Εξορία …

Μην περιμένουμε στην γή αυτήν να βρούμε το τέλειο. Δεν είναι εδώ ο Παράδεισος αλλά εξορία.

Κόψαμε και ράψαμε το Θεό στα μέτρα μας. Τον στήσαμε απέναντι σαν σκιάχτρο σε αγρό και ενίοτε και κατά το δοκούν τον φτύνουμε, τον λιθοβολούμε, τον βρίζουμε, τον χλευάζουμε, τον χτυπούμε. Μα το τραγικότερο... Όταν ξεθυμάνει το είναι μας Του γυρνούμε την πλάτη αδιαφορώντας για την ανοιχτή του αγκαλιά.

 

Σε ένα μυαλό όπου η Εκκλησία θεωρείται:
1.οργανισμός διατήρησης εθίμων-παραδόσεων
2.μαυροφορεμένοι υπάλληλοι που τα κονομάνε εις βάρος του φτωχού λαού
3.η κατάργησή της θα σήμαινε ευλογία για τη χώρα
4.κλειστοφοβική ομάδα συντηρητικών ανθρώπων που σκοπό έχει να μας φέρει στον Μεσαίωνα

  Μην βλέπεις τόσο πολύ τηλεόραση. Μην διαβάζεις τον κάθε κομπλεξικό που το παίζει προοδευτικός και φιλελεύθερος ενώ ζει μέσα στο σκοτάδι της αυτοθέωσής του.
Έλα και δες εάν ισχύουν όλα αυτά.
Διότι το μόνο που κάνεις είναι να κατακρίνεις πριν γνωρίσεις.
Και με αυτόν το τρόπο αδικείς και αδικείσαι.
(Όχι δεν θα σου μιλήσω για την αγάπη. Ότι εάν αγαπάς τους άλλους φτάνει.
Διότι η αγάπη που θα καταλάβεις είναι μία αγάπη εμπαθή σύμφωνα με την ιδιοτέλεια που μας διακατέχει).
Δεν είναι λύση να κατηγορείς την Εκκλησία και να την απορρίπτεις επειδή δεν θέλεις να παραδεχτείς την αμαρτία σου. Η λύση δεν είναι να αλλάξει η Εκκλησία διότι με αυτό υποστηρίζεις ότι θέλει αλλαγή ο Χριστός.
Η λύση είναι να αλλάξεις εσύ και εγώ και όλοι μας.
Η λύση είναι να καταλάβεις τι είναι αμαρτία. Πως σκλαβώνει την ύπαρξή σου.
Δεν είναι γλυκιά η αμαρτία, απλά δεν έχουμε γεύση της Χάριτος.
Η αμαρτία απλά είναι πιο εύκολη, πιο βολική· αυτοπροβάλεται και διαφημίζεται εντονότερα.
Σκέψου-Θυμήσου
Κατάντησες να ψάχνεις σύντροφο για το κρεβάτι σου και όχι σύντροφο στην ζωή σου.
Κατάντησες να ποθείς κάθετί που πλασάρει ο μεγάλος τύραννος, η μόδα.
Κατάντησες γυναίκα να ντύνεσαι ως πόρνη και εσύ άνδρα να συμπεριφέρεσαι ως βάρβαρος επιβήτορας με σώμα γυμνασμένο μα με νου σκοτισμένο και απαίδευτο.
Φοβάσαι να κάνεις οικογένεια (για λόγους οικονομικούς) μα δεν ντρέπεσαι που γυρνάς στα μπαρ και στα μπουζούκια.
Καμία ποίηση στην ζωή σου, κανένα βάθος· μόνο τραγουδάς στιχάκια για έρωτες εφήμερους, για μίση ασυγχώρητα, για ζωές γεμάτα καταχρήσεις και λάθη.
Δεν θέλεις εργασία, θέλεις λεφτά. Δεν θέλεις να προσφέρεις στη κοινωνία, μόνο ζητάς.
Επαίρεσαι για την αμετανοησία σου και ντρέπεσαι για τις συγνώμες σου; και νομίζεις ότι σκέφτεσαι φυσικά;
Κατηγορείς λοιπόν την Εκκλησία για υποκρισία ενώ δεν βλέπεις την ψεύτικη ζωή σου.
Σκέψου ποιον κατηγορείς; Τον ιερέα της ενορίας σου; Τον αρχιερέα της περιοχής σου; Τους πιστούς που εκκλησιάζονται; Ποιους κατηγορείς; Σκέψου. Γενικά το σύστημα; Γενικά την Εκκλησία; Τί είναι η Εκκλησία εάν δεν είναι πρόσωπα;
Κατηγορείς λοιπόν αόριστα γιατί αόριστες και αβάσιμες είναι οι κατηγορίες σου· και αυτό σε βολεύει. Σε βολεύει να κατηγορείς κάτι το οποίο δεν μπορεί να σου απαντήσει. Σε βολεύει να κατηγορείς «κάποιους άλλους» και να ρίχνεις σ’αυτούς την ευθύνη για την κοινωνία, την οικονομία, την ζωή σου.
Απαιτείς ελεημοσύνη από την Εκκλησία ενώ εσύ δεν ελεείς κανέναν.
Απαιτείς πρόοδο από την Εκκλησία ενώ εσύ με την ζωή σου οπισθοδρομείς.
Αντιδράς σε κάθε λόγο της Εκκλησίας χωρίς να ξέρεις τον λόγο, απλά επειδή έτσι σου έμαθαν.
Φυσικά με το ζόρι δεν γίνεται τίποτα, πόσο μάλλον στα πνευματικά θέματα.
Ο καθένας είναι υπεύθυνος για τις επιλογές τους, για τον δρόμο που θα πάρει.
Κάποιοι απορρίπτουν την Εκκλησία διότι γνώρισαν ανθρώπους μέσα στους κόλπους της που τους απογοήτευσαν.
Σίγουρα μέσα σε ένα περιβόλι υπάρχουν κοπριές αλλά υπάρχουν και λουλούδια. Εάν είσαι μύγα θα πας στις κοπριές, εάν είσαι μέλισσα θα πας στα λουλούδια.
Τελικά τί είσαι; Τελικά τί θέλεις;
Εκκλησία δεν είναι το ιερατείο μόνο. Είναι ο Χριστός παρατεινόμενος εις τους αιώνας. Είναι το Σώμα Του και το Αίμα Του. Είμαστε εγώ και εσύ (εάν θέλεις να είσαι).
Όμως μην αρνείσαι την δυνατότητα να είσαι μέλος της, νομίζοντας ότι δι’ αυτού του τρόπου κάνεις κάτι σπουδαίο και προοδευτικό.
Εκκλησία είναι η πνοή του Θεού που δίνει Ζωή στην ζωή μας, είναι ο οίκος της Χάριτος που δρα μυστικά σε εκείνες τις καρδιές που ταπεινά την αναζητούν.
Το θέμα δεν είναι να λες ότι πιστεύεις στον Θεό.
Αλλά το ερώτημα είναι, σε ποιον Θεό πιστεύεις;
Μήπως σε έναν Θεό που έπλασες σύμφωνα με τα «θέλω» και τις «αδυναμίες» σου;
Μήπως σε έναν Θεό που κουτσούρεψες επειδή δεν σε βόλευε;
Μήπως σε έναν Θεό είδωλο του εαυτού σου;
Μήπως; απλά σκέψου...στοχάσου για μια φορά, για λίγα λεπτά.

