Ο Χριστός και φέτος γεννήθηκε στη γέφυρα

Τέτοιες μέρες πριν από επτα χρόνια, ιερείς χωριών της Άρτας δημοσίευσαν ένα κοινό κείμενο, με το οποίο προσπαθούσαν να ευαισθητοποιήσουν τους ενορίτες τους, και μαζί όλο το χριστεπώνυμο πλήρωμα της πατρίδος μας, απέναντι στις τραγικές συνθήκες στις οποίες διαβιώνουν πολλοί συνάνθρωποί μας, δίπλα μας. Αφορμή στάθηκε ένα παραλίγο σοβαρό δυστύχημα, που έθεσε σε κίνδυνο τις ζωές πολλών εξ αυτών. Το αναδημοσιεύουμε, επειδή το κείμενο διατηρεί τη θλιβερή επικαιρότητά του και σήμερα. Απλώς να υπενθυμίσουμε τα ηχηρά λόγια του Κυρίου από την Παραβολή της Κρίσεως: “εφ’ όσον ουκ εποιήσατε ενί τούτων των ελαχίστων, ουδέ εμοί εποιήσατε” (Ματθ. 25, 45).

Πηγή:veritas-in-caritate.blogspot.com

Όπως και “τότε” έτσι και φέτος δεν βρισκόταν χώρος για να γεννηθεί. Όλα τότε ήταν γεμάτα, έτσι και τώρα. Καρδιές, στομάχια, χέρια! Ούτε να συμπονέσουν (καρδιές),ούτε να αισθανθούν (στομάχια), ούτε να δώσουν (χέρια) μπορούσαν. Οι άνθρωποι την εποχή της γέννησης του Ιησού Χριστό δε “χώραγαν” κανέναν.

Έτσι ο Χριστός αφού δεν έγινε δεκτός από καμιά καρδιά κατέφυγε να γεννηθεί σ’ ένα στάβλο για να τον ζεστάνουν οι καρδιές των ζώων.

Όπως κάθε χρονιά έτσι και φέτος… γιορτάσαμε την γέννησή Του.
Σαν γεγονός ή σαν επέτειο;
Σαν επέτειο βέβαια. Επετειακά λειτούργησαν οι εκκλησίες. Επετειακά ειπώθηκαν κάλαντα. Επετειακά, επίσημοι άρχοντες θρησκευτικοί και κοσμικοί, αντάλλαξαν ευχές και είπαν καλά Χριστούγεννα.

Για ποιον ευχές;

Για τον Χριστό; Για μας; Ή για κάποιους που βρισκόντουσαν στα πέριξ (απoθήκες σταύλοι και τσαντίρια) του ένδοξου και ιστορικού γεφυριού μας της Άρτας;

Ας ξυπνήσουμε χριστιανοί, αν δεν έχουμε “πεθάνει”. Δεκάδες άτομα από τις μακρινές χώρες του Πακιστάν και του Αφγανιστάν καθώς και κάμποσοι συνευρωπαίοι μας Ρουμάνοι και Βούλγαροι βρίσκονται έξω από την πόρτα μας γυμνοί και αναγκεμένοι. Παντελής έλλειψη οίκτου και ντροπής (που φαντάζουν για κάποιους παντοδυναμία) ξαναφέρνει έναν εργασιακό μεσαίωνα και στις μέρες μας. Ο άνθρωπος εργαλείο. Δεν μας ενδιαφέρουν οι ανάγκες του, η αρρώστια του, ο πόνος του ο ψυχικός και ο σωματικός. Φθηνά μεροκάματα. Τι θα φάει; Αδιάφορο. Πού θα κοιμηθεί; Όπου θέλει.

Ποιο χριστιανικό έθνος και ποια ορθόδοξη Ελλάδα…
«Αρκεί να είσαι λίγο τσακάλι και έχεις όλο τον κόσμο στα πόδια σου». Κάποια τέτοια τσακάλια εκμεταλλεύονται την ανάγκη αυτών των ταλαίπωρων. Πως μπορούν να εμποδιστούν και τι πρέπει να επιβληθεί για να σταματήσει αυτή η “αφαίμαξη” κυριολεκτικά των δύστυχων αυτών ας το δει η ευνομούμενη δημοκρατική μας πολιτεία..

Εμείς όμως;

Δεν είμαστε χριστιανοί αν δεν γίνει ο πόνος και η ανάγκη τους δικός μας πόνος και ανάγκη.

Δεν είμαστε χριστιανοί αν απλώς γράφουμε και συζητάμε το θέμα στα ζεστά μας σπίτια.

