Το ιστορικό γεγονός της αναστάσεως του Λαζάρου (Γέροντος Ιωσήφ Βατοπαιδινού)

*Αυτό το Σάββατο (23/4) τιμούμε την υπό του Χριστού Ανάσταση του φίλου Του Λαζάρου.
~ Θα σας ενθυμίσω ένα ωραίο ρητό του μεγάλου μας πατρός Επιφανίου Επισκόπου Κύπρου, το οποίον εξεφώνησε κάποτε στην αρχή ενός λόγου του. «Προ εξ ημερών του Πάσχα, δια των πέντε αισθήσεων, τον τετραήμερον ο τριήμερος, ταις δυσί τον έναν χαρίζεται».

 
Ο Κύριος μας Ιησούς Χριστός, ο οποίος αποτελείωσε την Αποστολή Του και θεράπευσε το πανανθρώπινο τραύμα και σε έξι ημέρες θα παρεδίδετο στα πανάχραντα Του πάθη, όπου θα εσφράγιζε την επιτυχία της σωτηρίας μας, έδειξε, σαν προοίμιο σε μας τους μαθητές Του και γενικά σε όλον τον κόσμο, ότι υπάρχει ανάσταση νεκρών και ότι Αυτός είναι όντως «η Ανάστασις και η Ζωή».
Ακριβώς πριν από τα συνταρακτικά τούτα γεγονότα, της αναστάσεως δηλαδή του Κυρίου, προηγήθηκεν κατά έξι μέρες η ανάσταση του Λαζάρου, ο οποίος, όπως ξέρετε, ήταν φίλος του Χριστού. Και ο Σίμων ο λεπρός, ο Φαρισαίος, ο πατέρας του Λαζάρου, επειδή ήταν πιστός, αρεσκόταν ο Κύριος να συχνάζη στην οικία του και να έχη φιλικές σχέσεις με αυτήν την οικογένεια.
Ανέστησε φυσικά τον Λάζαρο, όχι τόσο για να δείξη την δύναμη της θεοπρεπούς Του μεγαλωσύνης, άλλωστε το είχε κάνει και ενωρίτερα αυτό σε άλλες περιπτώσεις, αλλά για να δείξη ότι πλησιάζει το προοίμιο της συντριβής του θανάτου και της γενικής αναστάσεως της ανθρώπινης φύσεως και της αποκαταστάσεως συμπάσης της κτίσεως «της υποταγείσης εις την φθοράν» εξ αιτίας της πτώσεως του ανθρώπου.
Το ιστορικό γεγονός της αναστάσεως του Λαζάρου το φέρομε στην αναγωγή, καθώς πολλές φορές κάνουν οι Πατέρες μας ερμηνεύοντας την Γραφή, για να ορθάσωμεν έτσι σ’ ένα πόρισμα πνευματικό, το οποίο πολύ θα μας ωφελήση.
Κάθε τι το οποίο περιέχεται στην Γραφή, έχει πολλαπλές ερμηνείες.
Η ανάσταση του ιστορικού Λαζάρου έγινε τότε, αλλά αυτό, μεταφερόμενο στην αλληγορία, ενεργείται κάθε μέρα στις ψυχές των ανθρώπων. Η αναγωγή λοιπόν είναι η εξής. Ο Κύριος μας Ιησούς Χριστός, ο οποίος είναι πάντοτε μαζί μας, όπως ο ίδιος ομολογεί, «ιδού εγώ μεθ’ υμών ειμί πάσας τας ημέρας, έως της συντέλειας του αιώνος», περιστρέφεται και ανασκοπεί του καθενός την κατάσταση και μυστικώς εκφράζει στις ουράνιες Του δυνάμεις και στους σεσωσμένους· «Λάζαρος ο φίλος ημών κεκοίμηται».
Κάθε ένας από μας είναι νεκρός Λάζαρος και φίλος του Ιησού μας, χάριν του ότι για μας εθυσιάσθη, για όλους ενδιαφέρεται. Ο Κύριος μας Ιησούς Χριστός, ο παντογνώστης Θεός, ο πανάγαθος Δεσπότης και ο αληθινός μας πατέρας, βλέποντας την νέκρωση μας, συνεχώς φωνάζει προς τις ουράνιες δυνάμεις Του. «Λάζαρος ο φίλος ημών κεκοίμηται».
Τώρα ποιος από μας τους κεκοιμημένους θα είναι ικανός να προκαλέση την συμπάθεια Του, ούτως ώστε να επέμβη και να τον αναστήση; Γιατί αυτός μόνος Του ομολόγησε ότι, «εγώ ειμί η ανάστασις και η ζωή». Όπως αναφέρεται, όταν η αδελφή του Λαζάρου η μεγαλύτερη, η Μάρθα, αν και πίστευε στον Ιησού Χριστό, εν τούτοις, από το βόγγο του πόνου που έχασε τον μονάκριβο της αδελφό, ξεχνώντας την δύναμη της αναστάσεως που βρισκόταν σ’ Αυτόν, άρχισε να του λέη με παράπονο: «Κύριε, ει ης ώδε, ουκ αν απέθανε μου ο αδελφός».
Και ο Ιησούς απαντά: «Αναστήσεται ο αδελφός σου». Πάλιν αυτή δεν καταλαβαίνει το νόημα και επιμένει: «Ναι, Κύριε, ξέρω ότι στην έσχατη ημέρα της παλιγγενεσίας και αυτός θα αναστηθή». Τότε ο Ιησούς διακηρύττει: «Εγώ ειμί η ανάστασις και η ζωή.
Λοιπόν αυτός είναι ο Ιησούς μας ο οποίος μένει μαζί μας σαν η αιωνία και μόνιμος ανάσταση και προσδοκά του καθενός μας την ανάσταση. Πότε θα στραφούμε προς Αυτόν να εκφράσωμε τον πόνο της νεκρώσεως μας, για να φωνάξη και σε μάς: «Λάζαρε, δεύρο έξω». Για να γίνη αυτό χρειαζόμαστε συμπαραστάτες, όπως είχε και ο Λάζαρος τις δύο αδελφές, την Μάρθα και την Μαρία.
Η μεν Μάρθα συμβολίζει κατά τους Πατέρες την πρακτική εργασία, την πρακτική μετάνοια και τα σωματικά έργα. Η δε Μαρία συμβολίζει την θεωρία, την πνευματική εσωστρέφεια μέσω της οποίας επικοινωνεί κάθε λογική ψυχή με τον Θεό.
Η πρακτική μετάνοια συνίσταται στον πόνο, στο πένθος και στο κλάμα «υπέρ των προτέρων αμαρτημάτων» και στο πένθος υπέρ της ανακτήσεως των αρετών και των χαρισμάτων, τα οποία κληρονομικά μας παρέδωσε ο Ιησούς μας και ανήκουν στον καθένα από μάς.
Ούπω γαρ εφανερώθη – λέγει ο άγιος Ιωάννης – τι εσόμεθα, άδαμεν δε, όταν φανερωθή, όμοιοι αυτώ εσόμεθα». Δηλαδή θα δούμε τον Κύριο μας στην ημέρα εκείνη της παλιγγενεσίας και θα είμεθα όμοιοι με αυτόν. «Ο Θεός εν μέσω Θεών» εκμαγεία του αρχετύπου.
Για να φθάσωμε σ’ αυτήν την αξία, πρέπει, όπως είπα, να αποκτήσωμε πρωτίστως την συνεχή ειλικρινή πρακτική μετάνοια, που αυτή θα μας οδηγήση στην θεωρία. Επειδή πρακτικά αμαρτήσαμε, πρακτικά αρνηθήκαμε τον Ιησού μας, πρακτικά τον προσβάλαμε και τον προδώσαμε, πρακτικά τώρα να επιστρέψωμε πίσω και ν’ αποδείξωμεν ότι πλέον δεν θα ξανακάμψωμε τα γόνατα μας μπροστά σε κάθε είδωλο της αμαρτίας.
Είμεθα υπόχρεοι τώρα, ο καθ’ ένας από ‘μας, ν’ αποκτήσωμε τις δύο αδελφές, την πραγματική πράξη της μετανοίας που μας οδηγεί μακριά από κάθε παράβαση της εντολής. Άρνηση στον Θεό δεν υπάρχει από κανένα λογικό ον, και από αυτούς ακόμα τους άθεους, τους υλιστές, τους αναρχικούς.
Ας κομπάζουν με τα χείλη.
Δεν μπορούν ν’ αρνηθούν τον Θεό, διότι, για να μπορέσωμε να αρνηθούμε ένα πράγμα, πρέπει να είμαστε δυνατοί να το καταργήσωμε. Τότε θα καυχηθούμε πάνω στην απιστία μας ότι όντως αυτό δεν υπάρχει, το καταστρέψαμε.
Αν εμείς αρνηθούμε Αυτόν, λέει ο Παύλος, αυτός πιστός μένει. Ποία λοιπόν είναι η άρνηση αφού τα πράγματα είναι έτσι; Η άρνηση είναι στην παράβαση της εντολής.
Αυτό μας διδάσκει η παγκόσμια ιστορία. Και τα δύο στοιχεία, το ανθρώπινο και το αγγελικό, τα οποία κατέβησαν και συνετρίβησαν, δεν αρνήθησαν τον Θεό, αλλά την εντολή. Και ακριβώς η παράβαση της εντολής, που θεωρείται άρνηση, προκάλεσε την πτώση, την συντριβή και τον θάνατο. Τώρα και σε μας ο τρόπος της επιστροφής είναι η πρακτική ομολογία.
Από εκεί που πλανηθήκαμε και παρασυρθήκαμε και αρχίσαμε να παραβαίνουμε τις εντολές του Χριστού μας και καταρρακώσαμε την προσωπικότητα μας, από την Ίδια θύρα θα επιστρέψωμε. Να παύσωμε να αμαρτάνωμε, να τον αρνούμεθα και να τον προδίδουμε. Αφού φθάσωμε σ’ αυτήν την κατάσταση δια της Χάριτος Του, τότε βαθύτερα μέσα στο είναι μας θα ριζώση η αίσθηση αυτή της μετανοίας που θα μας προκαλέση το πένθος και τον πόνο και το δάκρυ.
Τότε ο νους ελεύθερος από την επίδραση και την αιχμαλωσία των εξωτερικών σφαλμάτων, της εξωτερικής χρεωκοπίας, γυρίζει προς τον Θεό και συνεχώς πενθών ζητεί το έλεος Του και αυτή είναι η θέση της Μαρίας. Όταν οι δύο αδελφές αποκτηθούν, να είστε βέβαιοι ότι τότε ο Λάζαρος νους, το ψυχικό μας είναι, θα αναστηθή, όπως τότε στον ιστορικό Λάζαρο.
Και τότε, όπως αναφέρει το ευαγγέλιο, επισκέφθηκε ο Ιησούς μας την οικία του Λαζάρου και του παρέθεσαν εκεί τράπεζα και ο Λάζαρος «ην εις των συνανακειμένων». Έτσι και ο Λάζαρος νους θα ευρίσκεται μαζί με τον Ιησού μας στην πνευματική ευφροσύνη, εκεί όπου μας διαβεβαιώνει ότι «ετοιμάσω ημίν τόπον».
Εκεί στην ουράνια πανευφροσύνη, ως κληρονόμοι του Θεού και συγκληρονόμοι του Ιησού μας, θα ευρισκόμαστε και ‘μείς, όπως τότε ο Λάζαρος, στην ιδία τράπεζα «συνευοχούμενοι» και όχι πενθούντες για τον θάνατο, αλλά χαίροντες για την δική μας ανάσταση.
Ο καθένας από μας λοιπόν ας επισπεύση να απόκτηση χωρίς χρονοτροβή τις αρετές που αντιπροσωπεύουν οι δύο αδελφές, Μάρθα και Μαρία, που είναι ικανές να πείσουν τον Ιησού μας να παρουσίαση το πτώμα του νεκρού νου και να διάταξη ως Πανσθενουργός Λόγος το «Λάζαρε, δεύρο έξω» από τον τάφο της αναισθησίας και «είσελθε εις την χαράν του Κυρίου σου». Αμήν.
από το βιβλίο: «Αθωνικά μηνύματα, Ψυχωφελή Βατοπαιδινά», Γέροντος Ιωσήφ,  Έκδοσις Ιεράς Μεγίστης Μονής Βατοπαιδίου, Άγιον Όρος 1999.

