Παρασκευή 18 Σεπτεμβρίου 2015

Που είναι η χαρά;



«Χαίρε, δι” ης η χαρά εκλάμψει – Χαίρε, δι” ης η αρά εκλείψει»

του Μητροπολ. Φλωρίνης π. Αυγουστίνου

Χαρά !  Λέξις που συγκινεί κάθε καρδίαν. Διότι δια την χαράν επλάσθηκεν η ανθρωπίνη καρδιά και την χαράν ποθούμε όλοι. 
Ποθούμε μίαν ζωήν απηλλαγμένην από ανησυχίας, ταραχάς, φόβους, πόνους, κινδύνους, από κάθε τι που ταράσσει από τα βάθη την ύπαρξίν  μας και μας ποτίζει καθημερινώς με τόσα πικρά ποτήρια.  Νοσταλγούμεν την χαράν.
Θέλομεν να εύρωμεν την πηγή της, να πίωμεν και να δροσισθώμεν από τα κρυστάλλινα νερά της.  Αλλά που είσαι;  Διατί δεν φαίνεσαι;  Διατί με τους ψευδείς αντικατοπτρισμούς τόσον απατάς τον άνθρωπον;  Σε εζήτησαν και εξακολουθούν να σε ζητούν οι πολλοί εκεί όπου ρέει ως μαρμαίρων μυθολογικός ποταμός το χρυσούν μέταλλον.
Ω !  Εδώ ας αναπαυθώμεν.  Εδώ είναι η πηγή της χαράς.  Εδώ -λέγουν εις το χρήμα- θα εύρωμεν την χαράν. Το είπαν πολλοί.  Το είπε και ο Ιούδας.  Αλλά η χαρά που πρωσωρινώς έλαμψεν εις το πρόσωπόν του όταν εμετρούσε  τα τριάκοντα αργύρια, αισχράν αμοιβήν της προδοσίας, πολύ γρήγορα η χαρά αυτή μεταβλήθηκεν εις μελαγχολίαν, εις απερίγραπτον λύπην, εις απόγνωσιν που οδήγησεν εις το τραγικό τέλος, και επάνω εις το πρόσωπον του αυτοκτονήσαντος Ιούδα εζωγραφίσθησαν δια παντός οι απαίσιοι σπασμοί της φρικιαστικής του αγωνίας, της διπλής αγωνίας, σωματικής και ψυχικής.  Και το δράμα αυτό του Ιούδα επαναλαμβάνεται.  Διότι και μέχρι σήμερον εις τας φυσιογνωμίας των συντρόφων του Ιούδα ζωγραφίζεται η κατάρα, η λύπη, η οποία όσον αυξάνουν τα αργύρια της ανομίας τόσον πολλαπλασιάζεται και αυτή.  Αντί χαράς λύπην, αντί ζωής θάνατον έδωκεν και δίδει εις τους φιλαργύρους, πλεονέκτας, υλιστάς, ειδωλολάτρας, πλουσίους του αιώνα μας, το χρήμα που αποκτάται όχι με τον τίμιον ιδρώτα της εργασίας, αλλά με τα μύρια μέσα της απάτης και ποικίλης εκμεταλλεύσεως που χρησιμοποιεί ο άνευ Χριστού άνθρωπος. Τέτοιο χρήμα είναι όχι πηγή χαράς και κοινωνικής ευημερίας, αλλά πηγή θανατηφόρος.  Από τέτοιο χρήμα καμιά ευγενής χαρά δεν φυτρώνει.  ΄Εχει επάνω την κατάραν. Μη το πλησιάσετε.  Αργά ή γρήγορα θα πίετε τον θάνατον. Οι Κροίσοι δεν έχουν χαράν, δεν έχουν ευτυχίαν.  Ας τους ερωτήσετε και οι ίδιοι θα το μαρτυρήσουν.  Ένας σύγχρονος Κροίσος, ο Ροκφέλλερ, είπε: Με το χρήμα ειμπορείς να πας παντού εκτός από τον παράδεισο και ειμπορείς ν” αγοράσεις ότι θέλεις εκτός από την ευτυχίαν.
Χαρά που είσαι; Εξακολουθεί να ερωτά ο άνθρωπος.

