Κατούνα Κου Πε Πε: 10/24/14

Παρασκευή 24 Οκτωβρίου 2014

Η ισχύς εν τη ενώσει

Καθώς μεγαλώνει ο κύκλος των ανθρώπων που ενδιαφέρονται και ασχολούνται έμπρακτα με την αυτάρκεια, διαφαίνεται και η ανάγκη της επικοινωνίας όλων αυτών των ανθρώπων μεταξύ τους.

Σκεφτόμαστε λοιπόν την δημιουργία ενός κοινωνικού συνεταιρισμού που θα φέρει σε επαφή τους διάφορους παραγωγούς και μεταξύ τους αλλά και με το ευρύτερο κοινό, με σκοπό την διάθεση ή ανταλλαγή των προϊόντων τους. Αυτό μπορεί να γίνει ηλεκτρονικά στο διαδίκτυο αλλά και σε φυσικά σημεία όπου θα λειτουργήσουν συνεταιριστικά καταστήματα.

Αν λοιπόν παράγετε κάτι με φυσικές ή ήπιες μεθόδους και σας ενδιαφέρει μια τέτοια προοπτική είτε σαν μέλος ενός τέτοιου συνεταιρισμού είτε σαν απλός προμηθευτής του, μπορείτε να συμπληρώσετε τη φόρμα που υπάρχει σε αυτό τον σύνδεσμο

Πηγαία αυτογνωσία εναντίον επιδοτούμενων ανοησιών: σημειώσατε 1

Γράφει ο Θείος Άκης

«Όποιος σκέφτηκε άσκημα για τα δικά του , ποτέ δεν θα σκεφθεί καλά για τα ξένα πράγματα» Σωκράτης

Δεν έφτασε ο Νεοέλληνας έτσι στις αυτοκτονίες και στην κατάθλιψη. Πρώτα σκότωσε ότι τον περιτριγύριζε. Χλεύασε την παράδοσή του, εγκατέλειψε τα χωριά του, απαρνήθηκε την ίδια του τη γη. Νόμισε πως είναι καταδικασμένος να ζει σε διώροφα και εξοχικά ξεχνώντας την καταγωγή του αλλά και τα πράγματα που παρέπεμπαν σε αυτή. Ανέβασε το σεξουαλικό υπονοούμενο σε βασικό στοιχείο της καθημερινότητάς του, λες και πνιγόταν από ηθικούς

φραγμούς όπως συνέβαινε το Μεσαίωνα. Έτσι έμαθε όλα αυτά τα χρόνια. Τον βοήθησαν άλλωστε και οι πνευματικοί άνθρωποι να αλλοιωθεί και να γίνει αφύσικο μαλάκιο μην ξέροντας που πατά και που πηγαίνει. Σε αυτό το κλίμα αφασίας βλέπει τις παραστάσεις και φέτος χωρίς να μπορεί να αντιδράσει. «Μισώ αυτή τη χώρα» ακούσαμε να λέγεται στις Όρνιθες. Λες και πρέπει να ντρεπόμαστε που ζούμε εδώ. Από την άλλη να σου ο Σωκράτης ομοφυλόφιλος,χωρίς ίχνος αξιοπρέπειας στις Νεφέλες. Ξεφωνημένος κατά την αγοραία έκφραση. Τι να πει κάποιος όταν χλευάζεται ο θεμέλιος λίθος της Δυτικής φιλοσοφίας παρά να σκύψει το κεφάλι από ντροπή. Λες και ο Σωκράτης φταίει που διαλύθηκε η χώρα. Που χάσαμε το γνώθι σαυτόν που έλεγε πάντα. Νομίζω αν είχαμε διαβάσει τα κείμενά του δεν θα είχαμε φτάσει εδώ που είμαστε. Αλλά τι λέω μόνο οι ξένοι πρέπει να ανακαλύπτουν τα αρχαία κείμενα. Εμείς χαρακτηριζόμαστε αμέσως προγονόπληκτοι και γραφικοί από τους διαμορφωτές της κοινής γνώμης.

