Ο ΔΑΣΚΑΛΟΣ ΣΤΕΡΓΙΟΣ ΠΑΡΙΖΑΣ ΑΠΟ ΤΗ ΡΟΔΟ ΠΟΥ ΕΚΛΕΨΕ ΤΙΣ ΚΑΡΔΙΕΣ ΜΑΣ…

Το φανταστικό τραγούδι που ο Στέργιος έγραψε για τον μαθητή του τον Μιχάλη, δεν ήρθε απ' το πουθενά

Συχνά οι σχέσεις των δασκάλων με τους (φαινομενικά) λιγότερο τυχερούς μαθητές είναι στοργικές και συγκινητικές.   

Αυτό που μου αρέσει στην περίπτωση αυτού του δασκάλου και αυτού του μαθητή στην Ρόδο, είναι πως η απόλαυση και η χαρά βιώνεται και απ' τις δύο πλευρές.   

Λέει ο ίδιος: «Ο μαθητής μου ο Μιχάλης κι εγώ, αποχαιρετούμε τη φετινή σχολική χρονιά τραγουδώντας μαζί ένα τραγούδι που έγραψα για εκείνον. Για όλα όσα μου έμαθε. Το αφιερώνουμε σε όλους εμάς τους μεγάλους και "σοφούς" που πολλές φορές ξεχνάμε τις πιο απλές αλλά σημαντικές λεπτομέρειες της ζωής.

Ευχαριστούμε όσους στάθηκαν δίπλα μας τη φετινή χρονιά, και ειδικότερα την οικογένεια του Μιχάλη. Καλό καλοκαίρι σε όλους!»  

Μερικές φορές θεωρούμε ότι είμαστε ήρωες επειδή βοηθάμε τους άλλους, και ίσως το προβάλλουμε και με κάποια περηφάνια τονίζοντας το πόσο χάρηκαν οι «ευεργετημένοι». Δεν συμβαίνει αυτό εδώ. Το αντίθετο: ο δάσκαλος τονίζει συνεχώς πως αυτός είναι ο τυχερός, πως αυτός έμαθε πράγματα, με σεμνότητα ουσιαστική και αναζωογονητική.  Ας πούμε, στο Facebook του, τον Μάρτιο ανέβασε την παρακάτω φωτογραφία, γράφοντας:  

Και είναι και οι στιγμές που λες: "Δε μπορεί να είμαι εγώ ο πιο τυχερός δάσκαλος του κόσμου... "       Κι όταν κάτω απ' τη φωτογραφία, οι φίλοι του έγραψαν όμορφα λόγια, ο ίδιος δεν τα θεώρησε καθόλου δεδομένα:   «Δεν έχω λόγια... Όλα αυτά τα σχόλια μας συγκίνησαν τόσο πολύ. Ήθελα μέσα απ αυτή την φωτογραφία να δείξω σε όλους μου τους φίλους το καμάρι μου.

Τον Μιχάλη, ο οποίος σχεδόν πάντα φοράει αυτό το αξεπέραστο χαμόγελο. Χωρίς να το ξέρει καν ο ίδιος, κάθε μέρα με διδάσκει πιο πολλά από όσα του διδάσκω εγώ. Για αυτό είμαι λοιπόν τυχερός.»   Στο τέλος της προηγούμενης σχολικής χρονιάς  ο Στέργιος είχε χρησιμοποιήσει πάλι τη μουσική, για να ενώσει αυτή τη φορά μαθητές 7 διαφορετικών εθνικοτήτων.    

Εξηγεί ο ίδιος: «Για καιρό ετοιμάζαμε κάτι με την τάξη που ανέλαβα. Μια "άλλη" τάξη με παιδιά απο 7 διαφορετικές χώρες προέλευσης. Μία τάξη "πλούτου" που μόνο χαρές μπορεί να προσφέρει στον δάσκαλό της. Ήθελα λοιπόν φεύγοντας να μείνει κάτι σε αυτά τα παιδιά (και σε όλα τα παιδιά). 

