Ἡ τόλμη νὰ κάνει ἕνας νέος οἰκογένεια σήμερα

Γράφει ὁ Γανωτὴς Κων/νος, φιλόλογος

Θέλω νὰ μιλήσω στὰ παιδιά, δηλαδὴ στοὺς νέους τους σημερινούς, νὰ τοὺς ἐκδηλώσω τὴν ἰδιαίτερη συγκίνηση ποὺ νιώθω ὅταν βλέπω νέα ζευγάρια νὰ πηγαίνουν στὴν ἐκκλησία νὰ παντρεύονται καὶ λέγω: “γιὰ κοίταξε νὰ δεῖς αὐτὰ τὰ παιδιά, εἶναι πολὺ ἀνώτερα στὸν ἡρωισμὸ ἀπὸ ἐμᾶς τοῦ παλιοῦ καιροῦ ποὺ δὲν μπορούσαμε νὰ πλησιάσουμε μία κοπέλα ἐὰν δὲν τὴν παντρευόμασταν καὶ ἐνῶ ἡ κοινωνία τοὺς ἔχει δώσει μεγάλη ἄνεση παρ’ ὅλα αὐτὰ ἔχουμε τὴν τόλμη νὰ κάνουνε ὄχι σχέση ὅπως λένε ἀλλὰ οἰκογένεια”. Λέω, “κοίταξε, νὰ κάτι καινούριοι μάρτυρες τῆς ἐποχῆς μας, ἰδιότυποι. Ποῦ νὰ τὸ φανταζόμασταν τὸν παλιὸ καιρὸ ὅτι τὸ νὰ κάνεις οἰκογένεια σήμερα εἶναι ἡ ἀποδοχὴ ἑνὸς μαρτυρίου”. Θὰ ἐξηγηθῶ γιατί λέω “ἕνας νέος σήμερα πού ξεκινᾶ νὰ κάνει οἰκογένεια, τί πλάνο ἔχει μπροστὰ στὰ μάτια του γιὰ τὴν ζωὴ μέσ’ τὴν ὁποία μπαίνει, μέσ’ τὶς ὑποχρεώσεις πού ἀναλαμβάνει πλέον; Βέβαια ἔχει καὶ χαρὲς ἡ ζωή. Ἐντάξει”!

Ἔχει καὶ χαρὲς ἀλλὰ ὅτι οἱ χαρὲς θὰ βαίνουν κατὰ τὰ ἀνθρώπινα βέβαια καὶ κατὰ τὴν κριτικὴ τῆς ἀνθρώπινης θὰ βαίνουν ἑλλατούμενες, ἐνῶ τὰ βάσανα θὰ βαίνουν αὐξανόμενα.

      Εἶναι πλέον γεγονὸς ὅτι στὸ τέλος τῆς ζωῆς τοῦ ὁποιονδήποτε ἀνθρώπου φεύγει ἡ μεγάλη κρίση. Ἡ κρίση θὰ ‘ρθεῖ σ’ αὐτὴ τὴ ζωὴ καὶ στὴ διάρκεια αὐτῆς τῆς ζωῆς θὰ περάσει πάρα πολλὲς ταλαιπωρίες καὶ προβλήματα μεγάλα θὰ ἀντιμετωπίσει καὶ τὰ ξέρει αὐτὰ ὁ νέος. Δὲν μπορεῖς νὰ πεῖς τώρα ὅτι τὰ ξέρει μὲν ἀλλὰ ἀλλιῶς δὲν θὰ μπορέσει νὰ γνωρίσει τὶς χαρὲς τοῦ γάμου καὶ γιὰ αὐτὸ ἀναγκαστικὰ θὰ ὑφίσταται. Τώρα ὅμως ἔχει κάνει ἡ κοινωνία τρόπο ὥστε νὰ μπορεῖ μὲ τὴν πλήρη ἠθικὴ ἀφασία ποὺ ἔχει ὁ κόσμος νὰ μπορεῖ νὰ χαρεῖ κάτι, αὐτὸ ποὺ νομίζει ὅτι θὰ χαρεῖ, ἀλλὰ νὰ γλυτώσει ἀπὸ τὶς συνέπειες τοῦ γάμου.

            Βλέπει ὁ νέος σήμερα ὅτι ὁ κόσμος ἔχει μία ἐξωστρέφεια ὅλοι ζητᾶνε τὴν ἐπιδερμίδα. Τὴν ἐπιδερμίδα τῶν πραγμάτων νὰ τὴν ἀγγίξουν. Εἶναι αὐτὸ ποὺ λέει ὁ Εὐριπίδης ὅτι “Ἐπειδὴ δὲν ξέρουμε τίποτε βαθύτερο στὴν ζωή, εἴμαστε κακοερωτευμένοι, δυσέρωτες τοῦδε ὅτι στῆδε ἐπὶ τῆς γῆς αὐτοῦ τοῦ πράγματος ὅτι γυαλίζει πάνω στὴν γή”. Ὅταν ἔχεις γύρω σου ἀνθρώπους οἱ ὁποῖοι ἔχουν τέτοια νοοτροπία, τέτοια φιλοσοφία ζωῆς ξέρεις ὅτι ἐὰν δὲν τοὺς μοιάσεις καὶ δὲν συνταυτιστεῖς μαζί τους θὰ εἶσαι ἕνα ἐμπόδιο στὸ ποτάμι, καὶ τὸ ρεῦμα τοῦ ποταμοῦ θὰ τείνει νὰ σὲ κολλήσει, νὰ σὲ πετάξει ἔξω. Καὶ τὸ ξέρεις, ὁ σημερινὸς νέος αὐτός, πὼς μπορεῖ νὰ μὴν τὸ ξέρει ἀφοῦ ἔχει ἤδη ἀρχίσει νὰ τὸ ζεῖ ὅτι ὁ κόσμος αὐτὸς ζεῖ ζητώντας ἐξωτερικὰ βάσανα. Νὰ μπορεῖ νὰ τὰ ξεπερνάει χωρὶς νὰ πονάει ἀλλὰ καὶ ἐξωτερικὲς χαρὲς τὶς ὁποῖες δὲν τὸν νοιάζει ἂν θὰ τὶς χάσει, ἀλλὰ ἐμπαίζει ὅτι θὰ βρεῖ ἄλλες νὰ τὶς ἀντικαταστήσει.

            Αὐτὸ τὸ πράγμα εἶναι ἡ φιλοσοφία τῆς ἐποχῆς μας καὶ καλύτερα μποροῦμε νὰ ποῦμε ὅτι δὲν εἶναι φιλοσοφία εἶναι ψυχολογία γιατί ἡ ψυχολογία πλέον ἔχει ἀντικαταστήσει τὴ φιλοσοφία. Ἡ διαφορὰ ἔγγειται ὅτι στὴν ψυχολογία κοιτᾶς πῶς σου φαίνεται αὐτὴ τὴ στιγμὴ κάτι. Τί ἐντύπωσή σου κάνουν τὰ πράγματα ἀπὸ μόνα τους.

            Δὲν τὰ παλεύεις ἐσὺ νὰ πεῖς ὅτι ἔτσι πρέπει νὰ κάνω ἀλλὰ ἔτσι πρέπει νὰ νιώθεις. Ὁ νέος σημερινὸς βλέπει ἀκόμη τὴν ἀγριάδα ποὺ ἔχουν οἱ ἄνθρωποι στὸ κυνήγι τῆς εὐτυχίας ποὺ ἂν συγκρουστεῖ μὲ ὁποιονδήποτε ἄνθρωπο θὰ ματώσει κυριολεκτικὰ γιὰ νὰ μπορέσει νὰ τὰ βγάλει πέρα.

            Ἰδιαίτερα οἱ ἄνθρωποι ποὺ εἶναι σὲ ἐπίγνωση ὅτι ἡ κατάστασή τους μπορεῖ νὰ χαρακτηριστεῖ “φτώχεια”. Αὐτὴ ἡ “φτώχεια” λοιπὸν ἀδελφοί μου εἶναι πειρασμὸς γιὰ τὸν νέο γιατί μὲ τὸν ἀγώνα ποὺ θὰ κάνει γιὰ τὸν καθημερινὸ ἐπιούσιο θὰ χαλάσουμε αὐτὴ τὴν ἄνετη ἀπόλαυση τῶν ἀγαθῶν τοῦ γάμου καὶ εἴτε θὰ ξενιτευτῶ εἴτε θὰ δουλεύω ἀπ’ τὴ μία νύχτα ὡς τὴν ἄλλη, εἴτε θὰ βρίσκομαι σὲ ἀργία καὶ ταλαιπωρία ὅπως αὐτοὶ ποὺ ἔχουν νὰ πληρωθοῦν μῆνες καὶ χρόνια ἀκόμα σήμερα καὶ ὅλα αὐτὰ προσγειώνουν τὸν ἄνθρωπο ἀπὸ τὰ σύννεφα τῆς προσδοκόμενης εὐτυχίας σὲ ἕνα ἔδαφος στὸ ὁποῖο χτυπιοῦνται ἀπότομα κάτω. Ἀλλὰ δὲν εἶναι μόνο ἡ φτώχεια τὸ ἐμπόδιο.

