Παρασκευή 5 Σεπτεμβρίου 2014

η σκληροκαρδία

 http://sphotos-h.ak.fbcdn.net/hphotos-ak-ash4/481444_419302624809462_148391992_n.jpg

Ποιός άνθρωπος δεν θα θυμώσει και δεν θα δια­μαρτυρηθεί ακούγοντας την παραβολή του κακού δού­λου στον οποίο ο Κύριος του συγχώρεσε ένα μεγάλο χρέος ενώ αυτός δεν ήθελε να συγχωρέσει στον πλη­σίον του ένα μικρό;

Ταράζεται η καρδιά μας όταν βλέπουμε τις χειρό­τερες εκδηλώσεις των παθών και της αμαρτωλότητας των ανθρώπων. Σωστά είπε ο προφήτης Δαβίδ: «Και ερρύσατο την ψυχήν μου εκ μέσον σκύμνων, εκοιμήθην τεταραγμένος υιοί ανθρώπων, οι οδόντες αυτών όπλα και βέλη, και η γλώσσα αυτών μάχαιρα οξεία» (Ψαλ. 56, 5). Και δεν το λέει για τους φονιάδες και τους κακούργους αλλά για μας τους απλούς ανθρώ­πους. Εμάς μας αποκαλεί λιοντάρια και λέει ότι τα δόντια μας είναι όπλα και βέλη και η γλώσσα ακο­νισμένο σπαθί. Και το σπαθί είναι όργανο του φόνου.

Αν η γλώσσα μας είναι σαν το αιχμηρό σπαθί τό­τε μπορούμε να την χρησιμοποιήσουμε για να φο­νεύουμε τους ανθρώπους. Και όντως πολλές φορές το κάνουμε και δεν θεωρούμε τους εαυτούς μας δολοφό­νους. Πληγώνουμε την καρδιά του πλησίον με συκο­φαντία και ψέμα, προσβάλλουμε τη δική του ανθρώ­πινη αξιοπρέπεια, ταράζουμε την καρδιά του με κακο­λογία΄ αυτό δεν είναι πνευματικός φόνος;

Ακούμε πως κάποιος από τους γνωστούς ανθρώ­πους μοιχεύει και θυμώνουμε μ' αυτόν. Δεν είναι δύ­σκολο να θυμώνεις με τους άλλους. Δύσκολο είναι να θυμώνεις με τον εαυτό σου. Έχουμε δικαίωμα να θυ­μώνουμε με τους άλλους ενώ οι ίδιοι δεν έχουμε την καθαρότητα που ζητά από μας ο Χριστός; Πόσοι από μας δεν έχουν κοιτάξει ποτέ γυναίκα ή άνδρα με πό­θο; Λίγοι, πολύ λίγοι.

Ο Κύριος Ιησούς Χριστός κάθε ακάθαρτο βλέμ­μα που ρίχνουμε στη γυναίκα το ονομάζει μοιχεία. Και αν ακόμα δεν την κάναμε με το σώμα, στην καρ­διά μας την είχαμε κάνει.

Ένας μεγάλος ιεράρχης, ο άγιος Τύχων του Ζαντόνσκ, λέει το εξής: «Τις αμαρτίες που βλέπουμε στους άλλους τις έχουμε και εμείς». Αυτό είναι πολύ σωστό. Όλες οι αμαρτίες που βλέπουμε στους άλλους υ­πάρχουν και μέσα μας, ίσως σε βαθμό πιο μικρό, αλλά έχουμε το ίδιο ακάθαρτη καρδιά που η ακαθαρσία της φανερώνεται με τις προσβολές του πλησίον και το μίσος εναντίον του. Τέτοια ακαθαρσία υπάρχει στην καρδιά κάθε ανθρώπου. Γι' αυτό, τον λόγο τού μεγάλου Ιεράρχη πρέπει να τον θυμόμαστε και να τον έχουμε πάντα στην καρδιά μας.

Όταν βλέπουμε την αμαρτωλότητα των άλλων πρέπει να δούμε την δική μας καρδιά και να αναρωτη­θούμε: «Εγώ είμαι καθαρός από αμαρτία, δεν υπάρχει μέσα μου το ίδιο πάθος που βλέπω στον αδελφό μου;»

Πάντα θυμόμαστε αυτά που μας προκαλούν μεγα­λύτερη εντύπωση. Θυμόμαστε, για παράδειγμα τους σεισμούς. Και όσο πιο συμπονετική είναι η καρδιά μας τόσο περισσότερο χρόνο θυμόμαστε τα δυστυχήματα. Ενώ οι σκληρόκαρδοι άνθρωποι τα ξεχνάνε πο­λύ γρήγορα.

