Τρίτη 17 Νοεμβρίου 2015
17 Νοέμβρη: Καιρός να «θάψουμε το Πτώμα»
του Ραφαήλ Α. Καλυβιώτη*
Το πρώτο βασικό μάθημα που «λάβαμε» σαν
νέα γενιά είναι ότι τη στρατιωτική δικτατορία την έριξε το κίνημα του
Πολυτεχνείου και όχι τα βίαια γεγονότα στην Κύπρο. Όπως το σκληρό
μετεμφυλιακό κράτος χρειαζόταν το αφήγημα του «αντι – κομμουνισμού»,
έτσι και το μεταπολιτευτικό κράτος χρειαζόταν τον ιδρυτικό μύθο του
«Πολυτεχνείου». Φυσικά, αυτό δε σημαίνει ότι το μετεμφυλιακό κράτος δεν
αντιμετώπισε μία υπαρκτή κομμουνιστική απειλή ούτε ότι το
μεταπολιτευτικό σύστημα δεν απειλείτο από μία αντι – δημοκρατική
εκτράχυνση. Το πρόβλημα και με τα δύο αυτά σαθρά συστήματα έγκειται στο
ότι καπηλεύτηκαν τα, από τα κάτω αιτήματα του έθνους, και τα
χρησιμοποίησαν προς όφελός τους για να παραμένουν στην εξουσία.
Έτσι, εξαιτίας της ύβρεώς του, το
μετεμφυλιακό κράτος διελύθη είς τα εξ ων συνετέθη. Για να συμβεί αυτό
όμως, χρειάστηκε ο ελληνισμός να πάρει ένα σκληρό μάθημα, πολύ
σκληρότερο από ό,τι του αναλογούσε, μία εθνική τραγωδία, τις συνέπειες
της οποίας οι Κύπριοι αδελφοί μας βιώνουν ακόμα. Η κάθαρση επήλθε, οι
ένοχοι δικάστηκαν, καταδικάστηκαν, και μπόρεσε η Πατρίδα να προχωρήσει
μπροστά. Το 2009, αντίστοιχα, η χώρα χρεοκόπησε. Πέντε χρόνια μετά, θα
περίμενε κανείς ότι το μεταπολιτευτικό σύστημα θα χρεοκοπούσε μαζί της
και ο τόπος θα ξεκινούσε από την αρχή. Κάτι τέτοιο όμως δε συνέβη. Και
δεν έχει συμβεί ακόμα διότι οι νέες γενιές αδυνατούν να αντιληφθούν ότι
δεν πρόκειται να ζήσουν ξανά μέρες σαν αυτές του 2004. Αδυνατούν να
αντιληφθούν ότι η γενιά του Πολυτεχνείου είναι η υπάιτια της σημερινής
τραγωδίας που βιώνουμε. Είναι λοιπόν, πολύ πιο χρήσιμο από το να
γιορτάζουμε τη σημερινή ημέρα με καταθέσεις στεφάνων, να αναστοχαστούμε
τη σύγχρονη ιστορία μας, να καταλάβουμε ποια είναι τα συστατικά στοιχεία
του στρεβλού ανθρωπότυπου που δημιουργήσαμε, ώστε να μην επαναλάβουμε
τα λάθη που διαπράξαμε και να γεννηθούμε ξανά από τις στάχτες μας.
Η γενιά του Πολυτεχνείου λειτούργησε
όπως οι Κονκισταδόρες, οι Ισπανοί κατακτητές του 16ου αιώνος που πέτυχαν
να γίνουν κύριοι της Κεντρικής και Νοτίου Αμερικής. Όπως οι
Κονκισταδόρες δε δίστασαν να καταληστεύσουν τον Νέο, Παρθένο Κόσμο που
κατέλαβαν, έτσι και η γενιά του Πολυτεχνείου δεν δίστασε να καρπωθεί όλο
τον πλούτο νέας Ελλάδος που αναδυόταν και να καταληστεύσει το μέλλον
της σημερινής γενιάς. Έζησε δηλαδή εις βάρος των παιδιών της.
Το καθοριστικό βήμα προς την κατεύθυνση αυτή ήταν η πολιτική των δανεικών.
Ο ισοσκελισμένος προϋπολογισμός θεωρήθηκε ως κάτι το «αναχρονιστικό»,
ενώ τα ελλείμματα άρχισαν να γίνονται αισθητά. Σε δηκτικτική ερώτηση
γνωστού οικονομολόγου της εποχής για την αναπόφευκτη χρεοκοπία της
Ελλάδας ως συνέπεια αυτής της πολιτικής, ο Ανδρέας Παπανδρέου,
εμπνευστής του κεϋνσιανισμού αλά Γκρέκα, φημολογείται ότι απήντησε «ναι,
αλλά εγώ δε θα ζω τότε». Είτε είναι αληθής αυτή η δήλωση είτε είναι
ψευδής, καταδεικνύεται πίσω από αυτήν ένας ολόκληρος τρόπος σκέψης
ηγετών και ψηφοφόρων για το πώς πίστευαν ότι πρέπει να λειτουργεί το
κράτος. Και έτσι έγινε. Τα δανεικά δεν λαμβάνονταν για να εξυπηρετήσουν
ζωτικές ανάγκες της ελληνικής οικονομίας. Λαμβάνονταν για να
δημιουργήσουν ένα τερατώδες δημόσιο μέσω του οποίου δήθεν θα
καταπολεμάτο η ανεργία. Το δημόσιο στην Ελλάδα έφτασε να αποτελεί το ένα
πέμπτο του εργατικού δυναμικού της χώρας. Το ασφαλιστικό σύστημα άρχισε
να καταρρέει και ο ατομιστικός τρόπος ζωής κυριάρχησε παντού με σφοδρές
δημογραφικές συνέπειες (όπου από το 2040 η γήρανση θα μετατραπεί σε
καθαρή απώλεια γηγενούς πληθυσμού, με ρυθμό 1 εκατομμύριο τη δεκαετία).
Οι δημόσιοι υπάλληλοι που
προσλαμβάνονταν δεν ανέρχονταν στις θέσεις τους με αξιοκρατικά κριτήρια
αλλά με αμιγώς πελατειακά. Κομματικοί συνδικαλιστές ήλεγχαν όχι μόνον το
δημόσιο τομέα, αλλά φυτοζωούσαν και στον ιδιωτικό. Απεργίες σχεδόν σε
καθημερινή βάση είχαν ως αποτέλεσμα να χρεώνονται ιδιωτικές εταιρείες
υπέρογκα ποσά από τον αποκλεισμό των δρόμων. Γνωστή αμερικανική τράπεζα
με παράρτημα στην Ελλάδα σταματούσε κάθε φορά τις εργασίες της όταν οι
συνδικαλιστές της απεφάσιζαν ότι η αμερικανική κυβέρνηση προέβαινε σε
«ιμπεριαλιστικές κινήσεις» με τις οποίες δεν συμφωνούσαν. Η
γραφειοκρατία που δημιουργήθηκε εξαιτίας του συστήματος αυτού απαγόρευε
επί της ουσίας οιαδήποτε ιδιωτική επένδυση και επιχειρηματικότητα.
