Ενώ δηλαδή έχουμε στο σπίτι μας ένα νεκρό, τον παραβλέπουμε και πηγαίνουμε να κλάψουμε τους άλλους

 

Δεν βλέπουμε οτι η ψυχή μας είναι ένας τάφος, ένας πραγματικός Άδης, ώστε να μετατρέψουμε την ζωή μας σε μια έμπρακτη κραυγή προς τον αναστάντα Χριστό, ο οποίος «κατήλθε εν τάφω και καθείλε του Άδου την δύναμιν», χαρίζοντας σ΄ εμάς την νίκη κατά του θανάτου, την χαρά και την ειρήνη από του νύν και είς τους αιώνας. Ενώ δηλαδή έχουμε στο σπίτι μας ένα νεκρό, τον παραβλέπουμε και πηγαίνουμε να κλάψουμε τους άλλους. Και ενώ ο μόνος πόθος της λιμοκτονούσας ψυχής μας είναι η Βασιλεία του Θεού, εμείς δεν την ζητούμε, ίσως και επειδή λόγω της καταστάσεως μας αδυνατούμε να φαντασθούμε το μέγεθος της αγάπης του Θεού και να προστρέξουμε με ελπίδα προς Αυτόν. Αφήνουμε έτσι την ψυχή μας αλύτρωτη, παραπονεμένη, προσπαθώντας να την χορτάσουμε με τα ξυλοκέρατα των χοίρων. Άλλο ζητά και άλλο της δίδουμε. Ζητά άκτιστα αγαθά και της δίνουμε κτιστά. Ζητά την χάρι και εμείς προσπαθούμε να την ξεγελάσουμε με γήινα αγαθά... Ο τραγικός αυτός διχασμός είναι η βαθύτερη ασθένεια της ανθρώπινης φύσεως και μπορεί να αποκατασταθεί μόνο εν τω Θεανθρώπω και δια του Θεανθρώπου, μέσα στην Εκκλησία.

Από τον πρόλογο του βιβλίου «Ταρσώ η δια Χριστόν σαλή» του Ιωάννη Κορναράκη, εκδόσεις Άγιον Όρος

Ούτε μία ελληνική στον κατάλογο με τις 155 μικρομεσαίες επιχειρήσεις που θα χρηματοδοτήσει η ΕΕ:!

 

Ούτε μια από τις 80 ελληνικές επιχειρήσεις που υπέβαλαν πρόταση για ένταξη τους στο νέο μηχανισμό της Ευρωπαϊκής Ένωσης για τις μικρομεσαίες επιχειρήσεις δεν περιλαμβάνεται στον κατάλογο των πρώτων 155 επιχειρήσεων που ανακοινώθηκαν την Πέμπτη.
Αντίθετα την πρώτη φάση του προγράμματος πέρασαν 39 ισπανικές επιχειρήσεις αλλά και πολλές βρετανικές και
ιταλικές.

