Στο Άγιο Όρος, Ιούλιος 2015

(φωτογραφίες και βίντεο του Σταύρου Βελιγράκη)

η συνέχεια εδώ

Ἡ τραγικότητα τῶν αἱρετικῶν

Τοῦ πρωτοπρεσβυτέρου π. Γεωργίου ∆. Μεταλληνοῦ

Στὶς αἱρέσεις καὶ τοὺς αἱρετικοὺς στρέφει τὴν προσοχή µας τὸ ἀποστολικὸ ἀνάγνωσµα τῆς προσεχοῦς Κυριακῆς (Τίτ. 3, 8-15). Πολλὲς ἑρµηνεῖες ἔχει λάβει ὁ Ὅρος «αἱρετικὸς» ἀπὸ τοὺς ἑρµηνευτές, καὶ µάλιστα τοὺς νεωτέρους, στὸ χῶρο τῆς Κ. ∆ιαθήκης.

Ὑπάρχει ὅµως καὶ ἡ συγκεκριµένη σηµασία, ποὺ ἔλαβε ὁ Ὅρος στὴ γλώσσα τῶν Ἁγίων Πατέρων, στὴ γλώσσα τῆς Ὀρθοδοξίας. Γιὰ τοὺς ἁγίους Πατέρας µας «αἱρετικὸς» σηµαίνει: διαστρεβλωτὴς τῆς πίστεως, τῆς ἀποκεκαλυµµένης Ἀληθείας, τοῦ θεόθεν δεδοµένου τρόπου σωτηρίας. Αἵρεση δέ, εἶναι ἀλλοτριωµένη ἐκδοχὴ τοῦ Προσώπου τοῦ Σωτῆρος Χριστοῦ, ποὺ δὲν µπορεῖ νὰ ὁδηγήσει στὴ σωτηρία, στὴ θέωση, τὸν ἄνθρωπο καὶ νὰ λυτρώσει ἀπὸ τὸ κακὸ τὸν κόσµο. Οἱ ἅγιοι Πατέρες τῆς ἐν Χαλκηδόνι ∆´ Οἰκουµενικῆς Συνόδου (451), ποὺ τιµᾶ τὴν προσεχῆ Κυριακὴ ἡ Ὀρθόδοξος Ἐκκλησία σ᾽ ὅλο τὸν κόσµο, αὐτὴ τὴ σηµασία τοῦ ὅρου ἐπιβάλλουν νὰ κρατήσουµε καὶ µεῖς στὶς παρακάτω σκέψεις.

Οἱ ἅγιοι Πατέρες, γνήσιοι θεολόγοι

Γιὰ νὰ κατανοήσουµε τὴν τραγικότητα, µέσα στὴν ὁποία ζοῦν καὶ κινοῦνται οἱ αἱρετικοί, πρέπει νὰ δοῦµε τὸ διαµετρικὰ ἀντίθετό τους µέγεθος, δηλαδὴ τοὺς ἁγίους Πατέρες, στὸ κύριο ἔργο τους, τὴν θεολογία. Βέβαια ὁ ἐγκλωβισµένος στὰ κοινωνιολογικὰ σχήµατα τῶν καιρῶν µας θὰ σπεύσει ἐδῶ νὰ διαµαρτυρηθεῖ, µὴ µπορώντας νὰ ἐννοήσει, ὅτι ὅλο τὸ ἔργο τῶν Πατέρων, σὲ κάθε ἐποχή, εἶναι θεολογία. Γιατί ἑνωµένοι µὲ τὸ Θεὸ ἀντιµετωπίζουν οἱ Πατέρες ὄχι µόνο τὰ προβλήµατα τῆς πίστεως, ἀλλὰ καὶ ὅλης τῆς ζωῆς. Θεὸ - Ἀλήθεια προσφέρουν, ἀντιµετωπίζοντας κρίσεις δογµατικές, ἀλλὰ Θεὸ - Ἀλήθεια προσφέρουν ποιµαίνοντας τὰ πνευµατικά τους τέκνα καὶ ὁδηγώντας τα στὸ πλαίσιο τῆς ἐν Χριστῷ ζωῆς, ποὺ εἶναι ἡ ἁγιοπνευµατικὴ κοινωνία.

Οἱ Ἅγιοι Πατέρες θεολογοῦν πάντα µὲ τὸν φωτισµὸ τοῦ Ἁγίου Πνεύµατος. Γίνονται πρῶτα δοχεῖα καὶ Ναοὶ τοῦ Πνεύµατος, µὲ τὴν χάρη τοῦ Θεοῦ καὶ τὸν πνευµατικό τους ἀγώνα, καὶ καταξιώνονται νὰ γίνουν Πνευµατοκίνητοι, Θεοκίνητα στόµατα τοῦ Λόγου καὶ χεῖρες τοῦ Πνεύµατος. Ἡ θεολογία τους εἶναι, ἔτσι, ἔκφραση τῶν µυστικῶν ἐµπειριῶν τους. Ἐκφράζουν αὐτό, ποὺ τὸ Πνεῦµα ἀποκαλύπτει µέσα τους, σκορπίζουν γύρω τὸ φῶς Του.Λέγουν αὐτό, ποὺ βλέπουν, στὴ φωτισµένη καὶ θεοφόρο καρδιά τους. ∆ὲν εἶναι, λοιπόν, οἱ στοχαστὲς καὶ φιλόσοφοι τοῦ κόσµου, οἱ διανοητὲς - ὅπως λέµε. Ὁ στοχασµός µας δὲν µπορεῖ ποτὲ νὰ γίνει Θεολογία. Μένει φιλοσοφία, µεταφυσική, ἀναζήτηση ἀνθρώπινη.

 Ἡ Θεολογία τῶν Πατέρων εἶναι τὸ ἀποτέλεσµα τῆς παρουσίας τοῦ Ἁγίου Πνεύµατος µέσα τους. Αὐτὸ ὁµολογεῖ ἕνας ἀπὸ τοὺς λίγους, ποὺ δίκαια πῆραν τὸ ὄνοµα τοῦ Θεολόγου τῆς Ἐκκλησίας, ὁ ἅγιος Γρηγόριος ὁ Θεολόγος: «∆ὲν εἶναι τοῦ καθενός, νὰ φιλοσοφεῖ γύρω ἀπὸ τὸ Θεό. ∆ὲν εἶναι τοῦ καθενός. Αὐτὸ τὸ πρᾶγµα δὲν εἶναι τόσο φθηνὸ καὶ ταπεινό... ∆ὲν εἶναι τοῦ καθενός, παρὰ µόνο τῶν δοκιµασµένων καὶ ὅσων ἔχουν προχωρήσει στὴ θεωρία (δηλαδὴ στὴ θέα τοῦ Θεοῦ) καὶ ποὺ προηγουµένως ἔχουν καθαρισθεῖ καὶ στὴν ψυχὴ καὶ τὸ σῶµα, ἢ τουλάχιστον καθαρίζονται τώρα». Οἱ ἅγιοι Πατέρες ἔχουν κάθε δικαίωµα νὰ λέγουν: «ἔδοξε τῷ Πνεύµατι τῷ Ἁγίῳ καὶ ἡµῖν» χωρὶς τὸν παραµικρὸ κίνδυνο νὰ κατηγορηθοῦν γιὰ ἔπαρση.

Ὅπως ἐντελῶς φυσικὰ καὶ ἀπροσποίητα διεκήρυξαν οἱ Ἁγιορεῖτες Ἡσυχαστὲς στὸν Τόµο τοῦ 1341: «Ταῦτα ὑπὸ τῶν Γραφῶν ἐδιδάχθηµεν, ταῦτα παρὰ τῶν ἡµετέρων Πατέρων παρελάβοµεν, ταῦτα διὰ τῆς µικρᾶς ἐγνώκαµεν πείρας...». Ἡ ταπεινοφροσύνη τους φαίνεται στὸ «µικρᾶς»· εἶναι ὅµως ἀναγκασµένοι νὰ µιλήσουν καὶ γιὰ τὴν δική τους θεοπτικὴ ἐµπειρία.

Οἱ Αἱρετικοί, οἱ ἀθεράπευτοι «θεραπευτές»

Ἡ αἵρεση δὲν εἶναι ἁπλὰ λογικὸ λάθος, οὔτε οἱ αἱρετικοὶ ἁπλῶς ἀστοχοῦν στὴν εὕρεση τῆς ἀλήθειας. Στὴν περίπτωσή τους συµβαίνει κάτι βαθύτερο καὶ οὐσιαστικότερο. Κατὰ τὸ γράµµα γνωρίζουν τὴν Γραφή, κατὰ τρόπο -πολλὲς φορὲς- ἐκπληκτικό. Τοὺς λείπει ὅµως κάτι οὐσιαστικὸ, καὶ ἡ ἔλλειψή του τοὺς διαφοροποιεῖ ριζικὰ ἀπὸ τοὺς Πατέρες. Τοὺς λείπει ἡ ἁγιοπνευµατικὴ ἐµπειρία τῶν Πατέρων. Ὁ ἐσωτερικὸς φωτισµὸς τοῦ Πνεύµατος. Γιατί δὲν ἔχουν περάσει τὴν θεραπεία τῆς Ἐκκλησίας. Μπορεῖ ἠθικὰ νὰ εἶναι (ἐξωτερικὰ) ἀνεπίληπτοι. ∆ὲν ἔχουν ὅµως µέσα τους τὸ Πνεῦµα. ∆ὲν βλέπουν, λοιπόν, ὅσα βλέπουν ἐν Πνεύµατι οἱ Πατέρες. Μπορεῖ διανοητικὰ νὰ εἶναι ἐκπληκτικὰ ἀνεπτυγµένοι. Εἶναι πράγµατι γεγονός, ὅτι ὅλοι οἱ µεγάλοι αἱρετικοὶ ἐντυπωσιάζουν µὲ τὴν πολυγνωσία καὶ «σοφία» τους! Ἀκόµη καὶ σήµερα... ∆ὲν ἔχουν ὅµως καθαρὴ τὴν καρδιά, οὔτε ἔχουν µεταβληθεῖ σὲ ναοὺς τοῦ Ἁγίου Πνεύµατος. Ἡ αἵρεση προϋποθέτει κακὴ ἢ ἀνύπαρκτη θεραπεία. Γι’ αὐτὸ γιὰ τοὺς αἱρετικοὺς ἡ Θεολογία εἶναι διανοητικὴ - ἐπιστηµονικὴ ὑπόθεση, λογικὸ καὶ συλλογιστικὸ παιχνίδι. Ἡ ἐµπειρία τῆς θεώσεως, ποὺ καταξιώνει τοὺς Πατέρες, εἶναι αὐτό, ποὺ τοὺς λείπει. Γι’ αὐτὸ ὁ αἱρετικὸς δὲν µπορεῖ νὰ διακρίνει στὸ κρίσιµο σηµεῖο τὴν ἀλήθεια ἀπὸ τὴν πλάνη. Γιατί δὲν βλέπει µέσα του τὴν ἀλήθεια, δὲν τὴν γνωρίζει στὴν καρδιά του. ∆ὲν ἔχει τὸ ὄχηµα τῆς «νοερᾶς προσευχῆς» καὶ γι’ αὐτὸ δὲν µπορεῖ νὰ φτάσει στὸν «δοξασµό», ποὺ εἶναι ἡ ἀποκάλυψη τῆς «πάσης ἀληθείας» ἀπὸ τὸ Ἅγιον Πνεῦµα.

