντιο μαζί με την Ρωσσία[32]. Δηλαδή οι κόσμοι της ορθοδοξίας και του Ισλάμ. Ο νεοταξικός Χάντικτων ήρθε δεύτερος και καταϊδρωμένος στο να μας μιλήσει για τον πόλεμο των πολιτισμών και να τοποθετήσει την ορθόδοξη πίστη μαζί με το Ισλάμ, με τα οποία ο Δυτικός πολιτισμός πρέπει να συγκρουσθεί και να καθυποτάξει. Την ανάγκη της σύγκρουσης της Δύσης με την Ανατολή την επεσήμανε ο Μαρξ σε πάρα πολλά μέρη των γραφτών και των βιβλίων του, γιατί ήταν ακριβώς μια από τις κυριότερες θέσεις και απόψεις του. Το πιο χαρακτηριστικό απόσπασμά του είναι το παρακάτω, στο οποίο, αφού μόλις έχει εκφράσει τον ασυγκράτητο ενθουσιασμό του για την αμερικάνικη επέμβαση στο Ανατολικό Ζήτημα, ο Μαρξ λέει επί λέξει: «Η Κωνσταντινούπολη είναι η αιώνια πόλη, η Ρώμη της Ανατολής. Στην εποχή των παλαιών Ελλήνων αυτοκρατόρων ο δυτικός πολιτισμός αναμίχθηκε εδώ με τον ανατολικό σε τέτοια έκταση, ενώ στην εποχή των Τούρκων η ανατολική βαρβαρότητα αναμίχτηκε με τον δυτικό πολιτισμό τόσο έντονα, ώστε αυτό το κέντρο μιας θεοκρατικής αυτοκρατορίας έγινε πραγματικός φραγμός ενάντια στην ευρωπαϊκή πρόοδο. … Ο αγώνας δυτικής Ευρώπης και Ρωσσίας για την κατοχή της Κωνσταντινούπολης περικλείει ένα ερώτημα, αν ο βυζαντινισμός θα υποκύψει μπροστά στον Δυτικό πολιτισμό, ή αν ο ανταγωνισμός τους θα αναβιώσει με μορφή περισσότερο τρομερή και κατακτητική παρά ποτέ. Η Κωνσταντινούπολη είναι η χρυσή γέφυρα ανάμεσα σ’ Ανατολή και Δύση κι ο Δυτικός πολιτισμός, όπως κι ο ήλιος, δεν μπορεί να κάνει τον κύκλο του γύρω απ’ τον κόσμο δίχως να περάσει τούτη την γέφυρα. Και δεν μπορεί να την περάσει δίχως αγώνα με την Ρωσσία. Ο Σουλτάνος κρατά την Κωνσταντινούπολη προς φύλαξη για λογαριασμό της επανάστασης»[33]. Όχι, δεν είναι ο «νεοταξικός» Αμερικάνος Χάντιγκτων που έγραψε τα παραπάνω, είναι ο Μαρξ. Και μετά από όλα τα παραπάνω δεν νομίζω να υπάρχει κανείς που να μην καταλαβαίνει πια γιατί, 150 χρόνια μετά, η Τουρκία παραμένει, μέχρι και τώρα που μιλάμε, ο καλύτερος σύμμαχος για όλο τον Δυτικό κόσμο, στην σύγκρουση του με την Ανατολή … 

Μαρξ και αποδομητές ιστορικοί: Δάσκαλος με μαθητές.

Μετά από όλα αυτά, πρέπει να ομολογήσουμε και να παραδεχτούμε κάτι: Όταν οι αποδομητές ιστορικοί μας λένε πως την εποχή της Τουρκοκρατίας δεν υπήρχε σκλαβιά και φυλακή, αλλά ανοχή, ελευθερία και αυτονομία. Όταν μας λένε πως δεν υπήρχαν στην πραγματικότητα Έλληνες στα Βαλκάνια, και ότι το Ελληνικό έθνος διαμορφώθηκε από τα ορλωφικά και μετά, επειδή το επέλεξαν οι Έλληνες Διαφωτιστές. Όταν οι αποδομητές ιστορικοί ομνύουν στο όνομα της «φιλελεύθερης Δύσης» την οποία υποστηρίζουν σε κάθε της «ανθρωπιστική επέμβαση» για την αποκατάσταση της Δημοκρατίας. Όταν λοιπόν τα κάνουν όλα αυτά, θα πρέπει να θυμόμαστε πως οι αποδομητές ιστορικοί δεν είναι όργανα της «νέας τάξης», ούτε έχουν ξεπουλήσει την ιδεολογία τους. Καθόλου! Με όλα αυτά αποδεικνύουν στην πράξη πως είναι συνεπείς, συνεπέστατοι αριστεροί και, κυρίως, συνεπέστατοι και πιστότατοι μαρξιστές. 

Έγκελς: Ο ορθόδοξος κλήρος υποκίνησε και προκάλεσε την επανάσταση του 1821.

Όμως, όπως ο Μαρξ στην Τουρκία, έτσι και ’γω, ένα μόνο πράγμα έχω να προσάψω στους αποδομητές ιστορικούς. Μας λένε συνέχεια οι άνθρωποι αυτοί πως ο ορθόδοξος κλήρος και το πατριαρχείο ήταν ενάντια στην επανάσταση, ότι την αφόρισε και την πολέμησε για να εξαλειφθεί, και ότι προσπάθησε από την αρχή με κάθε μέσο να την καταπνίξουν εν τη γενέσει της, ώστε να μην εκδηλωθεί ποτέ. Όμως, όταν ανοίγουμε να διαβάσουμε για το θέμα αυτό τους κλασσικούς του

Μαρξισμού, πληροφορούμαστε τα τελείως αντίθετα πράγματα. Σε ένα αποκαλυπτικό κείμενό του, ο Έγκελς περιγράφει το πώς ο Τσάρος υποκίνησε τον ελληνικό ξεσηκωμό, αναφέροντας μεταξύ άλλων τα εξής: «Εκατοντάδες Ρώσσοι πράχτορες περιέρχονταν την Τουρκία, παρουσιάζοντας στους Ελληνορθόδοξους τον ορθόδοξο αυτοκράτορα ως την κεφαλή, τον φυσικό προστάτη και τον τελικό ελευθερωτή της καταπιεσμένης Ανατολικής Εκκλησίας. 

Ο κλήρος της Ελληνορθόδοξης Εκκλησίας πολύ γρήγορα οργανώθηκε σε μια μεγάλη συνομωσία με σκοπό την διάδοση των ιδεών αυτών. Η σερβική εξέγερση του 1804 κι ο ελληνικός ξεσηκωμός του 1821 υποκινήθηκαν άμεσα από ρωσσικό χρυσάφι και ρωσσική επιρροή»[34]. Δηλαδή τι μας λέει ο κορυφαίος κλασσικός του μαρξισμού; Μας λέει, πολύ απλά, πως ο ελληνορθόδοξος κλήρος όχι μόνον δεν πολέμησε την επανάσταση, αλλά υπήρξε και ένας από τους κυριότερους μοχλούς για την εξύφανση της ρωσσικής συνομωσίας που είχε ως μοναδικό της στόχο τον ελληνικό ξεσηκωμό, στόχο τον οποίον τελικά και πέτυχε. 

