Η κριτική στην αρχαία ελληνική θρησκεία, από τον Ηράκλειτο στον Ευήμερο (β΄ μέρος)

Β’

το α΄ μέρος ΕΔΩ

Ο Ευριπίδης (485- 406π.Χ.) ανήκει στους τρείς κορυφαίους τραγικούς. Η στάση τού Ευριπίδη έναντι της αρχαίας θρησκείας υπήρξε αυστηρή.  Στο έργο του “Βελλεροφόντης”, σέ αποσπάσματα πού διασώθηκαν, αναφέρει: «Λένε ότι υπάρχουν θεοί στον ουρανό. Όχι, δεν υπάρχουν, εκτός αν θέλουμε, με τη μωρία μας να εξακολουθούμε να πιστεύουμε τους αρχαίους μύθους». Και αλλού «θεοί πού κάνουν αισχρές πράξεις δεν είναι θεοί»(7).

Ο Αριστοφάνης (450-385 π.Χ.) αποτελεί τον κορυφαίο εκπρόσωπο της αρχαίας κωμικής ποίησης. Ποιά ήταν η στάση του έναντι των αρχαίων ελληνικών θεών; Καθόλου θετική. Επισημαίνει σχετικά ο καθηγητής R. Flaceliere: «τις πιο πολλές φορές ο Αριστοφάνης μιλά για τη θρησκεία με έλλειψη σεβασμού και παρουσιάζει τους θεούς σαν γελοία πρόσωπα, ανάξια προσοχής»(8).

Ο Αριστοτέλης (384-322 π.Χ.) υποστήριζε ότι τα λεγόμενα για τους θεούς ούτε αγαθά, ούτε αληθή είναι, αλλά τυχαία(9).

Αυστηρής κριτικής και έντονης αμφισβήτησης έτυχε η αρχαιοελληνική θρησκεία και από τους Σοφιστές, όπως π.χ. από τον Πρωταγόρα και τον Πρόδικο(10).

Ο Διογένης ο Κυνικός (410-323 π.Χ.) θα ομιλήσει με ιδιαίτερη σκληρότητα για τα Ελευσίνια Μυστήρια και για ορισμένες θρησκευτικές πρακτικές της αρχαίας θρησκείας (εξαγνισμό, μαντείες κ.ά) τις οποίες χαρακτήριζε ως ανόητες(11).

Ο Επίκουρος ( 341-270 π.Χ) αναφέρει ότι σκοπός της φιλοσοφίας είναι να απαλλάξει τους ανθρώπους από το φόβο και ιδιαιτέρως από το φόβο των θεών. Η ελληνική λαϊκή θρησκεία, κατά τον Επίκουρο, αναπτύσσεται με την αμάθεια, την οποία στηρίζει, και με τον τρόμο των θεών και των Ερινυών(12).

Ο εκ Μεσσηνίας ορμώμενος φιλόσοφος Ευήμερος (340-260 π.Χ. ) στην αυστηρή κριτική του κατά των αρχαίων θεών, πού ασκεί στο έργο του Ιερά Αναγραφή, ισχυρίζεται ότι η πίστη στους θεούς προήλθε με τη θεοποίηση ηρώων, σοφών, ευεργετών και άλλων ανθρώπων, πού έζησαν σέ πολύ παλαιούς χρόνους(13).

Με την αμφισβήτηση τού αρχαιοελληνικού δωδεκάθεου σχετίζονται και οι δίκες για αθεΐα στην Αθήνα στα κλασικά χρόνια και ο διωγμός φιλοσόφων στο όνομα των θεών. Στα πλαίσια αυτά διώχθηκαν οι: Αναξαγόρας, Αριστοτέλης, Πρωταγόρας, Διαγόρας ο Μήλιος, ο ρήτορας Ανδοκίδης κ.ά.

Από τα μέσα τού 4ου αι. π.Χ. η κρίση και η παρακμή της αρχαίας ελληνικής θρησκείας επιδεινώθηκε στους ελληνιστικούς χρόνους σέ συνάρτηση και με τη μεταβολή των προηγούμενων κοινωνικών, πολιτικών σταθερών τού τότε γνωστού κόσμου.

Ο έντονος θρησκευτικός συγκρητισμός των ελληνιστικών και ρωμαϊκών χρόνων(14), η είσοδος ανατολικών θρησκειών στον Ελληνικό χώρο, η θεοποίηση και η λατρεία ανθρώπων και βασιλέων ως θεών, αρχής γενομένης από τον Σπαρτιάτη ναύαρχο Λύσανδρο, ενώ ο Πτολεμαίος ο Β΄ (309-247 π.χ.) θεοποίησε τους γονείς του και στη συνέχεια αφού παντρεύτηκε την αδελφή του Αρσινόη, παρά την αιμομιξία τους, της έκτισε ναό μετά το θάνατό της (270 π.Χ.) και όρισε ιέρειες να της προσφέρουν λατρεία(15).

Η αύξηση της μαγείας και τού αποκρυφισμού, η εμφάνιση αργότερα διαφόρων “θαυματοποιών ” γνωστών ως « θείων ανδρών » όπως ο Απολλώνιος ο Τυανέας, θα συντελέσουν καίρια, ώστε η παρακμή της αρχαίας ελληνικής ειδωλολατρικής θρησκείας να καταστεί οριστική και μη αναστρέψιμη.

Επιπλέον, αδιάψευστοι μάρτυρες της θρησκευτικής παρακμής των αρχαίων προγόνων μας είναι οι επιγραφές πού έχουν διασωθεί. Μία εξ αυτών τού 48 π.Χ., προερχόμενη από την Έφεσο, αναφέρει ότι η βουλή των Εφεσίων, ο δήμος και οι άλλες ελληνικές πόλεις της Ασίας και τα έθνη, θεωρούν τον Γάιον Ιούλιον Καίσαρα «Θεόν επιφανή και κοινόν τού ανθρωπίνου βίου Σωτήρα»(16).

Οι τελευταίες προσπάθειες των νεοακαδημικών, των κυνικών και τού νεοπυθαγορισμού να επανανοηματοδοτήσουν με αλληγορικό πνευματικό περιεχόμενο τη λατρεία των παλαιών θεοτήτων, δεν θα φέρουν κάποιο ουσιαστικό αποτέλεσμα.

Σημειώσεις:

7. Βλ. R. Flaceliere, Ιστορία της αρχαίας ελληνικής λογοτεχνίας, σ. 360. 8. Βλ. R. Flaceliere, Ιστορία της αρχαίας ελληνικής λογοτεχνίας, σ.360.

9. Βλ. Ποιητική, 1460 Β.

10. Βλ. Κ. Γεωργουλή, Ιστορία της Ελληνικής Φιλοσοφίας, 19942, σσ.120 -122. M.P.Nilsson, Ιστορία της Αρχαίας ελληνικής θρησκείας, όπ.π., σσ. 277-318.

11.Βλ. R. Parker, Η θρησκεία στην Αρχαία Αθήνα, όπ.π., σ. 366.

12.Βλ. W. Weischedel, Der Gott der Philosophen, οπ.π., σσ. 59-60 E. Zeller - W. Nestle, Ιστορία της Ελληνικής φιλοσοφίας, (μτφ: Χ. Θεοδωρίδη), 1980, σσ. 303-304.

13. Βλ. Θ. Βορέα, Εισαγωγή εις την Φιλοσοφίαν, 19722, σ. 391. M. Winiarczyk, Euhemeros von Messene. Leben, Werk und Nachwirkung, 2002, σσ.107 – 118. P. Fouyas, Christianity and Mystery Religions in Conflict, (Diss), 1968, σσ. 109 – 110.

14. Βλ. J. G. Griffiths, Hellenistics Religions, στο The Encyclopedia of Religion, 6 (1987), σσ. 258 - 262. H. J. Gehrke, Ιστορία τού ελληνιστικού κόσμου, (μτφρ: Ἀ.Χανιώτη), 2000, σσ. 264 – 268.

15. Βλ. P. Wendland , Die hellenistisch - romische Kultur in ihre Beziehungen zu Jundentum und Chri¬stentum, 19123, σ. 124.

16. Βλ. Πλουτάρχου, Βίος Λυσάνδρου,18, «Πρώτῳ μέν γάρ Ἑλλήνων ἐκείνῳ βωμούς αἱ πόλεις ἀνέστησαν ὡς θεῷ καί θυσίας ἔθυσαν, εἰς πρῶτόν δε παιᾶνες ἤσθησαν».

Του πρωτ. π. Βασιλείου Α. Γεωργοπούλου, Επικ. Καθ. Θεολογικής Σχολής Α.Π.Θ.

πηγή 

Ο ΕΡΝΤΟΓΑΝ ΚΗΡΥΞΕ… ΘΡΗΣΚΕΥΤΙΚΟ ΠΟΛΕΜΟ ΣΤΟΥΣ ΚΟΥΡΔΟΥΣ

 

Γράφει ο Νίκος Χειλαδάκης

Ενώ πλησιάσουν οι κρίσιμες βουλευτικές εκλογές στην Τουρκία και ενώ οι δημοσκοπήσεις δείχνουν ότι είναι σχεδόν αδύνατο οι Ισλαμιστές να εξασφαλίσουν την απόλυτη πλειοψηφία για να προχωρήσουν στην συνταγματική αναθεώρηση, ο Ταΐπ Ερντογάν ανοίγει ένα καινούργιο μέτωπο με τους Κούρδους, αυτή την φορά με καθαρά θρησκευτικό χαρακτήρα.

Μιλώντας σε ανοιχτή συγκέντρωση στην πόλη του Μπατμάν στην ανατολική Τουρκία, κατήγγειλε ότι οι Κούρδοι και το ΡΚΚ  διδάσκουν την απόρριψη του Ισλάμ σαν κυρίαρχη θρησκεία τους και την επιστροφή στην παλιά τους θρησκεία, δηλαδή τον Ζωροαστρισμό και στον Χριστιανισμό της ανατολικής εκκλησίας. Όπως τόνισε στην ομιλία του ο Τούρκος πρόεδρος, στα στρατόπεδα και στις κατασκηνώσεις του ΡΚΚ οι Κούρδοι διδάσκουν στα παιδιά τους αλλά και στους οπαδούς τους να απαρνηθούν το Ισλάμ γιατί δεν είναι η δίκια τους θρησκεία και να επιστρέψουν στις παλιές τους θρησκείες. Για τον λόγο αυτό, όπως τόνισε ο Ερντογάν, σε συνεργασία με την Διεύθυνση Θρησκευτικών Υποθέσεων της Τουρκίας, (κάτι ανάλογο με την δική μας Αρχιεπισκοπή), αποφάσισαν να εκδώσουν χιλιάδες αντίτυπα του Κορανίου στην κουρδική γλώσσα και να τα μοιράζουν στις περιοχές όπου ομιλείται σαν μητρική γλώσσα η κουρδική.

Να σημειώσουμε ότι και πολλοί  επώνυμοι Κούρδοι έχουν δηλώσει ανοιχτά πως το Ισλάμ σαν θρησκεία δεν τους εκφράζει και ότι ήταν μεγάλο λάθος που στο παρελθόν είχαν απαρνηθεί τον Ζωροαστρισμό αλλά και τον Χριστιανισμό στον οποίο είχαν προσηλυτιστεί από τους Βυζαντινούς χιλιάδες Κούρδοι πριν από την εμφάνιση του Ισλάμ.  Χαρακτηριστική περίπτωση στις 2 Απριλίου του 2007  όταν ένας επιφανής Κούρδος διανοούμενος, ο καθηγητής Ιστορίας Τέχνης του πανεπιστημίου του Ντιάρμπακίρ, ο Μεχμέτ Μεχντί Ζανά, είχε ομολογήσει σε ένα άκρως εντυπωσιακό άρθρο στην εβδομαδιαία τουρκική επιθεώρηση «Ακσιόν», ότι «Οι Σουμέριοι και οι Κούρδοι διέπραξαν ιστορικό λάθος που εξισλαμίστηκαν».

Σύμφωνα με τον Κούρδο καθηγητή η μεγαλύτερη λάθος επιλογή στην ιστορία των Κούρδων ήταν ο εξισλαμισμός τους πριν από πολλούς αιώνες. Σύμφωνα με τον Κούρδο καθηγητή, οι Κούρδοι στο διάβα της ιστορίας τους είχαν κατασταλάξει σε δυο μεγάλες θρησκείες. Την θρησκεία του Ζωροαστρισμού και εδώ είναι και το εντυπωσιακό όπως παραδέχεται ο Κούρδος καθηγητής, μια μεγάλη πλειοψηφία των Κούρδων της σημερινής νοτιοανατολικής Τουρκίας ήταν χριστιανοί ορθόδοξοι, μέχρι την έλευση των πρώτων ισλαμικών στρατιών στην περιοχή τους.

Ο Μεχμέτ Μεχντί τονίζει πως με την επέλαση των ορδών του Σαλαχαντίν Εγιούμπ, άρχισαν βίαιοι εξισλαμισμοί στην περιοχή των Κούρδων με αποτέλεσμα χιλιάδες Κούρδοι τότε να αναγκαστούν να εγκαταλείψουν την Ορθοδοξία και να εξισλαμιστούν. Αυτό, όπως τονίζει με εντυπωσιακό τρόπο ο Κούρδος καθηγητής, ήταν το μεγαλύτερο λάθος που στοίχησε αφάνταστα στην ιστορική πορεία των Κούρδων, δηλαδή ο εξισλαμισμός τους και η εγκατάλειψη της Ορθοδοξίας αλλά και του Ζωροαστρισμού, εξ αιτίας των μεγάλων και αφόρητων πιέσεων που είχαν δεχτεί από τους Άραβες μουσουλμάνους που τότε είχαν έρθει για πρώτη φορά σαν κατακτητές στην περιοχή τους.