''Κόκκινη κάρτα'' στον Αρτέμη Σώρρα από την Ιερά Σύνοδο!

Γράφει ο Αιμίλιος Πολυγένης

---

Ρατσιστικό λόγο και αρχαιολατρικό, αντιεκκλησιαστικό και εθνικιστικό χαρακτήρα έχει η οργάνωση "Ελλήνων Συνέλευσις" σύμφωνα με απόφαση της Ιεράς Συνόδου της Εκκλησίας της Ελλάδος.
Η μη κυβερνητική οργάνωση "Ελλήνων Συνέλευσις" ανήκει στον γνωστό στο πανελλήνιο Αρτέμη Σώρρα ο οποίος υποσχόταν μέσω τηλεοράσεων ότι είχε στα χέρια του επιταγές ομογενών οι οποίες θα μπορούσαν να ... εξοφλήσουν το χρέος της Ελλάδος!
Όταν αποκαλύφθηκε πως οι επιταγές ήταν χωρίς ουσιαστικό αντίκρυσμα ο Αρτέμης Σώρρας σύστησε τη ΜΚΟ "Ελλήνων Συνέλευσις".
Η Ιερά Σύνοδος, σύμφωνα με επιστολή που έχει στα χέρια της η αποκλειστικά η Romfea.gr, καταδικάζει τη συγκεκριμένη οργάνωση μετά από σύσταση της επιτροπής αιρέσεων της Εκκλησίας.
Η οργάνωση, κατά την Ιερά Σύνοδο, έχει εθνικιστικό, αντιεκκλησιαστικό, αρχαιολατρικό χαρακτήρα και ρατσιστικό λόγο.
Ως εκ τούτου οι πιστοί και οι Μητροπολίτες καλούνται να μην ενθαρρύνουν ή να υποστηρίζουν τη συγκεκριμένη ή παρόμοιες πρωτοβουλίες, αναφέρει η επιστολή της Ιεράς Συνόδου.

πηγή 

Ετσι έκανε τα λεφτά ο κροίσος των IKEA: Eίναι ένας γέρο - «Σκρουτζ»: Αγοράζει ρούχα από τα «καλάθια»

Πώς γίνεται να έχεις δισεκατομμύρια και να δείχνεις σαν χαμηλόμισθος συνταξιούχος; Κι όμως... 

Ο κύριος είναι διάσημος, πάμπλουτος, και αγοράζει ρούχα από τα «καλάθια» για να ντυθεί! Ποιος είναι αυτός; 

Ο ιδρυτής της αλυσίδας επίπλων IKEA, Ίνγκβαρ Κάμπραντ (Ingvar Kamprad), - το όνομα της επιχείρησης είναι σύνθετο των πρώτων γραμμάτων αντίστοιχα του ονοματεπώνυμού του, του κτήματος και του χωριού όπου μεγάλωσε - ένας άκρως ευφυής άντρας που κατάφερε να θριαμβεύσει στον δύσκολο κόσμο του επιχειρείν. «Είναι στη φύση μας να είμαστε λιτοί εμείς», εκμυστηρεύεται, αναφερόμενος στην αγροτική καταγωγή του. 

Την αποκάλυψη έκανε ο ίδιος στην σουηδική τηλεόραση, συμμετέχοντας σε ένα ντοκιμαντέρ που θα προβληθεί σύντομα.

Όπως αναφέρει ο ξένος Τύπος ο 90χρονος πλέον άντρας είχε πάντοτε τη φήμη του τσιγκούνη, ένα... κουσούρι που τον βοήθησε να αναπτύξει τον κολοσσό των έτοιμων επίπλων, ένα από τα κορυφαία brand names στον κόσμο.

Η περιουσία του ανέρχεται χοντρικά στα 65 δισεκατομμύρια ευρώ, σύμφωνα με πρόσφατες αναφορές από τα τοπικά μέσα μαζικής ενημέρωσης. Αξίζει μόνο να αναφέρουμε ότι το 2006 φιγούραρε στη λίστα του «Forbes», ως ο τέταρτος πιο πλούσιος άνθρωπος του κόσμου. 

