Κι όταν πεθάνουμε και χαθούμε Θα μ΄αγαπάς ακόμη;

 

Κι όταν πεθάνουμε και χαθούμε
Θα μ΄αγαπάς ακόμη; είπε ο Μικρός.
Θα υπάρχει ακόμα η αγάπη;
Η Μαμά πήρε στην αγκαλιά της τον Μικρό
Και κοίταξαν μαζί από το παράθυρο τον ουρανό.

Το φεγγαράκι έφεγγε ψηλά και τ΄αστεράκια ήταν φωτεινά.
Κοίτα, Μικρέ, τ΄αστεράκια πώς λάμπουνε στον ουρανό.
Ξέρεις πως πολλά απ΄αυτά έχουν πεθάνει
εδώ και χρόνια πια;
Τα βλέπεις όμως πώς φωτίζουν ακόμα στον ουρανό;
Η αγάπη είναι σαν τ΄ αστέρια
Ποτέ δεν πεθαίνει και πάντα φωτίζει.

 

 
Το κείμενο είναι από το βιβλίο ''Θα σ' αγαπώ ό,τι κι αν γίνει'' της Debi Gliori, εκδόσεις Πατάκη

Οι άνθρωποι τιμωρούνται όχι για τις αμαρτίες τους, αλλά από τις αμαρτίες τους και αυτή είναι η πιο βαριά και σωστή τιμωρία.

Λ.Τολστόι

Έτσι καταφέραμε να ξεχρεώσουμε τις πιστωτικές κάρτες μέσα σε 14 μήνες

Μία ιστορία που αρκετοί θα ταυτιστούν. Ένα ζευγάρι Αμερικανών εξηγεί το πώς κατάφερε μέσα σε 14 μήνες να ξεχρεώσει τις πιστωτικές του κάρτες, όταν τα χρέη είχαν φθάσει τα... 20.000 δολάρια.

Όπως εξηγεί ο Jefferson και η Michelle McDowell, οι ελάχιστες πληρωμές για τις εν λόγω κάρτες είχαν φτάσει πλέον στο σημείο όπου δεν τους έμεναν καθόλου χρήματα στο τέλος κάθε μήνα για να αρχίσουν να μειώνουν το χρέος.
Η έξοδος από αυτή τη μαύρη τρύπα ήταν δύσκολη και απαιτούσε τεράστιες θυσίες και έξυπνους χειρισμούς.

Για τους επόμενους 14 μήνες πέρασαν από κόσκινο τα έξοδα της οικογένειας, αναζητώντας τρόπους να τα περιορίσουν όπου μπορούσαν. Βρήκαν λύσεις να μειώσουν σχεδόν όλους τους λογαριασμούς κοινής ωφελείας και άρχισαν να κάνουν τα ψώνια τους από παντοπωλεία, χρησιμοποιώντας παράλληλα εκπτωτικά κουπόνια. Ακύρωσαν προγραμματισμένες διακοπές και απέρριψαν κοινωνικές υποχρεώσεις, βάζοντας σε δεύτερη μοίρα τη διασκέδαση.
Κράτησαν στην άκρη 1.000 δολάρια για ασφάλεια σε περίπτωση έκτακτων δαπανών (παλαιότερα τα έκτακτα έξοδα τα κάλυπταν χρησιμοποιώντας τις πιστωτικές κάρτες).

Πούλησαν πράγματα του σπιτιού που δεν χρειάζονταν και είχαν να χρησιμοποιήσουν πάνω από ένα χρόνο ενώ ταυτόχρονα έβγαζαν έξτρα χρήματα κάνοντας προσωρινές δουλειές.

Κάθε δολάριο που έβγαζαν το χρησιμοποιούσαν για την αποπληρωμή του χρέους τους.

Από τον Ιανουάριο του 2012, τον Μάρτιο του 2013 κατάφεραν να μηδενίσουν τις κάρτες τους και, όπως λένε στο businessinsider, το αίσθημα της ελευθερίας που ένιωσαν ήταν πραγματικά απίστευτο.