Έγραψα στίχους, τα παιδιά έπαιξαν μουσική, τραγούδησαν, μίλησαν στις δικές τους γλώσσες πάνω σε ένα πανέμορφο Βαλς του Shostakovich που συνέθεσε το 1938. Όλα αυτά τα αξιοποίησε ο συνάδελφος και ΦΙΛΟΣ Πάνος Δρακόπουλος και με την βοήθεια της τάξης του γεννήθηκε αυτό το τραγούδι, που ήταν το κερασάκι στην γλυκιά εμπειρία της χρονιάς. 

Ο στόχος μας είναι το τραγούδι αυτό να εμπνεύσει, να δώσει δύναμη, να κάνει την αγάπη να ξεπερνάει την διαφορετικότητα. Ας ταξιδέψει λοιπόν και όπου το βγάλει ο άνεμος. Όπου και να φτάσει σίγουρα θα κάνει καλό.»    

Σε μια περίοδο που οι δάσκαλοι, στραβωμένοι απ' τις περικοπές των μισθών τους, θα μπορούσαν να αδιαφορούν για τα πάντα ή έστω να προσφέρουν μόνο τα απολύτως απαραίτητα (και μερικοί το κάνουν), είναι ελπιδοφόρο να βλέπεις νέους δασκάλους και δασκάλες να χρησιμοποιούν όλη τη δημιουργικότητα και τη φαντασία τους - και τον ελεύθερο χρόνο τους φυσικά.  

Έχω γνωρίσει πολλούς τέτοιους τα τελευταία χρόνια, στην Θεσσαλονίκη, την Κομοτηνή, την Αθήνα, την Ρόδο...   

Το κοινό που είχαν, πέρα απ' το αίσθημα ευθύνης και την αγάπη για τα παιδιά, ήταν μια ευγενής ιδιοτέλεια: Ήταν καλοί και δημιουργικοί δάσκαλοι γιατί αυτό έκανε τους ίδιους πρώτα πρώτα να νιώθουν όμορφα.  

Το να απολαμβάνεις τη δουλειά σου και να νιώθεις ότι -ασχέτως της βοήθειας που μπορεί να προσφέρεις- γίνεσαι εσύ ο ίδιος καλύτερος και πιο ευτυχισμένος είναι τελικά το μυστικό μιας Καλής Ζωής. 

πηγή 

Η λίμνη με τη μεγαλύτερη διαύγεια!

 

 Η λίμνη Nelson ή Blue Lake όπως ονομάζεται βρίσκεται στη Νέα Ζηλανδία και βασικό χαρακτηριστικό της είναι το γεγονός ότι η οπτική ευκρίνεια στο εσωτερικό της φτάνει μέχρι και τα 80 μέτρα σε βάθος! “Η καθαρότητα των νερών της προσεγγίζει κατά πολύ αυτήν του απεσταγμένου νερού”, αναφέρει ο Δρ Davies-Colley, ερευνητής του Εθνικού Ινστιτούτου Νερού και Ατμοσφαιρικής Έρευνας (NIWA) της χώρας. Η ορατότητα της Blue Lake ξεπερνά ακόμα και αυτήν της φημισμένης Waikoropupu Springs στο Golden Bay που φτάνει τα 63 μέτρα.

Τα νερά έχουν μπλε-βιολετί αποχρώσεις, ενώ τα σωματίδια που αιωρούνται στην επιφάνεια τής προσδίδουν έντονο μπλε χρώμα. Η λίμνη τροφοδοτείται από τη γειτονική λίμνη Constance, ενώ αποτελεί ένα από τα ωραιότερα φυσικά θεάματα της ευρύτερης περιοχής. Αποτελεί, δε, μέρος ενός Εθνικού Πάρκου που συγκεντρώνει πλήθος κόσμου και διακρίνεται για την πλούσια βλάστηση.