Το 2013 ο γερο - «Σκρουτζ» αποφάσισε να αποσυρθεί και να δώσει τα ηνία στους τρεις γιους του να «τρέξουν» την επιχείρηση. 

Το IKEA είναι επιχείρηση με μεγάλα καταστήματα επίπλων, έχει σουηδική προέλευση, η έδρα της είναι στην Ολλανδία αλλά διατηρεί σουηδική ταυτότητα. Η αλυσίδα έχει 313 καταστήματα σε 38 χώρες, πολλά στην Ευρώπη, τα υπόλοιπα στις Ηνωμένες Πολιτείες της Αμερικής, τον Καναδά, την Ασία και την Αυστραλία. Ο κατάλογος του IKEA, που περιέχει περίπου 12.000 προϊόντα, είναι τυπωμένος σε 160 εκατομμύρια αντίγραφα (2006) παγκοσμίως, και διανέμεται δωρεάν, μέσω του ταχυδρομείου και των καταστημάτων.

Η Ιστορία του Ομίλου

Το ΙΚΕΑ ιδρύθηκε στο Αιλμχούλτ (Älmhult) της Σουηδίας το 1943 από τον Ίνγκβαρ Κάμπραντ (Ingvar Kamprad). Το όνομα της επιχείρησης είναι σύνθετο των πρώτων γραμμάτων αντίστοιχα του ονοματεπώνυμού του, του κτήματος και του χωριού όπου μεγάλωσε: Ingvar Kamprad, Elmtaryd, Agunnaryd. Πρώτα, ο Κάμπραντ πωλούσε τα προϊόντα του από το σπίτι του και με ταχυδρομική εντολή, αλλά τελικά άνοιξε ένα κατάστημα στην κοντινή πόλη Älmhult. Εκεί βρισκόταν επίσης και το πρώτο κατάστημα "Αποθήκη επίπλων IKEA" που ήρθε να χρησιμεύσει ως πρότυπο για τα πολυκαταστήματα IKEA και στις 23 Μαρτίου 1963, το πρώτο κατάστημα άνοιξε στο εξωτερικό, στο Asker της Νορβηγίας.

Στην Ελλάδα πρωτοεμφανίστηκε η εταιρία με ένα κατάστημα στην Θεσσαλονίκη το 2001 και ακολούθησε ένα κατάστημα στα Σπάτα της Αττικής το 2003. Σήμερα στην Ελλάδα λειτουργούν 5 καταστήματα ΙΚΕΑ: 2 στην Αθήνα (στο εμπορικό πάρκο του αεροδρομίου και στην λεωφ. Κηφισού), στην Θεσσαλονίκη, στην Λάρισα, και στα Ιωάννινα.

Στην Κύπρο λειτουργεί ένα κατάστημα.

πηγή

Η εικονογραφημένη ιστορία της εικόνος «ΑΞΙΟΝ ΕΣΤΙ»

Κατὰ τὴν Σκήτην τοῦ Πρωτάτου, τὴν εὑρισκομένην εἰς τὰς Καρυάς, ἐκεῖ πλησίον, ἐν τῇ τοποθεσίᾳ τῆς Ἱερᾶς Μονῆς τοῦ Παντοκράτορος, εἶναι λάκκος μεγάλος, ὅστις ἔχει κελλία διάφορα. Εἰς ἓν λοιπὸν τῶν κελλίων τούτων, ἐπ᾿ ὀνόματι τιμώμενον τῆς Κυρίας Θεοτόκου τῆς Κοιμήσεως, ἐκατοίκει ἕνας Ἱερομόναχος Γέρων καὶ ἐνάρετος μετὰ ἄλλου ὑποτακτικοῦ. Ἐπειδὴ δὲ ἦτο συνήθεια νὰ γίνεται ἀγρυπνία κάθε Κυριακὴν εἰς τὴν ρηθεῖσαν τοῦ Πρωτάτου Σκήτην, κατὰ τὸ ἑσπέρας ἑνὸς Σαββάτου, θέλων νὰ ὑπάγῃ ὁ προρρηθεὶς Γέροντας εἰς τὴν ἀγρυπνίαν λέγει τῷ μαθητῇ αὐτοῦ: «Τέκνον, ἐγὼ μὲν ὑπάγω διὰ νὰ ἀκούσω τὴν ἀγρυπνίαν, ὡς σύνηθες· σὺ δὲ μεῖνον εἰς τὸ κελλίον καὶ ὡς δύνασαι, ἀνάγνωθι τὴν Ἀκολουθίαν σου». Καὶ οὕτως ἀπῆλθεν.
Ἀφ᾿ οὗ δὲ ἡ ἑσπέρα παρῆλθεν, ἰδοὺ κρούει τις τὴν θύραν τοῦ Κελλίου, ὁ δὲ Ἀδελφὸς ἔδραμε καὶ τὴν ἄνοιξε καὶ βλέπει, ὅτι ἦτο ξένος μοναχός, ἄγνωστος εἰς αὐτόν, ὅστις εἰσελθὼν ἔμεινεν εἰς τὸ κελλίον τὴν νύκτα ἐκείνην.

