Άνθος του Γιαλού

Χριστουγεννιάτικο διήγημα του Αλέξανδρου Παπαδιαμάντη (1851-1911). Δημοσιεύτηκε στις 24 Δεκεμβρίου 1906 στην εφημερίδα Εστία.

 

    Eπὶ πολλὰς νύκτας κατά συνέχειαν έβλεπεν ο Μάνος του Κορωνιού, εκεί όπου έδενε την βάρκαν του κάθε βράδυ, κοντά στα Κοτρώνια του ανατολικού γιαλού, ανάμεσα εις δυο υψηλούς βράχους και κάτω από ένα παλαιόν ερημόσπιτον κατηρειπωμένον, - εκεῖ έστρωνε συνήθως την κάπαν επάνω στην πλώρην της βάρκας, κι᾿ εκοιμάτο χορευτὸν καὶ νανουρισμένον ύπνον, τρεις σπιθαμές υψηλότερ᾿ από το κύμα, θεωρών τα άστρα, και μελετών την Πούλιαν καὶ όλα τα μυστήρια του ουρανού - έβλεπε, λέγω, ανοικτὰ εις το πέλαγος, έξω από τα δυο ανθισμένα νησάκια, τα φυλάττοντα ως σκοποί το στόμιον του λιμένος, εν μελαγχολικὸν φῶς - κανδήλι, φανόν, λαμπάδα, ή άστρον πεσμένον - να τρεμοφέγγῃ, εκεί μακράν, εις το βάθος της μελανωμένης εικόνος, επιπολής εις το κύμα, και να στέκη επί ώρας, φαινόμενον ως να έπλεε, και μένον ακίνητον.
    Ο Μάνος του Κορωνιοῦ, λεμβούχος ψαράς, ήτον αδύνατος στα μυαλὰ όπως και πας θνητός. Αρκετὸν ήτο ήδη οπού έδενε την βάρκαν του κάθε βράδυ εκεί, δίπλα εις τους δυο μαυρισμένους βράχους, κάτω από το ερημόσπιτον εκείνο, τ᾿ ολόρθον άψυχον φάντασμα, το οποίον είχε την φήμην, ότι ήτο στοιχειωμένον. Εκαλεῖτο κοινώς «της Λουλούδως τὸ Καλύβι». Διατί; Κανεὶς δεν ήξευρεν. Ή, αν υπήρχον ολίγα γραίδια «λαδικά», ή και δυο τρεις γέροι, γνωρίζοντες τας παλαιάς ιστορίας του τόπου, ο Μάνος δεν έτυχεν ευκαιρίας να τους ερωτήση.
    Έβλεπε, βραδιές τώρα, το παράδοξον εκεῖνο μεμακρυσμένον φως να τρέμη και να φέγγη εκεί εις το πέλαγος, ενώ ήξευρεν, ότι δεν ήτο εκεί κανεὶς φάρος. Η Κυβέρνησις δεν είχε φροντίσει δι᾿ αυτὰ τα πράγματα εις τα μικρά μέρη, τα μη έχοντα ισχυρούς βουλευτάς.
    Τι, λοιπόν, ήτο το φως εκείνο; Ησθάνετο επιθυμίαν, επειδὴ σχεδὸν καθημερινώς επέρνα με την βάρκα του από εκείνο το πέραμα, ανάμεσα εις τα δυο χλοερὰ νησάκια, και δεν έβλεπε κανὲν ίχνος εκεί την ημέραν, το οποίον να εξηγή την παρουσίαν του φωτὸς την νύκτα, να πλεύση τα μεσάνυχτα, διακόπτων τον μακάριον ύπνον του, και τους ρεμβασμούς του προς τ᾿ άστρα και την Πούλιαν, να φθάση έως εκεῖ, να ιδή τι είναι, και, εν ανάγκῃ, να το κυνηγήση το μυστηριώδες εκείνο φέγγος. Όθεν ο Μάνος, επειδή ήτο ασθενής άνθρωπος, καθὼς είπομεν, νέος εἰκοσαετής, εκάλεσεν επίκουρον και τον Γιαλήν τῆς Φαφάνας, δέκα έτη μεγαλύτερον του, αφού του διηγήθη τὸ νυκτερινὸν όραμά του, δια να του κάμη συντροφιὰν εις την ασυνήθη εκδρομήν.
Αλλαγή κεφαλαίου μία λευκή σειρά
    Eπήγαν μίαν νύκτα, όταν η σελήνη ήτο εννέα ημερών, κι᾿ έμελλε να δύση περί την μίαν μετά τα μεσάνυχτα. Το φως εφαίνετο εκεί, ακίνητον ως καρφωμένον, ενώ ο πύρινος κολοβὸς δίσκος κατέβαινεν ήρεμα προς δυσμάς κι᾿ έμελλε να κρυφθή οπίσω του βουνού. ΄Οσον έπλεαν αυτοί με την βάρκαν, τόσον τούς έφευγε, χωρίς να κινήται οφθαλμοφανώς, ο μυστηριώδης πυρσός. Έβαλαν δύναμιν εις τα κουπιά, «εξεπλατίσθηκαν». Το φως εμακρύνετο, εφαίνετο απώτερον ολονέν. Ήτο άφθαστον. Τέλος έγινεν άφαντον από τους οφθαλμούς των.
    Ο Μάνος, μαζί με τον Φαφάναν, έκαμαν πολλοὺς σταυρούς. Αντήλλαξαν ολίγας λέξεις:
    - Δεν είναι φανάρι, δεν είναι καίκι, όχι.
    - Και τι είναι;
    - Είναι...
    Ο Γιαλής της Φαφάνας δεν ήξευρε τι να είπῃ.
    Την νύκτα της τρίτης ημέρας, και πάλιν δυο ή τρεις ημέρας μετ᾿ αυτήν, οι δυο ναυτίλοι επεχείρησαν εκ νέου την εκδρομήν. Πάντοτε έβλεπαν την μυστηριώδη λάμψιν να χορεύη εις τα κύματα. Είτα, όσον επλησίαζαν αυτοί, τόσον το όραμα έφευγε. Και τέλος εγίνετο άφαντον. Τι άρα ήτο;
    Εiς μόνον γείτων είχε παρατηρήσει τας επανειλημμένας νυκτερινὰς εκδρομὰς των δυο φίλων με την βάρκαν. Ο Λίμπος ο Κόκοϊας, άνθρωπος πενηντάρης, είχε διαβάσει πολλά παλαιά βιβλία με τα ολίγα κολλυβογράμματα που ήξευρε, και είχεν ομιλήσει με πολλάς γραίας σοφάς, αίτινες υπῆρξαν το πάλαι. Εκάθητο όλην την νύκτα, αγρυπνών, σιμὰ εις το παράθυρόν του, βλέπων προς την θάλασσαν, και πότε εδιάβαζε τα βιβλία του, πότε ερρέμβαζε προς τα άστρα και προς τα κύματα. Η καλύβη του, όπου έρημος και μόνος εκατοικούσεν, έκειτο ολίγους βράχους παραπέρα απὸ το σπίτι της Λουλούδως, όπου έδενε την βάρκαν του ο Μάνος, ανάμεσα εις το σπίτι της Βάσως του Ραγιά και της Γκαβαλογίνας.
    Μίαν νύκτα, ο Κορωνιὸς και ο εγγονὸς της Φαφάνας ητοιμάζοντο να λύσουν την βάρκαν, και να κωπηλατήσουν, τετάρτην φοράν, δια να κυνηγήσουν το ασύλληπτον θήραμά των.
    Ο Λίμπος ο Κόκοϊας τους είδεν, εξήλθεν απὸ την καλύβην του, φορών άσπρον σκούφον και ράσον μακρύ, όπως εσυνήθιζε κατ᾿ οίκον, επήδησε δυο τρεις βράχους προς τα εκεί, κι᾿ έφθασε παραπάνω απὸ το μέρος, όπου ευρίσκοντο οι δυο φίλοι.
    - Για που, αν θέλη ο Θεός, παιδιά; τους εφώναξεν. Είναι βραδιὲς τώρα που τρέχετε έξω απὸ το λιμάνι, χωρὶς να γιαλεύετε, χωρὶς να πυροφανίζετε - καὶ τὰ ψάρια σας δεν τα είδαμε. Μήπως σας ωνείρεψε καὶ σκάφτετε πουθενά, για να βρήτε τίποτα θησαυρό;
    Ο Μάνος παρεκάλεσε τον Κόκοϊαν να κατεβή παρακάτω και να ομιλή σιγανώτερα. Είτα δεν εδίστασε να του διηγηθη το όραμά του.
    Ο Λίμπος ήκουσε μετά προσοχῆς. Είτα εγέλασε:
    - Αμ᾿ που να τα ξέρετε αυτὰ εσεῖς, οι νέοι, είπε, σείων σφοδρώς την κεφαλήν. Τον παλαιὸν καιρὸν τέτοια πράματα, σαν αυτὸ που είδες, Μάνο, τα έβλεπαν όσοι ήταν καθαροί, τώρα τα βλέπουν μόνο οι ελαφροΐσκιωτοι. Εγὼ δε βλέπω τίποτα!.. Το ίδιο κι ο Γιαλὴς βλέπει αυτὸ που λες πως βλέπεις;
    Ο Γιαλὴς ηναγκάσθη με συστολὴν κατωτέραν της ηλικίας του να ομολογήση, ότι δεν έβλεπε το φως, περὶ ου ο λόγος, αλλ᾿ επείθετο εις την διαβεβαίωσιν του Μάνου, όστις έλεγεν ότι το βλέπει.
    Ο Κόκοϊας, ήρχισε τότε να διηγήται:
    «- Ακοῦστε να σας πω, παιδιά. Εγὼ που με βλέπετε, έφθασα τη γριά-Κοεράνω του Ραγιά, τὴν μαννοὺ αυτής της Βάσως της γειτόνισσας, καθὼς καὶ τὴ μάννα της Γκαβαλογίνας, ακόμα κι άλλες γριές. Μου είχαν διηγηθή πολλὰ πρωτινά, παλαιϊκὰ πράματα, καθὼς κι αυτὸ που θα σας πω τώρα:
    »Βλέπετε αυτὸ το χάλασμα, τὸ Καλύβι τῆς Λουλούδως, που λένε πως είναι στοιχειωμένο; Εδῶ τον παλαιὸν καιρὸ εκατοικούσε μιὰ κόρη, η Λουλούδω, οπού την είχαν ονοματίσει για την εμορφιά της, - έλαμπε ο ήλιος, έλαμπε κι αυτὴ - μαζὶ με τον πατέρα της τον γερό-Θεριὰ (ελληνικὰ τὸν ἔλεγαν Θηρέα), όπου εκυνηγούσε όλους τους Δράκους και τα Στοιχειά, με την ασημένια σαγίτα καὶ με φαρμακωμένα βέλη.Ένα Βασιλόπουλο απὸ τα ξένα την αγάπησε την όμορφη Λουλούδω. Της έδωκε το δαχτυλίδι του, κ᾿ εκίνησε να πάη στο σεφέρι και της έταξε με όρκον ότι, άμα νικήση τους βαρβάρους, την ημέρα που θα γεννηθή ο Χριστός, θα έρθη να την στεφανωθή.
    »Επῆγε το Βασιλόπουλο. Έμεινεν η Λουλούδω, ρίχνοντας τα δάκρυά της στο κύμα, στον αέρα στέλνοντας τους αναστεναγμούς της, και την προσευχὴ στα ουράνια, να βγή νικητὴς το Βασιλόπουλο, να έρθη η μέρα που θα γεννηθή ο Χριστός, να γυρίση ο σαστικός της, νὰ τὴν στεφανωθῆ.
    »Έφθασε η μέρα που ο Χριστὸς γεννᾶται. Η Παναγία με αστραφτερὸ πρόσωπο, χωρὶς πόνο, χωρὶς βοήθεια, γέννησε το Βρέφος μες στη Σπηλιά, το εσήκωσε, το εσπαργάνωσε με χαρά, και το ῾βαλε στο παχνί, για να το κοιμίση. Ένα βοϊδάκι κ᾿ ένα γαϊδουράκι εσίμωσαν τα χνώτα τους στο παχνὶ κ᾿ εφυσούσαν μαλακὰ να ζεστάνουν το θεῖο Βρέφος. Να, τώρα θα ῾ρθη το Βασιλόπουλο, να πάρη τὴν Λουλούδω!
    »Ήρθαν οι βοσκοί, δυο γέροι με μακριὰ ασπρα μαλλιά, με τις μαγκούρες τους, ένα βοσκόπουλο με τη φλογέρα του, θαμπωμένοι, ξαφνιασμένοι, κ᾿ έπεσαν κ᾿ επροσκύνησαν το θεῖο Βρέφος. Είχαν ιδεί τον Άγγελον αστραπόμορφον, με χρυσογάλανα λευκὰ φτερά, είχαν ακούσει τ᾿ αγγελούδια που έψαλλαν: Δόξα εν υφίστοις Θεώ! Έμειναν γονατιστοί, μ᾿ εκστατικὰ μάτια, κάτω απὸ το παχνί, πολλὴν ώρα, κ᾿ ελάτρευαν αχόρταγα το θάμα το ουράνιο. Να! τώρα θα ῾ρθη το Βασιλόπουλο, να πάρη την Λουλούδω!
    »Έφτασαν κι᾿ οι τρεις Μάγοι, καβάλα στις καμήλες τους. Είχαν χρυσὲς μίτρες στο κεφάλι, κι᾿ εφορούσαν μακριὲς γούνες με πορφύρα κατακόκκινη. Και τ᾿ αστεράκι, ένα λαμπρὸ χρυσὸ αστέρι, εχαμήλωσε κι᾿ εκάθισε στη σκεπὴ της Σπηλιάς, κι έλαμπε με γλυκὸ ουράνιο φως, που παραμέριζε της νύχτας το σκοτάδι. Οι τρεις βασιλικοὶ γέροι ξεπέζεψαν απ᾿ τις καμήλες τους, εμπήκαν στο Σπήλαιο, κι᾿ έπεσαν κι᾿ επροσκύνησαν το Παιδί. Άνοιξαν τα πλούσια τα δισάκια τους, κι᾿ επρόσφεραν δῶρα: χρυσὸν καὶ λίβανον καὶ σμύρναν. Να! τώρα θα ῾ρθη το Βασιλόπουλο, να πάρη τὴν Λουλούδω!
    »Πέρασαν τα Χριστούγεννα, τελειώθηκε το μυστήριο, έγινε η σωτηρία, και το Βασιλόπουλο δεν ήρθε να πάρη την Λουλούδω! Οι βάρβαροι είχαν πάρει σκλάβο το Βασιλόπουλο. Το φουσάτο του είχε νικήσει στην αρχή, τα φλάμπουρά του είχαν κυριέψει με αλαλαγμὸ τα κάστρα των βαρβάρων. Το Βασιλόπουλο είχε χυμήξει με ακράτητην ορμή, απάνω στο μούστωμα και στη μέθη της νίκης. Οι βάρβαροι με δόλο τον είχαν αιχμαλωτίσει!
    »Τα δάκρυα της κόρης επίκραναν το κύμα τ᾿ αρμυρό, οι αναστεναγμοί της εδιαλύθηκαν στον αέρα, κι᾿ η προσευχή της έπεσε πίσω στη γῆ, χωρὶς να φθάση στο θρόνο του Μεγαλοδύναμου. Ένα λουλουδάκι αόρατο, μοσχομυρισμένο, φύτρωσε ανάμεσα στους δυὸ αυτοὺς βράχους, οπού το λεν Ανθὸς του Γιαλού, αλλὰ μάτι δεν το βλέπει. Και το Βασιλόπουλο, που είχε πέσει στα χέρια των βαρβάρων, επαρακάλεσε να γίνῃ Σπίθα, φωτιὰ του πελάγους, για να φτάση εγκαίρως, ως την ημέρα που γεννάται ο Χριστός, να φυλάξη τον όρκο του, που είχε δώσει στη Λουλούδω.
    »Μερικοὶ λένε, πως το Άνθος του Γιαλοῦ έγινε ανθός, αφρὸς τοῦ κύματος. Κι᾿ η Σπίθα εκείνη, η φωτιὰ του πελάγου που είδες, Μάνο, είναι η ψυχὴ του Βασιλόπουλου, που έλιωνε, σβήσθηκε στα σίδερα της σκλαβιάς, και κανεὶς δεν την βλέπει πια, παρά μόνον όσοι ήταν καθαροί τον παλαιόν καιρόν, και οι ελαφροΐσκιωτοι στα χρόνια μας».

