Η αναγέννηση των αγιορείτικων αμπελώνων

 

Μετά το 1980 οι νέοι μοναχοί που έρχονται στον Άθω βρίσκουν το μεγαλύτερο μέρος των αμπελώνων εγκαταλειμμένο. Η παραγωγή κρασιού έχει μειωθεί στο ελάχιστο. Τα παλιά πατητήρια και βαγεναριά έχουν σταματήσει να χρησιμοποιούνται.

Λίγο πριν το ’80 όμως ένας οραματιστής οινοποιός, ο Ευάγγελος Τσάνταλης, έχει ήδη αναλάβει τον αμπελώνα της Χρωμίτσας, που ανήκει στην Μονή Παντελεήμονος, και ξεκινάει καινούρια αμπελοφύτευση με σκοπό να παράγει οίνους υψηλής ποιότητας. Είναι το πρώτο βήμα της αναγέννησης των αγιορείτικων αμπελώνων και ο μόνος κοσμικός αμπελώνας στο Περιβόλι της Παναγιάς.

Πολλές μονές την τελευταία 20ετία έχουν φυτέψει καινούρια αμπέλια και παράγουν κρασί όχι μόνο για τις ανάγκες τους αλλά και για εμφιάλωση και εξαγωγή. Ακριβώς όπως γινόταν επί αιώνες.

Μπαίνοντας από το σύνορο της Ουρανούπολης μετά τον τεράστιο αμπελώνα της Χρωμίτσας που παράγει το Μετόχι Χρωμίτσας, το Μετόχι Χρωμίτσας Χ και την θρυλική Κορμίλιτσα (η Κορμίλιτσα Gold είναι το επίσημο κρασί του Κρεμλίνου) συναντάμε τον Μονοξυλίτη, αμπελώνα της Μονής Διονυσίου. Εκεί παραγόταν ο Μονοξυλίτης, το πιο φημισμένο κρασί του Α. Όρους. Εξακολουθεί να παράγεται με τις ίδιες σχεδόν ποικιλίες και μέρος του εμφιαλώνεται από τον Πρωτόπαπα, οινοποιό από Καβάλα.

Αμέσως μετά εκτείνονται οι αμπελώνες της Αγ. Παύλου που ξαναφυτεύτηκαν πριν 10 χρόνια με Sauvignon blanc και Merlot,  χάρη στις ακάματες προσπάθειες του Ιάκωβου Αγιογράφου. Παράγουν τον Μονοξυλίτη λευκό και κόκκινο και τα 3 Αδέλφια, ένα εξαιρετικό Merlot απο αργοπορημένο τρύγο. Δυστυχώς τον περασμένο Απρίλιο η Παναγία πήρε κοντά της τον χαρισματικό Ιάκωβο αλλά η μονή θα εξακολουθήσει το έργο του.

Νοτιότερα η Μονή Δοχειαρίου, που φημιζόταν παλιά για το καλό κρασί της, έχει φυτέψει σε ορεινό αμπελώνα πολλές ποικιλίες, αλλά εμφιαλώνει το ερυθρό κρασί της μόνο σε μεγάλες συσκευασίες. Πολύ κοντά η Μονή Ξενοφώντος εμφιαλώνει ένα κόκκινο από Grenache Rouge και ένα πολυποικιλιακό λευκό.

Πάνω από τη Δάφνη βρίσκεται ο Σιμωνοπετρίτικος αμπελώνας  του Δοντά. Με την προσωπική επιμέλεια του πατέρα Βενέδικτου ο αμπελώνας έχει στην κυριολεξία ανθίσει και παράγει κόκκινο και ροζέ από Merlot-Λημνιό ενώ από φέτος θα κυκλοφορήσει και το λευκό από Μαλαγουζιά-Ασύρτικο.

Από την πλευρά του Στρυμονικού κόλπου οι Μονές Καρακάλλου και Φιλοθέου καθώς δεν έχουν εκτάσεις για αμπέλια έχουν πολλές κληματαριές γύρω απ τα μοναστήρια.

Η πρώτη εμφιαλώνει έναν ερυθρό οίνο και παράγει ένα μοναδικό  απόσταγμα οίνου ενώ η Φιλοθέου παράγει κόκκινο από την ποικιλία  Τζωρτζίτικα μόνο για τις ανάγκες της.

Βορειότερα και πάνω στη θάλασσα εκτείνεται το πανέμορφο αμπελοτόπι του Μυλοπόταμου. Είναι ο παλαιότερος αμπελώνας του Αγ. Όρους, φυτεμένος από τον Άγιο Αθανάσιο  ιδρυτή της Μονής Μεγίστης Λαύρας, τον 10ο αι. Την ανάδειξή του σε υποδειγματική αμπελοκαλλιέργεια την οφείλει στον ακούραστο γέροντα Επιφάνειο που τον ανέλαβε την δεκαετία του ΄90. Ήταν ο πρώτος αγιορείτης που έκανε γνωστά τα κρασιά του Άθω στο ευρύτερο κοινό. Ναυαρχίδα του Μυλοπόταμου ο Έπιφανής΄, ερυθρός από Cabernet Sauvignon, Λημνιό και Merlot.

Από τον πύργο του Μυλοπόταμου στα βόρεια, φαίνεται η Μονή Σταυρονικήτα, σαν κάστρο πάνω στη θάλασσα.

Εκεί ο πατέρας Ζωσιμάς φροντίζει βιοδυναμικά 3 αμπελάκια μέσα στο δάσος. Πειραματίζεται συνέχεια και κάθε βαρέλι έχει άλλο blend ποικιλιών.

Ανάμεσα στο Μυλοπόταμο και στη Σταυρονικήτα βρίσκεται ο μεγάλος αμπελώνας της Μονής Ιβήρων, φυτεμένος με πολλές ποικιλίες. Ονομαστό είναι το βαγεναριό του μοναστηριού με τις παραβούτες και τα τεράστια, ιδιαίτερης κατασκευής βαρέλια, τα γνωστά ως ποδαράδες. O πατέρας Ιωάννης  εμφιαλώνει τον Κλημέντιο οίνο από Merlot, ενώ για την  τράπεζα της μονής φτιάχνει ένα πολύ καλό κόκκινο από Λημνιό.

Βορειότερα, πάνω από τον όρμο του Βατοπεδίου απλώνονται τα περιποιημένα αμπέλια της Μονής. Το Βατοπέδι είχε πάντα μεγάλη παράδοση στο κρασί. Σήμερα μας το θυμίζουν οι καλοδιατηρημένες παλιές παραβούτες και τα βαρέλια δίπλα στο σύγχρονο οινοποιείο. Ο πατέρας Ευθύμιος, υπεύθυνος των αμπελώνων, εμφιαλώνει με μεράκι ερυθρούς οίνους από Syrah και από χαρμάνι Cabernet Sauvignon με Merlot.

Συνεχίζοντας προς Ιερισσό περνάμε από τον καινούριο, περιποιημένο αμπελώνα της Μονής Εσφιγμένου με Grenache Rouge και συναντάμε κοντά στη θάλασσα τον νέο αμπελώνα της Μονής Χιλανδαρίου. 160 στρέμματα φυτεμένα με Cabernet Sauvignon, Cabernet Franc και Merlot δίπλα στον παλιό αμπελώνα με Vranac, την γνωστή ποικιλία της Δ. Βαλκανικής. Η Μονή εμφιαλώνει ένα ερυθρό από τις 3 γαλλικές ποικιλίες.

