Στολισμός Χριστουγεννιάτικου Δένδρου από τα παιδιά των Κατηχητικών Σχολείων στο πνευματικό κέντρο του Ι.Ν. Αγίου Αθανασίου Κατούνας.

12-12-15

Σας Ευχόμαστε Καλά Χριστούγεννα και Καλές Γιορτές... 

πηγή

«Αριστερά» χωρίς κύρος ειλικρίνειας

 

Του Χρήστου Γιανναρά

Η ​​ στενότητα του χώρου της επιφυλλίδας δικαιολογεί σχηματικές διατυπώσεις. Τις δικαιώνει (ή όχι) η πρόκληση προβληματισμού που κομίζουν.

Για πολλές δεκαετίες στην Ελλάδα, το δυνατό χαρτί της Αριστεράς ήταν ότι κόμιζε μια πίστη – οι άνθρωποι της Αριστεράς πίστευαν σε κάτι, πέρα από το εγωτικό τους συμφέρον. Είχαν όραμα, πάλευαν για κοινωνική δικαιοσύνη, αξιοκρατία, ελευθερία από τους εξαναγκασμούς που επιβάλλουν οι ανεξέλεγκτες οικονομικές ανισότητες.

Εισαγόμενες ήταν και οι αριστερές ιδεολογίες, μεταπρατικές, όπως στο σύνολό τους οι αρχές και οι πρακτικές οργάνωσης του κοινωνικού βίου και του κράτους. Εισαγόμενες, αλλά συντονίζονταν με κάτι οργανικά εγχώριο: τους μακραίωνες εθισμούς του Ελληνα στην προτεραιότητα των σχέσεων κοινωνίας. Κατά τούτο η Αριστερά μπορούσε να είναι (και ήταν για μια σημαντική μερίδα του πληθυσμού) το ελληνικότερο στοιχείο της ελλαδικής πολιτικής.

Τον μεταπρατισμό και μιμητισμό τον συντηρούσε (και τον διαιωνίζει) στην Ελλάδα η ξιπασιά: Θέλουμε να γίνουμε «Ευρωπαίοι» με οποιοδήποτε τίμημα. Τα «φώτα», η ανάπτυξη, ο πλούτος (κοντολογίς ο «πολιτισμός») είναι μόνο εκεί, στην Εσπερία. Είχε «Δεξιά», «Κέντρο», «Αριστερά» η Εσπερία; Επρεπε να έχουμε κι εμείς. Κι ας μην υπήρχαν οι κοινωνικές και οικονομικές συνθήκες που γέννησαν στη Δύση αυτούς τους διαχωρισμούς.

Ετσι, αρχικά, βαφτίσαμε «Δεξιά» το «Λαϊκό Κόμμα», παρόλο που συσπείρωνε κυρίως την αγροτική φτωχολογιά και μικροαστούς (μεγαλοαστοί ήρθαν μόνο από τον παροικιακό Ελληνισμό και δυστυχώς δεν επιβίωσαν). Για λόγους προφανέστατα συγκυριακούς (ένας μέτριας ευφυΐας βασιλιάς συγκρούστηκε με έναν οξυνούστατο, νάρκισσο πρωθυπουργό) βρέθηκε αντίπαλος της «Δεξιάς» ο Βενιζελισμός: μια πολιτική που προσέδεσε τον Ελληνισμό στο άρμα συμφερόντων συγκεκριμένων της Δύσης κρατών, με αποτέλεσμα τη μοιραία και οριστική συρρίκνωσή του σε σακάτικο κρατίδιο του βαλκανικού νότου επιτροπευόμενο.

Οι ηγεσίες της Αριστεράς, παγιδευμένες και αυτές στα εισαγόμενα, άσχετα με την ελληνική κοινωνική και οικονομική πραγματικότητα ιδεολογήματα, βάλθηκαν να πιθηκίζουν την οργάνωση και τις πρακτικές των Μαρξιστών της Δύσης. Ετσι προκάλεσαν αναπόφευκτα και τις διώξεις, που η Δύση εφάρμοζε για να χαλιναγωγήσει τα οράματα «επανάστασης του προλεταριάτου». Οι διώξεις των Αριστερών στην Ελλάδα προετοίμασαν ψυχολογικά, αλλά πρόσφεραν και το πρόσχημα για μιαν ένοπλη ανταρσία των Κομμουνιστών, έξωθεν ποδηγετούμενη και επικουρούμενη, που βαφτίστηκε ψευδεπίγραφα «εμφύλιος». Η πολυαίμακτη σύγκρουση καθυστέρησε ανεπανόρθωτα την Ελλάδα από τη μεταπολεμική ανασυγκρότησή της και παντοδαπή ανάπτυξη.

Τόσο στα χρόνια πριν από την ακριβοπληρωμένη ανταρσία όσο και μετά, ώς την πτώση της δικτατορίας 1967-1974, το να είσαι «αριστερός» στην Ελλάδα ήταν ρίσκο – διακινδύνευες ξυλοδαρμούς, εξορίες, φυλακές, την ίδια τη ζωή σου, φυσικά και τη δουλειά σου, το ψωμί των παιδιών σου, την κοινωνική σου ένταξη. Οσοι επέλεγαν να τα παίξουν όλα κορώνα-γράμματα ήταν ή φανατικοί της ιδεοληψίας, μεθοδικά κατηχημένοι με τα κείμενα των κλασικών του Μαρξισμού, ή άσχετοι με θεωρίες, αγνοί, απλοϊκοί άνθρωποι, που πίστεψαν στην κοινωνική δικαιοσύνη και ισοπολιτεία. Αυτοί οι δεύτεροι μοιάζει να ήταν η συντριπτική πλειονότητα που δεν τους κατάλαβε ποτέ ούτε η ηγεσία τους ούτε η αντίπαλη πολιτική εξουσία. Ομως αυτοί ήταν που σημάδεψαν την κοινή συνείδηση με την εικόνα του «αριστερού» που έχει πίστη και όραμα, ανιδιοτέλεια θυσιαστική, αυταπάρνηση έμπρακτη.

Η εικόνα αυτή του «αριστερού» τελειώνει, μαζί με τη «δικτατορία των συνταγματαρχών», το 1974. Η πάγκοινη οργή και αηδία για την εγκληματική θρασύτητα και μικρόνοια των πραξικοπηματιών διοχετεύθηκε, έντεχνα και μεθοδικά, στα κανάλια μιας αδίστακτης καπηλείας: στον χωρίς όρια εξωραϊσμό της «Αριστεράς» οποιουδήποτε καπέλου. Χωρίς το παραμικρό ψέλλισμα ή ψίθυρο αντίρρησης, αντιλογίας, διαμαρτυρίας. Κυβερνούσε τη χώρα ο πολυ-υμνημένος σαν «Εθνάρχης» Καραμανλής, και κυρίαρχη ιδεολογία, ώς τον έσχατο ορεινό οικισμό και το πιο απόμακρο ψαροχώρι, ήταν ένας παλαιομοδίτικος μαρξισμός, ειδωλοποιημένο ταμπού, σαν τελευταία λέξη της «προόδου».

Με την άνοδο στην εξουσία της «σοσιαλιστικής» φενάκης του Παπανδρεϊσμού, το 1981, η άλλοτε κυνηγημένη, αποδιοπομπαία «Αριστερά» βρέθηκε να διαχειρίζεται τα καίρια και ουσιώδη του μέλλοντος των Ελλήνων: γλώσσα, ιστορική συνείδηση, πολιτισμική παράδοση. Η λαϊκάντζα του ΠΑΣΟΚ επέπεσε στη λαφυραγώγηση των «πακέτων» της Ευρώπης και στη «μεγάλη ζωή» των κρατικών αξιωμάτων, ενώ στο «εγγράμματον τμήμα του ΠΑΣΟΚ», τον λεγόμενο τότε «Συνασπισμό της Αριστεράς και της Προόδου», παραχωρήθηκε ο απόλυτος εξουσιασμός των πεδίων παιδείας και πολιτισμού.

Φυσικά, με το αζημίωτο – παραχωρήθηκε νομή τόσο εξουσίας όσο και χρήματος, η εικόνα της Αριστεράς αντιστράφηκε πλήρως: Κάποτε ήταν έσχατη διακινδύνευση, τώρα γινόταν προϋπόθεση για να κάνεις καριέρα. Να αναρριχηθείς από το τίποτα σε χρυσαμειβόμενα πόστα, να εξουσιάζεις διορισμούς, ερευνητικά προγράμματα, πρόσβαση σε πανεπιστημιακές καθηγεσίες, να λανσάρεσαι σαν μέγας ποιητής ή ζωγράφος ή σκηνοθέτης, και μύρια ανάλογα.

Με τη διακυβέρνηση Σημίτη και αργότερα με τη συγκυβέρνηση Κουβέλη στο σχήμα Σαμαρά – Βενιζέλου, η διαφορά Αριστεράς – Δεξιάς εξαλείφθηκε ολοσχερέστατα: Την πρώτη εμπειρία πολιτικής αχαλίνωτου καπιταλισμού την είχαν οι Ελληνες με την κυβέρνηση Σημίτη και την ολοκληρωτική υποταγή στις απαιτήσεις των «Αγορών» την πρωτοέζησαν με τη συγκυβέρνηση Σαμαρά - Βενιζέλου - Κουβέλη.

Πώς θα μπορούσε ο Αλέξης Τσίπρας να νεκραναστήσει το όραμα των κάποτε αθώων για μια κοινωνιοκεντρική Αριστερά; Ισως με μόνο μιαν ασυμβίβαστη ειλικρίνεια: Με την παραίτησή του, αμέσως μόλις κατάλαβε ότι οι εκβιασμοί της πολιτικής εκπροσώπησης των «Αγορών» ήταν δίλημμα επιβίωσης ή εξοντωτικής εξαθλίωσης των Ελλήνων. Να μη δεχθεί να υπηρετήσει την απανθρωπία των συνεπειών τού άφρονος υπερδανεισμού φέροντας το όνομα του «αριστερού».

