Όταν σε πολιορκούν άνθρωποι και λογισμοί που απειλούν ν' αλώσουν το πρόσωπό σου και σε κάνουν μάζα, απόστρεψε τους οφθαλμούς σου και προσηλώσου στη γραφή, που μαζί με τα οστά είναι η πιο αιώνια έκφανση του ανθρώπου̇ γράφοντας διαφυλάσσεις τη μοναδικότητά σου και διασκορπίζεις τον πλάνο χορό των δημαγωγών.

Γαβριὴλ Νικολάου Πεντζίκης,ΤΟ ΒΥΖΑΝΤΙΟ ΕΧΕΙ ΡΕΠΟ, ΑΡΜΟΣ 2013, σελ. 104

''Αββά, τί να κάνω που χάνεται η ψυχή μου;''

Ένας αδελφός πήγε στο όρος της Φέρμης, στον μεγάλο γέροντα, και του είπε: «Αββά, τι να κάνω που χάνεται η ψυχή μου;».

«Γιατί, παιδί μου;» τον ρώτησε ο γέροντας. Ο αδελφός αποκρίθηκε: «Όταν ήμουν στον κόσμο, έκανα στ’ αλήθεια πολλές νηστείες και αγρυπνίες και είχα μέσα μου πολλή κατάνυξη και θέρμη. Τώρα όμως (ενν.: τώρα, που έγινα μοναχός) δεν βλέπω μέσα μου κανένα καλό».

«Πίστεψέ με, παιδί μου», του είπε ο γέροντας, «όσα έκανες όταν ήσουν στον κόσμο, τα έκανες επειδή η κενοδοξία και ο έπαινος των ανθρώπων έβαζαν μέσα σου αυτή την προθυμία, ο Θεός όμως δεν τα δεχόταν.

Γι’ αυτό ούτε ο σατανάς σε πολεμούσε, γιατί δεν τον ένοιαζε να κόψει την προθυμία σου, αφού δεν είχες καμία ωφέλεια από αυτήν...

Τώρα όμως, που είδε ότι έγινες στρατιώτης του Χριστού και βγήκες να τον πολεμήσεις, πήρε και αυτός τα όπλα εναντίον σου. Πλην όμως στον Θεό αρέσει ο ένας ψαλμός που λες τώρα με κατάνυξη, παρά οι χίλιοι που έλεγες στον κόσμο· και δέχεται ο Θεός τη λίγη τωρινή νηστεία σου περισσότερο από τις εβδομάδες που νήστευες στον κόσμο...».

Ο αδελφός απάντησε: «Καθόλου δεν νηστεύω τώρα, αλλά όλα τα καλά που είχα στον κόσμο έφυγαν από εμένα». Και ο γέροντας του είπε: «Αδελφέ, σου φτάνει αυτό που έχεις. Μόνο κάνε υπομονή, και καλά είσαι».

Καθώς όμως ο αδελφός επέμενε και έλεγε: «Αλήθεια, αββά, χάνεται η ψυχή μου», ο γέροντας του είπε: «Πίστεψε, αδελφέ, δεν ήθελα να σου το πω, για να μη βλαφτεί ο λογισμός σου. Επειδή όμως βλέπω ότι ο σατανάς σε έριξε σε αποθάρρυνση, σου λέω:

Το ότι νομίζεις πως όταν ήσουν στον κόσμο έκανες καλά και είχες καλή ζωή, είναι υπερηφάνεια. Έτσι νόμιζε και ο Φαρισαίος και έχασε όλα τα καλά που είχε κάνει.

Επίσης, το ότι τώρα πιστεύεις πως τίποτε καλό δεν κάνεις, σου φτάνει, αδελφέ, για να σωθείς, γιατί είναι ταπείνωση. Έτσι δικαιώθηκε και ο τελώνης, χωρίς να κάνει κανένα καλό.

Γιατί στον Θεό είναι πιο αρεστός ένας άνθρωπος αμαρτωλός και αμελής με συντριβή καρδιάς και ταπείνωση, παρά εκείνος που κάνει πολλά καλά και έχει την ιδέα ότι γενικά κάνει κάτι καλό».

Ο αδελφός ωφελήθηκε πάρα πολύ και έβαλε μετάνοια στον γέροντα λέγοντας:

«Σήμερα, αββά, σώθηκε η ψυχή μου με τη βοήθειά σου». 
πηγή 

“Βοσνιακό σενάριο” για τη Συρία

Του Κώστα Ράπτη από το capital.gr 

Στα δημοσιεύματα του αμερικανικού Τύπου σχετικά με την ρωσική επέμβαση στη Συρία η συχνότερα επαναλαμβανόμενη λέξη είναι ο “βάλτος” (quagmire), στον οποίο κινδυνεύει να παγιδευτεί η Μόσχα επί μακρόν. Άλλωστε, πρώτος ο Barack Obama έχει πολλές φορές τονίσει δημοσίως, π.χ. την 1η Δεκεμβρίου, ότι, χωρίς αλλαγή στάσης, η Ρωσία πρόκειται να καθηλωθεί σε μιαν “ατέρμονη και παραλυτική εμφύλια διαμάχη”.

Ωστόσο, η αντικειμενική ανάλυση της κατάστασης δείχνει ότι το στοίχημα του Vladimir Putin αποδίδει. Τρεις μήνες μετά την έναρξη των αεροπορικών της επιδρομών στη Συρία, η Ρωσία έχει επιτύχει με μια μικρή στρατιωτική δύναμη, με ελάχιστες ανθρώπινες απώλειες, χωρίς πολιτικές αντιδράσεις στο εσωτερικό της και με οικονομικό κόστος της τάξης του ενός έως δύο δισ. δολαρίων ετησίως (έναντι αμυντικού προϋπολογισμού 54 δισ.) τον κυριότερο στόχο της: να αποτρέψει την κατάρρευση του καθεστώτος Assad, η οποία το καλοκαίρι έμοιαζε πολύ πιθανή, να κατοχυρώσει τον δικό της ρόλο ως “παίκτη” στη Μέση Ανατολή και να προκαλέσει μια διπλωματική κινητικότητα που, όσο περνά ο χρόνος, ενισχύει περαιτέρω τα δύο προηγούμενα αποτελέσματα.

