Η δήλωση του Γιώργου Σεφέρη κατά της δικτατορίας στο BBC στις 28 Μαρτίου 1969

ΧΡΙΣΤΟΣ ΑΝΕΣΤΗ!!!
            ΑΛΗΘΩΣ Ο ΚΥΡΙΟΣ!!!

(Ὁ Γιῶργος Σεφέρης στὰ πρῶτα χρόνια τῆς δικτατορίας εἶχε ἐπιλέξει τὴ σιωπὴ καὶ τὴν ἄρνηση νὰ δημοσιεύσει δουλειά του στὴν Ἑλλάδα. Στὶς 28 Μαρτίου τοῦ 1969, δυὸ χρόνια πρὶν τὸ θάνατό του, ἀποφασίζει νὰ μιλήσει γιὰ πρώτη φορὰ δημόσια καὶ νὰ καταγγείλει τὴ Δικτατορία. Ἡ δήλωσή του στὸ BBC ἔκανε τεράστια αἴσθηση στὴν Ἑλλάδα καὶ τὸ ἐξωτερικὸ καὶ ἔδωσε δύναμη καὶ ἐλπίδα στὸ ἀντιδικτατορικὸ κίνημα.)

«Πάει καιρὸς ποὺ πῆρα τὴν ἀπόφαση νὰ κρατηθῶ ἔξω ἀπὸ τὰ πολιτικὰ τοῦ τόπου. Προσπάθησα ἄλλοτε νὰ τὸ ἐξηγήσω. Αὐτὸ δὲ σημαίνει διόλου πὼς μοῦ εἶναι ἀδιάφορη ἡ πολιτικὴ ζωή μας. Ἔτσι, ἀπὸ τὰ χρόνια ἐκεῖνα, ὡς τώρα τελευταῖα, ἔπαψα κατὰ κανόνα νὰ ἀγγίζω τέτοια θέματα· ἐξάλλου τὰ ὅσα δημοσίεψα ὡς τὶς ἀρχὲς τοῦ 1967 καὶ ἡ κατοπινὴ στάση μου - δὲν ἔχω δημοσιέψει τίποτα στὴν Ἑλλάδα ἀπὸ τότε ποὺ φιμώθηκε ἡ ἐλευθερία - ἔδειχναν, μοῦ φαίνεται, ἀρκετὰ καθαρὰ τὴ σκέψη μου.

Μολαταῦτα, μῆνες τώρα, αἰσθάνομαι μέσα μου καὶ γύρω μου, ὁλοένα πιὸ ἐπιτακτικά, τὸ χρέος νὰ πῶ ἕνα λόγο γιὰ τὴ σημερινὴ κατάστασή μας. Μὲ ὅλη τὴ δυνατὴ συντομία, νὰ τί θὰ ἔλεγα:

Κλείνουν δυὸ χρόνια ποὺ μᾶς ἔχει ἐπιβληθεῖ ἕνα καθεστὼς ὁλωσδιόλου ἀντίθετο μὲ τὰ ἰδεώδη γιὰ τὰ ὁποῖα πολέμησε ὁ κόσμος μας καὶ τόσο περίλαμπρα ὁ λαός μας στὸν τελευταῖο παγκόσμιο πόλεμο. Εἶναι μία κατάσταση ὑποχρεωτικῆς νάρκης, ὅπου ὅσες πνευματικὲς ἀξίες κατορθώσαμε νὰ κρατήσουμε ζωντανές, μὲ πόνους καὶ μὲ κόπους, πᾶνε κι αὐτὲς νὰ καταποντιστοῦν μέσα στὰ ἑλώδη στεκούμενα νερά. Δὲ θὰ μοῦ ἦταν δύσκολο νὰ καταλάβω πὼς τέτοιες ζημιὲς δὲ λογαριάζουν πάρα πολὺ γιὰ ὁρισμένους ἀνθρώπους.

Δυστυχῶς δὲν πρόκειται μόνον γι᾿ αὐτὸ τὸν κίνδυνο. Ὅλοι πιὰ τὸ διδάχτηκαν καὶ τὸ ξέρουν πὼς στὶς δικτατορικὲς καταστάσεις ἡ ἀρχὴ μπορεῖ νὰ μοιάζει εὔκολη, ὅμως ἡ τραγωδία περιμένει ἀναπότρεπτη στὸ τέλος. Τὸ δράμα αὐτοῦ τοῦ τέλους μᾶς βασανίζει, συνειδητὰ ἢ ἀσυνείδητα, ὅπως στοὺς παμπάλαιους χοροὺς τοῦ Αἰσχύλου. Ὅσο μένει ἡ ἀνωμαλία, τόσο προχωρεῖ τὸ κακό.

Εἶμαι ἕνας ἄνθρωπος χωρὶς κανένα ἀπολύτως πολιτικὸ δεσμὸ καί, μπορῶ νὰ τὸ πῶ, μιλῶ χωρὶς φόβο καὶ χωρὶς πάθος. Βλέπω μπροστά μου τὸν γκρεμὸ ὅπου μᾶς ὁδηγεῖ ἡ καταπίεση ποὺ κάλυψε τὸν τόπο. Αὐτὴ ἡ ἀνωμαλία πρέπει νὰ σταματήσει. Εἶναι ἐθνικὴ ἐπιταγή.

Τώρα ξαναγυρίζω στὴ σιωπή μου. Παρακαλῶ τὸ Θεὸ νὰ μὴ μὲ φέρει ἄλλη φορὰ σὲ παρόμοια ἀνάγκη νὰ ξαναμιλήσω».

      

πηγή

Δυο ελληνικά νησιά στους προορισμούς με τα πιο καθαρά νερά στον κόσμο

Ο δημοφιλής ιστότοπος weather.com μέσω ενός φωτογραφικού αφιερώματος παρουσιάζει τους 50 προορισμούς που διαθέτουν τα πιο κρυστάλλινα και καθαρά νερά στον κόσμο.

Δύο ελληνικοί προορισμοί ξεχώρισαν για τις καταγάλανες παραλίες τους, που κάθε χρόνο συγκεντρώνουν χιλιάδες τουρίστες. Τα 2 ελληνικά νησιά ξεπέρασαν γνωστούς προορισμούς όπως τα νησιά Μπόρα – Μπόρα, τα Μπαρμπέιντος, τα Μπελίζ αλλά και  εξωτικές παραλίες στο Μεξικό. Η Λευκάδα βρέθηκε στην δωδέκατη θέση, ενώ στην τριακοστή θέση οι Αντίπαξοι.

πηγή 

να του πείτε

 του Μάριου Διονέλλη

Να πείτε σε αυτό το παιδί, που στάζει ακόμα εκεί στη Ρόδο, πως έφτασε και πέθανε στην Ευρώπη του Διαφωτισμού και της Δημοκρατίας. 
Να του πείτε πως το "Πρώτο Θέμα" γράφει ότι πρέπει να τους επαναπροωθούμε και το Λιμενικό να είναι πιο αυστηρό. 
Να του πείτε πως ο Πρετεντέρης απαιτεί να μην τους παρέχουμε περίθαλψη γιατί θα το μάθουν κι άλλοι και θα έρθουν ακόμα περισσότεροι. 
Να του πείτε ότι με τον πνιγμό του, τουλάχιστον για ένα βράδυ, στα δελτία οι "λαθρομετανάστες" μετατράπηκαν σε "ανθρώπινη τραγωδία". 
Να του πείτε πάντως πως δεν ανησυχούμε πια για αυτό, δεν πρόλαβε να "καταλάβει" τις πόλεις μας. (Να του πείτε επίσης πως σε αυτή η σκηνή μοιάζει πολύ με το δικό μου παιδί όταν παίζουμε αεροπλανάκι και ότι στ' αλήθεια απορώ πώς γέμισε με τόσα σκατά το κεφάλι μας...)

πηγή 

Μην προσπαθείς να αποφύγεις το αύριο μένοντας κολλημένος στο χθες Γιατί κάποια στιγμή θα γελάς με το σήμερα σου .......................................................... 
Πόσο θ' αντέξω ακόμη ; Αυτό το να κυνηγώ το αύριο για να ζήσω το έκανα και χθες το κάνω και σήμερα Πότε θα τα καταφέρω επιτέλους ; Κουράστηκα να το ψάχνω και να κρύβεται μια στο χθες και μια στο σήμερα Δεν αντέχω 

Σπύρος Ποδαράς.

Λαθρομετανάστευση: Σπαρακτικά μελοδράματα και αφορισμοί…

Με μυξοκλάματα και υστερικές κραυγές μιλάνε σήμερα, για τη φρίκη της λαθρομετανάστευσης. Όχι, βεβαίως, για την ουσία του προβλήματος, αλλά για κάποιες επιπτώσεις του…
Ζούμε ένα παραλήρημα ασύστολης δημοκοπίας, θηριώδους υποκρισίας και αποπροσανατολισμού. Το λαθρομεταναστευτικό, ως το υπ’ αριθμόν ένα πρόβλημα της ελληνικής κοινωνίας το οποίο έχει πάρει εκρηκτικές διστάσεις, παρέχεται για πολιτική ΕΚΜΕΤΑΛΛΕΥΣΗ, για αφόρητη δημαγωγία και αχαλίνωτο αποπροσανατολισμό.

Ξαφνικά οι πάντες και ιδιαίτερα τα ΜΜΕ «φωτίστηκαν» δια μαγείας και διέκριναν τον εφιάλτη: Τις εξωτερικές όψεις του εφιάλτη, τα πυώδη αποστήματά του.

«Ανακάλυψαν», ξαφνικά, πασίγνωστα και χιλιοειπωμένα πράγματα και που από το 2005 αναλύουμε συστηματικά.

Κατά καιρούς μάλιστα μετά το 2007, συχνά, για τους δικούς τους αποπροσανατολιστικούς και δημαγωγικούς σκοπούς και οικονομικό-πολιτικούς στόχους ανέσυραν προσωρινά το λαθρομεταναστευτικό εφιάλτη και μίλαγαν για «Σόχο στην Αθήνα» κ.λπ…

Χαρακτηριστικό παράδειγμα η ναυαρχίδα του Λαμπρακιστάν. Στις 16 Δεκεμβρίου του 2007 «ανακαλύπτει» το «λαθρομεταναστευτικό», τα «γκέτο της Αθήνας», το «οργανωμένο έγκλημα», τα «κυκλώματα μαστροπείας, λαθρεμπορίου και διακίνησης ναρκωτικών».
ΕΔΩ
 

Σημείωση: Σήμερα το «Βήμα» έχει βγάλει το κείμενό του…
Θα το διαβάσετε αναρτημένο ΕΔΩ 

Κατά καιρούς, λοιπόν, πάρα πολλοί «ανακάλυπταν» τον εφιάλτη, εκτόξευαν κάποιες καταναλωτικές ομοβροντίες και μετά μούγγα…

Σήμερα τον «ανακαλύπτουν» ξανά. Αυτή τη φορά χρησιμοποιούν την εισβολή των λαθρομεταναστών όχι μόνο δημαγωγικά και αποπροσανατολιστικά, αλλά και σαν τρομοκρατικό «εύρημα» εναντίον της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ.