πηγή

Επίσκεψη Μητροπολίτη Αιτωλίας και Ακαρνανίας στο νοσοκομείο Μεσολογγίου(ΦΩΤΟ)

Ο Σεβασμιότατος Μητροπολίτης Αιτωλίας και Ακαρνανίας κ.κ.Κοσμάς επισκέφτηκε το Γενικό νοσοκομείο Μεσολογγίου προκειμένου να ανταλλάξει ευχές με το προσωπικό και τους ασθενείς.

Ο Σεβασμιότατος επισκέφθηκε όλα τα τμήματα του νοσοκομείου και είχε την ευκαιρία να συνομιλήσει με ασθενείς και τους συνοδούς τους.Τους ευχήθηκε ταχεία ανάρρωση και σύντομα να γιορτάσουν μαζί με τα αγαπημένα τους πρόσωπα τις άγιες τούτες μέρες.

Σε όλους τους θαλάμους και τα τμήματα του νοσοκομείου μικροί και μεγάλοι έψαλαν Χριστουγεννιάτικους ύμνους προσφέροντας γλυκίσματα και Εκκλησιαστικά ημερολόγια σε νοσηλευόμενους αλλά και στο προσωπικό.

Ο Σεβασμιότατος εξέφρασε τις ευχαριστίες του στο εφημερεύων ιατρικό και νοσηλευτικό προσωπικό του νοσοκομείου για την προσφορά τους στους νοσηλευόμενους και ευχόταν να έχουν δύναμη και κουράγιο στο δύσκολο και απαιτητικό έργο τους .

Το σύμφωνο συμβίωσης, η ομοφυλοφιλία, το κράτος και η Ορθόδοξη Εκκλησία

Παγκρήτιος Σύνδεσμος Θεολόγων

 
Ως εκπαιδευτικοί, θεολόγοι, ορθόδοξοι χριστιανοί και Έλληνες πολίτες, παρακολουθούμε με ανησυχία τα τελευταία χρόνια τον ηθικό αποπροσανατολισμό της κοινωνίας μας.

Η ανθρώπινη επικοινωνία γίνεται πλέον μέσω κινητών τηλεφώνων και σελίδων κοινωνικής δικτύωσης· οι εξοντωτικοί ρυθμοί και οι συνθήκες εργασίας αποξενώνουν τα μέλη των οικογενειών· η νέα γενιά διασκεδάζει με κινηματογραφικές και τηλεοπτικές παραγωγές, μουσική και ηλεκτρονικά παιχνίδια, που προάγουν τη βία και την παράνοια, όταν δεν εξοικειώνουν με τη μαύρη μαγεία και το σατανισμό... Ο θεσμός του γάμου έχει διασυρθεί, οι ελεύθερες και εφήμερες σεξουαλικές σχέσεις διαφημίζονται σε βαθμό πλύσης εγκεφάλου, οι σύζυγοι τείνουν να υποκατασταθούν με "συντρόφους", που αποκτούν παιδιά και κατόπιν διαλύουν τον ερωτικό τους σύνδεσμο και συνδέονται με άλλους, με τους οποίους αποκτούν άλλα παιδιά κ.ο.κ.

Η κατάθλιψη, τα τροχαία ατυχήματα, οι εξαρτήσεις (πλέον και από την εικονική πραγματικότητα του κυβερνοχώρου) και ο καρκίνος (που η εξάπλωσή του φαίνεται να οφείλεται κατά βάσιν σε ανθρωπογενείς παράγοντες) συντρίβουν, εξουθενώνουν και τελικά εξολοθρεύουν τον άνθρωπο. Και όλα αυτά, χωρίς να συνυπολογίσουμε τα δυσβάστακτα οικονομικά μέτρα των τελευταίων ελληνικών κυβερνήσεων, την ανεργία και τη διαφαινόμενη παντοδυναμία των διεθνών εταιριών και των τραπεζών, μπροστά στις οποίες το κράτος μοιάζει να αδυνατεί ή - χειρότερα - να αρνείται να προστατεύσει τους πολίτες του. 

Το σύμφωνο συμβίωσης, που νομοθετήθηκε στη χώρα μας τα τελευταία χρόνια, ούτως ή άλλως αποδεικνύει ότι το ελληνικό κράτος δεν αποδίδει πλέον οποιαδήποτε αξία στο θεσμό της οικογένειας. Οι κύκλοι συμφερόντων, που ελέγχουν τη ζωή μας, δεν επιθυμούν ανθρώπους δεμένους με δεσμούς αγάπης σε υγιείς και ισορροπημένες οικογένειες, αλλά μονάδες, ανυπεράσπιστες και ανερμάτιστες. Η επέκταση του συμφώνου συμβίωσης στα ομόφυλα ζευγάρια απλώς συνιστά ένα βήμα παραπέρα στην αλλοτρίωση του ανθρώπινου προσώπου και της ανθρώπινης κοινωνίας, που μοιάζει πλέον όλο και περισσότερο με τα βιβλικά Σόδομα, όπου όχι μόνο υπήρχε ομοφυλοφιλία αλλά οι άνθρωποι είχαν διαφθαρεί τόσο πολύ ώστε να χάσουν κάθε σχέση με το Θεό και να στραφούν εναντίον του.

Σύμφωνα με τη χριστιανική διδασκαλία, η θεώρηση της ομοφυλοφιλίας ως "υγιούς" και "φυσιολογικής" ερωτικής επιλογής αποτελεί απάτη, με θύματα πρωτίστως τους ίδιους τους ομοφυλόφιλους αδελφούς μας και, κατ' επέκτασιν, όλους εκείνους που πιθανόν να εξωθηθούν στην ομοφυλοφιλία παραπλανημένοι από τη σχετική διαφήμιση. Η απάτη αυτή, κατά τη γνώμη μας, εξυπηρετεί μόνο τα συμφέροντα των αθέατων συσπειρώσεων που υποδουλώνουν και εκμεταλλεύονται τους ανθρώπους.

Η Ορθόδοξη Εκκλησία, όταν χαρακτηρίζει μια πράξη ή μια στάση ζωής ως αμαρτία και πάθος, δεν το κάνει για να καταδικάσει τον άνθρωπο, αλλά για να τον καλέσει να απελευθερωθεί από αυτό και να προστατεύσει τον εαυτό του από τις ολέθριες συνέπειες, που με βεβαιότητα θα του προκαλέσουν οι πράξεις και οι επιλογές του. Η Εκκλησία δεν είναι δικαστήριο, αλλά καταφύγιο, και οι άγιοι διδάσκαλοι του χριστιανισμού δεν είναι ηθικιστές κατήγοροι, αλλά σοφοί και στοργικοί θεραπευτές της ανθρώπινης ψυχής από τα τραύματα, που ο ίδιος ο άνθρωπος από αδυναμία προκαλεί στον εαυτό του.

Τούτο δεν αφορά μόνο στο πάθος της ομοφυλοφιλίας, αλλά σε όλα τα πάθη, από τα οποία υποφέρει ο καθένας μας και τα οποία μας κάνουν να πληγώνουμε τον εαυτό μας και τους άλλους.

Οι άνθρωποι δεν έχουμε μόνο πάθη και ελαττώματα, αλλά και αρετές. Ένας ομοφυλόφιλος δεν απορρίπτεται ως πρόσωπο· προειδοποιείται όμως με σεβασμό ότι οι επιλογές του τον απομακρύνουν από την αληθινή αγάπη και την αληθινή χαρά, πράγμα που συμβαίνει συχνά και στους ετεροφυλόφιλους εξαιτίας άλλων παθών και για άλλους λόγους. Κανείς μας δεν είναι αναμάρτητος, ούτε δικαστής των αδελφών του. Μόνο ο Ιησούς Χριστός είναι αναμάρτητος, ο Οποίος "δεν ήρθε για να κρίνει, αλλά για να σώσει τον κόσμο" (Ιω. 12, 47).

Ακόμη και εκείνοι που εξαπατούν και εκμεταλλεύονται τους ανθρώπους (δεν αναφερόμαστε στους ομοφυλόφιλους αυτή τη στιγμή) είναι προσκεκλημένοι από τον Ιησού Χριστό και την Εκκλησία, που Εκείνος ίδρυσε, να μετανοήσουν, αν θέλουν, και να σωθούν.

Υπό τις παρούσες συνθήκες της ηθικής και πνευματικής σύγχυσης και της ενορχηστρωμένης παραπληροφόρησης, που κυριαρχούν γύρω μας, θα πούμε μόνο τούτα:

Παρακαλούμε το ελληνικό κράτος, του οποίου είμαστε πολίτες και εκπαιδευτικοί λειτουργοί, να συμπεριφερθεί συνετά και να προστατεύσει τον άνθρωπο και την οικογένεια (λαμβάνοντας  πραγματικά μέτρα για την προάσπισή τους), αντί να τα υπονομεύει· ιδιαίτερα η θεσμοθέτηση της υιοθεσίας παιδιών ομόφυλα ζευγάρια (όσο κι αν τα αγαπούν) με θλίψη επισημαίνουμε ότι θα δυναμιτίσει την ψυχική ισορροπία ανυπεράσπιστων υπάρξεων.