Δεν είμαστε χριστιανοί αν δεν πιέσουμε όπου μπορούμε, νομικά και κοινωνικά, να σταματήσει αυτό το δαιμονικό κυριολεκτικά δουλεμπόριο.

Δεν είμαστε χριστιανοί αν δε κάνουμε έγνοια μας την ανάγκη τους (τροφή, ρούχα, φάρμακα).

Δεν είμαστε χριστιανοί αν φοβόμαστε να βάλουμε το χέρι στην τσέπη και να δώσουμε όχι κάτι για να βγούμε από την ντροπή (πενταροδεκάρες – κόκκινα νομίσματα), αλλά ό,τι μπορούμε για τον Χριστό και την συνείδηση.

Δεν είμαστε χριστιανοί αν δεν βλέπουμε στα πρόσωπα αυτών των δύστυχων τον ίδιο τον Χριστό, αφού ο Χριστός ταύτισε τον εαυτό του και με τους μετανάστες και τους ξένους.

Δεν είμαστε χριστιανοί αν μπορούμε να φάμε και να κοιμηθούμε όταν κυριολεκτικά δίπλα μας κάποιοι αργοπεθαίνουν από την εξαντλητική δουλειά – δουλεία και τις αρρώστιες.

Δεν είμαστε χριστιανοί αν μπορούμε να πούμε δεν με νοιάζει.

Και φυσικά δεν είμαστε χριστιανοί αν πούμε: ναι οι καημένοι αλλά τι να κάνεις;

Πολλά μπορούμε να κάνουμε.

Προσπαθούμε να οργανωθούμε για να καλύψουμε στοιχειωδώς τις ανάγκες αυτών των αδελφών μας σε τροφή και ένδυση και φάρμακα. Ελάτε μαζί μας να συστηματοποιήσουμε την προσπάθεια αγάπης γι’ αυτούς τους αδελφούς μας. Αν κάποιου δεν του αρέσει μια τέτοια προσπάθεια ας βρίσει τον Χριστό που έγινε με όλους μας αδελφός και ταύτισε το πρόσωπό του με όλους.

Περιμένουμε την συμπαράσταση -συμπαράταξη και βοήθεια ΟΛΩΝ όσων θέλουν να ονομάζονται χριστιανοί.

Με ευχές για όντως καλές γιορτές

πηγή

Ο πραγματικά Σοφός άνθρωπος

Σοφία είναι το να ζει κανείς με ευαγγελική «ευ­ταξία», με ευαγγελική «ακρίβεια». Αφροσύνη πάλι εί­ναι το να ζει κάποιος διασκεδάζοντας ατάκτως, ανα­λώνοντας την ψυχή του σε αμαρτίες και πάθη.

Σοφός εκείνος πού χτίζει το οικοδόμημα της ψυχής του στην τήρηση των ιερών εντολών του Ευαγγελίου. Άφρων είναι εκείνος πού πράττει το αντίθετο. Γιατί όλα όσα οικοδομούνται επάνω στον Ιησού Χριστό αντέχουν σε όλες τις καταιγίδες και φουρτούνες και στα δεινά των πειρασμών, της αμαρτίας, του θανάτου και του διαβόλου. Ότι πάλι οικοδομείται δίχως Χριστό και ερήμην του Χριστού και ενάντια στον Χριστό, εύκο­λα καταρρέει και συντρίβεται μόλις φανούν οι φουρτούνες των πειρασμών, των αμαρτιών και των παθών, μα κυρίως όταν φανούν ο άνεμος του θανάτου και του δαιμονισμού.

Για μάς τούς Χριστιανούς, τούς φωτισμένους και διαφωτισμένους εν Χριστώ, τα πάντα σε αυτό τον κόσμο έχουν νόημα και αξία εφόσον αποτελούν μέ­σον και οδό προς την αιωνιότητα. Επειδή εμείς, βλέ­πουμε εκείνο πού δεν φαίνεται και ατενίζουμε το αό­ρατο.

Ρυθμίζουμε όλη μας την ζωή μέσα στον χρόνο με βάση εκείνο πού είναι αιώνιο, το ανθρώπινο με βά­ση το Θεανθρώπινο. Όσο υπάρχει κάτι το αιώνιο μέ­σα στα όρια του χρονικού, συντηρούμαστε με αυτό. Όταν όμως αυτό εκλείπει, το αναζητούμε πέρα από τον χρόνο, στο Βασίλειο του ατελεύτητου και αορά­του. Ατενίζουμε τα πάντα υπό το πρίσμα της αιωνιότητας, δηλ. υπό το πρίσμα του Χριστού, αφού Εκεί­νος είναι ό αιώνιος Θεός και Κύριος.

