Πέμπτη 19 Μαρτίου 2015

Φοβερή κουβέντα-ευχή 1000 χρόνια πριν γεννηθεί Ο Χριστός...( Βρες μου έναν από τους σύγχρονους "βασιλιάδες", που μπορεί, όχι να πει, αλλά να σκεφτεί τέτοια κουβέντα... Αποκλειστικά & μόνο, για όποιους ψάχνουν την ΟΥΣΙΑ της ζωής...)


"Γνώρισόν μοι, Κύριε, το πέρας και τον αριθμόν των ημερών μου,τις εστίν, ίνα γνώ τί υστερώ εγώ..."
Βασιλιάς Δαβίδ - Ψαλμός 38 - Κάθισμα 6ο.


 
Μερικά εντυπωσιακά ( & πιθανόν άγνωστα...) σημεία από την ζωή του!!!
- Ο Δαβίδ ήταν Εβραίος και γεννήθηκε στη Βηθλεέμ. Ήταν ο 8ος γιος του Ιεσσαί από τη φυλή Ιούδα, γιου του Ωβήδ, γιου της Ρουθ και του Βοόζ. Ήταν ο μικρότερος από τα οκτώ παιδιά του Ιεσσαί, και περιγράφεται στη Βίβλο ότι ήταν μικρός στο ανάστημα και όμορφος στην εμφάνιση
- Ο Δαβίδ έγινε γνωστός ως εξαίρετος πολεμιστής και πλήρως αφοσιωμένος στον Θεό. Όταν τον επέλεξε ο Θεός για να τον χρησιμοποιήσει σύμφωνα με το θέλημά Του, τον περιέγραψε ως «άντρα σε αρμονία με την καρδιά [Του]». 
- Κυνηγημένος από τον Σαούλ, ο Δαβίδ κρύφτηκε μαζί με τους άντρες του σε σπηλιές στην έρημο της Ιουδαίας. Αν και δόθηκαν στον Δαβίδ ευκαιρίες να σκοτώσει το Σαούλ, η οσιότητά του στον Θεό και η μεγαλοψυχία του δεν του το επέτρεψαν.Παρόμοια ενήργησε και μετά το θάνατο του Σαούλ,ανέλαβε τη φροντίδα του ανάπηρου γιου του Ιωνάθαν, του Μεμφιβοσθέ!!!
- Στη Χεβρώνα, ο λαός τον ανακήρυξε βασιλιά, σε ηλικία 30 ετών.
- Βασίλευσε για 40 χρόνια, από το 1033 ως το 993 π.χ
- Ήταν επιδέξιος κιθαρωδός και διάσημος για τις μουσικές του ικανότητες. Συνέθεσε ύμνους, κατασκεύασε και εφηύρε όργανα για λατρευτική χρήση, δημιούργησε την ορχήστρα του Ναού με 4.000 (!!!) μουσικά όργανα και οργάνωσε τη λατρεία στο Ναό.



- Παρ' όλη την ισχυρή πίστη και την αποκλειστική αφοσίωσή του προς τον Θεό, ο Δαβίδ διέπραξε ορισμένα πολύ σοβαρά παραπτώματα. Σκότωσε 7 απογόνους του βασιλιά Σαούλ, απαρίθμησε το λαό, υπέπεσε σε μοιχεία με τη Βηθ-σαβεέ (Βηρσαβεέ) και σκότωσε μέσω πλεκτάνης τον σύζυγό της, Ουρία. Ο προφήτης Νάθαν τον έλεγξε με θάρρος για τις ανήθικες πράξεις του και ο Δαβίδ μετανόησε ολόκαρδα και μεταμελήθηκε για την προηγούμενη πορεία του. 


Αλλά ο Θεός δεν απέτρεψε τις σκληρές συνέπειες των αμαρτιών του που επήλθαν στη ζωή του. Για παράδειγμα, ο γιος του Αβεσσαλώμ στασίασε εναντίον του σφετεριζόμενος τη βασιλεία του, με θλιβερό όμως τέλος, κάτι που προκάλεσε μεγάλο πόνο στον Δαβίδ...
- Πέθανε ειρηνικά σε ηλικία 70 χρόνων και θάφτηκε στην πόλη Δαβίδ.


πηγή

Περὶ φιλογενείας


 https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEho9SVQMJq2fymWYEuLCyUmVlnrATyPCCOZHT7_CLf-pVUSFWnha93JgFYJFE0THOBmQcdLgSMdax9Uq3dERps2_N3eLdQH_HYiRIKaFGPFYzUMYGCCPxVx1eoh3g9UHYS-_Yh4zfhyphenhyphensmI/s1600/1980+Contsantine+Economos.jpg
 
Οἰκονόμου Κωνσταντῖνος (ὁ ἐξ Οἰκονόμων )
 

«Ταῦτα ἐντέλλομαι ὑμῖν, ἵνα ἀγαπᾶτε ἀλλήλους». Τὴν αὐτήν, ἀδελφοί, τοῦ Σωτῆρος ἐντολὴν ἐπαναλαμβάνει πρὸς ἡμᾶς μετὰ πάσης εὐλαβείας καὶ ἡ Πατρίς. Καὶ ἡ Πατρὶς ἀπαιτεῖ παρ' ἡμῶν τῆς φιλογενείας τὸν φόρον, ὅστις εἶναι τὸ μόνον γνώρισμα καὶ τοῦ ἀγαθοῦ Χριστιανοῦ καὶ τοῦ ἀγαθοῦ πολίτου.

Ἡ Πατρὶς εἶναι ἡ πολυσέβαστος μήτηρ τοῦ λογικοῦ ἀνθρώπου, ἡ εὐεργετικωτάτη τροφὸς αὐτοῦ καὶ διδάσκαλος, τὸ ἱερώτατον στάδιον, εἰς τὸ ὁποῖον κατέβη πρῶτον νὰ γυμνασθῇ τοὺς ἀγῶνας τῆς φιλαδελφίας καὶ τῆς φιλανθρωπίας. Εἰς τὴν πατρίδα πρῶτον εἶδε τὸν ἥλιον, ἀνέπνευσε τὰς ζωογόνους αὔρας τοῦ ἀέρος, ἔμαθε νὰ ἐκφράζῃ τὰς ἐννοίας διὰ τοῦ λόγου, ἐτράφη καθὸ χριστιανὸς τὸ ἄδολον γάλα τῆς εὐσεβείας, ἔλαβε τὰ στοιχεῖα καὶ τῆς φυσικῆς καὶ τῆς ἠθικῆς καταστροφῆς. Χρεωστεῖ λοιπὸν νὰ τιμᾷ τὴν πατρίδα, καθὼς καὶ τοὺς ἰδίους αὐτοῦ γονεῖς, οἵτινες εἶναι καὶ αὐτοὶ τέκνα τῆς σεβαστῆς ταύτη πατρίδος καὶ πατρογόνου ρίζης ὅλης τῆς αὐτοῦ γενεᾶς. Χρεωστεῖ νὰ φρονῇ σταθερῶς, ὅτι δὲν ἐγεννήθη εἰς τὸν κόσμον μόνον δι’ ἑαυτόν, ἀλλὰ καὶ διὰ τὴν πατρίδα. Ἡ πατρὶς ἔχει δικαίωμα ἁγιώτατον εἰς ὅλα τοῦ πατριώτου τὰ προτερήματα, εἰς τὰς ἀρχάς, εἰς τὰς γνώσεις, εἰς τὰ πλούτη, εἰς ὅλας αὐτοῦ τὰς δυνάμεις, ὅπως ἂν ἔχῃ καὶ ὅπου ποτε ἂν τύχῃ νὰ διατρίβῃ.

Καθὼς τὰ εὔκαρπα δένδρα, ὅσους ἂν ἐκθρέψωσι καρπούς, πρῶτον τούτους παραθέτουσιν εἰς τὸ γενέθλιον αὐτῶν ἔδαφος, τοὺς δὲ περισσεύοντας χαρίζουσιν, ἡδείαν ἀπόλαυσιν, εἰς τὴν ξενιτείαν, παρομοίως καὶ ὁ ἀγαθὸς καὶ γνήσιος πατριώτης χρεωστεῖ τὴν εὐκαρπίαν τῶν ἑαυτοῦ προτερημάτων πρώτιστα καὶ μάλιστα εἰς τὴν γεννήσασαν καὶ ἐκθρέψασαν αὐτὸν γῆν.

Διὰ τοῦτο καὶ θεῖοι καὶ ἀνθρώπινοι νόμοι καταδικάζουν ὡς πατραλοίαν τὸν παραβάτην τῶν πατριωτικῶν καθηκόντων. Διὰ τοῦτο προστάζουσι καθένα νὰ ὑπερμαχῇ κατὰ πρῶτον λόγον ὑπὲρ τῆς πίστεως καὶ κατὰ δεύτερον λόγον ὑπὲρ τῆς πατρίδος. «Μάχου ὑπὲρ πίστεως καὶ πατρίδος». Διὰ τοῦτο τέλος αὐτὴ ἡ φύσις μᾶς ἔχει τοιουτοτρόπως προσκολλημένους εἰς τὸ γενέθλιον ἔδαφος, ὥστε δὲν συγχωρεῖται συνήθως, εἰμὴ εἰς μόνους τοὺς ἀναισθήτους παντάπασι τὰ ἤθη σαπροὺς καὶ διεφθαρμένους, νὰ μὴ αἰσθάνωνται ἀγάπην καὶ πόθον πρὸς τὴν πατρίδα. Ὡς καὶ αὐτὰ τὰ κατ' αὐτὴν ἄψυχα συχνάκις καταθέλγουσιν αἰχμαλωτίζοντα τὸ μνημονικόν μας. Ὁ ἥλιος τῆς πατρίδος μᾶς φαίνεται γλυκύτερος, ὁ ἀὴρ εὐπνούστερος καὶ ζωηρότερος, τὰ προϊόντα τροφιμώτερα, ποικιλώτερα καὶ ἡδύτερα. Τὰ καλὰ λειβάδια, τὰ σκιερὰ δάση, τὰ καθαρὰ νερά, πολλάκις καὶ ἕν δένδρον, ἕν ρυάκιον, καὶ βράχος τις ἀπότομος τῆς πατρίδος κυριεύει καὶ κατακρατεῖ τὴν φαντασίαν τοιουτοτρόπως, ὥστε, ὅσον καὶ ἂν εἶναι μικρὸς ὁ τόπος τῆς γεννήσεως ἑκάστου, εἰς τοῦτον ἐγκαλλωπίζεται καὶ πρὸς τοῦτον ἐκ τῆς ξενιτείας πυκνῶς ἀποβλέπει καὶ τοῦτον ὄχι ἅπαξ ἐπροτίμησεν ἀπὸ εὐδαιμονεστέρας χώρας καὶ πόλεις τῆς οἰκουμένης..

Ἐὰν λοιπὸν πᾶς ἁπλῶς πατριώτης ἔχῃ τοῦτο τὸ χρέος πρὸς τὴν ἰδίαν αὐτοῦ πατρίδα, πόσον, ἀγαπητοί, πρέπει νὰ εἶναι τὸ χρέος ἡμῶν πρὸς τὴν ἡμετέραν; Ἕλληνες Χριστιανοί, συλλογίσθητε εἰς ποίαν γῆν ἐγεννήθημεν καὶ ποία τις εἶναι κατὰ τὸ παρὸν ἡ κατάστασις αὐτῆς. Ἡ πατρὶς τῆς ὀρθοδοξίας καὶ τῆς σοφίας καὶ τῆς ἀνδρείας καὶ τῆς ἀρετῆς, ἀφοῦ τοσούτους χρόνους ἐβασανίσθη ὑπὸ τὸ σιδηροῦν σκῆπτρον τῆς ἀσεβείας, ἀντιπαλαίει σήμερον πρὸς τὰς φάλαγγας τοῦ θανάτου. Οἱ ἐκλεκτοί τῆς Ἐκκλησίας υἱοὶ μονομαχοῦσι πρὸς τὰ λυσσῶντα τέκνα τῆς Ἄγαρ. Ὦ φίλη πατρίς, ὦ Ἑλλάς! Ποῖον ἄρα καὶ πότε θέλει γίνει τῆς ἀνίσου ταύτης πάλης τὸ τέλος;
 

«Βλέπουν το δέντρο και χάνουν το δάσος» με την Ελλάδα


«Οι Ευρωπαίοι υπουργοί Οικονομικών κοιτάζουν τα δέντρα και χάνουν το δάσος» δήλωσε ο πρώην πρεσβευτής των ΗΠΑ στην Ελλάδα Ντάνιελ Σπέκχαρντ, σχετικά με την ελληνική κρίση χρέους, αναφέρει ο Κρις Μάθιους στο αμερικανικό περιοδικό Fortune, υπογραμμίζοντας την αναφορά του κ. Σπέκχαρντ ότι «η Ελλάδα είναι πολύ πιο σημαντική από όσο πιστεύει ο κόσμος».
 
