Δευτέρα 21 Ιουλίου 2014

Εσείς πως και δεν χωρίσατε ακόμη;

 http://67.199.65.66/fileshare/forms/18/MISSION_FAMILY.jpg

Του Κωνσταντίνου Γανωτή
Βλέποντας κανεὶς στὴν ἐποχή μας ζευγάρια ταιριασμένα κι ἀγαπημένα ἀπορεῖ πῶς τὰ κατάφεραν καὶ δὲν ἐχώρισαν ἀκόμα. Μά, θὰ πεῖτε, δὲν συντρέχουν προφανῶς οἱ λόγοι τοῦ χωρισμοῦ. Στὰ χρόνια τὰ δικά μας ἀκόμα πράγματι ὑπῆρχαν συμβατικοὶ λόγοι γιὰ τὸ διαζύγιο καὶ τέτοιοι ἦταν ἡ μοιχεία, ἡ ἀσωτία, ἡ κακομεταχείριση. Στὴ δική σας ἐποχὴ ἡ διάσταση τοῦ ζευγαριοῦ, ποὺ ὁδηγεῖ στὴ διάλυση τῆς οἰκογένειας, ἀποκαλύπτει τὴν πραγματικὴ αἰτία της, τὴν ἀπουσία τοῦ Θεοῦ. Χωρὶς ἄλλη αἰτία διαπιστώνουν ἕνα πρωὶ ὅτι δὲν ἀντέχουν ὁ ἕνας τὸν ἄλλον. ῾Η ἕλξη τῶν συζύγων χαλαρώνει καὶ σβήνει μὲ τρόπο, ποὺ καὶ οἱ ἴδιοι δὲν τὸν καταλαβαίνουν. Δὲν μποροῦν νὰ ἐξηγήσουν τὸ γεγονὸς μὲ τὴ γλῶσσα, ποὺ ἔμαθαν νὰ χρησιμοποιοῦν, τὰ οἰκονομικὰ δηλ. αἴτια, τὰ βιολογικά, τὰ αἰσθητικὰ κ.λπ.

Κι ἐνῷ δὲν ἔχουν νὰ ἐπικαλεσθοῦν ἕνα ἀπὸ τὰ συμβατικὰ αἴτια, βρίσκονται μὲ ἔκπληξη μπροστὰ στὸ ψυχολογικὸ φαινόμενο νὰ μὴν ἀντέχουν τὴν ὕπαρξη, τὴν παρουσία τοῦ ἄλλου, τοῦ συζύγου τους, δηλαδὴ νὰ μὴν ἀντέχουν τὴν ἴδια τὴ σχέση. Κοιτάξετε τὸ σημερινὸ ἄνθρωπο, ποὺ ἐνῷ καίγεται ἀπὸ τὴ μοναξιά, συγχρόνως ἐπιδιώκει τὴν ἀπόλυτη μοναξιά, τὴ μοναξιὰ νὰ μὴν προσδιορίζεται ἀπὸ καμμιὰ σχέση. Αὐτὴ εἶναι ἡ μοναξιὰ τῆς κόλασης.

῾Ο γάμος διαλύεται, γιατὶ δὲν προσφέρει στὸ ζευγάρι τὴν ἀπόλαυση, ποὺ προσδοκοῦσαν νὰ ἀπολαύσουν, ὅταν παντρεύονταν. Μόνον ἡ τέλεια παράδοση τοῦ ἑνὸς στὸν ἄλλον χωρὶς ἄλλες ὁποιεσδήποτε παρεμβολές, σκέψεων λ.χ. σκοπιμοτήτων, φόβων κ.λπ. μπορεῖ νὰ δώσει τὴν εὐτυχία τοῦ γάμου. Λέω «μπορεῖ», γιατὶ ὑπάρχει μιὰ προϋπόθεση ἀκόμα ποὺ δὲν ἰσχύει στὰ ζῶα. ῾Η αἴσθηση τοῦ χρόνου, τῆς τύχης, ἡ βεβαιότητα τοῦ προσωρινοῦ τῆς ζωῆς καὶ τοῦ θανάτου δηλητηριάζει τὴν εὐτυχία σὲ κάθε σχέση καὶ βέβαια καὶ τοῦ γάμου. Τὸ ἀβέβαιο τῶν προθέσεων τοῦ ἄλλου μπαίνει στὴ σχέση τοῦ ζευγαριοῦ. Ποιός θὰ ἐγγυηθεῖ τὴ συζυγικὴ πίστη, τὴν εἰλικρίνεια καὶ τὴν ἀντοχὴ τοῦ ἄλλου στοὺς πειρασμούς; ῎Ετσι ἡ συζυγικὴ σχέση προχωρεῖ κάτω ἀπὸ τὴν ἀπειλὴ τῆς ἀποτυχίας. Καὶ τὸ διαζύγιο ἔρχεται σὰν ὥριμος καρπός.

Κι ἔτσι ὑφαίνεται ἡ αἴσθηση τῆς ζωῆς τοῦ ἀνθρώπου τοῦ πολιτισμοῦ. ῾Η θέα τοῦ κόσμου δὲν τοῦ προσφέρει εὐχαρίστηση, ὅσο κι ἂν ὁρκίζεται γιὰ τὸ ἀντίθετο. ᾿Επιστρατεύονται οἱ ἡδονὲς γιὰ νὰ παρηγορήσουν προσωρινὰ τὸν ἄνθρωπο καὶ ἐπινοοῦνται ἄπειρες πολυποίκιλες γεύσεις καὶ ἀποχρώσεις ἡδονῶν ἔτσι γιὰ ἕνα ξεγέλασμα τῆς ἀπαρηγόρητης ψυχῆς, ποὺ θρηνεῖ βουβὰ τὴ χαμένη παιδικὴ ἀθῳότητα.

Μποροῦμε νὰ ποῦμε λοιπὸν ὅτι ἡ σύγχρονη οἰκογένεια μᾶς ἀποκαλύπτει τὰ μεταφυσικὰ αἴτια τῆς ἀποτυχίας της καὶ ἀντίστοιχα βέβαια τὰ μεταφυσικὰ αἴτια τῆς ἐπιτυχίας της. ῞Οταν λείπει καὶ δὲν καλλιεργεῖται ἡ ἐκκλησιαστικὴ ζωὴ τῆς οἰκογένειας, ἡ οἰκογένεια δὲν σώζεται οὔτε μὲ καλὲς προθέσεις καὶ ἄλλες προϋποθέσεις. Τοῦ λόγου τὸ ἀληθὲς πιστοποιεῖται μ’ ἕνα ἁπλὸ κοίταγμα γύρω μας.

