«Χωρίς την ταπείνωση το παν είναι μηδέν. Με την ταπείνωση το μηδέν γίνεται παν».

Δεν φταίνε

Δεν φταίν΄ οι έγνοιες της ζωής

Και του φριχτού αλάστορα

Οι δόλιες οι προκλήσεις

Που τα΄ άστρο πια δεν βλέπουμε

Τον οδηγό των Μάγων…

Φταίει η δική μας βούληση

Που, είτε θες από ντροπή

Είτε απ΄ τη γύρω μόδα

Την πρόσκληση αρνήθηκε

Να μένουμε κοντά Του.

Κι έτσι μουγγοί καθόμαστε

Στης στάσης το σκοτάδι

Να περιμένουμε άβουλοι

Για της ζωής το τρένο

Κάποτε να περάσει.

Μα να, ήρθε καιρός ξεσηκωμού

-τον φέρνει η Γέννησή Του

Τα λέπια απ΄ τα μάτια μας

να πλύνουμε!

Το φως της Χάρης τ΄ ουρανού

Πάλι να ξαναδούμε

Ημερολόγιο ενός Ταξιτζή

Τέσσερα χρόνια "αυτοκτονίας" για το... τίποτα!

Γράφει ο Νίκος Χειλαδάκης
Δημοσιογράφος - Συγγραφέας - Τουρκολόγος

Η μεγαλύτερη τραγωδία σε ένα λαό, είναι να αγωνίζεται, να θυσιάζεται, να στερείται τα πάντα και στο τέλος να καταστρέφεται για ένα τίποτα, για ένα προδοτικό κατεστημένο που έχει ξεπουλήσει την χώρα, έχει παραδώσει την εθνική κυριαρχία και κάθε φορά διαλαλεί με θριαμβευτικό τόνο πως μας έχει σώσει.
Επί τέσσερα ολόκληρα χρόνια λέξεις και φράσεις όπως, ανάπτυξη, «φως στο τούνελ», πρόγραμμα διάσωσης και άλλα τινά που είναι άχρηστο να τα επαναλαμβάνει κανείς, μας έφεραν πάλι στην αρχή, πάλι στο τίποτα, πάλι στο επικίνδυνο κενό που απειλεί πλέον να μας απορροφήσει όλους και να μετατρέψει την χώρα σε ένα απέραντο νεκροταφείο.
Όσοι ακόμα δεν το έχουν συνειδητοποιήσει, ή εξακολουθούν να ονειρεύονται λαγούς με πετραχήλια, ή είναι εγκληματικά αναίσθητοι, ή συνειδητά μειοδότες αυτής της χώρας.

Αυτοί που μας «έσωσαν» είχαν από την αρχή σχέδιο να μας εξοντώσουν.
Όλα όσα έκαναν είχαν αυτόν τον σκοπό.
Αυτό όμως δεν θα το κατάφερναν, αν δεν είχαν στην υπηρεσία τους ένα τσούρμο δοσίλογους πολιτικούς, μια ομάδα δημοσίων απατεώνων και μια σειρά εκκλησιαστικών ποιμένων που ευλόγησαν την προδοσία και την λεηλασία της χώρας.
Αυτοί που μας «έσωσαν», ήξεραν από την αρχή ότι θα βασιστούν σε όλο αυτό το συνονθύλευμα που θα στήριζε την καταστροφή της χώρας σαν… ευλογία, που θα εμφανίζει τους ξένους ανθέλληνες τοκογλύφους σαν τους μεγαλύτερους φίλους και συμμάχους μας, τους ταγούς της Νέας Τάξης που δεν αναγνωρίζουν ούτε ιερό ούτε όσιο, σαν τους μεγαλύτερους «εξυπηρετητές» της χρεοκοπημένης χώρας.

Και αλήθεια, γιατί η χώρα χρεοκόπησε; Αυτό το ξεχάσαμε όλοι.
Γιατί απλούστατα, κλέφτες και απατεώνες πολιτικοί λεηλάτησαν τον κρατικό κορβανά.
Αντί να υπηρετούν την πατρίδα τους, υπηρετούσαν ξένα συμφέροντα...
Αντί να αγωνιστούν για τον λαό τους, αγωνίστηκαν για την… τσέπη τους...
Αντί να υπερασπιστούν τα εθνικά μας συμφέροντα, χαριεντίζονται και εναγκαλίζονται με όλους αυτούς που επιβουλεύονται φανερά την εθνική μας ακεραιότητα.

Σήμερα, είμαστε ξανά στην αρχή σαν να μην πέρασαν τέσσερα οδυνηρά και μαρτυρικά χρόνια.
Είμαστε ξανά στην αρχή, σαν να μην καταστράφηκε η κοινωνία μας, σαν να μην έφυγε η αφρόκρεμα της νεολαίας μας στο εξωτερικό, σαν να μην συνέβη τίποτα και το πιο άθλιο, ξαναβγαίνουν οι ίδιοι οι «σωτήρες» μας χαμογελαστοί στις οθόνες για να μας πείσουν πως αυτοί μας «έσωσαν» και τώρα πάλι μόνο αυτοί θα μας σώσουν χωρίς να μας λένε την αλήθεια, ότι οι ξένοι αφέντες τους ετοιμάζονται να μας δώσουν το τελειωτικό χτύπημα.

Το θέατρο του παραλόγου δεν έχει τίποτα να ζηλέψει από το θέατρο της ελληνικής πολιτικής, από την παράκρουση της ευτυχίας μας, από τον τραγέλαφο του διεξόδου στα αδιέξοδα μας.
Σήμερα είμαστε ξανά στην άκρη του γκρεμού και όλοι αυτοί ετοιμάζονται να μας ρίξουν στο βάραθρο, γιατί ποτέ δεν είχαν σκοπό να μας σώσουν, ποτέ δεν ήθελαν να μας δουν να ορθοποδήσουμε, ποτέ δεν ήθελαν να μας δουν να αρθρώσουμε λόγο ανεξαρτησίας, λόγο υπεράσπισης της ταυτότητας μας.

Όλοι αυτοί οι «σύμμαχοι», οι «φίλοι» και «σωτήρες» μας, ήταν και είναι οι μεγαλύτεροι εγκληματίες της χώρας. Αλλά και όλοι εμείς έχουμε το μερίδιο της ευθύνης.
Πιστέψαμε στα ψέματα, βολευτήκαμε στις αυταπάτες μας και σήμερα βλέπουμε πως όχι μόνο δεν σωθήκαμε, αλλά είμαστε σε μια από τα ίδια και αν δεν αλλάξει τίποτα θα συνεχίσουμε έτσι μέχρι της τελική πτώση, μέχρι που ο τόπος αυτός να θυμίζει έρημο Σαχάρας

Αν δεν αλλάξουμε ρότα...
Αν δεν αλλάξουμε στρατηγικές επιλογές...
Αν δεν αλλάξουμε νόμισμα...
Αν δεν πιστέψουμε στην γεωστρατηγική και γεωοικονομική μας αξία...
Αν δεν κοιτάξουμε στα μάτια ποιοι είναι οι πραγματικοί μας φίλοι και σύμμαχοι, ποιοι έχουν κοινά συμφέροντα με εμάς...
Αν τέλος δεν δικαστούν όλοι αυτοί οι μεγάλοι «εθνοσωτήρες» μας και επέλθει Θεία κάθαρση...
Τότε η εθνική απώλεια θα είναι το τίμημα της εθνικής μας αναλγησίας.

Αλήθεια μπορεί να γίνουν όλα αυτά και την ύστατη στιγμή να σωθεί ο τόπος αυτός;
Αν το πιστέψουμε μόνο.
Έτσι άλλωστε μας διδάσκει το ιστορικό παρελθόν μας.
πηγή

Αληθινά είναι για δόξα της θρησκείας το να έχει για εχθρούς της κάποιους ανθρώπους τόσο ανόητους!

 

Β. Πασκάλ

Άστεγη στα Δεκεμβριανά - Δόμνα Σαμίου

Άστεγη στα Δεκεμβριανά - Δόμνα Σαμίου

Μια ζωή σαν παραμύθι

Επιμέλεια Σοφία Ντρέκου

Αυτό το πράγμα εξακολούθησε χρόνια: δουλειά, μουσική και σχολείο.Όλη την ημέρα ήμουνα απασχολημένη, τα νιάτα μου τα πέρασα έτσι. Έμενα στο Κολωνάκι τότε, από το ’41 μέχρι το ’45 ήμουνα στο Κολωνάκι, οι υπόλοιποι τρεις στην Καισαριανή.

Θυμάμαι ότι 12 Οκτωβρίου, που είναι και η μέρα των γενεθλίων μου και είναι μέρα σημαδιακιά, ξεχυθήκαμε στους δρόμους η κυρία Ζάννου, η Λία, η Βαλή, ο Αλέξης ο Στεφάνου κι εγώ -έχω μια φωτογραφία ακριβώς εκείνη την ημέρα στην οδό Πανεπιστημίου. Αφήσαμε το σπίτι, κλείσαμε την πόρτα και πεταχτήκαμε όλοι. Η Αθήνα ήτανε γεμάτη από κόσμο και τα τελευταία αυτοκίνητα και τανκς των Γερμανών κατεβαίνανε την Πανεπιστημίου και φεύγανε, το θυμάμαι αυτό πολύ καλά.

Εγώ λοιπόν μένω στο Κολωνάκι, ο πατέρας μου έχει πεθάνει το ’41 από την πείνα, η αδερφή μου πεθαίνει το ’44 από φυματίωση σε έξι μήνες, σε ηλικία είκοσι χρονών και μένει μόνη της η μητέρα μου στην Καισαριανή. Το ’44 κάηκε η παράγκα. Η φωτιά έγινε στα Δεκεμβριανά.

Θυμάμαι εκείνη την Κυριακή του Δεκέμβρη με το συλλαλητήριο... ΣΥΝΕΧΕΙΑ: ΕΔΩ

ΒΙΝΤΕΟ 1: «Δόμνα Σαμίου - Γιωργίτσα» Τραγούδι από την Ερυθραία της Μικράς Ασίας.

ΒΙΝΤΕΟ 2: «Πήγαινα το δρόμο δρόμο» Από την εκπομπή «Μουσικό Οδοιπορικό», αφιέρωμα στην Ήπειρο, ΕΡΤ, 1977. 

ΣΥΝΕΧΕΙΑ: Σοφία Ντρέκου/Αέναη επΑνάσταση

ΜΕ ΤΟΝ «ΑΝΤΙΡΑΤΣΙΣΤΙΚΟ ΝΟΜΟ» ΓΚΡΕΜΙΖΕΤΑΙ Ο ΑΚΡΟΓΩΝΙΑΙΟΣ ΛΙΘΟΣ ΤΟΥ ΠΟΙΝΙΚΟΥ ΔΙΚΑΙΟΥ!

Οἱ πολῖτες κινδυνεύουν νά καταστοῦν εὐάλωτα θύματα τῆς
αὐταρχικῆς ἄσκησης τῆς ποινικῆς ἐξουσίας ἐκ μέρους τῆς
Πολιτείας!