Για τον ίδιο λόγο όπως ανέφέρε ο Κούρδος ιστορικός και οι Σουμέριοι, ο ιστορικότερος λαός της περιοχής που επίσης είχε ακολουθήσει το ανατολικό ορθόδοξο χριστιανικό δόγμα, αναγκαστήκε και αυτός σε μεγάλο βαθμό, αν και όχι τόσο όσο και οι Κούρδοι, να εξισλαμιστεί και να ασπαστεί την νέα θρησκεία. Το γεγονός αυτό, όπως ομολόγησε ο Μεχντί, στοίχησε σε μεγάλο βαθμό την πολιτιστική εξέλιξη των Κούρδων και στην συνέχεια την πλήρη σχεδόν υποταγή τους στους Οθωμανούς. Ο Κούρδος ιστορικός τονίζει με έμφαση πώς αυτό ήταν το μεγαλύτερο λάθος στην κουρδική ιστορία. Ένα λάθος που ακόμα και σήμερα το πληρώνουν με μεγάλο κόστος οι Κούρδοι που εξισλαμίστηκαν.

Όπως φαίνεται αυτή η ένεκα πιέσεως λάθος επιλογή των Κούρδων κυνηγά μέχρι σήμερα τον λαό αυτό. Το θρησκευτικό πρόβλημα της Τουρκίας αποκτά μια καινούργια και πολύ ενδιαφέρουσα διάσταση, ενώ η χώρα βαδίζει στις πιο κρίσιμες εκλογές της των τελευταίων δεκαετιών.

ΝΙΚΟΣ ΧΕΙΛΑΔΑΚΗΣ
Δημοσιογράφος-Συγγραφέας-Τουρκολόγος
www.nikosxeiladakis.gr

Μια οικογένεια δούλων νικά τις εξουσίες του κόσμου...

 

 

Οἱ Ἅγιοι Ἕσπερος καὶ Ζωὴ οἱ Μάρτυρες καὶ τὰ παιδιά τους Κυριάκος καὶ Θεόδουλος (2 Μαΐου)

Κατὰ τὶς ἡμέρες τοῦ βασιλέως Ἀδριανοῦ (117 – 138 μ.Χ.) ἄρχισε καὶ πάλι ἡ δίωξη τῶν Χριστιανῶν. Ἐκείνη τὴν περίοδο μαρτύρησε καὶ ἡ Ἁγία Ζωὴ μὲ τὸν ἄνδρα της Ἕσπερο καὶ τὰ παιδιά της Κυριάκο καὶ Θεόδουλο, ποὺ κατάγονταν ἀπὸ τὴν Πισιδία.

Οἱ Ἅγιοι εἶχαν ἀγορασθεῖ ὡς δοῦλοι ἀπὸ τὸν Ρωμαῖο συγκλητικὸ Κάτλο ("Ν": ή Κάταλλο, όπως θα δούμε παρακάτω) καὶ τὴν γυναῖκα του Τετραδία ("Ν": ή Πετραδία), ποὺ κατοικοῦσαν στὴν Ἀττάλεια τῆς Παμφυλίας. Βλέποντας οἱ Ἅγιοι τὶς θυσίες τῶν ἀρχόντων στὰ εἴδωλα, παρατηροῦσαν τὴν μάταιη λατρεία τους καὶ πρόσεχαν πολὺ μήπως καὶ ἡ τροφὴ ποὺ τοὺς πρόσφεραν ἦταν ὑπολείμματα ἀπὸ εἰδωλολατρικὲς θυσίες.

Στὸ Συναξάρι τους ἀναφέρεται ὅτι ἡ Ἁγία Ζωὴ πήγαινε τὸ βράδυ στὸν φρουρὸ ποὺ φύλαγε τὸ ἀνάκτορο τῶν ἀρχόντων καὶ τοῦ ἔλεγε νὰ πάει νὰ κοιμηθεῖ, γιατί ἦταν κουρασμένος καὶ τὸν ἀναπλήρωνε στὰ καθήκοντά του. Ἔξω ὅμως ἀπὸ τὶς πύλες τοῦ ἀρχοντικοῦ ἦταν σκυλιὰ τὰ ὁποία κατασπάρασσαν ὅποιον φτωχὸ πήγαινε νὰ ζητήσει βοήθεια καὶ εὐποιία (=φιλανθρωπία). Ἡ Ἁγία Ζωὴ ἔπαιρνε ψωμὶ ποὺ τῆς ἔδιναν γιὰ τὴν καθημερινὴ συντήρηση τῆς οἰκογένειάς της, ἔριχνε λίγο στὰ σκυλιὰ γιὰ νὰ σωπάσουν, καὶ τὸ ὑπόλοιπο τὸ μοίραζε στοὺς φτωχούς, λέγοντάς τους:

«Νὰ γίνετε Χριστιανοί, Χριστοῦ δοῦλοι, διότι μόνο Ἐκεῖνος εἶναι ὁ Σωτῆρας τοῦ κόσμου».

Ἔτσι λοιπὸν ἔπραττε ἡ Ἁγία Ζωὴ διδάσκοντας καὶ τὰ παιδιά της. Ὁ δὲ σύζυγός της Ἕσπερος ἀπεστάλη ἀπὸ τὸν ἄρχοντα Κάτλο στὴν πόλη Τριτόνιο, ὡς ἐπίτροπος αὐτοῦ καὶ ζοῦσε ἐκεῖ. Ὁ Κάτλος ἔμαθε ὅμως ὅτι ἡ οἰκογένεια τοῦ Ἑσπέρου καὶ τῆς Ζωῆς ἦταν Χριστιανοὶ καὶ ταράχθηκε ἡ διάνοιά του ("Ν": του το είπαν οι ίδιοι, όπως θα δούμε). Ἐπειδὴ ἡ σύζυγός του Τετραδία ἦταν ἔγκυος, ἀνέμενε τὴν γέννηση τοῦ βρέφους καὶ ἐπιθυμοῦσε νὰ προσφέρει θυσίες στὴ θεὰ Τύχη, ἀνέβαλε τὸ θέμα καὶ τοὺς ἀπέστειλε στὸ Τριτόνιο, ἐκεῖ ὅπου ἦταν ὁ Ἕσπερος.

Ὅταν γεννήθηκε τὸ παιδὶ τοῦ Κάτλου καὶ θυσίαζαν γι’ αὐτὸ στὴ θεὰ Τύχη, ὁ Κάτλος ἀπέστειλε στὸν Ἕσπερο καὶ τὴν οἰκογένειά του, κρασὶ καὶ κρέατα. Ἡ δὲ Ἁγία Ζωή, μόλις εἶδε τὰ εἰδωλόθυτα, ἀτένισε στὸν οὐρανὸ καὶ εἶπε: «Θεέ, καρδιογνῶστα, ἀληθινέ, αἰώνιε, βοήθησέ μας, διότι δὲν ἔχουμε κανένα πλήν Σοῦ καὶ τοῦ Υἱοῦ Σου». Καὶ ἔριξε στὰ σκυλιὰ τὰ βεβηλωμένα κρέατα καὶ ἔχυσε τὸ κρασί.

Ὅταν ὁ Κάτλος πληροφορήθηκε τὸ γεγονὸς θύμωσε καὶ διέταξε νὰ ὁδηγήσουν ἀμέσως ἐνώπιόν του τὴν Ἁγία Ζωή, τὸν ἄνδρα αὐτῆς καὶ τὰ παιδιά της. Βλέποντας ὁ ἡγεμόνας τὴν ἔνσταση τῶν Ἁγίων καὶ τὴν ἀμετάθετη πίστη τους πρὸς τὸν Χριστό, γέμισε ἡ καρδιά του ἀπὸ ὀργὴ καὶ ἀπὸ τὴν ἐνέργεια τοῦ διαβόλου. Ἔδωσε ἐντολὴ νὰ τοὺς βάλουν σὲ φοῦρνο ἀσφαλισμένο ἀπὸ παντοῦ, ἔτσι ὥστε νὰ μὴν ἀναπνέουν κὰν καὶ τὸ μαρτύριο νὰ εἶναι μεγαλύτερο καὶ φρικτότερο. Μέσα στὴν φωτιὰ οἱ Ἅγιοι δοξολογοῦσαν τὸ Ὄνομα τοῦ Ἁγίου Θεοῦ, ὅπως οἱ Ὅσιοι Παῖδες στὴν κάμινο ἐπὶ Ναβουχοδονόσορος.

Τὴν ἑπόμενη ἡμέρα ἦλθαν στὸν τόπο τοῦ μαρτυρίου ὁ Κάτλος καὶ οἱ στρατιῶτες του, ποὺ ἄκουγαν ψαλμωδίες μέσα ἀπὸ τὸν φοῦρνο. Ἄρχισαν νὰ ἀναρωτιοῦνται ἀπὸ ποὺ ἔβγαινε αὐτὸ ὁ ἦχος τοῦ πλήθους. Νόμισαν ὅτι ἄνθρωποι εἶχαν εἰσέλθει μέσα στὸν φοῦρνο καὶ ἀμέσως τὸν κύκλωσαν, γιὰ νὰ τοὺς συλλάβουν. Μόλις ἄνοιξαν τὸν φοῦρνο δὲν βρῆκαν τίποτα καὶ δὲν εἶδαν κανένα, παρὰ μόνο τὰ τίμια λείψανα τῶν Ἁγίων Μαρτύρων ποὺ κείτονταν κατὰ ἀνατολὰς σὰν νὰ ἐκοιμοῦντο.

Ἔτσι μαρτύρησαν οἱ Ἅγιοι Ζωὴ καὶ Ἕσπερος καὶ τὰ τέκνα αὐτῶν, ἀφοῦ νίκησαν τὸ δόλιο καὶ ἐνάντιο διάβολο καὶ τοὺς παρανόμους εἰδωλολάτρες αὐτοῦ. 

Ναὸ στὴν Μάρτυρα Ζωὴ ἀνήγειρε ὁ αὐτοκράτορας Ἰουστινιανὸς (527 – 565 μ.Χ.), κοντὰ στὸ ναὸ τῆς Ἁγίας Ἄννας στὸ Δεύτερον τῆς Κωνσταντινουπόλεως. Ὁ βασιλέας Βασίλειος Α’ (867 – 886 μ.Χ.) τὸν ἀνοικοδόμησε ἐκ βάθρων, διότι εἶχε πέσει.

 

Χάρτης της Πισιδίας του 15ου αιώνα (από εδώ)

Από την ιστοσελίδα της Ιεράς Μητρόπολης Πισιδίας έχουμε ορισμένα συμπληρωματικά στοιχεία για τη ζωή και το μαρτύριο των αγίων:

Ὁ Ἕσπερος καί ἡ Ζωή μέ τά δύο παιδιά τους Κυριακό καί Θεόδουλο ζοῦσαν στήν Ἀττάλεια κατά τούς χρόνους τοῦ αὐτοκράτορα Ἀδριανοῦ (124) καί ἦσαν δοῦλοι ἑνός πλούσιου εἰδωλολάτρη, πού ὀνομαζόταν Κάταλλος. Ὁ Ἕσπερος καί ἡ οἰκογένειά του εἶχαν γίνει χριστιανοί καί μέ τό πέρασμα τοῦ χρόνου δέν μποροῦσαν νά ὑποφέρουν νά ζοῦν σ᾿ἕνα εἰδωλολατρικό περιβάλλον καί νά ὑπηρετοῦν ἀνθρώπους πού λάτρευαν τά εἴδωλα καί συχνά προσέφεραν θυσίες σ᾿αὐτά. Αἰσθάνονταν ὅτι κατά τά σώματά τους ἦσαν δοῦλοι, ἀλλά οἱ ψυχές τους εἶχαν ἀποκτήσει τήν ἐλευθερία, πού ὁ Χριστός τούς ἐχάρισε.

Πρῶτα ξεσηκώθηκαν τά παιδιά καί ζήτησαν ἀπό τούς γονεῖς τους νά δραπετεύσουν. Ἡ μητέρα τους, στήν ἀρχή, τά συμβούλεψε νά κάνουν ὑπομονή, γιατί οἱ νόμοι τοῦ Ρωμαϊκοῦ κράτους ἦταν πολύ αὐστηροί καί ἐπέβαλλαν σκληρές ποινές στούς δούλους πού δραπέτευαν. Ὅμως καί ἡ ἴδια αἰσθανόταν, καθώς καί ὁ σύζυγός της, ὅτι σ᾿ἐκεῖνο τό εἰδωλολατρικό σπίτι ἡ ζωή, γιά μιά χριστιανική οἰκογένεια, εἶχε γίνει ἀνυπόφορη. Ἔτσι, ὅλοι μαζί κατέστρωσαν τό σχέδιό τους. 