Δεν δουλεύουν έτσι οι σεισμολόγοι. Πάντα έχουν στο νου τους τούς σεισμούς και κάθε μέρα κάνουν τις ανάλογες μετρήσεις. Απ’ αυτούς πρέπει να παίρνουμε το παράδειγμα. Όπως οι σεισμολόγοι πάντα με προ­σοχή παρακολουθούν τις δονήσεις στο εσωτερικό ή την επιφάνεια της γης, το ίδιο πρέπει εμείς να παρα­κολουθούμε ακούραστα τις κινήσεις της δικής μας καρδιάς και να διώχνουμε από μέσα της κάθε ακαθαρ­σία. Να προσέχουμε τις σκέψεις μας, τις επιθυμίες, τα κίνητρα και τις πράξεις. Να τα αναλύουμε με προσο­χή εξετάζοντας μήπως υπάρχει σ' αυτά κάτι αμαρτω­λό.

Αν μιμηθούμε τους σεισμολόγους και παρακολου­θούμε με προσοχή τις κινήσεις της δικής μας καρ­διάς, τότε θα συνειδητοποιήσουμε την δική μας αμαρτωλότητα και την αναξιότητα και δεν θα δίνουμε προσοχή σ' αυτά που κάνουν οι άλλοι και δεν θα τους κα­τακρίνουμε γι' αυτά που κάνουν.

Προκαλεί αγανάκτηση η συμπεριφορά του κακού δούλου που ο εύσπλαχνος κύριος μόλις του άφησε μεγάλο χρέος δέκα χιλιάδων ταλάντων και εκείνος μόλις είδε κάποιον που του όφειλε μόνο εκατό δηνά­ρια τον έπιασε και άρχισε να τον σφίγγει. Ο φτωχός τον παρακαλούσε και του έλεγε ίδια λόγια που μόλις πριν λίγο ο άσπλαχνος δούλος έλεγε μπροστά στον κύριο: «Μακροθύμησον επ' εμοί και αποδώσω σοι» (Μτ. 18, 29). Αλλά εκείνος δεν θέλει να περιμένει και βάζει στην φυλακή τον οφειλέτη του.

Τί πιο άδικο μπορεί να υπάρχει;

Είναι έσχατος βαθμός σκληροκαρδίας και ασπλαχνίας, είναι πλήρης απουσία της ευσπλαχνίας, της θέλησης και της ικανότητας να αφήνει κανείς στον πλησίον τα οφειλήματά του. Είναι η λήθη εκεί­νης της αίτησης που κάθε μέρα απευθύνουμε στον Θεό: «Και άφες ημίν τα οφειλήματα ημών, ως και ημείς αφίεμεν τοις οφειλέταις ημών». Δεν θέλουμε να αφήνουμε στον πλησίον τα οφειλήματά του, περιμέ­νουμε όμως από τον Θεό να μας αφήσει τα δικά μας.

Την πιο σκοτεινή πλευρά της ψυχής του έδειξε αυτός ο άκαρδος άνθρωπος στον πλησίον του. Ποιά ήταν η αιτία να φερθεί τόσο σκληρά και να καταπα­τήσει το δίκαιο; Πρώτ' απ' όλα ήταν ο εγωισμός του, η φιλαυτία του. Λογάριαζε μόνο τον εαυτό του και δεν σκεφτόταν τους άλλους, μόνο για τον εαυτό του ή­θελε καλό. Όλες οι σκέψεις και επιδιώξεις του ήταν στο να αποκτήσει όσο γίνεται πιο πολλά. Ήταν πολύ μεγάλος εγωιστής. Δεν του αρκούσε ότι πήρε από τον κύριο δέκα χιλιάδες τάλαντα, δεν μπορούσε να ξεχά­σει και εκείνα τα εκατό δηνάρια που του χρωστούσε ο φτωχός.

Ας δούμε όμως τη δική μας καρδιά. Δεν υπάρχει μέσα μας σκληροκαρδία και φιλαργυρία; Πόσοι από μας περιφρονούν τα λεφτά και δεν επιδιώκουν τον πλούτο; Λίγοι, πολύ λίγοι. Φιλαργυρία είναι η αμαρ­τία των περισσότερων ανθρώπων. Αγανακτώντας για την φιλαργυρία του καλού δούλου, πρέπει με ταπείνω­ση να παραδεχτούμε ότι και εμείς ευθυνόμαστε για την ίδια αμαρτία. Στο παράδειγμα του κακού αυτού δούλου βλέπουμε την χειρότερη εκδήλωση του πά­θους του εγωισμού και της φιλαργυρίας. Όμως δεν α­γαπάμε και εμείς τον εαυτό μας πιο πολύ από τον πλη­σίον μας; Τηρούμε την εντολή: «Αγαπήσεις τον πλη­σίον σου ως σεαυτόν» (Μτ. 19, 19);

Αγαπάμε τον εαυτό μας και για τους άλλους λίγο νοιαζόμαστε. Αυτό σημαίνει εγωισμός, είναι το πάθος που σε τέτοια άσχημη μορφή εκδηλώθηκε στην περί­πτωση του κακού δούλου. Ήταν άνθρωπος σκληρόκαρδος και άσπλαχνος. Εμείς όμως μπορούμε να πούμε για τον εαυτό μας ότι τηρούμε την εντολή του Χριστού: «Γίνεσθε ουν οικτίρμονες, καθώς και ο πατήρ υ­μών οικτίρμων εστί;» (Λκ. 6, 36).