Ἐν τῇ ὥρᾳ δὲ τοῦ Ὄρθρου, ἀναστάντες, ἔψαλλον καὶ οἱ δυὸ τὴν Ἀκολουθίαν· ὅταν δὲ ἦλθον εἰς τὴν Τιμιωτέραν, ὁ μὲν ἐντόπιος Μοναχὸς ἔψαλλε μόνον τὴν «Τιμιωτέραν τῶν Χερουβεὶμ καὶ ἐνδοξοτέραν ἀσυγκρίτως τῶν Σεραφείμ, τὴν ἀδιαφθόρως Θεὸν Λόγον τεκοῦσαν, τὴν ὄντως Θεοτόκον, Σὲ μεγαλύνομεν», δηλαδὴ τὸν παλαιὸν ὕμνον τοῦ Ἁγίου Κοσμᾶ τοῦ Ποιητοῦ, ὁ δὲ ξένος ἐκεῖνος Μοναχός, κάμνοντας ἄλλην ἀρχὴν τοῦ ὕμνου, ἔψαλλεν οὕτως: «Ἄξιον ἔστιν, ὡς ἀληθῶς μακαρίζειν σε τὴν Θεοτόκον, τὴν Ἀειμακάριστον καὶ Παναμώμητον καὶ Μητέρα τοῦ Θεοῦ ἡμῶν». Εἶτα ἐσύναψε καὶ τὴν «Τιμιωτέραν τῶν Χερουβεὶμ καὶ ἐνδοξοτέραν ἀσυγκρίτως τῶν Σεραφείμ, τὴν ἀδιαφθόρως Θεὸν Λόγον τεκοῦσαν, τὴν ὄντως Θεοτόκον, Σὲ μεγαλύνομεν».
Ἀκούσας δὲ ταῦτα ὁ ἐντόπιος Μοναχός, ἐθαύμασε, καὶ λέγει πρὸς τὸν φαινόμενον ξένον: «Ἡμεῖς μόνον ψάλλομεν «Τὴν Τιμιωτέραν», τὸ δὲ Ἄξιόν ἐστινοὐδέποτε ἠκούσαμεν, οὔτε ἡμεῖς οὔτε οἱ πρωτήτεροι ἀπὸ ἡμᾶς. Ἀλλὰ παρακαλῶ σε, ποίησον ἀγάπην, καὶ γράψον καὶ εἰς ἐμένα τὸν ὕμνον τοῦτον διὰ νὰ ψάλλω καὶ ἐγὼ εἰς τὴν Θεοτόκον». Ὁ δὲ ἀποκριθείς, «φέρε μοι, τοῦ λέγει, μελάνι καὶ χαρτὶ διὰ νὰ τὸν γράψω». Ὁ δὲ ἐντόπιος ἀπεκρίθη πρὸς αὐτόν· «Δυστυχῶς, δὲν ἔχω οὔτε μελάνι, οὔτε χαρτὶ διὰ νὰ τὸ γράψης». Καὶ ὁ φαινόμενος ξένος, «Φέρε μοι, τοῦ εἶπε, μίαν πλάκα».
Ὁ δὲ Μοναχὸς δραμών, εὗρε πλάκα καὶ τοῦ τὴν ἔφερε. Λαβὼν δὲ ταύτην ὁ ξένος, ἔγραψεν ἐπάνω εἰς αὐτὴν μὲ τὸν ἑαυτοῦ δάκτυλον τὸν ρηθέντα ὕμνον, τὸ «Ἄξιόν ἐστι», καὶ ὢ τοῦ Θαύματος! τόσον βαθέως ἐχαράχθησαν τὰ γράμματα ἐπάνω εἰς τὴν σκληρὴν πλάκα, ὡσὰν νὰ ἐγράφησαν ἐπάνω εἰς τὸν πηλὸν ἁπαλώτατον. Εἶτα λέγει τῷ Ἀδελφῷ· «Ἀπὸ τῆς σήμερον καὶ εἰς τὸ ἑξῆς οὕτω νὰ ψάλλετε καὶ ἐσεῖς, καὶ ὅλοι οἱ Ὀρθόδοξοι». Ἦτο γὰρ ἅγιος Ἄγγελος, ἀπεσταλμένος παρὰ τοῦ Θεοῦ, διὰ νὰ ἀποκαλύψη τὸν ἀγγελικὸν ὕμνον τοῦτον, καὶ τῇ Μητρὶ τοῦ Θεοῦ πρεπωδέστατον, μᾶλλον δὲ ἦτο ὁ Ἀρχάγγελος Γαβριήλ, ὡς ρηθήσεται ἐν τοῖς ἐπομένοις.

Ἀφοῦ δὲ ἦλθεν ἀπὸ τὴν ἀγρυπνίαν ὁ Γέροντας καὶ εἰσῆλθεν εἰς τὸ κελλίον, ἀρχίζει ὁ ὑποτακτικὸς αὐτοῦ νὰ ψάλλῃ τὸ «Ἄξιον ἔστιν», καθὼς ὁ Ἄγγελος αὐτῷ παρήγγειλε, καὶ δείχνει εἰς τὸν Γέροντά του καὶ τὴν ρηθεῖσαν πλάκα μὲ τὰ ἀγγελοχάρακτα γράμματα. Ὁ δέ, ταῦτα ἀκούσας καὶ ἰδών, ἔμεινεν ἐκστατικὸς διὰ τὸ τοιοῦτον θαυμάσιον. Καὶ λοιπὸν λαβόντες καὶ οἱ δυὸ τὴν ἀγγελοχάρακτον ἐκείνην πλάκα, ἀπῆλθον εἰς τὸ Πρωτάτον τοῦ Ἁγίου Ὄρους καὶ εἰς τοὺς λοιποὺς γέροντας τῆς Κοινῆς Συνάξεως, ἐδιηγήθησαν εἰς αὐτοὺς ἅπαντας τὰ γενόμενα·

οἱ δὲ δοξάσαντες ὁμοφώνως τὸν Θεὸν καὶ εὐχαριστήσαντες τὴν Κυρίαν ἡμῶν Θεοτόκον διὰ τὸ παράδοξον τοῦτο, εὐθὺς ἀπέστειλαν τὴν πλάκα εἰς τὴν Κωνσταντινούπολιν, πρός τε τὸν Πατριάρχην καὶ τὸν Βασιλέα, σημειώσαντες εἰς αὐτοὺς διὰ γραμμάτων ἅπασαν τὴν ὑπόθεσιν τοῦ τοιούτου θαυματουργήματος.

