αυτός που μπόρεσε την Ανάσταση

Αυτός όμως, το Σάββατο το βράδυ της Ανάστασης, πήγε μόνος του στην εκκλησία του διπλανού χωριού, στον Αι Γιώργη....
Οι άλλοι στο σπίτι ήταν κουρασμένοι, τα μικρά άρρωστα... αποφάσισε να πάει μόνος του.
Θα αργήσω, τους είπε, θα μείνω να μεταλάβω....συγχωρέστε με.... μη με περιμένετε, να φάτε....
Στην εκκλησία συνάντησε κι άλλους, οι περισσότεροι με τις γυναίκες και τα παιδιά τους, κάμποσοι άνθρωποι, γνωστοί όλοι μεταξύ τους, ο νέος παπάς και δύο ψάλτες αμετακίνητοι.
Γρήγορα είπαν το Χριστός Ανέστη, ανάψανε τις λαμπάδες, έπαιξε η καμπάνα χαρμόσυνα, κάποιοι πετάξανε λίγες φωτοβολίδες, τα παιδιά έκαψαν τον αυτοσχέδιο Ιούδα, τα έθιμα των χωριών που κρατάνε ακόμα....  λίγα ήταν εφέτος τα φιλιά, λιγότερες οι αγκαλιές, δυο τρεις ευχήθηκαν και σ' αυτόν... γρήγορα η εκκλησία σχεδόν άδειασε...πήγε ο καθένας σπίτι του.

Αυτός έμεινε με τέσσερις ακόμα, οι ψάλτες και ο παπάς νέος και ψηλός, καλλίφωνος με τα άσπρα του άμφια....
Ο Χριστός Αναστημένος και η εκκλησία κατάφωτη.

"Φωτίζου, φωτίζου, η νέα Ιερουσαλήμ..."

Κάθισε σ' ένα τελευταίο στασίδι απόμερο, πίσω από μια κολώνα, να μην τον βλέπουν.... κρατούσε  αναμμένο το άσπρο κερί του ανάμεσα στα πλεγμένα χέρια ... στα χέρια του που πέφτανε κόμποι τα δάκρυα... ο κάθε ψαλμός, η κάθε ωδή του φέρνανε δάκρυα, ταράσσοταν, θαρρείς και κάποιος θαμμένος, από μέσα χτυπούσε κι έσπρωχνε την πλάκα του στήθους και πλάτης του, να την συντρίψει...
Το βάρος μιας ζωής... ή άλλων ζωών που έζησαν πριν απ' αυτόν, κι άλλων που ζουν τώρα μαζί του... το βάρος του θανάτου μας...

τίς αποκυλίσει ημίν τον λίθον εκ της θύρας του μνημείου; ... ήν γαρ μέγας σφόδρα... 

Έκλαιγε κι άκουγε κι έψελνε κι αυτός κι ένιωθε....
το Ευαγγέλιο του Ιωάννη Εν αρχή ην ο Λόγος .....κι ένιωθε να γίνεται γιός κάποιου άλλου πατέρα...

όσοι δε έλαβον αυτόν, έδωκεν αυτοίς εξουσίαν τέκνα Θεού γενέσθαι, τοις πιστεύσουσιν εις το όνομα αυτού, οι ούκ εξ αιμάτων, ουδέ εκ θελήματος σαρκός, ουδέ εκ θελήματος ανδρός αλλά εκ Θεού εγεννήθησαν. 

Όσοι έλαβον Αυτόν....

Ναι, είχε χρόνια να μεταλάβει.... πολλά χρόνια, από μικρό παιδί.
Τώρα όμως ήταν ένα ορφανό παιδί, ήταν μόνος του, μόνος του πήγε στην εκκλησία  ή μήπως ήταν πάντα ορφανός και μόνος;

Είχε σταματήσει να κλαίει....
Είπε το Επικράνθη και γαρ κατηργήθη... Επικράνθη και γαρ ενεπαίχθη... Επικράνθη και γαρ ενεκρώθη...Επικράνθη και γαρ εδεσμεύθη....

Ψέλλιζε το   Εξομολογείσθε τω Κυρίω.. ότι στον αιώνα το έλεος Αυτού... 

Ναι, είχε χρόνια να μεταλάβει

Είχε εξομολογηθεί, είχε νηστεύσει...
Είχε ρωτήσει : μπορώ; 
Κι όταν ο παπάς είπε : Σώμα Χριστού μεταλάβετε, πηγής αθανάτου γεύσασθε..
Αυτός ο μοναχός, ο πικραμένος άνθρωπος, βγήκε έξω από το στήθος του για να κλείσει για πάντα μέσα του την Ανάσταση κι έκλεισε μέσα στο στήθος του όλους, όλους όσους ήταν για πάντα έξω του... Μπορούσε να καταλαβαίνει, να μη θυμώνει, να αγαπάει, να μην κρίνει, να στηρίζει, να μην αντιστέκεται...να χαμογελάει, να μην φοβάται...
Αυτός ο συντριμμένος άνθρωπος μπορούσε επιτέλους την Ανάσταση!
Αυτός ο άνθρωπος, ο γιός ενός Πατέρα που πολύ τον αγάπησε, ελεύθερος...


Μόλις τελείωσε η θεία λειτουργία, ευχήθηκαν οι λιγοστοί άνθρωποι και φύγανε...
Αυτός έμεινε μόνος του, ... να περπατήσει όλο τον δρόμο πίσω στο χωριό του κι η ώρα ήταν περασμένες δύο.
Πήρε το δρόμο με τα πόδια κρατώντας το κερί του που είχε λιγοστέψει πολύ και προσέχοντας να μη του σβήσει... Ίσως να μην προλάβαινε να το πάει αναμμένο στο σπίτι του, αλλά ήταν σίγουρος....
Ένας ψυχρός αέρας πάγωνε το πρόσωπο του, χαμογελούσε στη νύχτα που κύκλωνε κάθε του βήμα και στο μυαλό του μπερδεύονταν οι ψαλμοί χαρμόσυνοι Μεγάλυνον, ψυχή μου... με τα  ποιήματα τα αγαπημένα της ζωής του:

Ήταν μακρύς ο δρόμος ως εδώ, δύσκολος δρόμος!

Τώρα είναι δικός σου αυτός ο δρόμος.

Τον κρατάς όπως κρατάς το χέρι του φίλου σου

και μετράς το σφυγμό του πάνω σε τούτο το σημάδι

που άφησαν οι χειροπέδες!

Κανονικός σφυγμός, σίγουρο χέρι.

Κανονικός σφυγμός, σίγουρος δρόμος!

Ήταν μακρύς ο δρόμος ως εδώ! Πολύ μακρύς αδερφέ μου.

Οι χειροπέδες βάραιναν τα χέρια. Τα βράδια που ο μικρός γλόμπος

κουνούσε το κεφάλι του λέγοντας "πέρασε η ώρα"

εμείς διαβάζαμε την ιστορία του κόσμου σε μικρά ονόματα

σε κάποιες χρονολογίες σκαλισμένες με το νύχι στους τοίχους

των φυλακών, σε κάτι παιδιάστικα σχέδια των μελλοθάνατων.

Μια καρδιά, ένα τόξο, ένα καράβι που `σκιζε σίγουρα το χρόνο,

σε κάποιους στίχους που `μειναν στη μέση για να τους τελειώσουμε,

σε κάποιους στίχους που τελειώσαν για να μην τελειώσουμε.
Περπατούσε για να φτάσει στο σπίτι του και ήταν σίγουρος ότι Αληθώς Ανέστη!


ΥΓ: Το ποίημα είναι από το "Καπνισμένο Τσουκάλι" του Γιάννη Ρίτσου

 

πηγή 

Αν δεν αγαπάμε τον άνθρωπο που βλέπουμε, πως θα αγαπάμε τον Θεό που δεν βλέπουμε;

π. Ανανίας Κουστένης

Η πιο ωραία φυλακή του κόσμου βρίσκεται στην Νορβηγία

Η φυλακή Bastoy βρίσκεται σε ένα μικρό νησί στην Νορβηγία. Οι επικριτές καταγγέλλουν τις πολυτέλειες που παρέχονται στους κρατουμένους, ωστόσο οι υποστηρικτές του νέου αυτού μοντέλου επικαλούνται τα στατιστικά δεδομένα που δείχνουν το χαμηλότερο ποσοστό υποτροπής στην Ευρώπη.
Το νησί Bastoy, έχει μετατραπεί σε μια τεράστια φυλακή για βαρυποινίτες που έχουν διαπράξει εγκλήματα όπως βιασμοί, φόνοι και ληστείες. Το νησί βρίσκεται 70 χιλιόμετρα από τις ακτές της πρωτεύουσας της Νορβηγίας, το Οσλο. Δεν υπάρχουν συρματοπλέγματα, δωμάτια απομόνωσης και  περίφραξη με ηλεκτροφόρα καλώδια.
Οι φυλακισμένοι ζουν μικρά ξύλινα σπιτάκια, εκτρέφουν ζώα, καλλιεργούν και κόβουν ξύλα. Το καλοκαίρι παρέχεται δυνατότητα στους έγκλειστους να απολαμβάνουν ηλιοθεραπεία, να ψαρεύουν, να κάνουν ιππασία και να χρησιμοποιούν την σάουνα και τα γήπεδα τένις. Το μενού περιλαμβάνει μπουκίτσες ψαριού λευκή σάλτσα και γαρίδες αλλά και κοτόπουλο con carne με σολομό.
Το κάθε σπίτι φιλοξενεί μέχρι έξι άτομα. Κάθε κρατούμενος έχει το δικό του δωμάτιο ενώ η κουζίνα και οι άλλες εγκαταστάσεις είναι κοινόχρηστες.
Η ζωή στο Bastoy είναι σαν να ζεις σε ένα χωριό, μια κοινότητα εξομολογείται ένας κρατούμενος «Ολοι πρέπει να δουλεύουν για το σύνολο. Εχουμε όμως και ελεύθερο χρόνο για να μπορέσουμε να κάνουμε ότι θέλουμε, όπως να ψαρέψουμε ή να κάνουμε μπάνιο το καλοκαίρι. Γνωρίζουμε πως είμαστε κρατούμενοι αλλά εδώ αισθανόμαστε άνθρωποι», σημειώνει.