Θέλουμε να πούμε στους ομοφυλόφιλους συνανθρώπους και κάθε άνθρωπο ότι η Εκκλησία είναι καταφύγιο για όλους. Η μετάνοια, η εξομολόγηση, η συμμετοχή στη Θεία Ευχαριστία είναι αυθεντικές προτάσεις ζωής. Όταν οι λανθασμένες επιλογές στη ζωή πληγώνουν, ο Χριστός και η Εκκλησία είναι η μόνη διέξοδος, ως η μόνη «οδός, αλήθεια και ζωή». Στην παραβολή του ασώτου υιού, η οποία είναι ένα από τα σημαντικότερα και ανθρωπιστικότερα κείμενα της παγκόσμιας γραμματείας, αντιδιαστέλλεται η αλλοτρίωση από την προσκόλληση σε φθαρτές και εφήμερες σχέσεις από τη συμμετοχή στο αιωνίως εόρτιο δείπνο της βασιλείας του Θεού.  Στο δείπνο αυτό όλοι είναι καλεσμένοι, ενώ η επιστροφή και η συμμετοχή κάθε ανθρώπου σε αυτό είναι γεγονός χαράς στον ουρανό και τη γη.

Με αγάπη Χριστού

Παγκρήτιος Σύνδεσμος Θεολόγων

Το Ευαγγέλιο της Ακολουθίας του Γάμου

Τό Εὐαγγελικό ἀνάγνωσμα τῆς Ἀκολουθίας τοῦ Γάμου. Ἑρμηνευτική προσέγγιση

Καραβιδόπουλος Ἰωάννης (Καθηγητής Πανεπιστημίου)

Ἡ Εὐαγγελική περικοπή πού διαβάζεται στό μυστήριο τοῦ γάμου εἶναι ἀπό τό κατά Ἰωάννην εὐαγγέλιο 2,1-11 (τό θαῦμα τῆς μεταβολῆς τοῦ νεροῦ σέ κρασί). Γιατί ἄραγε ἡ Ἐκκλησία διάλεξε αὐτήν τήν περικοπή, τή στιγμή πού τά Εὐαγγέλια μᾶς διασώζουν διάφορες συζητήσεις τοῦ Ἰησοῦ γιά τό γάμο, ἀκριβέστερα γιά τό ἀδιάλυτο τοῦ γάμου, ὅπως εἶναι π.χ. ἡ συζήτηση μέ τούς Φαρισαίους στό Μθ 19,1-12 (Μρ 10, 1-12), ὅπου ἔχουμε τήν ἀναφορά στό Γεν 2,24 «ἕνεκεν τούτου καταλήψει ἄνθρωπος τόν πατέρα αὐτοῦ καί τήν μητέρα αὐτοῦ καί προσκολληθήσεται πρός τήν γυναῖκα αὐτοῦ, καί ἔσονται οἱ δύο εἰς σάρκα μίαν» καθώς ἐπίσης καί τή φράση τοῦ Ἰησοῦ ἀμέσως κατόπιν στήν ἴδια συζήτηση «ὥστε οὐκέτι εἰσί δύο, ἀλλά σάρξ μία. Ὅ οὖν ὁ Θεός συνέζευξεν, ἄνθρωπος μή χωριζέτω» -περικοπὴ πού μαρτυρεῖται σποραδικά σέ ἀρχαιότερα ἐκλογάδια.

Νομίζω ὅτι οἱ τά πάντα καλῶς διαταξάμενοι θεῖοι πατέρες ἀπέφυγαν νά συνδέσουν μέ τό ἱερό μυστήριο τοῦ γάμου περικοπές πού περιέχουν λόγια τοῦ Ἰησοῦ περί μοιχείας (ὅπως ἡ προαναφερθεῖσα) καί γενικά περί διαταράξεως τοῦ γάμου καί προτίμησαν τό Ἰω 2,1-11, ὅπου γίνεται λόγος γιά χαρά καί εὐφροσύνη, γιά παρουσία τοῦ Χριστοῦ καί τῶν μαθητῶν του στό γάμο στήν Κανά, στόν ὁποῖο βρίσκεται καί ἡ μητέρα του. Προφανῶς ἡ ἐπιλογή αὐτή σημειολογικά κάτι θέλει νά ὑποδηλώσει. Οἱ πατέρες ἐπισημαίνουν κατά τήν ἑρμηνεία τοῦ Ἰω 2,1-11 ὅτι ὁ Χριστός ὄχι μόνο παρευρίσκεται στό γάμο μαζί μέ τούς μαθητές του (καί πιθανότατα μέ τούς ἀδελφούς του), καί μετέχει – ἴσως- στήν ἑπταήμερη διάρκειά του, ἀλλά κάνει καί δῶρο κατά τό ἔθος στό γαμπρό καί τή νύφη. Καί τό δῶρο αὐτό εἶναι τό καλό κρασί. Αὐτό εἶναι καί τό οὐσιαστικό θεολογικό στοιχεῖο τῆς περικοπῆς, ὅπως θά δοῦμε στή συνέχεια μέ τήν ἑρμηνευτική προσέγγιση στήν ὁποία προβαίνουμε.

Ἡ ἀπόσπαση περικοπῶν ἀπό τή συνάφειά τους γιὰ νά διαβαστοῦν σέ ἕνα μυστήριο ἤ σέ μιὰ ἀκολουθία δημιουργεῖ ὁρισμένα ἑρμηνευτικά προβλήματα. Ἐδῶ π.χ. στήν Ἰωάννεια δόμηση τοῦ εὐαγγελίου τό θαῦμα τῆς Κανᾶ ἀποτελεῖ τήν ἀπαρχή τῶν μεσσιανικῶν «σημείων» τοῦ Ἰησοῦ καί τῆς φανερώσεως τῆς «δόξης» του καί ἡ μετατροπή τοῦ νεροῦ σέ κρασί συνδέεται μέ τή νέα ἀρχή πού κάνει ὁ Μεσσίας ἀντικαθιστώντας τήν παλαιά λατρεία πού σχετίζεται μέ τό νερό τῶν καθαρμῶν καί τῶν θυσιῶν καί ἐγκαθιδρύοντας τή νέα λατρεία μέ τόν οἶνο τῆς θείας εὐχαριστίας. Στήν περίπτωση ὅμως τῆς μεταφορᾶς τῆς περικοπῆς ἀπό τήν Ἰωάννεια συνάφεια στό μυστήριο τοῦ γάμου χωρίς τά ὑπόλοιπα συμφραζόμενα τοῦ εὐαγγελίου τό βάρος δέν πέφτει τόσο στό θαῦμα ὅσο στήν παρουσία τοῦ Χριστοῦ στό γάμο. Ὡστόσο θά δοῦμε ὅτι καί ἡ μεταβολή τοῦ νεροῦ σέ κρασί μπορεῖ νά σχετιστεῖ μέ τό γάμο.

Δέν εἶναι ἄσκοπο ἤ ἔξω ἀπό τούς στόχους αὐτοῦ τοῦ συνεδρίου νά μείνουμε γιά λίγο στόν κεντρικό ἑρμηνευτικό κόμβο τῆς περικοπῆς, χωρίς βέβαια νά τόν ἀναπτύξουμε λεπτομερῶς, γιατί αὐτό θά μᾶς ἔβγαζε ἔξω ἀπό τούς στόχους μας.

Πρόκειται γιά τό πολυσυζητημένο «Τί ἐμοί καί σοί, γύναι; οὔπω ἥκει ἡ ὥρα μου». Ἡ ἐπικρατέστερη πατερική ἑρμηνεία τοῦ πρώτου μέρους τῆς φράσης (μέ τό ἐρωτηματικό) εἶναι ἡ ἐπισήμανση τοῦ Ἰησοῦ πρός τή μητέρα του ὅτι δέν ἔχει καμία σχέση ἡ δική του θεία ἀποστολή πού καθορίζεται ἀπό τό θέλημα τοῦ ἐν οὐρανοῖς Πατρός μέ ὁποιαδήποτε ἀνθρώπινη πρωτοβουλία τῆς μητέρας του ἤ μέ ὁποιονδήποτε δικό του συναισθηματισμό. Ὡστόσο, προβαίνει στή θαυματουργία, εὐλαβούμενος καί τιμῶν τήν μητέρα του, ὅπως σημειώνει ὁ Ἰωάννης ὁ Χρυσόστομος, («…τιμῶν τήν μητέρα, ἵνα μή διά παντός ἀντιλέγειν αὐτῇ δόξῃ, ἵνα μή ἀσθενείας λάβῃ δόξαν, ἵνα μή αἰσχύνῃ τήν τεκοῦσαν παρόντων τοσούτων», PG 59,134).

Ἡ ἄποψη τῶν Γρηγορίου Νύσσης, Θεοδώρου Μοψουεστίας, Ἐφραίμ τοῦ Σύρου καί μερικῶν συγχρόνων ἑρμηνευτῶν ὅτι τό «οὔπω ἥκει ἡ ὥρα μου» πρέπει νά διαβαστεῖ μέ ἐρωτηματικό («οὔπω ἥκει ἡ ὥρα μου;») καθιστᾶ πιό ἐκλογικευμένο τό κείμενο καί ὁμαλότερη τή μετάβαση στόν ἑπόμενο στίχο (2,5), ὅπου ἡ μητέρα τοῦ Ἰησοῦ δείχνει νά κατανοεῖ ὡς θετική τήν παρατήρησή του καί ὡς ἐκ τούτου ἀπευθύνεται στούς ὑπηρέτες μέ τό «ὅ,τι ἄν λέγῃ ὑμῖν, ποιήσατε». Ὅμως μειώνει τήν πράγματι ὑπάρχουσα ἔνταση ἀνάμεσα στήν «ὥρα» τοῦ Ἰησοῦ πού προσδιορίζεται ἀπό τόν Θεό Πατέρα καί στήν ἀνθρώπινη παρέμβαση τῆς μητέρας του. Μπορεῖ τελικά ὁ Ἰησοῦς νά ἀνταποκρίνεται στήν ἔμμεση παράκλησή της, ἀλλά πρέπει καί ἐκείνη ὡς ἄνθρωπος νά γνωρίζει ὅτι τά βασικά καί σωτηριώδη γεγονότα τῆς ζωῆς του καθορίζονται ἀπό τό θέλημα τοῦ ἐν οὐρανοῖς Πατρός.

Ἡ ἀνάγνωση τῆς περικοπῆς σ’ ἕνα θεολογικό ἐπίπεδο σέ σχέση μέ τήν παλαιά καί τή νέα ἐν Χριστῷ οἰκονομία τοῦ Θεοῦ μᾶς ὁδηγεῖ στήν ἀκόλουθη ἑρμηνεία.

Ὁ γάμος στήν Κανά φέρνει στό νοῦ μας τή γνωστή εἰκόνα τῶν προφητῶν τῆς Παλαιᾶς Διαθήκης, ἰδίως τοῦ Ὠσηέ, γιά τό γάμο τοῦ Γιαχβέ μέ τό λαό του. Στή διαπίστωση τῆς μητέρας τοῦ Ἰησοῦ ὅτι τελείωσε τό κρασί καί στήν ἔμμεση παράκλησή της ἀπηχεῖται κατά κάποιον τρόπο ἡ κατάσταση τοῦ ἰσραηλιτικοῦ λαοῦ. Οἱ δυνατότητες τοῦ παλαιοῦ λαοῦ ἐξαντλήθηκαν καί ὡς ἐκ τούτου αὐτός ἀπευθύνεται στόν Μεσσία, προφανῶς ζητώντας τήν ἐπέμβασή του. Ἐκεῖνος ὄντως ἐπεμβαίνει καί ἀναδημιουργεῖ τό λαό, δέν ἐξαφανίζει τό παλιό ἀλλά τό ἀνανεώνει: Τό κρασί δέν γίνεται ἐκ τοῦ μηδενός ἀλλά ἀπό προϋπάρχουσα ὕλη τῆς θείας δημιουργίας, ἀπό τό νερό. Τό νερό ὅμως σαφῶς παραπέμπει στήν παλαιά τάξη πραγμάτων, στίς θυσίες τοῦ ναοῦ καί στούς καθαρμούς τῶν καθημερινῶν διατάξεων τοῦ νόμου. Ἄλλωστε ὁ ὑπαινιγμός τῆς διηγήσεως εἶναι σαφής: Ὑπῆρχαν στό σπίτι τοῦ γάμου ἕξι λίθινες ὑδρίες γιά «τόν καθαρισμόν τῶν Ἰουδαίων» (2,6). Ὁ Ἰησοῦς μεταβάλλει τό νερό τοῦ καθαρισμοῦ σέ κρασί τῆς νέας ἐποχῆς, σέ κρασί πού παραπέμπει στή θεία εὐχαριστία. Αὐτό εἶναι τό δῶρο του, τό δῶρο τῶν μεσσιανικῶν χρόνων.