Ἀπὸ τότε δὲ καὶ ὕστερα, ὁ μὲν ἀγγελικὸς αὐτὸς ὕμνος διεδόθη εἰς ὅλην τὴν Οἰκουμένην διὰ νὰ ψάλλεται εἰς τὴν Θεομήτορα ἀπὸ ὅλους τοὺς Ὀρθοδόξους· ἡ δὲ ἁγία εἰκὼν τῆς Θεοτόκου, ἡ εὑρισκόμενη εἰς τὴν ἐκκλησίαν τοῦ κελλίου ἐκείνου, ἐν ᾧ τὸ τοιοῦτον γέγονε θαῦμα, μετεφέρθη ἀπὸ τοὺς Πατέρας τοῦ Ἁγίου Ὄρους εἰς τὴν ἐκκλησίαν τοῦ Πρωτάτου, καὶ εἰς αὐτὴν εὑρίσκεται ἕως σήμερον, ἐνθρονισμένη ἐπὶ τοῦ Ἱεροῦ Συνθρόνου, ἑντὸς τοῦ Ἁγίου Βήματος, ἐπειδὴ καὶ ἔμπροσθεν τῆς εἰκόνος ταύτης ἐψάλη τὸ πρῶτον ὑπὸ τοῦ Ἀγγέλου ὁ ὕμνος οὗτος.

Τὸ δὲ κελλίον ἐκεῖνο ἔλαβε τὴν ἐπωνυμίαν: «Ἄξιον ἔστιν»· καὶ ὁ λάκκος ἐκεῖνος, εἰς τὸν ὁποῖον τὸ κελλίον εὑρίσκεται, ὀνομάζεται ἀπὸ ὅλους ἕως σήμερον: «Ἄδειν, ὃ ἐστὶ ψάλλειν», διότι εἰς αὐτὸν τὸν πρῶτον ἐψάλη ὁ ἀγγελικὸς καὶ Θεομητοροπρεπὴς οὗτος ὕμνος.

Ὅτι δὲ τὸ θαῦμα τοῦτο εἶναι πολλὰ παλαιὸν καὶ ὅτι ὁ Ἄγγελος, ὅστις ἐφάνη, ἦτο ὁ Ἀρχάγγελος Γαβριήλ, μαρτυρεῖ καὶ τὸ ἐν τοῖς τετυπωμένοις Μηναίοις γεγραμμένον, κατὰ τὴν ἑνδεκάτην του Ἰουνίου Μηνὸς οὕτω: «Τῇ αὐτῇ ἡμέρᾳ ἡ Σύναξις τοῦ Ἀρχαγγέλου Γαβριὴλ ἐν τῷ Ἄδειν». Ἐπειδὴ δέ, ὡς φαίνεται, ἐν τῇ ἑνδεκάτῃ του Ἰουνίου ἠκολούθησε τὸ τοιοῦτον θαυμάσιον, τούτου χάριν οἱ τότε Πατέρες ἐτέλουν Σύναξιν καὶ λειτουργίαν κατ᾿ ἐνιαυτὸν εἰς τὸν ρηθέντα λάκκον, τὸν ἐπονομαζόμενον Ἄδειν, εἰς μνήμην τοῦ θαύματος, τιμῶντες καὶ δοξάζοντες, τὸν Ἀρχάγγελον Γαβριήλ, ὅστις καθὼς ἀπαρχῆς ἕως τέλους ἐστάθη ὁ ἔνθεος ὑμνολόγος τῆς Θεοτόκου καὶ τροφεὺς καὶ διακονητὴς καὶ χαροποιὸς αὐτῆς εὐαγγελιστὴς οὕτως ὑπηρέτησε καὶ εἰς τὸ νὰ ἀποκαλύψη τὸν ὄντως Θεομητορικὸν τοῦτον ὕμνον, ὡς αὐτῷ μόνῳ κατὰ πάντα πρεπούσης τῆς τοιαύτης διακονίας.
Καὶ πάλαι μὲν ὁ Δεσπότης τῶν ὅλων Θεὸς ἔδωκε τὰς δέκα ἐντολὰς εἰς τοὺς Ἑβραίους, γεγραμμένας μὲ τὸν αὑτοῦ δάκτυλον ἐπάνω εἰς τὰς δυὸ λιθίνας πλάκας, τώρα δὲ ὁ Ἄρχων τῶν τοῦ Θεοῦ Ἀγγέλων ἔδωκεν εἰς ὅλους τοὺς Ὀρθοδόξους τὸν πλέον γλυκύτατον καὶ ἐρασμιώτερον ὕμνον τῆς Μητρὸς τοῦ Θεοῦ, γεγραμμένον εἰς λιθίνην πλάκα μὲ τὸν ἀρχαγγελικὸν αὐτοῦ δάκτυλον.
Βλέπε δὲ πῶς ἐπληρώθη ἡ προφητεία τοῦ Θείου Γαβριὴλ ὁποῦ εἶπεν, ὅτι νὰ ψάλλωσι τὸν ὕμνον τοῦτον ὅλοι οἱ Ὀρθόδοξοι· διότι τόσον κοινὸς καὶ ποθεινὸς ἐγένετο ὁ Ἀρχαγγελοσύνθετος οὗτος ὕμνος εἰς ὅλους τοὺς Ὀρθοδόξους, ὥστε καὶ αὐτὰ τὰ μικρὰ παιδάρια τῶν Χριστιανῶν ἠξεύρουν καὶ τὸν ψάλλουν μεφαλοφώνως τὴν σήμερον, μὲ μεγάλην χαρὰν τῆς καρδίας των, εἰς δόξαν τῆς Θεοτόκου, ἧς ταῖς Ἁγίαις πρεσβείαις ἀξιωθείημεν τῆς Βασιλείας τῶν Οὐρανῶν. Ἀμήν.
πηγή

