Η βλακεία, η εγωπάθεια, η μωρία και η γενική αναπηρία της ηγετικής τάξης στη σημερινή Ελλάδα σε φέρνει στην ανάγκη να ξεράσεις. Είμαι βέβαιος πως τούτοι οι ελεεινοί δεν αντιπροσωπεύουν τη ζωντανή Ελλάδα, δεν αντιπροσωπεύουν τίποτα και υπάρχουν άγνωστοι, πολλοί που δεν ξέρουν αλλά που αξίζουν, που σε φωνάζουν

Γιώργος Σεφέρης

Κλαίμε για τις κλειστές Τράπεζες και όχι για τις κλειστές καρδιές

 

Τόσο καιρό στεναχωριόμαστε όλοι για τις κλειστές τράπεζες; Καλά κατάλαβα; Ναι όντως κάποιοι είναι ελεύθεροι επαγγελματίες, επιχειρηματίες και έχουν καθημερινές συναλλαγές με αυτές αλλά οι υπόλοιποι γιατί τόση κλάψα και ανησυχία για το κλείσιμο τους; Σήμερα έγινε είδηση ότι οι Financial Times έγραψαν πως θα γίνει κούρεμα των καταθέσεων άνω των 8.000 ευρώ και διαψεύστηκε από το Υπουργείο Οικονομικών.

Όντως θα ήταν αδικία να χάσει κάποιος μέρος των λίγων καταθέσεων. Αλλά κατά τα άλλα έρχομαι και σκέφτομαι πως όσοι έχουν πολλά χρήματα έστω και αν τα έκαναν με το αίμα τους και τον ιδρώτα τους (όπως λένε), αν τα έδιναν στους συνανθρώπους δεν θα φτάναμε εδώ. Όπως π.χ.: Οι εργοδότες να πληρώνουν με το ότι προβλέπει ο νόμος τους εργαζομένους τους και να μην κρατάνε λεφτά στην άκρη για τις σπατάλες τους.

Από τον υπερκαταναλωτισμό του και την απληστία του έφτασε εδώ μια μεγάλη πλειοψηφία του ελληνικού λαού, γι’ αυτό στεναχωριέται για τις κλειστές τράπεζες. Γιατί η καρδιά του ανήκει σ’ αυτόν τον θησαυρό του. Η καρδιά του δεν είναι στον άνθρωπο. Είναι στους λογαριασμούς του και στις θυρίδες του. Και δεν μιλάω για όσους έχουν λίγα χρήματα, αλλά για όσους έχουν πολλά που λένε πως τα κρατάνε για ώρα ανάγκης, για τα γηρατειά, για τα παιδιά, τα εγγόνια. Με συγχωρείτε αλλά τα όμορφα λεφτά όμορφα καίγονται, παραφράζοντας και μια παλιά ταινία.

Οι αποταμιεύσεις στον ουρανό δεν κινδυνεύουν, παρά μόνο οι επίγειες, όπως φάνηκε και τώρα. Τα κλάματα και η απόγνωση δείχνουν πως η ζωή τους εκεί βρίσκεται. Στα χρήματα τους, σ’ αυτά που έκρυβαν στις τράπεζες. Αν τα έδιναν σε όσους έχουν ανάγκη δεν θα είχαμε συσσίτια, ούτε άστεγους, ούτε ανέργους, ούτε αυτόχειρες. «Μαζί τα δουλέψαμε;» «Γιατί να τα δώσω σε σένα χαραμοφάη;» «Γιατί να κάνω μάγκα τον μπαταχτσή;» Είναι από τις συνήθεις φράσεις που λένε.

Ας απαντήσουν οι συνειδήσεις τους στα ερωτήματα τους. Γιατί όταν δίνεις γεμίζει η καρδιά σου, ενώ όταν παίρνεις γεμίζουν τα χέρια σου. Δοκίμασε μια φορά να κόψεις στο μισό ότι τρως και να το δώσεις ή να δώσεις ότι σου περισσεύει και να μην το φυλάξεις, αλλά να το μοιραστείς. Τότε θα καταλάβεις το μεγαλείο να είσαι άνθρωπος και να πονάς τον άλλο.

Μήπως όμως τελικά όλα ξεκινάνε το ότι δεν δίνουμε τίποτα στο Θεό -ούτε τη σκέψη μας- και δεν αγαπάμε καθόλου τον εαυτό μας; Μήπως αισθανόμαστε τόσοι άδειοι που προσπαθούμε να γεμίσουμε με αγαθά που εύκολα χάνονται;  

Μερικοί έως και πολλοί φοβούνται την πείνα λένε. Γιατί; Μήπως επειδή δεν έχουν μάθει στην εγκράτεια; Μέχρι και όσοι πάνε στην εκκλησία ανησυχούν. Τουλάχιστον εμείς οι χριστιανοί ορθόδοξοι έχουμε τις νηστείες μας. Ξέρουμε πως είναι να ζούμε χωρίς κρέας, γαλακτοκομικά, αυγά. Γνωρίζουμε ένα είδος εγκράτειας στο φαγητό. Και φοβόμαστε την πείνα; Δηλαδή η Θεία Κοινωνία σαν βασική τροφή θα μας χαλούσε; Το Σώμα και Αίμα Κυρίου που τρέφει το αίμα και τα κύτταρα μας;

Μπορεί ο Θεός να επιτρέψει και τα χειρότερα, όμως μήπως μπορέσουμε και βρούμε τη σχέση μαζί Του, τη σχέση με το συνάνθρωπο. Αυτόν που έχουμε δίπλα μας και δεν του δίνουμε σημασία. Μπορεί να ναι και ο πιο κοντινός μας. Δεν σου λέω μόνο για τον φίλο, το γείτονα, το συγγενή. Μπορεί να ναι και μέσα στο σπίτι.  Γιατί ακούμε και κάποιους ότι είναι μόνοι τους, όμως δεν είναι, απλώς δεν δίνουν σημασία σε όσους είναι κοντά τους. Τα βλέπουμε αυτά και στο Ευαγγέλιο. Αυτό που δεν διαβάζουμε, γιατί προτιμούμε τα ψέματα και όχι την Αλήθεια.