Φυσικά ο ΣΥΡΙΖΑ είναι πολύ ευάλωτος και παρέχεται για κάθε είδους «τρομοκρατικού» παιχνιδιού. Μέσα από τις γραμμές αυτού του «αριστερού» νεφελώματος έχουν ξεπηδήσει, σε «προοδευτική» και «αριστερή» συσκευασία, όλα τα νεοταξικά ιδεολογήματα της πολυπολιτισμικότητας, των «ανοικτών συνόρων», του «αντιρατσισμού» κ.λπ…

Ουδέποτε αυτή η «αριστερά» αντιμετώπισε πολιτικά και σοβαρά το ζήτημα της μαζικής εισβολής αλλοδαπών και του λαθρομεταναστευτικού εποικισμού.

Πάντα έκλεινε τα μάτια στο πρόβλημα, αυτό ήταν ταμπού. Το προσπερνούσε με ηθικούς αφορισμούς και τρομοκρατικούς στιγματισμούς. Όποιος μιλούσε και προβληματιζόταν πάνω σ’ αυτά, αυτόματα του κόλλαγαν την ταμπέλα του «ρατσιστή». Την ίδια τη λέξη «λαθρομετανάστης» τη βάπτισαν «ρατσιστική»…

Το ίδιο έκανε και η σημερινή πρόεδρος της Βουλής, Ζωή Κωνσταντοπούλου: Αφορίζει σαν «ρατσιστική» την έννοια «λαθρομετανάστης»…

Τους τρομάζουν οι ακριβείς διατυπώσεις προτιμούν την ασάφεια, την ηθικολογία περί «ανθρωπισμού» και έννοιες που να ΜΗ διατυπώνουν με ακρίβεια (κοινωνική και πολιτική) μια κατάσταση. Έτσι κατασκευάζουν αυτοί οι «αριστεροί» το δικό τους λεξικό το οποίο αφορίζει ό,τι δεν χωράει στα ιδεολογήματά τους.

Γι αυτό και σήμερα που είναι κυβέρνηση και τους κτύπησε κατακέφαλα η πραγματικότητα της ΕΙΣΒΟΛΗΣ λαθρομεταναστών είναι γυμνοί θεωρητικά και πολιτικά, ψελλίζουν, απλώς, ασυναρτησίες και ανοησίες (σαν αυτές που ξεστομίζει η Χριστοδουλοπούλου) ή λεκτικούς φορμαλισμούς, όπως η Κωνσταντοπούλου: Έτσι ξεφεύγουν από την πραγματικότητα, εξακολουθούν να της γυρίζουν την πλάτη…

Γι αυτά τα ζητήματα έχουμε γράψει άπειρα κείμενα, από πολύ παλιά…

Μια επιλογή αυτών των κειμένων θα τη βρείτε εδώ
 

Ωστόσο, επειδή το ζήτημα ήρθε ξανά επιτακτικά και πιεστικά στην επικαιρότητα, θα αναδημοσιεύσουμε κάποια από τα κείμενά μας;


«Ανοικτά σύνορα»: Μετανάστευση-εποικισμός

«Αριστεροί» φιλελεύθεροι και νέο-φιλελεύθεροι κάθε κατηγορίας μας προτείνουν μια «ανθρωπιστική», ηθική προσέγγιση για το ζήτημα της μετανάστευσης και ιδιαίτερα της λαθρομετανάστευσης.

Θα ήταν, ίσως, ενδιαφέρουσα η πρόταση, αν ο προορισμός του σοσιαλισμού είναι να προσφέρει παρηγοριά στους ένοικους της κοιλάδας των δακρύων, υποσχόμενος τον παράδεισο ως ανταμοιβή της στωικής υποταγής τους.

Ο σοσιαλισμός, βεβαίως δεν διδάσκει τους φτωχούς να υπομένουν τις δυστυχίες της ζωής, αλλά να την αλλάξουν. Και γι’ αυτό οφείλουν να γνωρίζουν τις αιτίες και τη φύση των κοινωνικών προβλημάτων. Οι ηθικές προσεγγίσεις δεν οδηγούν μόνο σε αδιέξοδα, αλλά συχνά γίνονται και το άλλοθι των μεγαλύτερων εγκλημάτων. Στο όνομα ηθικών αρχών και του «ανθρωπισμού» μακελεύονται οι λαοί του Ιράκ και της Γιουγκοσλαβίας, ενώ το ΝΑΤΟ έχει κάνει αυτές τις αρχές επίσημο άλλοθι στη νέα στρατηγική του.

Το ζήτημα της μετανάστευσης, της λαθρομετανάστευσης και του εποικισμού, είναι κομβικό. Απορρέει από τη βαρβαρότητα της παγκοσμιοποίησης και αποτελεί στρατηγική συνιστώσα της Νέας Τάξης για την άλωση του έθνους-κράτους. Μέσω αυτής της στρατηγικής η πλανητική εξουσία επιχειρεί:

Πρώτον. Την πτώση του βιοτικού επιπέδου, την εξαθλίωση, αγελοποίηση και κονιορτοποίηση της ελληνικής εργατικής τάξης, αλλά και των αλλοδαπών εργατών. Είναι γνωστό εξάλλου, για όσους έχουν θητεύσει στοιχειωδώς στη σοσιαλιστική θεωρία, ότι ο καπιταλισμός χρησιμοποιεί τη φτώχεια, την εξαθλίωση και τη δυστυχία που δημιουργεί ο ίδιος, ως όπλο εναντίον των εργαζομένων και των πληβειακών λαϊκών στρωμάτων, εξωραΐζοντας τη βρώμικη πολιτική του με «ανθρωπιστικά» προσχήματα.

Δεύτερον. Τον ακρωτηριασμό της πολιτικής συνείδησης, την απονέκρωση των συνδικάτων και τη διάλυση της εργατικής τάξης ως οργανωμένη πολιτική δύναμη.

Τρίτον. Την ακύρωση του εθνικού αστικού κοινοβουλίου, συνακόλουθα και της έννοιας της λαϊκής κυριαρχίας. Με τη νομιμοποίηση και παραχώρηση δικαιώματος ψήφου σε εκατομμύρια αλλοδαπούς –εισαγόμενους κατ’ επιλογή και με κριτήρια της Νέας Τάξης- με άλλο πολιτισμό, ιστορία και βιώματα, που θα αποφασίζουν για την Ελλάδα και τους Έλληνες!

Τέταρτον. Τη δημιουργία μειονοτήτων, που θα χρησιμοποιούνται από το διεθνή ιμπεριαλισμό για τη διαίρεση του ελληνικού εθνικού κράτους, την πρόκληση εσωτερικών διχαστικών εντάσεων και συγκρούσεων. Ήδη οι αλβανικές διεκδικήσεις για τη Μεγάλη Αλβανία, αλλά και οι μουσουλμανικές διεκδικήσεις είναι γνωστές. Όπως γνωστό είναι, σε όσους δε φοράνε παρωπίδες, ότι το αλβανικό, αλλά και το μουσουλμανικό στοιχείο χρησιμοποιούνται από την πλανητική εξουσία για το διαμελισμό των Βαλκανίων και την άλωση του ελληνικού έθνους-κράτους.

Πέμπτον. Την πολτοποίηση του ελληνικού πολιτισμού, το σβήσιμο της ιστορικής μας μνήμης και την ισοπέδωση της εθνικής μας ταυτότητας.

Σημείωση: Το παραπάνω κείμενο είναι απόσπασμα από το προγραμματικό κείμενο του ΡΕΣΑΛΤΟ : ΠΑΓΚΟΣΜΙΟΠΟΙΗΣΗ: Η ΑΡΙΣΤΕΡΑ ΜΠΡΟΣΤΑ ΣΤΙΣ ΝΕΕΣ ΠΡΟΚΛΗΣΕΙΣ
Βρίσκεται ολόκληρο εδώ
 
Διαβάστε επίσης ένα ακόμα προγραμματικό κείμενο:
«Παγκοσμιοποίηση-ανοικτά σύνορα-αλλοδαποί»

Προσπάθησε να βρεις ησυχία, οι δουλειές δεν τελειώνουν ποτέ!

Τά πολλά ὑλικά πράγματα δένουν τόν ἄνθρωπο στήν γῆ αὐτή, καί δέν τόν ἀφήνουν νά δεῖ τήν Αἰώνια Βασιλεία. 
Ἡ ἀφθονία τῶν πραγμάτων εἶναι ἐχθρός τῆς ἐγκράτειας.
Εἰναι εὐτυχισμένος ἐκεῖνος πού προσπαθεῖ νά βρεῖ ἡσυχία γιά νά ἔλθει σ'ἐπικοινωνία μέ τόν Θεό, καί δέν ἐπηρεάζεται ἀπό τίς πολλές ἐργασίες. Γιατί ὅσο ζεῖ ὁ ἄνθρωπος θά ἔχει δουλειές καί δέν θά σταματήσουν ποτέ. Βέβαια, καί ἡ ἐργασία εἶναι ἀπαραίτητη γιά τήν προκοπή τῆς ψυχῆς.
Οἱ Πατέρες μάλιστα ὁρίζουν ὅτι οἱ ἀρχάριοι στήν πνευματική ζωή πρέπει νά καταγίνονται πολύ μέ τή σωμάτικη ἐργασία, γιά νά μή τούς πειράζει ὁ σατανᾶς, χωρίς φυσικά νά παραλείπουν καί τήν προσευχή. Καί προσευχή καί ἐργασία. Νά μήν ἀμελεῖς τίς μετάνοιές σου, γιατί αὐτό φοβίζει τόν σατανᾶ. Νά γνωρίζεις ὅτι θά σέ πολεμήσουν πολύ οἱ δαίμονες, ὅταν ἀρχίζεις νά προσκυνᾶς τόν Θεό σου. Κανένα πρᾶγμα στόν πνευματικό ἀγώνα δέν εἶναι ἀνώτερο ὅσο ἡ ἀσκητική προσπάθεια, πού τόσο φθονοῦν οἱ δαίμονες, γιατί καίγονται ὅταν βλέπουν τούς χριστιανούς νά πέφτουν γονατιστοί μπροστά στόν Ἐσταυρωμένο. Νά ζητᾶς τό ἔλεος τοῦ Θεοῦ καί Αὐτός θά φωτίσει τό σκοτάδι τῆς καρδιᾶς σου καί θά κάνει ν' ἀνθίσει μέσα σου ἕνας πνευματικός παράδεισος. Πρῶτα ὅμως πρέπει νά κόψεις κάθε ἁμαρτωλό πρᾶγμα πού σέ συνδέει μέ τόν κόσμο καί μετά νά στραφεῖς στόν ἐσωτερικό σου κόσμο, γιά νά ξεριζώσεις ὅ,τι σάπιο ὑπάρχει. Αὐτά ὅπως σοῦ εἶπα καί πιό πάνω, δέν εἶναι εὔκολα πράγματα. Τό νά καθαρίσει κανείς τόν ἑαυτό του ἀπό τούς σαρκικούς μολυσμούς ἀπαιτεῖ ἀγώνα μεγάλο πού θά διαρκέσει πολύ καιρό. Καί αὐτά στά λέω ὄχι γιά νά σέ ἀπελπίσω γιά τή σωτηρία σου, ἀλλά γιά νά σέ βοηθήσω νά προχωρᾶς συνεχῶς, μέχρις ὅτου γευθεῖς τή γλυκύτητα πού προσφέρει ὁ Θεός.Γιατί ἡ γλυκύτητα τῆς ἁμαρτίας εἶναι ψευτική καί πρόσκαιρη. Μόνο κοντά στό Θεό θά βρεῖς πραγματική παρηγοριά καί καταφύγιο.
Νά μισήσεις τά ἁμαρτωλά ἔργα καί τότε θά σέ πλησιάσει ὁ Θεός καί θά σοῦ στείλει τή χάρη Του.Κοντά στόν Θεό θά βρεῖς εἰρήνη καί χαρά, ἀρκεῖ νά Τόν ἀγαπήσεις μ' ὅλη τή δύναμη τῆς ψυχῆς σου.Κοντά στόν Θεό θ' ἀπολαύσεις τήν αἰώνια μακαριότητα στή Βασιλεία τῶν Οὐρανῶν.
Ἀγάπησε ἀληθινά τόν Θεό καί τότε θά γίνεις εὐτυχισμένος.