Ἐδῶ ἀκριβῶς ἀποκαλύπτεται καὶ ἡ τραγικότητα ὅλων τῶν αἱρετικῶν, καὶ πρὸ πάντων τῶν αἱρεσιαρχῶν. Ἀφώτιστοι οἱ ἴδιοι, ζητοῦν νὰ φωτίσουν. Ἀθεράπευτοι οἱ ἴδιοι, ζητοῦν νὰ θεραπεύσουν. Ἄθεοι οἱ ἴδιοι (δηλαδὴ χωρὶς τὸν ἀληθινὸ Θεό), ζητοῦν νὰ θεολογήσουν. Θὰ µπορούσαµε νὰ παροµοιάσουµε τοὺς αἱρετικοὺς µὲ ψευτογιατροὺς καὶ τσαρλατάνους, ποὺ ἀπατοῦν. Ἀλλ’ εἶναι κάτι χειρότερο: εἶναι γιατροί, ποὺ προσφέρουν δολοφονικὴ θεραπεία, ποὺ σκοτώνει τὸν ἄνθρωπο αἰώνια. Εἶναι φαρµακοποιοί, ποὺ κυκλοφοροῦν φάρµακα δηλητηριασµένα - ἀλλοιωµένα, ποὺ εἶναι ἐπικίνδυνα γιὰ τὴν δηµόσια ὑγεία, καὶ ὄχι τὴν σωµατική, ἀλλὰ τὴν πνευµατικὴ καὶ αἰώνια.

Ἡ διαφορὰ στὰ πράγµατα

Ἀκολουθώντας τὴν πατερικὴ θεώρηση τῆς αἱρέσεως, µποροῦµε νὰ συνειδητοποιήσουµε τὴν φθοροποιὸ δύναµή της στὴν ἱερὴ ὑπόθεση τῆς σωτηρίας µας. Μέσα στὴν ἄµβλυνση τῶν πνευµατικῶν µας αἰσθητηρίων, πολὺ συχνὰ τοποθετοῦµε τὴ διαφορὰ Ὀρθοδοξίας καὶ αἱρέσεων σὲ ἐπίπεδο λεκτικῶν ἢ τυπικῶν παραλλαγῶν. Αὐτὸ ὁδηγεῖ στὴν ἐλαχιστοποίηση τῆς διαφορᾶς καὶ στὴν ἐντύπωση, ὅτι ἡ διαφωνία εἶναι γιὰ ἀσήµαντα πράγµατα, ποὺ µποροῦν εὔκολα µὲ κάποια καλὴ διάθεση καὶ φραστικὴ βελτίωση νὰ θεραπευθοῦν. Αὐτὸ γίνεται στὸν οἰκουµενι(στι)κὸ διάλογο. Καὶ τοῦτο συµβαίνει, γιατί συνήθως νοοῦµε τοὺς ἑαυτούς µας ὡς Ὀρθοδόξους καὶ παραβάλλουµε τοὺς ἑτεροδόξους πρὸς τοὺς ἑαυτούς µας. ∆ὲν εἶναι περίεργο, λοιπόν, ὅτι διακρίνουµε περισσότερες ὁµοιότητες ἀπὸ διαφορές! Ἂν δοῦµε ὅµως τὶς αἱρέσεις ἀπὸ πλευρᾶς πραγµατικότητος πατερικῆς καὶ ἀντιπαραθέσουµε στὴν ἑτεροδοξία τῆς ἐποχῆς µας τοὺς Ἁγίους µας Πατέρες, τότε θὰ διαπιστώσουµε, ὅτι πρόκειται γιὰ διαφορὰ πραγµάτων καὶ ὄχι λέξεων. Πρόκειται γιὰ διαφορὰ πρωταρχικὰ θεραπευτικῆς µεθόδου. Ἡ πνευµατικότητα τῆς Ὀρθοδοξίας γεννᾶ Ἁγίους Πατέρες, ἐνῷ ἡ «πνευµατικότητα» τῶν αἱρέσεων σπείρει τὸν ὄλεθρο. Γι’ αὐτὸ οἱ Ἅγιοι Πατέρες θὰ µένουν πάντα τὰ «πάγχρυσα στόµατα τοῦ Λόγου», ποὺ θὰ καλοῦν ὄχι µόνο τοὺς αἱρετικοὺς καὶ ἑτεροδόξους, ἀλλὰ καὶ µᾶς τοὺς κατ’ ὄνοµα µόνο ὀρθοδόξους, στὴν γνήσια ἐν Χριστῷ θεραπεία, ποὺ ὁδηγεῖ στὸν δοξασµὸ καὶ τὴν ἀληθινὴ Θεολογία.

Ορθόδοξος Τύπος, 17/7/2015

Χωρίς κλιματιστικό τη νύχτα - 12 μυστικά για να αντιμετωπίσετε τη ζέστη

ΒΡΕΙΤΕ ΤΟΝ ΥΠΝΟ ΣΑΣ ΧΩΡΙΣ ΝΑ ΞΟΔΕΥΕΤΕ ΜΙΑ ΠΕΡΙΟΥΣΙΑ

Με τη θερμοκρασία να πιάνει «κόκκινο» ο ύπνος έχει γίνει ανυπόφορος αν ανήκετε σε αυτούς που είτε δεν αντέχουν το κλιματιστικό είτε δεν θέλουν να δίνουν μια περιουσία στους λογαριασμούς ανοίγοντάς το.
Ο ιδρώτας κυλάει και εσείς στριφογυρίζετε, με αποτέλεσμα το πρωί είστε κουρασμένοι. Για να αποφύγετε όλη αυτή την ταλαιπωρία, αντιμετωπίστε τη ζέστη με 12 μικρά μυστικά και βρείτε και πάλι τον ύπνο σας χωρίς τη βοήθεια του κλιματιστικού.

• Μην ξεχνάτε κατά τη διάρκεια της ημέρας κι όσο λείπετε από το σπίτι να έχετε κλειστές τις κουρτίνες, για να μην μπαίνει μέσα ο ήλιος και ζεσταίνει τον χώρο.
• Οταν ο ήλιος αρχίζει και πέφτει, ανοίξτε τα παράθυρα, ώστε να ανανεωθεί ο αέρας με δροσερό αεράκι.
• Επιλέξτε τα βαμβακερά σεντόνια κι όχι τα συνθετικά.
• Απομακρύνετε από το κρεβάτι σας οτιδήποτε μπορεί να προκαλέσει ζέστη. Και την ξεχασμένη κουβέρτα!
• Φορέστε κάτι ανάλαφρο και βαμβακερό κατά τη διάρκεια του ύπνου. Επίσης μπορείτε να κοιμηθείτε και γυμνοί.
• Μη φοράτε αρώματα και αποσμητικά με άρωμα πριν πέσετε για ύπνο.
• Τοποθετήστε σήτες στα παράθυρα, ώστε να αφήνετε ανοικτά τη νύχτα χωρίς να σας ενοχλούν τα κουνούπια.
• Κάντε ντουζ πριν πέσετε για ύπνο.
• Πιείτε ένα παγωμένο ποτήρι νερό. Εχετε ένα ποτήρι με παγάκια και δίπλα σας, σε περίπτωση που θέλετε να ενυδατωθείτε κατά τη διάρκεια της νύχτας.
• Αγοράστε ένα δροσιστικό σπρέι νερού για να ψεκάζεστε όποτε το έχετε ανάγκη.
• Μην τρώτε βαριά και αποφεύγετε το αλκοόλ πριν ξαπλώσετε.
• Βάλτε σε λειτουργία έναν ανεμιστήρα δαπέδου ή οροφής.

Πηγή

Η αριστερά των τρακαδόρων και των υπόπτων…

Σε τι ακριβώς συνίσταται το ηθικό πλεονέκτημα της αριστεράς έναντι των στελεχών και μελών των άλλων παρατάξεων; Στην ατομική και συλλογική ηθική και το λιτό βίο που ταιριάζει σε ανθρώπους που έχουν θέσει σαν προτεραιότητα την υπεράσπιση του δημόσιου συμφέροντος, ενίοτε και σε βάρος του προσωπικού τους.

Αν συμβαίνει αυτό, πως δικαιολογούνται τότε τα δεκάδες ακίνητα και οι εκατοντάδες χιλιάδες ευρώ αποταμιεύσεων που έχουν δηλώσει κατ’ άτομο μερικές δεκάδες στελέχη που αποτελούν την ηγεσία και τη μεσαία ραχοκοκαλιά  του κόμματος;

Όλοι οι πλούσιοι κληρονόμοι αυτής της χώρας πήραν τα "βουνά"  με τα αμπέχονα να ανεμίζουν;

Πώς κάποιος επαγγελματίας συνδικαλιστής ΔΕΚΟ με μέσο μισθό τα τελευταία χρόνια περί τα 1.500 ευρώ μπορεί να διαθέτει περιουσία με δεκάδες ακίνητα; Υπάρχουν δεκάδες τέτοιοι.

Πώς αρχισυνδικαλιστής μπορεί να συνταξιοδοτείται από ιδιωτική επιχείρηση με αποζημίωση της τάξης του 1 εκατ.  ευρώ όπως τα κορυφαία στελέχη της επιχείρησης και για την αριστερά του ηθικού πλεονεκτήματος να μην τρέχει τίποτα. Να μην ιδρώνει ούτε ένα αυτί;

Πώς είναι δυνατόν τα περισσότερα κορυφαία στελέχη, του οικονομικού επιτελείου μη εξαιρουμένου, να δηλώνουν εκατοντάδες χιλιάδες ευρώ έκαστος σε καταθέσεις σε τράπεζες του εξωτερικού και η κυβέρνηση στην οποία συμμετέχουν να παίζει την έξοδο στη δραχμή κορώνα - γράμματα.  Αυτό δεν συνιστά σύγκρουση συμφέροντος και δόλιας προώθησης της χρεοκοπίας της χώρας προκειμένου οι ίδιοι να πολλαπλασιάσουν την αγοραστική δύναμη των καταθέσεων και επενδύσεων που διατηρούν στο εξωτερικό;

Κάθε μέρα που περνά η κ. Νάντια Βαλαβάνη, αναπληρώτρια Υπουργός των Οικονομικών μέχρι πριν λίγες μέρες, κάνει δημόσιες δηλώσεις πως δεν φέρει ευθύνη για την ανάληψη της 85χρονης μητέρας 200.000 ευρώ λίγες ώρες πριν επιβληθούν με την υπογραφή του Υπουργού των Οικονομικών τα Capital Controls.

Αν το παραπάνω περιστατικό αφορούσε οποιοδήποτε πολιτικό πρόσωπο εκτός παρούσης αριστερής κυβέρνησης, η μισή χώρα των εξ επαγγέλματος διαμαρτυρομένων πελατών του κόμματος που βρίσκεται στην εξουσία, θα ήταν κρεμασμένη στα κάγκελα ωρυόμενη για το ηθικό πλεονέκτημα της αριστεράς.

Κανείς εισαγγελέας δεν φαίνεται να συγκινείται για ένα τόσο κρίσιμο ζήτημα, να διατάξει έρευνα για το τι πραγματικά συνέβη. Όχι απλά  πως μια 85χρονη γνώριζε για το κλείσιμο των τραπεζών (που θα μπορούσε να το γνωρίζει από φλιτζάνι του καφέ) αλλά πως κατάφερε μέσα σε λίγες ώρες να προβεί σε ανάληψη 100-200.000 ευρώ,  όταν εδώ και μήνες σε όλες τις τράπεζες για πολύ μικρότερα ποσά χρειάζεται να ενημερώσει κάποιος την τράπεζα και να περιμένει μέρες. 

Πώς μπορεί να έγινε η ανάληψη ενός τόσο μεγάλου ποσού χωρίς εντολή άνωθεν;

Η αριστερά του ηθικού πλεονεκτήματος κατάπιε αμάσητο το όνειδος του αντιμνημονιακού αγώνα του κ. Κατρούγκαλου με εργολαβική προμήθεια 12% για την επαναπρόσληψη απολυμένων.

Όπως έγραφε ο σύντροφός τους κ. Τρίμης στην Εφημερίδα των Συντακτών πριν λίγο καιρό: "...θα έπρεπε να αποφύγει την έκθεσή του σε δικηγορικές εταιρείες και εργολαβικά ποσοστά, εφόσον είχε ήδη εξασφαλισμένη και την αμειβόμενη θέση του στο Πανεπιστήμιο. Έπρεπε μόνος του να το σκεφτεί εγκαίρως και το επιχείρημα "μα όλοι οι δικηγόροι το ίδιο κάνουν" πολλές φορές δεν αρκεί…"

Είναι προφανές πως με βάση τα πεπραγμένα των λίγων μηνών στην εξουσία, αλλά και τη γενικότερη παρουσία στον πρότερο συνδικαλιστικό και πολιτικό βίο, ως στελέχη ενός μικρού κόμματος με δυσανάλογη έκθεση στο παρασιτικό και διεφθαρμένο δημόσιο, ο ιδιωτικός υλικός βίος δεν συμβαδίζει με τις δημόσιες ηθικές διακηρύξεις.