Προς προβληματισμό για όλους μας όλα αυτά, με πρώτη εμένα. Εύχομαι ο Θεός να δώσει μετάνοια. Αλλαγή τρόπου ζωής που να έχει μέσα την Αγία Τριάδα μας, την Παναγία μας, τους Αγίους μας, τους Αγγέλους. Έτσι θα ανασάνουμε, έτσι θα ευτυχήσουμε, έτσι θα ζήσουμε.

 

πηγή 

Άνγκελα Μέρκελ: Η γυναίκα των ερειπίων

Στο εξώφυλλο του τελευταίου τεύχους του Spiegel, η Άνγκελα Μέρκελ κάθεται πάνω σε αρχαία ελληνικά ερείπια, δίπλα της είναι μια σημαία της Ευρωπαϊκής Ένωσης, ενώ στο βάθος φαίνεται ο Παρθενώνας.

Ο τίτλος είναι «Η γυναίκα των ερειπίων» ή «Η γυναίκα των χαλασμάτων».

Είναι προφανές πως ο τίτλος του Spiegel είναι ειρωνικός, αφού «Trümmerfrau» στη γερμανική γλώσσα είναι το όνομα για εκείνες τις γυναίκες που -μετά τον Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο- βοήθησαν να καθαριστούν και να ξαναχτιστούν οι βομβαρδισμένες πόλεις της Γερμανίας και της Αυστρίας. Με εκατομμύρια άνδρες στην Γερμανία νεκρούς ή φυλακισμένους, ένα μεγάλο βάρος για την ανοικοδόμηση της κατεστραμμένης Γερμανίας έπεσε στις γυναίκες.

Απασχολημένοι με τα δικά μας, χάνουμε τη γενική εικόνα της Ευρωπαϊκής Ένωσης.

Η Άνγκελα Μέρκελ έχει μεγάλο πρόβλημα.

Γιατί, όπως λέει ο τίτλος του Spiegel, «Η αποτυχία του ευρώ θα είναι η αποτυχία της καγκελαρίας της Μέρκελ». 

πηγή 

ΟΙ ΕΘΝΟΜΗΔΕΝΙΣΤΕΣ “ΕΥΡΩΠΑΪΣΤΕΣ” ΘΕΡΙΖΟΥΝ Ο, ΤΙ ΕΣΠΕΙΡΑΝ

του Γιώργου Καραμπελιά

Οι κ.κ. Βερέμης, Αλιβιζάτος, Καμίνης, Καφετζόπουλος Ράμφος, Μπουτάρης, διαμαρτύρονται πώς και γιατί, ξαφνικά, η πλειοψηφία των νέων –όπως, τουλάχιστον, συνάγεται από τις δημοσκοπήσεις– στηρίζει φανατικά και οπαδικά το ΟΧΙ, σε μια υπέρτατη έκφραση ωχαδερφισμού και απόλυτης αδιαφορίας για το μέλλον της χώρας. Δεν θα έπρεπε όμως να διαμαρτύρονται αλλά μάλλον να πανηγυρίζουν. Διότι είναι τα παιδιά τους, αυτά που κατασκεύασαν μέσα σε τουλάχιστον δυόμισι δεκαετίες εθνομηδενισμού, καλλιέργειας μίσους για τη χώρα τους και για οποιεσδήποτε συλλογικές αξίες, ατομικισμού και χυδαίας κατασυκοφάντησης όσων εξέφραζαν αντίθετη άποψη.
Σήμερα, που το κύμα στρέφεται εναντίον τους, και είναι οι ομογάλακτοι αδερφοί τους, Λιάκος, Σία Αναγνωστοπούλου, Γιαννουλόπουλος κ.ά., που αναλαμβάνουν την καθοδήγηση των εθνομηδενιστικών δημιουργημάτων τους, διαμαρτύρονται και απορούν.
Για πρώτη φορά ήρθαν αντιμέτωποι με αυτό το φαινόμενο, ως ο Φρανκεστάιν με το δημιούργημά του, το 2008, όταν όλα τα παιδιά των Βορείων Προαστίων, μετά τη δολοφονία του Γρηγορόπουλου, έκαναν την πρόβα τζενεράλε μιας μηδενιστικής εκτόνωσης. Ήταν τα παιδιά τους και, εξάλλου, αυτά σέρνουν από τη μύτη και τους πατεράδες τους, τόσο στον ΣΥΡΙΖΑ όπου αιώνιοι “ρεφορμιστές” σαν τον Βούτση έγιναν επαναστάτες, όσο και στα ανώτερα μεσαία στρώματα της «καλοστεκούμενης» κοινωνίας γενικότερα. Ως απάντηση στα Βόρεια Προάστια, ήρθε και η εξίσου μηδενιστική φασίζουσα εξέγερση του Αγ. Παντελεήμονα των νεαρών Χρυσαυγιτών, οι οποίοι διογκώθηκαν στις συνθήκες της κρίσης, ενσωματώνοντας τα πληβειακά και λούμπεν στοιχεία της νεολαίας.
Και τώρα, για πρώτη φορά, βρίσκονται μαζί. Ας μη διαμαρτύρονται, λοιπόν, και ας μην απορούν όλοι οι «ευρωπαϊστές», εθνομηδενιστές, οι οποίοι πίστεψαν πως η συμμετοχή στην Ευρώπη προϋποθέτει την εξαφάνιση της εθνικής ταυτότητας και της έννοιας του εθνικού συμφέροντος και όχι το αντίστροφο: Διότι, μόνο όποιοι έχουν ισχυρή εθνική ταυτότητα μπορούν να συμμετέχουν ισότιμα και οργανικά και σε οποιεσδήποτε άλλες ευρύτερες ενότητες. Μόνο όποιοι έχουν συνείδηση της ιδιοπροσωπίας τους, συνάπτουν συμμαχίες με άλλους και δεν πασχίζουν να εξαλείψουν αυτή την ιδιοπροσωπία. Διαφορετικά, διαλύουν την πολιτειότητα του εθνικού σώματος και κατ’ εξοχήν της νεολαίας, η οποία μεταβάλλεται σε ένα σύνολο αγραμμάτων οπαδών, χωρίς αρχές, οικογένεια και πατρίδα, ανίκανο να αντιδράσει, θετικά και αποτελεσματικά, σε κάθε νέα πρόκληση.