Νόμο τοῦ κράτους ἀποτελεῖ πλέον τό πολυσυζητημένο «ἀντιρατσιστικό νομοσχέδιο», μετά τήν ψήφισή του στίς 9 Σεπτεμβρίου 2014 ἀπό τό τμῆμα διακοπῆς τῶν ἐργασιῶν τῆς Βουλῆς. Ὁ “ἀντιρατσιστικός” νόμος ἔχει ἐπισήμως τίτλο καί ἀριθμό, εἶναι ὁ ν. 4285/2014 ὑπό τόν τίτλο «Τροποποίηση τοῦ ν. 927/1979 καί προσαρμογή του στήν ἀπόφαση-πλαίσιο 2008/913/ΔΕΥ τῆς 28ης Νοεμβρίου 2008 γιά τήν καταπολέμηση ὁρισμένων μορφῶν καί ἐκδηλώσεων ρατσισμοῦ καί ξενοφοβίας μέσῳ τοῦ Ποινικοῦ Δικαίου καί ἄλλες διατάξεις» (Φ.Ε.Κ. Ἅ΄ 191/10.09.2014). Στερεῖται ὅμως ὑποβάθρου, ἀφοῦ στήν οὐσία καταστρατηγεῖ τό Σύνταγμα. Τήν ἀντισυνταγματικότητά του θά ἐπιχειρήσω νά καταδείξω στή συνέχεια ἔχοντας ὡς ὁδηγό τό ἴδιο τό Σύνταγμα, ἀλλά καί τό πόρισμα τῆς Κεντρικῆς Νομοπαρασκευαστικῆς Ἐπιτροπῆς (στό ἑξῆς ΚΕΝΕ), ἡ ὁποία σημείωσε ὅτι τό “ἀντιρατσιστικό” νομοσχέδιο περιέχει ἀρκετές συνταγματικά μή ἀνεκτές προτάσεις καί ἀοριστίες! Ἡ ἀντισυνταγματικότητα ἐντοπίζεται, σέ πρώτη τοὐλάχιστον ἀνάγνωση, στήν καταστρατήγηση τῆς κατοχυρωμένης στό ἀρ. 7 τοῦ Συντάγματος «ἀρχῆς τῆς νομιμότητας», τῆς κατοχυρωμένης στό ἀρ. 14 ἐλευθερίας τῆς ἔκφρασης καί τῆς κατοχυρωμένης στό ἀρ. 16 ἐλευθερίας τῆς ἐπιστημονικῆς ἔρευνας.

Τό παρόν ἄρθρο μου περιορίζεται στήν ἀνάπτυξη τοῦ τρόπου θέσπισης καί τῶν ρυθμίσεων τοῦ “ἀντιρατσιστικού” νόμου σέ σχέση μέ τήν «ἀρχή τῆς νομιμότητας». Τήν (μᾶλλον ἀνύπαρκτη!) σχέση του μέ τήν ἐλευθερία τῆς ἔκφρασης καί τήν ἐλευθερία τῆς ἐπιστημονικῆς ἔρευνας ἐπιφυλάσσομαι νά ἀναλύσω, πρῶτα ὁ Θεός, σέ ἑπόμενο ἄρθρο.

Ὁ σχετικός προβληματισμός ξεκινᾶ λοιπόν ἀπό τή διάταξη τῆς παρ. 1 τοῦ ἄρθρου 7 τοῦ Συντάγματος, ὅπου προβλέπονται τά ἑξῆς: «Ἔγκλημα δέν ὑπάρχει, οὔτε ποινή ἐπιβάλλεται χωρίς νόμο πού νά ἰσχύει πρίν ἀπό τήν τέλεση τῆς πράξης καί νά ὁρίζει τά στοιχεῖα της. Ποτέ δέν ἐπιβάλλεται ποινή βαρύτερη ἀπό ἐκείνη πού προβλέπεται κατά τήν τέλεση τῆς πράξης». Μέ τή διάταξη αὐτή κατοχυρώνεται συνταγματικά ἡ ἀρχή τῆς νομιμότητας τῶν ἐγκλημάτων καί τῶν ποινῶν, ἡ ὁποία συνιστᾶ ἀκρογωνιαῖο λίθο τοῦ Ποινικοῦ Δικαίου. Κατοχυρωμένη εἶναι ἐπίσης ἡ ἀρχή αὐτή καί στήν Εὐρωπαϊκή Σύμβαση τῶν Δικαιωμάτων τοῦ Ἀνθρώπου, ἀλλά καί στό Διεθνές Σύμφωνο γιά τά Ἀτομικά καί Πολιτικά Δικαιώματα.

Κεντρικός ἄξονας ὅλων αὐτῶν τῶν διατάξεων εἶναι, ὅπως φαίνεται καί ἀπό τήν ἀνωτέρω συνταγματική πρόβλεψη, ἡ τέλεση πράξεως. Συμπεριφορά πού δέν ἔχει μετουσιωθεῖ σέ πράξη ἀπαγορεύεται νά στοιχειοθετήσει ἔγκλημα καί νά ἐπισύρει ποινή. Τό Ποινικό Δίκαιο δέν τιμωρεῖ τόν πολίτη γιά τίς σκέψεις, τά συναισθήματα ἤ τό φρόνημά του, ἀλλά μόνο γιά τίς πράξεις του. Τό ἄρθρο 1 τοῦ “ἀντιρατσιστικοῦ” νόμου τιμωρεῖ τή «δημόσια ὑποκίνηση βίας ἤ μίσους». Ὄχι δηλαδή τό μῖσος αὐτό καθ’ ἑαυτό (σέ μία τέτοια περίπτωση ἡ διάταξη θά ἦταν ἀνυπόφορα ἀντισυνταγματική), ἀλλά κάθε πράξη δημόσιας ὑποκίνησης, πρόκλησης διέγερσης ἤ προτροπῆς σέ (ἄλλες) πράξεις ἤ ἐνέργειες πού μποροῦν νά προκαλέσουν διακρίσεις, μῖσος ἤ βία.

Τό δέ ἄρθρο 2 παρ. 1 τοῦ νόμου τιμωρεῖ τή δημόσια ἐπιδοκιμασία ἤ κακόβουλη ἄρνηση ἐγκλημάτων γενοκτονιῶν, ἐγκλημάτων πολέμου, ἐγκλημάτων κατά τῆς ἀνθρωπότητας, τοῦ Ὁλοκαυτώματος καί τῶν ἐγκλημάτων τοῦ ναζισμοῦ «ὅταν ἡ συμπεριφορά αὐτή ἐκδηλώνεται κατά τρόπο πού μπορεῖ νά ὑποκινήσει βία ἤ μῖσος (…). Σχετικά μέ τή νομοθετική αὐτή ρύθμιση παρατηρεῖ ἡ ΚΕΝΕ: «Θά πρέπει νά ἐξηγηθεῖ στήν αἰτιολογική ἔκθεση μέ ποιό τρόπο ἡ κακόβουλη ἄρνηση ἑνός ἀπό τά ἐγκλήματα αὐτά μπορεῖ νά διεγείρει σέ βιαιοπραγίες ἤ μῖσος κατά τῶν ὁμάδων πού προσδιορίζονται μέ τόν γενετήσιο προσανατολισμό ἤ τήν ταὐτότητα τοῦ φύλου. Διαφορετικά προτείνεται ἡ διαγραφή τῶν ὁμάδων αὐτῶν ἀπό τή συγκεκριμένη διάταξη». Ἡ αἰτιολογική ἔκθεση κάνει λόγο γιά πράξεις πρόσφορες νά ὁδηγήσουν στή θυματοποίηση ὁμάδων ἤ προσώπων, χωρίς καμία ἄλλη ἐξήγηση.

Περαιτέρω, ἀπό τήν ἀρχή τῆς νομιμότητας ἀπορρέουν μερικότερες ἀρχές, ἀπό τίς ὁποῖες θά μᾶς ἀπασχολήσουν ἐδῶ μόνο δύο, ἡ ἀρχή «κανένα ἔγκλημα, καμία ποινή χωρίς γραπτό νόμο» καί ἡ ἀρχή «κανένα ἔγκλημα, καμία ποινή χωρίς ὁρισμένο νόμο».

A΄ Ἡ ἀρχή «Κανένα ἔγκλημα, καμία ποινή, χωρίς γραπτό νόμο» καί ἡ
ἀπόφαση-πλαίσιο τῆς Ε.Ε.

Μιλῶντας γιά «γραπτό νόμο» ἐννοοῦμε καταρχήν τόν τυπικό νόμο, δηλαδή τό νόμο πού ψηφίζεται σύμφωνα μέ τήν προβλεπόμενη στό Σύνταγμα διαδικασία ἀπό τή Βουλή καί μάλιστα κατά κανόνα ἀπό τήν Ὁλομέλεια τῆς Βουλῆς. Μπορεῖ ὁ Ποινικός Νόμος νά θεσπίζεται καί ἀπό τό ἁρμόδιο διοικητικό ὄργανο, κατά ρητή ἐξουσιοδότηση τυπικοῦ νόμου. Ἀπαιτῶντας τό Σύνταγμα νά προέρχεται ὁ Ποινικός Νόμος ἄμεσα ἤ ἔμμεσα ἀπό τή Βουλή διασφαλίζει τή δημοκρατική θεμελίωση τῆς ποινικῆς ἐξουσίας τῆς Πολιτείας: ἡ ποινή, ὡς τό δραστικότερο μέσο κρατικοῦ καταναγκασμοῦ, πρέπει νά βασίζεται σέ ἀπόφαση τῶν ἐκπροσώπων τοῦ Λαοῦ. Σέ ὁρισμένες περιπτώσεις ὅμως, ὅπως συμβαίνει μέ τόν “ἀντιρατσιστικό” νόμο, ἡ ποινή βασίζεται σέ ἀπόφαση- πλαίσιο τῆς Εὐρωπαϊκῆς Ἕνωσης, ὁπότε τίθεται ζήτημα δημοκρατικῆς θεμελίωσής της. Γιά νά γίνει κατανοητό τό πρόβλημα χρήσιμο θά ἦταν στό σημεῖο αὐτό νά δοῦμε συνοπτικά τί εἶναι ἡ ἀπόφαση-πλαίσιο.

Πρόκειται γιά πράξη τοῦ Συμβουλίου τῆς Εὐρωπαϊκῆς Ἕνωσης πού υἱοθετεῖται στόν τομέα τῆς «ἀστυνομικῆς καί δικαστικῆς συνεργασίας σέ ποινικές ὑποθέσεις» καί ἔχει ὡς στόχο τήν προσέγγιση τῶν νομοθετικῶν διατάξεων τῶν κρατῶν-μελῶν. Ἐφόσον ἡ ἀπόφαση-πλαίσιο λαμβάνεται ἀπό τό Συμβούλιο παρουσιάζει τό λεγόμενο δημοκρατικό ἔλλειμμα, διότι συνιστᾶ ἔκφραση τῶν ὑπουργῶν τῶν κρατῶν-μελῶν καί ὄχι τῶν ἄμεσα ἐκλεγμένων ἐκπροσώπων τῶν Εὐρωπαίων πολιτῶν. Τό δημοκρατικό αὐτό ἔλλειμμα ἀναπληρώνεται ὡς ἑξῆς: ἡ ἀπόφαση δέν ἔχει ἄμεσο ἀποτέλεσμα, δέν ἀποτελεῖ δηλαδή ἄμεσα μέ τήν ἔκδοσή της μέρος τοῦ ἐθνικοῦ δικαίου τῶν κρατῶν μελῶν, ἀλλά τά νομοθετικά ὄργανα τῶν τελευταίων ὑποχρεοῦνται νά ψηφίσουν νόμο γιά τήν ἐπίτευξη τῶν σκοπῶν πού αὐτή θέτει. Ὁ Ποινικός Νόμος, δηλαδή, πού στηρίζεται σέ ἀπόφαση-πλαίσιο στήν οὐσία ἐπιβάλλεται ἀπό τήν ἐκτελεστική ἐξουσία καί μόνο ἔμμεσα θεμελιώνεται δημοκρατικά. Στήν περίπτωση δέ τοῦ “ἀντιρατσιστικοῦ” νόμου καί αὐτή ἀκόμα ἡ ἔμμεση δημοκρατική θεμελίωση εἶναι σαθρή.