Στήν Παλαιά Διαθήκη καί στό μεταγενέστερο Ἰουδαϊσμό ἡ ἀφθονία κρασιοῦ (μαζί μέ τό λάδι καί τό γάλα) εἶναι χαρακτηριστικό σημάδι τῆς ἐποχῆς τῆς σωτηρίας, πού ἀρχίζει τώρα. Ἐδῶ ἄς προσέξουμε τό «νῦν» τοῦ στίχ. 8: «ἀντλήσατε νῦν καί φέρατε τῷ ἀρχιτρικλίνῳ», ὁ ὁποῖος καί διαπιστώνει ὅτι τώρα ἦλθε «ὁ καλός οἶνος», -ἐνῶ μέχρι τώρα («ἕως ἄρτι») ὁ νυμφίος προσέφερε τόν «ἐλάσσω», τώρα πού ἔφθασε ἡ βασιλεία τοῦ Θεοῦ, τώρα πού φανερώνεται ἡ δόξα τοῦ Μεσσία στούς μαθητές του, στήν πρώτη δηλαδή κοινότητα τῆς νέας διαθήκης πού πίστεψε στόν Χριστό. Μέ τό πνεῦμα αὐτῆς τῆς ἀναγνώσεως τῆς περικοπῆς ἀποκτᾶ νέα σημασία καί ἡ ἀρχική πληροφορία τῆς διηγήσεως ὅτι τό γεγονός λαμβάνει χώρα «τῇ ἡμέρᾳ τῇ τρίτῃ», ἕνας ὑπαινιγμός δηλαδή στήν ἀνάσταση τοῦ Χριστοῦ, στήν καινούργια ἐποχή, στήν Καινή Διαθήκη. Ἄλλωστε αὐτή ἡ εὐχαριστιακή ἀναφορά θά συνεχιστεῖ καί στό ὑπόλοιπο Εὐαγγέλιο τοῦ Ἰωάννη. Μετά τόν οἶνο, θά γίνει λόγος καί γιά τόν ἄρτο στό κεφ. 6 μέ τόν πολλαπλασιασμό τῶν πέντε ἄρτων καί τή μακρά ὁμιλία τοῦ Ἰησοῦ γιά τόν «ἄρτον τῆς ζωῆς».

Γενικά ἡ περικοπή κατά τήν ἀνωτέρω θεολογική ἀνάγνωσή της ἀλλά καί κατά τή γενικότερα ἐπικρατοῦσα θεολογική ἑρμηνεία της δηλώνει τήν ἀντικατάσταση τῆς παλαιᾶς τάξεως πραγμάτων μέ τή νέα, τῆς παλαιᾶς λατρείας μέ τή θεία εὐχαριστία. Τό παλαιό ἀπό μόνο του τελειώνει καί τό νέο ἔρχεται μέ τή ζωή, τό θάνατο καί τήν Ἀνάσταση τοῦ Χριστοῦ, γιά νά ἱκανοποιήσει τίς ἀνάγκες τῶν ἀνθρώπων. Τό παλαιό δέν μπόρεσε νά λυτρώσει ἀπό τό θάνατο, τό νέο φέρνει ζωή καί μάλιστα «περισσόν» ζωῆς. Ἄς μήν ξεχνοῦμε ὅτι Ἰωάννης ὀνομάστηκε θεολόγος καί τά κείμενά του ἔχουν ἕνα θαυμαστό θεολογικό βάθος, μέ λεπτές καί ἐπεξεργασμένες ἔννοιες. Ὁ ἄρτος τοῦ κεφ. 6 καί ὁ οἶνος τοῦ κεφ. 2 συνεπῶς δέν μπορεῖ νά εἶναι ἄσχετοι μέ τή θεία εὐχαριστία.

Καί ὁ γνωστός μεγάλος συγγραφέας Ντοστογιέφσκι σχετίζει τό θαῦμα τῆς Κανᾶ μέ τήν ἀνακαίνιση τοῦ κόσμου καί τήν ἀνάσταση. Στούς «Ἀδελφούς Καραμάζωφ» διαβάζεται ἡ περικοπή τοῦ θαύματος τῆς Κανά πάνω ἀπό τό λείψανο τοῦ στάρετς Ζωσιμᾶ καί κατόπιν ὁ νεαρός Ἀλιόσα βγαίνει ἔξω ἐνθουσιασμένος καί ὅλος ὁ κόσμος τοῦ φαίνεται ἀνανεωμένος, τόσο πού πέφτει κάτω καί φιλάει τό χῶμα.

* * *

Οἱ θεολογικές προσεγγίσεις τῆς περικοπῆς εἶναι πολύ ἐνδιαφέρουσες, ἀλλά ὅ,τι τώρα πρέπει νά ἑλκύσει τήν προσοχή μας εἶναι ἡ συσχέτιση τῆς περικοπῆς μέ τό γάμο. Μετά τά ὅσα λέχθηκαν παραπάνω μποροῦμε νά κάνουμε τίς ἀκόλουθες παρατηρήσεις;
1. Ἡ παρουσία τοῦ Χριστοῦ στό γάμο ἀνανεώνει, χωρίς νά ἐκμηδενίζει, τό παλαιόν: τό θαῦμα γίνεται ἀπό προϋπάρχουσα ὕλη, τό νερό (παρατήρηση πού ἔκανε ἤδη ὁ Εἰρηναῖος ). Μέ ἄλλα λόγια: ὁ παλαιός, ὁ προγαμιαῖος, ἄνθρωπος ἀνανεώνεται σέ μιὰ καινούργια σχέση μέ τήν (ἤ τόν) σύζυγο: Τήν ἀγάπη πού ἤδη προϋπάρχει κατά φυσικό λόγο στούς νυμφευόμενους ἡ Ἐκκλησία τήν ἐξαγιάζει καί τήν ἐπαυξάνει: Εὔχεται «ὑπέρ τοῦ κατεπεμφθῆναι αὐτοῖς ἀγάπην τελείαν».
2. Ὁ γάμος τρέφεται, συντηρεῖται καί αὐξάνει ὄχι μέ τήν τήρηση τύπων θρησκευτικῶν, ὅπως οἱ καθαρμοί τῶν Ἰουδαίων, ἀλλά μέ οὐσιαστική συμμετοχή στό σῶμα τοῦ Χριστοῦ διά τῆς θείας εὐχαριστίας. Ἡ διατήρηση καί τήρηση ὁρισμένων παραδοσιακῶν θρησκευτικῶν ἐθίμων ἀπό τό ζευγάρι ἔχει νόημα μόνο ἄν ἐντάσσεται σέ μία ἐνεργό συμμετοχή στή ζωή τῆς Ἐκκλησίας.
3. Εἶναι πολύ ἐνδιαφέρουσα ἡ ἀκόλουθη παρατήρηση τοῦ Ὠριγένη. Ἡ μεταβολή τοῦ νεροῦ σέ κρασί στή διήγηση τοῦ Ἰωάννη δέν εἶναι μόνο μεταβολή τῆς ποιότητας τοῦ ὑγροῦ ἀλλά καί τῆς φύσεώς του . Ἔτσι καί στό γάμο δέν μεταβάλλεται μόνο ἡ ποιότητα ζωῆς τῶν πρώην ἀγάμων, ἀλλά συντελεῖται καί μία οὐσιαστικότερη μεταβολή τῶν «δύο εἰς σάρκα μίαν».

* * *

Στήν Εὐαγγελική περικοπή ἡ παρουσία τοῦ Χριστοῦ στό γάμο δηλώνει τήν ἔναρξη μιᾶς νέας ἐποχῆς γιά τήν ἀνθρωπότητα, πού εἶναι ἐποχή εὐφροσύνης καί ἀγαλλιάσεως. Ἡ φύση ἡ ἀνθρώπινη καταφάσκεται, τό νερό τῆς τυπικῆς θρησκείας μεταβάλλεται σέ κρασί οὐσιαστικῆς ἐλπίδας γιά τό μέλλον ἀλλά καί γιά τό νῦν. Καί οἱ εὐχές τῆς ἀκολουθίας τοῦ γάμου δέν ξεχνοῦν τήν ὑλική φύση τοῦ ἀνθρώπου, γι’ αὐτό καί ζητοῦν ἀπό τόν Θεό: «δός αὐτοῖς ἀπό τῆς δρόσου τοῦ οὐρανοῦ ἄνωθεν καί ἀπό τῆς πιότητος τῆς γῆς… δός αὐτοῖς καρπόν κοιλίας, καλλιτεκνίαν, ὁμόνοιαν ψυχῶν καί σωμάτων».

Στήν ἀποστολική περικοπή (Ἐφεσ 5,21-33) τό «σημεῖον» τοῦ Ἰωάννη παίρνει Χριστολογικές καί Ἐκκλησιολογικές διαστάσεις. Ὁ γάμος γίνεται «μυστήριον μέγα» ἐντασσόμενο στίς σχέσεις Χριστοῦ-Ἐκκλησιᾶς. Ἡ ἀγάπη καί ἡ ὑπακοή, χωρίς νά παύσουν νά ἔχουν ἀνθρώπινο χαρακτήρα, νοηματοδοῦνται ἀπό τή σχέση Χριστοῦ-Ἐκκλησίας καί παράλληλα Ἐκκλησίας-Χριστοῦ.



(Τμῆμα εἰσηγήσεως πού διαβάστηκε στό Δ΄ Πανελλήνιο Λειτουργικό Συμπόσιο Στελεχῶν ἱερῶν Μητροπόλεων μέ θέμα «Ὁ γάμος στήν Ὀρθόδοξη Ἐκκλησία». Τό Συμπόσιο διοργανώθηκε ἀπό τήν Εἰδική Συνοδική Ἐπιτροπή Λειτουργικῆς Ἀναγεννήσεως στό Προκόπι Εὐβοίας (3-6 Νοεμβρίου 2002).

Γιά περισσότερα ἑρμηνευτικά σχόλια τῶν Πατέρων βλ. Ἰ. Γαλάνη, «Ἡ Θεοτόκος στόν Εὐαγγελιστή Ἰωάννη», Πρακτικά Ι΄ Θεολογικοῦ Συνεδρίου τῆς Ἱ. Μ. Θεσσαλονίκης πρός τιμήν τῆς Ὑπεραγίας Θεοτόκου, Θεσσαλονίκη 1991, σ. 109-122 (:Βιβλικές Θεολογικές καί Ἑρμηνευτικές Μελέτες, 2001, σ. 372-388, στή σειρά Βιβλική Βιβλιοθήκη, 20).

Βλ. γι’αὐτή τή συσχέτηση Εἰρηναίου, Ἔλεγχος Γ΄ 17,7. Κυρίλλου Ἱεροσολύμων, Κατηχήσεις Δ΄ 2.

Εἰρηναίου, Ἔλεγχος Γ΄ 11.

Ἀπόσπ. Εἰς Ἰωάν. 29,7.30,10. Ἀπόσπ. εἰς Κορ. 36,1.

πηγή

«Αυτά πού θέλετε να πείτε στα παιδιά σας, να τα λέτε με την προσευχή σας. Τα παιδιά δεν ακούν με τα αυτιά• μόνο όταν έρχεται η Θεία Χάρις πού τα φωτίζει, τότε ακούνε αυτά πού θέλουμε να τους πούμε. Όταν θέλετε να πείτε κάτι στα παιδιά σας, πέστε το στην Παναγία κι αυτή θα ενεργήσει. Η προσευχή σας αυτή θα γίνει ζωογόνος πνοή, πνευματικό χάδι, πού χαϊδεύει, αγκαλιάζει, έλκει τα παιδιά»

Άγιος Πορφύριος

χωρίς σχόλιο

blogvirona.

Το θαύμα που κατέγραψε ένας πρωθυπουργός...

Ήταν παραμονή του Αγίου Στεφάνου και στον πολιούχο της πόλεως του Μεσολογγίου, του Αγίου Σπυρίδωνα,

μια οικογένεια παρακαλεί τον ιερέα να ξενυχτήσει το παράλυτο παιδί τους μέσα στην εκκλησία.Με ικεσίες, παρακλήσεις και πολύ πίστη για ένα θαύμα.

Η αγάπη ενός γονιού για το παιδί του, εκεί που δεν το χωράει ο νούς του να βλέπει το παιδί του, το ίδιο του το σπλάχνο να μην μπορεί να περπατήσει και ειδικά εκείνες τις παλεές εποχές αυτό γινόταν πιο δύσκολο μιας και δεν μπορούσε να έχει ειδικές φροντίδες αυτό το παιδί από κανέναν πέραν αυτής, των γονιών του.Και τι θα απογίνονταν αν οι γονείς έφευγαν από την ζωή; Ποιος θα διακονούσε με τόση αγάπη και υπομονή το παράλυτο παιδάκι τους; Ποιος;

Ο Ιερέας δέχεται και τους επιτρέπει να ''ξενυχτήσουν'' το παιδί μέσα στον ναό. Τους αποχαιρετά ευχόμενος να πιάσουν οι παρακλήσεις τους.