Ή να τολμήσει την ακόμα πιο επώδυνη ειλικρίνεια: Να λογοδοτεί κάθε βράδυ στην ελληνική κοινωνία με διάγγελμα για τους συμβιβασμούς που υποχρεώθηκε να κάνει μέσα στη μέρα: Σε ποιους αδίστακτους εκβιασμούς υποτάχθηκε για να περισώσει από ποιες συμφορές το κοινωνικό σώμα. Γιατί δεν έδιωξε από κοντά του πρόσωπα που ήταν ή αποδείχθηκαν καθοδόν διαβεβλημένα. Ποια οφέλη αποκομίζει για την ελληνική κοινωνία τρέχοντας σε συναντήσεις ανά τον κόσμο με πρόσωπα-σύμβολα του διεθνοποιημένου ολοκληρωτισμού των «Αγορών».

«Αριστερά» θα μπορούσε σήμερα να σημάνει τουλάχιστον ειλικρίνεια.

Έντυπη

Η Καθημερινή

Η τιμωρία των Σοδόμων αιώνια προειδοποίηση...

Aκόμη δεν ανέφερα το αποκορύφωμα των κακών, ούτε το κυριότερο μέρος της συμφοράς αποκάλυψα, διότι πολλές φορές που ετοιμάσθηκα να το πω, κοκκίνησα και πολλές φορές ντράπηκα. Ποιο είναι λοιπόν αυτό;

[…]

Κάποιος παράδοξος και παράνομος πόθος εισήλθε στη ζωή μας. Επέπεσε ασθένεια βαριά και αθεράπευτη και ενέσκηψε πανώλη χειρότερη από όλες. Επινοήθηκε κάποια νέα και φοβερή παρανομία, διότι ανατρέπονται όχι μόνο οι ανθρώπινοι, αλλά και οι φυσικοί νόμοι. Κατάντησε λοιπόν να θεωρείται μικρό πράγμα η πορνεία σαν συνηθισμένη ασέλγεια. Και όπως στις οδύνες, όταν επέλθει ο τυραννικότερος πόνος, καλύπτει την εντύπωση του προηγούμενου, έτσι και το υπερβολικό μέγεθος αυτής της ύβρεως κάνει το ανυπόφορο να μη φαίνεται πλέον ως ανυπόφορο, δηλαδή την ακολασία με τη γυναίκα.

Διότι φαίνεται ότι είναι ευχάριστο να μπορέσει να διαφύγει κανείς από τα δίκτυα αυτά και κινδυνεύει στο εξής να γίνει περιττό το γυναικείο φύλο, εφ’ όσον οι νέοι άνδρες αναπληρώνουν αντί εκείνων όλα όσα ανήκουν σε αυτές. Και δεν είναι μόνο αυτό το κακό, αλλ’ ότι με πολλή ελευθερία αποτολμάται τέτοια ακολασία και νομιμοποιήθηκε η παρανομία. Κανείς λοιπόν δε φοβάται και δεν τρέμει. Κανείς δεν ντρέπεται ούτε κοκκινίζει, αλλά και υπερηφανεύεται για τη γελοία αυτή πράξη και θεωρούνται παράφρονες οι σώφρονες και ότι δήθεν πλανώνται όσοι δίνουν συμβουλές ενάντια στο πάθος. Και αν μεν τύχει να είναι κατώτεροι σωματικώς, δέρνονται, αν δε είναι ισχυρότεροι, χλευάζονται, εξευτελίζονται, περιλούονται με μυριάδες εμπαιγμούς.

[…]

Έτσι, σαν σε μεγάλη ερημιά, μέσα στις πόλεις οι αρσενικοί με αρσενικούς διαπράττουν την ακολασία.

[…]

Γι’ αυτό άκουσα ότι πολλοί παραξενεύονται, πώς ακόμη σήμερα δεν έβρεξε άλλη πύρινη βροχή, πώς δεν έπαθε η πόλη μας αυτά που έπαθαν τα Σόδομα, ενώ είναι αξία για πολύ σκληρότερη τιμωρία, καθώς δε σωφρονίστηκε ούτε με τα κακά εκείνων; Αλλά μολονότι λοιπόν η χώρα εκείνη, που είναι θαμμένη στα νότια της Νεκράς Θάλασσας, επί δύο χιλιάδες έτη βοά με την όψη της πιο δυνατά και από φωνή, προς όλη την οικουμένη, για να μην αποτολμήσει κανείς παρόμοιο αμάρτημα, όχι μόνο δε μειώθηκε η τάση τους για την αμαρτία αυτή, αλλά και περισσότερο αυθάδεις έγιναν, σαν να φιλονικούν και να μάχονται το Θεό και προσπαθούν να αποδείξουν εμπράκτως ότι τόσο περισσότερο θα είναι προσκολλημένοι στα κακά αυτά, όσο περισσότερο τούς απειλεί. Πώς λοιπόν δεν έγινε τίποτα τέτοιο, καθώς τα μεν σοδομιτικά αμαρτήματα διαπράττονται, αλλά δεν επιβάλλονται οι τιμωρίες των Σοδόμων; Επειδή τους αναμένει άλλη φωτιά καυστικότερη και τιμωρία ατελεύτητη.

[…]

Άραγε, αφού τότε που ούτε δικαστήρια υπήρχαν, ούτε φόβος υπήρχε από τους άρχοντες, ούτε νόμος να τους απειλεί, ούτε όμιλος προφητών για να τους επαναφέρει σε τάξη, ούτε φόβος κολάσεως, ούτε ελπίδα αιώνιας βασιλείας, ούτε άλλη γνώση της Αλήθειας, ούτε και τα θαύματα που μπορούν να ξυπνήσουν ακόμη και τα ντουβάρια, αφού εκείνοι που δεν απόλαυσαν τίποτε από αυτά τιμωρήθηκαν τόσο αυστηρά για τις αμαρτίες τους, πώς λοιπόν αυτοί, που σήμερα έχουν δεχθεί όλες αυτές τις ευλογίες, δεν τιμωρήθηκαν ακόμη μέχρι σήμερα με τις ίδιες τιμωρίες, ενώ είναι άξιοι σκληρότερης τιμωρίας; Δεν είναι αυτονόητο και  για ένα παιδί, ότι τους επιφυλάσσεται αυστηρότερη τιμωρία; Διότι, εάν εμείς οργιζόμαστε έτσι και αγανακτούμε, πώς θα ανεχόταν ο Θεός, που φροντίζει για όλα και ιδιαίτερα για το ανθρώπινο γένος και αποστρέφεται και μισεί φοβερά την κακία, να αποτολμώνται όλα αυτά χωρίς τιμωρία;

Δεν είναι έτσι, όχι! Αλλά θα επιφέρει επ’ αυτών την παντοδύναμη χείρα του και την αφόρητη πληγή και την οδύνη των βασανιστηρίων εκείνων, που είναι τόσο φοβερή, ώστε οι συμφορές των Σοδόμων συγκρινόμενες προς αυτά, θα θεωρούνται αστείες. […] Οι δήθεν λογικοί άνθρωποι, που γνώρισαν τη θεία διδασκαλία και διδάσκουν σε άλλους τι πρέπει και τι δεν πρέπει να κάνουν και άκουσαν τις Αγίες Γραφές, που κατήλθαν από τον ουρανό, συνάπτουν σχέσεις τόσο ελεύθερα με τους άνδρες. Σαν να μη είναι ακριβώς έλλογοι άνθρωποι, μήτε να υπάρχει η πρόνοια του Θεού, η οποία τιμωρεί τις παρανομίες, αλλά σαν σκότος, που κατέλαβε τα πάντα και κανείς πλέον ούτε τα βλέπει αυτά ούτε τα ακούει, έτσι αποτολμούν τα πάντα, και μάλιστα με τόση μεγάλη μανία.

Αγίου Ιωάννου του Χρυσοστόμου (Ελληνική Πατρολογία, τόμος 47, σελίδα 360)

Λαμπρός Εορτασμός του Πολιούχου του Μεσολογγίου

Με την δέουσα λαμπρότητα και θρησκευτική ευλάβεια το Μεσολόγγι τίμησε τον Πολιούχο της πόλης Άγιο Σπυρίδωνα.

Της πανηγυρικής Θείας Λειτουργίας προεξήρχε ο Σεβ. Μητροπολίτης Αιτωλίας και Ακαρνανίας κ. Κοσμάς, πλαισιούμενος από τον Πρωτοσύγκελλο Αρχιμ. Επιφάνιο και πλειάδα κληρικών της Ιεράς Μητροπόλεως.

Τον Θείο Λόγο κήρυξε ο π. Παύλος Ντάνας, ο οποίος ανέπτυξε θέμα με τίτλο: "Ως Τέκνα Φωτός Περιπάτειτε".

Μετά το πέρας της Θείας Λειτουργίας, πραγματοποιήθηκε μεγαλοπρεπής λιτανεία της εικόνας του Αγίου Σπυρίδωνος, Πολιούχου και Προστάτη του Μεσολογγίου.

Παρών στον Εορτασμό ο Υφυπουργός παρά τω Πρωθυπουργώ ο κ.Τέρενς Κουϊκ, οι βουλευτές του νομού κ. Κ. Καραγκούνης και κ. Δ. Κωνσταντόπουλος, ο Περιφερειάρχης κ. Απόστολος Κατσιφάρας με την Αντιπεριφερειάρχη κα.Χρ. Σταρακά, ο γενικός γραμματέας δια βίου μάθησης κ.Παυσανίας Παπαγεωργίου, η δημοτική αρχή Ιεράς πόλεως Μεσολογγίου και οι διοικητές των Σωμάτων Ασφαλείας και του 2/39 Σ.Ε.