Μήπως τελικά θα έπρεπε να το ξανασκεφτούν το όλο θέμα οι αποδομητές ιστορικοί και οι σύντροφοι του ΚΚΕ και να αποδεχτούν την γνώμη του Έγκελς; Μήπως δηλαδή πρέπει τελικά να παραδεχτούν πως οι παπάδες όχι μόνον δεν πολέμησαν την επανάσταση, αλλά, αντίθετα, ως πειθήνια όργανα της αντιδραστικής ρωσσικής προπαγάνδας, συνέβαλαν καθοριστικά στη εκδήλωσή της;

Γιώργος Κεκαυμένος

πηγή 

«Πυροβολούν» τους ομοφυλόφιλους Dolce και Gabbana γιατί τόλμησαν να υποστηρίξουν την «παραδοσιακή» οικογένεια!

Οι ανοιχτά ομοφυλόφιλοι θρύλοι της μόδας Domenico Dolce και Stefano Gabbana έχουν γίνει το επίκεντρο επιθέσεων μηνυμάτων μισαλλοδοξίας, επειδή τόλμησαν να δηλώσουν ότι αντιτίθενται στους «γάμους» των ομοφυλόφιλων και στην υιοθέτηση παιδιών από ομοφυλόφιλα ζευγάρια, θεωρούν την εξωσωματική γονιμοποίηση αφύσικη και πιστεύουν ότι η τεκνοποίηση "πρέπει να είναι μια πράξη αγάπης".

«Είμαστε αντίθετοι στις υιοθεσίες από γκέι», είπαν και οι δύο στο ιταλικό περιοδικό Panorama. «Η μόνη οικογένεια είναι η παραδοσιακή οικογένεια».

«Γεννιέσαι από μια μητέρα και έναν πατέρα - ή τουλάχιστον έτσι θα έπρεπε να είναι», είπε ο Dolce.

«Η οικογένεια δεν είναι ένα καπρίτσιο. Σε αυτή, υπάρχει μια υπερφυσική αίσθηση του ανήκειν», πρόσθεσε Gabbana.

Το δίδυμο εξέφρασε την κατηγορηματική αντίθεσή τους στην εξωσωματική γονιμοποίηση, μια τεχνολογία που χρησιμοποιούν τα ομοφυλόφιλα ζευγάρια για να αποκτήσουν παιδιά.

«Δεν υπάρχουν χημικοί απόγονοι και ενοικιαζόμενες μήτρες: η ζωή έχει μια φυσική ροή, υπάρχουν πράγματα που δεν πρέπει να αλλάξουν», είπαν. 

Ο Dolce είπε ότι αντιτάσσεται στην μεταβολή της φύσης προκειμένου να δημιουργηθούν «παιδιά από χημεία, συνθετικά παιδιά, μήτρες για ενοικίαση, σπέρμα που επιλέγεται από έναν κατάλογο».

Ο Elton John, έκανε έκκληση για μποϊκοτάζ των Ιταλών σχεδιαστών επειδή "συμπαρατάσσονται με τον Πάπα και την ακροδεξιά που υποστηρίζουν τις νομικές διακρίσεις".

(Να σημειωθεί ότι ο Elton John είχε πρόσφατα αποκαλέσει τον Πάπα Φραγκίσκο «ήρωά του» και είχε ζητήσει να τον κάνουν «άγιο», για τις θέσεις του στο θέμα της ομοφυλοφιλίας. Διάβασε εδώ. Επίσης, ο Elton John είχε παραδεχτεί πριν τρία περίπου χρόνια ότι ο γιος του «θα έχει δύσκολα παιδικά χρόνια χωρίς μητέρα!». Διάβασε εδώ). 

Ο Elton John και ο David Furnish, ο «σύζυγός» του, έχουν δύο παιδιά μέσω εξωσωματικής γονιμοποίησης από μια παρένθετη μητέρα στις Ηνωμένες Πολιτείες.

«Πώς τολμάς να αναφέρεις τα όμορφα παιδιά μου "συνθετικά"», έγραψε στο Instagram ο John. "Και ντροπή σε σας που κουνάτε επικριτική το δάχτυλό σας στην εξωσωματική γονιμοποίηση - ένα θαύμα που επέτρεψε σε πλήθος ανθρώπων που αγαπιούνται, τόσο “straight” όσο και οι ομοφυλόφιλους, να εκπληρώσουν το όνειρό τους να αποκτήσουν παιδιά».

«Η αρχαϊκή σκέψη σας δεν συμβαδίζει με την εποχή, όπως και μόδες σας», έγραψε ο John. «Ποτέ δεν θα φορέσω Dolce Gabbana, ποτέ ξανά», κατέληξε.

Οι Dolce & Gabbana που είναι και οι δύο ομοφυλόφιλοι και στο παρελθόν υπήρξαν ζευγάρι, έχουν σχεδιάσει μόδα για φιλικά προς την ΛΟΑΤ κοινότητα ποπ σταρ όπως η Madonna, η Lady Gaga και η Kylie Minogue.

Στην έκκληση του John για διακοπή κάθε συνεργασίας με το δίδυμο - οι οποίοι είπαν ότι η δική τους ομοφυλοφιλική σχέση επηρέασε το στυλ της μόδας τους – ανταποκρίθηκαν και άλλοι ομοφυλόφιλοι "celebrities", όπως ο Perez Hilton και ο Ricky Martin.

(Ο Hilton που ήταν κριτής στα αμερικάνικα καλλιστεία του 2009, είχε αποκαλέσει «ηλίθια σκύλα» την Carrie Prejean Boller, πρώην Miss California, επειδή στην ερώτησή του εάν πιστεύει ότι η Αμερική πρέπει να νομιμοποιήσει παντού τους «γάμους» των ομοφυλόφιλων, απάντησε: «Πιστεύω ότι ο γάμος πρέπει να είναι μεταξύ ενός άνδρα και μιας γυναίκας, χωρίς να θέλω να προσβάλω κανέναν. Αλλά έτσι ανατράφηκα και έτσι πιστεύω»). 

Οι Dolce & Gabbana, οι οποίοι θεωρούνται από τους πλουσιότερους ομοφυλόφιλους στον κόσμο, με εκτιμώμενη συνολική περιουσία στα 1,65 δισεκατομμύρια δολάρια, στην αρχή αποκάλεσαν τον Elton John «φασίστα», αλλά μετά προσπάθησαν να ρίξουν τους τόνους.

«Πιστεύουμε ακράδαντα στη δημοκρατία και τη θεμελιώδη αρχή της ελευθερίας της έκφρασης, που την επικυρώνει», έγραψε ο Gabbana. "Μιλήσαμε για τον τρόπο που βλέπουμε την πραγματικότητα, αλλά δεν ήταν ποτέ πρόθεσή μας να κρίνουμε τις επιλογές των άλλων ανθρώπων».

«Πιστεύουμε στην ελευθερία και την αγάπη», πρόσθεσε.

Ο Dolce αναφέρθηκε στην δική του σφιχτοδεμένη οικογένεια. "Είμαι Σικελός και μεγάλωσα σε μια παραδοσιακή οικογένεια, που αποτελείται από μια μητέρα, έναν πατέρα και παιδιά», έγραψε. «Έχω επίγνωση του γεγονότος ότι υπάρχουν και άλλα είδη οικογένειας και νόμιμα όπως αυτή που έχω γνωρίσει ... μιλούσα για την προσωπική μου άποψη, χωρίς να κρίνω τις επιλογές και τις αποφάσεις των άλλων ανθρώπων». 