Μέσα σε αυτό το κλίμα της ανεύθυνης και
εγωιστικής ευμάρειας, το μόνο υγιές κομμάτι της ελληνικής οικονομίας, η
ελληνική βιομηχανία, κρατικοποιήθηκε. Από το ελληνικό βιομηχανικό
στερέωμα, 45 εργοστασιακά συγκροτήματα «κοινωνικοποιήθηκαν» κατά την
προσφιλή φράση του «κινήματος του ανατέλλοντος πράσινου ηλίου». Φυσικά,
οι εργαζόμενοι των εργασιακών μονάδων αυτών βρήκαν μία ζεστή αγγαλιά στο
δημόσιο. Πριν η γενιά του Πολυτεχνείου αναλάβει τα ηνία και μέχρι τη
δεκαετία του ’80, η Ελλάδα ήταν μία βιομηχανική χώρα, με ισχυρότατη
εξαγωγική τσιμεντοβιομηχανία που ανταγωνιζόταν επάξια τις αντίστοιχες
της Αγγλίας και της Γαλλίας. Η ελληνική χαλυβουργία με το ισχυρό νικέλιο
συναγωνιζόταν την αντίστοιχη αγγλική και ιταλική. Το ελληνικό
αλουμίνιο, τα ελληνικά ναυπηγεία (που εδώ και χρόνια είναι κλειστά λόγω
συνδικαλισμού και μέχρι νεωτέρας….), η ελληνική χαρτοβιομηχανία
(Αθηναϊκή Χαρτοποιία), η βιομηχανία ελαστικών της Θεσσαλονίκης και της
Πάτρας (πριν αποχωρήσουν για την Τουρκία), οι καινοτόμοι πλαστικοί
σωλήνες του εργοστασίου Πετζετάκι, τα ελληνικά αμυντικά συστήματα και
πολλοί άλλοι τομείς της παραγωγικής μας ζωής καθιστούσαν την πατρίδα μας
μία χώρα όχι μόνον αυτάρκη αλλά και εξαγωγική.
Η γενιά του Πολυτεχνείου εδραίωνε το
νεομαρξιστικό της αφήγημα πάνω στη φράση «κάτω η ολιγαρχία που πίνει το
αίμα του λαού». Πίστευε ότι θα κοροϊδέψει τους «κουτόφραγκους» με τις
επιδοτήσεις οι οποίες κατέληγαν στο να αγοράζουν οι αγρότες ακριβά
αυτοκίνητα και να εμπλουτίζουν τη σεξουαλική τους ζωή.
Μία στιβαρή επιχείρηση της τότε
βιομηχανικής ζωής ήταν και η ΙΖΟΛΑ της θρυλικής οικογένειας Δράκου. Ο
Γεώργιος Δράκος αποτυπώνει το κλίμα της εποχής:
«Στην αρχή ζούσαμε από τα
εμβάσματα των Ελλήνων του εξωτερικού, μετά από τους πόρους που
συνέρρευσαν από το Σχέδιο Μάρσαλ, από την Κοινότητα αργότερα. Κανείς
υπεύθυνος πολιτικός δεν είπε στους Ελληνες να αναπροσαρμόσουν την
παραγωγή τους και να την κατευθύνουν σε προϊόντα διεθνώς ανταγωνιστικά.
Αντιθέτως, χρησιμοποιήθηκαν για έργα βιτρίνας και για την ανοικοδόμηση
βιλών στα χωριά».
Παραταύτα, παρέμενε αισιόδοξος και δήλωνε: «Από πού αντλώ αισιοδοξία; Από τη διεθνοποίηση της οικονομίας, οπότε οι τοπικοί παράγοντες θα έχουν διαρκώς και λιγότερη σημασία».
Πού να φανταστεί ο δαιμόνιος
επιχειρηματίας ότι η μόνη επιχειρηματική τάξη που θα παρέμενε όρθια στην
Ελλάδα θα ήταν η κρατικοδίαιτη; Η μεταπολιτευτική γενιά δημιούργησε
επιχειρηματίες που θα στήριζαν την υπόστασή της και θα βοηθούσαν να
παραμένουν και οι δύο χέρι – χέρι στην εξουσία, μακριά από τον οιοδήποτε
διεθνή ανταγωνισμό. Οι πρώην υγιείς ελληνικές βιομηχανίες που
απασχολούσαν εργατικό δυναμικό κατά χιλιάδες εξαφανίστηκαν προς χάριν
του εύκολου πλουτισμού «των παιδιών της αλλαγής». Η γενιά του
Πολυτεχνείου δεν αντελήφθη σε κανένα σημείο ότι δεν μπορείς να έχεις
και την πίτα ολόκληρη (δανεισμό, διαφθορά, έυκολο πλουτισμό) και τον
σκύλο χορτάτο (δανειστές, νέα γενιά).
Το αφήγημα αυτής της γενιάς εδραιώθηκε
μέσω των πανεπιστημίων και της καθεστηκυίας τάξης των ΜΜΕ. Στα
πανεπιστήμια, οπουδήποτε παραγόταν πολιτική σκέψη η ιδεολογία ΣΥΡΙΖΑ
ήταν κυρίαρχη ενώ αυτοί που διαφέντευαν στα ΜΜΕ ήλεγχαν απολύτως το
κλίμα και τον ιδεολογικό διάλογο στα μέτρα των αριστερίστικων
στερεοτύπων. Ίσως αυτή να ήταν και η μεγαλύτερη πανωλεθρία που υπέστη η
σημερινή γενιά. Όταν ο κύριος εργοδότης της μεταπολιτευτικής ελληνικής
οικονομίας ήταν το κράτος δεν είναι τυχαίο ότι και η κουλτούρα που
δημιουργείται θα είναι εξαρτημένη από αυτό. Είναι πολύ πιο εύκολο για
έναν άνθρωπο να ρίχνει τις ευθύνες που του αναλογούν αλλού. Η
μεταπολιτευτική γενιά δεν χρέωσε μόνο τις επόμενες. Δημιούργησε έναν
ανθρωπότυπο από όπου απουσιάζει η ατομική ευθύνη. Δεν φταίμε ποτέ εμείς.
Φταίει ο αμερικανός, φταίει ο αδηφάγος καπιταλισμός, φταίει το κράτος,
φταίνε τα λαμόγια, φταίνε όλοι οι άλλοι εκτός από εμάς.
Το μεταπολιτευτικό πτώμα που πρέπει να
θάψουμε τη σημερινή ημέρα είναι αυτό της ανευθυνότητας, της
σοσιαλμανίας, του εύκολου πλουτισμού, της εύκολης κατηγορίας. Πολλοί
είναι σήμερα αυτοί που «αναπολούν τη χούντα που θα τους σώσει» ή «έναν
νέο Καραμανλή, Μεταξά, Βενιζέλο». Όχι αδέρφια. Κανείς από αυτούς δε θα
μας σώσει. Θα θάψουμε το πτώμα του κακού μας εαυτού μόνοι μας, ο καθένας
από εμάς, θα σώσει πρώτα τον εαυτό του και κατά συνέπεια το Έθνος μας
από την παρακμή. Χόρτασε η Πατρίδα μας από Σοσιαλισμό. Διότι ο
Σοσιαλισμός τελείωνει εκεί που τελειώνουν τα χρήματα των άλλων.
O Ραφαήλ Α. Καλυβιώτης είναι ιδρυτικό μέλος του Δικτύου Ελλήνων Συντηρητικών (www.syntiritikoi.gr)
Καμία πόλη δεν είναι ασφαλής όσο διαρκεί ο πόλεμος στη Συρία
Του Leonid Bershidsky
Παρότι πολλές λεπτομέρειες των επιθέσεων
που κόστισαν τη ζωή σε περισσότερους από 120 ανθρώπους στο Παρίσι,
παραμένουν άγνωστες, το Ισλαμικό Κράτος φαίνεται να διεκδικεί την ευθύνη
τους. Η Γαλλία και οι άλλες χώρες που λαμβάνουν μέρος στην συριακή
σύγκρουση, θα πρέπει να έχουν υπόψη τους τις πρόσφατες εμπειρίες της
Ρωσίας με αυτό το είδος τρομοκρατίας: Δεν θα σταματήσει αν δεν χτυπηθεί
στο επίκεντρο της.