Μεταξύ άλλων, ο αρθρογράφος επισημαίνει ότι «τα σχέδια διάσωσης που παραχωρήθηκαν στην Ελλάδα μπορεί να κράτησαν μακριά τους πιστωτές της χώρας, αποτέλεσαν ωστόσο έναν βραχυπρόθεσμο εφιάλτη για την οικονομία της, ενώ η ύφεση οδήγησε μια αριστερή κυβέρνηση στην εξουσία, που υποσχέθηκε να θέσει τέλος στη λιτότητα. Έκτοτε, όμως, οι αξιωματούχοι της ευρωζώνης και ειδικότερα της Γερμανίας υιοθέτησαν σκληρή γραμμή κατά της Ελλάδας, αρνούμενοι να χαλαρώσουν τους όρους των σχεδίων διάσωσης λόγω του φόβου ότι μια τέτοια κίνηση θα ενίσχυε τα αριστερά κόμματα άλλων χωρών, όπως στην Ισπανία και στην Πορτογαλία».
Στη συνέχεια σημειώνει ότι «σύμφωνα, ωστόσο, με τον πρώην πρεσβευτή των ΗΠΑ στην Ελλάδα, η λογική αυτή επικεντρώνεται στα δέντρα χάνοντας το δάσος και θα μπορούσε να κοστίσει στη Γερμανία και στην ευρωζώνη πολύ περισσότερα, από τη σκοπιά της ρευστότητας και της γεωπολιτικής εξουσίας.
Ο κ. Σπέκχαρντ είχε αναφερθεί πρόσφατα σε συνέντευξή του στο Fortune στον κίνδυνο απομάκρυνσης της Ελλάδας από τη σφαίρα επιρροής της Δύσης και της Γερμανίας, προσθέτοντας ότι η Ελλάδα είναι «ένα κρίσιμης σημασία κράτος για την άσκηση της αμερικανικής και δυτικής επιρροής, τόσο στη Μέση Ανατολή, όπως και στην Ανατολική Ευρώπη».
Στο άρθρο υπογραμμίζεται αναφορά του κ. Σπέκχαρντ ότι «η Ελλάδα είναι πολύ πιο σημαντική από όσο πιστεύει ο κόσμος» και ότι «η συμβατική σοφία λέει σήμερα ότι μπορούμε να επιτρέψουμε ένα Grexit και να επουλώσουμε την πληγή, αλλά το πράγμα δεν είναι τόσο απλό».
Όπως υπογραμμίζεται στο δημοσίευμα, ο Αμερικανός πρώην πρεσβευτής στην Αθήνα αναφέρθηκε παράλληλα «στο γεγονός ότι η σημερινή αριστερή κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ έχει ήδη στενές σχέσεις με τη Ρωσία, καθώς ο πρωθυπουργός, Αλέξης Τσίπρας, μια μέρα μετά την εκλογή του, αντιτάχθηκε στην επιβολή νέων κυρώσεων στη Ρωσία, ενώ ο υπουργός Εξωτερικών, Νίκος Κοτζιάς, υποβάθμισε την επιβολή νέων κυρώσεων. Ο ελληνικός λαός διατηρεί επίσης πολιτισμικούς δεσμούς με τη Ρωσία, όπως την κοινή θρησκεία, γεγονός που διευκολύνει τη συνεργασία».
Στο άρθρο αναφέρεται, επίσης, ότι «λόγω του μικρού μεγέθους της χώρας, μια έξοδος της Ελλάδας από το ευρώ δεν μοιάζει με μεγάλη απώλεια, αλλά εάν λάβουμε υπόψη ότι η καταπολέμηση της ρωσικής επιθετικότητας στην Ανατολική Ευρώπη είναι σημαντική για τη διατήρηση της πολιτικής και οικονομικής σταθερότητας στην περιοχή, τότε ίσως αξίζει μακροπρόθεσμα η υιοθέτηση μιας πιο ήπιας στάσης έναντι του ελληνικού χρέους».
Καταλήγοντας, τονίζεται ότι «ο κ. Σπέκχαρντ εξέφρασε την άποψη ότι η Ευρώπη θα μπορούσε να χαλαρώσει τους όρους του σχεδίου διάσωσης, παρέχοντας στους πολίτες τον χρόνο να συνειδητοποιήσουν ότι ο ΣΥΡΙΖΑ δεν μπορεί να εκπληρώσει τις λαϊκιστικές του υποσχέσεις και να παραμείνει μέλος του ευρώ».
Ο πρώην πρεσβευτής υποστήριξε επίσης ότι «η υιοθέτηση σκληρής γραμμής έναντι της Ελλάδας δεν πρόκειται να αποτρέψει τις εξελίξεις σε άλλες χώρες, όπως την Ισπανία. Με οικονομικούς όρους, η Ελλάδα δεν είναι ίσως τόσο σημαντική παγκοσμίως, αλλά σε μια στιγμή όπου οι ΗΠΑ και η Ευρώπη διεξάγουν πολυέξοδες πολιτικές μάχες στην Αν. Ευρώπη και στη Μέση Ανατολή, η εκδίωξη μιας χώρας όπως η Ελλάδα, που βρίσκεται στο σταυροδρόμι αυτών των περιοχών, θα ήταν πολύ πιο δαπανηρή μακροπρόθεσμα».

πηγή

Αν συνειδητοποιήσει ο άνθρωπος ότι η ευτυχία δεν είναι ενικού αριθμού, αλλά πληθυντικού, τότε τα πράγματα θα αλλάξουν. Η ευτυχία βρίσκεται στο συλλογικό.


 Γ. Κιμούλης

Τα εκπαιδευτικά πρότυπα που ελευθέρωσαν το γένος



 http://www.antibaro.gr/wp-content/uploads/2013/02/sxoleio-paidia.jpg

Γράφει ο Κωνσταντίνος Χολέβας- Πολιτικός Επιστήμων

Στις ημέρες μας βλέπουμε να γίνονται πρότυπα των νέων διάφοροι τηλεοπτικοί μαϊντανοί, ποδοσφαιρικοί αστέρες, νεαροί που κατηγορούνται για ληστεία και τρομοκρατικές ενέργειες και άλλα τέτοια περίεργα. Επειδή πλησιάζει η Εθνική Επέτειος της 25ης Μαρτίου θεωρώ χρήσιμο να θυμηθούμε με ποιες παιδαγωγικές αρχές και με ποια εκπαιδευτικά πρότυπα γαλουχήθηκαν οι πρωταγωνιστές της Ελευθερίας μας. Τι δίδασκαν οι διδάσκαλοι του Γένους και τι μάθαιναν τα ελληνόπουλα είτε στα κρυφά σχολειά είτε στα φανερά, ειδικά μετά το 1700, όταν οι Οθωμανοί ανέχθηκαν τη λειτουργία σπουδαίων σχολείων των ελληνικών και χριστιανικών γραμμάτων.
Το θαυμάσιο περιοδικό ΠΕΙΡΑΪΚΗ ΕΚΚΛΗΣΙΑ στο τεύχος Μαρτίου 2015 παρουσιάζει ένα αφιέρωμα στους Διδασκάλους του Γένους, από το οποίο σταχυολογώ ορισμένες λίαν διαφωτιστικές επισημάνσεις.
Αρχίζουμε από τον Άγιο Κοσμά τον Αιτωλό, ο οποίος μαρτύρησε στη Βόρειο Ήπειρο το 1779. ‘Ελεγε σχετικά με τον σκοπό της παιδείας: « Να μαζευθήτε όλοι να κάμνετε ένα σχολείον καλόν, να βάλετε και επιτρόπους να το κυβερνούν, να βάνουν διδάσκαλον να μανθάνουν όλα τα παιδιά γράμματα, πλούσια και φτωχά. Διότι από το σχολείον μανθάνομεν τι είναι Θεός, τι είναι Αγία Τριάς, τι είναι Άγγελοι, δαίμονες, παράδεισος, κόλασις, αρετή, κακία, τι είναι ψυχή, σώμα, κλπ. Διότι χωρίς το σχολείον περιπατούμεν εις το σκότος. Από το σχολείον ανοίγει το μοναστήριον. Αν δεν ήτο το σχολείον, πού ήθελον μάθει εγώ να σας διδάσκω;» .
Ο φημισμένος ρήτωρ και λόγιος του 19ου αιώνος, ο Πρωτοπρεσβύτερος Κωνσταντίνος Οικονόμος ο εξ Οικονόμων (από γενιά Οικονόμων, δηλαδή εγγάμων ιερέων που είχαν λάβει το οφφίκιον του Οικονόμου), γεννήθηκε στην Τσαριτσάνη Θεσσαλίας και είναι θαμμένος στην αυλή της Ιεράς Μονής Ασωμάτων Πετράκη, στην Αθήνα. Έγραφε σχετικά με την αληθινή παιδεία:
« Ο αληθής πεπαιδευμένος ευσεβεί τα προς τον Θεόν, εσεβεί περί γονείς και οικείους και φίλους και πατρίδα. Ιερώτατόν του χρέος νομίζει να ωφελήση τους ομογενείς του. Τιμά την αλήθειαν και μισεί από καρδίας το ψεύδος. Είναι δίκαιος προς τους αλλους. Είναι φιλάνθρωπος και ευεργετικός προς πάντας. Είναι μ’ ένα λόγον οπαδός αχώριστος του ορθού λόγου και της αρετής».
Η καθηγήτρια Μαρία Μαντουβάλου παρουσιάζει στο ίδιο τεύχος το βιβλίο «Χρηστοήθεια» του Αντωνίου του Βυζαντίου, το οποίο από το 1720 χρησίμευσε ως κύριο διδακτικό βοήθημα στα σχολεία των υποδούλων Ελλήνων. Η Χρηστοήθεια δίδασκε στους νέους τις εξής αρχές, οι οποίες διαμόρφωσαν τους μαχητές της Ελευθερίας:
  1. Πρέπει να φέρονται με συστολή, αιδώ και ευλάβεια στα θεία.
  2. Να μάθουν να ντρέπονται πολύ περισσότερο τον εαυτό τους παρά τους άλλους.
  3. Ποτέ να μην περιγελάσουν άνθρωπο για κάποιο φυσικό ελάττωμα ή για άλλη έλλειψη των μελών του σώματος.
  4. Η συναναστροφή να γίνεται με ανθρώπους έντιμους και ενάρετους και να αποφεύγουν με κάθε τρόπο τους διάγοντες αισχρή ζωή και τους συκοφάντες.
  5. Ο μαθητής να μην είναι ατημέλητος, αλλά να αποφεύγει και τον υπερβολικό καλλωπισμό.
  6. Να μην είναι χαιρέκακος με τη δυστυχία του άλλου.
  7. Να μην επιμένει επί ζητημάτων, για τα οποία δεν έχει γνώση σαφή και βεβαία..
Η « Χρηστοήθεια» συμπληρωνόταν με την «Εγκυκλοπαίδεια Φιλολογική» του ιερέως Ιωάννου Πατούσα, η οποία εκδόθηκε το 1710 και περιλάμβανε επιλεγμένα κείμενα Αρχαιων Ελλήνων συγγραφέων και Πατέρων της Εκκλησίας.
Η σημερινή παιδεία, δυστυχώς, πόρρω απέχει από τα κείμενα, τα πρότυπα και τα διδάγματα, τα οποία διαμόρφωσαν το ελληνορθόδοξο ήθος του 1821. Σημαντικό ρόλο στη σημερινή πολυεπίπεδη κρίση διαδραματίζουν και τα λανθασμένα πρότυπα, τα οποία καλλιεργήθηκαν στη νεολαία μας από μία δήθεν προοδευτική παιδεία και από ορισμένα ΜΜΕ. Αν αγαπούμε τα παιδιά μας, ας μην τα αποκόπτουμε από τις ρίζες μας.

Παιδικὴ Πασχαλιά



Παπαδιαμάντης Ἀλέξανδρος
 
 
http://www.diakonima.gr/wp-content/uploads/2009/04/ic-bo160-icon-holy-seven-youths-ephesus1.jpg


 
Ἀναμνήσεις
 

Τὸν υἱόν της τὸν καπετὰν Κομνιανὸν τὸν ἐπαντρολογοῦσεν ἤδη ἡ γριὰ Κομνιανάκαινα, ἂν (καί) δὲν εἶχε χρονίσει ἀκόμη ἡ νύμφη της, ἡ μακαρῖτις. Τὰ δυὸ ὀρφανά, μία κόρη ὀκταέτις καὶ ἓν τετραετὲς παιδίον, ἐφόρουν μαῦρα, κατάμαυρα, ὁποῦ ἐστενοχώρουν κ᾿ ἐχλώμιαιναν τὰ πτωχὰ κάτισχνα κορμάκια των, καὶ ἦτον καημὸς καρδιᾶς νὰ τὰ βλέπῃ τις. Ἐνθύμιζαν τὸ δημῶδες δίστιχον:
 
Βαρύτερ᾿ ἀπ᾿ τὰ σίδερα εἶναι τὰ μαῦρα ροῦχα,
Γιατί τὰ φόρεσα κ᾿ ἐγὼ γιὰ μιὰν ἀγάπη πού ῾χα.
 
Ἡ γραῖα ἔκειτο ἐπὶ τῆς κλίνης καθ᾿ ὅλην τὴν ἑβδομάδα τῶν Παθῶν, γογγύζουσα, ρέγχουσα, φωνάζουσα. Ἐβεβαίου ὅτι «ἀγγελιάστηκε» καὶ ἠτοιμάζετο ν᾿ ἀποθάνῃ. Ἐπέβαλλεν εἰς τὴν Μόρφω, τὴν μικρὰν ἐγγονήν της, ἐργασίες ἀνωτέρας τῆς ἡλικίας τοῦ πτωχοῦ κορασίου. Αἴφνης, ἐν μέσω δυὸ γογγυσμῶν, ἔβαλε μίαν φωνήν, κ᾿ ἔκραζεν ἀπὸ τῆς κλίνης πρὸς τὴν ἐκτὸς τοῦ ἰσογείου θαλάμου πηγαινο- ἐρχομένην καὶ ὑπηρετοῦσαν παιδίσκην.

- Μὴ χύνῃς στὴν αὐλὴ τὰ νερά, χίλιες φορὲς σ᾿ τὸ εἶπα, στὸ νεροχύτη!

Κ᾿ ἐπανελάμβανε τοὺς ἀφορήτους στεναγμούς, ἐπιτείνουσα μάλιστα αὐτοὺς ὁσάκις τυχὸν πτωχὴ γειτόνισσα, μὴ τολμῶσα νὰ εἰσέλθῃ, ἤρχετο δειλῶς μέχρι τῆς θύρας καὶ ἠρώτα πῶς ἦτο ἡ ἀσθενής. Βεβαίως ἡ γριὰ - Κομνιανάκαινα ἔπασχεν, ἀλλ᾿ ἴσως ἐμεγαλοποίει τὸ πράγμα. Ἔκλαιε «τὰ νιάτα της», ἔλεγεν ὅτι δὲν θὰ προφθάση νὰ κάμῃ ἐφέτος Πάσχα. Ἡ γειτόνισσα ἡ Μηλιὰ ἐβεβαίου ὅτι ἡ γραῖα εἶχε καὶ «κομπόδεμα», ἀλλὰ ποὺ νὰ ἐμβάσῃ μέσα καμμίαν ἐκ τῶν γειτονισσῶν της! Ἐλλείψει ἄλλης ἀσθενείας ἦτον ἱκανὴ ν᾿ ἀποθάνῃ ἀπὸ τὴν φιλαργυρίαν της. Δὲν ἐβάστα ἡ ψυχή της νὰ δώση κάτι τι εἷς μίαν πτωχὴν γυναίκα διὰ νὰ τὴν «κυττάξη» κ᾿ ἐπέβαλλε βαρείαν ἀγγαρείαν εἰς τὴν Μόρφω, ὀκταετῆ παιδίσκην. Ἐνίοτε παρελήρει ἀληθῶς. Εἶτα ἔβαλλε ἀγρίαν κραυγήν. Ἔκραζε τὴν παιδίσκην νὰ τὴν σκεπάσῃ μὲ τὸ σινδόνιον, ἀλλὰ χωρὶς αὔτη νὰ τὴν ἐγγίση κἄν, ἢ γερόντισσα ἔβαλλε τοιαύτην ὠρυγήν, ὥστε ἡ μικρὰ κατετρόμαζε.

