Ο ΣΥΡΙΖΑ αποσυντίθεται, αλλά το Σύστημα τον στηρίζει

Σκίτσο του Ηλία Μακρή

Του Γιάννη Ξένου

Στον Σύριζα, αν συνεχίσουν με τον ίδιο ρυθμό να φτιάχνουν ή να ανακοινώνουν πρόθεση για δημιουργία κομμάτων, σε λίγο καιρό θα έχουν περισσότερα και από τις συνιστώσες που τον συνέθεσαν. Την αρχή έκανε η Αριστερή Πλατφόρμα του Λαφαζάνη^. ακολουθεί η Ζωή Κωνσταντοπούλου που οσονούπω θα ανακοινώσει το δικό της κόμμα^. κόμμα θέλει να φτιάξει και ο Βαρουφάκης (το δικό του όμως θα είναι πανευρωπαϊκό)^. με δημιουργία πολιτικού φορέα απειλεί και η Νεολαία Σύριζα που αύριο συνεδριάζει και αναμένεται η πλειοψηφία να αποχωρήσει και να φτιάξει δική της κίνηση. Ακόμα και στους πιστούς «53» υπάρχουν φωνές που προτείνουν ανάμεσα στις συμπληγάδες Τσίπρα/Λαφαζάνη να προχωρήσουν στη δημιουργία νέου φορέας. Κάποιο κόμμα/κίνηση/φορέα λογικά θα δημιουργήσει και η ΚΟΕ, αλλά αυτή μάλλον μετά τις εκλογές. Η «πρώτη φορά αριστερά» διαλύεται και αλληλοσπαράσσεται.

Το κόμμα Λαφαζάνη

Πιθανώς ένας από τους λόγους που ο Τσίπρας μας πάει καλοκαιριάτικα σε εκλογές είναι ότι έβλεπε τα φαινόμενα διάλυσης στο κόμμα του και ήθελε όσο μπορούσε να τα περιορίσει διά του αιφνιδιασμού. Και αυτό το κόλπο δεν του βγήκε. Ο Λαφαζάνης φάνηκε σαν έτοιμος από καιρό και μέσα σε λίγα 24ωρα δημιούργησε κοινοβουλευτική ομάδα, κόμμα και πήρε και τη διερευνητική εντολή για τρεις ημέρες. Με τόσα χρόνια εμπειρίας στο ΚΚΕ και στα εκλογομαγειρεία του Συνασπισμού αυτός και η ομάδα του είναι πολύ πιο ικανή στα εκλογικά από τους πρώην συντρόφους του στο Σύριζα. Ο αιφνιδιασμός του Τσίπρα δεν έπιασε και ο Λαφαζάνης πέρασε στην αντεπίθεση και τις τελευταίες μέρες ανακοινώνει συνεχώς προσχωρήσεις και συνεργασίες στο κόμμα του. Χθες ήταν η σειρά των «Αριστερών Σοσιαλιστών», από πρώην πασόκους συνδικαλιστές όπως ο Ν. Φωτόπουλος (της ΔΕΗ) και ο Π. Καλφαγιάννης (της ΠΟΣΠΕΡΤ) να ανακοινώσουν τη συνεργασία τους με τη ΛΑΕ. Η ΛΑΕ ενισχύθηκε και από τον προερχόμενο από τους ΑΝΕΛ (και πιο παλιά από τη ΝΔ) Γιώργο Ρωμανιά, το κόμμα βρήκε έτσι μόνιμο στασίδι στις εκπομπές του Γ. Αυτιά. Το φλερτ με τη Ζωή Κωνσταντοπούλου είναι ζωηρό, χθες στο Προεδρικό Μέγαρο στην αντιπαράθεση με τον Πρ. Παυλόπουλο από το στόμα του Λαφαζάνη έβγαιναν τα λόγια της Ζωής. Λογικά μέσα στο Σαββατοκύριακο θα προκύψει η συνεργασία του κόμματος Κωνστανοπούλου με τον Λαφαζάνη ο οποίος Λαφαζάνης καλεί σε συστράτευση το σύνολο του αντιμνημονιακού χώρου που τάχθηκε με το Όχι. Οι μικρότερες κινήσεις και προσωπικότητες αποδέχτηκαν το κάλεσμα, αλλά μεγαλύτερες κινήσεις όπως η ΑΝΤΑΡΣΥΑ (http://antarsya.gr/node/3238) απέρριψαν το κάλεσμα κατηγορώντας τη ΛΑΕ για ηγεμονισμό.

Εδώ και μήνες ο Γ. Καραμπελιάς είχε επισημάνει ότι ο Τσίπρας είναι ο πρώτος αρχηγός αριστερού κόμματος που δεν ελέγχει την πλειοψηφία του κόμματός του, που δεν έχει στο εσωτερικό του κόμματός του μια πλειοψηφική τάση που να αναφέρεται αποκλειστικά σ’ αυτόν. Και αυτή την ανεπάρκεια, που οφείλεται στη δική του πολιτική και ιδεολογική μηδαμινότητα και στη βιασύνη του να πάρει με κάθε τρόπο την εξουσία πριν το κόμμα του και ο ίδιος να είναι έτοιμοι, την πληρώνει τώρα. Ακόμα και οι «53» που ήταν πιο κοντά στον Τσίπρα κάνουν νερά. Τον απειλούν ότι αν δεν κάνει άκρη πασόκους, όπως ο Μάρδας, ο Πανούσης και άλλοι, θα χάσει και το τελευταίο του αποκούμπι στο κόμμα. Στελέχη όπως ο Τσακαλώτος και ο Σακελλαρίδης που τους προηγούμενους μήνες ήταν μαζί του στην παρωδία διαπραγμάτευσης, προσπαθούν να εξαφανιστούν και να μην κατέβουν στις εκλογές.

Το άλλο σπορ στο οποίο επιδίδονται οι πρώην σύντροφοι στο Σύριζα είναι το αλληλοφάγωμα. Ο Τσίπρας με την προχθεσινή του συνέντευξη στον Άλφα πήρε τη σκυτάλη από τη Κωνσταντοπούλου και απέδειξε ότι είναι και κάπου καλός. Κάρφωσε πρώτα τον Λαφαζάνη ότι τις μέρες του δημοψηφίσματος στο υπουργικό συμβούλιο φοβόταν πως αν κλείσει καμιά τράπεζα θα τους πάρουν με ελικόπτερα από το Μαξίμου. Εύλογοι οι φόβοι του Λαφαζάνη γιατί είναι γνωστό ότι του πρότεινε να πάρει τη συμφωνία που του έδινε ο Γιουνκέρ και να μην πάει σε δημοψήφισμα. Δεύτερον κάρφωσε τον Βαρουφάκη λέγοντας ότι συνειδητοποίησε ότι οι εταίροι δεν τον παίρνουν σοβαρά στις 25 Ιουνίου. Αλήθεια του πήρε 5 μήνες για να κατανοήσει ότι τον υπουργό Οικονομικών του τον θεωρούν αρλεκίνο οι Ευρωπαίοι και το ΔΝΤ και θέλει πάλι να γίνει πρωθυπουργός; Και αφού στις 25 Ιουνίου κατάλαβε ότι ο Βαρουφάκης είναι ένας μπαρούφας γιατί δέχτηκε το σχέδιό του για δημοψήφισμα λίγες μέρες μετά; Από τα πολλά ψέματα τα έχει χαμένα.

Τη σκυτάλη πήρε ο Βαρουφάκης που μέσες άκρες αποκάλεσε τον Τσίπρα ηλίθιο, επειδή το έργο του (να υπογράψει τρίτο μνημόνιο) είναι σισύφειο και αυτός θεωρούσε από παιδί τον Σίσυφο ηλίθιο! Στο προχθεσινό επεισόδιο του σήριαλ συριζαίικοι αλληλοσπαραγμοί η απελθούσα πρόεδρος αποκάλυψε ότι ο Αλ. Φλαμπουράρης την «συμβούλεψε» να μην παραζορίζει τον Στουρνάρα. Ο Φλαμπουράρης άφησε να εννοηθεί στον Σκάι ότι η Ζωή είναι τρελή και φαντάζεται πράγματα! Και το ξεκατίνιασμα συνεχίζεται.

Ο ρόλος του εξωτερικού παράγοντα και των καναλιών

Με το κόμμα του πολυδιασπασμένο, τον ίδιο να έχει φέρει τρίτο μνημόνιο χειρότερο από τα δύο προηγούμενα, την οικονομία τσακισμένη και τις ελπίδες των ψηφοφόρων του διαψευσμένες, υπό κανονικές συνθήκες ο Τσίπρας θα έπρεπε ήδη να βρίσκεται στο σπίτι του και όχι να κλαίγεται στον Άλφα ότι δεν είχε τον χρόνο, όπως ο Σημίτης και ο Καραμανλής, να κυβερνήσει! Αλλά αυτά γίνονται σε ανεξάρτητες χώρες. Η στήριξη που απολαμβάνει από Αμερικανούς και Ευρωπαίους τον κρατά ζωντανό. Οι Αμερικανοί τον στηρίζουν γιατί θέλουν το χειμώνα να κλείσουν το Κυπριακό και να κάνουν ένα δώρο στον Ερντογάν που δέχτηκε να συμμετάσχει στον πόλεμο κατά του ISIS. Άλλωστε πού θα βρουν πιο συνεργάσιμο ΥΠΕΞ από τον Νίκο Κοτζιά, που έφτασε μέσα στο Βελιγράδι να δηλώνει ότι η Ελλάδα θα αναγνωρίσει το Κόσσοβο;

Αλλά και τους Ευρωπαίους δεν τους ενοχλεί πια ο Τσίπρας, ακριβώς το αντίθετο. Η Μέρκελ την προηγούμενη εβδομάδα δήλωσε ότι οι εκλογές είναι μέρος της λύσης και όχι του προβλήματος. Ο Γερμανός Κλ. Ρέγκλινγκ διευθυντής του ESM, του ταμείου που θα μας δίνει λεφτά στο νέο πρόγραμμα, δήλωσε ότι οι εκλογές δεν τον ανησυχούν. Είναι αισιόδοξος ότι το πρόγραμμα θα τηρηθεί και υπόσχεται λύση για το χρέος. Η μεταστροφή των Γερμανών προκύπτει από τη βεβαιότητα τους ότι πια ο Τσίπρας συνέδεσε την πολιτική του επιβίωση με την υλοποίηση του μνημονίου, επομένως καλύτερα αυτός πρώτο κόμμα με μικρή απόσταση από τη ΝΔ για να εφαρμοστεί σίγουρα το μνημόνιο, παρά στην αντιπολίτευση που θα ξαναβάλει την αντιμνημονιακή μάσκα. Από την άλλη ο μνημονιακός Τσίπρας είναι και ένα μήνυμα σε εκείνους τους Ευρωπαίους που πιστεύουν ότι μπορεί να υπάρξει ένας διαφορετικός δρόμος από αυτόν που θέλει η Γερμανία για την Ευρώπη, όποιος αντιδρά θα έχει τη μοίρα του Τσίπρα, θα αναγκαστεί να παραδοθεί άνευ όρων.