Στήν ὀνομαστική ψηφοφορία πού διενεργήθηκε γιά τά τρία πρῶτα καί κυριότερα ἄρθρα του τά δύο πρῶτα ψηφίστηκαν ἀπό πενῆντα ὀκτώ βουλευτές, ἐνῷ τό τρίτο ἀπό ἑξῆντα. Στό σημεῖο αὐτό θά πρέπει νά σημειώσουμε ὅτι τό τμῆμα διακοπῶν τῆς Βουλῆς ἀποτελεῖται ἀπό ἑκατό βουλευτές. Τό δέ ἄρθρο 70 τοῦ Συντάγματος ὁρίζει στήν παράγραφο 5 ὅτι «Γιά νά λάβουν ἀπόφαση τό κατά τό ἄρθρο 71 Τμῆμα (διακοπῆς τῶν ἐργασιῶν τῆς Βουλῆς) καί οἱ διαρκεῖς κοινοβουλευτικές ἐπιτροπές, ὅταν ἀσκοῦν νομοθετικό ἔργο (…), ἀπαιτεῖται πλειοψηφία πού δέ μπορεῖ νά εἶναι μικρότερη ἀπό τά δύο πέμπτα τοῦ ἀριθμοῦ τῶν μελῶν τους». Ἀπό τά ἀνωτέρω γίνεται εὔκολα κατανοητό τό γιατί ὁ “ἀντιρατσιστικός” νόμος εἰσήχθη πρός ψήφιση στό Τμῆμα διακοπῆς τῶν ἐργασιῶν τῆς Βουλῆς: ὥστε νά εἶναι τυπικά σύμφωνος μέ τό Σύνταγμα καί νά δεσμεύει τούς Ἕλληνες πολῖτες –ἀπειλῶντας τους μέ ποινές ὕψους ἕως πέντε ἐτῶν- ἐνῷ ψηφίστηκε μόλις ἀπό τό ἕνα πέμπτο τῶν ἐκπροσώπων τους!

Οἱ πολιτικοί μας ὑποστηρίζουν, ὅτι εἶναι ὑποχρεωτική καί ἀναπόφευκτη ἡ δέσμευση αὐτή τῶν πολιτῶν ἀπό τόν ἐν λόγῳ νόμο, διότι ἡ Ἑλλάδα δεσμεύεται ἀπό τίς ἀποφάσεις-πλαίσιο τῆς Εὐρωπαϊκῆς Ἕνωσης. Αὐτή εἶναι ἡ μισή ἀλήθεια. Οἱ ἀποφάσεις-πλαίσιο δεσμεύουν μέν τά κράτη-μέλη, ἀλλά μόνο ὡς πρός τό ἐπιδιωκόμενο μέ αὐτές ἀποτέλεσμα. Ἀφήνουν στήν ἁρμοδιότητα τῶν ἐθνικῶν ἀρχῶν τήν ἐπιλογή τοῦ τύπου καί τῶν μέσων ἐπίτευξής του. Δέν ἦταν ὑποχρεωμένη ἡ Ἑλλάδα νά υἱοθετήσει αὐτούσια τήν
ἀπόφαση-πλαίσιο «γιά τήν καταπολέμηση ὁρισμένων μορφῶν ρατσισμοῦ καί ξενοφοβίας» (μιά ἁπλῆ ἀντιπαραβολή τοῦ κειμένου τοῦ νόμου πρός τό κείμενο τῆς ἀπόφασης ἀρκεῖ γιά νά διαπιστωθεῖ ὅτι τό πρῶτο συνιστᾶ κατά βάση ἀντιγραφή τοῦ δεύτερου). Μποροῦσε ὁ Ἕλληνας νομοθέτης νά θεωρήσει ὅτι τό ὑπάρχον νομοθετικό πλαίσιο ἐπαρκεῖ γιά τήν ἐπίτευξη τοῦ στόχου τῆς ἀπόφασης-πλαίσιο καί νά προβεῖ μόνο σέ συμπληρώσεις του.

Τοῦτο τονίζει ἡ ΚΕΝΕ στίς παρατηρήσεις τῆς ἐπί τοῦ ἀντιρατσιστικοῦ νομοσχεδίου: «Ἡ Ἐπιτροπή ἔχει τή γνώμη ὅτι τό ὑπάρχον νομικό πλαίσιο μέ ἐπάρκεια ἀντιμετωπίζει τά περισσότερα ἀπό τά θέματα τοῦ ὑπό ἐπεξεργασία σχεδίου νόμου. Εἰδικότερα σέ ἐπίπεδο ἐθνικοῦ δικαίου ὁ κοινός ποινικός νομοθέτης μέ σειρά ποινικῶν διατάξεων, εἴτε αὐτοτελῶς, εἴτε μέ προσθῆκες σέ ἄλλους νόμους ἀντιμετώπισε τά ἐν λόγῳ θέματα». Παραθέτει στή συνέχεια τίς διατάξεις αὐτές καί καταλήγει: «Ἑπομένως, ἡ νέα ἐπέμβαση τοῦ νομοθέτη στόν τομέα τοῦ Ποινικοῦ Δικαίου θά μποροῦσε νά περιοριστεῖ στήν κάλυψη ἐνδεχομένων κενῶν τοῦ ὑφισταμένου νομικοῦ πλαισίου (…). Ἡ ἐπέμβαση αὐτή νομοτεχνικά ὀρθότερο εἶναι νά γίνει μέ ἀντίστοιχες τροποποιήσεις ἤ προσθῆκες στό ν. 927/1979 καί αὐτό γιατί, σύμφωνα μέ βασική ἀρχή τῆς καλῆς νομοθέτησης, κάθε νομοθετική ρύθμιση, ἀνεξάρτητα ἄν εἶναι ἀκέραιη ἤ ἀποσπασματική, προορίζεται νά ἐνταχθεῖ στό ὑπάρχον νομικό σύστημα».

Σέ κάποιες μάλιστα περιπτώσεις ὁ ἀντιρατσιστικός νόμος παρέχει μεγαλύτερη «προστασία» ἀπό αὐτήν πού ἀξιώνεται μέ τήν ἀπόφαση- πλαίσιο. Χαρακτηριστική τέτοια περίπτωση συνιστᾶ τό πεδίο ἐφαρμογῆς τοῦ νόμου, τά ἐγκλήματα δηλαδή πού ἐμπίπτουν στίς ρυθμίσεις του. Ἡ ἀπόφαση ὁρίζει (ἀρ. 1 παρ.1) ὅτι: «Κάθε κράτος μέλος λαμβάνει τά ἀναγκαῖα μέτρα ὥστε νά ἐξασφαλίσει ὅτι τιμωροῦνται οἱ ἀκόλουθες ἐκ προθέσεως τελούμενες πράξεις: α) ἡ δημόσια ὑποκίνηση βίας ἤ μίσους πού στρέφεται κατά ὁμάδας προσώπων ἤ μέλους ὁμάδας, πού προσδιορίζεται βάσει τῆς φυλῆς, τοῦ χρώματος, τῆς θρησκείας, τῶν γενεαλογικῶν καταβολῶν ἤ τῆς ἐθνικῆς ἤ ἐθνοτικῆς καταγωγῆς». Δέν ἀποκλείει τή δυνατότητα κάθε κράτους μέλους νά ἐπεκτείνει τήν ἐφαρμογή τῆς διάταξής της αὐτῆς καί σέ ὁμάδες πού προσδιορίζονται βάσει ἄλλων κριτηρίων. Ὁ Ἕλληνας νομοθέτης, κάνοντας χρήση τῆς δυνατότητας αὐτῆς ἐπεκτείνει τό πεδίο ἐφαρμογῆς τοῦ παραπάνω ἄρθρου σέ ἐγκλήματα πού ἀπευθύνονται εἰς βάρος προσώπων ἤ ὁμάδων πού προσδιορίζονται βάσει τοῦ σεξουαλικοῦ προσανατολισμοῦ, τῆς ταυτότητας φύλου ἤ τῆς ἀναπηρίας! Η ΚΕΝΕ χαρακτηρίζει τήν ἐχθρική συμπεριφορά σέ βάρος τῶν ὁμάδων αὐτῶν ὡς «ἕνα εἶδος κοινωνικοῦ ρατσισμοῦ».

Ἐπίσης, ἡ ἀπόφαση στό ἀρ. 8 ἀξιώνει ἀπό τά κράτη-μέλη νά λαμβάνουν τά ἀναγκαῖα μέτρα, ὥστε νά ἐξασφαλίσουν ὅτι οἱ ἔρευνες σχετικά μέ τίς πράξεις πού ἀναφέρονται στά ἄρθρα 1 καί 2 ἤ ἡ δίωξή τους δέν ἐξαρτῶνται ἀπό ἀναφορά ἤ καταγγελία τοῦ θύματος (αὐτή εἶναι ἡ ἔννοια τῆς αὐτεπαγγέλτως διενεργούμενης ἔρευνας ἤ δίωξης), τουλάχιστον στίς σοβαρότερες περιπτώσεις κατά τίς ὁποῖες ἡ πράξη ἔχει τελεστεῖ στήν ἐπικράτειά τους. Τό ἄρθρο 5 παρ. 1 τοῦ νόμου προβλέπει τήν αὐτεπάγγελτη δίωξη ὅλων τῶν πράξεων πού περιγράφονται σέ αὐτόν, καθώς καί τῶν ἐγκλημάτων πού τελοῦνται συνεπείᾳ αὐτῶν. Ὡς δικαιολογητικός λόγος τῆς νομοθετικῆς αὐτῆς ἐπιλογῆς ἀναφέρεται στήν αἰτιολογική ἔκθεση τοῦ νόμου (ἀλλά καί στήν ἀπόφαση) τό ὅτι τά θύματα «εἶναι συχνά ἰδιαιτέρως εὐάλωτα καί διστάζουν νά κινήσουν δικαστικές διαδικασίες».

β΄ Ἡ ἀρχή «Κανένα ἔγκλημα, καμία ποινή χωρίς ὁρισμένο νόμο».

Ἡ ἀρχή αὐτή ἀφορᾶ τήν περιγραφή τῶν στοιχείων τοῦ ἐγκλήματος καί τήν πρόβλεψη τῆς ποινῆς στόν Ποινικό Νόμο καί ἀξιώνει νά εἶναι αὐτός εἰδικά, ἀναλυτικά καί μέ σαφήνεια διατυπωμένος. Τό Σύνταγμα τῆς δίνει ἰδιαίτερη ἔμφαση, ἀφοῦ ἀπαιτεῖ ρητά νά ὁρίζει ὁ νόμος τά στοιχεῖα τῆς ἐγκληματικῆς πράξης. Δικαίως, ἀφοῦ ἡ σημασία της εἶναι καίρια γιά δύο λόγους: πρῶτον, διότι ἐπιτρέπει στόν πολίτη νά γνωρίζει ποιά ἀκριβῶς συμπεριφορά ἀπαιτεῖ ἀπό αὐτόν ἡ πολιτεία καί νά ρυθμίσει ἀναλόγως τή δράση του. Καί δεύτερον, διότι συνιστᾶ «ἀνάχωμα» ἐναντίον τῆς αὐθαίρετης ἄσκησης τῆς ποινικῆς ἐξουσίας τῆς Πολιτείας καί ἐγγυᾶται τήν προστασία  τῶν ἀτομικῶν ἐλευθεριῶν.

Ὅπως καί παραπάνω σημειώσαμε, ἡ ΚΕΝΕ ἐντόπισε στό κείμενο τοῦ νόμου ἀρκετές συνταγματικά μή ἀνεκτές ἀόριστες ἔννοιες. Μία ἀπό αὐτές εἶναι ἡ ἔννοια τοῦ μίσους («παροτρύνει, προκαλεῖ ἤ διεγείρει σέ πράξεις πού μποροῦν νά προκαλέσουν διακρίσεις, μῖσος ἤ βία»), ἀλλά καί ἡ ἔννοια τῆς θρησκείας («κατά προσώπου ἤ ὁμάδας προσώπων πού προσδιορίζονται μέ βάση… τή θρησκεία»). Η ΚΕΝΕ παρατηρεῖ ὅτι «οἱ ἔννοιες αὐτές πρέπει, εἴτε μέ συγκεκριμένους χωριστούς ὁρισμούς, ἤ στό ἴδιο περιεχόμενο τῶν διατάξεων νά ἀποσαφηνισθοῦν καί νά ἐξειδικευθοῦν ἤ νά ἀντικατασταθοῦν, ὥστε νά μήν ἐλλοχεύει κάθε φορά ὁ κίνδυνος νά παρερμηνευθοῦν καί νά ἐφαρμοσθοῦν σέ περιπτώσεις πού δέν ἦταν στούς σκοπούς οὔτε τῆς Ἀπόφασης, οὔτε τοῦ ἐσωτερικοῦ νομοθέτη».