Και μόνο εκείνοι οι νέοι που, παρά την προπαγάνδα σας, κατόρθωσαν, με δυσκολία και μέσα από σκολιούς δρόμους, να διατηρήσουν και την τόλμη της νιότης τους και την αρετή που αρνείται τη διχόνοια, θα αποτελέσουν ίσως τη μαγιά για μια νεολαία, ελπίδα της χώρας τους αύριο. Άμποτες.

ΥΓ  Όσο για εκείνους που κατήγγελλαν, για δεκαετίες υποτίθεται, τόσο την Ρεπούση, τον Λιάκο και τον Βερέμη, όσο και τον εθνομηδενισμό της νεολαίας που αυτοί εξέτρεφαν, και σήμερα συντάσσονται με τους εθνομηδενιστές και τους φασίστες, και μάλιστα με πατριωτικά επιχειρήματα, μωραίνει Κύριος ον βούλεται απολέσαι.

Αρκετοί από αυτούς είναι και εκπαιδευτικοί, και όταν δεν ασχολούνται  με τον μισθό τους, που φρόντισε να τους τον καταβάλει ο Τσίπρας, ενώ οι υπόλοιποι Έλληνες λιμοκτονούν, καλό θα είναι να ασχοληθούν και λίγο με το τί παράγει το εκπαιδευτικό σύστημα, που υπηρετούν και το οποίο κατήγγελλαν μέχρι χθες. Αλλά για τις ευθύνες που αναλαμβάνουν, από την Δευτέρα…

πηγή 

ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΝΟΤΗΤΑ

Ιδού ο παίς μου, όν ηρέτισα, ο αγαπητός μου….κάλαμον συντετριμμένον ου κατεάξει και λίνον τυφόμενον ού σβέσει …έως άν εκβάλη είς Νίκος την κρίσιν…και τω ονόματι αυτού έθνη ελπιούσι….τότε προσηνέχθη αυτώ δαιμονιζόμενος τυφλός και κωφός και εθεράπευσεν αυτόν….

Αγαπητοί μου σας εξομολογούμαι ως αδερφός προς αδερφό πως η ζωή μου δεν έχει νόημα αν η Ελλάδα και ο ελληνικός κόσμος διαλύονται και φθείρονται. Βεβαίως ο κόσμος μπορεί να υπάρξει και χωρίς τους Έλληνες όπως συνέχισε να υπάρχει και μετά τον αφανισμό άλλων ιστορικών λαών. Όμως εμείς που γεννηθήκαμε και ανατραφήκαμε σε μία ελληνική και χριστιανική Ελλάδα δεν μπορούμε να υπάρξουμε χωρίς αυτή την πατρίδα που γνωρίσαμε από την κοιλιά της μάνας μας.

Η μάνα μου όργωνε και θέριζε στα χωράφια του μικρού χωριού μου στην Πελοπόννησο και νήστευε τρώγοντας ξύδι και λάδι με κρεμμύδι. Το ενθυμούμαι τώρα που γερνώ ως να είναι τώρα εμπρός μου και να την βλέπω. Και ο πατέρας μου ήρθε στην Αθήνα με δανεικά παπούτσια, διότι μετά τον Δεύτερο παγκόσμιο πόλεμο είχαν καταστραφεί τα πάντα και δούλευε ως εργάτης μέρα νύκτα σε πολλές δουλειές. Είχε και ένα μικρό μπακάλικο. Εκεί ενώ ζύγιζε και πωλούσε σταματούσε και απήγγειλε από στήθους ποιήματα, ρητά από αρχαίους, κομμάτια από τον Αριστοτέλη, το Ευαγγέλιο και ό,τι άλλο είχε μάθη στην Πάτρα όπου μεγάλωσε και άκουγε σπουδαίους δασκάλους όπως ο αρχιμανδρίτης Γερβάσιος και άλλους. Διότι είχε πολύ δυνατή μνήμη και αγαπούσε την γνώση και τα γράμματα. Έτσι από αυτούς τούς ανθρώπους έμαθα από μικρό παιδάκι πώς Ελλάδα σημαίνει Χριστός και Χριστός σημαίνει Ελλάδα. Όχι με εθνικιστικό και άρρωστο τρόπο αλλά με τον τρόπο του Μακρυγιάννη, του Κολοκοτρώνη, του Σεφέρη, του Ελύτη, του Παπαδιαμάντη, του Πατροκοσμά και τόσων άλλων. Μάλιστα στα παιδικά μου μάτια ο πατέρας μου φάνταζε σαν ήρωας του 21 ή της αρχαίας εποχής, διότι ήταν ένας δυνατός και ακάματος άνθρωπος, που δούλευε μέρα νύκτα ακούραστα μέχρι που πέθανε.

Μία εβδομάδα πριν πεθάνει είχε κατέβη στο χωριό μας και έφτιαχνε τα χωράφια του με τις ελιές και μετά ήρθε να μας δει για τελευταία φορά στην Ξάνθη. Καλύτερα να πω πως τον έφεραν σε κουβέρτα τα αδέρφια μου διότι είχε φθάσει στο τέλος του και ήθελε να δει τα εγγόνια του για τελευταία φορά. Μόλις κατέβηκε στην Αθήνα μετά από τρεις ημέρες έφυγε. Και ο αδερφός μου μού έλεγε πως στο νοσοκομείο που είχε βαριά αιμορραγία δεν άφηνε να τον ντύσουν ή να τον πάνε στην τουαλέτα διότι ντρεπόταν τους ανθρώπους να τον βλέπουν έτσι, και μισοπεθαμένος ετοιμάστηκε μόνος του και μετά ξάπλωσε στο κρεβάτι και σε λίγη ώρα άφησε το σώμα του.