Οι επιχειρήσεις που επελέγησαν από 21 χώρες θα λάβουν 50.000 ευρώ η καθεμία για να χρηματοδοτήσουν μελέτες σκοπιμότητας για τα σχέδιά τους.
Η Ευρωπαϊκή Επιτροπή τονίζει ότι οι 155 επιλεγμένες ΜΜΕ έχουν μεγάλες πιθανότητες να περάσουν στη δεύτερη φάση του προγράμματος, κατά την οποία οι αιτούντες μπορούν να λάβουν από 500.000 ευρώ έως 2,5 εκατ. ευρώ για τη χρηματοδότηση καινοτόμων δραστηριοτήτων, όπως επίδειξη, δοκιμές, πιλοτικές εφαρμογές κ.λπ.
Στον πρώτο γύρο επιλογής υποβλήθηκαν 2.662 προτάσεις από τις χώρες που συμμετέχουν στο πρόγραμμα «Ορίζοντας 2020». Η αξιολόγηση από ανεξάρτητους εμπειρογνώμονες έδειξε ότι 317 προτάσεις πληρούσαν τις προϋποθέσεις. Από αυτές, οι 155, δηλαδή το 49%, επιλέχθηκαν τελικά για χρηματοδότηση.
Ο μηχανισμός για τις ΜΜΕ δημιουργήθηκε στο πλαίσιο του νέου προγράμματος της ΕΕ «Ορίζοντας 2020», συνολικού ύψους 80 δισ. ευρώ, για τη χρηματοδότηση της έρευνας και έχει σκοπό να βοηθά τις καινοτόμες μικρές επιχειρήσεις να προωθούν καινοτόμα σχέδια από το εργαστήριο στην αγορά.
Στο πλαίσιο του μηχανισμού, η Ευρωπαϊκή Ένωση επιθυμεί να χρηματοδοτήσει τις πλέον καινοτόμες μικρές επιχειρήσεις, που παρουσιάζουν σημαντικό αναπτυξιακό δυναμικό. Με προϋπολογισμό περίπου 3 δισ. ευρώ για περίοδο επτά ετών, θα χρηματοδοτεί μελέτες σκοπιμότητας όσον αφορά την επιχειρηματική καινοτομία (πρώτη φάση) και έργα επίδειξης (δεύτερη φάση). Οι ιδέες που είναι ώριμες για επενδύσεις μπορούν επιπλέον να επωφεληθούν από συμβουλές επιχειρηματικής ανάπτυξης και άλλες υπηρεσίες υποστήριξης (τρίτη φάση).
Η πρόσκληση υποβολής προτάσεων είναι συνεχώς ανοικτή και οι επόμενες καταληκτικές ημερομηνίες για την αξιολόγηση είναι η 24η Σεπτεμβρίου και η 17η Δεκεμβρίου 2014 για την πρώτη φάση, και η 9η Οκτωβρίου και 17η Δεκεμβρίου 2014 για τη δεύτερη φάση.
Αίτηση χρηματοδότησης μπορούν να υποβάλουν ΜΜΕ από τα κράτη μέλη της ΕΕ ή από χώρες που συμμετέχουν στο πρόγραμμα «Ορίζοντας 2020».
Το 2014, αναμένεται να χρηματοδοτηθούν συνολικά περίπου 645 σχέδια. Ο αριθμός αυτός θα αυξηθεί σε 670 το 2015.

Σχόλιο

Δεν θέλει η Ε.Ε. να ανακάμψει οικονομικά η Ελλάδα. Δεν την ελέγχει πλήρως η Γερμανία ακόμη.

πηγή 

Πως να διδάξετε τα παιδιά σας να ζούνε απλά

Στις μέρες μας τα παιδιά «βομβαρδίζονται» με μηνύματα από τα μέσα μαζικής ενημέρωσης και από την πίεση των συνομηλίκων, προκειμένου να αποκτήσουν τα πιο μοντέρνα παιχνίδια και gadgets.

 

 

Πρόσφατες έρευνες αποδεικνύουν ότι τα παιδιά χρειάζονται λιγότερη ή καθόλου τηλεόραση και λιγότερα υλικά αγαθά, αλλά περισσότερο ελεύθερο χρόνο και μεγαλύτερη φαντασία, κάτι το οποίο είναι δύσκολο να επιτευχθεί όταν οι ζωές τους κατακλύζονται από μονοδιάστατα παιχνίδια και από τα αρνητικά αποτελέσματα της τηλεοπτικής ψυχαγωγίας.

Οι γονείς από την πλευρά τους μπορούν να δημιουργήσουν μια τέτοια ατμόσφαιρα μέσα στο σπίτι, ώστε τα παιδιά να μάθουν να ζουν με λιγότερα υλικά αγαθά. Διαβάστε μερικές συμβουλές που θα σας βοηθήσουν να διδάξετε στα παιδιά έναν απλούστερο τρόπο ζωής:

Μειώστε τον αριθμό των παιχνιδιών

Τα καταστήματα παιχνιδιών πολλές φορές περνούν το μήνυμα ότι τα παιδιά χρειάζονται πολλά παιχνίδια. Όμως όταν ένα παιδί έχει λιγότερα παιχνίδια, είναι σε θέση να κάνει περισσότερα πράγματα χρησιμοποιώντας τη φαντασία του. Τα παιδιά χρειάζονται περισσότερο παιχνίδι, όχι περισσότερα υλικά αγαθά. Επιλέξτε παραδοσιακά παιχνίδια όπως πλαστικά τουβλάκια, μπάλες, σετ ζωγραφικής, παζλ και βιβλία, τα οποία δίνουν στα παιδιά πολλές ευκαιρίες για δημιουργία, καινοτομία και κριτική σκέψη.

Δημιουργήστε παιχνίδια μόνοι σας

Τα είδη οικιακής χρήσης μπορούν εύκολα να χρησιμοποιηθούν ως παιχνίδια. Δημιουργήστε κατασκευές από πλαστικά μπουκάλια και κουτιά από χαρτόνι ή φτιάξτε μια αυτοσχέδια μπάλα από παλιές κάλτσες. Διδάσκοντας τα παιδιά να κάνουν χρήση της φαντασίας τους με αντικείμενα που έχετε στο σπίτι, θα τα βοηθήσετε να αποβάλλουν τη νοοτροπία να θέλουν πάντα ένα νέο παιχνίδι.

Αφήστε το παιδί να συμμετέχει στις αγορές

Τα παιδιά λειτουργούν σαν σφουγγάρια: μιμούνται τις συνήθειες και τις αντιλήψεις των γονέων και τείνουν να παίρνουν τις αποφάσεις τους με βάση τις δικές μας επιλογές. Για παράδειγμα, εάν είστε σε ένα κατάστημα ρούχων μαζί με το παιδί δοκιμάστε να πείτε: «Τι ωραία κόκκινη μπλούζα! Μου αρέσει πολύ, αλλά έχω άλλη μία στο σπίτι που μοιάζει πολύ με αυτή». Το παιδί μπορεί να μην καταλάβει για τί ακριβώς μιλάτε, όμως θα «απορροφήσει» τη συνήθεια να είναι επιλεκτικό και να μην κάνει άσκοπες αγορές.

Μυήστε το παιδί στη φιλανθρωπία

Ο καθαρισμός του σπιτιού από αντικείμενα που δεν χρησιμοποιείτε πια είναι μια διαδικασία στην οποία θα μπορούσε να συμμετέχει το παιδί σας. Για παράδειγμα, κάθε έξι μήνες ζητήστε από το παιδί να κρατήσει τα παιχνίδια με τα οποία παίζει περισσότερο και να σκεφτεί ποια θα μπορούσαν να φανούν χρήσιμα σε κάποιο άλλο παιδί. Κάντε το ίδιο με τα ρούχα του, εξηγώντας ότι με αυτό τον τρόπο βοηθάτε άλλα παιδιά που έχουν μεγαλύτερη ανάγκη.

Χρησιμοποιείστε το «θα μου άρεσε…»

Το «θέλω» είναι το ρήμα που χρησιμοποιούν κατά κόρον τα παιδιά όταν ζητούν επίμονα κάτι. Αντί να καταφεύγουν σε αυτή τη λέξη, διδάξτε στα παιδιά σας τη φράση «θα μου άρεσε…». Αυτή η λεπτή αλλαγή στη διατύπωση μπορεί να μετατρέψει όλη τη νοοτροπία του παιδιού ως προς την απόκτηση περισσότερων πραγμάτων. Το «θέλω» φανερώνει απληστία, όμως το «θα μου άρεσε…» τα βοηθά να κατανοήσουν ότι δεν μπορούν να έχουν πάντα αυτό που θέλουν.

Μοιραστείτε το!  