Ελίφ Σαφάκ: Εμείς οι Τούρκοι έχουμε γίνει ένα δυστυχισμένο έθνος

Για το πώς τα τελευταία χρόνια η Τουρκία έχει μετατραπεί από μια χώρα που ατένιζε με αισιοδοξία το μέλλον σε μια χώρα διχασμένη και βυθισμένη στον φανατισμό γράφει στη βρετανική εφημερίδα «The Guardian» η διάσημη συγγραφέας τουρκικής καταγωγής Ελίφ Σαφάκ. «Η Αγκυρα, η πόλη στην οποία πέρασα μεγάλο μέρος των παιδικών και εφηβικών μου χρόνων, δεν είναι μόνο η πρωτεύουσα της σύγχρονης Τουρκίας αλλά και το κέντρο της τουρκικής πολιτικής και του στρατού. Φιλοξενεί επίσης έναν τεράστιο πληθυσμό - φοιτητές, επαγγελματίες και ακτιβιστές υπέρ των ανθρωπίνων δικαιωμάτων - με κοσμική αντίληψη και φιλελεύθερο τρόπο ζωής. Ηταν εδώ που εξερράγη η βόμβα σε ώρα αιχμής στις 17 Φεβρουαρίου κοντά στο τουρκικό Κοινοβούλιο, σκοτώνοντας 28 άτομα και τραυματίζοντας πάνω από 60. Πρόκειται για την τελευταία από μία σειρά τρομοκρατικών επιθέσεων που έχουν συγκλονίσει τη χώρα από το καλοκαίρι» γράφει η Σαφάκ.

Και προσθέτει: «Οταν πληροφορήθηκα τα νέα για την έκρηξη, καθόμουν σε ένα τραπέζι με φίλους στην Κωνσταντινούπολη, σε ένα μικρό, μποέμικο διαμέρισμα με θέα στον Βόσπορο. Στους τοίχους ήταν πίνακες καλλιτεχνών από τη Μέση Ανατολή και απέναντί τους ένα πορτρέτο του Ντέιβιντ Μπόουι, τυπωμένο πάνω στα ντουλάπια της κουζίνας - μια απεικόνιση των πολλών χρωμάτων και συγκρούσεων της τουρκικής ταυτότητας».

«Κάποτε ήμασταν μοντέρνοι, πλέον κανένας δεν μας ζηλεύει»

Στο άκουσμα της είδησης, γράφει η τουρκάλα συγγραφέας, δεκάδες ερωτήματα κατέκλυσαν την παρέα. Ποιος ήταν πίσω από την επίθεση; Γιατί οι τουρκικές μυστικές υπηρεσίες δεν μπόρεσαν να αποτρέψουν μια επίθεση μόλις λίγα μέτρα μακριά από κυβερνητικά κτίρια; Θα καταφέρει η Τουρκία να επανέλθει ή θα καταλήξει σαν τη Συρία; «Κάποτε ήμασταν το καμάρι ολόκληρου του μουσουλμανικού κόσμου. Ημασταν μοντέρνοι, Δυτικοί. Κάθε χρόνο Πακιστανοί, Ιρακινοί, Ιρανοί έρχονταν στην Τουρκία για να αναπνεύσουν ελευθερία. Αλλά όχι πια. Πλέον κανένας δεν μας ζηλεύει» είπε στους προσκεκλημένους του ο οικοδεσπότης.

Για τη Σαφάκ ένα πράγμα είναι βέβαιο: «Εμείς οι Τούρκοι πάσχουμε συλλογικά από κατάθλιψη. Εχουμε γίνει ένα δυστυχισμένο έθνος. Πριν από λίγο καιρό έμοιαζε σχεδόν πιθανό η Τουρκία να γίνει μέλος της ΕΕ, να αποκτήσει ένα πλουραλιστικό σύνταγμα και να ενισχύσει τη δέσμευσή της στη φιλελεύθερη δημοκρατία. Η χώρα θεωρούνταν υπόδειγμα που θα μπορούσε να γεφυρώσει την Ευρώπη με τη Μέση Ανατολή. Η δυτική δημοκρατία και το πολιτισμικό Ισλάμ θα συνυπήρχαν εδώ ειρηνικά. Ούτε καν οι υποστηρικτές της κυβέρνησης δεν εκφράζουν τέτοια όνειρα πια».

Για την ίδια, οι κοινές αξίες που θα κρατούσαν ενωμένη την Τουρκία στη δύσκολη περίοδο που βιώνει, με έξαρση της τρομοκρατίας και τον φόβο της αστάθειας, δεν υπάρχουν. Μετά τις αντικυβερνητικές διαδηλώσεις του 2013, η πόλωση στη χώρα είναι μεγάλη. Τις τελευταίες δεκαετίες οι διαιρέσεις στην τουρκική κοινωνία ήταν πιο ξεκάθαρες: κοσμικοί και θρησκευόμενοι, Τούρκοι και Κούρδοι, αλεβίτες και σουνίτες, αριστεροί και εθνικιστές αλλά και ταξικές διαφορές. Σήμερα όμως, εξηγεί η Σαφάκ, τα πράγματα είναι πολύ πιο περίπλοκα. Η κυριότερη διαχωριστική γραμμή είναι οι υποστηρικτές του Ερντογάν και οι πολέμιοι του Ερντογάν. Και πολλοί στο πρώτο στρατόπεδο θεωρούν τους δεύτερους «πιόνια των διεθνών δυνάμεων». Οποιοσδήποτε επικρίνει τον πρόεδρο Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν θεωρείται αυτόματα προδότης.