πηγή

Σφαγές, βιασμοί, εκτελέσεις, σταυρώσεις, παιδοφιλία, κτηνοβασία: Είναι το Ισλάμ θρησκεία της αγάπης;;;

 

Μπορεί η φιλελεύθερη και προοδευτική Δύση να επιμένει πεισματικά, στα πλαίσια της λογικής του «πολιτικά ορθού λόγου», ότι οι τζιχαντιστές δεν έχουν καμία σχέση με το Ισλάμ, το οποίο αποκαλούν θρησκεία ειρήνης, ανοχής και αγάπης, όμως η πραγματικότητα είναι εκ διαμέτρου αντίθετη.

Επί 1.400 και πλέον χρόνια διαπράττονται στο όνομα του Αλλάχ τα μεγαλύτερα εγκλήματα: ομαδικές σφαγές, γενοκτονίες, σταυρώσεις, αποκεφαλισμοί, βιασμοί βρεφών, κτηνοβασίες…

Ενδεικτικά, παρατίθενται 10 σημεία που αποδεικνύουν ότι το Ισλάμ ΔΕΝ έχει καμία σχέση με την αγάπη και την ειρήνη.

1) Τα τελευταία δέκα χρόνια διαπράχθηκαν στο όνομα του Αλλάχ 18.000 φονικές τρομοκρατικές επιθέσεις.

2) Ο Μωάμεθ, ο προφήτης του Ισλάμ, σκότωσε χιλιάδες ανθρώπους επειδή «πρόσβαλαν» ή επέκριναν τη θρησκεία του. Οι μουσουλμάνοι οφείλουν να μιμηθούν το παράδειγμα του Μωάμεθ.

3) Σε πολλά εδάφια του Κορανίου αναφέρεται ότι ο Μωάμεθ «διατάχθηκε από τον Αλλάχ να πολεμάει εναντίον ανδρών, μέχρι αυτοί να αναγνωρίσουν ότι δεν υπάρχει άλλος Θεός από τον Αλλάχ και ότι ο Μωάμεθ είναι ο αγγελιοφόρος του». Τα τελευταία εννέα χρόνια της ζωής του εξαπέλυσε τουλάχιστον 65 πολέμους γι” αυτό το σκοπό. Ο Μωάμεθ κινητοποιούσε τους στρατιώτες τους, τάζοντάς τους ως αντάλλαγμα λάφυρα, σεξ και έναν γεμάτο λαγνεία και απληστία παράδεισο. Αποκεφάλισε ομήρους, υποδούλωσε παιδιά και βίασε γυναίκες που αιχμαλωτίστηκαν στους πολέμους.

4) Μετά το θάνατο του Μωάμεθ, όσοι βρίσκονταν γύρω του, επιδόθηκαν σε έναν ανελέητο «εμφύλιο» πόλεμο. Η αγαπημένη του κόρη, Φάτιμα, απέβαλε το εγγόνι του, όταν ο δεύτερος Χαλίφης Ουμάρ Α” της έσπασε τα πλευρά.  Ο σύζυγός της Αλί, τέταρτος χαλίφης, πολέμησε εναντίον της Αΐσα, της αγαπημένης συζύγου του Μωάμεθ. Τρεις από τους τέσσερις πρώτους χαλίφηδες δολοφονήθηκαν.

Μέσα σε 50 μόλις χρόνια από το θάνατο του Μωάμεθ, ακόμη και η Κάαμπα ερειπώθηκε εξαιτίας του εμφυλίου πολέμου μεταξύ των ακολούθων του.