  Αββάς Ισαάκ
πηγή

ΣΤΗΝ ΤΟΥΡΚΙΑ ΣΗΜΕΡΑ ΟΙ ΧΡΙΣΤΙΑΝΟΙ ΔΟΛΟΦΟΝΟΥΝΤΑΙ ΕΝ ΨΥΧΡΩ!!!

Γράφει ο Νίκος Χειλαδάκης
Πραγματικά πολύ βαριές κατηγορίες κατά της σημερινής νεοοθωμανικής ισλαμικής Τουρκίας, κάνει το ζευγάρι των Τούρκων, Gökkan και Özge Talas, καταγγέλλοντας το επίσημο ισλαμικό τουρκικό καθεστώς ότι επιδιώκει να εξοντώσει κάθε χριστιανό κάτοικο της χώρας με όλα τα μέσα που διαθέτει.
Το ζευγάρι αυτό ήταν στενοί φίλοι των δολοφονηθέντων στις 18 Απριλίου του 2007 από φανατικούς μουσουλμάνους στην πόλη Μαλάτεια της ανατολικής Τουρκίας μέσα σε ένα χριστιανικό εκδοτικό οίκο, τεσσάρων χριστιανών, ενός Γερμανού και τριών Τούρκων που είχαν ασπαστεί τον χριστιανισμό. Από τότε, όπως αναφέρουν σε μια πραγματικά εντυπωσιακή τους συνέντευξη στην τουρκική εφημερίδα Radikal, έχουν περάσει σχεδόν οχτώ χρόνια και οι ένοχοι δεν έχουν τιμωρηθεί για το φρικτό αυτό έγκλημα.
Στην ίδια συνέντευξη οι Gökkan και Özge Talas περιέγραψαν το πώς δημιουργήθηκε η μικρή χριστιανική κοινότητα της Μαλάτειας από το 2006 και η οποία γρήγορα έγινε στόχος με την σκανδαλώδη ανοχή των τοπικών αρχών από φανατικούς μουσουλμάνους που άρχισαν τις απειλές κατά της ζωής τους. Η κοινότητα αριθμούσε περί τα 30-40 άτομα αλλά σήμερα μετά τα φρικτά εγκλήματα, δυστυχώς δεν έχει μείνει κανένας καθώς ο φόβος και ο τρόμος για όποιον αμφισβητήσει επίσημα το Ισλάμ παραμονεύει παντού.
Το ζευγάρι περίγραψε στην τουρκική εφημερίδα το πως έγιναν οι φρικτές δολοφονίες, το κλίμα φόβου που είχε προηγηθεί και το πώς εξαναγκάστηκαν να διαλύσουν τον εκδοτικό οίκο και την μικρή χριστιανική κοινότητα και να καταφύγουν όπως όπως στην Κωνσταντινούπολη για να βρουν κάποια σχετική ασφάλεια. «Η ζωή μας από τότε έχει αλλάξει ριζικά», ανέφεραν χαρακτηριστικά στην τουρκική εφημερίδα, «και καθημερινά ζούμε με τις υποψίες ότι μπορεί κάποια μέρα να βρουν και τα δικά μας πτώματα κάπου χωρίς να υπάρχει κάποια δυνατότητα να έχουμε μια σίγουρη προστασία από τις αρχές!».
Είναι πράγματι συγκλονιστικά όλα αυτά να τα καταγγέλλουν δυο Τούρκοι και δείχνουν την σκληρή πραγματικότητα στην σημερινή σύγχρονη Τουρκία του ισλαμιστή Ταΐπ Ερντογάν, του ανθρώπου που έχει στηρίξει με κάθε μέσο τους Τζιχαντιστές της Μέσης Ανατολής στα φρικτά τους εγκλήματα κατά των χριστιανών, ακόμα και τους φανατικούς ισλαμιστές της Νιγηρίας της Boko Haram, όπως έχει καταγγείλει ο ίδιος ο αντιπολιτευόμενος τουρκικός τύπος. Αυτή η ισλαμική Τουρκία εξοντώνει με όλα τα μέσα κάθε δυνατότητα να μπορεί κάποιος πολίτης της να αλλάξει θρήσκευμα, όπως κατήγγειλαν το ζευγάρι των Τούρκων από την Μαλάτεια.
Εδώ όμως εκείνο που εξοργίζει είναι ότι όλοι αυτοί που κόπτονται για τα ανθρώπινα δικαιώματα και την ελευθέρια άσκησης των θρησκευτικών πεποιθήσεων, κάνουν τα στραβά μάτια στους σημερινούς αδίστακτους ισλαμιστές της Τουρκίας. Φαίνεται πως τίποτα δεν έχει αλλάξει ουσιαστικά από τις αρχές του εικοστού αιώνα με τις φρικτές γενοκτονίες των χριστιανών της Ανατολής από τους Οθωμανούς και τους Κεμαλικούς τσέτες.

ΝΙΚΟΣ ΧΕΙΛΑΔΑΚΗΣ
Δημοσιογράφος-Συγγραφέας-Τουρκολόγος
www.nikosxeiladakis.gr

Έρχεσαι λίγο κάθεσαι Στον κήπο μας κι ανθίζεις Το αίμα μας επότισε Κι ανάσταση μυρίζεις

ΖΕΡΒΟΥΔΑΚΗΣ ΔΗΜΗΤΡΗΣ
Στίχοι: Θοδωρής Κοτονιάς
Μουσική: Θοδωρής Κοτονιάς
Πρώτη εκτέλεση: Γλυκερία & Δημήτρης Ζερβουδάκης ( Ντουέτο )

Κόκκινο τριαντάφυλλο
Είσαι μεσ'την καρδιά μου
Την νύχτα γίνεσαι πληγή
Που τρώει τα σωθικά μου

Έρχεσαι πάντα πιο νωρίς
Κανείς δε σε γνωρίζει
Άλλον τον κάνεις ν' αγαπά
Κι άλλον να μη γυρίζει

Και δε σου φτάνουν όλ' αυτά
Φεύγεις και δε θυμάσαι
Ωραία είσαι άνοιξη
Γιατί δεν μας λυπάσαι

Έρχεσαι λίγο κάθεσαι
Στον κήπο μας κι ανθίζεις
Το αίμα μας επότισε
Κι ανάσταση μυρίζεις

Κι όταν θα φύγεις τίποτα
Δεν θα ΄ναι όπως πρώτα
Άσε για λίγο ανοιχτή
Του ουρανού την πόρτα 

Το πεντοζάλι του θρυλικού επαναστάτη Δασκαλογιάννη

Η άγνωστη ιστορία του οπλαχηργού (καθιέρωσε τον κρητικό χορό) των Σφακιανών στον μεγάλο ξεσηκωμό τον Απρίλιο του 1770 εναντίον των Οθωμανών. Το όνομα του πήραν το στρατόπεδο του Ηρακλείου και το αεροδρόμιο Χανίων

Τον Απρίλιο του 1770, ενώ μαινόταν ο ρωσοτουρκικός πόλεμος, 2.000 Σφακιανοί όρμησαν εναντίον των Οθωμανών αναζητώντας τη λευτεριά. Ανάμεσά τους, το «Σεϊτάν τακίμι», το «Σώμα Δαιμόνων», όπως αποκαλούσαν οι Τούρκοι τους εκπαιδευμένους σε επιδρομές μέσα στο σκοτάδι «Νυχτοπολεμιστές». Και ψυχή τους, ο Ιωάννης Βλάχος, ο Δασκαλογιάννης, ο οπλαρχηγός που καθιέρωσε τον πεντοζάλη. Δυόμισι αιώνες αργότερα, ο Ελληνικός Στρατός τον τιμά αφιερώνοντάς του το στρατόπεδο Ηρακλείου, το ελληνικό κράτος ονομάζει «Δασκαλογιάννης» το αεροδρόμιο Χανίων και οι απανταχού Κρήτες διηγούνται ακόμη την ιστορία του στα παιδιά και τα εγγόνια τους...

Το 1768 η Μεγάλη Αικατερίνη της Ρωσίας κήρυξε τον πόλεμο στην Οθωμανική Αυτοκρατορία. Επιθυμώντας να δημιουργήσει κάποιο είδος αντιπερισπασμού, έστειλε στην Πελοπόννησο τους αδελφούς Ορλώφ επικεφαλής ρωσικής δύναμης και τα Ορλωφικά ξέσπασαν με την εμφάνιση διάσπαρτων επαναστατικών εστιών. Πρωταγωνιστικό ρόλο έπαιξαν οι Μανιάτες, στο πλευρό των οποίων έσπευσαν και αρκετοί Σφακιανοί. Σύντομα τα Ορλωφικά θα έβαζαν φωτιά και στην ίδια την Κρήτη, στην ορεινή και άγρια περιοχή των Σφακίων, που τελούσε υπό ένα ιδιότυπο καθεστώς, καθώς από το 1658 οι ντόπιοι είχαν απαλλαγεί από την πολυπληθή παρουσία των Οθωμανών και με τη στροφή τους προς τη θάλασσα είχαν ευημερήσει.


Ηγετική φυσιογνωμία στα Σφακιά ήταν ο Ιωάννης Βλάχος, γεννημένος το 1722, πλούσιος έμπορος, που είχε τότε υπό την κατοχή του τέσσερα μεγάλα τρικάταρτα καράβια που αρμένιζαν όλη τη Μεσόγειο. Μορφωμένος και πολύγλωσσος καθώς ήταν, απέκτησε από τους συντοπίτες του ως ένδειξη σεβασμού το προσωνύμιο «Δάσκαλος» ο Δασκαλογιάννης. Ηδη από το 1765 εμφανίζεται ως «κετχουντάς» (πρόεδρος) της επαρχίας του και έχει αποκτήσει σημαντικές επαφές με προσωπικότητες της εποχής. Η γνωριμία του με τον Μπενάκη και τους Μπέηδες της Μάνης, και ίσως και με τον Θεόδωρο Ορλώφ, τον ώθησε στην προετοιμασία της Επανάστασης. Το 1769 και έως την άνοιξη του 1770 συγκέντρωνε όπλα και εφόδια, φρόντιζε για την οχύρωση καίριων στρατηγικών σημείων και παρά τις αντιρρήσεις που είχαν ορισμένοι επιφανείς Σφακιανοί, κατάφερε να πείσει τους συμπατριώτες του να τον ακολουθήσουν.

