Μερικές φορές η ψυχή σου δοκιμάζεται τόσο πολύ που θα ήθελες να πεθάνεις. Ο θάνατος είναι εύκολος, δεν αργεί καθόλου. Μα είσαι έτοιμος να πεθάνεις; Το ξέρεις πως μετά τον θάνατο ακολουθεί η κρίση, πως θα λογοδοτήσεις για όλη σου τη ζωή; Δεν είσαι έτοιμος να πεθάνεις.

 

Άγιος Ιωάννης της Κροστάνδης

πηγή

ΤΕΡΜΑ ΤΑ ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΑ, ΤΩΡΑ… «ΓΙΟΡΤΗ ΦΩΤΟΣ»

Γράφει η Σουλτάνα Χειλαδάκη
Τέρμα η γιορτή των Χριστουγέννων στα γερμανικά δημοτικά σχολεία, νηπιαγωγεία, και παιδικούς σταθμούς. Όπως αναφέρουν γερμανικά ΜΜΕ, η γιορτή των Χριστουγέννων θα απαγορευτεί και θα την αντικαταστήσει η «γιορτή του Φώτος», (κατά τις επιταγές της Νέας Τάξης), με το πρόσχημα να μην θίξουμε τους μουσουλμάνους. Όπως φαίνεται την ίδια ώρα που καταφτάνουν στην Ευρώπη εκατομμύρια μουσουλμάνοι, πολλοί από αυτούς Jihadists, τους πιάνει… «αλλεργία» με τους χριστιανούς και τις γιορτές τους.


Η διευθύντρια της γερμανικής σχολής Bosco-Montessori, κυρία Nanette Weidelt από το Düsseldorf, ανέφερε χαρακτηριστικά ότι είναι η καλύτερη λύση για να μπορούν να προσαρμοστούν και τα ξένα μουσουλμανάκια στην γερμανική καθημερινότητα.
Μεγάλη χαρά από αυτή την εξέλιξη, όπως υπογραμμίζει ο Γερμανός αριστερός πολιτικός, Rüdiger Sagel. Όπως δήλωσε δεν πρέπει να επιβάλουμε στους άλλους τις δικές μας γιορτές, (κάποιοι θα τον ρωτούσαν γιατί να μας επιβάλετε εσείς να αφήσουμε τις χριστιανικές μας γιορτές και να μας απαγορέψετε  γιορτάζουμε τον Χριστό μας ?)
Αλλά το πράγμα έχει προχωρήσει ακόμα πιο πολύ μέχρι το σημείο να γίνεται συλλογή υπογραφών για να απαγορευτεί και η μεγάλη γιορτή των Γερμανών, το Oktoberfest, επειδή προσβάλει τους μουσουλμάνους! Όπως βλέπετε σιγά σιγά αφαιρούν όλες τις παραδοσιακές συνήθειες και επιβάλουν τους δικούς τους κανόνες. Σε όλα αυτά οι πολιτικοί στην Ενωμένη Ευρώπη είναι απλοί ακροατές στην κατάλυση της ελευθερία της άσκησης των θρησκευτικών καθηκόντων, στην κατάργηση των εθίμων μας


Μια προτεσταντική εκκλησία στο Oberhausen ανακοίνωσε επίσημα ότι θα αφαιρέσει όλα τα σύμβολα από τον ναό, από την ιερή τράπεζα, μέχρι και όλους τους σταυρούς ούτως ώστε όταν φτάσουν εκεί οι 50 μουσουλμάνοι να… μην ενοχληθούν.

Τον περασμένο μήνα η ομοφυλόφιλη επίσκοπος Eva Brunne, από την Στοκχόλμη, απαίτησε να αφαιρεθούν όλα τα χριστιανικά σύμβολα από τις εκκλησίες για να είναι πιο προσιτά τους μουσουλμάνους. Φυσικά κανένας δεν ρωτάει τους εντόπιους πλέον. Τις αποφάσεις τις παίρνουν οι ίδιοι. Αλλά τι να περιμένει κανείς από ανώμαλους και διεστραμμένους ? Φυσικά μόνο καταστροφικές αποφάσεις υπαγορευμένες από την Νέα Τάξη!

Όπως λυπημένα αναφέρει ένας αστυνομικός, η μεσαία τάξη αρχίζει και επαναστατεί πλέον , αποτέλεσμα : να τους φιμώνουν με φυλάκιση. Αυτοί οι παράνομοι μουσουλμάνοι μετανάστες. Έρχονται εδώ τα βρίσκουν όλα έτοιμα, δεν σέβονται τίποτα και κανέναν , φτύνουν τις γυναίκες στους δρόμους, γιατί θεωρούν την ευρωπαία γυναίκα πόρνη.