Προσωπικά νοιώθω νάνος μπροστά σε τέτοια μεγέθη όπως του πατέρα μου και της μάνας μου αλλά και μεγάλων Αγίων ανδρών και γυναικών που γνώρισα μεγαλώνοντας στην Αθήνα και αλλού. Όταν πρώτο συνάντησα τον πατέρα Παΐσιο στο Άγιον Όρος, νεαρός φοιτητής χιλιομπερδεμένος και κλεισμένος σε βαθιές χαράδρες του πνεύματος και της ψυχής, είδα τότε άνθρωπο που δεν είχα ξαναδεί. Είδα άνθρωπο να σε αγαπάει πιο πολύ από τη μάνα σου ή τον πατέρα σου ή ακόμη πιο πέρα να σε αγαπάει πολύ, μα πολύ περισσότερο από ότι εσύ αγαπούσες τον εαυτό σου. Το ίδιο ο Παπά-Βασίλης ο ηγούμενος της Σταυρονικήτα, ή ο Παπα-Γιώργης ο ηγούμενος της Γρηγορίου.

Και τι να πω για τον Πορφύριο των Καυσοκαλυβίων που τον γνώρισα στα Καλύσια της Πεντέλης. Μόλις τον πλησίαζες και καθόσουν ένα δυο λεπτά μαζί του άλλαζε ανεξήγητα και ακατανόητο αλλά πολύ σαφώς όλη η ύπαρξή σου. Έφευγε όλη η στεναχώρια σου, η κατάθλιψή σου και ανασταινόσουν. Είχες την αίσθηση πώς έβγαινες από ένα υπόγειο βαθύ στο φως του ήλιου και της ημέρας όπου όλα έλαμπαν. Είχες την ανίκητη και αδιάψευστη βεβαιότητα πως αυτός ο άνθρωπος θα άνοιγε την πόρτα και θα σου έδειχνε τον Θεό. Ότι ήταν δίπλα από τον Θεό.

Τι άνθρωποι, τι μεγέθη ανθρώπων. Και μερικούς άλλους ανθρώπους που ζούσαν την ίδια περίοδο δεν τους είδα κατ’ ιδίαν αλλά του γνώρισα μέσω αφήγησης τρίτων ή μέσω των βιβλίων των, όπως ο Ιουστίνος Πόποβιτς, η Ταρσώ. Και υπάρχουν ακόμη ζώντες τέτοιοι άνθρωποι που σε μαλώνουν αν μιλάς για αυτούς.

Η κόρη φίλου μου, παιδάκι δεκαπέντε χρονών, είχε φτάσει σχεδόν στο τέλος της ζωής της από τα ναρκωτικά. Όταν ο πατέρας της μου περιέγραψε την ζωή της έμεινα άναυδος, σχεδόν έχασα όλη την ζωή μου και χρειάστηκαν δυο τρείς ημέρες για να ξανανιώσω καλά. Του είπα να πάει να δει οπωσδήποτε με το παιδί του έναν σύγχρονο Άγιο άνθρωπο στην Αθήνα, έναν σύγχρονο δια Χριστόν Σαλό που μόλις σε δει σου φωνάζει και σε αποπαίρνει αλλά πίσω από το μάλωμα του και την φαινομενική αγριάδα νιώθεις όλη την τρυφερότητα του Θεού. Που δεν υπάρχει πουθενά στον κόσμο. Μου έλεγε μετά το παιδί αυτό πως της περιέγραφε όλη της την ζωή. Σήμερα αυτή η κοπέλα όχι μόνο είναι καλά αλλά διαπρέπει.

Έχουμε λοιπόν όλοι όσοι κατανοούμε τα πράγματα ένα ιερό χρέος απέναντι στον λαό μας, στην ιστορία μας και σαφώς απέναντι στον Ίδιο τον Θεό, Τον Μόνο αίτιο όλων των καλών και ωραίων πραγμάτων. Να διαφυλάξουμε για τις επερχόμενες γενιές αυτή την εμπειρία και αυτό τον πλούτο που κληρονομήσαμε και που συμπυκνώνεται στην Θεία Λειτουργία. Διότι αν παύσει η Θεία Λειτουργία των ορθοδόξων λαών τότε θα σημάνει το τέλος της ιστορίας.

Γνωρίζουμε πλέον πολύ σαφώς πως έχει αρχίσει άτυπος διωγμός των χριστιανών και ιδίως των ορθοδόξων αλλά όχι μόνο. Στην Ελλάδα οδηγούμαστε στην πλήρη οικονομική εξαθλίωση έτσι που να μην μπορούν οι άνθρωποι να ζουν παρά μόνο ακολουθώντας τις εντολές μιας άτυπης μεν αλλά πραγματικής ιεραρχίας που οδηγεί όλη την ανθρωπότητα πίσω στον μεσαίωνα. Το Ισλάμ χρησιμοποιείται έντεχνα για την άλωση όλου του κόσμου και την κατάργηση της δημοκρατίας και της ελευθερίας των λαών. Αυτό το κατανοούν ακόμη και οι ίδιοι οι μουσουλμάνοι που έχουν καθαρή σκέψη. Στην ουσία των πραγμάτων ο κόσμος οδηγείται σε κρίση όπως στους πρωτοχριστιανικούς χρόνους. Οι χριστιανοί θα κληθούν να απαντήσουν στην καταστροφή της ιστορίας και τού πολιτισμού όπως απάντησαν οι χριστιανοί των πρώτων αιώνων θυσιάζοντας τους εαυτούς των χάριν του Χριστού. Έτσι προέκυψε η αναγέννηση όλου του κόσμου μέσα από τα μεγάλα μεγέθη των Ελλήνων Πατέρων της εκκλησίας οι οποίοι αξιοποίησαν όλο τον πλούτο των ελληνικών γραμμάτων και τα χρησιμοποίησαν με άριστο τρόπο και αναγέννησαν το ανθρώπινο πνεύμα μέσα από την εμπειρία της Θείας Χάρης και την εμπειρία του Αγίου Πνεύματος.

Ο Μεγάλος Ρώσος θεολόγος και στοχαστής π. Γεώργιος Φλορόφσκι γράφει πώς αν δεν γίνουμε “Έλληνες” δεν μπορούμε να γίνουμε αληθινά Ορθόδοξοι, εννοώντας πως αν δεν αποκτήσουμε το ανοικτό και ανιδιοτελές πνεύμα έρωτος προς την σοφία και προς τον Θεό που σαφώς χαρακτήριζε τους αρχαίους κλασικούς μας δεν μπορούμε να αξιοποιήσουμε τον πλούτο της ορθόδοξης σοφίας.