Ό αγώνας μας είναι ενάντια στους εχθρούς της αιωνιότητας και της αθανασίας μας. Αυτοί είναι: οι α­μαρτίες μας, τα πάθη μας, οι πόθοι μας, τα πνευματικά της πονηρίας (Έφ. 6, 12). Κάθε αμαρτία κλέβει και λί­γη από την αιωνιότητα μας και απονεκρώνει την αθα­νασία μας. Ας μη γελιόμαστε: ή φιλία με την αμαρτία είναι έχθρα με τον Θεό, έχθρα με τον Κύριο και Χρι­στό.

Δίχως την πίστη στον Κύριο και Χριστό, δίχως την αναγέννηση εν Χριστώ τω Κύριο, δίχως την ζωή εν Χριστώ τω Κυρίω ό άνθρωπος είναι και παραμένει εργαστήριο δαιμόνων.

Πώς μπορεί ό άνθρωπος να αποδείξει πώς σήμε­ρα είναι του Χριστού ενώ μέχρι χτές δεν ήταν δικός Του; Δίχως αμφιβολία, με καινές σκέψεις στην θέση των παλαιών, με καινά αισθήματα στην θέση των πα­λαιών, με καινές επιθυμίες στην θέση των παλαιών, με μια λέξη: με καινή ζωή στην θέση της παλαιάς και μάλιστα ζωή ευαγγελική και Θεανθρώπινη.

 Άγιος Ιουστίνος Πόποβιτς

Το κρυφό σχολειό και οι αρνητές του (Β’ μέρος)

O συγγραφέας Γιώργος Καραμπελιάς, στο δεύτερο μέρος της εισήγησής του "Το κρυφό σχολειό, οι Έλληνες διαφωτιστές του 19ου αιώνα και η αποδομητική ιστοριογραφία της ύστερης μεταπολίτευσης", κατά τη διάρκεια του Δ’ Διεθνούς Επιστημονικού Συνεδρίου «Ελληνικός και Ευρωπαϊκός Διαφωτισμός», το ο­ποί­ο δι­ορ­γάνωσε η Ι­ε­ρά Σύ­νο­δος της Εκ­κλη­σί­ας της Ελ­λά­δος, υπό την αιγίδα του Αρχιεπισκόπου π. Ιερωνύμου, στο Διορθόδοξο Κέντρο, στην Ιερά Μονή Πεντέλης (23 - 24 Οκτωβρίου 2015).

Μήπως είσαι Φαρισαίος και δεν το ξέρεις; (Ένα εκπληκτικό κείμενο που πρέπει να διαβάσουμε όλοι! Ψάξε να βρείς τον εαυτό σου μέσα στο κείμενο εύχομαι να μην τον βρείς… )

Ψάξε να βρείς τον εαυτό σου μέσα στο κείμενο εύχομαι να μην τον βρείς…

Έχουμε έναν θησαυρό και δεν κάνουμε τίποτα όχι μόνο για να τον μάθουμε αλλά και για να τον ζήσουμε και αυτός δεν είναι άλλος από την Ορθόδοξη αλήθεια. Πάμε να δούμε όμως , πόσο υποκριτές είμαστε.

Γεννιόμαστε Ορθόδοξοι Χριστιανοί μέσα δηλαδή στην αληθινή πίστη όπου ο Υιός του Θεού έγινε άνθρωπος ώστε να μας διδάξει της πνευματικές νουθεσίες για την σωτηρία μας και εμείς σφυρίζουμε αδιάφορα.

Δεν ερευνούμε γιατί είμαστε Ορθόδοξοι και τι σημαίνει αυτό. Στην συνέχεια της ζωή μας γινόμαστε άθεοι, δωδεκαθεϊστές ή αιρετικοί έχουμε όμως το βάπτισμα διότι γνωρίζουμε ότι μπας και η Ορθοδοξία είναι η αλήθεια και καλά να έχουμε μια πισινή που λέει ο λαός.

Γιορτάζουμε κοσμικά Χριστούγεννα και Πάσχα. Πάμε τα Χριστούγεννα στα μπουζούκια ενώ Χριστούγεννα σημαίνει να συναντήσουμε της ωδές για την αναγγελία γέννησης του θεανθρώπου στην Eκκλησία αλλά εμείς τα πίνουμε στις πίστες. Το Πάσχα τρώμε σαν τα μοσχάρια την λαμπρή αντί να αναρωτηθούμε ο Χριστός σταυρώθηκε για μένα αλλά γιατί; Γιατί λεμέ καλά Χριστούγεννα; αναρωτηθήκαμε ποτέ; ή Χριστός Ανέστη; 

τι σημαίνουν αυτές οι μέρες ;

Αρνούμαστε την εκκλησία αλλά όταν το παιδί μας πάθει κάτι τρέχουμε στον παπά να μας κάνει ευχέλαιο ή προσπαθούμε σαν τρελοί να μάθουμε για κάποιον Άγιο γέροντα η κάποια προσευχή Άγιου για να μας βοηθήσει.