            Πειρασμὸς εἶναι καὶ ὁ πλούσιος. Ὅποιος ἔχει τὸν πλοῦτο καὶ πάει ἔτσι μ’ αὐτὸν νὰ ἀπολαύσει τὴ ζωή, δὲν θὰ μάθει ποτὲ ἂν τὸν ἀγαπάει τὸ ἄλλο πρόσωπο. Ποτὲ δὲν θὰ τὸ μάθει γιατί ποτὲ δὲν θὰ μπορέσει νὰ ἀπαλλαγεῖ ἀπὸ τὴν ὑποψία ὅτι τὸν πλησιάζει ἐπειδὴ εἶναι πλούσιος ἢ τὴν πλησιάζει ἐπειδὴ εἶναι πλούσια καὶ μεσ’ τὸ βάθος τῆς καρδιᾶς τους δὲν ὑπάρχει ἐκεῖνος ὁ λυγμὸς τῆς ἀγάπης τους. Νὰ ἀγαπᾶς τὸν ἄλλον σὰν πρόσωπο πέρα ἀπὸ κάθε πλοῦτο ἢ φτώχεια. Ἀκόμη ὑφίσταται πειρασμοὺς ὁ σημερινὸς νέος ἀπὸ αὐτὸ ποὺ λέμε “μόρφωση”. Ἡ μόρφωση τοῦ δίνει τὴ δυνατότητα τῆς σκέψης καὶ οἱ ἄνθρωποι χρησιμοποίησαν τὴ σκέψη τοῦ Πλάτωνα. Δηλαδὴ δὲν ἀρκέστηκαν στὸν τρόπο μὲ τὸν ὁποῖο ὁ Θεὸς ὅρισε πῶς νὰ ζοῦν οἱ ἄνθρωποι ἄσχετο ὅτι δὲν τὸν ἐφαρμόζουν αὐτόν, ἀλλὰ ὅλοι διαισθάνονται ὅτι ὁ Θεὸς ὅρισε ἕναν τρόπο ζωῆς μὲ ἀγάπη, μὲ ὑπομονή, μὲ σεβασμὸ πρὸς τὸ ἄλλο πρόσωπο καὶ μὲ ἱδρώτα τέλος πάντων.

            Ἐ, λοιπὸν αὐτὸ τὸ πράγμα, ἡ μόρφωση, προσπαθεῖ νὰ τὸν χτυπήσει καὶ νὰ πεῖ, ὅσο τὸ δυνατὸν λιγότερος ἱδρώτας, ὅσο τὸ δυνατὸν λιγότερος κόπος, ὅσο τὸ δυνατὸν λιγότερες θυσίες, ὅσο γίνεται μὲ λιγότερες δεσμεύσεις καὶ “ταμποὺ” ὅπως τὰ λένε τὰ ἠθικὰ παραγγέλματα, ὁπότε ἡ μόρφωση ἀδειάζει τὴν ψυχὴ τοῦ ἀνθρώπου ἀπὸ βιώματα οὐσιαστικά, βιώματα αὐθεντικὰ καὶ γεμίζει τὸν κενὸ χῶρο ποὺ δημιουργεῖ μὲ σκέψεις.

            Οἱ σκέψεις ὅμως εἶναι σκέψεις δηλαδὴ δὲν ἔχουμε κάποια οὐσιαστικὴ αἴσθηση μεσ’ στὸν ἄνθρωπο ὅμως ἔχει τὴν αἴσθηση τοῦ Θεοῦ, τοῦ διπλανοῦ μας ἀνθρώπου ποὺ ἔχουν νὰ κάνουν μὲ ἕνα πρόσωπο, τὸ ὁποῖο πρόσωπο μᾶς ἐπιβάλλει τὴν σφραγίδα του ἢ ζητάει ἐμεῖς νὰ σταθοῦμε ἀπέναντί τους γυμνοὶ καὶ νὰ δείξουμε τὴ δική μας προσωπικότητα. Εἶναι σκέψεις τὶς ὁποῖες τὶς ἀλλάζουμε ὅποτε θέλουμε καὶ ὅπως μᾶς συμφέρει. Λοιπὸν ἡ μόρφωση εἶναι καὶ αὐτὴ ἕνας πειρασμός. Βλέπετε μὲ ὅπλο τὴν μόρφωση κατήργησαν τὰ ἤθη καὶ τὰ ἔθιμα, τὶς παραδόσεις τὶς ἐθνικές, τὶς φυλετικές, τὶς θρησκευτικὲς γενικὰ δὲν γιορτάζουν τὰ σπίτια τῶν μορφωμένων ἀνθρώπων γι’ αὐτὸ καὶ οἱ Εὐρωπαῖοι βλέπετε τὸ Πάσχα, ποὺ εἶναι καὶ ἡ μεγάλη μας γιορτή, δὲν τὴν αἰσθάνονται πολύ, τὴν θεωροῦν τυπική.

            Ἐδῶ ἰσχύει στοὺς μορφωμένους αὐτὸ ποὺ ἔχει πεῖ πρὶν ἀπὸ 2.500 χρόνια σχεδὸν ὁ Περικλῆς ποὺ λέει ὅτι ἐμεῖς εἴμαστε πολὺ δραστήριοι καὶ πολεμοῦμε κάθε μέρα νὰ ἀποκτήσουμε ὅλο καὶ περισσότερο καὶ μυαλὸ καὶ μόρφωση μεγάλη. Τί κάνουμε λέει: “θεσπίσαμε γιορτὲς γιὰ νὰ μποροῦμε νὰ ξεκουραζόμαστε σ’ αὐτὲς δὲν λέει ὅτι πιστεύουμε σ’ ὁρισμένα ἰδανικά τα ὁποῖα μᾶς ἐπιβάλλουν νὰ τὰ γιορτάσουμε καὶ συμβαίνει ὕστερα ἐπειδὴ τὰ γιορτάζουμε νὰ ξεκουραζόμαστε κιόλας”. Βρήκαμε καὶ θεσπίσαμε γιορτὲς ἐπίτηδες γιὰ νὰ μποροῦμε νὰ ἔχουμε ἀνάπαυλα κατ’ αὐτὲς ἀπὸ τοὺς κόπους μας καὶ νὰ παίρνουμε δυνάμεις γιὰ νέες κατακτήσεις. Ὁ μιλινισμὸς ὁ μεταφυσικὸς μιλινισμὸς τοῦ ἀνθρώπου ποὺ εἶναι πλούσιος καὶ δυνατός.         Τὶς γιορτὲς δὲν τὶς θεωρεῖ ὅτι εἶναι μηνύματα ἑνὸς ἄλλου κόσμου ποὺ περνοῦν καὶ φαίνονται στὴν ζωή μας, ἀλλὰ ἀφορμὲς γιὰ ξεκούραση. Πάρτε παράδειγμα τὰ παιδιά μας στὰ σχολεῖα, ἀλλὰ καὶ τοὺς καθηγητὲς τοὺς σ’ ἕνα βαθμὸ ποὺ λένε “ὢχ Θεέ μου, γιορτὴ ἔρχεται δόξα τὸν Θεό, νὰ ξεκουραστοῦμε”. Καὶ βλέπετε ἀκόμα καὶ τῶν Τριῶν Ἱεραρχῶν ποὺ κάνουμε ἀργία γιὰ νὰ πᾶμε τὰ παιδιὰ στὰ σχολεῖα καὶ νὰ γιορτάσουν τὰ σχολεῖα καὶ εἶναι κλειδωμένα τὰ σχολεῖα, τὰ ἔχουν γιορτάσει τὴν προηγούμενη καὶ ἔχουν φάει ὧρες ἀπὸ τὰ μαθήματα… Τώρα τελευταῖα ἔχουν ἀρχίσει κάποια σχολεῖα καὶ κάνουν τὸ σωστὸ καὶ χαίρονται γι’ αὐτό. Λοιπὸν ἐπίσης τώρα ἔχουμε ἕνα ἄλλο ἐμπόδιο, ἕναν ἄλλον πειρασμὸ νὰ μὴν ὑποπτευόμαστε τὴν παρουσία τοῦ δαίμονα ἐμεῖς μπορεῖ νὰ μὴν κάνουμε τίποτε κακό, νὰ μὴν κάνουμε λάθη καὶ κάποιος πειρασμὸς νὰ μᾶς ἔρθει ἔτσι, ἀπρόσκλητος.          Σᾶς θυμίζω τὸν δαίμονα ὁ ὁποῖος πῆρε τὸν Χριστὸ καὶ τὸν πῆγε στὴν ἐρημιὰ καὶ τοῦ ‘βάλε τοὺς τρεῖς πειρασμούς, δὲν βρῆκε καμία ἀφορμὴ ἀπ’ τὸν ἴδιον τὸν Κύριο, ἀλλὰ ὁπωσδήποτε εἶναι ἕνας πειρασμὸς ποὺ ἔρχεται ὅπως ἦρθε στὴ Εὕα μὲ τὴν μορφὴ τοῦ ὄφεος. Ὁπότε ἂν ἡ μόρφωσή σου καὶ ἡ ἀλαζονεία τοῦ πλούτου σου σὲ πείθουν ὅτι δὲν ὑπάρχει δαίμονας τότε εἶναι ἡ καλύτερη εὐκαιρία γιὰ αὐτὸν νὰ πολεμήσει ἀθέατος καὶ νὰ ἔρθει ἀπρόσκλητος νὰ σὲ βρεῖ ἀπροετοίμαστο. Καὶ τότε ἡ οἰκογένειά σου παρέχει πάρα πολλοὺς πειρασμοὺς ἀπὸ χίλιες μεριές, γιατί δὲν ἔχεις μόνο τους δικούς σου σὰν ἄτομο ἔχεις κι ὅλης τῆς οἰκογένειάς σου καὶ τῆς γυναίκας σου, τῶν παιδιῶν σου, τῶν ἄλλων συγγενῶν προσώπων καὶ ἔτσι σὲ βρίσκει ἀπροετοίμαστο καὶ σοῦ κάνει τὴ ζωὴ μαρτύριο. Ἰδιαίτερα οἱ νέοι πρέπει νὰ ξέρουν καλὰ-καλὰ ὅτι θὰ ἔχουν πειρασμοὺς καὶ ἀπὸ τὸ ἕτερον ἥμισυ. Ἡ γυναίκα ἀπὸ τὸν ἄντρα καὶ ὁ ἄντρας ἀπὸ τὴν γυναίκα ὅπως λένε.

