Γιατί οι Άγιοι εκφράζουν το αυθεντικό εκκλησιαστικό φρόνημα

Αν σκοπός του ίδιου του Δημιουργού μας δεν ήταν η αθανασία για το πλάσμα του, κι όχι απλώς η αθανασία, αλλά ο δοξασμός, δηλαδή η αγιότητα, τότε ποιό το νόημα της ενανθρωπήσεώς Του; 

Ολόκληρη η θεολογία της χριστιανικής αλήθειας συνοψίζεται σε μία μόνο φράση ΄΄σάρκωση του Θεού και θέωση του ανθρώπου΄΄. Με άλλα λόγια· ο Θεός έγινε άνθρωπος, για να γίνει ο άνθρωπος Θεός. Θεός κατά χάριν είναι ο Άγιος. Όπως διαβάζουμε, αδελφοί μου, στους βίους των Αγίων, οι δρόμοι προς τη αγιότητα είναι πολλοί, γιατί είναι πολλοί και οι τρόποι, που έχουν να κάνουν με πολλούς παράγοντες. Όμως μέσα από την τόση διαφορετικότητα των προσωπικών αγώνων, παρατηρούται βασικά γνωρίσματα που χαρακτηρίζουν μία αγία ζωή, στα οποία και θα γίνει σύντομη αναφορά. Άλλωστε πολλοί από μας τα είδαμε και τα ψηλαφήσαμε στη ζωή των συγχρόνων μας Αγίων Γερόντων.

Πρώτο γνώρισμα είναι η επιμελής τήρηση των εντολών του Χριστού. Τήρηση ελεύθερη, αβίαστη, χαρούμενη, διότι δεν γίνεται ούτε από το φόβο της κολάσεως ούτε ιδιοτελώς για την απόκτηση των μελλόντων αγαθών, αλλά από αγάπη στο Χριστό. Επειδή το θέλει και το λέει Εκείνος. Και όταν λέω τήρηση επιμελή, εννοώ την τήρηση και στην παραμικρή λεπτομέρεια, διότι αυτό υπαγόρευσε η εκλεπτισμένη συνείδηση των Αγίων. Συνείδηση τόσο λεπτή και τόσο ευαίσθητη, που δεν ανεχόταν ούτε τον παραμικρό κακό λογισμό. Αυτή η στάση της ζωής τους, ήταν η τρανή απόδειξη της γνήσιας και αταλάντευτης αγάπης τους προς τον Χριστό, αφού Εκείνος είπε ΄΄εάν αγαπάτε με, τας εντολάς τας εμάς τηρήσατε΄΄ και ΄΄ ο τηρών τας εντολάς μου, εκείνος εστίν ο αγαπών με΄΄.

Τόση ήταν η ευαισθησία των Αγίων στο θέμα αυτό, που πονούσαν και υπέφεραν βλέποντας γύρω τους την περιφρόνηση των θείων εντολών, αλλά έδιναν απέραντη στοργή και ουσιαστική βοήθεια σ᾿ αυτούς που μετανοούσαν και ήθελαν χειραγώγηση εν Χριστώ. Και βέβαια είναι περιττό να αναπτύξουμε διά μακρών τις περιπτώσεις που είχαν οι Άγιοι από το στενό και ευρύ περιβάλλον τους. Διότι αυτή η συνέπεια στην υπακοή των θείων εντολών, ενοχλούσε, ήλεγχε τις ΄΄κεκαυτηριασμένες συνειδήσεις΄΄. Και δυστυχώς αυτό κατά κόρον παρατηρήθηκε στον εκκλησιαστικό χώρο που τους περιέβαλε, ο οποίος, όχι σπάνια, αποδείχθηκε δαιμονικά σκληρός, ιδιαίτερα αν ασκούσε και διοίκηση, όπως η κραυγαλέα περίπτωση του Αγίου Νεκταρίου.

Δεύτερο γνώρισμα είναι ο χωρισμός από τον κόσμο, όχι με τοπική έννοια, αλλά ηθική. Λέει ο Ευαγγελιστής Ιωάννης· ΄΄ο κόσμος όλος εν τω πονηρώ κείται΄΄· ΄΄Μη αγαπάτε τον κόσμον μηδέ τα εν τω κόσμω. Εάν τις αγαπά τον κόσμον ουκ έστιν η αγάπη του Πατρός εν αυτώ΄΄. Και εννοεί την κρατούσα πολύμορφη αμαρτία του κόσμου και την προσκόληση στην ύλη. Οι Άγιοι ενώ ζούσαν μέσα στον κόσμο, όπως οι Άγιοι Ιερείς Νικόλαος ο Πλανάς και Άγιος Πορφύριος, η άλλοι που είχαν συχνή επαφή με τους ανθρώπους, είχαν αποχωρισθεί από το κοσμικό φρόνημα με ο, τι αυτό σημαίνει, διότι ήσαν ψυχικά ενωμένοι με τον Χριστό ο οποίος τους γέμιζε τόσο πολύ, ώστε πολλές φορές ξεχνούσαν και τα λεγόμενα αδιάβλητα πάθη όπως ο ύπνος, η πείνα, η δίψα. Είχαν πετύχει απόλυτα, αυτό που θα ακούσουμε στους Γ΄ Χαιρετισμούς· ΄΄Ξένον τόκον ιδόντες, ξενωθώμεν του κόσμου, τον νουν εις ουρανόν μεταθέντες΄΄. Και επειδή ενώ ακόμη ζούσαν στη γη, ήσαν όμως στην ουσία ουρανοπολίτες, μπορούσαν να μιλούν χαρισματικά στις ψυχές των ανθρώπων, ακόμη και όταν σιωπούσαν.

Τρίτο γνώρισμα ήταν η ορθή πίστη τους. Η αφοσίωσή τους με άκρα υπακοή στα δόγματα της Εκκλησίας και στην ορθόδοξη πατερική της παράδοση.

Στηλίτευαν την αίρεση, την πολεμούσαν με διδαχή και προσευχή, αλλά ποτέ δεν μισούσαν τον αιρετικό ως πρόσωπο. Είχαν την φωτιστική χάρη να διακρίνουν την εκ δεξιών πλάνη, δηλαδή αυτήν που προέρχεται από την ψευδοευσέβεια, όταν ενυπάρχει εγωισμός που εκμεταλεύεται ο διάβολος και αρχίζουν τα ψευδοοράματα. Σε όλες τις εποχές υπήρχαν ΄΄πλανώντες και πλανώμενοι΄΄, αλλά πάντοτε οι Άγιοι ήλεγχαν τις πλάνες χαρισματικά και με πόθο τη σωτηρία των θυμάτων τους. Και είχαν τέτοια στάση, διότι δεν ήταν εμπαθείς. Γι᾿ αυτό και ποτέ, ούτε εντάσσονταν σε ζηλωτικές ομάδες, ούτε φέρονταν ασεβώς στους εκκλησιαστικούς ταγούς, κι᾿ ας διαφωνούσαν με κάποιες ενέργειές τους. Πατούσαν γερά πάνω στο εκκλησιαστικό φρόνημα, το οποίο νομιμοποιεί ενώπιον του Θεού τον αγώνα και την αρετή.

πηγή

50 χρόνια μετά, ελληνικά σχολεία και πάλι στην Ίμβρο – Πώς μπορούμε να βοηθήσουμε

Στήριξε και εσύ την προσπάθεια, ΜΠΟΡΕΙΣ!

Ο Σύλλογος Ιμβρίων άνοιξε τον Λογαριασμό «Παιδεία Ιμβρίων» όπου συγκεντρώνονται όλες οι προσφορές για την υλικοτεχνική αλλά και ηθική υποστήριξη των οικογενειών που επιστρέφουν στην Ίμβρο και των παιδιών τους. Μπορούμε όλοι να βοηθήσουμε σε αυτό τον αγώνα με τους ακόλουθους τρόπους:

• Κάνουμε μια δωρεά στον Σύλλογο Ιμβρίων με την ένδειξη «Παιδεία Ιμβρίων». Μπορείς να κάνεις κατάθεση στην Τράπεζα ΠΕΙΡΑΙΩΣ (IBAN: GR9501720360005036037134166) ή να χρησιμοποιήσουμε την υπηρεσία EasyPay στην ιστοσελίδα μας www.imvrosisland.org είτε με την αφορμή αυτή να επισκεφτούμε τα γραφεία του Συλλόγου Ιμβρίων στη Νέα Σμύρνη. Εκεί οι άνθρωποι του Συλλόγου θα χαρούν να μας κεράσουν έναν καφέ και να γνωριστούμε από κοντά.

