Τετάρτη 11 Ιουνίου 2014

Το έθνος χάνεται

 http://public.dm2302.livefilestore.com/y2p5L5_JVHXI2US7Q7LwrZUHa_PA3NulVuA9jON0shqdeUDschOOy8lcx3AtNVhduZiMIjodTLAr8Rg9YnxkSG6YVC8YQK1vrvGhNATd_iELMo/Optimized-giagia-pou-fournizei.jpg?rdrts=77142088

του Κωνσταντίνου Γανωτή

Το λέω χωρίς διάθεση να κινδυνολογήσω. Το βλέπω, το ζω. Πολλοί στις μέρες μας ζουν σαν να μην ανήκουν σε κανένα έθνος. Κι αν ακούσουν την ανήσυχη κραυγή μας “το έθνος κινδυνεύει”, θα σου απαντήσουν: Ε, και τι με νοιάζει εμένα; Τι χάνω δηλαδή; Είναι οι Έλληνες, που θα μπορούσαν να μεταναστεύουν σ’ ένα κράτος με καλούς μισθούς και να ζήσουν σαν πολίτες και ομοεθνείς σ’ αυτό το κράτος ξεχνώντας κάθε ανάμνηση, ακόμα και τη γλώσσα της τέως πατρίδας τους.

Έθνος είναι ένα σύνολο ανθρώπων, που τους συνδέει ένα κοινό αίσθημα σαν μία πλατιά οικογένεια, με κοινές ιστορικές αναμνήσεις, συχνά και κοινή θρησκεία και γλώσσα. Η κοινή γλώσσα κάποτε εκβιάζεται από ιστορικές περιστάσεις, όπως έγινε με περιοχές των Ελλήνων της Καππαδοκίας. Η κοινή θρησκεία είναι πολύ δυνατό στοιχείο εθνικής ενότητας, αλλά κι αυτό το στοιχείο κάποτε σκοντάφτει σε περιστάσεις ή υπερβαίνεται, όταν ζήσει κανείς πολλά χρόνια σε κάποιον τόπο. Τώρα καταλαβαίνουμε πώς χάνεται ένα έθνος· χάνεται, όταν ατονήσουν και τελικά σβήσουν οι κοινές εμπειρίες, οι κοινές περιστάσεις, που ενώνουν τους ομοεθνείς. Μαζί με αυτά χάνεται και η κοινή γλώσσα και η κοινή θρησκεία. Τότε οι άνθρωποι καταπίνονται εθνικά και αφομοιώνονται από άλλο έθνος (ή άλλα έθνη), που ακόμα ζει και συντηρείται. Έτσι οι πολίτες των ΗΠΑ στην αρχή της μετανάστευσης των Ευρωπαίων αφομοιώθηκαν από τις συμπαγείς και πιο οργανωμένες πρώτες αποικίες των Ανατολικών πολιτειών, όπου κυριαρχούσαν οι Ιρλανδοί, κι έτσι έγιναν ένα Αγγλόφωνο κράτος, που με την κοινή Ιστορία από κει και ύστερα άρχισαν να νιώθουν σαν έθνος κι έγιναν έθνος.

Ένας σημερινός κάτοικος της Ελλάδας με ταυτότητα ελληνική, που έχει ως κύριο μέλημά του το εισόδημά του, την ψυχαγωγία, κατά προτίμηση “ξένη”-ώστε να νιώθει παγκόσμιος άνθρωπος, την απόκτηση όλων των ανέσεων και απολαύσεων, και είναι αδιάφορος θρησκευτικά και χρησιμοποιεί περισσότερο μία διεθνή γλώσσα όπως λ.χ. τα Αγγλικά, αυτός ο άνθρωπος δεν είναι πια Έλληνας, έχει πεθάνει εθνικά. Γι’ αυτόν η γλώσσα είναι μόνο μέσο επικοινωνίας και αυτός ο άνθρωπος προτιμάει την ευκολότερη γραφή και γι’ αυτό βολεύεται με τις ευκολότερες γλώσσες, όπως είναι η Αγγλική.

Αυτός ο άνθρωπος θα σας κοιτάξει κάποτε στα μάτια και θα σας ρωτήσει: “Ε, και τι έπαθα εγώ, που είμαι τέτοιος; Δεν είμαι okay;”. Τι θα απαντήσετε αλήθεια; Αυτός ο ίδιος, αν εγκαταλείψει σύζυγο και παιδιά και κάνει άλλη σχέση, που να τον ευχαριστεί περισσότερο, θα μπορεί να σας κάνει την ίδια ερώτηση σηκώνοντας τους ώμους: “Ε, τι έπαθα δηλαδή; Δεν είμαι και σ’ αυτό okay;”. Δεν θα σας είναι εύκολο να του πείτε πως είναι δυστυχής, όπως δεν μπορείς να μιλήσεις με έναν πεθαμένο και να του πείσεις ότι ήταν καλύτερα ζωντανός.

Όλος ο παγκόσμιος πολιτισμός έχει ως αυτονόητο σκοπό την ευημερία του ανθρώπου, βασικά την οικονομική ευημερία και ως συνέπεια κάθε άλλη ανάπτυξη. Σ’ αυτό το σημείο συμπίπτουν όλα τα συστήματα, από καπιταλισμό μέχρι κομμουνισμό. Η ικανοποίηση των επιθυμιών, των υλικών κυρίως ή έστω και των ψυχολογικών επιθυμιών είναι ο κύριος σκοπός του πολιτισμού σε όλους τους αιώνες. Το έθνος αν και χρήσιμο σ’ αυτόν τον σκοπό, το συντηρούμε. Αλλιώς το ξεχνούμε. Όταν λ.χ. ξεκίνησε ο Χίτλερ να κατακτήσει τον κόσμο, χρειάστηκε τη Γερμανική εθνότητα, για να συσπειρώσει τους πολίτες και τον στρατό, και για να ξέρουν ποιοι θα καρπωθούν τα κέρδη των κατακτήσεων. Και γι’ αυτό ετόνισε τα εθνικά-φυλετικά στοιχεία.