Το παραδέχονται αυτό οι (μη κατονομαζόμενοι) Αμερικανοί αξιωματούχοι και στρατιωτικοί αναλυτές τους οποίους επικαλείται ανάλυση του πρακτορείου Reuters, δημοσιευμένη στις 28 Δεκεμβρίου. “Οι Ρώσοι δεν μπήκαν τυφλά σε αυτή την ιστορία. Αποσπούν και κάποιο κέρδος από το κόστος της” δηλώνει χαρακτηριστικά στέλεχος των αμερικανικών μυστικών υπηρεσιών, αναφέροντας μεταξύ άλλων το πλεονέκτημα που δίνει η δυνατότητα δοκιμής των νέων ρωσικών οπλικών συστημάτων σε πραγματικές συνθήκες μάχης. Ακόμη και η ραγδαία πτώση της τιμής του πετρελαίου, που τόσο έχει πλήξει την οικονομία της Ρωσίας, έχει το παράπλευρο όφελος ότι μειώνει το κόστος των αεροπορικών επιδρομών σε καύσιμα, αναφέρεται στην ίδια ανάλυση.

Εάν τα περί “βάλτου” αποτελούν περισσότερο προβολή επιθυμιών παρά επαληθεύσιμη εκτίμηση, μένει να αποδειχθεί, πάντως, τι από τα δύο ισχύει για την έτερη πρόβλεψη της αμερικανικής πλευράς, η οποία διατυπώθηκε από την πρώτη στιγμή της ρωσικής στρατιωτικής εμπλοκής: ότι δηλαδή ο ορίζοντάς της δεν είναι παρά η διατήρηση ενός “αλαουιτικού θύλακα” που θα επιτρέψει την διαιώνιση της εξουσίας του Assad σε μέρος της άλλοτε ενιαίας Συρίας.

Φυσικά τόσο η Μόσχα όσο και το σύνολο των διεθνών συνομιλητών που συμμετέχουν σε πολυμερείς διαδικασίες, όπως αυτή της Βιέννης, ομνύουν στην ενότητα και ακεραιότητα της Συρίας. Όμως, η πραγματικότητα επί του εδάφους θυμίζει όλο και περισσότερο βίαιη “ανταλλαγή πληθυσμών”, συχνά μάλιστα με τη μεσολάβηση των Ηνωμένων Εθνών, που επιβλέπουν την προσπάθεια σύναψης συμφωνιών “τοπικής εκεχειρίας”.

Χαρακτηριστική από αυτή την άποψη είναι η τελευταία και πιο περίπλοκη συμφωνία του είδους, που υλοποιήθηκε τη Δευτέρα. Βάσει αυτής, περισσότεροι από 120 αντάρτες και άμαχοι αναχώρησαν από το Ζαμπατάνι, τελευταίο προπύργιο της ένοπλης αντιπολίτευσης στα συρο-λιβανικά σύνορα, για να μεταβούν μέσω Λιβάνου και Τουρκίας σε άλλες ανταρτοκρατούμενες ζώνες της Συρίας, ενώ παράλληλα 335 μαχητές και πολίτες εγκατέλειψαν την Φούα και την Καφράγια, τελευταία σιιτικά χωριά που είχαν μείνει υπό τον έλεγχο του κυβερνητικού στρατού στην επαρχία της Ιντλίμπ, με προορισμό τη Βηρυτό και εκείθεν τη Δαμασκό.

Παρόμοιες ήταν οι συμφωνίες που συνήφθηκαν το τελευταίο διάστημα, υπό την αιγίδα του ΟΗΕ και της Ερυθράς Ημισελήνου και με την εμπλοκή του υπουργείου Εθνικής Συμφιλίωσης της συριακής κυβέρνησης, για την εκκένωση της τελευταίας ανταρτοκρατούμενης συνοικίας της Χομς και των οχυρωμένων στον παλαιστινιακό καταυλισμό Γιάρμπουκ αντικαθεστωτικών.

Ακόμη και όπου αυτό δεν γίνεται συντεταγμένα και με τη διευκόλυνση του διεθνούς παράγοντα, πραγματοποιείται αυθορμήτως υπό τον φόβο των αντιποίνων στο πλαίσιο της “αυτο-εκπληρούμενης προφητείας” της διάρρηξης του εθνοθρησκευτικού μωσαϊκού της περιοχής. Τόσο στη Συρία όσο και στο γειτονικό Ιράκ η εθνοκάθαρση προχωρά: όπως επισημαίνει ο Patrick Cockburn της βρετανικής εφημερίδας Independent το παράδειγμα των Χριστιανών, που αναχώρησαν πρώτοι, ακολουθούν τώρα και άλλες κοινότητες: με τους σουνίτες να εγκαταλείπουν τις σιιτοκρατούμενες περιοχές και αντιστρόφως. Τα 5,3 εκατομμύρια των προσφύγων και τα 6,5 εκατομμύρια των εσωτερικά εκτοπισμένων Σύρων είναι απίθανό να επιστρέψουν ποτέ στις εστίες τους (ό,τι και αν πιστεύει επ’ αυτού η Ευρώπη), με αποτέλεσμα τον κατακερματισμό της περιοχής σε εθνοθρησκευτικά ομογενοποιημένες ζώνες, όπως άλλωστε συνέβη εν πολλοίς και με τον εμφύλιο πόλεμο του Λιβάνου στο παρελθόν.

Η επίτευξη, σε περίπτωση πολιτικής λύσης του συριακού δράματος, μιας επίφασης ενότητας του κράτους δεν μπορεί παρά να είναι η αντιγραφή του “βοσνιακού σεναρίου”, επί τη βάσει μιας νομιμοποιημένης εθνοκάθαρσης-καντονοποποίησης.

Στο Άγιο Όρος με τον φακό του Ηλία Βουτσινά

     Οι φωτογραφίες που ακολουθούν είναι από το πρόσφατο προσκύνημα στο Άγιο Όρος (περασμένη εβδομάδα) του φίλου Ηλία

