Κυριακή 12 Οκτωβρίου 2014

Χριστιανική Ηθική

  http://pemptousia-2.wpengine.netdna-cdn.com/wp-content/uploads/2011/06/iasi_2.jpg
Για την Ορθοδοξία η ηθική είναι ΑΝΥΠΑΡΚΤΗ
Τού π. Ι. Ρωμανίδη

Όπως όλα τα φιλοσοφικά και θρησκευτικά συστήματα, έτσι και ο Χριστιανισμός, που αποκαλύφθηκε από τον Χριστό, έχει την δική του πρακτική εφαρμογή των αληθειών τής πίστεως. Βέβαια, η λέξη Χριστιανός αποδίδεται σε όλες τις ομολογίες. Η Ορθόδοξη Εκκλησία διατηρεί την αποκαλυφθείσα αλήθεια, γι’ αυτό και θεωρείται ως η ιστορική Εκκλησία, είναι η Ορθόδοξη Καθολική Εκκλησία, ενώ οι άλλες Χριστιανικές ομολογίες έχουν διαφοροποιηθή στο δόγμα και την ηθική.
Ενώ στην Ορθόδοξη διδασκαλία, όπως θα δούμε πιο κάτω, η λεγομένη ηθική συνίσταται στην ασκητική, στις άλλες ομολογίες η ηθική έγινε εξωτερική, μια ηθικολογία. Έτσι, γίνεται λόγος για Χριστιανική ηθική. Η δυτική Χριστιανική μεταφυσική στηρίχθηκε στον Αριστοτέλη, που έκανε λόγο για αρετές, οπότε στην Δύση αναπτύχθηκε η Χριστιανική ηθική, εντελώς διαφορετικά από αυτό που υπάρχει στην Ορθόδοξη Εκκλησία, όπως την συναντάμε στην Αγία Γραφή και τα κείμενα των Πατέρων της Εκκλησίας.
«Οι Φράγκοι θεολόγοι είχαν ακολουθήσει τόσο πολύ τον Αριστοτέλη, που η διδασκαλία τού Αριστοτέλη περί αρετών έγινε η ηθική τής Παπικής Εκκλησίας, και εν συνεχεία πολλών προτεσταντικών παραδόσεων. Δηλαδή καταργήθηκε η Ορθόδοξη ασκητική στους Φράγκους κι αντικαταστάθηκε από ηθικολογία, από ηθική. Οπότε, το έργο της θείας Χάριτος είναι συνεχώς να βοηθή τον άνθρωπο να γίνη ενάρετος, να απόκτηση τις αρετές, όπως τις δίδασκαν οι αρχαίοι Έλληνες φιλόσοφοι.
Γι’ αυτόν τον λόγο, ιδρύθηκε στο Πανεπιστήμιο Αθηνών η έδρα της δογματικής και τής ηθικής, ο ίδιος ο καθηγητής που δίδασκε δογματική ήταν υποχρεωμένος να διδάξη και την ηθική. Γιατί; Διότι ο Θωμάς ο Ακινάτης, ο οποίος είναι ο μεγαλύτερος δογματολόγος της δυτικής παραδόσεως όλων των αιώνων της φραγκιάς, διδάσκει μέσα στο Summa Theologica και την δογματική και την ηθική, και είναι ηθική, ηθικολογία που τώρα έχει αποκηρυχθή από όλη την Ευρώπη. Κανένας σήμερα μοντέρνος άνθρωπος δεν μπορεί να παραδεχθή αυτήν την ηθική κάποιου θεολόγου της Δύσεως ή φιλοσόφου. Γιατί; Διότι όλα τα θεμέλια της ηθικής έχουν γκρεμισθή, γι’ αυτό υπάρχει και ο χιπισμός στην Ευρώπη και την Αμερική».
Η ηθικολογία αυτή επηρέασε και τον δυτικό μοναχισμό, αλλά και όλη την Χριστιανική ζωή.
«Στην φραγκική παράδοση δεν μπορεί ποτέ να γίνη καλόγρια μια που διετέλεσε πόρνη, ας πούμε. Αυτό είναι μια περίεργη αταξία. Και, ίσως, θα έπρεπε κανείς να κάνη και μια διατριβή να δη και τα θεολογικά πλαίσια αυτής τής διαφοράς στην παράδοση μας.
Στην δυτική παράδοση υπάρχει πάρα πολλή ηθικολογία, διότι έχουν επηρεασθή πολύ από τους αρχαίους Έλληνας φιλοσόφους, αφού οι κακοί δαίμονες της σχολαστικής θεολογίας είναι οι αρχαίοι Έλληνες φιλόσοφοι. Και επειδή είχαν δελεασθή απ’ αυτούς, γι’ αυτό και βρήκαν τον μπελά τους οι καημένοι οι Φράγκοι».
Φυσικά, και εδώ ισχύει ό,τι αναφέρθηκε προηγουμένως, ότι δηλαδή, αφού στην Δύση, κατά την διάρκεια του Διαφωτισμού, κατέρρευσε η μεταφυσική, ήταν επόμενο να κατάρρευση και η ηθική που στηριζόταν στην μεταφυσική.
«Στην φραγκική παράδοση η μεταφυσική απετέλεσε την σπονδυλική στήλη της γνώσεως τής αληθείας από το ένα μέρος, του νόμου και της ηθικής από το άλλο. Η ιδέα περί αληθείας, περί νόμου, περί ηθικής βασίστηκε στην μεταφυσική.
Οπότε, εφ’ όσον γκρεμίστηκε η μεταφυσική, άρχισε να γκρεμίζεται με τους φιλοσόφους του 18ου αιώνος και η Χριστιανική ηθική. Και ολοκληρώθηκε το γκρέμισμα με την εμφάνιση της θεωρίας της εξελίξεως του Δαρβίνου. Αλλά και με την νεωτέρα αστρονομία, κυρίως από τις αρχές αυτού του αιώνος, η μεταφυσική πλέον γκρεμίστηκε και δεν υπάρχει κανένας σοβαρός άνθρωπος να παραδέχεται την μεταφυσική».
Σημαντικό ρόλο στην διαμόρφωση της ηθικολογίας στην Δύση και της ηθικής διαδραμάτισαν οι απόψεις του ιερού Αυγουστίνου.
«Στην αυγουστίνεια παράδοση εμφανίσθηκε η αμαρτία υπό μία ηθική μορφή, ενώ στους Πατέρες της Εκκλησίας έχει μορφή αρρώστιας και εμφανίζεται η εξάλειψη της αμαρτίας με μορφή θεραπείας. Όποτε έχουμε αρρώστια και έχουμε θεραπεία».
Ο ιερός Αυγουστίνος δεν γνώριζε την Ορθόδοξη ασκητική παράδοση, όπως εκφράζεται από την νηπτική θεολογία των Πατέρων της Εκκλησίας.
«Ο Αυγουστίνος δεν έχει ιδέα περί νοεράς προσευχής, καρδίας, νοός κλπ, και έχει μια ηθική αντίληψη περί του ανθρώπου, αλλά με διαφοροποίηση ότι ο άνθρωπος για να κάνη καλά έργα, δεν μπορεί χωρίς την Χάρη του Θεού. Δηλαδή, μια παραλλαγή της πατερικής διδασκαλίας ότι ο άνθρωπος μόνον όταν έχη νοερά ευχή και γίνη ναός του Αγίου Πνεύματος μπορεί να κάνη τα έργα σωστά, διότι έχει αγάπη, η οποία ου ζητεί τα εαυτής και εξελίσσεται στην ανιδιοτελή αγάπη και, επομένως, κάνει σωστά τα έργα του. Γι’ αυτό και τα έργα του Φαρισαίου είναι απαράδεκτα στον Θεό, διότι είναι ηθικά έργα. Δεν είναι έργα που προέρχονται από την ανιδιοτέλεια».
Στην Ορθόδοξη Εκκλησία δεν υπάρχει Χριστιανική ηθική, όπως την συναντάμε στην δυτική θεολογία. Οι Πατέρες της Εκκλησίας ήταν πνευματικοί ιατροί, που θεράπευαν τους ανθρώπους. Στα συγγράμματά τους συναντάμε μια ιατρική προοπτική.
«Οι Πνευματικοί Πατέρες είναι γιατροί, δεν είναι ηθικοπατέρες, δεν είναι για να φυλάξουν την ηθική των ανθρώπων εκ μέρους του Ελληνικού Κράτους, για να έχουμε καλύτερους Έλληνας. Δεν είναι αυτός ο σκοπός της Ορθοδόξου πνευματικής ζωής.
Γι’ αυτό και τονίζω στους φοιτητές ότι δεν υπάρχει Ορθόδοξη ηθική, δεν υπάρχει για μας Χριστιανική ηθική. Το γεγονός ότι ιδρύσαμε έδρες Χριστιανικής ηθικής, είναι μία απόδειξη πόσο μακριά φύγαμε από την Ορθοδοξία».
Σε κάποια Ιστορική φάση μεταφέρθηκε και στην Ελλάδα η Χριστιανική δυτική ηθική, η οποία αντικατέστησε την Ορθόδοξη ασκητική. Αυτή η εκκοσμικευμένη ηθική διδασκόταν παλαιότερα στις Θεολογικές Σχολές.
«Με την νεοελληνική θεολογία στο Πανεπιστήμιο Αθηνών που τα ξέρανε οι καθηγητές αυτοί που σπουδάσανε στη Ρωσία, Γερμανία -αυτοί ήσαν οι πλέον μορφωμένοι θεολόγοι, ξέρανε καλύτερα απ’ αυτούς τους αγράμματους- και από την έδρα τους τι μας δίδαξαν; Χριστιανική ηθική και μια θεολογία χωρίς κάθαρση, φωτισμό και θέωση. Και αντικατέστησαν την κάθαρση, φωτισμό, θέωση με τι; Η κάθαρση έγινε απαλλαγή από ηθικά παραπτώματα, από ηθικής απόψεως».
«Με την ίδρυση του Ελληνικού κράτους, με τον πόλεμο εναντίον των Μοναστηριών και των μοναχών, του μοναχισμού γενικά, εισήχθηκε για πρώτη φορά στην Ορθόδοξη θεολογία ένα μάθημα που λέγεται Χριστιανική ηθική.
Δεν υπάρχει Χριστιανική ηθική. Στην Ορθόδοξη θεολογία υπάρχει ασκητική, που είναι θεραπευτική. Δεν είναι ηθική, με την έννοια της φιλοσοφικής ηθικής, που δέσποζε τόσους αιώνες στους Φράγκους και μετά και στους Ρώσους. Δεν υπάρχει τέτοιο πράγμα· είσαι καλός ή κακός, εάν είσαι καλό παιδί θα πας στον Παράδεισο, άμα είσαι κακό παιδί θα πας στην Κόλαση. Δεν υπάρχει τέτοιος προσανατολισμός στους Πατέρες της Εκκλησίας.
Αλλά τι υπάρχει; Υπάρχει η ασκητική, η οποία είναι η θεραπευτική, για να θεραπευθή η νοερά ενέργεια του ανθρώπου, να διακριθή από την λογική του ενέργεια, να λειτουργήση μέσα στον άνθρωπο μία ενέργεια, η οποία έχει μείνει ανενέργητος ή ασχολείται με ενέργειες οι οποίες δεν αρμόζουν στον προορισμό του ανθρώπου».