Συγκέντρωση τροφίμων στον Άγιο Αθανάσιο Κατούνας

    

    

    Εν Κατούνη τη 18^η Απριλίου 2016

          

               Αγαπητοί,

διανύουμε το τελευταίο στάδιο της Αγίας και Μεγάλης Τεσσαρακοστής, την οποία ο άγιος Ιωάννης ο Χρυσόστομος ονομάζει «το φάρμακο των δικών μας ψυχών», διότι μέσα σε αυτή ο άνθρωπος «εν προσευχή και νηστεία» (Μαρκ. 9,29) αγωνίζεται με τη Χάρη του Θεού, να θεραπευτεί από της αμαρτίας τα δεινά και έτσι να εισέλθει στην Μεγάλη Εβδομάδα, για να ζήσει τα Πάθη, τη Σταύρωση και την Ανάσταση του Κυρίου ημών Ιησού Χριστού. 

            Την Μεγάλη Πέμπτη στην ακολουθία  των Αγίων και Αχράντων Παθών στο ένατο ευαγγελικό ανάγνωσμα θα ακούσουμε τον Κύριό μας να λέει πάνω στον Σταυρό «Διψώ» (Ιωαν. 19,28). Διψάει ο Χριστός μας για την σωτηρία μας και μας το λέει ακόμα και την ώρα που νιώθει φρικτούς πόνους, σταυρωμένος και βλέποντας ένα πλήθος αλλοφρόνων κάτω από το Σταυρό Του να τον χλευάζει και να ασχημονεί εναντίον Του. Διψάει για να μας σώσει από την αμαρτία και τον θάνατο.

«Δι΄ υμάς επτώχευσε πλούσιος ων» (Β΄ Κορ. 8,9) για εσάς, λέει ο Απόστολος Παύλος στους Κορινθίους, δηλαδή για όλους εμάς, έγινε πτωχός, ο πλούσιος λόγω του μεγαλείου της θεότητός Του Κύριος μας Ιησούς Χριστός. Αυτός που είναι ο Βασιλεύς των όλων έγινε φτωχός για να προσφερθεί θυσία σ΄ εμάς τους ανθρώπους «πονηρούς και αγαθούς…δικαίους και αδίκους» (Ματ. 5,45). Εμείς που είμαστε βαπτισμένοι Χριστιανοί δεν θα παραδειγματιστούμε από αυτή Του τη θυσία; Όταν «πτωχεύει» ένας Θεός εμείς δεν οφείλουμε να πτωχεύσουμε έστω και ένα κιλό αλεύρι ή ένα κουτί γάλα για τον φτωχό, για τον συγχωριανό μας που έχει ανάγκη, για τον δοκιμαζόμενο αδερφό; Δεν συγκρίνεται η μια θυσία με την άλλη, αλλά στο μέτρο των δυνατοτήτων μας ας προσφέρουμε κι εμείς κάτι για τον αδερφό μας.

Είναι η περίοδος της πιο εκτεταμένης κρίσης που γνώρισε ποτέ η ελληνική κοινωνία και μάλιστα έχει εκλάβει τις διαστάσεις μιας ανθρωπιστικής κρίσης. Μέσα σ’ αυτή την ζοφερή πραγματικότητα, αναδεικνύεται η ανάγκη για στήριξη του αδύναμου και πάσχοντα ανθρώπου από τον συνάνθρωπό του, η μεγάλη αξία της αλληλεγγύης και της ανιδιοτελούς προσφοράς. Ειδικά τις μέρες αυτές, που είναι μεν γιορτινές, όχι όμως για ένα πολύ μεγάλο μέρος της ελληνικής κοινωνίας που βιώνει, στην κυριολεξία, την φτώχεια και την εξαθλίωση, οι γιορτές θα είναι ακόμη πιο δύσκολες, αφού τις μέρες αυτές η ανέχεια και η δυστυχία γίνονται ακόμα πιο έντονες.

             Διστάζω και προβληματίζομαι που μέσα σε αυτή τη δύσκολη για όλους περίοδο σας ζητώ να προσφέρετε από το υστέρημά σας, αλλά παίρνω θάρρος και δύναμη από τον ζήλο που κάθε φορά δείχνετε σε κάθε κάλεσμα της Εκκλησίας μας. Γνωρίζετε ότι τα έργα τελειοποιούν την πίστη «εκ των έργων η πίστης ετελειώθη» (Ιακ.2,22) και γι΄ αυτό κάθε φορά δείχνετε το ενδιαφέρον και την αγάπη σας για τους αδερφούς μας που έχουν ανάγκη.

Αγαπητοί, όταν σου λείπουν όλα, και το λίγο πιάνει τόπο! Ας βοηθήσουμε και ας προσπαθήσουμε φέτος το Πάσχα σε καμία οικογένεια να μην λείψουν τουλάχιστον τα απαραίτητα. Για τον λόγο αυτό καθημερινά θα γίνεται συγκέντρωση συσκευασμένων τροφίμων μακράς διαρκείας στο χώρο του Ιερού Ναού Αγίου Αθανασίου Κατούνας, τα οποία θα διανεμηθούν στους έχοντες ανάγκη αδερφούς μας.

Εύχομαι καλή και Αγία Μεγάλη Εβδομάδα και καλή Ανάσταση.

         Μετ΄ ευχών και αγάπης Χριστού

Ο Εφημέριος της Ενορίας σας 

Αρχιμ. Νεκτάριος Τριάντης

 

πηγή 

Δεν υπάρχουν ψηφία και πίνακες 
ν' αθροιστούν οι κραυγές , να γραφτεί
το μαρτύριο. Κύριε!Κι ο ουρανός 
αν γραφόταν θα γινόταν  ολόκληρος 
μια μαύρη σελίδα. Ζυγίζεις το αζύγιστο,
προσπαθείς να συλλάβεις το ασύλληπτο
κι απορείς πώς ακόμη κ' οι πέτρες
δεν ένιωσαν δέος , δε λάβαν φωνή,
να θρηνούν κατά τόπους  ή να λιώνουν 
κατά καιρούς. Πώς ακόμη 
δεν άρχισαν να κραυγάζουν τα δέντρα.

Νικηφόρος Βρεττάκος

Η Πρώτη Μέρα της Νέας Ελληνικής Δραχμής

Του Σπύρου Στάλια

Καθώς η ανάγκη διογκώνεται, ο φόβος παραμερίζεται από την ψυχή των Ελλήνων και η λογική πρυτανεύει, πλησιάζει πια ο χρόνος που θα αφήσουμε την ευρωζώνη, και θα πάμε επιτέλους πια στο Εθνικό Νόμισμα, στη Δραχμή. Μέρα που είναι, ανήμερα της Εθνικής Παλιγγενεσίας, ορισμένες πρακτικές απορίες ας τις λύνουμε σιγά-σιγά για να διασκεδάσουμε και τους φοβισμένους νοικοκυραίους.

Ας πούμε λοιπόν ότι αύριο πάμε στη δραχμή ή καλύτερα στη Νέα Ελληνική Δραχμή (ΝΕΔ)!

Το πρώτο ερώτημα που τίθεται είναι πως γίνεται αποδεκτό ένα νέο νόμισμα; Πως θα γίνει αποδεκτή η Νέα Δραχμή;

Η ΝΕΔ, μπορεί να γίνει αποδεκτή μονό αν έχει ισχυρή ζήτηση.