Στις 3-4 Ιανουαρίου 2015 κατά το Έκτακτο Συνέδριο του ΣΥΡΙΖΑ, ομόφωνα επιβεβαιώθηκαν οι αρχές λειτουργίας της Κοινοβουλευτικής Ομάδας του κόμματος και ο Κώδικας Δεοντολογίας που έπρεπε να συνυπογράψουν όλοι οι υποψήφιοι βουλευτές του κόμματος.

Σύμφωνα με αυτόν τον κώδικα η βουλευτική έδρα ανήκει στο κόμμα και οι βουλευτές θα σέβονται τις συλλογικές αποφάσεις των οργάνων του κόμματος και τον Κανονισμό της ΚΟ...

Ελάχιστοι έχουν τηρήσει αυτήν τη δέσμευση, όπως ελάχιστοι ήταν αυτοί που αρνήθηκαν να παραλάβουν βουλευτικό αυτοκίνητο παρά τη σχετική προτροπή του κ. Τσίπρα.

Ο ίδιος ο κ. Τσίπρας όμως έχει αποδείξει με τις επιλογές του πως είναι δέσμιος των διεφθαρμένου παρακράτους των πελατών που αποτελεί τη ραχοκοκαλιά του κόμματός του (όπως και των άλλων κομμάτων).

Αν σύμφωνα με τον Επιθεωρητή Δημόσιας Διοίκησης ο φοροεισπρακτικός μηχανισμός είναι από τους πλέον διεφθαρμένους τομείς του δημοσίου, τότε το να ορίζει τον αρχισυνδικαλιστή του τομέα αυτού αρμόδιο υπουργό, δεν αποτελεί πρόθεση λύσης, αλλά επιβεβαίωση της εκτίμησης πως ο ίδιος και η υπόλοιπη πολιτική ηγεσία δεν αποτελούν τίποτα άλλο παρά μαριονέτες στα χέρια του συνδικαλιστικού παρακράτους που απομυζά σαν καρκίνωμα τη χώρα.

Αυτό δεν αποτελεί την αριστερά του ηθικού πλεονεκτήματος αλλά την αριστερά του ηθικού μειονεκτήματος, την αριστερά των τρακαδόρων και των υπόπτων για διαφθορά και πράξεις απιστίας...

Κώστας Στούπας

ΦΑΚΕΛΟΣ ΚΥΠΡΟΥ 1974:Πως φθάσαμε στην εισβολή του Αττίλα

Πραξικόπημα στη Κύπρο και εισβολή του Αττίλα.
Το  Onalert,παρουσιάζει ένα αφιέρωμα,γραμμένο από έναν άνθρωπο που έχει μελετήσει  τα γεγονότα εκείνης της περιόδου. Το κείμενό του συνοδεύεται από σπάνιο φωτογραφικό υλικό. Σήμερα το πρώτο μέρος του αφιερώματος.

Κάθε Ιούλιο «συναντιόμαστε» με δύο θλιβερά γεγονότα της πρόσφατης ιστορίας της πατρίδας μας , το πραξικόπημα και την εισβολή των Τούρκων στη Κύπρο.

Πως όμως φτάσαμε στην εισβολή; Ποίοι και γιατί έκαναν το παλαιό όνειρο των Τούρκων , που για πολλά χρόνια το έτρεφαν και το συντηρούσαν , πραγματικότητα.

Θα προσπαθήσουμε ρίχνοντας φως στα ιστορικά γεγονότα από την ημέρα που η Κύπρος έγινε ανεξάρτητη (1960) μέχρι την εισβολή (1974) να καταλάβουμε τους λόγους και να δούμε τους πρωταγωνιστές στη στημένη αυτή παράσταση που πληρώθηκε με το αίμα του Κυπριακού λαού

Στις 11 Φεβρουαρίου 1959, με την υπογραφή της συνθήκης της Ζυρίχης, η Κύπρος έβρισκε το είδος της ανεξαρτησίας που καθιέρωνε γι’ αυτήν η παραπάνω συνθήκη που υπογράφηκε από τις κυβερνήσεις του Ηνωμένου Βασιλείου, της Ελλάδας και της Τουρκίας .

Η ανεξάρτητη Κυπριακή Δημοκρατία, θα είχε πρόεδρο Ελληνοκύπριο ,αντιπρόεδρο Τουρκοκύπριο, που θα εκλέγονταν χωριστά από τις δύο κοινότητες. Το υπουργικό συμβούλιο θα αποτελούνταν από επτά Ελληνοκύπριους και τρεις Τουρκοκύπριους υπουργούς, ενώ η Βουλή θα αποτελούνταν κατά 70% του αριθμού των μελών της από Ελληνοκύπριους και το 30% από Τουρκοκύπριους. Η κάθε κοινότητα θα εξέλεγε και ένα χωριστό αντιπροσωπευτικό σώμα, αρμόδιο για τα πολιτιστικά, εκπαιδευτικά και θρησκευτικά θέματά της. Στη διοίκηση, το στρατό και την αστυνομία θεσπίστηκε μια αντιπροσώπευση των Τουρκοκυπρίων μεγαλύτερη από την αριθμητική τους αναλογία στον πληθυσμό του νησιού, ενώ παραχωρήθηκε στον Τούρκο αντιπρόεδρο και το δικαίωμα του βέτο, δίνοντάς του πρακτικά τη δυνατότητα να παραλύει τη δραστηριότητα της κυβέρνησης και της Βουλής.

Η Μεγάλη Βρετανία, η Ελλάδα και η Τουρκία, ως εγγυήτριες δυνάμεις, θα μπορούσαν να επεμβαίνουν στην Κύπρο, μαζί ή χωριστά, για την προστασία της ανεξαρτησίας και της ακεραιότητάς της.

Η Μεγάλη Βρετανία διατηρούσε στην Κύπρο μεγάλες στρατιωτικές βάσεις, με κυριαρχικό δικαίωμα.

Το διάταγμα της επίσημης ανακήρυξης της Κυπριακής Δημοκρατίας υπογράφτηκε στο Λονδίνο και τη Λευκωσία στις 16 Αυγούστου του 1960.

Στα πλαίσια της συνθήκης εγγύησης, αποφασίστηκε η μόνιμη εγκατάσταση στην Κύπρο μικρών στρατιωτικών δυνάμεων της Ελλάδας (ΕΛΔΥΚ) και της Τουρκίας (ΤΟΥΡΔΥΚ), 950 και 650 ανδρών αντίστοιχα. Εκτός από την δημιουργία της ΕΛΔΥΚ και ΤΟΥΡΔΥΚ η συνθήκη προνοούσε την ίδρυση Κυπριακού Στρατού από 2000 άνδρες Ελληνοκύπριους και Τουρκοκύπριους.

Η Δημοκρατία της Κύπρου αναγνωρίστηκε ως κυρίαρχη και ανεξάρτητη από όλες τις χώρες του κόσμου και οι περισσότερες από αυτές συνάψανε διπλωματικές σχέσεις μαζί της.


Το Σεπτέμβριο του 1960 έγινε μέλος του ΟΗΕ και το 1961 του Συμβουλίου της Ευρώπης και της Βρετανικής Κοινοπολιτείας.
Πρώτος πρόεδρος της Κυπριακής Δημοκρατίας είχε ήδη εκλεγεί το Δεκέμβριο του 1959 ο αρχιεπίσκοπος Μακάριος (με 67,8% ), ενώ αντιπρόεδρος ο Φασίλ Κιουτσούκ.
Τα πρώτα χρόνια της Κυπριακής Δημοκρατίας χαρακτηρίζονται από μια έντονη ανταγωνιστική προσπάθεια των δύο κοινοτήτων να διασφαλίσουν και επεκτείνουν τα πλεονεκτήματα, και να ελαχιστοποιήσουν ή να εξουδετερώσουν τα μειονεκτήματα που περιείχε για κάθε μία απ’ αυτές το καθεστώς της Ζυρίχης.
Οι Ελληνοκύπριοι παραγνωρίζοντας το γεγονός ότι με τις συμφωνίες της Ζυρίχης – Λονδίνου φαλκιδεύονταν πολλά από τα δημοκρατικά τους δικαιώματα πανηγύρισαν την αποτίναξη του αποικιακού ζυγού και την επιστροφή σ’ ένα ειρηνικό κλίμα σταθερότητας και γαλήνης . Αντίθετα από την Ελληνοκυπριακή ηγεσία που αντιμετώπισε με στωικότητα και πνεύμα συνεργασίας τη λύση Ζυρίχης – Λονδίνου οι ηγέτες των Τουρκοκυπρίων, παρά τα πλεονεκτήματα που τους παρείχαν οι συμφωνίες, δέχτηκαν το νέο καθεστώς με πολλή δυσπιστία και επιφυλακτικότητα.
Η κατάχρηση του βέτο από τον αντιπρόεδρο και η δυνατότητα των Τούρκων βουλευτών να απορρίπτουν τα νομοσχέδια -επειδή για τα σοβαρά θέματα απαιτούνταν η χωριστή πλειοψηφία της τουρκικής αντιπροσωπείας- έφεραν ανυπέρβλητα εμπόδια στην κυβερνητική δραστηριότητα.
Τον Μάρτιο του 1961 παρουσιάσθηκαν οι πρώτες δυσχέρειες από την λειτουργία του συντάγματος. Τα Τ/Κ μέλη της Βουλής των Αντιπροσώπων αρνήθηκαν να ψηφίσουν το νομοσχέδιο για τρίμηνη παράταση της υφισταμένης φορολογικής νομοθεσίας με τη δικαιολογία ότι η Κυβέρνηση δεν είχε συμμορφωθεί σε βασικές πρόνοιες του συντάγματος (Την αναλογία 70% έναντι 30% των Ελληνοκυπρίων και Τουρκοκυπρίων στη Δημόσια υπηρεσία, το διαχωρισμό των Δήμων κτλ).



Τον Οκτώβριο του 1961 ο Αντιπρόεδρος Κιουτσούκ χρησιμοποίησε το βέτο του και ανέτρεψε απόφαση του Υπουργικού συμβουλίου για την ίδρυση Ενιαίου Κυπριακού στρατού (με αναλ. 60% Ε/Κ – 40% Τ/Κ).Βάσει του συντάγματος αρθ. 129 η Κύπρος θα είχε 2000 άνδρες στρατό με αναλογία 1200 Ε/Κ και 800 Τ/Κ, δεν καθόριζε όμως αν ήταν ενιαίος ή χωριστός. Το Υπουργικό Συμβούλιο με την Ελληνική πλευρά αποφάσισε ενιαίο. Οι Τ/Κ υποστήριζαν να διαιρεθεί σε Ε/Κ και Τ/Κ.. Ύστερα από το βέτο δεν προχώρησε η συγκρότηση Κυπριακού στρατού.
Τον Δεκέμβριο του 1961 οι Τ/Κ καταψήφισαν νομοσχέδιο για το φόρο εισοδήματος. Τον ίδιο μήνα ο Κιουτσούκ απέρριψε τη συμμετοχή της Κύπρου στο κίνημα των αδεσμεύτων.
Τον Δεκέμβριο του 1962 οι Ε/Κ βουλευτές ψήφισαν νόμο για την κατάργηση των χωριστών δημαρχείων. Η Τουρκική κοινοτική συνέλευση ψήφισε νόμο που προνοούσε τη διατήρηση των χωριστών Δημαρχείων στις πέντε μεγαλύτερες πόλεις και την ίδρυση ενός νέου Τουρκικού Δημαρχείου στην κωμόπολη Λεύκας.
Η απόφαση αυτή οδήγησε τα Ε/Κ μέλη του Υπουργικού συμβουλίου – παρά την αντίθετη γνώμη των 3 Τ/Κ - να προχωρήσουν στη σύσταση «Συμβουλίων Βελτιώσεων» στα οποία δόθηκαν όλες οι αρμοδιότητες και εξουσίες των δημαρχείων. Το συνταγματικό δικαστήριο κήρυξε αργότερα άκυρες τόσο την απόφαση της Τουρκικής κοινοτικής συνέλευσης για χωριστά δημαρχεία όσο και την απόφαση του Υπουργικού Συμβουλίου για Συμβούλια Βελτιώσεων.
Παράλληλα παρακρατικές ομάδες στις δυο κοινότητες ετοιμάζονται για δυναμική αντιπαράθεση.