Ἀντίστοιχα γιά τίς ἔννοιες τοῦ «σεξουαλικοῦ προσανατολισμοῦ καί τῆς «ταὐτότητας φύλου» («κατά προσώπων ἤ ὁμάδας προσώπων πού προσδιορίζονται μέ βάση…τό σεξουαλικό προσανατολισμό, τήν ταὐτότητα φύλου…») σημειώνει ὅτι «καί στήν περίπτωση αὐτή πρέπει νά ὑπάρξει ἐξειδίκευση τῶν ἐννοιῶν αὐτῶν, τουλάχιστον στήν αἰτιολογική ἔκθεση, γιατί ὑπάρχει σοβαρό ἐνδεχόμενο καί ἄλλες ὁμάδες ἀπό ἐκεῖνες πού πιθανόν θέλει νά προστατεύσει ἡ νομοθετική παρέμβαση ἐπικαλούμενοι τό γενετήσιο (σεξουαλικό κατά τήν αἰτιολογική ἔκθεση καί τό νόμο) προσανατολισμό τους νά ἐπιδιώξουν τήν ἐφαρμογή τῆς διάταξης. Τό ἴδιο ἰσχύει καί ὡς πρός τήν ἀποσαφήνιση τῆς ἔννοιας τῆς “ταὐτότητας τοῦ φύλου”».

Μέ ἄλλα λόγια, στίς δύο τελευταῖες αὐτές παρατηρήσεις της ἡ ΚΕΝΕ ἐπισημαίνει τόν κίνδυνο νά ὑπάρξει κατάχρηση τοῦ νόμου λόγω τῶν ἀόριστων ἐννοιῶν πού προαναφέρθηκαν. Ἡ κατάχρηση αὐτή θά ἔχει ὡς συνέπεια νά μπλεχτοῦν στά «γρανάζια» τοῦ μηχανισμοῦ ποινικῆς καταστολῆς πρόσωπα πού δέ θά ἔχουν διαπράξει κανένα ἔγκλημα. Νά στιγματισθοῦν ἀδίκως τά πρόσωπα αὐτά ὡς ἐγκληματίες καί νά στερηθοῦν ἀδίκως τήν προστατευόμενη ἀπό τό ἄρθρο 5 παρ. 3 τοῦ Συντάγματος προσωπική τους ἐλευθερία. Ὁ νομοθέτης καμία σημασία δέν ἔδωσε στίς ἐπισημάνσεις τῆς ΚΕΝΕ σχετικά μέ αὐτόν τόν τόσο σοβαρό κίνδυνο. Ὥστε λοιπόν ἡ Πολιτεία νοιάζεται μόνο γιά τά “ἰδιαίτερα εὐάλωτα” θύματα τῶν ἐκδηλώσεων ρατσισμοῦ καί ξενοφοβίας! Ἀδιαφορεῖ προκλητικά γιά τούς πολῖτες πού κινδυνεύουν νά καταστοῦν εὐάλωτα θύματα τῆς αὐταρχικῆς ἄσκησης τῆς ποινικῆς ἐξουσίας ἐκ μέρους της! Καί ἔχει τό θράσος νά ἀναφέρεται –στήν ἴδια μάλιστα τήν αἰτιολογική ἔκθεση τοῦ “ἀντιρατσιστικοῦ” νόμου- στά δικαιώματα τῆς ἀνθρώπινης ἐλευθερίας καί ἀξιοπρέπειας καί στό συνταγματικά κατοχυρωμένο σεβασμό καί τήν προστασία τῆς ἀξίας τοῦ ἀνθρώπου!

Ἀγγελική Εὐθ. Ζώη
Νομικός

πηγή

Τέτοιες φωτογραφίες παιδιών, δεν πρέπει να ανεβάζετε στο διαδίκτυο!

Όχι, δεν είναι κατακριτέο να ανεβάσει μια μανούλα, μια φωτογραφία αγκαλιά με το παιδί της ή μια φωτογραφία οικογενειακή (;;)

Κατακριτέο είναι, να φωτογραφίζει κάποιος το παιδί του την ώρα που κάνει μπάνιο και να την ανεβάζει αμέσως στο διαδίκτυο.

Κατακριτέο είναι να ανεβάζει κάποιος φωτογραφίες του παιδιού του με μαγιό και κατακριτέο είναι, το κάθε τι που θα μπορούσε να προσβάλει ένα παιδί.

Παρακάτω θα δείτε ποιες είναι οι επτά φωτογραφίες που θα πρέπει να σταματήσουν να ανεβαίνουν από τους γονείς στο διαδίκτυο αλλά και τους λόγους για τους οποίους δεν πρέπει να το κάνουν.

1. Παιδιά γυμνά στο μπάνιο

Το να ανεβάζετε γυμνές φωτογραφίες του παιδιού σας στο μπάνιο είναι άσχημο καθώς, στις ομάδες με μαμάδες και παιδιά, κυκλοφορούν όχι μόνο μαμάδες και παιδιά, αλλά και διεστραμμένοι άνθρωποι!

2. Παιδιά ημίγυμνα

Ακόμη και χωρίς μπλούζες ή φορώντας μόνο την πάνα τους ή μόνο με το εσώρουχο, πρέπει να πάψουν να ανεβαίνουν στα προφίλ των γονιών.

3. Οτιδήποτε που δείχνει το όνομά τους

Ταυτότητες, ταμπελάκια, ζωγραφιές που γράφουν το όνομά τους, απαγορεύονται καθώς επίσης όπως και τα tags σε διάφορα πάρτι και events!

4. Το όνομα του σχολείου τους

Αυτό συμπεριλαμβάνει την πύλη του σχολείου, ονόματα και λογότυπα σε τσάντες. Δεν είναι λίγες οι φορές που η αστυνομία δέχεται τηλεφωνήματα για περίεργα οχήματα σταθμευμένα έξω από σχολεία.

5. Οτιδήποτε μπορεί να «εντοπίσει» το σπίτι σας

Το Google Earth έχει κάνει ήδη ένα απίστευτο κακό, καθώς επιτρέπει στον οποιονδήποτε στον κόσμο να δει την είσοδο του σπιτιού μας. Μην φωτογραφίζετε τα παιδιά σας στην αυλή και την εξώπορτα ακόμη και αν σας φαίνεται ακίνδυνο.

6. Φωτογραφίες που όταν γίνουν έφηβοι θα νιώθουν ντροπή.

Οι φωτογραφίες που «ανεβαίνουν» μένουν για πάντα. Μην γίνετε εσείς η αιτία που το παιδί σας θα νιώσει ντροπή ή πέσει θύμα bulling!

7. Μην ανεβάζετε φωτογραφίες με παιδιά άλλων γονιών

Τι και αν το παιδί σας έχει μια σούπερ φωτογραφία με τον κολλητό του. Δεν πρέπει να σπεύσετε να την ανεβάσετε, καθώς οι άλλοι γονείς μπορεί να μην θέλουν.

πηγή

Η Βόνιτσα τίμησε τον πολιούχο της Άγιο Σπυρίδωνα (ΦΩΤΟ)

Με κάθε εκκλησιαστική λαμπρότητα και επισημότητα, καθώς και με τη συμμετοχή πλήθους πιστών, εορτάσθηκε και εφέτος η μνήμη του προστάτου και πολιούχου της Βόνιτσας Αγίου Σπυρίδωνος στον ομώνυμο ιστορικό ενοριακό Ιερό Ναό.

Την παραμονή της εορτής τελέσθηκε Μέγας Πανηγυρικός Αρχιερατικός Εσπερινός μετ΄αρτοκλασίας, στον οποίο χοροστάτησε – όπως κάθε χρόνο – ο Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης Αιτωλίας και Ακαρνανίας κ. Κοσμάς.

Στο κήρυγμά του ο Σεβασμιώτατος ανέλυσε το χωρίο του αποστολικού αναγνώσματος της εορτής του Αγίου Σπυρίδωνος: «…Βλέπετε οὖν πῶς ἀκριβῶς περιπατεῖτε, μὴ ὡς ἄσοφοι, ἀλλ' ὡς σοφοί, ἐξαγοραζόμενοι τὸν καιρόν, ὅτι αἱ ἡμέραι πονηραί εἰσι…» (Εφεσ. ε΄15-16)

Μεταξύ των άλλων είπε «…καθήκον έχουμε σαν χριστιανοί συνειδητοί και αγωνιζόμενοι να προσπαθήσουμε να συμπεριφερόμαστε σαν ΄΄τέκνα φωτός΄΄, καλλιεργώντας αρετές και ζώντες μέσα στην μυστηριακή ζωή και την κοινωνία μας με τον Κύριο. Γι΄ αυτό οφείλουμε να αξιοποιούμε το χρόνο της ζωής μας, με την υπακοή στο θέλημα του Θεού με καθαρό λογισμό, με καθαρά και άξια έργα, με την μελέτη των Αγίων Γραφών και πνευματικών βιβλίων, με την προσευχή, με την τακτική λατρεία…»

«Έτσι έζησε ο Άγιος Σπυρίδων και παρ’ ότι ποιμήν αλόγων προβάτων έγινε ποιμένας λογικών προβάτων, Επίσκοπος Τριμυθούντος, Άγιος ο οποίος έκανε θαύματα καί όταν ζούσε, αλλά και ομολογητής της Ορθοδόξου πίστεως, υπέρμαχος του Τριαδικού δόγματος στην Α΄ Οικουμενική Σύνοδο...»

Το πρωί της εορτής τελέσθηκε η Ακολουθία του Όρθρου και η Πανηγυρική Θεία Λειτουργία μετά θείου κηρύγματος, από τον Αρχιμ. π. Νεκτάριο Τριάντη, εκπρόσωπο του Σεβασμιωτάτου Μητροπολίτου Αιτωλίας και Ακαρνανίας κ. Κοσμά.

Αμέσως μετά το πέρας της Θείας Λειτουργίας, πραγματοποιήθηκε η καθιερωμένη Λιτάνευση της Ιεράς Εικόνος και των Ιερών Λειψάνων που φυλάσσονται στον Ιερό Ναό, στην πόλης της Βόνιτσας.

πηγή

ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΜΑΚΡΗΣ-ΒΙΒΛΙΟΠΑΡΟΥΣΙΑΣΗ ΕΝΩΜΕΝΗ ΡΩΜΗΟΣΥΝΗ-ΔΕΛΤΙΟ ΤΥΠΟΥ

Η Ενωμένη Ρωμηοσύνη, το Σάββατο, 22 Νοεμβρίου 2014 και ώρα 19:00 το απόγευμα, στην αίθουσα εκδηλώσεων της περιφερειακής ενότητας Αιτωλοακαρνανίας, παρουσίασε το νέο της βιβλίο, υπό τον τίτλο, ’’Δημήτρης Μακρής- ο κλέφτης του Ζυγού’’.

Το βιβλίο αυτό εγκαινιάζει την νέα εκδοτική σειρά του σωματείου, ‘’Ἱστοριομνημοσύνη΄΄.
Ουσιαστική και βασική  στόχευση των εκδόσεων της Ἱστοριομνημοσύνης είναι αφενός η προβολή της ιστορικής εξέλιξης της Ρωμηοσύνης και αφετέρου η ανάδειξη του βάθους της (ιστορικού, πνευματικού). Στα πλαίσια αυτά το σωματείο, «ἐπέλεξε νὰ προβεῖ στὴν ἔκδοση ἑνὸς βιβλίου γιὰ ἕναν ἥρωα τοῦ 1821, ενός ἥρωα τῆς Ἐθνικῆς μας παλιγγενεσίας, καὶ μάλιστα τον κατ’ ἐξοχὴν ὑπερασπιστὴ τοῦ Μεσολογγίου στὴν περίοδο τῆς Πολιορκίας του. Ο καπετάνιος Δημήτρης Μακρής, συμβολίζει τον ἡρωικότερο τῶν ἁγνῶν ἀπελευθερωτῶν, τον ἁγνότερο τῶν ἡρώων καὶ τον ἀφανέστερο τῶν ἐνδόξων».