῾Η χριστιανικὴ οἰκογένεια μέσα στὴ χλεύη τοῦ κόσμου ἐπιβιώνει καὶ ταΐζει οἰκογενειακὴ εὐτυχία τὰ μέλη της καὶ σκανδαλίζει μὲ τὸν τρόπο τῆς ἐπιτυχίας της, ποὺ εἶναι τρόπος καθαρὰ ἀξιολογικός. Προβλήματα ἔχει πολλά, ὑποκειμενικὰ καὶ ἀντικειμενικά, ἀλλὰ τὰ ξεπερνάει χωρὶς τὶς συμβατικὲς διαδικασίες, ποὺ ἀναγνωρίζει ἡ κοινωνία. Πειστικὸ παράδειγμα εἶναι ἡ ἐπιβίωση τῶν πολυτέκνων οἰκογενειῶν μὲ τὰ ἀντιστρόφως ἀνάλογα εἰσοδήματα. ῾Η χριστιανικὴ οἰκογένεια ἀναπαύει τὸ ζευγάρι καὶ ὁ ἕνας ἀναγνωρίζει στὸ πρόσωπο τοῦ ἄλλου τὸν ἴδιο τὸ Θεὸ καὶ μιὰ ἀτμόσφαιρα ἄνεσης, ἐμπιστοσύνης καὶ ἀσφάλειας τὴν ἀγκαλιάζει.

Βέβαια ὑπάρχει τὸ πρόβλημα νὰ ἔχει ὁ ἕνας ὅλη αὐτὴ τὴ διάθεση καὶ νὰ μὴ βρίσκει ἀνταπόκριση ἀπὸ τὸν (ἢ τὴν) σύντροφό του. Εἶναι μεγάλος ὁ καημὸς κι ὁ ἀγώνας σὲ τέτοιες περιπτώσεις. Τότε γίνεται ὁ γάμος μαρτύριο. ῾Η λέξη μαρτύριο στὴν κοσμικὴ γλῶσσα ἀκούγεται ἀπαίσια, στὴν ἐκκλησιαστικὴ γλῶσσα ὅμως μοσχοβολάει βασιλικὰ καὶ ῥόδα, εἶναι ἡ εἰκόνα τοῦ Χριστοῦ κρεμασμένου στὸ Σταυρό, τοῦ Νυμφίου τῆς ᾿Εκκλησίας, ποὺ γρήγορα ἀνασταίνεται μέσα σὲ ἄπειρη δόξα. Ἂν ὑπάρχουν σ’ αὐτὸν τὸν κόσμο ἄνθρωποι, ποὺ ἐμπνέουν ἐμπιστοσύνη καὶ ἐλπίδα γιὰ τὸ μέλλον, αὐτοὶ εἶναι οἱ μάρτυρες.

Στὴν ἱερολογία τοῦ γάμου τὴν κεντρικὴ θέση ἔχει ὁ χορὸς τοῦ ῾Ησαΐα, ὅπου ὁ ῾Ησαΐας χορεύει γιὰ τὸν παρθενικὸ τοκετὸ τῆς Θεοτόκου, γιατὶ καὶ ὁ ἔγγαμος τοκετὸς ἔχει μεγάλο μερίδιο ἀπὸ τὸ μυστήριο τῆς Θεοτόκου· αὐτὸ ἰσχύει γιὰ ὅλες τὶς μητέρες, ἀλλὰ τὸ αἰσθάνονται περισσότερο οἱ ἀδικημένες μητέρες. Γι’ αὐτὸ ὁ χορὸς συνεχίζεται μὲ τὰ λόγια· ῞Αγιοι μάρτυρες οἱ καλῶς ἀθλήσαντες καὶ στεφανωθέντες...

῾Η συνηθισμένη διαμαρτυρία τῶν ἀδικημένων συζύγων εἶναι γιατί τὰ βάρη, οἱ συνέπειες καὶ οἱ ἐνοχὲς νὰ πέφτουν ὅλα στὸν ἕνα καὶ ὁ ἄλλος νὰ φαίνεται ἄψογος. Σὲ ὅλη αὐτὴ τὴ δοκιμασία ἀπάντηση καὶ σωτηρία δίνει ὁ Σταυρὸς τοῦ Χριστοῦ.

῾Ο κόσμος ἀκούει δύσκολα ἕναν τέτοιο λόγο, γιατὶ ἔχει διαφημιστεῖ ὑπερβολικὰ ὁ ῥόλος τῆς ψυχολογίας. ῾Η ψυχολογία κάνει τὶς διαπιστώσεις της μὲ βάση τὶς διάφορες σχολές της καὶ ἐπινοεῖ τρὺκ γιὰ τὴν πρακτικὴ ἀντιμετώπιση τῶν συμπτωμάτων. ᾿Αγνοεῖ καὶ ἀπωθεῖ τὰ βαθύτερα αἴτια τῶν ψυχικῶν νοσημάτων, τὴν παραβίαση δηλ. τῆς ἀνθρώπινης φύσης, σωματικῆς καὶ ψυχικῆς, ἐπισημοποιεῖ τὶς ἐνοχὲς καὶ παρουσιάζει τὸν ἄνθρωπο ἕρμαιο τῶν ἐνστίκτων καὶ τῶν τραυματικῶν ἐμπειριῶν τοῦ παρελθόντος. ᾿Επίπεδα τοῦ ἀσυνειδήτου ἐνοχοποιοῦνται, γιὰ νὰ δείξουν τὸν ἄνθρωπο ἄβουλο ὂν καὶ ἀνεύθυνο. ᾿Εκεῖνο ποὺ κυριαρχεῖ στὴν ψυχολογία εἶναι ἡ ἀπρόσωπη μοῖρα. Καὶ οἱ ἄνθρωποι παραδίνονται σ’ αὐτὴ τὴν ἀπρόσωπη μοῖρα μὲ τὴ δυνατότητα μόνο κάποιων ἐλαφρύνσεων προσωρινῶν.

῞Ολα αὐτὰ τὰ φαντάσματα τῆς ψυχολογίας τὰ ἐξαφανίζει ἡ ᾿Εκκλησία μὲ τὴν κατάργηση τῆς δικαιοσύνης. Δικαιοσύνη γιὰ τὴν ᾿Εκκλησία εἶναι ἡ ἄφεση τῶν ἁμαρτιῶν μέσα στὴν ἀγκαλιὰ ἑνὸς Πατέρα, ποὺ ἀναιρεῖ καὶ τὴν ἁμαρτία καὶ τὴν ἐνοχή. Καὶ αὐτὸ τὸ ἐκφράζει καὶ τὸ καλλιεργεῖ μόνον ἡ ᾿Ορθοδοξία. Στὴ ῾Ρωμαιοκαθολικὴ ᾿Εκκλησία ἡ ἁμαρτία ἀποτελεῖ προσβολὴ τοῦ ἀξιώματος τοῦ Θεοῦ καὶ ὁ ἁμαρτωλὸς βασανίζεται ἀπὸ ἀνεξάλειπτες ἐνοχές, ὥσπου νὰ «πληρώσει» τὴν προσβολή του καὶ νὰ «ἱκανοποιήσει» ἔτσι τὸ κῦρος τῆς Θεότητας, ποὺ τὴν προσέβαλε. Γι’ αὐτὸ μέσα στὴ δυτικὴ θεολογία (ὅπως ἄλλωστε καὶ στὴν Παλαιὰ Διαθήκη) ὁ ἄνθρωπος παραμένει ἰσόβια ἔνοχος. ῎Ετσι βέβαια ἡ θυσία τοῦ Χριστοῦ περισσεύει, ἡ τρελλὴ ἀγάπη τοῦ «παράφορου Νυμφίου» δὲν κατανοεῖται καὶ μιὰ διάσταση μόνιμη ἀνάμεσα στὸ Θεὸ καὶ στὸν ἄνθρωπο συντηρεῖται ἀθεράπευτη.