Τι περιμένετε λοιπόν εσείς ρε μπροστάρηδες από το λαικό σώμα με όλα αυτά που κάνετε; Να σας πει ότι έχετε δίκιο και ότι πρέπει να βάλουμε ένα χεράκι να την διαλύσουμε «την μισητή μας χώρα», μια ώρα νωρίτερα; Ευτυχώς ο μικρός λαός συνεχίζει να πολεμά σε πείσμα των καιρών απέναντι στους ανίατους κομπλεξισμούς σας. Και καρτερεί. Περιμένει την πολυπόθητη επανεκκίνηση ψάχνοντας για τα υλικά που θα τον οδηγήσουν εκεί. Την μαγιά που μένει που λέει ο Μακρυγιάννης. Πως θα το πετύχουμε αυτό; Μήπως με το επιδοτούμενο χλευασμό του παρελθόντος μας, το μόνο το οποίο έχει μείνει για να αντλούμε αυτοσεβασμό; Νομίζω πως όχι. Το ξέρω σας πειράζει να μιλάμε για τα άστρα μέσα στην λάσπη. Για ανθρώπους που «κατέβασαν την φιλοσοφία από τα άστρα στη γη» που λένε για το Σωκράτη και για άλλους που κοίταξαν το κοινό συμφέρον έναντι στο τομάρι τους. Συγχωρέστε μας αλλά σε αυτά ελπίζουμε για μια νέα παλιγγενεσία. Η αρχαία Ελληνική γραμματεία, τα βλέμματα των ηρώων στις γκραβούρες πράγματα διαφορετικά από την τηλεοπτική σας δημοκρατία είναι αυτά που μας θα οδηγήσουν μπροστά. Τα πρόσωπα των ηρώων του 21’ ,του ΕΑΜ-ΕΛΑΣ και της ΕΟΚΑ έχουν να πουν πολλά στον κοιμώμενο δήμο. Όσα δεν μπορείτε να πείτε εσείς με όσες επιδοτήσεις και αν πάρετε. Από αυτά τα βλέμματα άλλωστε θα πάρουμε τη δύναμη να σηκωθούμε. Όσο για την περιφρόνησή σας ,ότι συνεχίζουμε να είμαστε ρομαντικοί, οπισθοδρομικοί και να τολμάμε να αγαπάμε την χώρα μας… τα έχουμε γραμμένα στην άμμο, ξέρετε εκεί στις ακρογιαλιές του Ομήρου. Συνεχίστε να λέτε τις επιδοτούμενες ανοησίες σας, έτσι και αλλιώς όποιος βρίζει την Ελλάδα επιχορηγείται σε αυτή την χώρα. Τη Νέμεσι μόνο να περιμένετε που θα έρθει μετά την ύβρη σας!

πηγή

Επιστολή προς Φονβίζιν - Φιόντορ Ντοστογιέφσκι

http://strofi.files.wordpress.com/2007/05/dostoevsky_1872.jpg

«…Δεν ξέρω, αλλά μαντεύω από το γράμμα σας ότι επιστρέψατε στην πατρίδα με κάποια θλίψι. Αυτό το καταλαβαίνω. Σκέφθηκα μερικές φορές ότι αν κάποτε επέστρεφα στην πατρίδα μου, θα ένοιωθα μεγάλη οδύνη και χαρά. Δεν έζησα την ζωή σας και αγνοώ γι’ αυτήν πολλά πράγματα, όπως κάθε άνθρωπος για την ζωή τού άλλου.

Αλλ’ η ανθρώπινη ευαισθησία είναι κοινή σε όλους και φρονώ ότι, επιστρέφοντας στην πατρίδα του ο κάθε εξόριστος, πρέπει να ζήση εκ νέου, μέσα στην μνήμη του, όλη του την παρελθούσα δυστυχία. Αυτό μοιάζει με μια ζυγαριά, με την οποία ζυγίζομε και γνωρίζομε το αληθινό βάρος όλων όσων υποφέραμε, ανεχθήκαμε, χάσαμε και μάθαμε από τους άλλους. Αλλ’ είθε ο Θεός να σας χαρίζει μακροημέρευσι.

Άκουσα από πολλούς ότι είστε πολύ πιστός. Όχι επειδή είστε πιστός, αλλ’ επειδή εγώ έζησα κι εδοκίμασα όσα θα σας πω σε παρόμοιες στιγμές, διψάμε για πίστι σαν το “ξερό χορτάρι”. Κι εν τέλει την βρίσκομε, επειδή η αλήθεια γίνεται φανερή μέσα στην δυστυχία.

Για μένα, έχω να πω ότι είμαι παιδί του αιώνος μου, τέκνο της αμαρτίας και της αμφιβολίας. Έτσι είμαι τώρα κι έτσι θα είμαι, (το ξέρω), μέχρι τον τάφο. Τι φρικτά βάσανα μού στοίχισε, και μου στοιχίζει ακόμη σήμερα, αυτή η δίψα για πίστι, που είναι τόσο έντονη μέσα στην ψυχή μου, όσο υπάρχουν μέσα μου ενάντια επιχειρήματα.

