Δευτέρα 20 Ιουλίου 2015

Σαν πνοή αύρας λεπτής

 

http://cdn.sansimera.gr/media/photos/main/Profitis_Ilias.jpg 

Όταν βασίλευαν ο Αχάβ και η Ιεζάβελ, πολλοί Ισραηλίτες είχαν ξεχάσει τον αληθινό Θεό και λάτρευαν τα είδωλα, τον ψεύτικο θεό, τον Βάαλ.
Ο προφήτης Ηλίας, πικραμένος απ΄ τη ασέβεια και των βασιλέων και του λαού, έφυγε στην έρημο κοντά στον χείμαρρο Χοράθ κι εκεί έζησε μόνος σ΄ ένα σπήλαιο. Ένας κόρακας του έφερνε ψωμί το πρωί και κρέας το βράδυ.
Κατά την εντολή του Θεού ο μεγάλος προφήτης συγκρούσθηκε στο όρος Καρμήλιο με τους ιερείς του Βάαλ, που τους προστάτευε η Ιεζάβελ, τους νίκησε και θανατώθηκαν όλοι.
 
Οργισμένη η βασίλισσα Ιεζάβελ έβαλε σκοπό να θανατώσει τον Προφήτη. Του έστειλε μήνυμα: Κι αν ακόμη κινδυνεύω να με τιμωρήσει ο Θεός, εγώ, η βασίλισσα Ιεζάβελ, ως αύριο θα σ΄ έχω θανατώσει, όσο κι όπου κι αν κρυφτείς».
Ο ατρόμητος Προφήτης, που δεν είχε φοβηθεί τις χιλιάδες των ειδωλολατρών, τώρα φοβήθηκε στ΄ αλήθεια. Έτρεμε μπροστά στην απειλή της τρομερής βασίλισσας. Έφυγε και πήγαινε όπου τον οδηγούσε η φοβισμένη καρδιά του.
Βγήκε απ΄ την πόλη. Περπάτησε στις ερημιές μια ολόκληρη μέρα. Κάπου, σ΄ ένα ύψωμα ήτανε ένα δέντρο, μια χαρουπιά. Ήρθε και κάθισε κάτω από το δέντρο. «Κύριε, είπε, πάρε με πια απ΄ αυτή τη ζωή. Σάμπως εγώ είμαι καλύτερος από τους άλλους; Πάρε την ψυχή μου!».
Έτσι όπως ήταν κουρασμένος, βαρύθυμος, αποκαρδιωμένος και φοβισμένος μαζί, κοιμήθηκε κάτω από τη χαρουπιά.
Ξάφνου, άγγελος Κυρίου βρέθηκε στο πλευρό του και τον έσπρωξε απαλά. «Σήκω, φάε και πιες», του είπε.
Ξύπνησε ο Ηλίας, άνοιξε τα μάτια του κι εκεί κοντά, στην πέτρα που ακουμπούσε το κεφάλι, είδε φρεσκοψημένη μια λαγάνα κι ένα ξύλινο δοχείο με δροσερό νερό. Σηκώθηκε, έφαγε κι ήπιε και πάλι έγειρε στο πλάι να κοιμηθεί.
Για δεύτερη φορά ο άγγελος τον ξύπνησε: «Σήκω! Φάε και πιες, γιατί είναι πολύς ακόμη ο δρόμος που έχεις να κάνεις».
Σηκώθηκε και πάλι ο Προφήτης. Έφαγε, ήπιε και με τη δύναμη εκείνης της τροφής βάδισε σαράντα μερόνυχτα, ώσπου έφτασε στο όρος Χωρήβ της Αραβίας. Εκεί έμεινε σ΄ ένα σπήλαιο στα πόδια του βουνού. Σ΄ αυτόν τον τόπο συνομίλησε με τον Θεό.
– Γιατί είσαι εδώ, Ηλία;
– Κύριε, η καρδιά μου είναι γεμάτη λαχτάρα για Σένα. Όπως βλέπεις, μόνος πια έχω απομείνει.
– Αύριο, Ηλία, να βγεις έξω απ΄ το σπήλαιο και να περιμένεις εκεί, απέναντι απ΄ το Χωρήβ, να δεις που θα περάσει ο Κύριός Σου.
Πρωί πρωί βγήκε ο Προφήτης του Θεού.
Ένας άνεμος φοβερός φύσηξε τόσο δυνατός, που ξερίζωνε βράχους κι έσπαζε πέτρες. Δεν ήταν μέσα στον άνεμο ο Θεός! Ύστερα σεισμός τρομερός τράνταξε τη γη. Ούτε εκεί ήταν ο Θεός. Κι αμέσως αστραπές, φλόγες φωτιάς, όμως κι εκεί δεν ήταν ο Θεός.
profits_mesa copy 
Ελαφριά, σιγανή, λεπτή και δροσερή αύρα φύσηξε. Εκεί ήτανε ο Θεός. Τον ένιωσε ο Προφήτης απ΄ τη γλυκιά γαλήνη, την ουράνια χαρά, την ανείπωτη ειρήνη της καρδιάς του.
Έτσι είναι. Τον Θεό ούτε στον θόρυβο ούτε στην ταραχή Τον βρίσκεις. Τον βρίσκεις μόνο μέσα στης καρδιάς σου την ειρήνη.