Μετρούν κρατούμενους
Ο Thorbjorn, ένας 58χρονος φύλακας που εργάζεται στο Bastoy για 17 χρόνια, εξηγεί τον τρόπο λειτουργίας της φυλακής. Οπως αναφέρει υπάρχουν συνολικά 70 φύλακες στο νησί των 2,5 τετραγωνικών χιλιομέτρων εκ των οποίων οι 35 είναι ένστολοι. Η βασική δουλειά τους είναι να μετρούν τους κρατούμενους, μια φορά το πρωί και ακόμα δύο κατά τη διάρκεια της ημέρας, στις 17.00 και στις 23.00, όταν οι κρατούμενοι θα πρέπει να επιστρέψουν στα σπίτια τους.
Από τις αρχές παρέχεται μόνο ένα γεύμα την ημέρα στην τραπεζαρία. Κάθε κρατούμενος κερδίζει από την εργασία του περίπου 7 ευρώ την ημέρα, ενώ κάθε μήνα τους δίνεται επίδομα περίπου 80 ευρώ, ώστε να μπορούν να αγοράσουν και να φτιάξουν μόνοι τους το γεύμα τους από το μίνι μάρκετ του νησιού.
Σύμφωνα με τα στατιστικά στοιχεία, μόνο το 16% των κρατουμένων που βγαίνουν από Bastoy υποτροπιάζουν μέσα σε δύο χρόνια, σε σύγκριση με τον εθνικό μέσο όρο της Νορβηγίας που είναι 20 τοις εκατό, και τον ευρωπαϊκό μέσο όρο που αγγίζει το 70%.
Το νησί έχει και τηλεφωνικούς θαλάμους όπου ο κάθε κρατούμενος μπορεί να χρησιμοποιήσει ελεύθερα, αλλά και ιδιωτικούς χώρους όπου κάθε εβδομάδα δέχονται επισκέπτες. Επίσης υπάρχει μια εκκλησία, ένα σχολείο και βιβλιοθήκη. Οι κρατούμενοι ξεκινούν την εργασία ή το σχολείο κάθε μέρα στις 8.30 το πρωί. Δουλεύουν σε καθαριστήριο, σε στάβλους, όπου φροντίζουν τα άλογα, τα οποία χρησιμοποιούν για τη μεταφορά προϊόντων, αλλά ακόμα και σε κατάστημα επισκευής ποδηλάτων. Μπορούν επίσης να δουλέψουν σε εργαστήριο ξυλείας.

πηγή

Ξεβάφει το πρόσωπο της κούκλας με ασετόν και δημιουργεί κάτι απίστευτο!

Το τελευταίο διάστημα, πολύς λόγος γίνεται για τις κούκλες με τις οποίες παίζουν τα μικρά κορίτσια και τα πρότυπα ομορφιάς που δημιουργούν στα μικρά κορίτσια.
Για το ιδανικό σώμα, τα μαλλιά, το χρώμα του δέρματος, το μακιγιάζ.
Ψυχολόγοι λένε ότι οι κούκλες αυτές, δημιουργούν στα νεαρά κορίτσια υψηλές προσδοκίες που αυξάνουν τις ανασφάλειες τους, αφού ελάχιστη σχέση έχουν με την πραγματικότητα.
Μαμάδες σε όλο τον κόσμο αγωνίζονται για να αλλάξουν αυτή την κατάσταση.
Κάτι τέτοιο προσπαθεί να κάνει και η γυναίκα που βλέπετε στο βίντεο. Παίρνει μια ιδιαίτερα δημοφιλή κούκλα, τη γδύνει και ξεβάφει εντελώς το πρόσωπό της, δημιουργώντας κάτι εντελώς απροσδόκητο. Μια πανέμορφη φυσική κούκλα, που μοιάζει με τα κορίτσια που θα παίξουν μαζί της. Το βίντεο έχει πάνω από 2 εκατομμύρια προβολές και αξίζει να το παρακολουθήσετε.
Το αποτέλεσμα είναι πραγματικά πανέμορφο!

πηγή

Πανήγυρις Ιστορικής Ιεράς Μονής Παναγίας ( Αγία Δευτέρας ) Κατούνας.

Με τη δέουσα λαμπρότητα και επισημότητα πανηγύρισε και φέτος η Ιστορική Ιερά Μονή Παναγίας (Αγία Δευτέρα) Κατούνας Αιτωλοακαρνανίας. Χθές Δευτέρα του Πάσχα το πρωί τελέσθηκε η ακολουθία του Όρθρου και η Πανηγυρική Θεία Λειτουργία μετά θείου κηρύγματος.

Πρώτη αναφορά για Μοναστήρι της Παναγίας στην Κατούνα έχουμε σε Τουρκικά απογραφικά αρχεία το 1521, όπου αναφέρεται ως Μονή katouna Kuskari. Σύμφωνα με την παράδοση η ονομασία της οφείλεται σε μια νίκη των Ξηρομεριτών εναντίον των Τούρκων τη Δευτέρα του Πάσχα του 1585 στην Κατούνα. 

 
Η μάχη, με κέντρο τη μονή, διήρκησε 111 μέρες και λέγεται πως υποχρέωσε τους Τούρκους να παραχωρήσουν στο Ξηρόμερο ειδικά προνόμια μεταξύ αυτών και την απαλλαγή του από το παιδομάζωμα. Λέγεται πως σε ανάμνηση αυτής της νίκης χτίστηκε το Μοναστήρι αφιερωμένο στην Παναγία και ονομάστηκε Παναγία της Αγίας Δευτέρας. 

Το Μοναστήρι διατηρήθηκε ενεργό σε όλη τη διάρκεια της Τουρκοκρατίας και μέχρι το 1824-25, που οι Τούρκοι, με αρχηγό τον Τσελεπή Τσελέμπεη, το λεηλάτησαν, το έκαψαν και κρέμασαν 25 άτομα στη θέση Καρυά. Το καθολικό ξαναχτίστηκε και πριν από μερικά χρόνια. Γνωστοί ηγούμενοι της Μονής ήταν: ο Συμεών Καβάσιλας, ο Ραφαήλ Καυσοκαλυβίτης, ο Ιάσαφ, Δωρόθεος και ο Αγάπιος

Ο αείμνηστος Βυζαντινολόγος καθηγητής Αθανάσιος Παλιούρας αναφέρει πως πριν την τελευταία ανακαίνιση ήταν ημιερειπωμένη, περιτειχισμένη με μαντρότοιχο χτισμένο με αργολιθοδομή, ενώ τα γωνιάσματα ήταν χτισμένα με πελεκημένες ασβεστόπετρες. Το μικρό καθολικό αποτελείται από απλή δίρριχτη στέγη. Επίσης αναφέρει πως το 1974 στον ερειπωμένο χώρο των κελιών, με τη βοήθεια των μαθητών του, ξέχωσε μια λίθινη επιγραφή όπου ήταν σκαλισμένο το όνομα του ΑΓΑΠΙΟΥ ΜΟΝΑΧΟΥ και την παρέδωσε στο Μουσείο Αγρινίου. 

 

Ο Αγάπιος μοναχός είναι ο ίδιος που συναντάμε στις 29 Δεκεμβρίου του 1800, που ήταν και ηγούμενος της Παναγίας στη Βαρετάδα Βάλτου και είναι αυτός που φρόντισε για τον τοιχογραφικό διάκοσμο του Ναού. Τότε ήταν μητροπολίτης ο Ιγνάτιος, που έγινε ύστερα Ουγγροβλαχίας και είναι γνωστός για τη δράση του στον Απελευθερωτικό αγώνα του έθνους. Ο μοναχός Αγάπιος της Αγίας Δευτέρας διώχτηκε από τον Αλή πασά επειδή σχετιζόταν με το Μητροπολίτη Ιγνάτιο, καθώς και για τη φιλία του με το γνωστό κλέφτη Κατσαντώνη. Επί Αγάπιου μοναχού η Μονή υπήρξε κέντρο διεργασιών και μυστικών διαβουλεύσεων καπεταναίων Ξηρομεριτών και Βαλτινών για την προετοιμασία της απελευθέρωσης του Έθνους.

  

 

πηγή 

Αιτωλίας & Ακαρνανίας κ.κ. Κοσμάς: "Κανένα ἄλλο γεγονός τῆς παγκοσμίου ἱστορίας δέν στηρίζεται σέ τόσες ἀδιάσειστες μαρτυρίες ὅσο τό μοναδικό γεγονός τῆς Ἀναστάσεως τοῦ Κυρίου μας"

 

 

Ἐν Ἱερᾷ Πόλει Μεσολογγίου τῇ 1ῃ Ἀπριλίου 2015

Ἀριθ. Πρωτ.: 303

Π Α Σ Χ Α   2 0 1 5

Π Ο Ι Μ Α Ν Τ Ο Ρ Ι Κ Η    Ε Γ Κ Υ Κ Λ Ι Ο Σ

(ΕΓΚΥΚΛΙΟΣ ΥΠ’ ΑΡΙΘ. 74)

Ο ΧΑΡΙΤΙ ΘΕΟΥ ΕΠΙΣΚΟΠΟΣ ΚΑΙ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΗΣ Κ Ο Σ Μ Α Σ

ΤΗΣ ΑΓΙΩΤΑΤΗΣ ΜΗΤΡΟΠΟΛΕΩΣ ΑΙΤΩΛΙΑΣ ΚΑΙ ΑΚΑΡΝΑΝΙΑΣ

Πρός  τόν ἱερόν κλῆρον, τίς μοναστικές ἀδελφότητες

καί τόν εὐσεβῆ λαό τῆς  καθ’  ἡμᾶς  θεοσώστου Ἱερᾶς  Μητροπόλεως

«Ἠγέρθη ὁ Κύριος ὄντως…» (Λουκ. κδ, 34)

            Τά λόγια αὐτά δέν εἶναι μιά ἁπλῆ φράσις τήν ὁποία εἶπαν οἱ συγκεντρωμένοι στό Ὑπερῶον τῆς Ἱερουσαλήμ Ἀπόστολοι τοῦ Κυρίου στούς ἐπιστρέψαντας μαθητάς ἀπό τούς Ἐμμαούς.

            Εἶναι ἡ πίστις καί τό φρόνημα τῆς Ἐκκλησίας μας ἡ ὁποία ἐπί εἴκοσι αἰῶνας, δέν παύει νά διακηρύσσῃ καί νά ζῇ τήν μεγάλη ἀλήθεια ὅτι ὁ Χριστός ἀνέστη τριήμερος ἐκ τοῦ τάφου καί ὅτι εἶναι ὁ ἀρχηγός τῆς ζωῆς.  

            Ναι, ἀγαπητοί, σήμερα Κυριακή τοῦ Πάσχα ἄς στερεώσουμε τήν ἀκράδαντο πίστι στήν καρδιά μας, τήν πίστι στήν ἐκ νεκρῶν Ἀνάστασι τοῦ Κυρίου καί ἄς ὁμολογήσουμε μέ ὅλες μας τίς δυνάμεις: «Ἠγέρθη ὁ Κύριος ὄντως…».