Όλη την νύχτα ξάγρυπνοι οι γονείς, γονατιστοί, με ικεσίες προς τον Πανάγαθο Θεό μπροστά στην εικόνα του Αγίου Σπυρίδωνος, του προστάτου της πόλεως τους, αυτουνού που άκουγε κάθε μέρα τα παρακάλια τους.

Του ζήταγαν για ακόμη μια φορά να μεσιτεύσει στον Θεό να κάνει καλά το παιδί τους.

Και ω του θαύματος !!!!! εκεί κάπου στα ξημερώματα το παιδί ξαπλωμένο και ανήμπορο όπως ήταν να σταθεί στα πόδια του, μπροστά στην εικόνα του Αγίου Σπυρίδωνα, βλέπει τον Άγιο Σπυρίδωνα να βγαίνει από την εικόνα του να του απλώνει το χέρι δίνοντάς του κάτι, σαν ένα μικρό κομμάτι αντίδωρου έμοιαζε, και να του λέει σήκω.

«Σήκω και περπάτα, μπορείς, είσαι καλά τώρα»

Το παιδί σηκώνεται και ξαφνικά το βλέπουν οι γονείς του να περπατά, άρχισαν τα κλάματα. Αυτήν την φορά δάκρυα χαράς κύλισαν στα ξάγρυπνα πρόσωπά τους.

Δεν πίστευαν στα μάτια τους και όταν ρώτησαν το παιδί τους τι έγινε αυτό τους είπε τι είχε δεί.

Γονατιστοί ευχαριστούσαν τον Θεό μα και τον Άγιο που πραγματοποίησε την μεγαλύτερη ευχή τους, να γιάνει το παιδί που τόσο αγαπούσαν.

Το θαύμα αυτό έγινε ξημερώνοντας του Αγίου Στεφάνου, δυστυχώς ο χρόνος μα και τα λοιπά στοιχεία δεν διεσώθησαν.

Διασώθηκε όμως η καταγραφή αυτού του θαύματος από τον έναν πρωθυπουργό της Ελλάδας. Τον Σπυρίδωνα Τρικούπη.

Όχι μόνο κατέγραψε το θαύμα αλλά συνέταξε και ειδική ακολουθία για το γεγονός αυτό προς τιμήν του Αγίου Σπυρίδωνος και του Αγίου Στεφάνου ανήμερα της μνήμης του οποίο έγινε το θαύμα.

Από τότε και κάθε χρόνο ψάλετε ανήμερα του Αγίου Στεφάνου αυτή η ακολουθία που συνέταξε ένας πρωθυπουργός και εκείνη την ημέρα σαν σήμερα δηλαδή στο Μεσολόγγι έχουν την λεγόμενη Μονοεκκλησία.

Τελείται δηλαδή (εκτός αν πέσει ημέρα Κυριακή) Θεία Λειτουργία μόνο στον μητροπολιτικό ναό της πόλης, αυτόν του Αγίου Σπυρίδωνος παρευρισκόμενων όλων των ιερέων της πόλεως και σύσσωμου του πληρώματος της εκκλησίας.

Ενώ περίλαμπρο προσκυνητάρι με την εικόνα του μαρτυρίου του πρωτομάρτυρα και Αρχιδιακόνου Στεφάνου κοσμεί τον ναό.

Θαυμαστά τα έργα σου Κύριε εν τοις Αγίοις σου.

πηγή 

ΗΠΑ: «Είμαι γκέι και θέλω και το παιδί μου να γίνει γκέι», λέει γνωστή ομοφυλόφιλη παρουσιάστρια, που παραδέχεται ότι στενοχωριέται που η 6χρονη κόρη της αρχίζει να δείχνει ενδιαφέρον για τα αγόρια...

Η 37χρονη εβραϊκής καταγωγής Sally Kohn είναι ένα γνωστό πρόσωπο στα αμερικάνικα media. Ομοφυλόφιλη "λίμπεραλ" πολιτική σχολιάστρια, που έχει εμφανιστεί στο CNN και το MSNBC και ζει με την σύντροφό της στο Μπρούκλιν.

Σε ένα μακροσκελές άρθρο της στην Washington Post, η Kohn, έγραψε ότι θέλει το παιδί της να γίνει «γκέι» όπως αυτή, με την δικαιολογία ότι όπως και οι περισσότεροι γονείς, θέλει απλά το παιδί της να ακολουθήσει τα βήματά της.

Γράφει: «Αν πήγαμε στο κολέγιο, θέλουμε και τα παιδιά μας να πάνε στο κολέγιο. Αν μας αρέσουν τα σπορ, θέλουμε και τα παιδιά μας να τους αρέσουν τα σπορ. Αν ψηφίζουμε Δημοκρατικούς, φυσικά θέλουμε και τα παιδιά μας να ψηφίσουν Δημοκρατικούς».

Γράφει η Kohn: «Όταν η κόρη μου παίζει το σπίτι με τα αρκουδάκια της την μαμά και τον μπαμπά, της υπενθυμίζω απαλά (sic) ότι θα μπορούσαν να είναι ένας μπαμπάς και ένας άλλος μπαμπάς.

«Μερικές φορές αλλάζει την αφήγηση της. Μερικές φορές δεν το κάνει. Η επιλογή είναι δική της».

«Ο χρόνος θα δείξει, αλλά μέχρι στιγμής, δεν μοιάζει η 6χρονη κόρη μου να είναι γκέι. Στην πραγματικότητα, μοιάζει να είναι τρελή για αγόρια».

Η Kohn, η οποία μεγαλώνει την 6χρονη κόρη της με την σύντροφό της Sarah Hansen, είχε γράψει ότι όποιος λέει έναν αλλοδαπό που δεν έχει χαρτιά «λαθρομετανάστη», είναι σαν να λέει έναν μαύρο «αράπη» (N-word).

Έγραψε επίσης : «Η σύντροφός μου και εγώ σίγουρα δεν διδάσκουμε την κόρη μας (sic) να της αρέσει το ροζ και τέτοια. Και δεν μπορώ να καταλάβω ποιο γενετικό ή βιολογικό οζίδιο προδιαθέτει τα κορίτσια να τους αρέσουν οι κούκλες, ενώ τα αγόρια, τα φορτηγά. Ανοησίες».

Παραδέχεται ότι έχει τεράστιο πρόβλημα γιατί θέλει η κόρη της να είναι ομοφυλόφιλη όταν μεγαλώσει.

Έγραψε: Ένας φίλος με ρώτησε: «Δεν θέλεις να είναι ευτυχισμένη;»

Και συνεχίζει: «Ποτέ, ούτε για ένα δευτερόλεπτο, δεν έχω μετανιώσει που είμαι γκέι, και πάντα το θεωρώ ως ένα "δώρο".

«Οι γονείς μου με υποστήριξαν φανατικά από την πρώτη μέρα, και είχα μια μεγάλη κοινότητα φίλων και συμβούλων που με έκανε να αισθάνομαι ανεπιφύλακτα δεκτή.

«Όταν μεγαλώσει η κόρη μου, θα έχει ακόμη περισσότερη υποστήριξη, αφού θα έχει δύο μητέρες, που το "φωνάζουν δυνατά" (ότι είναι ομοφυλόφιλες).

«Θέλω η κόρη μου να γνωρίσει ότι το να είσαι ομοφυλόφιλος είναι εξίσου επιθυμητό από το να είσαι “στρέιτ”».

«Στο σπίτι μου υπάρχει πληθώρα βιβλίων με εικόνες που μιλάνε για “γκέι οικογένειες”, αλλά και πληθώρα βιβλίων με “μη παραδοσιακούς” ρόλους φύλων, για την πριγκίπισσα που θέλει να πολεμήσει τους δράκους και το αγόρι που του αρέσει να φορά φορέματα».

πηγή 

Η μαρτυρία μιας γυναίκας που ανατράφηκε από δύο ομοφυλόφιλες: «Δύο μαμάδες δεν μπορούν να αντικαταστήσουν έναν μπαμπά»

Η Heather Barwick, που μεγάλωσε με δύο λεσβίες “μαμάδες”, αφηγείται την συναρπαστική ιστορία της και γιατί είναι εναντίον του «γάμου» ατόμων του ιδίου φύλου. Παντρεμένη με άνδρα και μεγαλώνοντας τα τέσσερα παιδιά της, η Heather λέει ότι κατάλαβε γιατί ο «γάμος» ατόμων του ιδίου φύλου είναι λάθος και γιατί βλάπτει τα παιδιά. Γράφει την συγκλονιστική ιστορία της στο ‘The Federalist’:

«Gay κοινότητα, είμαι η κόρη σου» ξεκινάει η Heather. Η μαμά μου με μεγάλωσε με την σύντροφό της, πίσω στη δεκαετία του '80 και του '90... Αυτή και ο μπαμπάς μου ήταν παντρεμένοι για λίγο. Ήξερε ότι ήταν ομοφυλόφιλη πριν παντρευτεί, αλλά τα πράγματα ήταν διαφορετικά τότε.. Εκείνη τον άφησε όταν ήμουν δύο ή τριών, επειδή ήθελε να είναι ευτυχισμένη με κάποιο πρόσωπο που πραγματικά αγαπούσε: μια γυναίκα.

"Θυμάστε εκείνο το βιβλίο, "Η Heather έχει δύο μαμάδες"; (Το πρώτο βιβλίο με ομοφυλόφιλους γονείς, από την εβραϊκής καταγωγής συγγραφέα Lesléa Newman, 1990) συνεχίζει η Heather. "Αυτή ήταν η ζωή μου. Η μαμά μου, η σύντροφός της, και εγώ ζούσαμε σε ένα άνετο μικρό σπίτι στα προάστια μίας πολύ φιλελεύθερης και ανοιχτόμυαλης περιοχής. Η σύντροφός της μου φέρθηκε σαν να ήμουν δική της κόρη".

Και συνεχίζει η Heather: "Δέθηκα με την γκέι κοινότητα... και εξακολουθώ να νιώθω τους γκέι ανθρώπους ότι είναι οι δικοί μου άνθρωποι. Έχω μάθει τόσα πολλά από εσάς. Μου διδάξατε πώς να είμαι γενναία, ειδικά όταν είναι δύσκολο. Μου διδάξατε την ενσυναίσθηση. Μου διδάξατε πώς να ακούω. Και πώς να χορεύω. Μου διδάξατε να μην φοβάμαι τα πράγματα που είναι διαφορετικά. Και μου μάθατε πώς να υποστηρίζω τον εαυτό μου, ακόμη και αν αυτό σημαίνει ότι μπορεί να μην σταθεί κανένας μαζί μου.... Σας γράφω για να σας πω, ότι δεν υποστηρίζω τον γάμο των ομοφυλοφίλων. Όχι όμως για τους λόγους που μπορεί να νομίζετε».

Στην συγκλονιστική ιστορία της, η Heather γράφει: "Καθώς μεγάλωνα και ακόμη και στα 20 μου, υποστήριζα και υπερασπιζόμουν τους ‘γάμους’ των ομοφυλοφίλων. Όμως αφού πέρασαν κάποια χρόνια και κάποια χρονική απόσταση από τα παιδικά μου χρόνια, άρχισα να προβληματίζομαι σχετικά με την εμπειρία μου και να αναγνωρίζω τις μακροπρόθεσμες συνέπειες της ανατροφής των παιδιών από άτομα του ίδιου φύλου, σε μένα την ίδια. Και είναι μόνο τώρα, καθώς βλέπω τα παιδιά μου να αγαπούν και να αγαπιόνται από τον πατέρα τους κάθε μέρα, που μπορώ να δω την ομορφιά και τη σοφία στον ‘παραδοσιακό’ γάμο και την ανατροφή των παιδιών".

Η Χέδερ, που ανατράφηκε από λεσβίες «μητέρες», γράφει ότι ο “γάμος” ατόμων του ιδίου φύλου αρνείται στο παιδί να έχει είτε μια μαμά είτε έναν μπαμπά. «Πολλοί από εμάς, πολλά από τα παιδιά σας, είναι πληγωμένα», γράφει. «Η απουσία του πατέρα δημιούργησε μέσα μου ένα τεράστιο κενό και πονούσα κάθε μέρα που δεν είχα έναν μπαμπά. Μου άρεσε η σύντροφος της μαμάς μου, την αγαπούσα, αλλά μια άλλη ‘μαμά’ δεν μπορούσε ποτέ να αντικαταστήσει τον πατέρα που έχασα».