            Μπορεῖ ἔξω νὰ θέλω νὰ κάνω μία σωστὴ οἰκογένεια, νὰ ἔχω μία εὐλογία στὴ ζωή μου, νὰ ἔχω ἀνοικτὴ τὴν καρδιά μου στὸν Θεό, νὰ κάνω τὴν φιλανθρωπία μου, νὰ κάνω θυσίες καὶ μάλιστα μὲ τὴν στήριξη τῆς οἰκογένειας ποὺ ἔχει ἕνα χῶρο καὶ ἕνα τρόπο νὰ βοηθάει καὶ νὰ μὴν θέλει τὸ ἄλλο πρόσωπο τὸ ὁποῖο συνδέεσαι εἴτε εἶναι ἄντρας σου, εἴτε ἡ γυναίκα σου. Τί νὰ κάνεις τότε; Ἔχεις ὑποχρέωση νὰ κρατήσεις τὴν οἰκογένειά σου καὶ νὰ συντηρήσεις τὴν εἰρήνη μέσ’ τὴν οἰκογένειά σου καὶ ὑποχρέωση νὰ ζήσεις σὰν καλὸς χριστιανὸς καὶ ὅμως νὰ βρίσκεις ἐμπόδια ἀπὸ τὸ πρόσωπο.

            Τότε ὁ ἄνθρωπος ἀναδρομικὰ μετανιώνει καὶ λέει “ἄχ! γιατί ἐγὼ δὲν πρόσεξα, τί ἄνθρωπο θὰ πάρω;” καὶ ἔλεγα ἔτσι πολλὲς φορὲς χοντρὰ σὲ ὁρισμένους ποὺ θέλανε λίγη χοντροκομμένη κουβέντα. Βλέπετε ἕνα κορμάκι νὰ σαλεύει καὶ λέτε: “Ἅ! Τί ὡραῖο εἶναι, θέλω νὰ τὸ ἀπολαύσω. Δὲ ρωτᾶτε ἂν αὐτὸ τὸ κορμάκι σου κάνει γιὰ τὴν μητέρα τῶν παιδιῶν σου, σοῦ κάνει γιὰ τὴν προστασία τῶν γονιῶν σου ἢ καὶ ἐσὺ προστάτης τῶν γονιῶν της. Ε! Αὐτὸ ποὺ ζητήσατε τὸ βρήκατε καὶ μέσα σὲ λίγο καιρὸ τὰ διάφορα προβλήματα ποὺ παρουσιάστηκαν στὴ σχέση σᾶς σᾶς ἔκαναν νὰ θολώσει καὶ ἡ εἰκόνα τοῦ “ὡραίου κορμιοὺ” ποὺ εἴδατε καὶ μόνο ἀπὸ αὐτὸ μαγευτήκατε. Τί νὰ κάνουμε! Δυστυχῶς, ἐδῶ δὲν μπορεῖ νὰ κάνει τὸν δάσκαλο στὸν ἄλλον ἐκ περιτροπῆς ὅπως θὰ ἤθελε νὰ πεῖ: “Νὰ ἐγὼ τὴν γλύτωσα καὶ ἐσεῖς νὰ προσέχετε νὰ μοιάσετε ἐμένα”. Ὅλοι μας ἀπὸ λίγο ἕως πολὺ καὶ ὅλους μας ἀκόμα καὶ τὶς μανάδες μας καὶ τοὺς γιούς μας καὶ τὶς κόρες μας, ἐδῶ θὰ ἔχουμε πρόβλημα.

            Λοιπὸν ἔχει ἕνα πρόβλημα καλῆς ἐπιλογῆς ἐκ τῶν προτέρων μαζὶ μὲ τὴν ἐλπίδα ὅτι αὐτὴ ἡ καλὴ ἐπιλογὴ θὰ φέρει προϊόντος τοῦ χρόνου καλύτερα ἀποτελέσματα.

            Καὶ αὐτὰ νὰ τὰ συνδέει κανεὶς μὲ τὴν ἀγάπη, μὲ τὸν ἔρωτα ποὺ ἔρχεται ξαφνικὰ καὶ σὲ κάνει σὰν καταιγίδα, σὲ παρασύρει, εἶναι ἀγώνας αὐτός, δὲν εἶναι μικρὸ πράγμα καὶ θεωρῶ ὅτι ὅλα αὐτὰ ὄχι νὰ τὰ ἀφήσεις νὰ περάσουν ἀπὸ πάνω σου, κάπως νὰ δεῖς τὴν γεύση τους καὶ μετὰ νὰ πεῖς πάω νὰ κάνω ἄλλη δοκιμή, ἀλλὰ νὰ πρέπει νὰ ὑποσχεθεῖς στὸν ἑαυτό σου καὶ στὸν Θεὸ καὶ στὴν κοινωνία ὅτι μέσα σ’ αὐτὰ τὰ πλαίσια ὅτι θὰ μείνεις σταθερὸς σ’ ὅσα προβλήματα καὶ ἂν παρουσιαστούν. Ε, πραγματικὰ εἶναι τόλμη αὐτὸ ποὺ ἔχουν οἱ νέοι μας, ποὺ πιάνονται ἀπὸ τὸ χεράκι, πᾶνε στὴν Ἐκκλησία καὶ λένε στὸν παπὰ πάντρεψέ μας. Λοιπὸν ἀγαπητοί μου σᾶς τὰ εἶπα λίγο “μαύρα” καὶ εἴδατε ἀρνητικὰ πλὴν ὅμως ὅλα αὐτὰ τὰ ἀρνητικὰ εἶναι ὅπως τὸ μαρτύριο ἑνὸς Ἁγίου.

            Ἐκεῖ ποὺ λέει τὸ Συναξάρι τὸν βίο τοῦ Ἁγίου Ἀνδρέα, τοῦ διὰ Χριστοῦ Σαλοῦ, ἐκεῖ λέει ὅτι ὅταν ἄκουσε ὁ Ἅγιος πόσα βάσανα πρέπει νὰ περάσεις γιὰ νὰ εὐαρεστήσεις τὸν Κύριο εἶπε ὅτι: “Ἐγὼ δὲν μπορῶ νὰ δουλέψω στὴ βασιλεία σου, νὰ ἀνταποκριθῶ σ’ ὅλα αὐτά σε τόσο μεγάλη πίκρα. Ὄχι, τοῦ εἶπε ὁ Χριστός, δὲν εἶναι μέσα στὴν πίκρα ἡ σωτηρία σου. Ἀπὸ ἀλλοῦ περνᾶ ἡ σωτηρία. Περνᾶ ἀνάμεσα στὴν πίκρα καὶ στὴν ἀπόλαυση τοῦ παραδείσου. Δηλαδὴ ἔχεις γεύση καὶ πρόγευση καὶ προειδοποίηση καὶ πληροφορία καὶ γιὰ τὰ δύο. Καὶ ὅταν εἶσαι μέσα στὸ καμίνι τοῦ μαρτυρίου ἔχεις τὴ δροσιὰ τοῦ παραδείσου.

            Καὶ πάλι ὅταν γεύεσαι τὰ καλά του παραδείσου ξέρεις ὅτι σὲ περιμένουν ἀπ’ ἔξω ἀγαθά τα ὁποῖα πρέπει νὰ φανεῖς ἀντάξιος αὐτῶν τῶν ἀγαθῶν. Τέλος πάντων, ἐδῶ ἔχουμε τὴν ἀνάγκη, ὁ νέος ὅταν κάνει οἰκογένεια νὰ κάνει τὴν σκέψη μέσα του καὶ νὰ πεῖ ὅτι: “Ἐγὼ θὰ κρεμαστῶ ἀπὸ τὴν πίστη”.