Μέσα στὴν ᾿Ορθόδοξη οἰκογένεια ἡ ἀγάπη καὶ ἡ θυσία τοῦ Χριστοῦ ἐξαφανίζει τὴν ἁμαρτία. ῾Ο «μανικὸς ἐραστὴς» σῴζει δωρεὰν καὶ προσφέρει τὴ ζωή του (τὸ σῶμα καὶ τὸ αἷμα του) στὸν ἄνθρωπο ὡς ἀπόδειξη τῆς παράφορης ἀγάπης του. ῎Ετσι κάνει τὸν ἄνθρωπο Θεὸ κατὰ χάριν μὲ μιὰ σαρκικὴ καὶ πνευματικὴ ἕνωση, δηλ. μὲ ἐρωτικὸ τρόπο. Μὲ αὐτὴ τὴ θεολογία ἐφαρμοσμένη στὴ σχέση τοῦ ζευγαριοῦ καταλαβαίνομε ὅτι ἡ σχέση τους γίνεται πανηγύρι χαρᾶς καὶ ὅλων τῶν εὐγενικῶν αἰσθημάτων.

῞Ενα ᾿Ορθόδοξο ζευγάρι λοιπὸν εὐτυχεῖ, γιατὶ πρῶτα ἐπιδιώκει καὶ κατορθώνει σ’ ἕνα βαθμὸ νὰ ἰδεῖ «Θεοῦ πρόσωπο»· ὕστερα τὸ κατορθώνει μέσα στὸ φῶς τοῦ προσώπου τοῦ ἄλλου μὲ τὴν πνευματικὴ καλλονή του. Γι’ αὐτὸ κι ὁ Θεὸς τοὺς χαρίζει σὰν δῶρο τὴν ἀποκάλυψη καὶ τῆς σαρκικῆς καλλονῆς τους. Μέσα στὴ χάρη αὐτὴ τῆς θεϊκῆς παρουσίας ὅλα γίνονται ὡραῖα καὶ χαροποιά, ἀκόμα καὶ οἱ τοῖχοι καὶ τὰ ταβάνια τοῦ σπιτιοῦ τους!

Μέσα στὴ σωστὴ οἰκογένεια εὐτυχεῖς ἀπ’ αὐτὸ ποὺ εἶσαι κι ὄχι ἀπ’ αὐτὸ ποὺ βρίσκεις. Κι αὐτὸ ποὺ εἶσαι ὅταν εἶναι χαρούμενο, εἶναι καὶ χαροποιό. Τελικὰ μιὰ σωστὴ οἰκογένεια εἶναι προσομοίωση τοῦ Παραδείσου. Δὲν ὑπάρχει μεγάλη διαφορὰ μεταξὺ ὑλικῶν καὶ πνευματικῶν ἀπολαύσεων στὴ χριστιανικὴ οἰκογένεια, γιατὶ καὶ οἱ ὑλικὲς ἀπολαύσεις χρωματίζονται μ’ ἕνα μαγευτικὸ χρῶμα ἀπὸ τὶς πνευματικές. ῎Ετσι καὶ οἱ σαρκικὲς ἀπολαύσεις ἔχουν τὸν αὐθεντικὸ χαρακτῆρα τους μέσα σὲ μιὰ αἴσθηση ἀθῳότητας καὶ ἀσφάλειας· γι’ αὐτὸ οἱ χριστιανοὶ γεύονται τὶς αὐθεντικὲς γνήσιες ἀπολαύσεις. Αὐτὸ εἶναι ποὺ ὀνομάζει ἡ ᾿Εκκλησία μας εὐλογία, δηλαδὴ ἐπιδοκιμασία τοῦ Θεοῦ γιὰ τὴν εὐχαριστιακὴ καὶ σύμφωνα μὲ τὸ θέλημά Του ἀπόλαυση.

Μέσα στὸ κοσμικὸ φρόνημα καὶ ἰδιαίτερα στὴ σύγχρονη ἐποχὴ μὲ τὴν «ἀπελευθέρωση» τῶν πάντων ὁ κάθε νέος ἐνεργοποιεῖ καὶ ἐκτονώνει φανταστικὰ τὶς ἡδονὲς τῆς ζωῆς. Μὲ τὴ συνεχῆ διέγερση ἀπὸ ἀκούσματα καὶ θεάματα «ξοδεύονται» οἱ ὁρμόνες τοῦ ὀργανισμοῦ κι ἐπειδὴ ἡ φαντασία ἀπ’ τὴ φύση της οἰκοδομεῖ τὶς τέλειες, τὶς ἰδανικὲς μορφὲς τῶν ἐμπειριῶν τῆς ζωῆς, ὅταν ἔρθει ἡ ὥρα νὰ δοκιμάσει ὁ ἄνθρωπος πραγματικὰ τὶς ἀπολαύσεις αὐτές, τοῦ φαίνονται ἀποκαρδιωτικὰ ἀνεπαρκεῖς. Γι’ αὐτὸ οἱ νέοι μας σήμερα μετὰ τὴν ἀποτυχία νὰ γνωρίσουν τὶς ἡδονές, ποὺ φαντάστηκαν, πέφτουν στὶς καταχρήσεις καὶ στὶς διαστροφές. Καὶ ἡ τελικὴ εὐχαρίστηση εἶναι τραγικὰ ἀνεπαρκής. Λέω «τραγικά», γιατὶ αὐτὸ ὁδηγεῖ ὕστερα στὶς διαστροφὲς καὶ στὰ ναρκωτικά, αὐτὸ στέλνει πολλοὺς νέους στὰ ψυχιατρεῖα.