 ΚΕΛΛΙ ΑΓΙΑΣ ΤΡΙΑΔΟΣ (ΚΑΡΑΜΑΝΛΙΔΙΚΟ) ΚΑΡΥΩΝ

ΚΕΛΛΙ ΑΓΙΟΥ ΝΙΚΟΛΑΟΥ ΨΑΡΑ ΚΑΡΥΩΝ

ΚΕΛΛΙ ΑΓΙΟΥ ΝΙΚΟΛΑΟΥ ΨΑΡΑ ΚΑΡΥΩΝ

ΚΕΛΛΙ ΑΓΙΩΝ ΘΕΟΔΩΡΩΝ (ΑΓΙΟΠΑΥΛΙΤΙΚΟ) ΚΑΡΥΩΝ

ΚΕΛΛΙ ΑΓΙΩΝ ΘΕΟΔΩΡΩΝ (ΑΓΙΟΠΑΥΛΙΤΙΚΟ) ΚΑΡΥΩΝ

ΚΕΛΛΙ ΓΕΝΝΗΣΕΩΣ ΘΕΟΤΟΚΟΥ ΜΑΡΟΥΔΑ (ΧΙΛΑΝΔΑΡΙΝΟ) ΚΑΡΥΩΝ

ΚΕΛΛΙ ΓΕΝΝΗΣΕΩΣ ΘΕΟΤΟΚΟΥ ΜΑΡΟΥΔΑ (ΧΙΛΑΝΔΑΡΙΝΟ) ΚΑΡΥΩΝ

ΚΕΛΛΙ ΓΕΝΝΗΣΕΩΣ ΘΕΟΤΟΚΟΥ ΜΑΡΟΥΔΑ (ΧΙΛΑΝΔΑΡΙΝΟ) ΚΑΡΥΩΝ

ΚΕΛΛΙ ΓΕΝΝΗΣΕΩΣ ΘΕΟΤΟΚΟΥ ΜΑΡΟΥΔΑ (ΧΙΛΑΝΔΑΡΙΝΟ) ΚΑΡΥΩΝ

ΚΕΛΛΙ ΜΟΛΥΒΔΟΚΛΗΣΣΙΑΣ ΚΑΡΥΩΝ

ΚΕΛΛΙ ΜΟΛΥΒΔΟΚΛΗΣΣΙΑΣ ΚΑΡΥΩΝ

ΚΕΛΛΙ ΜΟΛΥΒΔΟΚΛΗΣΣΙΑΣ ΚΑΡΥΩΝ

ΚΕΛΛΙ ΑΓΙΑΣ ΤΡΙΑΔΟΣ

ΚΕΛΛΙ ΑΓΙΑΣ ΤΡΙΑΔΟΣ

ΚΕΛΛΙ ΑΓΙΑΣ ΤΡΙΑΔΟΣ

ΚΕΛΛΙ ΑΓΙΑΣ ΤΡΙΑΔΟΣ

ΚΕΛΛΙ ΑΝΑΣΤΑΣΕΩΣ ΧΡΙΣΤΟΥ ΚΑΨΑΛΑΣ

ΚΕΛΛΙ ΑΝΑΣΤΑΣΕΩΣ ΧΡΙΣΤΟΥ ΚΑΨΑΛΑΣ

ΣΚΗΤΗ ΑΓΙΟΥ ΑΝΔΡΕΑ 

ΣΚΗΤΗ ΑΓΙΟΥ ΑΝΔΡΕΑ 

ΣΚΗΤΗ ΑΓΙΟΥ ΑΝΔΡΕΑ 

ΣΚΗΤΗ ΑΓΙΟΥ ΑΝΔΡΕΑ 

ΣΚΗΤΗ ΑΓΙΟΥ ΑΝΔΡΕΑ 

ΣΚΗΤΗ ΑΓΙΟΥ ΑΝΔΡΕΑ 

ΣΚΗΤΗ ΑΓΙΟΥ ΑΝΔΡΕΑ 

ΒΑΤΟΠΑΙΔΙ ΠΑΡΕΚΚΛΗΣΙΟΝ ΑΓΙΑΣ ΖΩΝΗΣ

ΒΑΤΟΠΑΙΔΙ ΠΑΡΕΚΚΛΗΣΙΟΝ ΑΓΙΩΝ ΑΝΑΡΓΥΡΩΝ

ΒΑΤΟΠΑΙΔΙ ΚΟΙΜΗΤΗΡΙΟ ΚΑΙ ΚΟΙΜΗΤΗΡΙΑΚΟΣ ΝΑΟΣ ΑΓΙΩΝ ΑΠΟΣΤΟΛΩΝ

ΒΑΤΟΠΑΙΔΙ ΚΑΘΙΣΜΑ ΑΓΙΟΥ ΤΡΥΦΩΝΟΣ

ΒΑΤΟΠΑΙΔΙ

ΒΑΤΟΠΑΙΔΙ

ΒΑΤΟΠΑΙΔΙ ΚΑΘΙΣΜΑ ΑΓΙΟΥ ΜΟΔΕΣΤΟΥ

 

πηγή 

Για τον Μεγάλο Αγιασμό

 

1.ΥΠΑΡΧΕΙ ΔΙΑΦΟΡΑ ΤΟΥ ΑΓΙΑΣΜΟΥ ΠΟΥ ΤΕΛΕΙΤΑΙ ΤΗΝ ΠΑΡΑΜΟΝΗ ΤΩΝ ΘΕΟΦΑΝΕΙΩΝ ΑΠΟ ΤΗΝ ΤΕΛΕΤΗ ΤΟΥ ΑΓΙΑΣΜΟΥ ΠΟΥ ΤΕΛΕΙΤΑΙ ΤΗΝ ΗΜΕΡΑ ΤΩΝ ΦΩΤΩΝ;

2.ΓΙΑΤΙ ΝΗΣΤΕΥΟΥΜΕ ΤΗΝ ΠΑΡΑΜΟΝΗ ΤΩΝ ΘΕΟΦΑΝΕΙΩΝ;Ο Μεγάλος Ἁγιασμός τελεῖται κάθε χρόνο τήν 5η καί 6η Ἰανουαρίου. Πολλοί εἶναι αὐτοί οἱ ὁποῖοι ρωτοῦν ἄν ὁ Ἁγιασμός αὐτός πίνεται, χρησιμοποιεῖται γιά ραντισμό, φυλάσσεται στά σπίτια καί ἄν ἀντικαθιστᾶ τή θεία Κοινωνία. Τό κείμενο πού ἀκολουθεῖ, μεταγλωττισμένο στή νεοελληνική, ἀποτελεῖ «εἰδική γνωμοδότηση περί τοῦ θέματος τοῦ Μεγάλου Ἁγιασμοῦ, δηλ. πῶς λαμβάνεται αὐτός παρά τῶν χριστιανῶν, ἐάν φυλάσσεται καί ἐάν ἀπ’ αὐτόν μεταλαμβάνουν» οἱ πιστοί, συνταχθέν ὑπό τοῦ μακαριστοῦ Μητροπολίτου Πατρῶν κυροῦ Νικοδήμου. Ἀρχικῶς αὐτή δημοσιεύθηκε στά ΔΙΠΤΥΧΑ τοῦ ἔτους 1999 (σσ. οη΄-π΄), πρός ἐνημέρωση τῶν εὐλαβέστατων Ἐφημερίων καί πληροφόρηση τῶν πιστῶν.
1. Ὑπάρχει διαφορά ἀνάμεσα στό Μεγάλο Ἁγιασμό πού τελεῖται τήν παραμονή τῶν Θεοφανείων καί ἐκεῖνον τῆς κύριας ἡμέρας τῆς ἑορτῆς;