πηγή

Κορυφαίος Έλληνας γιατρός του Λονδίνου, θα... έρχεται στη Θεσσαλονίκη, κάθε τέσσερις μήνες για τα παιδιά των άπορων οικογενειών!

Έδωσαν τα χέρια σήμερα το πρωί ο παγκοσμίου φήμης γιατρός, Δρ. Στέργιος Ζαχαρούλης, με σπουδές στο Γέιλ και στο Χάρβαρντ - ο οποίος σήμερα κατέχει τη θέση του διευθυντή του Παιδιατρικού – Ογκολογικού Τμήματος στη Harley Street Clinic του Λονδίνου και του διευθυντή Παιδο-νευροογκολογίας στο The Royal Marsden NHS Foundation Trust του Λονδίνου- με τον Μητροπολίτη Νεαπόλεως και Σταυρουπόλεως κ.κ. Βαρνάβα. Όπως τόνισε ο Δρ. Ζαχαρούλης στο πλαίσιο συνέντευξης τύπου που δόθηκε στο νοσοκομείο «ΠΑΠΑΓΕΩΡΓΙΟΥ» για τις «Νέες και εξατομικευμένες θεραπείες κατά του παιδικού καρκίνου: από την έρευνα στην κλινική... εφαρμογή», «θα φροντίσω τουλάχιστον δύο φορές ανά τέσσερις μήνες να έρχομαι στη Θεσσαλονίκη και να θέτω τις υπηρεσίας μου στη διάθεση των άπορων οικογενειών που στηρίζει εδώ και χρόνια η Μητρόπολη Νεαπόλεως και Σταυρουπόλεως». Από την πλευρά του ο Μητροπολίτης κκ Βαρνάβας συμπλήρωσε «Ο Δρ. Ζαχαρούλης έθεσε τον εαυτό του στη διάθεση της εκκλησίας μας στη δυτική Θεσσαλονίκη, όπου αφιλοκερδώς θα εξετάζει τα παιδιά μας. Πρόκειται για μία συνεργασία που θα είναι ιδιαίτερα καρποφόρα»
Να επιστρέψουν στην πατρίδα...
«Οι Έλληνες επιστήμονες που έχουν μεταναστεύσει στο εξωτερικό είναι κατά χιλιάδες, ιδίως στις νεότερες γενιές. 120.000 επιστήμονες έχουν ήδη φύγει, ενώ άλλοι 300.000 θέλουν να φύγουν έξω. Οι λόγοι είναι πολλοί» είπε ο διευθυντής ερευνών στο Εθνικό Ίδρυμα Ερευνών. «Είναι πρωτίστως οικονομικοί αλλά και θεσμικοί. Ένας επιστήμονας μπορεί να κάνει τη δουλεία του πολύ καλύτερα εκτός Ελλάδας, κυρίως στις αναπτυγμένες αγγλοσαξονικές χώρες. Ενδεικτικά να πω πως ο μέσος ευρωπαϊκός όρος αναφορικά με τις επενδύσεις στην έρευνα είναι 2%, η Ελλάδα επενδύει μόλις το 0,6%.», σημειώνει. «Στόχος του ερευνητικού ιδρύματος, είναι να αγκαλιάσει την ιατρική έρευνα και κλινική εφαρμογή όχι μόνο στην Αθήνα αλλά και στην ευρύτερη περιφέρεια. Έτσι ξεκινήσαμε να συντονίσουμε τα ερευνητικά ιδρύματα της χώρας, τα νοσοκομεία αλλά πρωτίστως να φέρουμε σε συνεργασία τους επιστήμονες της ημεδαπής με τους εξέχοντες Έλληνες επιστήμονες του εξωτερικού».
