Τρίτη 17 Μαρτίου 2015

Tραβήξου λίγο πίσω και πιές ένα φλυτζάνι τσάι..

''Να στέκεσαι στο χείλος της αβύσσου της απογνώσεως,
 και όταν δεις ότι αρχίζεις να αποκάμνεις, τραβήξου 
λίγο πίσω και πιές ένα φλυτζάνι τσάι...'' 
Γέροντας Σωφρόνιος Σαχάρωφ του Έσσεξ

Ο Γέροντας Σωφρόνιος έζησε περίπου πέντε χρόνια στη Μονή του Αγίου Παντελεήμονος, πρίν ακόμη γνωρίσει προσωπικά τον Άγιο Σιλουανό.

Χειροτονήθηκε διάκονος το 1930. Κάθε φορά που έβγαινε να θυμιάσει τους μοναχούς αισθανόταν δέος και ντροπή, όταν περνούσε μπροστά από τον Άγιο.
Μέχρι τότε όμως δεν έτυχε να συνομιλήσει μαζί του.

Λίγο χρόνο μετά την χειροτονία του Γέροντος ήλθε να τον επισκεφθεί ο ερημίτης μοναχός π. Βλαδίμηρος, με τον οποίο συζήτησαν διάφορα πνευματικά θέματα.

Κατανυγμένος από την συζήτηση και την όλη πνευματική ατμόσφαιρα της συνομιλίας, ο π. Βλαδίμηρος απευθύνει ξαφνικά στον Γέροντα το ερώτημα:

“Πάτερ Σωφρόνιε, πες μου έναν λόγο για τη σωτηρία της ψυχής μου”...

Εκείνη τη στιγμή ο Γέροντας, που ετοίμαζε τσάι για τον π. Βλαδίμηρο, λέει: ” Να στέκεσαι στο χείλος της αβύσσου της απογνώσεως, και όταν δεις ότι αρχίζεις να αποκάμνεις, τραβήξου λίγο πίσω και πιές ένα φλυτζάνι τσάι”. 

Τότε του έδωσε το τσάι.

Ο λόγος αυτός και προπαντός η ενέργεια που μετέδωσε, χτύπησε τον ερημίτη που αποχώρησε συντετριμένος...

για να συμβουλευθεί τον Άγιο Σιλουανό και να ελέγξει την αλήθεια και την ασφάλεια της προτροπής.

Γέρ. Σωφρόνιος Σαχάρωφ του Έσσεξ
Την επομένη της συναντήσεως ο Γέροντας κατέβαινε από τη σκάλα του πολυώροφου κτιρίου της Μονής προς την κεντρική αυλή...

ο Άγιος Σιλουανός ανέβαινε από τον αρσανά πρός την αντίθετη κατεύθυνση. 

Κανονικά θα έπρεπε να συναντηθούν έξω από την είσοδο του Καθολικού. 

Ο Γέροντας όμως, από ευλάβεια όπως πάντοτε λοξοδρόμησε για να μην συναντήσει τον Άγιο. 

Αλλά και ο Σιλουανός άλλαξε πορεία, και η συνάντηση μπροστά στην τράπεζα ήταν αναπόφευκτη...... Τη στιγμή εκείνη ο Άγιος Σιλουανός ρώτησε τον Γέροντα:

 ” Πάτερ Σωφρόνιε, ήλθε σε σένα χθές ο π. Βλαδίμηρος ; ”

 Και ο Γέροντας, αποφεύγοντας όλα τα ενδιάμεσα στάδια του κοινού διαλόγου, απάντησε: 

” Έσφαλα ;”. 

Και ο άγιος Σιλουανός, με τον ίδιο τρόπο, λέει σε αυτόν: 

” Όχι αλλά ο λόγος υπερέβαινε τα μέτρα και την δύναμη του αδελφού. 
έλα αυριο να συζητήσουμε από κοντά”.
 
Έτσι ο π. Σωφρόνιος επισκέφθηκε τον Άγιο Σιλουανό, που του διηγήθηκε τη ζωή του. Ανιστόρησε σε αυτόν τα δεκαπέντε χρόνια της πάλης του με τα πνευματα της πονηρίας. 

Εμπιστεύθηκε σε αυτόν τον αποκαλυπτικό λόγο του Χριστού:
 ” Κράτει τον νούν σου εις τον άδην και μη απελπίζου”.

Που αποτέλεσε σταθμό στον πνευματικό του αγώνα, και με την δύναμη του οποίου διασώθηκε από κάθε δαιμονική προσβολή και καθαρίσθηκε από λογισμούς υπερηφανείας.

 
Άγιος Σιλουανός ο Αγιορείτης
Ο Γέροντας Σωφρόνιος απέκτησε τέτοια πίστη και ευλάβεια προς τον Σιλουανό, ώστε με το πνεύμα του να προσκυνεί και τα αχνάρια των ποδιών του. 


Όπως ο ίδιος δηιγόταν και έγραφε, θεωρούσε τη γνωριμία και τον σύνδεσμο με τον άγιο Σιλουανό...

ως την μεγαλύτερη προς αυτόν δωρεά του Θεού. 


Το ιστορικό αυτό γεγονός είχε καθοριστική σημασία για τη μετέπειτα πνευματική εξέλιξη και θεολογία του.


Η επικοινωνία του με τον Άγιο έδωσε στον Γέροντα τη διαβεβαίωση για το πνεύμα της μετάνοιας με το οποίο εμφορείτο ως τότε. 

 Πληροφορήθηκε στη διδαχή του και με ακλόνητη πίστη στον λόγο του απέκτησε σταθερότητα στην ασκητική ζωή του και οδηγήθηκε στην απάθεια. 

Έζησε το υπόλοιπο των ημερών του, στην έρημο και εργότερα στην διακονία του μέσα στον κόσμο, μαρτυρώντας ότι μόνο με την εκούσια κατάβαση στον Άδη, χάριν της εντολής, ο πιστός τοποθετείται στην οδό του Θεού...

Mαθαίνει την απερίγραπτη ταπείνωση του Χριστού και ενώνεται μαζί Του.
πηγή 

Ο Θεός άρχισε να «εκτυπώνεται» αφού έπαψε να βιώνεται



Ο Θεός άρχισε να «εκτυπώνεται», αφού έπαψε να βιώνεται…
Τροφή μου είναι τα βιβλία, γράμματα τρώω -με τα γράμματα τρέφομαι.

Βιβλιοφάγος και γραμματοφάγος, για αυτό είμαι μονίμως 
πεινασμένος και διψασμένος....

Σαν να μου έχουν πέσει τα αυτιά και δεν ακούω τους λόγους Εκείνου:
“Εμόν βρώμα έστιν, ίνα ποιώ το θέλημα του πέμψαντός με” (Ίω. 4, 34).

Το γράμμα αποκτείνει, το πνεύμα ζωοποιεί.

Όλη η σοφία του ανθρώπου και όλη η επιστήμη δεν είναι τάχα ένα κομποσκοίνι από γράμματα; ο άνθρωπος έγινε γραμματισμένος, έγινε όλος ένα αλφάβητο και νομίζει πώς έγινε το αλφάβητο όλου του κόσμου και του Θεού. Ο πολιτισμός μας γεννήθηκε μέσα στα τυπογραφεία, και κάθε τί το πολιτισμένο υποκλίνεται μπροστά στα γράμματα, σε αυτά τα λεπτεπίλεπτα είδωλα...
Έτσι, τα γράμματα έγιναν ο θησαυρός και οι εκτιμητές κάθε αξίας.  
Ακόμα και ο Θεός άρχισε να «εκτυπώνεται», αφού έπαψε να βιώνεται και να επιβιώνει. Τα τυπογραφεία μεταμορφώθηκαν σε ναούς, σε βασίλεια των γραμμάτων, αυτός είναι ο πολιτισμός μας.

Βασίλευσε το γράμμα και σήμερα σκοτώνει την Ευρώπη...
αφού “το γράμμα αποκτείνει, το δε πνεύμα ζωοποιεί” (Β’ Κορ. 3,6).
 
Άγιος Ιουστίνος Πόποβιτς 
πηγή

Ο άνθρωπος που του ’κλεψαν τον ίσκιο

https://ifigeneiasiafaka.files.wordpress.com/2013/05/brunner-emil281936_143589215783351_163755256_n.jpg

 
Θα σου πάρουν τον ίσκιο των δέντρων, θα τον πάρουν  
θα σου πάρουν τον ίσκιο της θάλασσας, θα τον πάρουν 
θα σου πάρουν τον ίσκιο της καρδιάς, θα τον πάρουν 
θα πάρουν τον ίσκιο σου…
 
Γ. Σεφέρης
 
 

Η κατασκευή της «ενδοσχολικής βίας» ... πόσο αθώα είναι;

Τα παιδιά τσακώνονται, πλακώνονται, προσβάλουν συχνά το ένα το άλλο (και μάλιστα σκληρά). Ακόμη, κάνουν αποτυχημένες προσπάθειες να εκδηλώσουν τις πρωτόγνωρες γι’αυτά σεξουαλικές ορμές, δοκιμάζουν ρόλους, χειραγωγούν και χειραγωγούνται, λένε ψέματα και πολλά άλλα. Είναι αυτό κάτι νέο?


Η είδηση πέφτει σαν κεραυνός. Η Ελλάδα είναι στην τέταρτη θέση (ανάμεσα στις χώρες που μελετήθηκαν) στην έκταση του φαινομένου της «ενδοσχολικής βίας». Το συμπέρασμα είναι το ίδιο άμεσο: κάτι πρέπει να κάνουμε και μάλιστα το συντομότερο!
 Ποιο άκαρδο τέρας είναι στο κάτω-κάτω ευχαριστημένο με το γεγονός ότι τα παιδιά μας περνούν τόσο άσχημα στο σχολείο, με τραύματα που τους μένουν μέχρι τα γεράματα? (βάλε έναν αστερίσκο εδώ, θα δούμε ποιο είναι το πραγματικό άκαρδο τέρας προς το τέλος…).
Εδώ και λίγο καιρό λοιπόν, τα ελληνικά σχολεία (ακολουθώντας τη διεθνή μόδα) ζούνε στους ρυθμούς του φαινομένου αυτού. Μελέτες για το φαινόμενο, σεμινάρια για το φαινόμενο, επιτροπές και υπεύθυνοι για το φαινόμενο, «δράσεις» για το φαινόμενο. Λέω λοιπόν από την αρχή ότι για μένα το φαινόμενο αυτό είναι μια κατασκευή, μια επινόηση. Ακόμα περισσότερο, ισχυρίζομαι ότι η κατασκευή αυτού του φαινομένου έχει βαθύτερα και σκοτεινά κίνητρα, δηλαδή τη δημιουργία συναίνεσης στην ένταση του κοινωνικού ελέγχου και την πειθάρχηση της νεολαίας.