Μέσα στὴ χριστιανικὴ οἰκογένεια ἢ καὶ γενικότερα στὴ ζωὴ τοῦ κάθε ἀνθρώπου τὸ ζητούμενο εἶναι ἡ βασιλεία τοῦ Θεοῦ καὶ ὅλες οἱ ἄλλες δωρεὲς τοῦ Θεοῦ δίνονται ἀπ’ τὸ Θεὸ στὸ βαθμὸ ποὺ μᾶς ὠφελοῦν. ῎Ετσι ἀναπαύεται ἡ χριστιανικὴ οἰκογένεια καὶ ἀναπαύει κι ἄλλους γύρω της. Ἂν γυρίσετε τὰ διάφορα ἱδρύματα, θὰ ἰδεῖτε τὴ χριστιανικὴ οἰκογένεια νὰ εἶναι ἐκεῖ ἐπισκέπτρια ἢ ἐθελόντρια, ἂν ἐξετάσετε τὶς οἰκογένειες ποὺ υἱοθετοῦν ὀρφανά, θὰ διαπιστώσετε ὅτι οἱ περισσότερες εἶναι χριστιανικὲς οἰκογένειες. Καὶ εἶναι αὐτὲς ποὺ ἔχουν τὸ λιγότερο περισσευούμενο χρόνο καὶ τὴ μικρότερη οἰκονομικὴ εὐχέρεια. Εἶναι αὐτές, ποὺ συνήθως δὲν στέλνουν τοὺς γέροντες γονεῖς στὰ γηροκομεῖα καὶ δὲν ἐξοντώνουν τὰ προβληματικὰ στὴν ὑγεία τους παιδιὰ πρὶν νὰ γεννηθοῦν. Μὲ ὑπομονὴ καὶ εὐχαριστία σηκώνονται ὅλα τὰ βάρη.

῞Ολη αὐτὴ ἡ Παραδεισένια ἀτμόσφαιρα τῆς οἰκογένειας ξεκινᾷ (καὶ πρέπει νὰ τὸ λέμε πολλὲς φορὲς αὐτό, γιατὶ εἶναι ἀπίστευτο) ἀπὸ τὴν κατάργηση τῆς δικαιοσύνης. Τὸ κάθε μέλος τῆς οἰκογένειας λατρεύεται ἄσχετα ἀπὸ κάθε ἀξιοκρατία καὶ κανεὶς δὲν προβάλλει οὔτε δοκιμάζει ἐκεῖ τὴ δύναμή του. Κι αὐτὸ ποὺ κάνει τὸν ἀλύτρωτο ἄνθρωπο θῦμα τοῦ παρελθόντος μὲ τὴ συντήρηση τῆς μνήμης τῶν ἁμαρτιῶν μας, καταργεῖται στὸ χριστιανισμό. ῾Ο χριστιανισμὸς μαζὶ μὲ τὴν κατάργηση τῆς δικαιοσύνης καταργεῖ καὶ τὴ συνέχεια τοῦ χρόνου. ῾Ο χρόνος γίνεται μιὰ σειρὰ ἀπὸ στιγμές, ποὺ ἡ μιὰ δὲν μεταφέρει λογαριασμοὺς καὶ ἐνοχὲς τῆς προηγούμενης. ῎Ετσι ἡ ζωὴ τοῦ χριστιανοῦ μπορεῖ τὴν κάθε στιγμὴ ν’ ἀρχίζει ἀπὸ τὴν ἀρχὴ σὰν νὰ εἶναι ἡ στιγμή, ποὺ γεννήθηκε, ἡ πρώτη στιγμὴ τῆς δημιουργίας. ῎Ετσι ξαναγεννιέται ἀπὸ τὴ στάχτη της ἡ ζωὴ τοῦ ζευγαριοῦ. ῞Ολ’ αὐτὰ καὶ πολλὰ ἀκόμα ἀποτελοῦν τὸ βάθος τοῦ μυστηρίου τῆς συζυγικῆς σχέσης, ποὺ ἦταν σχεδὸν περιττὸ νὰ τὸ πῶ σὲ σᾶς πού, ὅπως δείχνετε, τὸ ζεῖτε. Ζεῖτε ὅμως καὶ μέσα σ’ ἕναν κόσμο, ποὺ ἀγνοεῖ αὐτὸ τὸ μυστήριο, ὅπως καὶ κάθε μυστήριο, καὶ σᾶς βάζει στὸν πειρασμὸ τῆς μοναξιᾶς καὶ τῆς οὐτοπίας.

Στὰ θέματα τοῦ γάμου ὁ ἀντίδικος τοῦ ἀνθρώπου χρησιμοποιεῖ τὰ «ἔξυπνα ὅπλα» του. Τέτοιο ὅπλο ἀπροσδόκητο εἶναι ἡ ἠθική. Συνηθίζει τοὺς νέους ἀπὸ νωρὶς στὴ συσχέτιση τῆς γενετήσιας ἡδονῆς μὲ τὴν ἁμαρτία. Μ’ αὐτὴ τὴν αἴσθηση σκανδαλίζει τὴν ἀθῳότητά του καὶ μέσα στὸ γάμο. Αἰσθάνεται ὁ ἀπροειδοποίητος νέος ἀδικαιολόγητες ἐνοχὲς καὶ τότε ὁ πειρασμὸς εἰδοποιεῖ ὅτι μόνον ἔνοχη ἡδονὴ ὑπάρχει. Καὶ ζοῦν τὰ νεαρὰ ζευγάρια μ’ αὐτὸ τὸ ἠθικὸ παραμόρφωμα, ποὺ κάνει τὴ συζυγικὴ σχέση νὰ γίνεται αἰσθητὴ σὰν πορνεία. ᾿Απὸ ἐδῶ ξεκινοῦν, καὶ οἱ ἁμαρτίες τῶν ἐξωσυζυγικῶν σχέσεων καὶ τῆς ἀπόρριψης τοῦ συζύγου, ποὺ φαίνεται ἄνοστος (ἢ ἄνοστη), ἐπειδὴ δὲν ἐνσαρκώνει αὐτὴ τὴν πορνικὴ εἰκόνα. Βρισκόμαστε βέβαια σ’ αὐτὴν τὴν προχωρημένη φάση τοῦ πολιτισμοῦ, ὅπου κάθε ἀπόλαυση τῆς ζωῆς γίνεται δεκτὴ μόνον ὡς ἀνάμικτη ἁμαρτία.

῎Αλλος πειρασμός, ποὺ βασανίζει τὴ σύγχρονη οἰκογένεια, εἶναι τὰ οἰκονομικὰ τῆς οἰκογένειας. Τρομοκρατεῖται τὸ ζευγάρι ἀπὸ τὴ λογικὴ τῶν ἀριθμῶν, ἐνῷ εἶναι μάρτυρας καθημερινὰ τοῦ γεγονότος ὅτι ἡ οἰκογένεια συντηρεῖται θαυματουργικά.