 

Επεξεργασία άρθρου: Μαρία Ιωαννάτου

πηγή 

Παρακαλούμε τουε Σκοπιανούς φέτος να μην ντυθούν καρυάτιδες

Γράφει ὁ Δρ. Κωνσταντῖνος Βαρδάκας 

Ἐπειδὴ τὸ γεγονὸς τῆς ἀνεύρεσης τῶν πανέμορφων Καρυάτιδων στοὺς προθαλάμους πρὸς τὴν Ταφικὴ αἴθουσα στὸν πασίγνωστο πλέον παγκοσμίως Τύμβο τῆς Ἀμφίπολης εἶναι ΜΗ ΔΙΑΧΕΙΡΙΣΙΜΟ ἀπὸ τοὺς βόρειους γείτονές μας, κάνουμε τὴν σύσταση αὐτὴ γιὰ νὰ διασωθεῖ ἡ ὀπτικὴ αἰσθητική τῆς ἀνθρωπότητας ποὺ τόσο χρόνια ὑπέφερε βάναυσα ἀπὸ κακοραμμένες Μακεδονικὲς ἐνδυμασίες ποὺ περιφερόταν στὰ ἔθνικ-φοκλὸρ φεστιβὰλ τῶν Σκοπίων ποὺ σκοπὸ εἶχαν νὰ αὐθυποβάλλουν τοὺς πολίτες τους ὅτι εἶναι συνέχεια τῆς Μακεδονικῆς γενιᾶς.

Καὶ κάνουμε αὐτὴ τὴν σύσταση ἐπίσης γιὰ νὰ γλυτώσουν ἔξοδα παραγγελίας στολῶν-ἐνδυμασιῶν σὲ look Καρυάτιδος ἀπὸ τὴν φίλη χώρα τους Μ. Βρετανία ποὺ διπλωματικά τους σιγοντάρει ὡς ἀναφορὰ τὴν ψευδῆ ὀνομασία καὶ τὶς....

γελοῖες ἀλυτρωτικὲς προθέσεις τους. Καὶ γιατί τὴν παραγγελία θὰ τὴν κάνουν ἀπὸ τὴν Ἀγγλία;

Ἐπειδὴ ἀκριβῶς οἱ φίλοι καὶ σύμμαχοι μας Ἐγγλέζοι διακρατοῦν στὸ Μουσεῖο τοὺς ¨γνήσια μοντέλα Καρυάτιδων ἀπὸ τὴν σοδειὰ τοῦ περιβόητου Ἔλγιν καὶ μὲ βάσει τὶς διαστάσεις αὐτῶν εἶναι οἱ μόνοι ποὺ μποροῦν νὰ ράψουν copy-paste αὐθεντικὲς στολὲς γιὰ τὰ καρναβάλια τῶν Σκοπίων.

Εἶναι ἄραγε τυχαῖο μέσα στὶς συγκυρίες τῶν γεγονότων ποὺ ζοῦμε… Στὶς 5 Σεπτεμβρίου τοῦ 2014 ὁ ἀνεκδιήγητος Ἐγγλέζος τελετάρχης τῆς συνόδου τοῦ ΝΑΤΟ στὸ Κάρντιφ τῆς Οὐαλίας νὰ προσφωνεῖ τὸν Ὑπουργὸ Ἐξωτερικό τῶν Σκοπίων σὰν Ὑπουργὸ τῆς Μακεδονίας…

Καὶ σὲ δυὸ μέρες δὴλ στὶς 7 Σεπτεμβρίου ἡ Μακεδονίτισσα Γή τῆς Ἀμφίπολης νὰ φέρνει στὸ Φῶς δυὸ ἀνεπανάληπτες μαρμάρινες μορφὲς Καρυάτιδων, ἀπαύγασμα Ἑλληνικοῦ Πολιτισμοῦ…

Καὶ οὐσιαστικὰ ἔτσι τὴν μεθεπομένη τοῦ παραπάνω ἀνοσιουργήματος στὴν Ἀγγλία, ἡ ΕΛΛΑΔΑ καὶ ὅλος ὁ Κόσμος νὰ προσφωνεῖ τὴν ΜΑΚΕΔΟΝΙΑ καὶ νὰ τῆς λέει μὲ συγκίνηση εἶσαι ΕΛΛΗΝΙΚΗ, πάντα ἤσουν Ἑλληνικὴ Ἑλλήνων τὸ Καμάρι! 