Μήπως είσαι εις ηδονάς, εις τας ανηθίκους διασκεδάσεις, εις την αχόρταστον ικανοποίησιν των 5 αισθήσεων; Η ηδονή-να άλλη θεότης που μεγαλοπρεπής προβάλλεται και υπόσχεται χαράν, αλλά η χαρά που δίδει διαρκεί δευτερόλεπτα, δια να δώση κατόπιν ώρες, ημέρες, νύχτες, μήνες, χρόνια ατελεύτητα στενοχωρίας.  «Αχ!  Ας είναι κατηραμένη η στιγμή που σε πλησίασα. Συ με το πιοτό σου με εμάγευσες, με εδηλητηρίασες, με εθανάτωσες….» Τίνος είναι αχ! Αυτά; Δεν τα ακούετε; Βγαίνουν από τις καρδιές χιλιάδων νέων και νεανίδων, που σαπίζουν τώρα μέσα εις τα διάφορα νοσοκομεία.  Είναι τα άπειρα, τα αξιοθρήνητα θύματα της χαράς, της ψεύτικης χαράς, που σαν τρελοί την εκυνήγησαν.
-Χαρά που είσαι; Φωνάζουν οι άνθρωποι πάσης εποχής και καταστάσεως.  Εκπρόσωπος του Πανανθρωπίνου αυτού πόθου δια την κατάκτησιν της χαράς είναι και ο μεγαλοφυής ποιητής Γκαίτε, ο οποίος εις το περίφημον ποίημά του «η χαρά» εκφράζει την αγωνιώδη αναζήτησίν της από τον άνθρωπον.
«Ζητώ την χαράν πότε εδώ πότε εκεί!
Που είσαι; ειπέτε μου που κατοικεί;
Την εζήτησε παντού εις ευθύμους χορούς,
Εις δείπνων θαλάμους λαμπρούς και ηχηρούς,
Εις φώτα εις σκεύη χρυσά και αργυρά
πλην ούτε εις αυτά ευρέθη η χαρά!»
-Και λοιπόν, κοιλάς κλαυθμώνος η ζωή αυτή;  Ματαίως θα περιπλανάται ο άνθρωπος επάνω εις το πρόσωπο της γης, θα ζητή την χαράν και δεν θα την ευρίσκει.
-Ω αναγνώστα που διαβάζεις τα φτωχά λόγια του φυλλαδίου αυτού.  Υπάρχει χαρά; Χαρά της χαράς. Όχι τα τριάκοντα αργύρια του Ιούδα, όχι τας ηδονάς του Σαρδαναπάλου, όχι την άθεον επιστήμην, όχι άλλο τι εγκόσμιον και φθαρτόν, αλλά πίστευσε και λάβε ως οδηγόν τον Αρχάγγελον Γαβριήλ και μαζί με τον πρωτοστάτην αυτόν άγγελον πέταξε, φέρε την κουρασμένη σου ύπαρξιν εις μίαν ταπεινήν γωνίαν της Γης.  Η γωνία αυτή δεν είναι ανάκτορον.  Δεν είναι Πανεπιστήμιον.  Δεν είναι χρηματιστήριον.  Δεν είναι αίθουσα που συνεδριάζουν οι Μεγάλοι.  Είναι το πενιχρόν Σπήλαιον της Βηθλεέμ.  Εκεί μέσα είναι η ΧΑΡΑ η ιδική μου και η ιδική σου και του κόσμου όλου.Δια να την ιδείς, να την απολαύσεις, να την κατακτήσεις ολόκληρον, ένα εισιτήριον χρειάζεται: ν” αποβάλωμεν τον εωσφορικό μας εγωϊσμόν.  Εάν ταπεινωθείς ενώπιον του Θείου, τότε θ” ανοίξει διάπλατα η κλεισμένη πόρτα του Παραδείσου, θα ιδείς την Παρθένον να κρατεί ΤΟ ΠΑΙΔΙΟΝ ΙΗΣΟΥΝ, την ενσάρκωσιν ταύτην της θείας χαράς και θα ακούσεις μυριάδες στόματα μελωδικώς να ψάλλουν τον ύμνον της χαράς, της παγκοσμίου χαράς:

«Χαίρε δι’ης η χαρά εκλάμψει – Χαίρε δι’ης η αρά εκλείψει.»
-Ω Ευλογημένον παιδίον της Βηθλεέμ.  Ω εσταυρωμένε Κύριε του Γολγοθά.  Πόσον ματαιοπονώ ζητών την χαράν Σου.  Συ μόνον κατέχεις το μυστικόν της χαράς.  Όποιος με πίστιν Σε πλησίασε, όποιος ήλθεν εις επαφήν με την ακτινοβόλον υπερφυσικήν προσωπικότητά Σου, όποιος Σε ησθάνθη εκ βάθους ψυχής θα λάμψει από χαράν.  Διότι Συ δια του αίματός Σου έσβησες την λέξιν «κατάρα», που ως δαμόκλειος σπάθη αιωρείται υπεράνω της κεφαλής παντός ενόχου και αμαρτωλού τέκνου της γης. Συ σενεφιλίωσες ουρανόν και γην, εκήρυξες την χαράν, την αγάπην και το έλεος και μέχρι σήμερον η φωνή σου, ακούεται πάλλουσα από θείαν αγάπην από του ύψους του Σταυρού Σου προς όλα τα πλανεμένα Σου τέκνα.  Πλησιάστε Με.  Δροσισθείτε από τα διδάγματά Μου.
Πίετε από το αίμα Μου και μέσα σας θ” ανθίσει ο Παράδεισος της χαράς, της Χριστιανικής Χαράς, την οποίαν καμία δύναμις δεν δύναται ν” αφαιρέσει από την καρδίαν του πιστού.


(«Χριστ. Σπίθα», ιεροκήρυκος Αυγουστίνου Ν. Καντιώτη, αρ. Φυλλαδ. 37,
Γρεβενά τη 10 Απριλίου 1946)