Εν τούτοις, ο Θεός μού χαρίζει στιγμές όπου είμαι ολότελα γαλήνιος. Εκείνες τις στιγμές αγαπώ και νοιώθω ότι αγαπιέμαι από τους άλλους. Και αυτές τις στιγμές ακριβώς εσχημάτισα μέσα μου ένα πιστεύω, όπου όλα είναι φωτεινά και ιερά για μένα.

Αυτό το πιστεύω είναι απλό: Πιστεύω ότι δεν υπάρχει τίποτε πιο όμορφο, πιο βαθύ, πιο συμπαθητικό, πιο λογικό, πιο ζωντανό και τέλειο από τον Χριστό. Και λέω στον εαυτό μου, με ζηλόφθονη αγάπη, όχι μόνο ότι δεν υπάρχει τίποτε, αλλ’ ότι δεν μπορεί να υπάρχη.

Επί πλέον, αν κάποιος μου απεδείκνυε ότι ο Χριστός δεν ταυτίζεται με την αλήθεια κι ότι, στην πραγματικότητα, η αλήθεια είναι εκτός Χριστού, θα προτιμούσα τότε να παραμείνω με τον Χριστό, παρά να πάω με την αλήθεια…».

* Η επιστολή γράφτηκε το 1854

πηγή

ΟΙ ΓΑΛΛΟΙ ΤΗΝ ΠΕΤΑΞΑΝ ΕΞΩ ΚΛΟΤΣΗΔΟΝ, ΕΜΕΙΣ ΘΑ ΤΟΛΜΟΥΣΑΜΕ ;

Γράφει ο Νίκος Χειλαδάκης

Μεγάλη αίσθηση προκάλεσε στην Τουρκία η είδηση που ήρθε από την Γαλλία για μια μουσουλμάνα η οποία φορώντας το κλασικό τσαντόρ θέλησε να εισέρθει στη γνωστή όπερα των Παρισίων και να παρακολουθήσει την παράσταση. Σύμφωνα με τις δημοσιογραφικές πληροφορίες από τα τουρκικά ΜΜΕ, πριν από λίγες μέρες και συγκεκριμένα στις 21 Οκτωβρίου, στην είσοδο της όπερας των Παρισίων, La Travıata, εμφανίζεται στο γκισέ των εισιτηρίων ένας, προφανώς μουσουλμάνος, συνοδευόμενος από την σύζυγο του που φορούσε την κλασική Μπούρκα της γυναικείας μουσουλμανικής αμφίεσης καλύπτοντας όλο το πρόσωπο της εκτός από τα μάτια της. Η εμφάνιση αυτής της κυρίας ανάμεσα στον κόσμο που περίμενε στην ουρά για να βγάλει εισιτήριο, προκάλεσε αμέσως ταραχή και έντονες…

αντιδράσεις. Αμέσως κλήθηκαν και εμφανιστήκαν οι υπεύθυνοι της όπερας και αφού πλησίασαν με έντονο ύφος την κυρία αυτή, απαίτησαν να βγάλει αμέσως τον φερετζέ αν θέλει να εισέρθει στην αίθουσα για να παρακολουθήσει την όπερα. Η μουσουλμάνα κυρία και ο σύζυγος της αρθήκαν να συμμορφωθούν με την υπόδειξη των υπευθύνων της όπερας. Τότε αυτοί αμέσως και χωρίς δισταγμό τους πέταξαν κυριολεκτικά έξω από τον προθάλαμο προκαλώντας τις επευφημίες των Γάλλων που ήταν μάρτυρες της όλης σκηνής. Η είδηση αυτή που έκανε το γύρο των παγκοσμίων ΜΜΕ φυσικά και δεν θα μεταδίδονταν στην χώρα μας, στην γειτονική όμως Τουρκία προκάλεσε πολύ μεγάλη αίσθηση και έντονη δυσαρέσκεια. Να υπενθυμίσουμε για όσους δεν το γνωρίζουν, η Γαλλία από το 2011 έχει ψηφίσει παρά τις έντονες διαμαρτυρίες των μουσουλμάνων της Γαλλίας, εδικό νόμο σύμφωνα με τον οποίο απαγορεύεται η ισλαμική εμφάνιση με μπούρκες, τσαντόρ και τους κλασσικούς φερετζέδες, σε δημόσιους χώρους.

