Βάλε φωτιά στις σκέψεις μου

Άγιος Ιγνάτιος Μπριατσανίνωφ

Ξεχύνω τα λόγια της καρδιάς μου, που απαλά σκιρτά από χαρά άφθαρτη κι ανέκφραστη. Αδελφοί, αν εισχωρήσετε στα λόγια μου με καθαρό λογισμό, θα ευφρανθείτε σαν σε συμπόσιο πνευματικό! Η πίστη στο Χριστό είναι ζωή. Όποιος τρέφεται με την πίστη, γεύεται ήδη, στη διάρκεια της επίγειας πορείας του, την αιώνια ζωή, που ετοιμάστηκε για τους δικαίους στο τέλος αυτής της πορείας. Ο Κύριος είπε: «Όποιος πιστεύει σ’ εμένα, αυτός έχει την αιώνια ζωή».Με την πίστη οι άνθρωποι του Θεού υπέμειναν σκληρές δοκιμασίες. Έχοντας οικειωθεί το πλούτο και την ευφροσύνη της αιώνιας ζωής, θεώρησαν σκουπίδια τα θέλγητρα της πρόσκαιρης. Με την πίστη δέχονταν τις θλίψεις και τις στενοχώριες σαν δώρα του Τριαδικού Θεού, δώρα με τα οποία Εκείνος τους αξίωσε να γίνουν μιμητές και