5) Ο Μωάμεθ υποχρέωσε τους μουσουλμάνους να πολεμούν τους αλλόθρησκους και να τους εξισλαμίζουν. Τις πρώτες δεκαετίες μετά το θάνατό του, οι σύντροφοί του κατέκτησαν εδάφη που ανήκαν σε Χριστιανούς, Ινδουιστές, Εβραίους και Βουδιστές. Μόλις 25 χρόνια μετά το θάνατό του, οι μουσουλμανικές στρατιές είχαν καταλάβει εδάφη και πληθυσμούς σε περισσότερες από 28 σύγχρονες χώρες εκτός της Σαουδικής Αραβίας.

6) Έκτοτε και επί 1.400 χρόνια οι μουσουλμάνοι συνεχίζουν τη τζιχάντ, σκοτώνοντας αλλόθρησκους. Από τότε δεν έχει περάσει ούτε μέρα που οι μουσουλμάνοι να μην εκτέλεσαν ή να μην έσφαξαν κάποιον στο όνομα του Αλλάχ. Καμία άλλη θρησκεία δεν έχει διεξάγει έναν τέτοιο πόλεμο.

7) Το Ισλάμ είναι η μόνη θρησκεία που απειλεί με θάνατο όποιον πιστό του αποστατήσει.

8) Το Ισλάμ διδάσκει ότι οι μη μουσουλμάνοι είναι υπάνθρωποι. Ο Μωάμεθ είπε ότι οι μουσουλμάνοι που έχουν διαπράξει φόνο μπορούν να καταδικαστούν σε θάνατο. Αλλά ένας μουσουλμάνος δεν μπορεί να καταδικαστεί σε θάνατο εάν έχει σκοτώσει αλλόθρησκο.

9) Το Κοράνι ποτέ δεν μιλά για την αγάπη του Αλλάχ για τους μη-μουσουλμάνους, αντιθέτως μιλά για τη σκληρότητά του και το μίσος του εναντίον των αλλόθρησκων περισσότερες από 500 φορές.

10) «Allahu Akbar! Allahu Akbar! Allahu Akbar!»…Αυτά ήταν τα τελευταία λόγια που ακούστηκαν στο πιλοτήριο της πτήσης 93 που έπεσε πάνω στους Δίδυμους Πύργους…Αυτά είναι τα λόγια που κραυγάζουν οι τζιχαντιστές σφαγείς…

πηγή 

Όλοι μαζί κάτω από τις ομπρέλες. Κουράγιο σε όσους έπαθαν

Παιδιά ζωγραφιστά

Παιδικά πρόσωπα που έγιναν έργα τέχνης.

 1540, Πορτρέτο κοριτσιού του Lucas Cranach, που εκτίθεται στο Μουσείο του Λούβρου. Πιθανολογείται πως πρόκειται για την Μαργαρίτα, κόρη του Μαρτίνου Λούθηρου.

 Η Bia, νόθο τέκνο του Cosimo de Medici, Δούκα του Μιλάνου. Το κορίτσι πέθανε το 1542, την ίδια χρονιά που πόζαρε για το πορτρέτο της, σε ηλικία πέντε ετών. Πίνακας του Agnolo Bronzino, έκθεμα στη Galleria degli Uffizi στη Φλωρεντία.

Παιδί που κοιμάται, του Friedrich von Amerling, 1836

 1635, Jacob Jordaens (ιδιωτική συλλογή). Απεικονίζεται η κόρη του, Anna Catharina.



Αγόρι που ζεσταίνει τα χέρια του στο μαγκάλι,1656 περίπου.Έργο του Δανού Brenhard Keil, Ακαδημία Εικαστικών Τεχνών, Βιέννη.

Las Meninas, λεπτομέρεια από τον πίνακα "Η οικογένεια του Φιλίππου Δ'" του Velazquez. Έργο του 1656 Μουσείο del Prado, Μαδρίτη.

Petronella Elias, η εννιάχρονη κόρη του μεγαλεμπόρου Joost Elias και συγγενής εξ αγχιστείας του ζωγράφου Ferdinand Bol. Έργο του 1657, που εκτίθεται στο Metropolitan Museum of Art, στη Νέα Υόρκη.