Ο Γάλλος πρόεδρος Francois Hollande
δήλωσε ότι οι επιθέσεις ήταν "μια πράξη πολέμου" που διενεργήθηκε από
ένα τζιχαντιστικό "στρατό". Αυτό υπό μια έννοια θα μπορούσε να είναι
αληθές, ακόμα και αν αποδειχθεί ότι κάποιοι από τους τρομοκράτες ήταν
ανεκπαίδευτοι ή απλά ζούσαν στη Γαλλία ή ήταν Γάλλοι πολίτες, (αυτόπτης
μάρτυρας που τους είδε να βάλουν κατά του κόσμου στο θέατρο Bataclan,
ανέφερε ότι μιλούσαν γαλλικά χωρίς να έχουν ξενική προφορά).
Τέσσερις από τους οκτώ τρομοκράτες-
τρεις στην ευρύτερη περιοχή του Stade de France όπου λάμβανε τόπο ο
ποδοσφαιρικός αγώνας της εθνικής Γαλλίας και ένας στο Boulevard Voltaire
- ανατινάχθηκαν χωρίς να προκαλέσουν μεγάλες απώλειες. Μόνο ένας
άνθρωπος έχασε τη ζωή του σε αυτές τις επιθέσεις.
Οι υπόλοιποι τρομοκράτες σκότωσαν
περισσότερα από 120 άτομα, πυροβολώντας συγχρόνως το κοινό στο θέατρο
Bataclan και τους θαμώνες ενός πολυσύχναστου καφέ. Αυτός ο συγχρονισμός
μεγιστοποίησε την επίδραση του φόβου, σε μια περίοδο που δεν απέχει πολύ
από την τρομοκρατική επίθεση στο περιοδικό Charlie Hebdo, τον περασμένο
Ιανουάριο, όπου έχασαν τη ζωή τους 17 άτομα. Αυτή η αλληλουχία είναι
πολύ γνωστή στους Ρώσους.
Το 2004 μια σειρά από τρομοκρατικές
επιθέσεις "ταρακούνησαν" τη χώρα. Ο δεύτερος πόλεμος της Τσετσενίας,
ανάμεσα στις ρωσικές δυνάμεις ασφαλείας και τους Τσετσένους αυτονομιστές
αντάρτες ήταν σε εξέλιξη για μια πενταετία, όταν ένας βομβιστής
αυτοκτονίας ανατίναξε ένα τραίνο στο μετρό της Μόσχας, τον Φεβρουάριο
του 2004, σκοτώνοντας 42 άτομα. Τον Ιούνιο 10 άτομα έχασαν τη ζωή τους
από μια βόμβα σε πολυσύχναστη αγορά στην πόλη Samara, ακριβώς μετά από
επιχείρηση των δυνάμεων ασφαλείας στην Ινγκουσετία στον Καύκασο, όπου
υπήρξαν εκατοντάδες απώλειες. Τον Αύγουστο βομβιστές ανατινάζουν δύο
επιβατικά αεροπλάνα αφήνοντας 90 νεκρούς και μια άλλη γυναίκα "καμικάζι"
ανατινάχθηκε κοντά σε σταθμό του μετρό σκοτώνοντας 10 ανθρώπους (και τα
θύματα της θα ήταν περισσότερα αν δεν την σταματούσε ένας αστυνομικός
πριν προλάβει να κατέβει στον σταθμό).
Τέλος, στις αρχές Σεπτεμβρίου, μια ομάδα
Τσετσένων πήρε όμηρους 1.128 άτομα σε ένα σχολείο στο Μπεσλάν της
Βόρειας Οσετίας. Μετά το πέρας της τριήμερης πολιορκίας του σχολίου από
τις δυνάμεις ασφαλείας, έχασαν τη ζωή τους 334 όμηροι,
συμπεριλαμβανομένων 186 παιδιών, ενώ έπεσαν νεκροί και 31 τρομοκράτες.
Έκτοτε η Ρωσία έχει βιώσει και άλλες
τρομοκρατικές επιθέσεις, αλλά ποτέ ξανά σε αυτό το επίπεδο. Το 2005 ο
πρόεδρος Vladimir Putin "στρατολόγησε" τον γιο του πρώην θρησκευτικού
ηγέτης της Τσετσενίας, Akhmad Kadyrov- ο οποίος είχε σκοτωθεί σε
τρομοκρατική επίθεση το 2004- να διοικήσει την Τσετσενία για λογαριασμό
του. Ο τότε 29χρονος Ramzan Kadyrov, αδημονούσε να εκδικηθεί τον θάνατο
του πατέρα του και καθώς οι Kadyrovs υπήρξαν μέλη των αυτονομιστών,
είχαν ένα εξαίσιο δίκτυο πληροφοριών στην διαλυμένη από τον πόλεμο
περιοχή.
Ο Kadyrov έτυχε της γενναιόδωρης
χρηματοδότησης του Putin, καθώς και της ασυλίας στο να παρακάμπτει τους
ομοσπονδιακούς νόμους, όταν εξόντωνε όποιον θεωρούσε εχθρό. Χρειάστηκε
λίγο περισσότερο από τρία χρόνια για να τερματίσει τον πόλεμο, κάνοντας
άσκοπο για τους αυτονομιστές να συνεχίσουν τις τρομοκρατικές επιθέσεις
στις ρωσικές πόλεις. Αυτή η εκστρατεία- για να χρησιμοποιήσουμε τα λόγια
του Hollande με τα οποία αναφέρθηκε στο Ισλαμικό Κράτος- ήταν
"ανηλεής". Οι ελάχιστες μεγάλες τρομοκρατικές επιθέσεις που ακολούθησαν
ήταν μόνο η ηχώ της πάλε ποτέ ισχυρής εκστρατείας.
Το 2004 ο πόλεμος μαινόταν στα βουνά της
Τσετσενίας και οι επιθέσεις στην Μόσχα και τις άλλες πόλεις ήταν ο
τρόπος που οι ισλαμιστές αντάρτες προσπάθησαν να ενσταλάξουν τον φόβο
στους Ρώσους πολίτες, αυξάνοντας παράλληλα το κόστος του πολέμου για την
κυβέρνηση.
Οι τρομοκράτες στο Παρίσι ενδεχομένως να
έχουν τα ίδια κίνητρα. Ο κυρίως πόλεμος αυτή τη στιγμή γίνεται στη
Συρία. Το Ισλαμικό Κράτος ανέλαβε την ευθύνη για τις επιθέσεις, όπως
έπραξε και για την βομβιστική επίθεση αυτοκτονίας στην Βυρηττό την
Πέμπτη, όπου έχασαν τη ζωή τους 43 άτομα. Επίσης είναι πολύ πιθανό το
Ισλαμικό Κράτος να ανατίναξε το ρωσικό αεροσκάφος πάνω από το Σινά, όπου
έχασαν τη ζωή τους 224, ως αντίποινα για την συμμετοχή της Ρωσίας στις
συγκρούσεις στην Συρία. Τώρα οι εξτρεμιστές φαίνεται να παίρνει εκδίκηση
από τη Γαλλία, η οποία από το Σεπτέμβριο έχει αυξήσει τις αεροπορικές
επιδρομές της κατά του ΙΚ στη Συρία και το Ιράκ. Μάλιστα στις 5
Νοεμβρίου, η Γαλλία είχε ανακοινώσει ότι θα έστελνε ένα αεροπλανοφόρο
στη Μεσόγειο για να υποστηρίξει περεταίρω τις επιχειρήσεις. Όπως οι
Τσετσένοι το 2004, έτσι τώρα και οι τρομοκράτες του Ισλαμικού Κράτους
θέλουν να κάνουν πολύ δαπανηρή την στρατιωτική εμπλοκή όποιας δύναμης
κινηθεί εναντίον τους.