Οι υπόλοιπες μονές παράγουν επίσης κρασί και τσίπουρο για τις ανάγκες της τράπεζας είτε από δικά τους αμπέλια είτε αγοράζοντας σταφύλια, όπως πχ. οι μονές Μεγίστης Λαύρας και Γρηγορίου, που οινοποιούν ένα αρωματικό Μοσχάτο Αμβούργου.

Με την άνοδο που έχουν τα αγιορείτικα προϊόντα πιθανά   πολλά μοναστήρια να ακολουθήσουν το παράδειγμα των πρωτοπόρων. Αρκεί να συνεχιστεί η παράδοση του ευλογημένου τόπου με σεβασμό και με γνώμονα πάντα την  παραγωγή εξαιρετικών αγαθών.

Μπορεί ανά τους αιώνες η αμπελοκαλλιέργεια στον Άθω να εξελίχθηκε απρογραμμάτιστα, ανάλογα με τις ανάγκες των μοναστηριών και τις γνώσεις των εκάστοτε αμπελικών, το Άγιον Όρος όμως σήμερα κρατά τα σκήπτρα της ελληνικής οινικής παράδοσης.

Ελπίζω μ αυτά τα κείμενα να άνοιξα ένα μικρό παράθυρο στη χιλιόχρονη αυτή παράδοση. Ελπίζω οι πατέρες  να έχουν την δύναμη να την συνεχίσουν και να εξακολουθήσει να ακούγεται η ευχή στο φύτεμα κάθε νέου αμπελώνα. «Κύριε, Ιησού Χριστέ, συ εί η άμπελος η αληθινή, και ο πατήρ σου γεωργός εστί. Συ τους αποστόλους εκάλεσας κλήματα…..»

πηγή

17.8.1944: 70 χρόνια από το μπλόκο της Κοκκινιάς

 

Λίγο πριν από την απελευθέρωση από τους Γερμανούς, στην Κοκκινιά, γράφηκε μία από τις πιο μαύρες σελίδες της σύγχρονης ιστορίας μας.

Κοκκινιά. Πέμπτη 17 Αυγούστου 1944
Κοντά στις 2:30 το πρωί ξεκινά το δράμα της ομαδικής σφαγής που θα ακολουθήσει όταν ανέβει ο ήλιος ψηλά. Δεκάδες γερμανικά καμιόνια περικυκλώνουν τις γύρω περιοχές που περικλείουν την Κοκκινιά, από Κορυδαλλό, Αιγάλεω, Δαφνί και Ρέντη μέχρι Κερατσίνι, Φάληρο και Πειραιά, ο κλοιός σφίγγει. Μαζί με τους Ναζί κατακτητές καταφθάνει στην προσφυγούπολη του Πειραιά, τη «Μικρή Μόσχα», όπως είχαν βαπτίσει την Κοκκινιά, και το μηχανοκίνητο τμήμα του δοσίλογου Ν. Μπουραντά. Περί τους 3.000 βαριά οπλισμένους με πολυβόλα, όλμους, μυδράλια, ταχυβόλα, αυτόματα, Γερμανούς και Έλληνες ταγματασφαλίτες κυκλώνουν την πόλη που εκείνη την ώρα κοιμάται.

Επικεφαλής της κτηνωδίας που θα εξελιχθεί σε λίγες ώρες, ο συνταγματάρχης Ιωάννης Πλυντζανόπουλος, ο ταγματάρχης Γιώργος Σγουρός και ο διοικητής του μηχανοκίνητου τμήματος της Αστυνομίας Νίκος Μπουραντάς.

  Μετά τις 6:00 π.μ. ακούγονται τα «χωνιά» στους δρόμους της Κοκκινιάς. Όχι τα χωνιά της ΕΠΟΝ και του ΕΛΑΣ που καλούσαν κάθε τόσο τον Κοκκινιώτικο λαό σε αντίσταση και του έδιναν κουράγιο, μα τα χωνιά των ταγματασφαλιτών: «Προσοχή-προσοχή! Σας μιλάνε τα τάγματα ασφαλείας. Όλοι οι άνδρες από 14-60 ετών να πάνε στην πλατεία της Οσίας Ξένης για έλεγχο ταυτοτήτων. Όσοι πιαστούν στα σπίτια τους θα τουφεκίζονται επί τόπου». Πανικός σε κάθε σπίτι και σε κάθε δρόμο της πόλης. Μερικοί κρύβονται όπως-όπως σε στέγες, καταπακτές, πηγάδια, όπου βρουν. Με υποκόπανους γκρεμίζονται οι πόρτες των φτωχών παραγκόσπιτων και με βρισιές και κλωτσιές σέρνονται κυριολεκτικά προς τον τόπο του Μαρτυρίου, εκατοντάδες συμπολίτες μας αγωνιστές. Αρκετοί ήταν εκείνοι που δεν υπάκουσαν στην εντολή και εκτελέστηκαν επί τόπου στα σπίτια τους.
Οι γυναίκες με τα παιδιά κλαίνε και οδύρονται ακολουθώντας με αγωνία τους δικούς τους ανθρώπους. Οι Γερμανοί αρχίζουν να καίνε τα σπίτια. Οι ταγματασφαλίτες μπαίνουν στα σπίτια και αρπάζουν ότι βρουν, καταστρέφουν, καίνε, βρίζουν και χτυπούν τα γυναικόπαιδα. Η μικρή αντίσταση που πρόλαβαν να δεχτούν από ομάδες ΕΛΑΣιτών πνίγεται στο αίμα. Οι πρώτοι νεκροί πέφτουν σε διάφορους δρόμους.
Γύρω στις 8.00 π.μ. η πλατεία της Οσίας Ξένης, αλλά και οι γύρω δρόμοι, έχουν γεμίσει από κόσμο. Περίπου 25.000 άτομα. Χωρίζονται κατά ομάδες σε πεντάδες με κενά μεταξύ τους για να μπορούν οι δήμιοι και να υποδεικνύουν όποιον θέλουν. Η εντολή είναι να κάθονται γονατιστοί με ψηλά το κεφάλι. Η ζέστη αφόρητη και αρκετοί είναι αυτοί που λιποθυμούν και ζητούν εναγωνίως λίγες σταγόνες νερό. Όσες γυναίκες προσπαθούν να πλησιάσουν τους κρατούμενους προσφέροντάς τους από τις πήλινες στάμνες λίγο νερό, κακοποιούνται μπροστά σε όλους.
Ο ήλιος ανεβαίνει ψηλά, τα παλικάρια γονατισμένα και με τα πρόσωπα τους γυρισμένα προς την Μάντρα περιμένουν με αγωνία.Οι γερμανοτσολιάδες πιάνουν δουλειά. Ο συνταγματάρχης των ταγματασφαλιτών Ι. Πλυτζανόπουλος, που φοράει κάσκα και κρατά μαστίγιο, δίνει το γενικό πρόσταγμα. Ο ταγματάρχης Γ. Σγούρος με τον γιό του «μπέμπη» (Θεόδωρο Σγούρο) που είναι ντυμένος τσολιάς και οπλισμένος με αραβίδα παίρνουν θέσεις.
Στην πλατεία εμφανίζονται ελάχιστοι Κοκκινιώτες που φορούν μαύρες κουκούλες και έχουν καλυμμένα τα πρόσωπά τους. Ο ρόλος τους είναι συγκεκριμένος, ως γνήσιοι προδότες υποδεικνύουν ποιους να εκτελέσουν.(...) Ο γνωστός χαφιές της Κοκκινιάς, Μπατράνης, διακρίνει μέσα στο πλήθος το λοχαγό του ΕΛΑΣ Αποστόλη Χατζηβασιλείου και με ειρωνεία τον χαιρετά «τα σέβη μου λοχαγέ» και δίνει το σύνθημα. Αφού με την ξιφολόγχη του βγάζουν το μάτι και του σχίζουν τα μάγουλα, τον περιφέρουν ανάμεσα στο πλήθος ζητώντας του να προδώσει. Η απάντηση του ΕΛΑΣίτη λοχαγού ήταν «Πατριώτες, σηκώστε το κεφάλι, μη φοβάστε. Δεν πρόκειται να προδώσω κανέναν». Σέρνεται για να κρεμαστεί αναίσθητος. Λίγο πριν το τέλος του ψέλλισε. «ΠΑΤΡΙΩΤΕΣ ΕΚΔΙΚΗΣΗ»!!!.
Ακολουθεί ο γραμματέας της ΚΟΒ Κιλικιανών του ΚΚΕ, Παναγιώτης Ασμάνης που τον κομματιάζουν στην κυριολεξία καθώς τον έσερναν για εκτέλεση. Τον σκότωσε ο ίδιος ο Πλυντζανόπουλος. Οι δοσίλογοι Βακαλόπουλος, Παρθενίου, Τσιμπιδάρος, Τσανακαλιώτης, Τηλέμαχος, Μόρφης (της Ειδικής Ασφάλειας), Μητρόπουλος, Γκίνος, μαζί με τον λοχαγό Παπαγεωργίου και τον διερμηνέα Ανθόπουλο συνεχίζουν με το δάχτυλο τεντωμένο: «Εσύ εκεί, και εσύ εμπρός σήκω. Εσύ ο κομμουνιστής».
Οι κουκουλοφόροι σαν τα φίδια σέρνονται μέσα στο πλήθος και διαλέγουν ..και ο δήμιος εκτελεί. Μέχρι να τους πάνε στον τόπο της εκτέλεσης τους βασανίζουν απάνθρωπα για να προδώσουν. Χαρακτηριστικό της ανδρείας, του υψηλού φρονήματος των εκτελεσθέντων είναι ότι λίγο πριν το θάνατο και με αντάλλαγμα την ίδια τους τη ζωή, κανείς δεν πρόδωσε άλλο συναγωνιστή του. Ενώ πολλοί ήταν αυτοί που πριν πέσουν νεκροί έδιναν θάρρος στους υπόλοιπους προτρέποντάς τους να αγωνιστούν ενάντια στο φασισμό.
Ο τόπος εκτέλεσης είναι κοντά στην πλατεία της Οσίας Ξένης στη μάντρα ενός ταπητουργείου , στη συμβολή των οδών Κιλικίας και Θειρών. Η μάντρα του υφαντουργείου Παγιασλή γεμίζει με παλικάρια. Ο Γερμανός δήμιος που βρίσκεται στο πόστο του μέσα στη Μάντρα πίνει συνέχεια ούζο και με το όπλο του συνεχώς εκτελεί. Πίνει , βρίζει, εκτελεί και συνεχώς αναφωνεί «άλλες κόμουνιστ καπούτ», («Όλοι οι κομμουνιστές θα πεθάνουν»).