Το ξέρετε πως μια παντρεμένη μουσουλμάνα με 3 παιδιά παίρνει ένα μεγάλο ποσό επιχορήγηση για τα παιδιά της στην Γερμανία ; Σκεφτείτε τώρα έναν μουσουλμάνο που θα έχει 4 γυναίκες και 20 παιδιά τι χρήματα θα παίρνει από το κράτος. Απλά θα κάθονται και θα τρώνε τα έτοιμα αδούλευτα χρήματα.

Ένα ξενοδοχείο 5 αστέρων στο Bauzen Spree Hotel, έδωσε 300.000 ευρώ για να το ανακαινίσουν. Στη συνέχεια η κυβέρνηση το πήρε με ελάχιστο νοίκι για να εγκαταστήσει εκεί τους λαθρομετανάστες.

Συνταξιούχοι δούλευαν μια ολόκληρη ζωή κάνοντας πολλές οικονομίες και θυσίες, και σήμερα το κράτος αναγγέλλει σε μια ανακοίνωση στο Sankt Augustin, ότι από εδώ και πέρα οι συνταξιούχοι θα εξυπηρετούνται μόνο συγκεκριμένες ημέρες γιατί προτεραιότητα πρέπει να δοθεί στους λαθρομετανάστες.


Multikulti : Eine Kriegserklärung von der französischen Jugend

Abendland – Widerstand

ΣΟΥΛΤΑΝΑ ΧΕΙΛΑΔΑΚΗ

Ο Θείος Χρυσόστομος ερωτηθείς, πότε θα είναι το τέλος, απάντησε: όταν θα εκλείψει η ντροπή από τις γυναίκες...και μία άγραφος προφητεία λέγει ό,τι το τέλος των αιώνων θα γίνει όταν οι άνδρες γίνουν γυναίκες και οι γυναίκες άνδρες. Στις ημέρες μας βλέπουμε την εκπλήρωσή τους...

π. Φιλόθεος Ζερβάκος

«Όχι, δεν θα σας χαρίσω το μίσος μου»…

Το Μήνυμα

«΄Οχι, δεν θα έχετε το μίσος μου», είναι το μήνυμα που στέλνει στους τρομοκράτες του Isis, με ανοιχτή επιστολή, ένας γάλλος δημοσιογράφος που έχασε τη γυναίκα του στην σφαγή του Bataclan.

Είναι ο δημοσιογράφος Antoine Leiris του France Bleu και την ανοιχτή επιστολή που ανέβασε στο Facebook αναδημοσιεύει η Libération:
«Την Παρασκευή το βράδυ κλέψατε τη ζωή ενός εξαιρετικού πλάσματος, την αγάπη της ζωής μου, τη μητέρα του γιου μου αλλά δεν έχετε το μίσος μου. Δεν ξέρω ποιοι είστε και δεν θέλω να το μάθω, είστε νεκρές ψυχές. Αν ο Θεός για τον οποίο σκοτώνετε τυφλά μας έκανε κατ' εικόνα του, κάθε σφαίρα στο σώμα της γυναίκας μου ήταν μια πληγή στην καρδιά του.
Οπότε όχι, δεν θα σας κάνω το δώρο να σας μισήσω. Το θέλετε, το γυρεύετε ,βεβαίως, το μίσος μου, αλλά το να απαντήσεις στο μίσος με οργή θα σήμαινε να κάνουμε υποχώρηση σε αυτήν ακριβώς την άγνοια που σας έκανε αυτό που είστε. Θέλετε να φοβάμαι, θέλετε να κοιτάζω τους συμπολίτες μου καχύποπτα, να θυσιάσω την ελευθερία μου για την ασφάλεια. Χάσατε. Μόνοι σας παίζετε.
Την είδα σήμερα το πρωί. Τέλος πάντων… μετά από νύχτες και ημέρες αναμονής. Ήταν τόσο όμορφη όσο όταν έφυγε την Παρασκευή βράδυ, τόσο όμορφη όσο όταν την ερωτεύτηκα σαν τρελός πριν 12 και παραπάνω χρόνια. Φυσικά είμαι συντετριμμένος από τη θλίψη, σας παραχωρώ αυτή τη μικρή νίκη, αλλά θα είναι σίγουρα μικρής διάρκειας. Ξέρω ότι θα μας συνοδεύει κάθε μέρα και ότι θα συναντηθούμε στον παράδεισο των ελεύθερων ψυχών όπου ποτέ δε θα έχετε πρόσβαση.
Είμαστε δύο, ο γιος μου κι εγώ, αλλά είμαστε πιο δυνατά απ' όλες τις στρατιές του κόσμου. Δεν έχω καθόλου χρόνο να σας αφιερώσω, πρέπει να συναντήσω τον Μελβίλ που ξυπνάει από τη σιέστα του. Είναι μόλις 17 μηνών, θα φάει το απογευματινό, όπως κάθε μέρα, και μετά θα πάμε να παίξουμε όπως κάθε μέρα και όλη του τη ζωή αυτό το μικρό αγόρι θα σας κάνει την προσβολή να είναι χαρούμενος και ελεύθερος. Γιατί όχι, δεν θα έχετε ούτε το δικό του μίσος».
(* Μετάφραση: Δημήτρης Οικονομιδης)
πηγή 