Στον τομέα της υγείας, όπως εξηγεί ο κ. Γκόνος, το ίδρυμα δίνει έμφαση στους τομείς του καρκίνου και της γήρανσης. «Είναι μια αναπόφευκτη και φυσιολογική διαδικασία. Πρόκειται για μια αλληλεπίδραση γενετικών παραγόντων και περιβάλλοντος. Σε μεγάλο βαθμό ο τρόπος ζωής του καθένα προσδιορίζει το πόσο καλά γηρατειά θα έχει. Προσδιορίζουμε αυτούς τους παράγοντες και εφαρμόζουμε εξατομικευμένα πρωτόκολλα. Δηλαδή, ο κάθε άνθρωπος αντιμετωπίζεται ανάλογα με τις ιδιαιτερότητες του. Δε μιλούμε απαραίτητα για φαρμακευτική αγωγή, αλλά πρωτίστως για τον τρόπο ζωής, διατροφής, άσκησης, καλής ψυχικής υγείας και ενδεχομένως για τη χορήγηση κάποιων φυσικών συμπληρωμάτων, όπου υπάρχει ανάγκη».
"H θεραπεία του παιδικού καρκίνου εξελίσσεται δραματικά τα τελευταία χρόνια. Οι κύριες θεραπευτικές μέθοδοι στις οποίες σημειώθηκε αυτή η πρόοδος περιλαμβάνουν την ανοσοθεραπεία, αντί αγγειογένεση και στοχευμένες εξατομικευμένες βιολογικές θεραπείες» τόνισε ο κ. Ζαχαρούλης. «Η ανοσοθεραπεία λειτουργεί ως μέσο ενίσχυσης της άμυνας του οργανισμού ώστε να αναγνωρίσει τα καρκινικά κύτταρα και να τα φονεύσει "συλλαμβάνοντάς τα". Παρά τη πολυπλοκότητα αυτής της λειτουργίας έχουμε καταφέρει τα τελευταία χρόνια να χρησιμοποιήσουμε αυτήν την τεχνολογία ώστε να χορηγούμε στους ασθενείς συνδυασμό μονοκλονικών αντισωμάτων με κυτοκίνες και να έχουμε την επιβίωση ασθενών που παλιά είχαν κακή πρόγνωση, όπως στα παιδιά με νευροβλάστωμα. Το άλλο παράδειγμα είναι η χρήση αναστολέων ελέγχου (checkpoint inhibitors) τα οποία στην ογκολογία των ενηλίκων έχουν δείξει πρωτόγνωρα θετικά αποτελέσματα και τα οποία βρίσκονται στα πρώιμα στάδια μελέτης και στα παιδιά», εξηγεί.
Αυξημένη η πιθανότητα επιβίωσης
Σύμφωνα με τον Δρ. Ζαχαρούλη, η Harley Street Clinic είναι το μοναδικό κέντρο στην Ευρώπη στο οποίο οι ασθενείς με νευροβλάστωμα λαμβάνουν το συνδυασμό του μονοκλονικού αντισώματος με όλα τα φάρμακα με τα οποία έχει πρόσφατα αποδειχτεί στις Ηνωμένες Πολιτείες ότι η χρήση τους οδηγεί σε αύξηση της πιθανότητας επιβίωσης. «Όσον αφορά στην αγγειογένεση, τον μηχανισμό δηλαδή που τα καρκινικά κύτταρα σχηματίζουν αγγεία, ήδη νέα φάρμακα όπως Bevacizumab , Pazopanib , Sorafenib κ.