Ὁ καπεταν-Κομνιανὸς ἔλειπε μὲ τὸ γολετί, κ᾿ ἐπεριμένετο νὰ ἔλθῃ. Εἶχε μαζί του, μὲ τὸ γολετί, καὶ τὸν πρωτότοκον υἱόν του, τὸν Γεώργην, δωδεκαετῆ παῖδα. Τοῦτο ἦτο ἕνας ἀπὸ τοὺς καημοὺς τῆς γραίας, ὅτι ἔμελλε ν᾿ ἀποθάνη, ὡς ἔλεγε, χωρὶς νὰ ἐπανίδῃ τὸν υἱόν της, καὶ τὸν ἐγγονόν της τὸν μεγάλον, ὅστις ὠμοίαζε τόσον μὲ τὸν μακαρίτην τὸν πάππον του. Καὶ ποῖος νὰ τῆς σφαλήσῃ τὰ μάτια; Αἱ ἀνεψιαί της, ὑπανδρυμέναι καὶ αἱ δύο, τῆς ἐβαστοῦσαν κακίαν διὰ κάτι κληρονομικὰς διαφοράς, καὶ δὲν ἔσπασαν τὸ πόδι «οἱ λαχταρισμένες, οἱ ἀχρόνιαστες!» νὰ ἔλθουν νὰ τὴν ἰδοῦν. Οὕτω τῆς ἤρχετο καὶ αὐτῆς ν᾿ ἀποθάνῃ εἰς τὸ πεῖσμα των, ν᾿ ἀποθάνῃ χωρὶς νὰ τῆς φιλήσωσι τὴν χεῖρα.

Ἰατρός, ποῦ νὰ εὑρεθῇ; Εἶχεν αὐτὴ νὰ πληρώνῃ; Αὐτὴ ὤφειλε νὰ κάμνῃ οἰκονομίαν διὰ τὰ ὀρφανά, καὶ δὲν ἔπρεπε νὰ φθείρῃ τὸ βιὸ τοῦ υἱοῦ τῆς εἷς γιατρικὰ καὶ δὲν ξέρω τί. Ψευτογιάτρισσες! Κάμε τὴ δουλειά σου! Ἔχουν ἐμπιστοσύνην τώρα αὑταὶ αἱ γυναῖκες; Ὁ κόσμος ἐχάλασε, τί τὰ θέλεις! Ἔμβαζε αὐτὴ μὲς στὸ βιό της, μὲς στὰ καλά της, ξένην γυναῖκα; Τῆς ἤρχετο νὰ ἐπαναλάβῃ πρὸς τὰς γειτονίσσας τὴν ἰδίαν κραυγήν, δι᾿ ἧς ἀπεδίωκε τὸ πάλαι παρίσακτον ὄρνιθα ἀπὸ τὸν ὀρνιθῶνα της. Ξού, ξένη!...

Ὡς τόσον ἐπεθύμει νὰ ἤρχετο ὁ υἱός της διὰ νὰ τὸν νυμφεύσῃ νὰ τοῦ δώσῃ καὶ τὴν εὐχήν της. Σαράντα χρόνων ἄνθρωπος, κι ὁ κόσμος εἶναι πελάγος σὰν ἐκεῖνο ποὺ ἀρμένιζε τώρα. Πῶς νὰ περάση τὴ ζωήν του χωρὶς νὰ ἔλθῃ εἰς δεύτερον γάμον; Καὶ τὰ ὀρφανά, καὶ αὐτὰ θὰ εὕρισκαν μητέρα, μίαν καλὴν οἰκοκυρά, ἥτις ἀπὸ τώρα ἐπροσφέρετο μάλιστα νὰ ἔλθῃ νὰ τὴν ὑπηρετήσῃ εἰς τὴν ἀσθενειάν της. Ἀλλ᾿ ἡ γραῖα Κομνιανάκαινα, μὴ θέλουσα νὰ παραβῆ τὴν ἀρχήν της, δὲν ἐδέχθη τὴν ἐκδούλευσιν.

Τὸ βέβαιον εἶναι ὅτι ἐκ τῶν δυὸ ὀρφανῶν ἡ Μόρφω, ἥτις εἶχεν ἤδη αἴσθησιν, ἂν δὲν ἐπεθύμει ν᾿ ἀποκτήση μητέρα, ἐνθυμεῖτο κ᾿ ἐλυπεῖτο τὴν μητέρα της. Ὁ Εὐαγγελινός, νήπιον τριετίζον ἐν καιρῶ τῆς συμφορᾶς, οὔτε ἤξευρε τίποτε, οὔτε ἐνθυμεῖτο. Ἔκλαιε μόνον ὅταν ἡ μάμμη τὸν ἐβίαζε νὰ φορέσῃ τὸν κατάμαυρον σάκκον του. Ἡ Μόρφω, λευκὴ καὶ ὠχρὰ μὲ τὰ μαῦρα φουστανάκια της, καὶ μὲ τὸν μαῦρον μανδήλιον τὸ σκεπάζον τὰ ξανθά της μαλλιά, ἦτο κατηφής, κ᾿ ἐνθυμεῖτο τὸ περυσινὸν Πάσχα, ὅταν ἔζη ἡ μήτηρ της. Ἡ ἀτυχὴς γυνὴ εἶχεν ἀποθάνει ἀπὸ τὴν γένναν της, τὸ παρελθὸν θέρος, καὶ τὸ βρέφος μετ᾿ αὐτῆς. Τώρα ἡ κορασὶς εἶχεν ἀντὶ τῆς καλῆς καὶ πονετικῆς μητρός, τὴν μάμμην μὲ τὴν ἀφόρητον παρεξενιά της, ἥτις ἐνῶ ἐβεβαίου ὅτι ὅλα τῆς ἐπόνουν, κεφαλή, λαιμός, χεῖρες, πόδες, πλαῖται, κοιλία, μέση καὶ τὰ λοιπά, πνιγομένη δὲ ἀπὸ τὸν βήχα καὶ γογγύζουσα δυνατὰ καὶ βάλλουσα κραυγὰς ἀγρίας, ἐφείδετο νὰ δώσῃ εἰς ἰατροὺς καὶ φάρμακα, αἴφνης ἠγείρετο, ὑποβαστάζουσα τὴν κοιλίαν της, ἠξήρχετο μέχρι τῆς θύρας, ἔρριπτε βλέμμα εἰς τὸν ἐκτὸς κόσμον κ᾿ ἔλεγεν:

- Ἄχ! Τί γλυκιὰ πού ῾ν᾿ ἡ ζωή!

Πέρυσι ὤ! πέρυσι τὴν Μεγάλην Πέμπτην πρωί, ἀφοῦ ἐγύρισαν ἀπὸ τὴν ἐκκλησίαν ὅπου εἶχον μεταλάβει ὅλοι, ἡ καλὴ καὶ προκομμένη μήτηρ, καίτοι ἄγουσα ἤδη τὸν ἕβδομον μήνα τῆς ἐγκυμοσύνης της, ἀνεσφουγγώθη καὶ ἤρχισε νὰ βάφῃ ἐν τῇ χύτρᾳ τὰ αὐγά, μὲ ῥιζάρι, κιννάβαρι καὶ ὄξος. Εἶτα ἤρχισαν νὰ ἔρχωνται εἷς τὴν θύραν ἀνὰ ζεύγη τὰ παιδία τῆς πολίχνης, μὲ τὸν ὑψηλὸν καλάμινον σταυρὸν στεφανωμένον μὲ ρόδα εὐώδη καὶ μὲ μήκωνας κατακοκκίνους, μὲ δενδρολίβανον καὶ μὲ ποικιλόχροα ἀγριολούλουδα, μὲ τὸν ἀποσπασθέντα ἀπὸ τ᾿ Ὀχτωήχι χάρτινον Ἐσταυρωμένον εἰς τὸ μέσον τοῦ σταυροῦ, καὶ μὲ ἐρυθρὸν μανδήλιον κυματίζον, μέλποντα τὸ ἄσμα:
 
Βλέπεις ἐκεῖνο τὸ βουνὶ μὲ κόκκινη παντιέρα;
Ἐκεῖ σταυρῶσαν τὸ Χριστὸ τὸν πάντων βασιλέα.
................................................................
Σύρε μητέρα μ᾿ στὸ καλὸ καὶ στὴν καλὴ τὴν ὥρα,
Κ᾿ ἐμένα νὰ μὲ καρτερῆς τὸ Σάββατο τὸ βράδυ
Ὅταν σημαίνουν ἐκκλησιὲς καὶ ψέλνουνε παπάδες,
Τότες καὶ σύ, μαννούλα μου, να᾿ χῆς χαρὲς μεγάλες.
 
Καὶ τί χαρὲς μεγάλες τῷ ὄντι, τί χαρὲς δ᾿ ὅλα τὰ παιδία! Καὶ ἢ καλῆ ἡ μήτηρ της προθυμότατα ἔδιδεν ἀνὰ δυὸ ἀρτιβαφὴ αὐγὰ εἰς ὅλα τὰ παιδία δυὸ αὐγὰ κόκκινα, καὶ τί εὐτυχία! τί νίκη! ἐνῷ ἡ μάμμη ἐφώναζεν ὅτι ἀρκετὰ παιδία ἦλθαν, καὶ ἀρκατὰ ἐτραγούδησαν, καὶ ὅτι ἔπρεπε νὰ ὑπάγουν καὶ ἀλλοῦ.

Μετὰ ταῦτα ἡ μήτηρ ἤρχισε νὰ ζυμώνῃ καὶ ἔπλασεν ἀρκετὲς κουλοῦρες μετ᾿ αὐγῶν διὰ τὸν σύζυγον, ἐπιδημοῦντα τότε, διὰ τὴν πενθεράν της, δι᾿ ἐαυτήν, διὰ τὲς κουμπάρες, ὡς καὶ μικρὲς «κοκῶνες» διὰ τὴν Μόρφω, διὰ τὸν Εὐαγγελινόν, διὰ τ᾿ ἀνεδεξίμια της καὶ διὰ τὰ πτωχὰ παιδιὰ τῆς γειτονιᾶς.

Κ᾿ ἐπειδὴ ὁ μικρὸς Εὐαγγελινὸς ἔκλαιε, λέγων ὅτι δὲν εἶναι ἀρκετὰ μεγάλη ἡ κοκώνα του, ἡ μήτηρ τοῦ ἔδιδεν ἄλλην νὰ ἐκλέξῃ ἀλλὰ αὐτὸς δὲν ἡμέρωνεν οὔτε ἤθελε νὰ ταιριασθῆ.

Τὸ βέβαιον εἶναι ὅτι τὰς ἤθελεν ὅλας διὰ τὸν ἐαυτόν του.

Καὶ τότε ἡ μήτηρ τὸν ἐπαρηγόρει λέγουσα ὅτι «τὸ Σάββατο τὸ βράδυ θὰ ῾ρθῆ ἡ κουρούνα (κρά, κρά!) νὰ φέρη τὸ τυρὶ καὶ τὸ κρέας (τσί, τσί!) καὶ τότε νὰ ἰδῆς τὸ παραμύθι. Πάρε Βαγγελινὲ τὸ τυρί, πάρε καὶ τὸ τσὶ-τσί, νὰ φᾶτε!»

Καὶ ὁ μικρὸς ἐψέλλιζε καὶ αὐτός, «θὰ᾿ θῆ ἡ κουούνα νὰ φέη τοῦ τσί-τσί», καὶ συνάπτων τὰς χεῖρας, δακτύλους μεταξὺ δακτύλων κατὰ τὸ ὑπόδειγμα τῆς μητρὸς τῆς γειτόνισσας τῆς Μηλιᾶς ἑξαετές, ἄνιπτον, ρακένδυτον, ὀκλάζον εἷς μίαν γωνίας, κρατοῦν τὴν κοκώνα του, τὴν ὁποίαν ἐκσέπτετο ἂν δὲν ἦτο καλὸν νὰ τὴ φάγῃ τώρα ποὺ εἶναι ζεστή, διεμαρτύρετο γρυλλίζον καὶ λέγον: «Ναί! Θα᾿ ρθῆ ἡ κουρούνα! ἄμ᾿ δὲ θὰ᾿ ρθῆ!» Καὶ τὴν Μεγάλην Παρασκευήν, περὶ τὴν δύσιν τοῦ ἡλίου, ἡ μήτηρ ὠδήγησε τὰ δυὸ παιδία εἰς τὴν ἐκκλησίαν, ὅπου, ἀφοῦ ἔκαμαν τρεῖς γονυκλισίας πρὸ τοῦ ἀνθοστεφοὺς κουβουκλίου, ἠσπάσθησαν τὸν μυόπνοουν Ἐπιτάφιον, τὸ ἀργυρόχρυσον Εὐαγγέλιον μὲ τ᾿ ἀγγελούδια, καὶ τὸν Σταυρὸν μὲ τ᾿ ἀνθρωπάκια καὶ τὶς Παναγίτσες (τί χαρά, τί δόξα!), καὶ εἶτα ἐπέρασαν τρὶς ὑπὸ τὸν ὑψηλόν, μεγαλοπρεπῆ Ἐπιτάφιον, ὁ δ᾿ Εὐαγγελινὸς (ὅλα τὰ ἐνθυμεῖτο ἡ μικρὰ Μόρφω) ἀνέτρεψεν ἐξ ἀπροσεξίας πήλινον ἀμφορέα μὲ ὕδωρ, ἐξ ἐκείνων οὖς θέτουσιν ὑπὸ τὸν Ἐπιτάφιον πρὸς ἁγιασμόν, διὰ νὰ μεταχειρισθῶσι τὸ ὕδωρ εἰς τὸ καματηρό, ἤτοι τοὺς μεταξοσκώληκας, καὶ εἰς ἄλλας χρείας, αἱ νεώτεραι μυροφόροι, γυναῖκες διακαῶς ποθοῦσαι «νὰ ξενυχτίσουν τὸν Χριστόν» μένουσαι ἄγρυπνοι ἐν τῷ ναῷ πέραν τοῦ μεσονυκτίου, διότι ἡ ἀκολουθία τοῦ Ἐπιταφίου ψάλλεται ἐκεῖ τὸ Μέγα Σάββατον, περὶ ὄρθρον βαθύν. Ὁ ἀμφορεὺς πεσὼν ἐθραύσθη, ἡ δὲ γυνὴ ἧς ἦτο κτῆμα ὠργίσθη, καὶ εἶπεν ὅτι τὸ ἔχει «σὲ κακό της». Τότε ἡ μήτηρ τοῦ Εὐαγγελινοῦ, ἀφοῦ ἐπέπληξεν αὐστηρῶς τὸ παιδίον, πειραχθεῖσα εἶπεν ὅτι «ἂν εἶναι κακό, ἂς εἶναι γιὰ μένα!» Καὶ τὴν πτωχὴν δὲν τὴν ηὖρε ὁ χρόνος.