(Το 2006 σε μια συνέντευξη που είχε δώσει ο Stefano Gabbana, είχε δηλώσει ότι κάποτε σκέφθηκε την υιοθεσία παιδιού μέσω παρένθετης μητέρας, αλλά είναι αντίθετος με την ιδέα ένα παιδί να μεγαλώνει σε μια οικογένεια με δύο ομοφυλόφιλους γονείς. Τότε ο ίδιος είχε αναφέρει: «Ένα παιδί χρειάζεται μια μητέρα και έναν πατέρα. Εγώ δεν μπορούσα να φανταστώ την παιδική μου ηλικία χωρίς την μητέρα μου. Πιστεύω επίσης ότι είναι σκληρό να απομακρύνει κανείς ένα μωρό από την μητέρα του»). 

Η οικογένεια έχει επηρεάσει έντονα τους σχεδιαστές.

Σε μια κίνηση σχεδόν ανήκουστη, οι Dolce & Gabbana φιλοξένησαν μια επίδειξη μόδας με μοντέλα που ήταν μητέρες – και κουβαλούσαν τα μωρά τους, ενώ πόζαραν.

Ένα από τα μοντέλα, η Bianca Balti, περπάτησε στο διάδρομο έγκυος κάτω από έντονα χειροκροτήματα.

Η συλλογή του διδύμου για το Φθινόπωρο / Χειμώνα 2015, που έκανε ντεμπούτο  νωρίτερα αυτό το μήνα, είχε τον τίτλο "Viva la mamma!" και έλαβε διθυραμβικές κριτικές από τον Τύπο της μόδας.

 

ΚΟ: Εδώ κόλλησαν την ταμπέλα του... «ομοφοβικού» στον Αλαίν Ντελόν επειδή είπε τόλμησε ο αθεόφοβος να πει ότι «εμείς οι άνδρες είμαστε φτιαγμένοι για να αγαπούμε τις γυναίκες..», στους οι Dolce και Gabbana θα κολλούσαν;

πηγή 

Προσευχή για καρκινοπαθείς, για στήριξη και θεραπεία...- Του Αγίου Αρσενίου του Καππαδόκη!!! (Mας έστειλε η Ευαγγελία.-)

Εις το όνομα του Πατρός και του Υιού και του Αγίου Πνεύματος . Αμήν.

Άγιος ο Θεός, Άγιος Ισχυρός, Άγιος Αθάνατος ελέησον ημάς. (τρεις φορές)

Παναγία τριας, ελέησον ημάς. Κύριε ιλάσθητι ταις αμαρτίαις ημών. Δέσποτα, συγχώρισον τας ανομίας ημίν. Άγιε, επισκεψε και ίασαι τας ασθενείας ημών, ένεκεν του ονόματός σου.

Κύριε ελέησον, Κύριε ελέησον, Κύριε ελέησον.

Πάτερ ημών, ο εν τοις ουρανοίς, αγιασθήτω το όνομά Σου, ελθέτω η βασιλεία Σου, γεννηθήτω το θέλημά Σου ως εν ουρανό και επί της γης. Τον άρτον ημών τον επιούσιον δος ημίν σήμερον, και άφες ημίν τα οφειλήματα ημών, ως και ημείς αφίεμεν τοις οφειλέταις ημών, και μη εισενέγκης ημάς εις πειρασμόν αλλά ρύσαι ημάς από του πονηρού.

Δι’ ευχών των αγίων πατέρων ημών, Κύριε Ιησού Χριστέ ο Θεός, ελέησον και σώσον ημάς. Αμήν.

Θεοτόκε Παρθένε, χαίρε κεχαριτωμένη Μαρία, ο Κύριος μετά Σου. Ευλογημένη Συ εν γυναιξί, και ευλογημένος ο καρπός της κοιλίας Σου, ότι Σωτήρα έτεκες, των ψυχών ημών.

Βαπτιστά του Χριστού, πάντων ημών μνήσθητι, ίνα ρυσθώμεν των ανομιών ημών, σοι γαρ εδόθη χάρις, πρεσβεύειν υπέρ ημών.

Βίον ένθεον, καλώς ανύσας, σκεύος τίμιόν του Παρακλήτου, ανεδείχθης θεοφόρε Αρσένιε, και των θαυμάτων την χάριν δεξάμενος, πάσι παρέχεις ταχείαν βοήθειαν, πάτερ Όσιε, Χριστόν τον Θεόν ικέτευε, δωρήσασθαι, ημίν το μέγα έλεος

Δεύτε προσκυνήσομεν και προσπέσωμεν τω Βασιλεί ημών Θεώ.

Δεύτε προσκυνήσομεν και προσπέσωμεν Χριστό τω Βασιλεί ημών Θεώ.

Δεύτε προσκυνήσομεν και προσπέσωμεν Αυτώ Χριστώ τω Βασιλεί και Θεώ ημών.

Ψαλμός 37

Κύριε, μη τω θυμώ σου ελέγξης με, μηδέ τη οργή σου παιδεύσης με. ότι τα βέλη σου ενεπάγησάν μοι, και επεστήριξας επ εμέ την χείρά σου• ουκ έστιν ίασις εν τη σαρκί μου από προσώπου της οργής σου, ουκ έστιν ειρήνη εν τοις οστέοις μου από προσώπου των αμαρτιών μου. ότι αι ανομίαι μου υπερήραν την κεφαλήν μου, ωσεί φορτίον βαρύ εβαρύνθησαν επ εμέ. προσώζεσαν και εσάπησαν οι μώλωπές μου από προσώπου της αφροσύνης μου• εταλαιπώρησα και κατεκάμφθην έως τέλους, όλην την ημέραν σκυθρωπάζων επορευόμην. ότι αι ψόαι μου επλήσθησαν εμπαιγμάτων, και ουκ έστιν ίασις εν τη σαρκί μου• εκακώθην και εταπεινώθην έως σφόδρα, ωρυόμην από στεναγμού της καρδίας μου. Κύριε, εναντίον σου πάσα η επιθυμία μου, και ο στεναγμός μου από σου ουκ απεκρύβη. η καρδία μου εταράχθη, εγκατέλιπέ με η ισχύς μου, και το φως των οφθαλμών μου, και αυτό ουκ έστι μετ εμού. οι φίλοι μου και οι πλησίον μου εξ εναντίας μου ήγγισαν και έστησαν, και οι έγγιστά μου από μακρόθεν έστησαν• και εξεβιάζοντο οι ζητούντες την ψυχήν μου, και οι ζητούντες τα κακά μοι ελάλησαν ματαιότητας, και δολιότητας όλην την ημέραν εμελέτησαν. εγώ δε ωσεί κωφός ουκ ήκουον και ωσεί άλαλος ουκ ανοίγων το στόμα αυτού• και εγενόμην ωσεί άνθρωπος ουκ ακούων και ουκ έχων εν τω στόματι αυτού ελεγμούς. ότι επί σοι, Κύριε, ήλπισα• συ εικακούση, Κύριε ο Θεός μου. ότι είπα• μήποτε επιχαρώσί μοι οι εχθροί μου• και εν τω σαλευθήναι πόδας μου επ εμέ εμεγαλορρημόνησαν. ότι εγώ εις μάστιγας έτοιμος, και η αλγηδών μου ενώπιόν μου εστι διαπαντός. ότι την ανομίαν μου εγώ αναγγελώ και μεριμνήσω υπέρ της αμαρτίας μου. οι δε εχθροί μου ζώσι και κεκραταίωνται υπέρ εμέ, και επληθύνθησαν οι μισούντές με αδίκως• οι ανταποδιδόντες μοι κακά αντί αγαθών ενδιέβαλλόν με, επεί κατεδίωκον αγαθωσύνην. μη εγκαταλίπης με, Κύριε• ο Θεός μου, μη αποστής απ εμού• πρόσχες εις την βοήθειάν μου, Κύριε της σωτηρίας μου.

