Η Ελλάδα Δίδαξε Δημοκρατία στο Ευρωκοινοβούλιο της 8 Ιουλίου 2015

Σήμερα 8 Ιουλ. 20015 η Ελλάδα έδωσε ένα τεράστιο μάθημα δημοκρατίας.  Η  παρουσία του Έλληνα Πρωθυπουργού  στο Ευρωκοινοβούλιο, όπου ο Έλληνας πρωθυπουργός δέχθηκε να εκτεθεί στην κριτική των Ευρωβουλευτών  δεν έχει κανένα προηγούμενο.
Υπήρξαν αρκετοί δε ευρωβουλευτές που εξεπλάγησαν με αυτή την παρουσία και μάλιστα έθεσαν και θέμα δεοντολογίας για αυτό.
Ο Πολωνός για παράδειγμα και άλλοι, σύμφωνα με δηλώσεις τους εξήγησαν ότι θεσμικά το ευρωκοινοβούλιο υπάρχει για να ελέγχει τα ευρωπαϊκά θεσμικά όργανα και όχι τις εθνικές κυβερνήσεις.
Αυτή η υπέρβαση από τον Έλληνα πρωθυπουργό δεν έχει προηγούμενο και χαράζει ένα νέο πρότυπο δημοκρατίας.

Ειλικρινά αναρωτιόμαστε αν θα δεχόταν να κάνει το ίδιο η κ. Μέρκελ ή ο κ. Ολάντ για παράδειγμα. Δεν είναι όμως μόνο ότι ο Έλληνας πρωθυπουργός προσήλθε με σθένος στο Ευρωκοινοβούλιο, αλλά κάθισε σαν απλός ευρωβουλευτής στη θέση με τον αριθμό 23, ούτε σε κάποια θέση παρά το προεδρείο όπως ίσως θα ήταν πλέον δεοντολογικό.

Δεν ξέρουμε αν η θέση του πρωθυπουργού ήταν τυχαία ή επί τούτου για να νοιώσει απολογούμενος … θα θέλαμε να δούμε στην ίδια θέση την κ. Μέρκελ.

Αυτό είναι το μάθημα δημοκρατίας από την Ελλάδα για όσους μπορούν να το καταλάβουν. Σε ότι αφορά τις τοποθετήσεις η επιλογή Grexit στο ευρωπαϊκό λεξιλόγιο, χρησιμοποιήθηκε πάλι για να τρομοκρατηθεί η Ελλάδα, συνεχίζοντας ορισμένοι το παραλήρημα εκφοβισμού που ξεκίνησε από το δημοψήφισμα. Φαίνεται όμως ότι αυτοί δεν πήραν το μήνυμα και αντί να σκύψουν να βρούμε όλοι μαζί λύση συνεχίζουν τις απειλές και την τρομολαγνία, όπως ο Μάνφρεντ Βέμπερ, αλλά και οι ακραίοι που για άλλους λόγους θέλουν την Ελλάδα εκτός ευρώ όπως η Μαρι Λεπέν και ο Νάιτζελ Φάρατζ.

Σύμφωνα με τον Γάλλο Ευρωβουλευτή κ. Μελανσόν στη συνέντευξή του στο Deutschlandfunk έκανε λόγο «για εκφοβισμό και απειλές» εναντίον της Ελλάδας, ενώ επέρριψε την ευθύνη κυρίως στη Γερμανία για την αποτυχία αντιμετώπισης της κρίσης στην Ελλάδα. Η επικράτηση του «όχι» στο δημοψήφισμα στην Ελλάδα, σύμφωνα με τον Μελανσόν, κατέδειξε ξεκάθαρα τα όρια των βίαιων μεθόδων των ευρωπαϊκών κυβερνήσεων, του εκφοβισμού και των απειλών.

Δυστυχώς αυτές οι απειλές συνεχίστηκαν και αυτές τις μέρες και στο Ευρωκοινοβούλιο.

Θα λέγαμε μετά από ανάλυση μας στο pentapostagma.gr ότι η δυνατότητα προβλέψεων θα ήταν εύκολή αν όλοι δουν το πραγματικό πρόβλημα και αναγνωρίσουν όλοι τα λάθη τους με ειλικρίνεια. Πρέπει να προσπαθήσουν η Κομισιόν, η ελληνική κυβέρνηση και το ευρωπαϊκό συμβούλιο, να συνεργαστούν και πιστεύουμε ότι τελικά θα το κάνουν διότι αυτή η κρίση δεν είναι παιχνίδι, διακυβεύεται το μέλλον της Ευρώπης το οποίο περιλαμβάνει και την Ελλάδα. Τέλος πιστεύουμε ότι η σημερινή συνεδρίαση της Ευρωβουλής θα μείνει στην ιστορία σαν κομβική στην αλλαγή του ρόλου της. Από ένα ανύπαρκτο όργανο καθίσταται όργανο δημοκρατίας. Η Ελλάδα ήταν και θα παραμείνει ο στυλοβάτης της Ευρώπης ως εγγυητής της δημοκρατίας.

πηγή 

Προκαταρκτικό Πόρισμα της Επιτροπής Αλήθειας του Δημόσιου Χρέους

Η Ελλάδα βρίσκεται σήμερα, τον Ιούνιο του 2015, μπροστά σε ένα σταυροδρόμι. Έχει να επιλέξει ανάμεσα στη συνέχεια των αποτυχημένων προγραμμάτων μακροοικονομικής προσαρμογής, που της επέβαλαν οι δανειστές και το να προχωρήσει, 

 

σπάζοντας τα δεσμά του χρέους, σε μια αληθινή αλλαγή. Πέντε χρόνια αφότου ξεκίνησαν τα προγράμματα οικονομικής προσαρμογής, η χώρα παραμένει βυθισμένη σε κρίση: οικονομική και κοινωνική, οικολογική και δημοκρατική. Το μαύρο κουτί του χρέους μένει σφραγισμένο και μέχρι πρότινος κανένας επίση-μος 

 

 

φορέας, ελληνικός ή διεθνής, δεν επιδίωξε να φέρει στο φως την αλήθεια για το πώς και γιατί η χώρα καθυποτάχθηκε στο καθεστώς των δανειστών. Το χρέος, στο όνομα του οποίου ισοπεδώθηκαν τα πάντα, παραμένει ο γνώμονας της νεοφιλελεύθερης προσαρμογής, που οδήγησε στη βαθύτερη και πιο μακρόχρονη ύφεση σε ευρωπαϊκό έδαφος και σε καιρό ειρήνης.

Για να διαβάσετε ολόκληρο το «Προκαταρκτικό Πόρισμα της Επιτροπής Αλήθειας του Δημόσιου Χρέους» κάντε κλικ εδώ

πηγη

ΟΙ ΚΟΥΡΔΟΙ ΠΡΟΩΘΟΥΝΤΑΙ «ΕΠΙΚΙΝΔΥΝΑ» ΣΤΗΝ ΤΟΥΡΚΙΚΗ ΜΕΣΟΓΕΙΟ

 

Γράφει ο Νίκος Χειλαδάκης

Μια άκρως επικίνδυνη εξέλιξη όσον αφορά το κουρδικό ΡΚΚ μέσα στην Τουρκία προκαλεί μεγάλη ανησυχία στην τουρκική κυβέρνηση, καθώς όπως αναφέρουν δημοσιογραφικές πληροφορίες οι Κούρδοι προωθούνται προς τα δυτικά με κύριο στόχο την πρόσβαση στην θαλάσσια περιοχή της τουρκικής μεσογείου.