            Ἀνέστη ἀφοῦ προηγουμένως διά τοῦ θανάτου Του, συνέτριψε τό κράτος τῆς ἁμαρτίας καί τοῦ θανάτου.

            Τά ἁγιογραφικά κείμενα ἀποδεικνύουν καί ἐπιβεβαιώνουν, τήν Ἀνάστασι τοῦ Χριστοῦ μας.

            «Μετά τό πάθος του καί τό θάνατό του παρουσιάσθηκε σέ αὐτούς τούς ἴδιους τούς Ἀποστόλους ζωντανός», γράφει στό βιβλίο τῶν Πράξεων ὁ Εὐαγγελιστής Λουκᾶς. Καί συνεχίζει: «Καί μέ πολλές ἀποδείξεις ὁ Ἀναστημένος Κύριος τούς βεβαίωσε, ὅτι πραγματικά ἦταν ζωντανός. Καί ἐπί σαράντα ἡμέρες ἐμφανιζόταν σέ αὐτούς κατά διαστήματα καί τούς μιλοῦσε γιά τίς ἀλήθειες καί τά μυστήρια, πού ἀναφερόταν στή βασιλεία τοῦ Θεοῦ» (Πραξ. α΄, 3).

            Κατά τίς αὐθεντικές πληροφορίες τῶν ἱερῶν εὐαγγελίων, οἱ αὐτόπτες μάρτυρες, οἱ Ἀπόστολοι, δέν πίστευσαν εὔκολα καί ἀβασάνιστα, στό ἱστορικό γεγονός τῆς Ἀναστάσεως.

            Μαρτυροῦν οἱ ἄγγελοι ὅτι Χριστός ἀνέστη, μαρτυροῦν οἱ μυροφόρες ὅτι εἶδαν τόν Ἀναστάντα, συμμαρτυροῦν οἱ δύο πρός Ἐμμαούς μαθηταί, συνεπιμαρτυρεῖ ὁ Ἀπ. Πέτρος καί ὅμως ὅταν ὁ Χριστός μετά ἐμφανίζεται στό Ὑπερῶο κεκλεισμένων τῶν θυρῶν καί προσφωνεῖ τούς Ἀποστόλους λέγοντας: «Εἰρήνη ὑμῖν», αὐτοί καταπτοοῦνται καί νομίζουν ὅτι βλέπουν φάντασμα.

            Ταπεινώνεται ὁ Ἀναστάς Κύριος, δείχνει τίς πληγές τῶν χεριῶν καί τῶν ποδιῶν του, καταδέχεται νά ψηλαφίσῃ τήν λογχευθεῖσα πλευρά του, ὁ Ἀπ. Θωμᾶς, γιά νά πιστεύσουν. Καί γιά νά ἄρῃ τήν παραμικρή ἀμφιβολία ἀπό τίς ψυχές τους, ζητεῖ καί τρώει, ἀναστημένος πλέον, «ἰχθύος ὁπτοῦ μέρος καί ἀπό μελισσίου κηρίου» (Λουκ. κδ΄, 42).

            Γράφει ὁ Ἀπ. Παῦλος πρός Κορινθίους: «Ἀνέστη ὁ Κύριος κατά τάς Γραφάς καί ἐμφανίσθηκε μετά τήν Ἀναστασί του στόν Κηφᾶ (Πέτρο) κι ἔπειτα στούς δώδεκα Ἀποστόλους. Ἔπειτα ἐμφανίσθηκε γιά μιά φορά συγχρόνως σέ περισσότερους ἀπό πεντακοσίους ἀδελφούς , ἀπό τούς ὁποίους βέβαια μερικοί πέθαναν, οἱ περισσότεροι ὅμως ζοῦν ἕως τώρα.

            Ἔπειτα ἐμφανίσθηκε στόν Ἰάκωβο καί ὕστερα σέ ὅλους τούς Ἀποστόλους. Καί τελευταία ἀπό ὅλους, ἐμφανίσθηκε καί σέ μένα, σάν σέ ἔκτρωμα» (Α΄ Κορ. ιε΄, 5-7).

            Κανένα ἄλλο γεγονός τῆς παγκοσμίου ἱστορίας δέν στηρίζεται σέ τόσες ἀδιάσειστες μαρτυρίες ὅσο τό μοναδικό γεγονός τῆς Ἀναστάσεως τοῦ Κυρίου μας.

            Παρ’ ὅτι ἔδειξαν δυσπιστία σάν ἄνθρωποι οἱ Ἀπόστολοι, ἐφ’ ὅσον ἔζησαν τήν Ἀνάστασι, εἶδαν τόν Ἀναστάντα Κύριο ἐμπρός τους, ἀνάμεσά τους, συνέφαγαν μαζί Του μετά τήν ἀνάστασι Του, παραδόθηκαν στήν ὑπακοή Του, ἔζησαν μέ ἀπόλυτη ὑπακοή καί συνέπεια τό θέλημά Του, ἔγιναν μάρτυρες τῆς Ἀναστάσεώς Του «ἐν Ἱερουσαλήμ ἐν πάσῃ Ἰουδαίᾳ καί Σαμαρείᾳ, ἀλλά καί ἕως ἐσχάτων τῆς γῆς» (Πράξ. α΄, 8). «Ὅ ἀκηκόαμεν, ὁ ἑωράκαμεν τοῖς ὀφθαλμοῖς ἡμῶν, ὅ ἐθεασάμεθα καί αἱ χεῖρες ἡμῶν ἐψηλάφησαν …ἀπαγγέλομεν ὑμῖν» (Α’ Ἰω. α΄, 1-2), ὁμολογεῖ ὁ Εὐαγγελιστής Ἰωάννης.

            Καί δέν ἔγιναν μόνο μέ τά λόγια τους μάρτυρες τῆς Ἀναστάσεως οἱ Ἅγιοι Ἀπόστολοι. Ἔγιναν καί μέ τό φρικτό μαρτύριό τους. Ἀλήθεια, ἦταν δυνατόν οἱ Ἀπόστολοι τοῦ Κυρίου, ἄν δέν ἦταν βέβαιοι γιά τήν Ἀνάστασι τοῦ Χριστοῦ μας, νά ὑποστοῦν τόσους κόπους γιά τήν διάδοσι τοῦ Εὐαγγελίου, ἀλλά καί νά χύσουν τό αἵμα τους διά τοῦ μαρτυρίου γιά ἕνα ψεῦδος;

            Ἕνας φανατικός Φαρισαῖος πρίν, ἕνας φοβερός διώκτης τῶν χριστιανῶν, ὁ Ἀπ. Παῦλος, ἦταν ποτέ δυνατόν νά προσφέρῃ τόσα γιά τό Χριστό καί νά πεθάνῃ μαρτυρικά γιά τό Χριστό, ἄν δέν ἦταν βέβαιος γιά τήν Ἀνάστασι;

            «Ἠγέρθη ὁ Κύριος ὄντως», ἀγαπητοί, γιά νά μᾶς χαρίσῃ ζωή, ἀφθαρσία, ἀθανασία, αἰώνια ζωή στήν ἀνέσπερο παραδείσια δόξα.

            «Ἐγώ εἰμί ἡ ἀνάστασις καί ἡ ζωή…» (Ἰω. ια΄, 26) διακηρύσσει ὁ Ἀναστάς Χριστός. Αὐτός εἶναι «ὁ διδούς πᾶσι ζωήν καί πνοήν καί τά πάντα…» (Πραξ. ζ΄, 25) φωνάζει ἀπό τήν Πνύκα ὁ Ἀπ. Παῦλος.

            Ὡς δημιουργός  προσφέρει ζωή ἐπίγειο, ἀνατέλει τόν ἥλιο, βρέχει ἐπί δικαίους καί ἀδίκους, ἀνοίγει τά πατρικά του χέρια καί μᾶς προσφέρει κάθε εὐλογία.

            Μᾶς προσφέρει καί τήν πνευματική ζωή, τή ζωή τήν ἀληθινή καί συνειδητή τῆς ψυχῆς. Μᾶς δίνει τήν δυνατότητα νά ζοῦμε ἐν πνεύματι ἁγίῳ μέσα στήν ὀρθόδοξο Ἐκκλησία μας, νά ζοῦμε τίς ἅγιες ἐντολές Του, νά ἐλευθερώνουμε τόν ἑαυτό μας ἀπό τά πάθη μας μέ τή θεία χάρι Του, νά καλλιεργοῦμε ἀρετές, νά γινώμαστε σύσσωμοι καί σύναιμοι Χριστοῦ μέ τό πανάχραντο μυστήριο τῆς Θείας Εὐχαριστίας, νά ἑνωνόμαστε μαζί Του, νά γινώμαστε κατά χάριν Θεοί.

            Μᾶς προσφέρει, ὅμως, μέ τήν Ἀνάστασί Του ὁ Ἀναστάς Κύριος καί τήν δυνατότητα τῆς πρσωπικῆς μας ἀναστάσεως καί τήν αἰώνια ζωή τῆς ἐνδόξου βασιλείας Του. «…Χριστός ἐγήγερται ἐκ νεκρῶν, ἀπαρχή τῶν κεκοιμημένων ἐγένετο…» (Α΄ Κορ. ιε΄, 20) διαλαλεῖ ὁ Ἀπ. Παῦλος.

            «Ὁ Χριστός ἀναστήθηκε πρῶτος ἀπό τούς ἄλλους καί βεβαιώνει μέ τήν Ἀνάστασί Του ὅτι θά ἀκολουθήσῃ ἔπειτα ἡ ἀνάστασι καί τῶν ἄλλων νεκρῶν».       «Οὐκ ἔχομεν ὧδε μένουσαν πόλι, ἀλλά τήν μέλλουσαν ἐπιζητοῦμεν» (Ἑβρ. ιγ΄ 14), γράφει πρός Ἑβραίους πάλι ὁ Ἀπ. Παῦλος. Δέν ἔχουμε ἐδῶ μόνιμη καί διαρκῆ πατρίδα καί πόλι, ἀλλά μέ πόθο ζητοῦμε τήν μελλοντική, τήν οὐράνια πατρίδα.

            Αὐτή τήν οὐρανία ζωή μᾶς χαρίζει ὁ Κύριός μας, δυνάμει τῆς Ἀναστάσεώς του, γιά νά ζήσουμε αἰωνίως μέ τήν Παναγία μας, τούς ἁγίους ἀποστόλους, τούς πανενδόξους μάρτυρας, τούς θεοφωτίστους πατέρας καί προμάχους τῆς ὀρθοδόξίας μας, τούς ὁσίους, τούς ἀσκητάς, τούς Νεομάρτυρας, μέ ὅλους ὅσους εὐαρέστησαν στόν Κύριο.