  Την ώρα των ομαδικών εκτελέσεων μια ομάδα ανταρτών με επικεφαλής τους την ξακουστή αντάρτισσα Διαμάντω Κουμπάκη κρύβονται στο βόρειο τμήμα της πόλης σε σπίτια συναγωνιστών τους. Ξαφνικά γερμανικά καμιόνια ζώνουν την περιοχή και αρχίζουν να καίνε τα σπίτια. Από τα 90 σπίτια της περιοχής καίγονται τα 80. Για το λόγο αυτό η συνοικία του 4ου Καραβά ονομάστηκε «Καμένα». Γύρω στις 11:00 π.μ., οι Γερμανοί πληροφορούνται ότι στη Νεάπολη προδόθηκε το κρησφύγετο μιας ομάδας του εφεδρικού ΕΛΑΣ, στην οποία συμμετείχε η Διαμάντω Κουμπάκη. Η χαρά των Γερμανών ήταν μεγάλη διότι κατάφεραν να την συλλάβουν. Καθώς τη χτυπούσαν κατευθυνόμενοι προς τη Μάντρα η Διαμάντω τους έβριζε και τους απαντούσε «σαν και εσάς προδότες εγώ έφαγα 65!». Παρά το άγριο ξυλοδαρμό της με τους υποκόπανους των όπλων, φθάνοντας στη Μάντρα του μαρτυρίου και λίγο πριν την εκτελέσουν βρήκε το κουράγιο να φωνάξει «Μια ζωή τη χρωστάμε, ας μην την πάρουν οι προδότες. Υπάρχουν χιλιάδες λεβέντες. Θα τους εκδικηθούν». Παρόμοια κατάληξη θα έχει και μια άλλη αντάρτισσα, η Αθηνά Μαύρου. Καθώς την έσερναν βίαια στην Οσία Ξένη, για να μαρτυρήσει όσους γνώριζε, φώναξε: «αδέλφια το κεφάλι ψηλά, δε γνωρίζω κανέναν και ας με φάει το βόλι του Γερμανού».
Την ώρα που η Κουμπάκη και η Μαύρου έπεφταν στα χέρια των Γερμανών για να βρουν τραγικό θάνατο στην ίδια περιοχή μια ομάδα ΕΛΑΣιτών με επικεφαλής το Θεόδωρο Μακρή συνεχίζει να δίνει γενναία μάχη. Κάποιοι από αυτούς κατάφεραν να διαφύγουν από το γερμανικό κλοιό. Νεκροί πέφτουν ο Θεόδωρος Μακρής και ο Ιταλός Αντιφασίστας που είχε προσχωρήσει στον ΕΛΑΣ Νίνο ή Πέτρος.