Βέβαια, θα πει και αυτός ο αστός, ότι και κάποιες εθνικές φιέστες, κανένας χορός, κάποιοι φουστανελάδες, λίγες σημαίες και τέτοια “φολκλορικά” δεν ενοχλούν, ίσα-ίσα αποτελούν μία ποικιλία ψυχαγωγίας. Έτσι υποβιβάζεται το έθνος σε τύπο κι από τύπο σε καραγκιόζη και γελοιοποιείται. Παραμένει σαν γραφικότητα διακοσμητικής της αστικής μηδενιστικής κοινωνίας.
Βέβαια κάποιες αναμνήσεις μένουν, κι από τα βάθη της ψυχής σε ώρες έντονου συναισθηματισμού, όπως σε γάμους ή σε θρησκευτικές εορτές, βγαίνουν στην επιφάνεια για λίγο κι ύστερα απωθούνται πάλι. Πολύ συχνά σε ομαδικές διασκεδάσεις αρχίζουν με τα ροκ και άλλα ξένα και τελειώνουν με τσάμικα και τσιφτετέλια. Άλλοτε πάλι γίνεται το αντίστροφο. Αυτό είναι σύμπτωμα της πολιτιστικής μας σχιζοφρένειας.

Αυτή η σχιζοφρένεια είχε αρχίσει προ πολλού, ίσως προ αιώνων. Οι ιστορικοί της λογοτεχνίας την ανιχνεύουν από την εποχή των Σταυροφοριών. Όταν πρωτογνώρισαν οι πρόγονοι το γλυκανάλατο ύφος των Ευρωπαϊκών μυθιστοριών, άρχισαν να δελεάζονται από το κοσμικό πνεύμα, που τους έβγαζε από το σοβαρό εκκλησιαστικό ύφος. Ιδιαίτερα οι βασιλείς και οι άρχοντες έφεραν μέσα στην Ρωμανία έθιμα αλλά και ήθη των δυτικών κι έτσι άρχισε η διάβρωση της παράδοσής μας.
Οι άνθρωποι επεθύμησαν και ονειρεύτηκαν την εποχή της “ευημερίας και της προόδου” και αυτή η νέα διάθεση έγινε σιγά-σιγά μεσσιανισμός. Μετά τις μυθιστορίες και τους τροβαδούρους η νεωτεριστική ψυχολογία προχώρησε σε όλες τις μορφές της ζωής και εξελίχθηκε και σε φιλοσοφία. Δυσκολεύτηκε λίγο να γίνει και δογματική θεολογία, με τις διστακτικές ερωτοτροπίες με τον παπισμό, αλλά κατάφερε να υπογράψουν οι Πατέρες το πρακτικό της Φλωρεντίας-Φερράρας και να δημιουργήσουν την Ουνία. Μας έσωσε “παρά τρίχα” η αυθεντία του Μάρκου του Ευγενικού και η αθωότητα του Ευρωπαϊκού κόσμου, εποχή που εμείς εδώ ζούσαμε την Τουρκοκρατία μας, ο κόσμος ονειρεύτηκε την απόλυτη κατάκτηση του ιδανικού της ευημερίας. Μετά από μία απεγνωσμένη προβολή των εθνικών συμφερόντων, που οδήγησαν στους τελευταίους μεγάλους πολέμους, οι λαοί προσκύνησαν το είδωλο του πλουτισμού παραμερίζοντας τα εθνικά συναισθήματα. Έτσι ένας πλούσιος Γερμανός μπορούσε να ζει άνετα στην Αγγλία, ένας πρίγκιπας Ρώσος να περνάει τον καιρό του στο Παρίσι κ.ο.κ Ήταν ιστορική η προσχώρηση της αριστοκρατίας των Ευρωπαϊκών λαών στην Γαλλική κουλτούρα μέχρι τα τέλη του 19ου αιώνος. Ο ζωγράφος Τσαρούχης εξομολογείται ότι στην οικογένειά του ακόμα και τα εσώρουχά τους έρχονταν από την Γαλλία· και οι πρώτες ζωγραφιές του ήταν αντιγραφές από γαλλικά περιοδικά. Χρειάστηκε υψηλός ηρωισμός, για να συντηρήσουν όσοι τον συντήρησαν τον εθνικό χαρακτήρα τους. Εμάς μας έσωσαν τα άλυτα εθνικά μας προβλήματα, που χρειάστηκαν οι πόλεμοι, για να τα λύσουν, κι έτσι καλλιεργήθηκε για ακόμα έναν αιώνα η εθνική μας συνείδηση. Προς το τέλος όμως του 20ου αιώνα το έθνος μας ατόνησε και άρχισε να πεθαίνει.

Στις αρχές του 20ου αιώνα καλλιεργήθηκε η φανατική πίστη στις τεράστιες δυνάμεις της επιστήμης και επειδή το Γερμανικό έθνος είχε και έχει μεγάλες ικανότητες στην θεότητα Επιστήμη, επεκράτησε η πεποίθηση ότι οι Γερμανοί είναι αήττητοι. Σ’ αυτή την προπαγάνδα οφείλεται η γερμανοφοβία των άλλων Ευρωπαίων, που φαίνονταν αδύναμοι μπροστά στα γερμανικά όπλα.