Πριν αρχίσουμε, ας διευκρινίσουμε κάτι πολύ βασικό. Η έννοια της «ενδοσχολικής βίας» δεν έχει να κάνει με κάποιον τοπολογικό προσδιορισμό της βίας, δηλαδή δεν σημαίνει «η βία που ασκείται στο χώρο του σχολείου». Η έννοια αυτή υποδηλώνει έναν ξεχωριστό, αυτόνομο τύπο βίας, που αναπτύσσεται στο Σχολείο και τροφοδοτείται απ’αυτό ή στην καλύτερη περίπτωση μια ειδική έκφανση της βίας στους εφήβους η οποία αποκτά ιδιαίτερα χαρακτηριστικά στο Σχολείο. Ποια ακριβώς είναι αυτά τα ιδιαίτερα χαρακτηριστικά και ποιος αυτός ο ξεχωριστός χαρακτήρας του φαινομένου «κανένα στόμα δεν το’βρε και δεν το’πε ακόμα». Όχι τυχαία. Όσο περισσότερη ασάφεια υπάρχει στους βασικούς όρους που περιγράφουν το φαινόμενο, τόσα περισσότερα περιστατικά μπορεί να χωρέσει και τόσο περισσότερο μπορεί να επεκταθεί ο επιθυμητός έλεγχος με την αφορμή του.
Μίλησα πριν για κατασκευή του φαινομένου, πράγμα που μπορεί να είναι αντίθετο με την καθημερινή εμπειρία μας με τα παιδιά. Τα παιδιά τσακώνονται, πλακώνονται, προσβάλουν συχνά το ένα το άλλο (και μάλιστα σκληρά). Ακόμη, κάνουν αποτυχημένες προσπάθειες να εκδηλώσουν τις πρωτόγνωρες γι’αυτά σεξουαλικές ορμές, δοκιμάζουν ρόλους, χειραγωγούν και χειραγωγούνται, λένε ψέματα και πολλά άλλα. Είναι αυτό κάτι νέο? Δεν αποτελούν όλα αυτά (μαζί με άλλα πολλά) μέρος τις διαδικασίας κοινωνικοποίησης του παιδιού? Ποιο είναι εκείνο το παιδί που μεγάλωσε χωρίς να πληγωθεί σωματικά ή «ψυχικά» από τους φίλους του? Ισχυρίζομαι εδώ ότι αυτός ο τρόπος (η μέθοδος της δοκιμής και του λάθους) είναι ο μόνος τρόπος που μαθαίνουμε και χτίζουμε την προσωπικότητά μας, συνεπώς ότι η απαίτηση για ένα παιδί που δεν θα πληγωθεί ποτέ και από τίποτα, είναι η συνταγή για έναν άνθρωπο χωρίς ιδιότητες, έναν άνθρωπο χωρίς την ανθρώπινη υπόσταση, δηλαδή την ικανότητα να βρίσκεται σε συνύπαρξη με άλλους ανθρώπους. Η αναγωγή όλων αυτών των παιδικών ή εφηβικών εμπειριών σε μια προβληματική κατάσταση με τον όρο «ενδοσχολική βία» ψυχιατρικοποιεί αυτόματα την παιδική ηλικία.
Επιμένω στον ισχυρισμό της κατασκευής. Το Σεπτέμβριο του 2013 ξεκίνησε στο ελληνικό Σχολείο η εκστρατεία καταγραφής των κρουσμάτων «ενδοσχολικής βίας» με σκοπό να προσδιοριστεί η έκταση του φαινομένου. Μιλάμε για μια εντελώς αυθαίρετη και αντιεπιστημονική διαδικασία. Σε κάθε σχολείο ορίστηκε ένας υπεύθυνος για την καταγραφή των περιστατικών. Ο υπεύθυνος αυτός ήταν ένας συνάδελφος από το σύλλογο διδασκόντων, πράγμα που σημαίνει ότι δεν ήταν ψυχολόγος, κοινωνιολόγος ή τέλος πάντων κάποιος που έχει ειδικευθεί στον τρόπο που συλλέγονται αυτά τα δεδομένα. Αυτό με τη σειρά του σημαίνει ότι κατέγραφε τα περιστατικά που ταίριαζαν στο μυαλό του σ’αυτό το αόριστο πράγμα που είναι η ιδέα της «ενδοσχολικής βίας», από έναν επαναλαμβανόμενο καυγά μέχρι ένα ατυχές ερωτικό «πέσιμο». Το αποτέλεσμα επιβεβαίωσε την από τα πριν επιβαλλόμενη αντίληψη: ότι το η έκταση της «ενδοσχολικής βίας» είναι σημαντική και πρέπει να ληφθούν μέτρα. Πρόκειται για μια τιτάνια λαθροχειρία. Όπως αντιλαμβάνεσαι, ο τρόπος που έγινε η συλλογή των στοιχείων προϋπέθετε την αποδοχή του φαινομένου που υποτίθεται ότι ανίχνευε!!! Ο τρόπος που έγινε η μελέτη λοιπόν, είναι ο κλασικός τρόπος που κατασκευάζονται οι κοινωνικές υστερίες, η μελέτη απλά υπηρετεί το συμπέρασμα που από την αρχή θέλαμε να εξάγαγουμε (με την ίδια λογική δικαιολογεί εδώ και χρόνια το αμερικανικό κράτος το βαθύ ρατσισμό του, με την ίδια λογική εδραιώθηκε η ισλαμοφοβία, με την ίδια λογική στήνεται κάθε κρατικά κατευθυνόμενη μαζική υστερία).
Αν όμως πρόκειται περί κατασκευής, τότε γιατί τόσος κόπος? Ποιο σκοπό εξυπηρετεί η συγκεκριμένη κατασκευή? Το είπα ήδη από την αρχή. Η κατασκευή αυτή προετοιμάζει το έδαφος για μια ευρεία συναίνεση στην όξυνση των πολιτικών πειθάρχησης της νεολαίας, πολιτικών που το κράτος έχει ανάγκη ειδικά μετά την τομή της εξέγερσης του Δεκέμβρη του 2008. Εάν το κράτος πείσει την κοινωνία ότι το Σχολείο είναι ένας χώρος που τα παιδιά κυρίως κινδυνεύουν, τότε εξασφαλίζεται η συναίνεση στις πολιτικές του εντεινόμενου αυταρχισμού και του καθολικού ελέγχου. Με τον ίδιο τρόπο που το πλαίσιο ελέγχου των εκπαιδευτικών, η Αξιολόγηση, πάτησε πάνω σε μια τεράστια εκστρατεία δυσφήμισης τους (ανισόρροποι, ανεπαρκείς, λουφαδόροι, φοροφυγάδες, παιδεραστές, ποιος θα ήθελε το παιδί του να μπλέξει με τέτοιους εκπαιδευτικούς?), το πλαίσιο ελέγχου και πειθάρχησης των νεολαίων θα επιβληθεί πάνω στην κατασκευή της ιδέας της «ενδοσχολικής βίας», θα επιβληθεί τελικά «για το καλό τους»…
Ακόμη περισσότερο, η ιδέα της «ενδοσχολικής βίας» έρχεται να καθίσει πάνω στον καθένα/μια από μας. Ο επιτακτικός τρόπος με τον οποίο απαιτείται η ανίχνευση (επιβεβαίωση όπως είπαμε πριν) της «ενδοσχολικής βίας» έχει κρεμάσει πάνω από κάθε μέλος της σχολικής κοινότητας ένα ερωτηματικό. Αυτό σημαίνει ότι το πλαίσιο αυτό επιτυγχάνει κάτι ακόμη μεγαλύτερο απ’αυτό που περιέγραψα πιο πριν, πετυχαίνει την «αυθόρμητη» εξάπλωση ενός γενικευμένου καθεστώτος ελέγχου απ’όλους προς όλους!
Για να μην παρεξηγηθώ, δεν βλέπω πίσω από την υστερία της «ενδοσχολικής βίας» κάποια συνωμοσία. Δεν πιστεύω ότι οι ιεραρχικές/ταξικές κοινωνίες χρειάζονται τις συνωμοσίες για να γεννήσουν μια κοινωνική υστερία. Όλοι αυτοί οι άνθρωποι που ασχολούνται με το ζήτημα δεν είναι πιόνια κάποιου σκοτεινού κέντρου που προωθεί το ζήτημα, όμως μοιράζονται την ίδια ιδεολογία, το ίδιο σύνολο αξιών ή δεν έχουν αντιστάσεις απέναντί του. Αρκεί να αναφέρουμε ότι, κι εδώ είναι το εξαιρετικά ανησυχητικό, το στρατόπεδο της ριζοσπαστικής Αριστεράς τηρεί σιγή ισχύος για το θέμα, όταν δεν το αποδέχεται (η Αριστερά γενικά έχει παρασυρθεί εδώ και πολλά χρόνια σε μια απόλυτα οικονομίστικη θεώρηση του σχολείου με αποτέλεσμα τη σύγχυση που επικρατεί σήμερα μπροστά στις νέες εξελίξεις).
Στο ελληνικό Σχολείο η ιδέα της «ενδοσχολικής βίας» είναι σχετικά νεαρή. Με έναν ειρωνικό τρόπο το λανσάρισμά της συμπίπτει με την εποχή «το μνημόνιο είναι ευλογία». Είναι μέσα σ’αυτή την εποχή της Κρίσης και της καταστροφής εκατοντάδων χιλιάδων ζωών που το πλαίσιο της ιδέας της «ενδοσχολικής βίας» μου φαντάζει ακόμη πιο επικίνδυνο. Μέσα σ’αυτό το πλαίσιο τα προβλήματα των παιδιών εξατομικεύονται και συνεπώς ψυχολογικοποιούνται. Η βία ως μια κατάσταση που εξαπολύεται από το ίδιο το κράτος απέναντι στις ζωές μας και ποτίζει κάθε πτυχή τους, απλά εξαφανίζεται. Όλη η ιστορία πια είναι να δούμε «πού είναι το πρόβλημα» με το κάθε παιδί που μπαίνει στο μικροσκόπιο. Η βία εξετάζεται σαν μια ατομική υπόθεση και, ανεξάρτητα από το αν υπάρχουν τεχνικές που μπορεί να αμβλύνουν την κατάσταση, τελικά δικαιολογείται ως τέτοια και το σύστημα που την παράγει αθωώνεται πανηγυρικά. Δεν είναι λοιπόν ο κόσμος μας που έχει το πρόβλημα, είναι το κάθε παιδί. Αυτά τα ίδια παιδιά που πια δεν μπορούν να μας φέρουν το συμβολικό αντίτιμο για κάποιο μουσείο ή παράσταση, που δεν έχουν να πάρουν κάτι να φάνε στο διάλειμμα, που γυρνούν σπίτι για να ζήσουν το υπόλοιπο της μέρας με την απόγνωση των άνεργων γονιών τους, που για μέλλον βλέπουν την ερήμωση, αυτά τα παιδιά που δεν τα ακούει κανείς και μόνο τα λοιδορεί, είναι τα παιδιά που «έχουν προβλήματα».
Η εκστρατεία κατά της «ενδοσχολικής βίας» όμως έχει και μια άλλη λειτουργία. Μεταλλάσσει δραματικά τη σχέση εκπαιδευτικού-παιδιού. Ο παιδαγωγικός ρόλος του εκπαιδευτικού υποχωρεί μπροστά στο νέο ρόλο του παιδονόμου/ψυχολόγου/αξιολογητή. Το νέο σχολείο είναι ένα κάτεργο ολικού ελέγχου. Τα «στελέχη» είναι οι παιδονόμοι του εκπαιδευτικού, ο εκπαιδευτικός είναι ο παιδονόμος των μαθητών/ριων. Κάθε πόρτα ελεύθερης έκφρασης κλείνει ερμητικά μην τυχόν και βγει απ’αυτή κάτι «αποκλίνον». Η παιδαγωγική ελευθερία των εκπαιδευτικών καταργείται, η ελεύθερη έκφραση των παιδιών (σωματική, συναισθηματική, πνευματική) καταργείται επίσης. Το σχολείο διαμορφώνεται ως ένας χώρος στον οποίο επικρατούν τα «προληπτικά μέτρα». Οι υπέρμαχοι της ιδέας αυτής βέβαια έχουν (σαν πλασιέ ασφαλειών ζωής) πάντα κάποιο κακό λόγο να πουν για να σε πείσουν: κι αν κάποιος χτυπήσει το παιδί σου? Κι αν κάποιος το προσβάλλει? Δεν θα ήθελες ο χώρος του σχολείου να ελέγχεται απόλυτα ώστε να μην συμβούν αυτά? Κι αν οι εκπαιδευτικοί δεν φτάνουν να αστυνομεύσουν όλο το χώρο? Μήπως θα ήταν καλό να βάλουμε και μια κάμερα? Ή ακόμη, μήπως να σκεφτόμαστε έναν ανιχνευτή μετάλλων στην είσοδο? Ο κατάλογος της καταστροφολογίας δεν κλείνει φυσικά ποτέ. Η επιλογή ήταν πάντα η ίδια: ή «τα δίνουμε όλα» στην πρόληψη και τον έλεγχο, στην αστυνόμευση δηλαδή, ή οι προσπάθειές μας στρέφονται στη ρίζα του κακού, στο ίδιο το κοινωνικό σύστημα. Αλλά ποιος από τους γραφειοκράτες και τις επιτροπές θα ήθελε κάτι τέτοιο?
Μια ακόμη παράμετρος της υστερίας είναι ότι υπονομεύει την ίδια την παιδαγωγική πράξη. Έγραψα και παλιότερα ότι ένα από τα μεγαλύτερα λάθη που μπορούμε να κάνουμε θεωρώντας την Εκπαίδευση είναι το να την αντιμετωπίσουμε σαν μια συλλογή δεξιοτήτων και «γνώσεων» ενός συγκεκριμένου ατόμου. Η Εκπαίδευση είναι μια διαδικασία κοινωνική και ως τέτοια διδάσκει πολύ περισσότερα από τις «ξερές» γνώσεις των διαφόρων αντικειμένων. Μέσα στη σχολική τάξη, στη ζωή της τάξης, το παιδί μπορεί να πάρει σημαντικά μαθήματα. Μπορεί να εκτιμήσει την αξία της συνεργασίας, να συνειδητοποιήσει ότι έχει να μάθει ακόμη κι από τα λάθη των άλλων παιδιών, να αντιμετωπίσει το ενδεχόμενο να μην τα καταφέρει σε μια δοκιμασία και να κρίνει πού χρειάζεται βελτίωση, να σταθεί δίπλα σε ένα άλλο παιδί σε κάποιο πρόβλημά του ή ακόμη και σε μια σκανταλιά που σκάρωσε, να αστειευτεί και να αυτοσαρκαστεί, να προσπαθήσει να λύσει μια άσκηση Χημείας ενώ δεν μπορεί να πάρει τα μάτια του από το μπροστινό θρανίο που κάθεται ο έρωτάς του, να αγαπήσει τη γνώση σαν κάτι που κάνει όλη την τάξη λίγο καλύτερη. Το να λέει κάποιος ότι χρειαζόμαστε ένα ειδικό πρόγραμμα πρόληψης ενάντια στην «ενδοσχολική βία» σημαίνει ότι αυτόματα ακυρώνει το παιδαγωγικό ευεργέτημα της διδασκαλίας της «Ελένης» και την «Αντιγόνης», της προσπάθειας να λύσουμε όλοι μαζί ένα πρόβλημα Μαθηματικών, της κατανόησης των νόμων κίνησης της Φύσης και των Κοινωνιών. Με λίγα λόγια, είναι μια ευθεία παραδοχή ότι τελικά η Εκπαίδευση δεν μπορεί να σε κάνει καλύτερο άνθρωπο, ότι καλύτερο άνθρωπο σε κάνουν οι «δράσεις κατά της ενδοσχολικής βίας». Αν αναρωτιέσαι ποιες είναι αυτές οι δράσεις, δεν θα εκπλαγείς από την απάντηση: Διαλέξεις από «ειδικούς» (ψυχολόγους δηλαδή, μιας και είπαμε ότι τα παιδιά «έχουν πρόβλημα»), σεμινάρια της Αστυνομίας στα μικρά παιδιά (για να βελτιωθεί και το κλίμα μεταξύ του υποτελούς και του επιστάτη του), συζητήσεις στην τάξη για την καλή συμπεριφορά και «συμβόλαια τάξης» (έτσι, για να φορτώνεται το παιδί και με την παραπανίσια ενοχή ότι έσπασε και το συμβόλαιο αν κάνει μια βλακεία. Μια διαδικασία που αυτόματα το καθιστά αποδιοπομπαίο).
Αυτά λοιπόν είναι τα νέα της «ενδοσχολικής βίας». Τα παιδιά «έχουν προβλήματα». Όλως παραδόξως, τα πραγματικά προβλήματα που γεννά το εκπαιδευτικό μας σύστημα ούτε καν αναφέρονται στους τόμους που έχουν γραφεί τα τελευταία χρόνια. Η εξετασιομανία και η συνεχής αξιολόγηση/πιστοποίηση του παιδιού που τσακίζει κάθε φυσική δίψα για μάθηση, το τέρας των Πανελλαδικών Εξετάσεων που έχει οδηγήσει χιλιάδες παιδιά στην απόγνωση και δεκάδες ακόμη και στην αυτοκτονία, ο αυταρχισμός και η εντατικοποίηση, ο απίστευτος ανταγωνισμός που ισοπεδώνει το χαρακτήρα του παιδιού, το συνεχές ταξικό ξεσκαρτάρισμα. Ψάξε σε κάθε εγκύκλιο, σκάλισε τα πρακτικά κάθε σεμιναρίου και θα δεις ότι δεν υπάρχει ούτε λέξη για όλα αυτά, γιατί αυτό το σχολείο είναι που θέλουν τα αφεντικά. Αν λοιπόν καλοπροαίρετα λες «γιατί να μην κάνουμε κι αυτά τα προγράμματα κατά της βίας?», αναρωτήσου γιατί τόσα χρόνια το κράτος δεν έχει κάνει τίποτα για τα σοβαρά προβλήματα της Εκπαίδευσης παρά τους τόνους προτάσεων των εκπαιδευτικών?
Η άποψή μου είναι απλή. Τα προβλήματα της Εκπαίδευσης δεν λύνονται με περισσότερο έλεγχο, αλλά με περισσότερη Δημοκρατία και Ελευθερία. Ενιαίο, δημόσιο και δωρεάν, πολυτεχνικό σχολείο για όλα τα παιδιά, κατάργηση κάθε μορφής εξετάσεων και βαθμολογίας, σχολικές και μαθητικές κοινότητες που θα διοικούν αμεσοδημοκρατικά το σχολείο, γενναία αύξηση στη χρηματοδότηση για να μπορούν να γίνουν τα σχολεία χώροι που θα καλύπτουν όλες τις δημιουργικές ορμές της νεολαίας. Όλα αυτά, μαζί με την εμπλοκή ολόκληρης της τριμερούς σχολικής κοινότητας στους κοινωνικούς αγώνες για την απόκρουση της καπιταλιστικής επιθετικότητας και την κοινωνική αλλαγή. Στις φράσεις-κλισέ κάθε πολιτικού και «στελέχους» είναι ότι «το σχολείο πρέπει να διαμορφώνει υπεύθυνους πολίτες». Ε, ας το κάνουμε κάποια στιγμή πράξη αυτό, αλλά με ειλικρίνεια, όχι να λέμε «υπεύθυνους» και να εννοούμε «υποταγμένους»!
Ξέρω, κάθε φορά που φτάνω στον επίλογο, στο «δια ταύτα», ξυνίζεις τα μούτρα σου. Σου φαίνονται πολύ προπαγανδιστικά όλα αυτά που προτείνω και μάλλον ουτοπικά. Εντάξει, αν λοιπόν αυτά σου φαίνονται ουτοπικά, ας συνεχίσουμε να κάνουμε αυτό που κάναμε τόσα χρόνια μπας και φιλοτιμηθεί να δουλέψει. Ας εντείνουμε το πλαίσιο του Ελέγχου μέχρι να μην μπορούμε καν να ανασάνουμε. Τότε θα είμαστε όλοι ασφαλείς. Άνευροι και ψόφιοι, άβουλοι και μαριονέτες. Αλλά ασφαλείς…

Όταν το βιβλίο επιλέγει τον αναγνώστη του



Ολλανδοί ερευνητές δημιούργησαν ένα βιβλίο που στο εξώφυλλό του διαθέτει μια κάμερα με λογισμικό αναγνώρισης των χαρακτηριστικών του προσώπου. Αν ο υποψήφιος αναγνώστης που παίρνει το βιβλίο του στα χέρια του, πιάνεται «στα πράσα» ότι τρέφει αρνητικά συναισθήματα για το βιβλίο, αυτό απλούστατα αρνείται να ανοίξει και κλειδώνει τον εαυτό του σαν στρείδι!
Η ενσωματωμένη μικροσκοπική κάμερα «σκανάρει» το πρόσωπο του αναγνώστη και αν ανιχνεύσει σημάδια προκατάληψης ή αρνητικών διαθέσεων, ενεργοποιεί το κλείδωμα του βιβλίου. Μόνο εφόσον ο δυνητικός αναγνώστης έχει ουδέτερη έκφραση στο πρόσωπό του, τότε μέσω ενός ακουστικού σήματος ενεργοποιείται το ξεκλείδωμα του βιβλίου. Το βιβλίο θα παραμείνει κλειδωμένο ακόμη και αν το λογισμικό ανιχνεύσει υπερβολική έξαψη και συγκίνηση εκ μέρους του υποψήφιου αναγνώστη ή έντονο σκεπτικισμό.
Το καινοτομικό προϊόν με την εύγλωττη ονομασία «Το εξώφυλλο που σας κρίνει» είναι δημιούργημα του σχεδιαστή Θις Μπιερστέκερ του «στούντιο ντιζάιν» Moore του Άμστερνταμ.

Για να κόψεις το ποτό - για να μη μεθάς όταν πίνεις - για να ξεμεθύσεις

για να ξεμεθύσεις

Για να μη μεθύσει όποιος πιεί πολύ κρασί

Φάε νηστικός επτά πικραμύγδαλα, ή πιές μισό ποτήρι ελαιόλαδο, ή φάε ψημένο το πνευμόνι τη γίδας, ή κράμβια ωμά (λάχανο).
Ή βάλε στο κεφάλι σου ένα στεφάνι από κρόκο δηλ. ζαφορά και μετά πίνε σύμμετρα.

Για να κόψεις το ποτό και τη μέθη

Όταν θέλεις να κάνεις κάποιον να μισήσει τη μέθη, βάλε σε ένα δοχείο ζωντανά χέλια σε νερό και από εκείνο βάζε του στο κρασί να πίνει, αλλά να μην το ξέρει ο μέθυσος.
Το ίδιο κάνει και το τρυγλί δηλαδή το μπαρμπούνι, να το πνίξεις στο κρασί όπως το χέλι και να το πιεί.

Την υγρότητα του κλημάτος, δηλαδή το δάκρυ που βγαίνει όταν το κλαδεύουν όψιμα, ανακάτωνε με το κρασί και πότιζε τον μέθυσο.
Την ίδια ενέργεια κάνει η μύτη του χελιδονιού, να την κάψεις να γίνει αλεύρι, να τον ποτίσεις αντάμα με λίγη σκόνη της σμύρνας.

Για να ξεμεθύσει ο μεθυσμένος

Χύσε του ένα συγλί νερό στο κεφάλι του, ή πότισέ τον δυνατό ξύδι.
Ή ας φάει κάμποσα κράμβια (λάχανα) με ξινόμελο, ή βάλε του στο κεφάλι του ένα στεφάνι συνθεμένο από διάφορα άνθη.
Πηγή: Γεωπονικόν/Αγάπιου μοναχού του Κρητός



Να βρίσκεις κάποια ώρα που έχει ησυχία 
και να προσεύχεσαι...
Η προσευχή είναι γλυκό πράγμα!

Όσιος Πορφύριος

Οι άνθρωποι κουβεντιάζουν μόνο για όσα τους είναι απόμακρα και ξένα.Τ' άλλα, αυτά που τους καίνε, μην αφήνοντάς τους τις νύχτες να κοιμηθούν, τα ζει καθένας μονάχος, μέσα στη σιωπή.


 Tάσος Λειβαδίτης

Τοποθετούν πλέον τον Τίμιο Σταυρό κάτω από τις σόλες των παπουτσιών, ώστε να τον πατάμε (ΦΩΤΟ)

kin1

Αναγώστης του blog μας έστειλε την είδηση και τη δημοσιεύουμε. Τον ευχαριστούμε πολύ.