Yann Tiersen - La Noyee

https://scontent-ams3-1.xx.fbcdn.net/hphotos-xfa1/v/t1.0-9/s720x720/11666230_977872898910087_6244810734655324305_n.jpg?oh=6625f3721e3b7f07cacaf6b0633f8b71&oe=5612EF1C


Η απανωτή καταλήστευση τής Εκκλησιαστικής περιουσίας από το κράτος

https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEip86Dlz1c5drZ63geQBCS9FbtzAN_aRwEzqogKijFRppZQJk9FEocwio2YamZLKdnCos-uwMQqmmEJuR5O9gQnaaFORMRkORXYKp3daNvky9VVcMd1E36P1Srh1teIMMrV6WV3C6MKzKU/s180/The-return-of-the-son.jpg



Πώς το Ελληνικό κράτος καταλήστεψε τον Ελληνικό λαό αρπάζοντας και σπαταλώντας την Εκκλησιαστική περιουσία (γιατί δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι η Εκκλησία είναι Ο ΛΑΟΣ)!
Από την εισήγηση του Μακαριωτάτου Αρχιεπισκόπου Αθηνών και πάσης Ελλάδος π.Ιερωνύμου ενώπιον της Ιεράς Συνόδου της Ιεραρχίας της Εκκλησίας της Ελλάδος
Δημοσιεύουμε αποσπάσματα της εισηγήσεως του Μακαριωτάτου στην Σύνοδο της Ιεραρχίας της Εκκλησίας μας σχετικά με το θέμα της Εκκλησιαστικής περιουσίας, για την ενημέρωση των αναγνωστών μας.
Στην εισαγωγή της εισηγήσεώς του ο Μακαριώτατος μίλησε για «μία άλλη θέαση του θέματος, τέτοια, που μακριά από λαϊκισμούς, ιδιοτέλειες και προπαγάνδα, να συντελέσει σε μια ειδική ανάπτυξη προς ωφέλεια της κοινωνίας μας και ιδιαίτερα των δοκιμαζομένων συνανθρώπων μας».
Και αφού, μεταξύ άλλων, αναφέρθηκε στην πρώτη προσπάθεια από την Κυβέρνηση Καποδίστρια δημιουργίας «γαζοφυλακίου» από τις εισφορές των Μοναστηριών για την βελτίωση και συντήρηση των Εκκλησιών και της Παιδείας (ιερατικές σχολές, σχολεία, ορφανοτροφεία, τυπογραφεία κλπ.), συνέχισε:
* * *
... Στις δεκαοκτώ Ιανουαρίου 1833 φθάνει στην Ελλάδα ο Βασιλεύς Όθων και η μετ’ αυτού τριανδρία της Αντιβασιλείας. Ένας άλλος άνεμος πνέει πλέον επηρεασμένος από τα εκκλησιαστικά γεγονότα της Βαυαρίας του 1803 και με τάση η μέχρι τώρα περιέχουσα το γένος Εκκλησία να γίνη μια ασήμαντη κρατική υπηρεσία του κρατικού οργανισμού.
Στις 23 Ιουλίου (4 Αυγούστου) 1833 δημοσιεύθηκε η ΔΙΑΚΗΡΥΞΙΣ περί της ανεξαρτησίας της Ελληνικής Εκκλησίας, στις 25 του ιδίου μηνός διορίσθηκε το «προσωπικόν της Ιεράς Συνόδου» και στις 19 Δεκεμβρίου 1833 υλοποιείται η σχεδιασμένη των Μοναστηρίων καταστροφή. Έτσι ορίσθηκαν τα εξής:
α. «Όλα τα εγκαταλελειμμένα και έρημα μοναστήρια, όσα δηλαδή δεν έχουν κανένα μοναχόν, τον αριθμόν εκατόν δέκα εξ, ήτοι 116, και μοναστηριακά κτήματα θέλουν εισοδεύεσθαι από του νυν δια των γενικών Εφόρων εις λογαριασμόν του δημοσίου και προς την σκοπουμένην βελτίωσιν των Εκκλησιαστικών και της Παιδείας».
β. Υπό την αυτήν κατηγορίαν υπάγονται και 119 μοναστήρια, εν οις ολίγοι τινες μονάζουν ακόμη και νυν, όχι πλέον των 6 μοναχών, αφ' ου ούτοι μετατεθώσιν εις άλλα μοναστήρια.
γ. Τα υποβαλλόμενα εις φόρον μοναστήρια διακόσια είκοσι εξ, ήτοι 226, καθυποβάλλονται εις έρανον τακτόν συμποσουμένου του όλου κεφαλαίου τούτου εις δραχμάς τετρακοσίας και πέντε χιλιάδας και εξακοσίας πεντήκοντα, ήτοι 405.650.
...
Κατά το άρθρον 9 «Η διαχείρισις των προς βελτίωσιν των Εκκλησιαστικών και των σχολείων προσδιωρισμένων τούτων εισοδημάτων ανήκει αποκλειστικώς εις την Υμετέραν επί των Εκκλησιαστικών και την Παιδείαν Γραμματείαν» (25/Σεπτεμβρίου 1833).
...
Ο επί των Εκκλησιαστικών Γραμματεύς Σπ. Τρικούπης στέλνει προς την Σύνοδον σχέδιον του Διατάγματος για το Εκκλησιαστικόν Ταμείον, εις το οποίον είναι σαφέστατος:
«Η ανάγκη συστάσεως του Ταμείου τούτου» γράφει «κρίνεται τοσούτω μάλλον κατεπείγουσα, καθ’ όσον, εκτός της εις αυτό αποκειμένης καταλλήλου των Επισκόπων προικοδοτήσεως και της μισθοδοσίας του κλήρου, τα σχολεία του Κράτους, παραμεληθέντα τοσούτους ήδη μήνας δι έλλειψιν χορηγίας διαρκούς, κινδυνεύουν να παραλύσουν».
Στις 13 Δεκεμβρίου 1838 δημοσιεύεται το Διάταγμα συστάσεως του Εκκλησιαστικού Ταμείου, το οποίον χαρακτηρίζεται ανεξάρτητον και ειδικόν.
...
Στο θέμα αυτό αναφερόμενος ο Charles A. Frazee γράφει:
Την 1η Δεκεμβρίου 1834 η Κυβέρνηση ίδρυσε ένα εκκλησιαστικό ταμείο, που προοριζόταν να συλλέξη τα εισοδήματα από την ενοικίαση των κτημάτων των μοναστηριών που κλείστηκαν, τα χρήματα από την πώληση εκκλησιαστικών γαιών και από όλα τα κληροδοτήματα και τις δωρεές προς την Εκκλησία. Επίσης θα φρόντιζε να βρίσκονται υπό τον αυστηρό έλεγχο της πολιτείας τα εκκλησιαστικά έξοδα. Είναι ενδιαφέρον να σημειώσουμε, ότι ο προϋπολογισμός της Κυβέρνησης το 1833 έδειχνε, ότι τα συνολικά έξοδα του Υπουργείου Εκκλησιαστικών ήταν 114.836 δραχμές. Το Εκκλησιαστικό ταμείο, όταν ιδρύθηκε (13 Δεκεμβρίου 1834) εισέπραττε κάτι λιγότερο από 190.000 δρχ. τον χρόνο.
....
Δύο προσπάθειες των Συνόδων των ετών 1836 και 1839 που ζητούν «παρά της Κυβερνήσεως Σχολεία Εκκλησιαστικά εις Εκπαίδευσιν του Κλήρου» δεν βρήκαν ανταπόκριση.
...
Ο Αρχιεπίσκοπος Μελέτιος Μεταξάκης πολύ αργότερα θα ζητήση εξηγήσεις για την τύχη της εκκλησιασιαστικής αυτής περιουσίας, για την αξιοποίηση και εκδαπάνηση των συλλεγέντων χρημάτων ως και στοιχεία για την εξέλιξη του Εκκλησιαστικού Ταμείου, για να πάρη την απάντηση: «Η προ τινων ετών εκσπάσασα πυρκαϊά εις το Υπουργείον Παιδείας κατέστρεψε τα αρχεία αυτού και ως εκ τούτου δεν δυνάμεθα να σας πληροφορήσωμεν».
Όσοι προσδοκούσαν την βελτίωσιν των εκκλησιαστικών πραγμάτων μετά την χορήγηση του Αυτοκεφάλου στην Εκκλησία της Ελλάδος απογοητεύθηκαν με την έκδοσιν των σχετικών Νόμων Ξ καί ΞΑ . Η διοικούσα Εκκλησία συνέχισε να ζη την Βαβυλώνεια αιχμαλωσία και ομηρεία της. Επί εβδομήντα τρία χρόνια τα μέλη της Ιεραρχίας της δεν είχαν το δικαίωμα να συνέρχονται εις σώμα και ο βασιλικός η Κυβερνητικός Εκπρόσωπος ήταν καθοριστικός παράγων στην λειτουργία της Συνόδου αφού τα πρακτικά της Ιεράς Συνόδου άνευ της υπογραφής του καθίσταντο άκυρα.
Μετά την Μικρασιατική Καταστροφή (1922) άρχισε η ληστρική απαλλοτρίωση των μοναστηριακών κτημάτων από το ελληνικό κράτος χωρίς να λαμβάνεται αντίστοιχη φροντίδα για τα οικονομικά προβλήματα της Εκκλησίας. Από το 1917 έως το 1930 απαλλοτριώθηκαν εκκλησιαστικές εκτάσεις αξίας άνω του ενός δισεκατομμυρίου προπολεμικών δραχμών και το Κράτος αντ’ αυτών κατέβαλε τότε στο «Γενικό Εκκλησιαστικό Ταμείο» μόνο το 4% (40 εκατομμύρια δραχμές). Τα υπόλοιπα 960 εκατομμύρια δραχμές οφείλονται ακόμη.
Με το Ν. 4684/1931 η Μοναστηριακή περιουσία διαιρέθηκε σε διατηρητέα και εκποιητέα. Τα έσοδα της εκποιηθείσης περιουσίας κατατέθηκαν ως κεφάλαιο, από τους τόκους του οποίου θα λαμβάνονταν οι πόροι για την διοίκηση, τις οικονομικές ανάγκες της Εκκλησίας και την μισθοδοσίαν του εφημεριακού Κλήρου. Τα έσοδα αυτά βάσει του νόμου 18/1944 τοποθετήθηκαν σε «εθνικά χρεόγραφα και χρηματόγραφα» τα οποία εξανεμίσθηκαν στο σύνολό τους, όταν καταποντίσθηκε η εθνική μας οικονομία εξ αιτίας του Β Παγκοσμίου Πολέμου και των γεγονότων που ακολούθησαν.
Η επομένη επίθεση κατά της Εκκλησιαστικής περιουσίας θα γίνει με την σύμβαση του 1952 «περί εξαγοράς υπό του Δημοσίου κτημάτων της Εκκλησίας προς αποκατάστασιν ακτημόνων καλλιεργητών και ακτημόνων μικρών κτηνοτρόφων…».