μέτοχοι των παθημάτων ενός από τα πανάγια Πρόσωπά Του, που έστερξε να δεχθεί τη φύση μας και να οικονομήσει τη λύ­τρωσή μας. Η απέραντη ευφροσύνη, που γεννιέται από την πίστη, καταβροχθίζει τη σκληρότητα του πόνου. Έτσι, στη διάρκεια οδυνηρών βασάνων, νιώθει κανείς μόνο τέρψη. Το ομολόγησε ο μεγαλομάρτυρας Ευστράτιος (13 Δεκεμβρίου) λίγο πριν από την τελείωσή του.
Τα βασανιστήρια στα οποία με υποβάλλεις, είπε στον ηγεμόνα Αγρικόλα, είναι για μένα ευφροσύνη!.Με την πίστη οι άγιοι βυθίστηκαν στα βάθη της ταπεινοφροσύνης. Με τα καθαρά μάτια της πίστεως είδαν πως οι ανθρώπινες θυσίες στο Θεό δεν είναι παρά τα χαρίσματα του Θεού στον άνθρωπο, χρέητου ανθρώπου στο Θεό, αχρείαστα σ’ Εκείνον αλλά απαραίτητα και σωτήρια για τον άνθρωπο. «Άκου, λαέ μου», λέει ο Θεός, «γιατί θα σου μιλήσω· άκου, Ισραήλ, γιατί θα διαμαρτυρηθώ σ’ εσένα. Ο Θεός, ο Θεός σου, είμ’ εγώ. Δεν θα σε ελέγξω για τις θυσίες σου… γιατί δική μου είναι όλη η οικουμένη και δικά μου όλα τα πλούτη της», «τί έχεις που να μην το έλαβες; Αφού, λοιπόν, το έλαβες από το Θεό, γιατί καυχιέσαι σαν να μην το είχες λάβει ως δώρο;». «Σ’ οποίον δόθηκαν πολλά, πολλά θα ζητηθούν απ’ αυτόν και σ’ οποίον δόθηκαν περισσότερα, περισσότερα θα ζητηθούν».Οι άγιοι του Θεού θαυματουργούσαν, ανάσταιναν νεκρούς, προέλεγαν το μέλλον, ήταν γεμάτοι από πνευματική γλυκύτητα, αλλά συνάμα και γεμάτοι από ταπεινοφροσύνη. Με απορία, θαυμασμό και φόβο έβλεπαν ότι ο Θεός έστερξε γενναιόδωρα να προσφέρει και να εμπιστευτεί το Άγιο Πνεύμα Του στο χώμα, στη λάσπη. Μπροστά σ’ αυτό το μυστήριο, ο νους κυριεύεται από φρίκη και σωπαίνει, η καρδιά πλημμυρίζει από ανείπωτη χαρά, ενώ η γλώσσα δεν έχει τη δύναμη να εκφραστεί.Με την πίστη οι άγιοι αγάπησαν τους εχθρούς τους. Τα μάτια του νου τους, φωτισμένα από την πίστη, σταθερά έβλεπαν το Θεό μέσα στη πρόνοιά Του. Σε παραχώρηση αυτής της θείας πρόνοιας απέδιδαν οι άγιοι όλες τις επιθέσεις που δέχονταν. Έτσι ο Δαβίδ, «βλέποντας τον Κύριο παντοτινά μπροστά του», για να μη λιποψυχήσει μπροστά στις τόσες θλίψεις και δοκιμασίες του, αποκρίθηκε, όταν ο Σεμεΐ τον καταριόταν και τον πετροβολούσε: «Ο Κύριος του είπε να καταριέται τον Δαβίδ. Τί δουλειά έχετε εσείς μ’ έμενα, γιοί της Σαρουΐας», λογισμοί της οργής και της εκδικήσεως; «Αφήστε τον να με καταριέται, γιατί ο Κύριος του το είπε… Ίσως ο Κύριος, βλέποντας την ταπείνωσή μου, να μου δώσει αγαθά αντί για την κατάρα…».Η ψυχή δέχεται τη δοκιμασία σαν θεραπεία των ασθενειών της. Ευγνωμονεί το Θεό και Του ψάλλει: «Βάλε με, Κύριε, σε δοκιμασίες, βάλε με σε πειρασμούς, βάλε φωτιά στις σκέψεις μου και στην καρδιά μου». Έτσι ας αντιμετωπίζουμε τις δοκιμασίες. Για τους ανθρώπους και τα άλλα όργανα των δοκιμασιών μας ας μη νιώθουμε καμιά κακία, καμιά εχθρότητα. Η ψυχή που δοξολογεί τον Πλάστη της, η ψυχή που ευγνωμονεί τον ουράνιο Γιατρό, πλημμυρισμένη από ανέκφραστα αισθήματα, αρχίζει να ευλογεί τα μέσα της θεραπείας της.Και να! Ξάφνου ανάβει μέσα της η αγάπη προς τους εχθρούς. Τότε ο άνθρωπος είναι έτοιμος να θυσιάσει και τη ζωή του για τον εχθρό του, θεωρώντας μάλιστα πως αυτό δεν αποτελεί στην πραγματικότητα θυσία αλλά υποχρέωση, υποχρέωση ανάξιου δούλου. Από τώρα ο ουρανός είναι ανοιχτός. Μπαίνουμε στην αγάπη προς τον πλησίον και μέσω αυτής στην αγάπη προς το Θεό. Βρισκόμαστε στο Θεό και ο Θεός βρίσκεται σ’ εμάς. Να τί θησαυρό περιέχει η πίστη, η μεσίτρια και χορηγήτρια της ελπίδας και της αγάπης. Αμήν.Έρημος Άγιου Σεργίου, 1840

(Αγίου Ιγνατίου Μπριατσανίνωφ, «Ασκητικές Εμπειρίες « Α΄. Ι. Μ. Παρακλήτου 2008).

Η Δύση πρέπει να είναι προετοιμασμένη να αντιμετωπίσει ακραίες καταστάσεις

 