Ο Ραούφ Ντενκτάς ανασυντάσσει την ΤΜΤ (Τουρκική Αντιστασιακή Οργάνωση),με την βοήθεια της ΤΟΥΡΔΥΚ .Η ΤΜΤ ιδρύθηκε το 1957 με τη συνεργασία των Άγγλων και χρησιμοποιήθηκε σαν αντίβαρο στην ΕΟΚΑ. Μετά την υπογραφή των συμφωνιών δεν ζητείται η διάλυση και ο αφοπλισμός της, όπως είχε γίνει με την ΕΟΚΑ αντίθετα ενισχύεται με ανθρώπινο δυναμικό και οπλισμό από την Τουρκία.
Από την άλλη, ο υπουργός Εσωτερικών Πολύκαρπος Γιωρκάτζης ιδρύει την Οργάνωση, μια παραστρατιωτική ομάδα και αναλαμβάνει αρχηγός της με το ψευδώνυμο Ακρίτας .Η Οργάνωση απολαμβάνει ανοχής και υποστήριξης από Ελληνοκύπριους της Δεξιάς οι οποίοι τη θεωρούν ως το αντίπαλο δέος στη ΤΜΤ που αυξάνει τη δραστηριότητα της.
Για την αντιμετώπιση των ζητημάτων αυτών ο πρόεδρος Μακάριος πρότεινε στα τέλη του 1963 σοβαρές συνταγματικές τροποποιήσεις, που έμειναν γνωστές σαν τα «13 σημεία» .
Οι προτάσεις αυτές διαβιβάστηκαν στις 30 Νοεμβρίου 1963 στον Κιουτσούκ και αντίγραφα τους στάλθηκαν για ενημέρωση στις κυβερνήσεις της Βρετανίας ,της Ελλάδας και της Τουρκίας.
Ενώ οι προτάσεις δεν είχαν ακόμα απαντηθεί ο Κιουτσούκ έγραφε στην Εφημερίδα του «Χαλκίν Σεσί» αναφερόμενος στα 13 σημεία «Αυτοί που σκάβουν το Λάκκο της Τουρκικής Κοινότητας πρέπει να τον σκάψουν στα δικά τους μέτρα, για να μπορέσουν εύκολα να βγουν απ’ αυτό όταν θα πέσουν οι ίδιοι μέσα, στο σύντομο μέλλον».
Τελικά ο Κιουτσούκ στον οποίο απευθύνθηκαν οι προτάσεις δεν απάντησε ,αλλά στις 7 Δεκεμβρίου ο Τούρκος Υπουργός Εξωτερικών Ερκίν ανήγγειλε ότι η Άγκυρα τις είχε απορρίψει και την ίδια ημέρα ο Τούρκος Πρέσβης Οκζόλ έδωσε στο Μακάριο τη γραπτή απόρριψη .



Ο Μακάριος αρνήθηκε να δεκτή την απόρριψη τονίζοντας ότι οι προτάσεις είχαν σταλεί για απάντηση στον Τουρκοκύπριο αντιπρόεδρο κι όχι σε οποιαδήποτε ξένη κυβέρνηση.
Στις 20 Δεκεμβρίου οι Υπουργοί Εξωτερικών Κύπρου, Ελλάδας και Τουρκίας συναντήθηκαν στο Παρίσι για να συζητήσουν την κατάσταση. Λίγες ώρες μετά την πρώτη τους συνάντηση άρχισε ανταλλαγή πυροβολισμών στη Λευκωσία .
Οι διακοινοτικές ταραχές άρχισαν από ένα επεισόδιο που έγινε στην οδό Ερμού στη Λευκωσία. Γύρω στις 02:30 το πρωί της 21 Δεκεμβρίου 1963 μια αστυνομική περίπολος σταμάτησε ένα αυτοκίνητο για έλεγχο (τα μέτρα επαγρύπνησης είχαν ενταθεί μετά την έκρηξη μιας βόμβας στη βάση του αγάλματος του Μάρκου Δράκου ενός Ελληνοκύπριου ήρωα της ΕΟΚΑ). Στο αυτοκίνητο βρίσκονταν δύο Τ/Κ και δύο Τ/Κες, ο οδηγός δεν δέχτηκε να υποβληθεί σε έρευνα και ακολούθησε συμπλοκή. Ομάδες Τούρκων άρχισαν να έρχονται στην περιοχή και ανταλλάχθηκαν πυροβολισμοί. Στη συμπλοκή σκοτώθηκε ένας Τ/Κ και μια Τ/Κ.



Το πρωί οι Λευκωσιάτες ξύπνησαν από τους κροταλισμούς των πολυβόλων που έβαλλαν από τους μιναρέδες και από άλλα ψηλά κτίρια.
Η αντίδραση των Τ/Κ έδειξε ότι η Τουρκική κοινότητα ήταν άριστα οργανωμένη και παρασκευασμένη στρατιωτικά για τέτοιο ενδεχόμενο
Η ΤΟΥΡΔΥΚ την επομένη 22 Δεκεμβρίου απέκοψε τη συγκοινωνία μεταξύ Λευκωσίας – Κυρήνειας. Συγχρόνως ένοπλες ομάδες Τ/Κ κατέλαβαν τις Βόρειες συνοικίες της Λευκωσίας Τράχωνα, Ομορφίτα, Νεάπολη και Καϊμακλί, ενώ άλλες Τ/Κ ένοπλες ομάδες από το Νότο κινήθηκαν προς Βορρά δημιουργώντας προγεφυρώματα στην Αμμόχωστο, τη Λεύκα, τη Μανσούρα και άλλα σημεία του νησιού. Ακολούθησαν αιματηρές συγκρούσεις σε όλα τα μέτωπα με αποτέλεσμα να απωθήσουν τους Τουρκοκύπριους στις παλιές συνοικίες τους, να μη μπορέσουν όμως να καταλάβουν πολλά από τα προγεφυρώματα που δημιουργήθηκαν.
Ετσι, οι Τουρκοκύπριοι έμειναν κύριοι των Βορείων τμημάτων της παλιάς πόλης της Λευκωσίας και μιάς μεγάλης έκτασης του λεκανοπεδίου που εκτείνεται προς Βορρά, μέχρι του οχυρού του Αγίου Ιλαρίωνα στην κορυφή του Πενταδάκτυλου.
Κράτησαν επίσης την περιοχή του Τζάους στο δρόμο Λευκωσίας – Αμμοχώστου, τη Λεύκα, τα Κόκκινα, το Λιμνίτη, την παλιά πόλη της Αμμοχώστου, τη Λουρουτζίνα, την Κοφίνου, το Μαρί, το Πέργαμο, τα Μαντριά, τη Χρυσοχού, το Αναδιού, και μερικές άλλες περιοχές στις οποίες αργότερα σχηματίστηκαν έξι μεγάλοι Τουρκικοί θύλακοι., συνολικού εμβαδού 449,97 τ.μ. , που αντιστοιχούσαν στα 4,86% του Κυπριακού εδάφους.
Οι συγκρούσεις μεταξύ Ελληνοκυπρίων και Τουρκοκυπρίων εντάθηκαν ακόμα περισσότερο στις μέρες που επακολούθησαν και πολλοί αθώοι έχασαν τη ζωή τους τις δραματικές εκείνες μέρες .



Τότε η Βρετανική κυβέρνηση βρήκε την ευκαιρία να επιβάλλει ένα από τα παλαιά της σχέδια (κατά τη διάρκεια του αγώνα για την ανεξαρτησία και ιδιαίτερα το 1958 όταν επεκτάθηκαν οι διακοινοτικές ταραχές οι Βρετανοί επιχείρησαν, χωρίς επιτυχία, να επιβάλλουν διαχωριστική γραμμή μεταξύ Ελλήνων και Τούρκων. Η γραμμή εκείνη είναι γνωστή σαν γραμμή Μέϊσον – Ντίξον).
Σε συνεννόηση με την Ελληνική και Τουρκική κυβέρνηση πρότεινε το διαχωρισμό των Ελληνικών και Τουρκικών περιοχών με μια γραμμή που έμεινε γνωστή σαν «Πράσινη Γραμμή». Ο Αρχιεπίσκοπος Μακάριος, κάτω από το βάρος των περιστάσεων, αναγκάστηκε στις 26 Δεκεμβρίου 1963 να δεχθεί την Πράσινη γραμμή και το κοινό Ελληνο – Βρετανο – Τουρκικό ειρηνευτικό σχέδιο.
Για την εφαρμογή της συμφωνίας καταπαύσεως του πυρός, ο Αρχηγός των βρετανικών δυνάμεων στη Κύπρο Στρατηγός Γιάνγκ χάραξε πάνω στο χάρτη της Λευκωσίας μια γραμμή μεταξύ των θέσεων των Ελλήνων και των Τούρκων, χρησιμοποίησε για το σκοπό αυτό ένα πράσινο μολύβι, και έτσι δημιουργήθηκε η περιβόητη «Πράσινη Γραμμή».
Βρετανικά στρατεύματα άρχισαν να περιπολούν στη Λευκωσία και τη Λάρνακα σχηματίζοντας στην ουσία την πρώτη ειρηνευτική δύναμη
Η Τουρκία απείλησε με στρατιωτική επέμβαση στέλνοντας πολεμικά πλοία στα κυπριακά νερά και πραγματοποιώντας πτήσεις πολεμικών αεροπλάνων πάνω από το νησί.
Η Κυπριακή Κυβέρνηση κατάγγειλε στο Συμβούλιο ασφαλείας στις 28 Δεκεμβρίου 1963 τις Τουρκικές απειλές και επεμβάσεις.
Χάρη στη σοβιετική υποστήριξη προς την κυπριακή κυβέρνηση, την έκκληση του Αμερικανού προέδρου Τζόνσον και τη βρετανική προσφορά για ειρηνευτική παρέμβαση των βρετανικών δυνάμεων αποφεύχθηκε η γενική σύγκρουση και η τουρκική απόβαση.
Μετά τα γεγονότα του Δεκεμβρίου οι Τ/Κ αποχώρησαν ομαδικά από το Υπουργικό Συμβούλιο, τη Βουλή, τις δημόσιες υπηρεσίες και τους κρατικούς και ημικρατικούς οργανισμούς και άρχισαν να οργανώνουν δική τους καθαρά Τουρκοκυπριακή διοίκηση.

onalert.gr/stories

ΣΥΜΗ: Η αίγλη της Μεσογείου

Το κρυφό διαμάντι των Δωδεκανήσων
Η μοναδική αρχιτεκτονική, οι υπέροχες ακτές με τα πεντακάθαρα νερά και η μοναδική φιλοξενία των κατοίκων, καθιστούν την Σύμη έναν από τους πιο ξεχωριστούς τουριστικούς προορισμούς στην Ελλάδα

Ξεκινώντας από το λιμάνι της Ρόδου, και αντικρίζοντας μετά  μία περίπου ώρα τον Γιαλό,το γραφικό λιμάνι του νησιού,όλη η εικόνα σε παραπέμπει σε ένα απάντημα διαφόρων μορφών του ελληνικού πολιτισμού όπως  ο αρχαίος,ο κλασσικός και ο βυζαντινός.Το αποτέλεσμα είναι  τα υπέροχα διατηρητέα κτίρια να απλώνονται αμφιθεατρικά και να συνθέτουν ένα μοναδικό θέαμα  ένα μάλιστα αναλογισθεί κανείς την πλούσια ιστορία του νησιού και την οικονομική δύναμη των κατοίκων του οι οποίοι από τις αρχές του προηγούμενου αιώνα  διακρινόταν στην ναυπήγηση ,στην ναυτιλία και στο εμπόριο κάτι που δικαιολογεί γιατί  από τους αρχαίους χρόνους  η πρώτη της ονομασία ήταν Αιγλη.