Η Γαλλία δεν είχε αμελήσει την εγχώρια
ασφάλεια της, μετά την επίθεση στο Charlie Hebdo. Είχε αυξήσει τις
αντιτρομοκρατικές της δυνάμεις, κατά 2.500 μέλη. Οι μυστικές της
υπηρεσίες παρακολουθούσαν συνεχώς περί τα 1.500 άτομα τα οποία είχαν
πολεμήσει με τους τζιχαντιστές σε Συρία και Ιράκ, ενώ έχουν λίστα
τουλάχιστον 11.000 ατόμων τα οποία θεωρούνται επικίνδυνοι εξτρεμιστές.
Τα εμπόδια για την ευρεία και συνεχή παρακολούθηση τους είχαν αρθεί.
Ένας νέος νόμος περί ασφάλεια και πληροφοριών, πέρασε μετά την επίθεση
στο Charlie Hebdo, ο οποίος τώρα δίνει τη δυνατότητα στον πρωθυπουργό να
εξουσιοδοτεί παρακολουθήσεις ηλεκτρονικών επικοινωνιών- σε πραγματικό
χρόνο- προσώπων, καθώς και επεμβάσεις σε οικίες ατόμων που θεωρούνται
πιθανές τρομοκρατικές απειλές, χωρίς να χρειάζεται δικαστική
εξουσιοδότηση.
Η Γαλλία έχει δεχθεί μικρό αριθμό Σύριων
προσφύγων, συγκριτικά με άλλες χώρες και ως εκ τούτου οι μυστικές
υπηρεσίες δεν θεώρησαν αναγκαίο να τους ελέγξουν για διασυνδέσεις με
τους τρομοκράτες.
Παρ’ όλα αυτά τα μέτρα, κανένα δεν θα
σταθεί εμπόδιο για μελλοντικές επιθέσεις, όπως δεν τα κατάφεραν και οι
αναρίθμητες δυνάμεις ασφαλείας του Putin το 2004 να σταματήσουν τον
τρόμο. Και οι Ρώσοι είχαν καταλόγους με υπόπτους και σχεδόν απεριόριστες
δυνατότητες παρακολούθησης.
Ορισμένες φορές είχαν το προβάδισμα
έναντι των τρομοκρατών, αλλά αυτό το εγχείρημα δεν μπορεί να είναι 100%
επιτυχές. Τα ισλαμιστικά γκρουπ είναι ιδιαίτερα ικανά στην στρατολόγηση
νέων μελών και δεν χρειάζονται πολύ χρόνο για να οργανώσουν μια ένοπλη ή
βομβιστική επίθεση.
Κατά έναν λόγο, η επέμβαση του Putin στη
Συρία οφείλεται στο γεγονός ότι δεν ξέχασε την Τσετσενία και γιατί
χιλιάδες από τους αυτονομιστές που πολέμησαν εναντίον του, τώρα μάχονται
με το Ισλαμικό Κράτος ή την al-Nusra- το παρακλάδι της Αλ Κάιντα στη
Συρία. Αυτοί οι άνθρωποι αντιπροσωπεύουν μια απειλή όμοια με αυτή που
αντιμετώπισε η Ρωσία το 2004, καθώς αυτός ο νέος πόλεμος τους παρέχει
νέους ιδεολογικούς στόχους και καινούργιες πηγές χρηματοδότησης.
Το σημερινό "στοίχημα" του Putin είναι
το ίδιο με αυτό της Τσετσενίας: Βοηθά έναν τυραννικό τοπικό ηγέτη, τον
Bashar al-Assad, για να διεξάγει τον πόλεμο ενάντια σε όποιον παίρνει τα
όπλα- ισλαμιστή, τρομοκράτη ή αυτονομιστή.
Η Γαλλία και οι άλλες χώρες του
συνασπισμού υπό τις ΗΠΑ, θα πρέπει να καταλάβουν ότι είναι στόχοι για
επιθέσεις όπως αυτές στο Παρίσι. Και θα πρέπει να αποφασίσουν αν θα
ακολουθήσουν την μέθοδο του Putin για ξεκαθάρισμα της τρομοκρατίας.
Αποδείχθηκε αποτελεσματική στην Τσετσενία, αλλά βέβαια δεν είναι σίγουρο
ότι θα είναι το ίδιο αποτελεσματική στη Συρία. Όμως ένα πράγμα είναι
ξεκάθαρο: Μέχρι να λυθεί η σύγκρουση στη Συρία και να ηττηθεί το
Ισλαμικό Κράτος στο επίκεντρο του, καμία χώρα δεν είναι ασφαλής από
επιθέσεις, όπως αυτή που ταρακούνησε το Παρίσι το βράδι της Παρασκευής.
πηγή
πηγή
Η Ελληνική δικτατορία της Αθεΐας
Ἡ
ἐπέκτασις τοῦ «συμφώνου συμβιώσεως» εἰς ὁμοφύλους, ἡ
καῦσις τῶν νεκρῶν καί ἡ ἀλλαγή τοῦ μαθήματος τῶν θρησκευτικῶν εἰς
θρησκειολογίαν, εἶναι προσπάθειαι ἐφαρμογῆς πτυχῶν τῆς ἰδεοληψίας ἑνός 3%, τάς
ὁποίας ἐπιχειρεῖ μέ συνέπειαν ἡ «ἀριστεροδέξια» συγκυβέρνησις ὁδηγοῦσα εἰς τήν
διάλυσιν τοῦ κοινωνικοῦ ἱστοῦ.
«Ἀνεξαρτήτως ἐὰν κάποιος
πιστεύη ἢ ὄχι, ἔγραφε ὁ Γάλλος ἱστορικὸς Φερνὰν Μπροντέλ, ἡ εὐρωπαϊκὴ ἀντίληψη
ἔχει βαθιὲς τὶς ρίζες της στὴ χριστιανικὴ παράδοση.
Κι ὅµως αὐτὴ ἡ κοινὴ
εὐρωπαϊκὴκαταγωγή, τὸ ὅραµα καὶ οἱ στόχοιγιὰ τὸ µέλλον τῶν παιδιῶν µας, καταρρέουν
µὲ µιᾶς, ὅταν δὲν ὑπακοῦν σὲ ὅσα οἱ ἀριθµοὶ ἐπιτάσσουν» (Καθηµερινή
21.06.2015):
Μὲ αὐτὰ τὰ λόγια πρὸ
μερικῶνμηνῶν ὁ Μακαριώτατος Ἀρχιεπίσκοπος Ἀθηνῶν καὶ πάσης Ἑλλάδος κ. Ἱερώνυμος
ἀρθρογραφοῦσε μὲ προφανῆ σκοπὸν νὰ προειδοποιήση τὴν Κυβέρνησιν ὅτι πιθανὲς
ἰδεοληψίες διὰ τὸν χριστιανισμὸν θὰ πρέπη νὰ παραμερισθοῦν καὶ ἡ νέα ἐξουσία
ἐπιβάλλεται νὰ προσανατολισθῆ ὄχι εἰς τὴν λογιστικήν, ὡς οἱ προηγούμενες,ἀλλὰ
εἰς ἀξίες, τὶς ὁποῖες τὸ ὑποτιθέμενον ὡς «ἀριστερὸν» παρελθὸν ἐπιτάσσει.