Σύμφωνα με επείγουσα αναφορά των τουρκικών μυστικών υπηρεσιών, η οποία «διέρρευσε» στην τουρκική εφημερίδα Sabah, οι δυνάμεις του κουρδικού ΡΚΚ μετά από απουσία τριών χρόνων έχουν κάνει την επανεμφάνιση τους στην περιοχή της οροσειράς Amanos που βρίσκεται στην επαρχία του Hatay, δηλαδή εμπρός από το μεσογειακό λιμάνι της Αλεξανδρέττας κοντά στα συριακά σύνορα.

Η εξέλιξη αυτή σε συνδυασμό με την προώθηση των Κούρδων στην πλευρά της Συρίας από τα ανατολικά προς τα δυτικά, δηλαδή προς την κατεύθυνση της Μεσογείου, προκαλούν την αίσθηση στους Τούρκους ότι υπάρχει οργανωμένο σχέδιο δημιουργίας ενός διαδρόμου υπό κουρδικό έλεγχο επικοινωνίας του βορείου κουρδικού Ιράκ με την Μεσόγειο και από την συριακή, αλλά και από την τουρκική πλευρά των τουρκοσυριακών συνόρων.

Όπως αναφέρεται, η επανεμφάνιση των Κούρδων στην περιοχή της Αλεξανδρέττας επιβεβαιώνεται από το γεγονός ότι μέσα στις τρεις τελευταίες εβδομάδες έχουν γίνει τρεις πολεμικές επιχειρήσεις εκ μέρους των Κούρδων στην περιοχή. Οι Τούρκοι πιστεύουν ότι ήδη δρουν στην περιοχή τρεις ένοπλες ομάδες Κούρδων με σύνολο περίπου 55 Κούρδοι κομάντος.

Το πιο ανησυχητικό είναι ότι στην Άγκυρα υπάρχει η πεποίθηση πως το όλο κουρδικό σχέδιο δημιουργίας κουρδικής ζώνης προς την Μεσόγειο υποστηρίζεται και από τους Αμερικανούς, καθώς όλες οι τουρκικές πληροφορίες συντείνουν στο ότι οι Αμερικανοί εξοπλίζουν συνεχώς τα ένοπλα κουρδικά τμήματα. Το γεγονός αυτό επιβεβαιώνεται από την ανακάλυψη στα χέρια δυο ενόπλων Κούρδων που αιχμαλωτίστηκαν από τις τουρκικές δυνάμεις εκρηκτικά τύπου C4, ένα υλικό που βρίσκεται σε νατοϊκά στρατόπεδα.

Όλα αυτά δικαιολογούν και την μεγάλη συγκέντρωση τουρκικών ενόπλων δυνάμεων στα σύνορα με την Συρία, καθώς αυτή την στιγμή για την Άγκυρα ο μεγάλος κίνδυνος δεν είναι ο Άσαντ αλλά οι Κούρδοι, που προωθούνται συνεχώς στην περιοχή, εξέλιξη που έχει θορυβήσει έντονα την τουρκική στρατιωτική και πολιτική ηγεσία.

Ίδωμεν!

ΝΙΚΟΣ ΧΕΙΛΑΔΑΚΗΣ
Δημοσιογράφος-Συγγραφέας-Τουρκολόγος
www.nikosxeiladakis.gr

Εορτασμός παρεκκλησίου Αγίου Προκοπίου στην Κατούνα.

Εορτάσθηκε και εφέτος στην Κατούνα η μνήμη του Αγίου Μεγαλομάρτυρος Προκοπίου στο ομώνυμο Εκκλησάκι. Τα πρωί τελέσθηκε πανηγυρική Θεία Λειτουργία και στη συνέχεια ο καθιερωμένος αγιασμός. Έτη πολλά και ευλογημένα.

πηγή

Όταν ο Λούθηρος ίδρυε τον προτεσταντισμό…

Φωτο από εδώ

Ο Λούθηρος (1483-1546) θυροκόλλησε στο μητροπολιτικό ναό της Βιτεμβέργης τις περίφημες 95 Θέσεις του ενάντια στις αυθαιρεσίες του παπισμού το 1517. Αυτή θεωρείται η γενέθλια χρονιά του προτεσταντικού κινήματος.

Λίγα χρόνια νωρίτερα, το 1508, στη Βόρεια Ρωσία, ένας μεγάλος ορθόδοξος χριστιανός άγιος, ο άγιος Αλέξανδρος του Σβιρ, είδε την Αγία Τριάδα, βιώνοντας μια εμπειρία παρόμοια με του Αβραάμ στην Παλαιά Διαθήκη. Οι τρεις ουράνιοι Επισκέπτες τον καθοδήγησαν για την ίδρυση του μοναστηριού του, ενός από τα σημαντικότερα πνευματικά κέντρα της Ορθόδοξης Ρωσίας.

Ας πούμε εδώ ότι ο μοναχισμός της Ορθόδοξης Εκκλησίας – ένας δρόμος θεραπείας της ψυχής από τα πάθη και ένωσης του ανθρώπου με το Θεό, το συνάνθρωπο και όλη την κτίση – έχει βαθιές ρίζες στην Αγία Γραφή (π.χ. Ματθ. 19, 10-12, Λουκ. 1, 80, Α΄ Κορινθ. 7, 32-34. 38, κ.τ.λ.) και είναι εντελώς διαφορετικός από το στρατευμένο μοναχισμό του καθολικισμού, τον οποίο αποστράφηκε ο Λούθηρος.

Το σώμα του αγίου Αλεξάνδρου του Σβιρ παραμένει άφθαρτο ακόμη και σήμερα, χωρίς βέβαια να είναι ταριχευμένο. Το αθεϊστικό καθεστώς της ΕΣΣΔ το είχε σε μουσείο και το επέστρεψε στην Εκκλησία το 1998. Κατά τη θεία λειτουργία, που έγινε την ημέρα της επιστροφής του, ανάβλυσε μύρο μπροστά σε όλο τον κόσμο.

Το σώμα του αγ. Αλεξάνδρου του Σβιρ

Φυσικά, μπαίνω στον πειρασμό να ρωτήσω: ποιος είναι σημαντικότερος διδάσκαλος των χριστιανών και εγκυρότερος ερμηνευτής της Αγίας Γραφής, ο άγιος Αλέξανδρος του Σβιρ ή ο Λούθηρος; Όμως αυτό που θέλω να μοιραστώ μαζί σας με τούτο το άρθρο είναι κάτι άλλο.

Την εποχή που ο Λούθηρος και ο Καλβίνος δημιουργούσαν τη Μεταρρύθμιση, στα ορθόδοξα χριστιανικά μοναστήρια της Ανατολικής Ευρώπης, καθώς σε τμήματα και της Ασίας και της Βόρειας Αφρικής, ζούσαν εκατοντάδες άγιοι, άντρες και γυναίκες. Επίσης, στις πόλεις και τα χωριά αυτών των περιοχών, υπήρχαν βέβαια και άπιστοι, ανήθικοι και αμετανόητοι αμαρτωλοί (όπως σε κάθε τόπο, κάθε εποχή), όμως ζούσαν επίσης εκατομμύρια αληθινοί χριστιανοί με αυθεντική πίστη, ανάμεσα στους οποίους ζούσαν αμέτρητοι «μικροί» και «μεγάλοι» άγιοι, πολλοί από τους οποίους ήταν θαυματουργοί, ακριβώς όπως βλέπουμε στις Πράξεις των Αποστόλων ότι ήταν οι μαθητές του Ιησού Χριστού.