Στο εσωτερικό μέτωπο εντύπωση προκαλεί η προκλητική στήριξη που απολαμβάνει ο Τσίπρας από το μεγαλύτερο μέρος των μεγάλων μέσων ενημέρωσης. Τον χορό σέρνει ο ΔΟΛ του Ψυχάρη, που όπως και τον περασμένο Δεκέμβριο, στηρίζει σκανδαλωδώς τον Τσίπρα. Το περασμένο Σάββατο το εξώφυλλο Των Νέων το καταλάμβανε μια φωτογραφία του Τσίπρα που συνοδευόταν από το εξής: «Μόνος εναντίον όλων. Το στοίχημα της αυτοδυναμίας σε μια καθαρά προσωπική κίνηση που είναι η τελευταία σφυριά στο ελληνικό πολιτικό κατεστημένο από τα αριστερά ως τα δεξιά»! Τα Νέα, το Μέγκα (που πια ο Ψυχάρης παίζει μόνος του), ο Βήμα ΦΜ και οι ιστοσελίδες του συγκροτήματος παίζουν αποκλειστικά Τσίπρα και χτυπάνε Μεϊμαράκη και Λαφαζάνη-Κωνσταντοπούλου. Χαρακτηριστικό το χθεσινό δελτίο ειδήσεων του Μέγκα που ο κεντρικός σχολιαστής Νίκος Ευαγγελάτος (τρομάρα του!) έκρινε την παρουσία του Τσίπρα στον Άλφα ως στροφή προς τον ρεαλισμό και τον βρήκε πολύ καλό. Αμέσως μετά πρόβαλαν δύο βίντεο αρκετών λεπτών που επιτίθονταν στο Λαφαζάνη και στη Ζωή, ενώ τη ΝΔ την ξεπέταξαν μέσα σε λίγα λεπτά. Ακόμα και ο Κωστας Μητρόπουλος στα σκίτσα του στηρίζει τόσο σκανδαλωδώς τον Τσίπρα και δαιμονοποιεί τον Λαφαζάνη εμφανίζοντάς τον σαν συμμορίτη με μια χαντζάρα, ώστε θα έπρέπε να ντρέπεται μεγάλος άνθρωπος και κάποτε σπουδαίος σκιτσογράφος. Όσο για τους Οικονομέα-Καμπουράκη τα πρωινά ξεπερνούν –κυριολεκτικά– και την ΕΤ1 σε γλοιώδη και σκανδαλώδη στήριξη προς τον Σύριζα,  ακόμα και στους Ανέλ!.

Ρόλο στη νέα μεταστροφή του ΔΟΛ μπορεί να έπαιξε ότι στις 20 Αυγούστου, τη μέρα ακριβώς που εγκρίθηκε το πρόγραμμα, ο αναπλ. Υπ. Πολιτισμού, Νίκος Ξυδάκης, (που τον βρίσκεις που τον χάνεις τις τελευταίες μέρες έχει πιάσει στασίδι στα Μέσα του συγκροτήματος) κατέθεσε στο Μέγαρο Μουσικής 600.000 ευρώ, που είναι μέρος της ετήσιας κρατικής επιχορήγησης προς το Μέγαρο. Με το που ήρθαν τα λεφτά από το Τρίτο Μνημόνιο η κυβέρνηση δεν έσπευσε να πληρώσει κανέναν προμηθευτή των Νοσοκομείων που η κατάσταση είναι απελπιστική, αλλά πρώτο μέλημά της είναι να επιδοτήσει το Μέγαρο.

Ανάλογη τήριξη, ο Τσίπρας έχει και από τα υπόλοιπα Μέσα. Παράδειγμα η συνέντευξη του στον Άλφα όπου στα 73 λεπτά που κράτησε η Σ. Παπαϊωάννου δεν «πρόφτασε» να του κάνει μια ερώτηση για το μεταναστευτικό/προσφυγικό, με τέτοια ασήμαντα θέματα θα απασχολούσε τον πρωθυπουργό! Ενώ και ο Σκάι το τελευταίο διάστημα δεν είναι τόσο επιθετικός, έφτασε ο Μπ. Παπαδημητρίου να πει στο κεντρικό δελτίο ότι δεν τον ενδιαφέρει αν βγει ο Σύριζα ή η ΝΔ, αρκεί το μνημόνιο να εφαρμοστεί όπως πρέπει.

Με το σπρώξιμο από ξένα και εγχώρια κέντρα ο Τσίπρας ονειρεύεται ότι θα κερδίσει με λίγες μονάδες και θα παραμείνει στα πράγματα, διαφορετικά η πτωτική του πορεία μετά τις εκλογές θα επιταχυνθεί. Ο κόσμος όμως, παρότι οι εξελίξεις είναι καταιγιστικές, αρχίζει να αντιλαμβάνεται το μέγεθος της εξαπάτησης και του γυρίζει την πλάτη.

Υ.Γ. Η υπηρεσιακή κυβέρνηση που ορκίστηκε χαρακτηρίζεται ως πιο καραμανλική και από τις κυβερνήσεις του Κ. Καραμανλή τα χρόνια 2004-2009. Είναι προμήνυμα για το ποια θα είναι η σύνθεση της επόμενης κυβέρνησης; Επιπλέον τόσα καραμανλικά στελέχη μπήκαν στην κυβέρνηση χωρίς να ρωτήσουν τον Καραμανλή; Χλωμό, ο Καραμανλής θα διαπράξει και δεύτερο ατόπημα στηρίζοντας και πάλι Τσίπρα; Προφανώς, διότι η στρατηγική του συστήματος εγχώριου και διεθνούς είναι να εκλεγεί ο Σύριζα έστω με λίγες ψήφους διαφορά ώστε να γίνει κυβέρνηση συνεργασίας με τον Σύριζα επικεφαλής για μπορεί να εφαρμοστεί το μνημόνιο.

πηγή 

ΜΕΤΑ ΤΗ ΣΛΟΒΑΚΙΑ ΚΑΙ ΤΗΝ ΤΣΕΧΙΑ ΚΑΙ Η ΠΟΛΩΝΙΑ ΘΕΤΕΙ ΤΟ ΜΕΤΑΝΑΣΤΕΥΤΙΚΟ ΣΤΙΣ ΟΡΘΕΣ ΒΑΣΕΙΣ

Η Πολωνία, μετά τη Σλοβακία και την Τσεχία, εκφράζει την επιθυμία να δεχτεί μόνον χριστιανούς Σύρους πρόσφυγες μετανάστες.

Αυτό που προέχει είναι η ασφάλεια των χωρών που φιλοξενούν τους πρόσφυγες.

Επιπλέον αυτοί που υπήρξαν θύματα της Μουσουλμανικής θηριωδίας από την αρχή ήταν οι χριστιανοί της χώρας. Αν, λοιπόν, δεν αντέχουν άλλο τους διωγμούς η Δύση -εν τω μέτρω των δυνατοτήτων της- πρέπει να τους παράσχει ασφάλεια.

Και για τους Μουσουλμάνους; Σ’ αυτούς ας παράσχουν άσυλο η Σαουδική Αραβία και τα Εμιράτα του κόλπου.

Άλλωστε οι μουσουλμάνοι είναι οι διώκτες, και όχι οι διωκομένοι, αλλά ακόμη και αν υποτεθεί ότι ορισμένοι Μωαμεθανοί έπεσαν θύματα της μουσουλμανικής θηριωδίας οι ζάμπλουτες χώρες της Αραβικής χερσονήσου που χρηματοδοτούν την τρομοκρατία στη Μέση Ανατολή είναι μουσουλμανικές και μπορούν να τους βοηθήσουν.

Ελπίζουμε ότι το φωτεινό παράδειγμα της Τσεχίας, της Σλοβακίας και της Πολωνίας θα το ακολουθήσει και η Ελλάδα η οποία κινδυνεύει με εξαφάνιση εξαιτίας του μεταναστευτικού.
πηγή 

Πρόσεχε να μήν κατακρίνεις. Διότι από αυτό παραχωρεί ο Θεός και φεύγει η Χάρη και σε αφήνει ο Κύριος να πέφτεις, να ταπεινώνεσαι, να βλέπεις τα δικά σου σφάλματα. Αλλ' όταν υποχωρεί η Χάρη για να δοκιμαστεί ο άνθρωπος, τότε γίνονται όλα σαρκικά και πέφτει η ψυχή. Συ όμως, τότε μή χάνεις την προθυμία σου, άλλα φώναζε διαρκώς την ευχή με βία, με το ζόρι, με πόνο πολύ. ''Κύριε Ιησού Χριστέ, ελέησόν με''. Και πάλι και πολλές φορές, το ίδιο συνεχώς. Και σαν να ατενίζεις νοερά τον Χριστό να του λέγεις: ''…Δόξα σοι, δόξα σοι, ο Θεός μου''. Και υπομένοντας, πάλι θα έλθει η Χάρη, πάλι η χαρά. Όμως και πάλι ο πειρασμός και η λύπη, η ταραχή και τα νεύρα. Αλλά και πάλιν αγώνας, νίκη, ευχαριστία. Και αυτό γίνεται μέχρις ότου σιγά-σιγά καθαρίζεσαι από τα πάθη και γίνεσαι πνευματικός.

Γέροντας Ιωσήφ ο Ησυχαστής.

Άμα κάνει ζέστη...πολλά παθαίνει ο άνθρωπος

Χαρίζεται χαριτωμένη μυγούλα, εμβολιασμένη, με το λουράκι της. Πολύ φιλική με τα μικρά παιδιά και πολύ χαδιάρα. Ιδανική για οικογένεια. Αναγκάζομαι να την δώσω λόγο έλειψης χώρου. Παρακαλώ μόνο σοβαρές προτάσεις από φιλόζωους.