"Αγόρι με σκύλο", έργο του Bartolome Esteban Murillo, ζωγραφισμένο to 1660, εποχή που η πανώλη ρημάζει την πατρίδα του, τη Σεβίλλη. Βρίσκεται στο Hermitage, St. Petersburg.

Έργο του ίδιου, δεκαπέντε χρόνια αργότερα, "το κορίτσι που πουλά φρούτα", εκτίθεται στην Πινακοθήκη Alte του Μονάχου.

Τα παιδιά του Δούκα De Boullion. Έργο του 1756 από τον Francois Drouais. Ιδιωτική συλλογή.

Τέσσερα παιδιά που υποδύονται τον Μάκβεθ και τρεις μάγισσες. Πίνακας του John Westbrocke Chandler, 1787. Ιδιωτική συλλογή.

Κορίτσι με λουλούδια του Sir Henry Raenburn (Σκωτία, 1798), στο Μουσείο του Λούβρου.

 Έργο του Goya, που απεικονίζει τον αγαπημένο του εγγονό Mariano το 1812. Ανήκει στη συλλογή του Δούκα de Albuequerque στη Μαδρίτη.

 Τα τσιγγανόπουλα του August Von Pettenkofen, 1855. Εκτίθεται στο Hermitage, St. Petersburg.
πηγή 

Της γης οι κολασμένοι

 

Γράφει ο Γιώργος Μαλούχος

1917. Ρωσία. Το πρώτο Συμβούλιο των Επιτρόπων του Λαού με πρόεδρο τον Λένιν και μέλη, μεταξύ άλλων, τον Τρότσκι και τον Στάλιν, σχηματίζεται στις 25 Οκτωβρίου με απόφαση να πάρει στα χέρια του την εξουσία στην αχανή χώρα, όπως και τελικά έγινε μετά από σειρά άγριων συγκρούσεων, οι οποίες οδήγησαν στη γέννηση της πάλαι ποτέ ΕΣΣΔ.

Η χώρα βρέθηκε στο επίκεντρο των διεθνών εξελίξεων, ιδίως από τον Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο μέχρι την αυτοδιάλυσή της στις αρχές της δεκαετίας του 1990. Εκτοτε έχει περάσει ένα τέταρτο του αιώνος και, από όλα αυτά που κάποτε κατατρόμαζαν τον ελεύθερο κόσμο, δεν έχει μείνει πια τίποτα. Το μόνο που μπορεί να βρει κανείς από το παλιό σοβιετικό μπλοκ στην Ευρώπη είναι τα πλατιά καπέλα και τα παράσημα στα μαγαζιά που πουλούν παντός είδους αναμνηστικά – ούτε καν στο Βερολίνο, εκεί που χτυπούσε η καρδιά του Ψυχρού Πολέμου δεν μπορείς πια να καταλάβεις τι βρισκόταν που: που ήταν το τείχος, πώς ήταν χωρισμένη η πόλη, τι είχε συμβεί από το ’45 μέχρι το ΄61 και, στη συνέχεια, μέχρι το ’89.

Οσο κι αν μας φαίνεται αδιανόητο, δεν υπάρχει καμία αμφιβολία ότι ανάμεσα στους ευρωπαίους με ηλικία μικρότερη από τα 25-30 έτη μόνον μία μικρή μειοψηφία γνωρίζει σήμερα κάτι για όλα αυτά – σε διάφορες χώρες μάλιστα, της Γερμανίας περιλαμβανομένης, έχει μετρηθεί και έχει βρεθεί απογοητευτικά μικρή.

Η γενιά που τώρα ξεκινά να μπαίνει στον επαγγελματικό και τον επιστημονικό στίβο είναι πια πολύ μακριά από όσα διαμόρφωσαν τον μεταπολεμικό κόσμο. Απλά, δεν τα ξέρουν. Και, φυσικά, δεν ενδιαφέρονται.