Οι δερβίσηδες και η νεοελληνική αφέλεια

Γράφει ο Νίκος Χειλαδάκης
Δημοσιογράφος - Συγγραφέας – Τουρκολόγος


Τον τελευταίο καιρό στην χώρα μας έχει εκδηλωθεί μια ακατάσχετη ισλαμολαγνεία με αποκορύφωσα την απόφαση για ίδρυση τμήματος ισλαμικών σπουδών στην Ανωτάτη Θεολογική Σχολή Θεσσαλονίκης. Παράλληλα τα τελευταία χρόνια γίνεται πολύς λόγος στην Ελλάδα για τους δερβίσηδες, τους Σούφι και άλλα συναφή, συνήθως από ανθρώπους που έχουν παντελή άγνοια γύρω από όλα αυτά. Μάλιστα οι Σούφι και οι περίφημες διδασκαλίες τους ασκούν μια πρωτόγνωρη γοητεία και συμβάλουν καθοριστικά στην προώθηση του Ισλάμ και στην χώρα μας.
Σε αυτό βέβαια συμπράττουν και οι γνωστοί ισλαμολάγνοι δήμαρχοι αλλά και.. ιεράρχες της ελληνικής εκκλησίας. Πρόσφατα μητροπολίτης της βορείου Ελλάδας και μάλιστα της Θράκης συνέστησε στο ποίμνιο του να παρακολουθεί τελετές δερβίσηδων ενώ το αποκορύφωμα ήταν ότι μοίρασε στις εκκλησιές της μητρόπολης του ένα βιβλίο για να γνωρίσουν οι ελληνορθόδοξοι πιστοί το… Ισλάμ.