Και πως μπορεί να έχει ισχυρή ζήτηση η ΝΕΔ;

Μονό αν το Κράτος πει ότι εγώ, το Ελληνικό Κράτος, εκδότης της ΝΕΔ, δέχομαι μόνο αυτό το νόμισμα στις συναλλαγές μου με τους Πολίτες του Κράτους.

Δηλαδή οτιδήποτε πρέπει να πληρωθεί στο Ελληνικό Κράτος, φόροι και τέλη, φως, νερό, τηλέφωνο και οτιδήποτε άλλο, η εξόφληση θα γίνεται με την ΝΕΔ. Κατ ανάγκη ο πληθυσμός θα αναζητήσει δραχμές και έτσι η δραχμή καθιερώνεται ως νόμισμα. Απλό τρικ, αιώνων τρικ.

Εγείρεται το ερώτημα τώρα. Οι πολίτες πως θα αποκτήσουν την ΝΕΔ;

Για να αποκτήσουν οι Έλληνες την ΝΕΔ κατ ανάγκη το Κράτος πρέπει να δαπανήσει πρώτα σε ΝΕΔ (μισθοί, συντάξεις, προμήθειες του Κράτους κα) και έτσι οι πολίτες από την δαπάνη του κράτους θα αποκτήσουν την ΝΕΔ. Δεν υπάρχει άλλος τρόπος.

Το Κράτος λοιπόν πρώτα δαπανά, οι πολίτες εισπράττουν και μετά το Κράτος φορολογεί.

Άρα η δραχμή δεν φαίνεται να αντιμετωπίζει προβλήματα ως προς την αξία της, αν υπάρχει επαρκής ζήτηση και λίγο περιορισμένη προσφορά στην αρχή.

Αφού το Κράτος εκδίδει το νόμισμα του ποιος ο λόγος να φορολογεί;

Τώρα με το ευρώ το κράτος φορολογεί γιατί δεν έχει άλλο τρόπο να βρει χρήματα για να κάνει αυτό που έχει να κάνει. Δεν είναι επικυρίαρχο κράτος σήμερα το Ελληνικό Κράτος υπό το καθεστώς του Ευρώ.

Στην περίπτωση όμως του Κράτους που έχει πλήρη επικυριαρχία, το κράτος φορολογεί για να διατηρήσει την άξια του Εθνικού Νομίσματος, καταπολεμά τον πληθωρισμό. Για κανένα άλλο λόγο δεν φορολογεί. Είναι δυνατόν ο εκδότης του νομίσματος να δανείζεται το νόμισμα του για να έχει έσοδα; Φυσικά όχι.

Γι αυτό υπό το καθεστώς της ΝΕΔ η φοροκλοπή θα τιμωρείται ως ιδιώνυμο αδίκημα που στρέφεται κατά της αξίας του Εθνικού Νομίσματος και κατά συνέπεια κατά ολοκλήρου του Ελληνικού Λαού. Αποκλείεται να υπάρξουν λίστες φοροκλεπτών ατιμώρητες πια.

Ποια θα είναι η άξια της Νέας Δραχμής;

Θα ανταλλάσσεται ως ισότιμη προς το ευρώ. Ένα ευρώ μια δραχμή.

Θα πειράξουμε τις καταθέσεις των πολιτών σε ευρώ?

Όχι, ποτέ!!!

Όταν εισαχθεί η δραχμή, οι τράπεζες που θα έχουν προμηθευτεί με όσες νέες δραχμές απατούνται, θα ανοίξουν λογαριασμούς σε δραχμές για κάθε λογαριασμό σε ευρώ. Ο νέος λογαριασμός θα έχει προφανώς την πρώτη μέρα 0 δραχμές. Όταν κάποιος θα πρέπει να πληρώσει φόρο, ρεύμα, νερό, τηλέφωνο, ΙΚΑ, αναγκαστικά θα μεταφέρει ευρώ στο δραχμικό

λογαριασμό, θα παίρνει δραχμές θα εξοφλεί και το κράτος σιγά θα παίρνει τα ευρώ. Κανένα πρόβλημα.

Έτσι κάπως θα πορευτούμε μέχρι να ξεδιπλωθεί πλήρως η δημοσιονομική και νομισματική πολιτική του νέου Κράτους.

Μην ακούτε ότι με την δραχμή θα πάμε στην καταστροφή. Αυτοί τα λένε ή άνθρωποι των τραπεζιτών είναι πολιτικοί και σια, ή αγνωσία έχουν ή είναι πολύ βλάκες. Με το ευρώ έχουμε καταστραφεί ή δεν είναι έτσι;

Πιο απλά δεν γίνεται!

Ανάρτηση από: http://www.triklopodia.gr

Ο Άγιος Λάζαρος μετά την ανάστασή του και το τέλος του επίγειου βίου του.

Ο ΛΑΖΑΡΟΣ ΜΕΤΑ ΤΗΝ ΑΝΑΣΤΑΣΗ ΤΟΥ

…Η ανάσταση του Λαζάρου και η συγκέντρωση του πλήθους θορύβησε τους αρχιερείς και τους Φαρισαίους, οι οποίοι αποφάσισαν να σκοτώσουν τον Ιησού (Ιω. 11,46-57), αλλά και το Λάζαρο (Ιω. 12,10).
Δεν κατόρθωσαν όμως να το πράξουν για το Λάζαρο, τον Ιησού όμως λίγο αργότερα Τον σταύρωσαν.
Έξη ημέρες πριν από το Πάσχα, ο Ιησούς κάθισε σε δείπνο το οποίο δόθηκε γι Αυτόν. Μαζί Του ήταν και ο Λάζαρος (Ιω. 12,1-2), ενώ πλήθος κόσμου είχαν πάει για να δουν όχι μόνο τον Ιησού, αλλά και τον αναστημένο Λάζαρο (Ιω. 12,9).
Σύμφωνα με τον Άγιο Επιφάνιο επίσκοπο Κωνσταντίας της Κύπρου (367-403), ο δίκαιος Λάζαρος ήταν τότε 30 χρονών και έζησε άλλα 30 χρόνια μετά την ανάστασή του. Άλλη παράδοση επίσης αναφέρει ότι ο Λάζαρος μετά την ανάστασή του θέλοντας να αποφύγει το μίσος των αρχιερέων κατέφυγε στο Κίτιο της Κύπρου γύρω στο 33 μ.Χ..
Εδώ τον συνάντησαν οι απόστολοι Παύλος και Βαρνάβας, όταν μετέβαιναν από τη Σαλαμίνα στην Πάφο, και τον χειροτόνησαν ως πρώτο επίσκοπο Κιτίου, της Εκκλησίας, που ίδρυσε ο ίδιος. Την εκκλησία του Κιτίου εποίμανε με στοργή κι αγάπη δεκαοκτώ περίπου χρόνια μέχρι το τέλος της ζωής του.
Οι παραδόσεις τον θέλουν σκυθρωπό και αγέλαστο κατά την παρούσα ζωή, και αυτό οφειλόταν στα όσα είχε δει κατά την τετραήμερη παραμονή του στον Άδη. Οι ίδιες παραδόσεις αναφέρουν ότι δε γέλασε ποτέ στη ζωή του παρά μία φορά, όταν είδε κάποιον να κλέβει ένα πήλινο αγγείο και σχολίασε αποφθεγματικά: «το ένα χώμα κλέβει το άλλο».

ΑΛΛΕΣ ΠΑΡΑΔΟΣΕΙΣ ΓΙΑ ΤΟ ΛΑΖΑΡΟ

Άλλη παράδοση συνδέει τον Άγιο με την Αλυκή της Λάρνακας (σημερινή ονομασία του Κιτίου). Στη θέση της Αλυκής υπήρχε τον καιρό του Αγίου ένα μεγάλο αμπέλι. Κάποια φορά που περνούσε ο άγιος από εκεί είδε την γυναίκα – ιδιοκτήτη του αμπελιού να μαζεύει ωραία δροσάτα σταφύλια και να γεμίζει τα κοφίνια της. Κουρασμένος και διψασμένος όπως ήταν ο άγιος σταμάτησε κι απευθυνόμενος στη γυναίκα με καλοσύνη της ζήτησε λίγα σταφύλια. Αυτή όμως σαν είδε τον ξένο, τον κοίταξε με περιφρόνηση και του είπε:
– Πήγαινε στο καλό, άνθρωπε μου. Δεν βλέπεις πως το αμπέλι ξεράθηκε κι έγινε άλας κι εσύ μου ζητάς σταφύλια;
– Αφού το βλέπεις ξερό σαν άλας, ας γίνει άλας απήντησε ο άγιος.
Κι έτσι όλη εκείνη η έκταση στην οποία βρισκόταν το δροσερό αμπέλι έγινε στη στιγμή μια αλυκή.
Η παράδοση αυτή επιβεβαιώνεται από τους εργάτες που συλλέγουν το αλάτι. Ισχυρίζονται ότι σκάβοντας βρίσκουν ρίζες και κορμούς αμπελιού. Λέγεται μάλιστα, πως στο μέσο της αλυκής βρίσκεται πηγάδι με γλυκό νερό, γνωστό ως «πηγάδι της «ρκάς» δηλ. της γριάς.
Ο Συναξαριστής της Κωνσταντινουπόλεως, σχετικά με αυτή την παράδοση, αναφέρει ότι τη λίμνη διεκδικούσαν δύο αδέλφια, οι οποίοι ήρθαν σε έντονη ρήξη για την κατοχή της. Ο Άγιος με την προσευχή του την εξήρανε και έμεινε το αλάτι.
Στα «Πάτρια» του Αγίου Όρους γίνεται άμεση σύνδεση της Κύπρου και του Αγίου Λαζάρου με τη Θεοτόκο και τον Άθωνα. Η μητέρα του Κυρίου, συνοδευομένη από τον Ευαγγελιστή Ιωάννη, ήλθε στο Κίτιο, συνάντησε τον Άγιο Λάζαρο, στον οποίο μάλιστα δώρησε ωμοφόριο και επιμάνικα, ενώ στη συνέχεια επισκέφθηκε τον Άθω.