πηγή

Αναγνώριση συμβίωσης ομοφύλων: Ερωτήσεις - Απαντήσεις

"Το σύμφωνο συμβίωσης είναι μια τελευταία ένδειξη της κρίσεως που υπάρχει στις ανθρώπινες σχέσεις"

"Το σύμφωνο επισημοποιεί αυτή την κρίση που ανέφερα! Έχουμε ανάγκη να μας προστατεύει ο νόμος, γιατί δεν εμπιστευόμαστε ο ένας τον άλλον, γιατί φοβόμαστε ο ένας τον άλλον και γιατί δεν είμαστε έντιμοι μεταξύ μας"

EΠΙΣΚΟΠΟΣ  ΣΙΑΤΙΣΤΗΣ ΠΑΥΛΟΣ

Της Θεοδώρας Δαρέα Θεολόγου, Σαράντα Εκκλησιές Θεσ/νίκη 

1) Λένε κάποιοι φίλοι πως το κράτος οφείλει να είναι ουδετερόθρησκο, να μην είναι θεοκρατικό ούτε χριστιανικό, για να είναι αντικειμενικό και να δίδει ίσα δικαιώματα που να τα απολαμβάνουν όλοι οι πολίτες του, χριστιανοί και μη, ετεροφυλόφιλοι ή ομοφυλόφιλοι. Οι Χριστιανοί θα πρέπει να δείχνουν σεβασμό στο πρόσωπο του άλλου και σε κάθε άνθρωπο ως εικόνα Θεού, ανεξάρτητα θρησκείας ή φύλου ή χρώματος;

Κατ' αρχάς δεν οφείλει να είναι ουδετερόθρησκο αλλά οφείλει να σέβεται τις υπόλοιπες Θρησκείες. Και αυτό καθιερώνεται από την αρχή της ανεξιθρησκίας που όντως ισχύει. Το Σύνταγμα του κράτους μας είναι στο όνομα της Αγίας Τριάδος. Αυτό το κάνει Θεοκεντρικό και βέβαια ΟΧΙ Θεοκρατικό. Αυτό σημαίνει πως εμπνέεται ελεύθερα από Χριστιανικές Αξίες που πηγάζουν από την πίστη του λαού μας και δεν τις επιβάλλει με Ισλαμικού τύπου διατάξεις.

Αυτό όμως δεν σημαίνει πως οποιαδήποτε κοινωνική ομάδα και πράξη είναι εξίσου αποδεκτά. Για παράδειγμα, οι σατανιστές δεν είναι αποδεκτοί επισήμως ως Θρήσκευμα, ούτε είναι θεμιτή και νόμιμη πρακτική η πολυγαμία, αν και είναι αποδεκτή από μια μεγάλη ομάδα (εκατοντάδων χιλιάδων) μουσουλμάνων και θα μπορούσε κάποιος να σκεφθεί αν καταπατούνται τα θρησκευτικά δικαιώματα τους...

Ο Χριστιανοί, πραγματικά, πρέπει να δείχνουν ανοχή στο πρόσωπο του οποιουδήποτε. Και στον ομοφυλόφιλο και στον πολύγαμο, τον κλέπτη και στον σατανιστή ακόμα. Αυτό, δεν σημαίνει πως πρέπει να τους ενισχύουμε στις πράξεις τους όμως. Εχθρός μας είναι η πράξη, όχι ο άνθρωπος. Δεν είναι σωστό να φυλακίζεται ένας ομοφυλόφιλος λόγω της αμαρτίας του και πράγματι αυτό δεν συμβαίνει. Δεν μπορεί κανένας να περιμένει από έναν ΧΡΙΣΤΙΑΝΟ (αν θέλει να λέγεται και να είναι τέτοιος) το να ψηφίσει μια διάταξη που όχι απλώς επιτρέπει μία αμαρτία, αλλά δίνει και πρόσθετες διευκολύνσεις μέχρι του σημείου να την αναγνωρίζει πλέον θεσμικά. Γιατί θα πρέπει να το κάνει αυτό ένας ΧΡΙΣΤΙΑΝΟΣ πολιτικός; Γιατί θα πρέπει ένας Χριστιανός να δώσει διευκολύνσεις στην τέλεση αμαρτιών (οποιωνδήποτε αμαρτιών...); Δεν έχει δικαίωμα στην άποψη του; Δεν έχει δικαίωμα να πιστεύει πως κάτι τέτοιο είναι βλαπτικό για την κοινωνία και την οικογένεια; Μάλιστα όταν αυτό το μαρτυρεί όχι μόνο η Χριστιανική Πίστη, αλλά ΚΑΙ ΟΛΕΣ οι Αρχαίες Θρησκείες;

Βλέπουμε λοιπόν πως οι Χριστιανοί ενώ είναι υποχρεωμένοι να σέβονται το Πρόσωπο, (αμαρτωλό η μη) δεν είναι καθόλου υποχρεωμένοι να σέβονται την αμαρτία. Ένας Πνευματικός Πατέρας (απλός Ιερέας η Επίσκοπος) μπορεί να ασκήσει τα ανάλογα επιτίμια σε Χριστιανούς που δεν σέβονται την πίστη τους. Και το κάνουν αυτό όχι για να τιμωρήσουν, όχι για να φοβίσουν, αλλά για να θεραπεύσουν.

2) Λέει κάποιος φίλος: Μα είναι σωστό να επιβάλλουν ιεράρχες σε πολιτικούς το τι θα ψηφίσουν; 

Αν ήταν έτσι, τότε πραγματικά θα συμφωνούσαμε. Όμως δεν είναι. Τα επιτίμια ισχύουν ως θεραπευτικά μέσα για όλους τους Χριστιανούς. Πολιτικούς ή απλούς πολίτες. Όταν πράττεις κάτι αντίθετο με την Πίστη είναι στην ευχέρεια του Πνευματικού Πατέρα αν και πώς θα επιβληθούν τα κατάλληλα επιτίμια. Γιατί θα πρέπει οι πολιτικοί να αποτελούν εξαίρεση; Δεν θα ήταν άδικο προνόμιο ορισμένων; Βεβαίως και θα ήταν. Από την άλλη, δεν επιβάλλει κανένας στον πολιτικό να είναι Χριστιανός. Αν όμως Ο ΙΔΙΟΣ ΕΠΙΛΕΓΕΙ να είναι και να λέγεται Χριστιανός έχει υποχρεώσεις, όπως έχουν υποχρεώσεις ΟΛΟΙ οι πιστοί οπουδήποτε στον κόσμο. Αν θέλει να πράξει κάτι ενάντια στην πίστη του έχει δικαίωμα να πάψει να λέγεται και να είναι Χριστιανός και να ασπαστεί οποιαδήποτε άλλη πίστη. Αναφαίρετο δικαίωμα του και βασίζεται στην αρχή της ανεξιθρησκείας. Το να θέλει όμως ειδική μεταχείριση επειδή τυγχάνει πολιτικός δεν είναι ούτε δημοκρατικό ούτε Ορθόδοξο και δεν μπορούμε να συμφωνήσουμε. Από την άλλη αν θέλει και να ψηφίζει αντιχριστιανικά νομοσχέδια και να μπορεί παράλληλα να αρπάξει την Χριστιανική ψήφο, τότε είναι απλά ΠΟΛΙΤΙΚΟΣ ΑΠΑΤΕΩΝΑΣ. Δεν μπορούμε πάρα να χαρακτηρίσουμε έτσι κάποιον που υποκρίνεται πως είναι κάτι που δεν είναι, μόνο και μόνο για το εκλογικό συμφέρον.  Δεν του το επιβάλλει λοιπόν  ο (οποιοσδήποτε) Ιεράρχης, αλλά η Χριστιανική του πίστη, την οποία ελεύθερα επέλεξε.

Βλέπουμε πως όποιος Πολιτικός έχει καθαρή συνείδηση δεν αναγκάζεται σε τίποτα. Είτε είναι (πραγματικά) Χριστιανός είτε όχι. Μόνο ένας λαϊκιστής / απατεώνας έχει πρόβλημα. Αλλά αυτό δεν είναι πρόβλημα της Εκκλησίας.

3) Μα γιατί να επιβάλλουμε τις απόψεις μας σε μία μερίδα του κόσμου που δεν τις αποδέχεται; Δεν είναι δικαίωμα του άλλου να πράττει την αμαρτία; Αν λοιπόν δεν είναι πιστός ο  ομοφυλόφιλος γιατί να μην του επιτρέπουμε να πράξει όπως θέλει; δεν είναι αντιδημοκρατικό; Δεν είναι Θεοκρατικό;

Κατ' αρχάς μέσα σε μία οργανωμένη δημοκρατική κοινωνία υπάρχουν απόψεις που μας επιβάλλονται έτσι και αλλιώς. Για παράδειγμα, δεν μπορείς να σταθείς γυμνός στην πλατεία Αριστοτέλους (ή Συντάγματος) χωρίς να συλληφθείς. Δεν μπορείς να  πράξεις αιμομιξία (μιλάμε ανάμεσα σε ενηλίκους..). Δεν είναι νόμιμη η πολυγαμία. Όλοι αυτοί δεν έχουν δικαιώματα; Και όμως αυτά απαγορεύονται. Γιατί; Δεν είναι και αυτοί ελεύθεροι να πράξουν οτιδήποτε θέλουν; Γιατί φέρεστε "Ρατσιστικά" εναντίον τους και δεν αφήνετε π.χ. δύο αιμομίκτες να ζήσουν τον έρωτά τους; τι σας ενδιαφέρει εσάς; Ποιούς βλάπτουν εκτός από τους εαυτούς τους;

Το θέμα είναι πως σε αυτά τα ζητήματα η απάντηση είναι πάντα σχετική. Σχετική με την πίστη του καθενός. Αν κάποιος είναι Άθεος/Ανθρωπιστής μπορεί να πιστεύει πως και η αιμομιξία ακόμα είναι ανεκτή. Δεν μπορεί όμως ένας Άθεος εκκοσμικευμένος ανθρωπιστής να επιβάλλει την πίστη του αυτή στο σώμα του λαού, εάν αυτό δεν θέλει. Τέτοια έπρατταν σε σταλινικού ή μαοϊκού τύπου καθεστώτα. Όχι σε δημοκρατίες. Αυτό θέλουμε;

Υπάρχει λοιπόν η (νομική) έννοια των Χρηστών Ηθών. Αν κάτι έρχεται ενάντια σε αυτά, συνήθως απαγορεύεται. Γιατί θα πρέπει οι πολίτες να δεχτούμε ως απαράβατο και ιερό δικαίωμα να νομιμοποιηθούν πολιτικά ενώσεις ομοφύλων ανθρώπων που απολαμβάνουν πρωκτικό ή αιδοιακό έρωτα; Ποιος το ορίζει αυτό; Γιατί θα πρέπει όλοι να το αποδεχτούμε, χωρίς καμία αντίδραση ή αντιπαράθεση επιχειρημάτων; Γιατί τέτοιος δογματισμός, όταν όλοι αυτοί μας κατηγορούν εμάς τους Χριστιανούς σαν δογματικούς;

Το να θέλει μια μικρή πολιτική ολιγαρχία να επιβάλλει τις απόψεις της στην πλειοψηφία του κόσμου με ειρωνείες, με βρίσιμο («είστε φασίστες, όσοι διαφωνείτε») και απαξίωση της Χριστιανικής τους γνώμης, δείχνει το πόσο μακριά βρίσκονται από την έννοια της δημοκρατίας αλλά και του σεβασμού του λαϊκού αισθήματος.