Οι άγιοι αυτοί, καθένας από τους οποίους δεν είναι λιγότερο σημαντικός από το Λούθηρο ή τον Καλβίνο, ήταν μαθητές και πνευματικά παιδιά των αγίων της προηγούμενης γενιάς, και αυτοί με τη σειρά τους της προηγούμενης κ.ο.κ., φτάνοντας μέχρι τους αποστόλους και τους μαθητές τους, τον 1ο αιώνα μ.Χ. Όλοι τούτοι δεν χρειάστηκε να έρθουν σε ρήξη με την Εκκλησία, στην οποία ανήκαν, ούτε να δημιουργήσουν μια νέα εκδοχή του χριστιανισμού, γιατί αυτή η Εκκλησία δεν άλλαξε τη διδασκαλία και τον τρόπο ζωής της (όπως ο παπισμός), αλλά ήταν ακριβώς η ίδια Εκκλησία που ίδρυσε ο Ιησούς Χριστός και καθοδήγησε το Άγιο Πνεύμα διά των αγίων αποστόλων και των μαθητών τους, των αγίων του 2ου αιώνα μ.Χ. και κατόπιν των αγίων του 3ου αιώνα και του 4ου κ.ο.κ., μέχρι και σήμερα.

Δυστυχώς, οι περισσότερες από τις περιοχές αυτές, κατά τα χρόνια του Λούθηρου, βρίσκονταν υπό οθωμανική κατοχή, αυτό όμως δεν εμπόδισε τους χριστιανούς να αναπτύσσονται πνευματικά μέσα στην Εκκλησία και να προοδεύουν σε ενότητα με το Χριστό και μεταξύ τους, όπως συνέβαινε και στους αιώνες των ρωμαϊκών διωγμών.

Οι προτεστάντες πολεμούσαν ενάντια σε μια φοβερή αίρεση, τον παπισμό, όμως δίπλα τους, σε μικρή απόσταση, συνέχιζε να ανασαίνει η αρχαία Εκκλησία των πρωτοχριστιανικών χρόνων, η Ορθόδοξη Εκκλησία, η οποία ζει ακόμη και σήμερα, χωρίς να έχει σπάσει ποτέ το νήμα που τη συνδέει με την Εκκλησία των αποστόλων και των πρώτων χριστιανών.

Εντελώς δειγματοληπτικά θα κατονομάσουμε δώδεκα μόνον (εκτός από τον άγιο Αλέξανδρο του Σβιρ) από τους ορθόδοξους αγίους που έζησαν το 16ο αιώνα, δηλ. την εποχή του Λούθηρου:

Άγιος Νεκτάριος ο Καρεώτης (†1500).

Άγιος νεομάρτυρας Μαλαχίας από τη Ρόδο, που τον σούβλισαν ζωντανό (†1500).

Άγιος Νείλος της Σόρα (1433-1508).

Ο άγιος Δαβίδ της Εύβοιας

Άγιος Δαβίδ της Εύβοιας († α΄ μισό 16ου αι.).

Άγιος Ιωάννης ο Ράπτης, ο Νεομάρτυρας, εξ Ιωαννίνων (1500 - 1526).

 

Άγιος Θεόφιλος ο Μυροβλύτης (†1548).

Άγιος Διονύσιος ο εν Ολύμπω († περίπου 1550).

Άγιος Αρσένιος του Κόμελ (†1550).

Άγιοι Νεκτάριος (†1550) και Θεοφάνης (†1544), οι Αψαράδες.

Άγιος Τιμόθεος, αρχιεπίσκοπος Ευρίπου (†1590).

Άγιος Μελέτιος Πηγάς, πατριάρχης Αλεξανδρείας (1549-1601).

Εδώ πρέπει να αναφέρουμε, αν και είναι λίγο μεταγενέστερος, και τον άγιο Κύριλλο Λούκαρι (1572-1638), πατριάρχη Κωνσταντινουπόλεως και μάρτυρα, που ας μου επιτραπεί να πω ότι οι αγώνες και τα συγγράμματά του είναι καταφανώς εφάμιλλα εκείνων του Λούθηρου.

Ότι η Ορθόδοξη Εκκλησία είναι η αρχαία Εκκλησία, η Εκκλησία των αποστόλων, του Ιησού Χριστού και του Αγίου Πνεύματος, το έχουν διαπιστώσει χιλιάδες σύγχρονοι προτεστάντες, καθώς και ρωμαιοκαθολικοί, μελετώντας τις πρωτοχριστιανικές πηγές, και πολλοί από αυτούς βρίσκουν το θάρρος να επιστρέψουν σ’ αυτή την πρωτοχριστιανική Εκκλησία, εγκαταλείποντας τους αμφίβολους δρόμους του καθολικισμού ή του προτεσταντικού μωσαϊκού και γενόμενοι ορθόδοξοι χριστιανοί.

Σίγουρα μια από τις πιο χαρακτηριστικές περιπτώσεις είναι της «Ευαγγελικής Ορθόδοξης Ιεραποστολής της Αρχιεπισκοπής Αντιοχείας», στις ΗΠΑ, μιας προτεσταντικής ομολογίας που προσήλθε σύσσωμη στην Ορθοδοξία το 1987 μετά από οργανωμένη και ενδελεχή έρευνα των πηγών του χριστιανισμού. Η ιστορία τους υπάρχει στο βιβλίο του μακαριστού π. Πήτερ Γκίλκουιστ (†2012) «Καλώς ήρθατε στο σπίτι σας» (παρουσίαση εδώ).

Όμως πολλές άλλες περιπτώσεις μπορεί να δει ο ενδιαφερόμενος εδώ:

Travelers on the way to light

Journey to Orthodoxy

Εμπειρίες μεταστροφής

Σημείωση: Ορθόδοξη Εκκλησία και Αγία Γραφή

Αν και είναι εσφαλμένη η προτεσταντική άποψη ότι η αποκάλυψη του Θεού στους ανθρώπους περιορίζεται στην Αγία Γραφή (η αποκάλυψη του Θεού στους αγίους συνεχίζεται σε όλες τις εποχές – όχι όμως ως προνόμιο μιας σιδηράς εκκλησιαστικής οργάνωσης, αλλά ως συνέπεια της ενότητας κάθε αγίου ξεχωριστά με το Θεό), όμως πρέπει να παρατηρήσουμε ότι οι άγιοι διδάσκαλοι της Ορθοδοξίας (οι Πατέρες της Εκκλησίας) είναι και μεγάλοι ερμηνευτές της Αγίας Γραφής.

Αυτό θα το διαπιστώσουμε αν διαβάσουμε τα έργα τους, όπως π.χ. των αγίων Βασιλείου του Μεγάλου, Ιωάννη του Χρυσοστόμου, Μάξιμου Ομολογητή και γενικά όλων των Πατέρων. Από τους σύγχρονους με εμάς, ας αναφέρουμε το Γέροντα Σωφρόνιο του Έσσεξ (†1993 [φωτο]), που τα έργα του είναι γεμάτα παραπομπές στην Αγία Γραφή.

Παρατηρούμε επίσης ότι οι προσευχές και οι λατρευτικές τελετές της Ορθόδοξης Εκκλησίας (που κατά κανόνα είναι αρχαιότατες) είναι γεμάτες από Ψαλμούς του Δαβίδ και άλλα αποσπάσματα της Παλαιάς και της Καινής Διαθήκης, ενώ και τα υμνογραφικά έργα που ψάλλονται σ’ αυτές (που τα κυριότερα είναι έργα αγίων, εμπνευσμένων από το Θεό όπως και οι συγγραφείς των ποιητικών βιβλίων της Αγίας Γραφής) επίσης στην Αγία Γραφή βασίζονται – ιδιαίτερα το ποιητικό είδος των «κανόνων», που εμπνέεται πάντοτε από τις βιβλικές ωδές.