Καλά δεν διερωτήθηκες ποτέ την ώρα που βλέπεις στην κάσα τον πατέρα σου ,την μάνα σου ,το παιδί σου , Τι στο καλό γίνεται μετά ;

Ανάβεις καντήλι παραφινέλαιου διότι απλά λες οτι δεν πειράζει το ίδιο είναι , χωρίς να γνωρίζεις φυσικά ότι ο Χριστός προσευχήθηκε στο κήπο των ελαίων.Στο Χριστό προσφέρεις και καίς αυτό που τρώς, αυτό σημαίνει θυσία και προσφορά. Δεν μπορείς να κάνεις νηστεία αλλά κάνεις δίαιτα για να πας Μύκονο το καλοκαίρι και μετά έχεις απαίτηση αν υπάρχει Χριστός με τα δικά σου δεδομένα να σε σώσει

Πας και κοινωνάς ανεξομολόγητος θεωρώντας σαν ημιμαθής και ανόητος ότι αμαρτία είναι μόνο αν πυροβολήσεις άνθρωπο και όχι το δηλητήριο της φιλαυτίας που έχεις μέσα στην καρδιά σου.

Θεωρείς ότι ο Θεός είναι παντού και μέσα σου Θεοποιώντας τον Εγώ σου και καταδικάζοντας τον εαυτό σου σε απώλεια χωρίς να το συνειδητοποιείς.

Αρνήσαι τον Χριστό αλλά όταν σου μιλήσουν για διάβολο και σατανισμό κάνεις χιλιόμετρα μακριά , γιατί; τι φοβάσαι; αν αρνήσε τον Χριστό δεν πιστεύεις και στο διάβολο, τοτε γιατι σε τρομάζει το σκοτός και οι δυνάμεις του; μήπως χτυπάει η συνείδηση μέσα σου και το εγώ σου δεν την ακούει;

Κάνεις τον μάγκα οτι Θεός δεν υπάρχει και άλλα τέτοια αλλά μόλις σου πει ο γιατρός ότι έχεις 6 μήνες ζωής τότε γυρνάς σαν βρεγμένη γάτα πίσω παρακαλώντας τον να σε κρατήσει ακόμα λίγο για να χορτάσεις την αχόρταγη και αμαρτωλή ζωή σου.

Η Ορθοδοξία γεννήθηκε απο την ανάσταση του Θεανθρώπου ενώ οι άλλες θρησκείες – αιρέσεις γεννήθηκαν απο την ανοησία των ανθρώπων για να χειραγωγήσουν τον εαυτό τους με προϊόν το Θεό.

Αρνήσε το Ευαγγέλιο χωρίς να το έχεις διαβάσει έστω μία φορά αλλά σε κουβέντες περι θρησκείας το παίζεις Ραβίννος Αρχιερέας. Απο την άλλη παίρνεις απο το Ευαγγέλιο οτι σε συμφέρει και το θεωρείς σωστό και ότι δεν σε συμφέρει η το θεωρείς λάθος το βαφτίζεις αλλοίωση των γραφών δια μέσου των αιώνων.

Κατηγορείς από τον καναπέ του σπιτιού σου τρώγοντας σουβλάκια τους ιερείς και την εκκλησία σαν Πόντιος Πιλάτος αλλά όποιος πάει να κρίνει εσένα γίνεσαι κέρβερος.

Θεωρείς οτι δεν υπάρχει Ανάσταση αλλά πηγαίνεις να πεις το Χριστός Ανέστη και να ντερλικώσεις το αρνί και τα κρασιά στο όνομα του Χριστού αλλά χωρίς Χριστό.

Όταν βλέπεις ή σου γίνεται θαύμα λές οτι έτυχε χωρίς να δεις την αιτιοκρατία γιατί και το πώς συνέβει. Αλλά απο την άλλη το δέχεσαι με χαρά.

Δεν πας να εξομολογηθείς διοτί λές οτι το κάνεις μπροστά στις εικόνες αγνοώντας οτι μια εικόνα δεν μπορεί να μιλήσει και να δώσει την ευχή της συγχώρεσης ενώ ο πνευματικός μπορεί, το οποίο έχρισε ο ίδιος ο Κύριος.