• «Υιοθετούμε» έναν από τους μαθητές των σχολείων με τη μηνιαία παροχή ενός ποσού ή με κάποια χορηγία σε είδος.

• Εγγραφόμαστε στο Σύλλογο Ιμβρίων ως «Φίλος της Ίμβρου». Η μικρή συνδρομή που θα δώσουμε, αλλά κυρίως η συμβολή μας με ιδέες, εθελοντική εργασία και τεχνογνωσία θα είναι ανεκτίμητη.

Ο εξοπλισμός είναι πλήρης για τη φιλοξενία των μικρών μαθητών

Για λεπτομέρειες, μπορούμε να απευθυνθούμε στον Σύλλογο Ιμβρίων (Ελευθερίου Βενιζέλου 80, 171 22 Νέα Σμύρνη/Αττική, τηλ.: +30 210-9347957, φαξ: +30 210-9345096, e-mail: info@imvrosisland.org)

Σκηνές κάτω από τον έναστρο ουρανό!

Μια εξόρμηση στην ύπαιθρο έχει πολλά πλεονεκτήματα, γι’ αυτούς, βέβαια, που λατρεύουν τη ζωή στη φύση και τη διαμονή κάτω από τα αστέρια. Άνθρωποι σε διάφορα σημεία του κόσμου επιλέγουν να μείνουν στη φύση και να απολαύσουν το τοπίο το βράδυ όπως μόνο εκείνοι έχουν το πλεονέκτημα να το κάνουν. Σε εντυπωσιακά σημεία τοποθετούν την σκηνή τους και βλέπουν μπροστά στα μάτια τους ένα πανέμορφο θέαμα…

πηγή

Προσκυνηματική Εκδρομή της Ενορίας Αγίου Αθανασίου Κατούνας στο νησί της Κεφαλονιάς.

   Με τη χάρη και τη βοήθεια του Θεού μας το διήμερο 28 και 29 Σεπτεμβρίου, πραγματοποιήθηκε προσκυνηματική εκδρομή στο Νησί της Κεφαλονιάς με επίκεντρο την Ιερά Μονή του Αγίου Γερασίμου όπου εκεί φυλάσσετε το σκήνωμα του Αγίου. 

Επισκεφτήκαμε πολλά προσκυνήματα όπως τον τοπικό Άγιο Παναγή Μπασιά όπου προσκυνήσαμε την κάρα του Αγίου στο Ληξούρι, την Ιερά Μονή του Αγίου Ανδρέου στην οποία φυλάσσεται το πόδι του Αγίου, καθώς και την Ιερά Μονή Κηπουραίων που βρίσκετε στο δυτικότερο τμήμα του Νησιού. Διανυκτερεύσαμε στην Ιερά Μονή του Αγίου Γερασίμου και τελέσαμε μικρά Αγρυπνία στην όποια συμμετείχαν όλοι οι προσκυνητές . 

Ωφεληθήκαμε πνευματικά, ζήσαμε στιγμές πνευματικής ανάτασης και ωφέλειας αλλά και ψυχαγωγηθήκαμε όπως θέλει ο Θεός. 

Ευχαριστούμε όλους για την συμμετοχή στο προσκύνημα μας αυτό και ευχόμαστε να δώσει ο Θεός να επισκεφτούμε πάλι και άλλα προσκυνήματα για να ωφελούμαστε πνευματικά.          

πηγή

Ποια ώρα γεμίζουν οι εκκλησίες με αγγέλους

Στην θεία Λειτουργία και όταν κοινωνούσε 

είχε εμπειρίες και κάποιες από αυτές τις εκμυστηρεύτηκε  ως έξης: 

«Όλα αυτά που προσφέρουμε στην Προσκομιδή, κρασιά, κεριά και τα ονόματα, 

τα παίρνουν Άγγελοι και τα πηγαίνουν απάνω.

Μια φορά είχα πάει στην αγία Αικατερίνη.
Είχαν μνήμη (εορτή αγίου) εκεί και έδωκα το χαρτάκι μου με τα ονόματα. 

Το πρωΐ υστέρα πού είχε τελειώσει η Λειτουργία, είδα κατά γης το χαρτάκι στο Ιερό μπροστά. Στενοχωρήθηκα και είπα: 

«Αχ, Θεέ μου, αγία Αικατερίνη, ήρθα εδώ και δεν διαβάστηκαν τα ονόματά μου».

Τη νύχτα στον ύπνο μου ήρθε μία νέα ωραία (αγία Αικατερίνη) και μου είπε: 
«Φοβήθηκες, παιδί μου, μήπως δεν διαβάστηκαν τα ονόματα;  Τα διάβασα εγώ, ας μην τα διάβασε ο παπάς».
Στα χέρια της κρατούσε ένα χαρτί. Μου το έδειξε. Είδα ότι ήταν το χαρτί πού είχα γράψει τα ονόματα και το είχα δώσει στον παπά για να τα μνημονεύσει στην Προσκομιδή.

«Όταν ξεκινά το πρωί η Λειτουργία μας, εκεί όλα είναι πολύ ωραία.Όταν όμως έρχεται η ώρα της μεταδόσεως τότε είναι όλη η Εκκλησία γεμάτη από τα αγγελικά πνεύματα. Τώρα τα βλέπω έτσι σαν αστραπή. Περνάνε Άγγελοι με τα φτερά τους, όμορφα τα πρόσωπα τους, όπως είμαστε οι άνθρωποι. Αυτοί είναι ψηλά, και μείς χαμηλά. Φωνάζει ο παπάς από δω, ο ψάλτης από κει, βγαίνουν όλοι εκεί και κουλουριάζουν (κυκλώνουν) τον παπά γύρω-γύρω.

Μετά βγαίνει η μετάδοση, βλέπεις στην Ωραία Πύλη ακέραιος ο Χριστός, βλέπεις που λέει ο παπάς «Μετά φόβου…». 

Αυτός λέει: «Εδώ εγώ είμαι» και δείχνει το Άγιο Ποτήριο, ότι δηλαδή είναι μέσα.  Παίρνομε τότε πραγματικά κρέας από το Σώμα του Κυρίου. Μέσα στο Άγιο Ποτήριο είναι αλήθεια Αυτός. 

Γίνεται όλος τόσο δα παιδάκι μικρό – μικρό με κεφαλάκι, χεράκια, ποδαράκια, ακέραιος Χριστός, άνθρωπος δηλαδή, και το δίνει σ” εμένα, το δίνει σ” εσένα και στον άλλον, με το κουταλάκι (Αγία λαβίδα). Το κουταλάκι μέσα έχει ένα ανθρωπάκι».

Πώς να το πάρεις αυτό το πράγμα; Και το παίρναμε κάτι αμαρτωλοί, κακομαγαρισμένοι, καταπονηρεμένοι, κακός κόσμος, φονιάδες, σκοτώνουν τον άλλον και τον θάβουν.
Όταν πηγαίνεις να μεταλάβεις, θα πηγαίνεις με το κεφάλι σκυφτό και θα σκέφτεσαι Ποιον θα βρεις μπροστά σου. Ποιόν θα ιδείς τώρα εσύ. 
Μην κοιτάς τον έναν και τον άλλον και τι κάνει αυτός και εκείνος. 
Θα κοιτάζεις μόνο το Άγιο Ποτήριο. Ποιος είναι στο Άγιο Ποτήριο. Εκεί είναι ο ίδιος ο Χριστός που στο δείχνει, αυτού δεν είναι ο παπάς, αυτό το τόσο δα πραγματάκι το δίνει ο Χριστός.
Αυτός παρατηράει ποιος είναι ικανός να το πάρει. Όποιος δεν είναι άξιος σ'αυτόν δεν το δίνει.