Ἡ νέα τάξη πραγμάτων προσπαθεῖ μὲ κάθε μέσο νὰ «χτυπήσει» τὸν Τίμιο Σταυρό.
Εἴχαμε παρατηρήσει τὸ φαινόμενο ἐδῶ καὶ χρόνια, ὁρισμένες ἑταιρεῖες νὰ τοποθετοῦν μικροὺς σταυροὺς κάτω ἀπὸ τὶς σόλες τῶν παπουτσιῶν ὥστε οἱ πιστοὶ ποὺ θὰ τὰ φορᾶνε νὰ πατᾶνε τόν Τίμιο Σταυρό. Ὅλως τυχαίως, οἱ συγκεκριμένες ἑταιρεῖες ἦταν ἑβραϊκῆς καταγωγῆς…
Φαίνεται πὼς τὰ σατανικά τους σχέδια δὲν σταμάτησαν, καὶ μὲ τὴ συμβουλὴ τοῦ ἀρχεκάκου, τοποθετοῦν πλέον κανονικὸ σταυρὸ καὶ μὲ ἰδαιετέρως μεγάλο σχῆμα κάτω ἀπό σόλες παπουτσιῶν. Μάλιστα ὅπως σημειώνει ὁ ἀναγνώστης πού μᾶς ἔστειλε τὶς φωτογραφίες, τὰ συγκεκριμένα παπούτσια προέρχονται ἀπὸ τὴν Κίνα καὶ μᾶλλον εἶναι ἑβραϊκῶν συμφερόντων…
Στέλνουμε μήνυμα διαμαρτυρίας πρὸς κάθε κατεύθυνση, νὰ ἀποσυρθοῦν ἀμέσως ὅλα τὰ εἴδη ποὺ ἐμπαίζουν τὰ Ἱερά τῆς Πίστεώς μας καὶ προτρέπουμε ὅλους τούς πιστοὺς νὰ εἶναι προσεκτικοὶ στὰ πράγματα ποὺ ἀγοράζουν. Ἐπίσης, ὅταν παρατηροῦν κάτι ἀντίστοιχο νὰ διαμαρτύρονται οἱ ἴδιοι στὸν καταστηματάρχη γιὰ νὰ μὴ κυκλοφοροῦν στὴν ἀγορὰ τέτοια αἴσχη καὶ γιὰ νὰ μὴ γινόμαστε νεροκουβαλητὲς τῶν ἀντιχρίστων σκοτεινῶν δυνάμεων.


kin2kin3 

Γερμανοραγιάδες


ΣΤΑΘΗΣ

Είμαι υπέρ της επιστροφής στη δραχμή. Και πιο συγκεκριμένα στα 8δραχμα όπως εκείνο (του 480 π. Χ) που βρέθηκε στη Σικελία κι αξίζει σήμερα 120.000 ευρώ! Αυτό είναι επιστροφή στη δραχμή – να του ‘ρθει του Σόιμπλε ο ουρανός σφοντύλι. Διότι ως γνωστόν, όταν εμείς φυσάγαμε τη δραχμή, το τάλαντο (τους δαρεικούς οι γραικύλοι) και τα υπέρπυρα, οι πρόγονοι του Σόιμπλε συναλλάσσονταν με βελανίδια – Καλημέρα σας!
Κατά τα άλλα πέρασα μαύρο Σαββατοκύριακο, έβλεπα στον ύπνο μου ότι είχα πάει εκδρομή με την κυρία Παναρίτη και μαζεύαμε λουλουδάκια, άβυσσος η ψυχή του ανθρώπου, αν μάλιστα νομίζει κι ότι είναι αριστερός, χάος, το ‘χει το χούι μας. Ισως να φταίει που κατ’ αυτάς παλεύει η άνοιξη με τον χειμώνα με αποτέλεσμα μιαν κάποια αμφιθυμία για την αμφισημία των πραγμάτων.
Οπως και να ‘χει οδεύομεν προς την 25η Μαρτίου και θα πρότεινα να μην εορτάσουμε φέτος την εθνικολαϊκιστική μας επέτειο, μπορεί να κακοφανεί του χερ Σόιμπλε και του φον Σταύρου των (άνω) Ποταμών. Ισως θα έπρεπε να εορτάσουμε (με την αυτοκριτική μας) τη σφαγή της Τριπολιτσάς και να ζητήσουμε συγγνώμην απ’ τον Μέτερνιχ για τις τρέλες που κάναμε τότε.
Δυστυχώς μαζί με τους Ελληνες που ξεσηκώθηκαν το 1821 (παρ’ ότι δεν ήξεραν ότι ήταν Ελληνες, τους το έμαθε η κυρία Ρεπούση μετά) ήρθαν κι έφαγαν το κεφάλι τους στα ματωμένα αυτά κωλοχώματα και χιλιάδες Γερμανοί εθελοντές. Οντως, απ’ τους φιλέλληνες οι περισσότεροι ήταν Γερμανοί, και οι περισσότεροι απ’ τα παιδιά του διαφωτισμού και του ρομαντισμού που σκοτώθηκαν τότε στην επαναστατημένη Ελλάδα ήταν επίσης Γερμανοί. Βεβαίως, μετά το (ατελές) τέλος της Επανάστασης οι Γερμανοί ήταν και πάλι που πλακώσανε στην Ελλάδα – οι Βαυαροί – και την έκαναν κράτος εξ υπαρχής υποτελές, ας
όψεται ο Κολοκοτρώνης, αρχηγός άλλωστε του Ρωσόφιλου κόμματος (όπως μας υπενθυμίζει με νόημα ο Αδωνις) – άσε που ήταν κι αξιωματικός του Αγγλικού στρατού στα Επτάνησα (όπως μας υπενθυμίζει πάλι με νόημα ο Αδωνις). Τραγωδία, φίλες και φίλοι μου! ούτε έναν ήρωα της προκοπής δεν μπόρεσε να βγάλει αυτός ο τόπος, εκτός κι αν ήταν χίτης και γερμανοτσολιάς να πέφτει υπέρ Βέρμαχτ στον Μελιγαλά.
Εδώ βεβαίως γίνονται ορισμένες συγχύσεις και ο φον Σταύρος μπερδεύει τους φουστανελάδες με τους γερμανοτσολιάδες. Ως προς τις Γερμανικές Πολεμικές Επανορθώσεις. Απορεί ο φον Σταύρος πως «φόρεσε φουστανέλα» ο Υπουργός Δικαιοσύνης και σκέφτηκε να βάλει την υπογραφή του ώστε να διεκδικηθούν οι αποζημιώσεις για το μαρτυρικό Δίστομο!
Τι λαϊκισμός είναι αυτός! Φρίξον, Ηλιε! Φρίξον Ζήμενς και βάστα, Ρόμελ. Και ο κυρ φον Σταύρος πήρε τ’ όπλο του! Κι άρχισε σαν τον πιο βρομερό ρατσιστή το τροπάρι του για τους ψεκασμένους! Ομως ρατσιστής ο κυρ Σταύρος; Οχι! απλώς οι άλλοι είναι εθνολαϊκιστές, φαιοκόκκινοι, εθνομπολσεβίκοι και ψεκασμένοι. Ξέρει ο κ. Θεοδωράκης! Με εφόδια δυο φωτογραφίες με τον κ. Σημίτη κι άλλες δύο με τον Γιωργάκη απέκτησε η αμορφωημιμάθειά του το δικαίωμα να αποκαλεί όποιους Ελληνες γουστάρει ψεκασμένους και λαϊκιστές ή ό,τι άλλο γουστάρει. Εχει παραβρωμίσει η δουλειά μ’ αυτό το πεμπτοφαλλαγγίτικο μαύρο μέτωπο που προσπαθεί να σπάσει το ηθικό των πολιτών με όχημα την αναθεώρηση της ιστορίας και την ιδεολογική τρομοκρατία. Μια εκδρομή είχε πάει η Βέρμαχτ στο Δίστομο κι εξ ουρανού εκθεμελιώθηκε η Κάνδανος. Δίαιτα έκανε η πείνα στην κατοχή και οι ναζί εκτελούσαν τους κομμουνιστές και τους πατριώτες, διότι ήταν λαϊκιστές. Θα έλεγα – α να χαθείτε, σούργελα, αλλά θα ήταν πολύ φαιοκόκκινο.
Μακάρι να ‘τανε φουστανελάς ο Υπουργός Δικαιοσύνης, παλιοαγράμματε και μακάρι εσύ να προσκύναγες τα άπλυτα ποδάρια και τα γουρνοτσάρουχα των φουστανελάδων, που άγιασε την ανάσα τους το μπαρούτι και φάγανε τον τρόμο με το καντάρι, για την ελευθερία σου.
Ψαρά, ρε! Μεσολόγγι, ρε! Χίος, Μανιάκι, ρε! Σκοτωμένον τον φίλησε τον Παπαφλέσσα ο Ιμπραήμ! Ποτάμια τα αίματα, όχι σαν το δικό σου το Ποτάμι με τα ψέματα...  
πηγή

Δεν ξέρω, βέβαια, τί είναι ευτυχία. Γνωρίζω όμως τον αγώνα για δαύτη.

https://antikleidi.files.wordpress.com/2012/09/527429_341698652578280_847889512_n.jpg?w=620

Ν.Καρούζος

Δωρώ, Δεξώ και Εμβλώ: οι προστάτιδες θεές της διαφθοράς

 http://www.iefimerida.gr/sites/default/files/styles/708x320/public/diafthora708.jpg?itok=MmZg-KuR

Γράφει ο Δημήτρης Νατσιός
Δάσκαλος Κιλκίς

«Ο πολιτικός είναι ένας άνθρωπος τόσο παχυδερμικός, που μπορεί να σταθεί όρθιος και χωρίς σπονδυλική στήλη»
Μ.Χάνσεν, Νορβηγός εκδότης
«Το έθνος ημών υφίσταται πολιτικήν τινά ζύμωσιν, καθ’ ην τα ακαθαρτότερα στοιχεία ανέρχονται και επιπλέουσιν, εν είδει εξαφρίσματος, (σαν αφρός), επί της επιφανείας. Ο τοιούτος αφρός, κατέχων, κατά τους νόμους της φυσικής, τα ανώτερα στρώματα, θέλει κυβερνά, φλυαρεί και κλέπτει ασυστόλως την Ελλάδα, μέχρις ου τελειώσει η ζύμωσις και λάβει ανά χείρας ο λαός την μεγάλην εξαφριστικήν κουτάλαν». (Ροΐδης, «Άπαντα», εκδ. «Σύλλογος προς διάδ. ωφ. βιβλ. τ. Β’, σελ. 70).
Πέρασαν 135 χρόνια από τότε που ο Ροΐδης, με το γνωστό σκωπτικό και δηκτικό του ύφος, στηλίτευε τα ακαθαρτότερα στοιχεία τούτου του τόπου, που «εξαφρίζουν» και «κλέπτουν ασυστόλως» την Ελλάδα. Ο λαός δεν κατόρθωσε ακόμα «να λάβη ανά χείρας» τις τύχες του διότι «την τύχη του κάθε λαός την κάνει μοναχός του/και όσα του φταίει η κούτρα του/δεν του τα κάνει ο εχθρός του», για να θυμηθούμε την παλαιά θυμοσοφία του.
Συνεχώς επιβεβαιώνεται αυτό που όλοι σκεφτόμαστε: «Βογγούν» οι ξένες τράπεζες από χρήματα πολιτικών. Και όλα με τον ιδρώτα του προσώπου τους, για τα παιδιά τους και για τα γεράματα… Θυμάμαι, όταν άνοιξε το κακοφορμισμένο απόστημα των Μ.Κ.Ο., η κ. Μαρία Ρεπούση, το γνωστό όνειδος που «συνωστίστηκε» και σε βουλευτικά έδρανα, δικαιολογούσε, το 1.500.000 ευρώ στην Ελβετία, με την συνήθη τρισάθλια φραστική εκκένωση: «μα για τα παιδιά μου τα μάζευα!!» (Το αίσχος των ΜΚΟ «έκλεισε» πάραυτα. Το απέσυραν αμέσως από τη δημοσιότητα, γιατί μέσω της γκαγκστερικής αυτής τακτικής, ενθυλάκωναν πολιτικά και όλα τα κορακοειδή που τους δορυφορούν, εκατομμύρια).
Ο κ. Γκίκας τις ίδιες αναθυμιάσεις ξέρασε. «Για τα παιδιά του» κι αυτός. Τα δικά μας παιδιά πάνω στην κοπριά γεννήθηκαν; Σπουδάζουν οι πορφυρογέννητοι τζιτζιφιόγκοι τους στα κολέγια, στέλνονται στα ονομαστά πανεπιστήμια του εξωτερικού και επαναπατρίζονται, για να αναλάβουν την εκλογική πελατεία του πατέρα ή του θείου τους.
Τούτη την στιγμή στην Βουλή υπάρχουν δύο Καραμανλήδες – ο ένας επιδίδεται στην ασκητική της αλαλίας, δύο Μητσοτάκηδες, ένα αντρόγυνο είναι υπουργοί και αρκετοί άλλοι γόνοι πολιτικών τζακιών. Η οικογένεια Μητσοτάκη, ειδικά, λαμβάνει από το ελληνικό δημόσιο, από το οποίο με χαιρέκακη ευκολία απέλυε κόσμο ο δήμιος Κυριάκος, μία σύνταξη πρώην πρωθυπουργού, δύο βουλευτικές αποζημιώσεις, έναν μισθό περιφερειάρχη και άλλα συνοδά προνόμια. Με πόσα εκατομμύρια ανταμείφθηκε αυτή η οικογένεια, από το υστέρημα του λαού, τόσα χρόνια που επικάθισε στο σβέρκο μας; Τι λάβαμε εμείς ο λαός, ως αντάλλαγμα, από τους Μητσοτάκηδες;
Από τον δεύτερο παγκόσμιο πόλεμο και εντεύθεν η οικογένεια αυτή, όπως και οι Παπανδρέου και οι Καραμανλήδες σιτίζονται από το πρυτανείο. Η πατρίδα μας, με τον ένα ή τον άλλο τρόπο απ’ αυτές τις οικογένειες κυβερνήθηκε τα τελευταία 70-80 χρόνια. Πού κατέληξε; στην καταστροφή. Γιατί υπάρχουν ακόμη κρετίνοι που ψηφίζουν αυτές τις οικογένειες; Για να «τηγανιζόμαστε» εμείς οι υπόλοιποι. Στην Αμερική ο πρόεδρος έχει δικαίωμα να κυβερνήσει δύο πενταετίες, προφανώς για να αποφευχθούν φαινόμενα διαφθοράς και άλωσης του κράτους από κομματικούς τυχοδιώκτες και απατεώνες. Γιατί δεν θεσπίζεται και κάτι ανάλογο στην πατρίδα μας για να παταχθούν-κατά το δυνατόν- ληστρικές… καριέρες τύπου Άκη; (18 χρόνια υπουργούσε… τους τραπεζικούς του λογαριασμούς ο αθεόφοβος).
Έτσι, μόνο θα εξαφανιστεί ο ολέθριος επαγγελματισμός στην πολιτική, έτσι θα διαλυθούν οι αδιαφανείς μηχανισμοί που υπηρετούν την διεφθαρμένη εξουσία. Μόνο έτσι θα σταματήσουμε να προσφέρουμε «θέσεις εργασίας» στα αποσαρίδια της οικογενειοκρατίας και τις στρατιές των κηφήνων και των ζητωκραυγαστών που ζουν από τα ψιχία τα πίπτοντα εκ της τραπέζης των. (Η λέξη τράπεζα να αποδοθεί και με τις δυο σημασίες της).
Σήμερα, λόγω κρίσης, ανεμίζουν οι πολιτικοί τον πατριωτισμό. Τι είναι αυτό; τρώγεται; Τόσα χρόνια οι πολίτες κατάντησαν αντάξιοι μαθητές αχρείων διδασκάλων. Η ειλικρίνεια και η εντιμότητα θεωρούνται αφέλεια ή ανοησία. Καταπτοημένοι οι άνθρωποι από την αχρειότητα και τις αυθαιρεσίες των «αρχόντων» έγιναν «φιλοδέσποτοι» και «κενεόφρονες», για να θυμηθούμε τον ποιητή Θεόγνι. Και μια και «βρεθήκαμε» στην αρχαία εποχή, οι νυν μακιαβέληδες έχουν εναγκαλισθεί την ιδεολογία του Αρίστιππου του Κυρηναίου (Ε’ αι. π.Χ.), ο οποίος ήταν διδάσκαλος του ατομικισμού και της ηδονοθηρίας. Ο εγωισμός κίνητρο για επιτυχία και πλούτο. Η απόλαυση, η καλοπέραση πάνω απ’ όλα. Να παραθέσουμε και ένα ενδεικτικό επεισόδιο. Ο Αρίστιππος ήταν ευνοούμενος του τυράννου των Σαρακουσών Διονυσίου, γι’ αυτό τον αποκαλούσαν βασιλικό κύνα. (ο κύων-του κυνός είναι ο σκύλος. Πόσοι και ποταποί «διανοούμενοι» στις μέρες μας δεν αλυχτούν νυχθημερόν, δεν τρέχουν τα σάλια τους δίπλα στην εξουσία;).
Ζητήθηκε κάποτε από τον ηγεμόνα ένα ρουσφέτι, κι επειδή δεν βρήκε ανταπόκριση έπεσε στα πόδια του και γονατιστός, γλοιωδώς τον θερμοπαρακαλούσε. Πέτυχε τελικά με τα πολλά την χαριστική πράξη, αλλά όλοι τον λοιδορούσαν, τον έφτυναν για την δουλοπρεπή συμπεριφορά του. Και ο φιλόσοφος απάντησε: «Δεν φταίω εγώ, αλλά ο Διονύσιος που έχει στα πόδια τ’ αυτιά του» – ουκ εγώ αίτιος, αλλά Διονύσιος, ο εν τοις ποσί τας ακοάς έχων. (Διογένης Λαέρτιος, βιβλ. Β’, σελ. 303, εκδ. «ΖΗΤΡΟΣ»).
Ένας άλλος ευκλεής αρχαίος, κωμικός ποιητής, ο Κρατίνος (Ε’ αι. π.Χ.) επινοεί τρεις θεές, προστάτιδες της διαφθοράς. Την Δωρώ, την Δεξώ και την Εμβλώ. Η Δωρώ ήταν (και παραμένει) η θεά εκείνων που δωροδοκούν. Η Δεξώ η θεά των δωροληπτών και η Εμβλώ, η θεά εκείνων που «εμβάλλουν» στη χούφτα ή στο θυλάκιο κάποιου χρήματα για μία παράνομη και ανήθικη πράξη. (Και τα εμβάσματα του κυρ Γκίκα την ίδια θεά…διακονούσαν).
(Τι τους θέλουν τους ήλιους και τους πυρσούς τα λεγόμενα κόμματα εξουσίας. Ιδού, λαμπρόν προγονικό σημείον: οι τρεις αρχαίες θεότητες, μαζί κι αντάμα, για να καλύπτουν όλα τα… λαμόγια. Και η κλεπτοκρατία θέλει τον… μεταφυσικό της συμβολισμό ).
Σήμερα όλοι οι μηχανισμοί του αντιπροσωπευτικού συστήματος-κόμματα, εκλογές, κοινοβούλιο-έχουν χρεοκοπήσει στην συνείδηση των πολιτών. Τον πατριωτισμό που επικαλούνται, πρώτοι οι πολιτικοί τον εξευτέλισαν. Αυτή την στιγμή πρέπει όλοι τους, κυρίως εκείνοι που διαχειρίστηκαν δημόσιο χρήμα να λογοδοτήσουν για τα πεπραγμένα τους, από το 1974 κι εντεύθεν. Αυτό είναι η περίφημη «εύθυνα» των αρχαίων. Ο Στοβαίος έλεγε: «Δεί τον αγαθόν άρχοντα, παυόμενον της αρχής, μη πλουσιώτερον αλλ’ ενδοξότερον γεγονέναι».
Ενδοξότερους δεν γνωρίζω, αλλά πλουσιότερους πολλούς, πάρα πολλούς…
πηγή 