Υπάρχει μια άποψη συνήθως άθεων που αναφέρει οτι «Με βάφτισαν χωρίς να με ρωτήσουν». Ωραία τουλάχιστον μάθε γιατί βαφτίστηκες και τι σημαίνει αυτό και μετά κουβεντιάζουμε. Αν έχεις ένα παιδί 5 μηνών και πάθει λευχαιμία θα το ρωτήσεις για να το πας στο γιατρό να το θεραπεύσει ; φυσικά και όχι. Αυτό είναι και το βάπτισμα

Έχεις έφεση στον αρνητισμό και αυτό φαίνεται απο το εξής : Αν δώσεις σε κάποιον 2 βιβλία που το ένα θα έχει τίτλο «Ποιος ειναι πραγματικά ο Ιησους» και το άλλο «Ο Ιησους δεν υπήρξε» θα επιλέξει το δεύτερο και αυτό διοτι δεν έχουμε την ταπείνωση να μάθουμε πρώτα κάτι τι ειναι ώστε να το αρνηθούμε αλλά ο εγωισμός επιλέγει την οδό του αρνητισμού για να τραφεί και να χορτάσει με αοριστολογίες. Κάποιος έλεγε ότι καλύτερα η Αγία Γραφή να ήταν απόκρυφο διότι τότε θα το διαβάζανε όλοι.

Αγαπητέ αδερφέ μου, μήπως βρήκες τον εαυτό σου μέσα στο κείμενο;

Μήπως ήρθε η μέρα έστω να ερευνήσεις τα πράγματα;

Ο Χριστός χτυπάει την πόρτα της καρδιά σου κάθε λεπτό ενώ εσύ ακούς τις σειρήνες της αμαρτίας και τον αγνοείς. Άκουσε τον. Για ένα πράγμα να είσαι σίγουρος μόνο κακό δεν μπορεί να σου κάνει. Αντίθετα θέλει το καλό σου και την σωτηρία σου. Για αυτή την σωτηρία εκατομμύρια των αγίων μαρτύρησαν με χαρά και μάλιστα κάνοντας θαύματα ακόμα και σήμερα.

Μήπως ήρθε η ώρα να δεις και άλλες πλευρές της ύπαρξης και να ερευνήσεις αυτές που αγνοείς ή έχεις ελάχιστη γνώση για αυτήν ;

Καλό ταξίδι αδερφέ όπως ελεγε και ο Πατέρας Παϊσιος:

 ο ίσιος δρόμος ειναι ο ανηφορικός, εμπρός ξεκίνα και ο Κύριος θα σε βοηθά . . .Αμήν!

πηγή

Δεν υπάρχει!

πηγή

Κάθε άγιος έχει ένα παρελθόν και κάθε αμαρτωλός ενα μέλλον...

Σκι σε βουνό… χωρίς χιόνι!

Το σκι είναι απόλυτα συνδεδεμένο με το βουνό και δη το χιονισμένο βουνό! Όμως αυτό δεν φαίνεται να προβληματίζει τον δεινό σκιέρ Candide Thovex που κάνει σκι στο Megève της Γαλλίας χωρίς χιόνι. Δεν είναι από εκείνους που ενδιαφέρονται αν έχει χιονίσει στις βουνοκορφές και αν οι πίστες θα ανοίξουν λόγω χιονόπτωσης! Εκείνος παίρνει τα σκι του και κατεβαλινει τις πλαγιές χωρίς χιόνι, περνά δρόμους και φαράγγια και απολαμβάνει τη διαδρομή. Άλλωστε όταν είσαι τόσο καλός σκιέρ… το χιόνι είναι προαιρετικό! 

Απολαύστε τον στο ακόλουθο βίντεο…

πηγή

Ο ζεϊμπεκισμός ως τελευταίο στάδιο του Λα(ϊ)κι(η)σμού...

Του Κώστα Στούπα

Η χώρα συνεχίζει να βρίσκεται στην εντατική, στον προθάλαμο του Grexit και στο μεταίχμιο πιθανών γεωπολιτικών απωλειών, ανυπολογίστου σημασίας.

Χαρακτηριστικό του τρόπου που η χώρα μπορεί να απωλέσει σημαντικό μέρος της γεωπολιτικής της σημασίας είναι η κατάσταση που δημιούργησε, για λίγες ημέρες, ο αποκλεισμός του σιδηροδρομικού δικτύου στην Ειδομένη.

Με μεγάλη ευκολία οι εταιρείες που χρησιμοποιούσαν σαν πύλη εισόδου στις ευρωπαϊκές αγορές την Ελλάδα προώθησαν τα προϊόντα τους μέσω μικρού λιμένος της Σλοβενίας.