Ὁ Μεγάλος Ἁγιασμός πού τελεῖται τήν παραμονή τῶν Θεοφανείων καί ἀνήμερα τῆς ἑορτῆς εἶναι ἀκριβῶς ὁ ἴδιος. Ἐσφαλμένα κάποιοι θεωροῦν ὅτι δῆθεν τελεῖται τήν παραμονή ὁ «μικρός Ἁγιασμός» καί τήν ἑπόμενη ὁ «Μέγας». Καί στίς δύο περιπτώσεις τελεῖται ὁ Μεγάλος Ἁγιασμός. Μικρός Ἁγιασμός τελεῖται τήν πρώτη μέρα κάθε μήνα, καθώς καί ἐκτάκτως ὅταν τό ζητοῦν οἱ χριστιανοί σέ διάφορες περιστάσεις (ἐγκαίνια οἰκιῶν, καταστημάτων καί ἱδρυμάτων, σέ θεμελίωση κτισμάτων κ.λπ.). Ὁ Μεγάλος Ἁγιασμός τελεῖται μόνο δύο φορές τό χρόνο (τήν 5η καί 6η Ἰανουαρίου) στό Ναό.

2. Ποῦ φυλάσσεται ὁ Μέγας Ἁγιασμός καί γιά ποιό λόγο;Ὁ Μεγάλος Ἁγιασμός φυλάσσεται ὅλο τό χρόνο στό Ναό. Φυλάσσεται ὄχι ἄνευ λόγου. Καί ὁ λόγος δέν εἶναι ἄλλος, παρά γιά νά «μεταλαμβάνεται» ἀπό τούς πιστούς ὑπό ὁρισμένες συνθῆκες καί προϋποθέσεις. Συνηθισμένη εἶναι η περίπτωση πού ἀφορᾶ στούς διατελοῦντες ὑπό ἐπιτίμιο τοῦ Πνευματικοῦ, πού ἐμποδίζει τή συμμετοχή τους στη θεία Κοινωνία, γιά ὁρισμένο καιρό, καί εἴθισται νά δίδεται σέ αὐτούς, γιά εὐλογία καί παρηγοριά τους, Μέγας Ἁγιασμός. Κανένα κώλυμα δέν ὑφίσταται πρός τοῦτο, ἐφ’ ὅσον μάλιστα βρίσκονται «ἐν μετανοίᾳ καί ἐξομολογήσει». Ἀπαραίτητα ὅμως πρέπει νά συνειδητοποιοῦν ὅτι ὁ Μέγας Ἁγιασμός δέν ὑποκαθιστᾶ οὔτε ἀντικαθιστᾶ τή θεία Κοινωνία τοῦ Σώματος καί τοῦ Αἵματος τοῦ Χριστοῦ, γιά τήν ὁποία ὀφείλουν μέ τή μετάνοια νά προετοιμάζονται, γιά νά ἀπαλλαγοῦν ἀπό τά κωλύματα τῆς ἁμαρτίας, ὥστε νά ἀξιωθοῦν νά κοινωνήσουν τό ταχύτερο.
3. Μπορεῖ ὁ Μέγας Ἁγιασμός νά φυλάσσεται στό σπίτι καί νά πίνουν ἀπ’ αὐτόν σέ καιρό ἀσθένειας ἤ γιά ἀποτροπή βασκανίας καί κάθε σατανικῆς ἐνέργειας;
Ἡ ἀπάντηση εἶναι θετική. Παρέχεται ἀπ’ αὐτό τοῦτο τό ἱερό κείμενο τῆς Ἀκολουθίας τοῦ Μεγάλου Ἁγιασμοῦ, πού προβλέπει «ἵνα πάντες οἱ ἀρυόμενοι καί μεταλαμβάνοντες ἔχοιεν αὐτό (τό ἡγιασμένον ὕδωρ…) πρός ἰατρείαν παθῶν, πρός ἁγιασμόν οἴκων, πρός πᾶσαν ὠφέλειαν ἐπιτήδειον», καί δή καί «δαίμοσιν ὀλέθριον, ταῖς ἐναντίαις δυνάμεσιν ἀπρόσιτον» (πρβλ. καί τή συναφή εὐχή σέ βασκανία· «φυγάδευσαν καί ἀπέλασαν πᾶσαν διαβολικήν ἐνέργειαν, πᾶσαν σατανικήν ἔφοδον καί πᾶσαν ἐπιβουλήν… καί ὀφθαλμῶν βασκανίαν τῶν κακοποιῶν ἀνθρώπων»). Ἀναντίρρητα χειραγωγεῖται μέ τόν τρόπο αὐτό ὁ πιστός νά ἀποφεύγει ἄλλες διεξόδους («ξόρκια», μαγεῖες καί ἄλλες μεθοδεῖες τοῦ πονηροῦ), καί νά καταφεύγει στά ἔγκυρα «ἁγιάσματα» τῆς Ἐκκλησίας, ὅπως εἶναι ὁ Μέγας Ἁγιασμός, ἀλλά καί ὁ «μικρός» λεγόμενος Ἁγιασμός, ὡς συνειδητό μέλος τῆς Ἐκκλησίας, τῆς ταμειούχου τῆς θείας χάριτος, καί μέτοχος τῶν ἁγιαστικῶν της μέσων. Προϋποτίθεται βέβαια ὅτι στίς οἰκίες ὅπου φυλάσσεται ὁ Μέγας Ἁγιασμός, καί τό καντήλι θά ἀνάβει καί θά καίει ἐπιμελῶς, καί ἡ εὐλάβεια θά ὑπάρχει στά μέλη τῆς οἰκογενείας, τούς συζύγους καί τά παιδιά, καί θά ἀποφεύγεται κάθε αἰτία πού ἀποδιώχνει τή θεία χάρη (ὅπως βλασφημίες ἤ ἄλλες ἀσχημοσύνες).