Ευαγγέλιο

Κατά Ματθαίον, Κεφάλαιο 8/5-17

Εισελθόντι δε αυτώ εις Καπερναούμ προσήλθεν αυτώ εκατόνταρχος παρακαλών αυτόν και λέγων• Κύριε, ο παις μου βέβληται εν τη οικία παραλυτικός, δεινώς βασανιζόμενος. και λέγει αυτώ ο Ιησούς• εγώ ελθών θεραπεύσω αυτόν. και αποκριθείς ο εκατόνταρχος έφη• Κύριε, ουκ ειμί ικανός ίνα μου υπό την στέγην εισέλθης• αλλά μόνον ειπέ λόγω, και ιαθήσεται ο παις μου. και γαρ εγώ άνθρωπός ειμι υπό εξουσίαν, έχων υπ εμαυτόν στρατιώτας, και λέγω τούτω, πορεύθητι, και πορεύεται, και άλλω, έρχου, και έρχεται, και τω δούλω μου, ποίησον τούτο, και ποιεί. ακούσας δε ο Ιησούς εθαύμασε και είπε τοις ακολουθούσιν• αμήν λέγω υμίν, ουδέ εν τω Ισραήλ τοσαύτην πίστιν εύρον. λέγω δε υμίν ότι πολλοί από ανατολών και δυσμών ήξουσι και ανακλιθήσονται μετά Αβραάμ και Ισαάκ και Ιακώβ εν τη βασιλεία των ουρανών, οι δε υιοί της βασιλείας εκβληθήσονται εις το σκότος το εξώτερον• εκεί έσται ο κλαυθμός και ο βρυγμός των οδόντων. και είπεν ο Ιησοῦς τω εκατοντάρχω• ύπαγε, και ως επίστευσας γενηθήτω σοι. και ιάθη ο παις αυτού εν τη ώρα εκείνη. Και ελθών ο Ιησοῦς εις την οικίαν Πέτρου είδε την πενθεράν αυτού βεβλημένην και πυρέσσουσαν• και ήψατο της χειρός αυτής, και αφήκεν αυτήν ο πυρετός και ηγέρθη και διηκόνει αυτώ. Οψίας δε γενομένης προσήνεγκαν αυτώ δαιμονιζομένους πολλούς, και εξέβαλε τα πνεύματα λόγω και πάντας τους κακώς έχοντας εθεράπευσεν, όπως πληρωθή το ρηθέν δια Ησαΐου του προφήτου λέγοντος• αυτός τας ασθενείας ημών έλαβε και τας νόσους εβάστασεν.

Κομβοσχοίνι: Το «Κύριε Ιησού Χριστέ, ελέησόν με» &

 «Άγιε Αρσένιε, πρέσβευε υπέρ ημών»

Απολυτίκιο Οσίου Παταπίου

Θείας κλήσεως, ιχνηλατήσας, εκ νεότητας, τας επιδόσεις, δι’ ασκήσεως τω κόσμω εξέλαμψας και δοξασθείς απάθειας ταις χάρισι, πάθη ποικίλα ίασαι Πατάπιε, Πάτερ Όσιε, Χριστόν τον Θεόν ικέτευε, δωρήσασθαι ημίν το μέγα έλεος.

Απολυτίκιο Αγίων Αναργύρων

Άγιοι Ανάργυροι και θαυματουργοί, επισκέψασθε τας ασθενείας ημών• δωρεάν ελάβατε, δωρεάν δότε ημίν.

Απολυτίκιο Αγίου Παντελεήμονος

Αθλοφόρε Άγιε, και ιαματικέ Παντελεήμον, πρέσβευε τω ελεήμονι Θεώ, ίνα πταισμάτων άφεσιν, παράσχη ταις ψυχαίς ημών.

Δι’ ευχών των αγίων πατέρων ημών, Κύριε Ιησού Χριστέ ο Θεός, ελέησον και σώσον ημάς. Αμήν.

 

πηγή 

Υπόμνημα 87 καθηγητών πανεπιστημίου για το λαθρομεταναστευτικό ζήτημα προς την πολιτική ηγεσία

18-3-2015

Προς:
Πρόεδρο της Δημοκρατίας κ. Προκόπη Παυλόπουλο
Πρωθυπουργό της Ελλάδος κ. Αλέξη Τσίπρα
Υπουργό Εθνικής Άμυνας κ. Πάνο Καμμένο
Υπουργό Εσωτερικών και Διοικητικής Ανασυγκρότησης κ. Νικόλαο Βούτση
Αναπληρωτή Υπουργό Προστασίας του Πολίτη κ. Ιωάννη Πανούση
Αναπληρώτρια Υπουργό Μεταναστευτικής Πολιτικής κα. Αναστασία Χριστοδουλοπούλου
Υπουργό Εξωτερικών κ. Νίκο Κοτζιά

Κοιν:
Πρόεδρο της Αξιωματικής Αντιπολίτευσης κ. Αντώνη Σαμαρά
Αρχηγούς Πολιτικών κομμάτων
Μέλη της Βουλής των Ελλήνων
Έλληνες Ευρωβουλευτές
Πρόεδρο και Δικαστές του Συμβουλίου της Επικρατείας
Πρόεδρο του Αρείου Πάγου
Εισαγγελέα του Αρείου Πάγου
Αρχηγό Γενικού Επιτελείου Εθνικής Άμυνας
Αρχιεπίσκοπο Αθηνών και Πάσης Ελλάδος κ. Ιερώνυμο
Μέλη της Ιεράς Συνόδου

ΥΠΟΜΝΗΜΑ ΓΙΑ ΤΟΝ ΧΕΙΡΙΣΜΟ ΤΟΥ ΛΑΘΡΟΜΕΤΑΝΑΣΤΕΥΤΙΚΟΥ ΖΗΤΗΜΑΤΟΣ
 

Εκφράζουμε τη βαθύτατη ανησυχία μας εν όψει της αντικατάστασης των κέντρων κράτησης λαθρομεταναστών από λεγόμενες «ανοιχτές δομές φιλοξενίας», σύμφωνα με την εξαγγελία της κυβέρνησης και μετά την πρόσφατη απόφασή της για απελευθέρωση κρατουμένων από τα κέντρα αυτά. Διερωτώμεθα τί ακριβώς σημαίνουν οι «ανοιχτές δομές», αν όχι την κατάργηση κάθε περιορισμού στην είσοδο και παραμονή στην Ελλάδα ανεξέλεγκτου αριθμού λαθρομεταναστών, στην πλειονότητά τους εισερχομένων από την Τουρκία και προερχομένων κυρίως από μουσουλμανικές Ασιατικές και Αφρικανικές χώρες (Αφγανιστάν, Πακιστάν, Συρία, Αλγερία, Σομαλία, σύμφωνα με την ανάλυση της Frontex για το 2013 και 2014) και τον μέγιστο δημογραφικό κίνδυνο και την υπονόμευση της εθνικής ασφάλειας που αυτές συνεπάγονται. Πρόσφατα παραδείγματα κρουσμάτων τυφλής βίας σε Ευρωπαϊκές πόλεις καταδεικνύουν τραγικά και για πολλοστή φορά την πλήρη αποτυχία του καταναγκαστικού «πολυπολιτισμικού» μοντέλου.