του Μελέτη Η. Μελετόπουλου* 

Η θεαματική προέλαση των ανδρών του Χαλιφάτου το τελευταίο διήμερο, η κατάληψη δεκάδων πόλεων, στρατιωτικών βάσεων και επαρχιών, η εκδίωξη χιλιάδων Χριστιανών υπό την απειλή βίαιου εξισλαμισμού ή εκτέλεσης, η δίωξη και όλων των άλλων θρησκευτικών μειονοτήτων (Χαλδαίων, Ζωροαστών, Γεζίντι κ.ά.) κορυφώνεται. Οι Κούρδοι υποχωρούν, ο ιρακινός στρατός του Μαλικί αδρανεί έντρομος, η Δύση καθεύδει. Η Γαλλία ζήτησε έκτακτη σύγκληση του Συμβουλίου Ασφαλείας, οι πετρελαϊκοί κολοσσοί Chevronκαι ExonMobil εκκένωσαν το προσωπικό τους από το ιρακινό Κουρδιστάν, φοβούμενες προέλαση των τζιχαντιστών, που πράγματι εγγίζουν την κουρδική πρωτεύουσα Ερμπίλ. Κανείς δεν φαίνεται να μπορεί να σταματήσει την πορεία των φανατικών προς την Βαγδάτη, ιστορική έδρα του μεσαιωνικού Χαλιφάτου των Αββασιδών. Τυχόν κατάληψη της Βαγδάτης θα προσδώσει στον ηγέτη του ISISκαι αυτοανακηρυχθέντα χαλίφη Μπαγκνταντί τεράστιο συμβολικό κεφάλαιο, που θα του επιτρέψει να λειτουργήσει ως πόλος συσπείρωσης του Ισλάμ σε παγκόσμιο επίπεδο. Ο μέχρι σήμερα παράγων που εμπόδισε την ενοποίηση του Ισλάμ σε συμπαγή αντιδυτική δύναμη ήταν η πολυδιάσπαση σε σουννίτες και σχιίτες και ο κατακερματισμός των σουννιτών σε ισχυρά αντίπαλα κράτη και μοναρχίες. Τώρα ο σουννιτικός φονταμενταλισμός αποκτά εκτεταμένη εδαφική βάση στην Μεσοποταμία, όπου συρρέουν εθελοντές από όλον τον κόσμο (οι ευρωπαϊκές κυβερνήσεις έχουν μείνει κατάπληκτες από την ενθουσιώδη μετάβαση στην Συρία και στο Ιράκ μουσουλμάνων με ευρωπαϊκά διαβατήρια γιά να πολεμήσουν εναντίον των «απίστων»). Η διάσταση σουννιτών-σχιιτών θα λυθεί με την κατίσχυση των σουννιτών, αφού οι Σχιίτες είναι μικρό ποσοστό του παγκόσμιου Ισλάμ (συνολικά γύρω στο 10-15% των Μουσουλμάνων) και διασπασμένοι σε διάφορους κλάδους: Ιμαμίτες (που ζουν κυρίως στο Ιράν, στο Ιράκ, στο Αφγανιστάν και στο Λίβανο), Ισμαηλίτες (που ζουν στην Συρία, στο Αφγανιστάν, στο Πακιστάν και στην Ινδία και πρόκειται γιά ελάχιστους αριθμούς) και Ζαϊντίτες (οι οποίοι ζουν κυρίως στην βόρεια Υεμένη και αποτελούν το 40-45 τοις εκατό του πληθυσμού της). Πολιτικά οι Σχιίτες ελέγχουν το Ιράν και τα υπολείμματα του Ιράκ (το καθεστώς Μαλικί είναι σχιιτικό). Στο μεν Ιράκ οι μέρες του Μαλικί είναι μετρημένες. Το δε Ιράν των Αγιατολλάχ, το μόνο ουσιαστικά σχιιτικό καθεστώς, σιωπά, αντιλαμβανόμενο ότι αν έρθει σε αντιπαράθεση με τους σουννίτες θα πρέπει να συμμαχήσει με τις ΗΠΑ και άρα το Ισραήλ. Και αυτή είναι μία αντίφαση που δεν μπορεί να υπερβεί. Επομένως το Ιράν προς το παρόν σιωπά και αδρανεί, αφήνοντας το πεδίο ελεύθερο στην ηγεμονία των σουννιτών του χαλιφάτου. Όσο γιά την Δύση, κάποια στιγμή θα αντιδράσει στην σφαγή των Χριστιανών της Εγγύς και της Μέσης Ανατολής, και στην διαμόρφωση χαλιφάτου με κύριο σκοπό τον ιερό πόλεμο κατά του δυτικού πολιτισμού. ΗΠΑ και Ρωσσία θα είναι, παρά τις σημερινές αναταράξεις, σύμμαχοι σε ενδεχόμενη σύγκρουση πολιτισμών στην φλεγόμενη (και πετρελαιοφόρα) ζώνη που αρχίζει από την Λιβύη, διατρέχει την Εγγύς και την Μέση Ανατολή και φτάνει μέχρι το Πακιστάν. Η γηραιά Ευρώπη θα ακολουθήσει, έχοντας όμως να αντιμετωπίσει το τεράστιο θέμα των μουσουλμανικών κοινοτήτων μέσα στις πόλεις της.(Το μέγα ερώτημα που πρέπει να απασχολήσει την ελληνική εξωτερική πολιτική είναι η στάση της Τουρκίας σε αυτό το σκηνικό.) Είθε να υπάρξει καταλλαγή, αλλά στην ανάλυση δεν χωρούν “είθε”. Το χαλιφάτο είναι φανερό ότι θα πολεμήσει μέχρις εσχάτων. Η Δύση πρέπει να είναι προετοιμασμένη να αντιμετωπίσει ακραίες καταστάσεις.