Το πιο παράδοξο όμως είναι ότι, παρά το γεγονός ότι αυτή η άγνοια κυριαρχεί σήμερα στο μέλλον της Ευρώπης, την ίδια στιγμή, τα αιτήματα που κάποτε ήταν η βάση των σοσιαλιστικών ιδεών γίνονται κάθε μέρα όλο και πιο επίκαιρα.

Το μεταπολεμικό κοινωνικό κράτος που κυριάρχησε στη δυτική Ευρώπη του δεύτερου μισού του 20ου αιώνα για να χάσει δραματικά έδαφος από τα μέσα της δεκαετίας του 1990 μέχρι σήμερα ήταν σε πολύ μεγάλο βαθμό προιόν μιας πολιτικής που φοβόταν τον κουμμουνισμό.

Κακά τα ψέματα: μπορεί οι ανατολικοευρωπαίοι να πλήρωσαν πολύ ακριβά τα κόκκινα καθεστώτα που τους τυράννησαν, όμως, οι δυτικοευρωπαίοι ήταν εκείνοι που τα εξαργύρωσαν με πολιτικές που διαμορφώθηκαν ακριβώς έτσι ώστε να αρθούν στη δύση οι κίνδυνοι από την όποια «γοητεία» ασκούσε ο κουμμουνισμός της «διπλανής πόρτας» σε λαικά στρώματα που ψήφιζαν με ελεύθερο τρόπο.

Όλα αυτά, η ιστορία τα σάρωσε μετά τα τέλη της δεκαετίας του ΄80: η πτώση του Τείχους, η επανένωση της Γερμανίας, η έλευση, μετά, του κοινού νομίσματος και, τελικά, η γερμανική Ευρώπη αυτού του νομίσματος, η οποία έχει γίνει ήδη τόσο απεχθής, ώστε η Πολωνία, μετά τη Βουλγαρία, έγινε προχθές η δεύτερη χώρα η οποία στρίβει την πλάτη στο ευρώ με την έκφραση πολύ μεγάλης πλειοψηφίας των πολιτών της. Οσο για τις ίδιες τις χώρες της ευρωζώνης, σε πολλές από αυτές, η πολιτική των άκρων, ιδίως της εθνικιστικής ακροδεξιάς, θριαμβεύει στα εκλογικά σώματα. Το γιατί, το ζούμε όλοι, την ώρα που η Ευρωπαική ιδέα υποχωρεί διαρκώς παντού όπου πληθαίνουν της γης οι κολασμένοι…

πηγή 

Βόρεια Κορέα: Φωτογραφίες από την καθημερινότητα της χώρας

Επί μια εβδομάδα το συνεργείο του Assosiated Press πήρε ειδική άδεια από το καθεστώς της Βόρειας Κορέας να τραβήξει φωτογραφίες από την καθημερινότητα της χώρας.

Με μια βασική προϋπόθεση: να μην κάνει τίποτα περισσότερο απ' ό,τι επιτάσσουν οι Αρχές της χώρας.

Τους απαγορεύτηκε να φύγουν εκτός της προδιαγεγραμμένης πορείας και να συνομιλήσουν με ανθρώπους.

Ακόμα και έτσι, όμως, ο φωτογραφικός φακός κατέγραψε μια χώρα υπανάπτυκτη, που ζει ακόμα στη γεωργική περίοδο της οικονομίας.

Με παιδιά να εργάζονται, με ανθρώπους να ζουν κάτω από το καθεστώς του φόβου και της λογοκρισίας, σε μια χώρα που πάνω της υπάρχει η μπότα του ΚιμΓιονγκ Ουν.

 

 

πηγή

Ο Γιώργος ανακοίνωσε την επιστροφή του...

Ο άνθρωπος που έδωσε τη χώρα στα χέρια των αρπακτικών, αυτός που έπαιξε το πιο άσχημο παιχνίδι στην νεώτερη ιστορία κατά της χώρας, επιστρέφει.