Μετά την αναμέτρηση των παγκόσμιων πολέμων οι Ευρωπαίοι κατάλαβαν ότι δεν τους συμφέρει να σκοτώνονται μεταξύ τους και μετέθεσαν τους αιματηρούς πολέμους στις “αναπτυσσόμενες” χώρες, για να μην αναπτυχθούν ασφαλώς. Ύστερα χρησιμοποίησαν τον αφορισμό του Μαρξ “το κεφάλαιο δεν έχει πατρίδα” κι έτσι δημιουργήθηκαν δύο έθνη σ’ όλη την Ευρώπη, το έθνος των προνομιούχων πλουσίων και το έθνος των εργαζομένων. Τα παλιά εθνικά χαρακτηριστικά ατόνησαν και πηγαίνουν να σβήσουν. Αυτό συμβαίνει και στην Ελλάδα βέβαια.

Από την κατανοητή ψυχολογικά πτώση του εθνικού φρονήματος στους ευημερούντες λαούς, περνάμε στην ηθική πτώση, που την ταλάνισε και ο Χριστός μας μ’ εκείνο το “πως δυσκόλως οι τα χρήματα έχοντες…”. Μία σκέψη όμως πρέπει να μας προβληματίζει. Στους δυο τελευταίους αιώνες (19ο και 20ο) είχαμε πολλούς πλουσίους Έλληνες που είχαν πολύ υψηλό εθνικό φρόνημα γι’ αυτό κι έγιναν εθνικοί ευεργέτες με πολύ, πάρα πολύ μεγάλες δωρεές. Πώς αυτοί δεν παρασύρθηκαν από τον πλούτο τους στον ηθικό και θρησκευτικό μηδενισμό, αλλά πλούτισαν την πατρίδα τους και τις γύρω χώρες των Βαλκανίων και της Μ. Ασίας με πλούσια κληροδοτήματα; Επιχειρώ μία εξήγηση και λέω πως αυτοί οι ευεργέτες ήταν πρώην φτωχοί, αλλά χαρισματικοί άνθρωποι, που στο σκληρό αγώνα να φτιάξουν περιουσίες δεν είχαν τις συνθήκες να ψευτομορφωθούν και να εισπνεύσουν τα ρεύματα του μηδενισμού. Άλλωστε το γένος μας ήταν ακόμα σκλαβωμένο και τραβούσε τη συμπάθεια. Ίσως οι απόγονοί τους, όσοι βρήκαν υπόλοιπα των μεγάλων περιουσιών, να έγιναν “προοδευτικοί” και ευδαιμονιστές. Γι’ αυτό δεν ακούγονται ως ευεργέτες κι αυτοί.

Όταν είπε ο Κύριος “πως οι δυσκόλως τα χρήματα έχοντες εισελεύσονται εις την βασιλείαν των ουρανών”, οι μαθητές αμέσως ρώτησαν: “Και τις δύναται σωθήναι;”. Η εύκολη απάντηση ήταν: Οι μη έχοντες τα χρήματα, αλλά οι μαθητές κάτι άλλο είχαν στο νου τους και γι’ αυτό είχαν την απορία. Και μ’ αυτούς που δεν έχουν τα χρήματα, αλλά μοναδικός τους πόθος και όνειρο είναι να τ’ αποκτήσουν, τι γίνεται;

Πράγματι το ιδανικό της ευημερίας, ο πόθος της εύκολης υλιστικής ζωής είναι απλωμένος στον κόσμο και γίνεται βιοθεωρία, φιλοσοφία  ζωής και σπρώχνει τον κόσμο στον ηδονισμό με όσες δυνατότητες έχει ο καθένας. Οι πιο φτωχοί τρώνε το μεροκάματο στο κρασί ή στα χαρτιά. Ολόκληροι λαοί παραδομένοι στο παραλήρημα της υλιστικής ευημερίας κάνουν αυτονόητο τον μηδενισμό και βγάζουν (όσο μπορούν) στο περιθώριο τους πατριώτες και τους ευσυνείδητους.

Και μέχρι εδώ κατανοούμε την κατάσταση ως κατά κάποιο τρόπο φυσική εξέλιξη της πτώσης των ανθρώπων, που δεν φωτίστηκαν να ασκήσουν μία αντίσταση. Πώς συμβαίνει όμως να σχεδιάζεται, να χρηματοδοτείται και να εφαρμόζεται μία τέτοια παιδεία, που διαφθείρει μικρούς και μεγάλους; Αυτός ο εκμαυλισμός του λαού μας είναι το μεγάλο και σκοτεινό πρόβλημα της εποχής μας. Είναι δυνατόν κάποιοι να επενδύσουν στη διαφθορά του λαού μας;! Αυτό είναι μία ύπουλη και εξοντωτική επίθεση στην εθνική μας ύπαρξη.

Θα μπορούσε κανείς να αναθεματίσει τους ενόχους αυτής της δόλιας επίθεσης, αν δεν έβλεπε την τόσο εκούσια συγκατάθεση των πολλών Ελλήνων. Όσοι δεν τρέχουν πρόθυμα να πέσουν στον εθνικό μηδενισμό, είναι σε μεγάλο βαθμό απαθείς, σαν να μη τρέχει τίποτα και ουσιαστικά κάνουν και αυτοί το ίδιο.

Ξέρουμε βέβαια ότι διάφορα συμφέροντα ξένων και ντόπιων παραγόντων εξυπηρετούνται από την εθνική εξαχρείωσή μας. Οικονομικά συμφέροντα, στρατηγικά συμφέροντα… Δεν αρκούν όμως αυτά. Εμείς, οι Ορθόδοξοι, που υπολογίζουμε τον Θεό, υπολογίζουμε και τον διάβολο. Τόσο μεγάλο κακό στον άνθρωπο δεν μπορεί να κάνει κανείς άλλος άνθρωπος· μόνον ο διάβολος, που είναι ανθρωποκτόνος απ’ αρχής, μπορεί να σχεδιάζει και να εκτελεί τόσο καταχθόνια σχέδια και βέβαια με τη δική μας θέληση και συνεργασία.