ΤΟ ΤΕΛΟΣ ΤΟΥ ΛΑΖΑΡΟΥ

Τελείωσε τον επίγειο βίο του στην Κύπρο το έτος 63 μ.Χ.  Οι πιστοί τον έκλαψαν και με τιμές τον κήδεψαν σε μια σαρκοφάγο από κυπριακό μάρμαρο στην οποία έγραψαν στην εβραϊκή γλώσσα: «Λάζαρος ο τετραήμερος και φίλος Χριστού». Πάνω από τη σαρκοφάγο αυτή κτίσθηκε ωραιότατος ναός, που ανακαινίστηκε γύρω στα 1750 μ.Χ..
Η μνήμη του θαύματος της Αναστάσεως του Λαζάρου γιορτάζεται το Σάββατο πριν από την Κυριακή των Βαΐων.
Η ανακομιδή και μετάθεση του ιερού λειψάνου του αγίου Λαζάρου από το Κίτιο στην Κωνσταντινούπολη, η οποία τιμάται από την Εκκλησία τη 17ην Οκτωβρίου, έγινε κατά το έτος 890 μ.Χ. μετά από εντολή του αυτοκράτορα Λέοντα Στ’ του Σοφού, ο οποίος συνέθεσε τα ιδιόμελα στον εσπερινό του Λαζάρου.
πηγή

Το σύστημα του χρέους

 

Όλα τα κράτη του πλανήτη πληρώνουν φόρο υποτελείας στις Η.Π.Α. μέσω του τοκογλυφικού καπιταλισμού, όπως κάποτε οι κατακτημένες από τη Ρώμη επαρχίες της – κάτι που θέλει να αλλάξει η Ρωσία, διεκδικώντας την εθνική της κυριαρχία

Γράφει ο Βασίλης Βιλιάρδος

«Άφησε με ελεύθερο να εκδίδω και να ελέγχω τα χρήματα ενός έθνους και δεν με ενδιαφέρει ποιος ψηφίζει τους νόμους του». (Rothschild)

Στα δυτικά πανεπιστήμια σπάνια διδάσκονται μαθήματα μακροοικονομίας που έχουν άμεση σχέση με το χρήμα – ευρύτερα με τη δημιουργία του από το πουθενά, εκ μέρους των κεντρικών τραπεζών σε ποσοστό της τάξης του 10% με το πάτημα ενός κουμπιού, κυρίως όμως από τις εμπορικές, σε ποσοστό 90%, μέσω της παροχής δανείων (ανάλυση).

Με τον μαγικό αυτό τρόπο πάντως οι άνθρωποι μετατρέπονται σε σκλάβους χρέους, ενώ το δυτικό χρηματοπιστωτικό σύστημα, το οποίο στηρίζεται κυρίως στο δολάριο, έχει αναδειχθεί στον απόλυτο κυρίαρχο του σύμπαντος – επίσης, στο βασικότερο στήριγμα της αμερικανικής ηγεμονίας στον πλανήτη.

Στα πλαίσια αυτά, δεν είναι μόνο η Ρωσία ή/και η Κίνα, οι οποίες προσπαθούν να κόψουν τον ομφάλιο λώρο που τις υποχρεώνει να υπακούουν στις εντολές της υπερδύναμης – για να μην γίνουν στόχος των χρηματοπιστωτικών της επιθέσεων. Κάτι ανάλογο προσπαθεί επίσης η Ελβετία, με την υιοθέτηση του πλήρους χρήματος (άρθρο) – ενώ όλο και περισσότερα κράτη επιθυμούν να ανακτήσουν το προνόμιο της έκδοσης χρημάτων, το οποίο έχουν παραδώσει στις κεντρικές τράπεζες που ελέγχονται από το σύστημα της BIS.

Στα πλαίσια αυτά έχει ενδιαφέρον ο ιδιαίτερος τρόπος, με τον οποίο διδάσκονται τα μακροοικονομικά στη Ρωσία – σε μία χώρα που προετοιμάζεται να διεξάγει τη μάχη των μαχών εναντίον του δυτικού χρηματοπιστωτικού συστήματος και του δολαρίου, στην προσπάθεια της να δημιουργήσει έναν δεύτερο, εναλλακτικό πόλο στον πλανήτη. Αναλυτικότερα (πηγή) τα εξής:.

Το σύστημα της δημιουργίας χρεών

Το «μάθημα» ξεκινάει με τη διαπίστωση ότι, τα βασικότερα εξαγωγικά προϊόντα της Ρωσίας είναι το πετρέλαιο, καθώς επίσης το φυσικό αέριο – οι υδρογονάνθρακες. Στη συνέχεια αναφέρει πως στη διαδικασία της μετατροπής των φυσικών πόρων της σε χρήμα, συμμετέχουν οι κεντρικές τράπεζες των δύο χωρών: η Fed, καθώς επίσης η Τράπεζα της Ρωσίας, οι οποίες φαίνονται μεν όμοιες μεταξύ τους, αλλά στην πραγματικότητα συμβαίνει ακριβώς το αντίθετο.

Ειδικότερα, μια θεωρητικά μικρή διαφορά μεταξύ τους, αλλάζει εντελώς την εικόνα – όπου εν πρώτοις οφείλει να γνωρίζει κανείς πως το δημόσιο χρέος των Η.Π.Α. είναι τεράστιο, πλησιάζοντας σήμερα τα 20 τρις $, ενώ της Ρωσίας υπολογίζεται στα 885 δις $ (πηγή). Βέβαια, εάν υπολογίσει κανείς το σημερινό ΑΕΠ της Ρωσίας σε δολάρια, το οποίο κατέρρευσε στα 1,23 τρις $ το 2015 σύμφωνα με το ΔΝΤ (πηγή), από 2,01 τρις $ το 2013 (πηγή), λόγω της υποτίμησης του ρουβλίου, θα διαπιστώσει πως από το 44% του ΑΕΠ της εκτοξεύθηκε στο 72% σε όρους δολαρίου – όταν μερικά χρόνια πριν ήταν κάτω του 10% του ΑΕΠ, αφού είχε σχεδόν μηδενισθεί το 1998, όταν χρεοκόπησε.

Ένα επόμενο χαρακτηριστικό τώρα των δημοσίων χρεών των Η.Π.Α. είναι η ραγδαία αύξηση τους, αφού στις αρχές του 2014 ήταν «μόλις» 15 τρις $ – οπότε εύλογα αναρωτιέται κανείς από πού προέρχονται αυτά τα χρέη.

Για να το ερμηνεύσουμε οφείλουμε να γνωρίζουμε πως οι Η.Π.Α. εκδίδουν κρατικά ομόλογα, όπως όλες οι άλλες χώρες – μέσω των οποίων δανείζονται χρήματα. Εν τούτοις, δεν μπορούν να δημιουργήσουν χρήματα από το πουθενά, αφού αυτό δεν αποτελεί προνόμιο του αμερικανικού δημοσίου, αλλά της Fed – κάτι που συμβαίνει και στις υπόλοιπες χώρες. Παραδόξως λοιπόν τα σύγχρονα κράτη μπορούν να κάνουν τα πάντα, εκτός από ένα: να τυπώνουν μόνα τους χρήματα, όπως συνέβαινε στο απώτερο παρελθόν.

Περαιτέρω, όταν οι Η.Π.Α. έχουν έλλειμμα στον κρατικό προϋπολογισμό τους, το οποίο υπολογίζεται στα 500 δις $, το υπουργείο οικονομικών εκδίδει ομόλογα – τα «πουλάει» δε στη Fed η οποία, με το πάτημα ενός κουμπιού, εμβάζει δολάρια στο κράτος, ίσα με την αξία των ομολόγων που εκδίδει (500 δις $). Τα χρήματα αυτά τα δημιουργεί η Fed από το πουθενά, χωρίς κανένα αντίκρισμα, όπως ένας μάγος – φυσικά όχι σε φυσική μορφή, αλλά ηλεκτρονικά στον υπολογιστή, με έναν αριθμό που συνοδεύεται από τα αντίστοιχα μηδενικά.

Με τον απλό αυτό τρόπο τώρα το κράτος αποκτά τα χρήματα που χρειάζεται, για να χρηματοδοτήσει όλες του τις κοινωνικές δραστηριότητες – τα αμυντικά του προγράμματα, καθώς επίσης όλες τις υπόλοιπες δημόσιες δαπάνες του. Επειδή όμως στο καπιταλιστικό σύστημα δεν υπάρχει τίποτα δωρεάν, οι Η.Π.Α. δίνουν έναντι αυτών των χρημάτων στη Fed, όπως ήδη αναφέραμε, ομόλογα – υποσχετικές πληρωμής δηλαδή του δανείου των 500 δις $ που εισέπραξαν, συν τους τόκους που χρεώνει η κεντρική τράπεζα.

Στην προκειμένη περίπτωση προκύπτει αμέσως η εξής απορία: αφού το κράτος δεν μπορεί να δημιουργήσει χρήματα από το πουθενά, από πού βρίσκει αυτά, με τα οποία πληρώνει τους τόκους; Η απάντηση είναι φυσικά απλή: από τον ίδιο οργανισμό, από την κεντρική τράπεζα, γεγονός που όμως σημαίνει ότι, για να πληρώνει τα παλαιά χρέη του δημιουργεί συνεχώς καινούργια.

Πρόκειται επομένως για ένα σύστημα, το οποίο καθιστά αδύνατη την εξόφληση των χρεών – επιτρέποντας μόνο την εξυπηρέτηση τους, έως εκείνη τη χρονική στιγμή που δεν είναι πλέον δυνατή και χρεοκοπούν τα κράτη. Για τις Η.Π.Α. βέβαια που πληρώνουν τα εξωτερικά χρέη τους με δολάρια που η κεντρική τους τράπεζα δημιουργεί από το πουθενά, δεν υπάρχει κανένα τέτοιο ενδεχόμενο – εκτός εάν χάσουν το συγκεκριμένο τους προνόμιο, το οποίο είναι μεν επίσης προνόμιο του ευρώ (άρθρο), αλλά όχι των επί μέρους χωρών της Ευρωζώνης.