Ἀριστερὰ Ἀθεΐα,
ἀλλὰ ∆εξιὰ Πολιτικὴ
Δυστυχῶς, ἡ Κυβέρνησις διέψευσε
κάθε ἐλπίδα διὰ μίαν νουνεχῆπολιτικήν. Τόσον ἡ «πρώτη φορὰἀριστερὰ» ὅσο καὶ ἡ
δευτέρα, ἀπέδειξαν ὅτι ἡ ἰδεοληπτικὴ ἀθεΐαεἶναι τὸ μεγαλύτερον ἐλάττωμα
μὲτραγικὲς συνέπειες διὰ τὸν λαόν.
Τὸ μειοψηφικὸν κόμμα τοῦ ΣΥΡΙΖΑ
εἶναι διχασμένον: ὑπηρετεῖμίαν δεξιὰν νεοφιλελεύθερον κοινωνικὴν πολιτικὴν καὶ
παραμένειἀριστερὸν εἰς μόνον τὰ ζητήματατὰ ὁποῖα ἀφοροῦν εἰς τὴν πίστιν.
Ἀποτέλεσμα εἶναι νὰ
ἐφαρμόζωνται πλῆθος μέτρων οἰκονομικῆς ἀφαιμάξεως, ἀλλὰ «σερβίρονται»διὰ τῆς ρυθμικῆς
ἐπωδοῦ ὅτι ἡ Κυβέρνησις δὲν θὰ κάνη βῆμα πίσω ἀπὸ τὶς ἀρχὲς τῆς ἀθεΐας.
Κατ’ αὐτὸν τὸν τρόπον καὶ
εἰςτὴν ὁρκωμοσίαν τοῦ Ἰανουαρίου ἀλλὰ καὶ εἰς τὴν ὁρκωμοσίαν τοῦ Σεπτεμβρίου τὰ
περισσότερα μέλητῆς Κυβερνήσεως ἔδωσαν πολιτικὸν ὅρκον, δηλαδή, ὡρκίσθησαν εἰς
τὸν ἑαυτόν τους, εἰς τὰ δύο μέτρα χῶμα τὰ ὁποῖα θὰ λάβουν κατὰ τὴν ἔξοδόν τους
ἀπὸ τὴν παροῦσαν ζωήν! Ἠκολούθησαν οἱ ἐθνικὲς ἑορτές.
«Στὸν ἑορτασµὸ τῆς 25ης
Μαρτίου, ὁ κ. Κατρούγκαλος δὲν εἶχε προσκυνήσει τὸ σταυρὸ ποὺ τοῦ εἶχε τείνει ὁ
µητροπολίτης, µὲ τὴν ὁλοκλήρωση τῆς δοξολογίας στὸ µητροπολιτικὸ ναὸ τῆς
Ὑπαπαντῆς Καλαµάτας» (Ἐλευθερία τῆς Μεσσηνίας 30.10.2015).
Τὰ ἴδια ἐπανελήφθησαν κατὰ τὴν
ἑορτὴν τῆς 28ης Ὀκτωβρίου,ὅπου παριστάμενοι πολιτικοί, καὶ ἄλλων κομμάτων, μὲ
χαμηλὴν μάλιστα πολιτειακὴν ἐκπροσώπησιν,κατὰ τὴν ἐπίσημον δοξολογίαν δὲν ἠσπάσθησαν
οὔτε τὸν Τίμιον Σταυρὸν οὔτε τὸ χέρι τοῦ Θεοφιλεστάτου… προεξάρχοντος τοῦ
Ὑπ.Παιδείας καὶ Θρησκευμάτων (!), ὁ ὁποῖος ἐχαιρέτησε διὰ χειραψίας.
Μὲ αὐτὸν τὸν τρόπον δὲν
παραλείπουν συνεχῶς νὰ διατυμπανίζουν τὴν ἀσέβειάν τους ὄχι μόνον εἰς τὰ θρησκευτικὰ
ζητήματα ἀλλὰ καὶ εἰς ἐκεῖνα τῆς ἐθνικῆς μας ἱστορίας, καθὼς οἱ πρόγονοί μας
ἐπολέμησαν διὰ «τὴν πίστιν τὴν ἁγίανκαὶ τῆς πατρίδος τὴν ἐλευθερίαν».
Ἀντ’ αὐτῶν ὁ Πρωθυπουργὸς προετίμησε
νὰ ἀρχίση τὴν πορείαν του μὲ κατάθεσιν στεφάνου εἰς τὸ Σκοπευτήριον τῆς
Καισαριανῆς,ἐνῶ μόλις πρὸ ἡμερῶν τὸ μεγαλο στέλεχος τοῦ κόμματος καὶ
Περιφερειάρχης Ἀττικῆς κ. Ρένα Δούρου ἐδήλωσε εἰς τηλεοπτικοὺς διαύλους ὅτι
εἶναι ἰδιαιτέρως χαρούμενη διὰ τὴν πραγματοποίησιν τοῦ«33ου Μαραθωνίου», διότι ἔτσι
τιμᾶται ἡ μνήμη τοῦ Γρηγορίου Λαμπράκη! Τὰ δίοπτρα διὰ τῶν ὁποίων ἀναγινώσκεται
ἡ ἐθνική μας ἱστορία εἶναι βαμμένα ἰδεολογικῶς!
Ὡστόσο, ἐπειδὴ καὶ οἱ ἴδιοι
ἔχουν ἀντιληφθῆ τὴν κατακραυγὴν τῆς συντριπτικῆς πλειονότητος τοῦ κόσμου, ὁ
ὁποῖος τοὺς ἐψήφισε διὰ τὸ οἰκονομικὸν πρόγραμμα καὶ ὄχι δι’ἐφαρμογὴν τῆς
ἐθνικοθρησκευτικῆς στοχεύσεως τοῦ 3% τοῦ «Συνασπισμοῦ» (εἰς αὐτὸ ἂς προσθέσωμε
καὶ τὸ γεγονὸς ὅτι ἔγινε ἕναδημοψήφισμα, ὅπου ἐξηπατήθη τὸ62,3% τοῦ λαοῦ, διὰ
νὰ ἔλθη τὸ χει-
ρότερον «τριπλὸν
μνημόνιον»),ἔχουν θέσει εἰς ἐφαρμογὴν ἕνα σχέδιον παρελκυστικῆς πολιτικῆς
μὲἐθνικὰ καὶ θρησκευτικὰ στοιχεῖα.