            Ὁ λαὸς μᾶς ἐννοεῖ στὴν κοινὴ γλώσσα “τραπεζικὴ πίστη” δηλαδή σου δίνουν δάνειο καὶ περιμένουν νὰ τὰ πάρουν πίσω, ἀφοῦ σου ἔχουν προσημειώσει τὸ σπίτι καὶ ἐσὺ ἔχεις ἐμπιστοσύνη ὅτι θὰ σοῦ δώσουν τὸ δάνειο καὶ κάνεις μία αἴτηση καὶ τοὺς παρουσιάζεις τὰ ἐχέγγεια ἐκεῖνα ποὺ θὰ σοῦ δώσουν αὐτὸ τὸ δάνειο. Ἡ πίστη δὲν εἶναι τέτοιο πράγμα. Ἡ πίστη ἐδῶ πέρα εἶναι πὼς πέφτουν αὐτοὶ ἀπὸ τὸ ἀεροπλάνο καὶ πέφτουν στὸ χάος, ἀλλὰ ἔχουν πίστη πὼς θὰ ἀνοίξει τὸ ἀλεξίπτωτο. Μπράβο, ἐγὼ τοὺς θαυμάζω. Δὲν ἔχω τόση πίστη στὰ ἀλεξίπτωτα, ἀλλὰ προσπαθῶ νὰ τοὺς μιμηθῶ νὰ μὴν κάνουν καὶ τοὺς σπουδαίους βέβαια, στὴν ἀντιμετώπιση τῶν προβλημάτων τῆς ζωῆς.

            Ἐσὺ μὲ τὴν πίστη πῶς θὰ μπορέσεις νὰ ἀντέξεις τὴν ἔγγαμη ζωή; Πές μου ὅτι εἶσαι φτωχός. Οἱ ἄνθρωποι ποὺ αὐτοκτονοῦν αὐτὸν τὸν καιρό, αὐτοκτονοῦν γιατί μόλις φτωχύνουν ἀντιμετωπίζουν τὴν περιφρόνησή του ἢ τῆς συζύγου ἢ τοῦ σογιοῦ ξαφνικὰ χάνουν τὴν ἐκτίμησή τους γιὰ αὐτόν. Καὶ δὲν ἀντέχουν οἱ ἄνθρωποι τὴν ταπείνωση τοῦ φτωχοῦ. Πάλι ἂν εἶσαι πλούσιος εἶναι πειρασμός, γιατί θὰ πεῖς ἀφοῦ τὰ ἔχω πῶς μπορῶ νὰ τὰ στερηθῶ ποὺ συνήθισα νὰ εἶμαι στὰ μαλακά, νὰ ντύνομαι ὡραῖα καὶ πῶς νὰ τὰ παρατήσω γιὰ νὰ κάνω ἐλεημοσύνες καὶ φιλανθρωπίες! Πῶς νὰ μπορέσω νὰ ἀποφύγω τὴν καλοπέραση ποὺ ὅσο δίκαιη καὶ ἂν εἶναι τὴν κόλασή σου ἑτοιμάζει. Καὶ μεσ’ στὴν οἰκογένεια ἂν τὸ παιδί σου ἀντιληφθεῖ ἢ καὶ ὁ σύζυγος ἢ ἡ σύζυγος ἀντιληφθοῦν καὶ οἱ δύο μαζὶ ἔχουν χρήματα πολλά, διαφθείρονται. Συνειδητοποιῶ ὅτι ἔχουν πολλὰ χρήματα θέλουν νὰ ἱκανοποιήσουν ὅλες τους τὶς ἐπιθυμίες. Θυμᾶμαι τὸν Ἅγιο Παπαμαρίνο ὁ ὁποῖος ἔλεγε ὅτι πρέπει νὰ ἔχεις ἕνα γιαπὶ ἀρχινισμένο γιατί ἔτσι τὰ παιδιά σου ξέρουν ὅτι ἔχεις ὑποχρεώσεις (μαστόρους, ΙΚΑ, κτλ), καὶ δὲν σοῦ ζητᾶνε πολλὰ πράγματα. Εἶναι δηλαδὴ ἐπιφυλακτικά. Ἔτσι ἀκολούθησα τὴ συμβουλή του καὶ εἶχα πάντα γιαπιὰ ἀρχινισμένα καὶ μισοτελειωμένα.

            Ὁ δαίμονας ἐπειδὴ βλέπει τὴν ἀλαζονεία τοῦ πλησίον του ρίχνει κάτι δυνατὲς γιατί δὲν ἔχει μάθει νὰ σκύβει τὸ κεφάλι.

            Ὁ Θεὸς στέκεται μπροστὰ μας μὲ ἕναν μεγάλο δίσκο γεμάτο γλυκίσματα. Μπορῶ νὰ ἁπλώσω τὸ χέρι καὶ νὰ πάρω. Δὲν ἁπλώνεις ὅμως τὸ χέρι καὶ λὲς ὅτι “ἐμένα δὲν μοῦ ἔδωσε”. Ἔτσι εἶναι ἡ πίστη, εἶναι δῶρο, δὲν τὴν ἔχεις, τὴν ζητάς. Ὅπως τὸ μικρὸ παιδάκι ἔχει πίστη στοὺς γονιούς του ὅτι ὅ,τι τοὺς ζητήσει θὰ τοῦ δώσουν. Ζητᾶ φαγάκι, ἡ μαμὰ θὰ σκοτωθεῖ νὰ τοῦ τὸ ἐξασφαλίσει. Ἔτσι καὶ ἐμεῖς πρέπει νὰ ἔχουμε πίστη σὰν τὸ μικρὸ παιδάκι. Μεγαλώνοντας ὅμως ἡ καρδιὰ μας ἔχει σκληρύνει καὶ χάσαμε αὐτὴ τὴν πίστη καὶ μέσα μας ἔχουμε ἐγκαταστήσει μία ὀργὴ ποὺ εἶναι ἕτοιμη νὰ ἐκδηλωθεῖ ἀνὰ πάσα στιγμή. Ἔχουμε ἕνα μίσος μέσα μας μὲ μία διάθεση ἀντίδρασης ἀνὰ πάσα στιγμή!

            Ἡ καρδιὰ μας εἶναι ὅπως τὸ σπίτι μας ποὺ γιὰ νὰ μᾶς βάλει πίστη ὁ Κύριος πρέπει νὰ τὸ ἀδειάσουμε ἀπ’ τὰ σκύβαλα καὶ τὰ περιττὰ πράγματα, νὰ γυαλίσουμε τὰ πατώματα καὶ τότε μόνο μποροῦμε νὰ ποῦμε “βάλε πίστη μέσα μας”.

            Τὰ παιδιὰ ἔχουν μέσα τους ἔμφυτη πίστη. Αὐτὴν τὴν πίστη πρέπει νὰ τὴν ἐνισχύσουμε μὲ τὴν προσευχή μας.

            Ὅταν ἐκμεταλλεύονται τὴν ἔμφυτη πίστη ὁ νέος ἢ ἡ νέα ποὺ πρόκειται νὰ παντρευτοῦν πρέπει νὰ διατηρήσουν τὴν καρδιὰ τοὺς ἀθώα. Εἶναι πολλοὶ ποὺ νομίζουν πὼς οἱ σαρκικὲς σχέσεις καταστρέφουν τὴν ἀθωότητα τῆς καρδιᾶς.

            Ἂν σκεφτοῦμε τὴν σχέση τοῦ Ἰωακεὶμ καὶ τῆς Ἄννας ποὺ παρήγαγαν τὴν κὰ Θεοτόκο ἢ τὴν σχέση τοῦ Ζαχαρία καὶ τῆς Ἐλισάβετ ποὺ παρήγαγαν τὸν Ἄγ. Ἰωάννη τὸν Πρόδρομο εἶχαν κάτι κακό; Ὄχι. Διότι, ὅ,τι εἶναι εὐλογημένο ἀπὸ τὸν Θεὸ καὶ γίνεται σωστὴ χρήση ἀπ’ τὸν ἄνθρωπο δὲν καταστρέφει τὴν ἀθωότητά του.

            Τὸ μυστικό τοῦ γάμου ποὺ ἐξασφαλίζει τὴν αὐθεντικὴ χαρὰ τοῦ γάμου ἀποτελεῖ σαρκικὴ σχέση, πνευματικὴ σχέση καὶ ὄχι κάτι χαλασμένο, ἀλλὰ κάτι αὐθεντικό.

            Βλέπεις ἕναν νέο σήμερα ποὺ κρυφομιλάει μὲ μία κοπέλα καὶ κρύβεται, ντρέπεται, συμπεριφέρεται ἔτσι γιατί τοῦ λείπει ἡ ἀθωότητα καὶ δὲν εἶναι κάτι τὸ εὐλογημένο. Ὅταν ὅμως εἶναι ἔντιμος, εὐλογημένος, τότε εἶναι ὑποχρεωμένος νὰ παραδεχθεῖ ὅτι ἡ μεγαλύτερη εὐτυχία τοῦ εἶναι ἡ ἀθωότητα ποὺ συντηρεῖ.