ΓΙΑΛΟΣ - ΠΕΔΙ - ΑΓ.ΜΑΡΙΝΑ.ΑΓ.ΝΙΚΟΛΑΟΣ



Ξεκινήστε την περιπλάνησή σας παίρνοντας το λεωφορείο από την άκρη του λιμανιού.Σε 10 λεπτά θα βρεθείτε στον οικισμό Πέδι.Απο εκεί έχετε δύο επιλογές.Η παίρνετε καραβάκι η πεζοπορώντας οπότε σε 30 περίπου λεπτά βρίσκεστε στον γραφικό όρμο του Αγιου Νικολάου.Στην συνέχεια και επιστρέφοντας στο Πέδι ξεκινάτε από την αντίθετη κατεύθυνση και σε 45 λεπτά μετά από μια μικρή ανάβαση βρίσκεσται στον κόλπο της Αγίας Μαρίνας από όπου κολυμπώντας για 10 περίπου λεπτά βρίσκεσαι  σε ένα μικρό νησάκι όπου και προβάλλει  το γραφικό εκκλησάκι της Αγίας Μαρίνας.Και οι δύο παραλίες διαθέτουν υποδομές και ιδιαίτερα του Αγίου Νικολάου όπου υπάρχει αναψυκτήριο και μια προσεγμένη ταβέρνα.
Επιστρέφοντας στον Γυαλό μπορείτε να διασχίσετε την  κεντρική οδό του λιμανιού  όπου και στο άκρο της  δεσπόζει το ενετικού ρυθμού ρολόι του νησιού το οποίο μας θυμίζει και την ιταλοκρατία.Εκεί υπάρχει και το ατμοσφαιρικό μπαράκι Τσάτι όπου μπορείτε να απολαύσετε τα μοναδικά ποτά του ιδιοκτήτη του Μιχάλη.Στην συνέχεια γυρίζοντας  μπορείτε να διασχίσετε τα μοναδικά καντούνια του Γιαλού  όπου και δεσπόζουν μαγαζάκια κάθε γούστου.Εάν συναντήσετε το ζαχαροπλαστείο Στάνη δοκιμάσετε τα μοναδικά γλυκά του τα οποία και παρασκευάζουν δύο μουσουλμάνοι ελληνικής καταγωγής από την Ρόδο.
Αλλωστε τα κοντινότερα τουρκικά παράλια βρίσκονται μόλις 7 ναυτικά μίλια και ,εφόσον έχετε μέρες μπορείτε να περάσετε απέναντι και νοικιάζοντας αυτοκίνητο να πάτε από την Μαρμαρίδα εως τις γραφικές παραλίες του Φετιγιέ και πιθανόν να φθάσετε έως το λιμάνι της Ατάλειας κάνοντας και μία διανυκτέρευση.
Η επόμενή σας μέρα στην Σύμη είναι  ξεχωριστή αφού μπορείτε να επισκεφθείτε ένα από τα λίκνα της ορθοδοξίας την μονή  του ταξιάρχη Πανορμίτη που δεσπόζει στην νότια πλευρά του νησιού

ΠΑΝΟΡΜΙΤΗΣ – ΣΕΣΚΛΙΑ - ΜΑΡΑΘΩΝΤΑΣ



Μετά από 25 περίπου λεπτά ταξιδιού με  λεωφορείο φθάνεις στο μοναστήρι το οποίο τα πρωινά της Κυριακής και στις μεγάλες γιορτές σφήζει από ζωή ιδιαίτερα δε στις 8 Νοεμβρίου όταν και γίνεται μεγάλο πανηγύρι με τον κόσμο να συρέει και από την πιο απόμακρη πλευρά της Ελλάδος.Η λειτουργία στην εκκλησία είναι κατανυκτική ενώ μέσα από την εικόνα του ο αρχάγγελος Μιχαήλ σε παρακολουθεί με το μεγαλοπρεπές βλέμα του.
Αξίζει να επισκεθείτε επίσης το αρτοποιείο που προσφέρει τον μοναδικό συμιακό άρτο αλλά και το εκκλησιαστικό μουσείο με μοναδικά ευρήματα όπου ξεχωρίζουν τα τάματα που στέλνουν στον Αρχάγγελο πιστοί και από την  τελευταία εσχατιά της οικουμένης.

Στην συνέχεια και από το λιμάνι του Πανορμίτη σε 15 λεπτά με καραβάκι φθάνετε στο νησάκι Σεσκλιά,ιδιοκτησία της μονής,όπου υπάρχει το εκκλησάκι του Αγίου Παύλου και μια γραφική παραλία ενώ υπάρχει και ελαιώνας που τον επιμελείται o  μοναδικός κάτοικος του νησιού
Eπιστρέφοντας με το λεωφορείο μπορείτε να σταματήσετε στον γραφικό όρμο του Μαραθώντα όπου θα απολαύσετε τα γαλαζοπράσινα νερά καθώς και φρέσκα ψάρια ,κυρίως σκάρους πλακί,στην μοναδική ταβέρνα του καπετάν Μιχάλη και της οικογένειάς του.



ΔΑΣΟΣ ΦΑΝΕΡΩΜΕΝΗΣ

Μετά από την Μαραθούντα μπορείτε να επιστρέψετε στον Γιαλό με το καράβι του καπετάν Λουκά,είτε να πεζοπορήσετε για  1 ώρα περίπου  διασχίζοντας το μοναδικό δάσος της Φανερωμένης που καταλήγει στην  ομώνυμη παραλία.

ΤΑΞΙΑΡΧΗΣ ΡΟΥΚΟΥΝΙΩΤΗΣ



Ένα ακόμη μεγαλοπρεπές δείγμα της ορθοδοξίας όπου στο υπόγειο της μονής υπάρχουν μοναδικά βυζαντινά ευρήματα αλλά και η θαυματουργή εικόνα του Ταξιάρχη Μιχαήλ.Πρέπει πάντως για να την επισκεφθείτε να έρθετε σε επαφή με την μητρόπολη Σύμης και τον πατέρα Αντώνιο για να σας ανοίξει.

ΑΗ ΓΙΩΡΓΗΣ - ΝΑΝΟΥ

Με βαρκάκι από τον Γυαλό μπορείτε να κάνετε εκδρομή σε δύο μοναδικές παραλίες.Η πρώτη είναι του Αη Γιώργη με επιβλητικούς και απότομους βράχους που καταλήγουν σε μια παραλία με γαλαζοπράσινα νερά όπου κυριαρχεί η εκκλησία του Αγίου Γεωργίου του Δυσάλωτου που πήρε το όνομά της από το ότι η παραλία δεν είναι προσβάσιμη από ξηράς.Ο όρμος κατακλύεται από σκάφη, κυρίως μάλιστα τουρκικά, ενώ δεν διαθέτει άλλες υποδομές οπότε πρέπει να έχετε μαζί σας νερό και τροφή.
Στην συνέχεια και με ένα επόμενο δρομολόγιο του σκάφους φθάνετε σε 10 λεπτά στην παραλία Νανού που είναι προσβάσιμη από ένα σχετικά δύσκολο μονοπάτι.Η παραλία διαθέτει μοναδικά νερά  και ένα γραφικότατο ταβερνάκι το οποίο μάλιστα υπάρχει από την δεκαετία του 60.

ΓΙΑΛΟΣ ΧΩΡΙΟ

Και οι δύο οικισμοί αποτελούν αναπόσπαστο κομμάτι της πρωτεύουσας του νησιού που πρίν από 5 δεκαετίες αριθμούσαν πάνω από 20000 κατοίκους και σήμερα έχουν περιορισθεί στις 3000.Επιλέξετε την διαμονή σας μοναδικό συγκρότημα κατοικιών ,το Iapetos Village,που ανήκει στον Γιάννη Αντωνιάδη και ο οποίος προσφέρει μια επαγγελματική φιλοξενία που αιτιολογούν πλήρως και την διαφορά της τιμής του από τα υπόλοιπα καταλύματα(Ενημερωθείτε στο 2246072777).Εναλλακτικές επιλογές διαμονής είναι το Irene’s House και τα ενοικιαζόμενα δωμάτια Ταξιάρχης.

Είναι πολύ ενδιαφέρον να ξεκινήσετε αργά το απόγευμα να δρασκελίσετε την Μεγάλη Στράτα που μετά από 200 σκαλιά σας οδηγεί στο Χωριό.Στην  ενδιάμεση πορεία κάνετε μια βουτιά στην ιστορία και αντικρύζετε τα μοναδικά συμιακά αρχοντικά αρκετά από τα οποία διατηρούνται αλλά και αρκετά που έχουν εγκαταληφθεί.Στην κορυφή του λόφου,που αποτελεί και το τέλος της διαδρομής, συναντάς την Παναγιά του Κάστρου και την Παναγιά την Κερά.

Αμέτρητες είναι  οι εκκλησίες του Χωριού αλλά και οι υπόλοιπες που είναι διεσπαρμένες μέχρι και στα πιο απόμακρα σημεία του νησιού.Ξεχωρίζουμε τον Ευαγγελισμό με το υπέροχο καμπαναριό της ιδιαίτερα την νύχτα,την Παναγία την Ελεημωνίτισα,την Ζωοοδόχο Πηγή που αναβλύζει φυσικό νερό,την μονή του Μεγάλου Σωτήρος,την μονή του Μικρού Σωτήρος,την μονή του Σταυρού του Πολέμου,της Αναλήψεως και την Παναγιά την Υπήκοη που βρίσκεται στο κοντινό νησί Νίμος στην βορειανατολικά πλευρά της Σύμης.Τέλος επιβιβασθείτε στο γραφικό τρενάκι που καλύπτει την διαδρομή από τον Γυαλό μέχρι τον Νημποριό.

ΦΑΓΗΤΟ-ΠΟΤΟ

Αξίζει να επισκεφθείτε τα εστιατόρια Μύθος,Θολός και Forno de la Legna στον Γυαλό καθώς και το εστιατόριο του Κουλουρά στο Χωριό.Επίσης απολαύσετε το ποτό σας στο μπάρ LOS που δεν έχει να ζηλέψει τίποτα από το πιο  φημισμένο μπάρ του πιο κοσμικού νησιού.Το διώροφο αναπλασμένο συμιακής αρχιτεκτονικής  ιστορικό κτήριο ,όπου υπογράφηκε η ένωση της Δωδεκανήσου με την Ελλάδα, στεγάζει τώρα μια πολύ αξιόλογη ιδιωτική πινακοθήκη που φιλοξενεί έργα ελλήνων καλλιτεχνών.Τέλος δοκιμάσετε τα μοναδικά σπιτικά γλυκά στο ζαχαροπλαστείο του Νίκου.



ΑΛΛΕΣ ΠΕΖΟΠΟΡΙΚΕΣ ΔΙΑΔΡΟΜΕΣ(Με συνοδό)

Παναγιά Στρατιανή-Παραλία Νανού( 2 ½ ώρες)
Μονή Ρουκουνιώτη-Αγιοι Ανάργυροι-Αγιος Αιμιλιανός( 2 ½ ώρες)
Νημπορειός-Μονή Αναλήψεως( 1 ώρα)
Μονή Μικρού Σωτήρα-Μονή Σταυρού του Πολέμου (1 ώρα)










πηγή

Αγνωσία ουσίας και ενεργείας στον Θεό

Τι δεν μπορούμε να γνωρίσουμε νοησιαρχικά

π. Ι. Ρωμανίδης 

Ο π. Ιωάννης Ρωμανίδης μάς εξηγεί, ότι ο Θεός δεν είναι αντικείμενο, για να εξιχνιάσουμε την ουσία του, όπως κάνουμε για ένα φυσικό αντικείμενο χρησιμοποιώντας κάποια όργανα. Ο Θεός δεν αποκαλύπτεται σε "τηλεσκόπια", αλλά στην καθαρή καρδιά.