Στην παρουσίαση παραβρέθηκε ο Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης και Ποιμενάρχης Αιτωλίας και Ακαρνανίας κ.κ. Κοσμάς, όπου και άνοιξε την εκδήλωση, καθώς και ο διοικητής του Πυροσβεστικού σώματος Μεσολογγίου. Το βιβλίο προλόγισαν από την Ενωμένη Ρωμηοσύνη ο Δημήτρης Μπόκας, από τις Ιστορικές εκδόσεις του σωματείου ο Ιάκωβος Τρικαλιώτης και ο συγγραφέας του βιβλίου Ιωάννης Μακρής.

Η Ενωμένη Ρωμηοσύνη οφείλει να εκφράσει τις ευχαριστίες της προς την Ιερά Μητρόπολη Αιτωλίας και Ακαρνανίας καθώς και στην Ιερά Μονή Βαρλαάμ Μετεώρων,  για την ευλαβική προσφορά τους, χάρη  στην οποία κατέστη δυνατή η έκδοση του βιβλίου για τον εθνικό μας ήρωα  ‘’Δημήτριο Μακρή΄΄. Επίσης το σωματείο οφείλει ιδιαιτέρες ευχαριστίες στην Περιφέρεια Δυτικής Ελλάδας (για την ευγενική παραχώρηση της αίθουσας), στην Ένωση Αγροτικών Συνεταιρισμών Μεσολογγίου – Ναυπακτίας, στους τοπικούς συλλόγους και σωματεία που στήριξαν αυτή την προσπάθεια, καθώς και στον Αχελώο TV. Τέλος ευχαριστεί όλους τους κατοίκους της Ιεράς Πόλης του Μεσολογγίου και της ευρύτερης περιφερείας που αγκάλιασαν το νέο βιβλίο και έδωσαν το παρόν στην εκδήλωση.

Το βιβλίο μπορεί να το προμηθευτεί κανείς από Τα γραφεία της Ενωμένης Ρωμηοσύνης Μοναστηρίου 225, Μενεμένη, ΤΚ 54628, Θεσσαλονίκη τηλέφωνο: 2310552207, τηλεομοιότυπο: 2310552209 Διεύθυνση στό διαδίκτυο: www.enromiosini.gr Ἠλεκτρονικό ταχυδρομεῖο: contact@enromiosini.gr
Για διάθεση και παραγγελία βιβλίων στην Ιερά Πόλη του Μεσολογγίου, στα βιβλιοπωλεία: Ανδριόπουλος, Χαριλάου Τρικούπη 14, Πολύπλευρο, Τσαρούχης Νικόλαος, Τρικούπη Χαριλάου 2 και κατόπιν επικοινωνίας με τους Ιωάννη Μακρή, Αγίου Αθανασίου 107 και Δημήτρη Μυλωνά τηλ. 6977441388.
Οι φωτογραφίες της εκδήλωσης προέρχονται από την εφημερίδα ΑΧΜΗ (www.aixmi-news.gr) και την ηλεκτρονική σελίδα ( http://www.evinochori.gr/) όπου και ευχαριστούμε για την ευγενική παραχώρηση τους.

Επισκεφθείτε εικονικά τον Άγιο Σπυρίδωνα στην Κέρκυρα από τον υπολογιστή σας

Επιμέλεια:Σοφία Ντρέκου

Ένας από τους πιο όμορφους Ναούς των Επτανήσων, αυτός του Αγίου Σπυρίδωνα στην Κέρκυρα είναι πλέον διαθέσιμος σε όλους τους χρήστες του διαδικτύου που μέσω της τεχνολογίας μπορούν να τον επισκεφθούν εικονικά.

Ο Ναός στον οποίο φυλάσσεται η λάρνακα με το σώμα του Αγίου Σπυρίδωνα είναι ένα από τα σημαντικότερα σημεία αναφοράς της Κέρκυρας και δέχεται κάθε χρόνο χιλιάδες επισκέπτες απ’ ολόκληρο τον κόσμο.

Χτίστηκε το 1589, με τη μορφή μιας μονόχωρης Επτανησιακής Βασιλικής. Παρόλο ο εξωτερικός της διάκοσμος είναι ιδιαίτερα λιτός, το εσωτερικό του ναού, είναι πλούσιο σε διακόσμηση, με ιδιαίτερα εντυπωσιακό τέμπλο του 1864 από μάρμαρο Πάρου.

Οι εξίσου αξιόλογες εικόνες του τέμπλου είναι έργα του Κερκυραίου ζωγράφου Σπύρου Προσαλέντη. Η περίφημη «ουρανία» του ναού είναι χωρισμένη σε 17 τμήματα με χρυσά πλαίσια, ζωγραφισμένα αρχικά από το σπουδαίο Κερκυραίο ζωγράφο, Παναγιώτη Δοξαρά, το 1727.

Οι αρχικές εικόνες ωστόσο δεν κατάφεραν να επιβιώσουν λόγω της υγρασίας. Στα μέσα του 19ου αιώνα και συγκεκριμένα το 1852, η «ουρανία» αποκαταστάθηκε και επανέκτησε χρώμα και ζωντάνια από τα χέρια του ζωγράφου Νικόλαου Ασπιώτη.

Ανάμεσα στα πολλά αφιερώματα που δέχεται κάθε χρόνο ο προστάτης του νησιού Άγιος Σπυρίδωνας, διακρίνονται δύο μεγάλα καντήλια που αφιερώθηκαν το 1716, το έτος που γλίτωσαν οι κάτοικοι του νησιού από τους Τούρκους με τη βοήθειά του.

Η Λάρνακα και το Ιερό Λείψανο του Αγίου Σπυρίδωνα

Η Λάρνακα, στην οποία τοποθετήθηκε το Ιερό Λείψανο του Αγίου Σπυρίδωνα, κατασκευάστηκε στη Βιέννη το 1867. Το Ιερό Λείψανο του Αγίου παρέμεινε στην Κύπρο για τριακόσια περίπου χρόνια μετά το θάνατο του, ενώ περίπου στο τέλος του 7ου αιώνα μ.Χ. μεταφέρθηκε στην Κωνσταντινούπολη λόγω των Αραβικών επιδρομών κατά της Κύπρου.

Το 1456, τρία χρόνια μετά την άλωση της Πόλης από τους Τούρκους, ο ιερέας Γρηγόριος Πολύευκτος μετέφερε το Ιερό Λείψανο του Αγίου μαζί με το Σκήνωμα της Αγίας Θεοδώρας της Αυγούστας στην Ήπειρο και από εκεί στην Κέρκυρα.

Η ιστορία της Κέρκυρας είναι βαθιά συνδεδεμένη με τον Άγιο Σπυρίδωνα. Μερικά από τα θαύματα του, όπως η σωτηρία των κατοίκων από λιμό, η απομάκρυνση των Τούρκων που πολιορκούσαν το νησί το 1716, η απαλλαγή του νησιού από την επιδημία της πανούκλας το 1629 και 1673, αποδείχθηκαν σωτήρια για το νησί.
Ο λαός της Κέρκυρας τιμά τον πολιούχο της μεγαλοπρεπώς με λιτανείες, πολλές φορές στη διάρκεια του έτους: στις 11 Αυγούστου όπου γιορτάζεται η σωτηρία του νησιού από την πολιορκία των Τούρκων το 1716, στις 12 Δεκεμβρίου που γιορτάζεται η μνήμη του Αγίου, την πρώτη Κυριακή του Νοέμβρη και την Κυριακή των Βαΐων για την απαλλαγή του νησιού από την επιδημία της πανούκλας αντίστοιχα το 1629 και 1673 και το Μεγάλο Σάββατο για τη σωτηρία των κατοίκων από λιμό.

Περιηγηθείτε εικονικά στον Ιερό Ναό εδώ

Δείτε τον Ναό στο Google Maps

«αρχή άνδρα δείκνυσι»

«λουλούδι φωτιάς, βγαίνει στον τάφο, μήνυμα στέλνει, ο πρώτος νεκρός, απάντηση να πάρει, ενότητα κι αγώνα, για να βρει ανάπαυση ο πρώτος νεκρός»