Ετσι, το Πάσχα του 1770, στις 4 Απριλίου, άρχισε η Επανάσταση. Δύο χιλιάδες Σφακιανοί όρμησαν στις γειτονικές επαρχίες του Αποκόρωνα, της Κυδωνίας και του Αγ. Βασιλείου. Ανάμεσά τους υπήρχαν και οι «Νυχτοπολεμιστές» του Γιωργακομάρκου από τον Καλλικράτη, οι οποίοι ήταν εκπαιδευμένοι στις νυχτερινές επιδρομές κατά των Τούρκων στα πεδινά. «Σεϊτάν τακίμι», δηλαδή «Σώμα Δαιμόνων», τους αποκαλούσαν οι Οθωμανοί που υπέφεραν από αυτούς. Τρομαγμένοι στην αρχή οι Τούρκοι, κατέφυγαν στα φρούρια της περιοχής. Η αντίδρασή τους όμως ήταν άμεση και αποφασιστική.

Τον Μάιο, ο πασάς των Χανίων συγκέντρωσε δύναμη 15.000 αντρών, οι οποίοι κινήθηκαν κατά των ολιγάριθμων επαναστατών, που οχυρώθηκαν στο οροπέδιο της Κράπης, βόρεια από του Ασκύφου, την κεντρική «πύλη» των Σφακίων. Παρά τη συντριπτική εις βάρος τους αναλογία δυνάμεων, οι επαναστάτες κράτησαν ηρωικά τη δύναμη των Οθωμανών τις πρώτες ημέρες της μάχης. Η μαχητικότητά τους δεν κάμφθηκε ούτε και όταν οι Τούρκοι, όπως λέγεται, κατά τις επιθέσεις τους τοποθετούσαν μπροστά τους «σακουλιέρηδες», τους χριστιανούς κουβαλητές εφοδίων που είχαν μαζί τους. Ωσπου πληροφορήθηκαν ότι άλλο τουρκικό σώμα, 8.000 αντρών, που απέστειλαν οι πασάδες του Ρεθύμνου και του Μ. Κάστρου, πλησίαζε από τα ανατολικά, από το μέρος του Καλλικράτη, με σκοπό να παρακάμψει τις θέσεις τους. Διαιρώντας τις δυνάμεις τους, και παρά την πεισματική αντίστασή τους, οι Σφακιανοί αναγκάστηκαν να υποχωρήσουν στα όρια της επαρχίας τους. Οι Τούρκοι, από την άλλη, ενώθηκαν στην περιοχή του Ασκύφου, πατώντας στις 6 Ιουνίου 1770, έπειτα από πολλά χρόνια, το σφακιανό έδαφος.

Μάχες
Η κατάσταση πλέον ήταν απελπιστικά δύσκολη για τους Σφακιανούς. Η ρωσική βοήθεια δεν ήλθε ποτέ και η υπόλοιπη Κρήτη δεν ακολούθησε τον ξεσηκωμό τους, καθώς βρισκόταν υπό την πρωτόγνωρη σε αριθμό για τον ελληνικό χώρο και σκληρότατη οθωμανική κατοχή. Οι επαναστάτες όμως δεν παραδόθηκαν. Από χωριό σε χωριό έδωσαν μάχη, σώμα με σώμα πολλές φορές, με τον πολυάριθμο αντίπαλο στρατό, προσπαθώντας να προσφέρουν τον χρόνο στα γυναικόπαιδα να βρουν ασφάλεια έξω από την Κρήτη ή στις σπηλιές και στα βουνά της περιοχής. Ανάμεσα σε αυτούς που έπεσαν στα χέρια του εχθρού ήταν και οι δύο θυγατέρες του Δασκαλογιάννη.

Η Νίμπρος, η Χώρα των Σφακίων, η Ανώπολη, η Αράδαινα, όλα τα χωριά της περιοχής καταστράφηκαν. Τα Σφακιά ξεθεμελιώθηκαν. Από τις σφακιανές Μαδάρες, όμως, από τις βουνοκορφές, με όσα γυναικόπαιδα δεν είχαν φύγει ή υποστεί τη σφαγή και την αιχμαλωσία να είναι κρυμμένα στο φαράγγι της Σαμαριάς, οι επαναστάτες συνέχιζαν να πολεμούν· άρχιζαν πλέον τον ανταρτοπόλεμο. Ολο το καλοκαίρι και στις αρχές του φθινοπώρου αμύνθηκαν γενναία κατά των Τούρκων. Αλλά καθώς ερχόταν ο βαρύς χειμώνας, η θέση τους επιβαρύνθηκε ακόμη περισσότερο.

Ο πασάς, από τη μεριά του, προσπαθούσε να πείσει τον Δασκαλογιάννη να παραδοθεί και να δηλώσει υποταγή, εγγυώμενος την προσωπική του ασφάλεια, προκειμένου ο στρατός του να υποχωρήσει από τα Σφακιά. Λέγεται μάλιστα ότι πειθανάγκασε τον αιχμάλωτο αδελφό του Δασκαλογιάννη, τον Νικολό Σγουρομάλλη, να του γράψει για να τον διαβεβαιώσει για τις τουρκικές προθέσεις. Εν τέλει, παρά τις αντιρρήσεις των υπόλοιπων ηγετών, ο Ελληνας αρχηγός, υπό το βάρος της αποτυχίας του κινήματός του, αποφάσισε να δεχτεί την πρόσκληση του πασά, ώστε να αποφευχθεί η ολοκληρωτική καταστροφή των Σφακιανών. Μαζί του ακολούθησαν και περίπου 70 πρόκριτοι της περιοχής.

Ολοκαύτωμα
Η μοίρα που περίμενε όμως αυτούς και τα Σφακιά ήταν ιδιαίτερα σκληρή. Τον Μάρτιο οι Τούρκοι επέβαλαν τους ιδιαίτερα σκληρούς όρους τους: επιβολή κεφαλικού φόρου, παράδοση των όπλων και των πρωταίτιων του κινήματος, αποχή από την προσφορά βοήθειας προς τα χριστιανικά πλοία, άσκηση της δικαστικής εξουσίας στην περιοχή από διορισμένο ιεροδίκη, απαγόρευση επιδιόρθωσης των εκκλησιών και ανέγερσης νέων ναών, απαγόρευση ανέγερσης πύργων, υποχρέωση υιοθέτησης της ενδυμασίας των «ραγιάδων». Από τους πρόκριτους που συνόδευσαν τον Δασκαλογιάννη, ορισμένοι εκτελέστηκαν και οι περισσότεροι ρίχτηκαν υπό άθλιες συνθήκες στις φυλακές του Μ. Κάστρου.

Οι έγκλειστοι Σφακιανοί κατόρθωσαν έπειτα από τρία χρόνια στη φυλακή να δραπετεύσουν και να επιστρέψουν στον τόπο τους, αγνώριστοι πια από τις ταλαιπωρίες. Εκεί αντίκρισαν τα Σφακιά ρημαγμένα και ερημωμένα από τις πρωτοφανείς καταστροφές και λεηλασίες. Από τις δύο κόρες του Δασκαλογιάννη λέγεται ότι η μία αυτοκτόνησε. Η δεύτερη, η Μαρία, δόθηκε σύζυγος του Αμπλού Αχμέτ πασά, αξιωματούχου του νησιού, και έφυγε μαζί του για την Κωνσταντινούπολη. Το 1820, χήρα πια, έγινε καλόγρια στην Τήνο, απ' όπου το 1821 συνέβαλε στην Επανάσταση στην Κρήτη.

Το κόστος που πλήρωσαν τα Σφακιά για την Επανάσταση ήταν ιδιαίτερα επαχθές. Ομως, η θέληση για αντίσταση δεν κάμφθηκε. Μόλις τρία χρόνια μετά την εκτέλεση του αρχηγού τους, Σφακιανοί επιδρομείς εκτέλεσαν τον πανίσχυρο Τουρκοκρητικό γενίτσαρο Αγά Ιμπραήμ Αληδάκη, καταστρέφοντας τον πύργο του στο Μπρόσνερο. Ο ίδιος ο Δασκαλογιάννης, αγνός επαναστάτης, λάτρης της ελευθερίας και ηρωικός αγωνιστής, μετατράπηκε σε σύμβολο όλων των μετέπειτα Κρητικών επαναστατών. Και το πνεύμα της επανάστασης του 1770 ενέπνευσε αδιαμφισβήτητα τον δεκάχρονο ξεσηκωμό του νησιού το 1821 και τη συμμετοχή σ' αυτόν της ίδιας της περιοχής των Σφακίων.

Το μαρτυρικό τέλος
Για τον Δασκαλογιάννη ο πασάς επιφύλαξε την πιο φριχτή τιμωρία. Αφού χωρίς αποτέλεσμα προσπάθησε να τον πείσει να βοηθήσει στην παράδοση των υπόλοιπων αδελφών του, ο πασάς διέταξε και τον οδήγησαν στην πλατεία Ατ-Μεϊντάν, προς την ανατολική πύλη του Ηρακλείου, στις 17 Ιουνίου 1771, όπου ο Τούρκος δήμιος τον έγδαρε ζωντανό. Οπως παραδίδεται, τις λωρίδες από το δέρμα του τις πέταγε περιπαιχτικά στον όχλο που παρακολουθούσε την εκτέλεση. Λέγεται ακόμη ότι ο αδελφός του Νικολός αναγκάστηκε να παραστεί στην εκτέλεση, δεν άντεξε το φριχτό μαρτύριο του αδελφού του και κατέληξε τρελός. Ο Δασκαλογιάννης, όμως, υπέμεινε τα πάντα ως το τέλος αλύγιστος. Το σώμα του έμεινε άταφο, σε κοινή θέα, ακόμη δύο ημέρες.

Το τραγούδι του Δασκαλογιάννη
Το 1786 ο ηρωικός αγώνας και ο μαρτυρικός θάνατος του Δασκαλογιάννη έγιναν λαϊκό τραγούδι, για να διασωθούν στη μνήμη του κρητικού λαού. Αμεσος γνώστης των γεγονότων, ο αγράμματος τυροκόμος από το Μουρί Σφακίων μπαρμπα-Παντζελιός διηγήθηκε την ιστορία του σε 1.034 δεκαπεντασύλλαβους ομοιοκατάληκτους στίχους στον Αναγνώστη του παπα-Σήφη του Σκορδύλη, όπως αναφέρεται στο ίδιο το τραγούδι. Σαν ένας νέος Ομηρος της λαϊκής μας παράδοσης, ο μπαρμπα-Παντζελιός αρχίζει το τραγούδι του παρακαλώντας τον Θεό να του δώσει την απαραίτητη έμπνευση: «Θε μου και δώσ' μου φώτιση, καρδιά σαν το καζάνι / να κάτσω να συλλογιστώ τον Δάσκαλο τον Γιάννη». Με πολλές εκδόσεις στο παρελθόν, στην εποχή μας το τραγούδι ενέπνευσε συνθέτες όπως ο Νίκος Μαμαγκάκης και ο Γιάννης Μαρκόπουλος. Μελοποιήθηκε αποσπασματικά το 1978 από τον παπα-Αγγελο Ψυλλάκη, εφημέριο από τα Σφακιά και εκτελεστή ριζίτικων τραγουδιών. Υπάρχει επίσης στον δίσκο του Αντώνη Μαρτσάκη «Τση χώρας και τση ρίζας», που κυκλοφόρησε πρόσφατα.