(Διαβάστε εδώ την άποψη ενός σύγχρονου ανθρώπου που έφτασε σε ενότητα με το Θεό)

Εξάλλου, οι τελετές αυτές (και ιδίως η θεία λειτουργία) έχουν τη μορφή που έχουν βασισμένες στην ουράνια θεία λειτουργία, που περιγράφεται στο βιβλίο του προφήτη Ησαΐα και στην Αποκάλυψη. Υπάρχει μάλιστα σχετικό κεφάλαιο που εξηγεί αυτό το θέμα στο προαναφερόμενο βιβλίο του π. Πήτερ Γκίλκουιστ.

Συνεπώς, αποτελεί μύθο η άποψη ορισμένων προτεσταντών, ότι η Ορθόδοξη Εκκλησία έχει απομακρυνθεί από την Αγία Γραφή. Αντίθετα, η Ορθόδοξη Εκκλησία πλεονεκτεί έναντι των προτεσταντικών ομάδων και κοινοτήτων, γιατί διατηρεί από τον 1ο αιώνα ακόμη τη γνώση και εφαρμογή των λατρευτικών πρακτικών της πρωτοχριστιανικής Εκκλησίας, που δεν περιγράφονται ή δεν αναφέρονται καν στην Αγία Γραφή, και όμως υπήρχαν.

Ο τρόπος που λειτουργούσαν ή νήστευαν οι πρώτοι χριστιανοί π.χ. δεν περιγράφεται στην Αγία Γραφή! Άρα μήπως «δε λειτουργούσαν» και «δε νήστευαν»; Όχι, και τα δύο αναφέρεται ότι τα έπρατταν (Πράξεις, 13, 2), χωρίς όμως να τα έχουν παραλάβει μέσω κάποιου «ιερού βιβλίου». Αποτελούσαν πρακτικές που είχαν μεταδοθεί από τους αποστόλους στην πράξη και δε χρειάζονταν να καταγραφούν στα αποστολικά κείμενα, δηλ. εκείνα που κατόπιν αποτέλεσαν την Καινή Διαθήκη. Το ίδιο ισχύει και για ερωτήματα όπως: μήπως οι πρώτοι χριστιανοί δεν είχαν ιερείς; μήπως δεν πίστευαν στην Αγία Τριάδα; μήπως δεν τιμούσαν το σταυρό, την Παναγία και τους αγίους; μήπως, μήπως… κ.τ.λ.

Βέβαια, οι προτεστάντες επέλεξαν το Sola Scriptura ως τη μόνη ασφαλή βάση για να βρουν την αυθεντική εκδοχή του χριστιανισμού, επειδή τους χώριζε ένα χάσμα 15 αιώνων από την πρωτοχριστιανική εποχή. Η Ορθόδοξη Εκκλησία δε χωρίζεται από την πρωτοχριστιανική εποχή με κανένα χάσμα, αλλά ενώνεται μέσω της αδιάσπαστης αλυσίδας των αγίων της, από τους ίδιους τους αποστόλους και τους άμεσους μαθητές τους μέχρι σήμερα. Γι’ αυτό και σ’ εμάς δεν τίθεται θέμα «διαφωνίας» και «αντίθεσης» μεταξύ Αγίας Γραφής και παράδοσης: και οι δύο ανήκουν στη μία και ενιαία παράδοση, που παραδόθηκε στους ανθρώπους από τους αποστόλους και διαφυλάχτηκε μέσα στους αιώνες.

πηγή 

Στις 12 Ιουλίου οι αποφάσεις: Είναι η εορτή του Αγίου Παϊσιου, του πιο πρόσφατου Αγίου μας

Ο κύβος ερρίφθη: Την Κυριακή 12 Ιουλίου 2015 θα αποφασίσουν οι «και καλά» Ευρωπαίοι εταίροι μας αν θα μείνουμε με μνημόνιο σκληρών μέτρων ή θα μας δείξουν την πόρτα της εξόδου. Χθες δήλωσαν πως είναι έτοιμοι και για grexit και έχουν κάνει τα σχέδια τους και γι’ αυτό. Την ίδια στιγμή που η δεύτερη παγκόσμια οικονομία του κόσμου αυτή της Κίνας έχει μεγάλες απώλειες. Και αναμένεται αν μας διώξουν σαν τα σκυλιά να επηρεαστεί σημαντικά, τελικά, η παγκόσμια οικονομία από το 2% της ελληνικής ψωροοικονομίας.

Για αυτό ασκούνται και οι πιέσεις του Ρώσου και του Αμερικάνου να βρεθεί λύση και να μη φύγουμε από την ευρωζώνη. Βέβαια ο κ. Τσίπρας έχει εντολή να μη πάμε για ρήξη, άρα θα πάμε σε ένα σκληρό μνημόνιο όπως φαίνεται. Δηλαδή εκεί όπου ξεκινήσαμε το 2010 ή και χειρότερα; Άρα τόσος αγώνας σκληρών διαπραγματεύσεων πέντε μηνών πάνε στράφι και τελικά ένα μυρμήγκι δεν μπορεί να τα βάλει με τον ελέφαντα.

Αυτό το μυρμηγκάκι όμως έκανε τόσα πολλά λάθη και είχε τόσους πολλούς εχθρούς στο σπίτι του αλλά ήταν και εχθρός του εαυτού του. Με όσα ψήφιζε, με όσα έκρυβε, με την ζωή του που κοιτούσε τον στενό πυρήνα του σπιτιού του και του τομαριού του και όχι έστω της μικρής του γειτονιάς -δεν σου λέω κοινωνίας-. Όχι δεν τα φάγαμε μαζί, που είπε ο Πάγκαλος. Γιατί άλλο είναι να έχεις την εξουσία και να συνεχίσεις να τρως, ενώ σε εμπιστεύτηκαν για να είσαι εκεί για να οικοδομήσεις καλύτερο μέλλον και άλλο να είσαι ένας απλός πολίτης που ναι μεν κάνεις τις ανοησίες σου όμως δεν έχεις την θέση να διοικήσεις και να καταστρέψεις με τις αποφάσεις και τις πράξεις σου. Οι ευθύνες όταν πηγαίνουν παντού, τελικά δεν τις παίρνει κανείς.

Σημασία έχει ότι τώρα δεν έχουμε επιστροφή. Φτάσαμε εδώ στον πάτο που τον ξύνουμε και σαφώς υπάρχει και άλλο πιο κάτω που κανείς δεν θέλει να το γνωρίσει. Γιατί μάθαμε να αρνούμαστε το Σταυρό και τη θυσία, αντιθέτως βλέπουμε τους συνανθρώπους μας καναπέδες να ξαπλώσουμε ή πάτωμα να πατήσουμε… Σαφώς υπάρχουν και φωτεινές εξαιρέσεις -Δόξα τω Θεώ- που θυσιάζονται και με τη ζωή και την παρουσία τους μας γεμίζουν φως και μας δίνουν δύναμη. Ας τους μιμηθούμε όσο μπορούμε μπας και δούμε μια άσπρη μέρα όλοι μας.

Ας ξαναγυρίσουμε όμως στις 12 Ιουλίου. Εορτάζουμε τον Άγιο Παίσιο τον Αγιορείτη για πρώτη φορά ως Άγιο της Εκκλησίας μας, της Ορθόδοξης. Είναι η τελευταία Αγιοκατάταξη. Αποφασίστηκε στις 13 Ιανουαρίου 2015 από το Οικουμενικό Πατριαρχείο. Τίποτα δεν γίνεται τυχαία. «Η μεγαλύτερη «βιομηχανία» στην Ελλάδα είναι αυτή  που βγάζει Αγίους» είχε πει κάποιος.  Και γι’ αυτό θα μπορούσαμε να καυχηθούμε ως χώρα. Γιατί μας δίνει ελπίδα.  