Πριν από λίγα χρόνια είχε γυριστεί στην Τουρκία μια αποκαλυπτική ταινία με την επωνυμία, «TAKVA», που σημαίνει θεοσέβεια. Η ταινία αναφέρονταν, (φυσικά ποτέ δεν θα προβάλλονταν μια τέτοια ταινία στην Ελλάδα όπου κυριαρχούν τα τουρκικά σήριαλ της ελληνικής αποβλάκωσης), σε ένα αγνό, πιστό μουσουλμάνο, που δεν έχανε προσευχή για προσευχή στο ισλαμικό τέμενος της περιοχής του. Αυτό προκάλεσε την προσοχή ενός γνωστού ισλαμικού τάγματος, δηλαδή τάγμα δερβίσηδων, που τον πλησίασαν και άρχισαν τον προσηλυτισμό του στο τάγμα.
Σε λίγο καιρό ο αγαθός αυτός και φτωχός πιστός έγινε μέλος του τάγματος και άρχισε να παρακολουθεί τις τελετές του. Μάλιστα μετακόμισε στην έδρα του τάγματος όπου εξεπλάγει από την πολυτέλεια που υπήρχε εκεί γύρω από τον αρχηγό, (Σεΐχη). Αυτός ο αρχηγός του τάγματος, ένας υπέρ ευτραφής Σεΐχης, κατάλαβε μαζί με τον υπασπιστή του ότι ο απλοϊκός αυτός πιστός θα μπορούσε να τους εξυπηρετήσει άριστα στα «επιχειρηματικά» τους σχέδια. Έτσι αφού τον κολάκεψαν ότι έχει σώσει την ψυχή του με την ένταξη του στο τάγμα, (κάτι ανάλογο με τα συγχωροχάρτια του Πάπα), του ανέθεσαν «υψηλή» θέση μέσα στο τάγμα. Τον έντυσαν με καινούργια πανάκριβα ρούχα, του έδωσαν ένα κινητό τελευταίας τεχνολογίας, αυτοκίνητο λουξ με προσωπικό οδηγό και τον ενημέρωσαν για την καινούργια «αποστολή» του. Η αποστολή αυτή όμως δεν είχε να κάνει τίποτα με το θεολογικό μέρος του τάγματος, αλλά ήταν αποστολή… εισπράκτορα.
Το τάγμα αυτό, όπως και τα περισσότερα γνωστά ισλαμικά τάγματα στην σύγχρονη Τουρκία που έχουν την αμέριστη εύνοια του σημερινού καθεστώτος, έχουν στήσει ένα τεράστιο δίκτυο εκμετάλλευσης επιχειρήσεων και καταστημάτων από όπου παίρνουν σε τακτά χρονικά διαστήματα την εισφορά σε στυλ το γνωστό χαράτσι. Αλλά το ενδιαφέρον ήταν ότι το δίκτυο αυτό, όπως αποκαλύφτηκε σταδιακά στον αγαθό αυτό πιστό, λειτουργούσε με τις μεθόδους της μαφίας και ήταν πολύ σκληρό σε όσους δεν τηρούσαν τις υποχρεώσεις τους, να πληρώνουν δηλαδή την εισφορά τους.
Έτσι ο πιστός αυτός ανέλαβε το δύσκολο έργο της είσπραξης των εισφορών προς το τάγμα, μέσω συχνά σκληρών εκβιασμών. Αυτό όμως του προκάλεσε μια κρίση συνειδήσεως γιατί γρήγορα κατάλαβε ότι αυτά που νόμιζε πως ίσχυαν για την ανωτάτη θρησκευτική εκδήλωση του Ισλάμ, δεν ήταν παρά άλλη μια μαφιόζικη διάσταση της σημερινής ισλαμικής Τουρκίας.
Προς στιγμή φάνηκε πως θα τα παρατούσε αλλά ο ευτραφής ηγέτης του τάγματος με τον πονηρό υπασπιστή του, του υπέδειξαν πως είναι ήδη πολύ αργά να παραιτηθεί και έτσι κατάφεραν τελικά να τον ενσωματώσουν στο σύστημα για να εκτελεί το «ιερό» τους έργο.
Τέλος καλό λοιπόν, όλα καλά και με την ευχή του Αλλάχ και για τους δερβίσηδες – εισπράκτορες. Ο ίδιος όμως, αγνός στα αισθήματα του, τελικά τρελάθηκε γιατί δεν άντεξε το βάρος της συνείδησης του.

Έτυχε να παρακολουθήσω αρκετές τελετές ισλαμικών ταγμάτων στην Τουρκία. Ένα κοινό στοιχείο σε όλες αυτές τις τελετές ήταν ότι διακρίνονταν από ένα χαρακτηριστικό κρεσέντο. Άρχιζαν υπό την επίδραση ενός μονότονου υπνωτιστικού μουσικού ρυθμού στρέφοντας τα κεφάλια τους συνεχώς αριστερά και δεξιά η πάνω κάτω.
Σταδιακά ο ρυθμός αυτός γίνονταν πιο έντονος και γρήγορος οι κινήσεις πιο απότομες για να καταλήξουν σε ένα ξέφρενο και ανεξέλικτο παραλήρημα. Κάποιοι σωριάζονταν βγάζοντας άναρθρες κραυγές όπου ξεχώριζε το Αλλάχ Αλλάχ.
Όλα αυτά θυμίζουν εκστασιαζόμενους που είχαν χάσει κάθε επαφή με την πραγματικότητα. Ήταν ένα ξέφρενο παραλήρημα που αυτοί το χαρακτηρίζουν έκσταση και… ένωση με το θείο.