Πεντοζάλης: ο πολεμικός χορός της Επανάστασης
Ο πεντοζάλης φαίνεται να έχει τις ρίζες του στην Επανάσταση του Δασκαλογιάννη. Σύμφωνα με την παράδοση, ο χορός πήρε τη σύγχρονη μορφή του εκείνα τα χρόνια και πιθανόν προήλθε από τον μετασχηματισμό παλαιότερου, πυρρίχιου χορού, αποκτώντας και τους ανάλογους συμβολισμούς. Η ονομασία του συμβολίζει το πέμπτο ζάλο (βήμα), την πέμπτη, δηλαδή, κατά σειρά ελπίδα για την απελευθέρωση της Κρήτης από τους Τούρκους. Εχει δέκα βήματα, σε ανάμνηση της ημέρας κατά την οποία οι Σφακιανοί έλαβαν την απόφαση της Επανάστασης, της 10ης Οκτωβρίου 1769. Τέλος, η μουσική του αποτελείται από δώδεκα παρτές (μουσικές φράσεις), προς τιμήν των δώδεκα ηγετών του ξεσηκωμού. Κατά την παράδοση -όπως την κατέγραψε ο μουσικός Κωστής Παπαδάκης ή Ναύτης και την υποστηρίζει ο Ι. Τσουχλαράκης στο βιβλίο του «Οι χοροί της Κρήτης και αλλού»- στα μέσα του 1769 ο Δασκαλογιάννης ζήτησε από τον βιολάτορα της εποχής Στέφανο Τριανταφυλλάκη ή Κιώρο από το Γαλουβά Λουσακίων Κισσάμου να ετοιμάσει έναν πυρρίχιο χορό για την Επανάσταση. Χαρακτηριστικό είναι και το περιεχόμενο μιας επιστολής, στην οποία ως αποστολέας φέρεται ο Δασκαλογιάννης και ως παραλήπτης ο Κιώρος. Εκτός του ότι φανερώνει την επικοινωνία των δύο ανδρών, η επιστολή ενισχύει την παράδοση, καθώς σ' αυτήν γίνεται κεκαλυμμένη αναφορά για πέμπτο ζάλο και δώδεκα «κουμπάρους», υπονοώντας το επικείμενο κίνημα και τους δώδεκα ηγέτες του! Εως τις αρχές της δεκαετίας του 1960, στις επαρχίες Σελίνου και Κισάμου, όταν χόρευαν πεντοζάλη, στο άκουσμα κάθε σκοπού της μουσικής φώναζαν το όνομα του καπετάνιου στον οποίο αντιστοιχούσε ο σκοπός, προς τιμήν του Δασκαλογιάννη και των συντρόφων του.
Γιάννης Μαθιουδάκης
Δρ. Φιλοσοφίας Πανεπιστημίου Αθηνών

Serj Tankian: Συγκλονιστικό Τραγούδι – αφιέρωμα για τη γενοκτονία των Αρμενίων

Ο Serj Tankian, τραγουδιστής των περίφημων System Of A Down κυκλοφόρησε το τραγούδι «100 Years» αφιερωμένο στα θύματα από τη γενοκτονία των Αρμενίων από το Οθωμανικό κράτος. Σε αυτή τη κυκλοφορία υπάρχει έντονη η ελληνική συμμετοχή αφού μαζί με τον Serj Tankian συνεργάζονται ο Ελληνονεoζηλανδός συνθέτης, John Psathas και οι μουσικοί Σ. Σινόπουλος, Β. Καρίπης, Π. Κούρτης, Α. Παππάς και Κ.Θεοδωράκος, Σ. Λαμπροπούλου ενώ υπάρχουν και συνεργασίες με τον Jeffrey Mallow από την Αρμενία (Vardan Grigoryan) και από τον Καναδά (ηθοποιός, μουσικός David Alpay). Το τραγούδι που τιτλοφορείται «100 Years», σηματοδοτεί τα 100 χρόνια από τα αιματηρά γεγονότα που οδήγησαν στη γενοκτονία Αρμενίων, Ελλήνων και Ασσυρίων κατά τη διάρκεια του Α’ Παγκοσμίου Πολέμου αλλά και τον ξεριζωμό χριστιανικών πληθυσμών από το Τουρκικό κράτος που αρνείται πεισματικά μέχρι και σήμερα να παραδεχτεί τις εγκληματικές ενέργειες εκείνης της εποχής. Να θυμίσουμε ότι οι System Of A Down πραγματοποιούν την ευρωπαική περιοδεία «Wake Up The Souls» που θα ολοκληρωθεί με την πρώτη live εμφάνιση του συγκροτήματος επί αρμενικού εδάφους, στην Πλατεία Δημοκρατίας της πρωτεύουσας Γιερεβάν.

πηγή

ΑΝΑΖΗΤΕΙΤΑΙ ΕΝΑΣ… «ΓΡΗΓΟΡΟΠΟΥΛΟΣ» ;

Γράφει ο Νίκος Χειλαδάκης
Ο μόνος τρόπος για να κλονιστεί και τελικά να καταρρεύσει μια κυβέρνηση με τόσο νωπή λαϊκή εντολή και με μεγάλη αποδοχή και η οποία αντιστέκεται στα ευρωπαϊκά σχέδια εξόντωσης της χώρας, είναι να δημιουργηθούν συνθήκης αποσταθεροποίησης και έντασης σε συνδυασμό με τον πόλεμο των ΜΜΕ που συνεχίζουν το προδοτικό τους ρόλο στην σύγχρονη συγκυρία και όλα αυτά ενώ η χώρα βρίσκεται στην κόψη του ξυραφιού με τους δανειστές της να ασκούν ένα ανελέητο εκβιασμό.
Κανείς δεν ξεχνά τα γεγονότα του 2008 ένα χρόνο πριν η χώρα οδηγηθεί στην εθνική καταστροφή των μνημονίων από αυτούς που προβλήθηκαν σαν οι σωτήρες της, ενώ ήταν αυτοί που παρέδωσαν την εθνική κυριαρχία σε ξένους ανθέλληνες τοκογλύφους.
Τότε η ελληνική πρωτεύουσα αλλά και άλλες μεγάλες πόλεις ζούσαν μια κατάσταση γενικής αναρχίας, καταστροφών και διαδηλώσεων που είχαν οργανωθεί με τέλειο τρόπο από μυστικές υπηρεσίες ξένων χωρών. Δημόσια κτίρια καίγονταν και πυρπολούνταν, καταστήματα λεηλατούνταν και περιούσιες παραδίδονταν στο πυρ το εξώτερον.
Η πολιτική κατάσταση της περιόδου εκείνης έχει κάποια χαρακτηριστικά κοινά στοιχεία με την σημερινή. Και τότε η πολιτική ηγεσία είχε επιχειρήσει μια γεωπολιτική στροφή σε διαφορετικά «κέντρα» και η εξέλιξη αυτή είχε εξοργίσει τους «συμμάχους» μας που θέλουν την Ελλάδα να είναι μια μόνιμη αποικία τους προς εξυπηρέτηση των συμφερόντων τους, φτάνοντας στο σημείο να απειλήσουν ακόμα και την ζωή του τότε πρωθυπουργού.
Σήμερα έχουμε μια παρόμοια με κάποιες βέβαια διαφορές κατάσταση. Το αδιέξοδο που έχει οδηγήσει την χώρα η μνημονιακή προδοσία είχε σαν αποτέλεσμα να αλλάξει ριζικά το πολιτικό σκηνικό. Η νέα πολιτική ηγεσία επιχειρεί να αλλάξει τα γεωπολιτικά δεδομένα επιχειρώντας ξανά και αυτή την φορά πιο συγκεκριμένα, μια γεωπολιτική στροφή προς άλλα «κέντρα» ενώ εκτυλίσσεται ένας αδίστακτος εκβιασμός από τους Ευρωπαίους ετέρους της χώρας.
Κατά περίεργη συγκύρια άρχισαν ξανά να εμφανίζονται κάποια φαινόμενα που θυμίζουν τον Δεκέμβριο του 2008. Καταλήψεις κτιρίων, διαδηλώσεις με εμπρησμούς και προβοκατόρικες ενέργειες που προσδοκούν να ανάψουν το φυτίλι της ταραχής και της αποσταθεροποίησης ενώ έχουμε και την έκρηξη του κύματος των παρανόμων μεταναστών. Μια αποσταθεροποίηση θα βοηθούσε με προφανή τρόπο τους εκβιαστές της χώρας και φυσικά εκείνους τους πολιτικούς που προξένησαν την μεγαλύτερη εθνική καταστροφή των τελευταίων ετών στον ελληνικό λαό.
Προσοχή, αν και πιστεύουμε πως αυτή την φορά τα πράγματα είναι κάπως διαφορετικά γιατί τότε ο ίδιος ο πρωθυπουργός είχε υπονομευτεί από το ίδιο το εσωτερικό του περιβάλλον, (βλέπε κ Μπακογιάννη). Εκτός αν επιδειχθεί μια επιπόλαιη λόγω κάποιων ιδεολογικών προσχημάτων αντιμετώπιση της κατάστασης. Δεν θέλει πολύ να προκληθεί μια ανεξέλεγκτη κατάσταση με ολέθριες συνέπειες για την χώρα καθώς τα «κοράκια», εντόπια και αλλότρια παραμονεύουν έτοιμα να «ορμήξουν».
Οψόμεθα, αλλά και παρακολουθούμε με πολύ προσοχή.

ΝΙΚΟΣ ΧΕΙΛΑΔΑΚΗΣ
Δημοσιογράφος-Συγγραφέας-Τουρκολόγος

Πες λοιπόν στο παιδάκι σου το καλό, μάθε του τι είναι ο Θεός. Μίλησέ του από το πλήρωμα της δικής σου καρδιάς, φώτισέ του λίγο την συνείδηση με την δική σου λαχτάρα και θεία εμπειρία,και μπαίνοντας μέσα του ο Θεός, θα τον αγαπήσει. Μπορεί να βρίζει, μπορεί να κάνη αμαρτίες, αλλά έχοντας τα σπέρματα του Θεού, που είναι τόσο ισχυρά, ο Θεός τα καλλιεργεί και βγαίνει η καινούργια φύτρα, το καινούργιο βλαστάρι, το οποίο δίδει καινούργια ζωή. Αυτή είναι η μετάνοια.