Τονίζουμε ότι είναι πρακτικά ουτοπική η υποχρέωση των λαθρομεταναστών, όπως αυτή διατυπώθηκε από τον αναπληρωτή υπουργό Προστασίας του Πολίτη, να δηλώσουν τόπο διαμονής και να παρουσιάζονται την πρώτη και την δέκατη πέμπτη κάθε μήνα στην Αστυνομία και ότι με αυτήν την τακτική η Ελλάδα καθίσταται πόλος έλξης λαθρομεταναστών και ουσιαστικά προσκαλεί νέα, ακόμη πολυπληθέστερα κύματά τους στο έδαφός της, και μάλιστα σε καιρό δραματικής έντασης του φαινομένου. Η αλματώδης αύξηση των μεταναστευτικών ροών σύμφωνα με έγγραφο του αν. υπουργού ευρωπαϊκών υποθέσεων (9-3-20-15) έχει ήδη εκτιναχθεί στο 223.22%, τη στιγμή που το κράτος των Τζιχαντιστών σχεδιάζει αποστολή τρομοκρατών στην Ευρώπη μέσω Ελλάδας, Ισπανίας και Ιταλίας, σύμφωνα με έγγραφο που έδωσε στην δημοσιότητα το Βρεταννικό Ίδρυμα Quilliam για την καταπολέμηση της τρομοκρατίας (Δελτίο Ειδήσεων ΝΕΡΙΤ, 2-3-2015).

Επισημαίνουμε ακόμη ότι η εξαγγελία της αναπληρώτριας υπουργού Μεταναστευτικής πολιτικής κας Τασίας Χριστοδουλοπούλου λίγες μέρες μετά την εκλογική νίκη του ΣΥΡΙΖΑ (Τα Νέα, 28-1-2015) ότι θα δοθεί ιθαγένεια σε όλα τα παιδιά που γεννήθηκαν ή μεγάλωσαν στην Ελλάδα προσκρούει στην απόφαση 460/2013 του Συμβουλίου Επικρατείας η οποία απορρίπτει την απόδοση ιθαγένειας σε αλλοδαπούς και τα τέκνα τους, ακόμα και αν αυτά γεννήθηκαν στην χώρα μας. Η οποιαδήποτε κυβερνητική κίνηση που θα αντιτίθεται σε αυτήν την απόφαση, πέραν του ότι θα είναι παράνομη και αντισυνταγματική, συνιστά αυτοκαταστροφική πολιτική εκ μέρους των Ελλήνων καθώς συνέπεια της θα είναι η αντικατάσταση του ελληνικού πληθυσμού από άλλες εθνότητες, κατάσταση κατά καμία έννοια νόμιμη ή κοινώς αποδεκτή. Τονίζουμε δε οι υπογράφοντες το παρόν κείμενο ότι ούτε έλλειμμα ευαισθησίας έχουμε ούτε αγνοούμε τα επιχειρήματα για τη χορήγηση ιθαγένειας σε παιδιά λαθρομεταναστών γεννημένα στην Ελλάδα. Υπογραμμίζουμε όμως ότι η ανεξέλεγκτη εισροή λαθρομεταναστών και η αντικειμενική αδυναμία ενσωμάτωσής τους στην Ελληνική κοινωνία, αφ’ ενός λόγω των τεράστιων αριθμών τους και αφ’ ετέρου λόγω της πλήρους ετερότητας του πολιτιστικού τους υποβάθρου από το ελληνικό, ενέχει θανάσιμους κινδύνους για τους Έλληνες, ένας από τους οποίους είναι και η δημιουργία ενεργών φυτωρίων εξτρεμιστών-τζιχαντιστών.

Τόσο το θέμα της προσωρινής κράτησης των λαθρομεταναστών όσο και αυτό της απόδοσης ιθαγένειας έχουν άμεση συνάφεια με το ευρύτερο πρόβλημα των μεταναστευτικών ροών προς τη χώρα μας. Καμία πολιτική δεν θα είναι αποτελεσματική μακροπρόθεσμα, αν δεν κατανοήσουμε τον μηχανισμό που προκαλεί τις μεταναστευτικές ροές προς την Ελλάδα και στην Ευρώπη γενικότερα.

Κατόπιν πολυετούς βιωματικής παρατήρησης έχουμε πλέον σαφέστερη εικόνα της διαδικασίας της λαθρομετανάστευσης. Ο μεγαλύτερος όγκος των εισερχομένων στη χώρα μας γίνεται στα σύνορα με την Τουρκία. Μέρος των μεταναστών καταφθάνει στη χώρα αυτή οδικώς και μέρος αεροπορικώς από χώρες με τις οποίες η Τουρκία έχει συνάψει συμφωνίες κατάργησης αδείας εισόδου. Δημιουργούνται ερωτήματα όπως:

1. Γιατί οι λαθρομετανάστες θεωρούνται «πολιτικοί πρόσφυγες» όταν τα κράτη καταγωγής τους διαθέτουν εγκαθιδρυμένα πολιτεύματα διεθνώς αναγνωρισμένα με διενεργούμενες ελεύθερες εκλογές, κράτη στων οποίων τις πρεσβείες Ευρωπαϊκών χωρών ή τα Γραφεία του ΟΗΕ θα μπορούσαν να ζητήσουν και να λάβουν απευθείας άσυλο; Με ποιά λογική το ελληνικό κράτος καλείται να αποδεχθεί τον αυτοχαρακτηρισμό τους ως «πολιτικών προσφύγων» όταν είναι αντικειμενικά αδύνατο να εξακριβωθεί αν πρόκειται για άτομα με βεβαρημένο ποινικό μητρώο ή στρατευμένα από οπουδήποτε; Στην ανάλυση της Frontex για το 2014 επισημαίνεται ότι συχνά λαθρομετανάστες ισχυρίζονται ότι προέρχονται από εμπόλεμες περιοχές κρύβοντας την αληθινή τους εθνικότητα, και τονίζεται η περίπτωση καταζητούμενου Τσετσένου τρομοκράτη που παρίστανε τον Σύρο.