Ἐδόθη«διαταγὴ τοῦ Πάνου
Καµµένου,σύµφωνα µὲ τὴν ὁποία οἱ στρατιωτικοὶ θὰ µποροῦν νὰ φέρουν στὴστολὴ
τους τὸν προστάτη Ἅγιο ἢἉγία τοῦ Ὅπλου τους» (Τύπος Θεσσαλονίκης 7.11.2015)καὶ
ὁ Πρωθυπουργὸς ἔσπευσεμετὰ τὴν δευτέραν ἐκλογήν του νὰ συμμετάσχη εἰς τὴν
στρατιωτικὴν ἄσκησιν «Παρμενίων», εἰς τὴνὁποίαν κανεὶς ἀπὸ τοὺς προηγουμένους
Πρωθυπουργοὺς δὲν εἶχε συμμετάσχει. Πρόκειται διὰ κινήσεις, οἱὁποῖες δὲν
κοστίζουν ἀπολύτως τίποτε, διὰ νὰ καθησυχάζουν τὸν λαόν. Ἀπεναντίας δι’ ὅσες
κοστίζουν κωφεύουν. Διὰ παράδειγμα ἡ
ἀπουσία σχολίου εἰς τὶς δηλώσεις τοῦ κ.Γιοῦνκερ:«Προέτεινα καὶ ἀντιµετώπισα
µεγάλες ἀντιδράσεις, Ἕλληνες καὶΤοῦρκοι νὰ διαθέσουν µία κοινὴἀκτοφυλακὴ µεταξύ
τῆς Τουρκίαςκαὶ τῶν ἑλληνικῶν νησιῶν. ΟἱΤοῦρκοι συµφωνοῦν, οἱ Ἕλληνεςὄχι. Ποῦ
ζοῦµε; Τὸ θέµα εἶναι ὅτιπρέπει νὰ τσακωνόµαστε τώρα γιὰ10 χιλιόµετρα θαλάσσιου
πλάτους» (onalert 6.11.2015).
Δὲν ὑπῆρξε οὔτε ἕνας
βουλευτὴςνὰ διαμαρτυρηθῆ μὲ παρρησίαν!
Ἡ εὐθύνητῶν Θεολογικῶν Σχολῶν
Ἀλλὰ καὶ ἄλλα ζητήματα, ὅπωςοἱ
γερμανικὲς ἀποζημιώσεις, διὰἄλλην μίαν φορὰν ἐτέθησαν εἰς τὸἀρχεῖον, διὰ νὰ μὴ
δυσαρεστήσουντοὺς Γερμανοὺς Ἡγεμόνες τῆςΕὐρώπης. Τί ἔχουν νὰ ἀπαντήσουντώρα
ἐκεῖνοι οἱ Καθηγητὲς τῶν Θεολογικῶν Σχολῶν, οἱ ὁποῖοι συνυπέγραψαν πρὸ μηνῶν
ἐπιστολὴνὑποστηρίξεως τῆς Κυβερνήσεως,ἀπὸ τὴν ὁποίαν σταχυολογοῦμε τὰἀκόλουθα:
«Ἡ νέα κυβέρνηση εἶναι ἡ πρώτη
ποὺ ἄνοιξε δηµόσιο διάλογο γιὰτὸ ζήτηµα τῶν πολεµικῶν ἀποζηµιώσεων, µεταξὺ
ἄλλων καὶ σὲ µίακοινοβουλευτικὴ ἐπιτροπή, καὶπροτίθεται νὰ θέσει ἐπιτέλους
ἐπὶτάπητος τὰ ἱστορικὰ γεγονόταΣτηρίζουµε τὸν ἔλεγχο τοῦ δηµοσίου χρέους, ὅπως
διεξάγεται τώραἀπὸ τὴν Ἐπιτροπὴ Ἀλήθειας τοῦἑλληνικοῦ Κοινοβουλίου. Μία κυβέρνηση, ποὺ θὰ ἐνεργοῦσε
µὲ βάση θεµελιώδεις χριστιανικὲς ἀρχές,ὅπως ἡ ἀγάπη πρὸς τὸν πλησίον,δὲν θὰ
εἶχε δράσει διαφορετικά.
Ἡ θεολογικὴ Σχολὴ τοῦ
Πανεπιστηµίου τῆς Θεσσαλονίκης διοργάνωσε τὸν Ἰανουάριο τοῦ 2013 ἕνα µεγάλο
συνέδριο µὲ θέµα: «Ἐκκλησίακαὶ Ἀριστερά». Στὸ συνέδριο αὐτὸσυµµετεῖχαν σχεδὸν
τὰ µισὰ µέλητῆς Ἱερᾶς Συνόδου τῆς ὈρθόδοξηςἘκκλησίας». (Ἡ ἐφηµερίδα
τῶνΣυντακτῶν 01.06.2015).
Οἱ ἴδιοι αὐτοὶ εἶναι ποὺ μαζὶ
μὲτὸν νῦν Ὑπ. Παιδείας ὑποστηρίζουν νὰ λάβη τὸ μάθημα τῶν θρησκευτικῶν ἕνα
χαρακτῆρα διαθρησκειακοῦ διαλόγου. Ἀγνοοῦν ὅτι τὰμέλη τῆς Κυβερνήσεως:«ποὺ πολεµοῦν
µὲ κάθε µέσοτὴν ∆ιδασκαλία τῶν Θρησκευτικῶνστὰ σχολεῖα, εἶναι οἱ ἴδιοι ποὺ
δὲνἀναπληρώνουν τὰ τεράστια κενὰσὲ Θεολόγους ἐνῶ 900.000 εὐρὼ διαθέτει τὸ
Ὑπουργεῖο Παιδείας µέσω τοῦ ΕΣΠΑ γιὰ τὴν Πράξη «Ἀναβάθµιση τῶν
Ἱεροσπουδαστηρίων – Παιδαγωγικὴ Ὑποστήριξη τῆς διδασκαλίας τοῦ Κορανίουστοὺς
µαθητὲς µέλη τῆς Μουσουλµανικῆς µειονότητας τῆς Θράκης».(briefingnews.gr
7.11.2015).
Μήπως ἀγνοοῦν ἐπίσης ὅτι:«Ἡ
Ἱερὰ Σύνοδος ὑπολογίζει πὼς τὰ κενὰ τῶν ὀργανικῶν θέσεων ἀγγίζουν τὸ 22%.
Συγκεκριµένα, ἐπὶ συνόλου 10.500 θέσεων γιὰ Ἱερεῖς, οἱ 2.300 εἶναι κενές». (newsbomb7.11.2015).
Χρειάζεται νὰ σχολιάσωμεν τὸ αὐτονόητον,
δηλ. ὅτι χωρὶς ἱερεῖς, χωρὶς θεολόγους, μὲ τὴν συρρίκνωσιν τῶν Θεολογικῶν
Σχολῶν ἐξαἰτίας τῆς ὑποχρηματοδοτήσεωςτῶν Πανεπιστημίων, τὴν ἀναβάθμισιν τῶν
ἱεροδιδασκαλείων τῶν μουσουλμάνων τῆς Θράκης καὶ τὴν ἀναμενομένην ἵδρυσιν Τμήματος Ἰσλαμικῶν
Σπουδῶν ἡ πατρίς ὁδεύει ὁλοταχῶς εἰς διάλυσιν πνευματικὴν μετὰ καὶ τὴν
οἰκονομικήν;
Ὅσοι κάνουν ὅτι δὲν
καταλαβαίνουν ἢ δὲν διαθέτουν τὴν στοιχειώδη λογικὴν ἤ εὑρίσκονται
εἰςἐντεταλμένην ὑπηρεσίαν!
Τὰ ἐπιτεύγµατατῆς δεκαµήνου ἀθεΐας
Μὲ τί ἠσχολήθη ἡ Κυβέρνησιςἀπὸ
τὸν Ἰανουάριον ὡς σήμερα;Προτεραιότης τῆς Κυβερνήσεωςἦταν ἡ προσπάθεια
νομιμοποιήσεως τῶν ναρκωτικῶν.