Τὸ Μέγα Σάββατον δέ, μικρὸν μετὰ τὰ μεσάνυκτα, ἡ μήτηρ ἐξύπνισε τὸν Εὐαγγελινὸν καὶ τὴν Μόρφω, κ᾿ ἐνῷ σήμαιναν διὰ μακρῶν οἱ κώδωνες ἐπῆγαν εἰς τὴν ἐκκλησίαν ὅπου ἐψάλη τὸ «ὦ γλυκύ μου ἔαρ» καὶ ἄλλα ἀκόμη παθητικὰ ἄσματα. Εἶτα οἱ πιστοὶ ὅλοι μὲ ἀνημμένας λαμπάδας ἐξῆλθον εἷς τὸ ὕπαιθρο, ὑπὸ τὸ ἀμαυρωθὲν φέγγος τῆς φθινούσης σελήνης, ἐνῶ ἡ αὐγὴ ἔλαμπεν ἤδη ροδίνη καὶ ξανθή, προπέμποντες τὸν Ἐπιτάφιον ἀγλαόφωτον μὲ σειρᾶς λαμπάδων. Καὶ ἡ αὔρα πραεῖα ἐκίνει ἠρέμα τὺς πυρσούς, χωρὶς νὰ τοὺς σβήνῃ καὶ ἢ ἄνοιξις ἔπεμπε τὰ ἐκλεκτότερα ἀρώματά της εἰς τὸν Παθόντα καὶ ταφέντα, ὡς τὰ συνέψαλλε καὶ αὐτή, «ὦ γλυκύ μου ἔαρ, γλυκύτατόν μου τέκνον!» καὶ ἡ θάλασσα φλοισβίζουσα καὶ μορμύρουσα παρὰ τὸν αἰγιαλὸν ἐπανελάμβανεν, «οἶμοι γλυκύτατε Ἰησοῦ!». Τὰ δὲ παιδία προπορευόμενα τῆς πομπῆς, μεγαλοφώνως ἔκραζον: Κύριε Ἐλέησον! Κύριε ἐλέησον! Ὁ Εὐαγγελινὸς ἐψέλλιζε μετὰ τῶν ἄλλων: Κύιε ἔησον! Κύιε ἔησον!

Καὶ ὕστερον, ὅταν ἀνέτειλεν ὁ ἥλιος τοῦ Μεγάλου Σαββάτου, διαλύων τὴν ἀπαραίτητον ὁμίχλην τῆς Μεγάλης Παρασκευῆς, (ἥτις καθιστᾶ μελαψὴν μιγάδα τὴν ἡμέραν καὶ παμμέλαιναν ἀράβισσαν τὴν νύκτα) ὁ Εὐαγγελινὸς ἐξύπνησεν ἀπὸ τὰ βελάσματα τοῦ ἀρνίου, τὸ ὁποῖον ἠτοιμάζετο νὰ σφάξῃ διὰ τὴν οἰκογένειαν τοῦ καπετὰν Κομνιανοῦ ὁ γείτονας Νικόλας, ὁ σύζυγος τῆς Μηλιᾶς.

Ὁ Εὐαγγελινὸς καὶ ἡ Μόρφω ἐξῆλθον εἰς τὸ προαύλιον. Τί ὡραῖον, τί ἥμερον, τί λευκόμαλλον ποὺ ἦτο τὸ ἀρνί! Καὶ πὼς ἐβέλαζε (μπέ! μπέ!) τὸ καημένο. Ἐν τούτοις δὲν ἐφαίνετο πολὺ δυσαρεστημένον, διότι ἔμελλε νὰ σφαγῇ. Καὶ ἄλλος Ἀμνὸς ἄμωμος, Ἀμνὸς αἴρων τὴν ἁμαρτίαν τοῦ κόσμου, καὶ ἄλλος ἀτίμητος Ἀμνὸς ἐσφάγη...

Τὴν ἑσπέραν ἔφερεν οἴκαδε ὁ πατὴρ τᾶς πασχαλινὰς λαμπάδας, ὡραίας, λεπτάς, περιτέχνους. Τί χαρά! Τί θρίαμβος! Φαντασθῆτε ὡραίας μικρᾶς λαμπάδας, μὲ ἄνθη τεχνητά, μὲ χρυσόχαρτα. Ὁ Εὐαγγελινὸς ἤθελε νὰ πάρῃ τὴν τῆς ἀδελφῆς του, λέγων, ὅτι ἐκείνη εἶναι μεγαλυτέρα. Ἡ μήτηρ τοῦ τὴν ἔδωκεν, ἀλλ᾿ ὃ μικρὸς τὴν ἔσπασε, ἐκεῖ ποὺ ἔπαιζε μὲ αὐτήν, ἔσπασε καὶ τὴν ἰδικήν του, καὶ ὕστερον ἔβαλε τὰ κλάματα. Ὁ πατὴρ τοῦ ἠγόρασεν ἄλλην, ἀφοῦ τὸν ὑπεχρέωσε νὰ ὑποσχεθῆ ὅτι δὲν θὰ τὴν πιάσῃ εἰς τὴν χεῖρα, ἕως τὰ μεσάνυκτα, ὅταν θὰ ὑπάγουν εἰς τὴν Ἀνάστασιν.

Ὁ μικρὸς ἀπεκοιμήθη κλαίων καὶ χαίρων.

Μετὰ τὰ μεσάνυκτα, ἀφοῦ ἔγινεν ἡ Ἀνάστασις, καὶ ἤστραψεν ὁ ναὸς ὅλος, ἤστραψε καὶ ἡ πλατεία ἀπὸ τὸ φῶς τῶν κηρίων, τὰ παιδία ἤρχισαν νὰ καίουν μετὰ κρότου σπίρτα καὶ μικρὰ πυροκρόταλα ἔξω εἰς τὸ πρόναον, καὶ τίνες παῖδες δεκαετεῖς ἐπυροβόλουν μὲ μικρὰ πιστόλια, ἄλλοι ἔρριπτον ἐντὸς τοῦ ναοῦ ἐπὶ τῶν πλακῶν τοῦ ἐδάφους τὰ βαρέα καρφία μὲ τὰ καψύλια καταπτοοῦντες καὶ σκανδαλίζοντες τὰς πτωχὰς γραίας, αἵτινες, μεθ᾿ ὅλον τὸν διωγμὸν ὃν ἐκίνουν κατ᾿ αὐτῶν τὴν Μεγάλην Ἑβδομάδα κατ᾿ ἔτος οἱ ἐπίτροποι, ἀξιοῦντες νὰ περιορίσωσιν αὐτὰς εἰς τὸν γυναικωνίτην, οὐχ ἧττον ἐπέμενον καὶ παρεισέδυον ἐντὸς τοῦ ναοῦ ἀριστερά, εἰς τὴν μίαν κόγχην.

Εἷς δ᾿ ἐπίτροπος τῆς ἐπάνω ἐνορίας, ἄνθρωπος προοδευτικός, βλέπων ὅτι ὅλοι οἱ ἐθελονταὶ ψάλται, νεανίαι εἰκοσαετεῖς, ἐφοίτων κατὰ προτίμησιν εἰς τὴν κάτω ἐκκλησίας, εἷς δὲ τὴν ἐπάνω ἠναγκάζοντο νὰ ψάλλωσιν οἱ ἱερεῖς, τί ἐσοφίσθη; Πιάνει καὶ ἀποσπᾶ ἀπὸ τὸν γυναικωνίτην τὰ καφάσια, τὰ δικτυωτά, δι᾿ ὧν ἐφράττοντο τέως αἱ γυναικεῖαι μορφαὶ ἀπὸ τῆς ὄψεως τῶν ἀνδρῶν, καὶ ἀφήνει τὸν γυναικωνίτην ἄφρακτον. Τότε διὰ μιᾶς ὅλοι οἱ εὐλαβεῖς καὶ μουσόληπτοι νεανίσκοι ἀφῆκαν τὴν κάτω ἐκκλησίαν ἔρημον ψαλτῶν κ᾿ ἔτρεξαν ὅλοι εἰς τὴν ἐπάνω.

Εἶτα τὰ μικρὰ παιδία καὶ τίνες παιδίσκαι τετραετεῖς, μὲ τᾶς κομψὰς ποικιλτὰς λαμπάδας, ἐτάχθησαν ἀνὰ τὸν χορόν, περὶ τὰ δυὸ ἀναλόγια, καὶ παρὰ τὸ εἰκονοστάσιον, καὶ ἤρχισαν νὰ θορυβῶσι, νὰ παίζωσι, νὰ στάζωσιν εἰς τοὺς λαιμοὺς ἀλλήλων, καὶ νὰ τσουγκρίζωσι τὰ αὐγά των. Καὶ ἓν παιδίον ἑξαετές, πονηρότερον τῶν ἄλλων (ἦτο ὁ υἱὸς τῆς Μηλιᾶς τῆς γειτόνισσας) εἶχε πλαστὸν αὐγὸν εἰς τὸν κόλπον του, πωρώδη λίθον στρογγυλευμένον κοκκινοβαφὴ καὶ δι᾿ αὐτοῦ ἔσπαζε τὰ αὐγὰ ὅλων τῶν παιδιῶν, καὶ τὰ ἔπαιρνε, κατὰ τὴν συμφωνίαν, καὶ τὰ ἔτρωγε.

Μία παιδίσκη καὶ εἷς παῖς, πενταετής, ἤρχισαν νὰ φιλονικῶσι περὶ τοῦ τίνος ἡ λαμπάδα ἦτο εὐμορφότερα.

- Ὄχι, ἡ δική μου ἡ λαμπάδα εἶναι καλύτερη.

- Ὄχι, ἡ δική μου.

- Ἐμένα ὁ πατέρας μ᾿ τὴν ἐδιάλεξε, κ᾿ εἶναι πλιὸ καλή.

- Ἐμένα ἡ μάννα μ᾿ τὴν ἐστόλισε μονάχη της.

- Καὶ ξέρει νὰ κάμῃ λαμπάδες ἡ μάννα σ᾿;

- Ὄχι, δὲ ξέρει; Σὰν τὴ δική σ᾿!

- Τέτοια παλιολαμπάδα!

- Ναί, παλιολαμπάδα;... νά!...

- Νὰ κ᾿ ἐσύ!

- Νὰ κι ἄλλη μιά!

Καὶ ἤρχισαν νὰ τύπτουν ἀλύπητα τὰς κεφαλὰς ἀλλήλων μὲ τὰς λαμπάδας των, ἑωσοῦ ἔβαλαν τὰ κλάματα καὶ οἱ δύο.

Τὸ ἀπόγευμα πάλιν, ἀφοῦ ἐψάλη ἡ Β´ Ἀνάστασις κ᾿ ἔγινεν ἢ Ἀγάπη, ἐξῆλθαν ὅλοι εἰς τὴν πλατείαν κ᾿ ἐθεῶντο τὴν πυρπόλησιν τοῦ Ἑβραίου. Τί ἄσχημος καὶ τί εὐμορφοκαμωμένος ποὺ ἦτον ὁ Ἑβραῖος! Εἶχε μίαν χύτραν ὡς κεφαλήν, εἶχε καὶ λινάρι ὡς γένειον. Ἔφερε καὶ ζεῦγος γυαλιὰ (ἡ Μόρφω τὰ ἐνθυμεῖτο ὅλα), ὅμοια μ᾿ ἐκεῖνα ποὺ φορεῖ ἡ γραῖα μάμμη ὅταν ράπτῃ ἢ ἐμβαλώνῃ τὰ παλαιὰ ροῦχα της. Εἶχε κ᾿ ἕνα σακκούλι ἢ πουγγὶ κρεμασμένον εἰς τὸ ἀριστερὸν πλευρόν του. Ἐφόρει μακριά, μακριὰ φορέματα, παρδαλά, ραβδωτά! Καὶ ἀφοῦ τὸν ἐκρέμασαν ὑψηλὰ ὑψηλά, ἕως ἑπτὰ ὀργυιᾶς ἐπάνω, ἤρχισαν οἱ ἄνδρες νὰ τὸν μαστίζουν, νὰ τὸν τουφεκίζουν ὅλοι, ἕως ὅτου τὸν ἔκαυσαν.

Καὶ ὕστερον ἢ μήτηρ ἔστρωσε τὴν τράπεζαν εἰς τὴν οἰκίαν, καὶ παρέθεσε τὰ αὐγὰ τὰ κόκκινα, τὸ τυρί, ποὺ εἶχε φέρει ἡ κουρούνα, καὶ τὸ ἀρνὶ τὸ ψημένο, καὶ τὰ παιδία ἐκάθισαν εἷς τὴν τράπεζαν καὶ ἤρχισαν νὰ τσουγκρίζουν τὰ αὐγά των. Τί χαρά! τί ἀγαλλίασις!