Για τον Άγιο Παϊσιο Αγιορείτη έχουν γράψει προφητείες του -όπως λένε-εφημερίδες και διαδίκτυο και λιγότερο μεταδίδονται από τηλεόραση και ραδιόφωνο. Αυτό είναι βέβαια μεγάλη συζήτηση. Γιατί το διορατικό χάρισμα, του εδόθη από το Θεό για κάποιον συγκεκριμένο λόγο και όχι για να τρομοκρατούμαστε. Άρα το ότι αναπαράγονται λόγια του από ανθρώπους χωρίς διάκριση, είναι λάθος.

Ο Άγιος από τα Φάρασα της Καππαδοκίας που ήρθε μετά την μικρασιακή καταστροφή με την οικογένεια του και εγκαταστάθηκαν στην Κόνιτσα, από μικρός αγαπούσε τόσο πολύ το Θεό και τον συνάνθρωπο που έλεγε πως θα ήθελε να κόψει την καρδιά του κομματάκια και να τα μοιράσει στον κόσμο, που προσευχόταν διαρκώς και ήθελε να ξέρει για τις ζωές των ανθρώπων για να έχει μεγαλύτερο πόνο όταν ζητούσε από το Θεό να βοηθήσει. Κοιμήθηκε εξαιτίας του καρκίνου, της μεγάλης ασθένειας της εποχής μας, έχοντας φρικτούς πόνους μαρτυρίου.  

Τώρα λάμπει στους ουρανούς και έχει παρρησία στο Θεό. Ας προσευχηθούμε να μας βοηθήσει. Είχε μεγάλη ευλάβεια στην Παναγία μας και Την είχε δει, όπως επίσης και το Χριστό που είπε πως το Φως Του δεν έχει Αρχή και Τέλος και τόσους Αγίους. Μάλιστα τον είχε βαπτίσει ο Άγιος Αρσένιος ο Καππαδόκης. Ζούσε τον Παράδεισο από εδώ και όσοι τον γνώρισαν το επιβεβαιώνουν. Ένιωσαν ότι άγγιξαν την αιωνιότητα ευρισκόμενοι δίπλα του. Ήταν η Θεία Χάρη που είχε και "πλημμύριζε" τους ανθρώπους, τα ζώα, τη φύση. Τα πάντα, όπου βρέθηκε.

Στις 12 Ιούλη εμείς γιορτάζουμε τον πιο πρόσφατο -μέχρι στιγμής- Άγιο της Εκκλησίας μας και ότι και να γίνει είμαστε σίγουροι πως θα είναι δωρεά του Θεού, διά μέσω του Αγίου Παϊσιου. Τις πρεσβείες, τις ευχές και τις προσευχές Του να έχουμε. Αμήν.

 

πηγή 

Η κοινωνία των προσώπων θεμέλιο του «προσώπου της κοινωνίας»

 

«Πρόβλημά σου». «Πρόβλημά μου». Φράσεις σκληρές, ψυχρές και αφιλάνθρωπες, σαν το κλίμα, την ιδιοσυγκρασία αλλά και τη νοοτροπία των ανθρώπων από όπου προέρχονται. Προσπαθούμε  να τις μετρήσουμε,  έχοντας ως μέτρο τη δική μας παράδοση.

Όμως  δεν έχουν καμία σχέση, δεν ταιριάζουν ούτε με το Ευαγγέλιο ούτε με τη μακραίωνη ρωμαίικη παράδοσή μας, την ελληνορθόδοξη, αλλά ούτε και με αυτήν απλώς τη λεγόμενη ανθρωπιά. Φράσεις με περιεχόμενο προτεσταντικής  βιοθεωρίας και πρακτικής.Φορτωμένες τάχα με λογική. Η λογική πρωτομάστορας του παραλόγου.

Άμα δεν μπορείς, «πρόβλημά σου». Υπάρχει κάποιος άλλος, κάποιος κοινωνικός ή κρατικός φορέας, που θα νοιαστεί και για σένα. Αλλά και μένα «πρόβλημά μου», γιατί έχω αξιοπρέπεια και δε χρειάζομαι τη βοήθειά σου. Αν χρειαστώ, υπάρχει και για μένα ο φορέας. Με λίγα λόγια, μου αρκεί που δε σε φορτώνομαι, άνθρωπέ μου! Παρέα η μάνα υπερηφάνεια με τα παιδιά της, τη φιλαυτία και την αφιλανθρωπία, με αποτέλεσμα την αποποίηση της κατά φύση και κατά συνείδηση ευθύνης προς το έτερο πρόσωπο.

 «Πρόβλημά σου». Δεν είναι απλώς ένας λόγος , αλλά ένα από τα πολλά  δείγματα  του  προς διαμόρφωση νέου ήθους και τρόπου ζωής και στην πατρίδα μας. Βέβαια, εν πολλοίς  λέγεται από τον Έλληνα χωρίς συναίσθηση και χωρίς αντίληψη των προεκτάσεων που μπορεί να έχει στις ψυχές και στο κοινωνικό γίγνεσθαι. Ο Έλληνας δεν ήξερε ποτέ να εκφράζεται μ΄αυτόν τον τρόπο. Ήξερε από πάντα να μιλά και  να ενεργεί καρδιακά, με τρέλα θα μπορούσαμε να πούμε. Να μπαίνει θυσιαστικά στον πόνο και στη χαρά του άλλου. Και ήταν αυτό η σωτηρία μας ανέκαθεν  ως λαός, διότι είχαμε  πάντοτε οδηγούς τους αγίους μας και τον γνήσιο ευαγγελικό λόγο.

Ο Μέγας Βασίλειος ερμηνεύοντας στο κατά Ματθαίον (ε,42): «τῷ αἰτοῦντί σε δίδου, καὶ τὸν θέλοντα ἀπὸ σοῦ δανείσασθαι μὴ ἀποστραφῇς», σχολιάζει: «Ο λόγος αυτός του Ευαγγελίου μάς προσκαλεί να γίνουμε  κοινωνικοί και  φιλάλληλοι, που είναι τα οικεία στη φύση μας. Διότι ο άνθρωπος είναι ζώο πολιτικό και ζητά τη συναναστροφή.Kατά δε την καθ΄ ημέρα ζωή του και τη συναναστροφή με τους άλλους  είναι αναγκαίο να δίνει με ευκολία, ώστε να επανακάμψει αυτός που έχει ανάγκη». Φυσικά το να δίνει κανείς δεν περιορίζεται μόνο στα υλικά. Αφορά και στην  ψυχική και πνευματική υποστήριξη. Ακόμα και  στο ελάχιστο΄ σε μια απλή κουβέντα, που θα αναπαύσει, που θα ξεκουράσει στη δύσκολη ώρα την κουρασμένη ψυχή του αδελφού.

«Πρόβλημά σου». Είναι δυνατόν να λέει ο Ρωμιός στο συνάνθρωπό του, στο γείτονά του, στο χωριανό του αυτή τη φράση; Όχι. Είναι ντροπή για μας αυτού του είδους οι νοοτροπίες. Ζούμε ο ένας για τον άλλο. Δεν πορευόμαστε ο ένας χωρίς τον άλλο. Δε σωζόμαστε ο ένας χωρίς τον άλλο. Ας θυμηθούμε μόνο τις «Aγάπες» κατά τους αποστολικούς χρόνους και στη συνέχεια τις  «παγκοινιές». Η συνήθεια της ρωμαίικης παράδοσης, που σήμερα συνεχίζεται στα μοναστήρια, όπου με έργα αγάπης από κοινού οι χριστιανοί δεν άφηναν ποτέ κανέναν μόνο του στο «πρόβλημά του».