Σύμφωνα με την σύμβαση, η Εκκλησία παραχωρεί στο Δημόσιο 750.000 στρέμματα καλλιεργούμενης γης και βοσκοτόπων στο 1/3 της αξίας των και έπρεπε να λάβη έναντι αυτών 626 ακίνητα και 45.000.000 δρχ. νέας τότε εκδόσεως, τα οποία δεν της εδόθησαν.
Επειδή υπήρξαν διαφορές από τα δύο μέρη Εκκλησίας και Πολιτείας στην εφαρμογή της συμβάσεως αυτής, συνεστήθη ειδική επιτροπή δια της υπ’ αριθμ. 312/23-9-1972 κοινής αποφάσεως των Υφυπουργών Εθνικής Οικονομίας, Οικονομικών και Εθνικής Παιδείας και Θρησκευμάτων προς ρύθμισιν των διαφορών αυτών. Πέρασαν από τότε 37 χρόνια χωρίς η επιτροπή να λύση ένα θέμα, η δε ρύθμισίς των ακόμη εκκρεμεί.
Μετά την υπ’ αριθμ. 10/1993/405/483/484/9-12-1994 απόφαση του Ευρωπαϊκού Δικαστηρίου εξ αφορμής των νόμων 1700/1987 και 1811/1988, με την οποία διαπιστώθηκε, ότι παραβιάστηκαν θεμελιώδη δικαιώματα των Ιερών Μονών σε ο,τι αφορά στα περιουσιακά τους κεκτημένα, ανετράπη η μέχρι τότε υπέρ του Κράτους νομολογία των Ελληνικών Δικαστηρίων και επεβλήθη εις αυτά πλήρης συμμόρφωσις προς την Σύμβασιν της Ρώμης. Ως εκ τούτου η Πολιτεία δεν έχει πλέον την παλαιότερη άνεση αυθαιρέτων επεμβάσεων σε ζητήματα εκκλησιαστικής περιουσίας.
Σήμερα πέρα από την περιουσία εκείνη της Εκκλησίας, τα έσοδα από την αξιοποίηση της οποίας καλύπτουν τα τεράστια έξοδα της λειτουργίας της, υπάρχει και άλλη σημαντική περιουσία που αδρανεί η βρίσκεται σε αιχμαλωσία. Μία σοβαρή συνεργασία Εκκλησίας και Πολιτείας στο θέμα αυτό με ειλικρίνεια, τιμιότητα, διαφάνεια, συνέπεια και δεσμευτικές εγγυήσεις της Πολιτείας για την αξιοποίηση αυτής θα ήταν επωφελής και η ενδεδειγμένη μπροστά στην σημερινή κοινωνική πραγματικότητα.
Στόχος της συνεργασίας αυτής θα τεθεί εξ αρχής όχι η μονομερής ωφέλεια του Οικονομικού Οργανισμού της Εκκλησίας ούτε η αύξησις των εσόδων των ταμείων του Κράτους, αλλά η σύστασις του ΤΑΜΕΙΟΥ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣΤΙΚΗΣ ΠΡΟΝΟΙΑΣ. Σκοπός η δημιουργία ενός δικτύου προνοιακών έργων με σύγχρονες προδιαγραφές, που λείπουν εμφανέστατα από την κοινωνία μας, προς διακονίαν των συνανθρώπων μας.
Με όσα ελέχθησαν μέχρι τώρα επισημάνθηκαν τα εξής:
1. Η περιουσία της Εκκλησίας μας στην πορεία του Γένους μας και ιδιαίτερα στις αμέτρητες εθνικές περιπέτειες στάθηκε πέρα απ' όλα τα άλλα και οικονομικός αιμοδότης του Έθνους.
2. Ελάχιστη ανταπόδοσις και ένδειξις των αυθαιρέτων η συμβατικών απαλλοτριώσεων η συμπεφωνημένων αποφάσεων είναι η μισθοδοσία του Κλήρου και η λειτουργία των Εκκλησιαστικών Σχολείων για την σπουδήν, εκπαίδευσιν των υποψηφίων και την επιμόρφωσιν των Κληρικών της Εκκλησίας μας.
3. Τα εγκληματικά λάθη του παρελθόντος, οι αστοχίες, η ασυνέπεια και η ιδιοτέλεια στην πορεία των δύο αιώνων που πέρασαν δεν πρέπει να επαναληφθούν αλλά να γίνουν μάθημα.
4. Τα έξοδα των λειτουργικών αναγκών του Διοικητικού και Ποιμαντικού έργου της Εκκλησίας είναι τεράστια και είναι φυσικό να αυξάνουν μπροστά στις σύγχρονες απαιτήσεις.
5. Η έντιμη συνεργασία Εκκλησίας και Πολιτείας στο κεφάλαιο αυτό γεννά μία ελπίδα στην κοινωνία μας για καλύτερες μέρες σε ανθρώπους που αντιμετωπίζουν ειδικά προβλήματα. …
… Η αποστολή της Εκκλησίας μας ιδιαίτερα στην εποχή μας είναι «όχι μόνο να λειτουργή την Αγία Τράπεζα, αλλά και να την προεκτείνη μέσα στον κόσμο»…
πηγή
https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiEdVfi2vgBowL3gT30GGbq27v7uvq_T5II6Nm5-dqGdZGboaVjWmOvtBt92CYFYWe78sXmfrPEYKRoVBQsSlGzNT-NpWP9sTxj5PHSkQXBkNCgd-R1HxlfKnn0kE_PfOyPBWlBTvAnESM5/s400/11137128_475639415928346_8154962989986028835_n.jpg