Σήμερα οἱ μετέχοντες καλοπροαίρετά τοῦ Οἰκουμενικοῦ Ἑλληνικοῦ Πολιτισμικοῦ Φωτὸς αἰσθανόμαστε μία δικαίωση ὅτι αὐτὰ ποὺ μᾶς στέρησαν οἱ κλεψιὲς τοῦ Ἔλγιν, μᾶς τὰ χαρίζει ὁ ΑΓΙΟΣ ΘΕΟΣ μὲ ἀντίστοιχα εὐρήματα ἀκριβῶς γιατί σιγὰ- σιγὰ ὅλοι θὰ ἀρχίσουν νὰ κατανοοῦν ὅτι δὲν πρέπει νὰ εἶναι ΑΧΑΡΙΣΤΟΙ σὲ αὐτὸ τὸ Περιβόλι τοῦ Ἀνθρώπινου Πολιτισμοῦ ποὺ πάντα θὰ φέρει καρποὺς στὴν γωνία τῆς Ἀνατολικῆς Μεσογείου.

 

πηγή 

Το μακρύ καλοκαίρι της παρακμής και η αναγκαία, βαθιά επαναστατική αλλαγή

Του Γιώργου Καραμπελιά

Η Ελλάδα διανύει τον πέμπτο χρόνο μιας καθολικής και εξουθενωτικής κρίσης, χωρίς ακόμα στην πραγματικότητα να διαγράφεται η προοπτική μιας ανάταξης, ή έστω μιας άμεσης βελτίωσης. Η δική μας κατάρρευση εντάσσεται σε μια γενική οικονομική κρίση του δυτικού κόσμου, αλλά στην Ελλάδα εκδηλώνεται με την πιο παροξυστική και ακραία μορφή της. Πολύ συχνά η αντιπολίτευση, και κατ’ εξοχήν ο ΣΥΡΙΖΑ, επαναλαμβάνει πως η κρίση δεν είναι ειδικά ελληνική, αλλά αφορά στο σύνολο του καπιταλιστικού κόσμου. Αυτό είναι αλήθεια, αλλά και ψέμα ταυτόχρονα. Ολόκληρη η Δύση ευρίσκεται σε κρίση, αλλά η Ελλάδα βιώνει την απειλή μιας συνολικής και γενικευμένης καταστροφής, και όχι μόνον οικονομικής. Αυτός ο στρουθοκαμηλισμός των πολιτικών δυνάμεων, του μεγαλύτερου μέρους της αντιπολίτευσης, καθώς και ενός μεγάλου μέρους του ίδιου του λαού, είναι η χειρότερη έκφανση αυτής της κρίσης. Διότι, κάτι που δεν αναγνωρίζεται σε όλες του τις διαστάσεις, είναι αδύνατο και να θεραπευθεί. Διότι, η Ελλάδα δεν περνάει μια βαθιά ύφεση όπως η Ιταλία, η Ισπανία ή ακόμα και η Πορτογαλία, αλλά βιώνει μια υπαρξιακή παρακμή. Έχουμε μιλήσει πολλές φορές για τις δημογραφικές και γεωπολιτικές παραμέτρους της και δεν θα τα επαναλάβουμε. Θα επιμείνουμε σ’ αυτό που θεωρούμε το βαθύτερο σύμπτωμα της κρίσης, την κρίση του Έλληνα ανθρώπου, την πνευματική και πολιτισμική αποσάθρωσή του. Και όμως, εκτός από ορισμένες επιφυλλίδες ή μερικές δειλές αναφορές των ηλικιωμένων συμπατριωτών μας, στις καθημερινές τους συζητήσεις, αυτό το αποφασιστικής σημασίας ζήτημα παραμένει εκτός δημόσιου και, κυρίως, πολιτικού διαλόγου. Όταν ξεκίνησε η μεγάλη ύφεση, το 2010, πολλοί περιμέναμε πως η κατάρρευση ενός παρασιτικού νεοπλουτίστικου μοντέλου θα έφερνε τους Έλληνες στα συγκαλά τους σχετικά σύντομα και θα αποτελούσε την αφετηρία σημαντικών πολιτικών ιδεολογικών και κοινωνικών μετασχηματισμών. Αποδείχθηκε πως είχαμε λάθος. Τα πέντε χρόνια που πέρασαν δεν ήταν αρκετά για να επιφέρουν την αφύπνιση που περιμέναμε. Ήταν αρκετά για να αποδομήσουν το ΠΑΣΟΚ και εν μέρει τη Ν.