Ποιός αγαπάει τον πλησίον του σαν τον εαυτό του; Ποιός τον φροντίζει όπως φροντίζει τον εαυτό του; Μόνο οι άγιοι. Εμείς δεν είμαστε άγιοι γιατί ό­λοι έχουμε τα ίδια πάθη που βλέπουμε στους άλλους, όπως είπε ο άγιος Τύχων του Ζαντόνσκ.

Πολλές φορές δεν δείχνουμε έλεος στους οφειλέτες μας. Αλλά ο απόστολος Ιάκωβος λέει: «Η γαρ κρίσις ανέλεος τω μη ποιήσαντι έλεος» (Ιακ. 2, 13). Να τρο­μάζουμε ακούγοντας αυτά τα λόγια του αποστόλου για­τί θα έχουμε την ίδια μοίρα με τον άσπλαχνο δούλο, τον οποίο οργισμένος ο κύριος παρέδωσε στους βασα­νιστές, ώσπου να ξεπληρώσει όλο το χρέος.

Στο τέλος της παραβολής ο Χριστός είπε: «Ούτω και ο πατήρ μου ο επουράνιος ποιήσει υμίν, εάν μη αφήτε έκαστος τω αδελφώ αυτόν από των καρδιών υ­μών τα παραπτώματα αυτών» (Μτ. 18, 35).

Μία άλλη φορά ο Χριστός είπε: «Εάν γαρ αφήτε τοις ανθρώποις τα παραπτώματα αυτών, αφήσει και υμίν ο πατήρ υμών ο ουράνιος΄ εάν δε μη αφήτε τοις ανθρώποις τα παραπτώματα αυτών, ουδέ ο πατήρ υ­μών αφήσει τα παραπτώματα υμών» (Μτ. 6, 14-15).

Ο Κύριός μας είπε να προσευχόμαστε με την προ­σευχή που έδωσε στους μαθητές του, η οποία λέει: «Και άφες ημίν τα οφειλήματα ημών, ως και ημείς αφίεμεν τοις οφειλέταις ημών». Αυτά τα λόγια επανα­λαμβάνουμε κάθε μέρα.

Βλέπετε ότι η απαίτηση είναι μεγάλη. Δεν μπο­ρούμε όταν, βλέπουμε τις κακίες που κάνουν οι άλλοι, μόνο να αγανακτούμε΄ πρέπει να θυμόμαστε τον λόγο: «πρόσεχε σεαυτόν».

Να προσέχεις πάντα την καρδιά σου, την κάθε κί­νησή της, ακόμα και τις πιο ασήμαντες εκδηλώσεις των παθών μέσα της. Ας θυμόμαστε πάντα τον λόγο του αποστόλου Παύλου στην επιστολή προς Εφεσίους: «Γίνεσθαι δε εις αλλήλους χρηστοί, εύσπλαγχνοι, χαριζόμενοι εαυτοίς καθώς και ο Θεός εν Χρι­στώ εχαρίσατο υμίν» (Εφ. 4, 32). Πρέπει να συγχω­ρούμε τους άλλους έτσι όπως το είπε ο Χριστός στο τέλος της παραβολής΄ με όλη την καρδιά.

Ας μάθουμε να κάνουμε αυτό που ζητάει από μας ο Χριστός΄ να είμαστε σπλαχνικοί, όπως είναι εύσπλαχνος ο επουράνιος Πατέρας μας και με όλη την καρδιά να συγχωρούμε στον πλησίον τα παραπτώμα­τά του. Τότε και εμάς θα μας συγχωρήσει ο επουρά­νιος Πατέρας μας. Αμήν.


(Από το βιβλίο «Αγ. Λουκά επισκόπου Κριμαίας - Λόγοι και ομιλίες» Τόμος Γ’, Εκδ. «Ορθόδοξος Κυψέλη»)

Ο κοσμοπολιτισμός της «αριστεράς»


Όσοι εξακολουθούν να σκέφτονται κόντρα στην αυθάδη ανοησία που επελαύνει, όσοι δεν είναι υπόδουλοι στοχαστές ή αιχμάλωτοι δογμάτων και λεκτικών στερεοτύπων, εύκολα διαπιστώνουν ότι ζούμε το πιο εφιαλτικό ιστορικό σχήμα ολοκληρωτισμού: την επέλαση της πλανητικής αποικιοκρατίας.
Διαπιστώνουν ακόμα και το εξής παράδοξο:

ότι πρωτοπόροι αυτής της νέας αποικιοκρατίας είναι οι παραδοσιακές δυνάμεις της Αριστεράς, σοσιαλδημοκράτες και πρώην κομμουνιστές.