            «Ἠγέρθη ὁ Κύριος ὄντως»!

            Ἀγαπητοί, τά πάντα σήμερα «πεπλήρωνται φωτός» καί μιλᾶνε γιά τήν Ἀνάστασι τοῦ Κυρίου μας Ἰησοῦ Χριστοῦ.

            Παρά ταῦτα ὑπάρχουν καί πολλοί πού ἔμειναν ξένοι πρός τήν Ἀνάστασι. Καί σήμερα, ἡ Ἀνάστασι τοῦ Χριστοῦ μας πολεμεῖται μέ πάθος. Ἄνθρωποι μέ ἐγωισμό, ἔπαρσι καί θόλωσι, σκοτισμένοι καί μικρόψυχοι, δέν μποροῦν νά πλησιάσουν, νά πιστέψουν τό ἱστορικό γεγονός καί θαῦμα τῆς Ἀναστάσεως.

            Δέν βλέπουν ὅτι στόν κόσμο, ἀνά τούς αἰῶνας, μόνο ἕνας τάφος εἶναι κενός, ὁ τοῦ Χριστοῦ, οὔτε τό ἅγιο φῶς, πού  μόνο αὐτό ἀνάβει μόνο του κάθε Πάσχα στόν κενό τάφο τοῦ Κυρίου.

            Μή μᾶς φοβίζει ὁ μανιακός πόλεμος τῶν ἐχθρῶν τοῦ Χριστοῦ μας καί τῆς Ἀναστάσεώς του. Ἀλήθεια, ποῦ εἶναι γιά παράδειγμα ὁ Νέρων, ὁ Διοκλητιανός, ὁ Μαξιμιανός, ὁ Ἰουλιανός ὁ Παραβάτης καί τόσοι ἄλλοι, πού πολέμησαν τόν Ἀναστάντα;

            Ἐμεῖς, ἄς δυναμώσουμε, ἄς στερεώσουμε μέσα μας τήν πίστι στόν Ἀναστάντα καί τήν Ἀνάστασί Του. Ἄς κρατοῦμε καθαρή τήν καρδιά μας ἀπό τά ἁμαρτήματα καί τά πάθη μας, γιά νά μπορεῖ νά ἀναπαύεται μέσα μας ὁ Χριστός.

            Ἄς ζοῦμε γνήσια ἐκκλησιαστική καί μυστηριακή ζωή γιά νά ἑνώνουμε ἀξίως τόν ἑαυτό μας μέ τόν ἀναστημένο Κύριό μας. Γιά νά μᾶς χαρίζῃ πλουσία τήν εὐλογία Του στήν ἐπίγειο αὐτή ζωή, νά μᾶς ἐνισχύῃ μέ τήν χάρι Του στόν πνευματικό μας ἀγῶνα. Γιά νά μᾶς ἀναστήσῃ καί ἐμᾶς κατά τήν ἔνδοξο Δευτέρα παρουσία Του, γιά νά μᾶς χαρίσῃ τήν αἰώνιο ἀναστημένη καί ἔνδοξο ζωή.

            Τό εὔχομαι μέ ὅλη μου τήν πατρική ἀγάπη.  

Ο ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΗΣ

† Ο ΑΙΤΩΛΙΑΣ  ΚΑΙ  ΑΚΑΡΝΑΝΙΑΣ  ΚΟΣΜΑΣ

ΜΕ ΤΟΥΡΚΙΚΕΣ «ΕΥΛΟΓΙΕΣ» Η ΕΙΣΒΟΛΗ ΠΑΡΑΝΟΜΩΝ ΠΑΙΡΝΕΙ ΤΡΟΜΑΚΤΙΚΕΣ ΔΙΑΣΤΑΣΕΙΣ

Γράφει ο Νίκος Χειλαδάκης

Τουλάχιστον πενήντα πλωτά και φουσκωτά μέσα καθημερινά προσπαθούν και στην συντριπτική πλειοψηφία τους καταφέρνουν να περάσουν από τις τουρκικές ακτές στα ελληνικά χωρικά ύδατα, μεταφέροντας εκατοντάδες μουσουλμάνους λαθρομετανάστες στην ελληνική επικράτεια, όπως αποκαλύπτει και η τουρκική εφημερίδα Sabah, (13/8). Η κατάσταση αυτή προβλέπεται να γίνεται όλο και πιο πιεστική, καθώς ήδη εκατομμύρια κατευθύνονται προς τα δυτικά εξ’ αιτίας των συνεχιζόμενων πολεμικών συγκρούσεων σε ένα ευρύ γεωγραφικό φάσμα από την βόρειο Αφρική μέχρι το Ιράν και την Τουρκία.  Η τουρκική μαφία και οι… «ενώσεις των Τούρκων δουλεμπόρων», τρίβουν τα χέρια τους καθώς φέτος οι δουλειές τους έχουν αυξηθεί κατακόρυφα. Όπως προβλέπεται τα κέρδη τους θα είναι τεράστια γιατί από την δική μας πλευρά όχι μόνο δεν υπάρχει καμία αποτελεσματική ανάσχεση σε όλο αυτό το ανθρώπινο ρεύμα, αλλά αντίθετα μας έχουν «φλομώσει» με αντιρατσιστικές θεωρίες και με κορώνες ευπόρων «προοδευτικών» υπέρ της άνευ όρων υποδοχής των μουσουλμάνων λαθρομεταναστών διευκολύνοντας έτσι με τον καλύτερο τρόπο τα σχέδια πολτοποίησης του ελληνισμού

Είναι εντυπωσιακό πως το μεγαλύτερο τουριστικό θέρετρο της Τουρκίας, το γνωστό Μπόντρουμ, είναι ένα από τα μεγαλύτερα κέντρα συγκέντρωσης λαθρομεταναστών που τους προετοιμάζουν για το τελικό άλμα προς την ελληνική πλευρά όπως αποκαλύπτει και η τουρκική εφημερίδα, Sabah. Το άλλο μεγάλο κέντρο και για πολλούς στην Τουρκία η «πρωτεύουσα» των Τούρκων δουλεμπόρων είναι το λιμάνι του Τσεσμέ, απέναντι από την νήσο Χίο. Εκεί έχουν στηθεί τα «στρατηγεία» διεκπεραίωσης του μεγάλου όγκου των μουσουλμάνων επυλίδων που μεταφέρονται από τα ανατολικά προς το ελληνικό Αιγαίο. Σύμφωνα με την Zaman, η βασική πόρτα εξόδου από την Τουρκία προς την Ελλάδα, είναι η γραμμή Αϊδίνιου -κοιλάδα του Menderes και Σμύρνη. Εκεί συγκεντρώνεται ο κύριος όγκος των λαθρομεταναστών και από εκεί κανονίζονται τα ναύλα για να τους περάσουν στο Αιγαίο πέλαγος όπου σημειώνονται οι περισσότερες τραγωδίες με τα αλλεπάλληλα ναυάγια που αναγκάζουν την ελληνική ακτοφυλακή να επεμβαίνει για να σώσει όσους ναυαγούς μπορεί να σώσει και να τους μεταφέρει σε ελληνικό έδαφος

H ταρίφα για να περάσουν οι λαθρομετανάστες από τις τουρκικές ακτές προς την ελληνική επικράτεια, όπως αναφέρεις η τουρκική εφημερίδα Habertürk, μέσω θαλάσσης, αρχίζει από 600 ευρώ και φτάνει στο αστρονομικό πόσο των… 3.200 ευρώ. Συγκεκριμένα όπως αναφέρεται, η μεταφορά των λαθρομεταναστών μέσω φουσκωτών πλοίων, (όπου εφαρμόζεται η γνωστή τακτική μόλις εισέρχεται το φουσκωτό στα ελληνικά χωρικά ύδατα το βυθίζουν και οι λαθρομετανάστες, οι οποίοι προηγουμένως είχαν προμηθευτεί από την τουρκική μαφία με σωσίβια, γίνονται «ναυαγοί» για να περισυλλεχτούν από τα πλοία της ελληνικής ακτοφυλακής), είναι 600 ευρώ, μέσω αλιευτικών σκαφών που έχουν και μια εδική προστασία η ταρίφα ανεβαίνει στο πόσο των 2.400 ευρώ, ενώ μέσω… φεριμπότ της συγκοινωνίας, (υπάρχει και τέτοιο κύκλωμα προώθησης λαθρομεταναστών προς την ελληνική πλευρά), η ταρίφα ανεβαίνει στα 3.200 ευρώ. Με λίγα λόγια «χρυσές» δουλειές για την τουρκική μαφία λαθρομεταναστών. Πέραν όμως της θαλάσσιας μεταφοράς, που τον τελευταίο καιρό έχει παρουσιάσει ξεχωριστή ανάπτυξη με τεράστιο τζίρο, υπάρχει και η δια ξηράς προώθηση των λαθρομεταναστών με το εισιτήριο να κοστίζει 8.00 ευρώ. Εδώ αναφέρονται διάφοροι μέθοδοι μέσω φορτηγών που υποτίθεται ότι μεταφέρουν εμπορεύματα, ακόμα και επιβατικών οχημάτων που με διάφορους τρόπους διέρχονται τα ελληνοτουρκικά σύνορα μεταφέροντας εκατοντάδες μουσουλμάνους λαθρομετανάστες στην ελληνική επικράτεια, αλλά και στην γειτονική Βουλγαρία, η οποία επίσης έχει αρχίσει να έχει πρόβλημα. Τέλος υπάρχει και η αεροπορική μεταφορά για τους …λαθρομετανάστες «πολυτελείας» η οποία στοιχίζει 12.000 ευρώ!