Νομίζεις πως παίρνουν όλοι μετάδοση εκείνη την ώρα; Δεν παίρνουν. Παίρνει εκείνος πού είναι ετοιμασμένος. Και κείνη την ώρα που πας να μεταλάβεις πρέπει να δεις τον Χριστό. Δεν είναι ανάγκη να τον δεις πραγματικά, αλλά βάλτον με τον νου σου. 
Μετά έρχεται το «Δι’ ευχών» και βλέπεις φεύγουν όλοι πριν το «Δι’ ευχών» από την Εκκλησία. Κάτσε λίγο να πάρεις την ευχή.
Μετά δεν κάνει να γυρίσεις (επισκεφτείς) σπίτι ξένο, γιατί θα χάσεις την ευχή. 
Δεν είναι καλά να βγεις έξω, να πας, ξέρω 'γώ, στην αγορά. 
Και αν είναι μεγάλη ανάγκη πες σε κάποιον πού πάει στην αγορά να σου ψωνίσει. 
Και αν βγεις, σκύψε το κεφαλάκι σου, κάνε την δουλειά σου και γύρισε στο σπίτι.

 

 

Γερόντισσα Λαμπρινή Βέτσιου

Γιατί χρειάζονται τα Θρησκευτικά;

 

Τάκης Θεοδωρόπουλος
Η ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ 
ΠΕΡΑ ΑΠΟ ΤΟ ΑΤΟΜΟ

Αν πρόκειται να περάσεις Πανελλήνιες, τρέχεις όλη μέρα από το σχολείο στο φροντιστήριο και ξέρεις πως αν μπορείς να γλιτώσεις μία ώρα την εβδομάδα, θα το κάνεις. Θα ζητήσεις απαλλαγή από τα θρησκευτικά κι ας μην είσαι άθεος ή ετερόδοξος. Θα αδιαφορήσεις και για τη λογοτεχνία από τη στιγμή που ξέρεις ότι δεν πρόκειται να εξετασθείς επί του θέματος. Αν μάλιστα έχεις συμπληρώσει τα 17 σου, άρα θεωρείσαι ενήλικος από τον νόμο, και δεν χρειάζεσαι καν τη συγκατάθεση των γονέων σου για να απαλλαγείς, τότε δεν το σκέφτεσαι. Βάσει αυτής της λογικής ο τελειόφοιτος έχει τη διακριτική ευχέρεια να διδάσκεται ό,τι τραβάει η όρεξή του. Τότε ποίο το νόημα της γενικής παιδείας;

Αυτή είναι η χρησιμοθηρική απάντηση στη συζήτηση που άνοιξε μια δήλωση της κ. Αναγνωστοπούλου σε ραδιοφωνικό σταθμό. Η ίδια προσπάθησε να την περιβάλλει με δημιουργική ασάφεια στη συνέχεια, όμως η συζήτηση άνοιξε. Γιατί χρειάζονται τα θρησκευτικά στην εκπαίδευση; Αλλέως πώς: σε τι χρειάζονται τα θρησκευτικά; Η απάντηση της επίσημης εκκλησίας είναι ότι η ορθοδοξία αποτελεί αναπόσπαστο κομμάτι του ελληνισμού. Θα συμφωνήσω, όπως θα συμφωνήσω ότι το παιδί από το δημοτικό θα πρέπει να αποκτά το αίσθημα της χριστιανικής ηθικής, τον διαχωρισμό του καλού και του κακού, τον σεβασμό στον πατέρα σου και τη μητέρα σου.

Η προαιρετική διδασκαλία των θρησκευτικών, με το επιχείρημα της ανεξιθρησκίας, μπορεί να τανύζει τις χορδές της προοδευτικής ψυχής, δεν παύει όμως να αποτελεί την άλλη πλευρά του νομίσματος. Οπως η αθεΐα είναι η άλλη πλευρά της πίστης. Το ζήτημα είναι λίγο πιο περίπλοκο. Η Βίβλος, η Παλαιά και η Καινή Διαθήκη, είναι ένας από τους πυλώνες του ευρωπαϊκού πολιτισμού. Οι επιστολές του Παύλου είναι από τα σημαντικότερα κείμενα της γλώσσας μας, κείμενα γραμμένα από Ρωμαίο πολίτη που έμαθε τα ελληνικά ως ξένη γλώσσα. Το ζήτημα δεν θα λυθεί αν αντικατασταθούν τα θρησκευτικά με τη θρησκειολογία ή την ιστορία των θρησκειών. Χριστιανισμός πρέπει να διδάσκεται.

Η Εκκλησία πρώτη θα έπρεπε να επεξεργαστεί τρόπους για να απαλλαγεί η διδασκαλία των Θρησκευτικών από την προσήλωση στη δογματική τυπολατρία. Θα μου πείτε όλο το εκπαιδευτικό σύστημα, από τον Πλάτωνα ώς τον Βιζυηνό, κι από την Αλγεβρα ώς τη Φυσική στηρίζεται στην τυπολατρική παπαγαλία. Γιατί να εξαιρεθούν τα θρησκευτικά; Και γιατί σε λίγα χρόνια, καιρού επιτρέποντος, να μη μετατραπεί και η διδασκαλία των αρχαίων σε προαιρετική; Λυπάμαι αλλά το ζήτημα που άνοιξε, αν άνοιξε, δείχνει την ανικανότητά μας όχι μόνον να σχεδιάσουμε, αλλά ακόμη και να σκεφθούμε πώς θα σχεδιάσουμε το ελληνικό σχολείο.

Η ΣΥΝΕΧΕΙΑ ΕΔΩ

 

Δείτε επίσης: Σταύρου Γιαγκάζογλου, Απροϋπόθετες απαλλαγές στα Θρησκευτικά;

Ανακοίνωση του Παγκρήτιου Συνδέσμου Θεολόγων για το ζήτημα της απαλλαγής από τα Θρησκευτικά

 

Σχόλιό μας για το θέμα

Επειδή και φέτος, δυστυχώς, εκτός από τη συζήτηση που άνοιξε εκ του μη όντως (ως συνήθως) η υπουργός Παιδείας (;) και στην οποία ενεπλάκη άστοχα (ως συνήθως) και η ΟΛΔΕ, παρατηρούμε στα λύκεια και υποβολή ψεύτικων αιτήσεων από γονείς, που ζητούν να απαλλαγούν τα παιδιά τους από το μάθημα των Θρησκευτικών, ιδίως στη Β΄ και Γ΄ Λυκείου, θεωρούμε απαραίτητο να επισημάνουμε την εγκύκλιο του υπουργείου Παιδείας, που εκδόθηκε τον Ιανουάριο 2015 και ισχύει για το παρόν σχολικό έτος 2015-2016.

Αποσπάσματα από την εγκύκλιο, που ενδιαφέρουν ιδιαίτερα γονείς και διευθυντές σχολείων:

«Ωστόσο, παρέχεται η δυνατότητα σε μη Χριστιανούς Ορθόδοξους μαθητές, δηλαδή αλλόθρησκους ή ετερόδοξους ή άθρησκους, που επικαλούνται λόγους θρησκευτικής συνείδησης, να απαλλαγούν από την παρακολούθησή του.

Συνεπώς, η απαλλαγή από το μάθημα των Θρησκευτικών παρέχεται νόμιμα, αποκλειστικά και μόνο για την προάσπιση της ελευθερίας της θρησκευτικής συνείδησης, όπως προβλέπεται από το Σύνταγμα και περιγράφεται στους οικείους νόμους και στις αποφάσεις των διεθνών και ελληνικών δικαστηρίων.

Επειδή έχουν παρατηρηθεί φαινόμενα κατάχρησης του δικαιώματος απαλλαγής από τα Θρησκευτικά για λόγους που δεν συνδέονται με την ελευθερία της θρησκευτικής συνείδησης, εφιστάται η προσοχή στους Διευθυντές των σχολικών μονάδων να ελέγχουν την τεκμηρίωση των προβαλλόμενων λόγων, επισημαίνοντας σε κάθε ενδιαφερόμενο τη σοβαρότητα των σχετικών Υπεύθυνων Δηλώσεων και κατόπιν να προβαίνουν στη χορήγηση νόμιμης απαλλαγής του μαθητή, πάντοτε εντός των προβλεπόμενων χρονικών ορίων.»