Η εξέλιξη αυτή δείχνει πόσο λάθος αναλύει τα δεδομένα το παρασιτικό κρατικοδίαιτο καθεστώς των Αθηνών όταν υπολογίζει πως μπορεί να διατηρήσει τα προνόμια εκβιάζοντας τους Ευρωπαίους για τους πόρους συντήρησής του, αφού έχει εξαντλήσει αυτούς της ελληνικής κοινωνίας και οικονομίας.

Η πρώτη και ουσιαστικότερη μεγάλη διάψευση αυτής της στρατηγικής ήταν το Καλοκαίρι που μας πέρασε όταν το δίδυμο Τσίπρα-Βαρουφάκη υπολόγιζε πως με το χάος που θα προκαλέσει στις αγορές το δημοψήφισμα και η ρήξη, θα καταφέρουν να εξασφαλίσουν δανεικά για την επαναφορά μέρους της προτεραίας ευημερίας ή έστω κάποιων ψηγμάτων επιβεβαίωσης της πολιτικής τους.

Τη στρατηγική αυτή του εκβιασμού έναντι ανταλλαγμάτων εφάρμοσε με επιτυχία στα μέσα της δεκαετίας του ’80 ο Ανδρέας Παπανδρέου όταν με ένα βέτο εξασφάλισε τον πακτωλό των ΜΟΠ. Οι συνθήκες όμως έχουν αλλάξει.

Η χώρα βαδίζει από τη μια αποτυχία στην άλλη γιατί η παρούσα κυβέρνηση περισσότερο, αλλά και όσες προηγήθηκαν, διστάζουν να κάνουν τις αναγκαίες μεταρρυθμίσεις που θα της επιτρέψουν να μετασχηματιστεί και να πάρει εμπρός η οικονομία.  Χωρίς ικανή οικονομία το μέλλον της Ελλάδας είναι προδιαγεγραμμένο είτε ως προτεκτοράτο της Ευρώπης, όπου άλλοι θα αποφασίζουν χωρίς να ρωτούν, είτε ως επαρχία κάποιας γειτονικής ισχυρότερης χώρας.

Η Ελλάδα χρειάζεται κατάλληλες συνθήκες για τη δημιουργία πλούτου. Χρειάζεται να δημιουργήσει "πίτα" για την οποία στη συνέχεια θα μπορεί να συζητήσει πως πρέπει να διανεμηθεί.

Προς το παρόν η Ελλάδα για να ψήσει "ομελέτα" πρέπει να σπάσει "αυγά". Το καθεστώς των Αθηνών (η παρούσα κυβέρνηση αλλά και όσες προηγήθηκαν) αντί να σπάσουν "αυγά" κάθονται πάνω και  κλωσούν κλούβια.

Από κλούβια αυγά όμως ούτε ομελέτες γίνονται ούτε κλωσόπουλα που θα κάνουν νέα αυγά προκύπτουν.

Πριν λίγες μέρες κατόπιν καταγγελίας, πολυμελής ομάδα αστυνομικών συνέλαβε έναν καστανά στη Θεσσαλονίκη γιατί δεν είχε κάνει έναρξη επαγγέλματος.

Ο άνω των 60 ετών καστανάς δεν μπορούσε να πάρει τη σχετική άδεια γιατί χρώσταγε σε ασφαλιστικά ταμεία και στην εφορία. Ο άνθρωπος αυτός λόγω των χρεών δεν μπορεί να ασκήσει καμιά νόμιμη εργασία. Του απαγορεύεται να ζήσει με οποιαδήποτε έστω ελάχιστη αξιοπρέπεια.

Το κράτος τον εξωθεί να γίνει είτε ζητιάνος, είτε κλέφτης...

Προσέξτε κ. Τσίπρα και λοιποί πρώην και νυν κυβερνώντες, ο άνθρωπος αυτός δεν είναι η εξαίρεση. Τείνει να γίνει ο κανόνας στην ελληνική κοινωνία.

Ο άνθρωπος αυτός δεν μπορούσε να ασκήσει οποιαδήποτε εργασία γιατί χρωστούσε στην εφορία και τα ασφαλιστικά ταμεία. Οι ληξιπρόθεσμες οφειλές στην εφορία ξεπερνούν τα 80 δισ. ευρώ όταν τα ετήσια κρατικά έσοδα είναι περί τα 40-45 δισ. ευρώ. Στα ασφαλιστικά ταμεία οι ληξιπρόθεσμες οφειλές πλησιάζουν τα 20 δισ. ευρώ.

Πάνω από τους μισούς Έλληνες χρωστούν στο κράτος κοντά 100 δισ. ευρώ, γεγονός που δυνητικά τους εμποδίζει να εξασκήσουν οποιαδήποτε εργασία. Με το ρυθμό που αυξάνονται οι ληξιπρόθεσμες οφειλές είναι ζήτημα  χρόνου κανένας Έλληνας να μην μπορεί να κάνει οποιαδήποτε εργασία.