Ἀρνητικὲς ἐπιδράσεις καὶ ἀποτελέσματα τῆς τηλοψίας (τηλεόρασης)


Ἡ τηλεόραση εἶναι μία νέα πραγματικότητα ποὺ συνδέθηκε στενὰ μὲ τὴν ζωὴ τοῦ συγχρόνου ἀνθρώπου. Μὲ τὴν τηλεόραση μποροῦμε νὰ ἀποκτήσουμε γνώση τῆς πραγματικότητας ποὺ ὑπάρχει στὸν κόσμο, στὴν κοινωνία, νὰ πληροφορηθοῦμε πολλὰ παγκόσμια καὶ κοινωνικὰ γεγονότα, νὰ μάθουμε τὶς σκέψεις τῶν ἀνθρώπων καὶ τόσα ἄλλα.
Φαίνεται σάν ἀνάγκη ἀλλά δέν εἶναι. Ἀρκετές οἰκογένειες ἀποφεύγουν νά ἔχουν,
γιατί περικλείει πολλούς καί σοβαρούς κινδύνους.
Μερικοί από αυτούς είναι :
1) ὁ ἐθισμὸς ποὺ μπορεῖ νὰ λειτουργεῖ ὡς ψυχοναρκωτικό, ἐφάμιλλο μὲ ὅλα τὰ ἄλλα ναρκωτικά. Ὁ ἄνθρωπος ἀποκτᾶ ἐξάρτηση ἀπό τήν τηλεόραση, ὑποδουλώνεται, χάνει ἔτσι τήν ἐλευθερία του. Ἡ τηλεόραση γίνεται πάθος ἀπό τό ὁποῖο δέν μπορεῖ νά ἐλευθερωθεῖ.
2) Ἡ δυσλειτουργία τῆς προσωπικότητος τοῦ ἀνθρώπου, ἰδιαιτέρως τῶν παιδιῶν, ἀφοῦ δημιουργεῖ μεγάλα προβλήματα στὴν λεκτικὴ σκέψη, δηλαδὴ στὸν λόγο καὶ στὴν δυνατότητα τῆς ἔκφρασης. 
Τό παιδί ἀλλά καί ὁ ὥριμος τηλεθεατής δέν εἶναι παρά ἕνας παθητικός σιωπηλός δέκτης ὅσων τοῦ προβάλλονται. Δέν κάνει διάλογο ἀλλά ὑφίσταται μία πλύση ἐγκεφάλου. Δέν καλλιεργεῖ τό λόγο οὔτε τήν σκέψη του. Δέν ἐκφράζεται, οὔτε προσπαθεῖ νά ἐπικοινωνήσει μέ...
κανέναν. Οὐσιαστικά ἀπομονώνεται ἀπό τούς πάντες, κλείνεται στόν ἑαυτό του, γίνεται ἐγωκεντρικός καί ἀρρωσταίνει ψυχικά. Ἡ προσωπικότητα του δέν ἀναπτύσσεται ὁμαλά
3) Ὁ κίνδυνος τοῦ μιμητισμοῦ καὶ τῆς βίας Τά πρότυπα πού προβάλλονται εἶναι ἀρνητικά, δαιμονικά. Ἰδίως τά παιδιά τείνουν νά μιμοῦνται αὐτό πού βλέπουν. Ἔχουμε παιδιά πού αὐτοκτόνησαν ἤ πού ἔκαναν ἐγκλήματα μιμούμενοι τά προβαλλόμενα ὑπό τῆς μικρῆς ὀθόνης.
4) Ἡ ἀνικανότητα ἐπικοινωνίας, παρὰ τὴν συνεχῆ πληροφόρηση. Παρ’ ὅλη τήν τεράστια κυκλοφορία πληροφοριῶν οἱ ἄνθρωποι ὅλο καί πιό πολύ δυσκολεύονται νά ἐπικοινωνήσουν μεταξύ τους. Ἡ τηλεόραση ἐπιβάλλει τή σιωπή μέσα στήν οἰκογένεια. Αὐτός πού θέλει νά πεῖ τόν πόνο του, νά περιγράψει μιά κατάσταση πού ἔζησε, δέν βρίσκει κάποιον νά τόν ἀκούσει. Καί ὁ ἴδιος σιγά-σιγά μαθαίνει νά μήν ἐπικοινωνεῖ. Ὁ ἄνθρωπος σιγά-σιγά ἀπομονώνεται, γίνεται μοναχικός, ἀνίκανος νά ἐπικοινωνήσει, ἀνίκανος νά ἀγαπήσει ἀληθινά τόν ἄλλο.
5) Οἱ σπουδαιότεροι κίνδυνοι :οἱ ἠθικοί. 
Ἡ τηλεόραση εἶναι δάσκαλος τῆς ἀνηθικότητας καί μάλιστα κάθε εἴδους. Ὁ Κύριος μᾶς ἔδωσε ἐντολή νά μήν μολύνουμε τήν καθαρότητα τῆς ψυχῆς μας οὔτε μέ ἕνα πονηρό βλέμμα, οὔτε μέ μιά πονηρή σκέψη. Εἶπε ὅτι ἤδη ἔκανε πορνεία στήν καρδιά του ἐκεῖνος πού βλέπει πονηρά μέ σκοπό νά ἐπιθυμήσει.
Σκεφτεῖτε τώρα ἄν ἑκούσια στηνόμαστε μπροστά στήν μικρή ὀθόνη καί βλέπουμε ὅλες αὐτές τίς βρώμικες σκηνές καί εἰκόνες πού προβάλλει, πόσο ἁμαρτάνουμε, πόσο λερώνουμε τήν ψυχή μας. Ἡ ἁγνότητα, ἡ καθαρότητα εἶναι ἕνας πολύτιμος θησαυρός πού πρέπει νά τόν διαφυλάξουμε. Ἕνας ἅγιος ἔλεγε ὅτι ὁ Θεός ζητάει ἀπό τούς νέους (ἀλλά καί ἀπό τούς ἐγγάμους ἐπίσης ζητάει τήν σωφροσύνη καί τήν ταπείνωση) κυρίως δύο πράγματα:
α) τήν ἁγνότητα καί
β) τήν ταπείνωση. Ὁ ἅγιος Ἀπ. Παῦλος γράφοντας στό νέο τότε ἅγιο Τιμόθεο τόν προέτρεπε: «σεαυτόν ἁγνόν τήρει», δηλ. «φρόντιζε νά τηρεῖς τόν ἑαυτό σου ἁγνό, καθαρό». Εἶναι ἑπομένως ἐντολή ἀπό το Θεό ἡ τήρηση τῆς ἁγνότητας.
Ἡ ἁγνότητα δέν ἀφορᾶ μόνο στό σῶμα, ἀφορᾶ καί στή ψυχή. Πρέπει νά εἴμαστε καθαροί καί στίς σκέψεις μας καί στίς ἐπιθυμίες μας καί στά συναισθήματά μας.Αὐτό εἶναι ἀδύνατο ὅταν δέν προσέχουμε τί βλέπουμε ,διότι οἱ σκέψεις μας , οἱ ἐπιθυμίες μας, τά συναισθήματά μας τροφοδοτοῦνται κυρίως ἀπό τό τί βλέπουμε καί τί ἀκοῦμε.Οἱ αἰσθήσεις μας εἶναι οἱ πόρτες καί τά παράθυρα τῆς ψυχῆς μας. Μ’ αὐτές ἡ ψυχή μας ἐπικοινωνεῖ μέ τόν κόσμο. Ὅταν ἀφήνουμε νά περνᾶνε ἀπό τίς αἰσθήσεις μόνο καλά, καθαρά πράγματα τότε καί ἠ ψυχή μένει καθαρή . Ἀντίθετα ὅταν περνοῦν σάπια, μολυσμένα, ἀνήθικα πράγματα τότε καί ἡ ψυχή λερώνεται. Τότε καί ἡ φαντασία καί μνήμη λειτουργοῦν καταστροφικά καί μᾶς τά ξαναθυμίζουν. Τότε καί οἱ σκέψεις μας καί οἱ ἐπιθυμίες μας εἶναι ἀνάλογες μέ αὐτά πού εἴδαμε ἤ ἀκούσαμε καί τείνουμε-ἐδῶ εἶναι καί ὁ πιό φοβερός κίνδυνος- νά τά κάνουμε καί πράξη , νά τά μιμηθοῦμε. Αὐτό λέγεται πλήρης συγκατάθεση στήν ἁμαρτία, εἶναι ἡ ὁλοκλήρωση τῆς ἁμαρτίας, ἡ ἔμπρακτη ἁμαρτία ὅπως λέμε.
Ἀπό μιά μικρή ἀμέλεια καί ἀπροσεξία στό βλέμμα μπορεῖ ὁ ἄνθρωπος νά κάνει καί τίς χειρότερες ἁμαρτίες.Ἕνα σχετικό παράδειγμα ἀπό τήν Παλαιά Διαθήκη εἶναι αὐτό τοῦ Δαβίδ. Αὐτός ἦταν σπουδαῖος ἀνθρωπος: Βασιλιᾶς καί προφήτης, ἄνθρωπος πού ἀγαποῦσε καί σεβόταν τόν Θεό.Ἐπειδή ὅμως δέν πρόσεξε κάποτε τό βλέμμα του καί εἶδε πονηρά μιά γυναίκα μέ σκοπό νά ἐπιθυμήση, ἔκανε διπλῆ φοβερή ἁμαρτία: μοιχεία καί φόνο. Κατόπιν ἐκλαιγε καί ἐξομολογεῖτο ὅλη του τή ζωή. Μάλιστα ἔγραψε καί τόν 50ο Ψαλμό, τόν ψαλμό τῆς Μετανοίας (Ἐλέησόν με ὁ Θεός…) καί πολλούς ἄλλους. Ὁ Θεός πού δέχτηκε τήν μεγάλη του μετάνοια τόν συγχώρησε. Θά μποροῦσε ὅμως πολύ εὔκολα νά ἀποφύγει ὅλη αὐτήν τήν ταλαιπωρία καί τήν διπλῆ ἁμαρτία, τήν διπλῆ μαχαιριά στήν ψυχή του, ἄν πρόσεχε τά μάτια του καί τά ἔπαιρνε ἀμέσως ἀπό τόν πειρασμό. «Ἐκ τοῦ ὁρᾶν τίκτεται τό ἐρᾶν» λέει ἡ Ἁγία Γραφή δηλ ἀπό τό βλέμμα γεννιέται ἡ ἐπιθυμία. Αὐτό πού βλέπουμε, ἄν δέν προσέξουμε, πέφτουμε στόν πειρασμό νά τό ἐπιθυμήσουμε κιόλας. Γιαυτό ἄς βλέπουμε πάντα ὑγιῆ, ἁγνά θεάματα καί ποτέ σαρκικά , σάπια, ὕποπτα, πονηρά.
Πόσο πολύ μπορεῖ νά πληγωθοῦμε μέ τά λεγόμενα ἀκατάλληλα θεάματα, πού εἶναι γιά ὅλους ἀκατάλληλα καί ὄχι μόνο γιά τούς ἀνηλίκους ὅπως γράφουν. Μάλιστα τελευταῖα δέν γράφουν κἄν ἀκατάλληλα ἀλλά κατάλληλο γιά ὅλους- γιά τά παιδιά ἀπαιτεῖται γονική συναίνεση. Εἶναι μιά ἀκόμη παγίδα διότι πῶς εἶναι δυνατόν νά γνωρίζει ὁ καϋμένος ὁ γονιός ἐκ τῶν προτέρων τί θά προβληθεῖ· καί δείχνουν ὅ,τι θέλουν παρασέρνοντας καί τά παιδιά στήν τηλεθέαση ἀνεπίτρεπτων καί αἰσχρῶν ἀκόμη καί νά τά ὀνομάσει κανείς, πραγμάτων.
6) Ἄλλος μεγάλος κίνδυνος εἶναι ὅτι ἡ τηλεόραση πολλές φορές παραπληροφορεῖ δίνει δηλ. ψευτική εἰκόνα τοῦ κόσμου καί τῆς κοινωνίας. 
Οἱ δημοσιογράφοι, οἱ παραγωγοὶ προγραμμάτων καὶ οἱ σύμβουλοι τῶν τηλεοπτικῶν Σταθμῶν περισσότερο διαμορφώνουν τὴν κοινωνία, παρὰ τὴν ἐκφράζουν καὶ μάλιστα τὴν διαμορφώνουν ἀρνητικά, ἐνῶ θὰ μποροῦσε νὰ λειτουργῆ παιδευτικά. 
Αὐτό συμβαίνει γιά τούς ἑξῆς λόγους:
Πρῶτον, ὁ τρόπος προβολῆς τῶν διαφόρων κοινωνικῶν φαινομένων ἐξαρτᾶται ἀπὸ τὴν ὀπτικὴ γωνία μέ τὴν ὁποία τὰ βλέπει ὁ δημοσιογράφος, ὁ παραγωγός. Ἡ ψυχολογία μᾶς ἔχει διδάξει ὅτι ὑπάρχει τὸ φαινόμενο τῆς προβολῆς, σύμφωνα μὲ τὸ ὁποῖο ὁ ἄνθρωπος προβάλλει στὸν ἄλλο αὐτὸ ποὺ ἔχει μέσα του. Ἔτσι, ὁ ἐμπαθὴς ἄνθρωπος συνεχῶς βλέπει καὶ στὴν κοινωνία τὰ πάθη ποὺ ὑπάρχουν μέσα του. Ὅποιος εἶναι ἄρρωστος ψυχικὰ βλέπει παντοῦ ἀρρώστειες καὶ πάθη, ἐνῶ ὅποιος ἔχει ψυχικὴ ὑγεία βλέπει καὶ τὴν ὑγιῆ πλευρὰ τῆς κοινωνίας.
Μέσα ἀπὸ τὸ πρίσμα αὐτὸ πρέπει νὰ δοῦμε τὸ γεγονὸς ὅτι δὲν προβάλλονται ἀπὸ τὰ μέσα μαζικῆς ἐνημερώσεως παραδείγματα ποὺ συνιστοῦν καί συμβάλλουν στὴν πνευματική ὑγεία τοῦ λαοῦ, ἐνῶ ὑπάρχουν τόσα πολλά. Πλεονάζουν τὰ ἐγκλήματα καὶ οἱ διάφορες μορφὲς βίας. Οὐσιαστικά, μὲ τέτοιες παρουσιάσεις ἐπιδιώκεται νὰ ἀπαντηθοῦν ἐρωτήματα ποὺ ἀπασχολοῦν τὸν ἴδιο τὸν παρουσιαστή. Ἔτσι, μέσα ἀπὸ τὰ μέσα μαζικῆς ἐνημέρωσης δὲν περνοῦν ἀξίες ἀλτρουϊσμού, εὐποιίας, καλωσύνης, ἀγάπης. Καὶ ἂν παρουσιάζωνται μερικὰ τέτοια περιστατικὰ εἶναι πολὺ λίγα σὲ σχέση μὲ τὰ ἐγκλήματα, ποὺ προτάσσονται στὴν παρουσίαση.
Δεύτερον, ἡ παρουσίαση μερικῶν φρικιαστικῶν γεγονότων εἶναι ἀποσπασματικὴ καὶ ἀπολυτοποιεῖται, λόγω τῆς τρομερῆς ἀνταγωνιστικότητας. Γιὰ παράδειγμα μποροῦμε νὰ ποῦμε ὅτι ἕνα μεμονωμένο περιστατικὸ ποὺ παρουσιάζεται ἀπὸ τὸ ἕνα “κανάλι”, λόγω τῆς ἀνταγωνιστικότητος, παρουσιάζεται ταυτόχρονα καὶ ἀπὸ τὰ ἄλλα. Ἐὰν κάποιο γεγονὸς εἶναι φρικιαστικό, τότε ὅλα τὰ “κανάλια” γιὰ νὰ εἶναι ἐνημερωμένα καί, φυσικά, γιὰ νὰ προσελκύσουν τὴν προσοχὴ καὶ τὸ ἐνδιαφέρον τοῦ κοινοῦ, ἀσχολοῦνται μὲ αὐτό, γίνονται συζητήσεις ἐπὶ συζητήσεων, καλοῦνται ψυχολόγοι, κοινωνιολόγοι, παιδαγωγοὶ γιὰ νὰ μελετήσουν τὸ φαινόμενο. Στὴν πραγματικότητα αὐτὸ γίνεται γιὰ νὰ ἀνεβάσουν τὸ ποσοστὸ τῆς ἀκροαματικότητος, γιατί πιστεύεται ὅτι αὐτὸ θὰ συντελέση στὴν αὔξηση τῶν διαφημήσεων καὶ βέβαια, τὴν εἰσροὴ χρηματικῶν πόρων στὸν Σταθμό. Ἔτσι, ἕνα μεμονωμένο γεγονὸς γίνεται καθολικό, παρουσιάζεται ὅτι ἐκφράζει τὴν κοινωνία, ἐνῶ δὲν συμβαίνει αὐτὸ στὴν πράξη.
Νὰ πῶς μπαίνουμε μὲ τὴν τηλεόραση σ’ ἕναν ψευτικό, φανταστικὸ κόσμο καὶ οὐσιαστικὰ ἀφηνόμαστε νὰ μᾶς διαμορφώσουν ταΐζοντάς μας ψέμματα ἢ μισὲς ἀλήθειες. Αὐτὸ λέγεται εἰσβολὴ στὴν ψυχή μας καὶ καταστρατήγηση τῆς ἐλευθερίας μας. 
Ἡ σύγχρονη τηλεόραση δὲν ἐκφράζει τὴν κατάσταση τῆς κοινωνίας, ἀλλὰ προσπαθεῖ νὰ τὴν διαμορφώση. Ἂν σκεφθῆ κανεὶς ὅτι ἡ χρήση τῆς τηλεόρασης τίθεται μέσα στὴν προοπτική τῆς κάθε λογῆς ἐξουσίας, ποὺ ἐπιδιώκει νὰ ἀποχαυνώση τὸν λαὸ καὶ νὰ τὸν ἀποπροσανατολίση, τότε καταλαβαίνει τοὺς βαθύτερους σκοπούς.
Δὲν πρέπει νὰ στεκόμαστε σὲ παθητικὴ κατάσταση, ἀλλὰ νὰ δραστηριοποιηθοῦμε. Ἡ ἐνεργοποίηση, ἐκτὸς τῶν ἄλλων, συνίσταται στὸ νὰ ἀναπτύξουμε τοὺς ἐσωτερικοὺς μηχανισμοὺς καὶ νὰ ἀντιδροῦμε σὲ κάθε προσπάθεια καταδυνάστευσης τῆς ἐλευθερίας μας. Ἡ προσπάθεια νὰ διαφυλάξουμε τὴν ἐσωτερική μας ἐλευθερία εἶναι ἐπιβεβλημένη ἀνάγκη.
Ὑπάρχουν ἀκόμη πολλές ἀρνητικές ἐπιδράσεις καί ἀποτελέσματα τῆς τηλεόρασης:
7) Ἡ τηλεόραση εἶναι χρονοφάγος. Ὑπολογίζεται ὅτι ἕνας σύγχρονος ἄνθρωπος 65 ἐτῶν ἔχει περάσει τά 9 του χρόνια παρακολουθώντας τηλεόραση. Κατασπαταλεῖται πολύτιμος χρόνος πού θά μποροῦσε νά ἀξιοποιηθεῖ δημιουργικά καί ψυχοφελῶς.
8) Ἡ τηλεόραση ὑποκατέστησε τή μελέτη, τό βιβλίο, ἐνῶ ἡ ἀπόδοση τῶν μαθητῶν πού τήν παρακολουθοῦν πέφτει. Ἀκόμη τά παιδιά ἰδίως τά μικρότερα ἔχουν ἀδυναμία συγκεντρώσεως τῆς προσοχῆς τους ἐξ αἰτίας τῆς τηλεόρασης.
9) Ἡ τηλεόραση προκαλεῖ καί σωματικές βλάβες ἐκτός ἀπό τίς ψυχικές: μείωση τῆς ὀπτικῆς ὀξύτητας, σωματική ἀδράνεια πού ὁδηγεῖ στήν παχυσαρκία, πονοκέφαλο (ὅταν βλέπει κανείς πολύ) κλπ.
10) Ἡ τηλεόραση ἀπομόνωσε τούς ἀνθρώπους, ἐξάλειψε τίς εὐκαιρίες γιά ἐπικοινωνία μεταξύ τῶν ἀνθρώπων καί ἔκανε τήν ψυχαγωγία ἀτομική ἀπό συλλογική. Τά παιδιά ἔπαψαν νά παίζουν τά ἐνεργητικά παιγνίδια πού ἔπαιζαν παλαιότερα καί προτιμοῦν νά παρακολουθοῦν παθητικά τά διάφορα ;παιδικά καί ὄχι μόνο…Ἔτσι ὅμως δέν κοινωνικοποιοῦνται, δέν ἀναπτύσσεται φυσιολογικά ἡ προσωπικότητά τους· δέν μαθαίνουν νά ἀγαποῦν.
Ἀτέλειωτος ὁ κατάλογος τῶν κινδύνων καί τῶν βλαβερῶν ἀποτελεσμάτων. Εἴπαμε τούς σπουδαιότερους…
Πῶς θά ἀντιμετωπίσουμε λοιπόν αὐτήν τήν κατάσταση πού δημιούργησε ἡ εἰσβολή τῆς τηλεόρασης στή ζωή μας;
1) Ἡ ἰδανική λύση θά ἦταν νά κλείσουμε μιά γιά πάντα καί νά ἀποκλείσουμε ἀπό τή ζωή μας τήν τηλεόραση. 
Ἐπειδή ὅμως δέν μποροῦμε ἴσως νά τό ἐπιβάλλουμε καί στά ὑπόλοιπα μέλη τῆς οἰκογένειάς μας τουλάχιστον ἄς τό προσπαθήσουμε στόν ἑαυτό μας. Ἔτσι θά γλυτώσουμε ὁριστικά μιά γιά πάντα ἀπό ὅλους τούς πειρασμούς καί τούς κινδύνους πού φέρνει μαζί της ἡ τηλεόραση. Ὁ διάβολος μπῆκε στά σπίτια μας καί μᾶς κάνει μάθημα. Δέν πρέπει νά τοῦ τό ἐπιτρέψουμε. Ἄς τόν διώξουμε μέ μιά ἀποφασιστική κίνηση ἀπό τή ζωή μας.
2) Ἄν μᾶς φαίνεται ἀκατόρθωτη αὐτή ἡ ἰδανική λύση (στήν πραγματικότητα δέν εἶναι) τουλάχιστον ἄς βάλουμε ὅρια αὐστηρότατα καί κανόνες στόν ἑαυτό μας. 
Ἄς ἀποφύγουμε τόν πειρασμό τῆς μικρῆς ὀθόνης πάντοτε καί μάλιστα ὅταν βρεθοῦμε μόνοι μας στό σπίτι. Ἄς μήν τήν ἔχουμε σέ καμμιά περίπτωση στό δωμάτιό μας. Ἄς ἔχουμε τό θάρρος νά φύγουμε ἤ νά ἀλλάξουμε ἀμέσως κανάλι ὅταν προβάλλονται πράγματα πού μᾶς λερώνουν ἤ μᾶς ἀναστατώνουν καί μᾶς δαιμονοποιοῦν. Δέν ἐπιτρέπεται νά συζητᾶμε ἤ νά παίζουμε μέ τό διάβολο. Πολλές φορές καί προγράμματα φαινομενικά ἀθῶα (π.χ. ἕνα μάτς ποδοσφαίρου) τά βρωμίζουν παρεμβάλλοντας αἰσχρές διαφημήσεις· πρέπει νά ἔχουμε τήν ἑτοιμότητα καί τήν ἀποφασιστικότητα νά ἀλλάξουμε ἀμέσως κανάλι ἤ καί νά σταματήσουμε τήν τηλεθέαση.
3) Ἄς διαμορφώσουμε ἔτσι τή ζωή μας, τό καθημερινό μας πρόγραμμα ὥστε νά μήν μένει νεκρός χρόνος. Πάντα νά κάνουμε κάτι δημιουργικό, θετικό (μελέτη πνευματική, προσευχή, βοήθεια στό σπίτι, περίπατος, βοήθεια κάποιων πού ἔχουν ἀνάγκη, ἄθληση) γιά νά μήν πέφτουμε στήν εὔκολη λύση-πειρασμό νά δοῦμε τηλεόραση Ἡ Ἁγία Γραφή καθώς καί ἡ δημιουργία τοῦ Θεοῦ, οἱ ἀξεπέραστες φυσικές ὀμορφιές εἶναι ἡ τηλεόραση τοῦ Θεοῦ. Ἄς ἀνοίξουμε αὐτήν τήν τηλεόραση καί ἄς κλείσουμε τήν ἄλλη τήν διαβολική.
4) Τέλος ἄς ζητήσουμε τή βοήθεια τοῦ πνευματικοῦ μας στό συγκεκριμένο θέμα καί ἄς προσευχηθοῦμε. Ἡ Θεία βοήθεια θά ἔλθει καί θά μᾶς ἀναδείξει νικητές. Ὁ Θεός νά τό δώσει γιά ὅλους μας.
 Ἱερομόναχος Σάββας Ἁγιορείτης