Ό Βίος τοῦ Ἁγίου Παϊσίου τοῦ Ἁγιορείτου ἀπὸ τὸ Ἡσυχαστήριο Ἰωάννου τοῦ Θεολόγου Σουρωτῆς


Πρόλογος Καθηγουμένης Φιλοθέης Μοναχῆς, Ἱεροῦ Ἡσυχαστηρίου «Εὐαγγελιστοῦ Ἰωάννου τοῦ Θεολόγου»
Μὲ τὴν βοήθεια τοῦ Θεοῦ, καὶ ὕστερα ἀπὸ ἐργασία πολλῶν χρόνων, ἡ Ἀδελφότητά μας, προβαίνει στὴν ἔκδοση τοῦ Βίου τοῦ Ἁγίου Παϊσίου τοῦ Ἁγιορείτου ἀπὸ ἱερὴ ὑποχρέωση πρὸς τὸν Ἅγιο, ὁ ὁποῖος ἐπὶ εἴκοσι ὀκτὼ ἔτη τὴν καθοδηγοῦσε καὶ ποικιλοτρόπως τὴν εὐεργέτησε.
Εἴχαμε τὴν μεγάλη εὐκαιρία νὰ γνωρίσουμε καὶ ἐμεῖς «ἐν τινι μέτρῳ» τὴν ὑπέρμετρη ἀγάπη τοῦ Ὁσίου γιὰ τὸν Θεό, τὴν μοναχική του ἀκρίβεια, τὴν τέλεια αὐταπάρνησή του, τὴν δύναμη τῆς φλογερῆς προσευχῆς του.