Από την άλλη, η  κυβέρνηση της πρώτης φοράς αριστεράς χαριεντίζεται με ηθοποιούς που είναι γνωστό πως έχουν φυγαδεύσει στο εξωτερικό εκατομμύρια ευρώ. Συμπεριλαμβάνει στους κόλπους της  υπουργούς με εκατοντάδες χιλιάδες ευρώ στο εξωτερικό σύμφωνα με το πόθεν έσχες (το οποίο καθυστερεί να ξαναδημοσιευτεί).

Η κυβέρνηση χαριεντίζεται στα ζεϊμπεκάδικα όπως άλλωστε συνηθίζουν οι αριστεροί βολεμένοι στην Ελλάδα σε μια επίδειξη ενός κράματος νεοπλουτισμού της ισχύος και ψεύτικης  λαϊκότητας...

Η κοινωνία από κάτω βράζει. Μπορεί να μην αντιλαμβάνεται τι φταίει αλλά επειδή έχει εθιστεί στο μαύρο άσπρο του λαϊκισμού και της δημαγωγίας εύκολα μπορεί να πάρει φωτιά...

Όπως έλεγε και ο αγαπητός, στα περισσότερα μέλη της κυβέρνησης, δικτάτορας με τα περισσότερα θύματα στην ιστορία, πρόεδρος Μάο Τσε Τούνκ: όταν ο κάμπος είναι γεμάτος ξερό χορτάρι μια σπίθα αρκεί για να γίνει παρανάλωμα.

Προσέξτε σύντροφοι καιροί ου μενετοί...

Σαν τον καστανά της Θεσσαλονίκης χωρίς καμιά διέξοδο υπάρχουν εκατοντάδες χιλιάδες Έλληνες, πολλαπλάσιοι από τους προνομιούχους του δημοσίου και των συντεχνιών τα συμφέροντα των οποίων υπερασπίζεστε. Το καζάνι σε λίγο θα αρχίσει να κοχλάζει...
πηγή

Η ΘΡΑΚΗ ανάμεσα στον Τουρκικό εθνικισμό και την Ελλαδική αδιαφορία .

 

Ενδιαφέρουσα εκδοτική προσπάθεια που αφορά στην Θράκη μας και τα ποικίλα προβλήματά της, σε σχέση τόσο με τον τουρκικό επεκτατισμό όσο και με την Ελλαδική αδιαφορία.

Πρόκειται για συλλογικό έργο αξίων συγγραφέων, ανθρώπων που βρίσκονται κοντά στα γεγονότα και τα γνωρίζουν πολύ καλά σε όλες τους τις διαστάσεις.

Το νεοεκδοθέν βιβλίο κυκλοφορείται με τον τίτλο:

ΘΡΑΚΗ

ΜΟΥΣΟΥΛΜΑΝΙΚΕΣ ΜΕΙΟΝΟΤΗΤΕΣ, ΠΟΜΑΚΟΙ, ΕΚΠΑΙΔΕΥΣΗ, ΠΟΛΙΤΙΚΗ

Εισαγωγή -Επιμέλεια: Θεοφάνης Μαλκίδης

Κείμενα των: Εμμανουήλ. Γ. Βαρβούνη, Πέπης Καλτσίδου, Κωνσταντίνου Καραίσκου, Σεμπαϊντίν Καραχότζα, Νικόλαου Θ. Κόκκα,Αθανάσιου Κόρμαλη, Θεοφάνη Μαλκίδη, Χαράς  Νικοπούλου, Ιωάννη Φριτζαλά

Εκδόσεις Σπανίδη Θερμοπυλών & Πλάτωνος- 67100 Ξάνθη

τηλ.και τηλεομ. 2541027544 www.spanidis.gr info@spanidis.gr

Ξάνθη 2015

Το συλλογικό αυτό έργο, με επιμέλεια και εισαγωγή του Θ. Μαλκίδη, αποτελεί συνέχεια της προσπάθειας καταγραφής της σημερινής κατάστασης στη Θράκη σε ότι αφορά τον τουρκικό εθνικισμό και την ελλαδική αδιαφορία. Ασχολείται επίσης με τις μουσουλμανικές μειονότητες και ειδικότερα τους Πομάκους, καθώς και τις ελληνοτουρκικές πολιτικές που αναπτύσσονται για την εκπαίδευση και άλλους τομείς της κοινωνικής ζωής στη Θράκη, ζήτημα το οποίο προβληματίζει πάρα πολύ για την εξέλιξή του.