6 λόγοι για τους οποίους αξίζει να πεις ΟΧΙ στην «Κάρτα του Πολίτη» (ΚτΠ) και την «Ηλεκτρονική Διακυβέρνηση»

 

 1.     ΛΑΝΘΑΣΜΕΝΟΙ ΙΣΧΥΡΙΣΜΟΙ
Το βασικό επιχείρημα για την εισαγωγή της ΚτΠ είναι ότι θα δοθεί οριστική λύση στα προβλήματα της «καθημερινότητας του πολίτη», στα προβλήματα που αντιμετωπίζει όταν προσπαθεί να εξυπηρετηθεί από τις Δημόσιες Υπηρεσίες.
Εάν βεβαίως το μέτρο της εισαγωγής της ΚτΠ οδηγήσει και στην οργάνωση του Δημοσίου, αυτά είναι δύο διαφορετικά πράγματα. Η οργάνωση του Δημοσίου πρέπει να γίνει ασχέτως με την εισαγωγή της ΚτΠ. Δεν είναι προϋπόθεση της οργάνωσης του Δημοσίου η ΚτΠ, ούτε πρέπει να γίνει με δικαιολογία την ΚτΠ. Πρέπει να γίνει ούτως ή άλλως. Αυτό είναι σημαντικό να το συνειδητοποιήσουμε, γιατί ενώ δεν λύνει η ΚτΠ προβλήματα με την εισαγωγή της, αντίθετα φέρνει πολλά προβλήματα με την εισαγωγή της, όπως θα δούμε κατωτέρω.
Πιο συγκεκριμένα:
Η Κάρτα του Πολίτη σύμφωνα με τα στοιχεία της πρώτης δημόσιας διαβούλευσης αναμένεται να περιέχει εμφανώς επάνω της τα βασικά στοιχεία ταυτοποίησης του κατόχου της: «Δεν αποτελεί επιλογή μας η φόρτωση πληθώρας στοιχείων στο εσωτερικό της Κάρτας. Αντίθετα, σχεδιαστικό μας στόχο αποτελεί η ανάπτυξη μίας Κάρτας, η οποία θα περιέχει τα ελάχιστα απαιτούμενα στοιχεία» (http://www.opengov.gr/ypes/?p=863).
Σε αυτή την περίπτωση η ΚτΠ δεν προσφέρει τίποτα περισσότερο από ότι το υφιστάμενο Δελτίο Ταυτότητας. Στην προσπάθειά του να εξυπηρετηθεί ένας πολίτης, όταν βρίσκεται σε μια υπηρεσία έχει 2 βασικά προβλήματα:
ΠΡΟΒΛΗΜΑ
ΤΡΟΠΟΣ ΕΠΙΛΥΣΗΣ
1. ταυτοποίηση του πολίτη
με την ταυτότητά του ή άλλο έγγραφο αποδεικτικό αυτής
2. εξυπηρέτηση του πολίτη αφού ταυτοποιηθεί
με την καλύτερη οργάνωση της υπηρεσίας και την ορθολογικότερη διαχείριση του προσωπικού του Δημοσίου


Η ΚτΠ μπορεί να διευκολύνει το 1ο, στο 2ο όμως δεν προσφέρει καμία βοήθεια. Παραδείγματα:

α.       Χορήγηση πιστοποιητικού οικογενειακής κατάστασης από μηχανογραφημένο Δημοτικό Κατάστημα:
Σήμερα, εάν δεν υπάρχει ουρά, η ταυτοποίηση με την επίδειξη του υφιστάμενου δελτίου ταυτότητας δεν ξεπερνά τα 3-5 δευτερόλεπτα. Η εκτύπωση του εγγράφου και η υπογραφή του δεν ξεπερνά επίσης το 1-2 λεπτά. Συνολικός χρόνος παραμονής στο κατάστημα: 2 λεπτά. Πόσο πιο σύντομα θα εκδοθεί το πιστοποιητικό με την ΚτΠ;
β.      Χορήγηση Οικοδομικής Άδειας από την Πολεοδομία: Με το υφιστάμενο Δελτίο Ταυτότητας η ταυτοποίηση του προσώπου γίνεται σε μηδενικό χρόνο. Αξιολόγηση και έκδοση οικοδομικής άδειας; Μέρες ή και μήνες. Εάν δεν έχει περισσότερο προσωπικό και καλύτερη οργάνωση η Πολεοδομία πως θα βοηθήσει η ΚτΠ;
γ.       Έκδοση άδειας οδήγησης από το Υπουργείο Συγκοινωνιών: Ταυτοποίηση σε μηδενικό χρόνο. Έκδοση αδείας μέσα σε μερικές ημέρες. Η ΚτΠ δεν μπορεί να βάλει τους εργαζόμενους να δουλέψουν πιο γρήγορα …
δ.      Εξυπηρέτηση από την εφορία. Στις συναλλαγές του με την εφορία ο πολίτης δεν αντιμετωπίζει πρόβλημα ταυτοποίησης. Ταυτοποιείται αμέσως, ειδικά όταν χρωστάει χρήματα. Το πρόβλημά του είναι η πληθώρα των εγγράφων και των υπογραφών εσωτερικά που πρέπει να διακινήσει προκειμένου να ολοκληρωθεί η εργασία του. Στην καλύτερη οργάνωση της εφορίας λοιπόν και στην απλούστευση των διαδικασιών της δεν προσφέρει τίποτα ένα νέο έγγραφο ταυτοποίησης (ΚτΠ).
Μπορείτε και μόνοι σας να σκεφθείτε ανάλογες προσωπικές σας περιπτώσεις και να δείτε ότι η ταυτοποίηση του προσώπου που θα γίνεται μέσω της ΚτΠ, αντί του σημερινού Δελτίου Ταυτότητας δεν είναι το πρόβλημα που πρέπει να λυθεί με το Δημόσιο, αλλά η οργάνωση του ίδιου Δημοσίου.
Η εισαγωγή λοιπόν της ΚτΠ από μόνη της δεν προσφέρει τίποτα. Δεν πρόκειται να διευκολύνει την επικοινωνία του πολίτη με τις δημόσιες υπηρεσίες, εάν δεν συνδυαστεί με την οργάνωση των υπηρεσιών. Όταν όμως ο πολίτης βρεθεί μπροστά σε οργανωμένες υπηρεσίες του Δημοσίου τότε του είναι άχρηστη η ΚτΠ μιας και θα μπορεί να εξυπηρετηθεί άνετα με το υφιστάμενο Δελτίο Ταυτότητας.
Στο πλαίσιο των ανωτέρω γιατί να εισαχθεί στη ζωή μας η ΚτΠ η οποία θα φέρει πλινθίο (τσιπάκι) και να μην παραμείνουμε στο υφιστάμενο Δελτίο Ταυτότητας; Η εισαγωγή του πλινθίου εγκυμονεί περισσότερους κινδύνους από τα προβλήματα που επιθυμεί να λύσει.
2.     ΕΚΘΕΣΗ ΤΩΝ ΠΟΛΙΤΩΝ ΣΕ ΤΕΡΑΣΤΙΟ ΚΙΝΔΥΝΟ ΑΠΟ ΤΗ ΣΥΓΚΕΝΤΡΩΣΗ ΤΩΝ ΠΛΗΡΟΦΟΡΙΩΝ
Για να λειτουργήσει η ΚτΠ είναι απαραίτητο να δημιουργηθεί η κατάλληλη υποδομή: Κάρτες με ή χωρίς πλινθία (τσιπάκια), αναγνώστες καρτών, Ηλεκτρονικοί Υπολογιστές με καταχωρημένα σε αυτούς τα προσωπικά δεδομένα των πολιτών, εφαρμογές Η/Υ που να λειτουργούν με την ΚτΠ, δίκτυα διασύνδεσης των υπολογιστών, υπάλληλοι-χρήστες κατάλληλα εκπαιδευμένοι, συνεργεία συντήρησης και αποκατάστασης βλαβών, επιτελεία αναβάθμισης και βελτίωσης εφαρμογών, Διευθυντές, Προϊστάμενοι και άλλοι «επιβλέποντες» με διαφορετικά επίπεδα πρόσβασης κλπ κλπ. Όλο αυτό το πλαίσιο λειτουργίας θα μπορούσαμε να το περιγράψουμε με την έκφραση «ηλεκτρονική διακυβέρνηση».
Επίσης σε μεταγενέστερο στάδιο και βάση των συνθηκών που έχει ή θα υπογράψει η χώρα μας αλλά και η Ευρωπαϊκή Ένωση θα υπάρχει η δυνατότητα πέραν των Ελλήνων αρμοδίων και άλλοι εκτός Ελλάδας «αρμόδιοι», να έχουν πρόσβαση σε αυτά τα δεδομένα; (σε τμήμα τους; ή/και στο σύνολό τους;). Ήδη γνωρίζουμε ότι ανταλλάσσονται στοιχεία μεταξύ ΕΕ και ΗΠΑ και μάλιστα ο όγκος τους είναι πολύ υψηλός. Διαβάζουμε σε σχετική ανακοίνωση του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου (http://www.europarl.europa.eu/news/public/story_page/019-89976-298-10-44-902-20101025STO89954-2010-25-10-2010/default_el.htm) : «Μιλώντας στην ακρόαση ο εισηγητής του ΕΚ, Γερμανός ευρωβουλευτής των Πρασίνων Jan Philipp Albrecht, τόνισε την ανάγκη να υπάρξει συμφωνία και δη το συντομότερο δυνατό (σσ: με τις ΗΠΑ), ακριβώς λόγω του μεγάλου όγκου πληροφοριών που ήδη ανταλλάσσουν οι δύο πλευρές.»
Σε αυτή την περίπτωση οι βάσεις δεδομένων της Ελληνικής «Κάρτας του Πολίτη» θα είναι διασυνδεδεμένες μέσω ενός «ειδικού» εθνικού αλλά και παγκόσμιου δικτύου με άγνωστο αριθμό  κέντρων επεξεργασίας και διαχείρισης δεδομένων, τα οποία θα έχουν υπό την  «εποπτεία» τους και άλλες «Κάρτες του Πολίτη» άλλων χωρών; Μιλάμε δηλαδή για ένα είδος  «ειδικού internet» στο οποίο θα συμμετέχει άγνωστος αριθμός «πιστοποιημένων» χρηστών και διαχειριστών και φυσικά ακόμα …πιο άγνωστος αριθμός «πειρατών». Όλο αυτό το πλαίσιο λειτουργίας δεν θα μπορούσαμε κατ’ αναλογία να το περιγράψουμε με την έκφραση «Παγκόσμια Ηλεκτρονική Διακυβέρνηση»;
Σε αυτό το σύστημα (Εθνικό ή Υπερ-Εθνικό) πάντα κάποιοι θα έχουν το νόμιμο δικαίωμα πρόσβασης στο φάκελό του κάθε πολίτη: Ο απλός υπάλληλος θα βλέπει ένα τμήμα του φακέλου του Πολίτη, κάποιοι προϊστάμενοι-διευθυντές θα έχουν ανώτερο επίπεδο πρόσβασης και θα βλέπουν μεγαλύτερα τμήματα του φακέλου του πολίτη. Κάποιοι άλλοι ανώτεροι διαχειριστές καθώς και ειδικοί της Πληροφορικής θα έχουν πρόσβαση στον πλήρη φάκελο των πολιτών, προκειμένου να προβαίνουν στις απαραίτητες βελτιώσεις, αναβαθμίσεις, επεκτάσεις των βάσεων δεδομένων και των προγραμμάτων χρήσης.
Θα μπορούσαμε να δεχτούμε ως στοιχειωδώς «ασφαλή» την παραχώρηση αυτής της … ιδιόμορφης και αφανούς εξουσίας στους διαπιστευμένους «χειριστές» των συστημάτων  διαχείρισης της ελευθερίας των πολιτών (διότι περί αυτού πρόκειται), εάν ζούσαμε σε μια  «κοινωνία  αγγέλων».
Δυστυχώς όμως στην σημερινή κοινωνία -η οποία πλέον μέσω της ΚτΠ και της Ηλεκτρονικής Διακυβέρνησης «τακτοποιείται» με …ηλεκτρονικό τρόπο -, η διαφθορά και η απάτη έχουν καταστεί σχεδόν οι απαραίτητες «πιστοποιήσεις καταλληλότητας» και «καπατσοσύνης» προκειμένου κάποιος να ανέλθει σε πολλούς τομείς της ανθρώπινης ζωής. Ας μην γελιόμαστε, ανάμεσά μας ζουν άνθρωποι που είτε έχουν χαλαρές έως και ανύπαρκτες ηθικές αντιστάσεις ή που είναι ευάλωτοι σε εκβιασμούς και απειλές ή ακόμα και κάποιοι (έστω λίγοι) που είναι εκτελεστικά όργανα εξωθεσμικών φανερών ή μυστικών οργανώσεων.
Ποιος λοιπόν μπορεί να αποκλείσει ότι δεν θα χρησιμοποιηθούν και τέτοια άτομα ως χρήστες ή διαχειριστές σε αυτό το σύστημα της ηλεκτρονικής διακυβέρνησης;
Φαντασθείτε λοιπόν τι δυστυχία μπορεί να προκαλέσει σε κάποιον κάτοχο μιας «Κάρτας του Πολίτη» ένας από αυτούς τους διαχειριστές αν εκβιασθεί ή υποχρεωθεί να αλλοιώσει το προφίλ του κατόχου προσθέτοντας π.χ την φράση «ύποπτος τρομοκράτης».
Τι να το κάνουμε που δεν θα καθόμαστε στην ουρά για ένα πιστοποιητικό ή μια «φορολογική ενημερότητα» αφού η ζωή μας και το μέλλον μας θα κινδυνεύουν ανά πάσα στιγμή είτε από ένα «λάθος» είτε από μια κακόβουλη ενέργεια; 
Δεν χωράει λοιπόν καμία αμφιβολία ότι κινδυνεύουν τα στοιχεία μας από κακόβουλους, κακόπιστους, ιδιοτελείς, κακεντρεχείς ή και επιρρεπείς στην δωροδοκία χρήστες-διαχειριστές και πλήθος  άλλων «ενδιαφερομένων». Δείτε ένα χαρακτηριστικό παράδειγμα:
O κος Falciani με την περίφημη λίστα καταθετών που έκλεψε από την HSBC Ελβετίας δεν είχε μια από τις ανώτερες δυνατότητες πρόσβασης στη βάση δεδομένων της HSBC;
HHSBC δεν είχε υιοθετήσει «καλές πρακτικές ασφαλείας»;
Προστατεύθηκε από αυτές τις πρακτικές;
ΌΧΙ.
Δεν μπόρεσε να κάνει απολύτως τίποτα.
Τα στοιχεία όμως αυτά ο κος Falciani τα μοσχοπουλάει τώρα πια σε κυβερνήσεις: Ήδη Γαλλία, Γερμανία, Ιταλία έχουν αγοράσει αυτές τις λίστες.
Εάν μια ιδιωτική πολυεθνική Τράπεζα δεν μπόρεσε να αποτρέψει έναν τέτοιον κίνδυνο για τα συστήματά της, τι μας κάνει να πιστεύουμε ότι ένα Ελληνικό Υπουργείο θα τα καταφέρει καλύτερα; Και πολύ περισσότερο εάν πελάτες είναι ξένες κυβερνήσεις, τότε όπως βλέπουμε και από την περίπτωση του κου Falciani μια παράνομη πώληση «μετατρέπεται» σε μια νόμιμη αγορά !!! Το ερώτημα που προκύπτει εδώ μεγαλοπρεπώς είναι: «ΠΟΙΟΣ ΘΑ ΜΑΣ ΦΥΛΑΞΕΙ ΑΠΌ ΤΟΥΣ ΦΥΛΑΚΕΣ;;;»
Όπως και να το κάνουμε, η συλλογή πολλών προσωπικών στοιχείων για την ζωή και την καθημερινότητά μας είναι γεγονός. Αυτό όμως που θα συμβεί με την Ηλεκτρονική Διακυβέρνηση και το ΑΠΑΡΑΙΤΗΤΟ εργαλείο της που είναι η «Κάρτα  του Πολίτη» δεν θα έχει προηγούμενο. Τίποτε δεν θα μείνει κρυφό από το «μάτι του Μεγάλου αδελφού». Κάθε κίνηση, κάθε συναλλαγή, κάθε αγορά και πώληση, κάθε μετακίνηση και γενικά οτιδήποτε αφορά την  δημόσια και προσωπική ζωή του πολίτη θα καταγράφεται και θα συλλέγεται για να γίνει  αντικείμενο επεξεργασίας. Το φορολογικό, το σεξουαλικό, το πολιτικό, το θρησκευτικό, το ψυχολογικό, το πολιτιστικό, το ιατρικό προφίλ του καθενός μας θα είναι το πρώτο που θα βλέπει ο διαβαθμισμένος διαχειριστής και κάθε άλλος επίσημος ή ανεπίσημος «εταίρος» της  «παγκόσμιας ηλεκτρονικής κυβέρνησης». Επιπλέον ο διεστραμμένος «διαβαθμισμένος» διαχειριστής εκτός από το δικαίωμα της …ανάγνωσης θα έχει την δυνατότητα να επεξεργάζεται ή και να αλλοιώνει αυτό το προφίλ προσθαφαιρώντας ψευδή ή παραποιημένα στοιχεία στις βάσεις δεδομένων. Κάποιοι ισχυρίζονται με αφέλεια και άγνοια: «τι θα  αλλάξει με την Κάρτα του Πολίτη μιας και σήμερα δεν μας φακελώνουν  δεκάδες  δημόσιες και ιδιωτικές υπηρεσίες;».
Η απάντηση σε τέτοιου είδους αφελείς ή εκ του πονηρού ισχυρισμούς είναι απλή και ξεκάθαρη: Η έκταση του σημερινού «φακελώματος» και η διαδραστική λειτουργία των συστημάτων είναι εκ των πραγμάτων περιορισμένη και μειωμένης αξίας όσον αφορά τον έλεγχο και την διαχείριση των συνταγματικά και εθιμικά κατοχυρωμένων ατομικών ελευθεριών του πολίτη. Άλλο είναι π.χ να επιλέγουμε εμείς τι θα ξέρει και τι δεν θα ξέρει για μένα η τάδε τράπεζα ή το δείνα supermarket και άλλο να τροφοδοτώ καθημερινά, μέσω της αναγκαστικής και ευρείας χρήσης της «Κάρτας του Πολίτη», με χιλιάδες στοιχεία της προσωπικής και δημόσιας ζωής μου τις γιγάντιες και διασυνδεδεμένες  βάσεις δεδομένων της ηλεκτρονικής  διακυβέρνησης. Άλλο δηλαδή να επιλέξεις να φοράς μια σφιχτή γραβάτα και άλλο να δεχτείς να σου φορέσουν για πάντα «έξυπνες» ηλεκτρονικές χειροπέδες.
Έτσι λοιπόν, ένα επιχείρημα που τίθεται από τους υποστηρικτές της ΚτΠ είναι ότι και σήμερα γίνονται διαρροές δεδομένων. Λένε: «και σήμερα ο εφοριακός δεν έχει πρόσβαση στα οικονομικά στοιχεία; Και σήμερα δεν έχει πρόσβαση ο υπάλληλος της πολεοδομίας στον φάκελο οικοδομικής άδειας, ή ο υπάλληλος του υπουργείου συγκοινωνιών στον φάκελο της άδειας οδήγησης ή ο στρατιωτικός στον φάκελο της θητείας του πολίτη; Μήπως  οι σημερινοί διαχειριστές αυτών των ΔΙΑΣΠΑΡΤΩΝ και ΕΙΔΙΚΟΥ ΕΝΔΙΑΦΕΡΟΝΤΟΣ βάσεων δεδομένων είναι ηθικοί ενώ οι αυριανοί, που σε πολλές περιπτώσεις θα είναι ενδεχομένως οι ίδιοι, θα  έχουν ελαστικότερες συνειδήσεις ή  μειωμένες ηθικές αντιστάσεις;»
Το επιχείρημα αυτό θα είχε κάποια λογική βάση αν συνέκρινε μεταξύ τους ομοειδή  πράγματα. Όμως όπως  έχουμε περιγράψει προηγουμένως, άλλο είναι να διαρρεύσουν π.χ οι πληροφορίες του συστήματος TAXISτης εφορίας για την περιουσιακή σου ή την εισοδηματική σου κατάσταση, ή ακόμα και οι καταναλωτικές σου συνήθειες όπως τις έχει καταγράψει ένα supermarketμε την συναίνεσή σου (χρήση εκπτωτικής κάρτας κλπ), και άλλο να πουληθεί ή να «διαρρεύσει» το πλήρες προφίλ σου και ο τεράστιος συγκεντρωμένος όγκος  πληροφοριών  που το κατασκεύασε.
Η διαφορά μεταξύ της σημερινής  ηλεκτρονικής καταγραφής κάποιων δεδομένων του πολίτη και εκείνης που θα υπάρξει με την χρήση της Κάρτας του Πολίτη σε ένα περιβάλλον  «Ηλεκτρονικής Διακυβέρνησης» είναι δυσθεώρητη και μπορεί να συγκριθεί με εκείνη που έχει μια σφεντόνα  και μια ατομική βόμβα.
Ο σημερινός λοιπόν διαχειριστής της βάσης δεδομένων  π.χ μιας εφορίας, μιας πολεοδομίας, ενός νοσοκομείου, μιας εταιρείας κινητής τηλεφωνίας, ή ενός supermarket, δεν μπορεί να διαρρεύσει καθολικά τα στοιχεία για όλους τους πολίτες. Δεν μπορεί έχει το πλήρες προφίλ, αλλά ένα ελάχιστο τμήμα του. Δεν μπορεί να συνδυάσει πληροφορίες από διαφορετικές υπηρεσίες. Είναι απίθανο έως αδύνατο. Πόσο δυνατόν είναι όμως όταν οι πληροφορίες είναι διασυνδεδεμένες από μόνες τους, να «πακεταριστούν» σε ένα φλασάκι και να σταλούν όπου γης;
Στο πλαίσιο λοιπόν των ανωτέρω ένα πολύ σημαντικό στοιχείο είναι να μην αντικατασταθούν όλοι οι διαφορετικοί κωδικοί που διαθέτουμε από έναν, δηλ τον ΑΜΚΑ. Πρέπει η Εφορία να μας ταυτοποιεί με το Ονοματεπώνυμό μας και το ΑΦΜ, το Ταμείο Ασφάλισης με το Ονοματεπώνυμό μας και τον ΑΜΑ, το Υπουργείο Συγκοινωνιών με το Ονοματεπώνυμό μας και τον αριθμό αδείας διπλώματος κοκ. Δεν πρέπει να επικρατήσει ο ΑΜΚΑ ως ενιαίος μοναδικός αριθμός ταυτοποίησης. Έτσι και διαρροή εάν υπάρξει (είτε από hackers είτε από υπάλληλο της ηλεκτρονικής διακυβέρνησης) να μην μπορούν να συνδυαστούν τα στοιχεία και να προκύψει σε άλλον Η/Υ το πλήρες προφίλ του πολίτη.