Ο Άγιος Κοσμάς ο Αιτωλός προφήτεψε: “Το κακό θα σας έρθει από τους σπουδαγμένους”. Και το βλέπουμε τόσο καθαρά στις μέρες μας.  Εγκάθετοι των μηδενιστικών και ανήθικων κινήσεων κρύβονται στα υπουργεία, στα παιδαγωγικά ινστιτούτα, στις διευθυντικές θέσεις και αφανίζουν κάθε υγιές εθνικό ίχνος στις καρδιές των παιδιών και των μεγάλων.

Έτσι καταλήγουμε στην ανακάλυψη του διαβόλου, που και ανθρωποκτόνος είναι και εθνοκτόνος. Χωρίς όμως την ανοχή μας δεν μπορεί να κάνει τίποτα. Η μόνη ελπίδα λοιπόν μετά τη βοήθεια του Θεού, οι συμφορές και οι θλίψεις, τραντάζουν τις ψυχές και σπρώχνουν τους ανθρώπους στη μετάνοια. Η μεγάλη ανασφάλεια, που συγκλονίζει τις αστικές κοινωνίες, ο πανικός σε κάθε απότομη αλλαγή συνθηκών της ζωής, η αφάνταστη εξάπλωση των ναρκωτικών κα αυτοκτονιών, των ψυχικών νοσημάτων, του έιτζ κα άλλων τέτοιων εφιαλτικών συνεπειών του εθνικού και θρησκευτικού μηδενισμού, που έγινε δυνατός και καλλιεργήθηκε στις κοινωνίες των “ανεπτυγμένων χωρών”, αυτά όλα τα οδυνηρά συμπτώματα μπορούν με λίγη καλή θέληση και κατήχηση να φέρουν τη μετάνοια.
Πολλοί ρίχνουν τα βάρη της διόρθωσής μας στους ώμους της παιδείας. Κάποτε είχε πράγματι επωμιστεί μεγάλες ευθύνες η παιδεία  για τη χειραγώγηση της κοινωνίας και έχει μείνει στη μνήμη μας η δόξα της. Τώρα όμως που έχασε τον ιεραποστολικό της χαρακτήρα μέσα στον έντονο επαγγελματισμό των εκπαιδευτικών, οι ελπίδες μας μεταναστεύουν στους ώμους της οικογένειας. Η οικογένεια ακόμα στις μέρες μας αντέχει τρεμουλιαστά στα χτυπήματα του μηδενισμού. Ο ασυνείδητος και συνειδητός πόνος για τα σκοτωμένα έμβρυα των εκτρώσεων αντιμάχεται την ξεγνοιασιά και γεννάει μέσα στις ψυχές τον πόνο της ερήμωσης. Ποιος θα αξιοποιήσει αυτό τον πόνο ώστε να τον οδηγήσει στην μετάνοια; Ποιος θα μας θυμίσει το φόβο του Θεού, που είναι τόσο γλυκός σαν τη στοργή του πατέρα στα παιδικά μας χρόνια; Ποιος θα μας θυμίσει τους ήρωες των απελευθερωτικών μας πολέμων, τις γυναίκες του Ζαλόγγου, τις δραματικές θυσίες στο Κούγκι, στο Αρκάδι, τις εκατόμβες των ηρώων του Μπιζανίου του Λαχανά, του Σκρά, των Αλβανικών βουνών; Τα θύματα του ΄41, της κατοχής στην Ελλάδα, τους νεαρούς ήρωες της Κύπρου; Πότε θα συγκλονιζόμαστε γι’ αυτά περισσότερο από τα γκολ του ποδοσφαίρου; Η προσεκτική μελέτη της Ιστορίας μας δείχνει ότι μόνο τα παραδείγματα επηρεάζουν και πείθουν τους ανθρώπους είτε στο κακό, είτε στο καλό. Ύστερα οι άνθρωποι κατέφυγαν στη μελέτη των θεωριών και των μανιφέστων, για να δώσουν μία ευπρεπή εικόνα των αποκρυσταλλωμένων συναισθημάτων τους.

Στο καλό μπορεί να προκόψει μία κοινωνία περισσότεροι από τους δασκάλους και τους γονείς με το παράδειγμα των μαρτύρων. Όποιος δείξει ότι θυσιάζει και τη ζωή του γι’ αυτό που πιστεύει, αυτός πείθει και  πείθοντας χειραγωγεί την κοινωνία. Γι’ αυτό ύστερα από τη διαπίστωση ότι το έθνος μας πεθαίνει, αναζητούμε μάρτυρες. Αναζητούμε αυτούς που αγαπούν τον διπλανό τους μέχρι θανάτου. Σ’ αυτό το κρίσιμο σημείο βρίσκεται σήμερα η εθνική μας ιστορία, η ελευθερία του έθνους μας, που είναι απ’ τα κόκαλα βγαλμένη των Ελλήνων τα ιερά!

Πηγή: πρωινή εκπομπή 23/5/2014 Ρ/Φ σταθμού Πειραϊκή Εκκλησία 91,2 FM
Ευχαριστίες στον Λυκούργο Μαρκούδη

Μόνο στην Ελλαδα εχει γίνει τέτοιο έγκλημα!


Μια σκοτεινή συμμορία υπερχρέωσε την χώρα, αφού πήρε την εξουσία χωρίς εκλογες, ελέω παραίτησης του τότε πρωθυπουργού.

Η ίδια συμμορία εξελέγη “δημοκρατικά” ελέω θανάτου του Ανδρέα, που δεν πρόλαβε ποτέ να εκφωνήσει τον λόγο που θα τελείωνε τον Σημιτη.