Είναι αυτή η ηττημένη Αριστερά που αποτελεί σήμερα το προνομιακό ιδεολογικό, πολιτικό και πολιτισμικό πεδίο του υπερκαπιταλιστικού κοσμοπολιτισμού, της καταναγκαστικής και συνοπτικής αμερικανοποίησης, της πλήρους διάλυσης των πολιτισμικών παραδόσεων.

Φυσικά αυτή η άποψη συναντά μια σχεδόν απροσπέλαστη, υπόκωφη θολή αντίσταση. Πώς είναι δυνατόν, η κοινώς λεγόμενη «αριστερή» παράδοση που υπερασπίστηκε επί δύο αιώνες δίκαιες κοινωνικές διεκδικήσεις, να έχει γίνει σήμερα χρήσιμο εργαλείο της ιμπεριαλιστικής παγκοσμιοποίησης;

Το ερώτημα βεβαίως είναι αφηρημένο και μάλλον ρητορικό. Γιατί αυτή η «αριστερή παράδοση» έξω από τον ορθά κοινωνικό διεκδικητικό της χαρακτήρα, είχε απίστευτες πολιτισμικές καθυστερήσεις και προκαταλήψεις, ιδιαίτερα στην κυρίαρχη σταλινική της εκδοχή. Η ιστορική σοσιαλδημοκρατία και ο σταλινισμός κατέστρεψαν ό,τι το πιο ζωτικό και ανατρεπτικό της σοσιαλιστικής παράδοσης. Θύμα αυτών των πολιτισμικών μυθολογιών και παραδόσεων της σοσιαλδημοκρατίας και του σταλινικού κομμουνισμού είναι οι σημερινοί «αριστεροί» επίγονοι, που έχουν μετατραπεί σε χρήσιμους ηλιθίους της παγκοσμιοποίησης.

Εξάλλου τις δύο τελευταίες δεκαετίες δεν υπερασπίζονται ούτε τις λαϊκές κοινωνικές διεκδικήσεις και έχουν μεταβάλει και την ποιοτική τους υπόσταση, παράλληλα με τη μη αντιστρέψιμη ιστορική παρακμή των κομματικών υποκειμένων τους. Και αν ακόμα χρησιμοποιούν την αντίθεση δεξιά/αριστερά, αυτό είναι μια προσπάθεια τεχνητή και «εικονική», για να αναπαράγουν εκ των άνω μια συμβολική δόμηση ενός πολιτικού χώρου χειραγωγημένου.

Ο κόμβος των «αριστερών» προκαταλήψεων είναι ο εθνικισμός. Τις προκαταλήψεις αυτές τις έχει κάνει σημαία ο πολυπολιτισμικός κοσμοπολιτισμός, με σημαιοφόρους τους «εκσυγχρονιστές» και ιστορικούς αριστερούς.

Έτσι η νέα πλανητική αποικιοκρατία με λάβαρο τον αντιεθνικισμό παγιδεύει και ενσωματώνει στην πολιτική της την ιστορική Αριστερά.

Φυσικά αυτή η «αριστερά» ξεχνά ή θέλει να αγνοεί ότι τόσο οι εθνικιστικές ιδεολογίες, όσο και οι αντιεθνικιστικές ήταν και είναι πάντα ιδεολογίες των κυρίαρχων αστικών τάξεων και μεταβάλλονται, όπως έχει δείξει η ιστορία, ανάλογα με τα συμφέροντά τους.

Στην εποχή των εθνικών ιμπεριαλισμών αναπτύχθηκαν οι ιδεολογίες του εθνικισμού γιατί αυτό ανταποκρινόταν στη φύση και τα συμφέροντα των εθνικών ιμπεριαλισμών.

Σήμερα στη φύση και τα συμφέροντα του πλανητικού ιμπεριαλισμού ανταποκρίνεται η ιδεολογία του αντιεθνικισμού. Η παραδοσιακή αριστερά δέσμια των δογμάτων του παρελθόντος και της θλιβερής πολιτικής και πολιτισμικής της ανεπάρκειας πέφτει στο λάκκο του κοσμοπολιτισμού…

Διαπράττει, όμως, και άλλο ιστορικό ολίσθημα. Ταυτίζει ιδεολογικά και πολιτισμικά τον εθνικισμό με τον πατριωτισμό.

Ο «εθνικισμός των πληβείων» ονομάζεται πατριωτισμός. Και αυτό από κοινωνική ή ψυχολογική άποψη είναι ένα ιδεολογικό μέγεθος που ορίζει με σταθερότητα στο χρόνο, μια πραγματικά ή φανταστικά απειλούμενη λαϊκή συλλογικότητα, η οποία τοποθετείται στη διασταύρωση της ιδέας του έθνους και εκείνης των κοινών πολιτισμικών παραδόσεων.