Ἐφέτος, δηλαδὴ κατὰ τὸ ἔτος ἐκεῖνο τῆς δυστυχίας διὰ τὰ δυὸ ὀρφανὰ δὲν ἦτο πλέον ἐκεῖ οὔτε ὁ πατήρ των, ὅστις ἔλειπεν, οὔτε ἡ μήτηρ των, ἥτις ἐπῆγε μακρύτερα ἀκόμη. Ἀντὶ τῶν δύο ἦτο ἡ γηραιὰ μάμμη, ρογχάζουσα ἐπὶ τῆς κλίνης καὶ γογγύζουσα. Ἀντὶ τῶν ἐπιχρύσων λαμπάδων, ἦσαν οἱ δυὸ τρεμοσβήνοντες καὶ βλοσυροὶ ὀφθαλμοί της. Ἀντὶ τῆς ἀθώας χαρᾶς, ἀντὶ τῆς ἀφάτου εὐτυχίας τοῦ παιδικοῦ Πάσχα, ἦτο ἡ λύπη ἡ βαρεῖα, ἡ ἀνεπανόρθωτος συμφορά.

Εὐτυχῶς ἡ γραῖα Κομνιανάκαινα δὲν ἀπέθανε, καὶ ὁ υἱός της ἔφθασεν ἀπόπασχα μὲ τὸ γολεττί, καὶ ἤρχισε νὰ καλλωπίζηται καὶ νὰ στρίβῃ τὸν μύστακα ἀποβλέπων εἰς δεύτερον γάμον. Ἀλλά, διὰ τὰ δυὸ παιδία, τάχα θὰ ἐπανήρχετο πάλιν ἡ χαρὰ ἐκείνη, θ᾿ ἀνέτελλεν ἐκ νέου γλυκεῖα ἡ παιδικὴ Πασχαλιά; Διὰ τὸν Εὐαγγελινὸν ἴσως, διὰ τὴν Μόρφω ὅμως ποτέ. Αὕτη ᾐσθάνετο τὴν ἀπουσίαν τῆς μητρός της καὶ ἤξευρεν ὅτι δὲν ἔμελλε νὰ τὴν ἐπανίδη πλέον ἐπὶ τῆς γῆς.

Γλυκεῖα Πασχαλιά, ἡ μήτηρ τῆς χαρᾶς! Γλυκεῖα μήτηρ, τῆς Πασχαλιᾶς ἡ ἐνσάρκωσις!

Ἀλλ᾿ ὁ Χριστὸς ὑπεσχέθη νὰ πίῃ μὲ τοὺς ἐκλεκτούς του καινὸν τὸ γέννημα τῆς ἀμπέλου ἐν τῇ βασιλείᾳ τοῦ Πατρός Του, καὶ οἱ ὑμνωδοὶ ἔψαλλον: «Ὢ Πάσχα τὸ μέγα καὶ ἱερώτατον, Χριστέ! δίδου ἡμῖν ἐκτυπώτερον σοῦ μετασχεῖν ἐν τῇ ἀνεσπέρῳ ἡμέρᾳ τῆς Βασιλείας Σου!».

(1891)
πηγή 

Μιὰ σύγχρονη ἄποψη γιὰ τὴν ψυχολογία τοῦ ἄθεου

http://1.bp.blogspot.com/-2ZYNhvBqc6c/Uw0OuZU-VSI/AAAAAAAAHoM/eWkROKGIx64/s1600/x5.jpg

Κορναράκης 'Ιωάννης (Ὅμότιμος Καθηγητής Ποιμαντικῆς Ψυχολογίας καὶ Ἐξομολογητικῆς Πανεπιστημίου Ἀθηνῶν)
 
Ἡ ἄρνηση τῆς ὑπάρξεως τοῦ Θεοῦ εἶναι μιὰ κοσμοθεωρητική τοποθέτηση πολύ γνωστή. Πολλοί ἄνθρωποι ἔχουν, ὅπως νομίζουν, μιὰ κατασταλαγμένη ἀντίληψη περί τοῦ κόσμου καί τῆς ἀνθρωπίνης ὑπάρξεως πού κεντρικό χαρακτηριστικό της ἔχει τήν ἀπόρριψη τῆς ἰδέας, ὅτι ὑπάρχει ἕνα ὄν ἤ μία λογική δύναμη ἀσυγκρίτως ἀνώτερη ἀπό τόν ἄνθρωπο. Ὁ ἀθεϊσμός, ὅπως εἶναι γνωστό, ἔχει μιὰ πολύ παλιά ἱστορία, τόσο παλιά ὅσο σχεδόν καί ἡ ἱστορία τοῦ κόσμου. Καί εἶναι γεγονός ὅτι ἡ πνευματική γενικά ἀτμόσφαιρα κάθε ἐποχῆς παίζει τό ρόλο της στή κάμψη ἤ τήν ὕψωση τοῦ δείκτου τοῦ βαθμοῦ τῆς ἀθεΐας. Τά θρησκευτικά, κοινωνικά, φιλοσοφικά καί ἄλλα ἰδεολογικά συστήματα καί κινήματα κάθε ἐποχῆς ἐπηρεάζουν ἀναλόγως τούς ἀνθρώπους καί αὐξάνουν ἤ μειώνουν τόν ἀριθμό τῶν ἀθέων. Λ.χ. ἡ ἐποχή μας μέ δύο ἀπό τά πολλά χαρακτηριστικά της, δηλ. τήν ἁλματώδη τεχνολογική ἀνάπτυξη καί τήν ἐξωστρέφεια, εὐνοεῖ ἀθεϊστικὰς ἀντιλήψεις, ὅπου ὑπάρχουν βέβαια προδιαθέσεις ὀφειλόμεναι καί εἰς ἄλλους λόγους.

Ἡ τεχνολογική ἀνάπτυξη δημιουργεῖ τήν ἐντύπωση, ὅτι ὁ ἄνθρωπος εἶναι παντοδύναμος. Ἡ συνεχής κατάκτηση ἀπό τόν ἄνθρωπο τῶν φυσικῶν δυνάμεων πού κυριαρχοῦν στόν κόσμο καί εἰδικότερα στό σύμπαν, ἐνισχύουν μέσα στό πνεῦμα του τήν ἰδέα ὅτι εἶναι ἱκανός γιά ὅλα. Ἐξ ἄλλου τά καταπληκτικά ἐπιτεύγματα τῆς ἐπιστημονικῆς φαντασίας καί ἱκανότητος τοῦ ἀνθρώπου δικαιώνουν σέ πολλές περιπτώσεις τήν αἰσιοδοξία του γιά ἕνα μέλλον πού θά ἀνήκει ἐξ ὁλοκλήρου στόν ἄνθρωπο.


Συγχρόνως ἡ ψυχολογική τάση τῆς ἐξωστρέφειας προσανατολίζει τόν ἄνθρωπο συνεχῶς πέρα ἀπό τόν ἄνθρωπο. Ἡ κατά τά ἄλλα ἡρωική ἔξοδος τοῦ ἄνθρωπου αὐτοῦ στό χῶρο τοῦ διαστήματος ἐκφράζει ψυχολογικά τή διάθεση καί τήν τάση τοῦ ἀνθρώπου νά ἀπομακρύνεται ἀπό τόν ἑαυτό του. Ἡ ἀπομάκρυνση καί ἀποξένωση αὐτή συντελεῖ στή μεταφυσική ἀφυδάτωση τοῦ συγχρόνου ἀνθρώπου πού εὐνοεῖ τή δημιουργία καί ἐνίσχυση τῶν ἀθεϊστικῶν ἀντιλήψεων.

Στούς βασικούς αὐτούς λόγους, τήν τεχνολογική δηλ. ἀνάπτυξη καί τήν ἐξωστρέφεια, θά μποροῦσε κανείς νά προσθέσει καί πολλούς ἄλλους, ὅπως λ.χ. τήν ἀποθέωση τοῦ Sex, τή λατρεία τῶν ὑλικῶν ἀγαθῶν, τήν κρίση τῆς ταυτότητος πού βιώνει τό ἄτομο, λόγω τῆς μεγάλης ἐντάσεως καί τῆς ταχύτητος μέ τήν ὁποίαν ἐναλλάσσονται αἱ καθημεριναί ἐμπειρίαι καί ἄλλους.

Ἔτσι καί σήμερα οἱ ψυχολογικές καί πνευματικές συνθῆκες τῆς ζωῆς εὐνοοῦν ἀθεϊστικές τάσεις καί ἀντιλήψεις καί γι’ αὐτό σήμερα τό πρόβλημα τῆς ἀθεΐας εἶναι ἐπίκαιρο. Καί σήμερα ὑπάρχουν ἄθεοι καί μάλιστα, ὅπως νομίζουν, μέ θεμελιωμένη θεωρητικά καί πρακτικά τήν ἀθεΐα τους μέ τρόπο πού δέν μπορεῖ κανείς νά ἀμφισβήτησει.

Ἐν τούτοις, ἀπ’ ὅ,τι τουλάχιστον εἰσηγεῖται ἡ ψυχολογία τοῦ βάθους, σήμερα περισσότερο ἀπό ἄλλοτε τίθεται σέ πλήρη ἀμφισβήτηση ἡ ψυχολογική βάση τοῦ ἀθεϊσμοῦ. Γιατί κι’ ὁ ἀθεϊσμός, σάν ψυχολογική καί πνευματική ἔκφραση τῆς προσωπικότητος, τοποθετεῖται ἀναπόφευκτα, ἰδιαιτέρως σήμερα, κάτω ἀπό τό πρίσμα τοῦ ἀσυνειδήτου.
* * *

Ὅταν ἀλήθεια χαρακτηρίζει κανείς τήν ἀποκάλυψη τοῦ ἀσυνειδήτου καί τῆς λειτουργίας του καί κυρίως τή μεγάλη ἐπίδρασή του στή ζωή τῆς προσωπικότητος σάν ἐπανάσταση, ὑπογραμμίζει ἀκριβῶς τή δημιουργία ἑνός νέου καθεστῶτος θεωρήσεως τῶν προβλημάτων τῆς ζωῆς τοῦ ἀνθρώπου. Ὅσο λοιπόν δέν λαμβάναμε ὑπ’ ὄψη, (γιατί τό ἀγνοούσαμε) τό ἀσυνείδητο, τή σκοτεινή μά τόσο δραστική πλευρά τῆς ἀνθρωπίνης προσωπικότητος, ὁρισμένα προβλήματα μᾶς ἐφαίνοντο πράγματι σάν καταστάσεις ἀμετάβλητες καί παγιωμένες. Ὁ ἀθεϊσμός, ἐάν θεωρηθεῖ σάν μία τελείως συνειδητή λειτουργία τῆς προσωπικότητας, εἶναι ἀσφαλῶς κάτι πέρα γιά πέρα ἀληθινό, ἀφοῦ, σύμφωνα μέ τό κριτήριο αὐτό, ὅ,τι εἶναι συνειδητό εἶναι καί τό μόνο πραγματικό.

Ἀλλά ἀτυχῶς γιά τόν ἀθεϊσμό, ὅπως καί γιά παρόμοιες ἐμπειρίες καί ἀντιλήψεις τοῦ ἀνθρώπου, ἡ ἀνακάλυψη τοῦ ἀσυνειδήτου ἀπέδειξε μέχρι σήμερα, ὅτι δέν εἶναι πάντοτε αὐθεντικό καί γνήσιο ὅ,τι βιώνει κανείς σάν συνειδητή ἐμπειρία. Ἡ ἀποκάλυψη τῆς λειτουργίας τοῦ ἀσυνειδήτου ἀπέδειξε ἐσφαλμένες πολλές ἰδέες μας καί ἀντιλήψεις γιά βασικά προβλήματα τῆς ζωῆς. Καί ἐδῶ πού τά λέμε, ἀπό τή σύγχρονη αὐτή ἐπιστημονική πραγματικότητα, δέν μπορεῖ νά ἑξαιρεθεῖ ὄχι μόνο ὁ ἄθεος ἀλλά οὔτε καί ὁ σύγχρονος χριστιανός. Γιατί, ὅπως φαίνεται, πολλοί ἀπό μᾶς πού νομίζουμε ὅτι εἴμαστε καλοί χριστιανοί, δέν ἀποκλείεται νά συμπεριφερώμεθα σάν ἄθεοι, ἀφοῦ μόνη ἡ θεωρητική πίστη δέν κάνει τόν ἄνθρωπο καλό χριστιανό, ἄν (στό κάτω-κάτω), ὅπως λέει καί ὁ ἀδελφόθεος Ἰάκωβος, «καί τά δαιμόνια πιστεύουσι καί φρίττουσι» (στ. 2, 19) χωρίς ὅμως νά μποροῦν νά εἶναι καί καλοί χριστιανοί.