Πριν μερικές μέρες έλαβε χώρα στην Κροατία σχετικό δημοψήφισμα (που προκάλεσαν ιδιώτες, μαζεύοντας υπογραφές! Παράδειγμα δημοκρατικής λειτουργίας!) για την νομιμοποίηση της ένωσης Ομοφύλων. Έχασαν οι υποστηρικτές τέτοιων ενώσεων. Έτσι λειτουργούν οι εύρυθμες κοινωνίες που θέλουν να δίνουν δικαίωμα στους πολίτες τους για το πώς θέλουν να οριστεί η κοινωνία τους. Εκεί το έπραξαν οι πολίτες γιατί μπορούσαν. Δεν περίμεναν από μία πολιτική ολιγαρχία όπως εδώ. Στις περισσότερες περιπτώσεις αποφεύγονται τέτοια δημοψηφίσματα με διάφορες δικαιολογίες γιατί οι υποστηρικτές των ενώσεων ξέρουν πως θα χάσουν και πανικοβάλλονται μπροστά στην λαϊκή βούληση.

Να προσέξουν οι ψευδοδημοκράτες (οι οποίοι κατά τα άλλα κόπτονται για τα δικαιώματα του λαού..), γιατί με το να αντιστέκονται στο δικαίωμα του λαού να ορίζει την δομή της κοινωνίας στην οποία μετέχει, με προφάσεις και αυθαίρετα πολιτικά δόγματα, μπορεί να τούς στρέψουν προς ακραία πολιτικά, νεοναζιστικού τύπου μορφώματα.

Θα είναι τότε υπαίτιοι για ένα σοβαρό έγκλημα υπονόμευσης της Δημοκρατίας μας.

Και καλό είναι να σταματήσουν να αναμασούν το θέμα της τάχα Θεοκρατίας. Γιατί σε χώρες όπως η Μολδαβία, η Ορθόδοξη Εκκλησία είναι σε πλήρη συμφωνία με Άθεους, όπως το Κομμουνιστικό Κόμμα, για την μη νομιμοποίηση ενώσεων ομοφύλων. Δεν είναι θέμα Θεοκρατίας, αλλά θέμα σεβασμού των Χρηστών Ηθών. Δεν απαγορεύεται στους ομοφυλόφιλους να συνάπτουν σχέσεις μεταξύ τους. Δεν θεωρείται έγκλημα. Το να προσπαθούν όμως να επιβάλλουν τις αυθαίρετες απόψεις τους στο σύνολο της κοινωνίας, δείχνει πως εκείνοι είναι που προσπαθούν να επιβάλλουν δογματικά αθεϊστικές ουμανιστικές θέσεις. Το ίδιο είχε γίνει και επί σταλινισμού ή μαοϊσμού. Το να προωθείς εν αγνοία της κοινωνίας δογματικές μεταφυσικές θέσεις με ανθρωπολογικό υπόβαθρο, ενώ η πλειοψηφία δεν συμφωνεί, δεν είναι δείγμα δημοκρατικό, αλλά ολοκληρωτικό.

4) Μην συγκρίνετε την Ομοφυλοφιλία με την πολυγαμία ή την αιμομιξία. Δεν είναι το ίδιο. Δεν έχει τεθεί τέτοιο θέμα από κανέναν. Είναι ελάχιστες αυτές οι περιπτώσεις σε σχέση με τους ομοφυλόφιλους. Συζητάμε πραγματικά και όχι φανταστικά θέματα. Είναι αχυράνθρωπος το επιχείρημά σας. Αλλάζετε το θέμα της συζήτησης.

Γιατί δεν είναι το ίδιο; Για εμάς τους Χριστιανούς είναι. Είναι όλα αμαρτία. Είναι η άποψη μας και πρέπει να το σεβαστείτε, αν είστε αληθινά δημοκράτες, ακόμα και αν διαφωνείτε. Γράψαμε παραπάνωτους δημοκρατικούς λόγους για τους οποίους επιβάλλεται να γίνει αυτό.

Ειδικά η πολυγαμία είναι το θρησκευτικό δικαίωμα ΕΚΑΤΟΜΜΥΡΙΩΝ ανθρώπων. Εκατοντάδων χιλιάδων στην Ελλάδα. Πώς και γιατί εσείς το θεωρείτε ως μη υπάρχον; Με ποιο δικαίωμα; Αν νομιμοποιηθούν ενώσεις ομοφύλων ανθρώπων που απολαμβάνουν πρωκτικό ή αιδοιακό έρωτα γιατί να μην νομιμοποιηθούν αιμομικτικές ενώσεις; Δεν είναι δικαίωμά τους; Επειδή είναι λίγες; Μα αυτός είναι ορισμός της μειονότητας! Αυτές δεν υποτίθεται πως υπερασπίζεστε;

Μήπως τελικά είναι αχυράνθρωπος το επιχείρημα περί Θεοκρατίας; Γιατί αν ίσχυε, θα απαγορευόταν καθολικά η Ομοφυλοφιλία όπως και η αιμομιξία. Οι περιπτώσεις αυτές είναι όλες παρόμοιες και δεν εξηγείτε ικανοποιητικά γιατί κάνετε διαχωρισμό. Η αλήθεια είναι πως υπάρχουν και -λίγοι σχετικά- που λένε για την νομιμοποίηση της πολυγαμίας ή/και της αιμομιξίας. Αυτοί -μέσα στην ανωμαλία τους - είναι περισσότερο συνεπείς με τα όσα λένε, τουλάχιστον. Εσείς κάνετε τέτοιες διακρίσεις πάνω σε τι βάση;

Η ατζέντα είναι γνωστή. Δυστυχώς. Πρώτα θα νομιμοποιηθούν οι ομόφυλες ενώσεις με τον ένα η τον άλλο τρόπο. Μετά θα νομιμοποιηθούν και άλλου είδους ενώσεις και τελικά η οικογένεια, θα αποτελεί νοσταλγικό παρελθόν. Θα γίνει σταδιακά και χωρίς καμία επικύρωση από τον λαό, από μία ολιγαρχική πολιτική ομάδα ακτιβιστών που υβρίζουν και κοροϊδεύουν όποιον έχει οποιαδήποτε άλλη άποψη περί του θέματος. Όταν ανοίξει η κερκόπορτα δεν υπάρχει τέλος στον κατήφορο.

Τα θέματα λοιπόν δεν είναι άσχετα μεταξύ τους αλλά πολύ σχετικά. Όποιος δεν το βλέπει μάλλον εθελοτυφλεί .

5) Η ομοφυλοφιλία δεν προκαλεί διάφορες ασθένειες ψυχικές και σωματικές όπως η αιμομιξία. Δεν είναι το ίδιο.

Και η πολυγαμία δεν προκαλεί κάτι, όμως και αυτή απαγορεύεται, παρ’ ότι έχουμε εκατοντάδες χιλιάδες μουσουλμάνων στην χώρα μας. Γιατί να μην νομιμοποιηθεί πρώτα η πολυγαμία, που έχει και χιλιάδες χρόνια ύπαρξης; Καταλαβαίνετε πως με την λογική αυτή βρίσκεστε σε μία επικίνδυνη οδό. Στο τέλος της μακράς διαδικασίας θα έχουμε κατάργηση της "κατ' οίκον Εκκλησίας", της οικογένειας. Είτε το παραδέχεστε είτε όχι.

Όσον αφορά την αιμομιξία τώρα: στα διάφορα ζευγάρια που πάσχουν από γενετικές ασθένειες ή είναι μειωμένης αντίληψης ή προβληματικής ψυχολογίας, δεν τους απαγορεύεται να συνάπτουν ενώσεις. Εσείς θεωρείτε όμως πως θα πρέπει να απαγορεύεται στα αιμομικτικά ζευγάρια; Γιατί; Αυτά δεν έχουν τα ίδια δικαιώματα; Όμως με την λογική σας, φτάνουμε σε προληπτική ευγονική, δηλαδή απόψεις που απηχούν τους ναζί. Είναι απίθανα ειρωνικό το πώς η απολυτοποίηση μιας άποψης μπορεί να οδηγήσει κάποιον στις ίδιες ατραπούς με τον Δρ. Μένγκελε, αρκεί να στηρίξει την δογματική του γνώμη. Και μάλιστα από ανθρώπους που ισχυρίζονται ότι το κάνουν στο όνομα της δημοκρατίας και των δικαιωμάτων των μειονοτήτων!

