Συγκλονιστικός διάλογος του Οσίου Παϊσίου με έναν αμερικανό
- «Τί κατόρθωμα κάνατε σαν έθνος μεγάλο που είστε;»
- «Πήγαμε στο φεγγάρι», μου απάντησε.
- «Πόσο μακρυά είναι» τον ρωτάω;
- Ας πούμε,μισό εκατομμύριο χιλιόμετρα»,μου λέει.
- Πόσα εκατομμύρια ξοδέψατε,για να πάτε στο φεγγάρι;
- «Από το 1950 μέχρι τώρα,μου λέει,έχουμε ξοδέψει ποταμούς δολλαρίων».
- Στο Θεό πήγατε;τον ρωτάω.
- Πόσο μακρυά είναι ο Θεός;
- Ο Θεός, μου λέει,είναι πολύ μακρυά.
- Εμείς όμως,του λέω,μ΄’ενα παξιμάδι πάμε στον Θεό!

Βιβλιοκριτική: Η Φάρμα των ζώων [Τζωρτζ Όργουελ]

Γράφει ο Δημήτρης Παράξενος

Η ‘Φάρμα των ζώων’ είναι ένα από τα πιο γνωστά λογοτεχνικά έργα του 20ού αιώνα. Πρόκειται για μια ιδιοφυή αλληγορία του σοσιαλιστικού καθεστώτος στη Σοβιετική Ένωση αλλά και κάθε ολοκληρωτισμού. Η ιστορία είναι για τα ζώα μιας φάρμας, που επαναστατούν ενάντια στον αφέντη τους και αναλαμβάνουν τα ίδια τη διαχείρισή της. Όμως η συνέχεια δεν είναι όσο ευχάριστη περίμεναν…

Το έργο παρουσιάζει με πανέξυπνο τρόπο τις τακτικές του ολοκληρωτισμού. Μία από αυτές είναι η ‘αναθεώρηση’ της ιστορίας, δηλαδή η διαστρέβλωσή της από τους ισχυρούς ώστε να νομιμοποιούν τον έλεγχο που ασκούν στις μάζες. Όταν τα δυο ηγετικά γουρούνια της φάρμας συγκρούονται, το ένα διώχνει το άλλο και μετά παραποιεί πλήρως το ρόλο που είχε παίξει στην επανάσταση. Άλλη τακτική είναι η χρήση των άβουλων ατόμων, εν προκειμένω των προβάτων, για να εμποδίζουν να ακούγονται διαφορετικές φωνές. Βέβαια το πιο αποτελεσματικό μέσο είναι ο τρόμος, που παραλύει τις συνειδήσεις, με τα άγρια εκπαιδευμένα σκυλιά να σκοτώνουν όποιο ζώο εν δυνάμει απειλεί το καθεστώς. Στο τέλος όλα τα ζώα υποκύπτουν, αφού ακόμη και να ήθελαν να αντισταθούν εργάζονται κάθε μέρα τόσο σκληρά που δεν προλαβαίνουν ούτε να σκεφτούν τι τους συμβαίνει. Κι αν κάποιο πάψει να είναι χρήσιμο πετιέται στα σκουπίδια χωρίς οίκτο.

Το βιβλίο δείχνει επίσης ότι η καθολική ισότητα είναι αδύνατη για δύο θεμελιώδεις λόγους: πρώτον, δεν έχουν όλα τα ζώα τις ίδιες ικανότητες ή επιθυμίες. Τα γουρούνια είναι έξυπνα, φιλόδοξα και αδίστακτα, τα πρόβατα είναι χαζά και μιμητικά, το άλογο είναι δυνατό και αυτοθυσιάζεται για το σύνολο, κ.λ.π. Οπότε λογικά τα γουρούνια επιβάλλονται πάνω τους. Δεύτερον, μια κοινωνία χρειάζεται διοίκηση και αυτή δεν υπάρχει χωρίς ιεραρχία. Η οργάνωση της παραγωγής, η κατανομή του προϊόντος, η επιλογή μελλοντικών στόχων απαιτούν λήψη αποφάσεων οι οποίες θα γίνονται αποδεκτές από όλους ακόμη κι αν διαφωνούν ή δεν τις καταλαβαίνουν.