Απόσυρση του νομοσχεδίου για το σύμφωνο συμβίωσης ζητά η ΠΕΘ

ΠΑΝΕΛΛΗΝΙΟΣ ΕΝΩΣΙΣ ΘΕΟΛΟΓΩΝ
Διεύθυνση: Χαλκοκονδύλη 37,  10432 Αθήνα
Τηλέφωνο: 2105224180
Φαξ: 2105224420
Email: petheol@gmail.com
Ιστοχώρος: www.petheol.gr
Αθήνα, 16 Νοεμβρίου 2015
Αριθμ. Πρωτ. 220

Προς
Τον αξιότιμον κύριον
Νικόλαο Παρασκευόπουλο,
Υπουργό Δικαιοσύνης, Διαφάνειας και Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων
Λεωφ. Μεσογείων 96
Τ.Κ 11527
Αθήνα

ΘΕΜΑ: «Απόσυρση του νομοσχεδίου για το σύμφωνο συμβίωσης»

Αξιότιμοι κύριε Υπουργέ,

Η Πανελλήνιος Ένωσις Θεολόγων (ΠΕΘ) ζητά για σοβαρούς θεολογικούς, εθνικούς, κοινωνικούς, οικογενειακούς, παιδαγωγικούς, νομικούς και ιστορικούς λόγους, που από πολλούς ειδήμονες έχουν ήδη εκτεθεί επί μακρόν, την άμεση απόσυρση του νομοσχεδίου που αφορά  στο νέο «σύμφωνο συμβίωσης».

Τρία σημεία μόνον υπογραμμίζουμε:

α) Κάθε άνθρωπος έχει τη δυνατότητα ελεύθερης επιλογής ως προς τον τρόπο της ζωής του σε σωστή ή λανθασμένη κατεύθυνση. Η ΠΕΘ ακολουθώντας τη διαχρονική ορθόδοξη θεολογική παράδοση θεωρεί ότι η επιλογή που οδηγεί στην «αστοχία», δηλαδή την αμαρτία, δεν θεωρείται ως ένα φυσικό και ομαλό στοιχείο της ανθρώπινης ύπαρξης και ως εκ τούτου δεν ευλογείται. Κύριος σκοπός της ζωής του κάθε ανθρώπου, για την ορθόδοξη πίστη είναι ένας: Πώς ο άνθρωπος, ως ύπαρξη προικισμένη με τα χαρίσματα που εκ φύσεως έχει, να τελειωθεί και να ομοιάσει κατά χάρη με τον Θεό.

Σύμφωνα με τα παραπάνω, ό, τι δεν συμφωνεί με τον λόγο του Θεού, όπως αυτός μαρτυρείται μέσα στην Αγία Γραφή δεν μπορεί, για κανένα λόγο, να γίνει δεκτό από την ορθόδοξη χριστιανική βιβλική και πατερική παράδοση. Η νομοθεσία για την «ομοφυλοφιλική συμβίωση» που η κυβέρνηση αγωνίζεται να επιβάλει, αντιστρατεύεται την αγιογραφική διδασκαλία και πρόταση ζωής (Α΄ Κορ. 6, 9-10 & Α΄ Τιμ. 1, 9-10 & Ρωμ. 1,  26-27 & Ιούδα 7 & Λευϊτ. 18,22).

β) Η ΠΕΘ στοιχούμενη στην ήδη διατυπωθείσα θέση της Εκκλησίας της Ελλάδος για το ξενόφερτο σύμφωνο ελεύθερης συμβίωσης, υποστηρίζει ότι οι «εκτροπές του οικογενειακού θεσμού» και οι αναδυόμενες από αυτές «εναλλακτικές μορφές οικογένειας», συνιστούν σαφές δείγμα της εκκοσμίκευσης και του αποχριστιανισμού των σύγχρονων δυτικών κοινωνιών και λαών, συμπεριλαμβανομένης και της ελληνικής κοινωνίας.

γ) Έχοντας ήδη γνωρίσει τις προθέσεις της πολιτείας σε μια σειρά ζητημάτων, όπως α) την προσπάθεια της μετατροπής της διδασκαλίας του μαθήματος των Θρησκευτικών σε ένα αντιπαιδαγωγικό μείγμα διδασκαλίας όλων των γνωστών θρησκειών ταυτόχρονα, την ίδια μέρα και στην ίδια ενότητα (πολυθρησκεία – πολυθεϊα), με στόχο τη θρησκευτική σύγχυση και τον θρησκευτικό συγκρητισμό σε βάρος των παιδιών, β) την μετατροπή της Θεολογικής Σχολής του ΑΠΘ σε θρησκειολογική με την δημιουργία κατεύθυνσης Μουσουλμανικών Σπουδών εντός αυτής και γ) την άρνηση της γενοκτονίας του ποντιακού ελληνισμού, από τον ίδιο τον Υπουργό Παιδείας και Θρησκευμάτων, θεωρούμε ότι η καταγγελόμενη από την Εκκλησία της Ελλάδος, προσπάθεια αποχριστιανισμού της ελληνικής κοινωνίας, επιβεβαιώνεται πλήρως.