Αγαπητοί,  αν στους αιμομίκτες απαγορεύονται τέτοια δικαιώματα λόγω ασθενειών τότε γιατί στους έχοντες γενετικά κληρονομικές αλλά και ψυχικές παθήσεις  δεν θα πρέπει να απαγορεύονται επίσης τα ίδια δικαιώματα;  Θα συμφωνούσατε με μία τέτοια απαγόρευση; Γιατί τότε ορισμένοι συμφωνείτε με την απαγόρευση κατά των αιμομικτών; Και μάλιστα υπάρχει -με βάση την δική σας λογική- ακραία ρατσιστική αντίληψη εναντίον τους; Εσείς δεν θεωρείτε πως όλες οι μειονότητες - ακόμα και αν έρχονται ενάντια στα Χρηστά Ήθη - έχουν δικαίωμα να έχουν πολιτικές και θεσμικές διευκολύνσεις; Ορίστε λοιπόν. Ιδού η Ρόδος, ιδού και το πήδημα. Γιατί δεν επιτρέπεται και στους αιμομικτικούς να έχουν τα ίδια δικαιώματα;

Τι λέει σχετικά ο νόμος, σύμφωνα με το άρ. 345 ΠΚ, όπως ισχύει σήμερα:

1. Η συνουσία μεταξύ συγγενών εξ αίματος, ανιούσας και κατιούσας γραμμής, τιμωρείται: α. ως προς τους ανιόντες με κάθειρξη τουλάχιστον δέκα ετών, αν ο κατιών δεν είχε συμπληρώσει το δέκατο πέμπτο έτος της ηλικίας του, με κάθειρξη αν ο κατιών είχε συμπληρώσει το δέκατο πέμπτο αλλά όχι το δέκατο όγδοο έτος της ηλικίας του, με φυλάκιση μέχρι δύο ετών αν ο κατιών έχει συμπληρώσει το δέκατο όγδοο έτος της ηλικίας του, β) ως προς τους κατιόντες, με φυλάκιση μέχρι δύο ετών, γ) μεταξύ αμφιθαλών ή ετεροθαλών αδελφών, με φυλάκιση μέχρι δύο ετών.

2. Συγγενείς κατιούσας γραμμής ή αδελφοί μπορούν να απαλλαγούν από κάθε ποινή, αν κατά το χρόνο της πράξης δεν είχαν συμπληρώσει το δέκατο όγδοο έτος της ηλικίας τους.

Να σας ενημερώσω, πως υπάρχουν συνάνθρωποί  μας που διεκδικούν το δικαίωμά τους στην αιμομιξία. Δικαστικώς. Γιατί να μην έχουν και αυτοί δικαίωμα -με βάση  την δική σας λογική- σε αναγνώριση;

Σύμφωνα με όσα αναφέρει η Εφημερίδα ΤΟ ΒΗΜΑ:

"Το δικαίωμά τους... στην αιμομιξία διεκδικούν δύο αδέλφια στη Γερμανία, τα οποία σε πείσμα των ποινικών διώξεων που έχουν υποστεί, δηλώνουν αποφασισμένα να προσφύγουν στη Δικαιοσύνη ζητώντας να ακυρωθεί ο νόμος που καθιστά την αιμομιξία έγκλημα.

Η τραγική ιστορία έχει συγκλονίσει την Γερμανική κοινή γνώμη.

Ο 29χρονος σήμερα Πάτρικ Στούμπινγκ υιοθετήθηκε σε ηλικία 4 ετών από οικογένεια Ανατολικοβερολινέζων και μόλις ενηλικιώθηκε βρήκε τη φυσική του οικογένεια. Ήταν όμως μια μοιραία συνάντηση, καθώς έτυχε να ερωτευθεί την αδελφή του, Σουζάνα, και να αποκτήσει μαζί της τέσσερα προβληματικά παιδιά: το ένα έχει δοθεί σε ανάδοχη οικογένεια και τουλάχιστον τα δύο πάσχουν από διανοητική αναπηρία εξαιτίας της αιμομιξίας.

«Θέλουμε να καταργήσουμε τον νόμο που θεωρεί την αιμομιξία έγκλημα» δηλώνει ο Στούμπινγκ, ο οποίος κινδυνεύει να ξαναμπεί στη φυλακή διότι συνεχίζει την αιμομικτική σχέση με την αδελφή του. «Δεν αισθανόμαστε ένοχοι για αυτό που συμβαίνει μεταξύ μας» αναφέρουν τα δύο αδέλφια σε κοινή τους δήλωση.

Ο Πάτρικ και η Σουζάνα συναντήθηκαν το 2000. Ο πατέρας τους είχε πεθάνει, ενώ η μητέρα τους Αν-Μαρί απεβίωσε από καρδιακή προσβολή, έξι μήνες μετά την επανένωση της οικογένειας. Το πένθος «έφερε πιο κοντά» τα δύο αδέλφια, τα οποία έκτοτε διώκονται ποινικώς. "

[Πηγή:http://www.tovima.gr/world/article/?aid=193301, ΔΗΜΟΣΙΕΥΣΗ:  27/02/2007]

Ορίστε λοιπόν. Ιδού πεδίο δόξης λαμπρό για τους επίδοξους κυνηγούς -τάχα- ελευθεριών. Ξεχνούν κάτι αυτοί οι Κύριοι. Πως άλλο ελευθεριότητα και άλλο ελευθερία και πως κάθε κοινωνία έχει το ΑΝΑΦΑΙΡΕΤΟ δικαίωμα να αυτοπροσδιορίζεται στα θέματα ηθικής και κοινωνικών συμβάσεων. Αν τους το αφαιρέσει κάποιος παύει να είναι δημοκράτης, όπως και αν ονομάζει τον εαυτό του. Είναι σύμμαχος ενός ολοκληρωτισμού που είναι θέμα χρόνου να οδηγήσει σε (ναζιστικού τύπου) τερατογενέσεις. Όταν δεν σέβεσαι την δημοκρατία, θα έχεις επιπτώσεις.

6) Την δημοκρατία δεν την σέβεται όποιος δεν σέβεται τα δικαιώματα μειονοτήτων, όχι εμείς.

Το είπαμε και παραπάνω. Το να βαπτίζεις μια ολιγαρχία πολιτικών ως υπερήρωες υπερασπιστές μειονοτήτων, είναι ένας καλός τρόπος για να περάσεις θεσμικά οτιδήποτε,  χωρίς να ρωτήσεις αν ο λαός συμφωνεί. Μπορείς να περάσεις την πολυγαμία, την αιμομιξία ή οτιδήποτε άλλο θελήσεις και να αποκρύψεις πως ο σκοπός σου πίσω απ' όλα είναι να χτυπήσεις κοινωνικούς θεσμούς ΑΙΩΝΩΝ όπως η οικογένεια, ώστε σταδιακά να μετατρέψεις την κοινωνία σε ουμανιστική και εκκοσμικευμένη/αθεϊστική/καταναλωτική. Μετά θα είναι ευκολότερη η χειραγώγηση της. Αυτό μπορούμε να το ονομάσουμε και κοινωνική μηχανική.

Αν όμως είσαι πραγματικά δημοκράτης και όχι σταλινικού ή μαοϊκού τύπου πολιτικός, ΟΦΕΙΛΕΙΣ να έρθεις σε διάλογο με την κοινωνία ΚΑΙ ΜΟΝΟ αν αυτή συμφωνεί με τις απόψεις σου να τις προωθήσεις θεσμικά. Αλλιώς φαίνεται ξεκάθαρα ο ελιτισμός σου και η απαξίωση της λαϊκής κυριαρχίας. Μπορεί στα λόγια να θες να λέγεσαι δημοκράτης αλλά μόνο τέτοιος δεν είσαι. Αν πραγματικά ήσουν, φίλε μου, δημοκράτης, θα συμφωνούσες πως για να αλλάξει ο ορισμός των Χρηστών Ηθών, και εφόσον υπάρχουν αντιδράσεις, ο μόνος τρόπος είναι ένα δημοψήφισμα, όπως και στην Κροατία. Καθαρά πράγματα. Δημοκρατικά.

7) Δεν κοιτάτε καλύτερα το παπαδαριό σας που ζέχνει από ομοφυλόφιλους και προσπαθείτε να στερήσετε τα δικαιώματα τους; Κοιτάξτε τα του Οίκου σας πρώτα! Ο Χριστιανισμός είναι υπεύθυνος για τόσα εγκλήματα, δεν θα μας πείτε εσείς τι είναι δημοκρατικό.

Κατ' αρχάς, το να μιλάτε με υβριστικό τρόπο δεν σας τιμά. Αν έχετε αποδείξεις πως τάχα η πλειοψηφία στην Εκκλησία είναι ομοφυλόφιλοι, θα σας παρακαλούσαμε να τις αναφέρετε. Αλλιώς τα ίδια λένε για διάφορες ειδικότητες μέσα στην κοινωνία. Έχουμε ακούσει κανέναν να λέει πως δεν έχουν δικαίωμα οι ιατροί να ομιλούν επειδή παίρνουν φακελάκια; Ή, με την ίδια λογική, επειδή έχουν καταδικαστεί ορισμένοι πολιτικοί για σκάνδαλα, δεν θα έπρεπε να έχει κανένας πολιτικός γνώμη για τα οικονομικά; Επειδή κάποιοι ομοφυλόφιλοι κάνουν εγκλήματα θα πρέπει όλοι οι ομοφυλόφιλοι να αποκλείονται από τον δημόσιο λόγο; Επειδή πολλοί ομοφυλόφιλοι επικρατούν στα ΜΜΕ θα πρέπει να σιωπούν τα ΜΜΕ στο θέμα αυτό; Βλέπετε πού οδηγεί ο τρόπος σκέψης αν εφαρμοστεί και αλλού, και όχι μόνο στην Εκκλησία; Γιατί δύο μέτρα και δύο σταθμά; Γιατί δυστυχώς, η διδασκαλία της Εκκλησίας ελέγχει την συνείδηση μας και προσπαθούμε να βρούμε δικαιολογίες.