 Έξη χρόνια χωρίς τον Τάσο! Έξη χρόνια από το χαμό ενός ηγέτη. Μπορεί να έφυγε από τη ζωή, όμως οι παρακαταθήκες του, οι υποθήκες του, πλανώνται γύρω μας, θα μας συντροφεύουν για πολλά-πολλά χρόνια. Ας στρέψουμε το βλέμμα μας στο ήθος και τις αρετές του. Στις ηθικές αξίες και τη χριστή διοίκηση που εφάρμοσε. Την αξιοκρατία και τη σωστή διακυβέρνηση. Τη πάταξη της διαπλοκής και το ξερίζωμα του ρουσφετιού από τη κρατική μηχανή. Ο αείμνηστος πρόεδρος Τάσος Παπαδόπουλος, υπερασπιζόμενος το «τιμιώτερον πάντων», αποχώρησε τω όντι ενδοξότερος από την Προεδρία της Δημοκρατίας καθ” ότι «αρχή άνδρα δείκνυσι». Αναχωρώντας όμως από τη ζωή αυτή, ανήχθην στο μέγιστο: Θάνατος άνδρα δείκνυσι!
Ένας εθνικιστής, τουρκοφάγος, αδιάλλακτος που μας απομόνωσε από τους καλούς μας φίλους Άγγλο-Αμερικάνους και Σουηδούς. Αυτός ο απορριπτικός αλλά και συνάμα ενδοτικός, που από τη μια δεν ήθελε λύση και που δεν δέχτηκε την δήθεν καλή προσφορά του Erdogan να πάρουμε πίσω την Καρπασία. Αυτά και πολλά αλλά του καταλόγιζαν εχθροί και άσπονδοι φίλοι. Ο Τάσος Παπαδόπουλος είναι ο άνθρωπος που μας έκανε μετά από πολλά χρόνια να αισθανθούμε περήφανοι γιατί είμαστε Έλληνες. Είναι ο άνθρωπος που ανέστησε την καταρρακωμένη από χρόνια εθνική μας αξιοπρέπεια. Οι παρακαταθήκες που μας άφησε θα μείνουν για πάντα ζωντανές. Τη μνήμη του Τάσσου δεν μπορεί κανείς να τη σβήσει. Ο Τάσος Παπαδόπουλος ήταν ένας ηγέτης που γνώριζε ότι διαχειρίζεται τη μελλοντική πορεία ενός ολόκληρου έθνους και πως γι’ αυτό το λόγο δεν λογάριαζε απειλές και πιέσεις. Συγκρινόμενος με τον Εθνάρχη Μακάριο, ο Τάσος Παπαδόπουλος ήταν και αυτός ηγέτης. Το «όχι του Τάσσου ήταν όχι στο συγκεκριμένο σχέδιο και όχι στη λύση», ενώ «σκοπό είχε να πετάξει στα σκουπίδια τις διαιρετικές μεθοδεύσεις των ξένων και όχι να διχάσει το λαό». Τη φωνή του Τάσσου δεν μπορεί κανείς να την σιγήσει. Θέλουμε λύση έλεγε, η οποία θα είναι δίκαιη, λειτουργική, βιώσιμη και δημοκρατική, που θα επανενώνει την πατρίδα μας, τον λαό, την κοινωνία, τους θεσμούς και την οικονομία που θα είναι βασισμένη στις αρχές και αξίες πάνω στις οποίες εδράζεται η Ευρωπαϊκή Ένωση, και το διεθνές δίκαιο. Μία Κύπρο ελεύθερη χωρίς πρόσφυγες και με ίσα δικαιώματα για όλους τους Κυπρίους. Μία Κύπρο χωρίς ξένους στρατούς, έποικους και κηδεμόνες. Θέλουμε γρήγορη λύση και γνωρίζουμε πως η λύση του Κυπριακού προβλήματος θα χρειαστεί και κάποιο είδος συμβιβασμού. Αλλά ολόκληρος και ενωμένος ο Κυπριακός Ελληνισμός δεν πρόκειται να αναγνωρίσει και να νομιμοποιήσει με την υπογραφή του τα τετελεσμένα γεγονότα που δημιούργησε το προδοτικό πραξικόπημα της ελληνικής χούντας και η βάρβαρη τούρκικη εισβολή. Η ειρήνη στην Κύπρο θα διασφαλισθεί μόνο με την αποχώρηση του στρατού κατοχής και μέσα σε συνθήκες αλληλοσεβασμού.
Φλογερός πατριώτης, πρωτεργάτης στον απελευθερωτικό αγώνα τού λαού μας από την Αγγλική αποικιοκρατία, άξιος και έμπιστος συνεργάτης του Εθνάρχη Μακάριου στη θεμελίωση και προάσπιση της Κυπριακής Δημοκρατίας ενάντια στα σχέδια της Τουρκίας, τούς Άγγλο-Αμερικάνους και της ελληνικής χούντας. Υπουργός, Συνομιλητής, Βουλευτής, Πρόεδρος της Βουλής, Πρόεδρος της Κυπριακής Δημοκρατίας. Γι αυτόν το κάθε αξίωμα που αναλάμβανε δε σήμαινε τίποτα πέραν από χρέος, προσφορά και σκληρή δουλειά για να ανταποκριθεί στο ύψος των περιστάσεων και στις προσδοκίες του λαού. Σεβόταν βαθύτατα τον άνθρωπο, τους θεσμούς και το κράτος. Φύσει αξιοκράτης έδινε ευκαιρίες σε όλους αλλά τον κέρδιζαν μόνον οι αξιοπρεπείς, οι ικανοί και οι εργατικοί. Αποδεχόταν και επιβράβευε με το λόγο του μόνο τους καλούς και τους άξιους. Αντιπαθούσε και δεν μπορούσε να το κρύψει τους τεμπέληδες, τους υποκριτές και τους κόλακες. Ήταν ορκισμένος εχθρός του «ρουσφετιού», της μετριότητας, της αναποφασιστικότητας, της ημιμάθειας, της δειλίας και της επιπολαιότητας. Άνθρωπος γεμάτος αξιοπρέπεια, πανέξυπνος και πολυθεματικός. Απλός και προσγειωμένος, άνθρωπος με βάθος και όχι της επιφάνειας. Με αστείρευτες εγκυκλοπαιδικές γνώσεις. Με θάρρος στα πιστεύω του και ήταν πάντα πρώτος στην ανάληψη ευθυνών. Επίμονος, αλλά και πιστός στις Αρχές του. Ένας Ηγέτης που μπορούσε να συσπειρώσει και να εμπνεύσει στόχους, να οδηγήσει με όραμα, να μεταγγίσει ενθουσιασμό και πείσμα για εθνικές κατακτήσεις. Ηγέτης, που στο πρόσωπό του μπορούσε ο πολίτης να ψηλαφήσει πίστη, πάθος, συναίσθημα, ασφάλεια. Και τον Απρίλη του 2004 ο Κυπριακός Λαός με σημαιοφόρο τον Τάσο Παπαδόπουλο και πιστός σε αρχές και αξίες αιώνιες απάντησε με ένα ηχηρό ΟΧΙ στο Αγγλο-Αμερικάνικο Σχέδιο Ανάν που ουσιαστικά κατέλυε την Κυπριακή Δημοκρατία και νομιμοποιούσε τη τούρκικη κατοχή στην Κύπρο. Αφόρητες ήταν οι πιέσεις, ασφυκτικός ο κλοιός και η θηλιά περασμένη στο λαιμό μας για εθνικό εξευτελισμό. Όλοι, εχθροί και «φίλοι» ζητούσαν παράδοση στην Τουρκία με τη δική μας υπογραφή! Και εκείνος μέσα στον παραλογισμό του εκφοβισμού και των εκβιασμών με μια πεισμωμένη περηφάνια, αγνόησε τους δυνατούς, επωμίστηκε το χρέος του, και μετέδωσε το αίσθημα εκείνης της ρεαλιστικής φιλοπατρίας που έχει να κάνει με την ίδια την ανθρωπιά του ανθρώπου. Πήρε το βάρος της εθνικής ευθύνης στις πλάτες του και προασπίστηκε τα δικαιώματα ολόκληρου του Κυπριακού λαού για επιβίωση των Ελληνοκυπρίων. Αυτός που ενώ είχε αφιερώσει τη ζωή του για λύση του κυπριακού βρέθηκε στη δυσάρεστη θέση να καλεί το λαό του να απορρίψει το σχέδιο λύσης που του πρότειναν. Ο ηγέτης ενσάρκωσε τις προσδοκίες του λαού. «Παρέλαβα Κράτος διεθνώς αναγνωρισμένο και δεν θα παραδώσω Κοινότητα χωρίς δικαίωμα λόγου και σε αναζήτηση κηδεμόνα έναντι της ανεδαφικής ψευδαίσθησης ότι η Τουρκία θα τηρήσει τις δεσμεύσεις της». Και ο λαός ανταποκρίθηκε στο κάλεσμα του ηγέτη «να υπερασπιστεί το δίκαιο, την αξιοπρέπεια και την ιστορία του». Απέδειξε πως στην Κύπρο υπάρχουν ακόμα άνθρωποι που βρίσκουν νόημα ζωής στην αρχοντιά του απροσκύνητου, όχι από συναισθηματική ανάγκη και εθνικιστικό νταηλίκι, αλλά μόνο από ακλόνητο αίσθημα αυτοσεβασμού και ανθρώπινης αξιοπρέπειας.
Αγωνιστή Απροσκύνητε Ηγέτη της λευτεριάς, η ζωή και το έργο σου έχουν προδικάσει ότι η μνήμη σου θα είναι αιώνια. Τις ευθύνες που μας άφησες δεν θα τις απεκδυθούμε. Θα υπερασπιστούμε, Τάσο, το δίκαιο την αξιοπρέπεια και την ιστορία μας. Θα αγωνιστούμε, γι’ αυτό που οραματίστηκες. Για μία Κύπρο ελεύθερη και ενωμένη χωρίς ξένους στρατούς και κηδεμόνες.

Ντίνος Ορφανός ΤΡιμίκλινη

Ο Ρωμανός απέδειξε πως δεν διαθέτει καθόλου μυαλό

Συναισθήματα λύπησης για την κατάντια ενός νέου ανθρώπου γεννιούνται μόλις κανείς διαβάσει την ανακοίνωση του Νίκου Ρωμανού, αμέσως μετά τη διακοπή της απεργίας πείνας και δίψας, ως αποτέλεσμα της τροπολογίας που συμφωνήθηκε, η οποία θα του επιτρέψει – αν δεν αρχίσει τα ίδια – να παρακολουθεί μετά από ένα διάστημα τη σχολή του…

Ας δούμε πρώτα το μήνυμα του νεαρού:

«Γιατί η Νίκη είναι υπόθεση όλων μας. Μετά από 31 μέρες σκληρού και ανυποχώρητου αγώνα σταματάω την απεργία πείνας έχοντας σημειώσει μια σημαντική νίκη.
Η τροπολογία που ψηφίστηκε στην Βουλή με μοναδικό αποδέκτη εμένα, είχε μεγάλες διαφορές από τις αρχικές εξαγγελίες του Υπουργού Δικαιοσύνης κάνοντας εν τέλει αποδεκτή την απαίτηση μου ακόμα και αν αυτό συνεπάγεται το να ‘φοράω βραχιολάκι’.
Το μόνο σίγουρο είναι ότι αυτή η νίκη ήταν αποτέλεσμα της πολιτικής πίεσης που ασκήσαμε για αυτό και ο κόσμος του αγώνα και η Μαχητική Αναρχία είναι αδιαμφισβήτητα ηθικά, πολιτικά και πρακτικά οι μεγάλοι νικητές.
Ο πολύμορφος επαναστατικός αγώνας και εμείς ως πολιτικοί κρατούμενοι, βγαίνουμε πιο δυνατοί από αυτήν την μάχη.
Υψώνω την γροθιά μου στέλνοντας τους πιο θερμούς χαιρετισμούς και την απεριόριστη αγάπη μου σε όλους εκείνους τους συντρόφους που στάθηκαν δίπλα μου με όλα τα μέσα!
Αλληλεγγύη στους πολιτικούς κρατούμενους. Ζήτω η αναρχία.
ΥΓ1: Θα ακολουθήσει αναλυτικό κείμενο τις επόμενες μέρες
ΥΓ2: Θέλω να ευχαριστήσω επίσης όλους τους γιατρούς του νοσοκομείου που αρνήθηκαν να υποκύψουν στις εισαγγελικές πιέσεις για αναγκαστική σίτιση και με στήριξαν όσο μπορούσαν».

Τι να σχολιάσει κανείς; Ότι ο «αναρχικός» έριξε τα μούτρα του και διαπραγματεύτηκε με το κράτος που κατά τα άλλα δεν το αναγνωρίζει; Ή ότι κόπτεται για να σπουδάσει, τη στιγμή που χαρακτήρισε με τα εξαιρετικά αρνητικές εκφράσεις τα Ανώτατα Εκπαιδευτικά Ιδρύματα;

Όπως επίσης προκύπτει, ο Νίκος Ρωμανός δεν εγκαταλείπει τα «επαναστατικά» του ιδεώδη, αλλά δηλώνει ότι η «νίκη» τον καθιστά ισχυρότερο. Το παιδί δεν έχει συναίσθηση και προσβάλλει όλους όσοι λυπήθηκαν τα νιάτα του και έκαναν «λάστιχο» κάθε έννοια δικαίου για να σώσουν τη ζωή του, την οποία όμως αυτός ελάχιστα σέβεται, θυμίζοντας ισλαμιστές που… βιάζονται να πεθάνουν για να συναντηθούν με τις 72 μαυρομάτες παρθένες!

Επειδή το παιδάκι δεν δείχνει να έχει συναίσθηση της κατάστασης, μας οδηγεί στο συμπέρασμα ότι ήδη στο μυαλό του περιτριγυρίζει η ιδέα να είναι ο επόμενος Χριστόδουλος Ξηρός, ενώ οι «σύντροφοι» ήδη σκανάρουν το διαδίκτυο για να διαπιστώσουν ποιες δυνατότητες ενδεχομένως υπάρχουν για να αντιμετωπιστεί το «βραχιολάκι».

Προανήγγειλε μάλιστα νέο, αναλυτικό κείμενο τις επόμενες ημέρες. Είναι φοβερό το πως όλα αυτά τα άτομα έχουν την εντύπωση ότι είναι φοβεροί και τρομεροί… θεωρητικοί του αναρχισμού! Δυστυχώς και γι’ αυτούς και για την κοινωνία, το πρόβλημά τους είναι βαθύτατα ψυχολογικό, ενίοτε και ψυχιατρικό.Ένας ακόμα σαλταρισμένος, άρα τίποτα το άξιο λόγου, στο σωρό είναι και αυτός, αν και με τα δικά του ιδιαίτερα χαρακτηριστικά.

Κάθε δοκιμασία που τελικά τον οδήγησε σε «αποκλίνουσα» συμπεριφορά (κοινωνιολογικός όρος) είναι απόλυτα σεβαστή. Δεν μπορεί να σκεφτεί όμως, ότι δεν είναι ούτε ο πρώτος ούτε ο τελευταίος που ενδεχομένως να ζορίστηκε γενικώς στη ζωή του και ότι πολλοί άλλοι πέρασαν πολύ πιο δύσκολα παιδικά χρόνια από τα δικά του. Δεν χρειάζεται να επεκταθούμε, όλοι καταλαβαίνουν σε τι αναφερόμαστε.