Η κατάσταση έχει αρχίσει να ξεφεύγει από κάθε έλεγχο από τις χώρες υποδοχής και στην προκειμένη περίπτωση από την Ελλάδα, η οποία θεωρείται σαν ο καλύτερος στόχος από την τουρκική μαφία και από τις τουρκικές μυστικές υπηρεσίες για την προώθηση των χιλιάδων μουσουλμάνων λαθρομεταναστών. Η συντριπτική πλειοψηφία των λαθρομεταναστών, όπως αναφέρει η τουρκική εφημερίδα, προέρχονται από την Συρία, Ιράκ, Πακιστάν, Αφγανιστάν, Μπαγκλαντές, Ιράν και από την μουσουλμανική κεντρική Αφρική. Το ρεύμα αναμένεται μάλιστα να αυξηθεί στους επόμενους μήνες καθώς δεν διαγράφεται καμία προοπτική για την ειρήνευση αυτών των περιοχών, με αποτέλεσμα εκατομμύρια να επιδιώκουν με κάθε μέσο να προωθηθούν προς την Δύση φυσικά με σταθμό την χώρα μας, που χάριν της προδοτικής συνθήκης «Δουβλίνο 2», εγκλωβίζονται στην ελληνική επικράτεια . Η Ευρωπαϊκή Ένωση ως συνήθως αδιαφορεί σε όλη αυτή την ανθρωποθύελλα και η Ελλάδα υφίσταται στην ουσία μια εισβολή που απειλεί πλέον να τινάξει στον αέρα την ίδια την ύπαρξη μας σαν έθνος, και σαν ελληνορθόδοξος λαός.

Ο κίνδυνος της εθνικής μας αλλοίωσης δεν είναι πια φαντασίωση, είναι μια άμεση προοπτική και αν δεν ληφθούν άμεσα μέτρα, όπως η άμεση κατάργηση της συνθήκης του Δουβλίνου 2, τότε θα υποστούμε, συν τοις άλλοις και τα δεινά μιας αλλόφυλης και αλλόθρησκης εσωτερικής κατοχής της πατρίδας μας καθώς όλοι αυτοί θα εγκλωβιστούν μόνιμα στο ελληνικό έδαφος.

ΝΙΚΟΣ ΧΕΙΛΑΔΑΚΗΣ
Δημοσιογράφος-Συγγραφέας-Τουρκολόγος
www.nikosxeiladakis.gr

Η ΑΝΑΣΤΑΣΗ ΕΙΝΑΙ ΑΝΑΡΧΙΑ ! (Σισανίου Παύλος)

Ε Γ Κ Υ Κ Λ Ι Ο Σ

ΕΠΙ Τῼ ΑΓΙῼ ΠΑΣΧΑ

Πρός

τόν Ἱερό Κλῆρο

καί τόν εὐσεβῆ λαόν τῆς Μητροπόλεως μας

«Δεῦτε λάβετε φῶς ἐκ τοῦ ἀνεσπέρου Φωτός καί δοξάσατε Χριστόν τόν Ἀναστάντα ἐκ νεκρῶν»!
Πατέρες καί ἀδελφοί μου,

Αὐτή τήν πρόσκληση μᾶς ἀπευθύνει ἡ Ἐκκλησία μας τό βράδυ αὐτό τῆς Ἀναστάσεως. Ἐλᾶτε νά πάρετε Φῶς ἀπὀ τό ἀνέσπερο καί ἄδυτο φῶς πού ἀνέτειλε ἀπό τόν Τάφο καί δοξᾶστε τόν Χριστό πού ἀναστήθηκε ἐκ τῶν νεκρῶν. Ἡ Ἀνάσταση εἶναι ἡ νέα Ἀνατολή, ἡ Ἀνατολή πού δέν τήν περιμένει Δύση γιατί ὁ Χριστός εἶναι τό Φῶς τό ἀληθινό πού φωτίζει κάθε ἄνθρωπο πού ἔρχεται στόν κόσμο.

Μέ τήν Ἀνάσταση τοῦ Χριστοῦ ὁ Λαός πού καθόταν στό πνευματικό σκοτάδι εἶδε φῶς μεγάλο καί γι’αὐτούς πού καθόντουσαν στή χώρα καί στή σκιά τοῦ θανάτου ἔλαμψε φῶς λαμπρό.

Τώρα τά πάντα γέμισαν φῶς, ὁ οὐρανός, ἡ γῆ καί τά ὑποκάτω τῆς γῆς. Ἄς γιορτάσει λοιπόν «πᾶσα κτίσις», ὅλη ἡ δημιουργία, τήν Ἀνάσταση τοῦ Χριστοῦ, γιατί αὐτή ἡ Ἀνάσταση εἶναι τό νέο καί ἀληθινό θεμέλιο τοῦ κόσμου.

Τώρα τό Φῶς τοῦ Χριστοῦ φωτίζει ὅλο τόν κόσμο. Τώρα ὁ Ἅδης στενάζει καί βογγάει καί λέγει: «Μέ συνέφερε νά μή δεχθῶ στά σπλάχνα μου τό Γυιό τῆς Μαρίας. Ἄδειασε τούς τάφους ὁ καρφωμένος πάνω στόν Σταυρό. Ἐγώ Τόν δέχθηκα σάν ἕνα ἀπό τούς νεκρούς καί Αὐτός κατάργησε τό κράτος καί τήν ἐξουσία μου»!

Μέ τόνο θριαμβικό θά ρωτήσει ὁ Ἱερός Χρυσόστομος: «Ποῦ εἶναι ἅδη τό κεντρί σου μέ τό ὁποῖο κέντριζες καί θανάτωνες τόν ἄνθρωπο; Ποῦ εἶναι Ἅδη ἡ ἐξουσία σου; Ἀναστήθηκε ὁ Χριστός καί σύ νικήθηκες. Ἀναστήθηκες ὁ Χριστός καί κανείς δέν ἔμεινε στά μνήματα»!

Ὁ Χριστός ἔγινε καί εἶναι τό δικό μας Πάσχα. Τό δικό μας πέρασμα ἀπό τόν θάνατο στή ζωή. Πέρασε ἀπό τόν θάνατο μας, μᾶς ἕνωσε μαζί Του καί μᾶς «διεβίβασε» μᾶς ὁδήγησε ἀπό τό θάνατο στή ζωή. Πόσο ὄμορφα ψάλλει ἡ Ἐκκλήσία μας «Πάσχα, Χριστός ὁ Λυτρωτής».

Ἑορτάζουμε τό Πάσχα σέ μιά περίοδο πού πάλι τό σκοτάδι σκεπάζει τή γῆ καί τίς καρδιές μας. Αὐτοί πού θά ἔπρεπε νά ἀκτινοβολοῦν τό φῶς ἐκπέμπουν σκοτάδι. Ἡ Παιδεία στόν τόπο μας ἔχει πλέον τελειώσει καί εἶναι ἀνίκανη νά φωτίσει καί νά νοηματίσει τήν ψυχή τῶν παιδιῶν μας. Ἡ κοινωνία μας εἶναι ἀκοινώνητη χωρίς φῶς, ἀγάπη καί ἀλήθεια, τά παιδιά μας βουλιάζουν μέσα στήν πλήξη καί τήν ἀνία, ὅταν δέν γίνονται ἀντικείμενα αἰσχρῆς ἐκμετάλλευσης. Οἱ ἡγέτες τοῦ κόσμου παραπαίουν ἀνίκανοι νά ἀντιληφθοῦν τό σήμερα. Χιλιάδες ἄνθρωποι χάνουν τίς δουλειές τους καί βυθίζονται στήν ἀπόγνωση.

Σέ αὐτή τή δύσκολη ὥρα ἀκούγεται καί πάλι τό θεσπέσιο μήνυμα: «Χριστός Ἀνέστη!» καί μᾶς γεμίζει ἐλπίδα καί δύναμη. Μπορεῖ οἱ τύραννοι καί οἱ τυραννίσκοι τῆς ἐποχῆς νά σταυρώνουν τόν ἄνθρωπο, ἀλλά ὁ Χριστός Ἀνέστη!

Καί ἐμεῖς «Ἀνάστασιν Χριστοῦ Θεασάμενοι» προσκυνοῦμε Τόν Ἅγιο, τόν Κύριο, τόν Ἰησοῦ Χριστό, τόν μόνο ἀναμάρτητο. Προσκυνοῦμε τόν Τίμιο Σταυρό Του καί δοξάζουμε τήν Ἁγία Ἀνάσταση Του. Μέσα ἀπό τό Σταυρό Του ἦλθε ἡ χαρά τῆς Ἀναστάσεως σέ ὅλο τόν κόσμο. Ἡ προοπτική τῆς ζωῆς μας ἄλλαξε.

Τώρα μέσα ἀπό τόν Σταυρό καί τήν Ἀνάσταση μάθαμε ὅτι δέν εἶναι ἄξια τά παθήματα αὐτῆς τῆς ζωῆς μπροστά στή δόξα πού περιμένει τόν ἄνθρωπο. Τώρα μπορεῖ νά μᾶς πικραίνουν οἱ δοκιμασίες, οἱ ἀρρώστιες, οἱ ἀποτυχίες, ὁ θάνατος, ἀλλά δέν μᾶς συντρίβουν. Ὁ Σταυρός, ὅπως γιά τό Χριστό, ἔτσι καί γιά μᾶς, δέν θά εἶναι τό τέλος. Τόν πόνο γιά τόν θάνατο κάποιου ἀγαπημένου μας τόν γλυκαίνει ἡ βεβαιότητα τῆς συνάντησης του μέ τόν Ἀναστημένο Χριστό.

Ὁ πόνος πού προκαλεῖ ἡ ἀρρώστια ἡ δική μας ἤ κάποιου δικοῦ μας καθώς συναντιέται μέ τίς ὀδύνες τοῦ Σταυροῦ τοῦ Χριστοῦ γίνεται ἀκτίνα ἀναστάσιμη καί δύναμη ὑπομονῆς. Ἡ Ἀνάσταση τοῦ Χριστοῦ γίνεται ἡ πηγή μιᾶς ἀκατάβλητης δύναμης πού μᾶς κάνει νά στεκόμαστε ὄρθιοι στίς δοκιμασίες στίς θλίψεις, στήν ἀνεργία, στά ἀδιέξοδα μας.

Εἶναι ἀλήθεια ὅτι ζοῦμε σέ δύσκολες ἡμέρες καί ὧρες, ἀλλά ἡμέρες καί ὧρες σημαντικές καί ἀποκαλυπτικές. Ὁ ἄνθρωπος προσπάθησε καί στίς δικές μας ἡμέρες νά θανατώσει τόν Θεό. Ἀλλά ὁ Θεός θανατώνει τόν θάνατο τοῦ ἀνθρώπου. Ὁ σύγχρονος ἄθεος κόσμος προσπαθεῖ διαρκῶς καί μέ κάθε μέσο νά θανατώνει τόν Θεό. Ὅμως ὁ πολιτισμός αὐτοῦ τοῦ κόσμου εἶναι ὁ πολιτισμός τοῦ θανάτου καί τῆς σκουπιδοποίησης τοῦ ἀνθρώπου. Αὐτός ὁ κόσμος τελείωσε, δέν ἔχει νά προσφέρει τίποτα πλέον στόν ἄνθρωπο παρά μόνο τόν εὐτελισμό καί τήν ἀπαξίωση του.