Γέροντας Αιμιλιανός Σιμωνοπετρίτης

Και ο πατέρας, του σφαγέα των Ελλήνων Ιμπραήμ πασά, εκπαιδευτικό πρόγραμμα

Γράφει ο Δημήτριος Νατσιός, Δάσκαλος

«Να δούμε ακόμα πού θα φτάσουμε! Δεν αφήσαμε βρωμιά, δεν αφήσαμε σιχαμένη πράξη, που να μην κάνουμε, δεν αφήσαμε πονηρό διαλογισμό που να μην τον πούμε ή να μη τον γράψουμε με την μεγαλύτερη αδιαντροπιά. Ξεχαλινωθήκαμε ολότελα» Φώτης Κόντογλου

Ερωτώ: Θα μπορούσε να διοργανωθεί στη Δράμα ένα εκπαιδευτικό πρόγραμμα, κατάλληλο για να το παρακολουθήσουν και μαθητές του Δημοτικού, με θέμα τον Δράμαλη πασά; Θυμίζω ότι ο Μαχμούτ πασάς, καταγόταν από την Δράμα, γι’ αυτό έμεινε κοινώς γνωστός ως Δράμαλης. «Διέπρεψε» ως σφαγέας Χριστιανών και στην Δράμα και στην Λάρισα, όπου είχε μετατεθεί, για να λάβει, τέλος, τον «μισθό» που του άξιζε, από το γιαταγάνι του Κολοκοτρώνη, στα Δερβενάκια.

Καυχώνται, λοιπόν, και επαίρονται οι Δραμινοί για την καταγωγή του θηρίου; θα επέτρεπαν στα παιδιά τους να παρακολουθήσουν εκπαιδευτική «δράση», η οποία θα εξυμνεί τον Δράμαλη; Ο κοινός νους λέει όχι. Αλλά πού να βρεις σήμερα κοινό νου, λογική, ιδίως στο υπουργείο Παιδείας και στο αμαρτωλό Ινστιτούτο Εκπαιδευτικής Πολιτικής, το οποίο πρέπει να καταργηθεί!

Θα ανεχόταν οι κάτοικοι των Ιωαννίνων, να συμβεί κάτι παρόμοιο με την αιμοσταγή τύραννο Αλή πάσα; (Τον οποίο, ειρήσθω εν παρόδω, κάποια σκύβαλα της νεοταξικής ιστοριογραφίας, προσπαθούν να τον παρουσιάσουν ως «Βοναπάρτη της Ηπείρου»).

Το ίδιο ισχύει και για τον γενοκτόνο μας Μουσταφά Κεμάλ, τον οποίο ψευδώς τον παρουσιάζουν ως καταγόμενο από την Θεσσαλονίκη. (Αν και με τον νυν ανεκδιήγητο δήμαρχό της όλα τα περιμένει κανείς).

Και όμως βρέθηκε πόλη της Ελλάδας, η οποία τιμά «ευκλεές» τέκνο της, σφαγέα και εξολοθρευτή του Γένους μας. Και για να μην παρεξηγηθώ, δεν εννοώ τους κατοίκους ή την δημοτική αρχή της πόλης, αλλά εκπαιδευτικό πρόγραμμα το οποίο τελεί υπό την αιγίδα του υπουργείου Παιδείας.

Εξηγώ. Στην Καβάλα, κατοικοεδρεύει το Ινστιτούτο Μωχάμετ Αλι, επονομαζόμενο «IMARET», το οποίο στοχεύει στην «Έρευνα της Ανατολικής Παράδοσης». ( Τι θα πει ανατολική παράδοση;).  Το εν λόγω Ινστιτούτο εκπόνησε εκπαιδευτικό πρόγραμμα με τίτλο «Στα ίχνη του Μωχάμετ Αλι» και πέτυχε την έγκριση του υπουργείου, όπερ σημαίνει ότι σχεδόν υποχρεώνονται να το παρακολουθήσουν και παιδιά του δημοτικού σχολείου.

Και αυτό συνέβη, παραμονές της εθνικής επετείου της 25ης Μαρτίου. Το τι περιλαμβάνει η παρακολούθηση από μαθητές και δασκάλους της εν λόγω δράσης θα το δούμε παρακάτω. Ας «βαδίσουμε» όμως, παρενθετικά, στα «ίχνη του Μωχάμετ Άλι», να δούμε ποιον τιμά η ελληνική εκπαίδευση.

Γεννήθηκε στην Καβάλα το 1769, από οικογένεια Τουρκαλβανών. Κατόρθωσε, με τις πολεμικές του ικανότητες, να αναγνωρισθεί το 1805 «Σελίμ πασάς» (τοπάρχης) της Αιγύπτου. Κατά την Επανάσταση το ’21, ανταποκρίθηκε στην έκκληση του σουλτάνου Μαχμούτ, να τον βοηθήσει στην κατάπνιξη της εξέγερσης των Ελλήνων. Γράφει ο Σπ. Τρικούπης στην «Ιστορία της Ελληνικής Επαναστάσεως»: «Ελέγετο δε και επιστεύετο ότι συνωμολογήθη να κρατήση, ο σατράπης ούτος, υπό την εξουσία του όσους εν αποστασία τόπους υποτάξη και του μεν κατοίκους χριστιανούς ν’ απαγάγη αιχμαλώτους εις Αίγυπτον ή αλλού, αυτούς δε τους τόπους να κατοικίση υπό Αιγυπτίων και άλλων Μωαμεθανών». (τομ. Γ’, εκδ. «Γιοβάνης», σελ. 127). Έτσι την 7η Ιουλίου του 1824 αναθέτει στον γιο του Ιμπραήμ, την υλοποίηση του σατανικού σχεδίου: να απαγάγει, όσους Έλληνες γλιτώσουν την σφαγή, από την Ελλάδα και να την «κατοικίση» υπό Μωαμεθανών. Σχέδιο που τότε απέτυχε, γιατί σε τούτο τον τόπο ζούσαν Κολοκοτρωναίοι και Καραϊσκάκηδες, ενώ τώρα επιτυγχάνεται, γιατί μας κυβερνούν κυρά-Τασίες και λοιποί Νενέκοι, Γραικύλοι προσκυνημένοι. Ας το χωνέψουμε μ’ αυτά που γίνονται με τους μουσουλμάνους λαθρομετανάστες ακυρώνεται η Επανάσταση του ’21. Τα εγκλήματα των δυτικών συμμοριών τύπου Μπους, Κάμερον και Σαρκοζί σε Ιράκ και Λιβύη και Συρία, τα πληρώνει η πατρίδα μας, η οποία και εν μέσω φρικτής κρίσης διατηρεί την ανθρωπιά της. Όμως, όπως δηλώνει η κυρία Τασία, θα τους «κατοικίση» τους μουσουλμάνους σ’ όλη την Ελλάδα, για να απλωθεί ο τρόμος σ’ όλη την Επικράτεια και όσοι το αρνούνται αυτό είναι-δεν βρίσκω άλλη πιο ανώδυνη λέξη- ηλίθιοι.

(Και... βγάλτε το σκασμό όλοι σας γιατί είστε ρατσιστές, χρυσαυγίτες και θα κατηγορηθείτε για Ισλαμοφοβία!!

«Καημένε Μακρυγιάννη να ‘ξερες/

γιατί το τζάκισες το χέρι σου/

το τζάκισες για να χορεύουν σέικ

τα… κουκουλόπαιδα», για να παραλλάξουμε τον ποιητή.

Καημένη πατρίδα... θρηνώ και οδύρομαι για την κατάντια σου...). 

Αυτές τις διαταγές είχε το αιμοσταγές κτήνος, ο Μπραΐμης, από τον πατέρα του. Και ποιός ήταν ο Ιμπραήμ; «Ήταν ο Μπραΐμης μεθυσμένος πίνει ρούμι και κρασί μποτίλιες. Μπεκρής πολύ και παραλυμένος εις γυναίκες και παιδιά», γράφει ο Μακρυγιάννης. («Απομνημονεύματα», εκδ. Ζαχαρόπουλος, σελ. 396).

Παλαιότερα στο Μοριά, όταν ήθελαν να περιγράψουν εμφατικώς κάποια θεομηνία, έλεγαν: «Μπραΐμης πέρασε!» Χιλιάδες γυναίκες και παιδιά, μαγάρισε ο διεστραμμένος και τα έστελνε στα χαρέμια του πατέρα του.

Όταν ο Καποδίστριας αργότερα θέλησε να ελευθερώσει κάποιες Ελληνίδες, πληρώνοντας για την εξαγορά τους, αυτές αρνήθηκαν. Η ντροπή δεν τις άφηνε... Αυτούς, λοιπόν, τους κτηνανθρώπους αποφάσισε να τιμήσει το υπουργείο εθνοκτόνου παιδαγωγίας, και βρέθηκαν, δυστυχώς, σχολεία και δάσκαλοι, στην Καβάλα, που έσπευσαν, παραμονές της εθνεγερσίας να οδηγήσουν Έλληνες μαθητές στο μουσείο του Μωχάμετ Άλι. Διαβάζω από την επιστολή διαμαρτυρίας γονέων και εκπαιδευτικών του νομού Καβάλας.

«Εκεί τους υποδέχτηκε η ορισμένη εμψυχώτρια του προγράμματος μία ελληνίδα δασκάλα, η οποία ντύθηκε με ισλαμική στολή και μάλιστα ζήτησε να απευθύνονται σε αυτήν οι δάσκαλοι και οι μαθητές όχι με το ελληνικό-χριστιανικό όνομά της, αλλά με το τουρκικό-μουσουλμανικό όνομα ΝΑΣΙΦ και ανάμεσα στις ερωτήσεις που υπήρχαν προτυπωμένες και τις οποίες υπέβαλαν τα παιδιά, στις 18 Μαρτίου 2015, στον νεκρό εδώ και δύο αιώνες ΜΩΧΑΜΕΤ ΑΛΙ ήταν και η εξής 8η ερώτηση: “Δεν σε κορόιδευαν που είχες σκούρο δέρμα, δεν σε μισούσαν που ήσουν ΤΟΥΡΚΟΣ”; Αυτές οι ερωτήσεις έγιναν στα πλαίσια  ενός θεατρικού δρώμενου που αφορούσε ένα ΝΑΝΟΥΡΙΣΜΑ προς τον Μωχάμετ Άλι.

Εν συνεχεία έγινε περιήγηση στο Μουσείο του Μωχάμετ Άλι, που είναι η παλιά οικία του στην Καβάλα, επισκέφτηκαν στους χώρους ενδιαίτησης ανδρών και γυναικών (σαλαμλίκ-ανδρώνας και χαρεμλίκ-γυναικωνίτης) και το δωμάτιο του χαρεμιού όπου ξάπλωναν όλες οι παλλακίδες, τα ιδιαίτερα δωμάτια του πασά και το δωμάτιο της ευνοούμενης του παλλακίδας».