῞Ενας ἀθέατος πόλεμος γίνεται στὶς μέρες μας, πόλεμος ποὺ θὰ κρίνει τὸ μέλλον τῆς κοινωνίας. Τὰ ζευγάρια, ποὺ ζοῦν τὴ ζωὴ τῆς ᾿Εκκλησίας, ἀγωνίζονται νὰ φέρουν περισσότερα παιδιὰ στὸν κόσμο, ἐνῷ τὰ κοσμικὰ ζευγάρια ἀγωνίζονται γιὰ τὸ ἀντίθετο μὲ φόβο καὶ μὲ τρόμο. ῎Ετσι σὲ λίγα χρόνια θὰ ἐξυγιανθεῖ ἡ κοινωνία. Σᾶς εὔχομαι νὰ ζήσετε κι ἐσεῖς καὶ τὰ παιδιά σας, γιὰ νὰ δεῖτε ἐκεῖνες τὶς μέρες. 




* Από το βιβλίο «ΑΣ ΚΟΙΤΑΞΟΥΜΕ ΤΑ ΠΑΙΔΙΑ ΜΑΣ ΣΤΑ ΜΑΤΙΑ"» του Κωνσταντίνου Γανωτή. 
Θα κυκλοφορηθεί από τις εκδόσεις«ΑΡΧΟΝΤΑΡΙΚΙ» (τηλ.: 210 9310605).

ΣΦΑΓΗ ΠΑΙΔΙΩΝ


http://www.matrix24.gr/wp-content/uploads/2014/06/syria-vomvardismos-592x330.jpg


ΑΝΤΟΝ ΣΑΜΜΑΣ: Εβραίος λογοτέχνης
Το παρακάτω ποίημα, μάλλον, το απευθύνει στους στρατοκράτες πειρατές του Ισραήλ…

 
(α)

Μικρά παιδιά κοιτάχτηκαν,
Είπαν το ένα στ’ άλλο
στη γλώσσα του θανάτου, τη σιωπηλή και βουερή.
Δεν μπόρεσα να καταλάβω τίποτα
-παιδιά τρυφερά στη ζωή
και ακόμα πιο τρυφερά στο θάνατο.
Έτσι είπε ο ποιητής
όχι στην εβραϊκή, όχι στην αραβική ή σε άλλη γλώσσα,


παιδιά σφαγιασμένα δεν έχουν χείλη,
το λένε κι οι ουρανοί ,
και νομίζω ότι το είπαν
και δεν μπόρεσα να καταλάβω,
παιδιά τρυφερά στη ζωή
κι ακόμα πιο τρυφερά στο θάνατο.
Έτσι είπε ο ποιητής,
Θεέ μου, ο εν τοις ουρανοίς,
που καταλαβαίνεις πιο πολλά,
τα πάντα με σοφία εποίησες,
θαυμαστή η σοφία σου,
δεν σε επικρίνω.

(β)

Και προς στιγμήν ξεχνιούνται τα αξέχαστα πράγματα,
ο άνθρωπος έχει μυαλό,
το ζώο έχει εγκέφαλο
και δεν ξέρω ποιανού ο πόνος θα απαλύνει
όταν ο ποιητής φανερώσει
το σκληρό μυστικό του θανάτου.
Θάνατος εδώ, θάνατος εκεί,
παιδί εδώ, παιδί εκεί,
κόρη εδώ, κόρη εκεί,
σπαράζουν στη ζωή και στο θάνατο:
είναι το κλάμα που ακόμα δεν άρχισε,
είναι το κλάμα που ακόμα δεν τέλειωσε.



πηγή

ΤΟ ΚΑΝΟΥΜΕ ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΑ ΚΑΙ ΕΚΕΙΝΟ ΜΑΣ ΣΚΟΤΩΝΕΙ ΣΤΑΘΕΡΑ

http://www.whos.gr/sites/default/files/styles/flexslider_full/public/field/image/broken-tv.jpg

 

Τ κάνουμε κάθε μέρα κα μς σκοτώνει σταθερ

.           Ἀνησυχητικὰ εἶναι τὰ ἀποτελέσματα ἔρευνας ἀπὸ τὸ τμῆμα δημόσιας ὑγείας τοῦ πανεπιστημίου τῆς Ναβάρα στὴν Ἱσπανία, ἀναφορικὰ μὲ τὶς ἐπιπτώσεις τῆς πολύωρης παρακολούθησης τηλεόρασης ἀπὸ τοὺς ἐνήλικους.
.           Προηγούμενες ἔρευνες εἶχαν δείξει τὶς ἀρνητικὲς ἐπιπτώσεις ποὺ ἔχει ἡ τηλεόραση καὶ ὁ καθιστικὸς τρόπος ζωῆς σὲ διάφορους τομεῖς στὴν ὑγεία μας, ἀλλὰ ἡ ἔρευνα τοῦ δρ. Miguel Martinez-Gonzalez καὶ τῶν συνεργατῶν του ἔρχεται νὰ δείξει ὅτι ὄχι μόνο χειροτερεύει ἡ ὑγεία μας, ἀλλὰ μὲ μόλις 3 ὧρες μέση παρακολούθηση τηλεόρασης τὴν ἡμέρα, ἔχουμε διπλάσιο κίνδυνο πρόωρου θανάτου ἀπὸ ὁποιαδήποτε αἰτία.
.           Στόχος τῶν ἐρευνητῶν ἦταν νὰ προσδιορίσουν τὸν βαθμό, στὸν ὁποῖο τρεῖς συνήθειες τοῦ καθιστικοῦ τρόπου ζωῆς, ἡ τηλεόραση, ὁ ἠλεκτρονικὸς ὑπολογιστὴς καὶἡὁδήγηση, ἐπηρεάζουν ἀνεξάρτητα τὸἕνα ἀπὸ τὸ ἄλλο τὸν κίνδυνο θανάτου ἀπὸὁποιαδήποτε αἰτία. Γιὰ τὶς ἀνάγκες τῆς ἔρευνας οἱ ἐπιστήμονες ἐξέτασαν τὶς συνήθειες στὴν καθιστικὴ ζωὴ 13.284 Ἰσπανῶν ἀποφοίτων τοῦ πανεπιστημίου, οἱ ὁποῖοι εἶχαν μέσο ὅρο ἡλικίας τὰ 37 ἔτη. Στοιχεῖα γιὰ τὴν ζωὴ τῶν συμμετεχόντων συγκεντρώνονταν ἐπὶ 8,2 χρόνια κατὰ μέσο ὅρο γιὰ τὸν καθένα.
.           Κατὰ τὴν διάρκεια τῆς ἔρευνας, 97 συμμετέχοντες πέθαναν, ἐκ τῶν ὁποίων οἱ 17 ἀπὸ καρδιαγγειακὲς αἰτίες, οἱ 46 ἀπὸ καρκίνο καὶ 32 ἀπὸ ἄλλες αἰτίες.
.           Οἱ ἐρευνητὲς διαπίστωσαν ὅτι οἱ συμμετέχοντες ποὺ παρακολουθοῦσαν τηλεόραση περισσότερο ἀπὸ 3 ὧρες τὴν ἡμέρα εἶχαν δύο φορὲς μεγαλύτερο κίνδυνο νὰ πεθάνουν πρόωρα ἀπὸ ὁποιαδήποτε αἰτία, σὲ σύγκριση μὲ ἐκείνους τοὺς συμμετέχοντες ποὺ παρακολουθοῦσαν τηλεόραση 1 ὥρα ἢ λιγότερο ἡμερησίως.
.           Πρόσθεσαν, δέ, ὅτι δὲν διαπίστωσαν καμία σημαντικὴ σχέση ἀνάμεσα στὸν χρόνο ποὺ περνάει ἕνας ἄνθρωπος ὁδηγώντας ἢ/καὶ μπροστὰ στὸν ἠλεκτρονικὸὑπολογιστὴ μὲ τὸν κίνδυνο πρόωρου θανάτου.
.           Ἡ δρ Martinez-Gonzalez ὑποστηρίζει ὅτι “καθὼς ὁ πληθυσμὸς γερνάει, οἱ καθιστικὲς συμπεριφορὲς γίνονται ὁλοένα καὶ πιὸ διαδεδομένες, εἰδικὰ τὸ νὰ παρακολουθεῖ κανεὶς τηλεόραση, καὶ αὐτὸ ἀποτελεῖ πρόσθετη ἐπιβάρυνση γιὰ τὰ αὐξημένα προβλήματα ὑγείας ποὺ σχετίζονται μὲ τὴ γήρανση (…) Τὰ εὑρήματά μας ὑποδηλώνουν ὅτι οἱ ἐνήλικες ὀφείλουν νὰ ἐπανεξετάσουν τὴν αὔξηση τῆς σωματικῆς τους δραστηριότητας, νὰ ἀποφεύγουν τὶς πολύωρες περιόδους ἀδράνειας μέσα στὴν ἡμέρα καὶ νὰ μειώσουν τὴν παρακολούθηση τηλεόρασης σὲ ὄχι περισσότερο ἀπὸ 1-2 ὧρες κάθε μέρα”.