«Τώρα λέμε "μια ουσία". Γίνεται τώρα, αφού δεν ξέρουμε από πίσω από την δόξα; Έχουμε εμπειρία της δόξης του Πατρός και του Υιού και του Αγίου Πνεύματος. Ξέρουμε ότι ο Θεός είναι μια θεότης, μία ενέργεια κλπ. Εδώ υπάρχει ένα πρόβλημα.

Σήμερα, οι Δυτικοί και οι δικοί μας, ίσως, διαβάζοντας τον Μέγα Αθανάσιο, δεν μπορούν να βρουν πουθενά να μιλάει για μια ουσία, αλλά για τρεις υποστάσεις και λέει: "υπόσταση, ήτοι ουσία". Και είναι αυτό το μεγάλο λάθος, που λέει κάποιος σήμερα, ότι ο Μ. Αθανάσιος ταυτίζει την ουσία με την υπόσταση. Ο Αθανάσιος, όμως, γιατί απέφευγε να μιλάει για μια ουσία; Γιατί δεν γνωρίζουμε την ουσία του Θεού.

Ο άνθρωπος δεν έχει πείρα της ουσίας του Θεού. Έχει πείρα όμως της δόξης, της θεότητος, γιατί στον Αθανάσιο θεότητα σημαίνει δόξα και ενέργεια· σημαίνει ουσία η θεότητα, στην Αντιοχειανή παράδοση. Στον Ευστάθιο Αντιόχειας συναντούμε πρώτη φορά να ταυτίζεται η θεότητα με την ουσία, το όνομα "ουσία" να σημαίνει και θεότητα. Και το όνομα "Θεός" να είναι και όνομα της ουσίας. Αυτό είναι μια Αντιοχειανή ιδιοτυπία. Μετά εμφανίζεται και σε ορισμένους Δυτικούς.

Στην Αλεξάνδρεια και Καππαδοκία απέφευγαν να ονομάζουν την ουσία του Θεού, διότι η ουσία του Θεού είναι και αμέτοχος και άγνωστος και ακατάληπτος και ποτέ δεν θα την γνωρίσουμε. 

Ούτε οι άγγελοι γνωρίζουν. Οπότε, και να δώσουμε όνομα σε κάτι που δεν γνωρίζουμε, είναι μια άστοχη ενέργεια».

Έτσι, οι Πατέρες την ουσία την ονομάζουν άγνωστη και αμέθεκτη, αφού δεν μπορούν να αποκτήσουν ούτε γνώση ούτε μέθεξη αυτής, εν αντιθέσει με την ενέργεια του Θεού που είναι και γνωστή και μεθεκτή.

«Για τους Πατέρες της Εκκλησίας η ουσία του Θεού είναι άγνωστη σε όλα τα κτίσματα, συμπεριλαμβανομένων και των αγγέλων. Η ουσία του Θεού είναι γνωστή μόνο στον Θεό, όχι τώρα, άλλα και στους αιώνες των αιώνων, θα είναι μόνο στον Θεό γνωστή η ουσία Του. Τα κτίσματα δεν μετέχουν της ουσίας του Θεού, αλλά μετέχουν μερικών ενεργειών του Θεού.

Πώς μετέχουν; Όχι δια της νοήσεως, της εγκεφαλικής μετοχής. Δεν υπάρχει εγκεφαλική μέθεξη, δηλαδή δια του φιλοσοφικού στοχασμού, αλλά υπάρχει η μέθεξη δια της καθάρσεως της καρδιάς και του φωτισμού της καρδιάς. Χωρίς κάθαρση της καρδιάς και φωτισμό της καρδιάς δεν υπάρχει μέθεξη στην άκτιστη ενέργεια του Θεού και ούτε γνώση υπάρχει. Γι' αυτό και ένας φιλόσοφος δεν μπορεί να γνωρίζει τις ενέργειες του Θεού. Μόνο ένας που περνάει από τα στάδια της τελειώσεως μπορεί να γνωρίσει μερικές από τις ενέργειες του Θεού. Όταν φθάσει κανείς στον φωτισμό, παίρνει και το χάρισμα της διακρίσεως των πνευμάτων».

Αυτός είναι ο λόγος που οι Πατέρες στις μεν ενέργειες του Θεού, των οποίων μετέχουν, δίνουν διάφορα ονόματα, ανάλογα με το αποτέλεσμα που δημιουργούν, ήτοι, αγάπη, δικαιοσύνη, φιλανθρωπία, ειρήνη, κλπ, στην δε ουσία δεν δίνουν ονόματα, αφού την θεωρούν ανώνυμη. Και αυτό το κάνουν πάλι από την εμπειρία τους και όχι από φιλοσοφικές επιρροές ή στοχασμό.

«Και εκείνο που δεν εμπίπτει στην εμπειρία του ανθρώπου, δεν μπορεί να δώσει όνομα σ’ αυτό το πράγμα. Εφ' όσον η ενέργεια είναι εκείνη που εμπίπτει στην εμπειρία του ανθρώπου, όλα τα ονόματα που δίδονται στον Θεό, ποτέ δεν δίδονται στην ουσία. Και, αφού η ουσία είναι ουσιοποιός δύναμη, αυτό που λέμε εμείς ουσία, στην προηγούμενη περίοδο γίνεται υπερούσιος κρυφιότης».

Μερικοί, αυτή την διάκριση μεταξύ ουσίας και ενεργείας του Θεού την χαρακτηρίζουν ως αποφατική και καταφατική θεολογία, δηλαδή την μέθεξη της ενεργείας του Θεού την θεωρούν ως καταφατική θεολογία, ενώ την αμέθεκτη και άγνωστη ουσία την ονομάζουν αποφατική θεολογία. Όμως, στην πατερική παράδοση και το γνωστόν του Θεού γίνεται κατανοητό υπερνοητώς, δηλαδή γίνεται με την κάθαρση της καρδιάς και όχι με την ενασχόληση της λογικής-νοησιαρχίας. Η μέθεξη και γνώση του Θεού είναι διαφορετική από την γνώση των κτισμάτων, που γίνεται με την λογική επεξεργασία.

«Επικράτησε στην Ελλάδα, με την ενασχόληση πολλών περί αποφατικής και καταφατικής θεολογίας, να συνδεθεί η διάκριση αυτή με την διάκριση μεταξύ ουσίας και ενεργείας. Οπότε, η καταφατική θεολογία αναφέρεται στις ενέργειες του Θεού και νομίζουν ότι η αποφατική αναφέρεται στην ουσία του Θεού, επειδή η ουσία του Θεού μένει πάντοτε άγνωστη στον άνθρωπο και γνωστές γίνονται οι ενέργειες του Θεού.

Βέβαια, αυτήν την γλώσσα χρησιμοποιούν οι Πατέρες, το "άγνωστο" και το "γνωστό". Το γνωστό του Θεού είναι οι ενέργειες του Θεού, αλλά οι Πατέρες, όταν μιλάνε για το γνωστό του Θεού, δεν εννοούν το νοησιαρχικά γνωστό, εννοούν το μεθεκτό, δηλαδή εννοούν ότι η ουσία είναι αμέθεκτος και μεθεκτή είναι η ενέργεια. Αυτό εννοούν, ότι το μεθεκτό είναι το γνωστό και το αμέθεκτο είναι το άγνωστο.

Τώρα, όταν ο άνθρωπος φθάσει στην μέθεξη της δόξης του Θεού ή της Θείας Ενεργείας, γνωρίζει τον Θεό, αλλά υπερνοητώς, όχι νοησιαρχικώς, δηλαδή η γνώση αυτή υπερβαίνει τα νοήματα και τα ρήματα και επανερχόμεθα πάντοτε σε αυτό που λέγει ο Γρηγόριος ο Θεολόγος -είναι η καλύτερη έκφραση αυτής της παραδόσεως- το "Θεόν φράσαι αδύνατον νοήσαι αδυνατώτερον". Αυτό δεν αναφέρεται μόνο στην ουσία του Θεού, αναφέρεται και στις ενέργειες του Θεού. Ο άνθρωπος έχει μέθεξη στην ενέργεια του Θεού. Η μέθεξη είναι δύο ειδών, εξ απόψεως σωτηρίας τουλάχιστον, είναι ο φωτισμός, που προσεύχεται το Άγιο Πνεύμα μέσα στην καρδιά του ανθρώπου, αυτό λέγεται φωτισμός, αλλά μετά και η θέωση-δοξασμός.

Στην εμπειρία της Θεώσεως όχι μόνον καταργούνται τα νοήματα, αλλά η προσευχή η ίδια καταργείται, δεν υπάρχει προσευχή στην εμπειρία της Θεώσεως, υπάρχει ο ίδιος ο Θεός, δηλαδή, ο οποίος ο ίδιος ο Θεός μεθεκτός ων είναι μόνον κατά την ενέργεια ούτως ή άλλως. Μόνον η ενέργεια είναι μεθεκτή, και αυτή η ίδια η ενέργεια του Θεού υπερβαίνει τα νοήματα και τα ρήματα, δεν υπάρχουν νοήματα και ρήματα περί ενεργειών του Θεού. Εμείς χρησιμοποιούμε αυτά τα ρήματα και τα νοήματα, όχι για να καταλάβουμε τον Θεό, αλλά για να ενωθούμε με τον Θεό. Άλλο το ένα, άλλο το άλλο. Όταν ο άνθρωπος ενωθεί με τον Θεό, ο Θεός όχι μόνο στην ουσία Του, αλλά και στις ενέργειές Του μένει άγνωστος, δηλαδή μένει μυστήριο και άγνωστος στον άνθρωπο, εξ επόψεως φιλοσοφικής άγνωστος, γνωστός στην εμπειρία της Θεώσεως.

Και τα νοήματα βέβαια χρησιμοποιούνται στην εμπειρία του φωτισμού, γιατί ο ίδιος ο φωτισμός του ανθρώπου αποτελείται από ρήματα και νοήματα. Διότι η προσευχή είναι ρήματα και νοήματα».

Καίτοι οι Πατέρες, για να διατυπώσουν αυτό το άγνωστο που δεν βλέπουν και κρύβεται «πίσω» από την δόξα-ενέργεια, το ονομάζουν ουσία, εν τούτοις αυτή η λέξη «ουσία» δεν είναι καταφατική, κάτι που γνωρίζουμε, κάτι που έχει σχέση με τις ουσίες του κτιστού κόσμου τις οποίες γνωρίζουμε, γι' αυτό ονόμαζαν την ουσία «υπερούσιο κρυφιότητα» και την ενέργεια «ουσιώδη ενέργεια». Καίτοι υπάρχει διάκριση μεταξύ ουσίας και ενεργείας, εν τούτοις αυτή η διάκριση δεν είναι υπαρκτή, αφού υπάρχει σχέση μεταξύ ουσίας και ενεργείας και η ενέργεια λέγεται ουσιώδης ενέργεια, αλλά αυτό γίνεται από δική μας πείρα, αφού εμείς μπορούμε να μετέχουμε της ενεργείας-δόξας του Θεού και όχι της ουσίας Του.

«Η ουσία των Καππαδοκών Πατέρων σημαίνει "υπερούσιος κρυφιότης" όπως είναι και στον Διονύσιο τον Αρεοπαγίτη».

Πηγή: "Εμπειρική Δογματική τής Ορθοδόξου Καθολικής Εκκλησίας κατά τις προφορικές παραδόσεις τού π. Ι. Ρωμανίδη" Τόμος Β΄.  Τού σεβ. Μητρ. Ναυπάκτου και αγ. Βλασίου Ιεροθέου

Και πάλι για την Ιθαγένεια

Του Μιχάλη Πετμεζά 

Πολλοί φίλοι, καλόπιστα, αιφνιδιάστηκαν από την θέση που πήρε το Άρδην σχετικά με το ζήτημα της Ιθαγένειας: «Πως είναι δυνατόν εσείς που επί δεκαετίες προτάσσετε την αντίληψη του Ισοκράτη, περί της πολιτισμικής πρόσληψης της ελληνικότητας να αντιστρατεύεστε μια νομοθετική πράξη που την υπηρετεί;», ρωτούσαν.