            Μάλιστα ἔχουμε καὶ ἐντολὴ ἀπὸ τὸν ἀπόστολο Παῦλο ὅτι κάτι τί ποὺ ἔχει ἀθωότητα εἶναι εὐλογημένο καὶ ἔχει ἀρετή. Καὶ ὁ ἀπόστολος Πέτρος νομίζω λέει ὅτι νὰ μὴν ἀπέχετε ἐπὶ μακρὸν ὁ ἕνας ἀπὸ τὸν ἄλλον γιατί θὰ σᾶς πειράξει ὁ πειρασμός. Νὰ κάνετε σύντομες νηστεῖες καὶ προσευχὲς καὶ μετὰ νὰ πέφτετε ἀγκαλιασμένοι γιατί αὐτὴ ἡ σχέση ὅσο καὶ ἂν εἶναι σαρκικὴ εἶναι εὐλογημένη καὶ εἶναι πηγὴ εὐτυχίας καὶ εἶναι πνευματική.

            Ὁ νέος πρέπει νὰ συντηρήσει μὲ τὴν πίστη του καὶ μὲ τὴν ἀθωότητα ποὺ προκαλεῖ καὶ φέρνει τὴν πίστη ὄχι ὡς κατάκτηση, ὡς δῶρο Θεοῦ, νὰ διατηρήσει τὴ χαρὰ τοῦ γάμου καὶ μάλιστα μὲ τὴν προϋπόθεση ὅτι μπορεῖ νὰ εἶναι 100 χρονῶν καὶ νὰ εἶναι ἐρωτευμένος.

           Λοιπὸν χρειάζεται τόλμη νὰ ζητήσεις αὐτὴ τὴν πίστη μέσω τῆς ἀθωότητας.

             Εἶναι πολλοὶ ἄνθρωποι μὲ τὴν ἐπίδραση τοῦ ἐξωτερικοῦ περιβάλλοντος (αὐτὰ ποὺ ἀκοῦτε, διαβάζετε, βλέπε) ἀγαπητά μου παιδιὰ ἔχουν συνδυάσει τὸν ἔρωτα μὲ τὴν ἁμαρτία.

            Καὶ ἔχουν συνηθίσει οἱ ἄνθρωποι σ’ αὐτὸ τὸ μοτίβο, ἰδίως οἱ ποιητές, μουσικοί, τραγουδιστὲς ἂν οἱ στίχοι δὲν ἔχουν κάτι τὸ παράνομο νὰ μὴν τὸ γράφουν καὶ νὰ μὴν τὸ μελοποιοῦν.

            Ὅταν ὑπάρχουν ἁμαρτωλὲς σχέσεις οἱ ἄνθρωποι νομίζουν ὅτι χαίρονται τὸν ἔρωτα, ἀλλὰ χαίρονται τὴν ἁμαρτία. Καὶ μετὰ ὅταν μποῦν στὴν οἰκογένεια, στὰ πλαίσια τῆς ἀρετῆς καὶ θὰ χαροῦν στὴ σχέση τοὺς αἰσθάνονται ἀτονία, κάποια ἀμηχανία. Βλέπουμε ἐπίσης κάποιους νέους ποὺ εἶναι σοβαροὶ καὶ εὐγενικοὶ καὶ θέλουν νὰ παντρευτοῦν, ἀλλὰ δὲν βρίσκουν κάτι ἀντίστοιχο.

            Οἱ νέοι σήμερα ἔχουν τὸ δικό τους πορτοφόλι, κρατᾶνε κάτι δικό τους καὶ αὐτὸ τοὺς δημιουργεῖ πρόσθετο ἄγχος ἀλλὰ μόνο μὲ τὴν πίστη μπορεῖ νὰ δοθεῖ ὁ ἕνας στὸν ἄλλον.

            Τί κάνουμε ἐμεῖς γιὰ νὰ δείξουμε στοὺς νέους ποιὰ εἶναι ἡ ἀγάπη, πῶς νὰ γίνουν καλοὶ σύζυγοι; Τοὺς δείχνουμε τὴν εἰκόνα τῆς Ἀποκαθήλωσης ποὺ ὁ Χριστὸς μπαίνει νεκρὸς στὸ σεντόνι. Δηλαδή, ὁ Νυμφίος πεθαίνει γιὰ τὴν νύμφη (Ἐκκλησία). Ἔτσι καὶ ὁ νέος πρέπει νὰ ἀποφασίσει τὴν πλήρης παράδοση στὴ σύντροφό του. Μόνο ἔτσι ὁ ἢ ἡ σύντροφος θὰ πειστεῖ γιὰ τὴν πλήρη καὶ ἀποκλειστική σου ἀγάπη.

            Λοιπόν, ἡ παράδοση στὸν ἄλλον ποὺ εἶναι ἕνα πράγμα τολμηρὸ χρειάζεται πίστη ποὺ εἶναι καὶ αὐτὴ τολμηρὸ πράγμα ποὺ δίνουν τὴν ἀθωότητα τοῦ ἔγγαμου ἀνθρώπου.

πηγή 

Στην ψυχούλα τους ποιός θα μιλήσει;

 

 

Συζητούσα µε κάποιον πολύτεκνο

 πατέρα πέντε παιδιών. 

Μιλούσαµε για τα σχολεία, 

για τις καθηµερινές δυσκολίες 

στο διάβασµα και τη

φροντίδα των παιδιών.

 Μου λέει: 

«Λίγα πάνω, λίγα κάτω, γράµµατα

θα µάθουν τα παιδιά,

 αν δεν είναι κουτά. 

Στην ψυχούλα τους ποιος

θα µιλήσει;

 Ποιος θα τους δείξει έναν δρόµο 

να πορευθούν στη ζωή

και να µην χαθούν σ΄ ένα χάος;»

Κάποτε υπήρχαν οδοδείκτες για όλη την κοινωνία, 

για τους µεγάλους και τους µικρούς. 

Με κόπο, µε προβλήµατα, µε ταλαιπωρία ζούσαν 

οι άνθρωποι, αλλά τραβούσαν έναν δρόµο. 

Είχε κάποιο νόηµα ο

αγώνας τους. 

Σήµερα οι οδοδείκτες έχουν αµφισβητηθεί, 

έχουν γκρεµιστεί, 

έχουν γυρίσει ανάποδα. 

Εν ονόµατι της ελευθερίας

 ο καθένας χαράζει τη δική του πορεία.

 ∆εν είναι όµως εύκολο να προχωρήσει κανείς

 χωρίς καµιά σήµανση, χωρίς χάρτη, 

χωρίς την εµπειρία

των άλλων ταξιδιωτών 

που προηγήθηκαν σ’ αυτή τη ζωή.

Χωρίς Θεό ...που θα πάει αυτή η γενιά??

χωρίς ''φόβο Θεού''?!

Μια Πατρίδα λιγότερη (ένα συγκλονιστικό άρθρο για το γεφύρι της Πλάκας)

 

Για τους εκτός συνόρων του νομού Άρτας θα είναι απλά μία είδηση: « Έπεσε το Γεφύρι της Πλάκας». Για τους εντός των συνόρων θα είναι μία απλή συγκίνηση με φωτογραφίες κατά τις αποδράσεις τους στα χωριά των Τζουμέρκων για μεζέ, τσίπουρο και ράφτινγκ. Για τους κατοίκους των χωριών που έχουν άμεση σχέση με το Γεφύρι θα είναι θρήνος. Για όσους καταλάβουν τι έχασε η Ήπειρος από την στιγμή που το Γεφύρι κατέρρευσε είναι ήδη πένθος γνωρίζοντας ότι αυτό το έγκλημα που έγινε δεν θα βρει τιμωρία αλλά και τα επί δεκαετίες πολιτικοοικονομικά παιχνίδια που είχαν μοναδική αντίσταση αυτό το Γεφύρι θα αρχίσουν να γίνονται πραγματικότητα

Για τα ιστορικά στοιχεία και τι ήταν αυτό το Γεφύρι θα τα πούνε άλλοι. Θα γίνουν δηλώσεις, θα ρίξουν και ένα δάκρυ λυπητερό για την μεγάλη πολιτιστική καταστροφή που δέχθηκε ο τόπος. Θα το αποκαλέσουν μέχρι και «Ακρόπολη των Τζουμέρκων». Το θέμα όμως είναι ότι οι ευθύνες δεν θα αναζητηθούν ποτέ διότι κανένα στέλεχος της ΔΕΗ και καμία διοίκηση του φράγματος Πουρνάρι Ι και ΙΙ δεν πρόκειται να μάς εξηγήσει πώς άντεξε το Γεφύρι 150 χρόνια την ορμή του Αράχθου, τις εποχές που η μισή Άρτα γινόταν Βενετία και ο κάμπος της Άρτας λιμνοθάλασσα, και τώρα με μία νεροποντή μιας ημέρας το Γεφύρι δεν άντεξε. Οι ευθύνες της ΔΕΗ είναι τεράστιες διότι δεν έχει ως μέλημα μόνο ό,τι γίνεται από το φράγμα και κάτω αλλά και για ό,τι γίνεται από το φράγμα και πάνω. Η συσσώρευση νερού για να παράγει ρεύμα προς πώληση η ΔΕΗ έχει συνέπειες σε αυτό το Μνημείο; Ναι ή όχι. Αν τραβήξεις απότομα το πώμα από μία πίσινα για να σώσεις τα τοιχώματα από την πίεση του νερού θα πάρει σβάρα ό,τι υπάρχει μέσα σε αυτή την πισίνα; Ναι ή όχι;