Έτσι με το κοσμοπολίτικο αυτό τέχνασμα της ταύτισης του εθνικισμού και του πατριωτισμού ακυρώνεται η ιστορική εθνική οντότητα και πολιτισμική ταυτότητα των λαών, δηλαδή η ιστορική και πολιτισμική διαφορετικότητα. Ακριβώς σε αυτό συνίσταται ο κοσμοπολιτισμός: στην εκμηδένιση και πολτοποίηση της ιστορίας και του πολιτισμού, στην επιβολή μιας «ενιαίας ταυτότητας» και μιας «ενιαίας σκέψης».

Όμως, οι «χρήσιμοι ηλίθιοι» της «Νέας Εποχής» δεν σταματούν εδώ. Προχωρούν και στην ταύτιση του κοσμοπολιτισμού με το διεθνισμό. Ο κοσμοπολιτισμός, ως ιδεολογία του διεθνούς χρηματιστηριακού κεφαλαίου, δεν αποτελεί μόνο την άρνηση και το μεγαλύτερο εχθρό της εθνικής οντότητας, αλλά και του διεθνισμού, ο οποίος απορρέει από την ανάγκη συμφιλίωσης και αλληλεγγύης των λαών, στη βάση της βουλητικής αυτενέργειας και του σεβασμού της εθνικής ταυτότητας. Ποτέ ο διεθνισμός δεν αρνήθηκε τα εθνικά ζητήματα και την εθνική ταυτότητα.

Αντίθετα, είναι ο ιμπεριαλιστικός κοσμοπολιτισμός (μιλιταριστικός εθνικισμός στο παρελθόν, πλανητικός μιλιταρισμός σήμερα) που περιφρονεί τα εθνικά ζητήματα και προκαλεί τους «εθνικούς πολέμους». Οι «εθνικοί πόλεμοι» αποτελούν πάντα το προϊόν της άρνησης και ένοχης, αλλά και χυδαίας υποτίμησης του εθνικού ζητήματος. Αυτό έγινε στα Βαλκάνια στο όνομα των κοσμοπολίτικων αξιών και «ανθρωπίνων δικαιωμάτων»…

Σήμερα η κοσμοπολίτικη «Αριστερά», στο όνομα του αντιεθνικισμού όχι μόνο δεν διακρίνει τον πλανητικό μιλιταριστικό εθνικισμό, αλλά του παρέχει και ισχυρό ιδεολογικό άλλοθι. Γι αυτό είναι καταδικασμένη…

 πηγή:Το άρθρο είναι παλιό. Δημοσιεύτηκε στην εφημερίδα «Ανεξάρτητος», το Μάιο του 2002

Οι Πράσινες θέσεις εργασίας είναι στην …Γερμανία και στηρίζονται από τις δικές μας επιδοτήσεις