Μετά ἀπό ἔνθερμη προσευχή, παρουσιάστηκαν στό ἀφεντικό τους τόν Κάταλλο καί μέ παρρησία τοῦ δήλωσαν ὅτι αὐτός μόνον στά σώματά τους ἔχει ἐξουσίαν καί δικαιοῦται νά τούς διατάσσει νά ἐκτελοῦν τίς ἐργασίες πού τούς ἀναθέτει. Ὅμως στίς ψυχές τους δέν ἔχει καμμία ἐξουσία καί δέν ἔχει δικαίωμα νά τούς ἐπιβάλλει νά ἀκολουθοῦν τίς εἰδωλολατρικές του συνήθειες. Τῶν ψυχῶν τους κυριάρχης εἶναι ὁ Κύριος Ἰησοῦς Χριστός, ὁ ἀληθινός Θεός καί αὐτόν μόνον πιστεύουν. Ὁ Κάταλλος ἀκούγοντας αὐτά τά λόγια ἐξεπλάγη ἀπό τήν τόλμη τους καί προσωρινά, ὥσπου νά ἀποφασίσει τί νά τούς κάνει, ἔστειλε τά παιδιά μέ τή μητέρα τους στό Τριτόνιο, σ᾿ἕνα τόπο πού εἶχε ὁρισθεῖ νά δουλεύει ὁ πατέρας τους.

Ὅταν ἀργότερα ὁ Κάταλλος γιόρταζε τά γενέθλια τοῦ γιοῦ του, ἀποφάσισε νά στείλει στούς χριστιανούς δούλους του κρέατα καί κρασί, πού εἶχαν προσφέρει ὡς θυσία στά εἴδωλα. Ὁ σκοπός του ἦταν νά τούς δοκιμάσει ἄν θά ἔτρωγαν ἀπό τά εἰδωλόθυτα. Ὁ Κυριακός καί ὁ Θεόδουλος συσκέφθηκαν μέ τήν μητέρα τους, κατάλαβαν τό πονηρό σχέδιο τοῦ ἀφεντικοῦ τους καί ἔρριξαν τά κρέατα στά σκυλιά.

Ὅταν ὁ Κάταλλος ἔμαθε γιά τήν προσβολή πού τοῦ ἔκαναν, διέταξε νά βασανισθοῦν σκληρά. Πρῶτα κρέμασαν τά παιδιά καί μέ σιδερένια νύχια ξέσχιζαν τά σώματά τους. Οἱ γονεῖς τους παρ᾿ὅλον τόν βαθύ πόνο πού ἔνιωθαν γιά τά βασανιστήρια τῶν παιδιῶν τους, τά ἐνίσχυαν νά μήν ὀλιγοψυχήσουν καί νά μείνουν πιστά στόν Χριστό μέχρι τέλους. Μετά ὁ Κάταλλος διέταξε νά ξεκρεμάσουν τά παιδιά καί μαζί μέ τούς γονεῖς τους νά τούς δείρουν σκληρά καί ὅλους μαζί νά τούς ρίξουν ζωντανούς νά καοῦν σέ δυνατό καμίνι. Μέ αὐτό τόν τρόπο οἱ Ἅγιοι αὐτοί Μάρτυρες παρέδωκαν τίς ψυχές τους στόν Κύριο καί ἔλαβαν τά στεφάνια τοῦ Μαρτυρίου.

Τό πρωΐ τῆς ἄλλης ἡμέρας, πού εἶχε σβήσει ἡ φωτιά, ἀκούονταν ψαλμωδίες μέσα ἀπό τό καμίνι. Ὅταν ἄνοιξαν ὅμως δέν βρῆκαν παρά τά σώματα τῶν Μαρτύρων ἐστραμμένα πρός ἀνατολάς, σάν νά κοιμώνταν, χωρίς καθόλου νά τούς ἀγγίξει ἡ φωτιά.
Ἡ Ἐκκλησία μας γιορτάζει τή μνήμη τους τήν 2^α Μαΐου. 

ΑΓΙΩΝ ΜΑΡΤΥΡΩΝ ΕΣΠΕΡΟΥ, ΖΩΗΣ

ΚΥΡΙΑΚΟΥ ΚΑΙ ΘΕΟΔΟΥΛΟΥ

ΑΠΟΛΥΤΙΚΙΟΝ

Ἦχος δ΄ Ταχύ προκατάλαβε.

Τετράριθμον σύνταγμα τῶν Ἀθλητῶν τοῦ Χριστοῦ, Ἕσπερον μέλψωμεν σύν τῇ συμβίᾳ αὐτοῦ, Ζωήν τήν θεόφρονα· οὗτοι γάρ σύν τέκνοις Κυριακῷ καί Θεοδούλῳ, ἔλυσαν δι᾽ἀγώνων τῶν εἰδώλων τήν πλάνην. Αὐτῶν Χριστέ ἱκεσίαις, πάντας ἐλέησον.

ΚΟΝΤΑΚΙΟΝ

Ἦχος α΄ Χορός Ἀγγελικός.

Μαρτύρων τοῦ Χριστοῦ, τήν τετράριθμον δόξαν, ὑμνήσωμεν πιστοί, εὐφημίαις ἀσμάτων, Ἕσπερον, Ζωήν, Κυριακόν καί Θεόδουλον· οὗτοι ἤθλησαν μέχρι πυρᾶς καί θανάτου· οὗτοι στέφανον, τῆς ἀφθαρσίας λαβόντες, αἰτοῦσι σωθῆναι ἡμᾶς.

ΜΕΓΑΛΥΝΑΡΙΟΝ

Φάλαγξ τῶν Μαρτύρων τετραμελής, τετράφωτος λυχνία οὐρανίου θείου φωτός, Ἕσπερε Ζωή τε μετά τοῦ Κυριακοῦ καί Θεοδούλου ἅμα, κόσμῳ ἐδείχθητε.

πηγή 

Ποιός είναι ο Αρτέμης Σώρρας που μας τρέλανε με τα 600 δισ. που θα σώσουν την Ελλάδα

ΠΑΡΑΜΥΘΙ ΜΕ ΔΡΑΚΟ ΚΑΙ ΑΡΧΑΙΟΥΣ ΘΕΟΥΣ

Είναι τόσο μεγάλη η ανάγκη όλων να μας σώσει κάποιο μαγικό χέρι από το χρέος της Ελλάδας που ασχολούμαστε εδώ κι ένα μήνα με ένα παραμύθι που δεν έχει μόνο δράκο: Εχει αμύθητα λεφτά, μυστηριώδη Τράπεζα, αρχαίους θεούς, μασόνους, διαστημόπλοια. Μαζική ψύχωση λόγω μέτρων ή η ελπίδα του καταδικασμένου που έχει το κεφάλι κάτω από το νερό;
Τίποτα δεν είναι επίσημα γνωστό για τον Αρτεμη Σώρρα. Ούτε το πρόσωπό του δεν υπάρχει καλά-καλά στο Google. Είναι γνωστό ότι κατάγεται από την Πάτρα. Μαζέψαμε κάποιες «πληροφορίες» από σκοτεινές πηγές και μάθαμε τα εξής:
Πριν από καιρό ο κ. Σώρρας, σε ένα μπαούλο της γιαγιάς, βρήκε τις μετοχές της Τράπεζας της Ανατολής που κατά πολλούς αξιολογούνται ως αξίας 15 ευρώ. Ο κ. Σώρρας όταν τον ρωτάς τι επαγγέλλεται λέει ότι φτιάχνει ότι στερεό υπάρχει για να χρησιμοποιηθεί για καύσιμο. Δηλαδή μπορεί να έχει την αποκλειστική πατέντα για να κάνει ένα αεροπλάνο να πετάει επί 3 μήνες χωρίς να ανεφοδιάζεται!
Έχει ή λέει ότι έχει τεράστιες γνωριμίες. Κληρίδης, Λαγκάρντ, Χριστόφιας, Έλληνες πολιτικοί, διεθνείς τραπεζίτες. Μέσα από εκεί προφανώς τάραξε τα νερά και ήρθε στην Ελλάδα σαν σωτήρας. Μένει στην Νέα Σμύρνη όταν είναι στην Ελλάδα και έχει τρία παιδιά. Λένε ότι έχει φοβερό λέγειν και απίστευτη πειθώ που μπορεί να σε βγάλει σε δύο ώρες πεθαμένο.
Λένε επίσης γι' αυτόν ότι μισεί το πολιτικό σύστημα και θεωρεί τους Έλληνες πολιτικούς προδότες. Νομίζεις ότι ανήκει σε ακροδεξιά οργάνωση αλλά δεν είναι ακροδεξιός. Δηλώνει πατριώτης, κάνει παρέα με αρχαιολάτρες αλλά δεν είναι αρχαιολάτρης. Δεν είναι μέλος της ομάδας Ε και ενώ έχει φίλους μασόνους πιθανόν δεν ανήκει σε στοά.
Τα αμύθητα ποσά
Εδώ και ένα μήνα πλημμύρισε ο ίδιος το internet με μια ιστορία σχετικά με την Τράπεζα Ανατολής και ότι ορισμένοι απόγονοι των μετόχων αυτών, που έχουν μετοχές αυτής της τράπεζας στα χέρια τους, δηλαδή ο ίδιος, αξίζουν 670 δισ. ευρώ η μια! Μια και μόνο μετοχή είναι αρκετή για να ξεχρεώσει σχεδόν 2 φορές η Ελλάδα.
Το παραμύθι του Σώρρα είναι ότι οι 4 μετοχές που βρήκε στο μπαούλο της γιαγιάς αξίζουν 760 δισ. ευρώ έκαστη και τις έχει δωρίσει υπέρ του ελληνικού δημοσίου στην ΔΟΥ Πατρών. Η συνολική αξία που κάνει να λαμβάνει το ελληνικό κράτος είναι 2,7 τρισ. ευρώ! Όλο το χρυσό στον πλανήτη να μαζέψουμε, ούτε κατά προσέγγιση δεν πλησιάζει αυτό το ποσό.
Ο ίδιος λέει ότι έφτιαξε την εταιρεία ΕND για να σώσει την Ελλάδα, την Αλαμπάμα των ΗΠΑ και την Κύπρο. Ο συνεταίρος του Μανώλης Λαμπράκης υποστηρίζει ότι ο άγνωστος μέχρι σήμερα ελληνοαμερικανός «μεγιστάνας» Αρτέμης Σώρρας είναι κάτοχος απόκρυφης τεχνολογίας που γνώριζαν μόνο οι αρχαίοι Έλληνες. Και πρόλαβε να παίξει και στο ΝΒΑ στον ελεύθερό του χρόνο.
Σε συνέντευξη-παραλήρημα στις 15 Σεπτεμβρίου 2012 ο Μανώλης Λαμπράκης της οργάνωσης End National Debt υποστηρίζει ότι ο κ. Σώρρας πούλησε στις ΗΠΑ «ορισμένα πνευματικά δικαιώματα που έχουν να κάνουν με μια πολύ υψηλή τεχνολογία». Μυστική τεχνολογία καυσίμων που όπως υποστηρίζει γνώριζαν οι αρχαίοι Έλληνες από την εποχή του Απόλλωνος! Το αντάλλαγμα για τα πνευματικά δικαιώματα της «πολύ υψηλής τεχνολογίας» των αρχαίων Ελλήνων; Τα 3 τρισ. της περιουσίας του κ. Σώρρα.
Ως απόδειξη αυτού του ισχυρισμού του, ο κ. Λαμπράκης υποστηρίζει ότι οι Αμερικανοί είχαν στείλει στο διάστημα επί 17 μήνες ένα διαστημόπλοιο χωρίς καύσιμα.
Τον πίστεψαν !
Υπάρχουν πολλοί συμπατριώτες μας που πίστεψαν για λίγο τις εξωφρενικές θεωρίες του Σώρρα και του Λαμπράκη. Μάλιστα, από τη στιγμή που στο παραμύθι αναμείχθηκε και το όνομα του Θεόδωρου Καρυώτη, «κολλητού» του Ευάγγελου Βενιζέλου, υποψηφίου στο ψηφοδέλτιο Επικρατείας του ΠΑΣΟΚ και μέλος της END ως τον προηγούμενο Σεπτέμβριο, πολλοί θεώρησαν ότι στην υπόθεση υπάρχει μια δόση αληθοφάνειας! Ο Λαμπράκης μάλιστα αποκάλυψε ότι ο Ευάγγελος Βενιζέλος συναντήθηκε μαζί τους στις ΗΠΑ, όπου ταξίδεψε πέρυσι ως υπουργός Οικονομικών.
Είναι πάντως γεγονός ότι ο κ. Σώρρας συναντήθηκε με τον Δημήτρη Χριστόφια, Πρόεδρο της Κύπρου, προσπαθώντας να τον εξαπατήσει ότι διαθέτει τα δισ. για να αποπληρώσει το χρέος της χώρας. Δεν έγινε πιστευτός και στράφηκε τότε στη σωτηρία της Ελλάδας!
Τράπεζα της Ανατολής υπήρχε, τα δισ. δεν υπάρχουν
Για την ιστορία, η τράπεζα Banque d'Orient ιδρύθηκε από την Εθνική Τράπεζα της Ελλάδος και την Nationalbank für Deutschland το 1904, αλλά σχεδόν αμέσως αποχώρησαν οι Γερμανοί από το σχήμα. Η τράπεζα συνέχισε και είχε 3 υποκαταστήματα, Θεσσαλονίκη, Σμύρνη και Αλεξάνδρεια.
Το 1923, η τράπεζα έκλεισε το υποκατάστημα στην Σμύρνη λόγω της Μικρασιατικής καταστροφής. Η Μικρασιατική Καταστροφή ήταν καταστροφή για την τράπεζα, διότι το 1/3 του ενεργητικού της χάθηκε.
Το 1932, η Εθνική Τράπεζα, με σύμβαση ειδικής εκκαθάρισης, απορροφά την τράπεζα Ανατολής.
Υπήρξε και απάντηση της Εθνικής πάνω στο θέμα:
Σύμφωνα με το περιεχόμενο της σύμβασης συγχώνευσης (η οποία είχε εγκριθεί από τις Γενικές Συνελεύσεις των μετόχων των δύο τραπεζών), η Εθνική Τράπεζα ανέλαβε την υποχρέωση να καταβάλει στους μετόχους της Τράπεζας Ανατολής ως τίμημα εξαγοράς το ποσό των 200 δραχμών (και όχι σε οποιοδήποτε άλλο νόμισμα) ανά μετοχή. Από το ποσό αυτό, οι 50 δρχ. ήταν το τίμημα εξαγοράς της πελατείας της Τράπεζας της Ανατολής (goodwill) και οι 150 δρχ. ήταν προκαταβολή έναντι του προϊόντος της ειδικής εκκαθάρισης της Τράπεζας της Ανατολής. Η ειδική εκκαθάριση ολοκληρώθηκε το Δεκέμβριο 1936 και το αποτέλεσμά της όχι μόνο δεν κάλυψε τις προκαταβληθείσες 150 δρχ. ανά μετοχή, αλλά άφησε και υψηλόποσο «άνοιγμα» σε βάρος της Εθνικής Τράπεζας.
Έτσι, πέραν των αρχικώς καταβληθεισών 200 δρχ. ανά μετοχή, καμία άλλη καταβολή δεν έγινε, ούτε θα γινόταν στο μέλλον προς τους τέως μετόχους Τράπεζας της Ανατολής (άρθρα VI και VIII σύμβασης συγχώνευσης).
Προφανώς στις δύο Τράπεζες δεν έγινε συγχώνευση με την κλασική μέθοδο, αλλά μάλλον έγινε μια βεβιασμένη συγχώνευση με ειδικούς όρους, ίσως λόγω της οικονομικής κατάστασης της τράπεζας. Έτσι πήραν οι μέτοχοι μια προκαταβολή και όταν τελείωσε η ειδική εκκαθάριση, σύμφωνα με την ανακοίνωση της Εθνικής, η Εθνική μάλλον βγήκε χαμένη.
Στο capital.gr διαβάσαμε πριν από λίγες ημέρες :
«Κάνοντας λίγη έρευνα, σκόνταψα πάνω σε μια δημοπρασία του eBay, όπου στις 2 Ιουλίου 2012, πουλήθηκε μια μετοχή της εν λόγω τράπεζας της Ανατολής προς $7,5 δολάρια πλέον έξοδα αποστολής.
Στη συνέχεια όμως, στις 20 Σεπτεμβρίου, η ίδια μετοχή πουλήθηκε προς $249 δολάρια!! Μια καθόλου άσχημα απόδοση αγαπητέ αναγνώστη!! Τέτοια απόδοση δεν έχει κάνει καμία μετοχή στον πλανήτη – τύφλα να έχει η AAPL.
Ένα λεπτό, όμως, η ιστορία έχει συνέχεια. Μόλις χτες που έγραφα αυτό το κείμενο, βλέπω ότι έχει βγει και άλλη μια δημοπρασία, αλλά αυτή τη φορά η τιμή εκκίνησης είναι $4.999.
Όχι δεν νομίζω ότι έχει στηθεί κάποιο παιχνίδι με σκοπό ορισμένοι να βγάλουν ένα κάλο μεροκάματο μέσω eBay. Πιστεύω πραγματικά ότι αυτοί που κατέχουν αυτές τις μετοχές, πραγματικά πιστεύουν ότι τόσο αξίζουν.
Το ερώτημα είναι, οι υπόλοιποι γιατί το πιστεύουν αυτό;»