Ο δυτικός Χριστιανισμός αχρήστεψε και την ορθόδοξη θεολογία και την ελληνική σοφία και δημιούργησε το τεχνικό πνεύμα που νεκρώνει τον κόσμο και τις ψυχές βλέποντας ακόμη και τον Θεό με μηχανικό τρόπο, ως νόμο άψυχο, ανελεύθερο και απρόσωπο. Για τούς δυτικούς χριστιανούς θεωρητικούς που δεν κατανόησαν και απέρριψαν τους Έλληνες Πατέρες της ανατολής και την θεολογία των Ακτίστων και Προσωπικών Ενεργειών του Θεού που συνιστούν τον κτιστό κόσμο εκ του μη όντως, ο Θεός δεν είναι άλλο από απρόσωπη ουσία κλειστή στον εαυτό του και αμέτοχη από τον άνθρωπο και τον κόσμο κάτι που ούτε ο Αριστοτέλης στον οποίο βασίστηκαν, βεβαίως παρανομώντας τον, δεν υποστήριξε.

Αυτός ο δυτικός Χριστιανισμός ασύνειδα και αλωμένος από άρρωστα πνεύματα που συχνά δεν πίστευαν σε τίποτε παρά μόνο στο εγώ των, αλλά αποφασιστικά γέννησε τον νεώτερο, απροσωποποιημένο ευρωπαϊκό κόσμο, καπιταλιστικό, ατομοκεντρικό, φιλελεύθερο, σοσιαλιστικό, κομμουνιστικό, μηδενιστικό, οικονομικό- κρατούμενο και μηχανοποιημένο, ιδεολογικοποιημένο και θρησκειοποιημένο, με ή χωρίς Θεό, αλλά ποτέ ελεύθερο. Αυτός ο θεωρητικός δυτικός αθεϊστικός Χριστιανισμός ταυτιζόμενος με ποικίλες ιδεολογίες και πνευματισμούς δημιούργησε όπως το διαπιστώνουν ευαίσθητοι ευρωπαίοι διανοούμενοι και στοχαστές τον δυτικό χριστιανικό αθεϊσμό.

Για αυτό τον δυτικό χριστιανικό κόσμο θρήνησε ο Ντοστογιέφσκι όπως και ο Νίτσε πως δεν είναι άλλο από ένα νεκροταφείο. Αυτός ο δυτικός χριστιανικός κόσμος σε επίπεδο πάντα διανόησης και θεωρίας στήριξε ψυχολογικά και πνευματικά το πνεύμα που γέννησε σταυροφορίες, αποικιοκρατίες, παγκόσμιους στην ουσία ευρωπαϊκούς, επεκτατικούς πολέμους ελέγχου των πλουτοπαραγωγικών πηγών όλης της γης, διαλύοντας και καταστρέφοντας ιστορικούς λαούς και πολιτισμούς.

Σήμερα ο ορθόδοξος κόσμος και Ιδίως ο ελληνικός ορθόδοξος κόσμος είναι αντικείμενο άτυπης εισβολής και κατάργησής του διότι αποτελεί την μόνη δύναμη δημοκρατίας και ελευθερίας ανθρώπων και λαών. Ενώ στην Ρωσία καταργήθηκε ο ανελεύθερος και άθεος κομμουνισμός και η Ρωσία κατέστη ένα σύγχρονο καπιταλιστικό κράτος όχι μόνο δεν σταμάτησε ο ψυχρός πόλεμος του προηγούμενου αιώνα, που υποτίθεται είχε ως αιτία τον ανελεύθερο κομμουνισμό, αλλά αντιθέτως στόχος της δυτικής συμμαχίας είναι η αποδυνάμωση και διάλυση της Ρωσίας.

Βέβαια για όσους γνωρίζουν ιστορία και ο κομμουνισμός της Ρωσίας προέκυψε με χρηματοδότηση των μεγάλων τραπεζιτών της Ευρώπης προκειμένου να ελεγχθεί ο Ρωσικός κόσμος και οι ρωσικός πλούτος, αλλά πρωτίστως να καταργηθεί η ορθόδοξη εκκλησία.

Αυτή την κατάργηση της ορθόδοξης πίστης και εκκλησίας την ξαναζούμε σήμερα σε άλλη έκδοση στην ελληνική πραγματικότητα όπου διώκεται εκ των άνω καθετί το ορθόδοξο και Ελληνικό.

Σήμερα στην Ελλάδα ζούμε εκ νέου το τραγικό…η πόλις Εάλω…η Ελλάδα Εάλω…

Γενικότερα τα εθνικά κράτη διαλύονται και διώκονται προκειμένου να μηδενιστεί κάθε μορφή αντίστασης στην παγκόσμια νεοφεουδαρχία που επιχειρείται από τις ισχυρές ελίτ του χρήματος στο Λονδίνο, στις Βρυξέλες, στην νέα Υόρκη και όπου αλλού. Η Αμερική έχει καταργηθεί ως ελεύθερη και δημοκρατική χώρα και εξουσιάζεται από τα λόμπυ και τις κλειστές λέσχες όπως διαμαρτύρονται οι ίδιοι αμερικανοί δημοσιογράφοι και γερουσιαστές. Οι αδερφοί Κένεντι δολοφονήθηκαν ακριβώς επειδή προσπάθησαν να διασώσουν και να περιφρουρήσουν την Αμερικανική δημοκρατία.

Φίλοι μου ακριβοί σας γράφω και σας εξομολογούμαι όλα αυτά από πόνο και αγωνία για την Ελλάδα αλλά και για τον άνθρωπο και την ιστορία του.

Δεν δέχομαι να ζω αδιάφορος και επαναπαυμένος στον υψηλό μισθό, για τα σημερινά δεδομένα, και την όποια δόξα του πανεπιστημιακού δασκάλου.

Σας προτείνω να συμπράξουμε όσοι κατανοούμε και πιστεύουμε στην πίστη του λαού μας, που δεν είναι άλλη από την πίστη του Χριστού και της εκκλησίας Του, και κατανοούμε επίσης πως όλη η αρχαία Ελλάδα και ο κλασικός ελληνισμός δεν ήταν άλλο από μία προ Χριστού “χριστιανική” κατάσταση όπως οι μεγάλοι Πατέρες της εκκλησίας ομολογούν ρητά είτε με τον σπερματικό λόγο είτε με τις προσωπογραφίες των μεγάλων αρχαίων ελλήνων φιλοσόφων και ποιητών στους πρόναους των χριστιανικών ναών.