Η μεγαλύτερη απάτη της μεταπολίτευσης…

https://alalum.files.wordpress.com/2013/07/4b34b-cf87cf87.jpg?w=640&h=853

Του Κώστα Στούπα
Πριν από λίγες μέρες χρειάστηκε να καταβάλω 207 ευρώ ως κόστος εγγραφής σε ξένο πανεπιστήμιο. Όταν πήγα στην τράπεζα με τα σχετικά δικαιολογητικά με ενημέρωσαν πως για κάθε ποσό μετά τα capital controls θα χρειάζεται αίτηση η οποία μεταβιβάζεται στην αρμόδια υπηρεσία του Γενικού Λογιστηρίου του Κράτους για να λάβει τη σχετική έγκριση μετά από αρκετές ημέρες ή ακόμη και εβδομάδες.
Τα πράγματα σε σχέση με το συνάλλαγμα σπουδών ήταν πιο εύκολα ακόμη και στην εποχή μου,  πριν 30-35 χρόνια, επί δραχμής.
Σε φίλο που διατηρεί μικρή επιχείρηση που είπα την ιστορία με ενημέρωσε πως και ο ίδιος για μέρος του κόστους του μεταπτυχιακού του γιου του στη Γηραιά Αλβιώνα χρειάστηκε να κάνει χρήση του λογαριασμού που διατηρεί η επιχείρησή του σε τράπεζα της Βουλγαρίας.
Ελληνική παραγωγική επιχείρηση προκειμένου να κάνει τη δουλειά της και να προμηθευτεί τις αναγκαίες πρώτες ύλες, χρειάζεται να διατηρεί λογαριασμό στη Βουλγαρία. Αντιλαμβανόμαστε τι μπορεί να σημαίνει αυτό; Την απόλυτη καταστροφή που έχει δρομολογηθεί και επελαύνει.
Πάγια άποψη της στήλης ήταν και παραμένει πως η κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ θα ολοκληρώσει τη μεγαλύτερη καταστροφή που έχει υποστεί η χώρα μετά τον τελευταίο μεγάλο πόλεμο. Οι καταστροφές στη χώρα του εμφυλίου που προκάλεσε η αριστερά σε ανθρώπινες ζωές και υλικές ζημιές ήταν μεγαλύτερες  και από αυτές που προκάλεσαν οι Γερμανοί κατακτητές. Σε ανθρώπινες ζωές μάλιστα ξεπέρασε τον αριθμό όλων των πολέμων της νεοελληνικής ιστορίας.
Στις αρχές της δεκαετίας του ’90  όταν κατέρρευσαν τα κομμουνιστικά καθεστώτα στη ζώνη της σοβιετίας, η Ελλάδα γέμισε με ρακένδυτους μετανάστες από τις γειτονικές βαλκανικές χώρες. Σήμερα 35 χρόνια μετά οι Έλληνες αναγκάζονται να ανοίξουν τραπεζικούς λογαριασμούς στη Βουλγαρία, τη Ρουμανία και την Αλβανία προκειμένου να στέλνουν σπουδαστικό συνάλλαγμα στο εξωτερικό ή να διεξάγουν στοιχειώδεις οικονομικές συναλλαγές για τις επιχειρήσεις τους ή να περισώσουν τις καταθέσεις από τους πειραματισμούς χαζο-μπολεσβίκων σε μόνιμη διανοητική εμμηνόπαυση όπως ο κ. Βαρουφάκης, ο κ. Τσίπρας και ο ακραιφνής κύριος Λαφαζάνης.
Οι πηγές της κακοδαιμονίας...
Αυτός που έβαλε τα θεμέλια της καταστροφής στη μεταπολίτευση ήταν ο Κωνσταντίνος Καραμανλής με τις μεγάλες εθνικοποιήσεις υγιών επιχειρήσεων. Την καταστροφή ολοκλήρωσε ο Ανδρέας Παπανδρέου με τις κρατικοποιήσεις προβληματικών επιχειρήσεων.
Επιπλέον, το σύνταγμα των  Καραμανλή-Τσάτσου πάνω στο οποίο θεμελιώθηκε η μεταπολίτευση, εν αντιθέσει με το σύνταγμα του ’52, είχε πολλές αριστερές διαφοροποιήσεις σε σύγκριση με τα περισσότερα  συντάγματα του δυτικού ελεύθερου κόσμου σε σχέση με την προστασία της ιδιωτικής περιουσίας και τα δικαιώματα στο επιχειρείν. Θα επανέλθουμε αναλυτικότερα προσεχώς, καθώς βασική προϋπόθεση για να ξεφύγει η χώρα από την κατάσταση της χρεοκοπίας είναι η αλλαγή πολλών σημείων του συντάγματος.
Όσοι ακολούθησαν τους Καραμανλή-Παπανδρέου, της μιας ή της άλλης πλευράς, ακόμη και αν διέγνωσαν το πρόβλημα δίστασαν να αναμετρηθούν με τις συντεχνίες που επωφελούνταν από αυτό σε βάρος της κοινωνίας.
Ο κ. Αλέξης Τσίπρας είναι απλά μια τραγική φιγούρα, καθώς μοιάζει με το "κορόιδο" της ιστορίας το οποίο διεκδίκησε μετά μανίας να αναλάβει τη διαχείριση μιας χρεοκοπίας για την οποία κυρίως ευθύνονται όσοι προηγήθηκαν.
Η άγνοια βασικών κανόνων της οικονομίας και η χαμηλή πολιτική αντίληψη δεν τον βοήθησαν να αντιληφθεί ούτε τι συνέβαινε πριν αναλάβει, ούτε κατά τη διάρκεια της διακυβέρνησής του.
Με οφθαλμοφανή αφέλεια εμπιστεύθηκε τα σχέδια ενός περιπλανώμενου  οπορτουνιστή νάρκισσου τα οποία βασίζονταν στην εκτίμηση πως η ρήξη και η απειλή της Ελλάδας για έξοδο από το ευρώ θα δημιουργούσε τέτοιο κυκλώνα στις αγορές που Γερμανοί, Γάλλοι, Αμερικάνοι και Κινέζοι θα έτρεχαν με δεκάδες δισ. αντάλλαγμα να καλοπιάσουν τους κ. Βαρουφάκη και Τσίπρα να επιστρέψουν στο "μαντρί".
Φυσικά, όπως ήταν αναμενόμενο και φορτικά επαναλαμβάναμε από αυτήν τη στήλη λοιδορούμενοι και υβριζόμενοι, τα πράγματα δεν έγιναν έτσι.
Κατ’ αναλογία ο κ. Τσίπρας προσπάθησε να επαναλάβει τον εκβιασμό του Ανδρέα Παπανδρέου στην ΕΟΚ, όταν με το βέτο εξασφάλισε τα ΜΟΠ για τη διόγκωση και τη συνέχεια του παρασιτικού μοντέλου.
Οι εποχές και οι συνθήκες όμως είχαν αλλάξει και κυρίως ο κ. Τσίπρας εκτός της χροιάς της φωνής του ΑΓΠ την οποία με επιτυχία μιμείται, δεν διαθέτει την πολιτική όσμωση και αντίληψη του Ανδρέα.
Μοιραία έφερε τα capital controls και τη μεγαλύτερη καταστροφή μετά τον πόλεμο, οι συνέπειες της οποίας λόγω χρονικής ανάδρασης δεν έχουν γίνει αισθητές ακόμη στο μέσο πολίτη.
Ειλικρινά δεν είμαι βέβαιος αν επίσπευσε τις εκλογές για να τις χάσει ή να τις κερδίσει επιδεικνύοντας ξανά μνημειώδη άγνοια κινδύνου.
Σε κάθε περίπτωση βάση έχει η μνημειώδης φράση της Μαλβίνας Κάραλη που λέει: "Κυβέρνηση που με λύσσα προσπαθεί να κρατηθεί στην εξουσία σε πτωχευμένη χώρα είτε έχει ακόμη τα περιθώρια να φάει είτε φοβάται τη φυλακή...".