Δ., όχι όμως για να δημιουργήσουν κάτι αληθινά καινούργιο και ελπιδοφόρο. Διότι η ασθένεια της κοινωνίας και του πολιτισμού μας είναι πολύ βαθύτερη και δεν διορθώνεται απλώς με ένα μεγάλο σοκ. Η ελληνική κοινωνία, για να μπορέσει να γεννήσει κάτι το νέο, θα πρέπει να βάλει τις βάσεις για την απομάκρυνση από τον παρασιτισμό – οικονομικό πνευματικό και πολιτισμικό– και όσο και αν γίνονται κάποια μικρά βήματα προς αυτή την κατεύθυνση, οι αδράνειες του παρελθόντος είναι πολύ μεγαλύτερες. Κάτι που έγινε πολύ καθαρό αυτό το καλοκαίρι όταν η ελληνική κοινωνία μετρούσε καθημερινά τον αριθμό των τουριστών που κατέφθαναν, την πληρότητα της Μυκόνου και τα πάρτι των Αράβων και Ρώσων ολιγαρχών, για να ξεφύγει από τον οικονομικό μαρασμό της. Μπροστά στην κρίση, το παρασιτικό μοντέλο έχει έτοιμη τη λύση. Να γίνουμε ακόμα πιο παρασιτικοί, να ξεπουλήσουμε νησιά, παραλίες, δημόσιες επιχειρήσεις, για να μεταβληθούμε σε ολοκληρωμένα παράσιτα, τα οποία θα επιβιώνουν σύμφωνα με τα ρεύματα του διεθνούς τουρισμού, την πορεία των κρουαζιερόπλοιων και τους τεμενάδες στα ποικιλώνυμα τουρ οπερέιτορ. Να παραδώσουμε τις πόλεις και τα λιμάνια στους ποικιλώνυμους Μπέους – ακόμα και η Δούρου χρειάστηκε τη συνδρομή του Μαρινάκη για να εκλεγεί! Αυτό που προτείνει ο Σαμαράς, η Κεφαλογιάννη, ο Μπουτάρης, και δυστυχώς κανένας στο πολιτικό σύστημα δεν αμφισβητεί, είναι να γίνουμε όντως τα «γκαρσόνια της Ευρώπης», ακολουθώντας το φωτεινό παράδειγμα των Κυπρίων «αδελφών» μας. Λίγοι άνθρωποι, λίγες ελπιδοφόρες προσπάθειες βάζουν ως στόχο την παραγωγική ανασυγκρότηση της χώρας, στη βάση μιας αυτόκεντρης ανάπτυξης και, προπαντός, λίγοι νέοι πασχίζουν ακόμη για κάτι τέτοιο. Οι περισσότεροι, ειδικά οι πιο μορφωμένοι από τα ανώτερα και τα μεσαία στρώματα, θέτουν ως βασικό τους στόχο τη φυγή. Και είναι φυσικό όταν για τριάντα χρόνια έχει απαξιωθεί ο πολιτισμός και η παράδοσή μας και είχαν μάθει να ζουν με ένα καταναλωτικό πρότυπο που δεν πάταγε στην πραγματικότητα, είναι απολύτως λογικό οι νέοι μας, που δεν μπορούν να το βρουν πια στην Ελλάδα αυτό το πρότυπο στο οποίο είχαν εθιστεί, να το ψάχνουν έξω από τη χώρα. Όλα αυτά και πολλά άλλα μαζί σημαίνουν πως οι κοινωνικοί και πολιτικοί μετασχηματισμοί που άρχισαν πριν από πέντε χρόνια δεν έχουν συγκροτήσει τις νέες