Πριν 3 ημέρες ο Αρτέμης Σώρρας έλεγε σε ομογενειακό ραδιόφωνο:
«Γίνεται της π....ς. Αυτά τα ζώα... οι δημοσιογράφοι, αυτά τα καταραμένα τα παιδιά... Εμείς κάνουμε πολιτική... 'Εχουμε κοντά 3 τρισ... Θα σώσουμε και τις Πολιτείες της Αμερικής αν το ζητήσουν».
Σε «αποκλειστική του συνέντευξη» σε -κλειστού κυκλώματος- ραδιόφωνο, στην Aστόρια Νέας Υόρκης, 7 Οκτωβρίου 2012.

πηγή

Ένας 83χρονος φωτογράφος βρήκε στην αποθήκη του ένα κουτί που έγραφε από έξω τη λέξη «Μητέρες»

Ο Ken Heyman, ένας διάσημος και βραβευμένος φωτογράφος, ανακάλυψε πρόσφατα έναν ξεχασμένο θησαυρό στην αποθήκη του. Ψάχνοντας για κάτι εντελώς διαφορετικό, έπεσε το μάτι του πάνω σε ένα κουτί που υπήρχε πάνω του γραμμένη η λέξη «Μητέρες».

Το άνοιξε και στο εσωτερικό του βρήκε μια όμορφη σειρά από φωτογραφίες μητέρων από όλο τον κόσμο, που τράβηξε σχεδόν πριν από 50 χρόνια.

Ο 83χρονος φωτογράφος είχε τραβήξει αυτές τις φωτογραφίες για την «Οικογένεια» , ένα βιβλίο που έγραψε μαζί με την διάσημη ανθρωπολόγο Margaret Mead το 1965.

Η Margaret Mead ήταν καθηγήτρια του αρχικά, αλλά αργότερα εργάστηκε μαζί της, όχι μόνο για το συγκεκριμένο βιβλίο αλλά και για αρκετά άλλα.

Οι εντυπωσιακές «ξεχασμένες» φωτογραφίες του Heyman απεικονίζουν με ισχυρό τρόπο το αδιαμφισβήτητο δέσιμο μητέρας και παιδιού.

πηγή

Κυκλοφόρησε στα Αγγλικά το βιβλίο του π. Γεωργίου Μεταλληνού "ΟΥΝΙΑ: Πρόσωπο και προσωπείο"

Μόλις κυκλοφορήθηκε σέ ἀγγλική ἔκδοση, τό βιβλίο «Οὐνία: Πρόσωπο καί Προσωπεῖο» τοῦ Πρωτοπρεσβυτέρου π. Γεωργίου Μεταλληνοῦ, Ὁμοτίμου Καθηγητοῦ τῆς Θεολογικῆς Σχολῆς τοῦ Πανεπιστημίου Ἀθηνῶν· ἡ νέα αὐτή ἔκδοση συμπεριλαμβάνεται στίς ἐκδόσεις τοῦ Χριστιανικοῦ Ὀρθοδόξου Φιλανθρωπικοῦ Συλλόγου Φίλων Ἱεροῦ Ἡσυχαστηρίου Παντοκράτορος Μελισσοχωρίου, «Ὁ Ἅγιος Γρηγόριος ὁ Παλαμᾶς». 

Στό ἀξιολογότατο αὐτό πόνημα, ὁ π. Γεώργιος ἐξετάζει τήν ἱστορική ἐξέλιξη καί σημασία τῆς θρησκευτικο-πολιτικῆς ὀντότητος πού ὀνομάστηκε «Οὐνία», δηλαδή τῶν παπικῶν κοινοτήτων στούς ὀρθοδόξους χώρους τῆς Ἀνατολικῆς Εὐρώπης καί τῆς Μέσης Ἀνατολῆς κατά τούς τελευταίους τέσσερις κυρίως αἰῶνες, οἱ ὁποῖες παραπλανητικῶς μέν ἀκολουθοῦν τό ὀρθοδοξο λειτουργικό τυπικό (ἱ. ἀκολουθίες, γλῶσσα), ἀμφίεση κ.λπ., ἀλλά ἀναγνωρίζουν τό πρωτεῖο καί ἀλάθητο τοῦ Πάπα Ρώμης. Ὁ συγγραφεύς ἀναλύει τήν πρώιμη σχέση τῆς Οὐνίας μέ τήν παπική «ἱερά ἐξέταση» (“Inquisition”), ἀλλά καί τούς Ἰησουῗτες, οἱ ὁποῖοι κατ’ ἀρχήν διοργάνωσαν τήν Οὐνία ὡς μεταμφιεσμένο λατινισμό. Ἡ Οὐνία, κατά τόν π. Γεώργιο, ὑπῆρξε ἀφ’ ἑνός παράγων ἐξισορροπήσεως τῆς ζημίας τοῦ Παπισμοῦ ἐξ αἰτίας τῆς προτεσταντικῆς Μεταρρυθμίσεως ἀπό τόν 16ο αἰῶνα καί ἑξῆς, ἀλλά καί μοχλός ἀναδείξεως τοῦ Πάπα ὡς «οἰκουμενικοῦ» Ἐπισκόπου, τοῦ ὁποίου ἡ αἴγλη δῆθεν ἀναγνωρίζεται ὄχι μόνον στή Δύση, ἀλλά καί τήν Ἀνατολή, δηλ. ἀπό τούς Οὐνῖτες, οἱ ὁποῖοι φαινομενικῶς εἶναι «ἀνατολικοί». Ἡ Οὐνία ἐκμεταλλεύτηκε διάφορες εὐνοϊκές συγκυρίες, ὅπως τήν ἐπικρατοῦσα σέ συγκεκριμένες χῶρες οἰκονομική δυσπραγία καί τά σχίσματα,  ἀλλά κατ’ ἐξοχήν τήν ὑποστήριξη Ρωμαιοκαθολικῶν Κυβερνητῶν, γιά νά ἐπιβληθεῖ μαζικῶς ἤ καί μέ τή βία σέ πληθυσμούς Ὀρθοδόξων. Ἡ ἐνίσχυσή της δέν ἦταν παρά συνέχεια τοῦ μεσαιωνικοῦ ἀγῶνος τοῦ Παπισμοῦ «περί περιβολῆς» (“Investiture Controversy”), γιά τήν χρήση καί πολιτικῆς καί ὄχι μόνο ἐκκλησιαστικῆς ἐξουσίας ἀπό τήν Ρώμη. Ἡ μέσῳ τῆς Οὐνίας καταπίεση τῶν Ὀρθοδόξων ἀπό τόν Πάπα ἔστρεψε καί τούς Ὀρθοδόξους τῆς Ἀνατολικῆς Εὐρώπης πρός τήν ὑπερδύναμη τῆς Ρωσίας κατά τόν Β΄ Π.Π., τόν ἴδιο καιρό πού οἱ οὐνιτικοί πληθυσμοί συνεργάζονταν μέ τούς Γερμανούς Ναζί.

Τήν ἐμφάνιση τῆς Οὐνίας στόν ἑλλαδικό χῶρο καί τήν ἀντίδραση τοῦ Οἰκουμενικοῦ Πατριαρχείου καί τῆς Ἐκκλησίας τῆς Ἑλλάδος διαπραγματεύεται εἰδικότερα ὁ Καθηγητής τῆς Ἐκκλησιαστικῆς Ἱστορίας, ὅπως π.χ. καί τόν ἐπιτυχῆ  προσηλυτισμό στήν Οὐνία τῶν ἐξαπορημένων Μικρασιατῶν προσφύγων μέσῳ τῆς οὐνιτικῆς «φιλανθρωπίας». Ἡ ἀναβαθμισμένη (μέ Καρδιναλίους) ἀπό τό Βατικανό θέση τῆς Οὐνίας στήν Οὐκρανία καί εὐρύτερα τίς τελευταῖες δεκαετίες, ἀλλά καί ἡ στάση τοῦ Βατικανοῦ στό ἐθνικό καί ἐκκλησιαστικό θέμα τῆς ψευδο-«Μακεδονίας» τῶν Σκοπίων καί τούς πολέμους τῆς πρώην Γιουγκοσλαβίας, ἀποδεικνύουν ὅτι τό πρόβλημα τῆς Οὐνίας δέν εἶναι παρελθοντικό· ἡ ἐπιμονή τοῦ Βατικανοῦ στήν διατήρηση καί ἐνίσχυση τῆς Οὐνίας παρά τίς ἀντιδράσεις τῶν Ὀρθοδόξων, ἀλλά καί πολλῶν σημαινόντων Παπικῶν, καί παρά τή βλάβη τοῦ οἰκουμενιστικοῦ «διαλόγου τῆς ἀγάπης», ἀποδεικνύει ὅτι ἡ Οὐνία εἶναι καί σήμερα πολυτιμότατη στό Βατικανό γιά τή διάσωση τοῦ καταρρακωμένου ἠθικοῦ κύρους του καί γιά τήν ἀποδυνάμωση τῶν Ὀρθοδόξων λαῶν, Κρατῶν καί συμμαχιῶν (τά σύγχρονα γεγονότα στήν Οὐκρανία εἶναι εὐγλωττότατα).