*Ο Μελέτης Η. Μελετόπουλος είναι Διδάκτωρ Οικονομικών και Κοινωνικών Επιστημών Πανεπιστημίου Γενεύης.
 
πηγή

Γυναικεία σώματα προς ενοικίαση: δικαίωμα στη δυστοπία;

 

του Νίκου Ράπτη

Στο όνομα του δικαιώματος στην τεκνοποιΐα, διαμορφώνεται ήδη μια χυμώδης αγορά ενοικιαζόμενων γυναικείων σωμάτων (μητρών) προς κυοφορία. Η αγορά αυτή θεμελιώνεται σε πολύ εύηχη επιχειρηματολογία: επιλογές·δικαιώματα·τεκνοποιΐα. Όπως όμως γράφει η Libération (6/8/2014), η πραγματικότητα είναι πιο σκοτεινή: κατ’ αρχήν,για τις παρένθετες μητέρες δεν ισχύει το διαβόητο φεμινιστικό «το σώμα μου μού ανήκει». Κατά τη διάρκεια της κύησης, οι ενοικιαστές της γυναίκαςέχουν το νομικό δικαίωμα να της επιβάλουν να κάνει έκτρωση, εφόσον το κρίνουν απαραίτητο (περίπτωση CrystalKelley). Ελέγχουν επίσης τι τρώει, τι πίνει, πώς ζει(π.χ. της απαγορεύουν να κάνει έρωτα κατά την κύηση). Ανακύπτουν κι άλλα δυσεπίλυτα ηθικά προβλήματα: πρόσφατα, ένα ζευγάρι Αυστραλών που είχε ενοικιάσει το σώμα της Ταϊλανδής PattharamonJanbua,παρέλαβε μόνο το ένα από τα δίδυμα που εκείνη γέννησε. Το άλλο, που έπασχε από προβλήματα υγείας, έμεινε στα αζήτητα! Άλλη δυσάρεστη παρενέργεια της αναδυόμενης αγοράς σωμάτων είναι η προϊούσα εξοικείωση των κοινωνιών μας με την ευγονική -και η νομική της εμπέδωση. Η επιλογή δοτών ανάλογα με τα σωματικά τους χαρακτηριστικα, την ομάδα αίματος, το δείκτη νοημοσύνης,είναι ήδη στην ημερήσια διάταξη. Αλλά διατίθενται επίσης επιλογές που αφορούν τα… χόμπι ή τις θρησκευτικές απόψεις της παρένθετης μητέρας ή του σπερματοδότη. Ακόμα χειρότερα γίνονται τα πράγματα αν εξετάσουμε τις κοινωνικοοικονομικές παραμέτρους της αγοραπωλησίας σωμάτων: οι ενοικιαστές είναι κατά κανόνα πλούσια ζευγάρια από εύπορες χώρες. Παρένθετες μητέρες είναι κυρίως φτωχές γυναίκες και κορίτσια του Τρίτου Κόσμου. Υπάρχουν φυσικά ενοικιαζόμενες γυναίκες και στον αναπτυγμένο κόσμο. Αλλά η μήτρα μιας Αμερικανίδας ενοικιάζεται προς 75 χιλιάδες ευρώ, ενώ μιας Ινδής μόνο με 17 χιλιάδες. Όπως τα εργατικά χέρια, έτσι και οι μήτρες συμφέρουν στον Τρίτο Κόσμο. Το όλο κύκλωμα διευθετείται από μεσίτες, που καρπούνται πάνω από το 80% του συμφωνηθέντος μισθώματος. Αυταπατάται όποιος πιστεύει πως μπορεί να αποστάξει τις αγαθές επιπτώσεις της παρένθετης κύησης,αποκαθαίροντάς τις από τις φαύλες. Η ευκολία των μετακινήσεων και της επικοινωνίας, η ελευθεριάζουσα διάθεση των κυβερνήσεων, τα οικονομικά συμφέροντα που σταδιακά εμπεδώνονται, ο συσχετισμός δύναμης πλουσίων-φτωχών, προεξοφλούν την τύχη κάθε τέτοιας προσέγγισης. Όπως με την πορνεία, μόνη λύση είναι η εμφατική αποθάρρυνση και η ποινικοποίηση της ζήτησης για τέτοιες υπηρεσίες. Αντί γι’ αυτό, διογκώνουμε τη σχετική πελατεία, π.χ. αποδίδοντας στα ζευγάρια των ομοφυλοφίλων το δικαίωμα να«νυμφεύονται» και να «τεκνοποιούν». Πρόσφατα στη Γαλλία, μια ομάδα προσωπικοτήτων, με επικεφαλής τους πρώην Πρόεδρο της Κομισιόν Ζακ Ντελόρ, Πρωθυπουργό Λιονέλ Ζοσπέν και Γραμματέα του ΓΚΚΜαρί-Ζορζ Μπιφέ, ζήτησαν από τον Φρανσουά Ολάντ να μην νομιμοποιούνται στη Γαλλία τα ιδιωτικά συμφωνητικά με παρένθετες μητέρες σε τρίτες χώρες, παρά τη σχετική καταδίκη του Παρισιού από το Ευρωπαϊκό Δικαστήριο Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων. «Οι άνθρωποι δεν είναι αντικείμενα», θύμισαν. Είναι ειρωνικό πως το εμπόριο αυτό γίνεται στο όνομα της προόδου, της δημοκρατίας και της ευτυχίας. Φτάνουμε πια ως κοινωνία στο σημείο όπου τα εργαλεία που διαθέτουμε για να κρίνουμε παρόμοια ζητήματα (τα ανθρώπινα δικαιώματα, η ατομική βούληση, η ανεκτικότητα κ.λπ) απλώς δεν επαρκούν.Προκειμένου να μηναποδεικνύονται δυστοπίες οι ουτοπίες μας, θα χρειαστούμε πιο συνειδητές, ολιστικές και νοηματοδοτικές προσεγγίσεις.