Υπάρχει μια γενικότερη παρεξήγηση για το ονομαζόμενο «εσωτερικό» Ισλάμ. Μάλιστα κάποιοι αδαείς το συγχέουν ακόμα και με τον ορθόδοξο μοναχισμό. Όσοι όμως έχουν ασχοληθεί λίγο σοβαρά, θα βρουν πολλά στοιχεία από τις θεοσοφικές θεωρίες, αρχαίες μυστικιστικές και οργιαστικές θρησκείες της Μέσης Ανατολής και της Μικράς Ασίας, ακόμα και τελετουργικά από την Μασονία. Άλλωστε στην Τουρκία έχουν γραφτεί πολλά για σχέσεις ισλαμικών ταγμάτων με την μασονία, (βλέπε για τους περίφημους Αχήδες που λειτουργούσαν με σύστημα κλειστών μασονικών στοών).

Αλλά το επίμαχο σημείο σήμερα είναι η άμεση ανάμειξη όλων αυτών των ταγμάτων με την πολιτική, χρησιμοποιώντας την θεολογία στην επιβολή πολιτικά των απόψεων τους. Άλλωστε το Ισλάμ σε πολλές περιπτώσεις επεκτάθηκε με πόλεμο και με βία. Ο Ερντογάν εκμεταλλεύτηκε με τον καλύτερο τρόπο την πολιτική δύναμη αυτών των ταγμάτων για να επιβληθεί πολιτικά και να έχει την αποκλειστική νομή της εξουσίας στην χώρα του. Η εμφάνιση τελευταία των Τζιχαντιστών και τα φρικτά τους εγκλήματα, έχουν πνευματική αφετηρία όλο αυτό το ισλαμικό περιβάλλον και υπόβαθρό που προωθεί συχνά και κατά περίσταση μια αδίστακτη αιματηρή πρακτική στην επιβολή των απόψεων του.

Εκείνο όμως που θα πρέπει να μας κάνει σκεπτικούς εδώ στην Ελλάδα, είναι ότι αυτά ακριβώς τα ισλαμικά τάγματα, οι θεατρικές παραστάσεις των δερβίσηδων, αποτελούν την «αιχμή του δόρατος» ενός νεοεπεκτατικού Ισλάμ.
Το νεοεπεκτατικό αυτό Ισλάμ επιδιώκει να δει κάποια μέρα την ελληνική επικράτεια στολισμένη με χαρακτηριστικούς μιναρέδες και την χαρακτηριστική φωνή του μουεζίνη να κυριαρχεί σε ένα νεοοθωμανικό Γιουνανιστάν, (Ελλάδα).
Ήδη οι μουσουλμάνοι έχουν πλημμυρήσει την Αθήνα. Άλλωστε αυτό είναι και… προφητεία του Νοστράδαμου, όπως διαδίδεται από κάποιους στην Τουρκία, ότι δηλαδή η Ελλάδα θα… ξαναγίνει επαρχία της Τουρκίας (διαβάστε… σχετικό «αποκαλυπτικό» άρθρο της τουρκικής εφημερίδας, Ακσάμ, στις 1/8/2011)

Αλλοίμονο μας αν επιτρέψουμε όλα αυτά να γίνουν πραγματικότητα. Η άγνοια και η αφέλεια μας κάποτε θα πρέπει να προσγειωθούν στην πραγματικότητα και επιτέλους να καταλάβουμε τι πραγματικά μας γίνετε αν θέλουμε να συνεχίσουμε να υπάρχουμε σαν Έλληνες χριστιανοί Ορθόδοξοι.

Μονόδρομος πρωτογονισμού

 http://i.stpl.gr/image.ashx?m=Fit&f=L2ZpbGVzLzEvbmV3X2ltYWdlcy8yMDEzLTAyLTIzLzQ5NTkvMTM3ODU5OTguanBn&t=634972273179812800&w=581&h=432
του Χρήστου Γιανναρά

Δεν πρόκειται για διαπίστωση που μπορεί «αντικειμενικά» να βεβαιωθεί. Πρόκειται για διάγνωση που προκύπτει από υποκειμενική εκτίμηση της δυναμικής συμπτωμάτων, τη στάθμιση επιρροής ενδεχόμενων ή σταθερών παραγόντων. Και η διάγνωση λέει ότι, σε κάθε κοινωνία, οι πολίτες που κρίνουν τα κοινά με επαρκή συλλογιστική ικανότητα και διαυγή, νηφάλια σύνεση αποτελούν τη μειοψηφία.

Σε παρελθόν όχι πολύ μακρινό, έμοιαζε να λειτουργούν στην κοινωνία κάποιοι αφανείς και ανεπίγνωστοι «φυσικοί» νόμοι, που οδηγούσαν τους επιπόλαιους στη σκέψη και αδύναμους στην κρίση να δέχονται θετικά τον επηρεασμό από τη γνώμη των αριθμητικά λιγότερων αλλά σαφώς ωριμότερων. «Διαμορφωτές κοινής γνώμης» γίνονταν τότε οι περισσότερο μορφωμένοι, αλλά και όσοι διέθεταν αποδεδειγμένη μέσα στον χρόνο ευθυκρισία. Σωζόταν και μια προσωπική αίσθηση ευθύνης του απλού ανθρώπου για τις γνώμες - κρίσεις που εξέφραζε – αισθανόταν μειωμένος αν οι εκτιμήσεις και επιλογές του αποδείχνονταν λαθεμένες ή επιπόλαιες.

Σήμερα «διαμορφωτής της κοινής γνώμης» είναι, σχεδόν αποκλειστικά, η τηλεόραση. Στη συντριπτική τους πλειονότητα οι άνθρωποι δεν έχουν καν δική τους εκφραστική: αναπαράγουν λεκτικά κλισέ παγιωμένα στις τηλεοπτικές κοκορομαχίες. Ούτε υπάρχει πια επίγνωση διαφοράς στην αξιολόγηση της συλλογιστικής και κριτικής ικανότητας: Οταν ο κ. Γιακουμάτος, ο κ. Κικίλιας, ο κ. Ντινόπουλος, η κ. Βούλτεψη, η κ. Γεννηματά κατέχουν θώκους και απολαμβάνουν τιμές υπουργών, κάθε λειτουργία συγκριτικής αξιολόγησης μοιάζει θεσμικά καταργημένη. Οταν η σύνταξη υπαλλήλου των προνομιακών κρατικών «ρετιρέ», με μόνο απολυτήριο γυμνασίου, είναι τουλάχιστον διπλάσια της σύνταξης πανεπιστημιακού καθηγητή, η αποτίμηση της εγκυρότητας γνωμών και κρίσεων, με κριτήριο τη μόρφωση, γίνεται εντελώς περιττή.