  Στην πλατεία Οσίας Ξένης συνεχίζεται η τραγωδία. Εκατοντάδες γυναίκες προσπαθούν να ανακουφίσουν τον πόνο των αγωνιστών και με στάμνες κουβαλούν λίγο νερό και λίγο ψωμί. Οι δήμιοι σπάνε τις στάμνες, κλωτσάνε τις γυναίκες και βρίζουν... Τα παιδιά κλαίνε και σπαράζουν! Η ζέστη, η δίψα, ο φόβος έχει σκεπάσει τα πρόσωπα ψυχές όλων. Οι Γερμανοί και οι «Έλληνες» συνεργάτες τους χαμογελούν σαρκαστικά. Η αγωνία της διαλογής συνεχίζεται, οι ριπές στη Μάντρα συνεχίζονται, το Μαρτύριο τελειωμό δεν έχει. Τη στιγμή αυτή ξεχωρίζει ο ηρωισμός του αγωνιστή Κώστα Περιβόλα ο οποίος, την ώρα που τον διαλέγουν για εκτέλεση, ορμά πάνω στον χαφιέ Ι.Πλυντζανόπουλο, τον έπιασε από το λαιμό και του βγάζει την κουκούλα. Ο δήμιος προλαβαίνει και τον εκτελεί επί τόπου. Λίγο μετά το μεσημέρι σταματούν οι εκτελέσεις.
Έχουν προηγηθεί κι άλλες ομαδικές εκτελέσεις στα Καμένα, στη συμβολή των οδών Ακροπόλεως και Αρτέμιδος. Εκεί εκτελούνται 46 οι οποίοι μεταφέρθηκαν στην περιοχή με καμιόνια από την Οσία Ξένη.
Στο χώρο της Μάντρας η εικόνα είναι αποτρόπαια. Σωρός τα πτώματα, τσουβαλιασμένα το ένα πάνω από το άλλο. Το αίμα δύο πήχες έγλυφε το πάτωμα. Οι Γερμανοί δίνουν διαταγή στους κουκουλοφόρους να σκυλέψουν τους νεκρούς. Τα κτήνη ορμούν πάνω στα κουφάρια των ηρώων και αρχίζουν να τους παίρνουν ότι αντικείμενα αξίας είχαν πάνω τους. Ρολόγια, δαχτυλίδια , βέρες κ.α. Δεν πρόλαβαν να ολοκληρώσουν το αποτρόπαιο ανοσιούργημά τους και οι ίδιοι οι Γερμανοί εκτέλεσαν κάποιους από αυτούς επί τόπου. Ανάμεσα τους και οι προδότες Μπατράνης και Μπεμπέκογλου.

  Ο υπαστυνόμος Λευτέρης Παπανάγνου (σ.σ. σύμφωνα με την σημείωση του συγγραφέα ο υπαστυνόμος Λευτέρης Παπανάγνου ήταν μέλος του ΕΑΜ) λαμβάνει εντολή από το Διοικητή του 5ου Αστυνομικού Τμήματος να επιβλέψει την μεταφορά των εκτελεσμένων από το χώρο της Μάντρας στο Γ Νεκροταφείο. Ο ίδιος χαρακτηριστικά αναφέρει:
"Πήρα ανάλογη δύναμη και πήγα στη Μάντρα. Όλοι οι γύρω χώροι ήταν γιομάτοι από γυναίκες. Τις απομάκρυνα λίγα μέτρα. Έβαλα σκοπούς στις δυο γωνίες και στις δύο εισόδους και πήδησα τον μαντρότοιχο. Προχώρησα προς το κύριο οικοδόμημα. Την αίθουσα που στεγαζόταν οι αργαλειοί, όταν λειτουργούσε το υφαντουργείο. Το θέαμα με συγκλόνισε. Ρίγος ένιωσα σε όλο μου το σώμα. Δεν περίμενα να βρω τόσα θύματα. Πραγματικό σφαγείο. Όλο το δάπεδο του υφαντουργείου ήταν σκεπασμένο από τα κορμιά των εκτελεσμένων. Μόνο ένα διάδρομο είχαν αφήσει στην μέση σ' όλο το μήκος της αίθουσας. Τα κορμιά των εκτελεσμένων ήταν πεσμένα μπρούμυτα το ένα δίπλα στο άλλο, σε δύο σειρές και με το κεφάλι προς την ανατολική και δυτική πλευρά της αίθουσας. Στη νοτιοανατολική γωνία της αίθουσας, και πάνω στα κορμιά των ανδρών βρίσκονταν μπρούμυτα το σώμα της Διαμάντως. Στη νοτιοδυτική γωνία της αίθουσας και πάνω από τα σώματα των ανδρών βρίσκονταν μπρούμυτα επίσης το σώμα της Αθηνάς Μαύρου. Συνήλθα γρήγορα. Σκέφτηκα λίγο. Τους δράστες τους ξέρουμε. Τις αιτίες επίσης. Εκείνο που δεν ξέρουμε είναι η ταυτότητα των θυμάτων. Προέχει η διάσωση των στοιχείων της ταυτότητας τους και η μεταφορά τους στο Νεκροταφείο. Άρχισα αμέσως την έρευνα των εκτελεσθέντων. Ότι έβρισκα, ταυτότητα, αλυσίδα, κέρματα, φυλαχτά κλπ. τα τύλιγα σ' ένα μαντήλι και με ένα κομμάτι από φανέλα και πουκάμισο του θύματος. Ωρολόγια, χρυσά δαχτυλίδια και άλλα αντικείμενα αξίας δεν βρέθηκαν. Προφανώς οι νεκροί είχαν σκυλευθεί από τους Γερμανούς και τους τσολιάδες. Το συνήθιζαν άλλωστε. Ερεύνησα όλα τα θύματα και συγκέντρωσα τα δεματάκια και τα τύλιξα σ' ένα σακάκι ενός θύματος. Αγκάλιασα για μία ακόμη και τελευταία φορά, με το βλέμμα μου τα θύματα και με βουρκωμένα μάτια άνοιξα τη σιδερένια πόρτα του υφαντηρίο. Έδωσα εντολή στους εργάτες του Δήμου που είχαν έλθει στο μεταξύ, να αρχίσουν την φόρτωση και τους αστυφύλακες να κρατήσουν μακριά της γυναίκες. Όταν η φόρτωση τελείωσε και τα κάρρα με συνοδεία αστυνομικών έφυγαν για το Γ' Νεκροταφείο, εγώ με το σακάκι, το γιομάτο μικρά δεματάκια, στην αγκαλιά μου πήρα το δρόμο για το Ε' Αστυνομικό Τμήμα, όπου και παρέδωσα το πολύτιμο για εμένα φορτίο στον υπάλληλο του γραφείου του Ε.Ε.Σ. που στεγάζονταν σε γραφείο του οικήματος του Ε΄ Αστυνομικού Τμήματος. Απολογισμός: Εκτελεσμένοι στην Μάντρα της Οσίας Ξένης 72 άντρες, νέοι στην απόλυτη πλειοψηφία τους και νέες γυναίκες: Τη Διαμάντω και την Αθηνά. Χωρίς τα θύματα στα Αρμένικα".
Κατόπιν διαταγής οι Εργάτες του Δήμου, θάβουν τους εκτελεσμένους της Μάντρας στο Γ' Νεκροταφείο και τους εκτελεσμένους των Καμένων στο Νεκροταφείο της Ανάληψης.

  Η αυλαία αυτής της τραγωδίας έκλεισε γύρω στις 6:00 μ.μ. με ένα ξεδιάλεγμα περίπου 8.000 Κοκκινιωτών ομήρων. Ένα τεράστιο ανθρώπινο ποτάμι ξεκίνησε από την Κοκκινιά για το στρατόπεδο του Χαϊδαρίου. Οι όμηροι οδηγούνται, σε φάλαγγα ανά τέσσερις, και σ΄ αυτή την απόσταση, περίπου 7 χιλιομέτρων όσοι πέφτουν κάτω από την εξάντληση, τη δίψα ή τη ζέστη, βασανίζονται αμέσως. Σε όλους τους δρόμους της Κοκκινιάς ακούς μόνο κλάματα μανάδων, συζύγων και παιδιών, ενώ από παντού ρέει αίμα και η πόλη μυρίζει θάνατο.
Όπως αναφέρει ο μαχητής του ΕΛΑΣ Αγ. Σοφίας Πειραιά, Μιχάλης Γρηγοράκης, ο οποίος συμμετείχε σ΄ αυτήν την πορεία, ένας από τους ταγματασφαλίτες που τους συνόδευαν, καθ΄ όλη τη διαδρομή φώναζε «Η Κοκκινιά δεν είναι εδώ. Η Γερμανία είναι εδώ. Πάρτε το χαμπάρι και θα πεθάνετε όλοι σας». Από το Χαϊδάρι γύρω στα 1.800 άτομα σέρνονται στα κολαστήρια της Γερμανίας. Κοκκινιώτες κλείστηκαν στα στρατόπεδα συγκέντρωσης στο Μανχάϊμ, Νταχάου, Μπούνχεβαλντ, Μπίπλις, Άουσβιτς και αλλού. (...)