«Μεγάλωσα περιτριγυρισμένη από γυναίκες που συνεχώς έλεγαν ότι δεν χρειάζονται ή δεν θέλουν έναν άντρα. Ωστόσο, σαν μικρό κορίτσι, τόσο απεγνωσμένα ήθελα έναν μπαμπά», έγραψε η Heather. «Είναι ένα περίεργο και μπερδεμένο πράγμα να ζεις και να μεγαλώνεις με αυτόν τον βαθύ άσβεστο πόνο για έναν πατέρα, για έναν άντρα, σε μια κοινότητα που λέει ότι οι άνδρες είναι περιττοί».

«Η ιστορία της Heather Barwick για το πώς η ίδια και άλλα παιδιά που ανατρέφονται από γονείς του ιδίου φύλου έχουν υποστεί ζημία από την έλλειψη του γονιού του αντιθέτου φύλου είναι μόνο ένας από τους πολλούς λόγους για τους οποίους ο ‘γάμος’ των ατόμων του ιδίου φύλου και η υιοθεσία από άτομα του ιδίου φύλου είναι λάθος», δήλωσε ο Mat Staver, ιδρυτής και πρόεδρος του Liberty Counsel. "Θα πρέπει να περάσουμε νόμους που να ενισχύουν την οικογένεια, όχι να την γκρεμίζουν με το να καταδικάζουν παιδιά να μεγαλώνουν με ένα ζευγάρι ανθρώπων του ιδίου φύλου. Η πολιτική της ένωσης ατόμων του ιδίου φύλου, λέει ότι οι μαμάδες και οι μπαμπάδες είναι άνευ σημασίας για την ευημερία των παιδιών. Το κοινωνικό πείραμα της ένωσης ατόμων του ιδίου φύλου πληγώνει τα παιδιά», κατέληξε ο Staver.
πηγή

Ο Ιησούς θα βρίσκεται σε αγωνία ως το τέλος του κόσμου. Κι όλον αυτόν τον καιρό κανείς δεν πρέπει να κοιμάται.

 Πασκάλ

Παιδί γκέϊ γονιών προειδοποιεί

Μια Προειδοποίηση Από Τον Καναδά: Ο Ομοφυλοφιλικός Γάμος Διαβρώνει 

Θεμελιώδη Δικαιώματα

της Dawn Stefanowicz

”Είμαι ένα από τα έξι ενήλικα παιδιά ομοφυλόφιλων γονέων που πρόσφατα κατέθεσαν στο Ανώτατο Δικαστήριο των ΗΠΑ, ζητώντας από το Δικαστήριο να σεβαστεί την αρχή των πολιτών να διατηρήσουν τον αρχικό ορισμό του γάμου: την ένωση μεταξύ ενός άνδρα και μιας γυναίκας που αποκλείει όλους τους άλλους, έτσι ώστε τα παιδιά να γνωρίζουν και να μπορούν να ανατραφούν από τους βιολογικούς γονείς τους. Επίσης ζω στον Καναδά, όπου ο γάμος του ιδίου φύλου κατοχυρώθηκε με ομοσπονδιακή εντολή το 2005.
Είμαι η κόρη ενός γκέι πατέρα που πέθανε από AIDS. Περιέγραψα την εμπειρία μου στο βιβλίο μου: Η Επίδραση των Ομοφυλόφιλων Γονέων. Πάνω από πενήντα ενήλικα παιδιά που μεγάλωσαν με ομοφυλόφιλους γονείς έχουν επικοινωνήσει μαζί μου για να μοιραστούν τις ανησυχίες μου για το γάμο ατόμων του ιδίου φύλου και την ανατροφή των παιδιών. Πολλοί από εμάς παλεύουμε με την δική μας σεξουαλικότητα και την αίσθηση του φύλου, λόγω των επιδράσεων στα οικιακά περιβάλλοντα που μεγαλώνουμε.

Έχουμε μεγάλη συμπόνια για τους ανθρώπους που αγωνίζονται με τη σεξουαλικότητα και την ταυτότητα του φύλου τους, όχι έχθρα. Και εμείς αγαπάμε τους γονείς μας. Ωστόσο, όταν λέμε στο κοινό τις ιστορίες μας, αντιμετωπίζουμε συχνά εξοστρακισμό, φίμωση, και απειλές.

Θέλω να προειδοποιήσω την Αμερική να περιμένει σοβαρή διάβρωση των ελευθεριών της Πρώτης Τροπολογίας αν το Ανώτατο Δικαστήριο των ΗΠΑ υποχρεώσει τον γάμο ατόμων του ιδίου φύλου. Οι συνέπειες διαδραματίζονται στον Καναδά για δέκα χρόνια τώρα, και είναι πραγματικά οργουελιανές στη φύση και την έκταση.

Τα μαθήματα του Καναδά

Στον Καναδά, οι ελευθερίες του λόγου, του τύπου, της θρησκείας, και του συνεταιρίζεσθαι, υποφέρουν σε μεγάλο βαθμό λόγω της πίεσης από την κυβέρνηση. Η συζήτηση για τον γάμο ατόμων του ιδίου φύλου, που λαμβάνει χώρα στις Ηνωμένες Πολιτείες δεν θα μπορούσε να έχει νομική υπόσταση στον Καναδά σήμερα. Λόγω των νομικών περιορισμών σχετικά με την ομιλία, αν πουν ή γράψουν οτιδήποτε θεωρείται «ομοφοβικό» (συμπεριλαμβανομένων, εξ ορισμού, οτιδήποτε αμφισβητεί τον γάμο ατόμων του ιδίου φύλου), θα μπορούσαν να αντιμετωπίσουν την πειθαρχία, τη λήξη της εργασίας, ή δίωξη από την κυβέρνηση.

Γιατί η αστυνομία διώκει την ομιλία υπό το πρόσχημα της εξάλειψης της “ρητορικής μίσους” όταν υπάρχουν υφιστάμενα ένδικα μέσα και ποινική προστασία από τη συκοφαντία, τη δυσφήμιση, τις απειλές και την επίθεση, που ισχύουν εξίσου για όλους τους Αμερικανούς; Πολιτικές μίσους-εγκλήματος που χρησιμοποιούν τους όρους “γενετήσιου προσανατολισμού” και “ταυτότητας φύλου” δημιουργούν άνισες προστασίες στο νόμο, σύμφωνα με τον οποίο προστατευόμενες ομάδες λαμβάνουν μεγαλύτερη νομική προστασία από ό, τι άλλες ομάδες.

Έχοντας δει πώς η υστερία του όχλου στην Ιντιάνα προκάλεσε το νομοθέτη να κάνει πίσω σε μια Αποκατάσταση Πράξης Θρησκευτικής Ελευθερίας, πολλοί Αμερικανοί αρχίζουν να καταλαβαίνουν ότι κάποιοι ακτιβιστές της Αριστεράς θέλουν να εγκαινιάσουν τον κρατικό έλεγχο πάνω σε κάθε ίδρυμα και ελευθερία. Σε αυτό το σχήμα, η προσωπική αυτονομία και η ελευθερία της έκφρασης δεν γίνονται τίποτα περισσότερο από οράματα, και τα παιδιά γίνονται εμπορεύματα.

Τα παιδιά δεν είναι εμπορεύματα που μπορούν να διαχωριστούν δικαιολογημένα από τους φυσικούς τους γεννήτορες και αποτελούν αντικείμενο διαπραγμάτευσης μεταξύ μη συνδεδεμένων ενηλίκων. Τα παιδιά οικογενειών του ίδιου φύλου θα αρνηθούν πολλές φορές τη θλίψη τους και προσποιούνται ότι δεν τους λείπει ένας βιολογικός γονέας, νιώθουν πιεσμένα να μιλούν θετικά λόγω της πολιτικής γύρω από τα ομοφυλόφιλα νοικοκυριά. Ωστόσο, όταν τα παιδιά χάνουν οποιονδήποτε από τους βιολογικούς γονείς τους λόγω θανάτου, διαζυγίου, υιοθεσίας ή τεχνολογίας τεχνητής γονιμοποίησης, βιώνουν ένα οδυνηρό κενό. Είναι το ίδιο για μας, όταν ο γκέι γονιός μας φέρνει τον/την σύντροφο του ιδίου φύλου στη ζωή μας. Ο σύντροφός τους δεν μπορεί ποτέ να αντικαταστήσει τον χαμένο βιολογικό μας γονέα.

Το κράτος ως τελικός κριτής της Γονεϊκότητας

Ξανά και ξανά, μας λένε ότι “το να επιτραπεί στα ζευγάρια του ιδίου φύλου η πρόσβαση στο χαρακτηρισμό του γάμου δεν θα στερήσει από κανέναν οποιαδήποτε δικαιώματα.” Αυτό είναι ψέμα.

Όταν ο γάμος του ιδίου φύλου νομιμοποιήθηκε στον Καναδά το 2005, η ανατροφή των παιδιών αμέσως επαναπροσδιορίστηκε. Ο νόμος του Καναδά για τον γκέι γάμο, Bill C-38, περιελάμβανε μια διάταξη για να διαγραφεί ο όρος «φυσικός γονέας» και να αντικατασταθεί σε όλους τους τομείς με το ουδέτερο φύλου “νόμιμος γονέας” στον ομοσπονδιακό νόμο. Τώρα όλα τα παιδιά έχουν μόνο «νόμιμους γονείς», όπως ορίζεται από το κράτος. Διαγράφοντας νομικά τη βιολογική γονεϊκότητα με αυτόν τον τρόπο, το κράτος αγνοεί το βασικότερο δικαίωμα των παιδιών: την αμετάβλητη, την εγγενή τους λαχτάρα να γνωρίζουν και να ανατραφούν από τους δικούς τους βιολογικούς γονείς.

Οι μητέρες και οι πατέρες φέρουν μοναδικά και συμπληρωματικά δώρα στα παιδιά τους. Σε αντίθεση με τη λογική του γάμου ατόμων του ιδίου φύλου, το φύλο των γονέων έχει σημασία για την υγιή ανάπτυξη των παιδιών. Γνωρίζουμε, για παράδειγμα, ότι η πλειοψηφία των φυλακισμένων ανδρών δεν είχαν πατέρες στο σπίτι. Οι πατέρες από τη φύση τους ασφαλίζουν την ταυτότητά τους, ενσταλάζουν την κατεύθυνση, παρέχουν την πειθαρχία, τα όρια, και την ανάληψη κινδύνων στις περιπέτειες, και δίνουν δια βίου παραδείγματα για τα παιδιά. Αλλά οι πατέρες δεν μπορούν να γαλουχήσουν τα παιδιά στη μήτρα ή να γεννήσουν και να θηλάζουν τα μωρά τους. Οι μητέρες γαλουχούν τα παιδιά με μοναδικούς και ευεργετικούς τρόπους που δεν μπορούν να αναπαραχθούν από τους πατέρες.

Δεν χρειάζεται να είσαι επιστήμονας πυραύλων για να γνωρίζεις ότι οι άνδρες και οι γυναίκες είναι ανατομικά, βιολογικά, φυσιολογικά, ψυχολογικά, ορμονικά, και νευρολογικά διαφορετικοί μεταξύ τους. Αυτές οι μοναδικές διαφορές παρέχουν δια βίου οφέλη για τα παιδιά που δεν μπορούν να αναπαραχθούν από τους “νομικούς” γονείς ιδίου φύλου παίζοντας διαφορετικούς ρόλους των δύο φύλων ή επιχειρώντας να υποκαταστήσουν το χαμένο αρσενικό ή θηλυκό πρότυπο στο σπίτι.

Στην πραγματικότητα, ο γάμος του ιδίου φύλου όχι μόνο στερεί τα παιδιά των δικών τους δικαιωμάτων στη φυσική συγγένεια, αλλά δίνει στο κράτος την εξουσία να παρακάμψει την αυτονομία των βιολογικών γονέων, πράγμα που σημαίνει ότι τα δικαιώματα των γονιών σφετερίζονται από την κυβέρνηση.

Έρχονται Δικαστήρια μίσους

Στον Καναδά, θεωρείται διάκριση να πείς ότι ο γάμος είναι μεταξύ ενός άνδρα και μιας γυναίκας ή ότι κάθε παιδί θα πρέπει να γνωρίζει και να ανατρέφεται από τους βιολογικούς παντρεμένους γονείς του. Δεν είναι μόνο πολιτικά μη ορθό στον Καναδά να το πείτε. Μπορεί να επιβαρυνθείτε με δεκάδες χιλιάδες δολάρια σε νομικά έξοδα, πρόστιμα, και να αναγκαστείτε να πάρετε εκπαίδευση ευαισθησίας.