Ζήσαμε ἀπὸ κοντὰ τὴν ἁγία του ἁπλότητα καὶ τὴν βαθειὰ ταπείνωσή του, τὴν θεοφώτιστη διάκρισή του, τὴν ἀρχοντική του ἀγάπη γιὰ κάθε ἄνθρωπο, ἀλλὰ καὶ τὴν μετὰ σπουδῆς ἀπόκρυψη τῆς ἀρετῆς του.
Θεωρήσαμε λοιπὸν χρέος μας νὰ ἀξιοποιήσουμε ὅσα στοιχεῖα διαθέταμε καὶ νὰ...
προσπαθήσουμε νὰ συνθέσουμε - τὸ κατὰ δύναμιν - τὴν βιογραφία τοῦ Ὁσίου Γέροντα. Τὰ στοιχεῖα ποὺ συγκροτοῦν αὐτὸ τὸ συναξάρι προέρχονται κυρίως ἀπὸ τὴν ἀναστροφή μας μὲ τὸν Ὅσιο, ἀπὸ τὶς σημειώσεις ποὺ κρατούσαμε κατὰ τὶς συνάξεις τῆς Ἀδελφότητος καὶ τὶς κατ’ ἰδίαν συζητήσεις μαζί του, ἀπὸ τὶς ἐπιστολές του πρὸς ὅλη τὴν Ἀδελφότητα ἀλλὰ καὶ πρὸς κάθε Ἀδελφή, ἀπὸ τὶς πολυάριθμες μαρτυρίες - γραπτὲς καὶ προφορικὲς - τὶς ὁποῖες μᾶς ἐμπιστεύθηκαν κληρικοί, μοναχοὶ καὶ λαϊκοὶ ποὺ εἶχαν γνωρίσει τὸν Γέροντα, καθὼς καὶ ἀπὸ τὶς πληροφορίες ποὺ προέκυψαν ἀπὸ τὴν ἐπιτόπια ἔρευνα ποὺ κάναμε σὲ κάποια ἀπὸ τὰ μέρη, ὅπου ἔζησε καὶ ἀγωνίσθηκε ὁ Ὅσιος. Ὅλο αὐτὸ τὸ ὑλικὸ - ποὺ ἔφθασε σὲ χιλιάδες σελίδες – ἦταν ἀδύνατον νὰ περιληφθῆ αὐτούσιο στὴν βιογραφία τοῦ Ἁγίου, ἡ ὁποία δὲν θὰ θέλαμε νὰ ἔχη καὶ μεγάλη ἔκταση. Γι΄ αὐτὸ χρειάσθηκε νὰ γίνη αὐστηρὴ ἐπιλογὴ καὶ ταξινόμηση τοῦ ὑλικοῦ, μὲ βάση τὶς χρονικὲς περιόδους τῆς ζωῆς τοῦ Ὁσίου καὶ τοὺς τόπους ὅπου κάθε φορᾶ ὁδηγοῦσε ὁ Θεὸς τὰ βήματά του. Ἔτσι, ὅσον ἀφορᾶ τὶς μαρτυρίες τῶν ἀνθρώπων ποὺ γνώρισαν τὸν Γέροντα καὶ εὐεργετήθηκαν ἀπὸ αὐτόν, ἑπόμενο ἦταν ἐκεῖνες ποὺ τελικὰ δὲν συμπεριλήφθηκαν στὸ συναξάρι νὰ εἶναι πολὺ περισσότερες ἀπὸ αὐτὲς ποὺ χρησιμοποιήθηκαν. Αὐτό, φυσικά, δὲν ἔγινε, ἐπειδὴ κάποιες δὲν θεωρήθηκαν σημαντικὲς - ἀφοῦ κάθε ἐπικοινωνία μὲ τὸν Ἅγιο ἦταν σημαντικὴ -, ἀλλὰ ἐπειδὴ ὑπῆρχαν πολλὲς παραπλήσιες.

Φυσικά, ὅσα στοιχεῖα καὶ ἂν συγκεντρώναμε γιὰ τὴν ζωὴ τοῦ Ἁγίου, θὰ ἦταν στὴν πραγματικότητα ἐλάχιστα, διότι τὸν πνευματικὸ θησαυρὸ του τὸν εἶχε καλὰ ἀσφαλισμένο στὸ θησαυροφυλάκιο τοῦ Θεοῦ. Ἡ ζωὴ τῶν Ἁγίων «κέκρυπται σὺν τῷ Χριστῷ ἐν τῷ Θεῷ» (Κολ. 3, 3). Ἔτσι καὶ ἡ ἐσωτερικὴ πνευματικὴ ἐργασία τοῦ ὄντως χριστοφόρου Ὁσίου Παϊσίου παρέμεινε μυστική, γνωστὴ μόνο στὸν Θεό. Ἀφοῦ λοιπὸν ἀγνοοῦμε τὴν λεπτὴ καὶ βαθειὰ ἐσωτερική του ἐργασία, χρειάζεται νὰ προσέξουμε μὴ τυχὸν παρερμηνεύσουμε κάποια ἐξωτερικὴ ἐκδήλωση καὶ συμπεριφορά του ἢ προσπαθήσουμε νὰ τὴν μιμηθοῦμε ἀδιάκριτα, διότι ἔτσι καὶ τὸν Ὅσιο μπορεῖ νὰ ἀδικήσουμε καὶ τὸν ἑαυτό μας διπλὰ νὰ βλάψουμε.