Σήμερα όλοι τα ξέρουμε όλα χάρη στην τηλεοπτική αναίδεια και στην παγιωμένη αναξιοκρατία. Η τηλεόραση «οφείλει» να παρέχει συνεχή ροή «ειδήσεων». Οι ειδήσεις αγοράζονται κονσερβαρισμένες από τα «πρακτορεία ειδήσεων». Σε ελάχιστα κανάλια υπάρχουν «ρεπόρτερς», με καταμερισμό πεδίων αλλά όχι και με εξειδίκευση σπουδών – δυστυχισμένα σκλαβάκια που τρέχουν εξουθενωμένα, νύχτα - μέρα, για ένα κομμάτι ψωμί, με προτεταμένο ένα μαρκούτσι στο χέρι, χωρίς να ξέρουν τι να ρωτήσουν και πώς να το ρωτήσουν.

Το κυρίως έργο της «πληροφόρησης» των πολιτών μετατίθεται στις ανέξοδες «συνεντεύξεις»: Τα «πρωινάδικα» και οι βραδινές τάχα «πολιτικές» εκπομπές έχουν κατοχυρώσει σαν «πλουραλισμό» την καθημερινή παρέλαση από τη μικρή οθόνη υπουργών της κυβέρνησης και «στελεχών» της αντιπολίτευσης, που επιδίδονται σε μιαν αέναη, δεκαετίες τώρα, πανομοιότυπη επανάληψη της πιο ηλίθιας που θα μπορούσε να επινοήσει άνθρωπος κομματικής αυτοκολακείας και αυτοδιαφήμισης. Κάποιες φορές καλούνται να τους πλαισιώσουν και οι λεγόμενες «γλάστρες»: τριτοκλασάτοι ηθοποιοί, τυχαίες γνωριμίες του καναλιού δίχως την παραμικρή κοινωνική παρουσία, δημοσιομανείς μετριότητες του πανεπιστημιακού ή του επιχειρηματικού χώρου.

Τέτοιες συνθέσεις τηλεοπτικών «πάνελ» φτάνουν στο κορύφωμα του αλαλούμ και της φτήνιας, κάθε βράδυ, στα δευτερότερα κανάλια, αυτά που όλη τη μέρα προσφέρουν τηλε-αγορές και το βράδυ πολιτική αγωγή. Εκεί ο «κάθε πονεμένος», κοσμοσωτήριων προθέσεων αγορητής αποφαίνεται περί παντός του γιγνομένου, ως εγκυρότατος παντογνώστης. Τα «πάνελ» αυτά μοιάζει να είναι το κυρίως πρότυπο που υπαγορεύει συμπεριφορά, λεξιλόγιο και αναίδεια σε ευρύτατες μάζες του ελλαδικού πληθυσμού. Βεβαιωνόμαστε από αυτά τα θεάματα, χωρίς να το συνειδητοποιούμε, ότι μπορούμε όλοι να τα ξέρουμε όλα, να αποφαινόμαστε με σιγουριά για τα πάντα, να μας είναι περιττή, για τη διαμόρφωση πολιτικής στάσης, η γνώμη ειδημόνων, επαϊόντων – κυρίως ανθρώπων ανυπότακτων στον ναρκισσισμό και στην ιδιοτέλεια.

Πέντε χρόνια τώρα η πατρίδα μας ζει οικονομική καταστροφή, με επιπτώσεις εφιαλτικές για το μέλλον: Μισθοί και συντάξεις έχουν περικοπεί σε επίπεδο ένδειας. Οι Τράπεζες είναι αποκομμένες από την κοινωνία και την αγορά. Το γιαπί νεκρό, επενδύσεις μηδενικές, αποβιομηχάνιση πλήρης. Τα ασφαλιστικά ταμεία λεηλατημένα από τα κόμματα, ο κρατικός μηχανισμός σε αποσύνθεση, η χώρα με ξεπουλημένη την εθνική της κυριαρχία. Η Δικαιοσύνη και οι νομοθέτες καλύπτουν απροκάλυπτα «διεφθαρμένες συμπεριφορές» μεγιστάνων του πλούτου, των τυράννων του τόπου. Τα σχολειά μένουν ακόμα ανοιχτά μόνο χάρη σε λίγους δασκάλους που αντιμάχονται τα μηδενιστικά «οράματα» του υπουργείου ρισκάροντας το ψωμί τους. Η ανεργία αποδείχνεται καινούργια πρακτική γενοκτονίας, ο πανικός και η ανελπιστία καινούργια μορφή λοιμικής.

Το εφιαλτικότερο από όλα είναι η αποθηρίωση του Ελλαδίτη, οι αντικοινωνικές συμπεριφορές: Ο,τι είναι δημόσιο, κοινωνική περιουσία, το λεηλατεί, το καταστρέφει. Κλέβει στα νοσοκομεία τις κουρτίνες από τα δωμάτια και τα σκεπάσματα της λεκάνης από τις τουαλέτες. Το ελληνόπουλο, με το σπρέι, τον μαρκαδόρο, τον σουγιά, καταστρέφει μανιασμένα το σχολειό του και το πανεπιστήμιο. Αχρηστευμένες οι πινακίδες της τροχαίας, τα «σήματα» κυκλοφορίας, μόνο για την πρωτόγονη ηδονή του βανδαλισμού.

Το πολιτικό σύστημα έχει καταρρεύσει, είναι ανίκανο να δώσει κυβέρνηση που να μπορεί να καβαντζάρει τη συμφορά. Ποιος αφελέστατος είπε ότι «στη δημοκρατία δεν υπάρχουν αδιέξοδα»; Καταλάβαινε τη δημοκρατία σαν συνταγή, ενώ η δημοκρατία είναι κατόρθωμα. Οταν σε μια συλλογικότητα κυριαρχεί ο πρωτογονισμός του ατομοκεντρισμού, όταν έχει χαθεί η αίσθηση του δημοσίου συμφέροντος, είναι απάτη ή αφέλεια να μιλάμε για δημοκρατία.