Αυτη η συμμορία στην συνέχεια επανεξελέγη λαδώνοντας ΜΜ”Ε” και δημοσιογράφους, απο τα κλοπιμαία του χρηματιστηρίου το 2000. Στην συνέχεια, για 4 χρόνια έκανε ασύλληπτες θηριωδίες εις βάρος των Ελλήνων. Απο τα εξοπλιστικά, τα swaps, την ΟΝΕ, τους Ολυμπιακούς, την Χόχτιφ, το C4i, την Daimler, την Siemens, ατελείωτος ο κατάλογος. Όλα αυτα με κρυφό δανεισμό που “έσκασε” το 2009. Όπου πάλι, όλως τυχαίως, βρέθηκε στην εξουσία για να καλύψει τα ίχνη της. Στο μεσοδιάστημα, 300 δις Ευρώ έφυγαν με βαλίτσες στο εξωτερικό, πόσο μεγαλύτερο του συνολικού χρέους εαν γίνει αναγωγή σε σημερινές αξίες.

Η τραπεζα της Ελλαδος όμως, που εχει τα στοιχεια, ηταν ελεγχόμενη απο την συμμορία. Αντί λοιπόν να ερευνηθεί αυτή η πρωτοφανής ληστεία, έγινε το …αδιανόητο!

Οι μαύρες τρύπες των τραπεζών απο τα θαλασσοδάνεια, καλύφθηκαν απο τον ΕΛΛΗΝΑ πολίτη! Οι τράπεζες βρέθηκαν στα χέρια της συμμορίας, αφού οι υπουργοί οικονομικών ηταν όλοι απο το ίδιο φυτώριο. Αυτο του 1996.

Τα ΜΜ”Ε” εξαγοράστηκαν πλήρως μέσω του τραπεζικού χρήματος και κάλυψαν αυτο το έγκλημα, προωθώντας τους ανάλογους πολιτικούς για να συνεχίσουν να νομοθετούν και να καλύπτουν τα πεπραγμενα της συμμορίας.

Και τωρα το δράμα ολοκληρώνεται.

Διοικητής της ΤτΕ, αναλαμβάνει αυτός που θα έπρεπε να ελεγχθεί για την …εξαφάνιση δυο δημοσίων τραπεζικών κολοσσών! Της ΑΤΕ και του ΤΤ!

Λέτε να οδηγήσει τον εαυτό του στην δικαιοσύνη; Ναι, όπως ο Προβοπουλος για το σκανδαλο Καρούζου και Proton.

Η τοποθέτηση του στο συγκεκριμένο πόστο, ειναι εγκληματική ενέργεια. Και θα πρεπει να ακυρωθεί το συντομότερο.

πηγή 

ΟΜΟΡΦΗ ΚΑΙ ΠΛΟΥΣΙΑ ΠΑΤΡΙΔΑ-ΗΜΕΡΙΔΑ

http://www.enromiosini.gr/wp-content/files/2014/06/%CE%9F%CE%9C%CE%9F%CE%A1%CE%A6%CE%97-%CE%9A%CE%91%CE%99-%CE%A0%CE%9B%CE%9F%CE%A5%CE%A3%CE%99%CE%91-%CE%A0%CE%91%CE%A4%CE%A1%CE%99%CE%94%CE%91-%CE%97%CE%9C%CE%95%CE%A1%CE%99%CE%94%CE%91.jpg 

πηγή 

Φωτογραφίες από το πανηγύρι του Αη Συμιού


πηγή
Δείτε στιγμιότυπα από το φετινό πανηγύρι του Αη Συμιού, που χθες πέρασε στην ιστορία με την συμμετοχή, όπως κάθε  χρόνο,  εκατοντάδων πανηγυριστών και κατοίκων της περιοχής του Μεσολογγίου....
 
Οι φωτογραφίες ανήκουν στον Φίλιππο Παπαδήμα.
koi-mes-aisimiou-2014a
koi-mes-aisimiou-2014b
koi-mes-aisimiou-2014c
koi-mes-aisimiou-2014d
koi-mes-aisimiou-2014e
koi-mes-aisimiou-2014f
koi-mes-aisimiou-2014g
koi-mes-aisimiou-2014h
koi-mes-aisimiou-2014i
koi-mes-aisimiou-2014j
koi-mes-aisimiou-2014k
koi-mes-aisimiou-2014l

Το κυριότερο στη ζωή είναι να κάνεις πάντα το καλό. Άν δεν μπορείς να κάνεις στους ανθρώπους μεγάλο καλό, προσπάθησε να κάνεις τουλάχιστον μικρό καλό.

https://fbcdn-sphotos-d-a.akamaihd.net/hphotos-ak-xpf1/t1.0-9/p180x540/10462934_478972522248017_1698584251894418846_n.jpg 

Άγιος Λουκάς Κριμαίας

φυσάει κόντρα


Χρυσή Αυγή: Έργα και ημέρες πίσω από το «αντισυστημικό» προσωπείο

 https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEioPS_omIsvcZwKTjNzUlKfvbCD4sdfeN2Vo5kMDXImYtPhzpPyd31uEddkZ4G0yEoltlX-af6jt-sCtj5uvLcTJMic4GIFxm0K9FhuMGjQZq39fazLBC2_IZat1Wg2OWqEuSQfJEr2qCU/s1600/Zervos+xrysi+avgi.jpg