Ο Νίκος Ράπτης είναι εκπαιδευτικός, μέλος της ΚΕ της Ευρώπης Οικολογίας 

πηγή 

Πώς μπορεί να προκύπτει ψευδής αίσθηση δικαίωσης και σωτηρίας;

 

 "Το μειονέκτημα των σαφώς καθορισμένων κανόνων
είναι ότι καθησυχάζουν τη συνείδηση
εκείνων που μπορούν να τους τηρούν, 
και τους δίνουν την αίσθηση
ότι είναι σωσμένοι. 

Αυτό είναι πολύ αφελές. 

Οι Φαρισαίοι, οι ασκητές και θεολόγοι της Παλαιάς Διαθήκης
 εγκρατεύονταν επίσης, αλλ' αυτό δεν ήταν αρκετό. 

Ο Χριστός είπε: 

" Εάν μη περισσεύση η δικαιοσύνη υμών
 πλείον (των αρετών) των Γραμματέων και Φαρισαίων, 
ου μη εισέλθητε εις την Βασιλείαν των Ουρανών
 (Ματθ. 5,20)".

Γέρων Σωφρόνιος του Έσσεξ, 
Περί Πνεύματος και Ζωής, 
Ι.Μ. Τιμίου Προδρόμου, Έσσεξ Αγγλίας 1995, σ. 48.

πηγή