Συνεχίζοντας, το παραπάνω σύστημα παράγει διαρκώς νέα χρέη, τα οποία δεν μειώνονται ποτέ. Αντίθετα, τα χρέη αυξάνονται συνεχώς, ενώ αποκρύπτονται έμμεσα με τη βοήθεια της μεθόδου μέτρησης τους – ως ποσοστό επί του εκάστοτε ΑΕΠ και όχι ως απόλυτο μέγεθος. Για να παραμείνει βέβαια κρυφή η συγκεκριμένη διαδικασία, απαιτείται η συνεχής αύξηση του ΑΕΠ – οπότε η ανάπτυξη, χωρίς την οποία το καπιταλιστικό σύστημα θα καταρρεύσει.

Η επόμενη ερώτηση, γνωρίζοντας πως οι Η.Π.Α. χρωστούν σχεδόν 20 τρις $, η Ιαπωνία πάνω από 12 τρις $, η Κίνα περί τα 4 τρις $, η Ιταλία πάνω από 2 τρις $, η Γερμανία επίσης κοκ., είναι σε ποιόν τα χρωστούν όλα αυτά τα κράτη – όπου η απάντηση είναι προφανής: σε αυτούς που τα παράγουν, άρα στις κεντρικές τους τράπεζες, οπότε κατ’ επέκταση στους άγνωστους ιδιώτες τραπεζίτες που στέκονται πίσω από το συγκεκριμένο σύστημα. Οφείλουμε βέβαια να γνωρίζουμε πως γενικότερα στον πλανήτη, τα χρέη των οφειλετών είναι ίσα με τα χρηματικά περιουσιακά στοιχεία των δανειστών – αφού το σύνολο τους είναι πάντοτε μηδέν (άρθρο)..

Η Ρωσία

Όπως αναλύσαμε παραπάνω, οι Η.Π.Α. μπορούν να δανείζονται χρήματα από την κεντρική τους τράπεζα – η Ρωσία όμως όχι. Εάν τώρα κανείς διαβάσει τους νόμους που ισχύουν για την κεντρική τράπεζα της Ρωσίας, θα βρει πολύ ενδιαφέροντα πράγματα. Ειδικότερα, υπάρχει ένας κατάλογος πολλών κρατών, από τα οποία η κεντρική τράπεζα μπορεί να αγοράσει ομόλογα – όπου όμως δεν συναντάει κανείς το όνομα της Ρωσίας. Εκτός αυτού υπάρχει μία παράγραφος, η οποία απαγορεύει στην κεντρική τράπεζα να δανείζει το κράτος – όπως άλλωστε συμβαίνει επίσης στην Ευρωζώνη με την ΕΚΤ.

Με απλά λόγια, η κεντρική τράπεζα της Ρωσίας μπορεί να χρηματοδοτήσει τις Η.Π.Α.,  την Ιαπωνία, τη Βρετανία κοκ. αγοράζοντας ομόλογα του δημοσίου τους, αλλά όχι την ίδια της τη χώρα – οπότε εύλογα δημιουργείται το ερώτημα, ποιά συμφέροντα εξυπηρετεί η λειτουργία της. Η λογική απάντηση είναι προφανώς το ότι, εξυπηρετεί τα συμφέροντα εκείνων των χωρών, τα ομόλογα των οποίων αγοράζει: άρα των Η.Π.Α., της Βρετανίας, της Ιαπωνίας κλπ., αλλά όχι της Ρωσίας.

Τέλος, η κεντρική τράπεζα της Ρωσίας δεν μπορεί να δημιουργήσει χρήματα από το πουθενά – όπως ακριβώς συμβαίνει με τις επί μέρους κεντρικές τράπεζες των χωρών της Ευρωζώνης. Ουσιαστικά λοιπόν, πάντοτε σύμφωνα με το Ρώσο, λειτουργεί σαν ένα απλό ανταλλακτήριο νομισμάτων – για παράδειγμα ως εξής:

Η λειτουργία της κεντρικής τράπεζας της Ρωσίας

Η Ρωσία εξάγει πετρέλαιο στις διεθνείς αγορές, ενώ οι Η.Π.Α. παρέχουν δολάρια έναντι αυτού – οπότε η αντίστοιχη ποσότητα δολαρίων εισρέει στη Ρωσία, μέσω των πετρελαϊκών της εταιρειών, καταλήγοντας στο χρηματιστήριο της. Εντός της Ρωσίας δεν διενεργούνται πληρωμές σε δολάρια, αλλά σε ρούβλια. Τι συμβαίνει τότε στο χρηματιστήριο;

Ο βασικός αγοραστής των δολαρίων εδώ είναι η κεντρική τράπεζα της Ρωσίας, η οποία καθορίζει την ισοτιμία τους με το ρούβλι – ενώ αγοράζει όλα τα δολάρια που εισρέουν στη χώρα έναντι ρουβλίων, τα οποία δημιουργεί επίσης από το πουθενά, συγκεντρώνοντας τα στα συναλλαγματικά της αποθέματα. Εν τούτοις, αφενός μεν τα συναλλαγματικά αποθέματα δεν ανήκουν στη Ρωσία, αλλά στην κεντρική της τράπεζα που δεν είναι στην ιδιοκτησία του κράτους και δεν ελέγχεται από αυτό, αφετέρου δεν δημιουργεί τα ρούβλια όπως η Fed.

Ειδικότερα, η Fed δημιουργεί από το πουθενά όσα χρήματα χρειάζονται οι Η.Π.Α., ανεξάρτητα από το εκάστοτε ύψος τους – ενώ η κεντρική τράπεζα της Ρωσίας δημιουργεί τόσα ακριβώς χρήματα, όσα για να αγοραστούν όλα εκείνα τα δολάρια που εισέρχονται στη Ρωσία από τις εξαγωγές της.

Το σύστημα αυτό ονομάζεται «καθεστώς επιτροπής συναλλάγματος» (currency board), το οποίο φυσικά δεν έχουν οι Η.Π.Α., αλλά ούτε οι άλλες ανεπτυγμένες οικονομίες των G7 – οι οποίες είναι οι μοναδικές που διαθέτουν πραγματικές κεντρικές τράπεζες, ως δανειστές ύστατης ανάγκης, ενώ η ισοτιμία των νομισμάτων τους δεν καθορίζεται από καμία επιτροπή, αλλά από τις ελεύθερες αγορές.

Συνεχίζοντας, το σύστημα αυτό έχει σαν αποτέλεσμα να κυκλοφορούν τόσα χρήματα στη Ρωσία, όσα είναι τα συναλλαγματικά της αποθέματα – αποτελούμενα από δολάρια, ευρώ, γεν, ελβετικά φράγκα, στερλίνες, χρυσό κοκ. Παλαιότερα βέβαια τα αποθέματα αυτά ήταν αποκλειστικά σε χρυσό, ενώ σήμερα ο χρυσός είναι ένα μικρό μόνο μέρος τους, συνήθως κάτω του 10%. Όσον αφορά την υλική ποσότητα των ρουβλίων, είναι σε σχέση με τις ανάγκες ρευστότητας – ενώ, όταν αυξάνεται, με σταθερά τα συναλλαγματικά της αποθέματα, τότε ουσιαστικά υποτιμάται αντίστοιχα το ρούβλι.

Τι κάνει τώρα η κεντρική τράπεζα της Ρωσίας με τα συναλλαγματικά της αποθέματα σε νομίσματα άλλων χωρών; Απλούστατα, αγοράζει τα κρατικά ομόλογα που εκδίδουν, οπότε χρηματοδοτεί τις Η.Π.Α., τη Βρετανία, την Ευρωζώνη, την Ιαπωνία κοκ. – όπως άλλωστε φαίνεται από το γράφημα που ακολουθεί, με τους κυριότερους δανειστές της υπερδύναμης το 2014 (η Ρωσία συνολικά στους εξαγωγείς πετρελαίου).

Το γεγονός αυτό συμβαίνει, επειδή η διατήρηση των συναλλαγματικών αποθεμάτων σε νομίσματα ή σε χρυσό δεν αποδίδει τόκους – οπότε όλες οι χώρες προτιμούν τα έντοκα ομόλογα, ιδίως δε τα αμερικανικά, λόγω της μεγάλης ρευστότητας τους (ειδικά σήμερα, όπου τα γερμανικά ή τα ιαπωνικά έχουν σχεδόν μηδενικές αποδόσεις, λόγω της πολιτικής της ποσοτικής διευκόλυνσης που ακολουθούν οι κεντρικές τους τράπεζες).

Η ρευστότητα τώρα αυτή προέρχεται παραδόξως από το μέγεθος του αμερικανικού χρέους – καθώς επίσης από τη μεγάλη ποσότητα ομολόγων που εκδίδουν οι Η.Π.Α., για να καλύπτουν τα υπερβολικά ελλείμματα τους.

Περαιτέρω, τα μόνα αληθινά συναλλαγματικά αποθέματα της Ρωσίας, όπως των άλλων κρατών, είναι αυτά σε χρυσό – τα οποία ευρίσκονται πράγματι σε κάποιο κτίριο στη Μόσχα ή αλλού. Όλα τα υπόλοιπα είναι απλά κάποιοι αριθμοί με μηδενικά στους ηλεκτρονικούς υπολογιστές των Η.Π.Α. – αφού δεν υπάρχουν πουθενά αποθήκες γεμάτες με δολάρια ή με ομόλογα. Ουσιαστικά λοιπόν πρόκειται για ανύπαρκτα, εικονικά χρήματα – ενώ, εάν σκεφθεί κανείς ότι, πολλά από τα αποθέματα χρυσού των δυτικών χωρών (πίνακας), ιδίως της Γερμανίας, φυλάσσονται στα διάφορα θησαυροφυλάκια της Fed, θα κατανοήσει πως βρίσκονται κυριολεκτικά στο έλεος της υπερδύναμης.