.           Ἡ ἔρευνα δημοσιεύθηκε στὴν ἐπιθεώρηση Journal of the American Heart Association (JAHA).

 

πηγή 

ΑΝΕΠΙΘΥΜΗΤΑ ΠΡΟΣΩΠΑ ΓΙΑ ΤΟ ΑΓΙΟΝ ΟΡΟΣ Ο ΠΟΡΟΣΕΝΚΟ ΚΑΙ Η ΑΚΟΛΟΥΘΙΑ ΤΟΥ

 http://images.nationalgeographic.com/wpf/media-live/photos/000/131/cache/simonos-petras-monastery_13139_990x742.jpg

ΤΟ ΑΓΙΟΝ ΟΡΟΣ ΚΛΕΙΝΕΙ ΤΗΝ ΠΟΡΤΑ ΣΤΟΥΣ ΝΑΖΙΣΤΕΣ ΤΟΥ ΚΙΕΒΟΥ

ΠΡΟΣΠΑΘΗΣΑΝ ΜΕ ΔΩΡΟΔΟΚΙΕΣ ΝΑ ΑΠΟΣΠΑΣΟΥΝ ΑΠΟ ΤΟΥΣ ΑΓΙΟΡΕΙΤΕΣ ΕΠΙΣΤΟΛΗ ΥΠΟΣΤΗΡΙΞΗΣ!!!
Ανεπιθύμητο πρόσωπο" χαρκτηρίστηκε από όλες τις μονές του Αγίου Ορου ο Ουκρανός πρόεδρος της Δημοκρατίας Π.Ποροσένκο, όπως και όλα τα μέλη της κυβέρνησής του Κιέβου που περιλαμβάνει και νεοναζιστές του κόμματος Σβόμποντα (το πολιτικό σκέλος του Δεξιού Τομέα)!

Και αυτό παρά την προσπάθεια δωροκοδοκίας από την "χούντα του Κιέβου" όπως καταγγέλλουν οι μοναχοί.
Η αρχή έγινε με τον πρωταγωνιστή της επιχείρησης ανατροπής του νόμιμα εκλεγμένου προέδρου της ουκρανικής Δημοκρατίας Β.Γιανουκόβιτς, του ελεγχόμενου από το Βερολίνο πυγμάχου Βλαντίμιρ Κλιτσκό, βασικού υποστηρικτή του Π.Ποροσένκο ο οποίος είναι κα αδελφός του νεοεκλεγέντος "δημάρχου" του Κιέβου.

Επισκέφθηκε προ δύο εβδομάδων το Άγιο Όρος, χωρίς οι μοναχοί να γνωρίζουν ποιος είναι. Οταν το έμαθαν αρνήθηκαν να του επιτρέψουν να κοινωνήσει με τη αιτιολογία ότι βαρύνεται με εγκλήματα κατά του ουκρανικού λαού κατά την διάρκεια της επιχείρησης ανατροπής του Γιανουκόβιτς

Του καταλογίζουν την χρήση ελεύθερων σκοπευτών, που σκότωναν αδιακρίτως υποστηρικτές και αντιπάλους του Γιανουκόβιτς για να σκορπίσουν το χάος, την πυρπόληση του Μεγάρου των Συνδικάτων στην Οδησσό και τους εκατό ή περισσότερους καμένους ζωντανούς, εκατοντάδες δολοφονίες αμάχων, δημοσιογράφων και πολλά άλλα εγκλήματα που έχει διαπράξει η κυβέρνηση του Κιέβου, όπως η χρήση βομβών φωσφόρου στην ανατολική Ουκρανία κατά αμάχων κλπ.

Οταν οι μονές πληροφορήθηκαν την πρόθεση του Ουκρανού προέδρου και ελεγχόμενου από την Δύση, Π.Ποροσένκο να επισκεφθεί το Αγιο Ορος, αμέσως αντέδρασαν, ειδικά μετά την κατάρριψη του Boeing των μαλαισιανών αερογραμμών που όπως φαίνεται έγινε από τους κυβερνητικούς.

Σε επιστολή που κοινοποίησαν μοναχοί από το Αγιο Ορος αναφέρεται μεταξύ άλλων ότι:

«Τον τελευταίο καιρό πύκνωσαν οι επισκέπτες από το Κίεβο στο Όρος, υψηλόβαθμοι αξιωματούχοι και όχι, πνευματικοί και κοσμικοί. Γιατί τόση φασαρία;

Μας ζήτησαν να ευλογήσουμε τον Ποροσένκο για την προεδρία, καθώς και την 'πολεμική επιχείρηση' στην Ανατολή. Οι εκπρόσωποι της χούντας του Κιέβου επισκέφθηκαν όλα τα μεγάλα μοναστήρια του Αγίου Όρους, πρωτίστως το Βατοπέδι, τη Δοχειαρίου, την Παντελεήμονος, το Χηλανδάρι, τη Φιλοθέου, την Κουτλουμουσίου...