Το Γεφύρι της Πλάκας ήταν κακός βραχνάς για πολλά συμφέροντα. Συμφέροντα που είχαν βρει συνεργάτες ακόμα και πολιτικούς προηγούμενων κυβερνήσεων. Έμενες με το στόμα ανοιχτό όταν άκουγες βουλευτές να λένε «το φράγμα του Αγίου Νικολάου που θα γίνει πιο πάνω από το Γεφύρι της Πλάκας δεν θα φέρει καμία αλλαγή στο τοπίο. Για έξι μήνες το Γεφύρι θα βυθίζεται και για έξι μήνες θα βγαίνει στην επιφάνεια», και την απίστευτη λύση άλλου εκλεγμένου«το Γεφύρι θα το μεταφέρουμε πιο πάνω». Αυτά λεγόνταν σχεδόν πριν 15 χρόνια. Πριν από 2 χρόνια το Υπουργείο προσπάθησε με νομοσχέδιο να διευκολύνει την εταιρεία «Μηχανική» του Εμφιετζόγλου να συνεχίσει τις εργασίες του φράγματος Αγίου Νικολάου. Το Γεφύρι της Πλάκας ακόμα μια φορά ήταν αυτό που μπλόκαρε τις περαιτέρω συζητήσεις. Όλα τα είχαν προβλέψει για τις περιβαλλοντικές επιπτώσεις αλλά ο νόμος δεν μπορούσε να υποσχεθεί ότι το Γεφύρι θα άντεχε και δεύτερο φράγμα: Ένα φράγμα κάτω από αυτό και ένα πάνω από αυτό. Το να αναδύεται ως Αφροδίτη κάθε έξι μήνες, όπως έλεγαν παλιότεροι βουλευτές, έκανε ακόμα και τα κατσίκια που βοσκούσαν δίπλα στο Γεφύρι να σκάνε στα γέλια.

Κανείς δεν θα ζητήσει ευθύνες από την υπηρεσία Νεοτέρων Μνημείων για την κατάσταση στην οποία ήταν το Γεφύρι όλο αυτό το διάστημα. Όπως δεν ζητήθηκαν ποτέ ευθύνες από την Βυζαντινή Αρχαιολογία για την καταστροφή του τρούλου του Ναού της Παρηγορήτριας το 2006 όταν η εσωτερική σιδηροκατασκευή (και όχι ξύλινη) για την συντήρηση του ναού λειτούργησε ως ένας τεράστιος μαγνήτης κεραυνών που τίναξε τον τρούλο στον αέρα. «Ο σταυρός έφταιγε και τον κατεβάσαμε» ήταν οι δηλώσεις των υπευθύνων υπαλλήλων και αιρετών αρχόντων εκείνη την εποχή.

Την ίδια εποχή κατασπαταλούσαν εκατοντάδες εκατομμύρια για φιέστες τύπου «Ορεινού Αυγούστου», τα ελικόπτερα και η γλυκιά ζωή πήγαιναν κι έρχονταν με τους απλούς ανθρώπους να κοιτούν αποσβολωμένοι αυτό το matrix και να δακρύζουν για τα μελλούμενα.

Οι χαρές και τα πανηγύρια για την αλλαγή αρχηγίας στην Ελλάδα θα κατευνάσουν την οποιαδήποτε οργή και την επιβαλλόμενη τιμωρία όλων όσων εμπλέκονται για την κατάρρευση του Γεφυριού. Όπως δεν αποδόθηκαν ποτέ ευθύνες για την παρ’ ολίγον κατάρρευση του γεφυριού της Άρτας εξ’ αιτίας του φράγματος στα μέσα της δεκαετίας του ’80.

Οι χαρές και τα πανηγύρια για το πάγωμα της ιδιωτικοποίησης της ΔΕΗ είναι σίγουρο ότι θα σταματήσουν οποιαδήποτε αναζήτηση ευθύνης από όσους θεωρούν ότι το δημόσιο φράγμα είναι καλό και το ιδιωτικό κακό. Περιμένουμε τις φοβερές ανακοινώσεις από όλους τους «η κακιά ώρα, οι μεγάλες βροχοπτώσεις, η παλαιότητα του Μνημείου» και άλλα τέτοια που τα έχουμε ακούσει δεκάδες φορές.

Είναι σίγουρο πως οι εκπρόσωποι του κυβερνώντος κόμματος και οι παλαμακιστές τους που κρεμούσαν πανό αντιδρώντας στο ιδιωτικό φράγμα Αγίου Νικολάου δεν θα ζητήσουν ευθύνες από την «κρατική πλέον» ΔΕΗ, αλλά ούτε και θα αντιδράσουν αν το εν λόγω φράγμα έχει ως κύριο μέτοχο την ΔΕΗ και όχι την Μηχανική.

Το σίγουρο είναι ότι από τα ξημερώματα της 1ης Φεβρουαρίου 2015 κάποιοι έχουν ανοίξει σαμπάνιες, κάποιοι δίνουν τα χέρια για τα έργα ανάπτυξης που έρχονται στην περιοχή και πολλοί θα σπάνε Πλάκα με το Γεφύρι που έπεσε. Ή πιο σωστά που έριξαν.

Το Γεφύρι της Πλάκας έγινε αμμοχάλικο, όπως έγιναν και οι ζωές μας, η αξιοπρέπειά μας και η Πατρίδα μας από το λεφούσι των άνοων Ελληνοφανών αμοιβάδων που επιδεικνύονται για τα κατορθώματα των «προγόνων» τους και είναι έτοιμοι να βγάλουν επικήδειους προμελετημένους λόγους πάνω στα Ιερά που οι ίδιοι προμελετημένα σκοτώνουν.-

ΠΗΓΗ.http://lazarouyiannis.blogspot.gr/2015/02/blog-post.html

ΣΗΜΕΙΩΣΗ ΙΣΤΟΛΟΓΙΟΥ

Το ιστορικό Γεφύρι της Πλάκας δεν άντεξε και κατέρρευσε λόγω των ισχυρών βροχοπτώσεων που πλήττουν από το πρωί του Σαββάτου τα Τζουμέρκα. Θεωρείται η ωραιότερη γέφυρα των Βαλκανίων και η τρίτη στην Ευρώπη.  Επρόκειτο για το μεγαλύτερο μονότοξο γεφύρι στα Βαλκάνια, το οποίο χτίστηκε από μαστόρους της πέτρας τον 18ο αιώνα. Εκεί λειτουργούσε το τελωνείο της Ελεύθερης Ελλάδας με τη σκλαβωμένη Ήπειρο και εκεί έγινε, στις 29 Φεβρουαρίου 1944, η συμφωνία της Πλάκας-Μυρόφυλλου ανάμεσα στον ΕΔΕΣ, τον ΕΛΑΣ την ΕΚΚΑ και των εκπροσώπων του Στρατηγείου Μέσης Ανατολής και της Ελληνικής Στρατιωτικής Διοίκησης, του Αμερικανού ταγματάρχη Ουάινς και του Βρετανού συνταγματάρχη Γουντχάους.Το ονομαστό Γεφύρι της Πλάκας, είναι ένα από τα ωραιότερα, μεγαλύτερα και γνωστότερα πέτρινα γεφύρια που βρίσκονται στην Ελλάδα.
πηγή 

Ο Θεός επιτρέπει, σύμφωνα με το σχέδιό Του, να δοκιμαστεί ο καθένας με διάφορες θλίψεις, για να φανερωθούν εκείνοι που Τον αγαπούν.

Άγιος Εφραίμ ο Σύρος.

Νέος Παπάς, πήγα και διάβασα (γι΄αυτό κλαίω κι εγώ…)

Νέος Παπά, πήγα και διάβασα
Από το βιβλίο «γιαυτό κλαίω κι εγώ…»
Εκδὸσεις Ἐν πλῷ

Στο βάθος Χρυσή Αυγή!

Πριν από μία εβδομάδα ο ελληνικός λαός πήγε στις κάλπες και έστειλε ένα καθαρό μήνυμα: Θέλει η Ελλάδα να παραμείνει στο ευρώ δίχως να ληφθούν μέτρα. Το πως θα γίνει αυτό είναι ένα θέμα συζήτησης. Το τι θα συμβεί αν ο λαός αυτός ανακαλύψει ξαφνικά ότι δεν μπορείς να έχεις και τον σκύλο χορτάτο και την πίτα ολάκερη, είναι το άλλο θέμα. Ο Αλέξης Τσίπρας δεν έχει αντίπαλο. Δεν είχε αντίπαλο. Κι αυτό δεν είναι καλό πράγμα στην Δημοκρατία. Αν αποτύχει ο κ. Τσίπρας, που το απευχόμαστε, οι αγανακτισμένοι ψηφοφόροι θα στραφούν τότε στην Χρυσή Αυγή!