Σε μια κακοστημένη φιέστα μίλησε με περίσσιο θράσος αγνοώντας τους Έλληνες πολίτες οι οποίοι στενάζουν υπό το βάρος των πιο σκληρών και άδικων μέτρων που έχουν επιβληθεί ποτέ στην χώρα και για τα οποία ο ίδιος φέρει τη μεγαλύτερη ευθύνη.

Ο λόγος για τον ΓΑΠ ο οποίος κατά την ομιλία του σήμερα στο Ηράκλειο ανακοίνωσε εμμέσως πλην σαφώς ότι επιστρέφει στον τόπο του εγκλήματος.

Αυτός ο άνθρωπος λοιπόν που έφερε στην Ελλάδα τοκογλύφους, κερδοσκόπους και κάθε λογής λαμόγιο, αυτός που υποθήκευσε το μέλλον των Ελλήνων, και συνέβαλε τα μέγιστα στο ξεπούλημά της έχει το θράσος να υπερηφανεύεται για την προδοσία και να συνεχίζει στο ίδιο βιολί, προαναγγέλλοντας μάλιστα την επιστροφή του.

Διαβάστε τι είπε και προσπαθήστε να κρατήσετε την ψυχραιμία σας:

- «Αναζητάμε μια νέα αρχή. Θα υπηρετήσω αυτή την προσδοκία, όσο πιο σωστά και όσο πιο ενωτικά μπορώ έχοντας συναίσθηση της ευθύνης που μου αναλογεί.»

- Τί θα έκαναν το 2010 αυτοί που σήμερα πνίγονται σε μια κουταλιά νερό; Ούτε μια ώρα δεν θα άντεχαν». Συνεχίζοντας διερωτήθηκε «που είναι σήμερα αυτοί που έλεγαν ότι φουσκώσαμε το έλλειμμα, που είναι αυτοί που έλεγαν πως θα μας έδιναν δεκάδες δισ.».

- «Δεν μας δάνειζαν ούτε κάλπικη λίρα χωρίς ληστρικά επιτόκια. Τώρα αντιλαμβάνονται τί σήμαινε να παλεύουμε για τα αυτονόητα απέναντι σε μια συντηρητική Ευρώπη που ήθελε να μας τιμωρήσει. Ίσως αντιλαμβάνονταν που θα ήταν η Ελλάδα μετά από μια χρεοκοπία. Αυτοί που έσκιζαν το μνημόνιο στα λόγια, έμειναν σ΄ αυτά».

- «Με εθνική συναίνεση το 2011 και με το δημοψήφισμα που είχα προτείνει θα είχαμε περάσει σήμερα τον κάβο. όταν κάποια στιγμή διαβούμε το κάβο, αυτό θα οφείλεται στις θυσίες των Ελλήνων και σ΄ αυτό το κίνημα μας που δεν το έβαλε στα ποδιά λέγοντας πως έκανε το χρέος προς την πατρίδα αν και μερικοί στο κίνημα μας ντρέπονται και δυσκολεύονται να το αναγνωρίσουν, ντρέπονται να το υπερασπιστούν, να το αναγνωρίσουν»

- «Πράγματι ανησυχώ. Ελάχιστοι αποφασίζουν, ουδείς ενημερώνει. Το ζητούμενο είναι η στοιχειώδης εθνική συνεννόηση για να πάμε μπροστά. Ο δρόμος των αξιών μας, ο δρόμος των αρχών μας, μας καλεί και πάλι. Στο κάλεσμα αυτό, ξανά μαζί, πάμε»...

Τι μπορεί, άραγε, να σχολιάσει κανείς;
Ο άνθρωπος που θα έπρεπε να βρίσκεται ήδη στη φυλακή, επανέρχεται για να μας... σώσει!
Και, το ζητούμενο δεν βρίσκεται στην επάνοδο του Γιώργου Παπανδρέου, αλλά στο πόσοι θα τρέξουν να σταθούν στο πλάι του για να τον στηρίξουν στο νέο του εγχείρημα - απόπειρα να κυβερνήσει την χώρα! 
πηγή