Όμως, το σημαντικότερο μήνυμα του βιβλίου φανερώνεται μόνο σε μια βαθύτερη ανάγνωση. Έχει γραφτεί ότι η επανάσταση των ζώων ξεκίνησε με τις καλύτερες προθέσεις αλλά ‘εκφυλίστηκε’ σε μια στυγνή δικτατορία. Δε δίνεται όμως μια ικανοποιητική εξήγηση για αυτό. Πώς γίνεται τα καλά τα γουρουνάκια, που ήθελαν να απελευθερώσουν τα ζώα, να μετατραπούν σε δυνάστες τους; Η εύκολη απάντηση είναι πως τα διέφθειρε η εξουσία. Μια τέτοια άποψη είναι συμβατή με την αντίληψη του ανθρώπου ως παθητικού όντος πάνω στο οποίο επενεργούν διάφορες δυνάμεις από το περιβάλλον του. Κατά τη γνώμη μου η επανάσταση των ζώων δεν ‘εκφυλίστηκε’ αλλά εξελίχθηκε φυσιολογικά. Τα γουρούνια από την αρχή διέπραξαν το μεγαλύτερο ατόπημα: πίστευαν ότι δικαιούνται να ορίζουν μόνα τους το καλό και το κακό, όταν ανακοίνωσαν στα άλλα ζώα τους κανόνες με τους οποίους όφειλαν να ζουν στο εξής. Τα γουρούνια από την αρχή πίστευαν ότι είχαν την αποκλειστικότητα στην αλήθεια κι επομένως είναι ανώτερα από τα άλλα ζώα. Άρα πολύ φυσικά όταν πήραν την εξουσία δεν τη μοιράστηκαν με κανέναν και έλαβαν σταδιακά τα απαραίτητα μέτρα για να διασφαλίσουν ότι δε θα αμφισβητηθούν ποτέ.

Η ‘Φάρμα των ζώων’ είναι ένα σπουδαίο έργο που ψυχαγωγεί και προειδοποιεί. Η πλοκή του είναι απλή αλλά ρεαλιστική και προχωράει γρήγορα, κρατώντας τον αναγνώστη σε εγρήγορση. Το φινάλε είναι απόλυτα ταιριαστό και το μέγεθος του έργου όσο χρειάζεται για να ειπωθούν αυτά που πρέπει. Είναι και φθηνό άρα μπορείτε να το αποκτήσετε εύκολα.

πηγή 

Η μνημόνευση των νεκρών

 

…Ρωτάτε, γιατί μνημονεύουμε τους «κεκοιμημένους». Γιατί έτσι διδαχθήκαμε από την αγία Εκκλησία μας. Γιατί έτσι παραλάβαμε από τους θεοφώτιστους και πνευματοφόρους πατέρες μας. Γιατί έτσι γινόταν και γίνεται σε όλους τους χριστιανικούς αιώνες, από την αποστολική εποχή μέχρι σήμερα.…Όσο για κείνον τον φιλοτάραχο, που όλο τέτοια θέματα σκαλίζει, πέστε του θαρρετά: Άκου, ανόητε! Οι νεκροί ζουν! Και η επικοινωνίας μας μαζί τους δεν έχει διακοπεί! ... Ο θάνατος δεν μας χωρίζει! Σε τι τους ωφελούν οι προσευχές μας, αφού έχει «ήδη αποφασιστεί» η κατάταξή τους είτε στον παράδεισο είτε στην κόλαση; αναρωτιέστε. Αλλά μέχρι τη γενική κρίση, ο κολασμός μιας ψυχής δεν είναι οριστικά αποφασισμένος. Ώσπου να αποφανθεί τότε ΤΕΛΕΣΙΔΙΚΑ ο μόνος Κριτής, κανέναν δεν μπορούμε να θεωρούμε τελειωτικά καταδικασμένο. Γι” αυτό, ΕΝΙΣΧΥΜΕΝΟΙ ΑΠΟ ΤΗΝ ΕΛΠΙΔΑ ΣΤΗΝ ΑΠΕΙΡΗ ΕΥΣΠΛΑΧΝΙΑ ΤΟΥ ΘΕΟΥ, ΠΡΟΣΕΥΧΟΜΑΣΤΕ ΣΕ ΑΥΤΟΝ ΝΑ ΕΛΕΗΣΕΙ ΑΚΟΜΑ ΚΑΙ ΕΚΕΙΝΟΥΣ ΠΟΥ ΠΕΘΑΝΑΝ ΜΕΣΑ ΣΤΗΝ ΑΣΕΒΕΙΑ.