«Πάντες δὲ οἱ πιστεύσαντες ἦσαν ἐπὶ τὸ αὐτὸ καὶ εἶχον ἅπαντα κοινά, καὶ τὰ κτήματα καὶ τὰς ὑπάρξεις ἐπίπρασκον καὶ διεμέριζον αὐτὰ πᾶσι καθότι ἄν τις χρείαν εἶχε». «Όλοι δε οι πιστοί έμεναν μαζί και τα είχαν όλα από κοινού και πουλούσαν τα κτήματά τους και τις περιουσίες τους και τα μοίραζαν σε όλους, ανάλογα με την ανάγκη που είχε ο καθένας» (Πρ. β,44-45)

Ο Θεοδώρητος ερμηνεύοντας το στίχο από την Α΄Κορινθίους, ιβ΄,26,: «καὶ εἴτε πάσχει ἓν μέλος, συμπάσχει πάντα τὰ μέλη, εἴτε δοξάζεται ἓν μέλος, συγχαίρει πάντα τὰ μέλη», λέει: «Αυτήν πρέπει να βρούμε ως την τέλεια κοινωνία, όπως λειτουργούν τα μέλη του σώματος». Και συνεχίζει ο άγιος Θεοφύλακτος Βουλγαρίας: «Η ακριβής ένωση(σε μια χριστιανική κοινωνία)  καθιστά κοινές  τις συμφορές και τις ευχάριστες στιγμές», όπως και κατά το αποστολικό: «χαίρειν μετά χαιρόντων και κλαίειν μετά κλαιόντων». «Να χαίρεσαι με αυτούς που χαίρονται και να κλαις με αυτούς που κλαίνε». (Ρωμ.ιβ,15)

«Πρόβλημά σου». Μια λέξη. Κι όμως, όποιος έλαχε να την δεχτεί ως απάντηση, σε κάποια συζήτηση, σε κάποια δύσκολη ώρα, σε ώρα  ανάγκης, μόνο εκείνος μπορεί να καταλάβει πόσο δηλητήριο περιέχει και πόσο πληγώνει και δημιουργεί τη βαθιά και βαριά αίσθηση της απόρριψης, της εγκατάλειψης, της αδυσώπητης μοναξιάς, της απογοήτευσης, της απελπισίας. Το «εγώ» και το «εσύ»  στη δόξα του. Μόνος, χωρίς τον συνάνθρωπο, χωρίς τον πλησίον. Ω, της απανθρωπιάς!

Ο άγιος Ιωάννης ο Χρυσόστομος ερμηνεύοντας στην προς Ρωμαίους επιστολή (ιβ,10): «τῇ φιλαδελφίᾳ εἰς ἀλλήλους φιλόστοργοι, τῇ τιμῇ ἀλλήλους προηγούμενοι», σχολιάζει: «Τίποτε δεν κάνει τόσο αγαπητούς τους ανθρώπους, όσο το να βιάζονται να προλάβουν ποιος να αποδώσει πρώτος  τιμή στον πλησίον».

Αλλά και ο άγιος Παϊσιος λέει: «Είμαστε υποχρεωμένοι τον πόνο του άλλου να τον κάνουμε δικό μας… Πάντα προσπαθώ να δίνω τον εαυτό μου ολόκληρο. Λίγο να έχω γνωρίσει κάποιον, με απασχολεί, τον παρακολουθώ».

Ποια σχέση μπορεί να έχει ο ευαγγελικός λόγος και ο λόγος των αγίων με το φρόνημα, τη νοοτροπία που κρύβει μέσα της  η φράση«πρόβλημά σου»;

Ο άγιος Θεοφύλακτος Βουλγαρίας , σχολιάζοντας στο στίχο προς Φιλιππησίους (β΄,4): «μὴ τὰ ἑαυτῶν ἕκαστος σκοπεῖτε, ἀλλὰ καὶ τὰ ἑτέρων ἕκαστος», γράφει: «Όταν εγώ επιθυμώ το δικό σου συμφέρον και συ πάλι το δικό μου, τότε δε χωράει  πλέον ούτε κενοδοξία ούτε διχόνοια ούτε κανένα από τα κακά».

Η κατάθλιψη και οι συγγενείς ασθένειες με τις αυτοκτονίες και τις θηριώδεις πράξεις, κατάντησαν μάστιγα για τις «προηγμένες χώρες». Αν θέλουμε να μείνουμε έξω από αυτήν τη λαίλαπα, πρέπει να το πάρουμε  σοβαρά. Να συνεχίσουμε προσεκτικά, σεβόμενοι τον φυσιολογικό και κατά την παράδοσή μας τρόπο ζωής, εμπιστευόμενοι την απλότητά του.

Διότι εκεί μας εγγυάται την αρχή και εκεί το τέλος της φυσιολογικής ζωής του κοινωνικού όντος, του ανθρώπου: ΣΤΟ ΠΡΟΣΩΠΟ ΤΟΥ ΠΛΗΣΙΟΝ.

Ηλιάδης Σάββας

Δάσκαλος

πηγή 

Οι ψαράδες της Πάρου σε αφιέρωμα του CNN

«Πρόκειται για ένα ιδιαίτερο είδος ανθρώπου», τονίζει ο Αυστριακός φωτογράφος Christian Stember που έμεινε πέντε χρόνια στην Πάρο καταγράφοντας τις ζωές των ψαράδων. “Μπορεί το παρατσούκλι λύκοι της θάλασσας να μην ακούγεται ιδιαίτερα φιλικό, ωστόσο οι ψαράδες που οργώνουν τα καταγάλανα νερά γύρω από το πανέμορφο νησί της Πάρου μάλλον δεν θα πειραχτούν”, γράφει το CNN. “Πρόκειται για ένα ιδιαίτερο είδος ανθρώπου”, τονίζει ο Αυστριακός φωτογράφος και συμπληρώνει: “Γι’ αυτούς σημασία έχει μόνο η βάρκα τους, η θάλασσα και τα ψάρια, τίποτε άλλο”.

Η εργασία του στο κυκλαδίτικο νησί ξεκίνησε το 2010, μετά από πολλές επισκέψεις εκεί για διακοπές. Με δυσκολία κατάφερε να πείσει κάποιους να ποζάρουν στον φακό του μαζί μετα καΐκια τους που χωράνε ίδια ίσα την ψαριά τους. “Πρέπει να γνωρίζεις ποιος κάνει κουμάντο σε κάθε λιμάνι. Κάθε λιμάνι μοιάζει με οικογένεια αλλά πρέπει να προσεγγίσεις το αφεντικό. Αν εκείνος τους πει να φωτογραφηθούν, θα το κάνουν», σχολιάζει ο φωτογράφος. Το αποτέλεσμα της δουλειάς του είναι πραγματικά εκπληκτικό.









πηγή

Ο Μανώλης Γλέζος στο Ευρωκοινοβούλιο

Ο Μανώλης Γλέζος* στο Ευρωκοινοβούλιο 
τον Ιούλιο του 2015 (Βίντεο)

Σοφία Ντρέκου

1. Με απόσπασμα του Θησέα στα Αρχαία, η τοποθέτηση Μ. Γλέζου στο ευρωκοινοβούλιο 2. Μανώλης Γλέζος: «Όσοι εύχονται να διώξουν την Ελλάδα από την Ευρώπη ματαιοπονούν» (Βίντεο)

1. Με απόσπασμα του Θησέα στα Αρχαία, η τοποθέτηση Γλέζου στο ευρωκοινοβούλιο

Με τα λόγια του Θησέα από το έργο του Ευριπίδη «Ικέτιδες»* στα αρχαία ελληνικά, αλλά και με μία ρήση του Θωμά του Ακινάτη στα λατινικά, απευθύνθηκε στο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο ο ευρωβουλευτής του ΣΥΡΙΖΑ, Μανώλης Γλέζος.