Οι μισοί, οι άλλοι μισοί και τα αόρατα γκέτο

«Η Τουρκία έχει εισέλθει σε ένα σκοτεινό τούνελ που δεν φαίνεται να έχει τέλος. Το μισό του πληθυσμού αντιδρά σε αυτό το τούνελ με τους εξής τρόπους: παραδίνεται (αποδεχόμενο ότι ζει σε μια ταραχώδη περιοχή, αφήνοντας τα πράγματα στα χέρια του Αλλάχ) ή με επιθετικότητα (κατηγορώντας εξωτερικούς και εσωτερικούς εχθρούς). Στο μεταξύ το άλλο μισό του πληθυσμού αντιδρά ως εξής: με συνειδητή αποπολιτικοποίηση ή με υπερπολιτικοποίηση. Οι αστοί, μοντέρνοι Τούρκοι, συνεχίζουν να κάνουν αυτά που έκαναν πάντα, να συζητούν για τα σχολεία των παιδιών τους, τις δίαιτες χωρίς γλουτένη και τα εμπορικά κέντρα. Ή μιλούν ασταμάτητα για την πολιτική. Επομένως η Τουρκία δεν είναι μόνο βαθιά και απεγνωσμένα πολωμένη. Είναι και διαχωρισμένη σε αόρατα γκέτο - νησιά θυμού, νησιά αδιαφορίας, νησιά υπακοής στην κεντρική εξουσία» γράφει η Σαφάκ.

Η δημοκρατία, συνεχίζει η συγγραφέας, ποτέ δεν ήταν το ατού της Τουρκίας. Αλλά η χώρα έχει πλέον εισέλθει σε αχαρτογράφητα ύδατα. Η κοινωνία πάσχει από συλλογική αμνησία και τείνει να κάνει συνέχεια τα ίδια λάθη. Οι κυβερνώντες συγχέουν τη δημοκρατία με τον πλειοψηφισμό, αγνοώντας έννοιες όπως το κράτος δικαίου, ο διαχωρισμός των εξουσιών, τα δικαιώματα των γυναικών και των μειονοτήτων, την πολιτισμική και πολιτική ποικιλομορφία, την ελευθερία του Τύπου και της έκφρασης. «Η Τουρκία αντί να προσπαθεί να αναμειχθεί στη Συρία ή στη Μέση Ανατολή, πρέπει επειγόντως να κοιτάξει τον εαυτό της» καταλήγει η Σαφάκ.

πηγή

Αρκεί μια στιγμή για να γίνεις ήρωας, αλλά χρειάζεται ολόκληρη ζωή για να γίνεις αξιοπρεπής άνθρωπος.

Ο Mark Zuckerberg και το Facebook χρησιμοποιούν την εικονική πραγματικότητα για να δημιουργήσουν ψηφιακά ζόμπι

Η παραπάνω φωτογραφία με τον εμφανώς περιχαρή Zuckerberg να περιφέρεται άνετος ανάμεσα από έναν όχλο καθηλωμένων αποβλακωμένων ‘tech junkies’ είναι ανατριχιαστική. Μου θυμίζει αφεντικό σε γαλέρα σκλάβων. Η φωτογραφία αυτή προέρχεται από το World Mobile Congress (MWC) στη Βαρκελώνη της Ισπανίας, όπου έγινε η παρουσίαση του Galaxy S7 και του Galaxy S7 Edge, μαζί με την κάμερα Gear 360, που θα επιτρέπει στους χρήστες να καταγράφουν τα δικά τους βίντεο εικονικής πραγματικότητας.

Στην εκδήλωση, η οποία θεωρείται η σημαντικότερη διεθνής εκδήλωση για τη ψηφιακή επικοινωνία, ήταν παρών ο δισεκατομμυριούχος ιδρυτής του Facebook, Mark Zuckerberg, ο οποίος και μίλησε για την εικονική πραγματικότητα (Virtual Reality ή VR), αφού η εταιρεία Oculus Rift, που ανήκει στο Facebook, συνεργάζεται με τη Samsung στον τομέα της εικονικής πραγματικότητας και έχουν δημιουργήσει μαζί το Gear VR (μάσκες εικονικής πραγματικότητας). O 31χρονος εβραϊκής καταγωγής Zuckerberg, είπε χαρακτηριστικά ότι η εικονική πραγματικότητα είναι το "επόμενο βήμα".

Όμως ακόμα και τους εθισμένους στην τεχνολογία, αυτή η συγκεκριμένη φωτογραφία με τον Zuckerberg να περπατά ανάμεσα σε 5.000 ανθρώπους που συμμετείχαν στο συνέδριο και φορούσαν όλοι μάσκες εικονικής πραγματικότητας,  προκάλεσε αρκετά σχόλια, ακόμα και… τρόμο.

Οι χρήστες στο διαδίκτυο ανέβασαν σχόλια για την επίμαχη φωτογραφία, η οποία τρομάζει, καθώς ίσως πρόκειται για μια εικόνα από το μέλλον. Ο ζάπλουτος επιχειρηματίας μένει ολομόναχος, ένας ηγέτης, καθώς όλοι οι εργαζόμενοι για εκείνον έχουν μεταμορφωθεί σε ρομπότ που βλέπουν τη ζωή τους μέσα από κάσκες εικονικής πραγματικότητας.