Εντωμεταξύ μεγάλη κρίση έχει ξεσπάσει αυτές τις μέρες μεταξύ της Δανίας και της Τουρκίας, εξ’ αιτίας της απόφασης τουρκικών δικαστηρίων να αφήσουν ελεύθερο τον Δανό υπήκοο, Basil Hassan, που ασπάστηκε το Ισλάμ και ενώ είναι καταζητούμενος από τις δανικές αρχές γιατί είχε αποπειραθεί να δολοφονήσει τον Δανό συγγραφέα, Lars Hedegard, ο οποίος στα βιβλία του καταγγέλλει με σκληρές φράσεις το Ισλάμ σαν μια βάρβαρη θρησκεία, κατέφυγε στην Τουρκία όπου ζήτησε προστασία από τις τουρκικές αρχές. Μάλιστα ο εν λόγω Δανός κατηγορείται και για άλλες παράνομες πράξεις και για άμεση σύνδεση του με τους Τζιχαντιστές. Η προκλητική αυτή απόφαση αυτή των τουρκικών δικαστηρίων έχει εξοργίσει τους Δανούς. Με έκτακτη συνέντευξη τύπου οι Δανοί υπουργοί Εξωτερικών, Martin Lidegaard και Δικαιοσύνης, Mette Frederiksen, κατήγγειλαν την Τουρκία ότι παρά τις ευρωπαϊκές δεσμεύσεις της αρνείται να εκδώσει τον καταζητούμενο Δανό υπήκοο στις δανικές αρχές για να δικαστεί για τις παράνομες πράξεις του και για την ενέργεια του να αποπειραθεί να δολοφονήσει τον Δανό αντιισλαμιστή συγγραφέα. Αντί αυτού οι Τούρκοι τον άφησαν ελεύθερο χωρίς κανένα περιοριστικό όρο. Σύμφωνα με δημοσίευμα της τουρκικής εφημερίδας, Hürriyet, η Δανία θα φέρει το θέμα στη επόμενη σύσκεψη σύνδεσης Ευρωπαϊκής Ένωσης Τουρκίας που θα γίνει στις 31 Οκτωβρίου, καταγγέλλοντας την Τουρκία για την ενέργεια της να αφήσει ελεύθερο ένα επικίνδυνο επίδοξο δολοφόνο Τζιχαντιστή, που ασπάστηκε το Ισλάμ και κατέφυγε στην Τουρκία.

Αλήθεια σκεφτείτε τι θα γίνονταν αν και στις δυο αυτές υποθέσεις εμπλέκονταν η χώρα μας. Σκεφτείτε αν είχε ζητηθεί από μια μουσουλμάνα με την κλασική ισλαμική αμφίεση που θα ήθελε να εμφανιστεί σε ελληνικό δημόσιο χώρο, ή σε κάποιο ελληνικό θέατρο, να φύγει αν δεν βγάλει την αμφίεση της. Θα ξεσηκώνονταν θύελλα αντιδράσεων και έντονων διαμαρτυριών για… κατάφορη παραβίαση των ανθρωπίνων δικαιωμάτων, για θρησκευτική καταπίεση, για ρατσιστικές πρακτικές, για αναχρονισμό και για παραβίαση των ευρωπαϊκών κεκτημένων. Ευτυχώς που υπάρχουν οι Γάλλοι, οι Ελβετοί, οι Αυστριακοί και οι Δανοί, για να μας διδάξουν το πώς αντιδρούν στις χώρες τους που σέβονται την εθνική τους υπόσταση, με τις μουσουλμανικές προκλήσεις που προσβάλλουν τον δημόσιο βίο αυτών των χωρών.

Αυτοί δηλαδή έχουν εθνική αξιοπρέπεια και εμείς την έχουμε χάσει και συμπεριφερόμαστε σαν… απολωλότα κύμβαλα ηλιθιότητας και εθνικής μειοδοσίας ;

Αλλοίμονο μας!

Εσύ, Παππού, πολέμησες στον Μακεδονικό Αγώνα;

Μιχαήλ Φώτιος
Ιατρός

- Αυτήν την Κυριακή, καλό μου εγγονάκι, τιμούμε την επέτειο του Μακεδονικού Αγώνα. Στις εκκλησιές μας θα γίνουν μνημόσυνα για τους Μακεδονομάχους και θα ψαλούν δοξολογίες. Τα σπίτια και τα δημόσια κτίρια θα σημαιοστολιστούν. Οι δάσκαλοι, στα σχολεία, θα μιλήσουν στα παιδιά για τις θυσίες και τα μαρτύρια των αγωνιστών και οι προτομές των μακεδονομάχων θα στολιστούν με δάφνινα στεφάνια.