Ἀκριβῶς ὅμως σήμερα ὁ Θεός θανατώνει τόν θάνατο τῶν ἀνθρώπων καί χαρίζει τή ζωή ὅπως περίτρανα ἀποκαλύπτεται στό πρόσωπο τῶν δύο νέων Ἁγίων μας, τῶν Ὁσίων πατέρων μας Παϊσίου καί Πορφυρίου. Καί  ἐνῶ τά νέα παιδιά μας διερωτῶνται ἄν ὑπάρχει ζωή πρίν ἀπό τόν θάνατο, ὁ Χριστός στά πρόσωπα τῶν δύο νέων Ἁγίων μας ἀποκαλύπτει ἕνα θάνατο γεμάτο ζωή. Ἡ σύγκριση εἶναι συντριπτική.

Ὁ Χριστός μᾶς ἔμαθε ὅτι πάντοτε τόν Σταυρό ἀκολουθεῖ ἡ Ἀνάσταση καί τήν θυσία ἀκολουθεῖ ἡ νίκη.

Ἡ Ἀνάσταση τοῦ Χριστοῦ εἶναι τό κατ’ἐξοχήν ἀναρχικό γεγονός πού ἀνατρέπει  τίς ἀρχές καί τίς ἐξουσίες τοῦ κάσμου αὐτοῦ καί ἀποκαλύπτει τήν γύμνια τῶν ψευτοαναρχικῶν κηφήνων τῆς ἐποχῆς μας. Πρόκειται γιά μιά ἀληθινή, οὐσιασική καί ὀντολογική χαρά πού ἀνατρέπει τά δεδομένα τοῦ θανάτου καί δίνει νόημα καί ἀξία στή ζωή τοῦ ἀνθρώπου. Τό νόημα εἶναι τό κατόρθωμα τῆς ζωῆς σάν ἀγάπη καί ἡ θέωση τοῦ ἀνθρώπου. Νόημα μοναδικό! Ὁπως μοναδικός γιά τόν Θεό εἶναι ὁ κάθε ἄνθρωπος!

Ἐν εὐχαριστίᾳ πολλῇ λοιπόν πρός τόν Ἀναστάντα Κύριο, ἄς δώσουμε τόν ἀσπασμό τῆς ἀγάπης ὁ ἕνας τόν ἄλλο, ἄς ἀφήσουμε τήν καρδιά καί τό νοῦ μας νά γεμίσουν ἀπό τό δικό Του φῶς, ἄς πάρουμε δύναμη ἀπό τήν δική του δύναμη.

Χριστός Ἀνέστη! Παιδιά μου ἀγαπημένα!

Ὁ Ἐπίσκοπός Σας

Ο Σισανίου και Σιατίστης Παύλος

Τρομάξαμε!

Για άλλη μια φορά επιχειρείται μέσω του διεθνούς τύπου η τρομοκράτηση και η διασπορά καταστροφολογικών σεναρίων για την Ελλάδα.

Όπως ακριβώς συμβαίνει από τότε που εκλέχθηκε αυτή η κυβέρνηση, τις παραμονές κάθε σημαντικής ημερομηνίας των επιχειρούμενων «διαπραγματεύσεων».

(Αγαπητέ Jo Di, αν η Ελλάδα βγει από την Ευρωζώνη, κάτι φυλλάδες τύπου Bild θα βάλουν λουκέτο. Πάντως, ένα από τα καλά της χρεοκοπίας της χώρας είναι πως διαπιστώσαμε ότι υπάρχουν φασιστικές, ρατσιστικές και εμετικές φυλλάδες σε πολλές χώρες της Ευρώπης. Και αν κρίνουμε από τα πολλά φύλλα που πουλάνε, καταλαβαίνουμε πολλά και για πολλούς από τους κατοίκους αυτών των χωρών. Άντε, να την κάνουμε από αυτό το θλιβερό μαγαζί γιατί βρόμισε και θα κολλήσουμε καμιά αρρώστια.)

πηγή 

Σήμερα το πρωί άνοιξα την πόρτα μου και μπήκε η άνοιξη

Η Σώτη Τριανταφύλλου «κτύπησε» πάλι…

Ξανακτύπησε η Σώτη Τριανταφύλλου: Η …διατεταγμένη «συγγραφέας» που «πάλλεται» από υμνολογικό «ερωτισμό», αλλά και δουλική υστερία ΥΠΕΡ του πλανητικού φασισμού και ιδιαίτερα ΥΠΕΡ του αυτοκρατορικού των ΗΠΑ…
Αυτή, λοιπόν, η κυρία που στριφογυρίζει σαν σκουλήκι γύρω από την εξουσία των «νταβάδων» και έχει φιλήσει όλες τις κατουρημένες τους ποδιές,
αγανακτεί για τα τσάμικα που χορεύει η κυβέρνηση, για τις αβρότητές της απέναντι στους παπάδες και την … ενδοτικότητά της απέναντι στις Εθνικές παρελάσεις…
η συνέχεια εδώ

المسيح قام! حقا قام!‎

المسيح قام! حقا قام!‎ (Al-Masīh qām! Haqqan qām!) -

- Χριστός Ανέστη! Αληθώς Ανέστη!

 
 السماء الحمراء πηγή

Η αλήθεια της Ελένης Βιτάλη

«Αν έχεις περάσει από την κόλαση, είναι πιθανό να φτάσεις και στην αγιοσύνη» δηλώνει στην μηνιαία θρησκευτική εφημερίδα «Ορθόδοξη Αλήθεια» και στον Γιώργο Μυλωνά, η Ελένη Βιτάλη, σε μια συνέντευξη- ενδοσκόπηση, απ’ την οποία ανασύρει τους αγγέλους αλλά και τους δαίμονες με τους οποίους παλεύει. Χειμαρρώδης, διεισδυτική και με χιούμορ, σε παρασύρει σε περίεργες ιστορίες αβίαστα, χωρίς την παραμικρή προσπάθεια να εντυπωσιάσει. Η Ελένη Βιτάλη είναι όπως ακριβώς η φωνή της: ζεστή, γεμάτη, όμορφη, με ένα ξεχωριστό γρέζι. Λίγο προτού τελειώσει τις κοινές εμφανίσεις της με τους Γιώργο Νταλάρα και Γλυκερία, δείχνει εντυπωσιακά ήρεμη και αισιόδοξη για το μέλλον του τόπου. Ισως γιατί, όπως λέει, «έμαθα τη ζωή, δεν μου χαρίστηκε, τσαλακώθηκα, έπεσα και ξανασηκώθηκα».
Ολο λέει να γράψει ένα βιβλίο, αλλά δεν το ξεκινά...
Μοναχοπαίδι απ’ τα Πατήσια, μεγάλωσε σε οικογένεια μουσικών. Λέει ότι η έμπνευση είναι σαν μια βοήθεια από τον χώρο του αοράτου κι ότι εμείς οι Ελληνες φωνάζουμε όλοι μαζί για να μην μπορέσει να ακουστεί η ψυχή μας.
Δώδεκα ετών ξεκίνησε να τραγουδάει στα πανηγύρια. Η πρώτη της δισκογραφική εμφάνιση ήταν στο πλευρό της Σωτηρίας Μπέλλου.