Είναι τεράστιος ο κίνδυνος που δημιουργείται με την ενοποίηση των Βάσεων Δεδομένων που ήδη εξελίσσεται, προκειμένου να μπορεί να λειτουργήσει η ΚτΠ. Δεν πρέπει να επιτρέψουμε να συμβεί αυτό, κάτω μάλιστα από την μύτη μας και χωρίς καν να έχει ψηφιστεί  ακόμα ούτε το νομοσχέδιο για την «Ηλεκτρονική Διακυβέρνηση» αλλά ούτε και για την «Κάρτα του Πολίτη. Πρέπει όλοι μας να συνειδητοποιήσουμε τον κίνδυνο και να αντιδράσουμε στην αντισυνταγματική κατασκευή «Υπουργικών Αποφάσεων» οι οποίες δίνουν στην ουσία το δικαίωμα στους Υπουργούς να κτίζουν τμηματικά και κατά «πτέρυγα» τη νέα ηλεκτρονική φυλακή μέσω των ποικίλων Καρτών που εξαγγέλλουν. Αλλά δεν αρκεί  μόνο αυτό. Θα πρέπει να διασφαλισθεί η αποκέντρωση των στοιχείων. Δηλαδή, ότι κάθε δημόσιος ή ιδιωτικός φορέας θα διατηρεί αποκλειστικά και μόνον τα στοιχεία που τον αφορούν και μάλιστα αυστηρώς απόρρητα.
Μόνο  ως εφιάλτης μπορεί να χαρακτηριστεί το ενδεχόμενο της «χρήσης» ή της κατάχρησης  αυτής της τεράστιας εξουσίας που θα παρέχει ο γιγάντιος όγκος των συγκεντρωμένων πληροφοριών και δεδομένων για τον κάθε ένα πολίτη, σε κυβερνήσεις, ολοκληρωτικά καθεστώτα, μεγάλα ιδιωτικά συμφέροντα κλπ. Και μην μας πει κάποιος ότι δεν υπάρχει περίπτωση να βρεθούμε ξανά στην τραγική θέση να βιώσουμε κάποιο πραξικόπημα ή μια  στρατιωτική ή πολιτική χούντα (ώ μη γένοιτο). Τη θέση μας αυτή τη στηρίζουμε στο γεγονός ότι η ανθρώπινη ιστορία δεν ακολουθεί πάντοτε θετική πορεία. Για σκεφθείτε πόσο «πολύτιμο» θα ήταν ένα τέτοιο σύστημα σε φασιστικά-απολυταρχικά καθεστώτα: Χίτλερ, Στάλιν και στις μέρες μας καθεστώς Βόρειας Κορέας, καθεστώς ΙΡΑΝ κοκ.
Έχει διατυπωθεί ως αξίωμα, στα πλαίσια της κοινωνικής διαχείρισης των τεχνολογικών εφαρμογών, ότι «κάθε λάθος που είναι δυνατό να συμβεί, θα συμβεί οπωσδήποτε». Η Αμερική και η πρώην Σοβιετική Ένωση, οι μεγαλύτερες παγκόσμιες δυνάμεις του 20ου αιώνα, και σε επίπεδο υψηλής τεχνολογίας και διοικητικής ασφάλειας, υπέστησαν ολέθρια πυρηνικά ατυχήματα με εκρήξεις που επέφεραν τεράστιες απώλειες. Γι’ αυτό πολλές χώρες, αντιπαρήλθαν τον πειρασμό την φθηνότερη, αλλά επικίνδυνη λύση, και αποφάσισαν να μη χρησιμοποιήσουν πυρηνική ενέργεια (ανάμεσα σ’ αυτές και η Ελλάδα). Η αναλογία είναι μεταφορική, αλλά προφανής. Η υποχρεωτική συγκέντρωση ενιαίας ηλεκτρονικής πληροφορίας για κάθε πολίτη μέσω της ΚΠ, αφήνει ανοικτή την πόρτα για μια επίσης τρομακτική έκρηξη αποδέσμευσης της συγκεντρωμένης πληροφορίας: τον επικίνδυνο τραυματισμό ή και την απειλή θανάτου της ανθρώπινης ελευθερίας!
3.     ΔΟΚΙΜΑΣΜΕΝΗ ΚΑΙ ΑΠΟΤΥΧΗΜΕΝΗ-ΜΗ ΑΣΦΑΛΗΣ ΤΕΧΝΟΛΟΓΙΑ
Σύμφωνα με το κείμενο της Δημόσιας Διαβούλευσης: «Η Κάρτα Πολίτη θα διαθέτει υψηλού επιπέδου χαρακτηριστικά ασφάλειας, σύμφωνα με διεθνώς αναγνωρισμένα πρότυπα…..Για το σκοπό αυτό, οι τεχνικές προδιαγραφές της Κάρτας Πολίτη, καθώς και οι διαδικασίες έκδοσης και διαχείρισής της, θα είναι σύμφωνες με τα διεθνή επιστημονικά πρότυπα και θα υιοθετούν καλές πρακτικές ασφαλείας,….»
Είναι δεδομένο ότι επαρκής ασφάλεια δεδομένων ούτε υπήρξε ούτε και πρόκειται να υπάρξει. Ειδικότερα το Διαδίκτυο ήταν, είναι και θα είναι σχεδόν διάτρητο, ενώ ο ακήρυκτος πόλεμος γύρω από την πληροφορία και την ασφαλή της διακίνηση συμπορεύεται χρονικά με … την ιστορία του ανθρώπου.
Μάλλον η εξυπηρέτηση του πολίτη είναι παραπροϊόν και ότι πρώτιστος σκοπός είναι η εξυπηρέτηση των μηχανισμών.
Τα παραδείγματα του πόσο «ασφαλείς» είναι οι βάσεις δεδομένων είναι πολλά:
-        Τον Δεκέμβριο του 2010 διευθύντρια της Εθνικής Υπηρεσίας Ασφαλείας (NSA) των ΗΠΑ δήλωσε για τις βάσεις δεδομένων της NSA πως: «Δεν υφίσταται πλέον η έννοια «ασφάλεια», «Οι πλέον εξελιγμένοι αντίπαλοι πρόκειται να παραμείνουν απαρατήρητοι στα δίκτυα μας», «Πρέπει πλέον να οικοδομήσουμε τα συστήματά μας με την παραδοχή ότι οι αντίπαλοι θα τα παραβιάσουν» (will get in), Οι Ηνωμένες Πολιτείες δεν μπορούν να εμπιστευτούν «τα διαφορετικά μέρη ενός συστήματος που μπορεί ήδη να έχουν παραβιαστεί» κα.
-        Τον Αύγουστο 2010 υπέστη παραβίαση (hacking) η Γερμανική Κάρτα του Πολίτη από hackers, και αναγνώστηκαν τα δεδομένα της, σε ζωντανή εκπομπή της γερμανικής τηλεόρασης.
-        Το Νοέμβριο 2010 αποσύρθηκε το software (πρόγραμμα) ανάγνωσης της Γερμανικής Κάρτας του Πολίτη μετά από «τρύπα» ασφαλείας που παρατηρήθηκε σε αυτό.
-       Τον Δεκέμβριο του 2010 hackers επιτέθηκαν και παραβίασαν την ιστοσελίδα της Interpol (International Criminal Police Organization (ICPO) – INTERPOL, Διεθνής Οργάνωση Εγκληματολογικής Αστυνομίας, φέρεται σήμερα ένας σημαντικός μη κυβερνητικός διακρατικός οργανισμός, ο μεγαλύτερος σε παγκόσμια κλίμακα μετά τον ΟΗΕ (πληροφορίες από την Wikipedia))
-        Τον Δεκέμβριο του 2010 η Εθνική Επιτροπή Τηλεπικοινωνιών και Ταχυδρομείων (ΕΕΤΤ) ανακοίνωσε πως από τον Σεπτέμβριο του 2010, 10 φορές hackers παραβίασαν ψηφιακά τηλεφωνικά κέντρα ιδιωτικών εταιρειών και πραγματοποίησαν διεθνείς τηλεφωνικές κλήσεις με συνολικό κόστος χιλιάδων € για τις εταιρείες.
-        Τον Δεκέμβριο του 2010 hackers επιτέθηκαν στην βάση δεδομένων της ιστοσελίδας Gwaker.com και υπέκλεψαν 1,3 εκ κωδικούς μελών αυτής της ιστοσελίδας.
-        Τον Δεκέμβριο του 2010 hackers έσπασαν την βάση δεδομένων του Ινστιτούτου Καταναλωτών (ΙΝΚΑ) υπέκλεψαν τα στοιχεία των μελών και τα passwords που είχαν και τα δημοσίευσαν όλα σε μια ιστοσελίδα.
-        Τον Δεκέμβριο του 2010 οι εταιρείες VISA και Mastercard διέκοψαν τις δωρεές προς το WikiLeaks. Σε απάντηση αυτής της ενέργειας hackers επιτέθηκαν στα διαδικτυακά συστήματα αυτών των Χρηματοπιστωτικών Οργανισμών και τα έθεσαν εκτός λειτουργίας για μια ημέρα τουλάχιστον,
-        Τον Ιανουάριο του 2011 hackersέσπασαν την βάση δεδομένων της Αμερικανικής Τράπεζας PenFed. Πελάτες της Τράπεζας αυτής είναι Αμερικανοί στρατιωτικοί, και υπαλληλοι του Υπουργείου Άμυνας και του Υπουργείου Εσωτερικής Ασφάλειας
και άλλα πολλά που δεν χωράνε σε αυτό το φυλλάδιο.
Αυτές οι βάσεις δεδομένων δεν είχαν υιοθετήσει «καλές πρακτικές ασφαλείας»; Δεν ενδιαφέρονταν για την ασφάλεια των δεδομένων των χρηστών τους; Νομίζουμε ότι εφαρμόζουν τα καλύτερα δυνατά συστήματα ασφαλείας, και το πιο πιθανό να είναι καλύτερα από αυτά που θα χρησιμοποιηθούν για τη βάση της «Κάρτας του Πολίτη». Πιστεύετε μετά από τα ανωτέρω γεγονότα που παρατίθενται, ότι τα προσωπικά σας δεδομένα θα είναι ασφαλή στην βάση δεδομένων της «Κάρτας του Πολίτη»; Είναι ποτέ δυνατόν, όποιο σύστημα ασφαλείας κι αν χρησιμοποιηθεί, να είναι άτρωτο; Μπορεί να πάρει στους κλέφτες λίγο χρόνο για να «αναβαθμιστούν» για να αντιμετωπίσουν αυτή τη νέα «πρόκληση», αλλά να είστε σίγουροι ότι θα το κάνουν.
Ειδικά εάν η βάση δεδομένων περιέχει βιομετρικά στοιχεία –δεν έχει ανακοινωθεί κάτι σχετικό σε αυτή τη φάση, η Γερμανική όμως Κάρτα του Πολίτη περιλαμβάνει και ψηφιακή φωτογραφία και δακτυλικό αποτύπωμα- τότε η κλοπή που θα υποστεί το θύμα θα είναι κλοπή εφόρου ζωής. Εάν περιέχει δακτυλικά αποτυπώματα, αποτύπωμα παλάμης, την ίριδα κα και αυτά τα στοιχεία διαρρεύσουν έχετε φαντασθεί ποια μπορεί να είναι η συνέπεια τέτοιας διαρροής; Σκεφτείτε: Αν χάσετε την πιστωτική σας ή την κάρτα αναλήψεων, η εκδότρια τράπεζα μπορεί να σας την αντικαταστήσει. Αν το PIN σας διαρρεύσει, η τράπεζα μπορεί να σας δώσει ένα νέο. Ακόμη και ο αριθμός Κοινωνικής Ασφάλισης μπορεί να αντικατασταθεί. Αλλά τι θα κάνετε εάν κάποιος κλέψει την σάρωση της ίριδάς σας; Ποιος θα σας δώσει νέα μάτια;
Πρέπει όλοι να συνειδητοποιήσουμε το γεγονός ότι ασφαλής, απαραβίαστη, απαραχάρακτη, απροσπέλαστη από τρίτους, τεχνολογική μέθοδος ταυτοποίησης δεν υπάρχει και δεν πρόκειται ποτέ να υπάρξει. Ότι ψηφιοποιείται σε βάση δεδομένων, υποκλέπτεται.
4.     ΔΥΝΑΤΟΤΗΤΑ ΠΑΡΑΚΟΛΟΥΘΗΣΗΣ ΤΟΥ ΑΤΟΜΟΥ ΚΑΙ ΣΥΝΑΚΟΛΟΥΘΟΙ ΚΙΝΔΥΝΟΙ
Η ΚτΠ εξαγγέλθηκε ότι «θα φέρει πλινθίο, μέσω του οποίου θα προσφέρεται, για όποιον πολίτη το επιθυμεί, η δυνατότητα ψηφιακής αυθεντικοποίησης κατά τη χρήση ηλεκτρονικών υπηρεσιών στο δημόσιο και τον ιδιωτικό τομέα, καθώς και η δυνατότητα παραγωγής ψηφιακής υπογραφής εγγράφων».
Στο πλαίσιο της διαβούλευσης δεν οριστικοποιήθηκε τι είδους πλινθίο θα είναι αυτό. Πρόκειται για απλό πλινθίο που δουλεύει όταν μπει μέσα σε έναν αναγνώστη καρτών (όπως πχ της τηλεκάρτας) και είναι ορατό, ή πρόκειται για πλινθίο το οποίο θα δουλεύει εξ’αποστάσεως (με πιθανότερο το πλινθίο RFID) και είναι μια «φέτα» πολύ λεπτού πλαστικού που βρίσκεται μέσα στην κάρτα και κατά συνέπεια είναι αόρατο; Βλέπε παραπλεύρως εικόνα με Γερμανική ταυτότητα που περιέχει και εξ’επαφής  (ορατό) και εξ’αποστάσεως (αόρατο-ενσωματωμένο εσωτερικά) τσιπάκι.
Επισημαίνουμε ότι η κάρτα με πλινθίο εξ’επαφής πρέπει να μπει στον ειδικό αναγνώστη καρτών προκειμένου να πάρει ρεύμα το πλινθίο και να λειτουργήσει. Όσον αφορά τα εξ’αποστάσεως (τσιπάκια RFID) δεν απαιτείται να εισαχθούν μέσα σε αναγνώστη. Αρκεί να περάσουν από μια ειδική πύλη, μια πόρτα ή να περάσουν δίπλα από αναγνώστη τέτοιων καρτών. Τότε ενεργοποιούνται, επικοινωνούν με την πύλη ή τον αναγνώστη από απόσταση, στέλνουν και λαμβάνουν σήμα. Εκπέμπουν και λαμβάνουν ραδιοσυχνότητες, δηλ ηλεκτρονικό αόρατο σήμα. Διακρίνονται σε αυτά λειτουργούν με μπαταρία (active=ενεργητικά, semi-passive=ημι-παθητικά), έχουν μεγάλη ακτίνα εκπομπής σήματος (βλ. κινητά τηλέφωνα) και σε αυτά που μπορούν να λειτουργήσουν χωρίς μπαταρία (passive=παθητικά). Αυτά τα τελευταία είναι πολύ φτηνά και χρησιμοποιούνται ευρέως στις αποθήκες για τον έλεγχο και τη διαχείριση των εμπορευμάτων. Μπορεί σήμερα να έχουν μικρότερη ακτίνα εκπομπής, αλλά όλοι γνωρίζουμε πως με την πρόοδο της τεχνολογίας, οι δυνατότητές τους στο μέλλον, θα είναι ίδιες με αυτές των τσιπ που λειτουργούν με τη δική τους μπαταρία (τσιπάκια κινητών τηλεφώνων, τσιπάκια που έχουν οι σκύλοι εμφυτευμένα στον σβέρκο τους). Όποτε κάποια στιγμή και αυτά θα μπορούν να διαβάζονται από δορυφόρους (GPS) ή/και το δίκτυο κινητής τηλεφωνίας. Επίσης υπάρχουν αυτά στα οποία μπορούν να γραφούν πληροφορίες άπαξ με την δημιουργία τους και άλλα που είναι επανεγγράψιμα, δηλ. γράφονται, σβήνονται και ξαναγράφονται πληροφορίες.
Γιατί η ΚτΠ να περιέχει πλινθίο; Όπως ήδη αναφέραμε, προφανώς θα λειτουργεί ως αποθηκευτικός χώρος πληροφοριών. Ένας χώρος ο οποίος θα περιέχει παντός είδους χρήσιμα έγγραφα ή/και πληροφορίες των πολιτών σε ηλεκτρονική μορφή, κωδικούς και αριθμούς (ΑΜΚΑ, ΑΦΜ, ΑΜΑ) και τα οποία θα μπορούν να εκτυπώνονται ή/και να αποστέλλονται ηλεκτρονικά. Επίσης οι ανωτέρω κωδικοί θα λειτουργούν και ως «κλειδιά» για να ξεκλειδώνουν οι βάσεις δεδομένων με τα στοιχεία των πολιτών, όταν ο πολίτης θα επιθυμεί να χρησιμοποιήσει τις δυνατότητες της ηλεκτρονικής διακυβέρνησης. Το πόσα στοιχεία τελικά θα περιέχει η ΚτΠ, εξαρτάται από τις αποθηκευτικές δυνατότητες του συγκεκριμένου πλινθίου από τον προϋπολογισμό της ΚτΠ και τελικά από τις αποφάσεις του αρμοδίου Υπουργείου. Στα πρώτα στάδια της εφαρμογής της ΚτΠ μπορεί να περιέχει ελάχιστα στοιχεία, σύμφωνα με την διαβούλευση, και μέσω της διασύνδεσης (σημείο 3 ανωτέρω) των δικτύων οι πληροφορίες μπορούν να αντλούνται από τις διασυνδεδεμένες βάσεις δεδομένων και να αξιοποιούνται κατάλληλα.
Όμως όπως βλέπουμε στην Εσθονική ΚτΠ ή την Γερμανική ΚτΠ, αυτές φέρουν ήδη και πλινθίο εξ’επαφής και πλινθίο εξ’αποστάσεως (RFID) και χρησιμοποιούνται σε πολλές ηλεκτρονικές υπηρεσίες. Επίσης η Ευρωπαϊκή Ένωση στις 15 Δεκεμβρίου 2010 στο πλαίσιο της ανακοίνωσής της: «Ψηφιακό Θεματολόγιο: το σχέδιο δράσης για την ηλε-διακυβέρνηση θα διευκολύνει την πρόσβαση στις δημόσιες υπηρεσίες σε όλη την ΕΕ» ανακοίνωσε:
« – υλοποίηση εφάπαξ ασφαλούς καταχώρισης δεδομένων στην κυβέρνηση (για να μην υπάρχει ανάγκη παροχής των ίδιων πληροφοριών πολλές φορές σε διαφορετικά κλιμάκια της κυβέρνησης)
   - ανάπτυξη χρήσης εθνικών ηλεκτρονικών ταυτοτήτων («eID») σε ενωσιακή κλίμακα».
Κατά συνέπεια και να μην έχει η ΚτΠ στην αρχική της μορφή εξ’ αποστάσεως τσιπάκι (RFID), σίγουρα θα περιέχει σε επόμενη, μεταγενέστερη έκδοση-αναβάθμιση, σύμφωνα με τις επιταγές της ΕΕ.
Όσον αφορά το εξ’ επαφής τσιπάκι, κάθε φορά που θα χρησιμοποιείται η κάρτα, θα καταγράφεται το σημείο στο οποίο χρησιμοποιήθηκε, ο χρόνος και ο λόγος για τον οποίο χρησιμοποιήθηκε σε κάποιο αρχείο κινήσεων (logfile). Το ίδιο γίνεται σήμερα και με την πιστωτική κάρτα. Ας δούμε ένα παράδειγμα για να καταλάβουμε την πληθώρα των πληροφορίων που «ταξιδεύουν» σήμερα μέσα στα δίκτυα των Τραπεζών:
Στο αρχείο των Τραπεζών καταγράφονται πολλές πληροφορίες. Οι πιστωτικές κάρτες είναι κατά βάση των εταιρειών VISA και MASTERCARD. Όταν ένας καταναλωτής χρησιμοποιήσει κάρτα VISA σε ένα κατάστημα το οποίο έχει μηχάνημα ανάγνωσης (POS) της τράπεζας Χ η οποία εκδίδει μόνο πιστωτικές MASTERCARD τότε η πράξη της αγοράς «περνάει» μέσα από τα συστήματα της Τράπεζας, «στέλνεται» από την Τράπεζα Χ στην VISA στο Λονδίνο, επιβεβαιώνεται η γνησιότητα της κάρτας και η δυνατότητά της να κάνει αγορά, επιστρέφει θετικό μήνυμα στην Τράπεζα Χ από την VISA, και η Τράπεζα Χ δίνει το ΟΚ στο κατάστημα για την συναλλαγή. Το δίκτυο της Τράπεζας Χ δηλ. χρησιμοποιείται ως ενδιάμεσος με τα κεντρικά της VISA στο Λονδίνο. Εάν η συναλλαγή γίνει με κάρτα MASTERCARD της Τράπεζας Χ τότε η Τράπεζα Χ ελέγχει τη βάση δεδομένων που διαθέτει και απορρίπτει ή εγκρίνει την συναλλαγή.