«Να προσεύχεσαι και να αγαπάς.Να αγαπάς το Θεό και τους ανθρώπους. Δεν βλέπεις εδώ τι κάνει η αγάπη του Χριστού; Να μη λες μέσα σου "με αγαπούν οι άλλοι;". Αν τους αγαπάς εσύ πρώτα,να ξέρεις ότι και αυτοί σε αγαπούν το ίδιο».




'Άγιος Γέροντας Πορφύριος

ΓΕΡΜΑΝΙΑ: Τα αφεντικά της βιομηχανίας εκλιπαρούν: «Δώστε δουλειά στους αιτούντες άσυλο»…


Διαβάζουμε στην Telegraph :




Οι ηγέτες του βιομηχανικού κλάδου στη Γερμανία ζήτησαν να δοθεί η δυνατότητα στους αιτούντες άσυλο να μπορούν να εργαστούν.



"Πολλοί άνθρωποι που έρχονται σε εμάς από τον πόλεμο θα παραμείνουν μακροπρόθεσμα ή ακόμη και για πάντα εδώ", λέει οIngo Kramer, πρόεδρος της Εθνικής Ένωσης Εργοδοτών. «Είναι προς το συμφέρον όλων να διασφαλιστεί ότι αυτοί οι άνθρωποι θα είναι σε θέση να ενταχθούν γρήγορα στην αγορά εργασίας».



Η συζήτηση στη Γερμανία είναι έντονα επηρεασμένη από τηγήρανση του πληθυσμού της χώρας και την «ανάγκη» για μετανάστες.



Ο Eric Schweitzer, επικεφαλής των γερμανικών Επιμελητηρίων Εμπορίου και Βιομηχανίας, υποστήριξε επίσης την κίνηση.



«Οι αιτούντες άσυλο με την προοπτική της παραμονής και εκείνοι με την ανθρωπιστική άδεια παραμονής, που έχουν αρχίσει εκπαίδευση, θα πρέπει να είναι σε θέση να την τελειώσουν χωρίς να ανησυχούν για την απέλασή τους», είπε ο κ Schweitzer.



Η κυβέρνηση της Άνγκελα Μέρκελ τον περασμένο χρόνοχαλάρωσε ορισμένους από τους κανόνες και κατέστησε δυνατό για τους αιτούντες άσυλο να εργάζονται μετά την μικρότερη αναμονή - μόλις τρεις μήνες σε ορισμένες περιπτώσεις.



Αλλά τώρα εξαιτίας της γήρανσης του πληθυσμού της χώρας και της «ανάγκης» για μετανάστες, οι ηγέτες της βιομηχανίας ζητούνοι περιορισμοί να χαλαρώσουν περαιτέρω.



«Πολλοί νέοι άνθρωποι που έρχονται ως πρόσφυγες σύμφωνα στη Γερμανία είναι και πρόθυμοι, αλλά έχουν και κίνητρα να εκπαιδευτούν», είπε ο κ Kramer. «Την ίδια στιγμή, υπάρχουν πολλές εταιρείες που αναζητούν απεγνωσμένα ανθρώπους για επαγγελματική κατάρτιση».



Η Γερμανία αναμένει να λάβει 450.000 αιτούντες άσυλο φέτος, την στιγμή που πέρυσι, έλαβε 202.645.