Να συμπράξουμε για την διάσωση του λαού μας και του πολιτισμού μας χωρίς να περιμένουμε την τελική μας διάλυση, αλλά τώρα που ακόμη υφιστάμεθα πνευματικά και βιολογικά, πριν στον τόπο αυτό δεν θα ακούμε ελληνική λαλιά και δεν θα συναντούμε ελληνικές και ορθόδοξες ψυχές. Πριν βρεθούμε στα γεράματά μας σε μία Ελλάδα μη Ελληνική, μη ορθόδοξη, κατεκτημένη, ντροπιασμένη, και νικημένη από τον ίδιο τον εαυτό της κυρίως. Διότι οι λαοί δεν νικιούνται από τους εχθρούς των αν οι ίδιοι δεν νικηθούν από τούς εαυτούς των.

Γ.Π.Π.

πηγή 

"Στις κορυφαίες στιγμές της ιστορίας αρνήθηκαν τον άρτο της εξάρτησης και του εξευτελισμού και προτίμησαν το ψωμί του ιδρώτα τους"

ΜΗΝΥΜΑ Ι.Μ ΚΟΥΤΛΟΥΜΟΥΣΙΟΥ ΑΓΙΟΥ ΟΡΟΥΣ

«Οἱ καιροὶ εἶναι πονηροί, ἀλλὰ οἱ Ἕλληνες, μὲ πεῖρα καὶ πάθη αἰώνων, πρέπει νὰ ἔχουν πάντα ἀνοιχτά, πάντα ἄγρυπνα τὰ μάτια τῆς ψυχῆς. Πέρα ἀπὸ ρητορεῖες καὶ ἰδεολογήματα δημόσιας κατανάλωσης, ἡ Ἑλληνικὴ φιλοσοφία ἀναζητοῦσε πρωτίστως τὴν ἀλήθεια, κι αὐτὸς ὁ πόθος διέπλαθε ἐλεύθερους ἀνθρώπους. Ἀνθρώπους ποὺ μποροῦσαν νὰ ἀγωνισθοῦν, νὰ ὑπομείνουν, νὰ ἀγαπήσουν, νὰ πεθάνουν καὶ νὰ ἀναστηθοῦν.

Στὶς κορυφαῖες στιγμὲς τῆς ἱστορίας ἀρνήθηκαν τὸν ἄρτο τῆς ἐξάρτησης καὶ τοῦ ἐξευτελισμοῦ, καὶ προτίμησαν τὸ ψωμὶ τοῦ ἱδρῶτα τους. Δὲν ὑπήκουσαν στὸν φόβο, γιατὶ εἶχαν λόγο γιὰ τὴν αἰωνιότητα, λόγο ποὺ δὲν τὸν χωροῦσαν οἱ ἐχθροί τους—Πέρσες, Ἄβαροι, Ὀθωμανοί, Ἰταλο-γερμανικὸς ἄξονας. Δὲν φοβήθηκαν οὔτε τοὺς κάθε λογῆς Ἐφιάλτες καὶ δοσίλογους ποὺ ξεφύτρωναν ἀνάμεσά τους.

Δὲν ἦταν κλεισμένοι στὸν ἑαυτό τους, ἀλλὰ....

ἀληθινοὶ κοσμοπολῖτες, γιὰ τοὺς ὁποίους «ἐθνικὸ» εἶναι τὸ ἀληθινό. Ἔτσι ἔγιναν φῶς καὶ ἔδωσαν φῶς, ὥστε νὰ ἐμπνέεται ἡ Εὐρώπη καὶ ὁ κόσμος ὅλος τὴν αὐταπάρνηση καὶ τὴν πίστη, τὴν ἀρετὴ καὶ τὴν τόλμη ποὺ θέλει ἡ ἐλευθερία.

Ὅμως, ὑπάρχουν δύο Εὐρῶπες: ἡ Εὐρώπη τῶν ἐλεύθερων καὶ δημιουργικῶν πνευμάτων, καὶ ἡ Εὐρώπη τῶν κερδοσκόπων καὶ τοκογλύφων, τὸ κακότεχνο αὐτὸ μόρφωμα τοῦ μαμωνᾶ τῆς ἀδικίας, ποὺ ἔρχεται σήμερα νὰ χειραγωγήσει καὶ νὰ ἀφαιμάξει λαοὺς καὶ τόπους.

Σ' αὐτὸ πιεζόμαστε ἐδῶ καὶ πολλὰ χρόνια νὰ ὑποταχθοῦμε πλήρως καὶ ἄνευ ὅρων. Ὥστε νὰ χτισθεῖ μιὰ νέα Ἑλλάδα, τραγικὰ ἐκποιημένη, καὶ ἕνας νέος Ἕλληνας, φθηνὸς καὶ ἐξαγοράσιμος, δεμένος στὸ ἅρμα μιᾶς παγκόσμιας ὀλιγαρχίας.

Δὲν πρέπει ὅμως νὰ ξεχνᾶμε καὶ τοῦτο: ὅτι μήτε ἡ Εὐρώπη μήτε ἄλλος κανεὶς ἄνθρωπος μπορεῖ νὰ μᾶς σώσει ἢ νὰ μᾶς καταστρέψει. Μόνοι μας οἱ Ἕλληνες ἐπιλέγουμε καὶ κατεργαζόμαστε τὴ σωτηρία ἢ τὸν ἀφανισμό μας. Θέλει προσωπικὸ μόχθο καὶ ἄσκηση νὰ μάθεις νὰ εἶσαι ἐλεύθερος ἄνθρωπος.

Στῶμεν καλῶς. Στὴν πέτρα τῆς σιωπῆς καὶ τῆς προσευχῆς ἂς ἀκονίσουμε τὸν νοῦ καὶ τὴν καρδιά μας. Ἂς ἀνασύρουμε τὰ μηνύματα τοῦ παρελθόντος, τὶς σημερινές μας εὐθύνες καὶ τὶς πραγματικές μας δυνάμεις. Ἔτσι θὰ ἀπαντήσουμε γόνιμα στὴν πρόκληση καὶ στὴν πονηρία τῶν καιρῶν μας.»