 

Μια βιβλιοθήκη σε… ποδήλατο!

Η βιβλιοθηκάριος Alicia Tapia έχει αντιληφθεί το σημαντικό ρόλο που διαδραματίζουν τα βιβλία στην προώθηση της αγάπης για τη μάθηση και την παιδεία. Για να εξαπλωθεί η θετική επίδρασή τους στον κόσμο, το Μάιο του 2013 εκείνη δημιούργησε τη Bibliobicicleta, μια βιβλιοθήκη πάνω σε ποδήλατο, που κάνει βόλτες γύρω από την πόλη του Σαν Φρανσίσκο και προσφέρει βιβλία δωρεάν.
Με στόχο τη φιλαναγνωσία και τη μάθηση σε ανθρώπους όλων των ηλικιών η νεαρή κοπέλα αφιερώνει τον ελεύθερο χρόνο της ποδηλατώντας σε γειτονιές, πάρκα, παραλίες αλλά και σε περιοχές με αστέγους, σε μια προσπάθεια να προσφέρει δωρεάν βιβλία σε ανθρώπους που μπορεί να μην έχουν εύκολη πρόσβαση σε αυτά. Ενήλικες και παιδιά μπορούν να πάρουν όποιο βιβλίο θέλουν από τα 100 που μεταφέρει, αλλά και να δωρίσουν δικούς τους τίτλους προκειμένου να τους διαβάσουν άλλοι.







πηγή

Η Κατούνα και ο Αετός τίμησαν τον Άγιο Φανούριο

Εσπερινός Αγ. Φανουρίου στο Εξωκκλήσι Αγ. Μαρίνης Αετού Ξηρομέρου  

Θεία Λειτουργία στην Αγ. Παρασκευή (Κατωμερίσια) Κατούνας.

πηγή

ΜΟΥ ΕΙΠΕ Ο ΓΕΡΟΝΤΑΣ. ΕΛΑ ΝΑ ΣΟΥ ΣΥΣΤΗΣΩ ΤΟΥΣ ΜΕΛΛΟΝΤΙΚΟΥΣ ΜΟΥ ΣΥΓΚΑΤΟΙΚΟΥΣ! ΙΔΟΥ Η ΚΑΤΑΛΗΞΗ ΤΩΝ ΕΡΓΩΝ ΚΑΙ ΤΩΝ ΠΡΑΞΕΩΝ ΜΙΑΣ ΖΩΗΣ.

Σαν σήμερα, στις 28/15 Αυγούστου 1959, κοιμήθηκε ο Γέροντας Ιωσήφ ο Ησυχαστής

Ο Γέροντας Ιωσήφ ο Ησυχαστής και η Αγιορειτική ανάκαμψη

Με αφορμή την πρόσφατη επέτειο της κοιμήσεως του μακαριστού Γέρ. Ιωσήφ του Ησυχαστή (2 Νοεμβρίου 1898 – 28 Αυγούστου 1959), δημοσιεύουμε σήμερα το πρώτο μέρος από ένα σημαντικό άρθρο του Ομότιμου Καθηγητή του Αριστοτελείου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης, κ. Γ. Μαντζαρίδη, σχετικά με την ιδιαίτερη συμβολή της οσιακής αυτής προσωπικότητας του σύγχρονου Μοναχισμού στην ανάσχεση της πληθυσμιακής φθοράς που χαρακτήριζε μέχρι τις μέρες του την Αθωνική Πολιτεία.

Η σταθερή ανάκαµψη του αγιορειτικού µοναχισµού, που παρατηρείται σήµερα, άρχισε να επισηµαίνεται στατιστικά από τις αρχές της δεκαετίας του ’70. Από στατιστική έρευνα, που πραγµατοποιήθηκε τον Ιούλιο του 1972, διαπιστώθηκε ότι το σύνολο των µοναχών του Αγίου Όρους ανερχόταν στους 1.146. Ο αριθµός αυτός ήταν υψηλότερος κατά µία µονάδα από τον αριθµό των µοναχών, που παρουσίαζε για το προηγούµενο έτος (1971) το περιοδικό Irénikon [1], όπου δηµοσιεύονταν κατά καιρούς στατιστικά στοιχεία των αγιορειτών µοναχών. Έκτοτε η σταθερή πτώση του αριθµού των µοναχών της Αθωνικής Πολιτείας µεταβλήθηκε σε σταθερή ανάκαµψη, που έγινε πλέον εντυπωσιακή.

Στην ανάκαµψη αυτή συνέβαλαν ασφαλώς πολλοί παράγοντες. Σε αυτούς συγκαταλέγονται και οι οµαδικές προσελεύσεις συνοδειών από µονές εκτός Αγίου Όρους. Πέρα όµως και πριν από την προσέλευση των συνοδειών αυτών υπήρξε και η παρουσία ισχυρών προσωπικοτήτων µέ έντονη πνευµατική και ηθική ακτινοβολία, που προετοίµασαν και στήριξαν την ανοδική πορεία του Αγίου Όρους. Κορυφαία θέση µεταξύ αυτών κατέχει ο Γέροντας Ιωσήφ ο Ησυχαστής, στον οποίο ανάγουν σήµερα την πνευµατική τους πατρότητα έξι από τις είκοσι Ιερές Μονές του Αγίου Όρους [2].

Ο Γέροντας Ιωσήφ ο Ησυχαστής γεννήθηκε, αναπτύχθηκε και προσήλθε στον µοναχισµό σε περίοδο εκκοσµικεύσεως και παρακµής της µοναχικής και γενικότερα της εκκλησιαστικής ζωής. Δέκα περίπου χρόνια µετά τη γέννησή του, το 1907, ο αρχιµανδρίτης Ευσέβιος Ματθόπουλος ίδρυσε την Αδελφότητα Θεολόγων «Η Ζωή», που απαρτιζόταν από κληρικά και λαϊκά µέλη µέ δεσµεύσεις µοναχικής ζωής, και προσπάθησε να καλύψει σηµαντικά κενά του ποιµαντικού έργου της Εκκλησίας. Με την ίδρυση της αδελφότητας αυτής ανασυστάθηκε ένας ενδοκόσµιος µοναχισµός, που επηρέασε αποφασιστικά την πορεία της εκκλησιαστικής και κοινωνικής ζωής στην Ελλαδική και την ευρύτερη περιοχή.

Παράλληλα αρκετοί ιεροµόναχοι και µοναχοί επηρεασµένοι από το πνεύµα της εκκοσµικεύσεως εγκατέλειψαν τις µονές τους που βρίσκονταν έξω από τον κόσµο και ανέλαβαν εκκλησιαστικά λειτουργήµατα µέσα στον κόσµο. Τέλος αρκετοί ιεράρχες κατά την περίοδο αυτήν επικαλούµενοι τα ζωτικά κενά του ποιµαντικού έργου της Εκκλησίας ήταν αρνητικά τοποθετηµένοι απέναντι στον αναχωρητικό µοναχισµό, ενώ η Ιερά Σύνοδος της Εκκλησίας της Ελλάδος στον «Οργανισµόν του µοναχικού βίου», που εξέδωσε το 1932 για την αναβίωση του µοναχισµού, ορίζει ως σκοπό του µοναχισµού την «µόρφωσιν του λαού δια του κηρύγµατος του θείου λόγου, των κατηχητικών σχολείων, της Ιεράς Εξοµολογήσεως, της διδασκαλίας των διαφόρων τεχνών… και την εξάσκησιν της φιλανθρωπίας»[3].

Βέβαια δεν έπαυσε να υπάρχει και η φιλοκαλική παράδοση. Αυτή άφησε έντονα ίχνη όχι µόνο στο Άγιον Όρος αλλά και στον ευρύτερο ελλαδικό χώρο. Άλλωστε και η κίνηση της Ζωής, όπως και οι άλλες χριστιανικές κινήσεις, κληρονόµησαν από αυτήν αρκετά στοιχεία [4]. Ιδιαίτερα όµως ζωντανή ήταν η παράδοση αυτή στην Πάρο, όπου πέρασε τα παιδικά και εφηβικά του χρόνια ο νεαρός Φραγκίσκος, όπως ονοµαζόταν ως κοσµικός ο Γέροντας Ιωσήφ. Στην απόφασή του να µονάσει οδηγήθηκε από τη µελέτη της ζωής των αγίων και από εντυπωσιακό συµβολικό όνειρο, που τον καλούσε να υπηρετήσει στα βασιλικά ανάκτορα. Έτσι άρχισε να αποσύρεται σε ήσυχα και ερηµικά µέρη για άσκηση και προσευχή, προσπαθώντας να µιµηθεί κάθε είδος κακοπάθειας που διάβαζε στους βίους των αγίων. Τότε σκέφτηκε και το Άγιον Όρος, όπου πήγε κατά το 1921 σε ηλικία εικοσιτριών ετών.

Εκεί περίµενε να βρει πατέρες στα µέτρα των αγίων που διάβαζε, αλλά δεν ικανοποιήθηκε. «Αφού ήλθα εις το Άγιον Όρος», γράφει ο Γέροντας Ιωσήφ, «έκλαιγα ηµέραν και νύκτα, διατί δεν ευρήκα, καθώς διαλαµβάνουν οι Άγιοι το Άγιον Όρος»[5]. Μολονότι οι πνευµατικές του προσδοκίες ήταν υψηλές, η απογοήτευση που δοκίµασε στον Άθωνα δεν φαίνεται πως ήταν και αντικειµενικά αδικαιολόγητη. Η γενικότερη εικόνα που έχουµε για την πνευµατική κατάσταση του Αγίου Όρους κατά την περίοδο αυτήν, αν και δεν έχει επαρκώς µελετηθεί, δεν θεωρείται οπωσδήποτε θετική. Αξίζει εδώ να σηµειωθεί ότι και ο Γέροντας Σωφρόνιος, ως µοναχός της Ιεράς Μονής του Αγίου Παντελεήµονος, µία περίπου δεκαετία µετά την προσέλευση του Γέροντα Ιωσήφ στο Άγιον Όρος έγραφε ότι «η νοερά εργασία, που αποτελεί τον πυρήνα της πραγµατικής µοναχικής ζωής, βρίσκεται τώρα σε άκρα κατάπτωση»[6].