 Με βάση τα παραπάνω, η πολιτεία οφείλει να συνειδητοποιήσει ότι έχουμε δημοκρατία σε αυτόν τον τόπο και ότι ο ρόλος της εκάστοτε δημοκρατικής κυβέρνησης, ως κυβέρνησης όλων των Ελλήνων, δεν είναι να  κατεξουσιάζει και να επιβάλει αυταρχικά κομματικές ιδεολογίες, αλλά να λαμβάνει υπόψη τη θρησκευτική, ιστορική και πολιτισμική συνείδηση, ταυτότητα και ιδιοπροσωπία του συνόλου του λαού. Η σημερινή κυβέρνηση λοιπόν, δεν πρέπει να νομοθετεί νόμους που εξυπηρετούν ίσως προσωπικές επιλογές ορισμένων πολιτών, αλλά από την άλλη πλευρά αλλοιώνουν, αποδομούν και παραμορφώνουν την πνευματική ταυτότητα και φυσιογνωμία ολόκληρης της χώρας, οδηγώντας την σε ακόμη πιο οδυνηρή ηθικοκοινωνική κατάπτωση. Ιστορικό χρέος έχει να νομοθετεί με δημοκρατική σύνεση και σεβασμό προς τα ιερά και όσια του γένους μας.

«Ο Θεός μας είναι Ισχυρότερος»