Ο ελληνικός λαός ψήφισε κάτι διαφορετικό από αυτό που είχε δοκιμάσει μέχρι χτες. Ψήφισε "αντιμνημόνιο", επειδή τον έπεισε η άλλη πλευρά ότι υπάρχει και μία άλλη λύση πέρα από αυτές που έχει ήδη δοκιμάσει. Υπεύθυνο για το φαινόμενο των "αγανακτισμένων" είναι το ίδιο το πολιτικό σύστημα που το δημιούργησε. Στην Πορτογαλία και στην Ιρλανδία που οι πολιτικοί συνεργάστηκαν μεταξύ τους τα μνημόνια είναι πλέον παρελθόν.

Στην Ελλάδα το αντιμνημονιακό μέτωπο δημιουργήθηκε από τον Αντώνη Σαμαρά! Αυτός επέλεξε τον δρόμο της ρήξης με την Ευρώπη, πιστεύοντας ότι έτσι θα είχε πολιτικά οφέλη. Χρειάστηκε να βγει έξω από τα σύνορα της Ευρώπης, να αντιμετωπίσει την πραγματικότητα και να πραγματοποιήσει την μεγάλη κωλοτούμπα πριν αναλάβει την πρωθυπουργία. Αν ο κ. Σαμαράς δεν είχε τραβήξει πρώτος τον δρόμο του αντιμνημονίου τα πράγματα θα ήσαν σήμερα διαφορετικά και πιθανότατα θα είχαμε φτάσει στο τέλος του δρόμου.

Ο κ. Σαμαράς του 2011 δεν έχει σχέση με τον Σαμαρά του 2012 και την παραμικρή σχέση με τον Σαμαρά που αναδύθηκε στην επιφάνεια από το καλοκαίρι του 2014. Αυτές τις συχνές μεταμορφώσεις "τιμώρησε" ο ελληνικός λαός στις εκλογές. Ο κ. Τσίπρας δεν θα είχε φτάσει σε αυτά τα ποσοστά αν ο κόσμος δεν ήθελε να τιμωρήσει τον κ. Σαμαρά. Σωστά; Λαθεμένα; Η ουσία είναι ότι αυτό συνέβη.

Το πρόβλημα είναι ότι υπάρχει ένας στενός κύκλος ανθρώπων που αρνείται να δεχτεί αυτή την πραγματικότητα. Κι αυτός ο κύκλος είναι οι στενοί συνεργάτες του κ. Σαμαρά. Πιστεύουν ακράδαντα ότι ο ΣΥΡΙΖΑ θα είναι μία μικρή παρένθεση και ότι οι ίδιοι θα επιστρέψουν στο Μέγαρο Μαξίμου. Αυτό που δεν μπορούν να καταλάβουν είναι ότι ο κόσμος τους μισεί. Ότι ακόμη κι αν συμβεί ατύχημα και χρειαστεί η χώρα να πάει σε εκλογές, ο κόσμος δεν θα τους ψηφίσει! Θα στραφεί ακόμη και στην Χρυσή Αυγή για να αποφύγει να δει και πάλι αυτούς τους κυρίους να περνάνε την πόρτα του Μαξίμου!

Ο κ. Σαμαράς έχει ευθύνη για το γεγονός ότι τους ακούει. Όπως και έχει ευθύνη για το γεγονός ότι τους επέλεξε και τους σέρνει τόσο καιρό μαζί του. Αυτούς πλήρωσε, δίχως να έχει πάρει το παραμικρό από την δήθεν σοφία τους. Και μαζί με τον κ. Σαμαρά τους πληρώνει όλη η χώρα.

Έχω γράψει άπειρες φορές για τον Χρύσανθο, τον Σταμάτη και τον Μπαλτάκο. Το έχω κάνει από το 2010. Δεν έχω αλλάξει θέση και γι αυτό δικαιούμαι να τα πω και τώρα. Ο κ. Σαμαράς, όμως, έχει αλλάξει πολλές φορές άποψη για τα πράγματα. Ας αλλάξει μία ακόμη, προσφέροντας αυτή την φορά στην πατρίδα.

Το δημοκρατικό παιγνίδι παίζεται με κανόνες. Κι ένας από αυτούς είναι ότι μία κυβέρνηση πρέπει να έχει ισχυρή αντιπολίτευση. Όχι για να αναλάβει και πάλι κυβέρνηση έναν μήνα μετά τις εκλογές! Θεός φυλάξοι. Αν θα συνέβαινε κάτι τέτοιο θα ζούσαμε σε μία χώρα που θα ήταν γεμάτη συντρίμμια. Μόνο ένας άρρωστος άνθρωπος θα επιθυμούσε να συμβεί κάτι τέτοιο. Δεν αποκλείεται να συμβεί, αλλά δεν μπορεί να το εύχεται ένας σοβαρός άνθρωπος. Είναι άλλο πράγμα η εποικοδομητική κριτική σε μία κυβέρνηση και άλλο πράγμα να περιμένεις να καταστραφεί μία χώρα για να ανέβεις στην εξουσία.

Ο κ. Σαμαράς ήταν έτοιμος να ανοίξει τις διαδικασίες για την επόμενη ημέρα στην Νέα Δημοκρατία το ίδιο το βράδυ των εκλογών. Δεν το έκανε επειδή και πάλι κάποιοι συνεργάτες του τον έπεισαν ότι θα έπρεπε να περιμένει. Οι εξελίξεις αυτής της εβδομάδας, όμως, απέδειξαν ότι η αναμονή είναι καταστροφή. Αν υπήρχε ένας άλλος άνθρωπος στην ηγεσία του κόμματος που να έπειθε τον κόσμο ότι η Νέα Δημοκρατία μπορεί να ασκήσει και πάλι ισχυρή και σοβαρή αντιπολίτευση, το κλίμα στην κοινωνία και στην αγορά θα ήταν τελείως διαφορετικό. Αλλά και η κυβέρνηση δεν θα ένιωθε τόσο άνετη να πραγματοποιήσει τόσα πολλά λάθη σε τόσο σύντομο χρονικό διάστημα.

Η παραίτηση του κ. Σαμαρά από την Νέα Δημοκρατία είναι επιβεβλημένη. Αν ο κόσμος απογοητευτεί για οποιονδήποτε λόγο από την συγκυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ, ένα μεγάλο κομμάτι αυτού του κόσμου που έχει γαλουχηθεί στο αντιμνημόνιο, θα ψηφίσει Χρυσή Αυγή. Μακάρι να ψηφίσει ΚΚΕ. Πάντως, Αντώνη Σαμαρά δεν θα ψηφίσει άλλη φορά.

Αν η Νέα Δημοκρατία μπορούσε να αναδείξει στην δύσκολη αυτή ώρα μία εικόνα ομόνοιας και με ένα άλλο πρόσωπο στην ηγεσία της, τότε τα πράγματα θα μπορούσαν να εξελιχτούν με καλύτερο τρόπο. Και δεν μιλάμε για την ίδια την Νέα Δημοκρατία και τα ποσοστά της, αλλά για την κοινωνία μας και την Δημοκρατία μας. Σε μία τέτοια περίπτωση χρειάζεται η βοήθεια και η συμμετοχή όλων των ισχυρών προσωπικοτήτων της κεντροδεξιάς. Κι υπάρχει ρόλος για όλους.

Όχι όμως για τους συνεργάτες του κ. Σαμαρά. Όχι για εκείνους που ανακάλυψαν το αντιμνημόνιο πριν ο Αλέξης Τσίπρας και ο Πάνος Καμένος ανακαλύψουν τους εαυτούς τους. Όχι σε εκείνους που ανακάλυψαν την κωλοτούμπα το 2012 και τώρα την περιμένουν και από την αριστερά. Προφανώς κρίνουν εξ ιδίων τα αλλότρια. Όχι σε εκείνους που ανακάλυψαν μέσα στο χάος των σκέψεών τους την θεωρία της αριστερής παρένθεσης, η οποία είναι επιζήμια για τον τόπο. Ακόμη κι αν επιβεβαιωθεί αυτό το σκέλος και η αριστερά αναγκαστεί να προσφύγει στις κάλπες, η παραμονή Σαμαρά στην ηγεσία στην Νέας Δημοκρατίας θα μας φέρει την Χρυσή Αυγή. Κι υπεύθυνοι θα είναι και πάλι αυτοί.

Ο Αντώνης Σαμαράς θα πρέπει να πιστωθεί ότι το 2012 κράτησε την χώρα στο ευρώ. Ο ίδιος δεν θα ήθελε να μείνει στην ιστορία ως ο άνθρωπος που άνοιξε την πόρτα της εξουσίας στην Χρυσή Αυγή. Γι αυτό πρέπει να ανοίξει άμεσα τις διαδικασίες για την επόμενη ημέρα. Η ισχυρή αντιπολίτευση είναι η καλύτερη εγγύηση για την ευρωπαϊκή πορεία της χώρας. Οι παρενθέσεις σημαίνουν συντρίμμια, δάκρυα και αίμα.