Ευφυολόγημα είναι αγαπητοί η θέση σας και δείχνει μάλιστα πως δεν συμπαθείτε και τους ομοφυλόφιλους, διότι είναι φανερά υποτιμητική η στάση σας. Εμείς τους αγαπάμε τους ομοφυλόφιλους, γι' αυτό και δεν ενισχύουμε περισσότερο την στάση τους. Αγαπάμε τον αμαρτωλό, όπου και να είναι, αλλά δεν αγαπάμε καθόλου την αμαρτία. Την αποστρεφόμαστε. Την θεωρούμε πνευματική ψυχασθένεια, όπως γενικά είναι ο εγωϊσμός και η φιλαυτία. Θα ήθελα να ήξερα αν κάποτε βρισκόταν ένοχος κάποιος ιερέας για κατοχή ναρκωτικών, με βάση την δική σας λογική, αυτό θα σήμαινε πως δεν θα έπρεπε να έχει γνώμη η Εκκλησία για το θέμα αυτό; Το ίδιο και για την κλοπή; Εμείς, ξαναλέμε, δεν απαγορεύουμε την πράξη. Δεν υπάρχει νόμος που να απαγορεύει αυτή την αμαρτία. Προβάλλεται καθημερινά από τα ΜΜΕ και δεν έχουμε σταματήσει κανέναν, διότι είμαστε ειρηνικοί. Έχουμε δικαίωμα όμως να κάνουμε ειρηνικό πολιτικό αγώνα και να καλέσουμε τους ΧΡΙΣΤΙΑΝΟΥΣ πολιτικούς (όσοι θέλουν και επιθυμούν να λέγονται και να είναι Χριστιανοί, και όχι απλά να μαζεύουν τις ψήφους μας ως κοινοί απατεώνες...) να στηρίξουν τις κοινωνικές πεποιθήσεις και τα Χρηστά Ήθη που η πλειοψηφία του λαού επιθυμεί να ισχύουν. Όπως έχουμε ξαναπεί, άλλοι αδιαφορούν για την κοινωνική δυναμική των θέσεών τους. Όχι εμείς.

Όσον αφορά τα εγκλήματα του Χριστιανισμού, αυτά που συνέβησαν ήταν από πρόσωπα που δρούσαν ΑΝΤΙΘΕΤΑ στις επιταγές της πίστεως μας. Αλλά και πάλι, δεν συγκρίνονται (ποσοτικά ή ποιοτικά!) τα εγκλήματα αυτά με του ουμανιστικού αθεϊσμού! Εδώ μπορείτε να δείτε επίσημες στατιστικές.

Είναι ιδιαίτερο γνώρισμα των ολοκληρωτικών ιδεολογιών να δαιμονοποιούν ένα μέρος του πληθυσμού για να περάσουν τις θέσεις τους. Το έκαναν οι Ναζί με τους Εβραίους. Τώρα το κάνουν κάποιοι με τους Χριστιανούς. Μόλις κάποιος Χριστιανός υποστηρίξει την άποψη του είτε είναι φασίστας είτε ανώμαλος. Και δεν καταλαβαίνουν πως έτσι σπρώχνουν μια μερίδα κόσμου που δεν έχει τα αισθητήρια να διακρίνει, σε ακραίες πολιτικές ομάδες, στις οποίες καταφεύγουν γιατί είναι οι μόνοι που δέχονται -υποκριτικά- τις θέσεις τους. Και έτσι, όσοι αγνοούν την λαϊκή βούληση,  ενδυναμώνουν τέτοιες ακραίες ομάδες και γίνονται ηθικοί συναυτουργοί στο έγκλημα που θα εξελιχθεί σε λίγο μπροστά στα μάτια μας.

Είναι λυπηρό η ανθρώπινη αξιοπρέπεια κάποιων να σπιλώνεται μόνο και μόνο επειδή δεν δέχονται τα αυθαίρετα δόγματα μιας ουμανιστικής ολοκληρωτικής ανθρωπολογίας, που δεν καταδέχεται καν να δώσει φωνή στην κοινωνία για να διαφωνήσει με αυτούς.

8) Το σύμφωνο συμβίωσης δεν είναι γάμος! Αν ήταν γάμος θα διαφωνούσαμε και εμείς. Απλά δίνει μερικές διευκολύνσεις σε μία (αμαρτωλή έστω) μειονότητα. Γιατί δεν θέλετε να τους παρέχετε τις διευκολύνσεις αυτές;

Γιατί δεν είναι γάμος; Επειδή δεν το ονομάζουν έτσι; Μα το όνομα δεν είναι τίποτα. Αν προσέξετε τις διατάξεις, δίνουν στα ομόφυλα ζευγάρια τις ουσιαστικά ίδιες κοινωνικές  δυνατότητες με όσους συνάπτουν γάμο.  Σε νομικό και κοινωνικό επίπεδο τι άλλο χρειάζεται; Απλά δεν ονομάστηκε έτσι για να γίνει ευκολότερα αποδεκτό. Αργότερα θα γίνει και αυτό. Όπως συμβαίνει τώρα σε διάφορες χώρες (π.χ. Γαλλία). Εμείς δεν απαγορεύουμε στους Ομοφυλόφιλους να έχουν τις αμαρτωλές σχέσεις τους. Ο Θεός τους προειδοποιεί για το αποτέλεσμα των πράξεων τους. Αλλά και Εκείνος δεν τους σταματά.  Ούτε τους διευκολύνει όμως, οπότε δεν έχουμε εμείς δικαίωμα να κάνουμε κάτι τέτοιο. Αν βλέπεις πως ο αδελφός σου βαδίζει σε μονοπάτι προβληματικό που θα του δημιουργήσει ωδίνες τον προειδοποιείς, ακόμα και αν δεν έχεις το δικαίωμα να τον σταματήσεις. Δεν του διευκολύνεις τον δρόμο όμως, ώστε να πάει γρηγορότερα εκεί. Έτσι και εμείς οι Χριστιανοί, με την ψήφο μας και με το θάρρος της γνώμης μας θα υποστηρίξουμε όσα πηγάζουν από 20 αιώνες αγαπητικής διακονίας και κοινωνικής δράσης. Από Αγάπη.

Επίλογος

Αγαπάμε ΚΑΙ τους Ομοφυλόφιλους. Να το ξαναπώ: Τους Αγαπάμε. Τους θεωρούμε αδελφούς μας. Δεν τους καταδιώκουμε, και όποιος το κάνει ΔΕΝ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΘΕΩΡΕΙΤΑΙ ΧΡΙΣΤΙΑΝΟΣ.

Ο Πνευματικός πόλεμος της Εκκλησίας ΔΕΝ είναι ενάντια στον αμαρτωλό. Είναι ενάντια στην ΑΜΑΡΤΙΑ.  Και ενώ δεν υπάρχει ΚΑΝΕΝΑΣ νόμος που να απαγορεύει την ομοφυλοφιλία και είναι ελεύθερος κάθε ομοφυλόφιλος αδελφός μας να ικανοποιήσει το πάθος του -αντίθετα στο τι λέει η Εκκλησία- δεν μπορούμε εμείς να τους παρέχουμε και διευκολύνσεις για να το ικανοποιούν ευκολότερα. Δεν μπορούμε, ως Χριστιανοί, να αναγνωρίσουμε θεσμικά τέτοιες δομές που δημιουργούν πολλά προβλήματα. Για τους παρόμοιους λόγους για τους οποίους δεν αναγνωρίζουμε την πολυγαμία ή την αιμομιξία ως νόμιμες ενώσεις.

Είναι θλιβερό, πως σήμερα ακόμα και σε πιστούς Χριστιανούς, πρέπει ορισμένες φορές να εξηγήσουμε τα αυτονόητα. Ακόμα και εκείνοι επηρεάζονται πολλές φορές από ολοκληρωτικού τύπου εκκοσμικευτικές ιδεολογίες που κρύβονται κάτω από το πέπλο του Ουμανισμού για να δικαιολογήσουν μη δημοκρατικές κοινωνικές παρεμβάσεις. Είναι τα επιχειρήματα τους όμορφα στα αυτιά και σαγηνεύουν ανθρώπους που δεν έχουν σκεφθεί περισσότερο.

Άλλοι απλά υβρίζουν και μέμφονται όποιον τους αντιμετωπίζει με επιχειρήματα. Θεωρούν a priori κάθε αντίθετη θέση με την δική τους φασιστική ή αντιδημοκρατική, ενώ την ίδια ώρα με ένα είδος ακατανόητης θρησκοληψίας κηρύττουν τα δόγματα του Θρησκευτικού τύπου ουμανισμού που τον θεωρούν αυτονόητα αποδεκτό απ' όλους. Έτσι πραγματικά γίνονται Θεοκράτες ενός είδους. Η Ουμανιστική εκκοσμικευμένη Θεολογία τους δεν διαφέρει πολύ στο ήθος από εκείνη που προσπάθησαν να επιβάλλουν καθεστώτα Ναζιστικού, Σταλινικού ή Μαοϊκού τύπου.

Μα πώς μπορεί ο Ουμανισμός να γίνει ολοκληρωτικός και απάνθρωπος; ρωτούν ορισμένοι. Δεν είναι αντίθετο προς τον ορισμό του; Δεν είναι κέντρο του Ουμανισμού ο Άνθρωπος;  Όντως είναι. Αλλά ποιός άνθρωπος; Το πώς ορίζεις τον άνθρωπο παίζει καίριο ρόλο. Αν ο ορισμός μας είναι αυθαίρετος και εσφαλμένος, θα οδηγήσει μαθηματικά σε μία εσφαλμένη και διεστραμμένη ζωή για τον άνθρωπο. Μια σκλαβιά. Ο λεγόμενος "Σοβιετικός Άνθρωπος"[http://en.wikipedia.org/wiki/New_Soviet_man] ήταν μια τέτοια προσπάθεια. Ο "Υπεράνθρωπος" των Ναζιστών[http://en.wikipedia.org/wiki/%C3%9Cbermensch] επίσης.