Κατά την ίδια όµως περίοδο εγκαταβίωνε στην Ιερά Μονή Αγ. Παντελεήµονος ο άγιος Σιλουανός, όπως και ο ίδιος ο Γέροντας Σωφρόνιος, που συνέβαλε αποφασιστικά, µαζί µέ τον άγιο Γέροντά του που βιογράφησε, στην αναβίωση του αγιορειτικού αλλά και ευρύτερα του ορθόδοξου µοναχισµού. Γνωστοί νηπτικοί πατέρες της περιόδου αυτής, κοινοβιάτες και ερηµίτες, είναι ο Ιερώνυµος ο Σιµωνοπετρίτης, ο Αθανάσιος ο Γρηγοριάτης, ο παπα-Σάββας ο πνευµατικός, ο παπα-Τύχων, ο γερο-Κοσµάς ο Παντοκρατορινός, ο γερο-Αυγουστίνος ο Φιλοθεΐτης κ.ά.[7] Αλλά και ο Γέροντας Ιωσήφ ο Ησυχαστής αναφέρει στα κείµενά του σπουδαίους ασκητές, που συνάντησε κατά τη µετάβασή του στο Άγιον Όρος. Έτσι στα Κατουνάκια, που ήταν και ο πρώτος σταθµός της εκεί µεταβάσεώς του, γνώρισε τον διακριτικότατο Γέροντα Δανιήλ και την αδελφότητά του. Άλλοι σπουδαίοι ασκητές της περιοχής αυτής ήταν ο Γέροντας Καλλίνικος ο Ησυχαστής, που για άγνωστους λόγους αρνήθηκε να τον µυήσει «στα µυστικά της ησυχίας και της ευχής»[8], οι µετέπειτα πνευµατικοί του Γέροντες Δανιήλ και Ευθύµιος, όπως και αρκετοί άλλοι ευλαβέστατοι πατέρες. Τελικά ο Γέροντας Ιωσήφ απέκτησε την αδιάλειπτη ευχή µέ εξαιρετική βία, που την επισφράγισε η επίσκεψη της θείας χάριτος [9]. 

Ο χαρισµατικός Γέροντας Ιωσήφ ο Ησυχαστής σηµατοδότησε την απαρχή της ανακάµψεως του µοναχισµού του Αγίου Όρους, που διαπιστώθηκε, όπως είπαµε, στατιστικά στις αρχές της δεκαετίας του ’70. Από τη συνοδεία του, που από το 1953 ως τα τέλη της ζωής του (1959) εγκαταβίωνε στη Νέα Σκήτη, προήλθαν πνευµατικοί Πατέρες, που µε τις δικές τους πλέον συνοδείες εξαπλώθηκαν σε ολόκληρο το Άγιον Όρος.

Το έναυσµα για την ευεργετική αυτή διασπορά, που συνέβαλε αποφασιστικά στην ανάκαµψη του Αγίου Όρους, δόθηκε από τον ίδιο τον Γέροντα Ιωσήφ. Εφαρµόζοντας µιά ασυνήθιστη τακτική, έδωσε την ευλογία στο καθένα από τα πνευµατικά του τέκνα, να µπορεί να δηµιουργήσει τη δική του συνοδεία. 

Η περίεργη αυτή επιλογή του Γέροντα Ιωσήφ δεν µπορεί να είναι άσχετη µέ την προοπτική που είχε η φωτισµένη συνείδησή του για το µέλλον της συνοδείας του. Άλλωστε πριν από πολλά χρόνια, όταν κάποιος γνωστός του, ο Ιωάννης Μπίτσιος, τον ρώτησε για τους τρεις µοναχούς που είδε κοντά του, αν είναι της συνοδείας του, εκείνος απήντησε: «Ναι πράγµατι», και συνέχισε:«Βλέπεις αυτά τα καλογέρια, Γιάννη; Ε! Αυτά θα ’ρθεί καιρός που θα γεµίσουν το Άγιον Όρος µε µοναχούς»[10]. Έτσι οκτώ ήδη µήνες πριν από την κοίµησή του, τον Δεκέµβριο του 1958, προέκυψαν τέσσερις συνοδείες στις καλύβες της Νέας Σκήτης, που έγιναν πόλοι έλξεως νέων µοναχών. Παράλληλα η φήµη των ησυχαστών αυτών πατέρων διαδόθηκε στις γύρω µονές, ενώ δύο από αυτές έσπευσαν να προσκαλέσουν ισάριθµους πατέρες ως πνευµατικούς [11].

Η ανάκαµψη του µοναχισµού του Αγίου Όρους προετοιµάσθηκε ουσιαστικά στην ησυχία της ερήµου. Άλλωστε η δυσµενής κατάσταση των ιερών µονών κατά την περίοδο αυτή συντελούσε, ώστε και οι νέοι που προσέρχονταν στον µοναχισµό να µήν προτιµούν τα µοναστήρια, αλλά µικρές συνοδείες µέ πνευµατικούς Γέροντες σε εξαρτήµατα µονών. Η αύξηση όµως των µελών των συνοδειών αυτών, που σήµαινε ταυτόχρονα και αύξηση των στεγαστικών τους αναγκών, καθιστούσε προβληµατική την περαιτέρω παραµονή τους σε µικρά εξαρτήµατα. Προέκυπτε λοιπόν η ανάγκη για αναζήτηση καταλληλότερου τόπου εγκαταβιώσεως. Και ο τόπος αυτός προσφερόταν τώρα στις µεγάλες σκήτες και κυρίως στις µονές, που άρχισαν να ερηµώνονται µε την πάροδο του χρόνου από µοναχούς, ενώ διέθεταν άφθονους χώρους για τις αυξηµένες ανάγκες των συνοδειών.

Βέβαια στην ανάκαµψη αυτή συνέβαλε πολύ και η οµαδική εγκατάσταση συνοδειών, που προσήλθαν από µονές εκτός Αγίου Όρους. Οι συνοδείες αυτές έρχονταν προσκαλούµενες από παλαιότερους αγιορείτες, που έβλεπαν µέ πόνο την ερήµωση των µονών τους. Συνήθως µάλιστα στις περιπτώσεις αυτές χρειάζονταν να παρακαµφθούν και τυπικά εµπόδια, προκειµένου να καταστεί δυνατή η εγκατάστασή τους στις µονές. Έτσι η µονή που προσκαλούσε κάποια συνοδεία, σε συνεννόηση µέ την Ιερά Κοινότητα, παρέκαµπτε ακόµα και τις διατάξεις του Καταστατικού Χάρτη (άρθρο 112) σχετικά µέ την ηλικία η τον τόπο κουράς του πνευµατικού πατέρα της συνοδείας και επέτρεπε την έλευση και ανάδειξή του σε ηγούµενο. Τέτοια όµως προβλήµατα δεν υπήρχαν για τις αγιορείτικες συνοδείες που µετακινήθηκαν από εξαρτήµατα σε µονές, όπως ήταν οι συνοδείες των πνευµατικών τέκνων του Γέροντα Ιωσήφ.

Ο πρώτος συνασκητής του Γέροντα Ιωσήφ, ο Γέροντας Αρσένιος, µαζί µέ τον παπα-Χαράλαµπο και την συνοδεία του µετακινήθηκαν το 1967 στο Μπουραζέρι και τελικά, τον Σεπτέµβριο του 1979, ως συνοδεία εικοσιενός µελών στην Ιερά Μονή Διονυσίου, όπου ο παπα-Χαράλαµπος έγινε ηγούµενος [12].

Ο παπα-Εφραίµ, τώρα προηγούµενος της Ιεράς Μονής Φιλοθέου, πήγε µέ την συνοδεία του το 1967 στο Κελλί του Αγίου Αρτεµίου της Σκήτης της Προβάτας, και το 1973 πλαισιούµενος από την εικοσιεξαµελή συνοδεία του ανέλαβε την ηγουµενία της Ιεράς Μονής Φιλοθέου, η οποία µετατράπηκε από ιδιόρρυθµη σε κοινοβιακή. Το 1979 δωδεκαµελής οµάδα της διευρυµένης πλέον αδελφότητας της Φιλοθέου εγκαταστάθηκε στην Ιερά Μονή Κωνσταµονίτου. Το 1980 ένα από τα πνευµατικά τέκνα του παπα-Εφραίµ, ο ήδη µακαριστός Εφραίµ ο νεώτερος, πλαισιούµενος από εικοσαµελή οµάδα της Φιλοθέου, ανέλαβε την ηγουµενία της Ιεράς Μονής Ξηροποτάµου, που επίσης µετατράπηκε σε κοινοβιακή, ενώ το 1981 µιά δωδεκαµελής οµάδα επάνδρωσε την Ιερά Μονή Καρακάλλου. Εξάλλου ο προηγούµενος της Ιεράς Μονής Φιλοθέου ίδρυσε και καθοδηγεί αρκετά γυναικεία και ανδρικά µοναστήρια στην Ελλάδα, όπως και δεκαοκτώ στις Ηνωµένες Πολιτείες της Αµερικης και τον Καναδά, µέ κεντρικό το µοναστήρι του Αγίου Αντωνίου της Αριζόνας, όπου και εγκαταβιώνει.

Ο Γέροντας Ιωσήφ, τώρα Βατοπαιδινός, εγκαταστάθηκε το 1975 στο Κουτλουµούσι, ακολούθως στην Κύπρο, από όπου επέστρεψε το 1981 στο Κελλί του Ευαγγελισµού της Καψάλας, για να αναλάβει και να επανδρώσει τελικά µέ συνοδεία που απαρτιζόταν από εικοσιτρία µέλη την Ιερά Μονή Βατοπαιδίου, η οποία ήταν επίσης ιδιόρρυθµη και είχε φτάσει σε πλήρη σχεδόν διάλυση. Το 1990 η Μονή µετατράπηκε σε κοινοβιακή και εκλέχθηκε ηγούµενος ο Γέροντας Εφραίµ, και ήδη αριθµεί περί τα εκατό µέλη.

Τέλος το έτος 2001 οκταµελής συνοδεία µοναχών µέ τον πρώην ηγούµενο της Ιεράς Μονής Φιλοθέου Εφραίµ τον νεώτερο εγκαταστάθηκε στην Βατοπαιδινή Σκήτη του Αγίου Ανδρέου στις Καρυές και έχει ήδη εξελιχθεί σε εικοσαµελή αδελφότητα.