 Οσίου Θεοφάνους του Εγκλείστου

Η Ελλάδα χωρίς δίχτυ ασφαλείας, με πολιτικούς, παλιούς και νέους, με βαθιές πολιτικές ρυτίδες

 

 

Θα σας διορίσουμε, θα διώξουμε τις βάσεις, θα βγούμε από την ΕΟΚ και το ΝΑΤΟ, θα κάνουμε κάθαρση, θα κάνουμε ένα δίκαιο φορολογικό σύστημα, θα επικρατήσει αξιοκρατία, θα ξαναχτίσουμε το κράτος, λεφτά υπάρχουν, το μνημόνιο είναι το φάρμακο που σκοτώνει τον ασθενή, (τα έσχατα θα) ....θα σκίσουμε τα μνημόνια, θα διώξουμε την τρόικα, θα κουρέψουμε το χρέος, θα κάνουμε λογιστικό έλεγχο του χρέους, θα διώξουμε κλοτσηδόν τους τοκογλύφους και εκτός από θάλασσα, αν δεν έχετε, θα σας φέρουμε και την ελπίδα...

Του Σάββα Καλεντερίδη

Αρκετές φορές, στη διάρκεια του προεκλογικού αγώνα και της διαχείρισης της κρίσης με την Ε.Ε. από την νέα κυβέρνηση, δεχτήκαμε φιλικές παραινέσεις να μην γινόμαστε δυσάρεστοι με τα άρθρα μας, να προσαρμοστούμε, να πάμε σύμφωνα με τον συρμό και να μην πηγαίνουμε κόντρα στο δημόσιο αίσθημα, κόντρα στο κύμα που λέει ο απλός λαός.

Οι διαφωνίες μας, τις οποίες εκφράσαμε δημοσίως, είχαν και έχουν να κάνουν με αυτό που οι αρχαίοι έλεγαν δημαγωγία, το οποίο μεταφράζεται ως «η πολιτική ρητορεία που αποσκοπεί στο να παρασύρει το λαό στοχεύοντας περισσότερο στο συναίσθημα παρά στη λογική».

Την δημαγωγία αργότερα οι νεοέλληνες την ονόμασαν λαϊκισμό, ενώ έχει μείνει στην ιστορία και μια καταπληκτική φυσιογνωμία από τον ελληνικό κινηματογράφο, εκείνη του πολιτικάντη Μαυρογιαλούρου, που λες και επηρέασε και συνεχίζει να επηρεάζει τους πολιτικούς μας με έναν τρόπο μάλλον υπερφυσικό. Αναγκαζόμαστε να καταφύγουμε στη μεταφυσική γιατί πραγματικά δεν μπορεί να εξηγηθεί με λογικούς όρους το γεγονός της αναπαραγωγής επί δεκαετίες πολιτικών που όχι μόνο είναι αντιγραφή αλλά μάλλον αποτελούν εξελιγμένο είδος του Μαυρογιαλούρου, επιβεβαιώνοντας μάλλον τη θεωρία της εξέλιξης των ειδών, του Κάρολου Ροβέρτου Δαρβίνου.

Φυσικά, εκτός της μεταφυσικής, υπάρχει και μια άλλη, πιο λογική εξήγηση, η εξής: Όταν αναπαράγονται επί δεκαετίες τα ίδια ακριβώς φαινόμενα και σε επίπεδο πολιτικών αποτελεσμάτων και σε επίπεδο τύπων και φυσιογνωμιών πολιτικών και κυβερνώντων, φαινόμενα που είναι σχεδόν ίδια με μικρές παραλλαγές, ανεξαρτήτως κομμάτων και φυσικών προσώπων που κυβερνούν αυτόν τον δίσμοιρο τόπο, αυτό σημαίνει ότι υπάρχει ένα πανίσχυρο σύστημα που τα αναπαράγει και επιτρέπει να γίνονται όλα αυτά. Ότι, δηλαδή, όποια ιδεολογία και να έχεις, όποιος και να είσαι, όποιες προθέσεις και να έχεις, στο τέλος μένεις με τις προθέσεις και η πατρίδα, η κοινωνία και όλοι εμείς οι πολίτες, βρισκόμαστε αντιμέτωποι με τα ίδια φαινόμενα, τα ίδια προβλήματα, που αντί να μετριάζονται μεγαλώνουν, με αποτέλεσμα να οδηγηθούμε ως χώρα και ως έθνος σε ένα τραγικό αδιέξοδο.