«Ἡ 1η Γιορτὴ κάναβης ποὺ
ἔγινεστὸ Σύνταγµα δίχασε τὸν πολιτικὸκόσµο, καθὼς ἐπανῆλθε τὸ θέµατῆς
ἀποποινικοποίησης τῆς κάναβης, τὸ ὁποῖο ἂν καὶ ξεκίνησε στὴδεκαετία τοῦ 1990
ἀπὸ τὸν τότε ὑπουργὸ Ἐξωτερικῶν, Γιῶργο Παπανδρέου, ἐπανῆλθε δριµύτεροµέσα ἀπὸ
τὴ διοργάνωση τοῦ Φεστιβάλ. Οἱ µισοὶ πολιτικοὶ τάχθηκανκατά, κάνοντας λόγο γιὰ
«γιορτὴφούντας ποὺ φέρνει ὁ ΣΥΡΙΖΑ». «Ἡ νεολαία τοῦ ΣΥΡΙΖΑ ἀπευθύνεται σὲ νέο κόσµο. ∆ὲν εἶναι ἡ Ἀρχιεπισκοπὴ Ἀθηνῶν ἢ κάποιοι ἀφ’ὑψηλοῦ ἠθικολόγοι ποὺ πολὺ εὔκολα ρίχνουν τὸν λίθο. Εἶναι ὑποχρεωµένη νὰ ἀσχολεῖται µὲ ὁ,τιδήποτε«καίει» καὶ ἀπασχολεῖ τὴν νεολαία«Ἐµεῖς δὲν ἔχουµε καµίασχέση µὲ τοὺς ὑποκριτὲς καὶ τοὺςἠθικολόγους», δήλωσε βουλευτὴςτοῦ ΣΥΡΙΖΑ». (Καρφίτσα22.6.2015).
Ἄλλη μεγάλη προτεραιότηςἦταν ἡ προσπάθεια ἐπεκτάσεωςτοῦ «συμφώνου συμβιώσεως» εἰς
ὁμόφυλα ζευγάρια, διὰ τὸ ὁποῖονμετὰ ἀπὸ ὀλιγόμηνον ἀναστολὴναὐτὲς τὶς ἡμέρες ἐπανέρχεται. Ἂνκατὰ τὸν Ντοστογιέφσκι «χωρὶςΘεὸ ὅλα ἐπιτρέπονται», ἡ ἠθικὴ ἐξαθλίωσις κινεῖται μὲ τὸ νέον δόγμα «ἂν τὰ ἐπιτρέψουμε ὅλα τότεὁ κόσμος θὰ ἀπομείνη χωρὶς Θεό»!
«Ἐµπλουτίζεται µὲ θέµατα ἐργατικοῦ καὶ ἀσφαλιστικοῦ δικαίου τὸ νέο σύµφωνο συµβίωσης, τὸὁποῖο ἐπεκτείνεται καὶ στὰ ὁµόφυλα ζευγάρια τὸ νέο σύµφωνοµπορεῖ νὰ ἐµπλουτιστεῖ µὲ ἀναγνώριση περισσότερων δικαιωµάτων(π.χ. ἐργασιακῶν, συνταξιοδοτικῶν, κληρονοµικῶν, φορολογικῶν κ.λπ.). Στὸ νοµοσχέδιο θὰὑπάρχουν ρυθµίσεις καὶ γιὰ τὰ δηµοσιεύµατα τῶν ΜΜΕ, γιὰ νὰ ἀντιµετωπίζονται φαινόµενα κιτρινισµοῦ καὶ νὰ ἀποθαρρύνονται οἱὑπέρογκες καὶ καταχρηστικὲς ἀποζηµιώσεις σὲ βάρος τοῦ Τύπου,ποὺ µπορεῖ νὰ λειτουργήσουν ὡςἄτυπη λογοκρισία». (Ἔθνος5.11.2015).
Δὲν ἀρκεῖ ποὺ ἡ ἀνομία τείνει νὰγίνη καθεστὼς, ἐπιχειρεῖται καὶ ἡφίμωσις ὅσων διαθέτουν ἀκόμημίαν ἐλευθέραν φωνήν. Ἐντὸς ὀλίγου καὶ ὁ Ο.Τ. καὶ οἱ ἀρθρογράφοιτου δὲν θὰ μποροῦν νὰ σχολιάζουν θέματα, ποὺ ἀντιβαίνουν εἰς τὴνἠθικήν, διὰ νὰ μὴ ἐγκληθοῦν ἀπὸἀντιρατσιστικοὺς νόμους! Οὔτεκἄν, διὰ τὰ καθαρῶς θρησκευτικὰ ζητήματα, ἀφοῦ ἡ «ἀριστερὴ» πολιτικὴ εἶναι διαθρησκειακή! Μετὰτὴν πρόσφατον ὀργάνωσιν τῆς διαθρησκειακῆς συναντήσεως ἀπὸ τὸὙπ. Ἐξωτερικῶν εἰς τὴν Ἀθήνα, ὁὙφ. κ. Ἀμανατίδης μετέβη εἰς τὴν Γαλλίαν νὰ συναντήση τὸν θιασώτην τοῦ Οἰκουμενισμοῦ Σεβ. Μητροπολίτην Γαλλίας:«Κατὰ τὴ διάρκεια τῆς συνάντησης, ὁ κ. Ἀµανατίδης ἀναφέρθηκε στὴν ἀνάγκη ἐνίσχυσης τοῦ διαθρησκειακοῦ διαλόγου, ὁ ὁποῖος παρακολουθεῖ µείζονα γιὰ τὴνἀνθρωπότητα ζητήµατα, µεταξὺ τῶν ὁποίων ἡ εἰρήνευση στὴν Μέση Ἀνατολή, ἐπισηµαίνοντας στὴν κατεύθυνση αὐτὴ τὴ συνδροµὴ τόσο τοῦ Σεβασµιωτάτου, ὅσο καὶ τοῦ Οἰκουµενικοῦ Πατριαρχείου».
(lavaron.gr6.11.2015).
Πῶς ἡ ἀθεΐα συµβάλλειεἰς τὴν διάλυσιντοῦ κοινωνικοῦ ἱστοῦ;
«Ὁ ἐπικεφαλῆς τοῦ συνοδικοῦτµήµατος σὲ θέµατα σχέσεων τῆςἘκκλησίας τῆς Ρωσίας καὶ τῆς κοινωνίας, πρωθιερέας ΒσέβολοντΤσάπλιν δήλωσε «Οἱ ἑταῖροι µαςἀπὸ τὶς δυτικὲς χῶρες προσπαθοῦννὰ µᾶς περάσουν τὴν ἰδέα τῆς θρησκευτικῆς οὐδετερότητας τοῦ κράτους ποὺ διαµορφώθηκε σὲ µερικὲςἀποφάσεις τοῦ Εὐρωπαϊκοῦ ∆ικαστηρίου Ἀνθρώπινων ∆ικαιωµάτων.
∆ὲν µποροῦµε νὰ µὴ βλέπουµε ὅτιαὐτὴ ἡ ἰδέα ἀποδυναµώνει τὸ κράτος καὶ τὴν κοινωνία».
(briefingnews.gr16.07.2015).