- Και γιατί όλα αυτά, παππού; Τόσο σημαντική είναι αυτή η επέτειος;

- Είναι πολύ σημαντική, παιδί μου, αλλά δυστυχώς εμείς οι Έλληνες δεν της έχουμε δώσει την αξία και την λαμπρότητα που της πρέπει. Αρκεί να σου πω ότι η επέτειος αυτή τιμάται μονάχα εδώ, στα χώματα της Μακεδονίας μας, ενώ σε όλη την υπόλοιπη Ελλάδα δεν γίνεται ούτε η παραμικρή αναφορά. Κι ας έχουνε πει γνωστοί ιστορικοί και μεγάλοι πολιτικοί άνδρες ότι η επέτειος του Μακεδονικού Αγώνα είναι ισάξια με εκείνη της 25ης Μαρτίου.

- Εσύ, παππού, πολέμησες στον Μακεδονικό Αγώνα;

- Εγώ, άγγελέ μου, δεν πολέμησα. Πολέμησε, όμως, ο πατέρας μου, δηλαδή ο προπάππος σου. Ο Αγώνας τον είχε βρει παλληκαράκι είκοσι χρονών. Σαν να τον βλέπω, τώρα, να μας διηγείται γεγονότα και περιπέτειες από τα χρόνια εκείνα.

- Και τι σας έλεγε, παππού;

- Θυμάμαι, που μας μιλούσε για τον Παύλο Μελά, για τον καπετάν Άγρα και τον βάλτο των Γιαννιτσών, για τον δεσπότη της Καστοριάς, τον Γερμανό Καραβαγγέλη, για τον καπετάν Ράμναλη και πιο πολύ θυμάμαι, που τα μάτια του ήτανε συνεχώς βουρκωμένα. Μας τραγουδούσε στο τέλος και ένα τραγούδι για τον θάνατο του Παύλου Μελά και μετά έπεφτε σε βαθείς συλλογισμούς.

-Με ποιους πολεμούσε ο Παύλος Μελάς, παππού;

- Χρυσό μου εγγονάκι, ο Παύλος Μελάς στα 1904, τότε δηλαδή που η Μακεδονία μας κινδύνεψε πάρα πολύ, ήταν ένας γενναίος ανθυπολοχαγός, που άφησε, στην Αθήνα την γυναίκα του και τα δυο του μικρά παιδιά και ήρθε εδώ στην Μακεδονία, μαζί με άλλους αξιωματικούς από την ελεύθερη Ελλάδα, για να οργανώσει τον Αγώνα και να σώσει την Μακεδονία μας.

- Από ποιους να την σώσει, παππού; Η Μακεδονία δεν ήταν ελεύθερη το 1904;

- Στα χρόνια εκείνα, η Ελλάδα μας δεν ήτανε έτσι όπως την ξέρεις σήμερα. Η ελεύθερη Ελλάδα έφτανε τότε μέχρι την Ελασσόνα. Λίγο πάνω από την Λάρισα, δηλαδή. Η Μακεδονία μας, στα 1904, ήταν ακόμα σκλαβωμένη στους Τούρκους, όπως επίσης και η Ήπειρος και η Θράκη και τα νησιά μας.
Το πρόβλημα, όμως, τότε, δεν ήτανε μονάχα ο τούρκικος ζυγός. Ο πιο μεγάλος κίνδυνος ήταν από αλλού. Από τους Βουλγάρους.

- Γιατί, παππού; Τι έκαναν οι Βούλγαροι και κινδύνεψε τόσο πολύ η Μακεδονία μας;