Η απάντηση είναι πολύ απλή: Δεν την υπηρετεί. Την χρησιμοποιεί ως ιδεολογικό προπέτασμα για να επιτρέψει τις αντίστροφες διαδικασίες εντός της ελληνικής κοινωνίας. Δηλαδή, την πολιτισμική της αποσύνθεση, μέσω της αποδοχής ότι από τούδε και στο εξής Έλληνας λογίζεται ο προσωρινώς εγκατεστημένος που έχει λάβει τις στοιχειώδεις γνώσεις μιας ρημαγμένης και απονεκρωμένης εκπαίδευσης, αποψιλωμένης από το ιδιαίτερο πολιτισμικό ίχνος αυτής της κοινωνίας.

Αν θέλει κανείς να διαπιστώσει του λόγου το αληθές, ας κάνει μια βόλτα από τα Γυμνάσια/Λύκεια του Άγιου Παντελεήμονα να διαπιστώσει εκεί εν τέλει τι λειτουργεί και τι όχι σε αυτήν την χώρα. Του υπόσχομαι ότι θα μείνει με το στόμα ανοιχτό.

Πολλοί θα διαφωνήσουν με αυτή την διαπίστωση. Θα παραπέμψουν σε πλείστες όσες περιπτώσεις συμπολιτών μας, που γεννήθηκαν εδώ, πήγαν σχολείο και ενηλικιώθηκαν εδώ, έδεσαν την μοίρα τους με την μοίρα αυτού του τόπου – ενώ παραμένουν ανιθαγενείς. Το πρόβλημα είναι υπαρκτό. Θα μπορούσε όμως να αντιμετωπιστεί με μια ειδική νομοθετική ρύθμιση που να αποκαθιστά την συγκεκριμένη κατηγορία ανθρώπων –και όχι με ένα γενικό νόμο που τροποποιεί εκ βάθρων την έννοια της Ιθαγένειας στην χώρα μας, μεριμνώντας ουσιαστικά για το μέλλον της.

Και αυτό γιατί, στο μεταναστευτικό φαινόμενο έτσι όπως εξελίσσεται στην χώρα μας υπάρχει μια τομή που ξεκινάει το 2005, και ολοκληρώνεται τραγικά τις μέρες που ζούμε. Πρόκειται για μια λεπτή, αλλά πολύ ουσιαστική διάκριση: Οι άνθρωποι που εγκαταστάθηκαν στην χώρα μας κατά την τριαντακονταετία 1970-2000, είχαν εντελώς διαφορετικά χαρακτηριστικά από εκείνους που κατέφθασαν την δεκαετία 2005-2015: Ως επί το πλείστον οικογένειες, από συγγενή ή ομοειδή πολιτισμικά περιβάλλοντα, ή από χώρες προέλευσης Βόρεια Μεσόγειος, Ανατολική Μεσόγειος κ.ο.κ. που διατηρούν μακραίωνους πολιτισμικούς δεσμούς με την Ελλάδα –με τον έναν ή άλλον τρόπο.

Γι’ αυτό και παρά την συγκρουσιακή πλευρά της ενσωμάτωσής τους, τα προβλήματα και τις αντιπαραθέσεις που αυτή δημιούργησε κύρια λόγω της ηθελημένης κρατικής αβελτηρίας/ανυπαρξίας μεταναστευτικής πολιτικής, η πλάστιγγα γι’ αυτούς έγειρε προς την πλευρά της αποδοχής και της ενσωμάτωσης. Ενώ ένα μικρό μέρος αυτών των ρευμάτων –η περίπτωση του Οδυσσέα Τσενάι είναι πολύ χαρακτηριστική– πέρασε στην ανοιχτή, εκπεφρασμένη απόρριψη της ελληνικής κοινωνίας και την εγκατάλειψη της χώρας.

Ο πόλεμος στο Αφγανιστάν, αρχικά, στο Ιράκ δευτερευόντως, η αποσύνθεση της υποσαχάριας Αφρικής και εν τέλει η διάλυση της Συρίας εισάγουν μια τομή στην ευρύτερή μας περιοχή, και άρα τροποποιούν θεαματικά το μεταναστευτικό ζήτημα και για την χώρα μας: Το σκηνικό της γεωπολιτικής αποσταθεροποίησης που στήνεται, μέσα σε συνθήκες εκρηκτικής δημογραφικής έκρηξης και ραγδαίας κοινωνικό-οικονομικής κατάρρευσης, ανατρέπει παγιωμένες ισορροπίες αιώνων και οδηγεί σε έξοδο μουσουλμανικούς πληθυσμούς, συχνά μονολιθικών, σουνίτικων αναφορών. Τα ρεύματα αυτά μπλοκάρονται στην Ελλάδα από την Ευρώπη-Φρούριο, και έτσι αντικειμενικά η χώρα μας μεταβάλλεται σε μεθόριο μεταξύ Δύσης και Ανατολής, Βορρά και Νότου.

Δημιουργείται έτσι ένα ακραίο προηγούμενο που προδιαγράφει το μέλλον του ελληνικού χώρου ως έναν σταθμό φτηνής παραγωγής που ταυτόχρονα θα λειτουργεί και ως φίλτρο παρακράτησης των λιγότερο συμβατών σε σχέση με τις οικονομικές, κοινωνικές και πολιτισμικές απαιτήσεις της Δύσης πληθυσμών.

Ένα μετα-εθνικό no man’s land. Και ο νόμος για την Ιθαγένεια  στοχεύει επακριβώς στην κατασκευή του θεσμικού εποικοδομήματος αυτού του «θαυμαστού νέου κόσμου»: Της Ελλάδας ως Βαλκανικής Σιουδάδ Χουάρες.

Το γεγονός ότι η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ, ή για να είμαστε πιο συγκεκριμένοι αυτή η παράδοξη συμμαχία Χριστόπουλου-Ζουράρι [δείξτε κατανόηση στην ντόπια διανόηση], χρησιμοποιεί συστηματικά τα παραδείγματα των ηλικιωμένων ανιθαγενών της χώρας μας ως δούρειο ίππο για να επιβάλουν έναν νόμο με άλλες στοχεύσεις και άλλα αποτελέσματα, είναι δείγμα του χειρότερου εξουσιαστικού οργουελιανισμού.

Ας το επαναλάβουμε. Από τις αρχές της δεκαετίας του 2000 πραγματοποιείται μια τομή στην ευρύτερη περιοχή – και στην χώρα μας. Έκτοτε, στήνονται «από τα κάτω» οι προϋποθέσεις ώστε αυτή να διαλυθεί σε είκοσι-τριάντα χρόνια. Σε αυτήν την τομή συγκατανεύει ο νόμος της Ιθαγένειας, και όχι στην αποκατάσταση ενός προβλήματος με τους όρους του Ισοκράτη. Ας μην μπερδεύουμε την προπαγάνδα με την πραγματικότητα. Εξ άλλου, και οι μπόμπες στη Σερβία «ανθρωπιστικές» ήταν… 

πηγή

Η προκλητική λίστα της Bild με όσα 'πρέπει να πουλήσουμε': Από το ΟΑΚΑ μέχρι μαρίνες στην Ύδρα

Η ιδέα να κλειδωθούν ελληνικά περιουσιακά στοιχεία σε ένα ειδικό ταμείο προέκυψε στα πλαίσια των εγγυήσεων για την ολοκλήρωση του προγράμματος. Και η Bild ξέρει να κάνει τη δουλειά της. Δείτε ποια περιουσιακά στοιχεία της χώρας βγάζει "στο σφυρί"

Χρήστος Δεμέτης

Η Bild συνεχίζει τη... δουλειά της, πιστή στο δόγμα της. Τι πουλάει; Η Ελλάδα. Άρα ας συνεχίσουμε να γράφουμε για την Ελλάδα, προκαλώντας πάντα, για να κάνουμε πωλήσεις.

ADVERTISEMENT

Αυτή τη φορά, η Γερμανική "κίτρινα" εφημερίδα, δημοσιεύει λίστα με όσα πρέπει να βγουν στο "σφυρί" από την Ελλάδα για να "ξεχρεώσουμε" τους συμπατριώτες της Α. Μέρκελ.
Το δημοσίευμα περιλαμβάνει τα πάντα.

Μαρίνες για γιοτ που βρίσκονται στην Επίδαυρο και στην Ύδρα, τα δύο κυβερνητικά αεροσκάφη που αποτιμώνται στα 10 εκ. ευρώ, 2.500 κτίρια του υπουργείου Πολιτισμού, στάδια όπως το ΟΑΚΑ και το Στάδιο Ειρήνης και Φιλία, η Αμερικανική βάση στο Ηράκλειο, ξενοδοχεία, 77.000 χωράφια, ελληνική ιδιοκτησία που βρίσκεται στο εξωτερικό, ιαματικές πηγές όπως αυτές που βρίσκονται στις Θερμοπύλες.

Στη λίστα περιλαμβάνονται και παραλίες, όπως εκείνη της Ερμιόνης και 14 περιφερειακά αεροδρόμια, μεταξύ των οποίων βρίσκονται εκείνα της Ρόδου και της Κέρκυρας (αναμενόμενα έσοδα: € 1.300.000.000). Εδώ έχουμε να κάνουμε με εκείνα που έχουν περάσει στην κοινοπραξία Fraport-Κοπελούζου.

Ακολουθούν και περισσότερα στάδια και αίθουσες των Ολυμπιακών Αγώνων του 2004, για παράδειγμα, το "Ολυμπιακό Κέντρο Γαλατσίου".

Η εφημερίδα αφήνει πάντως εκτός λίστας την... Ακρόπολη.

Η Bild εμφανίζεται επίσης επιφυλακτική ως προς το αν η εκποίηση των παραπάνω μπορεί να αποφέρει τον επιδιωκόμενο στόχο των 50 δις. ευρώ του Ταμείου για το τρίτο πακέτο. Πρόκειται για το πρωτοσέλιδο μάλιστα της εφημερίδας που είναι γραμμένο με έναν πολύ σκληρό και κυνικό τρόπο.

Μιλάμε για εγγυήσεις και υποθήκες (assets) για τη συνέχιση του προγράμματος, σε ό,τι αφορά πάντα τη λειτουργία του Ταμείου. Ο στόχος για τα 50 δισ. ευρώ είναι μεσοπρόθεσμος, καθώς τα προς ιδιωτικοποίηση κρατικά περιουσιακά στοιχεία θα εκτιμηθούν (σχετικά με το ποια είναι εκείνα που μπορούν να περάσουν σε ιδιωτική εκμετάλλευση) και θα εκποιηθούν σε χρονική περίοδο που θα ξεπερνά τα 3 χρόνια.

Σημειώνουμε πως παλαιότερα Χριστιανοδημοκράτες βουλευτές είχαν κάνει λόγο για "εκποίηση" του Παρθενώνα αλλά και νησιών για να αποπληρώσουμε τα χρέη μας.

Σύμφωνα με τον Γ. Ντάισελμπλουμ, οι ιδιωτικοποιήσεις θα δημιουργήσουν έσοδα ικανά για να αποπληρώνεται το ελληνικό κρατικό χρέος, για περίοδο μεγαλύτερη από 20 χρόνια.

Συγκεκριμένα, όπως αναφέρεται στο νομοσχέδιο, "πολύτιμα ελληνικά περιουσιακά στοιχεία θα μεταφερθούν σε ένα ανεξάρτητο ταμείο που θα ρευστοποιεί τα περιουσιακά στοιχεία, μέσω ιδιωτικοποιήσεων και άλλων μέσων.

Η ρευστοποίηση των περιουσιακών στοιχείων θα αποτελέσει πηγή για την προγραμματισμένη αποπληρωμή του νέου δανείου από τον ESM και θα παράγει κατά τη διάρκεια ισχύος του νέου δανείου ένα σκοπούμενο σύνολο 50 δισ. ευρώ, εκ των οποίων 25 δισ. θα χρησιμοποιηθούν για την αποπληρωμή της ανακεφαλαιοποίησης τραπεζών και άλλων περιουσιακών στοιχείων και 50% από κάθε ευρώ που απομένει (π.χ. 50% των 25 δισ. ευρώ) θα χρησιμοποιηθεί για τη μείωση του χρέους ως προς το ΑΕΠ, το δε υπόλοιπο 50% θα χρησιμοποιηθεί για επενδύσεις.