Θανάσης Μαυρίδης



ΥΓ: Δεν θέλω την Χρυσή Αυγή στην εξουσία. Αλλά θέλω και τον Νόμο να προστατεύει τα ανθρώπινα δικαιώματα. Ως πολίτης μιας ευνοούμενης Δημοκρατίας.

πηγή

Τα περιστέρια που πίστεψαν ένα γεράκι

Ένα γεράκι κάποτε είχε βάλει στο μάτι ένα κοπάδι περιστέρια. Προσπάθησε πολλές φορές να τα πιάσει ορμώντας πάνω τους, μα εκείνα πρόφταιναν να χωθούν στον περιστερώνα τους.
– Μάλλον βλέπουν τη σκιά μου, όταν πέφτω πάνω τους κι έτσι προλαβαίνουν και κρύβονται.
Αλλά και τη μέρα που είχε συννεφιά και περίμενε πως δε θα μπορούν να το καταλάβουν, τα περιστέρια μας  κρύφτηκαν μια χαρά στο σπιτάκι τους και η επίθεση πήγε τζάμπα και πάλι.
Η πείνα όμως του γερακιού μεγάλωνε και μαζί μεγάλωνε κι η πονηριά του.
– Τι κάθομαι  και παιδεύομαι με επιθέσεις, σκέφτηκε και μονολογούσε! Θα γίνω βασιλιάς τους και τότε θα έχω στο στομάχι μου όσα περιστέρια θέλω.
Πράγματι, ανέβηκε στην κορυφή ενός δέντρου κοντά στον περιστερώνα και φώναξε στα περιστέρια:
– Γιατί να ζείτε συνεχώς με τον φόβο και τη λαχτάρα μήπως και κάποιος σας επιτεθεί; Αν με κάνετε βασιλιά σας, εγώ θα σας φυλάω και θα σας σώζω από κάθε επίθεση!
Και τα κουτά τα περιστέρια πίστεψαν το γεράκι και το έκαναν βασιλιά και προστάτη τους. Κι όταν έγινε το γεράκι βασιλιάς τους και κάθισε στον θρόνο του, έβγαλε αμέσως τούτη τη διαταγή: Να του φέρνουν κάθε μέρα να τρώει ένα περιστέρι! Τόσο απλά κατάφερε να  τα πιάσει!
Γιατί είναι γνωστό πως όποιοι  παραδίνονται μόνοι τους στα χέρια ενός τυράννου είναι άξιοι της τύχης τους, μόνοι τους σκάβουν τον λάκκο τους!
Απόδοση: Δ.Σ.
Αφήγηση: Κατερίνα Σαββοπούλου
πηγή 

ΔΕΝ ΥΠΑΡΧΕΙ ΤΟΥΡΚΙΚΗ ΦΥΛΗ, ΟΜΟΛΟΓΕΙ ΕΠΩΝΥΜΟΣ ΤΟΥΡΚΟΣ ΑΡΘΡΟΓΡΑΦΟΣ

Γράφει ο Νίκος Χειλαδάκης

Την καταπληκτική ομολογία ότι δεν υπάρχει και δεν υπήρξε ποτέ τουρκική φυλή, έκανε ο αρθρογράφος της τουρκικής εφημερίδας, Yeni Şafak και μάλιστα μέλος της κεντρικής επιτροπής του ισλαμικού κόμματος του Ταΐπ Ερντογάν, καθηγητής, Yasin Aktay. Ο Τούρκος καθηγητής ευρισκόμενος σε ένα δημόσιο πάνελ στο πανεπιστήμιο της πόλης Bayburt και απαντώντας σε κάποια ερωτήματα ομολόγησε δημόσια ότι δεν υπάρχει στην ουσία τουρκική φυλή, προκαλώντας τις έντονες αντιδράσεις του ακροατηρίου με αποτέλεσμα να αναγκαστεί να αποχωρήσει από το πάνελ και από την αίθουσα όπου διεξάγονταν η δημόσια συζήτηση.

Ο Yasin Aktay ανέφερε χωρίς δισταγμό ότι ο όρος «Τούρκος» είναι ένα σύνθετο πράγμα και ότι στην πραγματικότητα δεν υπάρχει τουρκική φυλή αλλά είναι ένα συνονθύλευμα από πολλά στοιχεία. Η δημόσια αυτή ομολογία έγινε στην κεντρική αίθουσα του πανεπιστήμιου της Bayburt, όπου είχε οργανωθεί μια διάσκεψη με θέμα τις τελευταίες εξελίξεις στην Αίγυπτο, την Συρία και τις επιπτώσεις που έχουν στην γενικότερη ισορροπία στην Μέση Ανατολή, με την συμμέτοχη πολλών πανεπιστημιακών καθηγητών και άλλων επώνυμων της τουρκικής διανόησης. Φυσικά την «παράσταση» της σύσκεψης αυτής έκλεψε κυριολεκτικά ο Τούρκος πολιτικός, καθηγητής και αρθρογράφος, Yasin Aktay, ο οποίος με την δήλωση-ομολογία του ότι δεν υπάρχει τουρκική φυλή, προκάλεσε θύελλα αντιδράσεων με πολλά δημοσιεύματα σε όλες σχεδόν τις τουρκικές εφημερίδες.

Ο Yasin Aktay υπεστήριξε ότι δεν μπορεί δημόσια να υποστηρίζεται η άποψη ότι στην Τουρκία υπάρχει μια και μόνο φυλή, η τουρκική φυλή και ότι αυτό είναι και μέγιστο πολιτικό λάθος που οδηγεί ακόμα και στην διάσπαση της Τουρκίας. Στην συνέχεια αναρωτήθηκε δημόσια τι πραγματικά σημαίνει να λέω πως είμαι Τούρκος και τι σημαίνει τουρκική εθνική συνείδηση. Αλλά το πιο εντυπωσιακό στην ομολογία του ήταν ότι αναρωτήθηκε δημόσια από πού προέρχονται οι σημερινοί κάτοικοι της Τουρκίας. «Ήρθαν οι παππούδες μας από την Κεντρική Ασία ; Μπορεί κάνεις να το αποδείξει αυτό ;». Για όλα αυτά ο Yasin Aktay υποστήριξε ότι πρέπει να αρχίσει μια εντεταμένη εθνολογική και εθνογραφική έρευνα για να μελετηθεί η πραγματική καταγωγή των σημερινών κατοίκων της Τουρκίας. Παράλληλα έθεσε και το ερώτημα με ποιους συγγενεύουν οι σημερινοί κάτοικοι της Τουρκίας. Στο ερώτημα αυτό πρόσθεσε και το ερώτημα ποιοι άλλοι θεωρούνται Τούρκοι. «Είναι και οι Ούγγροι Τούρκοι;» αναρωτήθηκε.

Καταλήγοντας συμπέρανε ότι θα πρέπει να ερευνήσει η σημερινή Τουρκία την προέλευση σε βάθος πέντε έξη γενεών του παρελθόντος και υποστήριξε με σιγουριά ότι η διαπίστωση που θα εξαχτεί από την έρευνα αυτή θα είναι ότι δεν υπάρχει πραγματική τουρκική φυλή!!!  Η ομιλία του Τούρκου καθηγητή και αρθρογράφου προκάλεσε εντόνους διαξιφισμούς μέσα στην αίθουσα και πολλές αντιδράσεις με αποτέλεσμα να αναγκαστεί να διακόψει την διάλεξη του και να αποχωρήσει. Την επόμενη μέρα όμως και σε σχετικό άρθρο στην εφημερίδα που αρθρογραφεί, την Yeni Şafak, έδειξε ότι δεν μετανοεί για τις απόψεις που εξέθεσε.

Η δημόσια αυτή ομολογία ενός επώνυμου Τούρκου που είναι πολύ γνωστός και σαν μέλος της κεντρικής επιτροπής του κυβερνώντος κόμματος της Τουρκίας, είναι άλλο ένα «σημάδι» πως στην γειτονική χώρα τα τελευταία χρόνια έχει αρχίσει και καταρρέει ένα «πέπλο» σιωπής για την πραγματική ταυτότητα των κάτοικων της σύγχρονης Τουρκίας. Για όσους παρακολουθούν από κοντά τις εξελίξεις στην Τουρκία, είναι σίγουρο πως τέτοιες ομολογίες θα πολλαπλασιαστούν στο και σταδιακά μπορεί να μετατραπούν σε «χιονοστιβάδα» που θα καταρρίψει τον τεχνητό μύθο για την τουρκική εθνική ταυτότητα. Την ταυτότητα αυτή την κατασκεύασε με πλαστά υλικά ο ιδρυτής της τουρκικής δημοκρατίας, ενός καθαρά τεχνητού κράτους,  Μουσταφά Κεμάλ ο επωνομαζόμενος «Ατατούρκ».

ΝΙΚΟΣ ΧΕΙΛΑΔΑΚΗΣ
Δημοσιογράφος-Συγγραφέας-Τουρκολόγος
www.nikosxeiladakis.gr