Ας δούμε, λοιπόν, τι ρόλο παίζει η Χρυσή Αυγή. Τι σόι πράμα είναι. Όχι από άποψη αισθητικής. Αυτό το είδαμε (ξανά) χτες (3-6-2014) στη Βουλή. Όχι από άποψη εγκληματική. Αυτό το προσδιορίζει ο ναζιστικός χαρακτήρας της. Αυτό το γνωρίζουμε ήδη από τα προ 15ετίας πεπραγμένα τους στα δικαστήρια της Ευελπίδων με την δολοφονική επίθεση κατά του φοιτητή, τότε, Κουσουρή. Το γνωρίζουμε από τα πεπραγμένα τους στο Κερατσίνι, στα Πετράλωνα, στις γειτονιές της Αθήνας με τους μαχαιρωμένους μετανάστες.
   Πάμε να δούμε τον πολιτικό της χαρακτήρα από την πιο κρίσιμη πλευρά: Από την πλευρά των οικονομικών, των πολιτικών και κοινωνικών συμφερόντων που εκπροσωπεί. Η Χρυσή Αυγή αυτοπροβάλλεται σαν «αντισυστημική». Καθόλου πρωτότυπο. Ανάμεσα στις άλλες ιδιότητες του φασισμού και του ναζισμού είναι να παριστάνει τον «αντισυστημικό», την ώρα που είναι το πιο πιστό σκυλάκι και το πιο σιχαμερό φιδάκι στην υπηρεσία του συστήματος.
   Πίσω από την «αντισυστημική» μάσκα του φασισμού και του ναζισμού, πίσω από τα μούσκουλα του χρυσαυγίτικου υποκόσμου, κρύβονται οι πιο δουλικές «υπηρετριούλες» του συστήματος. Να μερικές τέτοιες «υπηρεσίες»:
   Πρώτο: Στις 3 Αυγούστου 2012 ήρθε στη Βουλή η πρόταση για την σύγκληση της Επιτροπής Οικονομικών Υποθέσεων ώστε να διερευνηθεί το σκάνδαλο της παραχώρησης της Αγροτικής Τράπεζας. Υπήρξε ένα μόνο κόμμα της αντιπολίτευσης που με την αρνητική ψήφο του μπλόκαρε την διερεύνηση της υπόθεσης. Ήταν η Χρυσή Αυγή. Αλήθεια πως γίνεται ένα «αντισυστημικό κόμμα να κάνει πλάτες σε τραπεζικά «ντίλ» που ζημιώνουν τον ελληνικό λαό; Τι έχει να πει γι’ αυτό το τραπεζικό πόρταλ «BankingNews» το οποίο συχνά πυκνά φιλοξενεί διθυράμβους για την Χρυσή Αυγή;…
   Δεύτερο:  Στις 14 Φλεβάρη 2013 συζητήθηκε στη Βουλή η τροπολογία που αφορούσε στο ξεπούλημα ακόμα και νησιών και βραχονησίδων. Μετά από ένα λόγο όλο πάθος υπέρ των «ασφαλιστικών δικλείδων» που τάχα εξασφαλίζονταν παρά το ξεπούλημα των νησιών, ο Παναγιώταρος ψήφισε υπέρ της τροπολογίας! Τόσο… «πατριώτες». Μιάμιση ώρα αργότερα και μετά το σάλο από το «ξεβράκωμα», οι χρυσαυγίτες είπαν ότι είχαν κάνει λάθος. Τόσο «ρόμπες»…

Ιδού το λογύδριο με το οποίο ο «πατριώτης» χρυσαυγίτης τάχθηκε υπέρ της τροπολογίας που ξεπουλούσε νησιά και βραχονησίδες. Λίγη ώρα αργότερα είπαν ότι υπερψήφισαν… κατά «λάθος»!