Το θέμα έχει πολώσει τη συζήτηση στη Γερμανία.



Δεκάδες χιλιάδες έχουν παρακολουθήσει τις διαδηλώσεις του αντι-μεταναστευτικού, αντι-ισλαμιστικού κινήματος Pegida, που έκανε έκκληση να δοθεί άσυλο σε λιγότερα άτομα.



Αλλά οι αναλυτές λένε πως η Γερμανία «χρειάζεται τη μετανάστευση», λόγω της ταχείας γήρανσης του πληθυσμού της.



Κυβερνητική έκθεση φέτος διαπίστωσε ότι ο πληθυσμός θα μειωθεί από 80.8 εκατομμύρια που ήταν το 2013 σε 67.6 εκατομμύρια το 2060, αν δεν υπάρχει περαιτέρω μετανάστευση.



Ο αριθμός των ατόμων σε ηλικία εργασίας θα μειωθεί από 49 εκατομμύρια το 2013 σε μόλις 34 εκατομμύρια το 2060. Ο αριθμός των ατόμων ηλικίας 65 ετών και άνω θα αυξηθεί από το ένα πέμπτο του πληθυσμού της στο ένα τρίτο.



 Ας ξαναθυμηθούμε :



«Ο ξένος μετανάστης είναι το πιο αποτελεσματικό όπλο του κεφαλαίου… Η μετανάστευση…διαιωνίζει την καπιταλιστική κυριαρχία… Οι μεταναστευτικοί νόμοι είναι τα μανιφέστα των εργοστασιαρχών».



Ποιος «ξενοφοβικός» τα είπε αυτά; Ο Κάρολος. Όχι…ο Παπούλιας, ο Μαρξ.

«Η ανεξέλεγκτη λαθρομετανάστευση πλήττει πρωτίστως τα εργατικά δικαιώματα, καθώς ενδυναμώνει την εργοδοσία και διαλύει τις εργασιακές σχέσεις, ενώ δημιουργεί στρατό ανέργων και νεόφτωχων…. Το μεταναστευτικό ζήτημα δεν είναι ζήτημα τήρησης ανθρωπιστικών κανόνων, αλλά καθαρά πολιτικό ζήτημα….Η χώρα σήμερα απειλείται από την ανεξέλεγκτη λαθρομετανάστευση (η οποία φέρνει) κατάργηση όλων των λαϊκών κοινωνικών παροχών…. Η αλλοίωση της εθνικής και λαϊκής ομοιογένειας δεν είναι ιδεολογικό ζήτημα, αλλά κρίσιμη παράμετρος πολιτικής ενότητας του λαού, απέναντι στην εξουσία ενός ληστρικού διεθνούς χρηματοπιστωτικού κεφαλαίου».



Ποια «ξενοφοβική» εφημερίδα τα γράφει αυτή; Η Αυγή. Όχι η Χρυσή, η άλλη του Σύριζα...

«Δυστυχισμένη Ελλάς, δυστυχισμένοι Έλληνες! Αναθεματισμένοι κυβερνήτες… σιχάθηκα τέτοια λευτεριά… αν μας έλεγε κανείς αυτείνη την λευτεριά οπού θα γευόμαστε, θα περικαλούσαμε τον Θεόν να μας αφήσει εις τους Τούρκους, άλλα τόσα χρόνια, όσο να γνωρίσουν οι άνθρωποι τι θα ειπεί πατρίδα, τι θα ειπεί θρησκεία, τι θα ειπεί φιλοτιμία, αρετή και τιμιότη. Αυτά λείπουν απ’ όλους εμάς, στρατιωτικούς και πολιτικούς… Ο Θεός ας κάμη το έλεός του να μας γλυτώσει από τον μεγάλον γκρεμνόν όπου τρέχομεν να τζακιστούμεν».

 http://asset.tovima.gr/vimawebstatic//B2814D8ED88B8F112BA843F46BCD70EB.jpg

Στρατηγός Μακρυγιάννης, «απομνημονεύματα», 1835


«Είμαι αδύναμος, τίποτα δεν κατάφερα, τίποτα δεν είμαι...» 
Κύριε, ελέησόν με !

Πόρτες από γκαράζ σοβιετικής εποχής, Λιθουανία -Φωτογράφος Agne Gintalaite