Βεβαίως, για να εξοικειωθούν τα παιδιά με την τύχη που τους περιμένει. Είμαι περίεργος να μάθω, τι έλεγε η ΝΑΣΙΦ-δασκάλα στα κοριτσάκια-μαθήτριες για την «διαθεματική δράση» του χαρεμιού;

Στην δε μεθοδολογία του προγράμματος, διαβάζουμε μεταξύ άλλων νεοταξικών αερολογιών περί «βιωματικής εμπειρίας και τεχνικών αναστοχασμού, σημειολογιών και διακειμενικών αναφορών» τα κάτωθι: «Θέλοντας να πάμε ένα βήμα πιο πέρα από τον αναμενόμενο σκοπό του προγράμματος, την ανάδειξη, δηλαδή, του προσώπου, του έργου και της εποχής του Μωχάμετ Άλι, επιδιώξαμε η προσωπικότητά του να λειτουργήσει ως ερέθισμα, μέσω του οποίου οι μαθητές-τριες καλούνται να αναμετρηθούν με τα δικά τους όρια, την δική τους επιθυμία για γνώση, περιπέτεια, ζωή... και να αναδειχθούν καθολικά και πανανθρώπινα νοήματα». Μάλιστα. Πρότυπο, λοιπόν, για τα παιδιά, τους μαθητές μας ο Μωχάμετ Άλι, ο πατέρας του παραλυμένου παιδεραστή Ιμπραήμ, που του έστελνε μικρά παιδιά από το Μοριά και το Μεσολόγγι για να ικανοποιήσει τις διαστροφές του.

«Επήγε ο Ιμπραΐμης εις το Χελμό και τουφέκι δεν απάντησε πουθενά, και εσκλάβωσε περίπου δύο χιλιάδες γυναίκες και παιδιά...», λέει ο Κολοκοτρώνης στη «Διήγησιν Συμβάντων». (εκδ. ΙΔΕΒ, σελ. 207). Για το υπουργείο και τα ποικιλώνυμα Ινστιτούτα  γνωρίζουμε από πού παίρνουν γραμμή. Η Στοά προωθεί τα πειθήνια ενεργούμενά της σε καίριες θέσεις. Όμως, οι σύλλογοι διδασκόντων, οι δάσκαλοι συνάδελφοί μου, γιατί μπλέκονται, σε τέτοιες παγίδες; Ντροπή να ντροπιαζόμαστε. Ψυχή και Χριστό θέλουν οι μαθητές μας και όχι τα σκύβαλα που ρίχνουν στα σχολεία οι μαυραγορίτες του πνεύματος.

Τζαμιά στην Αθήνα, τμήματα Ισλαμικών Σπουδών στην Θεολογική Θεσσαλονίκης, «προσκυνήματα» στο σπίτι του Μωχάμετ Άλι στην Καβάλα, μουσουλμάνοι λαθρομετανάστες σ’ όλη την Ελλάδα... ας ετοιμαστούμε για την νέα Τουρκοκρατία.

Με επιτυχία η εκδήλωση παρουσίασης του ντοκιμαντερ για τον Ιωάννη Καποδίστρια

       Σε μια επιτυχημένη εκδήλωση, παρουσία πλήθους κόσμου, εκπροσώπων της εκκλησίας, των αρχών, φορέων καθώς και συλλόγων παρουσιάστηκε επίσημα το Σάββατο 18 Απριλίου στο Παπαστράτειο Μέγαρο της ΓΕΑ Αγρινίου το ιστορικό Ντοκιμαντέρ παραγωγής του Σωματείου Ενωμένη Ρωμηοσύνη και του Αχελώος Tv

ΙΩΑΝΝΗΣ ΚΑΠΟΔΙΣΤΡΙΑΣ

Η ΖΩΗ, ΟΙ ΑΓΩΝΕΣ ΚΑΙ ΤΟ ΕΓΚΩΜΙΟ ΤΟΥ ΠΡΩΤΟΥ ΕΘΝΙΚΟΥ ΚΥΒΕΡΝΗΤΗ ΤΗΣ ΕΛΛΑΔΑΣ"

H εκδήλωση ήταν αφιερωμένη στη μνήμη του Γεωργίου Μπόκα

     Μετά από έρευνα και τηλεοπτικά «γυρίσματα» τριών ετών η ΕΡΩ και ο Αχελώος Tv παρουσίασαν το ντοκιμαντέρ για την ζωή του Ιωάννη Καποδίστρια. Τον εξ απορρήτων σύμβουλο και υπουργό του αυτοκράτορα της Ρωσίας Αλεξάνδρου Α’ και μετέπειτα πρώτο Κυβερνήτη της Ανεξάρτητης Ελλάδας που έχει χαρακτηριστεί από Έλληνες και ξένους κορυφαίους ιστορικούς και πολιτικούς ως: πρωτοστάτης της ελληνικής παλιγγενεσίας, ασκητής της πολιτικής, αγωνιστής της Ορθοδοξίας, μάρτυρας της Ρωμηοσύνης, κορυφαίος των Ελλήνων, μεγάλος αρχιτέκτονας της πανευρωπαϊκής ειρήνης και μεταρρυθμιστής της Γαλλίας και Ελβετίας.

       Εμπνευστής και πρωτεργάτης της ιστορικής και πολιτιστικής παραγωγής στη μνήμη του οποίου αφιερώθηκε η πρώτη επίσημη παρουσίαση της είναι ο αείμνηστος Πρόεδρος της τηλεόρασης του Αχελώου Γεώργιος Μπόκας. Όπως συγκινημένος ανέφερε ο Δημήτρης Μπόκας μέλος του ΔΣ της Ε.ΡΩ και μέλος του ΔΣ του Αχελώου στον χαιρετισμό του “Ο δρόμος είναι μακρύς, ενωμένοι όμως θα μπορέσουμε να συνεχίσουμε το έργο της Ε.ΡΩ. , την προβολή των πνευματικών μας αξιών”. Αναφερόμενος στον τηλεοπτικό σταθμό Αχελώος ο κ Δ.Μπόκας ευχαρίστησε τους αφανείς ήρωες της προσπάθειας αυτής, το προσωπικό του σταθμού και έκλεισε τονίζοντας οτι “θα συνεχίσουμε να βαδίζουμε στο δρόμο που χάραξε εκείνος, το δρόμο της προσφοράς, έχοντας πάντα ως οδηγό τα λόγια του: Ο καλύτερος τρόπος να νικήσεις το κακό είναι να προβάλλεις το καλό” .

       Ο μεγάλος ηθοποιός Κώστας Καστανάς ο οποίος αφηγείται την ιστορία του Καποδίστρια στο ντοκιμαντέρ χαιρέτισε την εκδήλωση αναφέροντας μεταξύ άλλων “ Ο Καποδίστριας για μένα είναι Ιερό Πρόσωπο”

       Πρώτος ομιλητής στην εκδήλωση ήταν το μέλος της ΕΡΩ Δήμος Θανάσουλας οποίος αναφέρθηκε στο Πνεύμα Προσφοράς που διέπει την ΕΡΩ και το οποίο ήταν και το πνεύμα με το οποίο λειτουργούσε ο αείμνηστος Γεώργίος Μπόκας

       Για τον Ιωάννη Καποδίστρια μίλησαν οι διακεκριμένοι Δημήτρης Μεταλληνός – Δρ Ιστορίας-Θεολογίας του Ιονίου Πανεπιστημίου, Εμμανουήλ Γιαννούλης Πρωτοπρεσβύτερος Μητροπολιτικού Ναού Αίγινας-Πτυχιούχος Νομικής – Θεολογίας του Παν/μιου Αθηνών και η Μαρία Μαντουβάλλου – Αναπληρώτρια καθηγήτρια του Πανεπιστημίου Αθηνών Ο κ Μεταλληνός Δρ Ιστορίας-Θεολογίας του Ιονίου Πανεπιστημίου αναφέρθηκε στην Κερκυραϊκή καταγωγή του Καποδίστρια καθώς επίσης ανέπτυξε το θέμα “ο Ρωμνίος Ιωάννης Καποδίστριας ως ο κατεξοχήν Ελληνορθόδοξος Ηγέτης της Πολιτικής Ιστορίας του Νέου Ελληνισμού”

       Η άφιξης του Καποδίστρια στην Αίγινα ήταν το θέμα το οποίο ανέπτυξε ο π.Εμμανουήλ Γιαννούλης ο οποίος διακονεί στον Ιερό Ναό Κοιμήσεως της Θεοτόκου(Μητροπολιτικός ΙΝ Αίγινας) όπου και έλαβαν χώρα η Υποδοχή, η Ορκωμοσία του Πρώτου Εθνικού Κυβερνήτη της Ελλάδας ενώ ο Ιερός αυτό Ναός χρησιμοποιούνταν έως τότε ως “Βουλευτήριον”

       Η Αναπληρώτρια καθηγήτρια του Πανεπιστημίου Αθηνών Μαρία Μαντουβάλλου αναφέρθηκε στην Ακτινοβολία του Καποδίστρια σε Ελλάδα και εξωτερικό ενώ ανέπτυξε το θέμα “Ο Καποδίστριας ως Σηματοδότης του Σήμερα”.

       Η σπονδυλωτή οπτικοακουστική παραγωγή χωρίζεται σε επτά ξεχωριστές θεματικές ενότητες – επεισόδια και αποτελεί την ιστορική καταγραφή της ζωής, του έργου και της δράσης του πρώτου Κυβερνήτη της Ελλάδας. Το πρωτογενές υλικό του ντοκιμαντέρ αποτελείται από κινηματογραφικά πλάνα, αρχειακό οπτικοακουστικό υλικό και συνεντεύξεις επιστημόνων οι οποίοι μελετούν το έργο του Ιωάννη Καποδίστρια. Η μουσική επένδυση αποτελείται από κομμάτια του μεγάλου Έλληνα μουσικοσυνθέτη Σταμάτη Σπανουδάκη. Την συνοπτική παρουσίαση των επτά επεισοδίων της παραγωγής έκανε ο Διευθυντής της Τηλεόρασης του Αχελώου Κων/νος Ζαφείρης.

       Την εκδήλωση έκλεισε με χαιρετισμό ο Σεβασμιότατος Μητροπολίτης Αιτωλίας και Ακαρνανίας Κοσμάς αναφερόμενος στην προσφορά της Ενωμένης Ρωμηοσύνης και του τηλεοπτικού σταθμού Αχελώου στην κοινωνία τις δύσκολες ημέρες που όλοι μαζί διανύουμε. 

       Το συντονισμό της εκδήλωσης πραγματοποίησε το Μέλος της Ε.ΡΩ. και συνεργάτης του Αχελώου Ανδρέας Μπλάνος.
  πηγή

ΑΠΡΙΛΙΟΣ 1204: Η ΓΕΝΝΗΣΗ ΤΟΥ ΝΕΟΥ ΕΛΛΗΝΙΣΜΟΥ

του Χριστόφορου Τριάντη*

       Με την  άλωση της Κων/πολης στις 13  Απριλίου του 1204, από τους Λατίνους της τέταρτης σταυροφορίας ξεκινάει η περίοδος της Φραγκοκρατίας. 