Πηγαίνουμε ολοταχώς για εκλογές. Θα κληθούμε να επιλέξουμε τη μια από τις δυο όψεις του ίδιου ιστορικο-υλιστικού μηδενισμού. Και το ανόσιο ζευγάρωμα Ν.Δ. - ΠΑΣΟΚ και ο συνονθυλευματικός ΣΥΡΙΖΑ κινούνται στη λογική του μονοδρομικού οικονομισμού. Δεν λένε λέξη για κίνητρα παραγωγικότητας, για εξόντωση του πελατειακού κράτους (αιτίας κάθε κακού). Ούτε λέξη για δημιουργική άμιλλα, για αξιοκρατία, για πάταξη της κοινωνικής αδικίας, για καταξίωση της αριστείας. Ολος ο «αριστερισμός», και όλος ο «ριζοσπαστισμός» του ΣΥΡΙΖΑ εξαντλείται σε επαγγελίες «βελτίωσης» του εισοδήματος – δεν ξέρουν άλλον στόχο του βίου, άλλη χαρά της ζωής.

Θα έρθουν στην εξουσία, όποιο σχήμα κι αν επικρατήσει, άνθρωποι που επιμένουν να μας πείσουν, με κάθε τρόπο, ότι είναι αμύητοι στην κοινωνική ευαισθησία, στις προϋποθέσεις ποιότητας της ζωής. Τους αφήνει παγερά αδιάφορους η απόδοση δικαιοσύνης, αποκλείεται να στείλουν στο εδώλιο όσους υπέγραψαν τον κακουργηματικό υπερδανεισμό της χώρας για χάρη του πελατειακού κράτους, αποκλείεται να δημεύσουν περιουσίες λωποδυτών.

Πράσινο, γαλάζιο, τώρα και κόκκινο το ΠΑΣΟΚ.

Προτιμώ άνθρωπο που αμάρτησε, εάν κατάλαβε ότι αμάρτησε και μετανοεί, παρά άνθρωπο που δεν αμάρτησε και έχει τον εαυτό του για ενάρετο.