http://ift.tt/1skK7Tm
Η είδηση είναι ότι με την περικοπή στις επιδοτήσεις των φωτοβολταϊκών, έπεσαν τα κέρδη της Γερμανικής εταιρίας που τα κατασκευάζει και που εξάγει το 72% της παραγωγής της. ( Η αγορά της Εταιρίας είναι 28% στην Γερμανία, και το υπόλοιπο είναι εξαγωγές).  Οι πλασιέ όλων αυτών των εξαγωγών είναι οι μικροί και μεγάλοι ΑΠΕτζήδες.  Οι κράχτες. Βγάζουν μεροκάματο για να έχει κέρδη η Γερμανική εταιρία και απασχόληση οι Γερμανοί. Κόπηκαν οι επιδοτήσεις, κόπηκε η απασχόληση. Εάν καθυστερήσει το κόψιμο των επιδοτήσεων σε χώρες-θύματα όπως η Ελλάδα, θα καθυστερήσει και η μείωση των κερδών. Τόσο απλό. Πληρώνουμε τα κέρδη τους.
Δεν με ενοχλεί να πληρώνω τα κέρδη κάποιου άλλου. Χαίρομαι να κερδίζει ο άλλος, όταν τον πληρώνω για κάτι που θέλω. Κάτι που αγόρασα εκουσίως, με δικά μου λεφτά. Μόνο που, με τους Γερμανούς, οι Πόρσε και οι ΜπεΕμΒέ και όλα τα θαυμάσια Γερμανικά παιχνίδια, αγοράστηκαν εδώ και 10-15 χρόνια με δανεικά, που τώρα καλούμαστε να ξοφλήσουμε με υποτέλεια και παραλίες.  Τα δανεικά, με την σειρά τους, υπήρξαν μόνο επειδή συνεργάστηκαν οι Παπαδήμοι και οι Προβόπουλοι. Αυτοί έφτιαξαν το Γερμανικό θαύμα από το 1990 και μετά.
Και, φυσικά, δεν είναι μόνο με τα φωτοβολταϊκά το Γερμανικό θαύμα. Ο αιολικός κλάδος απασχολεί 100.000 περίπου άτομα και το 66% εξάγεται, και είναι όσο ατελέσφορος στην Γερμανία όσο οπουδήποτε (πολλά αιολικά, λίγο και προβληματικό ρεύμα).  Το διαφημιστικό τους υλικό βέβαια, λέει ότι είναι “επιτυχία” επειδή πέφτουν οι τιμές (των αιολικών), αλλά ψεύδεται γιατί αποκρύπτει ότι πολλά αιολικά, έστω και δωρεάν, δεν ηλεκτροδοτούν — κάτι που προκύπτει από τα ίδια τα δικά τους στοιχεία είναι είναι του Fraunhofer Institute, είτε στην Wikipedia. Και φυσικά τσιμουδιά για την εξοικονόμηση καυσίμων.  Εξοικονομούν αέριο, υποτίθεται, αλλά μόνο επειδή αυξάνουν την χρήση κάρβουνου και λιγνίτη (και αυτό πλέον δημόσια πληροφορία, εδώ, εδώ, εδώ, εδώ, εδώ. Και …Αμερικάνικου κάρβουνου, που έγινε φτηνό επειδή ο ακατανόμαστος που παριστάνει τον Πρόεδρο στις ΗΠΑ το απαγόρευσε στην χώρα του!). Οι μερκαντιλιστές είναι εξ ορισμού πονηροί, και ελέγχουν τα θύματά τους ποικιλοτρόπως.
Το Γερμανικό θαύμα ξεκίνησε με την διαγραφή χρεών της Γερμανίας μετά τον Β’ ΠΠ. Συνεχίστηκε με τις εξαγωγές που αγόραζε ο κόσμος επειδή τις ήθελε. Το “Made in Germany” την δεκαετία του ’70 και του ’80 ήταν περίπου συνώνυμο με ποιότητα και “αξία σε σχέση με κόστος”.  Από το ’90 και μετά το Γερμανικό θαύμα συνεχίζεται χάρη σε Νόμους που έχουν επιβάλει σε “εταίρους” τους για να τους πουλάνε σαβούρες.  Οι “εταίροι” είμαστε εμείς. Για αυτό πρέπει να αγαπάμε τις ΑΠΕ:  Καταστολή ενεργειακής ζήτησης (άρα φτηνότερη ενέργεια για αυτούς), με αύξηση δήθεν ενεργειακών, αλλά Γερμανικών γκάτζετς (Γερμανικές εξαγωγές). Και χέστηκαν εάν εμείς κλείσουμε. Τους βολεύει κιόλας. Να φύγει η ενοχλητική Ελληνική βιομηχανία, και φτηνές διακοπές για αυτούς εδώ.  Και έχει άλλα θύματα στον Τρίτο Κόσμο. Το Γερμανικό Πράσινο Πλάνο είναι σε εξέλιξη. http://ift.tt/1bx7cLS

πηγή 

Αυτά που είδατε στο βίντεο τα επιβάλει όλα το Κοράνι και η Σούννα (παράδοση)

Αυτά που είδατε στο βίντεο τα επιβάλει όλα το Κοράνι και η Σούννα (παράδοση)
Του καθηγητή ΜΑΡΙΟΥ ΕΥΡΥΒΙΑΔΗ
Με “πολιτικά ορθό ” λόγο και προσεγμένες διατυπώσεις Δυτικοί ηγέτες , ΜΜΕ και επιστήμονες στον Δυτικό κόσμο, εκφράζουν τον αποτροπιασμό τους και ταυτόχρονα προσπαθούν να ερμηνεύσουν τον πρόσφατο αποκεφαλισμό του αμερικανού δημοσιογράφου Τζών Φόλεϊ, που οι τζιχαντιστές του λεγόμενου Χαλιφάτου (Ισλαμικού Κράτους) κρατούσαν αιχμάλωτο εδώ και δυο περίπου χρόνια.

Με ελάχιστες εξαιρέσεις προερχόμενες από χριστιανούς, Εβραίους και πολιτικά συντηρητικούς κύκλους, όλοι στην “φιλελεύθερη” Δύση της προόδου και της ανοχής, αποφεύγουν όπως “ο διάβολος το λιβάνι” να διασυνδέσουν τον σφαγιασμό, με τις επιταγές του Ισλάμ, όπως αυτές είναι καταγραμμένες στο Κοράνι, που θεωρείται Θεόπνευστο και ο άκτιστος Λόγος του Θεού, και διατυπωμένες στα Χαντίθ και την Σίρα.