α. δείχνουν επίσης απαντήσεις σε όγκους του εγκεφάλου για τους οποίους μέχρι πριν από 2-3 χρόνια δεν υπήρχε πιθανότητα ίασης σε περίπτωση υποτροπής». Όπως υπογραμμίζει, «η μεγαλύτερη εξέλιξη από όλες είναι η χρήση σύγχρονης τεχνολογίας ελέγχου του γονιδιόματος (next generation sequencing), η οποία μας βοηθά να καταλάβουμε ότι η διαφορετική συμπεριφορά των ιστολογικά ίδιων όγκων ασθενών εξηγείται από το προφίλ συνδυασμού μεταλλάξεων που επιτρέπουν την κατηγοριοποίηση του όγκου σε υποκατηγορίες με τελείως διαφορετική πρόγνωση. Έτσι, όχι μόνο μπορούμε να διαβαθμίσουμε την ισχύ της θεραπείας αλλά και να επιλέξουμε φάρμακα τα οποία δρουν σε συγκεκριμένες μεταλλάξεις (personalized cancer medicine). Δυστυχώς, αυτές οι μεταλλάξεις για τις οποίες έχουμε φάρμακα που είναι αποτελεσματικά, είναι ακόμα πολύ λίγες αλλά γίνονται αλματώδη βήματα με μεγάλη ταχύτητα».
Μιλώντας για το κατά πόσο είμαστε κοντά στο να βρούμε τη θεραπεία κατά του καρκίνου, ο Δρ. Ζαχαρούλης λέει χαρακτηριστικά, «έχουν γίνει σημαντικά βήματα τα τελευταία χρόνια και στην παιδιατρική ογκολογία. Οι περισσότεροι ασθενείς έχουν καλή πρόγνωση. Παραμένουν όμως τα προβλήματα των παρενεργειών τόσο κατά τη διάρκεια της θεραπείας όπως και μακροπρόθεσμα. Υπάρχουν βεβαία ακόμα τύποι καρκίνων όπου παρά την έρευνα δεν έχει σημειωθεί πρόοδος και εκεί πρέπει να εστιάσουμε». Και συνεχίζει, «ο παιδικός καρκίνος είναι δύσκολο έως αδύνατο να προληφθεί. Επιδημιολογικές μελέτες συνιστούν θηλασμό, και αποφυγή καπνίσματος (όπως και παθητικού) στη διάρκεια εγκυμοσύνης ως κάποια μικρά βήματα πρόληψης. Από εκεί και πέρα όμως οι περισσότεροι παιδικοί καρκίνοι έχουν γενετική τυχαία βάση».
Νοσούν περισσότερα παιδιά
Όπως περιέγραψε ο ίδιος στη συνέντευξη τύπου παρατηρείται μία αύξηση στα ποσοστά των παιδιών που πάσχουν από καρκίνο, ενώ σημειώνει πως «ο καρκίνος δυστυχώς δεν έχει ηλικία, έχουμε και νεογνά τα οποία χρειάζονται χημειοθεραπεία, σπανίως βέβαια. Μία πολύ ήπια αύξηση παρατηρείται τα τελευταία 5 χρόνια από 18 σε 21 ανά 100.000 παιδιών. Δεν γνωρίζουμε εάν είναι πραγματική ή πρόβλημα μεθόδου καταγραφής. Ενδεικτικά, στις ΗΠΑ 43 παιδιά διαγιγνώσκονται με καρκίνο καθημερινά, ενώ αύξηση παρουσιάζουν όσοι διαγιγνώσκονται με όγκο στον εγκέφαλο, όπου 40.000 παιδιά λαμβάνουν κάθε χρόνο θεραπεία για τον καρκίνο. Όμως, η επιβίωση του είναι στο 80% όταν δεν υπάρχει υποτροπή η δεν είναι μεταστατικός».
Τέλος, ο Δρ. Ζαχαρούλης μιλώντας για το ενδεχόμενο να γυρίσει στη γενέτειρά του λέει, «δυστυχώς η κατάσταση στην Ελλάδα τα τελευταία χρόνια καθιστά κάτι τέτοιο μάλλον απαγορευτικό. Δεν σταματάω βέβαια ποτέ να σκέφτομαι την πατρίδα και να βρίσκω τρόπους να τη στηρίζω σε όποιο βαθμό αυτό είναι εφικτό».

πηγή