4. Ποιά ἡ σχέση νηστείας καί Μεγάλου Ἁγιασμοῦ;
Ἡ ἱστορική ἀρχή τοῦ Μεγάλου Ἁγιασμοῦ εἶναι ἡ ἑξῆς: Στήν ἀρχαία Ἐκκλησία τήν παραμονή τῶν Θεοφανείων -ὅπως τήν παραμονή τοῦ Πάσχα καί τῆς Πεντηκοστῆς- γινόταν ἡ βάπτιση τῶν Κατηχουμένων, δηλ. τῶν νέων χριστιανῶν. Τά μεσάνυχτα τελοῦνταν ὁ ἁγιασμός τοῦ ὕδατος γιά τήν τελετή τοῦ Βαπτίσματος· τότε εἰσήχθη ἡ συνήθεια -ὅπως μᾶς πληροφορεῖ ὁ ἅγιος Ἰωάννης ὁ Χρυσόστομος- οἱ χριστιανοί νά παίρνουν ἀπό τό ἁγιασμένο νερό καί νά πίνουν ἤ νά τό μεταφέρουν στά σπίτια τους γιά εὐλογία καί νά τό διατηροῦν ὁλόκληρο τό χρόνο· «Διά τοῦτο καί ἐν μεσονυκτίῳ κατά τήν ἑορτήν ταύτην ἅπαντες ὑδρευσάμενοι, οἴκαδε τά νάματα ἀποτίθενται, καί εἰς ἐνιαυτόν ὁλόκληρον φυλάττουσιν» (Λόγος εἰς τό ἅγιον βάπτισμα τοῦ Σωτῆρος· ΡG 49, 366).
Ἀργότερα ὅμως, σέ καιρούς λειτουργικῆς παρακμῆς, ἡ ἀκολουθία τοῦ Ἁγιασμοῦ ἀπομονώθηκε ἀπό αὐτή τοῦ Βαπτίσματος, παρόλο πού διατήρησε πολλά στοιχεῖα του. Παρέμεινε ἡ συνήθεια ὥστε οἱ πιστοί νά παίρνουν ἀπό τό ἁγιασμένο νερό «πρός ἁγιασμόν οἴκων», ὅπως ἀναφέρει ἡ καθαγιαστική εὐχή τοῦ Μεγάλου Ἁγιασμοῦ.
Νωρίς ἐπίσης ἐπικράτησε ἡ συνήθεια τῆς νηστείας πρίν ἀπό τήν ἑορτή τῶν Θεοφανείων, γιά δύο λόγους:
Πρῶτο, οἱ δύο μεγάλες ἑορτές τῶν Χριστουγέννων καί τῶν Θεοφανείων στήν ἀρχαία Ἐκκλησία ἦταν ἑνωμένες σέ μία, αὐτή τῶν Θεοφανείων ἤ Ἐπιφανείων, πού τελοῦταν τήν 6η Ἰανουαρίου (συνήθεια πού διατηρεῖται στήν Ἀρμενική Ἐκκλησία μέχρι σήμερα)· ὅμως ὁ ἅγιος Ἰωάννης ὁ Χρυσόστομος (4ος αἰ.) χώρισε τίς δύο γιορτές καί ὅρισε ἡ μέν Γέννηση τοῦ Χριστοῦ νά γιορτάζεται τήν 25η Δεκεμβρίου, ἡ δέ Βάπτιση καί φανέρωση τῆς ἁγίας Τριάδας τήν 6η Ἰανουαρίου. Πρίν ἀπό κάθε Δεσποτική ἑορτή προηγοῦνταν νηστεία γιά τήν ψυχική καί σωματική κάθαρση τῶν πιστῶν. Ἄς θυμηθοῦμε πώς ἡ νηστεία ἔχει μέσα της τό στοιχεῖο τοῦ πένθους γιά τίς ἁμαρτίες. Ἔτσι ὅταν χώρισαν οἱ δύο ἑορτές, ἡ νηστεία πού προηγοῦνταν ἀκολούθησε τήν ἑορτή τῶν Χριστουγέννων· γι’ αὐτό ἡ Ἐκκλησία ὅρισε νά νηστεύουμε μόνο τήν παραμονή τῶν Θεοφανείων σάν προετοιμασία γιά τήν ἑορτή, καί ὄχι περισσότερες ἡμέρες, γιατί βρισκόμαστε σέ ἑορταστική περίοδο, τό ἅγιο Δωδεκαήμερο.
Καί δεύτερο· ἀρχαία συνήθεια ἦταν ἐπίσης αὐτοί πού θά βαπτίζονταν νά νηστεύουν καί μαζί μέ αὐτούς οἱ Ἀνάδοχοι, οἱ συγγενεῖς, ἀλλά καί ἄλλοι χριστιανοί οἱ ὁποῖοι τηροῦσαν ἐθελοντικά νηστεία «ὑπέρ τῶν βαπτιζομένων». Δέν ἦταν λοιπόν δύσκολο στή συνείδηση τῶν χριστιανῶν νά συνδεθοῦν ἡ πόση τοῦ ἁγιασμοῦ καί ἡ νηστεία, χωρίς νά ὑπάρχει αἰτιώδης σχέση μεταξύ αὐτῶν.
Ἔτσι λοιπόν, μεταφέροντας τό ζήτημα στή σημερινή ἐποχή μποροῦμε νά ποῦμε ὅτι οἱ τακτικῶς μεταλαμβάνοντες τῶν ἁγίων Μυστηρίων καί τηροῦντες τίς νηστεῖες τῆς Ἐκκλησίας μας, ὅπως καί τῆς 5ης Ἰανουαρίου, εἶναι ἤδη ἕτοιμοι ὥστε νά πιοῦν ἀπό τό Μεγάλο Ἁγιασμό τῆς 5ης καί 6ης Ἰανουαρίου. Σέ ἄλλη περίπτωση, ἐνδείκνυται νά τελοῦν σχετική νηστεία, ὅπως ὁρίζει σ’ αὐτούς ὁ Πνευματικός τους.
Τέλος ὅσοι ἐκτάκτως πίνουν ἀπό τό Μεγάλο Ἁγιασμό πού φυλάσσουν στό σπίτι τους, σέ ὧρες ἀσθενειῶν καί κινδύνων κ.λπ., μετά ἤ ἄνευ νηστείας, ἄς μήν ὑστεροῦν στήν πνευματική νηστεία ἀπέχοντες «ἀπό παντός μολυσμοῦ σαρκός τε καί πνεύματος, ἐπιτελοῦντες ἁγιωσύνην ἐν φόβῳ Θεοῦ» (Β΄ Κορ. 7,1).

πηγή

Εντυπωσιακά γλυπτά από πάγο...Απλά ελπίζεις να μην ανέβει η θερμοκρασία!