Ἡ ἀθεΐα προασπίζει τὸ μοντέλοτοῦ οὐδετέρου κράτους, ἂν καὶκατὰ βάθος ἐπιθυμεῖ τὸν παντελῆἐξοβελισμὸν τῆς πίστεως. Προκάλυψις εἰς ὅλα αὐτὰ εἶναι ἡ δῆθεν ἀνάγκη προσαρμογῆς εἰς πολυπολιτισμικοῦ τύπου κοινωνίαν. Ποῦ ὁδηγεῖαὐτό;
«Οἱ πολυπολιτισµικές: πολυφυλετικὲς – πολυθρησκευτικές, πολυεθνικὲς κοινωνίες εἶναι συνονθύλευµα καὶ συµφυρµὸς ἀνθρώπων διαφορετικοῦ πολιτισµοῦ, φυλῆς, θρησκείας καὶ ἐθνότητας, χωρὶς ἕνακοινὸ συνεκτικὸ κρίκο, ἐκτός τῆςἀγορᾶς. Τὸ „µωσαϊκὸ“ αὐτὸ ἐπιδιώκει νὰ ἐπιβάλει ὁ ἀδηφάγος καπιταλισµὸς – ἰµπεριαλισµός, µὲ σκοπὸτὴν ἐπικράτηση τῆς διαβόητης παγκοσµιοποίησης. Θὰ ἦταν λάθος νὰπιστεύουµε ὅτι τὸ µοντέλο τοῦ πολυπολιτισµοῦ τὸ προωθεῖ ἡ λεγόµενηἀριστερά, λόγῳ ἰδεολογίας (ὅλοιἀδέλφια εἴµαστε). Τὸ µοντέλο αὐτὸπροωθεῖται ὡς πολιτιστικὸ ὅπλο,µαζὶ µὲ τὴν παγκοσµιοποίηση, τὸ καπιταλιστικὸ σύστηµα, µὲ τοὺς πολιτικούς του ἐκπροσώπους στὴν Ἑλλάδα Ἁπλῶς ἡ ἀριστερὰ ἢ πιὸσωστὰ ἕνα µεγάλο κοµµάτι τηςλόγῳ τῆς παρωχηµένης, µονολιθικῆς, δογµατικῆς καὶ ἀντιµαρξιστικῆς στὴν οὐσία της ἰδεοληψίαςταυτίζεται ἀπὸ ἄλλη ἀφετηρία µὲ τὴνστρατηγική τῆς Νέας Τάξης, ὑπηρετώντας ἑκὼν ἄκων τὰ συµφέροντάτης. Θὰ πρέπει νὰ συνειδητοποιήσουµε ὅτι τόσο ἡ λεγόµενη «ἀνανεωτικὴ» ἢ ἄλλα τµήµατα τῆς Ἀριστερᾶς, ὅσο καὶ ἡ «ἐκσυγχρονιστικὴ» δεξιὰ καὶ κεντροδεξιὰ ἀπὸδιαφορετικὲς ἀφετηρίες, ἀλλὰ σὲ µίαἑνιαία κατεύθυνση, εἶναι δύο ὄψειςτοῦ ἴδιου συστήµατος».
(berlin-athen.eu10.6.2015).
Ἐν κατακλεῖδι, φανερώνεται ὅτι ἡμασονία τῆς κεντροδεξιᾶς καὶ ἡἀθεΐα τῆς ψευδοαριστερᾶς ὑπηρετοῦν τὸ ἴδιο σχέδιον, ἐξυπηρετοῦντὰ ἴδια συμφέροντα καὶ κατευθύνουν τὴν Χώραν εἰς τὴν πλήρηεὐρωπαϊκὴν ὑποδούλωσιν, εἰς τὸνθρησκευτικόν της ἀποχρωματισμὸνκαὶ εἰς τὴν ἐξάλειψιν τοῦ ἑλληνισμοῦ.
Πρόσφατοι
δηλώσειςτοῦ Μητροπολίτου Πειραιῶς
Κλείνομεν μὲ ἕνα μικρὸν
συμβολικὸν ἀπόσπασμα ἀπὸ συνέντευξιντοῦ Σεβ. Μητροπολίτου Πειραιῶςκ. Σεραφεὶμ
εἰς τὸ περιοδικὸν«CRASH» τῆς 30ῆς Ὀκτωβρίου2015:
«Πρώτη φορὰ Ἀριστερὰ στὴΧώρα µας.
Πῶς εἴδατε τὴν πρώτη διακυβέρνηση τῆς Χώραςἀπὸ ἀριστερὴ κυβέρνηση;
«∆υστυχῶς, ἡ λεγόµενη Ἀριστερὰ
ἔχει βάλει στὰ πρὸς κατεδάφιση καὶ τὴ θεϊστικὴ ἀναγωγὴ τοῦἀνθρωπίνου προσώπου.
∆ηλαδή,φεύγουµε ἀπὸ τὸν Θεό, τὸ ἱερὸ καὶτὸ ἅγιο καὶ µεταφερόµαστε ἀποκλειστικὰ
στὴν καθηµερινότητα καὶτὰ ὑλικὰ ἀγαθά. Μάλιστα, βλέπωκαὶ ἕνα ἀρρωστηµένο
ναρκισσισµὸσὲ ὅλα αὐτά...».
Γιατί εἴπατε στὴ «λεγόµενη»
Ἀριστερά, δὲν κινούµαστε πραγµατικὰἀριστερά, µὲ τὸν ΣΥΡΙΖΑ;
«Ἡ ἀληθινὴ Ἀριστερὰ εἶναι
ἡἘκκλησία καὶ ἀληθινὸς ἀριστερὸςεἶναι αὐτὸς ποὺ εἶπε "ὁ ἔχων δύοχιτῶνες νὰ
δίνει τὸν ἕνα", δηλαδὴ ὁΧριστός».
Θεωρεῖτε ὅτι ὁ Ἀλέξης Τσίπρας θὰ
δώσει λύσεις στὰπολλὰ προβλήµατα ποὺ ταλανίζουν τοὺς 'Ἕλληνες;
«Ἐὰν ὁ κ. Τσίπρας κατανοήσειὅτι
βρίσκεται σὲ µία Χώρα ποὺ οἱἄνθρωποι ποὺ κατοικοῦν σὲ αὐτὴνἔδωσαν τὴ ζωή τους
γιὰ τὴν ἐλευθερία τους καὶ τὴ δόξα τῆς πατρίδας, κάτι θετικὸ θὰ φέρει στὴ
ζωήµας. Ἐάν, ὅµως, µείνει σὲ κοσµοθεωρίες καὶ ἰδεολογήµατα, τὰ ὁποῖαἔχουν
δοκιµαστεῖ στὸ παρελθὸν καὶἔχουν ἀποτύχει, τὰ πράγµατα θὰεἶναι πάρα πολὺ
δύσκολα».
Πῶς εἴδατε τὴν πολιτικὴ ὁρκωµοσία
τῆς πλειονότητας τῶν µελῶν τῆς νέας κυβέρνησης;
«Τὴ θεωρῶ µία φαιδρὰ κατάσταση,
διότι λείπει ὁ Θεὸς ἀπὸ τὴνὁρκωµοσία».
Ὁ πρωθυπουργὸς δὲν ἔχειν υµφευθεῖ µὲ
τὴ σύζυγο, οὔτε ἔχει βαπτίσει τὰ δύο παιδιά του,πῶς τὸ σχολιάζετε;
«Εἶναι προσωπικὲς ἐπιλογὲς
τοῦπρωθυπουργοῦ. Ἐγὼ ρωτῶ,ὅµως, σὲ ποιὸ θεµέλιο στηρίζουν τὴζωή τους, ποιὸ
εἶναι τὸ κοσµοείδωλό τους; ∆ηλαδή, γιατί ἀγωνίζονταιστὴ ζωὴ αὐτοὶ οἱ ἄνθρωποι;
µόνογιὰ νὰ κλείσουν ἕνα βιολογικὸ κύκλο καὶ νὰ πεθάνουν; Ἐὰν αὐτὸ πιστεύουν,
εἶναι τραγικὰ πρόσωπα».
«Ορθόδοξος τύπος», 13
Νοεμβρίου 2015 ΕΤΟΣ ΝΕ´ ΑΡΙΘΜΟΣ ΦΥΛΛΟΥ 2092. πηγή
Εγγραφή σε:
Αναρτήσεις (Atom)