Ἔτσι καί ὁ ἀθεϊσμός, σέ πολλές συγκεκριμένες περιπτώσεις, μπορεῖ νά μή εἶναι μιὰ γνήσια καί αὐθεντική ἐκδήλωση τῆς προσωπικότητος. Γιατί σέ κάθε περίπτωση πού ἀκοῦμε ἕνα ἄνθρωπο νά ἰσχυρίζεται, ὅτι εἶναι ἄθεος, πρέπει νά διερωτηθοῦμε τί λέγει ἆραγε καί τό ἀσυνείδητό του. Πρόκειται περί πραγματικοῦ ἀθέου ἤ ἁπλῶς περί ἑνός ἀνθρώπου ποὺ βασανίζεται ἀσυνείδητα ἀπό τό θρησκευτικό πρόβλημα; Ἡ ψυχολογία τοῦ βάθους, μέ τά πορίσματά της πού ἀναφέρονται στή λειτουργία καί τή δραστηριότητα τοῦ ἀσυνειδήτου, ἀποδεικνύει πειστικά ὅτι ἕνας ἄθεος, ὅσο πιό μαχητικός εἶναι στήν ὑποστήριξη τῶν ἀντιλήψεών του, τόσο πιό ἔντονα προβάλλει τό θρησκευτικό του προβληματισμό, δηλ. τή βαθειά μά ἀπωθούμενη στό ἀσυνείδητο πίστη του.
***

Ὁ Γιούνγκ μετέφερε τήν ἀρχή τῆς ἐναντιοδρομίας τοῦ Ἠρακλείτου στή ψυχολογία καί ὑπεγράμμισε ὅτι, ὅταν μία ψυχική λειτουργία ἤ δραστηριότης φθάσει στό ἄκρο της, ἡ μεταστροφή της στήν ἀντίθετη ροή εἶναι ἡ πιό πιθανή συνέχεια τῆς πορείας της. Ὅσο πιό πολύ μάχεται κανείς τό Θεό, κι ὅσο πιό πολύ ὑποστηρίζει, ὅτι δέν πιστεύει στό Θεό, τόσο πιό γρήγορα πορεύεται πρός συνάντηση τοῦ Θεοῦ. Γιατί ἡ ἔντονη ἀθεϊστική ἀντίδραση δείχνει καθαρά ὅτι τό κύριο πρόβλημα πού ἀπασχολεῖ τό ἀσυνείδητο εἶναι τό θρησκευτικό πρόβλημα. Ὅπως παρατηρεῖ ὁ ἀμερικανός ψυχολόγος Allport στό βιβλίο του «Τό ἄτομο καί ἡ θρησκεία του», «ἀντιδρῶν τόσον βιαίως ἐναντίον τῆς θρησκείας ὁ ἔνθερμος ἄθεος, προδίδει εἰς τήν πραγματικότητα ἕνα βαθύ ἐνδιαφέρον πρός τόν θρησκευτικόν τρόπον ζωῆς». Ὁ δέ ἐπίσης ἀμερικανός ποιμαντικοψυχολόγος Waterhouse ὑποστηρίζει ὅτι «Ὡς ἐπί τό πλεῖστον οἱ ἀντιδραστικοί ἄθεοι καί ἀγνωστικισταί εἶναι παραδείγματα μιᾶς διαδικασίας ἐπιστροφῆς εἰς τόν Θεόν, ἡ ὁποία κατέστη συγκεχυμένη ἤδη κατά τήν ἐκκόλαψιν».

Ἔτσι ἕνας ἄθεος καί μάλιστα μαχητικός πρέπει νά ἀντιλαμβάνεται εὔκολα, ὕστερα ἀπό τήν ἀποκάλυψη τῆς λειτουργίας τοῦ ἀσυνειδήτου ἀπό τή ψυχολογία τοῦ βάθους, ὅτι ὁ ἀθεϊστικός του ἀγώνας δέν ἐκφράζει αὐτά πού πράγματι πιστεύει καί κατά βάθος ἀποδέχεται ἄλλα στό δραματικό του διάλογο μέ τόν «ἄγνωστο Θεό». Εἶναι γεγονός ὅτι ἕνας ἄθεος ἀπορρίπτει, ἔστω μέ μία πλούσια ἐπιχειρηματολογία, τήν ὕπαρξη καί τήν παρουσία τοῦ Θεοῦ μέσα στά πλαίσια μιᾶς δραματικῆς πάλης μέ τόν ἑαυτό του καί τό Θεό. Γιατί ἄλλωστε εἶναι ἀλήθεια ὅτι, στή περίπτωση πού εἶναι κανείς βέβαιος γιά κάτι πού πιστεύει, δέν ἀγωνίζεται μέ φανατισμό γιά νά τό ἀποδείξει. Δέν ἀγωνίζεται μέ τόν τρόπο πού θεμελιώνει ἀδιάσειστα τήν ὑποψία, ὅτι ὑποστηρίζει κάτι στό ὁποῖο δέν πιστεύει. Κι οἱ πιό πολλοί ἄθεοι μᾶς δίνουν κατά τρόπο πληθωρικό τήν ὑποψία ὅτι δέν πιστεύουν σ’ αὐτό πού ὑποστηρίζουν. Ἡ ἀθεΐα τους δέν εἶναι αὐθεντική, δέν εἶναι ἀληθινή. Ὅταν λ.χ. οἱ ἄθεοι ὀργανώνουν καί ἱδρύουν «Λέσχη Ἀθέων», ὑπογραμμίζουν ὅτι θέλουν νά ἀσχολοῦνται μέ ἕνα πρόβλημα πού δέν τό ἔχουν λύσει. Οἱ συνάξεις στή λέσχη αὐτή καί οἱ συζητήσεις τονίζουν χαρακτηριστικά, ὅτι ὁ ἀγώνας τῶν ἀθέων εἶναι ἕνας διάλογος μέ τό Θεό, πού τούς ἔχει τυλίξει τρυφερά στά δίχτυα τῆς ἀγάπης Του.
***

Ὅταν ὁ Ἀπόστολος Παῦλος ἐπῆγε γιά πρώτη φορά στήν Ἀθήνα, ἐντυπωσιάστηκε, ὅπως γνωρίζουμε, ἀπό τό πλῆθος τῶν βωμῶν καί τῶν ἀγαλμάτων τῶν διαφόρων θεῶν μέ τά ὁποῖα οἱ Ἀθηναῖοι εἶχαν γεμίσει τούς δρόμους τῆς πόλεώς τους. Καί ὁ Γερμανός βιογράφος τοῦ Παύλου Holzner, σχολιάζων στό βιβλίο του τήν ἐντύπωση αὐτή τοῦ Ἀποστόλου τῶν Ἐθνῶν, σημειώνει ὅτι τήν ἐποχή αὐτή, ὅταν ἔβγαινες ἀπό ἕνα ἀθηναϊκό σπίτι, δέν ἐσήμαινε ὅτι ἔβγαινες στό δρόμο, ἄλλα ὅτι ἔμπαινες στή περιοχή ἑνός Θεοῦ. Κατά τόν ἴδιο ἀκριβῶς τρόπο καί σήμερα καί πάντοτε, ὅταν ἕνας ἄθεος βγαίνει ἔξω ἀπό τόν ἑαυτό του γιά νά πολεμήσει τό Θεό, σημαίνει αὐτό ὅτι εἰσέρχεται στή περιοχή τοῦ ἀληθινοῦ Θεοῦ πού τόν περιμένει νά διαλεχθοῦν μέ ἀγάπη καί εἰρήνη.

Κατά τόν ψαλμωδό, μόνο ἕνας ἄφρων, ἕνας ἄμυαλος μπορεῖ νά ἰσχυρισθεῖ ὅτι δέν ὑπάρχει Θεός. «Εἶπεν ἄφρων ἐν καρδίᾳ αὐτοῦ οὐκ ἔστι Θεός». Κάθε ἄλλος ἄνθρωπος, πού παίρνει τή θέση τοῦ ἀθέου, προβάλλει ἁπλῶς τήν ὀξύτητα τοῦ θρησκευτικοῦ του προβληματισμοῦ. Δέν εἶναι πράγματι ἕνας ἄθεος ἀλλά ἕνας παρεξηγημένος ἀπό τόν ἴδιο τόν ἑαυτό του πιστός. Ἡ πληροφορία αὐτή τῆς ψυχολογίας τοῦ βάθους εἶναι ἀσφαλῶς πολύ χρήσιμη στό σύγχρονο ἄθεο πού θά ἤθελε νά ἐπωφεληθεῖ καλόπιστα ἀπό τά πορίσματα τῆς ψυχολογίας αὐτῆς γιά νά συνάντηση τό Θεό πού τόσο βαθειά παραδέχεται καί πιστεύει!
πηγή 

Το πρόγραμμα των Πανελλαδικών Εξετάσεων 2015. Στις 13 Μαΐου λήγουν τα μαθήματα και στις 18 αρχίζουν οι Πανελλαδικές




Ανακοινώθηκε σήμερα από το υπουργείο Παιδείας το Πρόγραμμα των Πανελλαδικών Εξετάσεων για όλες τις κατηγορίες υποψηφίων.
Τα μαθήματα του σχολικού έτους 2014-2015 λήγουν στις 13 Μαίου.
Ειδικότερα:


A. Οι Πανελλαδικές Εξετάσεις των υποψηφίων των ημερήσιων και εσπερινών Γενικών Λυκείων (ΓΕΛ) και των ημερήσιων και εσπερινών Επαγγελματικών Λυκείων (ΕΠΑΛ-ΟΜΑΔΑ Β΄) για εισαγωγή στην τριτοβάθμια εκπαίδευση θα αρχίσουν τη Δευτέρα 18-5-2015, ενώ οι πανελλαδικές εξετάσεις των υποψηφίων των ημερήσιων και εσπερινών Επαγγελματικών Λυκείων (ΕΠΑΛ-ΟΜΑΔΑ Α΄) θα αρχίσουν την Τρίτη 19-5-2015. Οι εξετάσεις των ειδικών μαθημάτων θα ξεκινήσουν την Τετάρτη 17-6-2015. Η Υγειονομική Εξέταση και Πρακτική Δοκιμασία των υποψηφίων για εισαγωγή στα Τμήματα Επιστήμης Φυσικής Αγωγής και Αθλητισμού (Τ.Ε.Φ.Α.Α.) θα διεξαχθεί από 15-6-2015 ως και 26-6-2015. Τέλος, οι επαναληπτικές πανελλαδικές εξετάσεις των ΓΕΛ θα αρχίσουν την Τρίτη 9-6-2015.

B. Οι απολυτήριες εξετάσεις για τα μαθήματα που εξετάζονται σε επίπεδο σχολικής μονάδας για την Γ΄ τάξη των ημερήσιων και τη Δ΄ τάξη των εσπερινών Γενικών Λυκείων θα ξεκινήσουν την Τετάρτη 3-6-2015 για όσους θα έχουν συμμετάσχει στις πανελλαδικές και θα διενεργηθούν με βάση το πρόγραμμα που καταρτίζει το κάθε λύκειο χωριστά.

Γ. Οι απολυτήριες και πτυχιακές εξετάσεις ημερήσιων και εσπερινών ΕΠΑΛ (ΟΜΑΔΑ Α΄ και Β΄) σε επίπεδο σχολικής μονάδας θα ξεκινήσουν την Τετάρτη 10-6-2015 και θα διενεργηθούν με βάση το πρόγραμμα που καταρτίζει το κάθε λύκειο χωριστά.

Για να δείτε το πλήρες πρόγραμμα των Πανελλαδικών εξετάσεων 2015 αναλυτικά για τις παρακάτω κατηγορίες πατήστε εδω:
1. ΠΡΟΓΡΑΜΜΑ ΠΑΝΕΛΛΑΔΙΚΩΝ ΕΞΕΤΑΣΕΩΝ 2015 ΗΜΕΡΗΣΙΩΝ ΚΑΙ ΕΣΠΕΡΙΝΩΝ ΓΕΝΙΚΩΝ ΛΥΚΕΙΩΝ (ΓΕΛ)
2. ΠΡΟΓΡΑΜΜΑ ΠΑΝΕΛΛΑΔΙΚΩΝ ΕΞΕΤΑΣΕΩΝ 2015 ΗΜΕΡΗΣΙΩΝ ΚΑΙ ΕΣΠΕΡΙΝΩΝ ΕΠΑΛ (ΟΜΑΔΑ Α΄)
3. ΠΡΟΓΡΑΜΜΑ ΕΠΑΝΑΛΗΠΤΙΚΩΝ ΠΑΝΕΛΛΑΔΙΚΩΝ ΕΞΕΤΑΣΕΩΝ 2015 ΗΜΕΡΗΣΙΩΝ ΚΑΙ ΕΣΠΕΡΙΝΩΝ ΓΕΝΙΚΩΝ ΛΥΚΕΙΩΝ (ΓΕΛ)
4. ΠΡΟΓΡΑΜΜΑ ΕΞΕΤΑΣΕΩΝ ΕΙΔΙΚΩΝ ΜΑΘΗΜΑΤΩΝ 2015 ΓΙΑ ΓΕΛ & ΕΠΑΛ (ΟΜΑΔΕΣ Α΄ & Β΄)

Δ. Γενικότερος προγραμματισμός για τις διαδικασίες εισαγωγής

Στις αρχές Μαΐου, όλοι οι υποψήφιοι για συμμετοχή στις πανελλαδικές εξετάσεις ΓΕΛ ή ΕΠΑΛ, στο Λύκειο στο οποίο υπέβαλαν την Αίτηση-Δήλωση του Φεβρουαρίου, θα αποκτήσουν το δελτίο εξεταζομένου, με το οποίο θα προσέρχονται στο εξεταστικό κέντρο κατά τις ημέρες των εξετάσεων. Στο δελτίο εξεταζομένου θα αναγράφεται και το συγκεκριμένο εξεταστικό κέντρο, στο οποίο θα πρέπει οι υποψήφιοι να προσέρχονται για την εξέταση στα πανελλαδικά μαθήματα ή σε τυχόν ειδικά μαθήματα.

Στα μέσα Ιουνίου, όλοι οι υποψήφιοι για τις πανελλαδικές εξετάσεις ΓΕΛ ή ΕΠΑΛ, στο Λύκειο στο οποίο υπέβαλαν την Αίτηση-Δήλωση του Φεβρουαρίου, θα προσέλθουν για να αποκτήσουν προσωπικό κωδικό ασφαλείας (password), για να τον χρησιμοποιήσουν κατά την ηλεκτρονική υποβολή του μηχανογραφικού τους δελτίου. Οι υποψήφιοι για το 10% των θέσεων (χωρίς νέα εξέταση) θα μπορούν να αποκτούν προσωπικό κωδικό ασφαλείας (password) σε όποιο Λύκειο τους εξυπηρετεί.

Η υποβολή των μηχανογραφικών δελτίων θα γίνει και φέτος ηλεκτρονικά, μέσω διαδικτύου, από τα μέσα Ιουνίου ως τις αρχές Ιουλίου. Το έντυπο μηχανογραφικό δελτίο θα έχει ήδη ανακοινωθεί από τον Απρίλιο.

Όσοι από τους μαθητές της τελευταίας τάξης εμπίπτουν στην ειδική κατηγορία των υποψηφίων-πασχόντων από σοβαρές παθήσεις (για εισαγωγή στο 5% των θέσεων εισακτέων), έχουν ήδη πιστοποιηθεί από συγκεκριμένα νοσοκομεία για την πάθησή τους. Οι υποψήφιοι (οι μαθητές και οι αντίστοιχοι απόφοιτοι) θα υποβάλουν ειδικό μηχανογραφικό δελτίο στις αρχές Σεπτεμβρίου.

http://www.esos.gr/arthra/37478/programma-ton-panelladikon-exetaseon-2015

Γιορτή για την Εθνική επέτειο της 25ης Μαρτίου 1821 από τα παιδιά των Κατηχητικών Σχολείων Αγίου Αθανασίου Κατούνας.