Κοφτερά λεπίδια, καλέμια και σπαθιά, γίνονται εργαλεία στα χέρια ξεχωριστών καλλιτεχνών που δημιουργούν έργα τέχνης με πάγο.
Ντυμένοι με χοντρά ρούχα και εξοπλισμένοι με τα απαραίτητα οι καλλιτέχνες του ετήσιου φεστιβάλ πάγου στην πόλη Χαρμπίν της Κίνας τραβούν τα φλας πάνω τους.
Τα έργα δημιουργούνται κάθε χρόνο τέτοια εποχή στην πόλη της επαρχίας Χεϊλονγκτζιάνγκ που το θερμόμετρο δείχνει -20.

Πηγή

Χίλαρι: Θα πω την αλήθεια για τους εξωγήινους αν εκλεγώ Πρόεδρος των ΗΠΑ

Σχόλιο Μακκαβαίου: Απόλυτη επιβεβαίωση του προφητικού βιβλίου του Οσίου Σεραφείμ Ρόουζ (+1981) "Η Ορθοδοξία και η θρησκεία του μέλλοντος"! Η σχέση της οικογένειας Κλίντον με το Σιωνισμό και τη σατανολατρεία είναι πασίγνωστη από τότε που ο Μπίλ, ως πλανητάρχης, παράλληλα με τα αίσχη στην προσωπική του ζωή, βομβάρδιζε τους αμάχους Σέρβους εν Χριστώ Ορθοδόξους αδελφούς μας. Τώρα η υποψήφια για την προεδρεία των ΗΠΑ, Χίλαρι, βάζει στην ατζέντα της τη θρυλούμενη ύπαρξη UFO, οι οποίοι όπως μας προειδοποίησε ο αγιασμένος Αμερικάνος ιεραπόστολος π. Σεραφείμ Ρόουζ, δεν είναι τίποτε παραπάνω από δαίμονες, όπως ακριβώς εμφανίστηκαν σε όλες τις περιόδους της ανθρώπινης ιστορίας. Τώρα θα εμφανιστούν είτε ως σωτήρες, είτε ως απειλή από την οποία θα μας "σώσει" ο... παγκόσμιος "ηγέτης"

Ακολουθεί η είδηση:

 

«Ίσως έχουν ήδη επισκεφθεί τον πλανήτη μας», πρόσθεσε η 68χρονη υποψήφια των Δημοκρατικών

Την υπόσχεση ότι θα φτάσει μέχρι τέλους στο θέμα των εξωγηίνων και θα αποκαλύψει την αλήθεια στους πολίτες έδωσε η Χίλαρι Κλίντον η οποία δίνει αγώνα για να λάβει το χρίσμα των Δημοκρατικών ενόψει των προεδρικών εκλογών στις ΗΠΑ.

Η πρώην Πρώτη Κυρία των ΗΠΑ προχώρησε σε ιδιαίτερα ενδιαφέρουσες δηλώσεις σχετικά με την ύπαρξη εξωγήινης ζωής και δεν δίστασε να σχολιάσει, πως ίσως εξωγήινοι έχουν ήδη επισκεφθεί τον πλανήτη μας!

Πιο συγκεκριμένα, η 68χρονη Κλίντον, στο πλαίσιο της προεκλογικής περιοδείας της στο New Hampshire ερωτήθηκε από δημοσιογράφο σχετικά με την ύπαρξη των UFO, με την ίδια να απαντά πως «πρόκειται να φτάσει στην πηγή της αλήθειας».

Η Κλίντον, η οποία θα είναι η πρώτη γυναίκα Πρόεδρος των Ηνωμένων Πολιτειών, αν εκλεγεί τον ερχόμενο Νοέμβριο, ανακοίνωσε πως σχεδιάζει να στείλει μια ειδική ομάδα κρούσης στην Περιοχή 51, μια άκρως απόρρητη στρατιωτική βάση στην περιοχή της Nevada, όπου πολλοί ισχυρίζονται πως μελετάται και κατασκευάζεται εξωγήινη τεχνολογία.

Από την πλευρά του ο John Podesta, υπεύθυνος της προεκλογικής εκστρατείας της Κλίντον, στο παρελθόν απασχόλησε τα ΜΜΕ, καθώς είχε κάνει έκκληση να δημοσιευτούν όλα τα αρχεία που αφορούν τα UFO στο κοινό. Όπως χαρακτηριστικά, είχε σχολιάσει τότε: «Οι Αμερικανοί πολίτες μπορούν να αντέξουν την αλήθεια».

Ακόμα, πριν ένα χρόνο είχε γράψει στον προσωπικό του λογαριασμό στο Twitter πως η μεγαλύτερη του τύψη για την περασμένη χρονιά ήταν πως δεν εξασφάλισε την δημοσίευση των εν λόγω αρχείων πριν αποσυρθεί. Ο Podesta ήταν διευθυντής προσωπικού του Μπιλ Κλίντον, κατά τη θητεία του ως Πρόεδρος των ΗΠΑ, ενώ είναι και σύμβουλος του Μπαράκ Ομπάμα.

Παράλληλα, ο σύζυγος της Χίλαρι, Μπιλ Κλίντον, σε περσινή συνέντευξή του σχολίασε πως δεν θα του έκανε εντύπωση μια ενδεχόμενη επίσκεψη από εξωγήινους, ενώ αναφορικά με την Περιοχή 51 δήλωσε πως: «Δεν υπάρχει κανένας εξωγήινος εκεί».

Γεγονός είναι πάντως, πως κατά τη θητεία του Μπιλ Κλίντον, το 1993 ο Αμερικανός μεγιστάνας Laurance Rockefeller τον είχε προσκαλέσει να δημοσιεύσει στο κοινό οποιαδήποτε αρχεία υπήρχαν σχετικά με την εξωγήινη ζωή, στο πλαίσιο της «Πρωτοβουλίας Rockefeller».

πηγή είδησης:  protothema.gr

πηγή 

Όσιος Νικηφόρος ο Λεπρός (Μνήμη 4 Ιανουαρίου)

Ο πατήρ Νικηφόρος (κατά κόσμο Νικόλαος Τζανακάκης) γεννήθηκε σ’ ένα ορεινό χωριό των Χανίων, στο Σηρικάρι, καστανοχώρι στα δυτικά του Νομού με υγιεινό κλίμα, με όμορφα δάση, πλούσια νερά, φαράγγια και σπήλαια. Το χωριό αυτό έχει μια ιδιομορφία που δεν την συναντούμε συχνά: είναι χωρισμένο σε ένδεκα γειτονιές, οι οποίες πήραν και το όνομα τους από τις οικογένειες που πρωτοκατοίκησαν εκεί. Έτσι ο Άγιος μας γεννήθηκε στην γειτονιά των Κωστογιάννηδων. Οι γονείς του ήταν απλοί και ευλαβείς χωρικοί, οι οποίοι ενώ ακόμη ήταν μικρό παιδί πέθαναν και τον άφησαν ορφανό. Έτσι, σε ηλικία 13 ετών, έφυγε από το σπίτι του. Ο παππούς του που είχε αναλάβει να τον μεγαλώσει τον πήγε στα Χανιά να εργαστεί εκεί σ’ ένα κουρείο για να μάθει την δουλειά.
Τότε εμφάνισε και τα πρώτα σημεία της νόσου του Χάνσεν δηλ. την λέπρα. Εκείνη την εποχή, τους λεπρούς τους απομόνωναν στο νησί Σπιναλόγκα, διότι η λέπρα ως μεταδοτική αρρώστια αντιμετωπίζονταν με φόβο και αποτροπιασμό.