του Ραφαήλ Α. Καλυβιώτη*
Στην Δύση του πολιτιστικού μαρξισμού έχουμε ένα κυρίαρχο αφήγημα: «φταίει πάντοτε και πρωτίστως η Δύση και μετά όλοι οι άλλοι». Αλλά και όταν φταίνε οι «όλοι άλλοι» δεν φταίνε επί της ουσίας αυτοί, φταίνε οι Δυτικοί που είναι «ιμπεριαλιστές και δολοφόνοι των λαών».
Αυτή η Δυτικής προελεύσεως αντι – Δυτική ιδεολογία βασίζεται στην μεταπολεμική «κουλτούρα της ενοχής» (Guilt Culture) που αποτελεί ένα ψυχολογικό φαινόμενο μίσους για τον Εαυτό (Self – Hating ή Εαυτοφοβία). Φορέας αυτού του φαινομένου ήταν η Νέα Αριστερά στην Αμερική και την Ευρώπη καταγγέλοντας τον «βάρβαρο Δυτικό καπιταλισμό των ιμπεριαλιστικών όπλων» έναντι των «θυμάτων της Μ. Ανατολής». Το ιδεολόγημα αυτό τοποθετήθηκε στις νοητικές διόπτρες όλων των Δυτικών αφού αναπαράγεται διαρκώς από τα ΜΜΕ και διδάσκεται στα σχολεία. Όλοι μας γνωρίζουμε για τις αγριότητες των Σταυροφόρων, αλλά πολλοί λίγοι γνωρίζουν για τις επιθετικές ενέργειες των Μουσουλμάνων που προηγήθηκαν των Σταυροφοριών και το σύνολο των βαρβαροτήτων τους απέναντι στους Χριστιανικούς πληθυσμούς από τον 7ο έως τον 17ο αιώνα.
Οι αντιεπιστημονικές θεωρήσεις της Νέας Αριστεράς υπονοούν, όταν δεν το διακηρύσσουν ευθέως, ότι και η οικονομική καθυστέρηση των κρατών της Μ. Ανατολής είναι απόρροια του Δυτικού επεκτατισμού και εκμετάλλευσης. Κανείς εξ αυτών των αναλυτών όμως δεν αναφέρεται στις αιματηρές ενδοαραβικές και ενδοθρησκευτικές διαμάχες, στην κρίση του μοντέλου του κράτους – επιχειρηματία των υψηλών τιμών πετρελαίου και εμβασμάτων από πρόσφυγες στο οποίο βασίζονται ακόμα τα περισσότερα εκεί κράτη, στην ανελαστικότητα των οικονομικών τους πολιτικών και στην πρόσδεση των πολτικο – στρατιωτικών ελίτ στις αμιγώς πελατειακές σχέσεις και συναλλαγές με ομάδες εγχώριων τραπεζιτών και επιχειρηματιών οικιστικής ανάπτυξης. Αλλά ακόμα και σε χώρες που επιχειρήθηκε κάποιου είδους οικονομικός φιλελευθερισμός, όπως στην Αίγυπτο, αυτό δεν επέφερε και πολιτική ελευθερία αφού οι εγχώριοι επιχειρηματίες φοβούνται τον διεθνή ανταγωνισμό ως ενός είδους διασπάστη των πολιτικοοικονομικών προνομίων τους.
Η ιδεολογία της Νέας Αριστεράς, μετά την πτώση του υπαρκτού σοσιαλισμού, χρειαζόταν επανασύνταξη αλλά και μία νέα δεξαμενή ψηφοφόρων για τα Σοσιαλδημοκρατικά κόμματα της Ευρώπης. Το νοητικό σχήμα που ανακαλύφθηκε για την επίτευξη αυτού του στόχου ήταν το ιδεολόγημα της Πολυπολιτισμικότητας. Ιστορικό Υποκείμενο της Πολυπολιτισμικότητας ήταν ο Μετανάστης, ιδίως ο Μουσουλμάνος Μετανάστης, περιθωριοποιημένος τόσο από ταξικής όσο και από πολιτισμικής άποψης. Έτσι, η Πολυπολιτισμικότητα κήρυσσε στους ευρωπαϊκούς πληθυσμούς να αποποιηθούν των εθνικών τους ιδιαιτεροτήτων ενώ την ίδια στιγμή έπρεπε οι μετανάστες να διατηρούν την δική τους πολιτισμική ιδιαιτερότητα όσο προνεωτερική και εάν ήταν (π.χ. ανισότητα των φύλων).
Η στάση όμως αυτή της Δύσης, δεν εκλαμβάνεται από ένα πολύ μεγάλο μέρος του ισλάμ ως ένδειξη ηθικής ανωτερότητας, αλλά ως έκφραση αδυναμίας. Άλλωστε, για την κυρίαρχη ισλαμική θεώρηση, ο Χριστιανισμός είναι μία προγενέστερη, ατελής εκδοχή, μία περίοδος ερέβους και άγνοιας (Jajiliyyah). Αλλά και βέβαια, πολλές επί μέρους θεωρήσεις του πολιτικού ισλάμ είναι ακόμα πιο ακραίες όπως ο «Σαλαφισμός» που πιστεύει ότι οι «αλόθρησκοι» πρέπει να υποταχθούν και μέχρις ότου να γίνει αυτό κάθε στρατιώτης πρέπει να μάχεται μέχρις εσχάτων, ήτοι «τζιχάντ». Τώρα, το πόσο οι άλλες ομάδες του ισλάμ όπως η Χαμάς, η Χεζμπολάχ και οι Αδελφοί Μουσουλμάνοι είναι μετριοπαθείς το αφήνω στην δική σας κρίση. Αλλά πάντως, η αναντίρρητη αλήθεια είναι ότι το πολιτικό ισλάμ σε καμμία περίπτωση δεν είναι ενοποιημένο και ότι δεν υφίσταται ουδεμία μέθοδος διακρίβωσης πόσοι και ποιοι από τους μουσουλμανικούς πληθυσμούς στην Ευρώπη πιστεύουν τί, πολλώ δε μάλλον οι πρόσφυγες που έρχονται μαζικά από την Συρία βρίσκοντας ανοικτά σύνορα και αμφίβολες μεθόδους εξακρίβωσης της ταυτότητάς τους.