Και το πιθανότερο, δεν έχουν ποτέ διαβάσει κείμενα του Μπακούνιν, του Κροπότκιν, του Νετσάγεφ ή έστω λίγο… Ντοστογιέφσκι. Μην το ξεχάσουμε όμως. Μιας που είμαστε ιστοχώρος εξειδικευμένος σε στρατιωτικά και στρατηγικά θέματα, αν δε μας απατά η μνήμη μας, σε μια σύγκρουση ο πιο αδύνατος για να μπορέσει να επιβιώσει, προφανώς εκμεταλλεύεται τα αδύναμα σημεία του αντιπάλου του. Σωστά;

Εάν αυτό το μεταφέρουμε στη «σύγκρουση» του Ρωμανού με το κράτος που τόσο εχθρεύεται, το αδύνατο σημείο του αντιπάλου που εκμεταλλεύτηκε για να πετύχει τον στόχο του, ήταν το ίδιο το πολίτευμα. Διότι δε φανταζόμαστε ότι έχει την ψευδαίσθηση ότι κάποιο ολοκληρωτικό καθεστώς θα τον είχε αφήσει τόσο «χύμα» να ασχημονεί. Ούτε θα ίδρωνε κανενός το αυτί αν αποφάσιζε να χαιρετίσει τον μάταιο τούτο κόσμο.

Δηλαδή, αν δεν το έχει καταλάβει, καθότι δεν φαίνεται να «στροφάρει» και ιδιαίτερα, «κήρυγμα» ολοκληρωτισμού κάνει με τις ενέργειές του… Αν θέλει να μας διαψεύσει, ας ασχοληθεί στο κείμενο που θα γράψει, με τον εμπρησμό, χθες τα ξημερώματα, ενός λεωφορείου που μετέφερε απλούς καθημερινούς εργαζόμενους στις δουλειές τους, τον οποίον χρεώνονται τσογλάνια που υποτίθεται συμμερίζονται την «ιδεολογία» του. Δεν κυκλοφορεί με λεωφορεία τέτοια ώρα… η μπουρζουαζία μετά από ολονύκτιες καταχρήσεις.

Ξεφύτρωσαν εκεί που… αφόδευε ο Μπακούνιν, γύριζαν όλη νύχτα για να αποφασίσουν που θα εκτονώσουν την… «επαναστατική» τους οργή. Και το έκαναν εναντίον ανθρώπων που πιθανότατα οι περισσότεροι είχαν ενδεχομένως και λιγότερα λεφτά στην τσέπη από όσα είχαν οι – συχνότατα – εκπρόσωποι της νέας γενιάς «επαναστατών πολυτελείας ΒΠ».

Αν είναι μάγκας ο Ρωμανός, ας καταδικάσει την ενέργεια, στέλνοντας μήνυμα στην κοινωνία που κατά πλειοψηφία πίεσε για την ικανοποίηση του αιτήματός του όχι επειδή δικαιολόγησε τις ενέργειές του ή προσυπέγραψε την «ιδεολογία» του, αλλά επειδή δεν ήθελε να δει να πεθαίνει ένα νέο παιδί.

Το να μας λέει ο Ρωμανός με τη δήλωσή του, ότι αυτό εκμεταλλεύτηκε για να πετύχει, είναι σα να μας ζητά να αδιαφορήσουμε εντελώς για την τύχη του την επόμενη φορά, όσο αυτοκαταστροφικός και να αποδειχτεί. Τότε θα λέει ότι είναι πολιτικός κρατούμενος και δεν θα του δίνει κανείς σημασία ή/και θα γελούν μαζί του.

Ένας κοινός εγκληματίας θα είναι, που μάλιστα θα έχει κάνει κατάχρηση της ελευθερίας που του παραχωρεί το πιο ανεκτικό από τα πολιτικά συστήματα, διεκδικώντας να παραβιάσει την ελευθερία όλων μας. Στο χέρι του είναι να το σκεφτεί ξανά, λίγο
πηγή

Δωδεκάχρονος (!!) έστελνε ροζ μηνύματα σε 9χρονη (!!) μέσω chat

Μάλιστα!!
* Το θέμα είναι, τι δουλειά είχαν δυο παιδιά στο chat.
* Το 9χρονο κοριτσάκι μιλούσε με αγνώστους!!!!
* Ο 12χρονος την προέτρεψε να προβεί σε πράξεις που προσέβαλαν τη γενετήσια αξιοπρέπειά της!!!!
* Οι μητέρες;; «στην κοσμάρα τους»!!

Μία δυσάρεστη έκπληξη περίμενε μία 9χρονη, η οποία επικοινωνούσε με αγνώστους μέσω chat.
Ένας από τους συνομιλητές της την προέτρεψε να προβεί σε πράξεις που προσέβαλαν τη γενετήσια αξιοπρέπειά της.

Άμεσα, η ανήλικη ενημέρωσε τη μητέρα της, η οποία κατήγγειλε το περιστατικό στη Δίωξη Ηλεκτρονικού Εγκλήματος, ενώ στη συνέχεια, ενημερώθηκαν οι αρμόδιες εισαγγελικές Αρχές και διατάχθηκε η διενέργεια προκαταρκτικής εξέτασης.
Ακολούθησε αστυνομική έρευνα, σε συνεργασία με τις εταιρείες υπηρεσιών διαδικτύου και κοινωνικής δικτύωσης, η οποία αποκάλυψε ότι η σύνδεση διαδικτύου απ' όπου προέρχονταν τα επίμαχα μηνύματα ανήκει σε 42χρονη.

Αστυνομικοί της Διεύθυνσης Δίωξης Ηλεκτρονικού Εγκλήματος, πραγματοποίησαν το πρωί της Τετάρτης έρευνα στο σπίτι της 42χρονης, σε περιοχή της Αττικής, κατά την οποία διαπιστώθηκε ότι αποστολέας ήταν ο 12χρονος γιος της.
Ακόμη, βρέθηκε και κατασχέθηκε ένας φορητός ηλεκτρονικός υπολογιστής, ο οποίος θα αποσταλεί στα εγκληματολογικά εργαστήρια για τις απαραίτητες εξετάσεις.

Από τη Διεύθυνση Δίωξης Ηλεκτρονικού Εγκλήματος σχηματίστηκε δικογραφία τακτικής διαδικασίας για προσβολή γενετήσιας αξιοπρέπειας ανήλικου και προσέλκυση ανήλικου για γενετήσιους λόγους, η οποία θα υποβληθεί στην Εισαγγελία Πρωτοδικών Αθηνών.
πηγή 

Άγιος Σπυρίδων

 
Ὁ ἅγιος Σπυρίδωνας εἶναι ἕνας ἀπὸ τοὺς πλέον τιμημένους ἁγίους τῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας, ποὺ τὸν ἐπικαλοῦνται οἱ χριστιανοὶ στὶς περιστάσεις ὅπως τὸν ἅγιο Νικόλαο, τὸν ἅγιο Γεώργιο καὶ τὸν ἅγιο Δημήτριο. Τὸ τίμιο λείψανό του τὸ ἔχει ἡ Κέρκυρα, ὅπως ἡ Ζάκυνθος ἔχει τὸ λείψανο τοῦ ἁγίου Διονυσίου κ' ἡ Κεφαλληνία τὸν ἅγιο Γεράσιμο.

Γεννήθηκε στὸν καιρὸ τοῦ αὐτοκράτορος Κωνσταντίνου τοῦ Μεγάλου στὸ νησὶ τῆς Κύπρου, ἀπὸ γονιοὺς φτωχούς. Γι' αὐτὸ στὰ μικρὰ χρόνια του ἤτανε τσομπάνης καὶ φύλαγε πρόβατα. Ἤτανε πολὺ ἁπλὸς στὴ γνώμη σὰν τοὺς ψαράδες ποὺ διάλεξε ὁ Χριστὸς νὰ τοὺς κάνει μαθητές του. Σὰν ἦρθε σὲ ἡλικία, παντρεύθηκε, καὶ μετὰ χρόνια χήρεψε, καὶ τόση ἤτανε ἡ ἀρετή του, ποὺ τὸν κάνανε ἐπίσκοπο σὲ μία πολιτεία λεγόμενη Τριμυθούντα, μ' ὅλο ποὺ ἤτανε ὁλότελα ἀγράμματος. Παίρνοντας αὐτὸ τὸ πνευματικὸ ἀξίωμα ἔγινε ἀκόμα ἁπλούστερος καὶ ταπεινός, καὶ ποίμανε τὰ λογικὰ πρόβατα ποὺ τοῦ ἐμπιστεύθηκε ὁ Χριστὸς μὲ ἀγάπη, ἀλλὰ καὶ μὲ αὐστηρότητα ὡσὰν ὑπεύθυνος ὅπου ἤτανε γιὰ τὴ σωτηρία τους.

Ἤτανε προστάτης τῶν φτωχῶν, πατέρας τῶν ὀρφανῶν, δάσκαλος τῶν ἁμαρτωλῶν. Καὶ εἶχε τέτοια καθαρότητα καὶ ἁγιότητα, ποὺ τοῦ δόθηκε ἡ χάρη ἄνωθεν νὰ κάνει πολλὰ θαύματα, γιὰ τοῦτο ὀνομάσθηκε θαυματουργός. Μὲ τὴν προσευχὴ του μάζευε τὰ σύννεφα κ' ἔβρεχε σὲ καιρὸ ξηρασίας, γιάτρευε τὶς ἀρρώστιες, τιμωροῦσε τοὺς πονηροὺς ἀνθρώπους, ὅπως ἔκανε μὲ κάποιους μαυραγορῖτες ποὺ γκρέμνισε τὶς ἀποθῆκες ποὺ φυλάγανε τὸ σιτάρι, ἐνῷ ὁ κόσμος πέθαινε ἀπὸ τὴν πεῖνα, καὶ καταπλακωθήκανε μαζὶ μὲ τὸ σιτάρι: "καὶ μελετώμενον λιμὸν παρὰ τῶν σιτοκαπήλων, ἔλυσε, συμπεσουσῶν αὐτοῖς, τῶν ἀποθηκῶν αἷς τὸν σῖτον συνέσχον". Καὶ μ' ὅλα αὐτὰ ἐζοῦσε μὲ τόση φτώχεια, ποὺ σὰν πῆγε κάποτε ἕνας φτωχὸς νὰ τὸν βοηθήσει γιὰ νὰ πληρώσει κάποιο χρέος του, δὲν εἶχε νὰ τοῦ δώσει τίποτα, καὶ μὲ θαῦμα ἔκανε μαλαματένιο ἕνα φίδι ποὺ βρέθηκε σ' ἐκεῖνο τὸ μέρος, καὶ τὸ ἔδωσε στὸν φτωχό, κ' ἐκεῖνος τὸ ἔλιωσε καὶ πλήρωσε τὸ χρέος του.