Με κυνικό τρόπο επιχειρηματίες πρότειναν στους ηγούμενους εξαιρετικά μεγάλα ποσά για μια μικρή επιστολή υποστήριξης. Εισπράττοντας αρνήσεις, προχωρούσαν στην επόμενη μονή... Αλίμονο, οι σύντροφοι υπέστησαν πλήρη αποτυχία ακόμη και στο ρωσικό μοναστήρι, όπου περισσότεροι από τους μισούς είναι Ουκρανοί.

Ναι, είμαστε ορθόδοξοι φονταμενταλιστές. Ολόκληρος ο Άθως με ομοψυχία υποστηρίζει τη Ρωσία και τους πολιτοφύλακες του Ντονμπάς στον αγώνα τους κατά των δυνάμεων του χάους.

Στα μάτια των αγιορειτών γερόντων ο πόλεμος στην Ουκρανία δεν είναι τίποτε διαφορετικό, παρά άλλη μια επίθεση των σκοτεινών δυνάμεων της Δύσης στην ορθόδοξη Ανατολή.

Είμαστε βαθιά ανάστατοι με τις ενέργειες των εγκληματιών του Κιέβου και τους εκδικητές από τη Δυτική Ουκρανία και τα εξίσου κυνικά ψέματα των ουκρανο-αμερικανικών ΜΜΕ. Πρόκειται για καθαρό σατανισμό. Δεν μπορούν με κανέναν τρόπο να δικαιολογηθούν.

Καμία ευλογία μας στους στρατιώτες και αξιωματικούς των ενόπλων δυνάμεων της Ουκρανίας.
Καμία ευλογία στους εκπροσώπους της φασιστικής χούντας!».

Είναι πραγματικά εντυπωσιακή η καταγγελία των μεγαλύτερων Ιερών Μονών του Αγίου Ορους για προσπάθεια δωροδοκίας τους από το ουκρανικό καθεστώς και την προσπάθεια προσεταιρισμού τους.

Υπενθυμίζεται ότι η κεντρική και η ανατολική Ουκρανία κατοικείται από αμιγείς ορθόδοξους πληθυσμούς, αλλά επικρατεί σε μεγάλο βαθμό, στα κεντρικά και στα δυτικά της χώρας η Oυνία, η ορθόδοξη ουκρανική εκκλησία που αποδέχεται την πρωτοκαθεδρία του Πάπα.

Σίγουρα θα υπάρξουν εξελίξεις στην υπόθεση. Και είμαστε βέβαιοι ότι κάπου "έχει βάλει το χεράκι της" και η ελληνική κυβέρνηση στην προσπάθεια να ευλογηθεί το ουκρανικό καθεστώς...

Κύπρος: Οι «Ανάν» ξανάρχονται!

Γράφει: Ο Νίκος Μπογιόπουλος



To «σχέδιο Ανάν Νο 2» βρίσκεται προ των θυρών για την Κύπρο. Το κοινό ανακοινωθέν στο οποίο κατέληξαν η ελληνοκυπριακή με την τουρκοκυπριακή πλευρά μοιάζει περισσότερο με πρόπλασμα συμφωνίας και λιγότερο με προκαταρκτικό πεδίο συνομιλιών.

Ας δούμε τα δεδομένα:


Πρώτο: Η κοινή διακήρυξη περιγράφει ένας καθεστώς συγκεκαλυμμένης διχοτόμησης. Παρά τις διατυπώσεις και το επικάλυμμα της ομοσπονδίας, θα υπάρχουν δύο κράτη («states» στο αγγλικό κείμενο που κάποιοι μεταφράζουν ως «πολιτείες», πράγμα που δεν αλλάζει την ουσία). Σε ό,τι αφορά τις αρμοδιότητες των κρατών και της «ομοσπονδίας» στα σημεία 3 και 4 της διακήρυξης σημειώνεται χαρακτηριστικά και σκόπιμα αντιφατικά, ότι:
«3. (...) Το ομοσπονδιακό Σύνταγμα θα προνοεί επίσης ότι το κατάλοιπο εξουσίας θα ασκείται από τα συνιστώντα κράτη/πολιτείες. Τα συνιστώντα κράτη/ πολιτείες θα ασκούν πλήρως και οριστικά όλες τις εξουσίες τους, μακριά από επεμβάσεις από την ομοσπονδιακή κυβέρνηση. Οι ομοσπονδιακοί νόμοι δε θα καταπατούν τις νομοθεσίες των συνιστώντων κρατών/πολιτειών που εμπίπτουν στις αρμοδιότητες των συνιστώντων κρατών/πολιτειών και οι νομοθεσίες των συνιστώντων κρατών/πολιτειών δε θα καταπατούν ομοσπονδιακούς νόμους που εμπίπτουν στις αρμοδιότητες της ομοσπονδιακής κυβέρνησης (…). Καμιά από τις δυο πλευρές δε θα μπορεί να διεκδικεί εξουσία ή δικαιοδοσία στην άλλη». «4. (…) Το ομοσπονδιακό Σύνταγμα θα ορίζει ότι η ενωμένη κυπριακή ομοσπονδία θα αποτελείται από δύο συνιστώντα κράτη/πολιτείες με ίσο καθεστώς (…)».

Συνεπώς: Οσο κι αν στο κείμενο διαβεβαιώνεται ότι η διχοτόμηση και η απόσχιση απαγορεύεται, αυτή πραγματοποιείται στην πράξη αφού αναφέρεται σε κράτη (πολιτείες) με ξεχωριστές εξουσίες.

Το σημαντικότερο: Αναγνωρίζονται και παγιώνονται τα δεδομένα της τουρκικής εισβολής και κατοχής του 1/3 του νησιού.


Δεύτερο: Από την πρώτη στιγμή της τουρκικής εισβολής, στις 20 Ιουλίου του 1974, το Συμβούλιο Ασφαλείας του ΟΗΕ προσδιόρισε με ψηφίσματά του, τόσο το χαρακτήρα του προβλήματος, όσο και τις γενικές κατευθυντήριες γραμμές της λύσης του. H απόφαση 3212 (XXIX) της Γενικής Συνέλευσης του ΟΗΕ το Νοέμβρη του 1974:
«1. Καλεί όλα τα κράτη να σέβονται την κυριαρχία, ανεξαρτησία και εδαφική ακεραιότητα της Κύπρου. (…). 3. Απαιτεί άμεσο τερματισμό της ξένης στρατιωτικής επέμβασης στην Κυπριακή Δημοκρατία (…) 4. Ζητεί την αποχώρηση χωρίς καθυστέρηση από την Κυπριακή Δημοκρατία του ξένου στρατιωτικού προσωπικού, που βρίσκεται εκεί πέραν των προνοιών διεθνών συμφωνιών (…)».