Όταν τώρα η κεντρική τράπεζα της Ρωσίας πουλάει ξένο συνάλλαγμα, δολάρια για παράδειγμα, τότε τα ηλεκτρονικά χρήματα μεταφέρονται από τις αμερικανικές τράπεζες στη ρωσική – γεγονός που συμβαίνει με όλες τις κεντρικές τράπεζες του πλανήτη, οι οποίες λειτουργούν με το ίδιο σύστημα.

Συμπέρασμα

Συνοψίζοντας, όταν η Ρωσία πουλάει πετρέλαιο στις διεθνείς αγορές, εισπράττει εικονικά, ηλεκτρονικά δολάρια – τα οποία αγοράζει η κεντρική της τράπεζα, δημιουργώντας ρούβλια από το πουθενά. Στη συνέχεια τα δολάρια αυτά επιστρέφουν στις Η.Π.Α., όπου ανταλλάσσονται με ομόλογα του αμερικανικού δημοσίου – γεγονός που σημαίνει πως όλα τα δολάρια που ανταλλάσσονται στον πλανήτη, είναι ίσα με τα χρέη της υπερδύναμης.

Δηλαδή, με 20 τρις $ περίπου σήμερα, τα οποία είναι χρήματα που δεν έχουν κερδίσει οι Η.Π.Α., αλλά έχουν ήδη καταναλώσει – που δεν προέρχονται δηλαδή από την παραγωγή των εργαζομένων τους, αλλά από το συγκεκριμένο χρηματοπιστωτικό σύστημα που κυριαρχεί σε ολόκληρη την υφήλιο.

Ως εκ τούτου τόσο από τη Ρωσία, όπως επίσης από όλες τις άλλες χώρες, έχει κλαπεί ένα βασικό δικαίωμα τους: το προνόμιο της δημιουργίας τόσων χρημάτων, όσων έχουν ανάγκη οι οικονομίες τους. Έτσι, για να μπορέσει σήμερα η Ρωσία να δημιουργήσει 66 ρούβλια, θα πρέπει να εισάγει υποχρεωτικά 1 δολάριο (ισοτιμία) – ενώ στην αντίθετη περίπτωση, όταν δηλαδή η Ρωσία πρέπει να εξάγει χρήματα λόγω της πτώσης των τιμών του πετρελαίου κοκ., τότε πρέπει να χρησιμοποιήσει τα συναλλαγματικά αποθέματα της κεντρικής της τράπεζας.

Ειδικότερα, τα συναλλαγματικά αποθέματα οδηγούνται στο χρηματιστήριο, όπου αγοράζονται ρούβλια έναντι δολαρίων – τα οποία (δολάρια) στη συνέχεια εγκαταλείπουν τη χώρα για τη διενέργεια των πληρωμών της. Τα ρούβλια τώρα που αγοράζει έναντι δολαρίων η κεντρική τράπεζα, ουσιαστικά τα καταστρέφει – οπότε μειώνεται ανάλογα η συνολική ποσότητα χρήματος στη Ρωσία, γεγονός που επεξηγεί γιατί έχει μειωθεί η ρευστότητα στην αγορά της, όταν ξεκίνησε η κρίση.

Σε τελική ανάλυση λοιπόν τόσο η Ρωσία, όσο και όλες οι άλλες χώρες, πληρώνουν φόρο υποτελείας στις Η.Π.Α., μέσω του χρηματοπιστωτικού συστήματος – όπως κάποτε οι κατακτημένες από τη Ρώμη χώρες. Όσο περισσότερα κερδίζει δε μία χώρα από το εξωτερικό της εμπόριο, συνήθως από τις εξαγωγές της στις Η.Π.Α., τόσο περισσότερο φόρο πληρώνει – όπως τεκμηριώνεται από το ύψος των χρεών της υπερδύναμης απέναντι στην Κίνα και στην Ιαπωνία.

Επομένως, έχουν χάσει όλες οι χώρες τον πόλεμο με τις Η.Π.Α., όπου η Ρωσία θεωρεί υπαίτιο της ήττας της τον Γκορμπατσόφ – ενώ δεν υπάρχει καμία αμφιβολία σχετικά με το ότι, η ευημερία της Δύσης στηρίζεται κυρίως στο σύστημα που έχει επιβάλλει. Το σύστημα αυτό αποτελεί την ατμομηχανή της προόδου της, η οποία σέρνει όλα τα υπόλοιπα βαγόνια – όπως είναι τα μηχανήματα που παράγει, η τεχνολογία, τα όπλα, οι νεωτερισμοί κοκ.

Ολοκληρώνοντας, η Ρωσία θέλει να απελευθερωθεί από το σύστημα, θεωρώντας το ως μία μεγάλη απάτη εις βάρος της – η Κίνα και οι υπόλοιπες BRICS επίσης. Όποιος όμως σχεδιάζει κάτι τέτοιο, κατηγορείται ως τρομοκράτης ή δικτάτορας – με αποτέλεσμα να δέχεται τη στρατιωτική επίθεση του ΝΑΤΟ, με στόχο να αποκατασταθεί η δημοκρατία στη χώρα του!

Αυτό συνέβη στη Λιβύη και στο Ιράκ (και οι δύο δολοφονημένοι ηγέτες σχεδίαζαν να σταματήσουν τις συναλλαγές πετρελαίου έναντι δολαρίων), ενώ ο πρόεδρος Putin είναι βέβαιος πως θα έλθει πολύ σύντομα η σειρά του – οπότε ήδη προετοιμάζεται για τη μάχη των μαχών, την οποία πολύ δύσκολα θα κερδίσει..

Επίλογος

Τον τελευταίο καιρό διαπιστώνει κανείς ανάλογες κινήσεις στην Ελλάδα, οι οποίες βέβαια δεν είναι συνειδητές – αφού οι αναφορές σε εθνικό νόμισμα (άρθρο) σημαίνουν ουσιαστικά ότι, η χώρα μας θα έπρεπε να ανακτήσει την ανεξαρτησία της από το τοκογλυφικό δυτικό χρηματοπιστωτικό σύστημα, εθνικοποιώντας επί πλέον την κεντρική της τράπεζα, όπως σχεδιάζει η Ρωσία.

Προφανώς ένα τέτοιο εγχείρημα για ένα κράτος που έχει πλέον απολέσει εντελώς την εθνική του κυριαρχία, ενώ είναι ήδη κάτι περισσότερο από χρεοκοπημένο, με μηδενική στρατιωτική ισχύ συγκριτικά με την  υπερδύναμη, δεν είναι καθόλου εύκολο – χωρίς αυτό να σημαίνει βέβαια πως δεν θεωρούμε καλοπροαίρετες τις προθέσεις όλων αυτών που τάσσονται υπέρ ενός πραγματικά εθνικού νομίσματος (όχι απλά της δυτικής δραχμής).

Εμείς πάντως προτιμούμε να είμαστε ρεαλιστές, αποφεύγοντας αυτού του είδους τις υπερβολές – οι οποίες ακούγονται μεν ευχάριστα, ιδιαίτερα όταν συνοδεύονται από υποσχέσεις περί μη πληρωμής των χρεών, με τη βοήθεια του Διεθνούς Δικαίου (το οποίο μάλλον δεν εφαρμόσθηκε στην πρώην Γιουγκοσλαβία, στο Ιράκ, στη Λιβύη κοκ.), αλλά απέχουν πολύ από την πραγματικότητα.

Ο κ. Βασίλης Βιλιάρδος είναι ένας σύγχρονος οικονομολόγος, πτυχιούχος της ΑΣΟΕΕ Αθηνών, με μεταπτυχιακές σπουδές στο Πανεπιστήμιο του Αμβούργου – όπου και δραστηριοποιήθηκε επαγγελματικά για αρκετά χρόνια, με ιδιόκτητες επιχειρήσεις σε όλες τις πόλεις της Γερμανίας. Έχει  εκδώσει τρία βιβλία αναφορικά με την παγκόσμια χρηματοπιστωτική κρίση, ενώ έχει δημοσιεύσει πάνω από 2.500 αναλύσεις σε ηλεκτρονικά και έντυπα μέσα, με κέντρο βάρους την εθνική και διεθνή μακροοικονομία, καθώς επίσης το παγκόσμιο χρηματοπιστωτικό σύστημα.

Πηγή Analyst

Πρώτα το σπέρνει και μετά το καλλιεργεί

 

Πρέπει να ξέρουμε ότι κάθε δαίμονας ασχολείται με κάποιο συγκεκριμένο πάθος, που φροντίζει πρώτα να το σπέρνει στην καρδιά του ανθρώπου και μετά να το καλλιεργεί. Μερικοί δαίμονες ασχολούνται με τα πάθη της ακολασίας, ενώ άλλοι με το πάθος της βλασφημίας. Άλλοι ξεσηκώνουν την οργή και τον θυμό. Άλλοι βυθίζουν τον άνθρωπο στη λύπη και άλλοι του προκαλούν κενοδοξία και υπερηφάνεια. Ο καθένας τους πασχίζει να αιχμαλωτίσει την καρδία του ανθρώπου με το πάθος που ικανοποίει αυτόν τον ίδιο. Ωστόσο, δεν χύνουν όλοι ταυτόχρονα τα δηλητήρια τους, αλλά ένας-ένας ξεχωριστά και ανάλογα με το πόσο, που και πως θα τους το επιτρέψουν οι διαθέσεις και η άμυνα του ανθρώπου. Δεν συμβαίνει, για παράδειγμα, ένας άνθρωπος να παρακινείται σε ανόητα και αισχρά γέλια, ενώ ταυτόχρονα να βυθίζεται και να κατατρώγεται από τη λύπη. Επομένως, υπάρχει κάποια συνεργασία μεταξύ των δαιμόνων, αν και, ως ακατάστατοι και ασύνετοι που είναι, δεν μπορούν να τηρήσουν ανάμεσα τους πειθαρχία και τάξη.