Ὁ Καθηγούμενος τῆς Ἱερᾶς Μονῆς Κουτλουμουσίου

Ἀρχιμανδρίτης Χριστόδουλος καὶ οἱ σὺν ἐμοὶ ἐν Χριστῷ ἀδελφοί

Το παρηγορητικό, ποιμαντικό μήνυμα αγάπης του Μητροπολίτου Γόρτυνος Ιερεμία με αφορμή το Δημοψήφισμα

Μήνυμα Μητροπολίτου Γόρτυνος & Μεγαλουπόλεως Ιερεμίου προς τον λαό της επαρχίας του για το Δημοψήφισμα 

Δημητσάνα - Μεγαλόπολη, Παρασκευή 3 Ἰουλίου 2015

Ἀγαπητοί μου ἀδελφοί,
1. Εἶναι ἀλήθεια ὅτι αὐτά τά χρόνια καί αὐτές τίς ἡμέρες ἡ πατρίδα μας Ἑλλάδα βρίσκεται σέ δύσκολη κατάσταση καί ἐμεῖς τά παιδιά της εἴμαστε ταραγμένοι καί ἐναγώνιοι γι᾽ αὐτό. Ἀλλά, προσοχή! Δέν μᾶς ἐπιτρέπεται οὔτε σάν Ἕλληνες, οὔτε περισσότερο σάν χριστιανοί πού εἴμαστε, δέν μᾶς ἐπιτρέπεται, λέγω, νά χάνουμε τό ψυχικό μας κουράγιο καί τήν εἰρήνη μας καί νά βουλιάζουμε.
Ἡ ἱστορία τῆς ἔνδοξης πατρίδας μας λέγει ὅτι στόν διάβα τῶν αἰώνων περάσαμε πολλές δυσκολίες καί πολλές φουρτοῦνες, ἀλλά δέν χαθήκαμε. Ἐμεῖς περάσαμε τουρκιά καί πικρή σκλαβιά. Κατεβήκαμε πραγματικά στόν τάφο, ἀλλά ἀναστηθήκαμε. Θά ἀπογοητευτοῦμε λοιπόν τώρα; Ὄχι! Ἐμεῖς οἱ Ἕλληνες, τό βλέπουμε ὅτι ἔχουμε δυνατά πνευματικά ἀποθέματα μέσα μας, πού πάντα, σέ δύσκολους καιρούς, τά χρησιμοποιοῦμε καί στεκόμαστε στά πόδια μας. Οὔτε καί τώρα λοιπόν μᾶς ἐπιτρέπεται νά λιποψυχήσουμε καί νά παραλύσουν οἱ ψυχικές μας δυνάμεις. Εἶναι ἀνάρμοστο αὐτό γιά τόν Ἕλληνα καί γιά τόν Χριστιανό, πού πιστεύει σέ σταυρωμένο καί ἀναστημένο Ἀρχηγό του.

Μή χάνουμε λοιπόν, ἀδέλφια, τό κουράγιο μας. Μή χάνουμε τήν ψυχική μας εἰρήνη καί ἠρεμία. Ὁ καθένας μας ἄς κάνει τόν σταυρό του, ἄς κάνει τήν προσευχή του στήν Παναγιά, καί ἄς σκεφτεῖ ἤρεμα καί λογικά τί πρέπει νά κάνει, τί πρέπει νά ψηφίσει γιά τό καλό τοῦ τόπου μας.

2. Τό ἀκόμη ὅμως χειρότερο, πού δέν μᾶς ἐπιτρέπεται καθόλου, εἶναι οἱ μεταξύ μας διαφωνίες καί διαπληκτισμοί γιά τό τί ὁ καθένας πρέπει νά ψηφίσει καί νά προτιμήσει. Καθόλου ἐπιτρεπτό καί αὐτό, ἀδέλφια μου. Ὁ καθένας μας εἶναι λογικό πρόσωπο, εἶναι σεβαστή προσωπικότητα μέ κρίση καί ἐλευθερία. Ἑπομένως, ὁ ἕνας πρέπει νά σέβεται τήν προτίμηση τοῦ ἄλλου καί δέν ἐπιτρέπεται νά ἐπιβάλει ἐτσιθελικά στόν ἄλλο νά ταυτιστεῖ μέ τό δικό του ἐγώ. Αὐτό δέν λέγεται ἐλευθερία τοῦ ἀνθρώπου, τήν ὁποία σέβεται καί Αὐτός ὁ Θεός. Ἄς προσέξουμε, γιατί, ἄν τρωγόμαστε μεταξύ μας, δέν μᾶς ἀξίζει νά χαροῦμε ὄμορφη καί γλυκειά πατρίδα. Ὅπως τό εἶπε καί ὁ ποιητής μας, «ἐάν μισοῦνται ἀνάμεσά τους δέν τούς πρέπει ἐλευτεριά»! Ὁ καθένας μέ τήν δική του ψῆφο, σάν ἐλεύθερος ἄνθρωπος, ἀποβλέπει, ὅπως τό νομίζει αὐτός, γιά τό καλό τῆς πατρίδας. Ὅλοι λοιπόν ξεκινᾶμε ἀπό τό ἴδιο κίνητρο, ἀπό τήν ἀγάπη στήν πατρίδα μας. Καί ὅλοι ἀποβλέπουμε στόν ἴδιο σκοπό, στό καλό τῆς πατρίδας μας. Καί ἀφοῦ λοιπόν ὅλοι μας ἀγαπᾶμε τήν πατρίδα καί ὅλοι μας, ἀπό τήν δική του πλευρά ὁ καθένας, ἀποβλέπουμε στήν δόξα της, δέν ἐπιτρέπονται οἱ μεταξύ μας διαπληκτισμοί καί φαγωμάρες.