δυνάμεις που προσδοκούσαμε και αυτό είναι κοινή διαπίστωση όλων των Ελλήνων. Αυτό το καλοκαίρι οι Έλληνες δεν συζητούσαν πολιτικά, ακόμα και αν είναι έτοιμοι να ψηφίσουν ενάντια στα μνημονιακά κόμματα της κυβέρνησης. Πλέον έχουν πάψει να προσδοκούν κάτι σημαντικό στο πολιτικό πεδίο, άσχετα με το τι θα ψηφίσουν. Ακόμα και οι χρυσαυγίτες, μόλις το κράτος στράφηκε έστω και λίγο εναντίον τους, το βούλωσαν. Αυτό το καλοκαίρι ήταν ένα καλοκαίρι κατάθλιψης και ίσως, κατά βάθος, συνειδητοποίησης της παρακμής. Αν όντως είναι έτσι, τότε ίσως μπορούμε να ελπίζουμε! Αν όντως έχουμε φθάσει στο τελευταίο σκαλί στου «κακού τη σκάλα», τότε μπορεί να ξαναβρούμε τα φτερά μας! Πάντως εμείς, τουλάχιστον, το μάθαμε το μάθημά μας. Καμιά πολιτική επιτάχυνση, καμιά πολιτική οφθαλμαπάτη, δεν είναι ικανή να βγάλει τη χώρα από την κρίση. Το πολύ πολύ να τη βυθίσει ακόμα περισσότερο. Με επιμονή, σφίγγοντας τα δόντια, αντιστεκόμενοι στην παρακμή και τις φρεναπάτες, πρέπει να κτίσουμε ένα δικό μας «κέντρο», μια νέα ιδεολογική και πολιτική πρόταση, που θα έχει ως αφετηρία και κύριο στόχο την άρνηση της παρακμής. Δεν μπορούν να υπάρξουν ψευτολύσεις και μισόλογα. Δεν μπορούν και δεν πρέπει να υπάρξουν επιλογές του τύπου «ας δοκιμάσουμε και αυτούς και βλέπουμε». Εμείς γνωρίζουμε, το μάθαμε πια, πως η κρίση είναι τόσο μεγάλη, που απαντιέται μόνο με μια μεγάλη, βαθιά επαναστατική αλλαγή. Και σε πείσμα όλων των αδρανειών και των συνηθειών της παρακμής, παίρνοντας δύναμη από την ιστορία και την παράδοσή μας, αρνούμενοι να είμαστε οι τελευταίοι των Ελλήνων, θα πρέπει να παλέψουμε για να γίνει εφικτή πολιτική πρόταση το όραμα που τόσοι και τόσοι έχουν παλέψει τα τελευταία χρόνια για να διαμορφωθεί. Αυτό το όραμα, που όλο και περισσότεροι συμμερίζονται, αλλά παραμένουν σκόρπιοι και, γι’ αυτό, ανίσχυροι. Αυτό δεν σημαίνει αναχωρητισμός, όπως πολλοί μας επικρίνουν. Γι’ αυτό και στα επίπεδα που μπορούμε, παρεμβαίνουμε, ακόμα και στο εκλογικό πεδίο, όπως το κάναμε σε ορισμένες περιπτώσεις και στις δημοτικές εκλογές. Όμως γνωρίζουμε πως αν δεν οικοδομηθεί μια πρόταση που να πατάει σταθερά στο πεντάπτυχο που τόσες φορές έχουμε επαναλάβει, αντί για καλύτερα, θα τα κάνουμε χειρότερα: Πατριωτισμός, κοινωνική δικαιοσύνη, οικολογική ισορροπία, οικονομική και πνευματική αναγέννηση, άμεση δημοκρατία. Και ο πατριωτισμός αποτελεί την προϋπόθεση όλων των υπολοίπων. Τίποτε λιγότερο και τίποτε περισσότερο.
πηγή