Όποιος προσβάλλεται από κάτι που έχετε πει ή γράψει μπορεί να κάνει μια καταγγελία στα Δικαστήρια Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων. Στον Καναδά, οι οργανώσεις αυτές αστυνομεύουν την ομιλία, τιμωρούν τους πολίτες για οποιαδήποτε έκφραση θεωρείται ότι έρχεται σε αντίθεση με την ιδιαίτερη σεξουαλική συμπεριφορά ή προστατευμένες ομάδες που προσδιορίζονται βάση του «γενετήσιου προσανατολισμού». Χρειάζεται μόνο ένα παράπονο εναντίον ενός προσώπου για να έρθει ενώπιον του δικαστηρίου, που θα κοστίσει στον κατηγορούμενο δεκάδες χιλιάδες δολάρια σε ιδιωτικές κατοικίες και να απομακρύνουν όλα τα αντικείμενα χρήσιμα για τις έρευνές τους, ελέγχοντας για ομιλία μίσους.

Ο ενάγων που κάνει την καταγγελία έχει όλα τα νομικά του έξοδα πληρωμένα από την κυβέρνηση. Όχι όμως ο εναγόμενος. Ακόμη και αν ο κατηγορούμενος κριθεί αθώος, δεν μπορεί να ανακτήσει τα δικαστικά του έξοδα. Αν βρεθεί ένοχος, πρέπει να πληρώσει πρόστιμα στο πρόσωπο (-α) που έφερε στο προσκήνιο την καταγγελία.

Αν οι πεποιθήσεις σας, οι αξίες και οι πολιτικές σας απόψεις είναι διαφορετικές από το κράτος, κινδυνεύετε να χάσετε την επαγγελματική σας άδεια, τη δουλειά ή επιχείρηση, και ακόμη και τα παιδιά σας. Δεν χρειάζεται να κοιτάξετε περαιτέρω από την σέκτα Lev Tahor, μια ορθόδοξη εβραϊκή σέκτα. Πολλά μέλη της, τα οποία είχαν εμπλακεί σε μια πικρή μάχη επιμέλειας με τις υπηρεσίες προστασίας του παιδιού, άρχισαν να φεύγουν από το Chatham του Οντάριο για τη Γουατεμάλα τον Μάρτιο του 2014, για να ξεφύγουν από τη δίωξη για τη θρησκευτική τους πίστη, η οποία έρχεται σε αντίθεση με τις κατευθυντήριες γραμμές του ομόσπονδου κράτους για τη θρησκευτική εκπαίδευση. Από τα διακόσια μέλη της σέκτας, μόνο μισή ντουζίνα οικογένειες παραμένουν στο Chatham.

Οι γονείς μπορούν να περιμένουν την κρατική παρέμβαση όταν πρόκειται για τις ηθικές αξίες, την ανατροφή των παιδιών και την εκπαίδευση, και όχι μόνο στο σχολείο. Το κράτος έχει πρόσβαση στο σπίτι σας για να σας επιβλέπει ως γονέα, να κρίνει την καταλληλότητά σας. Και αν στο κράτος δεν αρέσει αυτό που διδάσκετε στα παιδιά σας, το κράτος θα προσπαθήσει να τα πάρει από το σπίτι σας.

Οι εκπαιδευτικοί δεν μπορούν να κάνουν σχόλια στα κοινωνικά τους δίκτυα, να γράφουν επιστολές προς τους συντάκτες, να συζητούν δημόσια, ή να ψηφίζουν σύμφωνα με τη δική τους συνείδηση στον δικό τους χρόνο. Μπορούν να είναι πειθαρχημένοι ή να χάσουν κάθε πιθανότητα θητείας. Μπορεί να απαιτηθούν από την ιδιοτροπία ενός γραφειοκράτη να παρακολουθήσουν μαθήματα επανεκπαίδευσης και κατάρτισης ευαισθησίας ή να απολυθούν επειδή σκεφτηκαν πολιτικά μη ορθές σκέψεις.

Όταν ο γάμος του ιδίου φύλου δημιουργήθηκε στον Καναδά, η ουδέτερη γλώσσα από άποψη φύλου κατέστη νομική εντολή. Το νέο λεξιλόγιο (Newspeak) διακηρύσσει ότι αποτελεί δυσμενή διάκριση να υποθέσεις ότι ένα ανθρώπινο ον είναι αρσενικό ή θηλυκό, ή ετεροφυλόφιλο. Έτσι, για να είμαι περιεκτική, ειδική γλώσσα χωρίς φύλο χρησιμοποιείται στα μέσα μαζικής ενημέρωσης, την κυβέρνηση, τους χώρους εργασίας, και κυρίως τα σχολεία, για να αποφευχθεί να εμφανίζεται αδαής, ομοφοβική ή ότι κάνει διακρίσεις. Ένα ειδικό πρόγραμμα σπουδών χρησιμοποιείται σε πολλά σχολεία για να διδάξει στους μαθητές πώς να χρησιμοποιούν την κατάλληλη γλώσσα ουδέτερη από άποψη φύλου. Εν αγνοία πολλών γονιών, η χρήση των όρων των δύο φύλων για να περιγράψουν τον άντρα και τη γυναίκα, τον πατέρα και τη μητέρα, την Ημέρα της Μητέρας και την Ημέρα του Πατέρα, και «αυτόν» και «αυτήν», σταδιακά εξαλείφονται στα σχολεία του Καναδά.

Τι είναι πιο σημαντικό: Η σεξουαλική αυτονομία ή η Πρώτη Τροπολογία;

Πρόσφατα, ένας Αμερικανός καθηγητής που έδωσε ανώνυμα συνέντευξη στην American Conservative αμφισβήτησε το κατά πόσον η σεξουαλική αυτονομία πρόκειται να σας κοστίσει τις ελευθερίες σας: “Είμαστε τώρα στο σημείο, είπε, στο οποίο είναι θεμιτό να ρωτήσω αν η σεξουαλική αυτονομία είναι πιο σημαντική από ό, τι η Πρώτη Τροπολογία;”

Σύμφωνα με τον Καναδικό Χάρτη Δικαιωμάτων και Ελευθεριών, οι Καναδοί έπρεπε να έχουν εγγυημένα: (1) την ελευθερία της συνείδησης και της θρησκείας (2) την ελευθερία της σκέψης, της πεποίθησης, της άποψης, και της έκφρασης, συμπεριλαμβανομένης της ελευθερίας του Τύπου και των άλλων μέσων επικοινωνίας (3) την ελευθερία του συνέρχεσθαι ειρηνικώς, και (4) την ελευθερία του συνεταιρίζεσθαι. Στην πραγματικότητα, όλες αυτές οι ελευθερίες έχουν περιοριστεί με τη νομιμοποίηση του γάμου ατόμων του ιδίου φύλου.

Σχεδιαστές γάμου, ενοικιαστές αιθουσών, ιδιοκτήτες ‘bed and breakfast’, ανθοπωλεία, φωτογράφοι και αρτοποιοί, έχουν ήδη δει τις ελευθερίες τους να διαβρώνονται, τα δικαιώματα συνείδησης να αγνοούνται, και οι θρησκευτικές ελευθερίες να ποδοπατούνται στον Καναδά. Αλλά αυτό δεν είναι μόνο για τη βιομηχανία του γάμου. Οποιοσδήποτε κατέχει μια επιχείρηση μπορεί νόμιμα να μην επιτρέψει στη συνείδησή του να ενημερώσει για επιχειρηματικές πρακτικές ή αποφάσεις, αν οι αποφάσεις αυτές δεν είναι σύμφωνες με τις αποφάσεις των δικαστηρίων και τους νόμους μη-διακρίσεων της κυβέρνησης για τον σεξουαλικό προσανατολισμό και την ταυτότητα φύλου. Στο τέλος, αυτό σημαίνει ότι το κράτος υπαγορεύει ουσιαστικά το αν και πώς οι πολίτες μπορούν να εκφραστούν.

Η ελευθερία να συγκεντρωθείς και να μιλήσεις ελεύθερα για το γάμο άνδρα-γυναίκας, την οικογένεια και την σεξουαλικότητα, είναι τώρα περιορισμένη. Οι περισσότερες θρησκευτικές κοινότητες έχουν γίνει «πολιτικά ορθές» για να αποφύγουν τα πρόστιμα και την απώλεια του κοινωφελούς στάτους. Τα καναδικά μέσα ενημέρωσης περιορίζονται από το καναδικό Ραδιόφωνο, την Τηλεόραση και την Επιτροπή Τηλεπικοινωνιών (CRTC), η οποία είναι παρόμοια με την FCC. Αν το οτιδήποτε μέσο ενημέρωσης θεωρείται ότι εισάγει διακρίσεις, οι άδειες μετάδοσης μπορεί να ανακληθούν, και «φορείς για τα ανθρώπινα δικαιώματα» μπορούν να χρεώνουν πρόστιμα και να περιορίσουν τις μελλοντικές μεταδόσεις στον αέρα.

Ένα παράδειγμα νόμιμου περιορισμού του λόγου σχετικά με την ομοφυλοφιλία στον Καναδά αφορά την περίπτωση του Bill Whatcott, ο οποίος συνελήφθη για ομιλία μίσους τον Απρίλη του 2014, μετά τη διανομή φυλλαδίων που ήταν ζωτικής σημασίας για την ομοφυλοφιλία. Είτε συμφωνείτε είτε όχι με αυτό που λέει, θα πρέπει να μείνετε κατάπληκτοι από αυτή την κατάσταση κυρώσεων-φίμωσης από το κράτος. Βιβλία, DVD, και άλλα υλικά μπορούν επίσης να κατασχεθούν στα καναδικά σύνορα, αν το υλικό τους θεωρηθεί «μισητό».

Οι Αμερικανοί πρέπει να προετοιμαστούν για το ίδιο είδος της εποπτείας της κοινωνίας στην Αμερική, αν οι κανόνες του Ανωτάτου Δικαστηρίου απαγορεύσουν το γάμο ως ένα θεσμό αρσενικού-θηλυκού. Αυτό σημαίνει ότι δεν έχει σημασία τι πιστεύετε, η κυβέρνηση θα είναι ελεύθερη να ρυθμίζει την ομιλία σας, τα κείμενά σας, τις ενώσεις σας, και ανεξαρτήτως από το αν μπορείτε να εκφράσετε ή όχι τη συνείδησή σας. Οι Αμερικανοί πρέπει επίσης να καταλάβουν ότι το φινάλε για μερικούς στο κίνημα των δικαιωμάτων των ομοφυλοφίλων περιλαμβάνει την κεντρική κρατική εξουσία, και το τέλος των ελευθεριών της Πρώτης Τροπολογίας.”

Η Dawn Stefanowicz είναι μία διεθνώς αναγνωρισμένη ομιλήτρια και συγγραφέας. Είναι μέλος της Επιτροπής Μαρτυρίας του Ινστιτούτου Δικαιωμάτων του Παιδιού. Το βιβλίο της: Η Επίδραση των Ομοφυλόφιλων Γονέων, είναι διαθέσιμο στοhttp://www.dawnstefanowicz.org. Η Dawn, πλήρως απασχολούμενη λογίστρια με άδεια, είναι παντρεμένη και έχει δύο έφηβα παιδιά.

πηγή 

Η εξάπλωση του Σοδομιτισμού και οί «ημέρες Λώτ»

Δύο εργαζόμενοι σε Παιδκό σταθμό απολύθηκαν επειδή αρνήθηκαν να δεχθούν την τρανσεξουαλική ατζέντα που επιβάλεται στις ΗΠΑ. Mια από τις εργαζόμενες που είναι καί συγγραφέας ενός Χριστιανικού βιβλίου, λέει πως τα δικαιώματα της θρησκευτικής της ελευθερίας έχουν παραβιαστεί. Και οι δύο απολύθηκαν μετά την άρνησή τους να αποκαλούν αγόρι, ένα μικρό κορίτσι !!! Οι δύο "αρσενικοί γονείς" ( ; ) ενός 6χρονου κοριτσιού είπαν στο προσωπικό του σταθμού να φέρονται στην κόρη τους, σα να είναι αγόρι, και να την αποκαλούν με ανδρικό όνομα. Τα μαλλιά του μικρού κοριτσιού είχαν επίσης κοπεί όπως ενός αγοριού. Οι κατευθυντήριες γραμμές για το σχολείο διανέμονται στους εκπαιδευτικούς κι ονομάζονται «Πώς να χειριστείτε διαφυλικούς μαθητές.»

ΕΔΩ

Χυδαία επίθεση Σόϊμπλε στην Ελλάδα και για τους πρόσφυγες!

Σε νέα επίθεση κατά της Ελλάδας προχώρησε ο Γερμανός υπουργός Οικονομικών Σόιμπλε, αλλά και ο υπουργός Εξωτερικών της Βαυαρίας Χέρμαν.