Τρίτο: Στις 19 Σεπτέμβρη 2012  τέθηκε στη Βουλή το αίτημα του ιδρύματος Λάτση να υπάρξει συντήρηση του μουσείου του με δημόσιο χρήμα. Η «αντισυστημική» Χρυσή Αυγή, πάλι δια στόματος Παναγιώταρου, έσπευσε να γλύψει τον επιχειρηματία, να φανεί γαλαντόμα, επιδαψιλεύοντας ύμνους στον όμιλο για την «προσφορά» του και μιλώντας με ευγνωμοσύνη  για τον «έναν εκ των πλουσιοτέρων ανθρώπων της γης»…
   Τέταρτο:  Στις 5 Νοέμβρη 2012 η κυβέρνηση Σαμαρά προωθούσε το μεσοπρόθεσμο. Αλλά η έγνοια των χρυσαυγιτών δεν ήταν τα μέτρα δισεκατομμυρίων εις βάρος του λαού. Ήταν να απαλλαγούν κάποιοι εφοπλιστές (ποιοι άραγε;) από την «έκτατη εισφορά» του αστείου ποσού των 80 εκ. ευρώ: «Ο κλάδος της ναυτιλίας έχει στηρίξει την ελληνική οικονομία κατά το παρελθόν, εσείς πάλι συμβάλλετε καθοριστικά στην καταστροφή του», εξανίστατο ο Γερμενής – «Καιάδας» στη Βουλή. Όσο για τον Παναγιώταρο, απειλούσε για λογαριασμό κάποιων εφοπλιστών (ποιών άραγε;) ότι αν φορολογηθούν θα φύγουν… Έλεγε στην Επιτροπή Οικονομικών Υποθέσεων της Βουλής: «(...) βλέπουμε στον προϋπολογισμό που λέτε ότι από φορολόγηση των πλοίων υπό ελληνική σημαία θα αποκομίσουμε 80 εκ. ευρώ... το πιο εύκολο που θα κάνουν οι έλληνες πλοιοκτήτες είναι να αλλάξουν τη σημαία (...)». Όσο για τον Μάρτη του 2013, οι ναζί, με ερώτησή τους, στη Βουλή, υπό τον τίτλο «Λύση στη χρηματοδότηση των ναυτιλιακών εταιρειών» καλούσαν τους υπουργούς Οικονομικών και Ναυτιλίας να απαντήσουν: «Με ποιον τρόπο προτίθενται να στηρίξουν τις ναυτιλιακές εταιρείες;». Εδώ, πέρα από το γλείψιμο στον εφοπλιστικό κόσμο, αξίζει να θυμίσουμε ότι δεν πάει πολύς καιρός που στον διεθνή Τύπο υπήρξαν δημοσιεύματα ότι το ναζιστικό μόρφωμα χρηματοδοτείται απευθείας από κάποια λόμπυ του εξωτερικού. Χαρακτηριστικά, η βρετανική εφημερίδα «Guardian» σε εκτενές άρθρο της για τους εν Ελλάδι νεοναζί, επισήμανε μεταξύ άλλων ότι: «Εν μέσω φημών για υποστήριξη από πλούσιους εφοπλιστές, κατάφερε να ανοίξει γραφεία του κόμματος (σ.σ. Χρυσή Αυγή) σε όλη την Ελλάδα»...
   Πέμπτο: Στις 20 Δεκέμβρη 2012, στη συζήτηση σύστασης εξεταστικής επιτροπής για τη «λίστα Λαγκάρντ», η Χρυσή Αυγή ψήφισε «όχι»! Λίγη ώρα αργότερα, και μετά το ξεμπρόστιασμα, ο χρυσαυγίτης βουλευτής Αρβανίτης, ισχυρίστηκε  (και αυτός) ότι είχε ψηφίσει αρνητικά κατά … «λάθος».
   Έκτο: Στις 11 Νοέμβρη 2012, όταν τέθηκε στη Βουλή το θέμα της μείωσης των εξοπλιστικών δαπανών, οι χρυσαυγίτες τινάχτηκαν από τη θέση τους σαν να επρόκειτο για ντίλερ ΝΑΤΟικών όπλων: «(…) να μην περικοπεί έστω κι ένα ευρώ από την άμυνα», ωρυόταν ο χρυσαυγίτης Ζησιμόπουλος. Τι όμως εννοούν όταν λένε «άμυνα»; Το εξήγησε ο νυν ευρωβουλευτή της Χρυσής Αυγής, ο στρατηγός (διατελέσας και επιτελάρχης του ΝΑΤΟ) Γ.Επιτήδειος, σε προεκλογική του συνέντευξη (http://www.xryshaygh.com/index.php/enimerosi/view/apokleistikh-sunenteujh-tou-gewrgiou-epithdeiou-antistrathgou-kai-upopshfio#ixzz32rMtkGuC) . Στην ερώτηση «πιστεύετε ότι η παραμονή μας στο ΝΑΤΟ εξυπηρετεί το έθνος;», έδωσε την ακόλουθη «αντισυστημική» απάντηση: «Βεβαίως. Άλλωστε εάν δεν το εξυπηρετούσε δε θα γινόμασταν μέλος του(…).Εφόσον είμαστε μέλος μια συμμαχίας οφείλουμε να είμαστε συνεπείς στις υποχρεώσεις που έχουμε απέναντι στα πλαίσια της συμμαχίας αυτής. Εάν αυτό δε συμβεί δεν εξυπηρετούνται τα εθνικά μας συμφέροντα». Το «έθνος» και το ΝΑΤΟ αποτελούν ένα πράγμα, λοιπόν, για τους… «αντισυστημικούς» χρυσαυγίτες
   Έβδομο: Τόσο «ελληναράδες» και «αντισυστημικοί» που είναι οι ναζιστές έχουν φτάσει στο σημείο να συγκροτούν δουλεμπορικά για να εξασφαλίζουν φτηνό εργατικό «κρέας» στους μεγαλοεπιχειρηματίες. Πίσω από τον χρυσαυγίτικο «ΟΑΕΔ», τον αποκαλούμενο «Όμιλο Ανεύρεσης Εργασίας Δοκιμαζόμενων Ελλήνων» που έχουν συστήσει, βρίσκεται ο μηχανισμός υλοποίησης της... πρότασης που είχε καταθέσει ο χρυσαυγίτης βουλευτής με το προσωνύμιο «Καιάδας» το Νοέμβρη του 2012 στη Βουλή. : «... όσον αφορά τους ανέργους που επιδοτεί ο ΟΑΕΔ -είχε πει-, αυτοί να παρέχουν τις υπηρεσίες τους σε θέσεις του δημοσίου τομέα, προκειμένου να μειωθεί το κόστος λειτουργίας του». Η... πρότασή τους, δε, οδηγεί στη δημιουργία ενός εργατικού δυναμικού που θα δουλεύει οκτώ και παραπάνω ώρες τη μέρα, χωρίς ένσημα, με μόλις 14,4 ευρώ τη μέρα! Κάτω δηλαδή κι από την αμοιβή των μεταναστών στην Μανωλάδα!