«Τα δύο αυτά κείμενα είναι η απάντησή μου και για την λετονική θητεία, για όλο το Κοινοβούλιο και για εσάς προσωπικά, κύριε Πρόεδρε», κατέληξε ο Μανώλης Γλέζος, δίνοντας πληρωμένη απάντηση στον κ. Σουλτς για τις προκλητικές δηλώσεις που έχει κάνει κατά της ελληνικής κυβέρνησης και της χώρας μας τις τελευταίες ημέρες. Όπως ανέφερε το ιστορικό στέλεχος της Αριστεράς, «επέλεξα αυτό το σημείο από τα Αρχαία Ελληνικά και θα επιλέξω ένα άλλο σημείο από τα Λατινικά, που πιστεύω ότι γνωρίζει πολύ καλά ο πρόεδρος μας, Μάρτιν Σουλτς. «Είναι», είπε ο ευρωβουλευτής του ΣΥΡΙΖΑ στην Ευρωβουλή, «λόγια του Θησέα, όταν ο Θηβαίος ζήτησε να του πει ποιος είναι τύραννος στην Αθήνα».

Αρχαίο κείμενο: «Πρῶτον μὲν ἤρξω τοῦ λόγου ψευδῶς, ξένε, ζητῶν τύραννον ἐνθάδ᾽· οὐ γὰρ ἄρχεται ἑνὸς πρὸς ἀνδρὸς ἀλλ᾽ ἐλευθέρα πόλις. δῆμος δ᾽ ἀνάσσει διαδοχαῖσιν ἐν μέρει ἐνιαυσίαισιν, οὐχὶ τῷ πλούτῳ διδοὺς τὸ πλεῖστον ἀλλὰ χὠ πένης ἔχων ἴσον».

Απόδοση: «Πρώτα-πρώτα, ξένε, άρχισες το λόγο σου μ' ένα λάθος, όταν ζητάς δυνάστη εδώ· η πόλη αυτή δεν εξουσιάζεται από έναν άνδρα, είναι ελεύθερη. Εδώ κυβερνούν οι πολλοί που εναλλάσσονται στα αξιώματα χρόνο το χρόνο· δεν δίνουν πιο πολλά στον πλούτο, και ο φτωχός έχει τα ίδια».

Επίσης, χρησιμοποίησε τη ρήση του Θωμά του Ακινάτη «Timeo hominem unius libri«, που σημαίνει «να φοβάσαι τον άνθρωπο του ενός βιβλίου». Η φράση αυτή αφορά την απόλυτη προσήλωση του ατόμου στην μονομέρεια, που έχει ως συνέπεια τη μονοφροσύνη, που κάτω από κατάλληλες συνθήκες, οδηγεί στο φανατισμό και στη σύγκρουση.

2. Μανώλης Γλέζος: «Όσοι εύχονται να διώξουν την Ελλάδα από την Ευρώπη ματαιοπονούν»

Συγκλονιστική ήταν η ομιλία του Μανώλη Γλέζου στο Ευρωκοινοβούλιο. Ο ευρωβουλευτής του ΣΥΡΙΖΑ τόνισε ότι «η Ευρώπη είναι γέννημα της Ελλάδας. Δεν σας τη χαρίζουμε την Ευρώπη» και πρόσθεσε πως «ζητάμε να θριαμβεύσει το δίκιο». Και συνέχισε αναφέροντας ότι υπάρχει διαφωνία απόψεων, αλλά εν θερμώ δεν θα υπάρξει λύση. Παράλληλα παρέπεμψε στις προτάσεις του Ζαν Κλοντ Γιούνκερ για την επίλυση της κρίσης ενώ κατέληξε ότι «ματαιοπονούν όσοι θέλουν να διώξουν την Ελλάδα από την Ευρώπη». Οι ευρωβουλευτές καταχειροκρότησαν τον κ. Γλέζο μετά την ομιλία του.

Το μήνυμα του Μανώλη Γλέζου στην Ολομέλεια του Ευρωκοινοβουλίου, 

παρουσία του πρωθυπουργού Αλέξη Τσίπρα.

«Η ελληνική κρίση δεν μπορεί να επιλυθεί εν θερμώ. Η λύση χρειάζεται χρόνο. Ζητάμε ένα χρονικό περιθώριο όπου δεν θα δεχόμαστε και δεν θα εξοφλούμε δάνεια. Ζητάμε το Δίκαιο». Όσοι εύχονται να διώξουν την Ελλάδα από την Ευρώπη ματαιοπονούν. Η Ευρώπη είναι γέννημα της Ελλάδας. Δεν σας τη χαρίζουμε την Ευρώπη».

*Οι «Ἱκέτιδες» (Οικέτιδες εκ του οίκου υπηρέτριες) είναι τραγωδία που έγραψε ο Ευριπίδης και διδάχτηκε (παίχτηκε) το 422 π.Χ. με διαφορετική υπόθεση από την ομώνυμη τραγωδία του Αισχύλου που γράφτηκε προγενέστερα το 461 π.Χ.

Ολόκληρη η τραγωδία εδώ: Ανθολογία Αρχαίας Ελληνικής Γραμματείας των Θ.Κ. Στεφανόπουλου, Στ. Τσιτσιρίδη, Λ. Αντζουλή, Γ. Κριτσέλη.

*Ο Μανώλης Γλέζος (ή και Μανόλης Γλέζος, γεννημένος στην Απείρανθο Νάξου, στις 9 Σεπτεμβρίου 1922) είναι Έλληνας ήρωας της Εθνικής Αντίστασης, δημοσιογράφος, συγγραφέας και πολιτικός της Αριστεράς. Μαζί με τον Απόστολο (Λάκη) Σάντα υπήρξαν οι πρωταγωνιστές μιας από τις πρώτες αντιστασιακες πράξεις στην κατεχόμενη Ελλάδα την περίοδο του Δευτέρου Παγκοσμίου Πολέμου, κατεβάζοντας τη νύχτα της 30ής προς 31ης Μαΐου 1941 τη σημαία της Ναζιστικής Γερμανίας από τον ιστό του βράχου της Ακρόπολης, στην Αθήνα.

Μετά τον πόλεμο εργάστηκε ως δημοσιογράφος, αναλαμβάνοντας αρχισυντάκτης της εφημερίδας Ριζοσπάστης, ενώ αργότερα υπήρξε διευθυντής και της εφημερίδας Αυγής. Ωστόσο, γρήγορα συνελήφθη για τις πολιτικές τους πεποιθήσεις, φτάνοντας μάλιστα να καταδικαστεί σε θάνατο τρεις φορές. Οι συνεχείς δικαστικές του περιπέτειες μέχρι την οριστική του απαλλαγή με τη γενική αμνηστία του 1971 προκάλεσαν συχνά την αντίδραση της Ελληνικής και της διεθνούς κοινής γνώμης.

Ο Γλέζος ασχολήθηκε ενεργά με την πολιτική, υπηρετώντας πάντα τις θέσεις της Αριστεράς. Υπήρξε βουλευτής και πρόεδρος της Ενιαίας Δημοκρατικής Αριστεράς (ΕΔΑ) και αργότερα Bουλευτής και ευρωβουλευτής του Πανελλήνιου Σοσιαλιστικού Κινήματος (ΠΑΣΟΚ), Bουλευτής του Συνασπισμού της Αριστεράς, των Κινημάτων και της Οικολογίας (ΣΥΝ) και του Συνασπισμού Ριζοσπαστικής Αριστεράς (ΣΥΡΙΖΑ). Από το 2014 είναι Eυρωβουλευτής του ΣΥΡΙΖΑ, ερχόμενος πρώτος σε ψήφους στη χώρα στις Ευρωεκλογές του Μαΐου.