«Η απαλλαγή από το μάθημα των Θρησκευτικών χορηγείται ύστερα από Υπεύθυνη Δήλωση του ν.1599/1986, του ίδιου του μαθητή (αν είναι ενήλικος) ή και των δύο γονέων του (αν είναι ανήλικος), στην οποία θα αναφέρεται ότι ο μαθητής δεν είναι Χριστιανός Ορθόδοξος και εξ αυτού επικαλείται λόγους θρησκευτικής συνείδησης, χωρίς να είναι υποχρεωτική η αναφορά του θρησκεύματος στο οποίο ανήκει, εκτός αν το επιθυμεί. Μόνον στην περίπτωση που η γονική μέριμνα ασκείται από τον ένα γονέα, αρκεί η υπογραφή του ασκούντος τη γονική μέριμνα.»

«Η παραπάνω Υπεύθυνη Δήλωση του ν.1599/1986, με βεβαιωμένο το γνήσιο της υπογραφής και των δύο γονέων του μαθητή, παραλαμβάνεται από το Διευθυντή του σχολείου εντός αποκλειστικής χρονικής προθεσμίας που διαρκεί από την 1η Σεπτεμβρίου έως και την 20η Σεπτεμβρίου κάθε έτους.»

Ολόκληρο το κείμενο της εγκυκλίου θα το βρείτε εδώ.

Ασφαλώς, ένας εκπαιδευτικός κάνει πιο ποιοτικό μάθημα με λίγους μαθητές, που ενδιαφέρονται, παρά με πολλούς και αδιάφορους. Όμως το ζήτημα δεν είναι απλό. Παρατηρούνται περιπτώσεις συνειδητής εξαπάτησης από γονείς και μαθητές (άρα τι ακριβώς μήνυμα περνούν οι συγκεκριμένοι γονείς στα παιδιά τους;), στις οποίες οι οικογένειες, δυστυχώς, ενώ τα μέλη τους είναι ορθόδοξοι χριστιανοί, διεκδικούν για τα παιδιά τους ένα δικαίωμα που το έχουν μόνο οι μη χριστιανοί. Συνεπώς, αποκόπτουν τον εαυτό τους και τα παιδιά τους από μέλη της Ορθόδοξης Εκκλησίας.

Υπενθυμίζω ότι οι άγιοι μάρτυρες της πίστης μας, πολλοί από τους οποίους ήταν έφηβοι κάτω από 20 ετών, προτίμησαν βασανιστήρια και θάνατο για να μην αρνηθούν το Χριστό. Επίσης, ότι σήμερα στη Μέση Ανατολή, άνθρωποι κάθε ηλικίας και φύλου βασανίζονται και σφαγιάζονται γιατί δεν αρνούνται το Χριστό. Εμείς τον αρνούμαστε τόσο χαλαρά, χωρίς κανείς να μας απειλεί, απλώς και μόνο για να αποφύγουμε ένα μάθημα στο σχολείο.

Και μάλιστα, ένα μάθημα που έχει να προσφέρει στα παιδιά μας ένα ολόκληρο θησαυρό γνώσεων, όχι μόνο για την Ορθόδοξη Εκκλησία (την ανεκτίμητη πνευματική παράδοση του τόπου μας), αλλά, ιδίως στη Β΄ Λυκείου, και για άλλα θρησκεύματα.

Ας κρίνει κατά συνείδησιν λοιπόν ο καθένας και ας πράξει ανάλογα.

 

πηγή 

Σύνταγμα και Θρησκευτικά

Γιώργος Ν. Πολίτης*

Οι αυτοπροσδιοριζόμενοι ως “φιλελεύθεροι υπερασπιστές των δικαιωμάτων” επικαλούνται το Σύνταγμα, όποτε τους εξυπηρετεί, ενώ το αγνοούν κάθε φορά που συμβαίνει το αντίθετο.

Η Αριστερά δεν θέλει ιδιωτικά πανεπιστήμια και επικαλείται το άρθρο 16 του Συντάγματος, που τα απαγορεύει. Ωστόσο το Σύνταγμα είναι το Ευαγγέλιο της πολιτείας και σε αυτό δεν χωρούν εκπτώσεις -ανεξάρτητα από το εάν βολεύει ή όχι τη δική μας θεώρηση.

Το άρθρο 16, λοιπόν, ορίζει ότι “η παιδεία αποτελεί βασική αποστολή του Kράτους και έχει σκοπό την ηθική, πνευματική, επαγγελματική και φυσική αγωγή των Eλλήνων, την ανάπτυξη της εθνικής και θρησκευτικής συνείδησης και τη διάπλασή τους σε ελεύθερους και υπεύθυνους πολίτες”.

Εφ΄ όσον η ανάπτυξη της εθνικής και θρησκευτικής συνείδησης αποτελεί αποστολή του Κράτους, τότε γιατί ο γονέας αποκτά τη δυνατότητα να αποκλείσει το παιδί του από τη διδασκαλία των θρησκευτικών; Δεν προσβάλλεται έτσι το υπέρτερο δικαίωμα του παιδιού να δεχθεί την οριζόμενη ως αποστολή του Κράτους; Γιατί να μη μπορεί ο γονέας να ζητήσει την εξαίρεση και από τα μαθηματικά ή τη χημεία, που, στο κάτω-κάτω, δεν περιγράφονται στο Σύνταγμα ως σκοπός της παιδείας;

Μπορούμε, πράγματι, να αλλάξουμε το Σύνταγμα• ευτυχώς η κοινοβουλευτική δημοκρατία το προβλέπει αυτό. Τηρώντας τις διαδικασίες αναθεώρησης, μπορούμε να ορίσουμε ότι σκοπός της παιδείας είναι η καλλιέργεια της πολυπολιτισμικότητας, του διεθνισμού ή της ταξικής συνείδησης. Αλλά, όσο έχουμε αυτό το συγκεκριμένο Σύνταγμα και το 16ο άρθρο του ορίζει αυτά ως συγκεκριμένο σκοπό της παιδείας, όλοι οι εμπλεκόμενοι έχουμε υποχρέωση να τα τηρούμε με τον πιο υπεύθυνο τρόπο.

Kατά την εκτίμησή μου, ανεξάρτητα από την άποψη που έχει ο καθένας για τη θρησκεία και τα θρησκευτικά, πρώτα θα έπρεπε να αναθεωρηθεί το άρθρο 16 και μετά να αλλάξει η αντίληψη για τη διδασκαλία των θρησκευτικών. Όχι για χάρη του χριστιανισμού ή της παράδοσης, αλλά για χάρη της νομιμότητας.

 

*Ο Γιώργος Ν. Πολίτης είναι επίκουρος καθηγητής κοινωνικής φιλοσοφίας στο Πανεπιστήμιο Αθηνών.

 

Πρώτο ΘΕΜΑ

Είδες ποτέ σάβανο με τσέπες;

Είδες ποτέ σάβανο με τσέπες; Όλα εδώ μένουν. Μόνο οι αγαθοεργίες πηγαίνουν στον ουρανό. Ξέρεις γιατί γίνονται οι πόλεμοι; Για το χρήμα..

Κάποτε ήλθε εδώ ένας πολύ γνωστός γιατρός για να μιλήσουμε. Ήταν και η γυναίκα του γιατρός, θρησκευόμενοι άνθρωποι και οι δύο. Παραπονιόταν ότι τα παιδιά του ζούσαν κοσμική ζωή και όχι μόνο δεν τηρούσαν τις εκκλησιαστικές παραδόσεις της οικογένειας τους, αλλά και τις ειρωνεύονταν.

Χαρακτήριζαν τους χριστιανούς καθυστερημένους, βολεμένους, ανειλικρινείς, υποκριτές και θεομπαίχτες, επειδή η ζωή τους -έλεγαν- δεν συμβαδίζει με τα λόγια τους και τα έργα τους δεν είναι χριστιανικά.

Ακόμη και στο ευχέλαιο, που οι γονείς κάνουν μία φορά το χρόνο στο σπίτι τους και τα παιδιά, όσο ήταν μικρά συμμετείχαν, τώρα αντιδρούν και δεν παρευρίσκονται.

Ο γιατρός έδειχνε πολύ κουρασμένος και απελπισμένος για την πνευματική αδράνεια των παιδιών του. Και νόμιζε ότι όλες οι προσπάθειες, οι δικές του και της γυναίκας του πήγαν χαμένες, δεν έπιασαν τόπο, δεν άγγιξαν τα παιδιά.