  Πηγή: Λεύκωμα του Δήμου Νίκαιας για τα 60 χρόνια από το Μπλόκο της Κοκκινιάς

Το «συνειδητό» και το «ασυνείδητο» στην ορκωμοσία της νέας Δημοτικής Αρχής του δήμου Ακτίου - Βόνιτσας

 

Με την δέουσα επισημότητα πραγματοποιήθηκε χθες στην Βόνιτσα η ορκωμοσία του νέου δημάρχου Γιώργου Αποστολάκη και της νέας δημοτικής Αρχής του δήμου Ακτίου – Βόνιτσας. Τους νεοεκλεγέντες όρκισε ο Σεβασμιότατος Μητροπολίτης Αιτωλίας και Ακαρνανίας κ.κ. Κοσμάς.

            Στην κατάμεστη από κόσμο αίθουσα του δημοτικού μεγάρου, αλλά και έξω από αυτή, η ατμόσφαιρα ήταν ευχάριστη, αφού και οι ηττημένοι των δημοτικών εκλογών, προσπαθούσαν να σταθούν στο ύψος της περιστάσεως και να χαμογελούν. Άνθρωποι σοβαροί, λιγότερο σοβαροί, μη σοβαροί, μοντέρνοι, κλασσικοί, γυναίκες στολισμένες αλλά και πιο απλές, συνυπήρχαν όλοι στον ίδιο χώρο, για τον ίδιο σκοπό αλλά με διαφορετικούς στόχους.  

Ο «υποσυνείδητος» νους, ο οποίος λειτουργεί κυρίως συνειρμικά, έστειλε τους απογοητευμένους παρευρισκόμενους στην πλευρά της παραλίας, δείχνοντας με τον τρόπο αυτό την αποστασιοποίησή τους από την νέα Αρχή. Εξάλλου, αυτό φάνηκε από τη στιγμή που ανακοινώθηκε η ημερομηνία ορκωμοσίας σε τοπικό ιστότοπο  δες ΕΔΩ.

Σε κάποιους άλλους υπερίσχυσε η λειτουργία του «ασυνείδητου», η αποστολή του  οποίου είναι να επιτηρεί και να διατηρεί την ευχαρίστηση. Αυτοί μεταχειρίζονται όλα τα δυνατά μέσα  για να επιτυγχάνουν μια σχετική ισορροπία και ευεξία. Με πιο απλά λόγια, προσπαθούν να οικειοποιηθούν την νέα κατάσταση, παρότι ψήφισαν κάτι άλλο!

            Μετά το πέρας της τελετής, αρκετοί επισκέφτηκαν το πανέμορφο Μοναστηράκι, το οποίο αυτές τις ημέρες έχει το ξακουστό πανηγύρι του. Άλλοι για να γιορτάσουν την χαρά τους και άλλοι για να ξεχάσουν τον πόνο τους!

            Εμείς ευχόμαστε φώτιση και δύναμη σε όλους! 

katouna koupepe

Επιστολή Καθηγήτριας σε Harvard: Ο Παπανδρέου είναι προδότης-Απολύστε τον

 

Με μια επιστολή της προς προς τον διευθυντή του Harvard, μια Ελληνίδα καθηγήτρια ζητά να σταματήσει άμεσα τα «μαθήματα» ο πρώην πρωθυπουργός Γιώργος Παπανδρέου γράφοντας χαρακτηριστικά ότι η παρουσία του προσβάλλει τη φήμη του Πανεπιστημίου.
Η Βασιλική Αρονιάδου, Ελληνίδα καθηγήτρια στο F. Edward Hébert School of Medicine USUHS / HJF, στην επιστολή της χαρακτηρίζει τον Γιώργο Παπανδρέου «καταζητούμενο» , «προδότη» και ακατάλληλο για να διδάξει οικονομικά.

Ολόκληρη η επιστολή της Ελληνίδας καθηγήτριας
«Αγαπητέ κ. Trey Grayson,
διευθυντή του Ινστιτούτου Harvard School of Politics,
Από την ιστοσελίδα του Ινστιτούτου, έχω πληροφορηθεί ότι οι υπότροφοι και η ομάδα Σπουδών του Προγράμματος έχει οργανώσει μια σειρά από σεμινάρια / συζητήσεις, με τίτλο «Επανασχεδιασμός της Ευρώπης», όπου θα παρουσιαστεί και υπό την ηγεσία του Γιώργου Παπανδρέου (http://www.iop.harvard .edu / επανασχεδιασμό-europe-led-george-Παπανδρέου).
Παρακαλούμε να κατανοήσετε ότι για την πλειοψηφία των Ελλήνων που ζουν στην Ελλάδα και αντιμετωπίζουν τις δυσκολίες, καθώς και για τους ελληνοαμερικανούς οι οποίοι, με απελπισία και αγανάκτηση παρακολουθούν την Ελλάδα να πνίγεται και δεν ξέρουν πώς να βοηθήσουν, ο Γιώργος Παπανδρέου είναι καταζητούμενος. Ένας άνθρωπος που θα πρέπει να διερευνηθεί για προδοσία, ένας άνθρωπος που, ηθελημένα ή αθέλητα (δυστυχώς υπάρχουν πολλά αποδεικτικά στοιχεία για το πρώτο) φέρει τη μεγαλύτερη ευθύνη για την πτώση της Ελλάδας και για τις συνέπειες για τον ελληνικό λαό, που κυμαίνονται από το κλείσιμο των επιχειρήσεών, να χάνουν τις δουλειές τους να καταλήγουν άστεγοι ή να αυτοκτονούν. Είναι ακατάλληλο για διάσημο ινστιτούτο σαν το δικό σας, αυτές τις κρίσιμες στιγμές, να καλέσετε τον Γιώργο Παπανδρέου να προσφέρει τις ιδέες του σχετικά με την «κρίση χρέους», «λύσεις σε παγκόσμια προβλήματα", "η λιτότητα θα κάνει τις οικονομίες μας ανταγωνιστικές;" κλπ. Είναι αυτός, αρμόδιος να μιλήσει για λιτότητα και τις επιπτώσεις στην ανταγωνιστικότητα μιας χώρας; Παρουσιάζοντας τον εαυτό του ως "σοσιαλιστή", αμφιβάλλω ότι θα υποστηρίξει τα μέτρα λιτότητας ως μέσο για την αύξηση της ανταγωνιστικότητας μιας χώρας. Ωστόσο, αυτό είναι ακριβώς αυτό που έσυρε την Ελλάδα σε. Βλέπετε την υποκρισία εδώ; Λαμβάνοντας υπόψη τα τελευταία «επιτεύγματα» του, είναι ο Γιώργος Παπανδρέου ένα κατάλληλο πρόσωπο "για να εμπνεύσει τους μαθητές να εξετάσουν τη σταδιοδρομία στην πολιτική και δημόσια υπηρεσία», η οποία είναι η αποστολή του Ινστιτούτου σας;
Καταλαβαίνετε ότι αυτό το άτομο καλείται να οδηγήσει μια ομάδα μελέτης στο ίδρυμά σας (μια πρόσκληση που τιμά τον Γ. Παπανδρέου και δηλώνει ότι έχετε μεγάλο σεβασμό γι' αυτόν και τις απόψεις του), είναι ένα χαστούκι στο πρόσωπο για τον ελληνικό λαό;
Παρακαλώ μην επιτρέψετε σε αυτά τα σεμινάρια για να συνεχιστούν. Ακυρώστε αυτά τα σεμινάρια με βάση το ότι θα λάβετε πολλές καταγγελίες από Έλληνες, και το αναγνωρισμένου κύρους Ινστιτούτο σας δεν μπορεί να αντέξει οικονομικά να οργανώσει και να χρηματοδοτήσει προγράμματα υπό αμφισβητήσιμη.
Σας ευχαριστώ,
Βασιλική Aroniadou-Anderjaska, Ph.D.
Έρευνα Αναπληρωτής Καθηγητής
Τμήμα Ανατομίας, Φυσιολογίας και Γενετικής και Τμήμα Ψυχιατρικής»