Αββάς Κασσιανός

Πολιτικό σεισμό φέρνει το 4ο Μνημόνιο των 9 δισ.

Στα όριά της βρίσκεται η κυβερνητική στρατηγική για το κλείσιμο της αξιολόγησης, μετά από ακόμη μία αναδίπλωση στην πορεία της διαπραγμάτευσης με τους δανειστές. Λίγες μόλις ώρες μετά τις επαφές που είχε ο έλληνας πρωθυπουργός Αλέξης Τσίπρας με ευρωπαίους αξιωματούχους -επιχειρώντας να τους πείσει πως τα μέτρα-«κάβα» ύψους 3,6 δισ. δεν είναι απαραίτητα- αλλά και τη δημόσια τοποθέτησή που έκανε την Πέμπτη με εφαλτήριο την έκθεση της Eurostat, στην οποία υποστήριξε πως η Ελλάδα «δεν χρειάζεται έκτακτα μέτρα», το Eurogroup της Παρασκευής ανέτρεψε σχεδόν εξολοκλήρου τόσο τις κυβερνητικές προθέσεις όσο και το σκηνικό της διαπραγμάτευσης.

Οι υπουργοί Οικονομικών της Ευρωζώνης αποφάσισαν πως απαραίτητος όρος για την ολοκλήρωση της πρώτης αξιολόγησης και της συμφωνίας σε ένα νέο Eurogroup την Μεγάλη Πέμπτη είναι να συμφωνηθούν εκτός από το πακέτο των 5,4 δισ. και τα πρόσθετα προληπτικά μέτρα των 3,6 δισ. ευρώ που αντιστοιχούν στο 2% του ΑΕΠ.

Μετά από αυτήν την εξέλιξη, η κυβέρνηση εμφανίστηκε αιφνιδιασμένη και έσπευσε αρχικά μέσω του υπουργού Οικονομικών Ευκλείδη Τσακαλώτου να διακηρύξει ότι δεν υπάρχει θεσμική δυνατότητα νομοθέτησης νόμων υπό αίρεση στην Ελλάδα. Εν συνεχεία ωστόσο –μέσω κυβερνητικής διαρροής– επανήλθε για να διευκρινήσει πως «οποιαδήποτε συζήτηση για προληπτικές δεσμεύσεις πρέπει να συνοδεύεται από μέτρα ελάφρυνσης του χρέους», σε μια προσπάθεια να λάβει μια δέσμευση από τους δανειστές, πριν προχωρήσει σε μια ακόμη επώδυνη συμφωνία για το έκτακτο πακέτο, που αναμένεται να προκαλέσει τριγμούς στην κυβερνητική πλειοψηφία, αν κρίνει κανείς από τις δηλώσεις που έχουν γίνει τις τελευταίες ημέρες.

Εν τω μεταξύ, το απόγευμα της Παρασκευής η κυβέρνηση προχώρησε στην κατάθεση του νομοσχεδίου για ασφαλιστικό-φορολογικό στην Βουλή και βρίσκεται κοντά σε συμφωνία για τα φορολογικά μέτρα (αφορολόγητο) και τα κόκκινα δάνεια.

Ο πρόεδρος του Eurogroup Γ. Ντάισελμπλουμ με τον γερμανό υπουργό Οικονομικών Β. Σόιμπλε

Το μήνυμα του Eurogroup και το καμπανάκι για τη ρευστότητα

«Το συμπέρασμα είναι ότι πρέπει να υπάρχει ένα πακέτο προληπτικών μέτρων που πρέπει να υιοθετηθούν αν χρειαστεί, ώστε να επιτευχθεί ο στόχος του πλεονάσματος για το 2018. Δεν έχει αποφασιστεί πώς θα νομοθετηθούν τα προληπτικά μέτρα – ίσως στο επόμενο Eurogroup». Με αυτά τα λόγια συνόψισε ο πρόεδρος του Eurogroup Γερούν Ντάισελμπλουμ το αποτέλεσμα της συνεδρίασης των υπουργών Οικονομικών. Ο κ. Ντάισελμπλουμ πρόσθεσε ακόμη ότι χρειάζεται περισσότερη δουλειά για το ποια θα είναι αυτά τα μέτρα και υπογράμμισε ότι ο έλληνας υπουργός δεσμεύτηκε να εργαστεί τις επόμενες ημέρες στην κατεύθυνση αυτή. Όπως είπε, αν υπάρχει συμφωνία και για τα ανοιχτά θέματα και για τον μηχανισμό των προληπτικών μέτρων, τότε θα γίνει νέο Eurogroup την ερχόμενη Πέμπτη. «Δεν είναι σίγουρο ακόμη», είπε χαρακτηριστικά.

Στο ίδιο μήκος κύματος κινήθηκε και η γενική διευθύντρια του Ταμείου Κριστίν Λαγκάρντ η οποία τόνισε ότι τα προληπτικά μέτρα πρέπει να είναι αξιόπιστα και να νομοθετηθούν εκ των προτέρων.

Ιδιαίτερα ανησυχητικό ήταν ωστόσο η προειδοποίηση για τη ρευστότητα της Ελλάδας που απηύθυνε ο επικεφαλής του ESM Κλάους Ρέγκλινγκ. «Ελπίζω να υπάρξει συμφωνία γιατί η κατάσταση είναι στενή. Πέρασαν 4 μήνες από την τελευταία πληρωμή δόσης προς την Ελλάδα. Υπάρχουν πληρωμές τους επόμενους μήνες» σημείωσε ο κ. Ρέγκλινγκ κρούοντας τον κώδωνα του κινδύνου.

Κριστίν Λαγκάρντ και Γερούν Ντάισελμπλουμ στη συνέντευξη Τύπου μετά το πέρας του Eurogroup της Παρασκευής

Πολιτικός σεισμός από το Μνημόνιο 4

Μετά την πρώτη ψυχρολουσία της κυβέρνησης όπου το Μαξίμου υιοθέτησε την δήλωση του Ευ. Τσακαλώτου ότι «ήταν ένα καλό Eurogroup για την Ελλάδα», στο κυβερνητικό στρατόπεδο είναι έντονη η αμηχανία αναφορικά με τον τρόπο αντιμετώπισης των νέων δεδομένων.

Ο πρώτος πονοκέφαλος για την κυβέρνηση αφορά όπως είναι επόμενο το πολιτικό κόστος της υιοθέτησης του έκτακτου πακέτου μέτρων, δεδομένων και των αντιδράσεων βουλευτών της κυβερνητικής πλειοψηφίας, αρκετοί εκ των οποίων έχουν θέσει ως κόκκινη γραμμή τα μέτρα του πακέτου 5,4 δισ. Ο δεύτερος πονοκέφαλος αφορά τον τρόπο θέσπισης των προληπτικών μέτρων. Η κυβέρνηση επικαλείται την θεσμική αδυναμία νομοθέτησης μέτρων υπό αίρεση, σύμφωνα ωστόσο με πληροφορίες, στο πλαίσιο των προτάσεων που επεξεργάζεται η ελληνική κυβέρνηση είναι η δέσμευση της χώρας σε ένα Eurogroup ή η δημιουργία μηχανισμού ελέγχου. Οι τελευταίες δύο επιλογές δεν φαίνεται ωστόσο να καλύπτουν τους δανειστές και κυρίως το ΔΝΤ το οποίο ζητά ψήφιση από την ελληνική βουλή. Ο τρίτος πονοκέφαλος αφορά το θέμα του χρέους, με την Αθήνα να θέλει να ξεκινήσουν άμεσα οι συζητήσεις θέτοντας μάλιστα τα μέτρα ελάφρυνσης ως προϋπόθεση για την υιοθέτηση του έκτακτου πακέτου. Τόσο όμως η ΕΕ όσο και το ΔΝΤ θέτουν ως όρο για το άνοιγμα της εν λόγω συζήτησης την θεσμοθέτηση των μέτρων 9 δισ.

Ο Αλέξης Τσίπρας μαζί με τον Ευκλείδη Τσακαλώτο

Τι ανέφερε η διαρροή του Μαξίμου

«Δεν υπάρχει θεσμική δυνατότητα νομοθέτησης «νόμων υπό αίρεση» στην Ελλάδα» ανέφεραν κυβερνητικές πηγές στον απόηχο του Eurogroup. Οι ίδιες πηγές τόνιζαν ότι υπήρξε συμφωνία για τα μέτρα ύψους 3% επί του ΑΕΠ. Το πακέτο των μέτρων, σημείωναν ότι έχει διαμορφωθεί με βάση τις ελληνικές προτάσεις σημείωναν οι ίδιες πηγές και προσέθεταν πως μόλις πριν μια εβδομάδα, κάποιοι τις χαρακτήριζαν «μονομερείς ενέργειες».

Οι ευρωπαϊκοί θεσμοί θεωρούν τα μέτρα επαρκή για τον στόχο του πλεονάσματος 3,5% το 2018, όπως προβλέπει η συμφωνία του περασμένοι Ιουλίου, έλεγαν οι κυβερνητικές πηγές, και τόνιζας πως το ΔΝΤ αποδέχεται το πακέτο των μέτρων, αμφισβητεί όμως ότι θα καλυφθεί ο συγκεκριμένος στόχος για πλεόνασμα 3,5% του ΑΕΠ το 2018.

Σύμφωνα με πληροφορίες, στη συνεδρίαση του Eurogroup, Γαλλία, η Ιταλία και η Πορτογαλία, υποστήριξαν την ελληνική θέση ότι ενδεχόμενη νομοθέτηση «μέτρων υπό αίρεση» θα είναι επιβαρυντική για το οικονομικό κλίμα. Στην Ευρώπη, και ότι μπροστά στην «προφανή» διχογνωμία, ο πρόεδρος του Eurogroup Γερούν Ντάισελμπλουμ ζήτησε να εξεταστεί περαιτέρω το θέμα των προληπτικών μέτρων. Σύμφωνα πάντα με πληροφορίες, η επικεφαλής του ΔΝΤ Κρ. Λαγκάρντ έχει κατεβάσει τον πήχη των απαιτήσεων του ΔΝΤ στο ζήτημα του χρέους.