Σε κάποια στιγμή ο γιατρός, βάζοντας το κεφάλι μέσα στις δυό του παλάμες, σαν να ήθελε να καλύψει το πρόσωπό του από ντροπή, μου είπε: Φοβάμαι πως το πολύ χρήμα μας έχει κάνει ζημιά.

Τον ρώτησα να μου πει, τί εννοούσε και εκείνος με απόλυτη ειλικρίνεια παραδέχτηκε ότι είχαν ξεφύγει από το μέτρο κι είχαν αποκτήσει περιουσιακά στοιχεία απολύτως μη αναγκαία. Έχουμε τρία μεγάλα σπίτια, μου είπε. Ένα για μας και από ένα για το κάθε παιδί. Επίσης, δυό εξοχικά, τέσσερα ακριβά αυτοκίνητα, ένα σκάφος, καταθέσεις, πολλά υλικά.

Και συνέχισε: τα παιδιά κακόμαθαν και τώρα μας κατηγορούν ότι προκαλούμε. Επίσης, μας λένε ότι έχουμε παντρέψει πολύ όμορφα τον πλούτο και τον Χριστιανισμό. Και με παρακάλεσε να του πω τί πρέπει να κάνει για να βρουν πάλι την ειρήνη και την ενότητα στην οικογένεια τους.

Του είπα να τα δώσουν όλα στους φτωχούς και να κρατήσουν μόνο ένα σπίτι, ένα εξοχικό και τους μισθούς τους. Τρόμαξε, άλλαξε χρώμα, φοβήθηκε, απογοητεύθηκε από την απάντηση που του έδωσα.

Έφυγε και δεν ξαναήλθε. Είχε δεθεί με τα εδώ, όχι τα Άνω. Γι’ αυτό και τα παιδιά του αναζήτησαν άλλο τρόπο ζωής, διαφορετικό από αυτόν που οι γονείς τους είχαν προτείνει.

Όταν ακούω ότι υπάρχει μεγάλη φτώχεια, ανέχεια, πονάω πολύ και δεν μπορώ να προσευχηθώ. Δεν λέω, όταν έχεις δύο χιτώνες να δώσεις τον ένα. Αυτό είναι ασυνήθιστο και δύσκολο για τους πολλούς. Αλλά, αν θέλεις να λέγεσαι χριστιανός και κατέχεις όλα τα αγαθά του Θεού, γιατί ιδρώνεις και αγωνιάς για το παραπάνω και δεν κάνεις ελεημοσύνες και καλά έργα; Να ξέρεις, ότι θεμελιώνει στην άμμο, όποιος έχει πολλά χρήματα και τα διαχειρίζεται εγωιστικά, αδιαφορώντας για τη φτώχεια και τη δυστυχία των συνανθρώπων του.

Είδες ποτέ σάβανο με τσέπες; Όλα εδώ μένουν. Μόνο οι αγαθοεργίες πηγαίνουν στον ουρανό. Ξέρεις γιατί γίνονται οι πόλεμοι; Για το χρήμα.. Γιατί οι πλούσιοι δεν μπορούν να βάλουν χαλινάρι στη λαιμαργία τους και οι φτωχοί δεν εύχονται να αποκτήσουν τα αναγκαία, αλλά ζηλεύουν τα πλούτη και τη δόξα των πλουσίων.

Οι τσέπες σας πρέπει να είναι ανοιχτές, ώστε να φεύγουν τα χρήματα για φιλανθρωπίες. Είναι σκάνδαλο να υπάρχουν τσέπες γεμάτες λεφτά και να είναι ραμμένες.

Τάσου Μιχαλά,
«Τέσσερις ώρες με τον π. Παΐσιο»

πηγή 

Μη συνηθίζεις να κουβεντιάζεις για πράγματα, που δεν είδες με τα ίδια σου τα μάτια…

 

Μή συνηθίζεις νά κουβεντιάζεις γιά πράγματα, πού δέν εἶδες μέ τάἴδια σου τά μάτια, σάν νά τά ἔχεις δεῖ.

 Μήν βεβαιώνεις μέ πεποίθηση ἐκεῖνα, πού ἔχεις μόνο ἀκούσει.
Συνήθιζε τή γλώσσα σου νά λέει πάντα ἀλήθεια.
Τό ψέμα γεννιέται συχνά ἀπό τήν ἐπιθυμία, νά ἀρέσουμε στούς
ἀνθρώπους κι ἀπομακρύνει ἀπό τήν ψυχή, τόν φόβο τοῦ Θεοῦ.

Ἀββάς Ἠσαΐας ὁ Ἀναχωρητής.

πηγή 

Στην σημερινή Ελλάδα ο μόνος εθνικισμός που δαιμονοποιείται είναι ο ελληνικός. Όλοι οι άλλοι όχι μόνο δικαιολογούνται, αλλά και εξυμνούνται.

Στα βιαστικά: Ο πανηγυρισμός του Αλβανού ποδοσφαιριστή Λίλα δεν ήταν «αθώος». Τουλάχιστον για όσους ξέρουν από ποδόσφαιρο. Δεν είναι δυνατόν να χάνεις 5-0 και επειδή μειώνεις σε 5-1 στο 86΄ να κάνεις τρελούς πανηγυρισμούς. Και σε τελικό champions league να έπαιζε δεν θα έκανε τέτοια καραγκοζιλίκια. Το σήμα με τον αλβανικό αετό ο Λίλα το έκανε παρατεταμένα και αρκετή ώρα για να σιγουρευτεί ότι τον είδαν όλοι στο γήπεδο και στις οθόνες. 

Εν συνεχεία έπεσε και στο χορτάρι για να μας δείξει ότι είναι και πιστός μουσουλμάνος. Με όλα αυτά ο Λίλα ήθελε ξεκάθαρα να προκαλέσει τους φιλάθλους στο Καραϊσκάκη. Και ήθελε να τους προκαλέσει όχι τόσο ως φιλάθλους του Ολυμπιακού, αλλά ως Έλληνες. Και κατά δεύτερον ως φίλους των Σέρβων. 

Είναι γνωστό ότι στο Καραϊσκάκης πολλές φορές εμφανίζονται σέρβικες σημαίες. (Γνωστό και το σύνθημα “Orthodox brothers”). Και είναι γνωστό ότι οι Αλβανοί μισούν τους Σέρβους. Και το αντίθετο. 

Ο Λίλα ήταν ο πρωταγωνιστής τον περασμένο Οκτώβριο στον αγώνα ανάμεσα στην εθνική Σερβίας και την εθνική Αλβανίας για τα προκριματικά του Euro 2016 στο Βελιγράδι. Το ρολόι στο γήπεδο έδειχνε το 42’ λεπτό και το σκορ ήταν 0-0, όταν εμφανίστηκε στον ουρανό ένα τηλεχειριζόμενο ελικοπτεράκι από το οποίο κρεμόταν η σημαία της μεγάλης Αλβανίας, που περιλαμβάνει το Κόσσοβο, την Βόρειο Ήπειρο, αλλά και κομμάτι της ελεύθερης σήμερα Ηπείρου ακόμη και την Κέρκυρα! Όπως ήταν φυσικό οι Σέρβοι φίλαθλοι αντέδρασαν σε αυτήν την πρόκληση και το ίδιο έκαναν και οι ποδοσφαιριστές της ομάδας. Ο Σέρβος ποδοσφαιριστής, Στέφαν Μίτροβιτς, έπιασε το σκοινί που κρεμόταν για να την κατεβάσει και τότε έπεσαν πάνω του οι ποδοσφαιριστές της Αλβανίας με τον Άντι Λίλα να πρωτοστατεί στην σύρραξη.... 