Τέλος, ὁ συγγραφεύς ἀναλύει τίς σωτηριολογικές ἐπιπτώσεις τῆς δράσεως τῆς Οὐνίας, ἀφοῦ αὐτή, διατηρώντας ὅλα τά αἱρετικά δόγματα τοῦ Παπισμοῦ, δόγματα καταδικασμένα ἀπό Οἰκουμενικές Συνόδους, βλάπτει τίς προϋποθέσεις τῆς ἐν Χριστῷ σωτηρίας. Τό ζήτημα τῆς Οὐνίας δέν εἶναι πλέον ἱερο-κανονικό, ὅπως ἦταν οἱ πρό χιλιετίας «εἰσπηδήσεις» τῆς Ρώμης σέ δικαιοδοσίες τῶν ἀνατολικῶν Πατριαρχείων· εἶναι πρωτίστως ἐκκλησιολογικό πρόβλημα καί θά πρέπει νά ἀποτελέσει ἀφορμή ἀναθεωρήσεως καί ἐπαναπροσδιορισμοῦ τοῦ θεολογικοῦ διαλόγου τῶν Ὀρθοδόξων μέ τήν ἀνυποχώρητη καί ἐπιθετική Ρώμη. Τό κείμενο πλαισιώνεται καί ἀπό σημαντικά σχετιζόμενα πανορθόδοξα ἔγγραφα.

__________________________________

Αγγλική Γλώσσα

Εκδόσεις Greek-Orthodox books

Σχήμα: 12,5Χ20,5
Σελίδες: 124
ISBN: 978-618-81489-1-8

Για περισσότερες πληροφορίες πατήστε ΕΔΩ.

Η καρδιά πονάει πάντα όταν ψηλώνει.

Όλα τα τραγούδια του album είχαν ήδη κερδίσει την αγάπη του κοινού της Νατάσσας Μποφίλιου καιρό πριν την έκδοση τους, αφού αποτελούσαν βασικό κορμό των εμφανίσεων της στο Gazoo αλλά και στις συναυλίες της σε Ελλάδα και Κύπρο.
Ήδη κάποια απ' αυτά φαίνεται να παίρνουν τη θέση τους δίπλα στα άλλα κλασικά της σπουδαίας δημιουργικής ομάδας.

Στίχοι: Γεράσιμος Ευαγγελάτος
Μουσική: Θέμης Καραμουρατίδης

Από μικροί μαθαίνουμε να χάνουμε
η απώλεια θα μπορούσε να `ναι κούνια μας
δεν μπορείς να τα ’χεις όλα
πρώτη φράση που μαθαίνουμε

από μικροί πρέπει να μοιραζόμαστε
τα γλυκά και τα παιχνίδια με τ’ αδέρφια μας
μάθε πλέον να μοιράζεσαι
έτσι δίνουμε ό,τι παίρνουμε

και τα χρόνια περνάνε
και ό,τι τρώμε κερνάμε
δίνουμε ό,τι αποκτάμε
ώσπου κάτι τελειώνει...

και οι άνθρωποι φεύγουν
και εμείς δεν αντιδράμε
μάθαμε να ξεχνάμε
και να μένουμε μόνοι...

μα η καρδιά πονάει όταν ψηλώνει
να το θυμάσαι μικρή μου καρδιά
η καρδιά πονάει πάντα όταν ψηλώνει
πάντα...

η καρδιά πονάει όταν ψηλώνει
να το θυμάσαι μικρή μου καρδιά
η καρδιά πονάει πάντα όταν ψηλώνει
πάντα...

73 φυλές Βεδουίνων θα ενωθούν εναντίον των Τζιχαντιστών στο Σινά!

 

Ένα άξιο αντίπαλο θα αντιμετωπίσουν οι Τζιχαντιστές στο Σινά και αυτοί είναι οι φοβεροί και τρομεροί μαχητές της Ερήμου οι Βεδουίνοι, που όμοιοι τους δεν υπάρχουν στην έρημο.  Αυτοί οι ίδιοι Βεδουίνοι που διαφυλάττουν το Μοναστήρι της Αγ. Αικατερίνης από την εποχή της ένδοξης Βυζαντινής αυτοκρατορίας.
Περίπου  73 φυλές θα ενωθούν  για να βοηθήσουν  τον Αιγυπτιακό στρατό και την αστυνομία στο Σινά, για την καταπολέμηση των «τρομοκρατικών» ομάδων της οργάνωσης Ανσάρ , η οποία αποτελεί παράρτημα πλέον του ισλαμικού στρατού,  που βρίσκεται  στο Σινά, ανέφερε ένας ηγέτης της φυλής Tarabin των Βεδουίνων, αναφέρει  εφημερίδα του Καίρου   .
Ο Σείχης Moussa el-Daleh είπε στο αραβικό δύκτυο Al Ashra Masa’n, ότι «αν και ο αιγυπτιακός  στρατός δεν έχει ανάγκη από την υποστήριξή μας, οι ένδοξες  παραδόσεις μας, μας αναγκάζουν να τους  υποστηρίξουμε θερμά».
«Δεν είμαστε συμμορίες, αγωνιζόμαστε για την αξιοπρέπεια και την τιμή μας , και ο αιγυπτιακός στρατός και η αστυνομία  αγωνίζονται με  έναν πραγματικό και ανελέητο εχθρό που δεν ανήκει στη γη μας», είπε ο σεΐχης.
Δημοσιεύματα του Τύπου ανέφεραν  πρόσφατα  ότι ορισμένα μέλη της  τρομοκρατικής οργάνωσης Ansar Bayt al-Maqdis (ΑΒΜ), η οποία δραστηριοποιείται στο Σινά για χρόνια,  έχει αναλάβει την ευθύνη για μια σειρά επιθέσεων εναντίον στρατιωτικών εγκαταστάσεων στην χερσόνησο, και ανήκουν σε φυλές που κατοικοεδρεύουν στο Σινά .
Την Δευτέρα, η φυλή των Βεδουίνων Tarabin επιτέθηκε στην οργάνωση Ansar al-Bayt Maqdis μετά από ένα περιστατικό ενός αποτρόπαιου αποκεφαλισμού ενός  16χρονου αγοριού  από τη φυλή,  από τους ισλαμιστές και τον θανάσιμο τραυματισμό ενός άλλου.
Περίπου 300 μέλη από την  φυλή των Βεδουίνων Tarabin και άλλων φυλών με την χρήση φορτηγών  120 4WD και φορητών πολυβόλων και πλήθος οπλισμού , επιτέθηκαν στις εστίες  έντασης στην Ράφα και στο Seix  Zuwayed « σκορπώντας τον πανικό στους ισλαμιστές» .
Η  φυλή των Βεδουίνων Tarabin δημοσίευσε μια ανακοίνωση σχετικά με την επίθεση τους, ανακοινώνοντας ότι αυτή αποτελεί την  αρχή τω αντιποίνων  για τον  αποκεφαλισμό  ενός αθώου αγοριού 16 ετών από τους ισλαμιστές .
Μάλιστα οι βεδουίνοι  κυκλοφόρησαν  δήλωση προς τους Ισλαμιστές λέγοντας ότι «έχουμε ανακοινώσει ότι θα σας σφάξουμε εσάς και τους όμοιους σας και  μόνο το σώμα σας θα θαφτεί κάτω από τη γη».
Σύμφωνα με ανάλυση στο pentapostagma.gr, ο πρόεδρος της Αιγύπτου Αλ Σίσι , Στρατάρχης του αιγυπτιακού στρατού, σκέφθηκε πιθανόν να ενεργοποιήσει τους βεδουίνους εναντίον των Τζιχαντιστών, σε μια προσπάθεια να τους αντιμετωπίσει με τα « δικά τους όπλα» .
Εμείς απλά υπενθυμίζουμε την ιστορία με την Μονή της Αγ. Αικατερίνης το 2013,  από τον  ηγούμενο της Ιεράς Μονής , Δαμιανό επι εποχής του Μπουμπάρακ .
«Τις μέρες εκείνες της επανάστασης κατά του Μουμπάρακ είχαμε έναν ξεσηκωμό και μια γενικευμένη αναρχία. Υπήρχαν φόβοι ότι κάποιες φυλές από το βόρειο Σινά θα κατέβουν για λεηλασίες. Τότε οι Βεδουίνοι πήραν τα όπλα και δημιούργησαν ένα κλοιό, μια ασπίδα προστασίας γύρω από το μοναστήρι…». Δεινοί πολεμιστές οι Βεδουίνοι, συνυπάρχουν με τους μοναχούς της Αγίας Αικατερίνης, «εν ειρήνη και ομονοία», από την εποχή του αυτοκράτορα Ιουστινιανού, οπότε και χτίστηκε η μονή και όταν χρειάστηκε, όπως τις ημέρες της εξέγερσης στην Αίγυπτο, πήραν τα όπλα για  να  την  υπερασπιστούν.!

πηγή

δεν έχουν άκρη τα ουράνια τόξα

Να ευφραίνεσαι μαζί με αυτούς πού ευφραίνονται και να κλαις μαζί με αυτούς πού κλαίνε. Αυτό φανερώνει την καθαρή σου καρδιά. Με τους αρρώστους αρρώστησε και συ. Με τους αμαρτωλούς να κλάψεις. Με αυτούς πού μετανοούν για τις αμαρτίες τους να χαρείς. Να είσαι φίλος με όλους τους ανθρώπους, αλλά και να συγκεντρώνεσαι στον εαυτό σου.

Να μην ελέγξεις κανέναν σαν να είσαι εσύ κάτι παραπάνω απ' αυτόν, ούτε να ονειδίσεις και να προσβάλεις άνθρωπο, ακόμη κι αυτούς πού έχουν πολύ κακό βίο και πολιτεία. Άπλωσε το φόρεμα της στοργής σου και σκέπασε αυτόν πού αμαρτάνει και αν δεν μπορέσεις να πάρεις επάνω σου τα αμαρτήματα του και την τιμωρία και την ντροπή του, τουλάχιστο κάνε υπομονή και μη τον ντροπιάζεις μπροστά σου, ή μπροστά στον κόσμο.

Όταν ανοίξεις το στόμα σου και μιλήσεις εναντίον κάποιου, να θεωρήσεις τον εαυτό σου νεκρό και άκαρπο για το Θεό εκείνη την ήμερα και ότι όλα τα καλά σου έργα πήγαν χαμένα, κι αν ακόμη έχεις τη γνώμη ότι ό λογισμός σου σε προέτρεψε να μιλήσεις με ειλικρίνεια και με σκοπό να βοηθήσεις. Ποια ανάγκη υπάρχει, αλήθεια, να γκρεμίσεις με τα λόγια σου το δικό σου πνευματικό σπίτι, για να διορθώσεις του αλλουνού;

Αν έχεις μέσα σου λύπη, για έναν άνθρωπο πού για κάποιο λόγο, σωματικά ή ψυχικά, είναι άρρωστος, εκείνη την ήμερα να θεωρείς τον εαυτό σου μάρτυρα και να αισθάνεσαι ότι έπαθες για το Χριστό και ότι αξιώθηκες να τον ομολογήσεις όπως οι ομολογητές. Θυμήσου βέβαια ότι ο Χριστός πέθανε για τους αμαρτωλούς και όχι γι' αυτούς πού πιστεύουν πώς είναι δίκαιοι. Κοίτα πόσο σπουδαίο είναι να φέρεσαι έτσι. Μεγάλο πράγμα είναι να λυπάται ή καρδιά σου για τους πονηρούς και να ευεργετείς τους αμαρτωλούς μάλλον παρά τους δικαίους.
 

 Αγίου Ισαάκ του Σύρου

- Γέροντα, υπάρχει Θεός;
- Υπάρχει, παιδί μου !
- Τότε γιατί δεν τον βλέπουμε;
- Γύρισε και κοίταξε κατάματα τον ήλιο !
- Τι λες γέροντα; Δεν μπορώ. Πονάνε τα μάτια μου, θα τυφλωθώ !
- Αφού δεν μπορείς να δεις τον ήλιο, τότε πως θα μπορείς να δείς Εκείνον που έφτιαξε τον ήλιο;