πηγή

Μην έχετε υπερβολική εμπιστοσύνη στην ανώτερη μόρφωση που αποκτήσατε στον κόσμο. Ο πολιτισμός στον οποίο ζούμε είναι κουλτούρα της πτώσεως.

 

Πηγή: Αρχιμανδρίτου Σοφρωνίου: "Περί Πνεύματος και ζωής πνευματικά κεφάλαια"

Το μυρμήγκι

Το μυρμήγκι

 

 

πηγή

Ο Μέγας Αλέξανδρος σε τοιχογραφία του Αγίου Αχιλλείου στον Πεντάλοφο Κοζάνης

Ο Μέγας Αλέξανδρος σε τοιχογραφία του Αγίου Αχιλλείου στον Πεντάλοφο Κοζάνης.

Στον πετρόχτιστο ιερό ναό του Αγίου Αχιλλείου, στον Πεντάλοφο Κοζάνης, που χτίστηκε το 1740, και είναι κατάγραφος από αγιογραφίες των Χιονάδων της Ηπείρου (από τους Χιονάδες της Κόνιτσας), υπάρχει στον νάρθηκα του ναού μία τοιχογραφία του 1744 που απεικονίζει τον Μέγα Αλέξανδρο σε σκηνή της Δευτέρας Παρουσίας.

Ο Κύρος, ο Πώρος, ο Δαρείος και ο Μέγας Αλέξανδρος.

Απεικονίζoνται σε σειρά οι βασιλείς Κύρος, Πώρος και Δαρείος, κρατώντας στα χέρια τους σπαθιά, δείγμα εξουσίας και κυριαρχίας. Ακριβώς δίπλα τους εμφανίζεται η μορφή του Μεγάλου Αλεξάνδρου με στέμμα και σκήπτρο, ο οποίος κληρονόμησε το βασίλειό τους νικώντας τον Δαρείο και τον Πώρο, ενώ ο Κύρος της τοιχογραφίας είναι ασφαλώς ο Κύρος Β΄ ο Μέγας, που ήταν ο μεγάλος κατακτητής και ο σημαντικότερος βασιλιάς της Περσίας από την δυναστεία των Αχαιμενιδών. 

Ο Άγιος Αχίλλειος στον Πεντάλοφο Κοζάνης.

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

πηγή 

Ο Τζον Μακέιν, μαέστρος της «Αραβικής Άνοιξης» και ο Χαλίφης (1)

Μαίος 2013: Ο Τζον Μακέιν και το επιτελείο του Ελεύθερου Συριακού Στρατού. Αριστερά μπροστά, ο Ibrahim al-Badri (ο σημερινός Χαλίφης Ιμπραχίμ), με τον οποίον μιλάει ο γερουσιαστής. Αμέσως αριστερά, ο στρατηγός ταξίαρχος Σάλεμ Ιντρίς (με γυαλιά).

Τιερί Μεϊσάν, Δίκτυο Βολταίρος (Γαλλία)            (μτφ. Κριστιάν)

Ο καθένας έχει παρατηρήσει την αντίφαση των όσων πρόσφατα χαρακτήριζαν το Ισλαμικό Εμιράτο ως «μαχητές της ελευθερίας» στη Συρία και αγανακτούν σήμερα για τα έκτροπα του στο Ιράκ. Αλλά αν αυτός ο λόγος είναι ασυνάρτητος από μόνο του, είναι απόλυτα λογικός στο στρατηγικό πεδίο: τα ίδια πρόσωπα έπρεπε να παρουσιάζονται ως σύμμαχοι χθες και πρέπει να παρουσιάζονται ως εχθροί σήμερα, ακόμη και αν εξακολουθούν να είναι κάτω από τις διαταγές της Ουάσιγκτον. Ο Τιερί Μεϊσάν (Thierry Meyssan) αποκαλύπτει τα ντεσού  της πολιτικής των ΗΠΑ μέσω της ιδιαίτερης περίπτωσης του γερουσιαστή Τζον Μακέιν (John McCain), μαέστρου της «Αραβικής Άνοιξης» και συνομιλητή του Χαλίφη Ιμπραήμ από πολύ καιρό.

Είναι πολιτικοί αντίπαλοι ο Μπαράκ Ομπάμα και ο Τζον Μακέιν, όπως ισχυρίζονται, η μήπως εργάζονται από κοινού για την ιμπεριαλιστική στρατηγική της χώρας τους;

Ο Τζον Μακέιν είναι γνωστός ως ηγέτης των Ρεπουμπλικανών, δυστυχής  προεδρικός υποψήφιος στις ΗΠΑ, το 2008. Αυτό είναι, θα το δούμε παρακάτω, μόνο ένα μέρος της πραγματικής του  βιογραφίας, αυτό που χρησιμεύει ως κάλυμμα για τη διεξαγωγή μυστικών ενεργειών στο όνομα της κυβέρνησής του.

Όταν ήμουν στη Λιβύη κατά τη διάρκεια της «δυτικής» επίθεσης, μπόρεσα και διάβασα μια έκθεση των μυστικών υπηρεσιών για το εξωτερικό. Ανέφερε ότι το ΝΑΤΟ οργάνωσε στις 4 Φεβ 2011 στο Κάιρο, μια συνάντηση για να ξεκινήσει την «Αραβική Άνοιξη» στη Λιβύη και τη Συρία.  
Σύμφωνα με αυτή τη έκθεση, τη συνάντηση προέδρευε ο Τζον Μακέιν. Η έκθεση περιέγραφε αναλυτικά τον κατάλογο των Λίβυων συμμετεχόντων, των οποίων η αντιπροσωπεία είχε επικεφαλής το Νο 2 της κυβέρνησης της εποχής, τον Mahmoud Jibril, ο οποίος είχε απότομα αλλάξει πλευρά στην είσοδο αυτής της συνάντησης για να γίνει ο εξόριστος ηγέτης της αντιπολίτευσης.  
Θυμάμαι ότι ανάμεσα στους Γάλλους παρόντες εκπρόσωπους, η έκθεση ανέφερε τον Bernard-Henry Lévy, αν και επίσημα ο τελευταίος δεν άσκησε ποτέ καθήκοντα σε καμία γαλλική κυβέρνηση. Πολλές άλλες προσωπικότητες παρακολούθησαν αυτό το συμπόσιο, συμπεριλαμβανομένης μιας μεγάλης αντιπροσωπείας Σύρων που ζούσαν στο εξωτερικό.