Αββάς Σαρματάς

ΓΑΛΛΙΑ: Νέα εντυπωσιακή μαζική διαμαρτυρία για την υπεράσπιση της οικογένειας


Ανταπόκριση από το Παρίσι για το LifeSiteNews /ΚΟΚΚΙΝΟΣ ΟΥΡΑΝΟΣ
ΚΟ: Για μια ακόμη φορά βγάζω το καπέλο στους Γάλλους. Είναι με μεγάλη διαφορά η ευχάριστη έκπληξη στην σχεδόν βαρέως κοιμισμένη Ευρώπη. Πέραν από τις χώρες του πρώην ανατολικού μπλοκ και κυρίως τις ορθόδοξες, η υπόλοιπη Ευρώπη (με ίσως εξαίρεση την Ισπανία) έχει παραδοθεί στο ανελέητο κοπάνημα της Νέας Τάξης και παρακολουθεί χλωμή και μουδιασμένη την αποδόμηση και κατεδάφιση κάθε στοιχείου της ευρωπαϊκής ταυτότητας.    
Μισό εκατομμύριο άνθρωποι όλων των ηλικιών, συμπεριλαμβανομένων πολλών οικογενειών με παιδιά, βγήκαν στους δρόμους του Παρισιού για μία ακόμη φορά την Κυριακή για να διαμαρτυρηθούν για τις πολιτικές "κατά της οικογένειας" της γαλλικής κυβέρνησης και να εκφράσουν την οργή τους για τη νομιμοποίηση με δολιότητα της παρένθετης μητρότητας. Είναι εντυπωσιακό που η κίνηση «manif pour tous» (διαδήλωση για όλους) εξακολουθεί να προσελκύει γιγαντιαία πλήθη και δεν αποθαρρύνεται. Για έβδομο συνεχόμενο χρόνο λειτουργίας, παρά τη νομιμοποίηση του "γάμου" των ατόμων του ιδίου φύλου, η οποία έφερε εκατοντάδες χιλιάδες στην γαλλική πρωτεύουσα πέρυσι σε ένδειξη διαμαρτυρίας, αυτό που φαινόταν αδύνατο πριν από δύο χρόνια έγινε πραγματικότητα για μια ακόμη φορά: οι οικογένειες ξεσηκώνονται για να πουν «όχι».
Η πορεία ξεκίνησε στις 13:00 από το Porte Dauphine στα δυτικά του Παρισιού και κάλυψε πάνω από 4 χιλιόμετρα έως την επίτευξη του τελικού σημείου, όπως αυτό ορίστηκε από τις αστυνομικές αρχές: μια σχετικά μικρή πλατεία στο σημείο συνάντησης αρκετών οδών μπροστά από το σιδηροδρομικό σταθμό Montparnasse, όπου ένας βάθρο είχε εγκατασταθεί. Αυτό θεωρήθηκε ως μια προμελετημένη κίνηση του κράτους που σκοπό είχε να προξενήσει προβλήματα στην διαδήλωση: όχι μόνο ο χώρος ήταν πάρα πολύ μικρός για να χωρέσουν τα τεράστια πλήθη, αλλά ο χώρος δεν προσέφερε πλεονεκτικό σημείο για τους φωτογράφους για να δώσουν μια ρεαλιστική εικόνα του αριθμού του πλήθους.
Σύμφωνα με τα στοιχεία της αστυνομίας η εκδήλωση προσέλκυσε 70.000 άτομα, ελαφρώς λιγότερα από την επίσημη πρόβλεψη που κυκλοφόρησε την παραμονή της πορείας. Ως αυτόπτης μάρτυρας, είναι δύσκολο να πιστέψει κανείς αυτές τις δηλώσεις: Είδα εκατοντάδες να περνάνε συνεχώς, τουλάχιστον 20 ή 30 δίπλα - δίπλα, πολλοί με μικρά παιδιά, σε πυκνό σχηματισμό και για αρκετές ώρες. Η όλη πορεία κάλυπτε μια πλήρη απόσταση 5 χλμ από το ένα άκρο στο άλλο άκρο. Πολλοί ενωνόντουσαν με το πλήθος καθ’ οδόν και ακόμα περισσότεροι επέστρεψαν στο σπίτι τους μόλις έφτασε η πορεία στο Montparnasse για να επιτρέψουν στα επερχόμενα κύματα των διαδηλωτών να ολοκληρώσουν την πορεία. Διακόσιες ή τριακόσιες χιλιάδες συμμετέχοντες είναι μια συντηρητική εκτίμηση και πιθανώς ο αριθμός των 500.000 να είναι πολύ πιο κοντά στην αλήθεια.
Και αυτό είναι θαυμαστό. Η κινητοποίηση ενός τόσο μεγάλου αριθμού ατόμων που βγήκαν για να διαμαρτυρηθούν για τη νομιμοποίηση του "γάμου" των ατόμων του ιδίου φύλου και της δυνατότητας υιοθεσίας σε ομοφυλόφιλα ζευγάρια, ήταν ήδη ένα εκπληκτικό κατόρθωμα στην εκκοσμικευμένη Γαλλία. Αυτή τη φορά, κομβικό σημείο του αγώνα ήταν η καταδίκη της τεχνητής γονιμοποίησης και της παρένθετης μητρότητας σε ζευγάρια του ιδίου φύλου: και τα δύο είχαν μείνει σκόπιμα έξω από το νόμο τον περασμένο χρόνο από την σοσιαλιστική κυβέρνηση, πιθανότατα λόγω της πίεσης του "manif pour tous". Και ο François Hollande επανέλαβε ότι δεν έχει καμία πρόθεση νομιμοποίησης ούτε υπό την παρούσα φάση της προεδρίας του.
Αλλά γαλλικές οικογένειες γίνονται όλο και πιο επιφυλακτικές με τον Hollande και τις υποσχέσεις της ομάδας του. Μια εγκύκλιος που απεστάλη πέρυσι σε ληξίαρχους και δικαστήρια από την υπουργό Δικαιοσύνης, Christiane Taubira, απαιτούσε από τις αρχές να διευκολύνουν την εγγραφή των παιδιών που γεννιούνται από παρένθετες μητέρες στο εξωτερικό από Γάλλους «πελάτες» ως Γάλλους στα μητρώα, χωρίς αμφισβήτηση, ακόμη και αν η παρένθετη μητρότητα είναι παράνομη στη Γαλλία.
(Ο Ολάντ) μισεί την οικογένεια
Ενώ το Γαλλικό Συνταγματικό Δικαστήριο αντιστάθηκε σε αυτό το μέτρο τον περασμένο Ιούνιο, πολλές αποφάσεις που δεν αναγνωρίζουν αυτό το είδος της γονικής σχέσης έφτασαν στο Ευρωπαϊκό Δικαστήριο Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων τον περασμένο μήνα και επικρίθηκαν από τους ευρωπαίους δικαστές που δεν έχουν αναγνωρίσει στα ζευγάρια των ομοφυλόφιλων το δικαίωμα της «ιδιωτικής και οικογενειακής ζωής». Τα Δικαστήρια αναμένεται να ακολουθήσουν την απόφαση του Ευρωπαϊκού Δικαστηρίου Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων. Πριν από λίγες εβδομάδες, το Συνταγματικό Δικαστήριο γνωμοδότησε ότι τα ζευγάρια ομοφυλόφιλων γυναικών που αποκτούν παιδί με τεχνητή γονιμοποίηση στο εξωτερικό δεν θα πρέπει να τιμωρούνται για την παράνομη αυτή ενέργεια και ότι θα πρέπει να επιτραπεί στην γυναίκα σύντροφο της βιολογικής μητέρας να υιοθετήσει το παιδί, χωρίς ερώτημα, «για το καλύτερο συμφέρον του παιδιού».
Αυτό ήταν αρκετό για να προκαλέσει την τεράστια ανταπόκριση που είδαμε την Κυριακή, σε ίσως την μόνη μεγάλη διαδήλωση στον κόσμο που έχει επικεντρωθεί στην ένδειξη διαμαρτυρίας για τον απαράδεκτο σκόπιμο διαχωρισμό της βιολογικής μητρότητας από την "κοινωνική" μητρότητα.
Άλλοι παράγοντες έπαιξαν επίσης ρόλο: η υποψηφιότητα της Najat Vallaud-Belkacem, υποστηρίκτριας της θεωρίας της ισότητας φύλου, ως νέας υπουργού Παιδείας της Γαλλίας τον Αύγουστο, ένα χαστούκι στο πρόσωπο του "manif pour tous" δημόσια, που σίγουρα ώθησε πολλούς να μην βάλουν κάτω τις μπλε και ροζ σημαίες τους και να βγουν στους δρόμους και πάλι με μπλούζες που είχαν το διακριτικό λογότυπο: το σχέδιο ενός πατέρα, μιας μητέρας, ενός αγοριού και ενός κοριτσιού. Το σήμα αυτό έχει γίνει ένα σημάδι διαμαρτυρίας σε όλη τη Γαλλία.
Η εκδήλωση της Κυριακής ήταν επίσης μια ευκαιρία για ένα "όχι" στην ιδεολογία του φύλου, η οποία γίνεται όλο και πιο διεισδυτική στο γαλλικό σχολικό πρόγραμμα το οποίο όλα τα δημόσια σχολεία που χρηματοδοτούνται - συμπεριλαμβανομένων και των Καθολικών - πρέπει να ακολουθούν. Υπουργοί της κυβέρνησης, όπως η Najat Vallaud-Belkacem συχνά επιμένουν ότι «η ιδεολογία του φύλου» δεν υπάρχει. Αρκετές ιστοσελίδες στη Γαλλία όμως καταγράφουν τις πολλαπλές εμφανίσεις της στα μέσα μαζικής ενημέρωσης, σε σχολεία και σε πανεπιστήμια.
Μέχρι σήμερα, οι λίγοι πολιτικοί οι οποίοι έχουν συμφωνήσει να διαλύσουν τον "γάμο" των ομοφυλόφιλων έχουν ανακοινώσει ότι θα επιδιώξουν να "βελτιώσουν" την υφιστάμενη αστική ένωση ή «pacs» (σύμφωνο συμβίωσης), που περιέλαβε και τα ομοφυλόφιλα ζευγάρια το 2001, αλλά η οποία προσελκύσει ένα συνεχώς αυξανόμενο αριθμό «ετεροφυλόφιλων» ζευγαριών, λόγω της απλότητας και της ευελιξίας της (μπορεί να τερματιστεί μονομερώς και χωρίς προειδοποίηση), εις βάρος του γάμου.
Οι περικοπές στα επιδόματα παιδιού, καθώς και επιβάρυνση των φόρων για πολλές οικογένειες που ανακοινώθηκε αυτές τις τελευταίες εβδομάδες προστέθηκαν στη γενική εντύπωση ότι ο Hollande δεν θα σταματήσει προκειμένου να προωθήσει την «προοδευτική» του ατζέντα.
Μια παρόμοια πορεία στο Μπορντό προσέλκυσε 30.000 άτομα την Κυριακή το απόγευμα, σύμφωνα με τους διοργανωτές. Το τοπικό παράρτημα του "manif pour tous" υπενθύμισε στους παρόντες ότι ακόμα και αν ένας νόμος ψηφίζεται, αυτό δεν κάνει το αντικείμενό του καλό: "Ήρθε η ώρα για εμάς να γίνουμε ριζοσπαστικοί με τις επιλογές μας, ανεξάρτητα από το κόστος, αν θέλουμε να εμποδίσουμε την κάθοδο στο κακό στο όνομα του μικρότερου κακού. ... Ακονίστε τα πνευματικά όπλα σας και προετοιμαστείτε για μια βάναυση μάχη. Και ας μην ξεχνάμε ότι οι αντίπαλοί μας είναι τα χαμένα αδέλφια μας, και ότι και αν έχουν χαθεί, πάνω από όλα είναι αδέλφια μας».
Ορισμένες παλιότερες φωτογραφίες από τον ξεσηκωμό των Γάλλων:
   