Πολλοί μιλάνε για τον αλβανικής καταγωγής Κασάμι του Ολυμπιακού και τον ίδιο πανηγυρισμό που έκανε στον αγώνα με την Γιουβέντους. Είναι αλήθεια ότι ελάχιστοι ήξεραν τότε αυτόν τον χαιρετισμό. Και προφανώς ακόμα πιο ελάχιστοι από όσους ήταν στο γήπεδο τον κατάλαβαν μέσα στον γενικό χαμό. Μετά τον σάλο, ο Κασάμι είπε ότι δεν θα το ξανακάνει. Να δούμε… Κάποιοι λένε ότι τέτοιους πανηγυρισμούς έχει απαγορεύσει η ελβετική ποδοσφαιρική ομοσπονδία. Ο Κασάμι αν και δηλώνει «υπερήφανος Αλβανός» δεν παίζει στην εθνική Αλβανίας, αλλά στην εθνική Ελβετίας (όπως και αρκετοί Αλβανοί). Έκτοτε δεν το έχει ξανακάνει. Τα αλβανικά media βέβαια δεν θεώρησαν τόσο «αθώα» την κίνηση αυτή του Κασάμι. «Τους έκανε τον αλβανικό αετό στο κέντρο της Αθήνας!», έγραψαν... «Εκδίκηση στους οπαδούς του Ολυμπιακού που είχαν κρεμάσει την σημαία της Σερβίας ως ένδειξη αλληλεγγύης»…! (φώτο κάτω)

Είναι αλήθεια ότι στο σύγχρονο ελληνικό κράτος η ένθερμη αγάπη προς την πατρίδα και ο εθνικισμός, όταν εκφράζονται από τον Έλληνα είναι κάτι το ασυγχώρητο, το στοχοποιημένο και το δαιμονοποιημένο. Εξ αιτίας βέβαια, της ιδεολογικής ηγεμονίας της αριστεράς (αλλά αυτό είναι μεγάλη κουβέντα). Άνθρωποι κάθε ηλικίας έχουν δεχθεί επίθεση διαφόρων παρακρατικών και «αντίφα» μόνο και μόνο επειδή φορούσαν μπλούζες ή καπελάκια με την ελληνική σημαία. 

Φτάσαμε στο σημείο ένας σύνδεσμος οπαδών της εθνικής μας ομάδας από την Γερμανία να στοχοποιηθεί και να «καταγγελθεί» από την συριζαΐικη ΑΥΓΗ ως «ναζιστικός»! Κατήγγειλαν τους οπαδούς μας ότι - άκουσον άκουσον- «εμφανίστηκαν στο γήπεδο με εθνικιστικές μπλούζες και σύμβολα, με μερικούς από αυτούς ντυμένους Σπαρτιάτες, με τις γραφικές περικεφαλαίες στο κεφάλι τους»…. 

Είναι ξεκάθαρο ότι είναι "ναζί"..

Το να ντύνεσαι ως Σπαρτιάτης (ή τσολιάς) στο γήπεδο αποτελεί δείγμα «φασισμού» και «χρυσαυγιτισμού» για τους λοβοτημένους της νεο-αριστεράς.…

Την ίδια ώρα όταν κάποιος εμφανίζεται με την σημαία της πατρίδας του ανάμεσα στα αριστερά κοπάδια τότε όχι μόνο κάνουν τα στραβά μάτια, αλλά επιδίδονται σε αγώνα «ανοχής» και «εξύμνησης της διαφορετικότητας». Ακόμα και σε παρελάσεις ομοφυλοφίλων…! (φωτο κάτω)

Έκφραση "διαφορετικότητας"..

ΚΟΚΚΙΝΟΣ ΟΥΡΑΝΟΣ

Παχεία γαστήρ λεπτόν ου τίκτει νόον

Ἅγιος Πορφύριος

Δέν γίνεστε ἅγιοι κυνηγώντας τὸ κακό. Ἄστε τὸ κακό. Νὰ κοιτάζετε πρὸς τὸν Χριστὸ κι αὐτὸ θὰ σᾶς σώσει. Ἐκεῖνο ποὺ κάνει ἅγιο τὸν ἄνθρωπο εἶναι ἡ ἀγάπη, ἡ λατρεία πρὸς τὸν Χριστό, ἡ ὁποία δὲν μπορεῖ νὰ ἐκφραστεῖ, δὲν μπορεῖ, δὲν μπορεῖ... Καὶ προσπαθεῖ ὁ ἄνθρωπος νὰ κάνει ἀσκήσεις,νὰ κάνει τέτοια πράγματα καὶ νὰ καταπονεῖ τὸν ἑαυτό του γιὰ τὴν ἀγάπη τοῦ Θεοῦ.

Κανεὶς ἀσκητὴς δὲν ἅγιασε χωρὶς ἀσκήσεις. Κανεὶς δὲν μπόρεσε ν’ ἀνέλθει στὴν πνευματικότητα χωρὶς ν’ ἀσκηθεῖ. Πρέπει νὰ γίνονται ἀσκήσεις. Ἄσκηση εἶναι οἱ μετάνοιες, οἱ ἀγρυπνίες κ.λπ.,ἀλλὰ ὄχι μὲ βία. Ὅλα νὰ γίνονται μὲ χαρά. Δὲν εἶναι οἱ μετάνοιες ποὺ θὰ κάνουμε, δὲν εἶναι οἱ προσευχές, εἶναι τὸ δόσιμο, ὁ ἔρωτας γιὰ τὸν Χριστό, γιὰ τὰ πνευματικά. Ὑπάρχουν πολλοὶ ποὺ τὰ κάνουνε αὐτὰ ὄχι γιὰ τὸν Θεὸ ἀλλὰ γιὰ ἄσκηση, γιὰ ὠφέλεια σωματική. Ὅμως οἱ πνευματικοὶ ἄνθρωποι τὸ κάνουνε γιὰ ψυχικὴ ὠφέλεια, γιὰ τὸν Θεό. Ἀλλὰ καὶ τὸ σῶμα ὠφελεῖται πολύ, δὲν ἀρρωσταίνει. Πολλὰ καλὰ ἔρχονται.

Μέσα στὴν ἄσκηση, τὶς μετάνοιες, τὶς ἀγρυπνίες καὶ τὶς ἄλλες κακουχίες εἶναι καὶ ἡ νηστεία. «Παχεία γαστὴρ λεπτὸν οὐ τίκτει νόον». Ἐγὼ τὸ γνωρίζω αὐτὸ ἀπ’ τοὺς Πατέρες. Ὅλα τὰ πατερικὰ βιβλία μιλοῦν γιὰ τὴ νηστεία. Οἱ Πατέρες τονίζουν νὰ μὴν τρῶμε δυσκολοχώνευτα φαγητὰ ἢ λιπαρὰ καὶ παχιά, γιατὶ κάνουν κακὸ στὸ σῶμα ἀλλὰ καὶ στὴν ψυχή. Λένε ὅτι τὸ προβατάκι τρώει τὰ χορταράκια τῆς γῆς κι εἶναι τόσο ἥσυχο. Εἴδατε ποὺ λένε, «σὰν τὸ πρόβατο». Ἐνῷ ὁ σκύλος ἢ ἡ γάτα κι ὅλ’ αὐτὰ τὰ σαρκοφάγα εἶναι ὅλα τους ἄγρια ζῶα. Τὸ κρέας κάνει κακὸ στὸν ἄνθρωπο. Κάνουν καλὸ τὰ χόρτα, τὰ φροῦτα κ.λπ. Γι’ αὐτὸ οἱ Πατέρες μιλοῦν γιὰ νηστεία καὶ κατακρίνουν τὴν πολυφαγία καὶ τὴν ἡδονὴ ποὺ αἰσθάνεται κανεὶς μὲ τὰ φαγητὰ τὰ πλούσια. Νὰ εἶναι πιὸ ἁπλὰ τὰ φαγητά μας. Νὰ μὴν ἀσχολούμαστε τόσο πολὺ μ’ αὐτά.

Δὲν εἶναι τὸ φαγητό, δὲν εἶναι οἱ καλὲς συνθῆκες διαβίωσης, ποὺ ἐξασφαλίζουν τὴν καλὴ ὑγεία. Εἶναι ἡ ἁγία ζωή, ἡ ζωὴ τοῦ Χριστοῦ. Ξέρω γιὰ ἀσκητὲς ποὺ νηστεύανε πολὺ καὶ δὲν εἴχανε καμιὰ ἀρρώστια. Δὲν κινδυνεύει νὰ πάθει κανεὶς τίποτε ἀπ’ τὴ νηστεία. Κανεὶς δὲν ἔχει ἀρρωστήσει ἀπ’ τὴ νηστεία. Πιὸ πολὺ ἀρρωσταίνουν ἐκεῖνοι ποὺ τρῶνε κρέατα κι αὐγὰ καὶ γάλατα, παρὰ ἐκεῖνοι ποὺ εἶναι λιτοδίαιτοι. Εἶναι παρατηρημένο αὐτό. Νὰ τὸ πάρουμε καὶ ἀπὸ τὴν ἰατρικὴ ἐπιστήμη΄ τώρα τὸ συνιστᾶ αὐτὸ τὸ πράγμα. Οἱ νηστευτὲς νηστεύουν καὶ δὲν παθαίνουν τίποτε΄ ὄχι ἁπλῶς δὲν παθαίνουν, ἀλλὰ θεραπεύονται ἀπὸ ἀρρώστιες.