“Οι Έλληνες δεν θα έπρεπε να κατηγορούν άλλους για τα προβλήματά τους, αλλά θα πρέπει να κοιτάξουν και πώς μπορούν οι ίδιοι να βελτιωθούν. Σίγουρα δεν λείπει η υποστήριξη της Ευρώπης, αλλά οι διαρθρωτικές μεταρρυθμίσεις που θα κάνουν τη χώρα ανταγωνιστική”, δηλώνει ο υπουργός Οικονομικών της Γερμανίας Βόλφγκανγκ Σόιμπλε, αναφερόμενος στην διαχείριση της προσφυγικής κρίσης εκ μέρους της Ελλάδας, αλλά και στην οικονομική κρίση.
Κριτική στην Ελλάδα για ελλιπή φύλαξη των εξωτερικών συνόρων της Ευρωπαϊκής Ένωσης ασκεί και ο υπουργός Εσωτερικών της Βαυαρίας Γιοάχιμ Χέρμαν, κάνοντας λόγο για “φάρσα”.

Ο κ. Σόιμπλε, σε συνέντευξη που παραχωρεί στην Bild am Sonntag, υποστηρίζει ότι η Ελλάδα επί χρόνια περιφρονούσε τους κανόνες του Δουβλίνου που προβλέπουν ότι οι μετανάστες υποβάλλουν αίτημα χορήγησης ασύλου στην χώρα εισόδου στην Ευρωπαϊκή Ένωση και τονίζει ότι τα γερμανικά δικαστήρια αποφάσισαν η Γερμανία να μην επαναπροωθεί τους ανθρώπους προς την Ελλάδα, καθώς η συμπεριφορά προς τους πρόσφυγες δεν ήταν ανθρώπινη.

Απαντώντας σε ερώτηση σχετικά με ενδεχόμενες τριβές στην σχέση του με την Άγκελα Μέρκελ, με αφορμή την Ελλάδα, ο κ. Σόιμπλε δηλώνει ότι η καγκελάριος είναι ευτυχής που ο ίδιος είναι υπουργός των Οικονομικών, καθώς γνωρίζει ότι μπορεί να βασιστεί πάνω του. “Την στήριξα περισσότερο από κάθε άλλον. Δεν είμαι ευχάριστος, αλλά είμαι πιστός”, δηλώνει χαρακτηριστικά.

Αναφερόμενος στην στάση κάποιων ανατολικών κρατών-μελών της ΕΕ στο ζήτημα της προσφυγικής κρίσης, ο κ. Σόιμπλε τονίζει ότι “η αλληλεγγύη δεν αρχίζει με εκατέρωθεν προσβολές – είναι ήδη σημαντική πρόοδος αν όλες οι χώρες έχουν επιτέλους αντιληφθεί ότι δεν υπάρχει άλλος δρόμος από την φύλαξη των εξωτερικών συνόρων της ΕΕ”, για να προειδοποιήσει ότι “οι ανατολικές χώρες θα πρέπει να δεχτούν πρόσφυγες, αλλά λιγότερους από την Γερμανία” και να επισημάνει ότι αυτές οι χώρες θα πρέπει και να αυξήσουν τις αμυντικές τους δαπάνες. “Θα χρειαστεί να δαπανήσουμε πολύ περισσότερους πόρους για κοινές ευρωπαϊκές αμυντικές πρωτοβουλίες. Η εξωτερική πολιτική και πολιτική ασφάλειας των κρατών – μελών της ΕΕ πρέπει να συντονιστεί βήμα-βήμα. Ο απώτερος στόχος μας πρέπει να είναι ένας κοινός ευρωπαϊκός στρατός. Τα κονδύλια που ξοδεύουμε για 28 εθνικούς στρατούς θα μπορούσαν να αξιοποιηθούν αποτελεσματικότερα από κοινού”, εξηγεί ο Γερμανός Χριστιανοδημοκράτης και εκτιμά ότι η Μέση Ανατολή δεν θα σταθεροποιηθεί χωρίς ισχυρότερη ανάμιξη της ΕΕ στην περιοχή.

Από την πλευρά του ο Γιοάχιμ Χέρμαν δηλώνει στην εφημερίδα “Welt am Sonntag” ότι “αυτό που κάνει η Ελλάδα είναι φάρσα” σε ό,τι αφορά την φύλαξη των εξωτερικών συνόρων και τονίζει ότι μια χώρα που δεν εκπληρώνει τις υποχρεώσεις της θα πρέπει να εγκαταλείπει την Ζώνη Σένγκεν. Αναφερόμενος μάλιστα στα προβλήματα στα Βαλκάνια, επισημαίνει ότι θα πρέπει να διασφαλισθούν τα σύνορα με την Σλοβενία ώστε όλοι όσοι εισέρχονται στην Σένγκεν από την Κροατία να καταγράφονται σωστά και να εντοπίζονται πιθανοί τρομοκράτες. “Αν αυτό δεν διασφαλισθεί εντός των επόμενων εβδομάδων, θα πρέπει να αναλάβουμε δράση για τα σύνορά μας”, δηλώνει.

Τι απαντά η Αθήνα

Το σχόλιο της κυβερνητικής εκπροσώπου Όλγας Γεροβασίλη για τις σημερινές αναφορές του Β. Σόϊμπλε στην Ελλάδα


:

"Αξίζει να υπενθυμίσει κάποιος στον κ. Σόιμπλε ότι η Ελλάδα δίνει μια μεγάλη μάχη ανθρωπισμού στα σύνορα της ΕΕ, και μάλιστα σε συνθήκες οικονομικής και κοινωνικής κρίσης που δημιουργήθηκαν από 5 χρόνια συνεχούς λιτότητας. 
Η συντριπτική πλειοψηφία των Ευρωπαίων το αναγνωρίζει. Ο ίδιος προτιμά να επιτίθεται φραστικά στην Ελλάδα, προφανώς για τους δικούς του εσωκομματικούς λόγους".
πηγή 

Στέφανος Κασιμάτης: Η εκδίκηση του αιώνιου φοιτητή

Π​​ολλοί απορούν γιατί έπρεπε ο υπουργός Παιδείας να βάλει τη μορφή του (σε σκίτσο) στην αρχική σελίδα του ανανεωμένου σάιτ του υπουργείου. Μα δεν είναι προφανές; Επειδή τον κολακεύει ― δημιουργεί γωνίες εκεί που δεν υπάρχουν. Αλλά και για έναν λόγο σοβαρότερο. Εχετε ακούσει, είμαι βέβαιος, την έκφραση «σαν τα μούτρα τους». Αυτό ισχύει, φοβάμαι, στον τρόπο με τον οποίο παρεμβαίνουν στην πανεπιστημιακή παιδεία.

Καταργούν, ουσιαστικά, τα μεταπτυχιακά, καταργώντας τις αμοιβές των διδασκόντων. Καθιερώνουν την εσωτερική εξέλιξη: φοιτητής, μεταπτυχιακός, καθηγητής, όλα στο ίδιο πανεπιστήμιο. Τέλος, απελευθερώνουν τις καταλήψεις, καταργώντας το ελάχιστο των δεκατριών εβδομάδων διδασκαλίας για κάθε μάθημα. Το πανεπιστήμιο, δηλαδή, όπως εκείνοι το διαμορφώνουν, θα διοικείται από τις παρασκηνιακές συνεννοήσεις των κομμάτων της Αριστεράς, και το μόνο που θα έχει σημασία θα είναι η εισαγωγή. Τα υπόλοιπα θα τα αναλαμβάνει το κόμμα. Θα είναι ένα πανεπιστήμιο όπου ο αιώνιος φοιτητής δεν θα έχει λόγο να ντρέπεται. Γιατί, λοιπόν, να μην κοσμεί με τη μορφή του την ιστοσελίδα του υπουργείου του ο Φίλης; Ο αιώνιος φοιτητής τώρα δικαιώνεται, εκδικούμενος τους καλυτέρους του.
Χριστουγεννιάτικο

Ο κανονικός Αγιος Βασίλης ―δηλαδή, ο αμερικάνικος, αυτός που κάνει «χο, χο, χο!» και περνά μέσα από την καμινάδα για να μας φέρει δώρα― μας έφερε εφέτος τα Χριστούγεννα ένα αποτυχημένο αστείο: ο χοροπηδηχτός αγορίνος ανακοινώνει μέσω της ιταλικής L’ Espresso ότι φτιάχνει κόμμα πανευρωπαϊκό, παρακαλώ, με σκοπό τον εκδημοκρατισμό της Ευρωπαϊκής Ενωσης ― ολόκληρης, εννοείται. Να σας πω εγώ ένα καλύτερο: ο G. G. Κώστας ήθελε να γίνει αρχηγός της Νέας Δημοκρατίας…

Δεν φαντάζομαι ότι περιμένει να τον πιστέψουμε κιόλας. Αυτός δεν μπόρεσε να οργανώσει το γραφείο του στο υπουργείο, πώς είναι ικανός να φτιάξει κόμμα και μάλιστα πανευρωπαϊκό; Ούτε να φτιάξει κόμμα μπορεί, ούτε βρίσκονται πλέον κορόιδα να τον πάρουν μαζί τους για να τους διαλύσει το μαγαζί. Το λέει, προφανώς, για λίγη δημοσιότητα. Λογικό, καθώς αυτές τις μέρες των Χριστουγέννων η ελεημοσύνη κάθε μορφής μοιράζεται αφειδώς ― δεν έχετε προσέξει πως, τέτοια εποχή, εμφανίζονται πάντα όλοι οι επαγγελματίες επαίτες;

Εξάλλου, ο ίδιος ποτέ του δεν είχε πρόβλημα να πει οποιαδήποτε σαχλαμάρα για χάρη της δημοσιότητας. Στο γνωστό ντοκιμαντέρ του Πολ Μέισον, που το τρίτο μέρος του προβλήθηκε προ ημερών, ισχυρίζεται, λ.χ., ότι δήθεν η κυβέρνηση υπολόγιζε να επικρατήσει το «ναι» στο δημοψήφισμα και δεν ήθελε το «όχι». Απολύτως ψευδές. Μόνον ένας τελείως άσχετος με την ελληνική πραγματικότητα το χάφτει. Διότι, την τελευταία εβδομάδα της προεκλογικής εκστρατείας, όλοι θυμόμαστε τον καταιγισμό των τηλεοπτικών και ραδιοφωνικών σποτ του ΣΥΡΙΖΑ, με τα οποία καθύβριζε την Ευρώπη και την εξομοίωνε με γερμανική κατοχή. Πώς γίνεται μια κυβέρνηση που θέλει το «ναι» να προπαγανδίζει με τέτοιον σχεδόν υστερικό τρόπο το «όχι», εγώ δεν το καταλαβαίνω.

Ας τον αφήσουμε, τέλος πάντων· αρκετά τον ελεήσαμε. Να κλείσουμε, όμως, με μία άγνωστη χριστουγεννιάτικη ιστορία για τον χοροπηδηχτό αγορίνο. Μας την αφηγήθηκε (δεν ήμουν μόνος, έχω και μάρτυρες) συνάδελφός του από το πανεπιστήμιο. Μολονότι, μας είπε, όλοι καταλάβαιναν το μέγεθος του θέματος που είχε ο αγορίνος με τον εαυτό του, κανείς δεν είχε παράπονο μαζί του, επειδή η συμπεριφορά του ήταν σχεδόν κανονική. Εκεί που η κατάστασή του επιδεινώθηκε απότομα ήταν όταν τον προήγαγαν σε καθηγητή πρώτης βαθμίδας. Τότε ξέφυγε τελείως και άρχισε να προκαλεί και να τσακώνεται σε κάθε συνέλευση των καθηγητών, λες και το αντιλαμβανόταν σαν σπορ να διαλύει τις συνελεύσεις με τους καυγάδες του. Τη βρήκε όμως από εκεί που δεν το περίμενε. Μια μέρα τα έβαλε με έναν καλό και φιλήσυχο άνθρωπο, από τον οποίον κανείς δεν μπορούσε να περιμένει όχι βίαιη, αλλά ούτε καν απότομη αντίδραση. Και όμως· ήταν να μην ξυπνήσει ο θυμός του αγαθού γίγαντα ― ο προκληθείς ήταν και πανύψηλος. Του την έστησε έξω από το πανεπιστήμιο, τον άρπαξε και τον ξάπλωσε στο πεζοδρόμιο με μια γροθιά. Εγινε φασαρία, χαμός, μαζεύτηκε κόσμος. Ο φίλος που το αφηγείτο θυμόταν γελώντας κάποιον περαστικό από το πλήθος που είχε μαζευτεί γύρω να μονολογεί: «ντροπή, καθηγητές άνθρωποι να δέρνονται».

Θα αναρωτηθείτε, ίσως, τι το χριστουγεννιάτικο είχε αυτή η ιστορία. Το ότι σας την είπα χριστουγεννιάτικα ― δεν φτάνει;
Kαθημερινή