Όλα αυτά είχαν πηγή μια διεστραμμένη ερμηνεία της ανθρώπινης φύσεως που οδήγησε σε σκλαβιά. Ουμανισμοί ήταν. Οι οπαδοί τους θεωρούσαν πως είχαν ιδανικά και -σαν τους Φαρισαίους- έφταναν στην αυτοδικαίωση. Η προσπάθεια επιβολής των αξιών του ουμανισμού σε μεταφυσικό επίπεδο, είναι απλά μία σύγχρονη προσπάθεια, στο όνομα του καταναλωτισμού που καταναλώνει όχι μόνο προϊόντα αλλά και ανθρώπινες σχέσεις. Εμείς σε αυτό έχουμε να αντιτάξουμε τον Ανθρωπισμό στον οποίο κέντρο είναι ο Άνθρωπος ως εικόνα Θεού, ο τέλειος Θεάνθρωπος, ο Ιησούς Χριστός. Ο οποίος αγαπά και καταλαβαίνει όλους τους αμαρτωλούς: και τους ομοφυλόφιλους και εμάς τους πλεονέκτες και εμάς τους φιλάργυρους, τους εγωιστές. Όλους. Αλλά τους μιλάει με αγάπη και κατανόηση για να μπορέσουν να θεραπευτούν. Και δεν τους διευκολύνει στο να οδηγηθούν σε μονοπάτια, που όχι μόνο καταστρέφουν τον εαυτό τους αλλά σε βάθος χρόνου αλλοιώνουν και σημαντικές κοινωνικές δομές!

Αν θέλετε μια πλήρη και κατανοητή ανάλυση των θέσεων της Εκκλησίας μας για την Ομοφυλοφιλία, διαβάστε παρακαλώ την σχετική μελέτη του Υποδιακόνου Στήβεν Ρόμπινσον.
πηγή

Το κρυφό σχολειό και οι αρνητές του (Α’ μέρος)

O συγγραφέας Γιώργος Καραμπελιάς, στο πρώτο μέρος της εισήγησής του "Το κρυφό σχολειό, οι Έλληνες διαφωτιστές του 19ου αιώνα και η αποδομητική ιστοριογραφία της ύστερης μεταπολίτευσης", κατά τη διάρκεια του Δ’ Διεθνούς Επιστημονικού Συνεδρίου «Ελληνικός και Ευρωπαϊκός Διαφωτισμός», το ο­ποί­ο δι­ορ­γάνωσε η Ι­ε­ρά Σύ­νο­δος της Εκ­κλη­σί­ας της Ελ­λά­δος, υπό την αιγίδα του Αρχιεπισκόπου Ιερωνύμου, στο Διορθόδοξο Κέντρο, στην Ιερά Μονή Πεντέλης (23 - 24 Οκτωβρίου 2015).

Φώτης Κόντογλου, όπως δεν τον έχουμε ξαναδεί, σε ένα υπέροχο μουσείο

Με αφορμή τα 120 χρόνια από τη γέννηση του σπουδαίου ζωγράφου, εικονογράφου, αγιογράφου και συγγραφέα, μία πιολύ ενδιαφέρουσα έκθεση στο σπίτι-πινακοθήκη του Χατζηκυριάκου-Γκίκα στην Κριεζώτου. 

Φέτος κατά περίεργη σύμπτωση κλείνουν και τα 50 χρόνια από τον θάνατο του Φώτη Κόντογλου. Διπλή επέτειος λοιπόν και εν όψει της μεγαλύτερης χριστιανικής γιορτής του κόσμου, το Μουσείο Μπενάκη, τιμά τον σπουδαίο εικαστικό και λογοτέχνη με μία έκθεση αφιερωμένη στα βιβλία που συνέγραψε και εικονογράφησε, αναδεικνύοντας με τον τρόπο αυτό ακόμα μια πτυχή του εξαιρετικού ταλέντου του. Η έκθεση πραγματοποιείται στην Πινακοθήκη Νίκου Χατζηκυριάκου-Γκίκα και θα διαρκέσει έως τις 20 Φεβρουαρίου 2016.
 
Η Παναγία του πάθους, 1955, έκτυπο σχέδιο (ανθίβολο), μολύβι και χρώμα σε ριζόχαρτο, (100x70 εκ.) 
Ο «ΛΟΓΟΣ» είναι το μηνιαίο περιοδικό, που εκδιδόταν στην Πόλη, όπου, στο τεύχος 1 του 1922, εντοπίστηκε το κείμενο του Φώτη Κόντογλου: «Μη στοιχηματίζετε ποτές! το κεφάλι σας στο Διάολο. Ιστορία διδαχτική, γραμμένη από τον Αμερικανό Edgar Poe και μεταφρασμένη από την ταπεινή πέννα του Φ. Κόντογλου».
Η «ΈΚΦΡΑΣΙΣ», πάλι, είναι το μεγαλειώδες συγγραφικό και εκδοτικό έργο του Φώτη Κόντογλου, που τιμήθηκε από την Ακαδημία Αθηνών.

Ο Άγιος Πέτρος, Σχ. 013Α, μολύβι, (11,6x8,3 εκ.), Λεύκωμα 64.


 Το Άγιο Μανδήλιον, Σχ. 021, μολύβι, (14,1x11,7 εκ.), Λεύκωμα 64.
Στην έκθεση παρουσιάζονται για πρώτη φορά χειρόγραφα και σχέδια του Φώτη Κόντογλου, αδημοσίευτα μέχρι σήμερα, που προορίζονταν για βιβλία - κάποια από τα οποία δεν εκδόθηκαν ποτέ. Επίσης, εκτίθεται άγνωστο μέχρι σήμερα υλικό από το στάδιο της προετοιμασίας του ζωγράφου για την τοιχογραφική διακόσμηση του Δημαρχείου Αθηνών. Τέλος, στη έκθεση παρουσιάζονται πρωτότυπα έργα του Κόντογλου, με ιδιαίτερο ενδιαφέρον, καθώς συνομιλούν με τις αντίστοιχες σελίδες των βιβλίων που κοσμούν. 

Φιλική Εταιρεία, Περιοδικὸ Τέχνης καὶ Ἐλέγχου. Μηνιαία έκδοση. Επιμελητής: Φ. Κόντογλους, έτος Α΄ (Ιαν., Φεβρ., Μάρτ., Απρ.,  Μάιος 1925) (24,7x17,2 εκ.)
Τα έργα, τα σχέδια και τα βιβλία προέρχονται από τη Βιβλιοθήκη της Βουλής-Μπενάκειο Βιβλιοθήκη, το Ε.Λ.Ι.Α./Μ.Ι.Ε.Τ και ιδιωτικές συλλογές. Σε συνοδευτική προβολή στον χώρο της έκθεσης, ο επισκέπτης μπορεί να δει χρονολογικά τους τίτλους και τα εξώφυλλα των καταλογογραφημένων βιβλίων, τόμων και περιοδικών. Επιπλέον, έχει την ευκαιρία να παρακολουθήσει ένα μικρό ταξίδι-αφιέρωμα στα χειρόγραφα του Αστρολάβου με την ευκαιρία των ογδόντα χρόνων από την έκδοσή του.

Με την ευκαιρία της έκθεσης, κυκλοφορεί επετειακός τόμος σε πολυτελή έκδοση 288 σελίδων και επιμέλεια Χρήστου Φ. Μαργαρίτη. Ο τόμος περιέχει αναλυτική εργογραφία για τα βιβλία που έγραψε, μετέφρασε και εικονογράφησε ο Φώτης Κόντογλου μέχρι το 1965 - τη χρονιά που πέθανε δηλαδή. Δημοσιεύονται επίσης νέες τεκμηριωμένες μελέτες ιστορικών της τέχνης, συλλεκτών, εκδοτών, ειδικών επιστημόνων και ανθρώπων που τιμούν τη γραφίδα και τον χρωστήρα του Κόντογλου, προσεγγίζοντας πτυχές της προσωπικότητας και του έργου τού πολυσχιδούς καλλιτέχνη, αλλά και έρευνες που συνδέονται με το πολιτιστικό περιβάλλον μέσα στο οποίο έδρασε. Εμπεριέχονται και περιλήψεις όλων των μελετών και των άρθρων στην αγγλική γλώσσα. Τέλος, στον τόμο παρουσιάζονται όλα τα εξώφυλλα των βιβλίων του Κόντογλου μέχρι το 1965 και περιλαμβάνονται 250 φωτογραφίες έργων και χειρόγραφων του καλλιτέχνη με προτεραιότητα στα μη δημοσιευμένα μέχρι σήμερα.


Πινακοθήκη Ν. Χατζηκυριάκου-Γκίκα: Κριεζώτου 3, Αθήνα
Η έκθεση διαρκεί έως 20/02/2016
Ξεναγήσεις: κάθε Παρασκευή στις 14:00 & 14:30, Σάββατο 12:30 & 13:30, από 11 Δεκεμβρίου 2015. Εξαιρούνται οι ημερομηνίες : 25 & 26/12/2015, 01 & 02/01/2016.

Πηγή

Μοναξιά , είσαι η πιο σκληρή παρέα

Κάθε χρόνο τα Χριστούγεννα, ένας ηλικιωμένος καλεί τα παιδιά του για φαγητό, όμως κανείς δεν καταφέρνει να φύγει από τη δουλειά και να τον επισκεφθεί για λίγες μέρες…

Σήμερα είναι καιρός νά ετοιμασθούν οι ψυχές, γιατί, άν συμβή κάτι, δέν ξέρω τί θά γίνη. Είθε νά μην έπιτρέψη ό Θεός νά έρθουν δύσκολες μέρες, αλλά άν έρθουν, μέ έναν μικρό σεισμό, μέ ένα τράνταγμα, θά σωριάσουν ολόκληρες αδελφότητες, ολόκληρα μοναστήρια, γιατί ό καθένας θά πάη νά σώση τόν εαυτό του και θά τραβήξη τήν πορεία του.