Η δικτατορία αυτής της πολιτικής ορθότητας οδήγησε την Ευρώπη να ανοίξει τα σύνορα διάπλατα ούτως ώστε να μην απολογείται κανείς σε κανέναν ότι είναι «ρατσιστής». Η προοπτική των ανοικτών, δίχως ουσιαστικό ελέγχο, συνόρων από τη μία ζώνη Σέγκεν στην άλλη όμως δεν είναι μόνο το όνειρο του κάθε πρόσφυγα, είναι και το όνειρο του κάθε ακραίου ισλαμιστή αναζητώντας τις κατάλληλες συνθήκες σε οποιαδήποτε χώρα τον οποιοδήποτε χρόνο. Η πολιτική ορθότητα που οδηγεί σε αποφυγή οιασδήποτε συζήτησης αλλά και η αφελής πολιτική των ανοικτών συνόρων, απόρροια της πολιτικής ορθότητας, οδήγησαν την Γαλλία να θρηνήσει θύματα. Ήταν βαρύ, αβάσταχτο το κόστος. Θα πρέπει παραταύτα ο καθένας να ρωτήσει σοβαρά τον εαυτό του: «ήταν αναμενόμενο»; Οι τζιχαντιστές στο Παρίσι ούρλιαζαν με μίσος «Αλλάχ Ακμπάρ». Και μπορεί εμείς στην Δύση να πιστεύουμε ότι αυτό σημαίνει «ο Θεός είναι μεγάλος» αλλά για πάρα πολλούς Μουσουλμάνους σημαίνει «Ο Θεός μας είναι μεγαλύτερος από τον δικό σας». Και ενώ πάμπολλα στοιχεία αποδεικνύουν ότι η πολυπολιτισμικότητα στην Γαλλία, την Γερμανία, την Αγγλία και την Σουηδία έχει αποτύχει, ιδίως στην ενσωμάτωση στις Δυτικές αξίες των Μουσουλμανικών πληθυσμών, και, εν μέσω της θηριωδίας στο Παρίσι, δημοσιογράφοι και αναλυτές ανησυχούν εάν θα ενισχυθούν η «ισλαμοφοβία» και τα ακροδεξιά κόμματα. Τρικυμία εν κρανίω.
Από την άλλη μεριά του Ατλαντικού, ένα γνήσιο πνευματικό τέκνο της Νέας Αριστεράς, ο Πρόεδρος Ομπάμα δήλωνε με πομπώδες ύφος ότι «η επίθεση στο Παρίσι δεν ήταν απλά μία επίθεση εναντίον των Γάλλων, αλλά μία επίθεση εναντίον όλης της ανθρωπότητας και των οικουμενικών αξιών που μοιραζόμαστε». Σωστά. Δεν ήταν μία επίθεση μόνο εναντίον των Γάλλων. Αλλά δεν ήταν και επίσης μία επίθεση εναντίον όλης της ανθρωπότητας, αλλά ενός κομματιού της. Ενώ αυτοί που μοιράζονται τις «οικουμενικές αξίες» που περιγράφει ο Πρόεδρος Ομπάμα δεν είναι όλη η οικουμένη, αλλά αντίθετα, αυτές οι αξίες αναβλύζουν από ένα σχετικά μικρό τμήμα αυτής. Όντας κύριος υπεύθυνος για την ανάδυση του ISIS επέκεινα της απόσυρσης των αμερικανικών στρατευμάτων από το Ιράκ αλλά και της τραγικά αποτυχημένης «Αραβικής Άνοιξης» που μετετράπη σε Αραβικό εφιάλτη σκέπτεται τώρα ο Μπαράκ Ομπάμα να διαπραγματευτεί ένα «ειρηνικό πυρηνικό πρόγραμμα» με το Ιράν. Δεν θέλω κάν να σκέπτομαι ότι θα προχωρήσει άλλη μία τέτοια αυτοκαταστροφική ενέργεια και μετά από τις συνεχόμενες ανακατατάξεις στην Μ. Ανατολή να τύχει να πέσουν στα χέρια ακραίων στοιχείων πυρηνικά όπλα. Ο Θεός να βάλει το χέρι του.
Τρίαντα χρόνια τώρα, οι Δυτικοί μάθαμε να σιωπούμε απέναντι στην πολιτική ορθότητα που μας επεβλήθη. Τριάντα χρόνια τώρα, διδαχθήκαμε ότι «επήλθε το τέλος της ιστορίας» μετά την πτώση του τείχους του Βερολίνου. Αυτό δεν είναι αλήθεια. Πάσης φύσεως εχθροί, εντός και εκτός τειχών δεν συμμερίζονται την αφέλειά μας. Αυτό που χρειαζόμαστε είναι η απελευθέρωση από τις αυταπάτες και τους καταστατικούς μύθους της Νέας Αριστεράς, η επιβαλλόμενη πολιτική ορθότητα της οποίας μας οδήγησε σε ένα καθεστώς ιδιότυπης ιεράς εξέτασης απέναντι στους πάσης φύσεως διαφωνούντε. Τα αποτελέσματα αυτής της μεθόδου διαφάνηκαν στο Παρίσι. Χρειαζόμαστε πολιτισμική αυτοπεποίθηση και όχι εαυτοφοβία. Οι προνεωτερικοί εχθροί έχουν τους μετανεωτερικούς αριθμούς μας. Καιρός να τους επιστρέψουμε την κλήση.
*Ο Ραφαήλ Α. Καλυβιώτης είναι Πολιτικός Επιστήμων, Συντονιστής του Δικτύου Ελλήνων Συντηρητικών, MSc Cardiff University, Institute of Chartered Shipbrokers.
πηγή 