Ο Μανώλης Γλέζος βραβεύτηκε το 1962 από την ΕΣΣΔ με το Διεθνές Βραβείο Ειρήνης Λένιν. Ο Σαρλ ντε Γκωλ, την περίοδο των πρώτων δικαστικών του περιπετειών, τον χαρακτήρισε ως τον «πρώτο παρτιζάνο της Ευρώπης».

Σοφία Ντρέκου / αέναη επΑνάσταση

Διαμαρτυρία αγροτών ενάντια στην εισαγωγή ρυζιού, Σεούλ, Νότια Κορέα (AP Photo/Ahn Young-hoon)

Φτωχός δέν είναι αυτός που δεν έχει τίποτε, αλλά όποιος επιθυμεί να έχει πολλά. Πλούσιος δέν είναι εκείνος πού έχει πολλά, αλλά αυτός πού δέν έχει ανάγκη από τίποτε...

Φτιάχνω παρτέρια για καλλιέργεια λαχανικών

Ξεκινώντας την καλλιέργεια κηπευτικών στην αρχή έκανα πάρα πολλά λάθη. Ένα από τα πιο σημαντικά ήταν ότι πολλές φορές έσπερνα και μεταφύτευα φυτά χωρίς την κατάλληλη επεξεργασία του εδάφους και φυσικά δεν εννοώ το όργωμα. Οι παλιοί αγρότες και καλλιεργητές πάντα έσπερναν και καλλιεργούσαν τα κηπευτικά τους διαμορφώνοντας το έδαφός τους στα λεγόμενα στρώματα, κρεβάτια ή αυλάκια. Η σωστή διαμόρφωση του εδάφους πριν την καλλιέργεια είναι απαραίτητη και απο τις πιό βασικές εργασίες.
Αν και η κατασκευή τους απαιτεί μια αρχική επένδυση χρόνου και κόπου, θα σας ξεπληρώσουν με πολλούς τρόπους στη συνέχεια. Τα υπερυψωμένα στρώματα είναι ένα μεγάλο βήμα προς την επιτυχία του βιολογικού κήπου.
Τα υπερυψωμένα στρώματα:
- Ελαχιστοποιούν την συμπίεση του εδάφους, γιατί ποτέ δεν πατάτε το μέρος που καλλιεργείται
- Έχουν καλύτερη διαθεσιμότητα οξυγόνου για τις ρίζες των φυτών, γιατί υπάρχει μικρή συμπίεση εδάφους
- Στραγγίζουν καλύτερα, γιατί υπάρχει μικρή συμπίεση εδάφους
- Είναι ευκολότερα στο φύτεμα, το ξεβοτάνισμα, και την διατήρηση, γιατί δεν υπάρχει συμπίεση εδάφους
- Έχουν μεγαλύτερη σοδειά, λόγω της καλύτερης διείσδυσης αέρα, νερού και φωτός και επίσης μεγαλύτερα ποσοστά βλαστικότητας των σπόρων για τις πρώιμες σπορές και καλλιέργειες
- Επιτρέπουν πρώιμη και όψιμη φύτευση καθώς ζεσταίνονται νωρίτερα την άνοιξη και κρατάνε την ζέστη περισσότερο το φθινόπωρο
- Επιτρέπουν μεγαλύτερη ανάπτυξη των ριζών, λόγω της μικρής συμπίεσης του εδάφους, της καλής στράγγισης και της διάχυσης του οξυγόνου
- Εξοικονομούν χώρο, μια και τα φυτά μπορούν να φυτευτούν σε μικρότερες αποστάσεις, καθώς δεν χρειάζεστε χώρο για να περπατάτε γύρω τους
Η καλύτερη μέθοδος είναι να κατασκευάσετε ένα περικλεισμένο υπερυψωμένο στρώμα ύψους 20 εκατοστών περίπου που θα σας επιτρέπει να περπατάτε και να δουλεύεται άνετα γύρω από αυτό στις πλευρές του ενώ θα φυτεύετε ή θα ξεβοτανίζετε.
Οι καλύτερες διαστάσεις για το υπερυψωμένο στρώμα είναι 1.40 επί 4.20 μέτρα. Αυτό το μέγεθος είναι ιδανικό για να φτάνετε εύκολα το κέντρο του στρώματος χωρίς να πατάτε στο έδαφος ή να τεντώνετε το χέρι σας πολύ μακριά.
Βασικό ρόλο παίζει ο τρόπος κατασκευής των υπερυψωμένων στρωμάτων-αυλακιών. Αφού έχουμε δουλέψει σκάβοντας ή φρεζάροντας το επίπεδο έδαφος καλά το πολύ μέχρι 10 εκατοστά, ανασηκώνουμε το χώμα από τα αυλάκια που θα φτιάξουμε μεταξύ των υπερυψωμένων στρωμάτων και το ρίχνουμε πάνω σε αυτά. Αυτό έχει σαν αποτέλεσμα το χώμα των στρωμάτων που θα φυτέψουμε τα φυτά μας να είναι αφράτο σε βάθος περίπου το διπλάσιο, κάτι που θα διευκολύνει την ανάπτυξη των ριζών πολύ ευκολότερα γιατί το έδαφος θα είναι πιο μαλακό και δουλεμένο σε βάθος.
Αν φυσικά έχετε την δυνατότητα μπορείτε να κατασκευάσετε μόνιμα περικλειόμενα υπερυψωμένα παρτέρια ύψους μέχρι 40 εκατοστά, που θα σας επιτρέπουν να κάθεστε πάνω σε αυτά και να δουλεύεται πιο ξεκούραστα και είναι και πιο όμορφα από αισθητικής απόψεως. Για να τα κατασκευάσουμε πρέπει να χρησιμοποιήσουμε διάφορα μη τοξικά υλικά, όπως η πέτρα, τα τούβλα, τα κομμάτια από τσιμέντο, ή ακατέργαστο ξύλο, που είναι φυσικά ανθεκτικό στο σάπισμα, όπως ο κέδρος, το κυπαρίσσι ή η ψευδακακία. Σε έναν λαχανόκηπο δεν θα πρέπει να χρησιμοποιείτε οποιαδήποτε επεξεργασμένη ξυλεία. Στην πραγματικότητα, από το 1984 έχει εκδοθεί απόφαση, με την οποία απαγορεύεται στα προϊόντα επεξεργασμένης ξυλείας να έρχονται σε επαφή με τρόφιμα, ζωικές τροφές ή άμεση ή έμμεση επαφή με το πόσιμο νερό.

Κατασκευή στρωμάτων σε καλλιέργεια λαχανικών

Κατασκευή υπερυψωμένων παρτεριών με ξύλο και πέτρα

Εντυπωσιακή μετανάστευση εκατομμυρίων πεταλουδών

Οι πεταλούμες του τύπου Monarch είναι ίσως οι πιο γνωστές στη Βόρεια Αμερική. Οι πεταλούδες αυτές μεταναστεύουν κάθε χρόνο από διανύοντας μια απόσταση 3000 χιλιομέτρων περίπου, από το Μεξικό και την Καλιφόρνια μέχρι τις νότιες περιοχές του Καναδά.
Είναι ένα από τα θαύματα της φύσης καθώς για την ολοκλήρωση της μετανάστευσης απαιτούνται 3 εώς 4 γενιές πεταλουδών. Οι πεταλούδες μεταναστεύουν ομαδικά, σε ομάδες εκατομμυρίων, καλύπτοντας τεράστιες εκτάσεις με ένα πολύχρωμο “χαλί” που σχηματίζουν με τα φτερά τους. Το θέαμα είναι μοναδικό.

 

γ

πηγή