Κατ’ αναλογία στο σημείο χρήσης της ΚτΠ, θα καταγράφονται οι πληροφορίες σχετικά με την χρήση της ΚτΠ. Εάν σκεφθεί κανείς ότι μελλοντικά –σύμφωνα με τις δηλώσεις των αρμοδίων– στην ΚτΠ θα ενσωματωθεί και η Κάρτα Αγορών αλλά πιθανώς και άλλες Κάρτες (πχ του Εργαζομένου, Υγείας, του Δημότη και άλλες που δεν γνωρίζουμε ακόμη!) τότε η χρήση της θα είναι συνεχής και τα καθημερινά ηλεκτρονικά ίχνη που θα αφήνει ο πολίτης θα είναι δεκάδες.
Ας δούμε ένα μικρό παράδειγμα χρήσης της Κάρτας:
-        Το πρωϊ θα χτυπάμε την ΚτΠ στο λεωφορείο προκειμένου να πληρώσουμε το εισιτήριο για να πάμε στη δουλειά μας. (λόγω ενσωμάτωσης της Κάρτας Αγορών)
-        Στη δουλειά μας θα χτυπάμε την ΚτΠ για να μπούμε στο κτίριο. (λόγω ενσωμάτωσης της Κάρτας του εργαζομένου)
-        Πιο πριν θα έχουμε χτυπήσει την ΚτΠ για να αγοράσουμε καφέ και σάντουϊτς. (λόγω ενσωμάτωσης της Κάρτας Αγορών)
-        Θα χρησιμοποιούμε την ΚτΠ για να μπούμε στο Internet (λόγω αυθεντικοποίησης μέσω ψηφιακής Υπογραφής, λειτουργία της ΚτΠ, δίνεται ήδη ως επιλογή στην Γερμανική ΚτΠ)
-        Άλλη μια φορά όλα τα ανωτέρω βγαίνοντας από το internet, βγαίνοντας από το Κτίριο, επιστρέφοντας με το λεωφορείο σπίτι,
-        Θα μπορούμε, όσοι θέλουμε και έχουμε εγκαταστήσει τον απαραίτητο εξοπλισμό, να μπαίνουμε στο σπίτι μας χτυπώντας την ΚτΠ.
-        Τα ψώνια στο SuperΜarket, τα τηλέφωνα που κάνουμε, τα πιστοποιητικά που θέλουμε από τον Δήμο, τις αιτήσεις που κάνουμε στον ΑΣΕΠ, τον μισθό που πληρωνόμαστε από την Τράπεζα, τα διόδια, τα φάρμακά μας, τα εισιτήρια για το γήπεδο, το αεροπλάνο, το πλοίο, όλα θα τα κάνουμε με την ΚτΠ.
Θα μπορεί το σύστημα να βγάζει στατιστικά με τον Μέσο Όρο Χτυπημάτων της ΚτΠ ανά ημέρα κατά ηλικιακή ομάδα!!! Θα παρακολουθούνται οι πάντες, άνετα, άμεσα με το χτύπημα της Κάρτας τους.
Συνδυαζόμενα όλα αυτά τα ίχνη αποκαλύπτουν συμπεριφορές, προτιμήσεις, hobbies, ενδιαφέροντα, καθημερινές και έκτακτες δραστηριότητες, θρησκευτικά και άλλα ευαίσθητα προσωπικά δεδομένα. Με λίγα λόγια λειτουργούν ως το τέλειο ηλεκτρονικό φακέλωμα. Οι παλαιότεροι θα θυμούνται το κάψιμο των χειρόγραφων φακέλων που έγινε πριν μερικές δεκάδες χρόνια. Θα είναι οδυνηρό να διαπιστώσουμε λοιπόν, πως οι αρχές προχώρησαν στο κάψιμο των χειρόγραφων φακέλων, μιας και συνιστούσαν μια απαρχαιωμένη μέθοδο παρακολούθησης και ελέγχου, καθότι έχουν αναπτυχθεί νέες υπερσύγχρονες μέθοδοι. Απλά αυτές οι νέες μέθοδοι «άργησαν» μερικά χρόνια αλλά τελικά ήρθαν…
Όσον αφορά τα τσιπάκια RFID τα πράγματα είναι ακόμη χειρότερα. Όπως παρουσιάσαμε ανωτέρω, οι πληροφορίες που αναγράφονται σε αυτά «διαβάζονται» από απόσταση. Πόση απόσταση, αυτό εξαρτάται από το είδος του τσιπ. Επίσης η τεχνολογική πρόοδος, κάνει την τεχνολογία του σήμερα να απαξιώνεται με ταχύτατους ρυθμούς αύριο. Ότι φαντάζει με σενάριο σήμερα, αύριο γίνεται πραγματικότητα. Πόσο δύσκολο είναι για παράδειγμα η τεχνολογία παρακολούθησης των σκύλων, μέσω του τσίπ που φέρουν εμφυτευμένο στον σβέρκο τους, να περάσει σήμερα, αύριο, μεθαύριο στην ΚτΠ; Αφού είναι δοκιμασμένη και αποτελεσματική μέθοδος ανεύρεσης χαμένων σκύλων!!! Έχουμε συνειδητοποιήσει τους κινδύνους που εγκυμονεί αυτή η δυνατότητα; Τέλος ανεξάρητα από το εάν το πλινθίο λειτουργεί εξ’επαφής είτε εξ’αποστάσεως, από την στιγμή που ο πολίτης με την χρήση της ΚτΠ στο πλαίσιο της Ηλεκτρονικής Διακυβέρνησης αφήνει ηλεκτρονικά ίχνη οι κίνδυνοι είναι πολύ μεγάλοι. Ας δούμε μερικούς κινδύνους όπως του περιγράφει στο εξαιρετικό του κείμενο ο κος Π.Μαντζούφας, καθηγητής Νομικής στο ΑΠΘ, με τίτλο «Βιομετρία και Βιοπολιτική»:
-        Τα δεδομένα αυτά, που μπορεί να αφορούν σε αρνητικά γεγονότα του παρελθόντος, (π.χ παράνομες πράξεις που έχουν παραγραφεί, έκτιση ποινής για ποινικά αδικήματα, καταδικαστικές αποφάσεις για χρέη που τελικά εξοφλήθηκαν, ποινικές κατηγορίες για τις οποίες ο κατηγορούμενος αθωώθηκε κλπ.) γίνονται αντικείμενο αρχειοθέτησης και ηλεκτρονικής επεξεργασίας και διατηρούνται σε τράπεζες πληροφοριών.
-        Οι πληροφορίες αυτές μπορούν να ανασυρθούν σε οποιαδήποτε στιγμή του βίου του ατόμου και να αποτελέσουν μεγάλο πρόσκομμα στην προσπάθεια του να αναπτύξει την προσωπικότητά του. Έτσι το άτομο εγκλωβίζεται σε μια εικόνα του παρελθόντος, από την οποία ενδέχεται να επιθυμεί να απομακρυνθεί και η οποία όμως, ακόμα τον καταδυναστεύει, στερώντας του κάθε αυθορμητισμό.
-        Επιπλέον, με την συνεχή επεξεργασία και δημοσιοποίηση γεγονότων από τα αρχεία, το άτομο (ιδίως, το θεωρούμενο ως δημόσιο πρόσωπο) έχει περιορισμένες δυνατότητες να μεταβάλει τις επιλογές του και να αξιοποιήσει ευκαιρίες που του παρουσιάζονται, καθώς ο φόβος της δημοσιογραφικής «υπενθύμισης» αρνητικών στιγμών του παρελθόντος, τον καθηλώνει στην απομόνωση. Με τον τρόπο αυτό παραβλάπτεται η δυνατότητα του ατόμου να απομακρύνεται από σφάλματα του παρελθόντος, και να διεκδικεί την κοινωνική του επανένταξη.
-        Ειδικά όταν τα αρχεία προσωπικών δεδομένων συλλέγονται για τις ανάγκες δημοσιογραφικής έρευνας, αποτελούν δηλαδή σύνθεση διάσπαρτων πληροφοριών από ποικίλες χρονικές στιγμές κατά την υποκειμενική κρίση του συλλέκτη τους, οδηγούν συχνά σε μια παραπλανητική συνολική εικόνα του ατόμου(22), η οποία λόγω της δύναμης των ΜΜΕ, υποβάλλεται στο κοινό και προσδιορίζει καθοριστικά την κοινωνική του εικόνα. Έτσι, το άτομο χάνει την δυνατότητα να αυτοπροσδιορίζεται κοινωνικά, να αναπτύσσει με το κοινωνικό του περιβάλλον σχέσεις που να εξαρτώνται από δικές του επιλογές, και να μην μετατρέπεται σε πληροφοριακό δεδομένο από τρίτα πρόσωπα.
-        Η σοβαρότητα των ανωτέρω απειλών γίνεται περισσότερο εμφανής και ο κίνδυνος μεγαλύτερος, όταν η αυτόματη καταγραφή και ταξινόμηση των πληροφοριών άγει στην κατηγοριοποίηση των ατόμων με βάση συγκεκριμένα πρότυπα. Η κατάταξη με βάση ένα συγκεκριμένο σύνολο χαρακτηριστικών, ενώ συχνά εξυπηρετεί ανάγκες άσκησης κοινωνικής πολιτικής (π.χ η συμπεριφορά των ασθενών σε σχέση με το ασφαλιστικό σύστημα(23)), συνήθως αποβαίνει το μοναδικό στοιχείο που προσδιορίζει την κοινωνική ταυτότητα του ατόμου, αναγκάζοντας έμμεσα το πληροφοριακά στιγματισμένο πρόσωπο να συμμορφωθεί σε ορισμένο πρότυπο. Έτσι, για παράδειγμα, το ασφαλιστικό ή το συνδικαλιστικό προφίλ του ατόμου αποβαίνει κυρίαρχο στοιχείο της συνολικής του προσωπικότητας τα δε επιμέρους στοιχεία (αρνητικά ή θετικά) αυτού του πορτραίτου, επικαθορίζουν την σχέση του ατόμου με το περιβάλλον του.
Τι ισχυρίζεται ο κος Μαντζούφας με απλά λόγια; Μας λέει ότι ο άνθρωπος χάνοντας την ιδιωτικότητά του μέσω της διαρκούς και ανελεούς παρακολούθησης του, που είναι δεδομένο ότι μπορεί να γίνεται με την ΚτΠ και θα γίνεται, τότε το άτομο παύει να αυτενεργεί. Τροποποιεί την συμπεριφορά του, προσαρμόζεται, καλουπώνεται μέσα στα πρότυπα των παρακολουθούντων. Αλλάζει στάση ζωής, τυποποιείται, απορρίπτει συνήθειες «μη αρεστές» και υιοθετεί συμπεριφορές που δεν είναι αποδεκτές από τον ίδιο, αλλά είναι αρεστές στο «σύστημα». Στο εκάστοτε σύστημα, το δημοκρατικό, το απολυταρχικό, το κρατικό, το παρακρατικό κ.ο.κ. Που είναι σε αυτή την περίπτωση το αυτεξούσιο του ανθρωπίνου προσώπου;  Που είναι η ελευθερία του, η αυτενέργειά του, ο αυθορμητισμός, η δημιουργικότητα, η πρωτοτυπία; Όλα πάνε περίπατο. Δεν ισχυρίζεται κανείς ότι αυτές είναι αυτόματες διαδικασίες. Σήμερα ξεκινάνε με αθώο προσωπείο: εκσυγχρονισμός, εξάλειψη γραφειοκρατίας, εξυπηρέτηση του πολίτη. Που καταλήγουν όμως; Πιο είναι το τίμημα; Τι κόσμο θα παραδώσουμε στις επόμενες γενιές; Όσοι υποστηρίζουν την ΚτΠ, μπορούν να σταθούν μερικά λεπτά και να αναλογιστούν την Ελλάδα, τον κόσμο σε 100 χρόνια από σήμερα. Με την τεχνολογία του μέλλοντος. Αυτή δεν είναι η τέλεια ηλεκτρονική φυλακή στην οποία θα ζουν «ελεύθεροι» οι ηλεκτρονικά μαρκαρισμένοι άνθρωποι;
5.     ΔΙΕΘΝΩΣ ΥΠΑΡΧΕΙ ΚΙΝΗΜΑ ΕΝΑΝΤΙΟΝ ΤΗΣ ΕΙΣΑΓΩΓΗΣ ΤΕΤΟΙΩΝ ΚΑΡΤΩΝ (βλ. ΑΓΓΛΙΑ, ΓΕΡΜΑΝΙΑ κλπ)
Ένα ερώτημα που προκύπτει είναι κατά πόσον τα ανωτέρω αποτελούν μόνο δικούς μας φόβους ή έχουν διατυπωθεί και από άλλους λαούς. Βεβαίως, εκατομμύρια άνθρωποι στον κόσμο αντιλαμβάνονται αυτόν τον κίνδυνο και προσπαθούν να αποτρέψουν την υλοποίηση αυτών των σεναρίων. Πιο χαρακτηριστική από όλες είναι η περίπτωση της Αγγλίας. Δημιουργήθηκε από Άγγλους πολίτες η οργάνωση NO2ID (http://no2id.net) η οποία συστηματικά πολέμησε την εισαγωγή της Αγγλικής Κάρτας του Πολίτη. Στην προκειμένη περίπτωση, όπως μας πληροφορεί το BBC, προς το τέλος του 2009 15.000 κάτοικοι του Manchester είχαν προμηθευτεί την Αγγλική Κάρτα του Πολίτη πληρώνοντας 30 λίρες ο καθένας για να την προμηθευτούν. Η νέα όμως Αγγλική Κυβέρνηση όταν ανέλαβε την εξουσία στις αρχές του 2010, κατήργησε όλο αυτό το πρόγραμμα έκδοσης ηλεκτρονικών ταυτοτήτων, και υποσχέθηκε να καταστρέψει και τις βάσεις δεδομένων που είχαν στο μεταξύ δημιουργηθεί. Μικρή λεπτομέρεια, όσοι πλήρωσαν τις 30 λίρες για την ταυτότητα, με ειδική πρόβλεψη του νόμου που καταργεί τις ηλεκτρονικές ταυτότητες, δεν αποζημιώνονται για τα χρήματα που έδωσαν.
Στην Γερμανία επίσης, όπως μας πληροφορεί το ειδησιογραφικό πρακτορείο REUTERS, από την 1/11/2010 έχει εισαχθεί στην ζωή των Γερμανών η Γερμανική Κάρτα του Πολίτη. Όμως η έλευσή της προκάλεσε ανησυχία στους Γερμανούς πολίτες, γιατί τους ξυπνάει μνήμες από την εποχή των παρακολουθήσεων της Στάζι και της Γκεστάπο. Ως αποτέλεσμα αυξήθηκε σημαντικά ο αριθμός των Γερμανών πολιτών που έσπευσαν να προμηθευτούν την παλαιού τύπου ταυτότητα πριν έρθει η 1/11/2010.
Σύμφωνα με μια μελέτη της DEUTSCHE BANK, Σεπτέμβριος 2010, η μοναδική χώρα στην Ευρωπαϊκή Ένωση που το 90% των πολιτών της χρησιμοποιεί ηλεκτρονικές ταυτότητες είναι η νεοφώτιστη στην Ευρωπαϊκή Ένωση Εσθονία, μια χώρα 1,3 εκ. πολιτών. Σημαντική είναι η χρήση της στην Ισπανία (40% του πληθυσμού), Βέλγιο (30%) Σουηδία (28%). Πολύ χαμηλά ποσοστά συναντάμε στην Λιθουανία (12%) και Πορτογαλία (12%). Η Φιλανδία έχει περίπου 5% και η Ιταλία 2%. Επίσης σύμφωνα με την ίδια μελέτη πληροφορούμαστε ότι στις περισσότερες χώρες η χρήση της ηλεκτρονικής ταυτότητας είναι προαιρετική: Αυστρία, Βέλγιο, Φιλανδία, Λιθουανία, Σουηδία και Ιταλία.
6.     ΑΓΝΩΣΤΟ, ΑΠΡΟΣΔΙΟΡΙΣΤΟ, ΠΙΘΑΝΩΣ ΑΝΕΞΕΛΕΓΚΤΟ ΚΟΣΤΟΣ ΕΝ ΜΕΣΩ ΒΑΘΙΑΣ ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΗΣ ΚΡΙΣΗΣ
Δεν γνωρίζουμε πόσο θα κοστίσει αυτή η διαδικασία. Δεν υπάρχει σαφής προϋπολογισμός. Και να υπάρξει σίγουρα θα ανατραπεί, όπως γίνεται σε κάθε δημόσιο έργο. Αυτό ήταν και ένα βασικό επιχείρημα των Άγγλων ενάντια στην Αγγλική Κάρτα του Πολίτη η οποία και τελικώς αποσύρθηκε από την νέα Κυβέρνηση της Αγγλίας. Θα πρέπει σαφώς να διαχωριστεί το κόστος της οργάνωσης-αναδιοργάνωσης των Δημοσίων Υπηρεσιών από το κόστος για την ΚτΠ. Το πρώτο πρέπει να το αναλάβουμε ως κοινωνία για τα μακροπρόθεσμα οφέλη που θα αποφέρει, στο δεύτερο πρέπει να πούμε όχι.
Ειδικά για την Ελληνική ΚτΠ μπορεί τελικά να αποδειχθεί το κόστος δυσθεώρητο μιας και θα απαιτήσει, για την έκδοσή της, επιπλέον γραφειοκρατικές ενέργειες τόσο του Δημοσίου όσο και το Ιδιωτικού Τομέα. Δεν πρέπει να παραλείπουμε και το σημαντικό κόστος ενοποίησης των 5 -μέχρι στιγμής- εξαγγελθέντων καρτών (Αγορών, Εργαζομένου, Δημότη, Υγείας-από την ΝΔ- και Πολίτη) σε μια (Κάρτα του Πολίτη). Θα προστεθεί δηλ και η απίστευτα κοστοβόρα και γραφειοκρατική διαδικασία της ενοποίησης των Καρτών.
Συμπέρασμα: Πολλοί συνάνθρωποί μας, εγείρουν την εξής ερώτηση: «Μα και σήμερα εάν θέλουν με παρακολουθούν, με διάφορες εφαρμογές που χρησιμοποιώ στην ζωή μου (βλ κινητό τηλέφωνο, ηλεκτρονικά διόδια, κάρτα εισόδου σε κτίρια, πιστωτική, χρεωστική κάρτα, ηλεκτρονικές αγορές μέσω internet κοκ), δεν καταλαβαίνω γιατί ειδικά στην Κάρτα του Πολίτη πρέπει να πω όχι, ενόσω χρησιμοποιώ όλες τις άλλες συσκευές. Εγώ έχω καθαρή και διάφανη ζωή, δεν με ενδιαφέρει εάν και ποιοι με παρακολουθούν.»
Η απάντηση είναι απλή:
-        Μπορεί κάποιος να κυκλοφορήσει χωρίς την ταυτότητά του;
-        ΟΧΙ.
-        Θα μπορεί να κυκλοφορήσει χωρίς την Κάρτα του Πολίτη;
-        ΟΧΙ.
-        Μπορεί όμως να κυκλοφορήσει χωρίς το κινητό του;
-        ΝΑΙ.
-        Μπορεί εάν θέλει να κάνει αγορές με μετρητά;
-        ΝΑΙ.
-        Μπορεί εάν θέλει να πληρώνει διόδια αντί να έχει την ηλεκτρονική συσκευή πληρωμής διοδίων; ΝΑΙ.
Η δεσμευτικότητα, η υποχρεωτικότητα, η ταύτιση της Κάρτας του Πολίτη με τον άνθρωπο, η αναγωγή του ανθρώπου σε αριθμό που θα τον υποχρεώνει να αφήνει τα ηλεκτρονικά του ίχνη θελημένα ή αθέλητα σε δεκάδες διασυνδεδεμένες βάσεις δεδομένων καθημερινά, οπότε όλη η ζωή του ανθρώπου θα είναι «διάφανη» σε εξευτελιστικό βαθμό, είναι το πρόβλημα.
Το κινητό εάν θέλω το πετάω και απελευθερώνομαι, την Κάρτα του Πολίτη μπορώ να την πετάξω; ΟΧΙ.
Επειδή μουσκέψαμε από την ηλεκτρονική βροχή και καταιγίδα, πρέπει να πέσουμε στην θάλασσα και να πνιγούμε, είναι δηλαδή μάταιη κάθε περαιτέρω αντίσταση;
Καιρός είναι να ξυπνήσουν οι ονειροπόλοι της ψηφιακής εποχής για να μην κληροδοτήσουμε στα παιδιά μας μια εφιαλτική ψηφιακή εποχή.
πηγή