Στα πνευµατικά τέκνα του Γέροντα Ιωσήφ του Ησυχαστή συγκαταλέγεται και άλλη µεγάλη µορφή του νεώτερου αγιορειτικού µοναχισµού, ο παπα-Εφραίµ ο Κατουνακιώτης [13]. Μολονότι κατά την µοναστική τάξη ο παπα-Εφραίµ είχε Γέροντα τον πατέρα Νικηφόρο, τον οποίο υπηρέτησε µέ υπεράνθρωπη υποµονή, πνευµατικός πατέρας και καθοδηγητής του ήταν ο Ιωσήφ ο Ησυχαστής. Εκτός από την ολιγάριθµη συνοδεία, που συγκρότησε µέ αρκετή καθυστέρηση στα Κατουνάκια, ο παπα-Εφραίµ και καθοδήγησε µέ το πνεύµα του Ησυχαστή Γέροντά του, µεγάλο πλήθος ανθρώπων στηρίχθηκε και εµπνεύστηκε από την προσωπικότητά του, ενώ πολλοί οδηγήθηκαν στον µοναχισµό.

Ένα άλλο πνευµατικό τέκνο του Γέροντα Ιωσήφ ήταν ο ερηµίτης Γεώργιος Βίτκοβιτς [14]. Αυτός έµεινε έξι µήνες µαζί του διδασκόµενος την αδιάλειπτη προσευχή και ακολούθως εγκαταστάθηκε στο Παλαιό Ρωσικό, αλλά επισκεπτόταν τον Γέροντα Ιωσήφ κατά περιόδους και βρέθηκε δίπλα του κατά την κοίµησή του. Ο ερηµίτης αυτός προώθησε την παράδοση του διδασκάλου του στον σερβικό µοναχισµό.

Αρκετά τέλος πνευµατικά τέκνα και έκγονα του Γέροντα Ιωσήφ ίδρυσαν και καθοδηγούν γυναικεία και ανδρικά µοναστήρια σε διάφορες περιοχές της Ελλάδος και του εξωτερικού. Υπολογίζεται ότι από την ρίζα του Γέροντος Ιωσήφ του Ησυχαστού προέρχονται άµεσα η έµµεσα περισσότεροι από χίλιους µοναχοί και µοναχές [15].

Μαζί µε την αριθµητική αύξηση του µοναχισµού η ησυχαστική παράδοση µε την άσκηση της µονολόγιστης ευχής του Ιησού, που αναζωογονήθηκε από τον Γέροντα Ιωσήφ, εισέδυσε όχι µόνο στα κοινόβια που συγκρότησαν οι πνευµατικοί απόγονοί του, αλλά και ευρύτερα στον ορθόδοξο µοναχισµό της Ελλάδος και του εξωτερικού. Σε αυτό, όπως και στην όλη ανάκαµψη του µοναχισµού, συνέβαλαν και άλλοι σπουδαίοι Γέροντες της περιόδου αυτής, όπως οι Γέροντες Παΐσιος και Σωφρόνιος, για να περιοριστούµε σε αυτούς που έφυγαν από την παρούσα ζωή.

Ο Γέροντας Παΐσιος στήριξε την πρώτη προσπάθεια για αναβίωση αγιορειτικής µονής, που έγινε το 1968 µέ την επάνδρωση της Ιεράς Μονής Σταυρονικήτα. Αλλά και γενικότερα η παρουσία του ενέπνευσε σε πολλούς νέους το ησυχαστικό πνεύµα και βοήθησε στην επανίδρυση κελλιών και τη δηµιουργία ησυχαστικών εστιών που υπάρχουν σήµερα στο Άγιον Όρος. Πίστευε µάλιστα ότι «από τον ησυχασµό θα προέλθει η αναγέννηση της Εκκλησίας» [16]. Εξάλλου ο Γέροντας Σωφρόνιος, που µέ το έργο του για τον άγιο Σιλουανό τον Αθωνίτη παρεκίνησε πολλούς νέους στον µοναχισµό, πρόσφερε µέ τη θεολογία του τη φυσική συνέχεια της ησυχαστικής παραδόσεως των αγίων Συµεών του Νέου Θεολόγου και Γρηγορίου του Παλαµά στην εποχή µας.

Μέσα στην προοπτική αυτή, η ησυχαστική παράδοση αποτέλεσε ουσιώδες στοιχείο της κοινοβιακής ζωής, ενώ από την άλλη πλευρά η κοινοβιακή παράδοση µέ τις τακτές ακολουθίες της καθιερώθηκε ως ένα βαθµό και στην ησυχαστική ζωή. Τέλος το πνεύµα αυτό επηρέασε και το ευρύτερο πλήρωµα της Εκκλησίας, πράγµα που ανάγεται επίσης στους πρωτεργάτες της ανακάµψεως του µοναχισµού.

Η εξέλιξη αυτή του αγιορειτικού µοναχισµού, που κυοφορήθηκε σε περίοδο έντονης εκκοσµικεύσεως της κοινωνικής ζωής αλλά και άµεσης η έµµεσης αποδοκιµασίας του αναχωρητικού µοναχισµού από την εκκλησιαστική ηγεσία και τις χριστιανικές οργανώσεις, έχει ιδιαίτερη σπουδαιότητα, αλλά και ενέχει σοβαρή κρισιµότητα. Από τη µία δηλαδή πλευρά φανερώνει τη διαχρονική ισχύ της ησυχαστικής παραδόσεως στον ορθόδοξο χώρο, και ιδιαίτερα στο Άγιον Όρος, όπου µπορεί να επιβιώνει και µέ τους πιο αντίξοους όρους, ενώ από την άλλη θέτει επί τάπητος τους κινδύνους, που συνεπάγεται η αναπόφευκτη προσαρµογή της στη νέα περίοδο.

Με τα δεδοµένα αυτά µπορεί να λεχθεί, ότι η πρόσφατη ανάκαµψη του µοναχισµού του Αγίου Όρους σηµατοδοτήθηκε µε µια νέα ησυχαστική ανακαίνιση, που πραγµατοποιήθηκε από τον Γέροντα Ιωσήφ τον Ησυχαστή και άλλους σπουδαίους Γέροντες. Έτσι η ησυχαστική ανακαίνιση, µε την οποία συνδέεται η ανάκαµψη του αγιορειτικού µοναχισµού, διαθέτει περισσότερες ρίζες και δηµιουργεί ευρύτερες προοπτικές.

Από την άλλη όµως πλευρά, η εµπέδωση της ανακάµψεως αυτής συντελείται µέσα σε ένα ραγδαίως µεταβαλλόµενο κόσµο. Όλοι οι νέοι µοναχοί ανατράφηκαν µέσα στον κόσµο αυτόν. Κανένας βέβαια δεν γεννήθηκε στο Άγιον Όρος. Κανένας δεν γνώρισε από παιδί τους ρυθµούς της ζωής του. Και η ησυχαστική ζωή είναι τελείως ξένη και αντίθετη προς τους ρυθµούς της σύγχρονης ζωής, στους οποίους γαλουχήθηκαν οι νέοι µοναχοί. Εξάλλου, το πλήθος των προσκυνητών και των επισκεπτών, οι µακροπρόθεσµες οικοδοµικές εργασίες, τα πολλά µέσα µεταφοράς, επικοινωνίας, συντηρήσεως και εξυπηρετήσεως των ιδιαίτερα αυξηµένων αναγκών των ιερών µονών συνεπάγονται έντονη κοσµική παρουσία, θόρυβο και περισπασµό. Πώς µπορεί η ησυχαστική ανακαίνιση να µην αλλοτριωθεί; Πώς µπορεί αυτό που κυοφορήθηκε και γεννήθηκε στην ησυχία της ερήµου να διατηρήσει την ταυτότητά του µέσα στη σύγχρονη προβληµατική;

Το 1963, όταν η µοναστική πολιτεία του Αγίου Όρους γιόρταζε τη συµπλήρωση της πρώτης χιλιετίας της ιστορίας της, είχε λεχθεί ότι ο εορτασµός αυτός αποτελούσε την «επικήδεια τελετή» ή ακόµα και το «µνηµόσυνο» του µοναχισµού του Αγίου Όρους. Ήδη γνωρίζουµε ότι τα πράγµατα εκεί δεν εξελίχθηκαν µέ τους κανόνες της ανθρώπινης λογικής. Και στο ερώτηµα που µας απασχολεί η απάντηση µε βάση την ανθρώπινη λογική είναι πολύ δύσκολη και µάλλον αρνητική.

Το Περιβόλι όµως της Παναγίας δεν δεσµεύεται από την ανθρώπινη λογική. Και η πεποίθηση αυτή είναι το ισχυρότερο όπλο για τη διατήρηση της ταυτότητας του Αγίου Όρους. Ταυτόχρονα οι αστείρευτες πνευµατικές πηγές του, η αδιάκοπη διαδοχή των πνευµατικών του πατέρων, ο πλούτος και η σοφία των λατρευτικών τυπικών και των ασκητικών κανόνων του προσφέρουν ουσιαστικά αντίβαρα στις ασκούµενες πιέσεις. Γι’ αυτό η υπακοή, που αποτελεί τη σπουδαιότερη µοναχική αρετή, η τακτική συµµετοχή στη λατρευτική ζωή, που βρίσκεται στο κέντρο της πνευµατικής ζωής, και η πιστή τήρηση των τυπικών και ασκητικών κανόνων, που διαφυλάσσουν τη διαχρονικότητα της µοναστικής παραδόσεως, µπορούν να εξασφαλίσουν την αναλλοίωτη διατήρηση της ησυχαστικής ανακαινίσεως και σήµερα. Αυτονόητο βέβαια είναι ότι η διατήρηση αυτή δεν πρέπει να νοηθεί ως φωτογραφική επανάληψη του παρελθόντος, αλλά ως ζωντανή πρόσληψη και παράδοση µέσα στο συνεχιζόµενο ιστορικό γίγνεσθαι.

Καθηγητής Γεώργιος Ι. Μαντζαρίδης

http://www.pemptousia.gr

Η νέα Κοινή Αγροτική Πολιτική, συνέντευξη Π. Καρανικόλα

 

«Θερισμός», Νίκος Φωτάκης, 1960

Συνέντευξη του Παύλου Καρανικόλα* στον Νίκο Ντάσιο, δημοσιεύτηκε στο επετειακό 100ό τεύχος του Άρδην που κυκλοφορεί.