 πηγή

Η Ιστορία επιστρέφει

 https://pbs.twimg.com/media/BykuynaCAAAW-kS.jpg

ΗΠΑ, Βρετανία, Καναδάς, Γαλλία, Αυστραλία, Γερμανία, Ιταλία, Ελλάδα, Βέλγιο, Ολλανδία, Δανία, Τσεχία, σχεδόν το σύνολο των χριστιανικών χωρών της Δύσης συνασπίζεται εναντίον των μανιακών θρησκόληπτων μουσουλμάνων του Ισλαμικού Κράτους. Οι τζιχαντιστές από την πρώτη στιγμή έχουν χαρακτηρίσει αυτή τη συμπαράταξη «σταυροφορία» - παρότι έχουν στρέψει εναντίον τους και ισλαμικά κράτη, όπως τα Ηνωμένα Αραβικά Εμιράτα, η Ιορδανία, το Ιράκ (που απειλείται άμεσα), ακόμα και την ίδια τη μητρόπολη του φονταμενταλισμού, τη Σαουδική Αραβία.

Οι τζιχαντιστές δεν πέφτουν έξω στη συγκεκριμένη εκτίμησή τους. Η αλήθεια είναι ότι όντως πρόκειται για σταυροφορία, παρά τη συμμετοχή κρατών όπου επικρατεί το μουσουλμανικό στοιχείο. Οι χριστιανικές χώρες θεωρούν (ορθά) ότι αντιμετωπίζουν μεγάλο κίνδυνο από την εξάπλωση του μαχητικού Ισλάμ. Ο χριστιανικός κόσμος έχει ως βασικό σημείο αναφοράς τη δημοκρατία και όχι τη σαρία. Οι χριστιανικές αξίες, όπως έχουν εξελιχθεί, είναι εκείνες που διασφαλίζουν τον σεβασμό στα ανθρώπινα δικαιώματα και αποτρέπουν τους λαούς από το να επιβάλλουν τα πιστεύω τους με τα όπλα, τη βία, τους αποκεφαλισμούς, την κτηνωδία. Οι χριστιανικοί λαοί είναι εκείνοι που καθόρισαν για αιώνες τι σημαίνει πρόοδος και πολιτισμός.

Σήμερα, ο χριστιανικός κόσμος βρίσκεται σε κατάσταση βαθιάς, σχεδόν μη αναστρέψιμης παρακμής και η Ιστορία αποπειράται να τον αφυπνίσει. Η βία των ισλαμιστών και ο μεγαλοϊδεατισμός τους δεν είναι καινοφανή φαινόμενα. Οι «χαλίφηδες» εκδηλώνουν κατά καιρούς τις προθέσεις τους, επεκτείνονται, αποκρούονται και η έλικα του χρόνου συνεχίζει τη σπειροειδή πορεία της.

Παρασυρμένα και αποπροσανατολισμένα στους βαλτότοπους της πολιτικής ορθότητας και θεωρώντας ότι είναι «δικαίωμα» των μειονοτήτων να καθορίζουν τις ζωές των πλειονοτήτων, τα κράτη που κάποτε στηρίζονταν στον Χριστό και στην ελληνική φιλοσοφία χάνουν έδαφος και δημιουργούν κενό εξουσίας. Επειδή η φύση δεν ανέχεται τα κενά και οι ισλαμιστές πάντοτε αντιλαμβάνονται έγκαιρα την αδυναμία των αντιπάλων, η σύγκρουση των δύο κόσμων θα έχει ως διακύβευμα την κυριαρχία του ενός μοντέλου κοινωνικής συγκρότησης ή του άλλου. Ισλάμ ή χριστιανικός κόσμος.

Δεν πρέπει να υπάρχουν οι αυταπάτες ότι η νεφελώδης ανθρωπόμαζα που δεν μάχεται, δεν έχει νεύρο, δεν έχει φιλοδοξίες, δεν αναπαράγεται και δεν είναι αποφασισμένη θα μπορέσει να ανταγωνιστεί το αδίστακτο Ισλάμ και την Ασία που θεριεύουν κι επεκτείνονται. Οι ανεπιτήρητες περιουσίες κατάσχονται από εκείνους που τις διεκδικούν.
Η Ιστορία πάντα επιστρέφει για να μας θυμίσει ότι τα στερεότυπα λαών, θρησκειών και κοινωνικών ομάδων δεν έχουν γίνει... τυχαία ούτε αποτελούν κακόβουλες επινοήσεις «ρατσιστών». Οι αντιλήψεις μας για τους άλλους σχηματίστηκαν και διαιωνίστηκαν επειδή εν πολλοίς αληθεύουν. Καλή αφύπνιση!

πηγή