Τα Χαντίθ (Παράδοση/σεις) συνιστούν τις παραδοσιακές δοξασίες αναφορικά με την ζωή του Μωάμεθ . Την Σίρα συνιστούν οι ιεροποιημένες βιογραφίες του Μωάμεθ. Τα Χαντίθ και η Σίρα συναποτελούν την Σούννα, δηλαδή τον Τρόπο και την Παράδοση του Μωάμεθ. Η Σούννα ορίζει τον σωστό τρόπο, σύμφωνα με τον οποίο οι πιστοί πρέπει να διάγουν τον βίο τους. Όλα είναι γραμμένα στα αραβικά, την μοναδική και ιερή γλώσσα δια της οποίας ο Θεός αποκάλυψε μέσω του Προφήτη Μωάμεθ τον ολοκληρωμένο Του Λόγο, η οποία γλώσσα ομιλείται στον παράδεισο και που δεν μπορεί να μεταφρασθεί σε άλλη (γλώσσα) ορθά . Στο σύνολό τους, Κοράνι, Χαντίθ και Σίρα συνιστούν την Σαρία, δηλαδή τον Ισλαμικό νόμο, τον τρόπο ζωής, που απαρέγκλιτα πρέπει να ακολουθείται για να εξασφαλισθεί η παραδεισένια μεταθανάτιος ζωή. Πρέπει η ζωή κάθε πιστού να καθρεπτίζει αυτή του Προφήτη και των Ενάρετων προγόνων της εποχής του.

Και όμως, παρά τις περί αντιθέτου διατυπώσεις των “πολιτικά ορθώς” λογιζόμενων της Δύσης, ο σφαγιασμός του Φόλεϊ όπως και χιλιάδων άλλων απίστων και αποστατών ( κιαφίρ ) που λαμβάνουν χώρα στην Αραβική Μέση Ανατολή τα τελευταία χρόνια, φαινόμενα όπως οι εξανδραποδισμοί, οι εξευτελισμοί αλλοθρήσκων, μη ορθόδοξων (σουννιτών) μουσουλμάνων και γυναικών, όλα αυτά, πλην του λιθοβολισμού (που είναι εβραϊκή παράδοση) θα τα βρείτε στο Κοράνι και στη Σούννα .

Όλες οι πράξεις και αποτρόπαιες συμπεριφορές των σημερινών τζιχαντιστών (ιεροπολεμιστών) του Ισλαμικού Χαλιφάτου αλλά και των ομοϊδεατών τους ( όπως ήταν μεταξύ άλλων και ο παρόμοιος αποκεφαλισμός στο Πακιστάν του επίσης αμερικανού δημοσιογράφου Ρίτσαρτ Πέρλ το 2002, επειδή ήταν εβραϊκής πίστης -και το Κοράνι επιτρέπει ξεκάθαρα τη θανάτωση Εβραίων με αμοιβή τον παράδεισο), καταγράφονται, και με ανατριχιαστικές λεπτομέρειες, στο Κοράνι και στην Σούννα. Αποτελούν “πεπραγμένα”της ζωής του Μωάμεθ, των τεσσάρων πρώτων Χαλίφηδων ( διαδόχων του Μωάμεθ) θεωρουμένων και ως “Ενάρετων”( αλ- Ρασιντούν ) και των “Σαλάφ”. Οι Σαλάφ είναι οι επίσης “Ενάρετοι”πρόγονοι, συμπεριλαμβανομένων και των Συντρόφων του Μωάμεθ, των πρώτων τριών γενιών που μεγαλούργησαν και διέδωσαν το Ισλάμ μέσω κατακτήσεων. Ως εκ τούτου διαβιούσαν “ενάρετα” και ο Θεός τους αντάμειψε με κατακτήσεις και λαφυραγωγίες. Εξ΄ ου και ο σημερινός όρος “Σαλαφιστές” . Είναι οι ορθόδοξοι Σουννίτες που ζουν “μιμούμενοι”τον Μωάμεθ και τους Ενάρετους προγόνους. Είναι οι σφαγείς του Φόλεϊ και των απίστων .

Χαρακτηριστικό παράδειγμα του “πολιτικά ορθού” αυτού λόγου υπήρξαν οι δηλώσεις του Προέδρου Ομπάμα. Οι δολοφόνοι “δεν εκφράζουν καμιά θρησκεία”, δήλωσε, και “καμία πίστη δεν διδάσκει τους ανθρώπους να σφαγιάζουν αθώους. Κανείς δίκαιος Θεός δεν θα έδειχνε ανοχή γι’αυτό που ( οι τζιχαντιστές) έκαναν χθες ( τον αποκεφαλισμό του Φόλεϊ ) ή για ότι κάνουν καθημερινά ( να σφαγιάζουν αθώους).”

Αντίστοιχες δηλώσεις, με την έννοια ότι πουθενά δεν συσχετίζεται το Ισλάμ με σφαγές, εξανδραποδισμούς και εξευτελισμούς, υπήρξαν και από άλλους πολιτικούς ηγέτες, ταγούς και λογής – λογής μεταμοντέρνους προοδευτικούς.

Είχαμε παράλληλα και αρκετές προσπάθειες να ερμηνευθεί το συγκεκριμένο γεγονός ως αναπόσπαστο μέρος μιας ψυχρά οργανωμένης και άψογα εκτελεσμένης επιχείρησης ψυχολογικού πολέμου από τους τζιχαντιστές. Στόχος ήταν, μας λένε, να τρομοκρατήσουν την Δύση και τους μη Σουννίτες και ως εργαλείο για στρατολόγηση νέων τζιχαντιστών παγκοσμίως.