Ερ.: Ενώ ένα σημαντικό ποσό των πόρων της νέας ΚΑΠ αφορά σε συνδεδεμένες ενισχύσεις (ΣΕ) που στοχεύουν στην στήριξη «δυναμικών προϊόντων» της εγχώριας παραγωγής (π.χ. βιομηχανική ντομάτα, φέτα κ.λπ.) ενισχύοντας την εξαγωγική δυναμική τους, ο αγροτο-διατροφικός τομέας παραμένει ελλειμματικός παρά τις όποιες βελτιώσεις του αγροτικού εμπορικού ισοζυγίου την περίοδο της κρίσης. Έχετε εικόνα ποια προϊόντα περιλαμβάνονται στον Εθνικό Φάκελο που κατέθεσε η χώρα στις Βρυξέλλες προς ενίσχυση και κατά πόσο είναι εφικτή η αποτελεσματική αντιμετώπιση αυτής της παθογένειας του ελλείμματος, αρχής γενομένης με τα κτηνοτροφικά προϊόντα και φτάνοντας μέχρι το μαλακό σιτάρι, τις φακές, τα φασόλια τα ρεβίθια, κ.ο.κ.;
Απ.: Με τη νέα ΚΑΠ υπάρχει η δυνατότητα για χορήγηση ΣΕ, δηλ. ενισχύσεων που θα δίνονται σε συσχέτιση με τις καλλιεργούμενες εκτάσεις ή τον αριθμό των ζώων, προκειμένου να ενισχυθούν συγκεκριμένοι κλάδοι, όπως το αιγοπρόβειο γάλα, το σκληρό σιτάρι, τα όσπρια κ.ά. Το ύψος των ΣΕ δεν είναι σταθερό και μπορεί να αυξομειώνεται ανάλογα το κονδύλι που έχει προβλεφθεί για κάθε προϊόν και τη συμμετοχή των γεωργών κάθε χρόνο. Από τα 2 δισ. € του εθνικού φακέλου για το 2015, μέχρι 8%, δηλ. 153,1 εκατ. €, μπορούν να δοθούν για συνδεδεμένες ενισχύσεις. Για τα επόμενα χρόνια, η κατανομή των ποσών αυτών φαίνεται στον πίνακα που ακολουθεί. Τα ποσά που παρουσιάζονται παρακάτω είναι συνολικά για κάθε είδος, από το 2015 έως το 2019 (τα ποσά είναι σε € και οι εκτάσεις σε εκτάρια). Σημειώνεται ότι δεν χορηγείται παραπάνω από μια συνδεδεμένη ενίσχυση στην ίδια έκταση. Επίσης, για το βαμβάκι, ισχύει η ειδική ενίσχυση όπως στο προηγούμενο καθεστώς.
Αναμφίβολα, οι ΣΕ μπορούν να συμβάλουν στην ενίσχυση της εγχώριας παραγωγής, στη μείωση των εισαγωγών ή/και στην αύξηση των εξαγωγών. Όμως, η ελλειμματικότητα του αγροτικού εμπορικού ισοζυγίου είναι ένα γενικότερο πρόβλημα, από τα πιό σημαντικά της αγροτικής μας (και όχι μόνο) οικονομίας. Το 2013, το έλλειμμα αυτό ανερχόταν στα 1,4 δισ. €, από 2,7 δισ. € το 2008. Δηλαδή, στα χρόνια της κρίσης μειώθηκε στο μισό, ως αποτέλεσμα της αύξησης των εξαγωγών και της μείωσης των εισαγωγών. Έτσι, επανήλθε στα επίπεδα που βρισκόταν πρίν την εισαγωγή του ευρώ. Χρειάζονται πολλές προσπάθειες για τη βελτίωσή του, καθώς εκτός από τα σοβαρά μακροοικονομικά μας προβλήματα που δυσκολεύουν πολύ τις εξαγωγικές επιχειρήσεις, σε αρκετές περιπτώσεις, η ανυπαρξία συλλογικών σχημάτων (π.χ. Ενώσεις Οργανώσεων Παραγωγών) δεν επιτρέπει τη συγκέντρωση μιας ελάχιστης κρίσιμης ποσότητας προϊόντων που απαιτείται για την πρόσβαση σε ξένες αγορές. Τέλος, ζωτικής σημασίας είναι και η συνεργασία των εξαγωγέων, αρκεί να σκεφθούμε ότι και σε πολύ σημαντικές εξαγωγικές για μας αγορές, όπως η Ιταλική αγορά, που απορροφά περισσότερες από τις μισές μας εξαγωγές σε ψάρια ιχθυοκαλλιεργειών, καθοριστικός είναι ο ρόλος των Ιταλών εισαγωγέων στον προσδιορισμό των τιμών.

Ερ.: Ένα μεγάλο κομμάτι του αντι-μνημονιακού χώρου –από το ΚΚΕ έως τους όψιμους νοσταλγούς της δραχμής– διατείνεται ότι οι χώρες εντός Ευρω-ζώνης αδυνατούν να χαράξουν οποιαδήποτε ενδογενή στρατηγική στον αγροτικό τομέα, πολλώ δε μάλλον η Ελλάδα που έχει καταστεί γερμανική Αποικία χρέους. Είναι εφικτή κατά την γνώμη σας η δυνατότητα, η χώρα μας να σχεδιάσει και να υλοποιήσει μια στρατηγική υποκατάστασης των εισαγωγών στον πρωτογενή τομέα κάνοντας χρήση πόρων της ΚΑΠ ή θεωρείται δεδομένο πως οι πόροι αυτοί «επιτρέπεται» να διατεθούν αποκλειστικά για την ενίσχυση των εξαγωγών; (Το ερώτημα αυτό καθίσταται ιδιαιτέρως επίκαιρο σε μια κρίσιμη φάση διαπραγμάτευσης με τους δανειστές μας προκειμένου να αντισταθμίσουμε την λήψη νέων δημοσιονομικών μέτρων ή να δημιουργήσουμε τις στοιχειώδεις απαιτήσεις επιβίωσης του λαού μας στην περίπτωση ενός «ατυχήματος»).
Απ.:Το ερώτημα αυτό μας φέρνει με επιτακτικό τρόπο μπροστά σε έναν διπλό στρατηγικό στόχο: αφ’ ενός την παραγωγική ανασυγκρότηση της ελληνικής υπαίθρου και αφ’ ετέρου τη μακροχρόνια βιωσιμότητα της ελληνικής γεωργίας (οικονομική, κοινωνική, περιβαλλοντική) και τη διεθνή ανταγωνιστικότητά της.
Για την επίτευξη του διπλού αυτού στρατηγικού στόχου, ζητούμενο για την ελληνική γεωργία εξακολουθεί να παραμένει η χάραξη συνεκτικής στρατηγικής, η οποία να υπερβαίνει χρονίζοντα προβλήματα και να απαντά στις σύγχρονες προκλήσεις. Πολύ συνοπτικά, η άποψή μου είναι ότι μια τέτοια στρατηγική θα πρέπει να συγκροτείται γύρω από τους άξονες της ποιότητας, της συλλογικότητας, της προγραμματικής λογικής και της εισαγωγής καινοτομίας, με όλες τις θεσμικές και οργανωτικές τους προϋποθέσεις. Ως χώρα, έχουμε πετύχει αρκετά πράγματα, πολύ περισσότερα όμως πρέπει να γίνουν. Για παράδειγμα, ενώ έχουμε περισσότερα από 150 προϊόντα κατοχυρωμένα με ειδικά σήματα ποιότητας και βρισκόμαστε στη δεύτερη θέση στην ΕΕ στη συμμετοχή κλάδου προϊόντων με Γεωγραφική Ένδειξη, στην συνολική αξία πωλήσεων της εγχώριας αγοράς τροφίμων και ποτών (9,5%, με πρώτη τη Γαλλία με 14,5%), κάποια από τα σήματα αυτά είναι εντελώς ανενεργά και πολλά από τα παραγόμενα προϊόντα δεν φθάνουν στον καταναλωτή ως κάτι διαφορετικό από τα συμβατικά. Επίσης, ενώ παράγουμε επιστημονικό και ερευνητικό έργο πολύ υψηλής ποιότητας, τόσο στη γεωργία, όσο και γενικότερα, υστερούμε πολύ στη διάχυση των αποτελεσμάτων της έρευνας και τη σύνδεσή της με την πραγματική οικονομία.
Στο πλαίσιο αυτό, πρέπει να υπερβούμε και παγιωμένες πρακτικές, όπως π.χ. τη λογική του βραχυπρόθεσμου οφέλους και την είσπραξη επιδοτήσεων, εις βάρος κάθε αναπτυξιακής λογικής. Σε πολλές περιπτώσεις, ακόμα και στον κρίσιμο τομέα της ανάπτυξης της υπαίθρου, σχεδιάστηκαν προγράμματα με υπερβολική στήριξη σε μέτρα που εξυπηρετούσαν τις πελατειακές σχέσεις του κομματικού κράτους με τους αγροτοπατέρες – εκπροσώπους προνομιακών αγροτικών στρωμάτων.
Επίσης, πολύ σημαντική είναι η εξειδίκευση του υπάρχοντος ευρωπαϊκού θεσμικού πλαισίου, δηλαδή το πώς η χώρα μας, όπως και κάθε άλλη χώρα της ΕΕ, θα εξειδικεύσει αυτά που προβλέπουν οι νέοι κανονισμοί για τη γεωργία και την αγροτική ανάπτυξη. Υπάρχουν αρκετά τέτοια περιθώρια εξειδίκευσης κριτηρίων, που μπορούν να δημιουργήσουν νέες προοπτικές ανάπτυξης.
Τέλος, έχουμε σημαντικό κενό στην επιστημονική έρευνα σχετικά με την επεξεργασία σεναρίων για την ανάπτυξη της ελληνικής γεωργίας εντός και εκτός της ευρωζώνης.