Ο Νικόλαος όταν έγινε 16 ετών και όταν τα σημάδια της νόσου άρχισαν να γίνονται πιο εμφανή, για να αποφύγει τον εγκλεισμό του στην Σπιναλόγκα έφυγε με κάποιο καράβι για την Αίγυπτο. Εκεί έμενε εργαζόμενος στην Αλεξάνδρεια, πάλι σ’ ένα κουρείο, όμως τα σημάδια της νόσου γίνονταν όλο και πιο εμφανή, ιδίως στα χέρια και στο πρόσωπο. Γι’ αυτό με την μεσολάβηση ενός κληρικού κατέφυγε στην Χίο, όπου υπήρχε τότε ένα λεπροκομείο, στο όποιο ήταν ιερεύς ο πατήρ Άνθιμος Βαγιανός, ο μετέπειτα Άγιος Άνθιμος (βλέπε 15 Φεβρουαρίου).

Ο Νικόλαος έφτασε στη Χίο το 1914 μ.Χ. σε ηλικία 24 ετών. Στο λεπροκομείο της Χίου, που ήταν ένα συγκρότημα με πολλά ομοιόμορφα σπιτάκια, υπήρχε το εκκλησάκι του Άγιου Λαζάρου, όπου φυλάσσονταν η θαυματουργός εικόνα της Παναγίας της Υπακοής. Σ’ αυτόν τον χώρο άνοιξε το στάδιο των αρετών για τον Νικόλαο. Μέσα σε 2 χρόνια ο Άγιος Άνθιμος τον έκρινε έτοιμο για το αγγελικό σχήμα και τον έκειρε μοναχό με το όνομα Νικηφόρο. Η νόσος προχωρούσε και εξελίσσονταν και ελλείψει καταλλήλων φαρμάκων, επέφερε πολλές και μεγάλες αλλοιώσεις (το φάρμακο βρέθηκε αργότερα το 1947 μ.Χ.).

Ο π. Νικηφόρος ζούσε με αδιάκριτη, γνήσια υπακοή, με νηστεία αυστηρή, εργαζόμενος στους κήπους. Μάλιστα κατέγραψε σε ένα κατάλογο και τα θαύματα του Άγιου Ανθίμου, τα όποια είχε δει «ιδίοις όμασιν» (πολλά αφορούσαν θεραπείες δαιμονιζόμενων).

Υπήρχε μια ιδιαίτερη πνευματική σχέση του Άγιου Άνθιμου με τον μοναχό Νικηφόρο, ο οποίος «ουδέ εν βήμα εμάκρυνεν απ’ αυτού», όπως αναφέρει ο πατήρ Θεόκλητος Διονυσιάτης στο βιβλίο του «Ο Άγιος Άνθιμος της Χίου». Ο π. Νικηφόρος προσευχόταν τη νύχτα ώρες ατελείωτες, κάνοντας μετάνοιες αμέτρητες, δεν είχε λογοφέρει με κανένα ούτε χάλασε την καρδιά κάποιου κι ήταν ο κύριος ψάλτης του ναού. Εξ αιτίας της ασθενείας του όμως, σιγά-σιγά έχασε το φως του κι έτσι έψαλλε τα περισσότερα τροπάρια και απήγγειλε τους Αποστόλους από στήθους.

Το 1957 μ.Χ. έκλεισε το Λωβοκομείο της Χίου και τους εναπομείναντες ασθενείς μαζί με τον πατέρα Νικηφόρο τους έστειλαν στον Αντιλεπρικό Σταθμό Αγίας Βαρβάρας Αθηνών, στο Αιγάλεω. Την εποχή εκείνη ο πατήρ Νικηφόρος ήταν περίπου 67 ετών. Τα μέλη του και τα μάτια του είχαν τελείως αλλοιωθεί και παραμορφωθεί από την νόσο.

Εκεί, στον αντιλεπρικό σταθμό ζούσε και ο πατήρ Ευμένιος, ο οποίος είχε κι αυτός προσβληθεί από την νόσο του Χάνσεν, αλλά με την επιτυχή φαρμακευτική αγωγή θεραπεύτηκε τελείως. Απεφάσισε όμως να μείνει όλο το υπόλοιπο της ζωής του μέσα στον αντιλεπρικό σταθμό κοντά στους συνασθενείς του, τους οποίους φρόντιζε με πολλή αγάπη. Έτσι έγινε και υποτακτικός στον πατέρα Νικηφόρο, στον οποίο ως ανταμοιβή της υπομονής του ο Κύριος του είχε δώσει πολλά χαρίσματα. Πλήθος κόσμου συνέρρεε στο ταπεινό κελλάκι του λεπρού μοναχού Νικηφόρου, στην Αγία Βαρβάρα του Αιγάλεω, για να πάρει την ευχή του. Παραθέτομε μερικές μαρτυρίες όσων τον γνώρισαν:

«Ενώ ο ίδιος του ήταν κατάκοιτος, με πληγές και πόνους, δεν γόγγυζε αλλά έδειχνε μεγάλη καρτερία». «Είχε το χάρισμα της παρηγοριάς των θλιβομένων. Τα μάτια του ήταν μονίμως ερεθισμένα, η όραση του ελαχίστη, είχε αγκυλώσεις στα χέρια και παράλυση στα κάτω άκρα. Παρ’ όλα αυτά ήταν γλυκύτατος, μειλίχιος, χαμογελαστός, διηγείτο χαριτωμένα περιστατικά, ήταν ευχάριστος, αξιαγάπητος». «Το πρόσωπο του, που ήταν φαγωμένο από τα στίγματα της ασθένειας, και τις πληγές, έλαμπε κι έπαιρναν χαρά όσοι τον έβλεπαν αυτόν τον πάμπτωχο και φαινομενικά ασθενή άνθρωπο που έλεγε: Ας είναι δοξασμένο το άγιο Όνομα Του».