Ὁ Ἅγιος Παΐσιος ἀπὸ μικρὸ παιδὶ εἶχε στόχο τὸν Οὐρανό· σ΄ αὐτὸν τὸν στόχο ἦταν στραμμένος μὲ θαυμαστὴ ἀκρίβεια σὲ ὅλη του τὴν ζωή του. Ἔχοντας μοναδικό του μέλημα τὴν ὑπακοὴ στὶς ἐντολὲς τοῦ Θεοῦ καὶ στὸ ἅγιο θέλημά Του, ἔγινε «ὄργανον θεῖον, ὄργανον λογικόν, ὄργανον καλῷ τεχνίτῃ τῷ Πνεύματι ἁρμοζόμενον καὶ κρουόμενον» (Ἁγίου Γρηγορίου τοῦ Θεολόγου, Λόγος 12, 1). Ἀνέλαβε ἀγῶνες ποὺ ξεπερνοῦν τὰ ἀνθρώπινα μέτρα, ἔχυσε ἱδρῶτες καὶ δάκρυα, ἔκανε «πνευματικὰ πειράματα στὸν ἑαυτό του, σὰν καλὸς βοτανολόγος», «πικράθηκε ὁ ἴδιος μὲ τὶς δοκιμὲς ποὺ ἔκανε», καὶ ἄφησε τὶς «πνευματικές του συνταγές», μὲ τὶς ὁποῖες μπορεῖ κάποιος νὰ βρῆ τὴν πνευματική του ὑγεία. Οἱ πνευματικὲς ὑποθῆκες ποὺ μᾶς ἄφησε εἶναι: μετάνοια καὶ ἐξομολόγηση, ἀγάπη καὶ ταπείνωση, προσευχὴ καὶ ὑπομονή, καλοὶ λογισμοὶ καὶ πνεῦμα θυσίας.

Στὸν βίο του δὲν συμπεριλάβαμε θαύματα, ἀπὸ τὰ ὁποία πολλὰ ποὺ συνεχίζει νὰ κάνη καὶ μετὰ τὴν κοίμησή του, ἔχοντας ὑπ΄ ὄψιν μας καὶ αὐτὸ ποὺ ὁ ἴδιος εἶχε γράψει στὸν Βίο τοῦ Ἁγίου Ἀρσενίου: «Ἡ Χάρις τοῦ Θεοῦ δὲν εἶναι στέρνα ποὺ τελειώνει τὸ νερό της καὶ μετὰ στερεύει, ἀλλὰ ἀνεξάντλητη πηγή. Εἶναι φυσικὸ νὰ βοηθάη περισσότερο τώρα, ἀπ΄ ὅτι βοηθοῦσε, ὅταν ζοῦσε στὴν γῆ, διότι τώρα πιὰ βρίσκεται κοντὰ στὸν Οὐράνιο Πατέρα καὶ σὰν παιδί Του, μὲ παρρησία ποὺ εἶχε ἀποκτήσει ἀπὸ πρίν, μπορεῖ νὰ παίρνη ἄφθονη χάρη καὶ νὰ καταφθάνη ἀμέσως στοὺς πονεμένους ἀνθρώπους, γιὰ νὰ τοὺς βοηθάη δίνοντας τὴν ἀνάλογη θεραπεία» (σελ. 116-117). Ἀλλὰ καὶ ὅταν κάποες φορὲς μᾶς εἶχε ζητηθῆ νὰ δημοσιεύσουμε θαύματα ποὺ ὁ Ἅγιος Ἀρσένιος ἔκανε μετὰ τὴν κοίμησή του, ὁ Ὅσιος Γέροντας μᾶς εἶχε πεῖ ὅτι τὰ θαύματα αὐτὰ καλύτερα εἶναι νὰ τὰ διηγοῦνται οἱ ἴδιοι οἱ εὐεργετημένοι πρὸς δόξαν Θεοῦ.

Ὁ Ὅσιος Παΐσιος ὁ Ἁγιορείτης, καὶ συμπολίτης πλέον τῶν Ἀγγέλων, εἶναι κοινὸς εὐεργέτης ὅλων τῶν ἀνθρώπων. Καὶ ἡ Μεγάλη τοῦ Χριστοῦ Ἐκκλησία τῆς Κωνσταντινουπόλεως, παρακινουμένη κυρίως ἀπὸ τὴν γενικὴν ἐκκλησιαστικὴν συνείδησιν περὶ τῆς ἁγιότητος τοῦ ἐκλεκτοῦ τούτου ἀνθρώπου τοῦ Θεοῦ», τὸν συγκαταρίθμησε στὶς 13 Ἰανουαρίου 2015 - εἴκοσι χρόνια ὕστερα ἀπὸ τὴν ἱερὴ κοίμησή του – στοὺς τιμωμένους Ἁγίους τῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας.