Η διαπίστωση για την οποία πρέπει να ληφθούν άμεσα πρωτοβουλίες, πολιτικές, οικονομικές, αναπτυξιακές, εκπαιδευτικές και κοινωνικές, είναι μία και μοναδική: Η Θράκη είναι ανάμεσα σε συμπληγάδες. Από την μία πλευρά δρα ανενόχλητα ένας ποικιλόμορφος τουρκικός εθνικισμός με εκατοντάδες παραμέτρους, που καθημερινώς εκτείνει τη δραστηριότητά του, προκαλώντας και δυναμιτίζοντας τόσο την ειρηνική συμβίωση, όσο και την ελληνική ασφάλεια και εθνική κυριαρχία.

Από την άλλη πλευρά βρίσκεται, η για χρόνια αδιάφορη Ελλάδα που αγνοεί τη Θράκη και τα προβλήματά της και που έχει μείνει με την πολύχρονη φλυαρία περί «ενσωμάτωσης» ή «ένταξης» της μειονότητας στην ελλαδική κοινωνία, χωρίς να βλέπει τον επεκτατισμό της Τουρκίας και την καταπίεση Ελλήνων πολιτών, χριστιανών και μουσουλμάνων, Πομάκων, Ρομά και τουρκόφωνων.

Είναι αναμφισβήτητο και προφανές πως δεν μπορεί να συνεχιστεί ούτε η τουρκική εθνικιστική πρόκληση η οποία έχει άμεση επίπτωση στις μουσουλμανικές μειονότητες και ειδικότερα στους Πομάκους, πόσο μάλλον δεν μπορεί να συνεχιστεί η αδιαφορία της Ελλάδας για τον κρίσιμο και ζωτικής σημασίας χώρο της Θράκης.

Ο τόμος αυτός του οποίου τα κείμενα, πριν της εισαγωγής, δημοσιεύτηκαν στο περιοδικό «Ελληνική διεθνής γλώσσα», (Τόμος ΙΒ', Δεκέμβριος 2014) το οποίο εκδίδεται από το 1990 ανελλιπώς από τον Οργανισμό για την Διάδοση της Ελληνικής Γλώσσας, έχει ως στόχο να αναδείξει τα ζητήματα που αφορούν την ελληνική Θράκη και ιδιαίτερα τις μουσουλμανικές μειονότητες, δίνοντας επιπλέον έμφαση στη Πομακική συνιστώσα.

Ειδικότερα ο Ιωάννης Φριτζαλάς πραγματοποιεί μία “γεωστρατηγική ανάλυση για τη Θράκη και τη μουσουλμανική μειονότητα” και οΑθανάσιος Κόρμαλης γράφει για τις “μουσουλμανικές μειονότητες στην Ελλάδα”, εξειδικεύοντας την ανάλυσή του “στην περίπτωση των Ροδοπαίων (Πομάκων) στη Θράκη ”. Ο Θεοφάνης Μαλκίδηςαναδεικνύει το ζήτημα των “Πομάκων της Ελληνικής Θράκης και τις κοινωνικές, πολιτικές και διεθνείς του διαστάσεις”, ενώ για την “τρέχουσα εκπαιδευτική πραγματικότητα της μουσουλμανικής μειονότητας της Θράκης” καθώς και για τις “διασπιστώσεις και προτάσεις βελτίωσης αυτής”, γράφει  η Χαρά  Νικοπούλου. “Η εκπαίδευση της μουσουλμανικής μειονότητας της Θράκης ” είναι το θέμα που αναλύει  ο Κωνσταντίνος Καραίσκος και η Πέπη Καλτσίδου ασχολείται με το θέμα “Εκπαίδευση, οι Μουσουλμάνοι και αναλογισμός στην Ελλάδα”.

Για τη “ γλώσσα που χάνεται και το μηδαμινό ενδιαφέρον από την ελληνική πολιτεία”, γράφει ο Σεμπαϊντίν Καραχότζα, ενώ ο Νικόλαος Θ. Κόκκας, αναλύει τη “Συγκριτική προσέγγιση της ελληνικής και πομακικής παροιμιολογίας”. 

Τέλος στον τόμο περιλαμβάνεται το εξαιρετικής σημασίας “Υπόμνημα προς το Υπουργείο Παιδείας και τους αρχηγούς των Κομμάτων για την εκπαίδευση των μουσουλμανικών μειονοτήτων”, το οποίο υπογράφηκε από πολίτες της Θράκης και όχι μόνο, ενώ τη “Βιβλιογραφία για τους Πομάκους της Θράκης”, καταγράφει το άρθρο του Εμμανουήλ Γ. Βαρβούνη.