Σε ηλικία 74 ετών, στις 4 Ιανουαρίου του 1964 μ.Χ., κοιμήθηκε ο πατήρ Νικηφόρος. Μετά την εκταφή, τα άγια του λείψανα ευωδίαζαν. Ο πατήρ Ευμένιος, και άλλοι πιστοί ανέφεραν πολλές περιπτώσεις, όπου έγιναν θαύματα με την επίκληση των πρεσβειών προς τον Θεό, του πατρός Νικηφόρου. Λαμπρό παράδειγμα και πρότυπο για όλους μας ο βίος του Οσίου Νικηφόρου, ήταν ευάρεστος στο Θεό διότι υπέμεινε πολλά. Για το λόγο αυτό και έχουμε πολλές μαρτυρίες: ότι ο Άγιος μας είχε δεχθεί από το Πανάγιο Πνεύμα το χάρισμα της διορατικότητας καθώς και πλήθος άλλων χαρισμάτων. Χρειάζεται επίσης να σημειώσομε ότι πλείστα είναι τα θαύματα που είναι καταγραμμένα καθώς μέχρι και σήμερα ο άγιος δίδει απλόχερα βοήθεια σε όποιον έχει ανάγκη. Σίγουρα θα υπάρχουν και άλλα πολλά θαυμαστά που δεν θα έχουν έρθει στην επιφάνεια.

«Παιδιά μου, προσεύχεσθε; και πώς προσεύχεσθε; ...με την ευχή του Ιησού να προσεύχεσθε, με το ΚΥΡΙΕ ΙΗΣΟΥ ΧΡΙΣΤΕ, ΕΛΕΗΣΟΝ ΜΕ. Έτσι να προσεύχεσθε. Έτσι είναι καλά» (πατήρ Νικηφόρος).


Ἀπολυτίκιον
Ήχος α΄.
Νικηφόρου Ὁσίου, τοῦ λεπροῦ τὰ παλαίσματα, καὶ τὴν ἐν ἀσκήσει ἀνδρείαν, κατεπλάγησαν Ἄγγελοι ὡς ἄλλος γὰρ Ἰὼβ τὰ ἀλγεινά, ὑπέμεινε δοξάζων τὸν Θεόν, νῦν δὲ δόξῃ ἐστεφάνωται παρ᾽ Αὐτοῦ, θαυμάτων διακρίσεσιν. Χαίροις τῶν Μοναστῶν χειραγωγέ, χαίροις φωτὸς ὁ πρόβολος· χαίροις ὁ εὐωδίας χαρμονήν, προχέων ἐκ λειψάνων σου.
πηγή 

ΕΝΟΧΛΗΘΗΚΑΝ Ο ΤΣΙΠΡΑΣ ΚΑΙ ΟΙ ΣΥΡΙΖΑΙΟΙ ΑΠΟ ΤΙΣ ΔΗΛΩΣΕΙΣ ΤΟΥ ΚΟΡΙΝΘΟΥ

Ενοχλήθηκαν σφόδρα ο  Τσίπρας και οι ΣΥΡΙΖΑΙΟΙ επειδή ο . Μητροπολίτης Κορίνθου έδωσε την ευχή στον  Πρωθυπουργό να δει και τα παιδιά του να παντρεύονται με το Σύμφωνο Συμβίωσης. 

Προσπαθούμε να αντιληφθούμε το λόγο των αντιδράσεων.

1.) Δεν είναι ο κ. πρωθυπουργός που είπε στη Βουλή ότι ντρέπεται επειδή άργησε να ψηφιστεί το Σύμφωνο Συμβίωσης;

2.) Ο κ. πρωθυπουργός δεν είναι παντρεμένος με Σύμφωνο Συμβίωσης με την Περιστέρα του;

Επομένως; Ποιο είναι το πρόβλημα του κ. πρωθυπουργού αν και τα  παιδιά του παντρευτούν όταν έρθει η ώρα με Σύμφωνο Συμβίωσης;

Με αυτά ως δεδομένα προς τι ο θόρυβος και ο σκανδαλισμός του κ. Τσίπρα και των ΣΥΡΙΖΑΙΩΝ από τις δηλώσεις του Σεβ. Κορίνθου;
πηγή

Στην πνευματική ζωή δεν θα βάλει κανείς για πρότυπο τους κοσμικούς αλλά τους αγίους

Άγιος  Παΐσιος ο Αγιορείτης

Οι εορταστικοί κύκλοι στην Εκκλησία μας

 

Ο άνθρωπος έχει την ανάγκη να έρχεται σε σχέση και επικοινωνία με το Δημιουργό του.
Ο τρόπος με τον οποίο ο άνθρωπος εκφράζει αυτήν την ευλάβεια, την αφοσίωση, την εμπιστοσύνη, την αγάπη, τελικά το δόσιμο του εαυτού του στον Θεό, μέσα στην Εκκλησία, μαζί με άλλους, είναι η λατρεία (από το ρήμα λατρεύω, που σημαίνει υπεραγαπώ κάποιον ή κάτι).
Η (δημόσια) προσευχή στην εκκλησία δεν καταργεί την (ιδιωτική- ατομική) προσευχή στο σπίτι. Το πρωί και το βράδυ, αλλά και στο φαγητό, πριν και μετά (έστω τον σταυρό μας να κάνουμε), να ευχαριστούμε και να δοξάζουμε τον Θεό για όσα μας χαρίζει. Και οποιαδήποτε στιγμή της μέρας ή της νύχτας (όσο πιο συχνά μπορούμε) να θυμόμαστε τον Θεό και Πατέρα μας και να λέμε (από μέσα μας-ιδίως αν δεν είμαστε μόνοι μας): «Κύριε Ιησού Χριστέ, ελέησέ με» ή «Υπεραγία  Θεοτόκε, σώσε μας».
Στην Ορθόδοξη Εκκλησία καθημερινά, και πολλές φορές την ημέρα, λατρεύουμε τον Θεό. Κάποιες μέρες μάλιστα με ιδιαίτερο τρόπο εκφράζουμε τη λατρεία μας στο Θεό, γιατί γιορτάζουμε γεγονότα από τη ζωή του Δεσπότη Χριστού, της Παναγίας Μητέρας Του, των Αγγέλων ή Αγίων της Παλαιάς και Καινής Διαθήκης καθώς και γεγονότα από τη ζωή της Εκκλησίας.
Σιγά  σιγά  διαμορφώθηκαν δυο εορταστικοί κύκλοι, ο εβδομαδιαίος και ο ετήσιος.
 

πηγή