Ερ.: Μια βασική ανισορροπία στην προοπτική ανάταξης της αγροτικής παραγωγής αποτελεί –όπως βέβαια και στο σύνολο της ελληνικής κοινωνίας–η συνεχής αύξηση του ηλικιακού μέσου όρου των αγροτών σε συνδυασμό με την απαξίωση της παραγωγής από τους νεώτερους που ζουν στις αγροτικές περιοχές, αφού οι χειρωνακτικές εργασίες απασχολούν κυρίως μετανάστες ήδη από τη δεκαετία του ’90. Απ’ την άλλη, η έκρηξη της ανεργίας στους νέους των αστικών κέντρων είχε σαν αποτέλεσμα την συνεχή φυγή τους εκτός Ελλάδας –με προφανείς επιπτώσεις στο δημογραφικό πρόβλημα της χώρας τις επόμενες δεκαετίες-, αφού ανακόπηκε μια αρχική τάση επιστροφής στην επαρχία ελλείψει κινήτρων και υποστήριξης. Διαβλέπετε κάποιες ενισχύσεις στο πλαίσιο της νέας ΚΑΠ που θα μπορούσαν να οδηγήσουν στην χάραξη μιας στρατηγικής «επανα-τοπικοποίησης» νέων ανθρώπων, στο πλαίσιο δράσεων εκκίνησης μιας νέας αγροτικής επιχειρηματικότητας και ουσιαστικής αντιμετώπισης της ανεργίας των νέων;
Απ.: Από το 2008 μέχρι το 2014, έχουν χαθεί 1,08 εκατομμύρια θέσεις απασχόλησης σε όλη την ελληνική οικονομία, από τις οποίες μόνο 36.500 στον πρωτογενή τομέα. Με μια πρώτη ματιά επομένως, η γεωργία δείχνει κάποια σημάδια αντίστασης στην κρίση. Πιο αναλυτικά, από το 2008 μέχρι το 2013, στη γεωργία χάθηκαν 41.800 θέσεις απασχόλησης (τα 2/3 βοηθοί στην οικογενειακή επιχείρηση), ενώ παράλληλα δημιουργήθηκαν 29.600 νέες θέσεις (21.500 μισθωτοί και 8.100 εργοδότες χωρίς προσωπικό). Περίπου οι μισοί από τους νεοεισερχόμενους στη γεωργία προέρχονται από την Αττική. Οι νεοεισερχόμενοι έχουν μέση ηλικία 42 έτη, υψηλό εκπαιδευτικό επίπεδο, αφού το 24% έχουν πτυχίο ανώτατης σχολής, το 9% τίτλο μεταπτυχιακών σπουδών και το 47% είναι απόφοιτοι δευτεροβάθμιας εκπαίδευσης.
Από την άλλη πλευρά, ορισμένα μέτρα του Προγράμματος Αγροτικής Ανάπτυξης (ΠΑΑ) 2014-2020 θα μπορούσαν να συμβάλουν στην ανανέωση του ανθρώπινου δυναμικού στην ύπαιθρο και στη γεωργία, όπως π.χ. το Μέτρο 6, με ενισχύσεις εκκίνησης επιχειρήσεων για νέους γεωργούς, καθώς και για τη δημιουργία μικρών γεωργικών εκμεταλλεύσεων. Απομένει βέβαια να δούμε πότε θα εγκριθεί το νέο ΠΑΑ, τι ποσά θα κατανεμηθούν στο εν λόγω μέτρο και με ποιες διαδικασίες θα εφαρμοστεί.

Ερ.: Για την προώθηση της «ενδογενούς παραγωγικής ανασυγκρότησης» σημαντικό στοιχείο θα ήταν η συνέργεια της αγροτικής παραγωγής με άλλους κλάδους και τομείς της οικονομίας, π.χ. εναλλακτικός τουρισμός, αλλά και η ενίσχυση συνεργατικών –συνεταιριστικών μορφών από το χωράφι, την μεταποίηση έως και τα δίκτυα διανομής– εκκινώντας από το τοπικό και περιφερειακό επίπεδο και τους μικρούς παραγωγούς. Εν τούτοις ο τρέχων Νόμος για τους νέους αγροτικούς συνεταιρισμούς θέτει προϋποθέσεις για τον όγκο παραγωγής που καθιστούν απαγορευτικά αυτά τα εγχειρήματα για τους μικρούς παραγωγούς. Υπάρχουν προβλέψεις και δυνατότητες ν’ αντιμετωπιστούν αυτά τα ζητήματα στη νέα προγραμματική περίοδο;
Απ.: Νομίζω ότι προς αυτήν την κατεύθυνση μπορούν να συμβάλουν δύο από τα μέτρα του Προγράμματος Αγροτικής Ανάπτυξης (ΠΑΑ) 2014-2020, το μέτρο 16, που προβλέπει μεταξύ άλλων ενισχύσεις για δημιουργία και ανάπτυξη βραχέων αλυσίδων εφοδιασμού και τοπικών αγορών, καθώς και το μέτρο 9, που αναφέρεται στη σύσταση ομάδων και οργανώσεων παραγωγών (ΟΠ) σε τομείς εκτός των οπωροκηπευτικών. Η μέχρι τώρα εμπειρία της χώρας μας από τις ΟΠ στα φρούτα και λαχανικά δείχνει ότι οι περισσότερες έχουν μικρό μέγεθος, είναι πολυδιασπασμένες, οι μισές από τις υφιστάμενες ΟΠ υπολειτουργούν, ενώ από τα Επιχειρησιακά Σχέδια που πραγματοποιήθηκαν, απουσιάζουν καινοτομικές δράσεις. Χρειάζεται πολύ συστηματική και επίπονη προσπάθεια για να φτιάξουμε το θεμέλιο πάνω στο οποίο στηρίζεται κάθε συλλογική πρωτοβουλία, που δεν είναι άλλο από την εμπιστοσύνη μεταξύ των ανθρώπων, πριν από τις απαραίτητες δράσεις εμψύχωσης και τεχνικής υποστήριξης κάθε ομάδας.

Ερ.: Στις Διευθύνσεις Γεωργίας των Νομών υπάρχει ένα λιμνάζον προσωπικό (γεωπόνοι κλπ) που δεν έχει καμία σχεδόν επαφή με τον αγρότη, τα προβλήματα της καθημερινότητάς του, ενώ λείπει εντελώς η συμβουλευτική για νέες προοπτικές αγροτικής επιχειρηματικότητας σε μικρο-κλίμακα από αρμόδιους φορείς (π.χ. ενώσεις συνεταιρισμών, σχετικά τμήματα ΤΕΙ κ.ο.κ.). Η πληροφόρηση για τα προγράμματα είναι επίσης ελλειμματική ενώ η γραφειοκρατία τους τα καθιστά απαγορευτικά για μικρούς παραγωγούς που δεν διαθέτουν συνήθως και ιδίους πόρους για την συμμετοχή σ’ αυτά. Έχετε κάποιες προτάσεις ή απόψεις για το πώς θα μπορούσαν αυτά να αντιμετωπιστούν σε μια πρώτη φάση –καθοριστική για την εξέλιξη της νέας προγραμματικής περιόδου- και να ξεφύγουμε από την μονοδιάστατη συσχέτιση των πόρων με τις επιδοτήσεις;
Απ.: Οι πολιτικές που ασκήθηκαν τις τελευταίες δεκαετίες οδήγησαν αρχικά στη γραφειοκρατικοποίηση και ουσιαστικά στην εξάλειψη των δημόσιων υπηρεσιών συμβουλευτικής υποστήριξης των αγροτών. Οι όποιες συμβουλευτικές υπηρεσίες παρέχονται από τον ιδιωτικό τομέα πώλησης γεωργικών εφοδίων, που δεν μπορεί σε καμία περίπτωση να υποκαταστήσει το εύρος και τη θεματολογία που θα έπρεπε να έχει μια σύγχρονη υπηρεσία παροχής συμβουλών και τεχνικής στήριξης στους αγρότες. Το Σύστημα Παροχής Συμβουλών στις γεωργικές εκμεταλλεύσεις έχει σκοπό την υποστήριξη των γεωργών για να ανταποκριθούν στα πρότυπα μιας σύγχρονης γεωργίας υψηλής ποιότητας, καθώς και τις γεωργικές διαδικασίες που αφορούν το περιβάλλον, την ασφάλεια των τροφίμων, την υγεία και την καλή διαβίωση των ζώων. Αυτή την περίοδο είναι υπό διαμόρφωση η οργάνωση του συστήματος αυτού, στο πλαίσιο του νέου ΠΑΑ. Κρίσιμο ζήτημα εδώ είναι η διεπιστημονική υποστήριξη των Συμβούλων από Πανεπιστημιακά Ιδρύματα και Ερευνητικά κέντρα. Απαραίτητη προϋπόθεση θεωρείται η σύνδεση του ΥΠΠΑΤ με ΑΕΙ και Διαμεσολαβητές Καινοτομίας (π.χ. τις μονάδες καινοτομίας και επιχειρηματικότητας των πανεπιστημίων, τον ΕΛΓΟ-ΔΗΜΗΤΡΑ).

*επ. καθηγητής του τμήματος Αγροτικής Οικονομίας και Ανάπτυξης του Γεωπονικού Πανεπιστημίου Αθηνών

 

πηγή

Κονίτσης: ''Ο Πρωθυπουργός της Αλβανίας ειναι ιερόσυλος και θρασύτατος''

Ο Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης Δρυϊνουπόλεως, Πωγωνιανής και Κονίτσης κ. Ανδρέας έκανε τις ακόλουθες δηλώσεις:

«Τελικά ο αλβανός πρωθυπουργός Έντι Ράμα, αποδεικνύεται και ιερόσυλος και θρασύτατος. Διότι, χθες, 26 Αυγούστου, λίγο μετά τις 4 τα ξημερώματα, με τις δικές του "ευλογίες" η πολεοδομική αστυνομία ολοκλήρωσε τον στόχο του δημάρχου Χειμάρρας, γκρεμίζοντας τον Ιερό Ναό του Αγίου Αθανασίου, στο χωριό Δρυμάδες της Χειμάρρας.

Όπως είχαμε τονίσει σε πρόσφατες δηλώσεις μας, την εκκλησία αυτή την είχε κατεδαφίσει το βάρβαρο και απάνθρωπο καθεστώς του κομμουνιστή δικτάτορα Ενβέρ Χότζα.

Όμως, οι Βορειοηπειρώτες κάτοικοι των Δρυμάδων, την ξανάκτισαν το 1992, δηλαδή μετά την παταγώδη πτώση του απαισίας μνήμης εκείνου καθεστώτος.

Κι ο μεν Χότζα και κομμουνιστής ήταν και δικτάτορας. Δεν πίστευε τίποτα κι έκανε ό,τι ήθελε.

Ο σημερινός, όμως, αλβανός πρωθυπουργός Έντι Ράμα, πού παρουσιάζεται σαν δημοκρατικός ηγέτης, συνεχίζει, δυστυχώς, την τακτική του Χότζα.