ΟΙ ΠΕΝΤΕ ΛΟΓΟΙ ΠΟΥ ΟΙ ΑΜΕΡΙΚΑΝΟΙ ΕΧΟΥΝ «ΛΥΣΣΑΞΕΙ» ΝΑ ΚΑΤΑΣΤΡΕΨΟΥΝ ΤΗΝ ΡΩΣΙΑ

Γράφει ο Νίκος Χειλαδάκης

Σε ένα πολύ ενδιαφέρων και αρκετά αποκαλυπτικό άρθρο στην ρωσική εφημερίδα Pravda που υπογράφεται από τον γαλλικής καταγωγής Nicolas Bonnal, για πρώτη φορά αναλύονται όπως αναφέρεται, οι πέντε λόγοι με το ανάλογο αιτιολογικό για τους οποίους η σημερινή αμερικανική ηγεσία επιδιώκει με κάθε μέσο να καταστρέψει την Ρωσία.
Ο πρώτος λόγος είναι ο «πνευματικός», όπως χαρακτηριστικά ονομάζεται. Η Ρωσία χαρακτηρίζεται σαν μια ανερχόμενη πνευματική χώρα εξ αιτίας της αναδυόμενης Ορθοδοξίας και τον κυρίαρχο ρόλο στον χριστιανικό κόσμο που έχει αρχίσει να παίζει η ρωσική ορθόδοξη εκκλησία. Ο Nicolas Bonnal υπενθυμίζει ότι το βασικό λήμμα της Μασονίας στον δέκατο ένατο αιώνα ήταν το ρητό, «Destroy the Cesar and the Pope», δηλαδή «Καταστρέψτε την εξουσία του Καίσαρ και του Πάπα». Είναι σχεδόν αδύνατο η σημερινή Δύση να αποδεχτεί μια ανερχόμενη ορθόδοξη υπερδύναμη που δεν μπορεί να ελεγχτεί. Είναι αδύνατο η σημερινή άθεη Δύση να συνδιαλλαχτεί με μια σημερινή Ρωσία που της θυμίζει τουλάχιστον την ορθόδοξη Ρωσία των Τσάρων, σε μια εποχή που επιδιώκει να επιβάλει με κάθε μέσο ένα ανεξίθρησκο και άθεο κοινωνικό πρότυπο.
Ο δεύτερος λόγος είναι ο…σεξουαλικός. Αν και αυτό ακούγεται εκ πρώτης παράδοξο και όμως ο μεγάλος αρχιτέκτονας της Νέας Τάξης, ο γνωστός Brzezinski, έχει επιμείνει σε αυτό το θέμα, δηλαδή στην επιβολή μιας ανώμαλης κατά φύση διπλωματίας και πολιτικής. Είχαμε εδώ ένα πολύ πρόσφατο χαρακτηριστικό παράδειγμα. Πριν από λίγο καιρό η Γάλλια έστελνε στο Βατικανό τον καινούργιο πρέσβη της ο οποίος όμως απελάθηκε σχεδόν αμέσως. Ο λόγος ήταν ότι ο Γάλλος πρέσβης ήταν δεδηλωμένος ομοφυλόφιλος. Αλλά να μην πάμε μακριά. Πολλοί σημερινοί πολιτικοί της Δύσεως, (π.χ. πρώην υπουργός Εξωτερικών της Γερμανίας, σημερινός πρωθυπουργός του Βελγίου κλπ), είναι δεδηλωμένοι ομοφυλόφιλοι. Αντιλαμβάνεται κανείς την δυτική λύσσα κατά του Πούτιν τον οποίο έχουν καταγγείλει ότι προωθεί την ομοφοβία. Εδώ καταλαβαίνουμε γιατί και στην δική μας χώρα έχουν λυσσάξει (μέχρι και νόμο προώθησαν), πολλοί όταν κάποιος εκφράζεται κατά αυτής της ανωμαλίας και σπεύδουν να τον καταδικάσουν σαν ομοφοβικό, κ.λ.π.
Ο τρίτος λόγος είναι ο «μεσσιανικός». Η Αμερική, (βλέπε Νέα Τάξη) σήμερα ουσιαστικά και μέσω της Γερμανίας κυβερνά την Ευρώπη αλλά δεν κυριαρχεί ένεκα της Ρωσίας στην Ευρασία και αυτό την έχει εξοργίσει. Τα μεσσιανικά της σχέδια είναι να επικρατήσει απόλυτα στο μαλακό υπογάστριο της Γης, δηλαδή στην Ευρασία μέσω Ουκρανίας, Ρωσίας και Καζακστάν. Αλλά αυτό προς το πάρων δεν είναι εφικτό. Παλαιοτέρα είχε προσπαθήσει να στρέψει την Κίνα, (βλέπε γεωστρατηγικές αναλύσεις του καθηγητή Mearsheimer), κατά της Ρωσίας αλλά τα δεδομένα έχουν αλλάξει σε βάρος της Αμερικής καθώς η Κίνα διάκειται φιλικά προς την Ρωσία. Για τον λόγο αυτό πολλοί θερμοκέφαλοι στην Ουάσιγκτον δεν βλέπουν άλλο μέσο να εκπληρώσει η Αμερική τον μεσσιανικό της ρόλο από τον ατομικό πόλεμο. Προς τον σκοπό αυτό έχει αρχίσει εδώ και μερικά χρόνια να προπαγανδίζεται και αυτό προωθείται από τις διάφορες προτεσταντικές σέκτες και τα δορυφορικά τηλεοπτικά θρησκευτικά κανάλια, ο μεσσιανικός ρόλος της Αμερικής που προϋποθέτει την απόλυτη κυριαρχία της και στην περιοχή της Ευρασίας για το…καλό της ανθρωπότητας.
Ο Ατλαντικός παράγοντας είναι ο πέμπτος λόγος. Η Ευρώπη από το 1945 μέσω του βορειοατλαντικού συμφώνου είναι στρατηγικά μια αμερικανική αποικία. Η κατάρρευση της ανατολικής Ευρώπη έδωσε την ευκαιρία στο ΝΑΤΟ να επεκταθεί στις βαλτικές χώρες και στην ανατολική Ευρώπη στις παρυφές της Μόσχας. Παρ όλο που ο σκοπός του ΝΑΤΟ ήταν να καταπολεμηθεί ο κομουνισμός, σήμερα αντί να καταργηθεί αφού εξέλειπε αυτός ο λόγος ύπαρξης, επεκτείνεται και η αμερικανική προπαγάνδα το παρουσιάζει σαν τον κύριο προστάτη της «δημοκρατίας» και των «ανθρωπίνων δικαιωμάτων» της Ευρώπης που καταπατώνται στην Ρωσία. Έτσι το στρατοκρατικό αμερικανοκρατούμενο ΝΑΤΟ προβάλλεται σαν… ο προστάτης των ανθρωπίνων ελευθεριών. Αυτό όμως έχει προκαλέσει κάποιες πολιτικές αντιδράσεις σε πολλές ευρωπαϊκές χώρες που βλέπουν πως η Ευρώπη έχει καταντήσει ένα στρατηγικό προτεκτοράτο του αμερικανικού ΝΑΤΟ και ένα υποχείριο μιας αδίστακτης τοκογλυφικής Ευρωπαϊκής Ένωσης. Απόρροια αυτών των αντιδράσεων είναι το Εθνικό Μέτωπο της Μαρί Λεπέν στην Γαλλία, ο Πέπε Γκρίλο στην Ιταλία, οι Ποντέμος στην Ισπανία, το UKIP στην Αγγλία. Το ΝΑΤΟ για να δικαιολογεί την συνέχηση της ύπαρξης του πρέπει να προβάλλει τον ρωσικό «κίνδυνο» μέχρι τελικής εξοντώσεως της Ρωσίας.
Τέλος υπάρχει και ο γεωστρατηγικος παράγοντας. Η Αμερική φαντάζει πως είναι το κέντρο του κόσμου όπως είχαν περιγράψει κάποτε την Αγγλία οι συγγραφείς, McKinder και Spykman. Ο κόσμος όλος γύρω από τον κεντρικό αμερικανικό άξονα θα πρέπει να ελέγχεται απόλυτα και με οποιοδήποτε κόστος. Έτσι η Ουκρανία έπρεπε να καταστραφεί αντί να πέσει στα χέρια της Ρωσίας. Τώρα ο Ομπάμα σχεδιάζει ένα ολοκληρωτικό παγκόσμιο πόλεμο χρησιμοποιώντας και δορυφορικές χώρες. Για παράδειγμα χρησιμοποίει την Ιαπωνία εναντίον της Κίνας για να ελέγξει όσο μπορεί την ανερχόμενη κινεζική υπερδύναμη. Μια διάσπαση της Ρωσίας σήμερα είναι κάτι παραπάνω από απαραίτητο για το Αμερικανικό Κέντρο του κόσμου, όπως και μια μελλοντική σε δεύτερη φάση διάσπαση της Κίνας, σύμφωνα πάντα με τα σχέδια του μεγάλου διδασκάλου του Ομπάμα, του Zbigniew Brzezinski.
Με όλα αυτά αντιλαμβάνεται κανείς γιατί στην Ουάσιγκτον έχουν «λυσσάξει» να καταστρέψουν την σημερινή Ρωσία του Πούτιν που αποτελεί ένα μεγάλο «αγκάθι», έναν απροσδιόριστο παράγοντα ανασταλτικό για τα περίφημα σχέδια τους, της Νέας Τάξης Πραγμάτων.
Ω μη γένοιτο!

 

ΝΙΚΟΣ ΧΕΙΛΑΔΑΚΗΣ
Δημοσιογράφος-Συγγραφέας-Τουρκολόγος

Αν δεν έχεις ό,τι αγαπάς, αγάπα ό,τι έχεις…

Η «ΜΑΧΗ» ΤΗΣ ΔΙΑΣΩΣΗΣ ΤΩΝ ΤΟΠΙΚΩΝ ΠΟΙΚΙΛΙΩΝ ΚΟΝΤΡΑ ΣΤΙΣ ΜΕΓΑΛΕΣ ΕΤΑΙΡΙΕΣ ΕΜΠΟΡΙΑΣ ΣΠΟΡΩΝ

Του Κώστα Μπούντα, Γεωπόνου

Σήμερα θα μιλήσουμε για ένα θέμα πάνω στο οποίο δουλεύουν εδώ και 50 χρόνια οι βιομηχανίες σπόρων με τρόπο επίμονο, μεθοδικό και συνεχή. Το τελικό αποτέλεσμα θα μας το φορέσουν σαν στενό κορσέ αρκετά σύντομα.

Μία είδηση, σχετική με το θέμα που θα προσεγγίσουμε, αναφέρει ότι συνελήφθη αγρότης στην ορεινή Ροδόπη επειδή καλλιεργούσε σε απόμακρη καλά καμουφλαρισμένη τοποθεσία μια ντόπια ποικιλία φακής. Η είδηση είναι στις πρώτες σελίδες των τοπικών εφημερίδων, έχει αναρτηθεί και στο διαδίκτυο, συνοδεύεται από πληθώρα έγχρωμων φωτογραφιών, όπου εμφανίζεται ο συλληφθείς αγρότης με μια απέραντη έκφραση έκπληξης στο πρόσωπό του καθώς και από πλήθος δηλώσεων κατάπληκτων επίσης συγχωριανών του. Η ημερομηνία δημοσίευσης είναι η 1 Ιουνίου 2019.

Σας μπέρδεψα και σίγουρα δεν το πιστεύεται. Πώς να το πιστέψετε άλλωστε, η φετινή πρωταπριλιά πέρασε και η επόμενη αργεί να ‘ρθει. Για να προσπαθήσουμε να τα ξεμπερδέψουμε όμως, γιατί όλα τα παραπάνω ακούγονται σαν σενάριο επιστημονικής φαντασίας. Είναι όμως;

Η τακτική των μεγάλων εταιριών σπόρων

Η ουσία του θέματός μας σήμερα αφορά τη σημασία των τοπικών ποικιλιών φυτών και τη διάσωσή τους, για τις οποίες, με βάση τις σημειούμενες εξελίξεις στη σχετική νομοθεσία της ΕΕ, υπάρχει κίνδυνος να χαρακτηρισθούν παράνομες και να απαγορευθεί η καλλιέργειά τους.

Αυτό στηρίζεται στην μεθοδευμένη αναθεώρηση της νομοθεσίας της ΕΕ για τα δικαιώματα πνευματικής ιδιοκτησίας και εμπορίας των σπόρων, που προωθούν επίμονα και σταθερά οι μεγάλες εταιρείες σπόρων και βήμα βήμα κάθε χρόνο επιδιώκουν και δυστυχώς, με τους μηχανισμούς που έχουν, κατακτούν το στόχο μιας ευρύτερης κάθε φορά επέκτασης των δικαιωμάτων πνευματικής ιδιοκτησίας και προώθησης νέων τεχνολογιών ελέγχου για όλες τις εμπορικές φυτικές ποικιλίες. Έτσι εγκυμονείται ο κίνδυνος οι σπόροι που θα κρατάμε για να σπείρουμε την καινούργια χρονιά, να θεωρούνται παράνομοι και να απαγορεύεται η σπορά τους αν δεν είναι καταχωρημένοι σε εθνικούς ή διεθνείς καταλόγους ή αν δεν πληρώνουμε δικαιώματα, πράγμα που ήδη συμβαίνει σε πολλές άλλες χώρες, όσο και αν το θεωρούμε αδιανόητο. Με πιο απλά λόγια, όλα αυτά οδηγούν ουσιαστικά στον πλήρη έλεγχο της διατροφής μας και στη μεγιστοποίηση των κερδών των εταιρειών σπόρων, που όπως οι ίδιες εκτιμούν τους λείπουν προς το παρόν άλλα 7 δις δολλάρια.

Τα ειδικά γνωρίσματα των τοπικών ποικιλιών

Οι τοπικές (παραδοσιακές) ποικιλίες είναι αποτέλεσμα μιας διαδικασίας εμπειρικής επιλογής εκ μέρους των αγροτών καθώς και φυσικής επιλογής που διήρκησε δεκάδες ίσως και εκατοντάδες χρόνια, γι’ αυτό οι ποικιλίες αυτές δικαιωματικά θεωρούνται κοινή περιουσία. Διακρίνονται για την χρονική σταθερότητα στα χαρακτηριστικά τους γνωρίσματα, έχουν πολύ καλή προσαρμοστικότητά στις τοπικές εδαφοκλιματικές συνθήκες, δεν χρειάζονται μεγάλες ποσότητες λιπασμάτων και γεωργικών φαρμάκων, έχουν μεγάλη ανθεκτικότητα σε εχθρούς και ασθένειες, παράγουν εξαιρετικής ποιότητας και υψηλής βιολογικής αξίας προϊόντα, έχουν πολύ αξιόλογα και ξεχωριστά οργανοληπτικά χαρακτηριστικά (γεύση, χρώμα, άρωμα), συνδέονται άριστα με τον αγροτουρισμό και την τοπική γαστρονομία στην παραγωγή τοπικών εδεσμάτων, είναι ποικιλίες κατάλληλες για βιολογική γεωργία, μπορούν να αναγνωρισθούν και να προωθηθούν ως αγροτικά προιόντα με προστιθέμενη αξία (π.χ. ΠΟΠ ή ΠΓΕ) και να συμβάλλουν έτσι στην τόνωση των τοπικών οικονομιών ιδιαίτερα απομονωμένων περιοχών. Είναι τοπικές ποικιλίες που έχει αρχίσει να επανεκτιμάται η νοστιμιά τους, γίνονται περιζήτητες, αλλά παράλληλα ανοίγει η όρεξη για νοθείες και ελληνοποιήσεις. Κοντολογίς συγκεντρώνουν το ιδιαίτερο και διαφορετικό του κάθε τόπου, δεν πετυχαίνουν όμως υψηλές αποδόσεις, όπως απαιτεί σήμερα η θεοποίηση της επιδοτούμενης ποσοτικής γεωργίας και επίσης όλοι οι καρποί δεν έχουν την απαιτούμενη ομοιομορφία.