Ὁ Ἅγιος Παΐσιος ἂς δώση τὴν εὐλογία του ἄφθονη καὶ σὲ ὅλους ἐκείνους ποὺ μᾶς βοήθησαν μὲ διάφορους τρόπους στὸ δύσκολο ἔργο τῆς σύνθεσης τοῦ Βίου του καὶ τοὺς ὁποίους θερμὰ εὐχαριστοῦμε. Ἰδιαίτερες εὐχαριστίες ὀφείλουμε σὲ ὅσους μᾶς βοήθησαν στὴν συλλογὴ καὶ τὴν διασταύρωση τῶν στοιχείων, κάνοντας ὑπομονὴ στὴν ὑπερβάλλουσα πολλὲς φορὲς ἐπιμονή μας, καθὼς καὶ σὲ ἐκείνους ποὺ κοπίασαν μαζί μας σὲ κάποιες ἐπιτόπιες ἔρευνες. Εὐχαριστοῦμε ἐπίσης καὶ ὅσους διάβασαν τὸ κείμενο καὶ βοήθησαν μὲ τὶς παρστηρήσεις καὶ τὶς προτάσεις τους στὴν βελτίωσή του. Ἡ συνεισφορὰ ὅλων ἦταν ὄντως πολύτιμη.

Ἂς εὐχηθοῦμε ἡ ἀνάγνωση τοῦ Βίου τοῦ Ἁγίου Παϊσίου νὰ ἀνάψη σὲ ὅλους μας τὸν ζῆλο γιὰ φιλότιμους πνευματικοὺς ἀγῶνες, ὥστε νὰ μὴ μοιάζουμε, ὅπως ἔλεγε ὁ Ὅσιος, μὲ ἐκείνους ποὺ ἁπλῶς παρακολουθοῦν τοὺς ἀγωνιζόμενους ἀθλητές, ἀλλὰ νὰ βάλουμε ἀρχὴ μετανοίας καὶ «καλοῦ ἀγῶνος» ἔχοντας μπροστά μας καὶ τὸ παράδειγμα ἑνὸς Ἁγίου, ὁ ὁποῖος, πρὶν ἀπὸ λίγα μόλις χρόνια, ἀγωνιζόταν δίπλα μας - πολὺ κοντά μας -, καὶ τώρα εἶναι πάλι μαζί μας καὶ μᾶς βοηθάει μεσιτεύοντας στὸν ἀγωνοθέτη Θεό, στὸν Ὁποῖο πρέπει πάσα δόξα, τιμὴ καὶ προσκύνησις εἰς τοὺς αἰώνας τῶν αἰώνων. Ἀμήν.
Ἡ Καθηγουμένη τοῦ Ἱεροῦ Ἡσυχαστηρίου
Φιλοθέη Μοναχὴ
Καὶ αἱ σὺν ἐμοὶ ἐν Χριστῷ Ἀδελφαὶ

Copyright καὶ κεντρικὴ διάθεση
Ἱερὸν Ἡσυχαστήριον
«Εὐαγγελιστὴς Ἰωάννης ὁ Θεολόγος»
570 06 Βασιλικὰ Θεσσαλονίκης
Τηλ. 23960 41320, fax 23960 41594

Ασυνήθιστο βιβλιοπωλείο σε βάρκα!


perierga.gr - Ασυνήθιστο βιβλιοπωλείο σε βάρκα!
Το βιβλιοπωλείο ονομάζεται “The Word of London” και βρίσκεται στο Κανάλι Regent στο Λονδίνο. Πρόκειται για ένα κατάστημα μέσα σε βάρκα, όπου ο επισκέπτης μπορεί να περιπλανηθεί σε τίτλους και βιβλία μέσα σε ένα αντισυμβαρικό περιβάλλον! Το κατάστημα είναι επίσης γνωστό και ως The London Bookbarge, τονίζοντας το γεγονός ότι πρόκειται για μισό βιβλιοπωλείο και μισό βάρκα.

Η τοποθεσία είναι ιδανική για μια βόλτα αλλά και για την απόκτηση ενός βιβλίου, ενώ από το χώρο δεν λείπουν και διάφορες πολιτιστικές ή μουσικές εκδηλώσεις που ενισχύουν την επισκεψιμότητά του. Από το 2011 που δημιουργήθηκε αποτελεί το  hot καλλιτεχνικό στέκι της πόλης αλλά και έναν ενδιαφέροντα χώρο για τους ξένους επισκέπτες, συγκεντρώνοντας πλήθος κόσμου καθημερινά.
perierga.gr - Ασυνήθιστο βιβλιοπωλείο σε βάρκα!
perierga.gr - Ασυνήθιστο βιβλιοπωλείο σε βάρκα!
perierga.gr - Ασυνήθιστο βιβλιοπωλείο σε βάρκα!
perierga.gr - Ασυνήθιστο βιβλιοπωλείο σε βάρκα!
perierga.gr - Ασυνήθιστο βιβλιοπωλείο σε βάρκα!
perierga.gr - Ασυνήθιστο βιβλιοπωλείο σε βάρκα!
πηγή