Κι έτσι αποδεικνύεται ένας θλιβερός ιερόσυλος, που δεν φοβάται τον Θεό και δεν ντρέπεται τούς ανθρώπους…

Αλλά ο Έντι Ράμα είναι και θρασύτατος. Γιατί, απαντώντας στις δηλώσεις του εκπροσώπου του Ελληνικού Υπουργείου Εξωτερικών, πέρα του ότι είπε πώς η Χειμάρρα είναι … αλβανική, πρόσθεσε προκλητικά, ότι οι Έλληνες "έκαναν συχνά στο παρελθόν παρεμβάσεις στα εσωτερικά της Αλβανίας, το κάνουν και τώρα ακόμα. Θα τους χρειαστεί λίγος ακόμη χρόνος για να το συνειδητοποιήσουν".

Λοιπόν, ιερόσυλε και θρασύτατε Έντι Ράμα, άκουσε:

Η Χειμάρρα – παρά τις ανθελληνικές μεθοδεύσεις σου - ήταν, είναι και θα παραμείνει Ελληνική, στον αιώνα τον άπαντα.

Και η Ελλάδα έχει χρέος να υπερασπίζεται την εθνικότητα και την ορθόδοξη πίστη των Βορειοηπειρωτών.

Αντίθετα δέ απ’ ό,τι εσύ νομίζεις, η Χώρα μας έχει προ πολλού συνειδητοποιήσει πώς έχει σάν βασικό της καθήκον την υπεράσπιση της Χειμάρρας, αλλά και του Αργυροκάστρου και της Κορυτσάς και ολόκληρης της Βορείου Ἠπείρου.

Κι όσο πιό γρήγορα τό συνειδητοποιήσεις, τόσο πιο καλά θα είναι γιά τή χώρα σου.

Δέν πρέπει δέ νά ξεχνάς, ότι η Αλβανία, αν στάθηκε στα πόδια της, μετά το κομμουνιστικό καθεστώς, τό οφείλει στήν Ελλάδα, όπως όλοι γνωρίζουν.

Λοιπόν, φρόνιμα. Και λίγα λόγια, μετρημένα. Η σχέση καλής γειτονίας των χωρών μας, δεν οικοδομείται με παλληκαρισμούς και με έκνομες ενέργειες, αλλά μέ σεβασμό προς τα ανθρώπινα δικαιώματα των Βορειοηπειρωτών.

Μη νομίζεις δέ ότι ο θρυλικός Χειμαρραίος οπλαρχηγός Σπυρομήλιος υπήρξε μόνο τό 1913 - 1914.

Υπάρχουν και σήμερα πολλοί Σπυρομήλιοι… Γι’ αυτό σου ξαναλέμε: Φρόνιμα!».

Ορκίστηκε η πρώτη γυναίκα Πρωθυπουργός (ΦΩΤΟ)

ROMFEA.GR | Ορκίστηκε λίγο μετά της οχτώ στο Προεδρικό Μέγαρο, η πρώτη γυναίκα Πρωθυπουργός στην σύγχρονη ιστορία της Ελλάδας κ. Βασιλική Θάνου.

Την ορκωμοσία τέλεσε ο Αρχιγραμματέας της Ιεράς Συνόδου, Θεοφιλέστατος Επίσκοπος Μεθώνης κ. Κλήμης, ενώπιον του Προέδρου της Δημοκρατίας κ. Προκόπη Παυλόπουλου.

πηγή

Προσηλώνοντας το βλέμμα σ' ένα αναμμένο κερί, να θυμόμαστε την αρχή, τη συνέχεια και το τέλος της ζωής μας. Γιατί, όπως λιώνει το κερί, έτσι σε κάθε στιγμή λιγοστεύει η ζωή μας και πλησιάζουμε στο τέλος. Αυτή η σκέψη θα αυξάνη τη θερμότητα στην προσευχή και στην τήρηση των Εντολών του Θεού.

Άγιος Σεραφείμ του Σάρωφ.

«Άρπαξαν οι άνθρωποι βάρκες, καίκια, σχεδίες, βαπόρια, πέρασαν τη θάλασσα σ΄ έναν ομαδικό, φοβερό ξενητεμό. Κοιμήθηκαν από βραδίς νοικοκυραίοι στον τόπο τους και ξύπνησαν φυγάδες, θαλασσοπόροι, άστεγοι, άποροι, αλήτες και ζητιάνοι στα λιμάνια του Πειραιά, της Σαλονίκη, του Βόλου, της Πάτρας... Οι νεκροί περιμένουν»

 

Διδώ Σωτηρίου

Η συγκλονιστική ιστορία του 20χρονου Ζυλιέν από την Αφρική Πρώτος στα ΤΕΙ με τη δύναμη του Αγίου Παϊσίου!

Πυξίδα» στο ταξίδι προς το άγνωστο ήταν η πίστη του στον Θεό. «Φυλαχτό», η Καινή Διαθήκη που του έδωσε η μητέρα του προτού την αποχωριστεί για πάντα. Με την προσευχή αντλούσε δύναμη και το ησυχαστήριο του αγίου Παϊσίου στη Μονή Στομίου Ιωαννίνων ήταν και παραμένει το καταφύγιό του.

ΑΠΟ ΤΗΝ 
ΤΖΙΝΑ ΑΡΒΑΝΙΤΗ

Το όνειρο του 20χρονου Ζυλιέν Μακαλού από το Κονγκό, που μπήκε πρώτος (!) στο ΤΕΙ Ηλεκτρολόγων Μηχανικών Πειραιά με 18.500 μόρια, είναι να γίνει καθηγητής πανεπιστημίου. Ηταν 16 ετών όταν έφτασε από την Αφρική στον Εβρο ως λαθρομετανάστης και σε τέσσερα χρόνια πήρε τη ζωή του στα χέρια του. Η Ιερά Μονή Στομίου στην Κόνιτσα, που ήταν το ησυχαστήριο του αγίου Παϊσίου«Η προσευχή είναι το μόνο πράγμα που μου έδωσε δύναμη να ξεπεράσω τις δυσκολίες. Αυτή είναι η ζωή μου, η προσευχή» λέει στην «Espresso» ο νεαρός, ο οποίος πέρασε έναν γολγοθά έως ότου εγκατασταθεί στο Παράρτημα Προστασίας Παιδιού Ιωαννίνων στην Κόνιτσα.

Λιγομίλητος, αποφεύγει να αναφερθεί στη «φυγή» του από το Κονγκό και την περιπλάνηση για να φτάσει στην Ελλάδα μέσω Τουρκίας, ενώ το αίτημα που έχει καταθέσει για προσφυγικό άσυλο παραμένει στο «συρτάρι» των υπευθύνων. 

Ο πατέρας του ήταν πολιτικός και η οικογένεια είχε άλλα τέσσερα παιδιά, δύο κορίτσια και τρία αγόρια. 

Ο 20χρονος αρνείται να μιλήσει για τα συγγενικά του πρόσωπα. Φοβάται για τη ζωή τους (και για τον εαυτό του). Το μόνο που ξέρει σίγουρα είναι ότι ο ένας του αδελφός είναι νεκρός.

Τους πρώτους τρεις μήνες στην Ελλάδα τούς πέρασε σε ένα μικρό κελί στην Ορεστιάδα, σε άθλιες συνθήκες. Μετά πήγε στην Αθήνα, όπου κατάφερε να επιβιώσει γνωρίζοντας ανθρώπους που τον βοήθησαν και τον φιλοξένησαν και τον Οκτώβριο του 2012 κατέληξε στην Κόνιτσα. «Το πρώτο πράγμα που έψαξα όταν ήρθα εδώ ήταν ο δρόμος για την εκκλησία. Είμαι καθολικός, μαθαίνω την Ορθοδοξία και κάθε Κυριακή, αν έχω δύναμη, πηγαίνω στην εκκλησία. Η οικογένειά μου με έμαθε να είμαι κοντά στον Χριστό» λέει στην «Espresso» o Ζυλιέν.

Δίψα για μάθηση

Οταν ήρθε στην Ελλάδα το 2011 δεν μιλούσε ελληνικά, όμως η δίψα του για μάθηση ήταν μεγάλη. Από τα πρώτα βιβλία που κράτησε στα χέρια του ήταν αυτά του χαρισματικού γέροντα Παϊσίου και με τη δύναμη του αγίου, όπως λέει, πέτυχε!

Με τη βοήθεια εθελοντών καθηγητών αρίστευσε στο ΕΠΑ.Λ. της Κόνιτσας και μετά ήρθε το εξαιρετικό αποτέλεσμα που επιζητούσε: «Διάβαζα οκτώ ώρες την ημέρα. Κάποιες φορές καθόμουν ως τις 5.00 το ξημέρωμα». Λίγες ημέρες πριν από τις πανελλαδικές εξετάσεις είχε μια συνάντηση η οποία, όπως λέει ο ίδιος, τον βοήθησε πολύ: «Μιλάω συχνά με τον πατέρα Ιωχήλ στον Ιερό Ναό του Αγίου Νικολάου. Είναι ο πνευματικός μου. Τον συνάντησα και πριν από λίγες ημέρες, στη γιορτή του αγίου Κοσμά. Τα λόγια του μου δίνουν πάντα κουράγιο». Εκείνο που προβληματίζει τον Ζυλιέν είναι πώς θα καταφέρει να ζήσει και να σπουδάσει στον Πειραιά, ωστόσο δεν χάνει την ελπίδα του ότι με τη στήριξη ό

σων τον φροντίζουν όλα αυτά τα χρόνια θα τα καταφέρει.

 πηγή

Για να βλέπουμε και την άλλη πλευρά!

Η ΠΑΝΑΓΙΑ ΤΩΝ ΚΟΙΜΗΤΗΡΙΩΝ

Πέτρες επήρα και κλαδιά/τα φύτεψα στην αμμουδιά
Και μια ψυχή μελέτησα/το λόγο δεν αθέτησα
Με τον καιρό με τον καιρό/έγινε αλήθεια τ’ όνειρο
Οι πέτρες μεγαλώσανε/και τα κλαδιά φυτρώσανε
Τα κυπαρίσσια τα κελλιά/σου τα `κανα παραγγελιά
Τις πόρτες, τις αμπάρες σου/και τις οχτώ καμάρες σου
Στο μέρος το πιο δροσερό/έστησα το καμπαναριό
Και κύματα και κύματα/γύρω σου τ’ άσπρα μνήματα
Έλα κυρά και Παναγιά/με τ’ αναμμένα σου κεριά
Δώσε το φως το δυνατό/στον Ήλιο και στον Θάνατο

Οδυσσέας Ελύτης