Ἄλλη φορὰ πάλι ἔγινε κατακλυσμός, καὶ τὰ ποτάμια ξεχειλίσανε καὶ πλημμύρισε ἡ χώρα, κι' ὁ ἅγιος Σπυρίδωνας προσευχήθηκε καὶ τραβήξανε τὰ νερὰ καὶ στέγνωσε ὁ νεροπατημένος τόπος. Γιάτρεψε καὶ τὸν βασιλέα Κωνσταντῖνον ποὺ εἶχε ἀρρωστήσει ἀπὸ κάποια ἀγιάτρευτη ἀρρώστια, ἕνα διάκο ποὺ βουβάθηκε τὸν ἔκανε καλά, κακοὺς καὶ πλεονέκτες ἀνθρώπους ἐτιμώρησε μὲ ὑπερφυσικὴ δύναμη, καὶ πλῆθος ἄλλα θαύματα ἔκανε, ὥστε νὰ τὸν φοβοῦνται οἱ ἄδικοι κ' οἱ ἀδικημένοι νὰ τὸν ἔχουνε γιὰ προστάτη καὶ καταφύγιο. Ἀλλὰ πάντα εἶχε μεγάλη ἀγάπη καὶ συμπάθεια στοὺς ἁμαρτωλούς, γι' αὐτὸ κάποιοι κλέφτες ποὺ πήγανε μία νύχτα νὰ κλέψουνε πρόβατα ἀπὸ τὴ μάνδρα του, ποὺ τὴ συντηροῦσε γιὰ νὰ βοηθᾷ τοὺς πεινασμένους, τυφλωθήκανε καὶ δὲν μπορούσανε νὰ φύγουνε, καὶ πιάσανε καὶ φωνάζανε νὰ τοὺς ἐλεήσει. Κι' ὁ ἅγιος ὄχι μοναχά τοὺς ξανάδωσε τὸ φῶς τους, ἀλλὰ τοὺς χάρισε κ' ἕνα κριάρι, γιατί, ὅπως τοὺς εἶπε, εἴχανε κακοπαθήσει ὅλη τὴ νύχτα, κι' ἀφοῦ τοὺς νουθέτησε νἄναι καλοὶ ἄνθρωποι, τοὺς ἔστειλε στὰ σπίτια τους χωρὶς νὰ μάθει τίποτα ἡ ἐξουσία γιὰ τὴν κλεψιὰ ποὺ θέλανε νὰ κάνουνε.

Προέλεγε δὲ καὶ ὅσα ἤτανε νὰ γίνουνε μὲ ἀκρίβεια, ὥστε νὰ τὸν θαυμάζει ὁ κόσμος σὰν ἕνα ὑπεράνθρωπο πρόσωπο, ἀφοῦ ἀπὸ τσομπάνης ἀξιώθηκε νὰ ἀνεβεῖ σὲ τέτοιο ὕψος. Καὶ στὴν Πρώτη Οἰκουμενικὴ Σύνοδο ποὺ ἔγινε στὴ Νίκαια, ἤτανε κι' ὁ ἅγιος Σπυρίδωνας ἀνάμεσα στοὺς τριακοσίους δέκα ὀκτὼ θεοφόρους πατέρας καί, παρ' ὅλο ποὺ δὲν γνώριζε γράμματα, ἀποστόμωσε τὸν αἱρεσιάρχην Ἄρειο ποὺ ἤτανε ὁ πιὸ σπουδασμένος στὰ γράμματα ἀπὸ ὅλους τοὺς δεσποτάδες.

Ὅλον τὸν καιρὸ ποὺ ἔζησε δὲν ἔπαψε νὰ κάνει θαύματα. Τὸ μεγαλύτερο ἤτανε ἡ ἀνάσταση τῆς πεθαμένης κόρης του ποὺ σηκώθηκε ἀπὸ τὸ μνῆμα καὶ μαρτύρησε σὲ ποιὸ μέρος εἶχε φυλάξει τὰ χρήματα ποὺ τῆς ἐμπιστεύθηκε κάποια γυναῖκα, καὶ πάλι ξανακοιμήθηκε. Κάποτε πῆγε στὸν ἅγιο μία γυναῖκα ποὺ εἶχε ἕνα παιδάκι καὶ τῆς πέθανε, καὶ τὸν παρακαλοῦσε μὲ δάκρυα πολλὰ νὰ τὸ ἀναστήσει, τόσο συνηθισμένοι ἤτανε οἱ ἄνθρωποι, ποὺ τὸν γνωρίζανε, στὰ θαύματα ποὺ ἔκανε ὁ ἅγιος. Καὶ ἐκεῖνος τὸ ἀνάστησε μὲ τὴν προσευχή του. Μὰ ἡ μητέρα του σὰν τὸ εἶδε ζωντανό, ἀπὸ τὴν πολλὴ χαρὰ της πέθανε ἡ ἴδια. Κι' ὁ ἅγιος Σπυρίδωνας ἀνέστησε καὶ τὴ γυναῖκα.

Αὐτὰ τὰ μεγάλα θαύματα ξακουσθήκανε στὸν κόσμο, κι' ὁ ἅγιος Σπυρίδωνας, ζώντας ἀκόμα, τιμήθηκε σὰν ἅγιος καὶ θαυματουργός. Καὶ ἕως τώρα κάνει πολλὰ θαύματα τὸ σκήνωμά του ποὺ εἶναι ὁ θησαυρὸς τῶν Κερκυραίων.

Ὅταν ἐλειτουργοῦσε, παραστεκότανε Ἄγγελοι ποὺ τοὺς βλέπανε μὲ τὰ μάτια τους πολλοὶ ἀπὸ τοὺς εὐσεβεῖς χριστιανούς, καὶ ποὺ ἔλεγε τὸ "Εἰρήνη πᾶσι", οἱ Ἄγγελοι ἀντιφωνούσανε "Καὶ τῷ πνεύματί σου" ἀντὶ τῶν ψαλτάδων, καὶ τὸν περιέλουζε κάποια ὑπερφυσικὴ φωτοχυσία.

Μὲ τέτοια ἀγγελικὴ πολιτεία ἀφοῦ ἔζησε κ' ἔφθασε σὲ βαθὺ γῆρας ποιμαίνοντας τὰ λογικὰ πρόβατα, μετέστη πρὸς Κύριον. Τὸ δὲ ἅγιο λείψανό του ἔμεινε κάμποσον καιρὸ στὴν Τριμυθούντα κι' ἀπὸ κεῖ τὸ πήγανε στὴν Κωνσταντινούπολη καὶ τὸ ἐβάλανε στὴν ἐκκλησία τῶν Ἁγίων Ἀποστόλων ὅπου φυλαγότανε τὰ ἅγια λείψανα πολλῶν ἁγίων. Κατὰ τὴ βασιλεία τῶν Τούρκων εὑρέθη εἰς τὰ χέρια ἑνὸς εὐλαβοῦς χριστιανοῦ ποὺ τὸν λέγανε Βούλγαρη, κι' αὐτὸς μὲ μεγάλα βάσανα καὶ κόπους τὸ ἔφερε ἕως τὴν Ἀλβανία κρυμμένο μέσα σὲ τσουβάλια, κι' ἀπὸ κεῖ τὸ πέρασε μ' ἕνα καΐκι στὴν Κέρκυρα ποὺ τὴν κρατούσανε οἱ Βενετσιάνοι, κι' ἀπὸ τότε βρίσκεται σ' αὐτὸ τὸ νησί, ἀπείραχτο ἀπὸ τὸν καιρό, μὲ ὅλο ὅπου περάσανε 1600 χρόνια ἀπὸ τὴν κοίμησή του.

Στὸ κουβούκλιο στέκεται ὄρθιος ὁ ἅγιος, μὲ χέρια σταυρωμένα, ντυμένος μὲ τὰ ἄμφιά του καὶ τὸν βγάζουνε σὲ λιτανεία δύο φορὲς τὸ χρόνο. Οἱ Κερκυραίοι ἔχουνε τὸ ἱερὸ σκήνωμα σὲ μεγάλη εὐλάβεια καὶ τὸ θεωροῦνε θησαυρὸ τοῦ νησιοῦ τους. Τὸν καιρὸ ποὺ δούλεψα στὸ Μουσεῖο τῆς Κέρκυρας γνώρισα τὸν πάπα-Βούλγαρη, ποὺ ἤτανε ἐφημέριος του ναοῦ, κατὰ κληρονομικὸ δικαίωμα, ἄνθρωπος ποὺ ἀγαποῦσε τὴν τέχνη καὶ τὰ γράμματα. Τὸ ἅγιο λείψανο θαυματουργεῖ πάντα ἕως σήμερα σὲ ὅποιους ἐπικαλεσθοῦνε μὲ πίστη τὸν ἅγιο.

Στὴν ὀρθόδοξη ἁγιογραφία ὁ ἅγιος Σπυρίδωνας παριστάνεται γηραλέος μὲ γυριστὴ μύτη καὶ μὲ διχαλωτὸ κοντὸ ἄσπρο γένι, "γέρων διχαλογένης φορῶν σκοῦφον". O σκοῦφος του εἶναι παράξενος, σὰν κινέζικος, μυτερὸς στὴν κορυφή. Δὲν ζωγραφίζεται ποτὲ ξεσκούφωτος. Ἐκτὸς ἀπὸ τὶς εἰκόνες ἀπάνω σὲ σανίδι εἴτε σὲ τοῖχο σὲ ἄλλο μέρος τῆς ἐκκλησίας, ζωγραφίζεται συχνὰ στὸ ἅγιο Βῆμα μαζὶ μὲ τοὺς ἄλλους μεγάλους ἱεράρχας Βασίλειο, Χρυσόστομο καὶ Γρηγόριο κάτω ἀπὸ τὴν Πλατυτέρα. Στὸ χαρτὶ ποὺ βαστᾶ εἶναι γραμμένο: "Ἔτι προσφέρομέν Σοι τὴν λογικὴν ταύτην καὶ ἀναίμακτον θυσίαν".

Ἡ ὑμνολογία μας τὸν στόλισε μὲ τὰ ἀμάραντα ἄνθη της, ποὺ πολὺ λίγοι ἀπὸ μᾶς τὰ μελετήσανε γιὰ νὰ δοῦνε πὼς ἀληθινὰ εἶναι ἀμάραντα.

"Χαίροις ἀρχιερέων κανών, τῆς Ἐκκλησίας ἀδιάσειστον ἔρεισμα• τὸ κλέος τῶν Ὀρθοδόξων, ἡ τῶν θαυμάτων πηγή, τῆς ἀγάπης ρεῖθρον μὴ κενούμενον...". "Πρᾶος καὶ κληρονόμος τῆς γῆς, Σύ, τῶν πραέων ἀληθῶς ἀναδέδειξαι, Σπυρίδων, πατέρων δόξα, ὁ ταῖς νευραῖς τῶν σοφῶν καὶ ἁπλῶν σου λόγων, θεία χάριτι, ἐχθρὸν τὸν παμπόνηρον καὶ παράφρονα Ἄρειον ἐναποπνίξας, καὶ τὸ δόγμα τὸ ἔνθεον καὶ σωτήριον ἀνυψώσας ἐν Πνεύματι...". "Ἐκ ποιμνίων ὥσπερ τὸν Δαυΐδ, σὲ ἀναλαβόμενος ὁ Πλαστουργός, λογικῆς ποίμνης ἔθετο ποιμένα πανάριστον, τῇ ἁπλότητι καὶ πραότητι λάμποντα καὶ τῇ ἀκακίᾳ, ὅσιε, Ποιμὴν καλλωπιζόμενον". "Μωυσέως τὸ ἄπλαστον, Δαυΐδ τὸ πρᾶον, Ἰὼβ τοῦ Αὐσίτιδος τὸ ἄμεμπτον κτησάμενος, τοῦ Πνεύματος γέγονας κατοικητήριον, μέλπων, Ἱερώτατε. Ὁ ὤν εὐλογημένος καὶ ὑπερένδοξος". "Σὲ ἐξ ἀλόγου ποίμνης μετήγαγεν εἰς λογικὴν τὸ Πνεῦμα, πνευματοφόρε, ὡς τὸν Μωσέα καὶ Δαυΐδ, ὧν ἐμιμήσω τὸ πρᾶον, Σπυρίδων, φῶς οἰκουμένης". Τὸ ἀπολυτίκιον λέει: "Τῆς Συνόδου τῆς πρώτης ἀνεδείχθης ὑπέρμαχος, καὶ θαυματουργὸς θεοφόρε, Σπυρίδων, πατὴρ ἡμῶν. Διὸ νεκρὰ Σὺ ἐν τάφῳ προσφωνεῖς, καὶ ὄφιν εἰς χρυσοῦν μετέβαλες• καὶ ἐν τῷ μέλπειν τὰς ἁγίας Σου εὐχάς, Ἀγγέλους ἔσχες συλλειτουργοῦντάς Σοι, Ἱερώτατε. Δόξα τῷ σὲ δοξάσαντι• δόξα τῷ σὲ στεφανώσαντι• δόξα τῷ ἐνεργοῦντι διὰ σοῦ πᾶσιν ἰάματα".
πηγή