Στη συνέχεια και μετά τη συμφωνία Μακάριου – Ντενκτάς το 1977 γίνεται δεκτή η πρόταση της «διζωνικής, δικοινοτικής ομοσπονδίας» η οποία και ενσωματώνεται ουσιαστικά στα ψηφίσματα και τις αποφάσεις του ΟΗΕ.

Συνεπώς: Στα 40 χρόνια του κυπριακού δράματος, μια απλή σύγκριση των αποφάσεων της διεθνούς κοινότητας με ό,τι εμφανίζεται σήμερα σαν «λύση», καθιστά προφανή τη διολίσθηση…

Τρίτο: Πριν 10 χρόνια, όταν η Κύπρος μπήκε στην ΕΕ, μας έλεγαν ότι η ένταξη «θα έλυνε» το πρόβλημα της εισβολής και της κατοχής της από τον «Αττίλα».

Τι συμβαίνει στην πραγματικότητα; Η Κύπρος, όχι μόνο παραμένει διαιρεμένη, αλλά έχουμε φτάσει και στο σημείο η Τουρκία (που θέλει να μπει στην ΕΕ) να μην αναγνωρίζει την Κύπρο και οι «εταίροι» να της κάνουν πλάτες!

Στην πραγματικότητα, με την Κύπρο συνέβη ό,τι και με την Ελλάδα: Η Ελλάδα βρίσκεται στην ΕΕ, αλλά ποτέ και σε καμία ελληνοτουρκική κρίση, από S-300 μέχρι Οτσαλάν, κι από «Σισμίκ» μέχρι Ιμια, η ΕΕ που τάχα μου θα «διασφάλιζε την ασφάλεια της Ελλάδας έναντι του εξ ανατολών κινδύνου», δεν κούνησε το δαχτυλάκι της. `Η κι όταν το κούνησε, ήταν για να πιέσει τη «σύμμαχο» Ελλάδα.

Ποτέ και σε καμία περίπτωση από την εποχή που η Ελλάδα (εγγυήτρια δύναμη στην Κύπρο), εντάχθηκε στην ΕΕ, το Κυπριακό δεν προχώρησε, με κορυφαίο αποτέλεσμα αρνητικής εξέλιξης το «σχέδιο Ανάν».


Ποτέ και σε καμία περίπτωση το γεγονός ότι η Βρετανία (εγγυήτρια δύναμη στην Κύπρο) ήταν μέλος της ΕΕ, δεν απέτρεψε την εισβολή του «Αττίλα» και τη διαιώνιση της κατοχής του νησιού.

Συνεπώς: Το παράδειγμα της Κύπρου απαντά σε όλους, όσοι χρόνια τώρα προσπαθούν να μας πείσουν ότι η ΕΕ είναι η «εγγύηση» τάχα για την εδαφική κυριαρχία και για τα δικαιώματα των λαών, ότι είναι τάχα «μονόδρομος». Όχι μόνο η ένταξη της Κύπρου στην ΕΕ δεν έλυσε το πρόβλημα, αλλά έχουμε φτάσει στο άκρον άωτον: Να πιέζεται, όχι η Τουρκία, αλλά η Κύπρος, από τους κατά τα λοιπά «εταίρους» της, για να υπογράψει την ίδια της την (ευρω)διχοτόμηση!

(Συνεχίζεται…) 


πηγή 

Μπροστά σε άνθρωπο πού έχει μεγάλη ιδέα για τον εαυτό του να προσέχεις πολύ πώς θα μιλήσεις

 http://iconandlight.files.wordpress.com/2014/01/lreubhiyofg.jpg

 Αγίου Ισαάκ του Σύρου

 Όταν βλέπεις έναν άνθρωπο να αγαπάει τα γέλια και να θέλει να γελοιοποιεί τους άλλους, να μην πιάνεις φιλία. Γιατί θα σε κάνει να συνηθίσεις στην ψυχική ατονία. Σε κείνο πού ή ζωή του είναι διεφθαρμένη, μη δείχνεις ιλαρό πρόσωπο φυλάξου όμως καλά μήπως τον μισήσεις.

Και αν θελήσει να μετανοήσει, βοήθησε τον και φρόντισε τον, θυσιάζοντας ακόμη και τη ζωή σου, να σωθεί.


Εάν όμως είσαι πνευματικά ασθενής, μην τολμήσεις να γίνεις γιατρός του.
Μπροστά σε άνθρωπο πού έχει μεγάλη ιδέα για τον εαυτό του και έχει την αρρώστια να προσέχεις πολύ πώς θα μιλήσεις. Γιατί ενόσω μιλάς, αυτός εξηγεί μέσα του τα λόγια σου όπως αγαπά και από τα αγαθά σου λόγια παίρνει αφορμή και σκανδαλίζει τους άλλους. Και αλλάζει το νόημα των λόγων σου μέσα στο μυαλό του σύμφωνα με την πνευματική του αρρώστια.


Αν δεις κάποιον να έρχεται και να κατηγορεί τον αδελφό του μπροστά σου, κάνε το πρόσωπο σου σκυθρωπό. Έτσι και το έλεος του Θεού θα έχεις και απ' αυτόν θα φυλαχτείς.
Και πού είναι η κόλαση πού μας εκφοβίζει από παντού και υπερνικά την αγάπη του Θεού; Ποια κόλαση και ποια γέεννα του πυρός μπορεί να σταθεί μπροστά στη χάρη της Ανάστασης, όταν ο Θεός μας αναστήσει εν δόξη από τον άδη και κάνει τούτο το φθαρτό σώμα μας να ντυθεί την αφθαρσία;
Όσοι έχετε διάκριση, θαυμάστε τα μεγαλεία του Θεού. Ποιος όμως έχει τόσο σοφή και αξιοθαύμαστη διάνοια, πού θα μπορέσει να θαυμάσει, όσο αξίζει, τη χάρη του Δημιουργού μας; Η ανταπόδοση των αμετανόητων αμαρτωλών είναι βέβαιη, όμως αντί της δίκαιης ανταπόδοσης ο Κύριος ανταποδίδει την ανάσταση σ' αυτούς πού μετανοούν και, αντί να τιμωρήσει αυτούς πού καταπάτησαν το νόμο του, τους ντύνει με την τέλεια δόξα της αφθαρσίας. Αυτή η χάρη, πού μας ανασταίνει από την αμαρτία, είναι μεγαλύτερη από εκείνη πού μας δόθηκε, όταν από την ανυπαρξία μας έφερε στην κτιστή ύπαρξη. Δόξα στην άμετρη σου χάρη, Κύριε.