Το τραγικότερο όλων, πλην του κινδύνου που απειλεί την ίδια την πατρίδα και το έθνος, είναι ότι όλα αυτά γίνονται και με ευθύνη των πολιτών, αφού πολιτικοί χρησιμοποιούν ως άλλοθι τις ψήφους ή τη συμμετοχή των πολιτών σε διάφορες διαδηλώσεις, για να νομιμοποιήσουν εγκλήματα που συντελούνται εις βάρος της πατρίδας και του έθνους. Γι’ αυτό δεν είναι ούτε τυχαίο ούτε χωρίς λογική το «μαζί τα φάγαμε», του πληθωρικού Θεόδωρου Πάγκαλου.

Μόνο που το όλο «παχνίδι είναι στημένο» με τέτοιο πραγματικά διαβολικό τρόπο, που οι πολίτες ή για την ακρίβεια οι ψηφοφόροι χρησιμοποιούνται με τον πιο ανέντιμο τρόπο από το σύστημα και από τα κόμματα και για να ξεφύγουν από τα αδιέξοδα που αντιμετωπίζουν οι ίδιοι και η κοινωνία, αναγκάζονται να νομιμοποιήσουν την καταστροφή της χώρας, άλλοτε πέφτοντας στην παγίδα του «ψηφίστε μας για βγούμε από την ΕΟΚ και το ΝΑΤΟ και να διώξουμε τις βάσεις του θανάτου» και άλλοτε στο ελκυστικό «ψηφίστε μας για να κουρέψουμε μονομερώς τουλάχιστον το μισό χρέος, να συγκαλέσουμε διεθνή διάσκεψη για τον λογιστικό έλεγχο του χρέους, να διώξουμε την Τρόικα, να σκίσουμε στην πλατεία Συντάγματος το μνημόνιο και να βάλουμε τέρμα στη λιτότητα».

Και επειδή μπορέι να θεωρηθεί ότι ταυτίζουμε το λαϊκισμό και τους Μαυρογιαλούρους με μια συγκεκριμένη παράταξη, να υπογραμμίσουμε ότι στο λαϊκισμό η σοσιαλδημοκρατία και η αριστερά κρατούν τα σκήπτρα και έχουν τα πρωτεία, βοηθούμενοι από ένα σύστημα πολιτικών προπαγανδιστών, οι οποίοι, αφού πρώτα θήτευσαν στις τάξεις του ΚΚΕ και του ΚΚΕ Εσωτερικού και υπηρέτησαν τον σταλινισμό και την αναπαραγωγή συγκεκριμένου τύπου «σκέψης», εδώ και δεκαετίες έχουν επικρατήσει σχεδόν σε όλα τα ΜΜΕ, υπηρετώντας τη φορά αυτή, ελλείψει «υπαρκτού σοσιαλιστικού παραδείσου», κάθε φορά την εξουσία, δείχνοντας πάντα επιλεκτική προτίμηση σε ό,τι προσεγγίζει ή ταιριάζει με την παλιά τους ιδεολογία.

Από την άλλη πλευρά, στους Μαυρογιαλούρους υπερέχει κατά κράτος η άλλη παράταξη, η λεγόμενη κεντροδεξιά, η οποία κατατρύχεται και από μια σειρά άλλων «ασθενιών», όπως η οικογενειοκρατία, οι σχέσεις με μεγάλα συμφέροντα, η διαφθορά κλπ.

Όλα αυτά γράφηκαν με αφορμή το «πρόβλημα» που προέκυψε στην υπογραφή του κοινού ανακοινωθέντος μετά το έκτακτο Γιούρογκρουπ της Τετάρτης, όπου ενώ οι Βαρουφάκης και Δραγασάκης δέχτηκαν τον όρο «παράταση», ο Τσίπρας επέμενε στο «τροποποίηση» του μνημονίου και έτσι δεν εκδόθηκε το ανακοινωθέν! Για να μην νοιώσουν προδομένοι όλοι εκείνοι που έχουν βγει στις πλατείες και στα… κάγκελα!

Μ’ αυτά και μ’ αυτά, αναρωτιέται κανείς αν υπάρχει ελπίδα σ’ αυτόν τον τόπο, αν δεν αλλάξει το σύστημα!
πηγή