Γιὰ νὰ τὰ κάνετε ὅμως αὐτά, πρέπει νὰ ἔχετε πίστη. Ἀλλιῶς σᾶς πιάνει λιγούρα. Ἡ νηστεία εἶναι καὶ ζήτημα πίστεως. Ὅταν ἔχετε τὸν ἔρωτα στὸ θεῖον, μπορεῖτε νὰ νηστεύετε μὲ εὐχαρίστηση κι ὅλα εἶναι εὔκολα΄ ἀλλιῶς σᾶς φαίνονται ὅλα βουνό. Ὅποιοι ἔδωσαν τὴν καρδιά τους στὸν Χριστὸ καὶ μὲ θερμὴ ἀγάπη ἔλεγαν τὴν εὐχὴ, κυριάρχησαν καὶ νίκησαν τὴ λαιμαργία καὶ τὴν ἔλλειψη ἐγκράτειας.

Ὑπάρχουν σήμερα πολλοὶ ἄνθρωποι, ποὺ δὲν μποροῦσαν νὰ νηστέψουν μιὰ μέρα καὶ τώρα ζοῦν μὲ χορτοφαγία, ὄχι γιὰ λόγους θρησκευτικούς, ἁπλῶς γιατὶ πίστεψαν ὅτι αὐτὸ θὰ κάνει καλὸ στὴν ὑγεία τους. Ἀλλὰ πρέπει νὰ τὸ πιστέψεις, ὅτι δὲν πρόκειται νὰ πάθεις τίποτε, ποὺ δὲν τρώεις κρέας. Ὅταν ὁ ἄνθρωπος βέβαια εἶναι ἀσθενής, δὲν εἶναι ἁμαρτία νὰ φάει πρὸς στήριξιν τοῦ ὀργανισμοῦ καὶ φαγητὰ μὴ νηστήσιμα.

Τὸ ἁλάτι χρειάζεται στὸν ὀργανισμὸ τοῦ ἀνθρώπου. Ὑπάρχει μιὰ φήμη ὅτι τὸ ἁλάτι κάνει κακό. Δὲν εἶναι σωστὸ αὐτό. Εἶναι στοιχεῖο ποὺ χρειάζεται. Καὶ εἶναι ὁρισμένοι μάλιστα ποὺ τὸ ἔχουν πολὺ ἀνάγκη.

Ἐγὼ τί ὄνειρα ἔχω! Γιὰ τὸ Ἅγιον Ὄρος δηλαδή. Παρήγγειλα σιτάρι, γιὰ ν’ ἀλέθουμε, νὰ φτιάχνουμε ψωμὶ σταρίσιο. Καὶ σκέφτομαι νὰ πάρουμε διάφορα ὄσπρια καὶ νὰ τ’ ἀλέθουμε καὶ νὰ τ’ ἀνακατώνουμε, σιτάρι μὲ ρύζι, σόγια, σογιάλευρο μὲ φακὲς κ.λπ. Κι ἔπειτα ἔχουμε καὶ τὰ κολοκύθια καὶ τὶς ντομάτες καὶ τὶς πατάτες κι ὅλα τ’ ἄλλα χορταρικά. Καὶ μὲ τὸν πατέρα Ἡσύχιο εἴχαμε ἕνα ὄνειρο. Μιὰ φορὰ λέγαμε νὰ πᾶμε νὰ γίνουμε ἐρημίτες κάπου καὶ νὰ σπείρουμε σιτάρι καὶ νὰ τὸ μουσκεύουμε καὶ νὰ τὸ τρῶμε. Μήπως ὁ Μέγας Βασίλειος ἐκεῖ, στὴν ἔρημο, ἔτσι δὲν ἔκανε; Ἀλλὰ τώρα ἐμᾶς μᾶς κακοφαίνεται 

πηγή

Τα δεινά που μαστίζουν τους ινδιάνικους καταυλισμούς σήμερα

Αν είναι κάτι που δυστυχώς ξέρουν καλά οι αυτόχθονες των ΗΠΑ είναι η μιζέρια και η δυστυχία, καθώς η επαφή με το λευκό στοιχείο αποδείχτηκε τουλάχιστον καταστροφική για τις παραδοσιακές τοπικές κοινωνίες.
Οι θηριωδίες του αποικιοκράτη λευκού και η γενοκτονία του ντόπιου πληθυσμού του Νέου Κόσμου έχουν ρίξει βαριά τη σκιά τους στη ζωή των Ινδιάνων ακόμα και σήμερα, καθώς η καθημερινότητα στους κρατικούς καταυλισμούς μόνο εύκολη δεν είναι.
Η μάστιγα του ευρωπαίου αποίκου έχει αφήσει τραγικό χνάρι στις παραδοσιακές κοινότητες, αφήνοντας τους εναπομείναντες Ινδιάνους με αισθήματα κοινωνικής απομόνωσης, πολιτισμικής ντροπής αλλά και κρίσης στην ταυτότητά τους.
Οι επιπτώσεις της σκοτεινής αυτής κληρονομιάς που τους έχει μετατρέψει ξένους στον ίδιο τους τον τόπο υπονομεύουν κάθε έννοια ευζωίας και υποθηκεύουν ένα μέλλον που είναι το λιγότερο ανοίκειο…

Δείκτες φτώχειας και αυτοκτονίας

Από την παγκόσμια ύφεση του 2008, τα μόνα νέα που ακούμε είναι για τους υψηλούς δείκτες ανεργίας σε οικουμενικό επίπεδο και τις λιγοστές ευκαιρίες για να βρει κανείς δουλειά. Κάτι που για τους γηγενείς Αμερικανούς ήταν βέβαια μια ζοφερή πραγματικότητα προτού καταρρεύσει το οικονομικό θαύμα του Δυτικού, καθώς ο δείκτης ανεργίας στους καταυλισμούς θέριζε πολύ πριν την κρίση. Υπολογίζεται ότι τουλάχιστον το 25% των Ινδιάνων ζουν κάτω από τα όρια της φτώχειας και ένα μεγάλο ποσοστό των απασχολούμενων εργάζονται περιστασιακά ή υποαπασχολούνται, αφήνοντας μόλις ένα 36% των ενήλικων αντρών να έχουν σταθερή εργασία καθ’ όλη τη διάρκεια του έτους.
Τα ποσοστά ανεργίας που μαστίζουν τους καταυλισμούς παραμένουν μοναδικά για δυτική κοινωνία. Ενδεικτικά, ο καταυλισμός των Σιου στη Νότια Ντακότα μετρά ποσοστό ανεργίας που αγγίζει το αστρονομικό 83%, με το 76% όσων έχουν δουλειά να ζουν κάτω από τα όρια της φτώχειας. Αν σε αυτό προστεθεί το γεγονός ότι περισσότερο από το 20% του ινδιάνικου πληθυσμού άνω των 25 ετών δεν έχει ολοκληρώσει τη βασική εκπαίδευση, τότε το μέλλον δεν μπορεί να είναι ευοίωνο.
Την ίδια ώρα, τραγικά είναι και τα ποσοστά αυτοκτονιών των Ινδιάνων. Σε μια χώρα όπως οι ΗΠΑ που 1 εκατ. άνθρωποι αποπειρούνται κάθε χρόνο να αυτοκτονήσουν, ο δείκτης στις κοινότητες των Ινδιάνων είναι τρεις φορές μεγαλύτερος του εθνικού μέσου όρου! Οι νέοι Ινδιάνοι είναι οι πιο ευάλωτοι για το απονενοημένο, καθώς το 40% των αυτοκτονιών λαμβάνουν χώρα σε Ινδιάνους ηλικίας 15-40. Οι λόγοι ποικίλουν, αν και μπορούν να συνοψιστούν στα υψηλά ποσοστά ανεργίας, τον εθισμό σε εξαρτησιογόνες ουσίες αλλά και τη σεξουαλική κακοποίηση…