Κυβερνητικές πηγές, χαρακτήριζαν θετικά το tweet του κ. Ντάισελμπλουμ που προανήγγειλε έκτακτη συνεδρίαση του Eurogroup την ερχόμενη εβδομάδα με αντικείμενο την λήψη τελικής απόφασης.

Οι ίδιες πηγές τόνιζαν ότι η ελληνική πλευρά έχει καταστήσει σαφές ότι δεν υπάρχει θεσμική δυνατότητα νομοθέτησης «νόμων υπό αίρεση» στην Ελλάδα και ότι «οποιαδήποτε συζήτηση για προληπτικές δεσμεύσεις πρέπει να συνοδεύεται από μέτρα ελάφρυνσης του χρέους».

Βόλφγκανγκ Σόιμπλε και Μάριο Ντράγκι στο Eurogroup του Άμστερνταμ

Έρχονται μέτρα-φωτιά

Τις επόμενες ημέρες, η κυβέρνηση θα κληθεί με τον ένα ή τον άλλο τρόπο να καταρτίσει και ενδεχομένως να ψηφίσει κατάλογο με τα μέτρα των 3,6 δισεκατομμυρίων ευρώ. Σε κάθε περίπτωση, ο κατάλογος θα περιλαμβάνει παρεμβάσεις που δύσκολα θα μπορέσει να υποστηρίξει η κοινοβουλευτική ομάδα του ΣΥΡΙΖΑ ειδικά μετά τις δηλώσεις που έχουν γίνει τις τελευταίες ημέρες (δεν ψηφίζουμε τίποτα πέραν των συμφωνηθέντων κλπ).

Από το κείμενο του μνημονίου –στο οποίο θα πατήσουν οι δανειστές κατά τη διαπραγμάτευση για την κατάρτιση της νέας λίστας- προκύπτει ότι τα μέτρα που θα «παίξουν» θα είναι:

1. Η περαιτέρω μείωση της έκπτωσης φόρου στην κλίμακα φορολογίας εισοδήματος των φυσικών προσώπων. Έχοντας ήδη εξοντώσει τη μεσαία τάξη, η κυβέρνηση θα υποχρεωθεί να στραφεί στα χαμηλότερα στρώματα ψαλιδίζοντας το αφορολόγητο στα 8180 ευρώ κάτι που αποτελεί πάγιο αίτημα του ΔΝΤ

2. Η μείωση των δαπανών του δημοσίου. Εκεί θα ζητηθεί από την κυβέρνηση να κόψει μισθολογικό κόστος, δηλαδή μισθούς του δημοσίου (είτε μέσω απολύσεων είτε μέσω μειώσεων μισθού)

3. Η μείωση των συντάξεων. Στο στόχαστρο αναμένεται να μπει η λεγόμενη «προσωπική διαφορά». Είναι το επιπλέον ποσό που προκύπτει για τους σημερινούς συνταξιούχους σε σχέση με τις συντάξεις που θα λαμβάνουν οι καινούργιοι. Αυτό το ποσό θα υπολογιστεί για το καθένα και είναι πολύ πιθανό να περικοπεί προκειμένου να κλείσει ο τεράστιος λογαριασμός.

4. Η μείωση των αμυντικών δαπανών την οποία θέλησε να αποφύγει η κυβέρνηση παρά το ότι αναγραφόταν στον προϋπολογισμό του 2016 (υπήρχαν αντιδράσεις Καμμένου) και

5. Οι περαιτέρω αυξήσεις στον ΦΠΑ αυτή τη φορά με την μετάταξη των περισσότερων προϊόντων και υπηρεσιών από το 13% στο 23% αλλά και την κατάργηση του υπερχαμηλού συντελεστή (σ.σ το πρόβλημα εντοπίζεται κυρίως στην ΔΕΗ και στο νερό).   

πηγη

Το Σάββατο του Λαζάρου, τα λαζαράκια και το προοίμιο της Μεγάλης Εβδομάδας

Είναι το προοίμιο των τελετουργιών που μετουσιώνουν μεταφυσικά τα μυστήρια της ζωής, αυτά που επιχειρούν να εικονογραφήσουν το θεϊκό κομμάτι του ανθρώπου. Οι εγκόσμιες δυνάμεις σταματούν μπροστά στο θάνατο και εμφανίζονται οι θεϊκές δυνάμεις. Όλα τα ανθρώπινα Πάθη απεργάζονται ολόκληρη τη Μεγάλη Εβδομάδα τη θεϊκή Ανάσταση. Το ίδιο και η άνοιξη. Όλο το χειμώνα κυκλοφορούν συνωμοτικά οι χυμοί της ζωής μέσα στις αρτηρίες της φύσης για να ανθίσουν και να στολίσουν το άνυδρο νησιώτικο τοπίο. Δεν ξέρω γιατί έχουμε συνδέσει στο χωριό μου –  που εμένα μου αρέσει να το λέω Αερικό, στην Κάσο, τα περιδέραια από ορθάνοιχτες μαργαρίτες με το θάνατο.

η συνέχεια εδώ

Σε σπίτια της Κομοτηνής βάζουν «πρόσφυγες»…!

Παράξενες νέες παρουσίες στην Κομοτηνή… 

Γράφει ο Γεωργίου Μιχαήλ

Και ξαφνικά, από το πουθενά, άρχισαν κάποιες παράξενες ελεύσεις μουσουλμάνων στην Θράκη και δη στην Κομοτηνή…
Οι πληροφορίες που έχουμε είναι απολύτως έγκυρες και σαφείς, ενώ περιγράφουν μία διαδικασία που δεν έχει καμία απολύτως σχέση με την διαφάνεια. Αντιθέτως, κινείται σε πλαίσια μυστικισμού!!! Και, ίσως, σε άξονες αντίθετους με την εθνική ασφάλεια της χώρας...

Όλη η μειονοτική κοινωνία της Κομοτηνής συζητάει για τους νεήλυδες από Συρία, Πακιστάν ή δεν ξέρω κι εγώ πού αλλού, οι οποίοι εγκαθίστανται σε σπίτια της πόλης.
Τους κουβαλάει τρόφιμα και ρούχα, οργανώνει συντονισμό της βοήθειας την ερχόμενη Δευτέρα...

Την ίδια στιγμή η πλειονοτική κοινωνία δεν έχει πάρει χαμπάρι ΤΙΠΟΤΑ!
Κάποιοι γείτονες που το είπαν μόνο στον εαυτό τους κι όλα έμειναν εκεί.

Μαθαίνουμε ότι ο πρώτος που τους νοίκιασε σπίτια είναι ο Σινίκογλου, ο λεγόμενος και "νόμιμος μουφτής Ξάνθης", τουλάχιστον στην οδό Λυκαβηττού.

• Τι γίνεται στην Φιλιππουπόλεως, στην Μαραθώνος;
• Ποιοι είναι αυτοί οι νέοι μας συμπολίτες, πώς επελέγησαν, είναι νόμιμοι, από πού ήρθαν, θα μας πει κανείς;
• Γνωρίζουν κάτι οι αρχές και το αποσιωπούν ή βρίσκονται στη γνωστή τους στάση της νιρβάνα;
• Υπάρχει κάποιος αρμόδιος για να απευθυνθούμε;
• Ή μήπως και το να θέτεις τέτοια ερωτήματα είναι επιλήψιμο;
• Τέλος, ποιος πληρώνει τα ενοίκια στους άγνωστους «νέους κατοίκους» της Κομοτηνής;

Επειδή «υποψιαζόμαστε» πως γίνεται λαθρο-εποικισμός μουσουλμάνων «προσφύγων» στην περιοχή, αλήθεια, τι έχουν να πούνε εκείνοι οι πολιτικοί που «έσκιζαν τα ρούχα» τους φωνασκώντας πως «δεν θα μεταφερθούν πρόσφυγες στην Θράκη»;

Να υποθέσουμε πως οι γνωστές «κόκκινες γραμμές» εξαφανίστηκαν και πάλι ή να υποθέσουμε πως η πολιτική ορθότητα δεν αναγνώσκει και δεν αναγνωρίζει κινδύνους από την μεταφορά αγνώστου ταυτότητας μουσουλμάνων στην Ελληνική Θράκη;

Ερωτήσεις κάνουμε, απαντήσεις δεν περιμένουμε, αλλά, τελικά, διαπιστώνουμε πως η ντροπή δεν είναι ιδίωμα των κυβερνώντων, ιδιαίτερα εκείνων που εμπορεύονται την ελπίδα και την πατρίδα…
kostasxan

Σηκώθηκε το Άγιο Όπλο ο Σταυρός στο ναό του Αη Γιώργη στη Χομς που είχαν καταστρέψει οι ισλαμοφασίστες τρομοκράτες

Σηκώθηκε το Άγιο Όπλο ο Σταυρός στο ναό του Αη Γιώργη στη Χομς.Στο ναό του Αγίου Γεωργίου στη Χομς αποκαταστάθηκε σήμερα ο σταυρός στο ναό του Αγίου Γεωργίου.Ο σταυρός τοποθετήθηκε στον τροuλίσκο του κωδωνοστασίου και είναι από μέταλο.Η αποκατάσταση του ναού που επλήγη από τους τρομοκρα΄τες συνεχίζεται με εντατικούς ρυθμούς.

Η ανύψωση του σταυρού έγινε παρουσία του μητροπολίτη Χομς Γεωργίου ενώ παρευρίσκονταν και μια ολόκληρη πλειάδα ιερέων.Το πλήθος ξέσπασε σε χειροκροτήματα και πανηγυρισμούς.

 

dimpenews