2. Άπαντες οι αλλοδαποί κατά την είσοδό τους στην Ελλάδα εμφανίζονται ως μη κατέχοντες διαβατήρια. Πως όμως μπορούν να διασχίζουν ελεύθερα τόσα παρεμβαλλόμενα κράτη εφαρμόζοντα συνοριακούς ελέγχους διαβατηρίων; Όσοι διατείνονται ότι είναι πολιτικοί πρόσφυγες γιατί δεν αιτούνται άσυλο, όπως τους το επιτρέπει η Σύμβαση της Γενεύης, στα όμορα ή στα ενδιάμεσα κράτη, και δη στην Τουρκία, που υποχρεούνται να επιληφθούν σχετικά;
3. Γιατί οι διάφορες «ανθρωπιστικές» ΜΚΟ (στην πλειονότητά τους αδρά χρηματοδοτούμενες και από την ενδεή Ελλάδα) δεν δραστηριοποιούνται πρώτιστα στις χώρες του Τρίτου Κόσμου, αντί της χώρας μας, ώστε να βοηθήσουν επί τόπου και να απαλειφθεί έτσι η μάστιγα του δουλεμπορίου;

4. Γιατί διαθέτουν χιλιάδες ευρώ για να εισέλθουν παράνομα στην μακρινή Ελλάδα, και να γίνουν οικονομικοί μετανάστες άτομα οι οικονομίες των χωρών των οποίων αναπτύσσονται με πολύ μεγαλύτερους ρυθμούς ΑΕΠ (Παγκόσμια Τράπεζα, 2014) από ό,τι η δική μας, αντί να τα χρησιμοποιήσουν στην πατρίδα τους προς ριζική αντιμετώπιση των βιοποριστικών τους προβλημάτων;

Τα ερωτήματα αυτά καταδεικνύουν ότι το φαινόμενο δεν είναι άσχετο από την πάγια πολιτική της γείτονος χώρας για εθνική υπονόμευση της Ελλάδας, ίσως με τη συνεργασία ή την ανοχή άλλων χωρών. Θυμίζουμε την περιβόητη δήλωση Οζάλ «Δεν χρειάζεται να κάνουμε πόλεμο με τους Έλληνες, αρκεί να τους στείλουμε μερικά εκατομμύρια από ‘δω μεριά και να τελειώνουμε με αυτούς» (Παρόν, 8-3-2009). Η ελαστικότητα των ελληνικών νόμων επιτείνει το πρόβλημα διότι αποτελεί κίνητρο για τη λαθρομετανάστευση και ουσιαστικά διευκολύνει την υλοποίηση ενός τέτοιου σχεδίου.

Για τους λόγους αυτούς, και διότι το 86% των Ελλήνων ζητούν έλεγχο της λαθρομετανάστευσης, σύμφωνα με δημοσκόπηση του Ιδρύματος Pew Research Center (12-5-2014), είναι επιτακτική και άμεση ανάγκη να εφαρμόσει η ελληνική πολιτεία τους νόμους όπως επιτάσσει το Σύνταγμα. Πιο συγκεκριμένα προτείνουμε τα εξής:

1. Άμεση καταγγελία και κατάργηση των εθνοκτόνων κανονισμών Δουβλίνο Ι, ΙΙ & ΙΙΙ.

2. Επίκληση των πραγματικών λόγων της ανθρωπιστικής κρίσης για αναστολή της Συνθήκης της Γενεύης, άλλως εφαρμογή του «γεωγραφικού περιορισμού» όπως προβλέπει η Σύμβαση αυτή και εφαρμόζει η Τουρκία. Αόριστη αναστολή παροχής ασύλου έως ότου η Ελλάδα ξεπεράσει τη δριμεία ανθρωπιστική κρίση, διότι μια χώρα σε οικονομική και δημογραφική κρίση δεν μπορεί να χορηγεί άσυλο σε εκατομμύρια αλλοδαπών.

3. Επαναπατρισμός όλων των παράνομα εισελθόντων αλλοδαπών, ανεξαρτήτως εάν κατέχουν εκ των υστέρων «νομιμοποιητικά έγγραφα» που είναι άκυρα (αφού μια παράνομη πράξη, η παράνομη είσοδος, δεν μπορεί να έχει έννομες συνέπειες) είτε με δικά τους έξοδα είτε με έξοδα των Πρεσβειών τους. Έτσι η ελληνική κυβέρνηση θα αποτελέσει το διεθνές παράδειγμα πάταξης της μάστιγας του δουλεμπορίου και της στυγνής ρατσιστικής εκμετάλλευσης ανθρώπων.

4. Απλοποίηση των περιπτώσεων χορήγησης ελληνικής ιθαγένειας με νόμο που θα προβλέπει αποκλειστικά και μόνον τις κάτωθι τρείς περιπτώσεις: α) Τέκνο που έχει έναν τουλάχιστον γονέα Έλληνα πολίτη με τη γέννησή του, β) Τέκνο που έχει υιοθετηθεί από Έλληνα πολίτη πριν την ενηλικίωσή του, γ) Αλλοδαπός διακεκριμένος λόγω εξαιρετικής υπηρεσίας που προσέφερε στην Ελλάδα

5. Κατάργηση νόμων όπως ο νόμος Καστανίδη (Ν. 3904/2010) που συνέτειναν στην γιγάντωση της εγκληματικότητας και ουσιαστικά απαγορεύουν στις αρχές την απέλαση των παραβατικών αλλοδαπών ανεξαρτήτως βαθμού εγκλήματος.

6. Δημιουργία οπτικοακουστικού υλικού στα πρότυπα της Αυστραλίας σε πλήθος γλωσσών και διανομή του στις Πρεσβείες τους μέσω της διπλωματικής οδού και του διαδικτύου, με το οποίο να καθίσταται σαφές ότι ο παρανόμως εισελθών στην Ελλάδα αλλοδαπός θα απελαύνεται άμεσα.

7. Επαναφορά της αρμοδιότητας φύλαξης των συνόρων της ελληνικής επικράτειας στις Ένοπλες Δυνάμεις, τον μοναδικό φορέα της Άμυνας της χώρας σύμφωνα με το Σύνταγμα.

8. Σε περίπτωση που το ζήτημα της απόδοσης ιθαγένειας σε αλλοδαπούς παρουσιασθεί ως νομοσχέδιο στην Βουλή, λόγω της υψίστης κρισιμότητας της κατάστασης συντρέχουν τόσο οι αντικειμενικές όσο και οι ουσιαστικές προϋποθέσεις ενεργοποίησης του σχετικού άρθρου 44, παρ. 2 του Συντάγματος περί άμεσης διεξαγωγής δημοψηφίσματος ώστε να αποφασίσει ο ελληνικός λαός επ’ αυτού.