Άγιος Παΐσιος

Συμπαράσταση από τον Άγιο Άγγελο

Το παρακάτω περιστατικό το αφηγήθηκε με μεγάλη συγκίνηση μια ευσεβέστατη κυρία, αρκετά ηλικιωμένη, η οποία αξιώθηκε να δει ένα απ τά παιδιά της ν αφιερώνεται στο Θεό. Συνέβη όταν ήταν νεαρή μητέρα κι είχε τα παιδάκια της μικρά.

Έπειδή η ζωή ήταν δύσκολη τότε κι εργαζόταν μόνο ο σύζυγος, προσπαθούσαν με οικονομία να ζήσουν, για να μπορέσουν να χτίσουν κι ένα σπιτάκι, μήπως γλυτώσουν απ τό ενοίκιο, που τους εξαντλούσε οικονομικά. Τα παιδάκια όμως ήταν αδύνατα, και ειδικά το ένα. Ο γιατρός στον οποίο τα πήγαν, συνέστησε καλή διατροφή· καλύτερη απ όση είχαν.

Η μητέρα συμφώνησε μαζί του και προσπαθούσε να πείσει και το σύζυγό της, ο οποίος, αν και ήταν κι εκείνος καλός πατέρας και τ αγαπούσε τα παιδιά, ήθελε να εξακολουθήσει τη μικρή αποταμίευση, για το λόγο που προαναφέρθηκε. Έτσι έφτασαν να διαφωνήσουν. Ήρεμα, βέβαια, αλλά δημιουργήθηκε ένα στενόχωρο αδιέξοδο.Αυτή η συζήτηση έγινε μέσα στον κήπο του Ζαππείου, όπου οι γονείς είχαν βγει περίπατο μαζί με τα μικρά παιδάκια τους. Η νεαρή μητέρα, η οποία σημειωτέον ήταν ορφανή από μικρό παιδί και δεν είχε κοντά της κανέναν συγγενή, για να βοηθήσει να πειστεί ο σύζυγος, ένιωσε πολύ πόνο και τα μάτια της γέμισαν δάκρυα. Δεν είπε όμως ούτε λέξη. Ήταν άνθρωπος που είχε την δύναμη της υπομονής και της σιωπής στις δύσκολες ώρες. Προσευχήθηκε όμως νοερά εκείνη τη στιγμή με αφάνταστη πίστη και πόνο και είπε στο Θεό:

«–Θεέ μου! Λυπήσου με, και φώτισέ τον! Λυπήσου με, γιατί δεν έχω κανέναν να με βοηθήσει! Κανέναν!…»

Ενώ όμως έλεγε αυτά με τη μυστική προσευχή της, βλέπει δίπλα της φωτεινή μεγαλοπρεπή ύπαρξη! Ένα γλυκύτατο Άγγελο του Θεού με ξανθά μαλλιά, που την κοίταζε με πολλή αγάπη και συμπάθεια! Ταράχτηκε ελαφρά, αλλά και πάλι κατάφερε και δε μίλησε. Ο Άγγελος, ο Άγγελος της, αμέσως έγινε άφαντος, αφού πρώτα της έδωσε το ελπιδοφόρο μήνυμα του Θεού:

«Δεν είσαι μόνη, κόρη μου!…»

Σε λίγο ακούστηκε γλυκειά και ταπεινωμένη η φωνή του συζύγου της να λέει:

«– Έχεις δίκιο, «Μαρία» μου. Πρώτα είναι η υγεία των παιδιών μας και μετά έχει ο Θεός και για το σπίτι!»

Να πως λύνονται οι διαφωνίες, όταν υπάρχουν άνθρωποι προσευχής! Και το άλλο:

Κανείς δεν είναι πραγματικά μόνος, αλλά νιώθει μόνος, αν δεν ζει κατά Θεόν…

Ιδεολογία των γκέι και το «σκιάχτρο»…

Βρισκόμαστε υπό το κράτος της τρομοκρατίας της «κουλτούρας των γκέι». Μια ιδεολογική και πολιτική τρομοκρατία που επιχειρεί να επιβάλει το «αφύσικο» ως «φυσικό», το «ανώμαλο» ως «ομαλό», το «πολιτικό δικαίωμα» των διαστροφών ως «πρόοδο»… 

Το «οπλοστάσιο» και αυτής της τρομοκρατίας παράγεται, όπως κάθε τρομοκρατικό «όπλο», στις πολεμικές βιομηχανίες της Νέας Τάξης: 

Στους πλανητικούς μηχανισμούς της χρηματιστηριακής κακουργίας, του σύγχρονου φασισμού (4ο Ράιχ). 

Τα «πεδία μαχών»: Τα κανάλια των «νταβάδων», οι σύγχρονες αυτές ιδεολογικές εστίες της πλύσης του εγκεφάλου, του τρόμο-θεάματος και του κανιβαλισμού κάθε άποψης που αμφισβητεί την ιδεολογία και την «κουλτούρα» των γκέι: τα ιδεολογήματα και την «κουλτούρα» των μαφιόζων του χρήματος… 

Οι «επίλεκτες ομάδες», οι «ομάδες κρούσης»: Οι οργανικοί διανοούμενοι και καλλιτέχνες της Παγκοσμιοποίησης (σήμερα το σύνολο σχεδόν των διανοουμένων και των καλλιτεχνών είναι οικότροφοι του καθεστώτος και των «νταβάδων»), οι «επαγγελματίες» του είδους («αριστερών» αποχρώσεων), πληθώρα ΜΚΟ, καθώς και οι «χρήσιμοι ηλίθιοι»: «αριστεροί» κάθε φυράματος και «αριστεριστές»… 

ΟΛΟΙ αυτοί, αν ξεμυτίσει κάποιος και αντιταχθεί στην «κουλτούρα» των γκέι και την ιδεολογική της τρομοκρατία, χιμούν επάνω του με πρωτοφανή αγριότητα και τον κατακρεουργούν… 

Όλοι αυτοί δεν συζητούν, δεν επιχειρηματολογούν, δεν νοιάζονται για την αλήθεια, δεν ερευνούν την αλήθεια, απλώς σκούζουν, βρίζουν, αφορίζουν, στιγματίζουν, τρομοκρατούν… 

Η μέθοδός τους είναι δόλια, προβοκατόρικη, «απόσταγμα» της «κουλτούρας» των γκέι: Πιάνονται από κάποιες «ακρότητες» και «γραφικότητες» για να πετάξουν έξω από τη σκάφη, μαζί με τις σαπουνάδες και το παιδί… 

Πιάνονται, π.χ. από το «γραφικό» και «παραληρηματικό» Σεβ. Αμβρόσιο των Καλαβρύτων, για να αφορίσουν και να στιγματίσουν κάθε άποψη που αμφισβητεί την «κουλτούρα» των γκέι και αποκαλύπτει τους παραγωγούς, τους σπόνσρες και τις σκοπιμότητες αυτής της «κουλτούρας». 

Με τέτοιες ταχυδακτυλουργίες παρακάμπτουν όλα τα ΟΥΣΙΩΔΗ ζητήματα της ομοφυλόφιλης ιδεολογίας και της «κουλτούρας», παρακάμπτουν και εξαφανίζουν την ΠΟΛΙΤΙΚΗ διάσταση του ζητήματος: Αυτή της νάρκωσης, ισοπέδωσης και διάλυσης των κοινωνιών που προωθείται μέσω της επιβολής της ομοφυλοφιλίας σε «πολιτικό δικαίωμα» (το αναλύουμε στο προηγούμενο άρθρο μας). 

Ύπουλη και προβοκατόρικη μέθοδος κάθε εξουσίας: Ταχυδακτυλουργικά κατασκευάζουμε αντίπαλο έναν «γραφικό» ή «υστερικό» (τον Αμβρόσιο π.χ.) για να μην απαντήσουμε σε τίποτα και παράλληλα να αφορίσουμε, να στιγματίσουμε και να τρομοκρατήσουμε κάθε σοβαρή και πολιτική αντίληψη επί του θέματος. 

Ας αφήσουν λοιπόν τον Σεβ. Αμβρόσιο (το «σκιάχτρο» τους) και ας απαντήσουν όλοι αυτοί οι φωνακλάδες της «κουλτούρας» και των «δικαιωμάτων» των γκέι, στις τεκμηριωμένες απόψεις και τους πολιτικούς προβληματισμούς που έχουν τεθεί από πολλούς και από το ΡΕΣΑΛΤΟ… 

Όποιος θέλει διάλογο και δεν τον τρομάζει η ΑΛΗΘΕΙΑ «ιδού η Ρόδος ιδού και το πήδημα». Φτάνουν πια οι υπεκφυγές και οι μονομαχίες σε μια σκάφη νερό με προβοκατόρικες ατάκες τύπου Αμβρόσιου… 

Και κάτι τελευταίο. Να μας απαντήσουν όλοι αυτοί, οι ποικιλόχρωμοι κατασκευαστές των διαστροφικών «δικαιωμάτων», το πού οδηγεί η συνέπεια των απόψεών τους, η τελική τους κατάληξη; 

Το έχουν σκεφτεί αλήθεια; Η τελική κατάληξη, δηλαδή η πολιτική επιβολή της γκέι «κουλτούρας» είναι ο ΘΑΝΑΤΟΣ της Φύσης και του Ανθρώπου. Η νέκρωση της ΖΩΗΣ, δηλαδή της αναπαραγωγής της ζωής… 

Αυτό θέλουν οι ληστές και οι δήμιοι της υφηλίου: Νεκροταφεία ζωής, νεκροταφεία της Φύσης και των Ανθρώπων, για να κατασκευάσουν υποζύγια και ρομπότ, μέσα στους σωλήνες της τεχνολογίας: Αυτή είναι η ΛΟΓΙΚΗ των ομοφυλόφιλων ιδεολογημάτων, στην τελική της κατάληξη…

Διαβάστε και εδώ: 
http://www.resaltomag.gr/forum/viewtopic.php?t=10026