Υπάρχουν και ακόμη πιο συνθέτες “επιστημονικές” ερμηνείες που παραπέμπουν στη ανθρώπινη φύση και συμπεριφορές κάτω από συνθήκες εκδίκησης, γενοκτονικών πολιτικών, αρρωστημένων ηγεσιών, βαρβαροτήτων και αταβισμού. Και ότι τέτοιες συμπεριφορές δεν προκύπτουν λόγω θρησκευτικών πεποιθήσεων και κατηχήσεων, του Ισλάμ για παράδειγμα. Είναι, υποστηρίζουν, συμπεριφορές που καταγράφονται στην ιστορία και δεν αποτελούν χαρακτηριστικό γνώρισμα μιας θρησκείας. Δεν θα διαφωνήσω. Όλα τα παραπάνω ισχύουν και έχουμε χιλιάδες παραδείγματα στην πολιτική ιστορία του κόσμου που τεκμηριώνουν τις απόψεις και θέσεις αυτές.

Όμως, στην συγκεκριμένη περίπτωση και τους καθημερινούς σφαγιασμούς στη Αραβική Μέση Ανατολή, όλες οι δυτικές ερμηνείες μας εξηγούν τις συγκεκριμένες συμπεριφορές και πράξεις, κατά δεύτερο λόγο. Ναι, το άμεσο αίτιο του αποκεφαλισμού υπήρξαν οι αμερικανικοί βομβαρδισμοί κατά του Χαλιφάτου. Ναι, ο αποκεφαλισμός έγινε για λόγους εκδίκησης και τρομοκράτησης. Αλλά το Κοράνι και τα συναφή παρέχουν μεταφυσική, ιερή και ηθική νομιμοποιημένη βάση για τους αποκεφαλισμούς και τις σφαγές. Διότι έτσι έπρατταν οι “Ενάρετοι”με ανταμοιβές επίγειες και επουράνιες.

Κάθε άλλο παρά θρησκεία ειρήνης, ανοχής, αγάπης και αδελφοσύνης είναι το Ισλάμ.

Ναι, ο αναγνώστης θα βρει μέσα στο Κοράνι εδάφια που υποστηρίζουν τα παραπάνω. Αλλά μόνον εφόσον οδηγούν στην εξάπλωση και κυριαρχία του Ισλάμ που επιτάσσει ότι όλοι πρέπει να πεθάνουμε μουσουλμάνοι και υπέρτατο καθήκον κάθε πιστού είναι να πολεμά για αυτό. Ναι, υπάρχουν εδάφια που παραπέμπουν στην “ανοχή”. Αλλά κάτω από τους όρους του Ισλάμ και την μεγαλοψυχία των ηγετών του, όπως του δεύτερου Χαλίφη Ομάρ που ιστορείται ότι καθιέρωσε τους περιβόητους “Όρους του Ομάρ”. Αυτοί κωδικοποιούνται σε τρεις επιλογές : ή γίνεσαι μουσουλμάνος, ή διατηρείς την πίστη σου αν είσαι χριστιανός/εβραίος, αλλά πληρώνεις ετήσιο κεφαλικό φόρο, υπάρχεις αλλά δεν φαίνεσαι και εξυπηρετείς τον κάθε μουσουλμάνο, ή τέλος χάνεις το κεφάλι σου. Αυτές ακριβώς υπήρξαν οι τρεις επιλογές που προσφέρουν οι σημερινοί τζιχαντιστές του Χαλιφάτου στους μη μουσουλμάνους. (Και που όμως δεν προσέφεραν στον Φόλεϊ.)

Όχι όμως και στους μη Σουννίτες που τους εκτελούν μαζικά και αδιάκριτα διότι είναι δίπλα άπιστοι και επιβάλλεται από το Κοράνι ο παραδειγματικός τους θάνατος.

Χρειάζεται μεγάλη προσπάθεια, γράφει ο εικονοκλάστης Τζώρτζ Όργουελ, για να δεις αυτό που βρίσκεται μπροστά στην μύτη σου. ´Η κατά τον αμερικανό Γιόκι Μπέρι, χρειάζεται μεγάλη προσπαθεί για να μην δεις αυτό που βρίσκεται μπροστά στα μάτια σου. Και αυτή είναι η πολιτική λογική του “πολιτικά ορθού “λόγου στην φιλελεύθερη και προοδευτική Δύση αναφορικά με το Ισλάμ. Είναι, επιμένουν πεισματικά, θρησκεία ειρήνης, ανοχής και αγάπης.

πηγή 

ΚΑΤΙ ΣΕ ΝΕΟΦΕΟΥΔΑΡΧΙΑ ΘΥΜΙΖΕΙ.......

Έχουμε την τάση να πιστεύουμε αυτούς που δεν γνωρίζουμε, γιατί δεν μας έχουν ποτέ εξαπατήσει…… (Σ. Τζόνσον)