      Μεγάλο μέρος των εδαφών της βυζαντινής επικράτειας περνάει κάτω από τον έλεγχο των Δυτικών. Τα κατακτηθέντα βυζαντινά εδάφη μοιράστηκαν ανάμεσα στους σταυροφόρους , με τους Βενετούς του δόγη Δάνδολο – που είχαν διαθέσει τον στόλο για την επιχείρηση  – να παίρνουν τη μερίδα του λέοντος στην Πόλη  και ένα πλήθος νησιών σε Αιγαίο και  Ιόνιο. Αξίζει να σημειωθεί ότι η Ενετοκρατία τελείωσε επίσημα στα Επτάνησα (ήταν υπό βενετική κυριαρχία από την εποχή του 1204)  με τη συνθήκη του Καμποφόρμιο τον Οκτώβριο του 1799. Η οριστική ενσωμάτωσή  τους στον εθνικό κορμό  έγινε τον Μάιο του 1864 (τα κατείχαν οι Άγγλοι) σημαίνοντας και το τέλος μίας αποικιοκρατικής περιόδου έξι αιώνων.....

      Κατ’ αρχήν η άλωση της Πόλης το 1204 δεν είναι μόνο ένα ιστορικό ορόσημο  μιας «σκοτεινής εποχής», είναι η απαρχή της γέννησης του νέου Ελληνισμού. Eίναι η επαναφορά της ελληνικής συνείδησης στο κέντρο μιας νέας εθνικής δημιουργίας. 

    Το 1204 οι λατινικές δυνάμεις  των Σταυροφόρων με τις ευλογίες του πάπα ΙΝΝΟΚΕΝΤΙΟΥ Γ' δεν κατέλυαν μια ηγεμονία , ένα παρηκμασμενο βασίλειο αλλά ένα κράτος που ήταν ο στυλοβάτης του χριστιανισμού στην Ανατολή και  το οποίο είχε  «κατακτήσει» πολιτιστικά και ιδεολογικά  Ευρώπη και  Ασία. Αρκετοί πανεπιστημιακοί  και «ιστορικοί» διατείνονται ότι  το Βυζάντιο ήταν ένα τεχνητό ιδεολόγημα, ένα δημιούργημα  της ρωμαϊκής άρχουσας τάξης που στηριζόταν και σε κάποια μεταφυσική. Αυτό αποδεικνύει άγνοια  της ιστορίας και παραχάραξη της αλήθειας .

        Εν πρώτοις, η βυζαντινή αυτοκρατορία ήταν η πολιτισμένη οικουμένη που ως  φορέας του ελληνικού πνεύματος και του σωτηριολογικού  μηνύματος τού χριστιανισμού  έσωζε και διαφύλασσε τον ευρωπαϊκό πολιτισμό. Η Βυζαντινή οικουμένη αποτέλεσε  τον ακάματο φύλακα των χριστιανικών και ελληνικών ιδεών και προστάτευε την Ευρώπη από τον ισλαμο- αραβικό και τουρκικό επεκτατισμό. Αντιμετώπισε με επιτυχία τις αραβικές και τουρκικές  ορδές. Παράλληλα,  «διοχέτευσε» στο σύνολο του ευρωπαϊκού χώρου τα στοιχεία εκείνα τα οποία μεταμόρφωσαν την περίφημη Εσπερία από μια ημιβαρβαρική περιοχή όπου κυριαρχούσαν τα γερμανικά φύλα σε ένα  οργανωμένο σύνολο που άρχιζε να  ακολουθεί σε πολλά σημεία  τον βυζαντινό πολιτισμό.

         Κορυφαίοι ιστορικοί όπως ο Κ. Παπαρηγόπουλος  και ο Απόστολος Βακαλόπουλος  υποστηρίζουν ότι  το 1204 καταρρέει η ιδεολογία αλλά και η πραγματικότητα της Βυζαντινής Αυτοκρατορίας. Η αυτοκρατορία περιορίζεται σιγά σε μια περιοχή που οι κάτοικοι της είναι κατά βάση Έλληνες ή ελληνόφωνοι και διατηρούν και την ανάμνηση των παραδόσεων και του πολιτισμού τους. Τα νομίσματα των «Ρωμαίων» αυτοκρατόρων αρχίζουν να φέρουν ελληνικές επιγραφές, που βαθμιαία αντικαθιστούν –εντελώς-  τις λατινικές. Έτσι αρχίζει να καλλιεργείται η  ιδέα του νέου ελληνικού έθνους και της νεοελληνικής συνείδησης.

       Είναι γεγονός ότι το 1204  δεν σήμανε μόνο την παρακμή του Βυζαντίου αλλά και τη γέννηση του νέου Ελληνισμού. Μετά την άλωση του 1204 οι Έλληνες της αυτοκρατορίας   παραγκώνισαν τον  εθνικό τίτλο «Ρωμαίοι» και υιοθέτησαν τον τίτλο « Ρωμιοί» ως κύριο εθνικό συστατικό. Η λεκτική  αυτή σήμανση παρέπεμπε στη αναγνώριση της ελληνικότητας, που δεν χάθηκε ποτέ. Οι ίδιοι οι Λατίνοι κατακτητές προσφωνούσαν τους υπόδουλους  υποτιμητικά Έλληνες για να καρπωθούν οι ίδιοι τη ρωμαϊκή παράδοση. Εξεδίωξαν, λοιπόν, οι βυζαντινοί οριστικά από τη συνείδηση τους  οτιδήποτε θύμιζε φραγκική Δύση και ρωμαϊκή συγκλητική οργάνωση και εγκολπώθηκαν την ελληνική κοινοτική παράδοση και το  ελληνικό πνεύμα, συνεπικουρούμενο από την ορθόδοξη χριστιανική διδασκαλία.

      Όλη αυτήν τη στάση  την αποδεικνύει  στα κείμενά του ο φιλόσοφος της παλαιολογειας περιόδου Γεώργιος Γεμιστός Πλήθων: «είμαστε απ’ το γένος των Ελλήνων όπως μαρτυρούν η γλώσσα και τα πάτρια έθιμα της πατρίδας μας».  

   Στα  γραπτά των συγγραφέων της εποχής βλέπουμε να επανεμφανίζονται τα ονόματα και τα έργα  στα οποία οι «ένδοξοι πρόγονοι» υπερασπίζονταν το «κοινό» και την «πατρίδα» , ενώ στην πολιτική ρητορική η λέξη « Έλληνας» αποκτά νέα και μοναδική αξία. Πράγματι, μετά το 1204 ο ελληνισμός ψυχορραγούσε, αλλά ταυτόχρονα συγκέντρωνε όλες του τις πνευματικές δυνάμεις για να εκπέμψει μια τελευταία λάμψη, σαν να ήθελε -επικαλούμενος τις δόξες του παρελθόντος-  να συμβολίσει και να αναγγείλει το μέλλον. 

      Από το τελευταίο τέταρτο του 11ου αιώνα ως το 1204, ο βυζαντινός αρχίζει να συνδέεται με το ιστορικό του παρελθόν και να ξαναβρίσκει σιγά- σιγά τις ρίζες του λαϊκού πολιτισμού. Αρχαία Ελληνική κληρονομιά και χριστιανική πίστη αρχίζουν να συμβιβάζονται στη συνείδησή του και να γίνονται τα συστατικά της  στοιχεία. Η ίδια επίσημη εκκλησία μεταβάλλεται σε ανατολική ορθόδοξη εκκλησία που έχει ως κύριο στήριγμά της τον Ελληνισμό. Η νέα αυτή ιδεολογία εκφράζει τον νέο Ελληνισμό, που απομένει το μοναδικό στήριγμα του Βυζαντίου.

       Το 1204 δεν είναι μόνο ένα ιστορικό σημείο γέννησης της συνείδησης των Ελλήνων, είναι και η ενδυνάμωση  του αντιστασιακού πνεύματός που τους χαρακτήριζε μέσα στον χρόνο. Ο  λαός και αρκετοί από τους ηγέτες του δεν λησμονήσαν ούτε μια μέρα τη λατινική κατοχή της Πόλης και συνέχισαν την αντίσταση εναντίον των Φράγκων φεουδαρχών και του πάπα.  

       Η Νίκαια, στην Μικρά Ασία, σήκωσε το βάρος του αγώνα, δυο βήματα έξω από τη βασιλεύουσα,  με επικεφαλής τον Θεόδωρο Λάσκαρι. Το Δεσποτάτο της Ηπείρου του Μιχαήλ Δούκα  ισχυροποιούνταν στην ευρωπαϊκή πλευρά, με το βλέμμα πάντα στραμμένο προς την Πόλη. Οι Πόντιοι  με τον Αλέξιο Γ΄ και Δαβίδ Κομνηνό κρατούσαν ψηλά τη σημαία της ελληνικότητας και της ορθόδοξης πίστης. Ούτε μια στιγμή δεν έπαυσαν οι Έλληνες να προσβλέπουν στην ανασύσταση της αυτοκρατορίας (αν και όλοι γνώριζαν ότι το πρωτινά μεγαλεία είχαν πια περάσει ) και στην εκδίωξη της Φράγκικης  επέλασης  που σκύλευε και διαμοίραζε τα πλούτη του Βυζαντίου. Μετά από 57 χρόνια λατινικής κατοχής, ο Μιχαήλ Η΄  Παλαιολόγος απελευθέρωνε την Πόλη.  Ήταν 26 Ιουλίου του 1261, το ελληνικό Βυζάντιο ετοιμαζόταν για την τελευταία  του αναλαμπή.

       Αξιοσημείωτο είναι και το γεγονός ότι οι Φράγκοι κατακτητές με τη βοήθεια των παπικών καρδινάλιων προσπάθησαν να εκμεταλλευτούν τον λαό και να καταστείλουν  το ορθόδοξο  φρόνημά του. Είχαν καταφέρει να πάρουν  με το μέρος τους μεγάλο μέρος της ανώτερης τάξης , η οποία με τις εμφύλιες διαμάχες της  και τη συμμαχία  με τους Λατίνους είχε συμβάλλει στην καταστροφή της αυτοκρατορίας . Μέσα  από όλη αυτή την ιστορική κίνηση αποδείχθηκε περίτρανα ότι το σχίσμα των δυο εκκλησιών δεν ήταν ένα απλό διπλωματικό επεισόδιο που το προκάλεσαν  κάποιες δευτερεύουσες δογματικές διάφορες , ήταν η διαφορετική θεώρηση της σωτηρίας των ανθρώπων  που επαγγέλονταν οι  δυο πνευματικότητες .

      Έγινε λοιπόν, μετά το 1204  μια παράξενη αλλαγή, ένα ξαφνικό ξύπνημα της ελληνικής εθνικότητας. Το φαινόμενο ιχνηλατείται  με την Άλωση της Πόλης από τους Φράγκους, έτσι κλονίσθηκε το  «ρωμαϊκό αυτονόητο» και τη θέση του παίρνουν τα στοιχεία που και τώρα – σε πείσμα των καιρών – μας χαρακτηρίζουν: η ελληνική γλώσσα , η Ορθοδοξία και το αντιστασιακό πνεύμα , καρπός αιώνων  ιστορίας και  εθνικών αγώνων.

*O Χριστόφορος Τριάντης υπηρετεί στη δημόσια εκπαίδευση από το 1998. Είναι από τη Μαχαιρά Ξηρομέρου.

πηγή