Στην έξοδο αυτής της συνάντησης, ο μυστηριώδης λογαριασμός Facebook Syrian Revolution 2011 καλούσε για διαδηλώσεις έξω από το Λαϊκό Συμβούλιο (Εθνοσυνέλευση) στη Δαμασκό στις 11 Φεβρουαρίου. Αν και αυτός ο λογαριασμός υποστήριζε τότε ότι είχε περισσότερους από 40.000 followers, μόνο περί τους δώδεκα άνθρωποι ανταποκρίθηκαν στην έκκλησή ενώπιον των φλας των φωτογράφων και εκατοντάδων αστυνομικών. Η διαδήλωση διαλύθηκε ειρηνικά και οι συγκρούσεις ξεκίνησαν μετά από ένα μήνα αργότερα στη Ντάρα [ 1 ]

Στις 16 Φεβρουαρίου 2011, μια διαδήλωση που έλαβε χώρα στη Βεγγάζη, στη μνήμη των μελών της Μαχόμενης Ισλαμικής Ομάδας στη Λιβύη [ 2 ] που σφαγιάστηκαν το 1996 στη φυλακή του Αμπού Σελίμ εκφυλίστηκε σε πυροβολισμούς. Την επόμενη μέρα, μια δεύτερη διαδήλωση, αυτή τη φορά στη μνήμη εκείνων που έχασαν τη ζωή τους κατά την επίθεση κατά του δανικού προξενείου για τα σκίτσα του Μωάμεθ, εκφυλίστηκε επίσης σε πυροβολισμούς. 

Την ίδια στιγμή, μέλη της από την Αίγυπτο Μαχόμενης Ισλαμικής Ομάδας στη Λιβύη πλαισιωμένη από κουκουλοφόρους και άγνωστα στοιχεία, επιτέθηκαν ταυτόχρονα σε στρατιωτικές βάσεις σε τέσσερις διαφορετικές πόλεις.  
Μετά από τρεις ημέρες μάχων και αγριότητων, οι ταραξίες ξεκίνησαν την εξέγερση στην Κυρηναϊκή κατά της Τριπολιτάνιας [ 3 ], μια τρομοκρατική επίθεση που παρουσιάστηκε ψευδώς από το δυτικό Τύπο ως «δημοκρατική επανάσταση» κατά «του καθεστώτος» του Μουαμάρ ελ Καντάφι.

Στις 22 Φεβρουάριου, ο Τζον Μακέιν ήταν στο Λίβανο. 

Συναντήθηκε με μέλη της Κίνησης του Μέλλοντος (Future Movement, το κόμμα του Saad Hariri) που εξουσιοδότησε να επιβλέψει τη μεταφορά όπλων προς τη Συρία μέσω του βουλευτή Οκάμπ Σακρ [ 4 ]. 
Στη συνέχεια, αφήνοντας τη Βηρυτό, επιθεώρησε τα συριακά σύνορα και επέλεξε τα χωριά, μεταξύ άλλων το Ersal, που έπρεπε να χρησιμοποιηθούν ως πίσω βάσεις για τους μισθοφόρους για το πόλεμο που ερχόταν.

Οι συνεδριάσεις υπό την προεδρία του Τζον Μακέιν ήταν σαφώς η στιγμή ενεργοποίησης ενός σχεδίου που είχε προγραμματιστεί από καιρό από την Ουάσιγκτον, σχέδιο που προέβλεπε να επιτεθούν τη Λιβύη και τη Συρία, η Βρετανία και η Γαλλία, σύμφωνα με το δόγμα της «ηγεσίας από πίσω» και το παράρτημα της Συνθήκης του Lancaster House του Νοέμβριου 2010 [ 5 ]

Το παράνομο ταξίδι στη Συρία, Μάιος 2013

Τον Μάιο 2013, ο γερουσιαστής Τζον Μακέιν μπήκε παράνομα στη Συρία, κοντά στο Ίντλεμπ (Idleb) μέσω της Τουρκίας για να συναντηθεί με τους ηγέτες της «ένοπλης αντιπολίτευσης». 
 Το ταξίδι του δεν δημοσιοποιήθηκε παρά μόνο μετά την επιστροφή του στην Ουάσιγκτον [ 6 ].

Το ταξίδι αυτό οργανώθηκε από την Syrian Emergency Task Force η οποία, σε αντίθεση με τον τίτλο της, είναι μια σιωνιστική οργάνωση που διοικείται από έναν Παλαιστίνιο υπάλληλο της AIPAC [ 7 ]

Ο Τζον Μακέιν στη Συρία. Σε πρώτο πλάνο στα δεξιά είναι ο διευθυντής της Syrian Emergency Task Force. Στην πόρτα, στο κέντρο, ο Mohammad Nour.

Στις φωτογραφίες που κυκλοφόρησαν τότε παρατηρείται η παρουσία του Mohammad Nour, εκπρόσωπος της Ταξιαρχίας Θύελλας του Βορά (από το Μέτωπο Αλ-Νόσρα, δηλαδή της αλ-Κάιντα στη Συρία), ο οποίος είχε απαγάγει 11 Λιβανέζους σιίτες προσκυνητές στο Azaz [8 ].  
Ερωτηθείς σχετικά με την εγγύτητα του με απαγωγείς της αλ-Κάιντα, ο γερουσιαστής ισχυρίστηκε ότι δεν γνώριζε τον Mohammad Nour ο οποίος αυτό-κλήθηκε με δική του πρωτοβουλία σε αυτή την φωτογραφία...

Η υπόθεση δημιούργησε μεγάλο θόρυβο και οι οικογένειες των απαχθέντων προσκυνητών υπέβαλαν καταγγελία ενώπιον της δικαστικής εξουσίας του Λιβάνου ενάντια στο γερουσιαστή Μακέιν για συνενοχή στην απαγωγή. Τελικά, επιτεύχθηκε συμφωνία και οι προσκυνητές απελευθερώθηκαν.

Ας υποθέσουμε ότι ο γερουσιαστής Μακέιν λέει την αλήθεια και ότι απατήθηκε από τον Mohammad Nour. 

Το αντικείμενο του παράνομου ταξιδίου του στη Συρία ήταν να συναντήσει το επιτελείο του Ελεύθερου Συριακού Στρατού. Κατά τον ίδιον, η οργάνωση αυτή αποτελούταν «αποκλειστικά από Σύρους» που αγωνίζονταν για την «ελευθερία» ενώπιον της «αλαουιτικής δικτατορίας» (sic). 
Οι διοργανωτές του ταξιδίου δημοσίευσαν τη παρούσα φωτογραφία για να βεβαιώσουν την συνάντηση.

Μαίος 2013: Ο Τζον Μακέιν και το επιτελείο του Ελεύθερου Συριακού Στρατού. Αριστερά μπροστά, ο Ibrahim al-Badri (ο σημερινός Χαλίφης Ιμπαρχίμ), με τον οποίον μιλάει ο γερουσιαστής. Αμέσως αριστερά, ο στρατηγός ταξίαρχος Σάλεμ Ιντρίς (με γυαλιά).