Αυτό το ταμείο θα συσταθεί στην Ελλάδα και θα διοικείται από τις ελληνικές αρχές υπό την εποπτεία των αρμόδιων Ευρωπαϊκών Θεσμών. Σε συμφωνία με τους Θεσμούς και με βάση τις βέλτιστες διεθνείς πρακτικές, θα πρέπει να υιοθετηθεί ένα νομοθετικό πλαίσιο που θα διασφαλίζει διαφανείς διαδικασίες και επαρκή τιμολόγηση της πώλησης των περιουσιακών στοιχείων, σύμφωνα με τις αρχές και τα πρότυπα του ΟΟΣΑ για τη διαχείριση των Κρατικών Επιχειρήσεων".

Το "αποθεματικό" των 50 δισ. ευρώ θα έχει ορίζοντα 30ετίας και θα λειτουργεί και ως εγγύηση για την ανακεφαλαιοποίηση των τραπεζών και άρα και προς την κατεύθυνση της προστασίας τους. Από τα 50 δισ. ευρώ το 50% θα χρησιμοποιηθεί ως εγγύηση των τραπεζών (εκτιμάται ότι θα χρειαστούν από 10- 25 δισ. ευρώ, ανάλογα με τις ανάγκες), ενώ το υπόλοιπο 50% θα χρησιμοποιηθεί για αναπτυξιακούς σκοπούς (12,5 δισ. ευρώ) και την εξυπηρέτηση του χρέους (12,5 δισ. ευρώ).

Αποκάλυψη "βόμβα" έκανε άλλωστε ο Γιάνης Βαρουφάκης με άρθρο του στην ιστοσελίδα Project Syndicate, λέγοντας ότι στις 19 Ιουνίου πρότεινε στους δανειστές τη δημιουργία ταμείου ιδιωτικοποιήσεων, ως μέρους εγγράφου του  με τίτλο "Τερματίζοντας την ελληνική κρίση".

Ο πρώην υπουργός αναλύει πως θα λειτουργούσε το Ταμείο που πρότεινε η ελληνική πλευρά το οποίο θα μπορούσε να μετατραπεί σε ολοκληρωμένη Αναπτυξιακή Τράπεζα,
Ο κ. Βαρουφάκης επισημαίνει ότι η πρόταση του "αντιμετωπίστηκε με εκκωφαντική σιωπή". Αντίθετα, σημειώνει, "όταν οι δυνάμεις συνειδητοποίησαν ότι η ελληνική κυβέρνηση ήταν έτοιμη να συνθηκολογήσει πλήρως με τις απαιτήσεις της τρόικας, έκριναν σκόπιμο να επιβάλουν στην Ελλάδα το μειωτικό, αφάνταστο και ολέθριο μοντέλο Treuhand" που εφαρμόστηκε στη Γερμανία μετά την πτώση του Βερολίνου.

Αναλυτικά το άρθρο του:

Στις 12 Ιουλίου, η Σύνοδος των ηγετών της ευρωζώνης υπαγόρευσε τους όρους παράδοσης στον Ελληνα πρωθυπουργό, Αλέξη Τσίπρα, ο οποίος, τρομοκρατημένος από τις εναλλακτικές, τους αποδέχθηκε όλους. Ενας από αυτούς τους όρους αφορούσε στη διάθεση των υπoλοίπων περιουσιακών στοιχείων του ελληνικού δημοσίου.

Οι ηγέτες της ευρωζώνης ζήτησαν να μεταφερθούν τα ελληνικά περιουσιακά στοιχεία σε ένα τύπου Treuhand ταμείο- ένα όχημα παρόμοιο με αυτό που είχε χρησιμοποιηθεί μετά από την πτώση του Τείχους του Βερολίνου για γρήγορες ιδιωτικοποιήσεις, με μεγάλη οικονομική ζημία και καταστροφικές συνέπειες για την απασχόληση όλης της εξαφανιζόμενης δημόσιας περιουσίας της Ανατολικής Γερμανίας.

Αυτό το ελληνικό Treuhand θα είχε έδρα- περιμένετε- στο Λουξεμβούργο και θα διοικούνταν από μια ομάδα εποπτευόμενη από τον υπουργό Οικονομικών της Γερμανίας, Βόλφγκανγκ Σόιμπλε, τον συντάκτη αυτού του σχεδίου. Θα ολοκλήρωνε τις πωλήσεις μέσα σε τρία χρόνια. Ομως, ενώ το έργο του πρωτότυπου Treuhand συνοδευόταν από τεράστιες επενδύσεις της Δυτικής Γερμανίας σε υποδομές και μεγάλης κλίμακας κοινωνικές μεταφορές στον πληθυσμό της Ανατολικής Γερμανίας, οι Ελληνες δεν θα λάμβαναν κανένα αντίστοιχο όφελος οποιουδήποτε είδους.

Ο Ευκλείδης Τσακαλώτος που με διαδέχθηκε ως υπουργός Οικονομικών πριν από δύο εβδομάδες, έκανε ό,τι καλύτερο μπορούσε για να βελτιώσει τις χειρότερες πτυχές του πλάνου για το ελληνικό Treuhand. Κατάφερε να έχει το ταμείο την έδρα του στην Αθήνα και απέσπασε από τους δανειστές (τη λεγόμενη τρόικα των Κομισιόν, ΕΚΤ, ΔΝΤ) τη σημαντική παραχώρηση ότι οι πωλήσεις θα μπορούν να επεκταθούν στα 30 χρόνια, αντί στα τρία. Αυτό ήταν κρίσιμο, προκειμένου να επιτραπεί στο ελληνικό κράτος να κρατήσει τα υποτιμημένα περιουσιακά στοιχεία μέχρι να ανακάμψει η τιμή τους από τα τρέχοντα χαμηλά επίπεδα λόγω της ύφεσης.

Αλίμονο, το ελληνικό Treuhand παραμένει κάτι απεχθές και θα πρέπει να είναι στίγμα στη συνείδηση της Ευρώπης. Ακόμη χειρότερα, είναι μία χαμένη ευκαιρία.

Το πλάνο είναι πολιτικά τοξικό, γιατί το ταμείο- παρότι θα έχει έδρα στην Ελλάδα- θα το διαχειρίζεται ουσιαστικά η Τρόικα. Επίσης είναι οικονομικά επιβλαβές, γιατί τα έσοδα θα πάνε για την εξυπηρέτηση αυτού που τώρα ακόμη και το ΔΝΤ παραδέχεται ότι αποτελεί ανεξόφλητο χρέος. Και αποτυγχάνει οικονομικά, γιατί σπαταλά μία θαυμάσια ευκαιρία για τη δημιουργία σταθεροποιητικών επενδύσεων προκειμένου να βοηθηθεί η αντιμετώπιση του υφεσιακού αντίκτυπου της τιμωρητικής δημοσιονομικής εξυγίανσης που είναι επίσης μέρος των «όρων» της Συνόδου της 12ης Ιουλίου.

Δεν χρειαζόταν να γίνει έτσι. Στις 19 Ιουνίου επικοινώνησα στη γερμανική κυβέρνηση και την τρόικα μία εναλλακτική πρόταση, ως μέρος ενός εγγράφου με τίτλο "Τερματίζοντας την ελληνική κρίση":

"Η ελληνική κυβέρνηση προτείνει να συνδυάσει τα δημόσια περιουσιακά στοιχεία (εξαιρώντας αυτά που σχετίζονται με την ασφάλεια της χώρας, τις δημόσιες παροχές και την πολιτιστική κληρονομιά) σε μία κεντρική ελέγχουσα εταιρεία που θα διαχωρίζεται από την κυβερνητική διοίκηση και θα αντιμετωπίζεται ως νομικό πρόσωπο ιδιωτικού δικαίου, υπό την αιγίδα του ελληνικού κοινοβουλίου, με στόχο τη μεγιστοποίηση της αξίας των περιουσιακών στοιχείων και τη δημιουργία ρεύματος σταθεροποιητικών επενδύσεων. Το ελληνικό κράτος θα είναι ο μοναδικός μέτοχος, αλλά δεν θα εγγυάται το παθητικό ή το χρέος της.

Η εταιρεία θα παίζει ενεργό ρόλο στην προετοιμασία των περιουσιακών στοιχείων για πώληση. Θα "εξέδιδε ένα πλήρως εγγυημένο ομόλογο στις διεθνείς αγορές κεφαλαίων" για να συγκεντρώσει 30-40 δισ. ευρώ τα οποία, "λαμβάνοντας υπόψη την παρούσα αξία των περιουσιακών στοιχείων» θα "επένδυε στον εκσυγχρονισμό και την αναδιάρθρωση των περιουσιακών στοιχείων υπό τη διαχείρισή της".

Το πλάνο προέβλεπε ένα επενδυτικό πρόγραμμα 3-4 χρόνων, με αποτέλεσμα "επιπρόσθετες δαπάνες 5% του ΑΕΠ ετησίως" με τις τρέχουσες μακροοικονομικές συνθήκες να σημαίνουν "έναν θετικό πολλαπλασιαστή ανάπτυξης πάνω από 1,5" ο οποίος "θα ενίσχυε την αύξηση του ονομαστικού ΑΕΠ σε ένα επίπεδο πάνω από 5% για αρκετά χρόνια". Αυτό με τη σειρά του θα προκαλούσε "ανάλογες αυξήσεις σε φορολογικά έσοδα" και ως εκ τούτου "θα συνέβαλε στη δημοσιονομική βιωσιμότητα, ενώ θα επέτρεπε στην ελληνική κυβέρνηση να έχει πειθαρχία επί των δαπανών χωρίς να συρρικνώνει περαιτέρω την κοινωνική οικονομία".

Σε αυτό το σενάριο, το πρωτογενές πλεόνασμα (που δεν περιλαμβάνει τις πληρωμές τόκων) θα επιτύγχανε μεγέθη «ταχύτητας διαφυγής» τόσο σε απόλυτη όσο και σε ποσοστιαία βάση με την πάροδο του χρόνου. Ως αποτέλεσμα, στην εταιρεία θα «χορηγούνταν τραπεζική άδεια" σε 1-2 χρόνια «και έτσι θα μετατρεπόταν σε μία ολοκληρωμένη Αναπτυξιακή Τράπεζα, ικανή να συγκεντρώσει ιδιωτικές επενδύσεις στην Ελλάδα και να μπει σε σχέδια συνεργασίας με την Ευρωπαϊκή Τράπεζα Επενδύσεων".

Η Αναπτυξιακή Τράπεζα που προτείναμε "θα επέτρεπε στην κυβέρνηση να διαλέξει ποια περιουσιακά στοιχεία θα ιδιωτικοποιούνταν και ποια όχι, ενώ θα εγγυόταν ένα μεγαλύτερο αντίκτυπο στη μείωση χρέους από τις επιλεγμένες ιδιωτικοποιήσεις". Αλλωστε, "οι τιμές των περιουσιακών στοιχείων θα αυξάνονταν περισσότερο από το πραγματικό ποσό που θα ξοδεύονταν για τον εκσυγχρονισμό και την αναδιάρθρωση, με τη βοήθεια ενός προγράμματος συνεργασιών δημοσίου και ιδιωτικού τομέα, η αξία των οποίων ενισχύεται ανάλογα με την πιθανότητα των μελλοντικών ιδιωτικοποιήσεων".

Η πρότασή μας αντιμετωπίστηκε με εκκωφαντική σιωπή. Πιο συγκεκριμένα, το Eurogroup και η τρόικα συνέχισαν να διαρρέουν στα διεθνή ΜΜΕ ότι οι ελληνικές αρχές δεν είχαν καμία αξιόπιστη καινοτόμα πρόταση να κάνουν, δηλαδή το συνηθισμένο ρεφρέν τους. Μερικές ημέρες αργότερα, όταν οι δυνάμεις συνειδητοποίησαν ότι η ελληνική κυβέρνηση ήταν έτοιμη να συνθηκολογήσει πλήρως με τις απαιτήσεις της τρόικας, έκριναν σκόπιμο να επιβάλουν στην Ελλάδα το μειωτικό, αφάνταστο και ολέθριο μοντέλο Treuhand.

πηγή