Σαν χαρακτηριστικά παραδείγματα τοπικών ποικιλιών μπορούμε να αναφέρουμε τη μαστίχα Χίου, τον κρόκο Κοζάνης, το πεπόνι Έβρου, την Τσακώνικη μελιτζάνα, το τοματάκι Σαντορίνης, τη φάβα Σαντορίνης, τα φασόλια Πρεσπών, την Κορωνέϊκη ελιά, τα τραγανά Εδέσσης, τις φακές

Εγκλουβής Λευκάδας, τις Πιπεριές Φλωρίνης, το Σιτάρι Μαυραγάνι, δεκάδες εξαιρετικές οινοποιήσιμες ποικιλίες αμπέλου, δεκάδες ποικιλίες ελιάς που παράγουν εξαιρετικής ποιότητας ελαιόλαδο μοναδικό στον κόσμο – ενας ατελείωτος αριθμός τοπικών ποικιλιών οσπρίων που ευδοκιμεί σε «τούτα ’δω τα χώματα».

Επίσης και κάτι άλλο πολύ σημαντικό είναι ότι μπορούν να χρησιμοποιηθούν σε βελτιωτικά προγράμματα εμπορικών ποικιλιών, διότι στις βελτιωτικές προσπάθειες που γίνονται, η χρησιμοποίηση σε μεγάλο βαθμό του ίδιου γενετικού υλικού, μπορεί να δημιουργήσει σοβαρά προβλήματα στο μέλλον. Για το λόγω αυτό οι τοπικές ποικιλίες είναι λάθος να αντιμετωπίζονται σαν παρελθόν, σαν μουσειακό είδος, στην πραγματικότητα είναι σημαντική βάση στήριξης για το μέλλον.

Τα χαρακτηριστικά των εμπορικών ποικιλιών

Αντίθετα, οι σύγχρονες καλλιεργούμενες εμπορικές ποικιλίες κυρίως υβρίδια είναι δημιούργημα της έρευνας βελτίωσης των φυτών και η οικονομική εκμετάλλευσή τους ανήκει σε κάποιο ίδρυμα ή εταιρεία. Είναι πολύ παραγωγικές και παρουσιάζουν χαρακτηριστικά που ανταποκρίνονται στα εμπορικά καταναλωτικά πρότυπα που προωθήθηκαν από τις οργανωμένες πολυεθνικές εταιρείες της εποχής μας – κυρίως ομοιομορφία χρώματος, σχήματος και μεγέθους, μια ομογενοποίηση σε μεγάλο βαθμό, αλλά μέχρι εκεί.

Υστερούν σε οργανοληπτικά χαρακτηριστικά γεύση, άρωμα. Έχουν μεγάλες απαιτήσεις σε νερό και λίπασμα για να πετύχουν τις υψηλές αποδόσεις, αποδεικνύονται έως και πολύ ευαίσθητες σε εχθρούς και ασθένειες από το πρώτο μέχρι το τελευταίο στάδιο της παραγωγικής τους διαδικασίας με συνέπεια αυξημένες ανάγκες σε φροντίδα παρακολούθησης και ποσότητας φυτοπροστατευτικών προϊόντων, σε βαθμό που κάποια μικρή αστοχία να οδηγεί σε πλήρη καταστροφή. Είναι πλήρως εξαρτημένες από τις χημικές εισροές.

Όμως, αυτή η ευρωστία στις αποδόσεις και την εμφάνιση, που περιγράψαμε, εκδηλώνονται μόνο στην πρώτη γενιά, από τη δεύτερη ξεκινά η κατάρρευση, επειδή φέρουν εκφυλιστικά κύτταρα, όπως μας λέει ο κ. Αθανάσιος Μαυρομάτης, επίκουρος καθηγητής γενετικής και βελτίωσης φυτών. Γι’ αυτό και οι παραγωγοί είναι υποχρεωμένοι να αγοράζουν κάθε χρόνο καινούργιους σπόρους πληρώνοντάς τους βέβαια αρκετά ακριβά.

Με αυτό τον τρόπο, όπως άριστα αντιλαμβάνεστε, αναπαράγεται ένας φαύλος κύκλος, που αναγκάζει τους παραγωγούς να αγοράζουν κάθε χρόνο σπόρους, καθώς επίσης και λιπάσματα, φάρμακα – αυτά πάνε πακέτο.

Έτσι το κόστος παραγωγής απογειώνεται, το περιβάλλον υποφέρει και επιβαρύνεται υπέρμετρα, τα προβλήματα από την αλόγιστη χρήση

φυτοφαρμάκων και λιπασμάτων μεγεθύνονται και επεκτείνονται και στο μέλλον – κληρονομιά μας δυστυχώς στις επόμενες γενιές.

Οι συνέπειες της επικράτησης των εμπορικών ποικιλιών

Με αυτά τα χαρακτηριστικά που περιγράψαμε πριν από λίγο, οι εμπορικές ποικιλίες προτιμήθηκαν από τους παραγωγούς μας. Έτσι εδώ και αρκετά χρόνια στην Ελλάδα, την πιο πλούσια χώρα στην Ευρώπη σε βιοποικιλότητα, μετά την Ισπανία, οι αγρότες στράφηκαν στην εντατική, υπερεντατική έως ληστρική μορφή γεωργίας, επικράτησαν οι βιομηχανικού τύπου μονοκαλλιέργειες των βελτιωμένων υβριδικών ποικιλιών, εκτοπίσθηκαν οι τοπικές ποικιλίες ως λιγότερο ανταγωνιστικές, με αποτέλεσμα πολλές να χαθούν και λόγω μη έγκαιρης λήψης αποτελεσματικών μέτρων διατήρησής τους.

Μαζί τους έτσι χάθηκε υπερπολύτιμη γνώση ενώ συγχρόνως αυξήθηκε η γενετική διάβρωση με την επέκταση της εντατικής γεωργίας και είχαμε σε αρκετές περιπτώσεις διατάραξη του αγρό-οικοσυστήματος.

Για να κατανοήσουμε τον πλούτο της ελληνικής φύσης που απλόχερα την προίκισε ο Θεός, θα αναφέρουμε ότι κατά προσέγγιση από τα 10.500 φυτά που φύονται στην Ευρώπη, τα 6.000 από αυτά υπάρχουν και στην Ελλάδα, εκ των οποίων τουλάχιστον τα 1.200 από αυτά είναι ενδημικά (το 20% αυτών), δηλαδή δεν φυτρώνουν πουθενά αλλού στον πλανήτη παρά μόνο στη χώρα μας. Ενδεικτικά να αναφέρουμε ότι στην Μ. Βρετανία εντοπίζεται ένα ενδημικό φυτό.

Αυτή η σπάνια και εξαιρετικά πλούσια ελληνική χλωρίδα θα πρέπει να προστατευτεί με κάθε μέσο, τόσο στο φυσικό περιβάλλον της, όσο και σε εθνικές τράπεζες σπόρων. Οι τοπικές ποικιλίες της χώρας μας είναι μέρος της ιστορίας μας και του πολιτισμού μας και αποτελούν κληρονομιά για τις μελλοντικές γενιές. Οι τοπικές ποικιλίες είναι ένας απειλούμενος γενετικός πόρος με πολλαπλή σημασία επιστημονική και κοινωνικοοικονομική.

Το ιστορικό της επικράτησης των εμπορικών ποικιλιών

Όλα αυτά τα περίεργα και αδιανόητα για τους πολλούς, δεν έγιναν από τη μια μέρα στην άλλη. Ήταν μια μακροχρόνια διαδικασία κατά τη διάρκεια της οποίας οι εταιρείες μονοπώλια του χώρου άσκησαν αφόρητες πιέσεις και κατάφερναν να πετυχαίνουν τους στόχους τους βρίσκοντας χαλαρές συνειδήσεις και εύκαμπτες αντιστάσεις.

Σαν αρχή θα μπορούσαμε να θεωρήσουμε τον Δεκέμβριο του 1961, όταν τέθηκε σε ισχύ η Διεθνής Συνθήκη για την Προστασία των Νέων Ποικιλιών Φυτών με βάση την οποία δημιουργήθηκε ένας Διεθνής οργανισμός και εγκαθιδρύθηκε ένα Διεθνές σύστημα προστασίας Εθνικών ποικιλιών. Τότε αναγνωρίστηκαν για πρώτη φορά δικαιώματα πνευματικής ιδιοκτησίας σε διεθνές επίπεδο υπέρ των δημιουργών νέων

ποικιλιών φυτών. Ο δημιουργός – ιδιοκτήτης της ποικιλίας είχε το μονοπώλιο της εμπορικής διάδοσης και της πώλησης των φυτικών ποικιλιών του, αλλά πολύ μικρό έλεγχο πάνω σε άλλες χρήσεις. Οι αγρότες μπορούσαν να αναπαράγουν ελεύθερα τους σπόρους για δική τους χρήση όσες φορές ήθελαν. Άλλοι βελτιωτές φυτών (δημιουργοί νέων ποικιλιών σπόρων) μπορούσαν επίσης να χρησιμοποιούν ελεύθερα τις προστατευόμενες ποικιλίες για να αναπτύξουν το δικό τους φυτικό υλικό. Η συνθήκη δηλαδή είχε πολλά παραθυράκια και διαρροές, δηλαδή οι εταιρείες ιδιοκτήτες των ποικιλιών, έχαναν σημαντικά κέρδη. Γι αυτό και θεώρησαν απόλυτα αναγκαίο την αναθεώρηση της συνθήκης. Η βιομηχανία σπόρων για να πετύχει τους στόχους της χρησιμοποίησε μια σειρά διαφορετικών μηχανισμών, όπως είναι:

• η υποχρεωτική πιστοποίηση των σπόρων, μια κίνηση που έθεσε εκτός νόμου το εμπόριο των μη πιστοποιημένων σπόρων,

• τα εμπορικά σήματα που δίνουν το δικαίωμα να χρησιμοποιεί το σήμα κατατεθέν μόνο ο δημιουργός της ποικιλία,

• οι πολιτικές δανειακής στήριξης της γεωργίας για να αναγκάσουν τους αγρότες να χρησιμοποιούν πιστοποιημένους σπόρους,

• οι υβριδικές ποικιλίες που έγιναν αποτελεσματικό εργαλείο εξαναγκασμού των αγροτών να αγοράζουν νέους σπόρους κάθε χρόνο.

Οι αγρότες δεν έχουν τη δυνατότητα να αναπαράγουν τους υβριδικούς σπόρους στα χωράφια τους, διότι η αναπαραγωγή απαιτεί δύο διαφορετικές γονικές σειρές, σταθερές ποικιλίες, από αυτές που είχαν παλαιότερα οι αγρότες, των οποίων όμως η ταυτότητα παραμένει επτασφράγιστο μυστικό από τις εταιρείες και προστατεύεται αυστηρά από την επιχείρηση πώλησης σπόρων ως απόρρητη.

Έτσι οι εταιρείες –ιδιοκτήτες ποικιλιών σπόρων απέκτησαν μεγάλο οικονομικό εκτόπισμα, πολιτικοκοινωνική δύναμη, τεράστια κέρδη, αλλά το δέλεαρ του μεγαλύτερου κέρδους εξακολουθούσε και εξακολουθεί να είναι ελκυστικότατο. Χάρη λοιπόν στην επιτυχημένη άσκηση πίεσης από την παγκόσμια βιομηχανία παραγωγής σπόρων, αυτή η αναθεώρηση της σύμβασης της UPOV (Διεθνής Ένωση για την Προστασία των Νέων Ποικιλιών Φυτών) πραγματοποιήθηκε το 1991 και κυριολεκτικά άλλαξε ριζικά την κατάσταση μετατρέποντας τα δικαιώματα των δημιουργών φυτικών ποικιλιών σε κάτι πολύ παρόμοιο με τις βιομηχανικές πατέντες.