Αν μπορούμε να δούμε το στρατηγό ταξίαρχο Σάλεμ Ιντρίς, επικεφαλής του Ελεύθερου Συριακού Στρατού, μπορούμε επίσης να δούμε τον Ibrahim al-Badri (πρώτο πλάνο αριστερά) με τον οποίον μιλάει ο γερουσιαστής. 
Μετά την επιστροφή από αυτό το ταξίδι αστραπή, ο Τζον Μακλέιν ισχυρίστηκε ότι όλα τα στελέχη του Ελεύθερου Συριακού Στρατού είναι «μετριοπαθή τα οποία κάποιος μπορεί να εμπιστευθεί» (sic).

Ωστόσο, από τη 4^η Οκτώβριου 2011, ο Ibrahim al-Badri, επίσης γνωστός ως Αμπού Du'a, ήταν  στον κατάλογο των πέντε περισσότερα καταζητούμενων τρομοκρατών από τις Ηνωμένες Πολιτείες (Rewards for Justice). 
Προσφερόταν αμοιβή έως 10 εκατομμύρια δολάρια σε όποιον θα βοηθούσε για τη σύλληψη του [ 9 ]. 
Την επόμενη μέρα, στις 5 Οκτωβρίου 2011, ο Ibrahim al-Badri συμπεριλήφθηκε στον κατάλογο της Επιτροπής Κυρώσεων των Ηνωμένων Εθνών ως μέλος της Αλ Κάιντα [ 10 ]

Επιπλέον, ένα μήνα πριν από τη συνάντηση με τον γερουσιαστή Μακέιν, ο Ibrahim al-Badri, γνωστός με τη πολεμική ονομασία ως Αμπού Μπακρ αλ-Μπαγκντάντι, δημιούργησε το Ισλαμικό Κράτος στο Ιράκ και το Λεβάντε (ΙΚΙΛ)  -ενώ άνηκε πάντα στο επιτελείο «του πολύ μέτριου» Συριακού Ελεύθερου Στρατού. 

Διεκδίκησε την επίθεση στις φυλακές του Taj και του Αμπού Γκράιμπ στο Ιράκ, από τις οποίες επέτρεψε την δραπέτευση μεταξύ 500 και 1.000 τζιχαντιστών που προσχώρησαν στην οργάνωση του.  
Αυτή η επίθεση ήταν συντονισμένη με άλλες σχεδόν ταυτόχρονες επιχειρήσεις σε οκτώ άλλες χώρες. Κάθε φορά, οι δραπέτες τζιχαντίστες προσχώρησαν σε μαχόμενες μονάδες στη Συρία. 

Αυτή η υπόθεση ήταν τόσο περίεργη έτσι ώστε η Ιντερπόλ εξέδωσε ανακοίνωση και ζήτησε τη βοήθεια των 190 χωρών μελών [ 11 ].

Από την πλευρά μου, πάντα ισχυριζόμουν ότι δεν υπήρχε καμία διαφορά επί του εδάφους μεταξύ του Ελεύθερου Συριακού Στρατού, του Μετώπου Αλ-Νόσρα και του Ισλαμικού Εμιράτου, κλπ ...

Όλες αυτές οι οργανώσεις αποτελούνται από τα ίδια άτομα που αλλάζουν συνεχώς σημαία. 

• Όταν ισχυρίζονται ότι ανήκουν στον Ελεύθερο Συριακό Στρατό, σηκώνουν τη σημαία της γαλλικής αποικιοκρατίας και δεν μιλούν για τίποτα άλλο παρά να ανατρέψουν το «σκυλί Μπασάρ».
• Όταν έλεγαν ότι ανήκουν στην Αλ-Νόσρα, σηκώνουν τη σημαία της Αλ Κάιντα και δηλώνουν ότι θα εξαπλώσουν το Ισλάμ τους σε όλο το κόσμο.
• Τέλος, όταν λένε ότι είναι του ισλαμικού εμιράτου, σηκώνουν από δω και στο εξής τη σημαία του Χαλιφάτου και ανακοινώνουν ότι θα καθαρίσουν την περιοχή από όλους τους απίστους. 
• Αλλά όποια και να είναι η σημαία τους, πραγματοποιούν τα ίδια έκτροπα: βιασμούς, βασανιστήρια, αποκεφαλισμούς, σταυρώσεις.

Και όμως ούτε ο γερουσιαστής Μακέιν ούτε οι συνοδοί του της Syrian Emergency Task Force δεν έδωσαν στο Στέιτ Ντιπάρτμεντ τις πληροφορίες που έχουν στην κατοχή τους για τον Ibrahim al-Badri και ζήτησαν την αμοιβή.
Ούτε ενημέρωσαν την επιτροπή αντι-τρομοκρατίας του ΟΗΕ.

Σε καμία χώρα στον κόσμο, ανεξάρτητα από το πολιτικό της σύστημα, θα γινόταν δεκτό ο ηγέτης της αντιπολίτευσης να είναι σε άμεση, δημόσια και φιλική επαφή, με έναν πολύ επικίνδυνο τρομοκράτη που αναζητείται.

Ποιος είναι λοιπόν ο γερουσιαστής Μακέιν;

Συνεχίζεται

[1] We relayed press reports assuring that the demonstration in Deraa was a protest after the arrest and torture of students who tagged hostile slogans about the Republic. However, many colleagues have attempted to establish the identity of these students and meet their families. None was able to do so, the only witnesses who spoke did so for the British press, but anonymously, thus unverifiably. We are now convinced that this event never existed. The study of Syrian contemporary documents shows that the event was really about an increase in civil servants’ salaries and pensions. It obtained satisfaction from the government. At that point, no newspaper had mentioned these students, this story having been invented by Al-Jazeera two weeks later.
[2] The members of the Islamic Fighting Group in Libya, that is to say, al-Qaeda in Libya, tried to assassinate Muammar el-Qaddafi on behalf of the British MI6. The case was revealed by an officer of British counter-espionage, David Shyler. See "David Shayler:" I left the British secret service when the MI6 decided to fund Osama bin Laden" ", Voltaire Network, 18 November 2005.
[3] Report of the Fact Finding Mission on the current crisis in Libya, June 2011.
[4] “Lebanese MP directing arms traffic to Syria”, Translation Pete Kimberley, Voltaire Network, 13 December 2012.
[5] In this regard, reference is made to my six-part series “10 years of resistance, the war of the United States against Syria.”
[6] “McCain enters Syria illegally”, Voltaire Network, 30 May 2013.
[7] « La Syrian Emergency Task Force, faux-nez sioniste » ("The Syrian Emergency Task Force, Zionist sock puppet "), Réseau Voltaire, 7 juin 2013.
[8] “John McCain meets with kidnappers in Syria”, Voltaire Network, 1 June 2013.
[9] "Wanted for Terrorism," Rewards for Justice Program, Department of State.
[10] The Security Council Committee established pursuant to resolution 1267 (1999) October 15, 1999 is also known as the "Committee for sanctions against Al-Qaida." Record registration Ibrahim al-Badri (this time with the nom de guerre of al-Samarrai).
[11] “Simultaneous jail-break of jihadists in 9 countries”, Translation Alizée Ville, Voltaire Network, 7 August 2013.

πηγή