- Οι Βούλγαροι, στα 1870, έφυγαν από το Πατριαρχείο της Κωνσταντινούπολης και ίδρυσαν δικό τους πατριαρχείο, την λεγόμενη βουλγαρική εξαρχία. Από τότε και μετά έβαλαν σκοπό τους, να μας αναγκάσουν όλους τους Μακεδόνες, να μιλάμε την βουλγάρικη γλώσσα, να έχουμε στα σχολεία μας Βούλγαρους μονάχα δασκάλους και οι παπάδες μας να υπάγονται εκκλησιαστικώς στην βουλγάρικη εξαρχία και όχι στο δικό μας το Πατριαρχείο. Με άλλα λόγια, βάλθηκαν να μας αρπάξουν την Μακεδονία μας και να την κάνουνε βουλγαρική.
Στην αρχή προσπάθησαν να το πετύχουν με το καλό. Με δώρα και με υποσχέσεις. Σαν είδαν, όμως, ότι οι Έλληνες αντιστέκονταν και δεν εγκατέλειπαν ούτε την Γλώσσα τους ούτε και το Πατριαρχείο τους, έβαλαν μπρος τις απειλές, την τρομοκρατία, τα βασανιστήρια, τους εμπρησμούς, τα μαχαιρώματα, τις εκτελέσεις και τις κρεμάλες.
Ένοπλες ομάδες φανατικών Βουλγάρων, οι λεγόμενοι κομιτατζήδες, είχανε γίνει τότε ο φόβος και ο τρόμος των χωριών μας. Αλλοίμονο, παιδάκι μου, σε όποιον αντιστεκόταν στο πέρασμά τους. Ολόκληρα χωριά παραδόθηκαν στις φλόγες. Σοδιές και ζωντανά αρπάχτηκαν και αφανίστηκαν. Γυναίκες βιάστηκαν. Μικρά παιδιά κακοποιήθηκαν. Παπάδες κρεμάστηκαν. Δάσκαλοι αποκεφαλίστηκαν. Γιατροί και προύχοντες εκτελέστηκαν.

- Τους παπάδες και τους δασκάλους γιατί, παππού, τους κυνηγούσαν οι κομιτατζήδες με τόση λύσσα;

- Τους κυνηγούσανε, παιδάκι μου, διότι τους χαλούσαν τα σχέδιά τους. Ήταν εκείνοι, που κρατούσανε στα χωριά μας άσβεστη την φλόγα της Πίστης και του Γένους μας. Νεαρές δασκάλες πλήρωσαν τότε με το ίδιο τους το αίμα την απόφασή τους, κάτω από τις απειλές των κομιτατζήδων, να συνεχίζουν να διδάσκουν στα Ελληνόπουλα την Γλώσσα και την Ιστορία των προγόνων μας.
Τώρα που μεγάλωσες και μπορείς και διαβάζεις μόνος σου, θα πάμε μια μέρα μαζί και θα αγοράσουμε ένα βιβλίο της Εταιρείας Μακεδονικών Σπουδών, που αναφέρεται στην δράση του Μητροπολίτη της Καστοριάς Γερμανού Καραβαγγέλη. Εκεί να δεις αγώνες και κινδύνους και φυλακίσεις και θυσίες για την Πατρίδα και την Πίστη.
Ο Γερμανός Καραβαγγέλης ήταν ο συντονιστής του Μακεδονικού Αγώνα. Ήταν εκείνος, που συνεργαζότανε στα κρυφά με τον Παύλο Μελά, που στήριζε τους τρομοκρατημένους χωρικούς, πηγαίνοντας, με κίνδυνο της ζωής του, από χωριό σε χωριό, που άνοιγε εκκλησιές κλειδωμένες από τους Βουλγάρους, που ενίσχυε ηθικά και υλικά όλα τα ελληνικά ανταρτικά σώματα.

- Τι ήταν, παππού, τα ελληνικά ανταρτικά σώματα;

- Οι Έλληνες, καλό μου εγγονάκι, μπροστά στις βαναυσότητες των Βουλγάρων, δεν έμειναν με δεμένα τα χέρια. Οι πιο τολμηροί και οι πιο γενναίοι αποφάσισαν να αντισταθούν. Να φυλάξουν τα χωριά τους από τις εγκληματικές επιδρομές των κομιτατζήδων, να κρατήσουν τα σχολεία τους ανοιχτά με δασκάλους Έλληνες και να συνεχίσουν να λειτουργούν τις εκκλησιές τους στο όνομα του Πατριάρχη.
Έτσι, πήραν στα χέρια τους τα όπλα και δημιούργησαν τα ελληνικά ανταρτικά σώματα σε ολόκληρη σχεδόν την Μακεδονία.
Ο ρόλος των Ελλήνων αξιωματικών, που αποστέλλονταν μυστικά από την ελεύθερη Ελλάδα, όπως ο Παύλος Μελάς, ο Καραβίτης, ο Κολοκοτρώνης, ο Μαζαράκης κ.α, δεν ήταν άλλος από την καλύτερη δυνατή οργάνωση αυτών των γηγενών Μακεδονομάχων. Αυτών των Ηρώων, που με το αίμα τους λύτρωσαν την Μακεδονία μας από την καταιγίδα του βουλγαρισμού. Την έσωσαν, δηλαδή, από τις σφαγές, από την ισοπέδωση της πολιτισμικής μας ταυτότητας και τον αφανισμό της εθνικής μας ελληνικής αυτοσυνειδησίας.