Ένας χρήστης έγραψε: «Μια αλληγορία από το μέλλον. Οι άνθρωποι ζουν σε εικονική πραγματικότητα και οι ηγέτες προσπερνούν».

Η ιστοσελίδα Verge, αναφέρει χαρακτηριστικά:

«Η παραπάνω εικόνα μοιάζει να προέρχεται από το σενάριο μιας νέας δυστοπικής sci-fi ταινίας (επιστημονικής φαντασίας). Ένα υπεράνθρωπος δισεκατομμυριούχος με σαρδόνιο χαμόγελο, να περνάει με διασκελισμό ένα πλήθος ανθρώπινων drones, δεμένων με μηχανές και τυφλών στην πραγματικότητα πίσω από πλαστικές μάσκες που αναβοσβήνουν. Ένα χρυσό φως πέφτει πάνω στον άνθρωπο, καθώς προσπερνάει τα αντικείμενά (subjects) του, βυθίζοντάς τα στο σκοτάδι, σε μία κατάσταση όπου σε λίγο θα αποδεχθεί τα κολακευτικά τους σχόλια! Αργότερα εκείνο το βράδυ, θα εντρυφήσει μέσα στο τεράστιο δίκτυό του και θα διαβάσει τους επαίνους προς το πρόσωπό του, σε υπερθετικό βαθμό, καθώς ο ίδιος οδηγεί ό, τι πλέον έχει απομείνει από την ανθρωπότητα, προς το μοναδικό όραμά του!

Όμως η φωτογραφία δεν είναι από μια ταινία sci-fi - είναι από Mobile World Congress, στη Βαρκελώνη και ο άνθρωπος είναι το αφεντικό του Facebook, Mark Zuckerberg. Η φωτογραφία φέρνει στο νου όλους τους κινδύνους υλοποίησης ενός "φρικτού κυβερνοπάνκ μέλλοντος", από το Matrix μέχρι την «Κατασκευή της Συναίνεσης» του Νόαμ Τσόμσκι. Στο πρώτο περιγράφονται σατανικά ρομπότ με σώμα καλαμαριού και στο δεύτερο μια προνομιακή ανθρώπινη ελίτ, αλλά και τα δύο έργα βλέπουν μια ανθρωπότητα τόσο απορροφημένη και αφηρημένη - από μια ψεύτικη πραγματικότητα ή απλά από τα αθλητικά που δείχνει η τηλεόραση – ώστε να μην γνωρίζει τι κάνουν αυτοί που κρατάνε τοις τύχες του κόσμου στα χέρια τους. Η φωτογραφία με τον Zuckerberg συμβαδίζει με αυτή την εικόνα: οι παρευρισκόμενοι στο MWC είναι συνδεδεμένοι με μάσκες Gear VR της Samsung και κυριολεκτικά δεν μπορούν να δουν το αφεντικό του Facebook, που τους προσπερνάει αφήνοντας πίσω μόνο το αεράκι του».

Πίσω στα τέλη της δεκαετίας του 1990, υπήρξε στην Αμερική μια σειρά low-budget χριστιανικών «εσχατολογικών» ταινιών από την εταιρία ‘Cloud Ten Pictures’ των Καναδών ευαγγελικών αδελφών Peter LaLonde και Paul LaLonde. (Η εταιρία αυτή πρωτοκυκλοφόρησε σε βιντεοταινία και την δημοφιλή σειρά βιβλίων ‘Left Behind’. Το 2014 προβλήθηκε ένα remake της αρχικής ταινίας με τον Nicolas Cage). Η πρώτη ταινία ονομαζόταν ‘Apocalypse’ και κυκλοφόρησε το 1998. Ακολούθησαν οι ‘Revelation’ (1999), ‘Tribulation’ (2000) και ‘Judgment’ (2001). Στην δεύτερη ταινία, την ‘Revelation’, (πρωταγωνιστεί ο Jeff Fahey), η οποία διαδραματίζεται στα χρόνια του Αντιχρίστου, ο οποίος ηγείται της παγκόσμιας κυβέρνησης O.N.E. - One Nation Earth, ένα κόλπο για να παραμυθιαστούν οι άνθρωποι ότι ο Αντίχριστος – Παγκόσμιος Κυβερνήτης (υπό το όνομα Franco Macalousso) είναι «Μεσσίας» και να είναι χειραγωγούμενοι, είναι η λεγόμενη «Ημέρα των Θαυμάτων», “Day Of Wonders”. Εκεί κάθε καλός υπήκοος της παγκόσμιας κυβέρνησης μπορεί να δικτυωθεί και να φορέσει τα ειδικά γυαλιά της εικονικής πραγματικότητας και έτσι να ενεργοποιήσει την «Ημέρα των Θαυμάτων». Εκεί θα βρεθεί αυτόματα σε έναν παραμυθένιο κόσμο τον οποίον του χαρίζει ο «Μεσσίας». Π.χ. μία τυφλή «βλέπει» και ένας άνθρωπος σε αναπηρικό καροτσάκι «περπατάει»! Στην συνέχεια, ως ένδειξη λατρείας, αλλά και υποταγής στον «Μεσσία», ο υπήκοος δέχεται το χάραγμα με το 666. Τελικά τα γραφεία που έχει την έδρα του αυτό το σύστημα εξαπάτησης θα δεχτούν σαμποτάζ από ομάδα χριστιανών, που έχουν πλέον περάσει στην παρανομία και για αυτό ονομάζονται υποτιμητικά ‘haters’ (αυτοί που μισούν).

Την ταινία μπορείτε να την δείτε εδώ

πηγή