Η διατήρηση και επαναχρησιμοποίηση των προστατευόμενων σπόρων (το επονομαζόμενο “προνόμιο” του γεωργού) επιτρεπόταν πλέον μόνον ως προαιρετική εξαίρεση, επιβλήθηκαν περιορισμοί στη χρήση προστατευόμενων σπόρων για χρήση στη γενετική βελτίωση φυτών και τα μονοπωλιακά δικαιώματα των εταιριών επεκτάθηκαν έτσι ώστε να συμπεριλάβουν ακόμα και τα μεταποιημένα προϊόντα της συγκομιδής. Αυτή είναι η έκδοση της σύμβασης της UPOV (γνωστή και ως νόμος 1991),

που επιβάλλεται επί του παρόντος στις αναπτυσσόμενες χώρες, ως αποτέλεσμα της συμφωνίας του ΠΟΕ για τα εμπορικής φύσεως ζητήματα των δικαιωμάτων πνευματικής ιδιοκτησίας. Δυστυχώς αυτή η συμφωνία έχει οδηγήσει στην απόγνωση λόγω χρεών εκατομμύρια αγρότες αυτών των χωρών και σε χιλιάδες αυτοκτονίες.

Να σημειώσουμε ότι η Ελλάδα δεν είχε υπογράψει την Διεθνή Σύμβαση για την Προστασία των Νέων Ποικιλιών των Φυτών, συμμετείχε όμως ως παρατηρητής στις εργασίες του διεθνούς οργανισμού – όμως η διεθνής αυτή σύμβαση δεσμεύει εμμέσως και τη χώρα μας, αφού έχει υπογραφεί στις 29.07.2005 από την Ευρωπαϊκή Ένωση και, επομένως, έχει ενσωματωθεί στο Κοινοτικό δίκαιο.

Προσλαμβάνουμε το 95% των αναγκών μας σε θερμίδες από 30 φυτά

Όλα αυτά που περιγράψαμε αλλά και άλλα πολλά που συμβαίνουν χρόνια τώρα έχουν ξεσηκώσει ένα οικουμενικών διαστάσεων κίνημα κατά των πολυεθνικών των σπόρων, για την προστασία των τοπικών παραδοσιακών ποικιλιών, για την προστασία της ελευθερίας των σπόρων, γιατί ο σπόρος δεν είναι ευρεσιτεχνία είναι πηγή ζωής.

Φανταστείτε ότι σήμερα δέκα μόνον πολυεθνικές εταιρίες καλύπτουν ήδη το 73% της παγκόσμιας εμπορικής κυκλοφορίας σπόρων και φθάσαμε σύμφωνα με στοιχεία του ΟΗΕ, σήμερα να καλλιεργούμε μόνο το 10% των παραδοσιακών ποικιλιών σε σχέση με πριν από 100 χρόνια. Αυτό είναι καταστροφικό για τη βιοποικιλότητα, δηλαδή για τη συνέχεια της ζωής στον πλανήτη. Δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι η σταθερότητα των οικοσυστημάτων βασίζεται στην ποικιλομορφία, στη βιοποικιλότητα και όχι στην ομογενοποίηση. Από τα 7.000 φυτά που επί χιλιετίες καλλιεργούσαν οι άνθρωποι για τη διατροφή τους, φθάσαμε σήμερα να προσλαμβάνουμε το 95% των αναγκών μας σε θερμίδες από 30 φυτά. Μάλιστα μόνο 5 από αυτά το ρύζι ,το σιτάρι ,το καλαμπόκι το κεχρί και το σόργο μας δίνουν το 60%. Τρανό δείγμα που δείχνει το βαθμό ελέγχου της διατροφής μας.

Η υπερβολική συγκέντρωση δύναμης από τη Βιομηχανία των σπόρων συνεχίζεται αδιάκοπα

Οι προσπάθειες του «λόμπι» των σπόρων επικεντρώνεται στις μέρες μας στην αναθεώρηση της νομοθεσίας της ΕΕ, πράγμα που θα ενδυναμώσει μελλοντικές πολιτικές, που ουσιαστικά θα εμποδίζουν τους αγρότες να χρησιμοποιούν μέρος της σοδειάς τους ως σπόρο για τον επόμενο χρόνο, απαιτώντας να χρησιμοποιούν συγκεκριμένες πιστοποιημένες ποικιλίες, καταχωρημένες σε εθνικούς ή διεθνείς καταλόγους.

Είναι γεγονός ότι η βιομηχανία των σπόρων έχει πετύχει μια υπερπροστασία των προϊόντων της. Ωστόσο, η βιομηχανία σπόρων συνεχίζει να είναι δυσαρεστημένη. Η υπερβολική συγκέντρωση δύναμης

από τη Βιομηχανία των σπόρων συνεχίζεται αδιάκοπα. Παράλληλα, οι μεγάλες αγροχημικές εταιρίες εξαγοράζουν συνεχώς μικρές και μεσαίες εταιρίες παραγωγής σπόρων επιβάλλοντας έτσι μια εντατικής μορφής, χημική γεωργία, χωρίς περιθώρια επιλογής, για όσους καλλιεργητές επιλέγουν ήπιου τύπου πολυλειτουργικά συστήματα γεωργίας.

Η αναθεώρηση της ευρωπαϊκής νομοθεσίας για τους σπόρους

Τα τελευταία χρόνια η βιομηχανία των σπόρων μεθοδικά εντείνει τις πιέσεις της, έτοιμη να δώσει το τελικό χτύπημα στα “παραθυράκια” που υπάρχουν ακόμα στο σύστημα προστασίας των δικαιωμάτων των δημιουργών φυτικών ποικιλιών. Αν το καταφέρει, αυτό θα σημάνει σίγουρα το τέλος του δικαιώματος των αγροτών να φυλάσσουν και να επαναχρησιμοποιούν προστατευόμενους σπόρους που συγκομίζονται από τις δικές τους καλλιέργειες. Θα σημάνει επίσης, κατά πάσα πιθανότητα, το τέλος του δικαιώματος των υπόλοιπων βελτιωτών φυτών στην ελεύθερη πρόσβαση στο υλικό που προστατεύεται με τα δικαιώματα των δημιουργών, μία χειροτέρευση των συνθηκών προστασίας αυτών των δικαιωμάτων και μακροπρόθεσμα πιο αυστηρούς μηχανισμούς για την εξασφάλιση της εφαρμογής τους και ένα ευρύτερο φάσμα μονοπωλιακών δικαιωμάτων.

Το θέμα της αναθεώρησης της σχετικής νομοθεσίας στις μέρες μας έφθασε στην Ευρωπαϊκή Επιτροπή υπό μορφή πρότασης αναθεώρησης της ισχύουσας νομοθεσίας της Ε.Ε. με πολύ αυξημένους περιορισμούς και υποχρεώσεις για τους σπόρους και τις παραδοσιακές ποικιλίες που παράγει και χρησιμοποιεί ο απλός γεωργός. Από τη χώρα μας δεκάδες θεσμικοί και οικολογικοί φορείς και παράγοντες είχαν ξεσηκωθεί και έστειλαν στην τότε Ελληνίδα Επίτροπο κ. Δαμανάκη, επιστολή σε μια ύστατη προσπάθεια προστασίας βασικών δικαιωμάτων του αγροτικού κόσμου της γεωργικής βιοποικιλότητας και παράδοσης της χώρας μας και της Ευρώπης ολόκληρης. Το εκπληκτικό στο σημείο αυτό είναι το ότι το σχέδιο νόμου επετράπη να συνταχθεί από την κα Isabelle Clement-Nissou, υπάλληλο του γαλλικού «λόμπι» της βιομηχανίας σπόρων. Μάλλον ήταν ένα ολοφάνερο γεγονός επιβολής συμφερόντων.

Το δυσάρεστο είναι ότι στην ψηφοφορία της 6ης Μαΐου 2013 η πρόταση για την αναθεώρηση της νομοθεσίας πέρασε από την Ευρωπαϊκή επιτροπή και θα υποβληθεί στο Ευρωκοινοβούλιο και το Συμβούλιο Υπουργών προς ψήφιση. Η πρόταση περιείχε ορισμένες βελτιώσεις της τελευταίας στιγμής, χάρη στη πίεση εκατοντάδων χιλιάδων ανθρώπων από την Ευρώπη. Παρόλα αυτά, η γενικότερη πρόταση κρίνεται ως βαθιά απογοητευτική, γιατί επικεντρώνεται στις ανάγκες της βιομηχανίας σπόρων, κάτι που αναμένεται να βλάψει σοβαρά την αγροτική βιοποικιλότητα. Η εκστρατεία για τη βελτίωση της πρότασης συνεχίζεται

με συνεχείς πιέσεις στα μέλη του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου. Η έναρξη ισχύος της σχετικής νομοθεσίας αναμένεται για το 2016.

Το προς ψήφιση από την ΕΕ νομοθέτημα των σπόρων ευνοεί εξοργιστικά της μεγάλες εταιρίες

Το μέχρι στιγμής συμπέρασμα είναι ότι η νομοθεσία αυτή, όχι μόνον δεν προστατεύει τον παραδοσιακό φυσικό πόρο της αγροτικής βιολογικής ποικιλότητας, όχι μόνον ευνοεί εξοργιστικά τις μεγάλες εταιρίες έναντι του αγρότη, αλλά έχει και πολύ σοβαρές αρνητικές οικονομικές και κοινωνικές επιπτώσεις, που δεν αφορούν μόνον στην απώλεια των παραδοσιακών ποικιλιών αλλά και τις δυνατότητες υπέρβασης της σύγχρονης κρίσης μέσω διαφορετικών τρόπων ανάπτυξης της γεωργίας.

Η απαγόρευση της φύλαξης του προστατευόμενου σπόρου, αντιπροσωπεύει μία τεράστιας αξίας μεταβίβαση, από τον αγρότη στις εταιρείες. Θα επηρεάσει άμεσα και ακόμη περισσότερο πολύ μεγάλα τμήματα αγροτικού πληθυσμού των αναπτυσσόμενων χωρών και φτωχών οικονομιών. Ουσιαστικά σημαίνει την ποινικοποίηση ενός σημαντικού συστατικού, του βιοπορισμού και της κουλτούρας των αγροτών σε όλο τον κόσμο, με μοναδικό κίνητρο την αύξηση των κερδών πολυεθνικών εταιρειών.

Η «Διακήρυξη της ελευθερίας των σπόρων»

Οι κινητοποιήσεις, οι παρεμβάσεις φορέων, οργανώσεων ατόμων σε όλο τον κόσμο επί μεγάλη σειρά ετών οδήγησαν και στη σύνταξη της «Διακήρυξης της ελευθερίας των σπόρων». Ορισμένα βασικά σημεία της επισημαίνουν ότι:

• Ο σπόρος είναι η πηγή της ζωής, είναι η έκφραση της ζωής, είναι το δώρο των περασμένων γενεών και της φύσης. Πρέπει να το προστατεύσουμε και να το παραδώσουμε στους επόμενους

• σπόρος περιέχει εκατομμύρια χρόνια βιολογικής και πολιτιστικής εξέλιξης από το παρελθόν αλλά και τις δυνατότητες χιλιετιών ενός μέλλοντος που εκτυλίσσεται

• Η Ελευθερία των Σπόρων είναι εκ γενετής δικαίωμα κάθε μορφής ζωής και αποτελεί τη βάση για την προστασία της βιοποικιλότητας

• Η Ελευθερία των Σπόρων είναι η βάση της Ελευθερίας της Τροφής, εφόσον ο σπόρος αποτελεί τον πρώτο κρίκο στην τροφική αλυσίδα

• Ο σπόρος δεν είναι εφεύρεση

• Η Ζωή δεν είναι εφεύρεση .

• Αυτό που γίνεται από τις πολυεθνικές των σπόρων είναι Βιοπειρατεία δεν είναι καινοτομία

Η βιομηχανία σπόρων έχει κάθε λόγο να φοβάται τον ανταγωνισμό των σπόρων των αγροτών

Δυστυχώς σκόπιμα ξεχνάμε ή μας κάνουν να ξεχνάμε ότι οι μεγάλες πρόοδοι σε επιδόσεις κατά το 20ο αιώνα, συνέβησαν προτού οι βελτιωτές φυτών αποκτήσουν προστασία πάνω στα πνευματικά δικαιώματα, όταν δηλαδή η ανάπτυξη καινούργιων ποικιλιών πραγματοποιήθηκε –στο μεγαλύτερο μέρος της- στο δημόσιο τομέα. Η ιστορία της βιομηχανίας σπόρων έτσι όπως εξελίχθηκε μέχρι σήμερα, μας προσφέρει ένα διδακτικό παράδειγμα, που δείχνει σε ποιο βαθμό η ολοένα και μεγαλύτερη προστασία των πνευματικών δικαιωμάτων έχει καταστεί στην πραγματικότητα ένα φράγμα παρά ένα κίνητρο καινοτομίας και ανάπτυξης.

Η βιομηχανία σπόρων έχει κάθε λόγο να φοβάται τον ανταγωνισμό των σπόρων των αγροτών, όχι γιατί είναι απειλή για την καινοτομία των σπόρων τους, αλλά γιατί κυρίως εκθέτει την ανεπάρκεια της δήθεν καινοτομίας τους. Οι σπόροι των γεωργών έχουν ευρύτατη γενετική βάση. Κάθε σπόρος περιλαμβάνει πολύ περισσότερα γονίδια από αυτά που έχουν οι ποικιλίες της βιομηχανίας. Επομένως είναι καλύτερα προσαρμόσιμοι στις κλιματικές αλλαγές, εξελίσσονται σε ισορροπία με τυχόν ασθένειες και αναπτύσσουν γονίδια αντίστασης, ιδιότητες που τα καθιστούν πολύτιμα για την γεωργική βιοποικιλότητα και την μελλοντική μας διατροφική επάρκεια και ασφάλεια.

ΠΗΓΗ