 


Π   Ρ   Ο   Σ   Κ   Λ   Η   Σ   Η
                           

Τα παιδιά του Κατηχητικού Σχολείου της Ενορίας μας, σας προσκαλούν στη γιορτή πού ετοίμασαν για την Εθνική επέτειο της 25ης Μαρτίου 1821. Την Κυριακή  22  Μαρτίου  2015 και ώρα 5:30 το απόγευμα στην αίθουσα εκδηλώσεωντου Γυμνασίου  Κατούνας. Θα είναι μεγάλη χαρά και τιμή μας να γιορτάσουμε μαζί τη διπλή γιορτή, της Χριστιανοσύνης και του Ελληνισμού.

H γυναίκα από το Δίστομο


 Η μαυροντυμένη κοπέλα, η άσημη Μαρία Παντίσκα, είναι ίσως το πιο διάσημο πορτρέτο Ελληνίδας στον πλανήτη

 Του Κωστή Χριστοδούλου 
Φθινόπωρο του 1944. Ο Ουκρανός φωτογράφος Ντμίτρι Κέσερ βρίσκεται στην Ελλάδα απεσταλμένος του περιοδικού Life και καταγράφει την υποχώρηση των Γερμανών . Σ' αυτόν χρωστάμε μοναδικά ντοκουμέντα για όσα που έζησε η χώρα στην δεκαετία του '40. Ήταν παρών με τον φακό του στα Δεκεμβριανά, στην επίσκεψη Τσόρτσιλ στην Αθήνα, αλλά και αργότερα στον εμφύλιο πόλεμο.
Τον Οκτώβριο επισκέφθηκε και το μαρτυρικό Δίστομο λίγο μετά από τις θηριωδίες των Γερμανών και απαθανάτισε τους εναπομείναντες κατοίκους να προσπαθούν να σταθούν στα πόδια τους. Εκεί, μεταξύ των άλλων φωτογραφίζει την μαυροφορεμένη Μαρία Παντσίκα η οποία έμελλε να γίνει μία από τις πιο γνωστές φωτογραφίες που απεικονίζουν τον πόνο της απώλειας. Τις φωτογραφίες μαζί με τις μαρτυρίες τις στέλνει πίσω στην Αμερική και αυτές δημοσιεύονται τελικά στις 27 Νοεμβρίου στο Life.
To τεύχος αυτό ήρθε ξανά στο φως χάρη στην επιμονή ενός φοιτητή από το Δίστομο που σπούδαζε στην Καλιφόρνια. Έτσι αφηγείται ο ίδιος την εύρεση του περιοδικού στο “Αράχωβας Blog”:

"Το περασμένο καλοκαίρι περπατούσαμε με ένα φίλο στο Berkeley χωρίς συγκεκριμένο προορισμό. Δίπλα μας σε ένα ισόγειο κτήριο που έμοιαζε αποθήκη γίνονταν δημοπρασίες. Αποφασίσαμε να μπούμε  από περιέργεια, εκείνος για τα αντικείμενα της δημοπρασίας, εγώ και για την διαδικασία.
Στον τεράστιο χώρο υπήρχε ό,τι μπορείς να φανταστείς, από μικρά διακοσμητικά μέχρι αντίκες αυτοκινήτων, όλα για δημοπρασία. Χωριστήκαμε κι ο καθένας κατευθύνθηκε στα ενδιαφέροντά του. Σε ένα έδρανο ψηλό όπως στις αίθουσες δικαστηρίων οι υπεύθυνοι έβγαζαν σε δημοπρασία ένα ένα τα αντικείμενα  σύμφωνα με μια προκαθορισμένη σειρά που είχαμε κι εμείς στα χέρια μας. Ο φίλος έκανε δυο απόπειρες να πάρει κάποια βιβλία χωρίς επιτυχία. Κάποιοι αποφασισμένοι ανέβαζαν τις τιμές σε απαγορευτικά ύψη.

Συνέχιζα να περιεργάζομαι τα αντικείμενα μέχρι που έπεσα πάνω σε στοίβες παλιών περιοδικών Life τοποθετημένα σε ράφια και ταξινομημένα ανά δεκαετία. Κοίταξα χρονολογίες και είδα ότι υπήρχαν τεύχη ακόμα και πριν το ´50. Αυτό ενίσχυσε το ενδιαφέρον μου για τη δημοπρασία και έκανε την αναζήτηση συγκεκριμένη πλέον. Έψαξα να βρω το τεύχος με το αφιέρωμα στη σφαγή του Διστόμου. Ήξερα το έτος, 1944, αλλά όχι ακριβή ημερομηνία. Μια αναζήτηση στο κινητό μου έδωσε 29 Νοεμβρίου. Όμως όσο κι αν έψαχνα τεύχος με αυτή την ημερομηνία δεν βρήκα. Το Life ήταν εβδομαδιαίο, υπήρχαν πολλά τεύχη και τα εξώφυλλα δεν παρέπεμπαν πουθενά. Συνέχισα την αναζήτηση στο διαδίκτυο μέσω του κινητού και είδα ότι σε άλλη πηγή η ημερομηνία ήταν διαφορετική, 27 Νοεμβρίου 1944. Πράγματι στις στοίβες με τα παλιά περιοδικά υπήρχε τεύχος με αυτήν την ημερομηνία. Το κράτησα στα χέρια μου αλλά δεν ήταν αυτό που περίμενα να δω. Από όσα είχα κατά καιρούς διαβάσει μου είχε σχηματιστεί η εντύπωση ότι η φωτογραφία σύμβολο της Μαρίας Παντίσκα που όλοι έχουμε δει σε αφίσες και φυλλάδια, ήταν εξώφυλλο του τεύχους κι εδώ έβλεπα μια αμερικανίδα στρατιώτη. Αργότερα διάβασα ότι ήταν η ηθοποιός Γερτρούδη Λόρενς η οποία είχε συμπληρώσει μια περιοδεία επτά εβδομάδων στις συμμαχικές εμπροσθοφυλακές στην Ευρώπη.
Όταν όμως ξεφύλλισα το περιοδικό, βρήκα στη σελίδα 21 σχεδόν ολοσέλιδη τη γνωστή  φωτογραφία. Ήταν ένα αφιέρωμα στις καταστροφές που έκαναν οι Γερμανοί στη χώρα μας και μέσα σ´ αυτό το αφιέρωμα τη μεγαλύτερη έκταση είχε  η σφαγή του Διστόμου.
Τα εκατοντάδες περιοδικά life που υπήρχαν εκεί είχαν  πουληθεί όλα μαζί σε κάποιον συλλέκτη που όταν  είδε την επιμονή μου να ξεφυλλίζω το συγκεκριμένο τεύχος με πλησίασε. Του ζήτησα αν γίνεται να το αγοράσω. Δέχθηκε και χωρίς περισσότερες  εξηγήσεις για το τι σημαίνει το τεύχος αυτό για μένα, κανονίσαμε μια τιμή και έγινε δικό μου”.

Το επίμαχο άρθρο που φέρει τον τίτλο “Τι έκαναν οι Γερμανοί στην Ελλάδα” ξεκινάει με την φωτογραφία της Μαρίας Παντίσκα και την λεζάντα “Η Μαρία Παντίσκα ακόμη θρηνεί τέσσερις μήνες μετά τη δολοφονία της μητέρας της από τους Γερμανούς στη σφαγή στο ελληνικό χωριό Δίστομο”.

Όπως αναφέρει το ρεπορτάζ στην επόμενη σελίδα: “Μια από τις τελευταίες επίσημες γερμανικές πράξεις στην Ελλάδα ήταν η σφαγή του Διστόμου. Μια πόλη περίπου 60 μίλια βορειοδυτικά των Αθηνών. Τον περασμένο Ιούνιο ένας περαστικός Γερμανός ρώτησε τον παππά του Διστόμου πατέρα Σωτήριο Ζήση αν υπήρχαν αντάρτες στην περιοχή. Ο παππάς είπε ότι δεν ήξερε κανέναν.
Οι Γερμανοί όμως έκαναν επίθεση στην πόλη. Στην αρχή επέστρεψαν και σκότωσαν  τον πατέρα Ζήση. Λίγες μέρες αργότερα μια ομάδα μαυροφορεμενων ανδρών των SS μπήκαν στο Δίστομο, διέταξαν τους ανθρώπους να κλειστούν στα σπίτια τους, πέρασαν απο σπίτι σε σπίτι πυροβολώντας όλους αυτούς που μπορούσαν να βρουν. Σε δυο ώρες είχαν σκοτώσει 1000 Διστομίτες (σ.σ. Ο αριθμός που αναφέρεται στο άρθρο είναι λανθασμένος καθώς στην σφαγή του Δίστομου έχασαν την ζωή τους 228 άνδρες, γυναίκες και παιδιά ) από τους 1200. Οι ελάχιστοι επιζήσαντες έτυχε να βρίσκονται στα βουνά και στα χωράφια. Αφού οι Γερμανοί τελείωσαν με τη σφαγή πήραν λάφυρα και έκαψαν το μικρό χωρίο. Δεκαπέντε μέρες αργότερα επέστρεψαν αλλά αυτή τη φορά οι χωρικοί είχαν προειδοποιηθεί και είχαν φύγει στα βουνά. Οι Γερμανοί πήραν λάφυρα για άλλη μια φορά”.
 Η Μαρία Παντίσκα έφυγε από την ζωή σε ηλικία 84 ετών πριν από έξι ακριβώς χρόνια, στις 16 Μαρτίου 2009. Εντύπωση προκαλεί ότι παρόλο ότι υπήρξε η πλέον χαρακτηριστική φυσιογνωμία από τους επιζώντες, και ενώ υπάρχουν αρκετές μαρτυρίες από άλλους επιζώντες, δεν υπάρχει κάποια γνωστή μαρτυρία από την ίδια.

Εδώ μπορείτε να ξεφυλλίσετε το τεύχος του περιοδικού


 Πηγή : WeekEdition

Επιστολή διαμαρτυρίας από την Ιερά Κοινότητα του Αγίου Όρους για την Κάρτα του Πολίτη



ΒΡΟΝΤΕΡΟ «ΟΧΙ» ΣΤΗΝ ΚΑΡΤΑ ΤΟΥ ΠΟΛΙΤΗ ΑΠΟ ΤΟ ΑΓΙΟΝ ΟΡΟΣ
Επιστολή διαμαρτυρίας για την αναγγελία της έκδοσης της «Κάρτας του Πολίτη» από την κυβέρνηση, έστειλε την προηγούμενη Δευτέρα 16-3-15 η Ιερά Κοινότητα του Αγίου Όρους στον αρμόδιο υπουργό κ. Κατρούγκαλο.
Η Ι. Κοινότητα τονίζει την αντίθεση των Αγιορειτών στην ΚτΠ, αφού αυτή ταυτίζει τους πολίτες με ένα αριθμό του συστήματος και προσβάλλει την ελευθερία του ανθρωπίνου προσώπου, και καλεί την Κυβέρνηση να μη προχωρήσει στην έκδοσή της.
Αναμένουμε ανάλογες αντιδράσεις από τις Μητροπόλεις και την Ι. Σύνοδο.
Ποιά είναι η θέση του κ. Καμμένου και του κόματος των ΑΝΕΛ για το θέμα; Θα μιλήσει κάποτε για τις «κόκκινες γραμμές» που έθεσε στην συγκυβέρνηση;
Σημειώνεται ότι το νομοσχέδιο για την Κάρτα του Πολίτη αναρτήθηκε για διαβούλευση στην ιστοσελίδα  opengov. Πρέπει όλοι να προσθέσουμε τα σχόλιά μας.
 https://html1-f.scribdassets.com/9ivbdrbqf44d5ijn/images/1-e0193ed733.jpg

Διημερίδα σε Κατούνα και Βόνιτσα με θέμα: «Οικογένεια και Παιδί, Ενδοοικογενειακή βία - Σχολικός εκφοβισμός».

       
Το Κέντρο Κοινωνικής Μέριμνας και Ανάπτυξης σε συνεργασία με την Κοινωφελής Επιχείρηση του Δήμου Ακτίου - Βόνιτσας και την συμμετοχή πολλών Πολιτιστικών Συλλόγων και Συλλόγων Γονέων και Κηδεμόνων, διοργανώνουν διημερίδα στην Κατούνα και στην Βόνιτσα με θέμα «Οικογένεια και Παιδί, Ενδοοικογενειακή βία - Σχολικός εκφοβισμός».
      Η διημερίδα θα ξεκινήσει απο την Κατούνα το Σάββατο 28 Μαρτίου (10:30 - 13:00) στο κτίριο του πρώην Δημαρχείου Κατούνας και θα ολοκληρωθεί στην Βόνιτσα την Κυριακή 29 Μαρτίου (10:30 - 13:00) στην αίθουσα συνεδριάσεων του Δήμου Ακτίου-Βόνιτσας. Στόχος είναι η οικογένεια να βρεί απαντήσεις σε πολλά ερωτήματα που άπτονται του συγκεκριμένου θέματος και που απασχολούν ευρύτερα την κοινωνία. Μετά το πέρας των ομιλιών απο τους ειδικούς θα ακολουθήσει συζήτηση επι των θεμάτων. Η τοποθέτηση του καθενός είναι σημαντική και μπορεί να βοηθήσει στην ευρύτερη ανάλυση των θεμάτων. 
Ευχαριστούμε εκ των προτέρων όλους τους συλλόγους που συμμετάσχουν ενεργά στην εκδήλωση. 
Η παρουσία όλων θα μας τιμήσει ιδιαίτερα. 
 