Φυλετικές διακρίσεις

Οι διακρίσεις που στρέφονται κατά άλλων εθνοτικών ομάδων στις ΗΠΑ είναι γνωστές και χιλιοειπωμένες, δεν ισχύει όμως το ίδιο και για τον ανείπωτο ρατσισμό που βιώνουν ακόμα και σήμερα οι αυτόχθονες Αμερικανοί. Οι στατιστικές είναι εδώ το λιγότερο τρομακτικές. Για παράδειγμα, οι λευκοί αμερικανοί αστυνομικοί τείνουν να πυροβολούν κατά Ινδιάνων περισσότερο από κάθε εθνοτική ομάδα, περιλαμβανομένων των Αφρο-Αμερικανών!
Και βέβαια τα παιδιά των Ινδιάνων πλήττονται από τον ρατσισμό περισσότερο από όλους, καθώς ακόμα και το κράτος δεν φαίνεται διατεθειμένο να φτιάξει τις υποδομές στους καταναγκαστικούς καταυλισμούς που τους έχει μεταφέρει. Ενδεικτική είναι η κατάσταση στον καταυλισμό των Ναβάχο στην Αριζόνα, εκεί όπου ακόμα και οι σχολικές εγκαταστάσεις είναι αφημένες στη ζοφερή τους τύχη. Η αμερικανική κυβέρνηση περικόπτει διαρκώς τα κονδύλια στα σχολεία των καταυλισμών, κάτι που έχει άμεσο αντίκτυπο στις σχολικές επιδόσεις των μικρών Ινδιάνων σε σχέση με τους λευκούς συνομηλίκους τους, ανοίγοντας κατά πολύ την ψαλίδα της κοινωνικής ανισότητας…

Αλκοολισμός και εθισμός στα ναρκωτικά

Για να το πούμε απλά, οι Ινδιάνοι είναι πέντε φορές πιο πιθανό να πεθάνουν από παθήσεις που συνδέονται με τον αλκοολισμό σε σχέση με τους λευκούς. Τέτοια νοσήματα, όπως η κίρρωση του ήπατος, είναι η έκτη αξιολογικά αιτία θανάτου των αμερικανών αυτοχθόνων, καθώς τα ποσοστά θερίζουν κυριολεκτικά τους καταυλισμούς. Το 2010, αναφέρουμε ενδεικτικά, στον ινδιάνικο καταυλισμό του Πάιν Ριτζ και παρά την απαγόρευση του αλκοόλ στους εσωτερικό του, διακινήθηκαν εντός του περισσότερα από 5 εκατ. κουτάκια μπίρας!
Ταυτοχρόνως, εξαιρετικά κοινός παραμένει και ο εθισμός σε ναρκωτικές ουσίες, με τη μεθαμφεταμίνη και την ηρωίνη να έχουν εδώ τον πρώτο λόγο. Όσο για το ποσοστό χρήσης εξαρτησιογόνων ουσιών από πλευράς Ινδιάνων σε σχέση με τον λευκό πληθυσμό, είναι τουλάχιστον τριπλάσιο. Πρόσφατη έκθεση του FBI έδειξε ότι τα μεξικανικά καρτέλ στοχεύουν ευθέως στους ινδιάνικους καταυλισμούς, καθώς η έλλειψη επαρκούς αστυνόμευσης τους κάνει ιδανικούς για την εξάπλωση της μάστιγας. Και βέβαια η έλλειψη δουλειάς οδηγεί πολλούς στο λαθρεμπόριο και τη διακίνηση απαγορευμένων ουσιών…

Διαφθορά και σεξουαλική κακοποίηση

Παρά την καταραμένη φτώχεια που μαστίζει τον γενικό πληθυσμό των ινδιάνικων καταυλισμών, υπάρχουν και φυλές που έχουν συγκεντρώσει πλούτο, εξαιτίας των καζίνο που διατηρούν. Ινδιάνικες φυλές της Οκλαχόμα, για παράδειγμα, ελέγχουν και λειτουργούν συγκρότημα καζίνο που είναι φτιαγμένο στα ιερά εδάφη τους. Από τα κέρδη, ένα ποσοστό κατευθύνεται πάντα στη χρηματοδότηση της ζωής στον καταυλισμό, μιας και η επίσημη πολιτεία είναι συνήθως απούσα. Μέσα στο πλαίσιο αυτό, ανθεί η διαφθορά από τοπικούς παράγοντες και τα περιστατικά σύλληψης ινδιάνων αξιωματούχων για υποθέσεις διαπλοκής και μίζας παραείναι πολλά.
Όσο για τη σεξουαλική κακοποίηση των γυναικών μέσα στους καταυλισμούς, ένα φλέγον θέμα για την ινδιάνικη κοινότητα, παρά τον σκοτεινό αριθμό και τα εγκλήματα που δεν φτάνουν ποτέ στις Αρχές, η πιθανότητα να βιαστεί μια Ινδιάνα είναι κατά 2,5 φορές μεγαλύτερη σε σχέση με τον λευκό γυναικείο πληθυσμό των ΗΠΑ. Στον καταυλισμό των Ναβάχο και μόνο, 329 υποθέσεις αναφέρθηκαν στο τοπικό αστυνομικό τμήμα το 2007. Και το καλύτερο, ενδεικτικό του κλίματος φρίκης που βιώνουν οι Ερυθρόδερμοι στα πατρώα τους εδάφη; Ότι ένα καλό 86% των βιασμών που υφίστανται οι Ινδιάνες προέρχονται από μη ινδιάνους άρρενες. Η σεξουαλική κακοποίηση μαστίζει επίσης και τον πληθυσμό των ανήλικων κοριτσιών, καθώς ένα 20% των γυμνασιοκόριτσων υποφέρουν από σεξουαλικώς μεταδιδόμενα νοσήματα…

Παράδοση και γλώσσα που πεθαίνουν

Όταν κατέφτασε ο ευρωπαίος άποικος στη Βόρεια Αμερική, βρήκε εκεί αναρίθμητες φυλές αυτοχθόνων που μιλούσαν εκατοντάδες γλώσσες και διαλέκτους. Οι αιώνες πέρασαν και σήμερα μόλις μια χούφτα ηλικιωμένοι Ινδιάνοι μπορούν να μιλήσουν τις πατροπαράδοτες γλώσσες και ακόμα χειρότερα, ελάχιστες από αυτές διδάσκονται στις νέες γενιές. Θάνατος της γλώσσας σημαίνει ταυτοχρόνως και θάνατο της πολιτισμικής ταυτότητας, καθώς μαζί της πεθαίνουν ήθη, έθιμα, τελετουργίες και λαϊκοί θρύλοι.
Στη δεκαετία του 1960, τα Ινδιανάκια που φοιτούσαν σε οικοτροφεία τιμωρούνταν αυστηρά αν μιλούσαν τις ιδιαίτερες γλώσσες της φυλής τους. Η κοινωνική πίεση του λευκού για να σταματήσει ο Ινδιάνος να διατηρεί τα στοιχεία της πολιτισμικής του κληρονομιάς εκδηλώθηκε με πάμπολλους τρόπους, φτάνοντας το τοπικό στοιχείο σε απρόοπτο και αιφνίδιο τέλος.
Η αποικιοκρατία αλλά και οι ηθελημένες δράσεις της αμερικανικής κυβέρνησης και των θεσμών να αποτινάξουν την ερυθρόδερμη κληρονομιά του Νέου Κόσμου έχει αποδώσει καρπούς μέσα σε αυτούς τους αιώνες, κάνοντας την πλούσια κοινωνική και πολιτιστική ταυτότητα των Ινδιάνων να συρρικνωθεί στους καταυλισμούς της ντροπής. Η βίαιη μετεγκατάσταση των φυλών από τα προγονικά εδάφη, η υφαρπαγή των ιερών εδαφών και η απομάκρυνση από τους παραδοσιακούς τόπους κυνηγιού και ζωής ανάγκασαν τους Ινδιάνους να χάσουν ακόμα και θρησκευτικά ή τελετουργικά χαρακτηριστικά που είχαν διατηρηθεί για χιλιάδες χρόνια…
πηγή