- Πόσο κράτησε, παππού, αυτός ο Αγώνας;

- Ο Μακεδονικός Αγώνας, παιδί μου, στην πραγματικότητα είχε αρχίσει από το 1870 περίπου. Από τότε, δηλαδή, που οι Βούλγαροι ξεκίνησαν την εγκληματική τους δράση. Η κρισιμότερη, όμως, φάση κράτησε τέσσερα χρόνια. Από το 1904 μέχρι το 1908. Στα χρόνια αυτά, Μακεδονομάχοι απ’ όλη την Ελλάδα -ντόπιοι Μακεδόνες, Κρήτες, Μανιάτες, Νησιώτες- δίνοντας σκληρές μάχες και θυσιάζοντας και την ζωή τους ακόμη, κατόρθωσαν στο τέλος, να κρατήσουν τους κομιτατζήδες μακριά από τα χωριά μας και να σώσουν την Μακεδονία μας.

- Δηλαδή, παππού, ο Μακεδονικός Αγώνας τελείωσε στα 1908;

- Όχι, παιδί μου. Ο Αγώνας ο Μακεδονικός δεν τελείωσε στα 1908. Συνεχίστηκε και συνεχίζεται ακατάπαυστα μέχρι και σήμερα.
Εκείνα τα χρόνια χρειάστηκε να γίνει με θυσίες και όπλα. Σήμερα συνεχίζεται, το ίδιο σκληρός και αδυσώπητος, στα τραπέζια των διπλωματικών διαπραγματεύσεων, στα πανεπιστήμια, στις αίθουσες των Ηνωμένων Εθνών και της Ευρωπαϊκής Ένωσης και σε κάθε περίπτωση, που δίνεται ευκαιρία για σχετική ενημέρωση της διεθνούς κοινής γνώμης.
Όσο θα υπάρχουν εχθροί μας, που αμφισβητούν το όνομα και την ελληνικότητα της Μακεδονίας μας, ο Αγώνας θα συνεχίζεται, χωρίς σταματημό, με τον ίδιο ζήλο και τον ίδιο ενθουσιασμό.

- Παππού, τους Βούλγαρους κομιτατζήδες τους αντιμετώπισαν και τους απώθησαν τότε οι Μακεδονομάχοι. Από τους Τούρκους, όμως, πότε ελευθερώθηκε τελικά η Μακεδονία μας;

- Η πολυπόθητη ελευθερία της Μακεδονίας μας και η ένωσή της στον κορμό της Ελλάδας ήρθε, τέσσερα χρόνια μετά, με τους Βαλκανικούς πολέμους.
Το καμπαναριό του Αγίου Δημητρίου στην Θεσσαλονίκη χτύπησε ελεύθερα, για πρώτη φορά μετά από πεντακόσια χρόνια, ανήμερα της γιορτής του. Στις 26 Οκτωβρίου του 1912.

πηγή

Τo παιδί μου μπερδεύει το 3 με το ε είναι σημάδι δυσλεξίας;

Υπάρχουν και άλλες αντίστοιχες ενδείξεις; Ένα παιδί μπορεί κατά την γραφή να μπερδεύει το 3 με το ε. Αυτό όμως σαν μοναδικό σύμπτωμα δεν είναι ικανό να μας οδηγήσει στη διάγνωση της δυσλεξίας.

Μην ξεχνάτε οτι η Δυσλεξία είναι ένα σύνδρομο (δηλαδή ένα σύνολο συμπτωμάτων), που περιλαμβάνει και άλλα συμπτώματα, όχι μόνο μαθησιακής φύσης. Ένα άτομο μπορεί να έχει κάποια απο αυτά τα συμπτώματα και όχι απαραίτητα όλα.