   Όγδοο: Μεγάλη είναι η αγωνία των χρυσαυγιτών προς την αναξιοπαθούσα τάξη των καπιταλιστών. Γράφουν, για παράδειγμα, οι χρυσαυγίτες στην ιστοσελίδα τους: «Το φορολογικό καθεστώς στην Ελλάδα δεν ήταν ποτέ ευνοϊκό απέναντι στις επιχειρήσεις (...) οι επιχειρήσεις είχαν κάθε λόγο να αισθάνονται ότι το κράτος τις πολεμά, παρεμποδίζοντας τη λειτουργία τους, μέσα από τον φορολογικό νόμο (...)». Φυσικά όταν λένε «επιχειρήσεις» δεν μιλούν για τον «εμποράκο». Η πρεμούρα τους έχει να κάνει με τη φορολόγηση των επιχειρήσεων του μεγάλου κεφαλαίου. Εκεί γλείφουν. Γι' αυτό στη Βουλή ζητούν συνεχώς νέα κίνητρα, φοροαπαλλαγές και επιδοτήσεις για τους μεγαλοεπιχειρηματίες. Όπως τον Απρίλη του 2013, που με ερώτησή τους στη Βουλή ζητούσαν από την κυβέρνηση να διαμορφώσει «στρατηγική για ενίσχυση των ελληνικών αεροπορικών εταιρειών...». Των ιδιωτικών -εννοείται-αεροπορικών εταιρειών... Κάπως έτσι φτάσαμε να αναπαράγονται σε ιστολόγια («moneyPro.gr») κείμενα υπό τον τίτλο «Τάση υπέρ της Χρυσής Αυγής στον ΣΕΒ;», όπου αναγραφόταν: «(...) μερίδα επιχειρηματιών του ΣΕΒ, κυρίως πιο μεσαίων σε δυναμική και νέων ηλικιακά, φέρονται να βλέπουν με άλλο μάτι το ακροδεξιό κόμμα (...). Πιστεύουν πως η Χρυσή Αυγή περιόρισε κατά πολύ τον αριστερό-αναρχικό ακτιβισμό (...). Πιέζουν για να υπάρξουν δίαυλοι επικοινωνίας με την άκρα Δεξιά. Διαύλους που ήδη ο Εμπορικός Σύλλογος της Αθήνας (σ.σ. οι μεγαλέμποροι) διατηρεί με το κόμμα». Να αληθεύουν όλα αυτά;
   Ένατο: Τι κρύβεται πίσω από τα λεγόμενα της Χρυσής Αυγής για την «κακούργα» την ΕΕ; Μας το εξηγεί πάλι ο ευρωβουλευτής της (στην ίδια συνέντευξη): «Είμαι υπέρ της Ε.Ε. Για την ευρωπαϊκή ένωση ισχύει αυτό που είχε πει ο Αμερικάνος Άρθουρ Κέσλερ: "Όσες κηλίδες και αν έχει ο ήλιος είναι προτιμότερος από το σκοτάδι".(…) Η χώρα μας (…) έχει ανάγκη να συμμετέχει σε διεθνείς οργανισμούς και ενώσεις όπως το ΝΑΤΟ και η Ε.Ε». Τόσο… ηλιόλουστη η «αντισυστημικότητά τους»…
   Στα παραπάνω θα πρέπει να προστεθεί φυσικά η αλλεργία και ο τραμπουκισμός της Χρυσής Αυγής απέναντι σε κάθε εργατική διεκδίκηση, σε κάθε κοινωνικό αγώνα:  Από την απεργία των εργαζόμενων στη Χαλυβουργία για την οποία στις 20 Ιουλίου 2012 εξέδωσαν ανακοίνωση ενάντια στους χαλυβουργούς  μέχρι την απεργία των εργαζομένων στο Αριστοτέλειο, τον Νοέμβριο του 2012, όταν οι πρώτοι που εξέδωσαν ανακοίνωση ζητώντας από τους εισαγγελείς να παρέμβουν κατά των εργαζόμενων ήταν οι νεοναζί.
   Γνωστές, επίσης, είναι τόσο οι ύβρεις τους ενάντια στους εργαζόμενους – απολυμένους της ΕΡΤ, όσο και οι τελευταίες καταγγελίες των καθαριστριών ότι κατά τη διάρκεια τους αγώνα τους απειλούνται από χρυσαυγίτες…
   Πασίγνωστοι, δε, είναι και για το μένος τους ενάντια στους εργάτες. Τέτοιους έβαλαν στο στόχαστρο με την δολοφονική επίθεσή τους κατά των συνδικαλιστών του ΚΚΕ στο Πέραμα.
Ο χρυσαυγίτης Παππάς σε νεαρή ναζιστική ηλικία. Μετά, όμως (όπως είπε χτες σε μια ακόμα επίδειξη «λεβεντιάς») μεγάλωσε. Όσο βέβαια κι αν την κρύβει την ηλικία του (την ναζιστική), είναι πρόδηλο ότι μεγάλωσε κι αυτή μαζί του…
   Αυτή είναι η «αντισυστημικότητα» της Χρυσής Αυγής. Αυτή είναι άλλωστε η «αντισυστημικότητα» του ίδιου του ναζισμού: «Ο εθνικοσοσιαλισμός απελευθέρωσε τον γερμανό εργάτη από τη μέγγενη ενός δόγματος (σ.σ. του κομμουνιστικού δόγματος) που ήταν βασικά εχθρικό τόσο για τον εργοδότη όσο και για τον εργαζόμενο. Ο Αδόλφος Χίτλερ επέστρεψε τον εργάτη στο έθνος του. Τον μετέτρεψε σε πειθαρχημένο στρατιώτη της εργασίας και συνεπώς σύντροφό μας (σ.σ. σύντροφο των βιομηχάνων)»!
   Τούτος ο ύμνος στον Χίτλερ και στο ναζισμό, που μετέτρεψε τον εργάτη σε «πειθαρχημένο στρατιώτη της εργασίας» και σε «σύντροφο» των βιομηχάνων, εκφωνήθηκε από τον κύριο Κρουπ. Τον επικεφαλής της γνωστής πολυεθνικής και πρόεδρο των Γερμανών βιομηχάνων, σε ομιλία του στις 26 Γενάρη 1934.
   Η ατράνταχτη αυτή ομολογία (περιλαμβάνεται στα Πρακτικά Δικών της Νυρεμβέργης, τόμος 1, κεφάλαιο VIII) ότι η καπιταλιστική βαρβαρότητα είναι η τροφός του ναζισμού, ότι τα μονοπώλια και μερίδα του κεφαλαίου είναι οι προαγωγοί του φασισμού, με τα «Τάγματα Εφόδου» του οποίου, όταν τους «χρειάζονται», εξασφαλίζουν «ησυχία», «πειθαρχία», «υπακοή» και πολλά, πάρα πολλά κέρδη, διατηρεί  αυτούσια την αξία της.

πηγή