Ακολουθεί συνημμένα το πρόγραμμα:

Εκ του Κέντρου Κοινωνικής Μέριμνας
και Ανάπτυξης Δήμου Ακτίου-Βόνιτσας

Το μέλλον της σύλληψης των υπόπτων



Έφτασε η στιγμή που και η πιο απλή σύλληψη είναι έτοιμη να αλλάξει δραματικά, καθώς οι υπηρεσίες επιβολής του νόμου σε όλη την Αμερική υιοθετούν νέα τεχνολογία – από λογισμικό αστυνόμευσης μέσω πρόβλεψης (predictive-policing), μέχρι κάμερες παρακολούθησης προγραμματισμένες για τον εντοπισμό εγκληματικής δραστηριότητας για τη σύλληψη υπόπτων.
Δεν πρόκειται να χρησιμοποιηθούν ευρέως, φυσικά όλες οι καινοτομίες που είναι στα σκαριά, υποχρεωτικά. Οι ειδικοί λένε ότι πολλές από αυτές τελικά θα απαιτήσουν συμβιβασμούς που το κοινό δεν θα είναι πρόθυμο να κάνει. «Πλησιάζουμε σε έναν κόσμο όπου θα είναι δυνατό να γίνει τεχνολογικά ασφαλής έως 100 τοις εκατό η συμμόρφωση με πολλούς νόμους», λέει ο Jay Stanley, ανώτερος αναλυτής πολιτικής της Αμερικανικής Ένωσης Πολιτικών Ελευθεριών. «Για παράδειγμα, θα μπορούσαμε εύκολα τώρα, αν θέλαμε, να επιβάλαμε 100 τοις εκατό την συμμόρφωση με τα όρια ταχύτητας». Αυτό δεν σημαίνει ότι θα το κάνουμε.
Οι παρακάτω συνεντεύξεις στοχαστών και επαγγελματιών, είναι μια γεύση του πώς αύριο οι αστυνομικοί θα εντοπίζουν, θα διώκουν και θα συλλαμβάνουν εκείνους που θα βάζουν στόχο.
Πώς θα ξέρουν ότι ένα έγκλημα λαμβάνει χώρα
Οι συσκευές που έχουν σχεδιαστεί για την ανίχνευση αμφισβητήσιμης δραστηριότητας πολλαπλασιάζονται. Πρόσφατα αρκετές πόλεις έβαλαν δίκτυα παρακολούθησης με αισθητήρες με μικρόφωνα και άλλες είναι πιθανό να υιοθετήσουν παρόμοια συστήματα. Όταν ένας αισθητήρας λαμβάνει έναν ύποπτο θόρυβο, ένα πρόγραμμα υπολογιστή αναλύει τον ήχο και, αν μοιάζει με πυροβολισμό, το σημείο προέλευσής του προσδιορίζεται με ακρίβεια λίγων μέτρων. Ένας άνθρωπος εξετάζει την αναφορά και, εφόσον αυτό δικαιολογείται, αποστέλλονται αστυνομικοί στο τόπο μέσα σε περίπου 40 δευτερόλεπτα από τον πυροβολισμό. Εν τω μεταξύ, μια εταιρεία στο Βανκούβερ δοκιμάζει αναλυτές μαριχουάνας που μπορούν να προσεγγίσουν την ποσότητα THC (τετραϋδροκανναβινόλης) στο σύστημα ενός ατόμου. Ο Guohua Li, επιδημιολόγος στο Πανεπιστήμιο της Κολούμπια, πιστεύει ότι κατά πάσα πιθανότητα οι αναλυτές θα είναι σε χρήση ρουτίνας εντός πέντε ετών. Η αστυνομία ίσως αρχίσει να κάνει χρήση ευφυών καμερών παρακολούθησης εξοπλισμένες με αισθητήρες που μπορούν να προσδιορίσουν ανώμαλη ή ύποπτη συμπεριφορά. Σύμφωνα με την Jennifer Lynch του Electronic Frontier Foundation, η τεχνολογία αυτή έχει δοκιμαστεί σε διάφορες πόλεις της Αμερικής και είναι ήδη αρκετά εξελιγμένη για να "προειδοποιεί", όταν κάποιος αφήνει μια τσάντα αφύλακτα ή όταν ένα αυτοκίνητο κάνει κύκλους επανειλημμένα σε ένα τετράγωνο.
Σε ομοσπονδιακό επίπεδο, μια πρωτοβουλία που ονομάζεται Next Generation 911’ θα επιτρέπει σε θύματα και μάρτυρες να στέλνουν κείμενα και τελικά φωτογραφίες και βίντεο, σε υπηρεσίες έκτακτης ανάγκης, κάτι που δεν είναι δυνατόν αυτή τη στιγμή επειδή το δίκτυο 911 (το ‘100’ που λέμε εμείς) λειτουργεί με αναλογική τεχνολογία από τη δεκαετία του 1970. Άνθρωποι που μπλέκονται σε καταστάσεις όπως εισβολές σε σπίτια ή περιστατικά ενδοοικογενειακής βίας και δεν μπορούν να μιλήσουν ακίνδυνα σε ένα τηλέφωνο, θα μπορούν να ζητούν βοήθεια, και η αστυνομία θα λαμβάνει πολύτιμες εικόνες από το έγκλημα, σε πραγματικό χρόνο.
Αστυνομικά τμήματα αρχίζουν την παρακολούθηση των κοινωνικών μέσων μαζικής ενημέρωσης, τα οποία πολλές συμμορίες, χρησιμοποιούν ως όχημα για να δειχτούν και να διαφημιστούν. Με την αναζήτηση λέξεων κλειδιών και την χαρτογράφηση αλληλεπιδράσεων μεταξύ των μεμονωμένων χρηστών, οι αρχές μπορούν να παρακολουθούν ύποπτα μέλη συμμοριών και προγραμματισμένες συγκρούσεις συμμοριών. Μπορούν να διεισδύουν στα δίκτυα με την ανάρτηση ψευδώνυμων και να κάνουν «φίλους» ύποπτους. Ο εγκληματολόγος του Yale, Andrew Papachristos, ο οποίος εργάζεται με αστυνομικά τμήματα και συμμορίες, λέει ότι ελπίζει ότι τα επόμενα χρόνια θα δούμε μια δημόσια συζήτηση για το πόσο επιθετικά οι αρχές χρησιμοποιούν το Διαδίκτυο για τη συγκέντρωση πληροφοριών σχετικά με ανθρώπους που δεν είναι ύποπτοι για ποινικά αδικήματα. Πολλές πολιτείες έχουν ορίσει τα κατώτατα νόμιμα όρια για την ταξινόμηση κάποιου ως μέλος μιας συμμορίας, λέει ο Παπαχρήστος. «Αλλά αν όλα τα στοιχεία που χρειάζεστε είναι ένα ποστ στο Twitter που λέει, “μισώ τους  μαθητές”, το πράγμα αλλάζει».
Πώς θα βρίσκουν τους υπόπτους
Συνήθως η αστυνόμευση πρόβλεψης αναφέρεται στον να ρίχνεις έναν τεράστιο όγκο δεδομένων μιας πόλης σε έναν υπολογιστή και να αποστέλλεις επιπλέον  αστυνομικούς σε περιοχές που θεωρούνται ότι βρίσκονται σε υψηλό κίνδυνο μελλοντικών εγκλημάτων. Υπάρχει δυναμική, όμως, η αστυνόμευση πρόβλεψης να είναι λιγότερο παθητική. Δείτε, για παράδειγμα, η προσέγγιση που υιοθετείται στην Albuquerque, όπου οι αστυνομικοί ακολούθησαν την (αμφιλεγόμενη) πρακτική του να αφήνουν «δόλωμα» για τους επίδοξους κλέφτες στο επόμενο επίπεδο: «Φύτεψαν» iPads, αυτοκίνητα, και πηνία σύρματος χαλκού σε περιοχές που είχαν επισημανθεί από το λογισμικό τους και, στη συνέχεια συνέλαβαν ανθρώπους που προσπάθησαν να τα κλέψουν.
Άλλα τμήματα ίσως προτιμήσουν να στείλουν ένα αεροπλάνο με κάμερες στον ουρανό που θα καταγράψει κάθε τι που θα συμβαίνει κάτω. Ο Kannappan Palaniappan, καθηγητής πληροφορικής επιστήμης στο Πανεπιστήμιο του Μισούρι, λέει ότι μια μέρα αυτό θα μπορούσε να αποτελέσει πρότυπο μέθοδο για την παρακολούθηση της υψηλής εγκληματικότητας σε αστικές γειτονιές. Με τη χρήση της επιτήρησης ευρείας περιοχής, η αστυνομία αξιόπιστα θα «έχει εικόνα» όταν, ας πούμε, ένας πυροβολισμός σημειωθεί και έχει παρακολουθήσει τις κινήσεις των δραστών της επίθεσης.
Η παρακολούθηση ευρείας ζώνης δεν έρχεται όμως αύριο στην πόλη σας. Για αρχή, πρέπει να γίνουν τεράστια άλματα στην τεχνολογία αποθήκευσης δεδομένων, πριν η αστυνομία μπορεί να καταγράφει με βίντεο 24 ώρες το 24ωρο μια ολόκληρη πόλη, λέει ο Palaniappan. Αυτό που ο Jay Stanley αποκαλεί «κοινωνική αυτοσυγκράτηση» θα διαδραματίσει πιθανόν ένα ρόλο επίσης. Πέρυσι, τόνισε, το δημοτικό συμβούλιο στο Ντέιτον του Οχάιο, καταψήφισε την πρότασή του τοπικού αστυνομικού τμήματος για χρήση επιτήρησης ευρείας περιοχής, λόγω των ανησυχιών για την ιδιωτικότητα. «Υπάρχει μια καθυστέρηση όταν οι άνθρωποι αρχίζουν να χάνουν την προστασία της ιδιωτικής ζωής τους και όταν πραγματικά αρχίζουν να το αισθάνονται», δήλωσε ο Stanley. "Σε κάποιο σημείο, ο βάτραχος θα μπορούσε να πει, «Είναι να πάρει πολύ ζεστά εδώ μέσα» και να πηδήξει έξω."
Πώς θα συλλαμβάνουν στην πραγματικότητα κάποιον
Η σύλληψη και η οδήγηση στο κρατητήριο των υπόπτων θα μπορούσε να γίνει ασφαλέστερη για τους αστυνομικούς, χάρη στα λεγόμενα κέντρα εγκλήματος πραγματικού χρόνου, στελεχωμένα από αναλυτές, οι οποίοι θα μπορούν να μεταδίδουν πληροφορίες στους αστυνομικούς στο δρόμο για κάποιο έγκλημα που γίνεται – τα ποινικά μητρώα των ανθρώπων που ζουν σε εκείνη την διεύθυνση, ας πούμε ή λεπτομέρειες της περιοχής ή πληροφορίες που συγκεντρώθηκαν από κάμερες παρακολούθησης.
Ακόμη πιο ριζικές αλλαγές αφορούν τις πληροφορίες που θα λαμβάνονται αμέσως μετά από μία σύλληψη. Τablets εξοπλισμένα με λογισμικό αναγνώρισης προσώπου –ήδη υπάρχουν στο Σαν Ντιέγκο. Εν τω μεταξύ, το FBI έχει μια γιγαντιαία βάση δεδομένων βιομετρικών πληροφοριών που περιλαμβάνει φωτογραφίες ανθρώπων πρόσωπα, ίριδες, δακτυλικά αποτυπώματα και παλάμες, καθώς και λεπτομέρειες σχετικά με τατουάζ, ουλές και σημάδια. Ομάδες υπεράσπισης πολιτικών ελευθεριών ανησυχούν ότι η αστυνομία κάνει χρήση των νέων μέσων ταυτοποίησης σε περιπολίες ρουτίνας και στη διαδικασία συλλογής νέων ειδών βιομετρικών στοιχείων, συμπεριλαμβανομένου του DNA και δείγματος της φωνής, η βάση δεδομένων του FBI θα διογκωθεί με εσωτερικές πληροφορίες για ανθρώπους που δεν έχουν καταδικαστεί για κανέναν έγκλημα.
Φυσικά, η τεχνολογία το μόνο που μπορεί να κάνει είναι να αλλάξει τον τρόπο που οι αστυνομικοί κάνουν τη δουλειά τους. Τα υπόλοιπα είναι στο χέρι τους και στο χέρι των προϊστάμενών τους. Σε αυτή τη βάση, ευτυχώς, κάποιοι ειδικοί προβλέπουν σημαντική βελτίωση στον τρόπο που οι αστυνομικοί θα αντιμετωπίζουν τον ύποπτο όταν αυτός θα έχει συλληφθεί. Γιατί η διαδικασία θα γίνει πιο διαφανής, χάρη στις ευρέως διαδομένες κάμερες σώματος που θα δείχνουν τις αλληλεπιδράσεις των αστυνομικών με το κοινό.
Σύμφωνα με τον καθηγητή ψυχολογίας του Boise State University, Charles Honts, θα μπορούσε να εγκαταλειφθεί η παραδοσιακή μέθοδος ανάκρισης, καθώς νεότερες προσεγγίσεις αποθαρρύνουν τους αστυνομικούς που διεξάγουν ανάκριση, από το να λένε ψέματα για αποδείξεις σε υπόπτους ή να προσπαθούν να τους χειραγωγήσουν μέσω έμμεσων απειλών ή υποσχέσεων. Αντί, ας πούμε, να ψάχνουν για σημάδια εξαπάτησης σε μη λεκτική συμπεριφορά των υπόπτων, οι ερευνητές θα δημιουργούν καταστάσεις που θα δίνουν στους ύποπτους την ευκαιρία να έρθουν σε αντίθεση με αποδεικτικά στοιχεία που οι ερευνητές θα έχουν ήδη επιβεβαιώσει.

Η πειραματική έρευνα του Saul Kassin, ψυχολόγου στο John Jay College of Criminal Justice, έχει δείξει ότι, σε σύγκριση με αυτές τις νεότερες μεθόδους, οι παλαιότερες μέθοδοι που βασίζονται στην εξαπάτηση του υπόπτου, αυξάνουν τον κίνδυνο να ομολογήσει ένας αθώος άνθρωπος. «Δεν υπάρχει ένας ενιαίος κώδικας σχετικά με το πώς τα πράγματα θα πρέπει να γίνουν από την αστυνομία, έτσι θα πάρει λίγο χρόνο», λέει ο Honts. «Αλλά η δύναμη των δεδομένων θα το κάνει να συμβεί».