Η ακόλουθη λίστα ελέγχου μπορεί να δείξει αν ένα παιδί (6+ ετών) είναι Δυσλεκτικό ή όχι.
Δεν είναι απαραίτητο οτι ένα παιδί θα έχει όλες αυτές τις δυσκολίες. Ωστόσο, αν αυτές οι δυσκολίες εξακολουθούν να υφίστανται και πέρα απο την ηλικία στην οποία ένα παιδί πρέπει να τις έχει ξεπεράσει, τότε ενδέχεται να έχει Δυσλεξία και οι γονείς θα πρέπει να απευθυνθούν σε έναν ειδικό.
Όταν το παιδί διαβάζει:
•Μπερδεύει γράμματα που μοιάζουν οπτικά: "π" - "τ", "ξ" - "ζ", "α" - "ο";
•Μπερδεύει γράμματα που μοιάζουν ακουστικά: "φ" - "θ", "δ" - "β", "σ" - "ζ";
•Αντιστρέφει τη λέξη: "αν" - "να", "όλα" - "άλο";
•Μετακινεί γράμματα μέσα στη λέξη: "καρέκλα" - "καλέκρα", "πληρώνω" - "πρηλώνω";
•Διαβάζει μια λέξη σωστά και στη συνέχεια του κειμένου τη διαβάζει λάθος;
•Μετακινεί τις λέξεις μέσα στην πρόταση: " Η μπάλα είναι κάτω απο το τραπέζι." - "Το τραπέζι είναι κάτω απο τη γάτα.";
•Μπερδεύει μικρές λεξούλες μεταξύ τους: "από", "προς", "οτι", "που";
•Χάνει συχνά την σειρά την οποία διαβάζει και πάει στην πιο κάτω και μετά επιστρέφει στην πιο πάνω ή μπερδεύεται;
•Διαβάζει κανονικά αλλά δεν καταλαβαίνει τι λέει το κείμενο;
Όταν το παιδί γράφει (ακόμη και μετά απο συχνές επαναλήψεις και καθοδηγήσεις):
•Δεν ξέρει αν πρέπει να χρησιμοποιήσει το δεξί ή το αριστερό του χέρι;
•Δεν χρησιμοποιεί τα κεφαλαία γράμματα ή τα τοποθετεί σε λάθος θέσεις (π.χ. μέσα στην πρόταση);
•Τα γράμματα και οι αριθμοί που γράφει είναι δυσανάγνωστοι;
•Κολλάει όλες τις λέξεις μαζί χωρίς να αφήνει περιθώρια και οι γραμμές, που γράφει, έχουν κατεύθυνση προς το κάτω ή προς το πάνω μέρος της σελίδας;
•Παραλείπει τα σημεία στίξεως ή τα τοποθετεί σε λάθος σημείο μέσα στην παράγραφο;
Διάφορα συμπτώματα:
•Υπάρχει οικογενειακό ιστορικό Δυσλεξίας ή Μαθησιακών Δυσκολιών ή σχετικών προβλημάτων;
•Είχε αργή ανάπτυξη;
•Διασπάται εύκολα η προσοχή του;
•Μπερδεύει το "αριστερό" με το "δεξί, την "ανατολή" με τη "δύση", το "πάνω απο" με το "κάτω απο";
•Πιάνει το μολύβι πολύ σφιχτά ή με περίεργο τρόπο;
•Δυσκολεύεται να μάθει την ώρα; Δυσκολεύεται να δέσει τα κορδόνια του;
•Δυσκολεύεται αν συγκρατήσει στη μνήμη του γραπτές λέξεις ή οδηγίες για σύντομο χρονικό διάστημα;
•Εμφανίζει μεικτή πλευρίωση (π.χ. χρησιμοποιεί το δεξί χέρι για να γράφει, το αριστερό για να κόβει, το αριστερό πόδι για να κλωτσάει);
•Δυσκολεύεται όταν αντιγράφει απο τον πίνακα;
•Μπερδεύει τα μαθηματικά σύμβολα (το μείον με το σύν); Δυσκολεύεται να ακολουθήσει πάνω απο μία εντολές τη φορά;
•Δεν μπορεί να χρησιμοποιήσει το λέξικό ή τον τηλεφωνικό κατάλογο;
•Δυσκολεύεται να ακολουθεί μια λογική εξέλιξη σε χρόνο (ημέρες / μήνες /) ή την αλφαβήτα ή τους αριθμούς;

Όσο πιο σύντομα διαγνωσθεί η Δυσλεξία, τόσο πιο έγκυρα και ασφαλώς θα βοηθηθεί το παιδί στο σπίτι και στο σχολείο. Παρόλο που δεν υπάρχει θεραπεία για τη Δυσλεξία, η έρευνα έχει δείξει πως με την κατάλληλη βοήθεια και καθοδήγηση οι δυσκολίες μπορούν να ξεπεραστούν ως ένα βαθμό.

Σύλα Πέτρου
Λογοπαθολόγος - Λογοθεραπεύτρια
Web Site:www.exelixilogou.gr