ΥΠΟΓΡΑΦΕΣ

1. Ιωάννης Αβραμίδης, Καθηγητής, Α.Π.Θ., ΕΛΛΑΣ.
2. Δημοσθένης Κ. Αγγελίδης, Ομότιμος Καθηγητής, Α.Π.Θ., ΕΛΛΑΣ.
3. Σταύρος Α. Αναγνωστόπουλος, Ομότιμος Καθηγητής, Πανεπιστήμιο Πατρών, ΕΛΛΑΣ.
4. Ιωάννα Αναστασοπούλου, Καθηγήτρια, Ε.Μ.Π., ΕΛΛΑΣ.
5. Αντώνιος Ανδρεάτος, Καθηγητής, Σχολή Ικάρων, ΕΛΛΑΣ.
6. Ιωάννης Αργυρόπουλος, PhD, Διευθυντικό στέλεχος, AT&T Labs, ΗΠΑ.
7. Δρ. Ευάγγελος Βαλλιανάτος, Λόγιος, Συγγραφεύς, ΗΠΑ.
8. Αντώνης Βαρδουλάκης, Καθηγητής, Α.Π.Θ., ΕΛΛΑΣ.
9. Αλέξανδρος Βογιατζής, Αν. Καθηγητής, Πανεπιστήμιο Μακεδονίας, ΕΛΛΑΣ.
10. Eleftherios N. Botsas, Ph.D., Professor Emeritus, Oakland University, ΗΠΑ.
11. Νικόλαος Γεωργαντζόγλου, Καθηγητής, Ε.Κ.Π.Α., ΕΛΛΑΣ.
12. Σωτήριος Γεωργιάδης, Υποναύαρχος εν αποστρατεία Πολεμικού Ναυτικού, ΕΛΛΑΣ.
13. Δημήτριος Α. Γεωργίου, Καθηγητής, Δ.Π.Θ., ΕΛΛΑΣ.
14. Γεώργιος Γιαννόπουλος, Ομότιμος Καθηγητής, Πανεπιστήμιο Πατρών, ΕΛΛΑΣ.
15. Παναγιώτης Γιαννόπουλος, Καθηγητής, Πανεπιστήμιο Πατρών, ΕΛΛΑΣ.
16. Παναγιώτης Γιαννούλης, Ομότιμος Καθηγητής, Πανεπιστήμιο Πατρών, ΕΛΛΑΣ.
17. Nina Gatzoulis, Professor, University of New Hampshire, ΗΠΑ.
18. Demetrios J. Constantelos, Professor Emeritus, Richard Stockton University, ΗΠΑ.
19. Socrates Dokos, PhD, Associate Professor, UNSW, ΑΥΣΤΡΑΛΙΑ.
20. Spyros Economides, Professor Emeritus, California State University, ΗΠΑ.
21. Αθανάσιος Επίσκοπος, Αν. Καθηγητής, Οικονομικό Πανεπιστήμιο Αθηνών, ΕΛΛΑΣ.
22. Παύλος Ευθυμίου, Ομότιμος Καθηγητής, Α.Π.Θ., ΕΛΛΑΣ.
23. Christos C. Evangeliou, Professor, Towson University, Maryland, ΗΠΑ.
24. Κλεάνθης Θραμπουλίδης, Καθηγητής, Πανεπιστήμιο Πατρών, ΕΛΛΑΣ.
25. Pandelis Halamandaris, Professor Emeritus, Brandon University, ΚΑΝΑΔΑΣ.
26. Paul Peter Hatgil (Apostolos Panayiotis Hatgilakos), Professor Εmeritus, University of Texas, ΗΠΑ.
27. Maria Hatzoglou, Professor, Case Western Reserve University, Cleveland Ohio, ΗΠΑ.
28. Petros Ioannou, Professor, University of Southern California, ΗΠΑ.
29. Thomais Kakouli-Duarte, PhD, Lecturer, Institute of Technology Carlow, ΙΡΛΑΝΔΙΑ.
30. Nicolas Kaloy-Καλογερόπουλος, Ph.D. (Philosophy, Geneva University), President of the European League of Geneva, ΕΛΒΕΤΙΑ.
31. Rev. Dr. Lambros Kamperidis, Université de Sherbrooke, Quebec, ΚΑΝΑΔΑΣ.
32. Δημήτρης Λ. Καράμπαλης, Καθηγητής, Πανεπιστήμιο Πατρών, ΕΛΛΑΣ.
33. Χρήστος Καράτζιος MD, Επίκουρος Καθηγητής, Κέντρο Υγείας Πανεπιστημίου ΜcGill, Μόντρεαλ, ΚΑΝΑΔΑΣ.
34. Konstantinos Kontzialis, Post doctoral fellow, McGill University, ΚΑΝΑΔΑΣ.
35. Παναγιώτης Κ. Κολιόπουλος, Καθηγητής, ΤΕΙ Κεντρικής Μακεδονίας, ΕΛΛΑΣ.
36. Ιωάννης Κόντος, Ομότιμος Καθηγητής, ΕΚΠΑ, ΕΛΛΑΣ.
37. Λεωνίδας Κουμάκης, Νομικός, συγγραφέας, ΕΛΛΑΣ.
38. Ηλίας Κουρούμαλης, Καθηγητής, Πανεπιστήμιο Κρήτης, ΕΛΛΑΣ.
39. Χριστόφορος Κουτίτας, Ομότιμος καθηγητής ΑΠΘ, ΕΛΛΑΣ.
40. Μαίρη Κουτσελίνη, Καθηγήτρια, Πανεπιστήμιο Κύπρου, ΚΥΠΡΟΣ.
41. Γεώργιος Κυριακού, Καθηγητής, Δ.Π.Θ., ΕΛΛΑΣ.
42. Demosthenes Konstantatos, Ph.D., Greenwich CT, ΗΠΑ.
43. Μιλτιάδης Κύρκος, Δρ. Πολιτικός Μηχανικός, ΕΛΛΑΣ.
44. Πέτρος Κωμοδρόμος, Επίκουρος Καθηγητής, Πανεπιστήμιο Κύπρου, ΚΥΠΡΟΣ.
45. Ιωάννης Β. Κωνσταντόπουλος, Prof. Emer. Ecole Polytechnique de Bruxelles, ULB, Πρ. Καθηγητής Σχολής Ναυτικών Δοκίμων, ΕΛΛΑΣ.
46. Νίκος Κωτσοβίνος, Ομότιμος Καθηγητής, Δ.Π.Θ., ΕΛΛΑΣ.
47. Αναστάσιος Λαζαρίδης, PhD, Professor Emeritus, Widener University, Chester, PA, ΗΠΑ.
48. Μαρία Αλεξ. Λευτάκη, Επίκουρος Καθηγήτρια, Πανεπιστήμιο Πατρών, ΕΛΛΑΣ.
49. Αστέριος Λιώλιος, Καθηγητής, Δ.Π.Θ., ΕΛΛΑΣ.
50. Xanthippi Markenscoff, Distinguished Professor, University of California, San Diego, HΠA.
51. Κώστας Μελακοπίδης, τ. Αν. Καθηγητής, Πανεπιστήμιο Κύπρου, ΚΥΠΡΟΣ.
52. Lefteris Mermigas, Dept. of Pathology, SUNYAB, ΗΠΑ.
53. Aristotle Michopoulos, Ph.D., Professor, Hellenic College, MA, ΗΠΑ.
54. Nicholaos L. Moraitis, Ph.D., University of California, ΗΠΑ.
55. Γιώργος Μπαλόγλου, τ. Αν. καθηγητής, Πολιτειακό Πανεπιστήμιο Νέας Υόρκης, Θεσσαλονίκη , ΕΛΛΑΣ.
56. Δημήτριος Μπάρος, MSc, PhD, Πανεπιστημιακός Υπότροφος Τ.Ε.Ι. Πάτρας, ΕΛΛΑΣ.
57. Δημήτριος Μπέσκος, Ομότιμος Καθηγητής, Πανεπιστήμιο Πατρών, ΕΛΛΑΣ.
58. Ιωάννης Μπουλούκος, Υποναύαρχος Π.Ν. (ε.α.), ΕΛΛΑΣ.
59. Στέφανος Παϊπέτης, Ομότιμος Καθηγητής, Πανεπιστήμιο Πατρών, ΕΛΛΑΣ.
60. Δημήτριος Παντελής, Επίκουρος Καθηγητής, Πανεπιστήμιο Θεσσαλίας, ΕΛΛΑΣ.
61. Γρηγόριος Παπαγιάννης, Dr. Phil., Αν. Καθηγητής, Δ.Π.Θ., ΕΛΛΑΣ.
62. Α. P. (Tom) Papadopoulos, r. Senior Research Scientist, Adjunct Professor (Guelph, Laval), Ontario, ΚΑΝΑΔΑΣ.
63. Kyriakos Papadopoulos, Professor, Tulane University, ΗΠΑ.
64. Νικόλαος Θ. Παπαδόπουλος, MD, PhD, Ομότιμος Καθηγητής, Α.Π.Θ., ΕΛΛΑΣ.
65. Μάρω Παπαθανασίου, Ομότιμη Καθηγήτρια, ΕΚΠΑ, ΕΛΛΑΣ.
66. Στέφανος Παπακώστας, τ. Καθηγητής Deree College, University of Indianapolis, ΕΛΛΑΣ.
67. Σταύρος Π. Παπαμαρινόπουλος, τ. Καθηγητής, Πανεπιστήμιο Πατρών, ΕΛΛΑΣ.
68. Νικόλαος Παπαροδόπουλος, τ. Λέκτορας, Πανεπιστήμιο Αιγαίου, ΕΛΛΑΣ.
69. Παναγιώτης Αλ. Παταργιάς, Ομότιμος Καθηγητής, Πανεπιστήμιο Πελοποννήσου, ΕΛΛΑΣ.
70. Γιώργος Παύλος, Αν. Καθηγητής, Δ.Π.Θ., ΕΛΛΑΣ.
71. Βασίλης Περδικάτσης, Ομότιμος Καθηγητής, Πολυτεχνείο Κρήτης, ΕΛΛΑΣ.
72. Ellene Phufas-Jousma, Professor SUNY ERIE, Buffalo NY, ΗΠΑ.
73. John Psarouthakis, PhD, Universities of Michigan and Edinburgh-Scotland, ΕΛΛΑΣ.
74. Evangelos Rigos, Mariner Master, BBA, Pace University NY, ΕΛΛΑΣ.
75. Κωνσταντίνος Π. Ρωμανός, Καθηγητής, Πανεπιστήμιο Αιγαίου, ΕΛΛΑΣ.
76. Αντώνιος Σανγβινάτσος, PhD, Οικονομικός Αναλυτής, PIMCO, Los Angeles, ΗΠΑ.
77. Βιργινία Σιζιόπικου, Αν. Καθηγήτρια, University of Alabama at Birmingham, ΗΠΑ.
78. Ηλίας Σταμπολιάδης, Καθηγητής, Πολυτεχνείο Κρήτης, ΕΛΛΑΣ.
79. Georgia Triantafillou, Professor, Temple University, PA, ΗΠΑ.
80. Τατιάνα Τσακιροπούλου, Καθηγήτρια, University of Alabama, ΗΠΑ.
81. Μαρία Υψηλάντη, Επίκουρος Καθηγήτρια, Πανεπιστήμιο Κύπρου, ΚΥΠΡΟΣ.
82. Αναστάσιος Φίλιππας, Ομότιμος καθηγητής Ε.Μ.Π., ΕΛΛΑΣ.
83. Vasilis Fthenakis, Professor, Columbia University, New York, NY, ΗΠΑ.
84. Νικόλαος Φυτρολάκης, Ομότιμος Καθηγητής Ε.Μ.Π., ΕΛΛΑΣ.
85. Παύλος Χατζηκωνσταντίνου, Καθηγητής, Πανεπιστήμιο Πατρών, ΕΛΛΑΣ.
86. Ιωάννης Χατζόπουλος, Καθηγητής, Πανεπιστήμιο Αιγαίου, ΕΛΛΑΣ.
87. Γεώργιος Μ. Χορς, Αναπληρωτής Καθηγητής , Πανεπιστήμιο Πατρών, ΕΛΛΑΣ.