Το να είσαι Χριστιανός σημαίνει να πεινάς και να διψάς

Στις 15 Νοεμβρίου ξεκίνησε  η νηστεία των Χριστουγέννων. Έχει πολλά να ψιθυρίσει αυτή η πορεία προς το ποθούμενο…:
«Νηστεία είναι η τέχνη να πεινάς και να διψάς. Η πείνα και η δίψα είναι πάντα τα σημάδια ότι μια ζώσα ύπαρξη έχει αρχίσει να φθείρεται και δεν θα επιβιώσει αν δεν λάβει απ’ έξω ενίσχυση υπό τη μορφή της τροφής. Στη χριστιανική οπτική, όμως, η πείνα και η δίψα θα μεταμορφωθούν σε αναζήτηση του ουσιώδους για τους ανθρώπους, δηλαδή της τροφής που δεν χάνεται.
Το Ευαγγέλιο λέει ότι ο Χριστός ήρθε αντιμέτωπος με τον διάβολο στην έρημο αφού πρώτα πείνασε. Ήταν ένας πεινασμένος και διψασμένος Θεάνθρωπος αυτός που έδειξε μια νέα έξοδο από τους τρεις μείζονες θρησκευτικοπολιτικούς πειρασμούς του ανθρώπου: το ‘θαύμα’ που σκλαβώνει την ελευθερία, το ‘μυστήριο’ της αυτοεπιβεβαίωσης και την ‘εξουσία’ που υποτάσσει.
Το να είσαι Χριστιανός συμπίπτει με το να πεινάς και να διψάς, δηλαδή με το να είσαι μια ανολοκλήρωτη ύπαρξη, μια ύπαρξη εν τω γίγνεσθαι, καθ’ οδόν μέχρι να στηθεί το τελικό συμπόσιο, σε εμπόλεμη κατάσταση μέχρι την Ανάσταση, πεινασμένος και διψασμένος για δικαιοσύνη. Αν δεν είμαστε σε θέση να μαρτυρήσουμε αυτή την προφητική οπτική, ό,τι θα απομείνει από τον χριστιανικό βίο θα είναι μια υπόθεση διαιτολόγων και μαγείρων. Και σε τέτοια περίπτωση, ας τ’ αφήσουμε σ’ αυτούς».
 
Πηγή: Θανάσης Ν. Παπαθανασίου , «Η χριστιανική νηστεία στη μετανεωτερική κοινωνία», Σύναξη 133 (2015), σσ. 81-97 (το παράθεμα, ο επίλογος)

ΤΑ «ΜΥΣΤΗΡΙΑ» ΤΩΝ ΠΑΡΙΣΙΩΝ ΚΑΙ Η «ΑΥΤΟΚΡΑΤΟΡΙΑ» ΤΟΥ ΦΟΒΟΥ

Γράφει ο Νίκος Χειλαδάκης

Πολλά «περίεργα» θα μπορούσε να πει κανείς ότι συνέβησαν στην φρικτή τραγωδία των Παρισίων που κόστισε την ζωή τουλάχιστον 129 αθώων ανθρώπων. Και λέμε «περίεργα» γατί τίποτα δεν είναι ανεξήγητο στην διεθνή επικαιρότητα.

Ένα πρώτο ερώτημα είναι πως αμέσως μετά την σφαγή στο θέατρο Bataklan, το πολύ γνωστό αμερικανικό κανάλι CNN περιέγραφε τα πάντα με κάθε λεπτομέρεια λες και… παρακολουθούσαν την σφαγή από μια οθόνη πολλές εκατοντάδες χιλιόμετρα μακριά.

Το καταληκτικό είναι πως ο μοναδικός αυτόπτης και «έγκυρος» μάρτυρας τους, ήταν ακριβώς ένας δημοσιογράφος του CNN που…τυχαία βρέθηκε την στιγμή της σφαγής ακριβώς στο τόπο που έγινε χωρίς ο ίδιος φυσικά να πάθει τίποτα και στη συνεχεία υπό την ασφάλεια των τοπικών αρχών έδινε την ανταπόκριση του στο κανάλι του. Είναι γνωστό πως τα μεγαλύτερα ειδησεογραφικό κανάλια, όπως το περίφημο CNN που είχε πρωτοστατήσει στην τραγικής καταστροφή της Γιουγκοσλαβίας και στην αιματηρή καταστροφή του Ιράκ, συνεργάζονται στενά με τις μυστικές υπηρεσίες και φυσικά με την αμερικανική CIA.

Εδώ υπάρχει και ένα άλλο σημαντικό στοιχείο. Οι μάρτυρες ποτέ δεν μιλούν! Είναι περίεργο, αλλά σε όλες τις μεγάλες τρομοκρατικές σφαγές αυτού του είδους, όλοι οι αυτόπτες μάρτυρες που θα μπορούσαν να δώσουν κάποια σημαντική μαρτυρία ή πεθαίνουν, ή εξαφανίζονται. Ένα χαρακτηριστικό ιστορικό επεισόδιο παρόμοιας κατάστασης  είναι το συνταρακτικό γεγονός της δολοφονίας του προέδρου του ΗΠΑ, Τζων Κένεντι, στις 22 Νοεμβρίου του 1963 στο Ντάλας του Τέξας.

 

Το βίντεο που κινηματογράφησε τις τελευταίες στιγμές πριν από την δολοφονία, αποκαλύπτει ένα πολύ σημαντικό στοιχείο. Δευτερόλεπτα πριν από τους πυροβολισμούς κατά του Αμερικανού προέδρου και ενώ μέχρι εκείνη την στιγμή συνοδεύονταν από τους πράκτορες της ασφάλειας του, ξαφνικά όλοι το εγκατέλειψαν σαν να ήξεραν τι θα γίνει και ήθελαν να το αποφύγουν και το αυτοκίνητο συνέχισε μόνο του για να δολοφονηθεί αμέσως μετά ο πρόεδρος και να έτσι μην υπάρχουν κάποιοι κοντά του την στιγμή της εκτελέσεως του, (βίντεο).