Σε πρόσφατη συνέντευξή σας διαβάζω ότι «με την πρέσα που φάγαμε, ο κόσμος θα γίνει καλύτερος». Πιστεύετε ότι θα βγάλει και καλύτερα τραγούδια;
Εχω την εντύπωση ότι οι καιροί διαμορφώνουν τους καλλιτέχνες. Η δική μας εποχή είναι ανασφαλής και οι άνθρωποι έχουν ανάγκη για επικοινωνία.
Ερχεται πολύς κόσμος στην παράσταση και, αντί να μου μιλήσουν για το πρόγραμμα ή για τις εντυπώσεις τους, καθένας καταθέτει κάτι προσωπικό… τον πόνο του, την αγωνία του.
Και το οξύμωρο είναι ότι ακόμη και στα μαγαζιά, όπου όλοι βγαίνουν με την παρέα τους, βλέπεις ότι οι περισσότεροι είναι ανάπηροι: Ενώ κρατάνε με τις ώρες το κινητό, αδυνατούνε ν’ απλώσουν το χέρι στον διπλανό τους για να μιλήσουν για τα απλά, καθημερινά, για τον σταυρό που κουβαλά ο καθένας.
Είμαι υπέρ της τεχνολογίας και μακριά από εμένα τέτοιοι αφορισμοί. Από την άλλη, όμως, δεν ξέρω κατά πόσον ο άνθρωπος είναι σε θέση να το διαχειριστεί προς όφελός του. Εδώ τίθεται δηλαδή και ένα θέμα ελευθερίας.
Εξηγήστε το μου λίγο αυτό, πώς εννοείτε εσείς την ελευθερία;
Εχουμε πόλεμο. Και δεν εννοώ τον οικονομικό πόλεμο, που όλοι βιώνουμε. Οι γονείς μου πέρασαν κατοχή, πείνα, δυσκολίες, αλλά ο δικός μας πόλεμος, στην εποχή που τα έχουμε όλα, είναι ύπουλος, χωρίς αίμα, αλλά με βαθιά τραύματα και επίπονο θάνατο.
Είναι ένας πόλεμος ψυχών. Τι εννοώ με αυτό: Οι ψυχές φεύγουν όταν το αποφασίσει ο Θεός.
Οταν, όμως, κάνεις αρνητικές σκέψεις για τον διπλανό σου, έρχεσαι απέναντί του, τότε ζεις την κόλαση εδώ. Εχεις χάσει τον εαυτό σου, την ανθρωπιά σου.
Παλιότερα, θυμάμαι, ήταν και διαφορετικοί οι ρυθμοί της ζωής κι αυτό βοηθούσε στην καθημερινότητα. Το ότι η οικογένεια μαζευόταν γύρω από το τραπέζι και είχες το αίσθημα ότι ανήκεις κάπου, ότι υπήρχε το καφενείο της πλατείας και έβλεπες γνώριμα πρόσωπα, μοιραζόσουν πράγματα, όλα αυτά σου έδιναν κουράγιο, κρατούσαν την ανθρωπιά σου.
Τώρα είσαι εσύ απέναντι στην οθόνη σου. Μπορεί να βλέπεις τα πάντα. Το ερώτημα είναι τα ζεις;
Σ’ αυτές τις συνθήκες, λοιπόν, πώς σώζεις την ανθρωπιά σου;
Το βίωμά μου είναι αυτό που σας λέω. Υπάρχει μεγάλη ανάγκη για επικοινωνία και, αν μπορώ να μεταδώσω με τη φωνή μου κάτι που θα μιλήσει στον άλλον, τότε αυτό είναι κέρδος για εμένα.
Η μια πλευρά της πολιτικής μάς λέει «σκεφτείτε, συμμαζευτείτε», και η άλλη «αντιδράστε». Ποια επιλέγετε;
Ο λαϊκισμός των προηγούμενων χρόνων έφερε έναν οχαδερφισμό.
Το παράδειγμα μάλιστα του ανδρός που του άρεσε μια κοπέλα και την επέβαλε ως πρώτη κυρία στη χώρα είναι χαρακτηριστικό, γιατί έβλεπες μια κοινωνία να επαινεί και μάλιστα να καμαρώνει…
Κι εγώ υπήρξα κουλοχέρα, γιατί τον ψήφισα δύο φορές.
Τώρα, όμως, νομίζω ότι τα πράγματα δεν είναι απλώς σε κομβικό σημείο, αλλά είναι μια μεγάλη ευκαιρία ν’ αλλάξει η χώρα.
Πρέπει να πάρουμε το τρενάκι μας και να χαράξουμε πορεία γι’ άλλες πολιτείες, όπως λέει κι ο Σπανουδάκης. Είμαι πολύ αισιόδοξη... Δεν το λέω για μένα, αλλά για τα παιδιά μας. Στ’ αλήθεια, δεν πάει άλλο.
Οπως κι ο Σπανουδάκης, πιστεύετε στο θαύμα…
Ναι, πριν περίπου από 30 χρόνια, όταν κάναμε το «Κύριε των Δυνάμεων», κι αυτός και η γυναίκα του μου εξομολογήθηκαν κάτι αληθινά θαυματουργικό.
Με αυτά τα ζητήματα έχω κι εγώ μια σχέση άμεση, και μάλιστα από παιδί.
Πιστεύω στον άνθρωπο, γιατί πιστεύω στον Θεό. Μ’ ενδιαφέρει να βλέπω την καλή πλευρά αυτού που είναι δίπλα μου, όσο μπορώ και όσο η κρίση μου με βοηθά να το κάνω.
Επειδή δεν είμαι άγγελος, θέλω να μπαίνω στην πλευρά του άλλου και να βλέπω από τη δική του μεριά. Μερικές φορές το ξεχνάω αλλά, όταν το καταφέρνω, μου δίνει ένα αίσθημα χαράς.
Οταν βγαίνεις από τη διαδικασία της κριτικής, μαλακώνει η ψυχή σου και νιώθεις μια πληρότητα.
Υπερβαίνεις έτσι τον εαυτό σου και γίνεσαι καλύτερος. Δεν είναι, λοιπόν, αυτό ένα θαύμα;
«Θυμάμαι τη μάνα τη Μεγάλη
Πέμπτη, που μου έδινε ξίδι 
να πιω, όπως και ο Χριστός!»
Νιώθετε έτσι από παιδί ή μεγαλύτερη;
Οχι, έχω χάσει πολύ χρόνο παρατηρώντας τα λάθη των άλλων. Τρωγόμουν με δαύτα πολλά χρόνια και τώρα που μεγαλώνω βλέπω τα πράγματα πιο καθαρά και προσπαθώ να τα εφαρμόσω. Αυτό που πλήρωσα εγώ είναι αυτό που πληρώνουμε πολλοί μέσα στον χώρο που είμαι.
Συνηθίζουμε μέσα στον πολύ κόσμο, στα παλαμάκια και τα χειροκροτήματα, καβαλάμε το καλάμι και μετά πάμε σπίτι μας και μας φαίνεται η καθημερινότητα πολύ μίζερη, και δεν μπορούμε να διακρίνουμε το μεγαλείο στα απλά πράγματα.
Ενα μικρό θαύμα για εμένα ήταν πέρυσι, όταν πήγαμε στους Αγίους Τόπους με τον γιο μου, τη νύφη μου και τον εγγονό μου τον Οδυσσέα. Προσκυνήσαμε στον Αγιο Τάφο και η εμπειρία ήταν μοναδική για όλους μας.
Πώς λοιπόν φτάσατε σ’ αυτήν την ταπείνωση, με τον τρόπο που την περιγράφετε;
Ο Χριστός είναι κοντά στην ταπείνωση. Και πιστεύω απόλυτα, με την κυριολεξία του όρου, στον Χριστό.
Νομίζω όμως ότι γι’ αυτά τα πράγματα πρέπει να είμαστε πολύ προσεκτικοί, να μιλάμε με συστολή και να μην προσπαθούμε να κάνουμε προσηλυτισμό.
Αυτό είναι κάτι που απεχθάνομαι και το αποστρέφομαι, όταν νιώθω γύρω μου ότι το κάνουν.
Στην Εκκλησία υπάρχει κάτι που σας ενοχλεί;
Μερίδα του κλήρου κάνει απαράδεκτα πράγματα και διώχνει τον κόσμο από την Εκκλησία. Δεν μπορεί ο παπάς πάνω απ’ τον τάφο, σε μια τόσο ανθρώπινη, προσωπική στιγμή, να διαβάζει γρήγορα, χωρίς νόημα, για να πάρει τα λεφτά και να φύγει.
Βέβαια, και οι παπάδες μας έχουν αδυναμίες και πρέπει να είμαστε επιεικείς μαζί τους, γιατί το ράσο γεννά παθογένειες που δεν τις καταλαβαίνει εύκολα ο κόσμος.
Συχνά αποδίδουμε θεϊκές ιδιότητες στον παπά κι αυτό είναι λάθος, γιατί δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι είναι άνθρωπος.
Προσωπικά γνωρίζω σπουδαίους ιερείς, που βοηθάνε πολύ κόσμο αυτές τις δύσκολες ώρες, όχι μόνο πνευματικά αλλά και στις καθημερινές μέριμνες.
Πώς θυμάστε το Πάσχα ως παιδί;
Μεγάλωσα στα Πατήσια κι έχω συνδέσει τις μέρες αυτές με την εκκλησία του Αγίου Λουκά. Θυμάμαι τη μάνα τη Μεγάλη Πέμπτη, που μου έδινε ξίδι να πιω, όπως ο Χριστός. Φορούσα τα καλά μου παπουτσάκια και πηγαίναμε στις ακολουθίες.
Ετσι ένιωθε ότι έπρεπε να κάνει σύμφωνα με την παράδοση περισσότερο.
Ο πατέρας μου, αντίθετα, που δεν πήγαινε τακτικά στην Εκκλησία, με τον τρόπο του ήταν περισσότερο χριστιανός. Πίστευε στον Χριστό, αλλά στις απόψεις του ήταν κομμουνιστής.
Συνήθιζε να λέει «δεν υπάρχει άλλος κομμουνιστής από τον Χριστό»! Μ’ έστελνε μάλιστα να του πάρω «Ριζοσπάστη» και «Απογευματινή» και του έλεγα «να πας να πάρεις μόνος σου το ένα» (γέλια)!
Το σόι μου ήταν τελείως τρελό, γι’ αυτό ίσως και έβγαλε μεγάλους μουσικούς.
Εσείς μεγαλώσατε κοντά στους μεγάλους του ελληνικού τραγουδιού.
Το σπίτι μου ήταν μεγάλο σχολείο. Παίρνανε σαντούρια, κιθάρες, βιολιά και γίνονταν αξέχαστες βραδιές. Ο Μπιθικώτσης ήταν κάθε μέρα με τον πατέρα μου.
Ο Βαγγέλης Περπινιάδης, επίσης. Ο πατέρας μου έδινε τραγούδια στον Καζαντζίδη, στον Γαβαλά, στην Μπέλλου αλλά, πέρ’ απ’ αυτό, ήτανε μεγάλος μουσικός ο ίδιος και ήταν ο πρώτος μου δάσκαλος στη μουσική και, βέβαια, στη ζωή.
Ο πατέρας μου με συμβούλευε πάντα: Μη μασάς. Τα έλεγε και μάγκικα, ήταν ωραίος. Μου έμαθε το τσαγανό, όχι τον τσαμπουκά, να είμαι ατίθαση και δυνατή.
Για να φτάσει κάποιος σε μεγάλες ερμηνείες πρέπει πρώτα να πονέσει;
Οχι, σε καμιά περίπτωση. Είναι μια άποψη την οποία σέβομαι και μπορεί, πράγματι, να συμβεί. Αλλά υπάρχουν τόσα παραδείγματα ερμηνευτών που είχαν μια καλή ή φυσιολογική ζωή από το ξεκίνημά τους.
Ο Καζαντζίδης, για παράδειγμα, δεν μεγάλωσε σε λούμπεν καταστάσεις ούτε κι ο Μπιθικώτσης έζησε άσχημα βιώματα.
Ο Γιώργος ο Νταλάρας δεν πέρασε διά πυρός και σιδήρου, ενώ η Χαρούλα Αλεξίου μεγάλωσε σε μια τακτοποιημένη οικογένεια και από την αρχή ήταν μεγάλη τραγουδίστρια.
Η Γλυκερία, τέλος, με την οποία είμαστε κοντά από 20 χρονών παιδιά, είχε μια θαυμάσια οικογένεια και μάλιστα ο πατέρας της ήταν ψάλτης.
Αλλά οι άνθρωποι έχουμε τη συνήθεια, προκειμένου να ερμηνεύουμε το σπουδαίο, ν’ αποδίδουμε με σχετική ευκολία γλυκερές ή δραματικές ταμπέλες, όπως «να, αυτός ο άνθρωπος ο τσαλακωμένος»!
Οχι, η Εντίθ Πιαφ δεν είναι το πρότυπο και, πολύ περισσότερο, δεν είναι ο κανόνας. Δεν χρειάζεται όλα να τα μεγαλοποιούμε.
Τα νέα παιδιά στρέφονται στην τηλεόραση για να προχωρήσουν, με συγκεκριμένο ρεπερτόριο. Πώς βλέπετε το μέλλον του λαϊκού τραγουδιού;
Αγαπώ τη Μελίνα (εννοεί την Ασλανίδου) και πιστεύω ότι κάνει καλή δουλειά.
Προσωπικά, όμως, αυτή η έκθεση με τρομάζει και δεν ξέρω αν είναι πάντα επωφελής για τα παιδιά.
 Σίγουρα υπάρχει μια καλή μαγιά καλλιτεχνών που προχωρά καλά, όπως για παράδειγμα ο Χαρούλης κι ο Μάλαμας, αλλά και η Ζουγανέλη με την Αρετή Κετιμέ. 
Οι ύμνοι του Πάσχα
Το ντεμπούτο της ως τραγουδίστρια ήταν σε πανηγύρι, στο χωριό Εξαμίλια Κορίνθου. «Ανεβαίνω στο πάλκο με τους μουσικούς και παίζουμε. Το πάλκο είναι στημένο σε μια πλατφόρμα, έχει ρόδες από κάτω και πάνω κιλίμια.
Είχανε δέσει, όμως, τον γάιδαρο με την πλατφόρμα. Ξεκινά η κόρνα στ' αυτιά του γαϊδάρου, φεύγει σαν σίφουνας αυτός, και εμείς πού βρεθήκαμε; Μας πήρε το ρέμα» θυμάται γελώντας.
Είναι φίλοι και συνεργάτες σε πολλά με τον Τάκη Σούκα και ετοιμάζουν την κυκλοφορία νέου δίσκου.
Η Ελένη Βιτάλη έχει αποδώσει μοναδικά ύμνους της Μεγάλης Εβδομάδας, ενώ στο πλούσιο ρεπερτόριό της έχει ερμηνεύσει βυζαντινούς ύμνους σε μεταγραφή του Σταμάτη Σπανουδάκη.
πηγή