Ὡς Ἐπίσκοπός Σας, ἀγαπητοί μου Γορτύνιοι καί Μεγαλοπολῖτες ἀδελφοί, θέλω νά ἔχω τήν χαρά ὅτι, πρῶτον μέν, δέν εἶστε ἀδιάφοροι γιά τήν τωρινή δυσκολία τῆς πατρίδος μας, δεύτερον δέ, θέλω νά σᾶς βλέπω ὁμονοοῦντας καί ὁμόψυχους, γιά νά ἀντιμετωπίσουμε ὅλοι μαζί δυναμικά τήν κρίση.
Γιά μένα τήν ἀναπαυτική λύση στήν κρίση πού διερχόμαστε τήν ἔδωσε μιά Γορτύνια γιαγιά, πού μοῦ εἶπε: «Ἡ Παναγία πού ἐπέτρεψε νά φτάσουμε μέχρις ἐδῶ, Αὐτή θά βρεῖ τόν τρόπο νά μᾶς βγάλει ἀπό δῶ»! Δέν θά μᾶς ἀφήσει, ἀδέλφια μου, ὁ Χριστός καί ἡ Παναγία νά χαθοῦμε, ὄχι, δέν θά μᾶς ἀφήσει! Μόνο, πού ἄς πάρουμε τήν ἀπόφαση νά ζήσουμε πιά σωστά, ὅπως πρέπει σέ χριστιανούς βαπτισμένους στήν ἅγια Κολυμπήθρα καί σέ Ἕλληνες, πού ἔχουν τόσο ἔνδοξη ἱστορία.

Αὐτήν τήν περίοδο ἑρμηνεύω τόν προφήτη Ἡσαΐα καί εἶμαι στό 21ο κεφάλαιο. Ἐκεῖ διαβάζω γιά τόν λαό τοῦ Θεοῦ ὅτι εὑρίσκεται σέ μεγάλο κίνδυνο, ἀλλά ὁ Θεός τόν παρηγορεῖ καί τοῦ λέγει: «Ἁλώνισμά μου, σιτάρι τοῦ ἁλωνιοῦ μου» (στίχ. 10)! Τόν γλυκό αὐτόν λόγο τοῦ Θεοῦ μοῦ ταιριάζει νά τόν πῶ γιά τήν πατρίδα μου τήν Ἑλλάδα. Εἶναι καλό καί ἐκλεκτό σιτάρι ἡ Ἑλλάδα. Εἶναι «σιτάρι τοῦ ἁλωνιοῦ», πού τό ἀλέθει ὁ Θεός μέ προορισμό νά τραφεῖ ὅλος ὁ κόσμος! Καί παρακάτω, ἀδελφοί, στό ἴδιο κεφάλαιο τοῦ προφήτου Ἡσαΐου, διάβασα γιά ἄλλο ἔθνος, πού κινδύνευε καί αὐτό, καί ζήτησε ἀπό τόν προφήτη νά τοῦ πεῖ ποιό θά εἶναι τό μέλλον του. Καί ὁ προφήτης ἀπήντησε αἰνιγματικά. Εἶπε: «Ἔρχεται πρωί, ἀλλ᾽ ἐπίσης καί νύκτα» (στίχ. 12)!
Τά λόγια αὐτά τοῦ προφήτου σημαίνουν ὅτι στήν κρίση τοῦ ἔθνους ἐκείνου «θά ἔρθει πρωί», θά ἔρθει δηλαδή ἀναψυχή καί λύση τῆς κρίσης. Ἀλλά τούς προειδοποιεῖ ὁ προφήτης ὅτι, ἄν δέν μετανοήσουν, θά ἔλθει πάλι «νύχτα», θά ἔλθει δηλαδή κάποια ἄλλη νέα κρίση. Γι᾽ αὐτό καί τούς λέγει: «Ἀλλ᾽ ἐπίσης καί νύκτα».
Προσωπικά, ἀδέλφια μου, ἐπειδή γνωρίζω ὅτι πολλοί προσεύχονται γιά τήν ἀγαπημένη μας πατρίδα, τήν γλυκειά μας Ἑλλάδα, «θά ἔρθει πρωί» στήν παρούσα κρίση. Θά γλυκοχαράξει! Ἄς προσέξουμε ὅμως, γιατί ὁ Ἡσαΐας ἀπειλεῖ στήν παραπάνω του προφητεία, «ἀλλ᾽ ἐπίσης καί νύκτα», ἄν δέν μετανοήσουμε.
Ὦ Παναγία Δέσποινα, Ὑπέρμαχε Στρατηγέ μας, βάλε τό παντοδύναμό Σου Χέρι καί σῶσε τήν πατρίδα μας Ἑλλάδα, πού Σέ ἀγαπάει πολύ καί σοῦ ἔκτισε τόσες Ἐκκλησιές καί Μοναστήρια στήν Χάρη Σου.

Μέ πολλές εὐχές
† Ὁ Μητροπολίτης Γόρτυνος καί Μεγαλοπόλεως Ἱερεμίας

"Καλημέρα, δυνάστη μου!"

Μέσα μου είσαι και σουλατσάρεις.
Εγκατεστημένος από τα τρυφερά μου χρόνια όπου άκουγα
Μόνο το ΤΙ ΔΕΝ ΜΠΟΡΩ ΝΑ ΚΑΝΩ,
παρά το τι μπορώ.

Από τότε που, σπρωγμένος από αόρατους, θολούς φόβους,
ζητάω πανταχόθεν ασφάλεια.

Έτσι είναι η κάθε μας στιγμή. Φόβος και θολούρα.

Μετέωροι περιφερόμαστε, εύκολα γινόμαστε πολτός, εύκολα γινόμαστε τραπουλόχαρτα σε χέρια άνομα.
Τον εσωτερικό μου δυνάστη εξωτερικεύω εφευρίσκοντας
και αναπτύσσοντας καταστάσεις αδιέξοδες,
Ή τον διακρίνω σε πρόσωπα άλλων
«για να μου ανοίγει τα μάτια», να με καθοδηγεί -αλλιώς πώς;

Ένα «πώς» είναι να παραδεχτώ με νηφαλιότητα ότι προϋπάρχει μέσα μου.
Για να τον γνωρίσω και να τον βάλω στη θέση του: Απέναντί μου!
Γιατί δεν είναι εγγενές στοιχείο μου, άρα μη φυσιολογικό.
Ίσως με το «Καλημέρα, δυνάστη μου!»,
να αρχίζω να διαχωρίζομαι από αυτόν,
και να μένω όλο πιο ακέραιος,
όλο πιο σώος, όλο και πιο ο εαυτός μου!
Κι όλα τ' άλλα ταχτοποιούνται!

πηγή