Ένα άλλο σημαντικό γεγονός πoυ συγκλόνισε πάλι το Παρίσι, ήταν η δολοφονία των δημοσιογράφων στο περιοδικό Charlie Hebdo, στις 7 Ιανουαρίου του 2015. Οι δράστες πραγματοποίησαν την επίθεση ανοίγοντας πυρ και κραυγάζοντας την φράση «Αλλάχ Ακμπάρ», δηλαδή «ο Θεός είναι μεγάλος», στο όνομα του προφήτη του Ισλάμ. Αν θυμάστε είχαμε μετά το τραγικό αυτό γεγονός την «παρέλαση της υποκρισίας» των Ευρωπαίων ηγετών στους δρόμους του Παρισιού για να εκδηλώσουν δήθεν το μεγάλο τους πένθος. Είναι γεγονός πως οι δολοφονίες αυτές έγιναν από επαγγελματίες δολοφόνους που έχουν μελετήσει και προγραμματίσει κάθε λεπτομέρεια της επιχείρησης τους, όπως έγινε και με την σφαγή στις 13/11.

Το αστείο (??), ήταν, πως ένας από αυτούς τους επαγγελματίες δολοφόνους του Charlie Hebdo…» ξέχασε» την ταυτότητα του στο αυτοκίνητο τους. Είναι δυνατόν ένας επαγγελματίας σε μια τέτοιου είδους επιχείρηση να το έκανε αυτό ποτέ ? Όταν οι αρχές βρήκαν την ταυτότητα του δράστη, πανηγύρισαν ότι κατάφεραν και τον ταυτοποίησαν και στη συνέχεια την περιέφεραν στην δημοσιότητα στα καθεστωτικά κανάλια σαν θρίαμβος της αστυνομίας. Το ενδιαφέρον είναι ότι μόλις έγινε γνωστό το γεγονός της σφαγής ο γνωστός Αμερικανός Craig Roberts, πρώην σύμβουλος του Αμερικανού πρόεδρου, είχε βγει και είχε δηλώσει ότι η σφαγή στο γαλλικό περιοδικό ήταν έργο των μυστικών υπηρεσιών για να «τυφλώσει» τον κόσμο και να στρέψει την προσοχή του εκεί που ήθελαν. Δηλαδή στον εκφοβισμό του. Σημειωτέον, δεν επέζησε κανένας αυτόπτης μαρτυράς. Το ίδιο έγινε και στις 13/11.

Η σφαγή των Παρισίων είχε επιλεγεί σκόπιμα να γίνει την ίδια μέρα που γίνονταν ο ποδοσφαιρικός αγώνας Γαλλίας – Γερμανίας όπου παραβρίσκονταν και ο Γάλλος πρόεδρος, Φρανσουά Ολάντ. Υπήρχε δηλαδή εκείνη την μέρα μια μαζική εκδήλωση που απορροφούσε την προσοχή του κόσμου και τον αποπροσανατόλιζε από την «καυτή» επικαιρότητα που θα ακολουθούσε. Το περίεργο εδώ είναι πως ο προσωπικός φωτογράφος του πρόεδρου ήταν στο γήπεδο στημένος δίπλα του όταν έγινε γνωστή η έκρηξη και περίμενε να τον φωτογραφίσει σαν να ήξερε από πριν τι θα γίνει και είχε στηθεί για αυτό τον λόγο. Κατά σύμπτωση, εκείνη την μέρα το γαλλικό αεροπλανοφόρο είχε πλησιάσει τις συριακές ακτές.

Το αποτέλεσμα είναι η εγκαθίδρυση της Αυτοκρατορίας του Φόβου. Ο φόβος και ο τρόμος των Γάλλων αλλά και όλης της Ευρώπης, προσφέροντας την χρυσή αφορμή για σκληρά κατασταλτικά μέτρα και για αναστολή της δημοκρατίας. «Βούτυρο» στο ψωμί της παγκόσμιας ελίτ. Κάτι παρόμοιο είχε γίνει και την 11η Σεπτεμβρίου, αλλά και πάλι δεν τους βγήκε!

Το επίμαχο είναι ποιους εξυπηρετεί αυτή η κατάσταση.  Δεν χρειάζονται περισσότερες εξηγήσεις. Όσοι μπορούν να σκεφτούν και να προβληματιστούν, ίσως καταλάβουν τι πραγματικά συμβαίνει.

ΝΙΚΟΣ ΧΕΙΛΑΔΑΚΗΣ
Δημοσιογράφος-Συγγραφέας-Τουρκολόγος
www.nikosxeiladakis.gr