Εξοργισμένοι οι Γερμανοί με τον ορθόδοξο άξονα Αθήνας-Μόσχας-Βελιγραδίου

DIE WELT: "ΚΑΙ ΟΙ ΣΕΡΒΟΙ ΚΟΙΤΟΥΝ ΠΡΟΣ ΜΟΣΧΑ" - ΕΝ ΑΝΑΜΟΝΗ ΤΗΣ ΕΠΙΣΚΕΨΗΣ Α.ΤΣΙΠΡΑ

Εξοργισμένοι φέρεται να εμφανίζονται οι Γερμανοί με τον σερβικό λαό ο οποίος όπως και ο ελληνικός "κοιτάζει" προς την Μόσχα αδιαφορώντας για την "παροιμιώδη" γερμανική "γενναιοδωρία" και τα ευρωπαϊκά δάνεια προς το Βελιγράδι.

Φυσικά η ενόχλησή τους έχει να κάνει και με την επίσκεψη Α.Τσίπρα στο Βελιγράδι στις αρχές Μαΐου, αφού οι Γερμανοί διαβλέπουν ορθόδοξο άξονα Αθήνας-Μόσχας-Βελιγραδίου.

"Η Ευρωπαϊκή Ένωση έχει επενδύσει πολλά στη Σερβία, αλλά και πολλοί κάτοικοι της χώρας αυτής  εξακολουθούν να πιστεύουν ότι  στυλοβάτης της χώρας τους είναι η Ρωσία"

 αναφέρει "αφρίζοντας" η γερμανική εφημερίδα Die Welt.

"Μετά τις καταστροφικές πλημμύρες το Μάιο του περασμένου έτους, η ΕΕ βοήθησε  τις σερβικές περιοχές δίνοντας μια σημαντική οικονομική υποστήριξη, και αυτό ήταν ένα μόνο μέρος των € 12 δισεκατομμυρίων που η Σερβία έλαβε από την ΕΕ το 2007".

Οι Βρυξέλλες δαπανούν πολλά χρήματα, «για να βοηθήσουν αυτή τη χώρα να βρει το δρόμο της στην Ευρωπαϊκή Κοινότητα», γράφει η εφημερίδα. Δεν στέλνουν βοήθεια οι Γερμανοί δίνουν δάνεια από τα οποία θα απαιτήσουν την πλήρη υποδούλωση των Σέρβων όπως την απαιτούν και από τους Έλληνες.

"Όσον αφορά τις σερβικές αρχές,  εδώ και καιρό έχουν κάνει την επιλογή τους. Ο πρωθυπουργός Αλεξάντερ Βούτσιτς έχει επανειλημμένα δηλώσει ότι η χώρα του επιθυμεί να ενταχθεί στην ΕΕ το 2020. Η κυβέρνηση στο Βελιγράδι έχει δεσμευθεί να εξασφαλίσει να ανοίξει τον πρώτο γύρο των συνομιλιών με τους εκπροσώπους της Ευρωπαϊκής Επιτροπής. Η Σερβική ηγεσία σκοπεύει να προχωρήσει με τις μεταρρυθμίσεις, τις οποίες  απαιτούν η  ΕΕ και το ΔΝΤ".

"Ωστόσο, η τελική απάντηση στο ζήτημα της προσχώρησης στην Ευρωπαϊκή Ένωση δεν θα δώσει την κυβέρνηση, αλλά  το σύνολο του πληθυσμού της χώρας. Αλλά η συμπάθειά του σερβικού λαού για το συγκεκριμένο θέμα δεν έχει εκφραστεί και τόσο καθαρά. Σύμφωνα με έρευνες,  την ένταξη στην ΕΕ είναι έτοιμοι να την υποστηρίξουν , μόνο το 44% του πληθυσμού της Σερβίας". 

"Την ίδια στιγμή ο πιο δημοφιλής  ξένος πολιτικός για τους Σέρβους είναι ο  Βλαντιμίρ Πούτιν" σύμφωνα με την εφημερίδα.

"Παρά το γεγονός ότι η χώρα ευρίσκεται στην παρούσα οικονομική  στιγμή υπό την επιρροή της ΕΕ , οι  Σέρβοι πολίτες είναι πιο πρόθυμοι να συμφωνήσουν με τη Ρωσία παρά με την  ΕΕ, και ο κύριος λόγος", σύμφωνα με δημοσιογράφο της Die Welt, έγκειται στη στάση της Ρωσίας στο θέμα του Κοσσυφοπεδίου. 

"Η πρώην σερβική επαρχία ανακήρυξε την ανεξαρτησία της το 2008 και σήμερα η δημοκρατία αναγνωρίζεται από περισσότερες από 100 χώρες στον κόσμο, αλλά ακόμα δεν έχει αναγνωριστεί από την  Σερβία. Έτσι, το Κοσσυφοπέδιο εξακολουθεί να αποτελεί δυνητική εστία δυνητικής σύγκρουσης. Και δεδομένου ότι η Ρωσία δεν έχει αναγνωρίσει την ανεξαρτησία του Κοσσυφοπεδίου αυτό  για τους  Σέρβους γέρνει την πλάστιγγα της  υποστήριξης προς την Μόσχα".

Το Κόσοβο με τα δεκάδες μοναστήρια, η ορθοδοξία, η κοινή σλαβική  καταβολή με τους Ρώσους αποτελούν για τον σερβικό λαό διαχρονικές αξίες . Οι σχέσεις άλλωστε και με την Ελλάδα εδράζονται στην θρησκεία και τους κοινούς αγώνες του παρελθόντος.

Πριν δύο ημέρες κατά την επίσκεψη του Έλληνα Πρωθυπουργού στην Μόσχα οι Ευρωπαίοι εταίροι έπαθαν παράκρουση βλέποντας να συνομιλούν ο Α. Τσίπρας και ο Β.Πούτιν. Φοβούνται όσο τίποτα στον κόσμο την πιθανή δημιουργία ενός άξονα των ορθόδοξων χωρών ( Ρωσία  , Ελλάδα ,Σερβία) που πιθανόν μέλλον να περιλαμβάνει και την Βουλγαρία και την Αρμενία.

Μια τέτοια γεωπολιτική στροφή η οποία θα είχε τη στέρεα βάση της Ορθοδοξίας θα αποτελούσε καταστροφή για τα νεοταξίτικα υπερεθνικά κέντρα των Βρυξελλών,Ουάσιγκτον, και Βερολίνο καθώς δεν θα μπορούσαν να υποδουλώσουν Ελλάδα, και Σερβία με όπλο το ευρώ.

Η επίσκεψη του  Α. Τσίπρα στην Σερβία θα ενεργοποιήσει τον ορθόδοξο άξονα Αθήνας –Βελιγραδίου, λίγο αργότερα από το επιτυχημένο ταξίδι του πρωθυπουργού στη Μόσχα.

Είναι επιτακτικότερο όσο ποτέ άλλοτε να ξανα-ενεργοποιηθεί η παλαιά συμμαχία Ελλάδος-Σερβίας και Ρωσίας . Στόχος η δημιουργία του νέου "South Stream" που θα αλλάξει για πάντα τις γεωστρατηγικές ισορροπίες στα Βαλκάνια αλλά και η αντιμετώπιση του τουρκικού επεκτατισμού που τα τελευταία χρόνια έχει επιδοθεί σε μια πολιτιστική και θρησκευτική επίθεση άνευ προηγουμένου.

Αυτό το σημαντικό  κεφάλαιο να συζητηθεί κατά την επίσκεψη του Έλληνα πρωθυπουργού στην Σερβία.  Τα ενεργειακά σχέδια απαιτούν ισχυρές  ένοπλες δυνάμεις και αμυντικές συμμαχίες  για να τα διασφαλίζουν.

Mια συμμαχία Σερβίας - Ελλάδος έχει πολλαπλά οφέλη, αφού βάζουν στη μέση στην κυριολεξία τα Σκόπια (τον οποίων το στρατό τον χρηματοδοτεί η Τουρκία) αλλά και αποσοβεί τον αλβανικό κίνδυνο, καθώς πέραν του τουρκικού επεκτατισμού υπάρχει και συντηρείται από την Άγκυρα και ο αλβανικός.

Ο Σέρβος υπουργός Εξωτερικών, Ιβιτσα Ντάτσιτς, δήλωσε  πως ο Έλληνας πρωθυπουργός,  Αλέξης Τσίπρας, αναμένεται να επισκεφθεί τη Σερβία στις αρχές του Μαΐου.

Οι Γερμανοί παραδοσιακά πάντοτε στρεφόντουσαν εναντίον της Ορθοδοξίας (ανελέητο κυνήγι του κλήρου επί βασιλειας Όθωνα) και πάντοτε τασσόντουσαν υπέρ της τουρκικής πολιτικής είχαν δε τεράστια παρασκηνιακή συμμετοχή στις σφαγές των ελληνικών πληθυσμών του Πόντου..

Πολλοί στην ΕΕ ενοχλούνται διότι ο κατά δήλωση του παρελθόντος άθρησκος πρωθυπουργός Α.Τσίπρας (αν και φαίνεται κατόπιν βιωμάτων και ωρίμανσης αυτό να αλλάζει;) έχει κατανοήσει τη σημασία και τη δύναμη της Ορθοδοξίας ακόμα και στην γεωπολιτική διάσταση, κάτι που οι προηγούμενοι "βαθιά" θρησκευόμενοι Έλληνες πολιτικοί ποτέ δεν μπόρεσαν να καταλάβουν.
πηγή