πηγή 

Βιβλιοπαρουσίαση: Ιστορία του Βυζαντινού κράτους, Georg Ostrogorsky

 

Ιστορία του Βυζαντινού κράτους

Georg Ostrogorsky

 Τόμος Α’

Ιστορικές εκδ. Στέφανος Βασιλόπουλος, 2001

Η ιστορία της Βυζαντινής αυτοκρατορίας είναι το πιο παραγνωρισμένο κομμάτι της ελληνικής ιστορίας. Σε αυτό συνέβαλε και η διαστρέβλωσή της από τους συγγραφείς του Διαφωτισμού. Το τρίτομο έργο του Georg Ostrogorsky είναι η κατάλληλη βάση για να ξεκινήσει κάποιος να μαθαίνει την αλήθεια.

Ο Οστρογκόρσκι καταπιάνεται στον πρώτο τόμο με γεγονότα κεφαλαιώδους σημασίας για τον κόσμο, όπως η ίδρυση της Κωνσταντινούπολης, η διακυβέρνηση του Ιουστινιανού, το έπος του Ηράκλειου και η αντίσταση στους Άραβες.

Η Κωνσταντινούπολη ιδρύθηκε από τον Μεγάλο Κωνσταντίνο το 330 μ.Χ. στη θέση μιας παλιάς ελληνικής αποικίας, του Βυζαντίου. Για αιώνες ήταν το διοικητικό, στρατιωτικό, οικονομικό και πολιτικό κέντρο της αυτοκρατορίας. Η γεωγραφική θέση και ο πλούτος της την κατέστησαν αντικείμενο επιθυμίας αναρίθμητων εισβολέων, όμως οι φιλοδοξίες τους συνετρίβησαν μπροστά στα επιβλητικά τείχη της.

Ο Ιουστινιανός προσπάθησε τον 6^ο αιώνα να ανασυστήσει την παλιά Ρωμαϊκή αυτοκρατορία. Ως ένα βαθμό το κατάφερε αλλά σύντομα τα σχέδιά του προσέκρουσαν στη σκληρή γεωπολιτική πραγματικότητα. Ωστόσο, το νομοθετικό έργο του άντεξε πολύ περισσότερο και αποτέλεσε τη βάση του νεώτερου αστικού δικαίου της Ευρώπης.

Ο Ηράκλειος, πιστοποιώντας τον εξελληνισμό της χώρας, ζήτησε να αποκαλείται «βασιλεύς». Με τη βοήθεια του κλήρου της πρωτεύουσας, έδωσε στο πρώτο μισό του 7^ου αιώνα έναν τιτάνιο αγώνα επιβίωσης ενάντια στον αρχαίο εχθρό της αυτοκρατορίας, τους Πέρσες. Τα εδάφη που υπερασπίστηκε επιτυχημένα λίγο μετά κατακτήθηκαν από τους Άραβες. Εντούτοις, η διοικητική και στρατιωτική μεταρρύθμισή του θεμελίωσε την κατοπινή ισχύ του κράτους.

Στη διάρκεια της βασιλείας του Κωνσταντίνου Δ’ οι Άραβες, εμπνεόμενοι από το κήρυγμα του Μωάμεθ, ξεχύθηκαν από τη χερσόνησό τους προς τη Μικρά Ασία, τη βόρεια Αφρική και την Ευρώπη. Πολιόρκησαν την Κωνσταντινούπολη από το 674 έως το 678 μ.Χ., αποχώρησαν όμως νικημένοι. Η απόκρουση της αραβικής πλημμυρίδας έσωσε όχι μόνο την αυτοκρατορία αλλά και την Ευρώπη.

Το βιβλίο του Οστρογκόρσκι διακρίνεται για τη γρήγορη, συναρπαστική ροή της αφήγησης, τη σύνθεση γνώσεων από πολλούς τομείς σε ένα ενιαίο κείμενο και την ερμηνεία των γεγονότων ώστε να προκύπτουν τα αίτια και οι συνέπειές τους. Διαβάστε το και θα καταλάβετε πόσο δύσκολη ήταν η ζωή των Βυζαντινών και πόσο σπουδαίο ήταν το κράτος τους.

Δημήτρης Παράξενος

πηγή