Μπροστά στον θάνατο οι άνθρωποι είναι αδύνα­μοι σαν τα κουνούπια, σαν τα πετραδάκια. Για ποιό πράγμα καυχάσθε, ω άνθρωποι; Για τον πλούτο, την Ε­πιστήμη, την Φιλοσοφία και την κουλτούρα; Όλα αυ­τά είναι σκύβαλα - συ και εγώ δούλοι του θανάτου! Κάθε άνθρωπος είναι δούλος του φόβου, δούλος του θανάτου. Μπορεί να γίνει άνθρωπος σε αυτό τον κό­σμο με χαρά; Όχι δεν μπορεί. Ο άνθρωπος, που θα α­ντικρίσει σοβαρά τον εαυτό του και με σοβαρότητα θα κοιτάξει τον θάνατο σαν τον έσχατο σταθμό αυτής της ζωής, αυτός ό άνθρωπος δεν έχει χαρά σε αυτό τον κόσμο, δεν υπάρχει γι' αυτόν καμιά απόλαυση ε­δώ. Όλες οι απολαύσεις είναι ένα ψέμα, εάν ο θάνα­τος αποτελεί για μένα και για σένα τον τελευταίο σταθμό αυτού του κόσμου. ....Τα πάντα φθείρονται και αποθνήσκουν. Μέχρι πότε όμως; Μέχρι την Ανά­σταση των νεκρών, όταν ο Κύριος θα κρίνει τον κό­σμο και στη θέση της παλαιάς γης, θα δώση Καινή Γη, όταν όλα θα γίνουν Αθάνατα επάνω της. Αυτό εί­ναι κάτι που εμείς δεν μπορούμε, μα ούτε και ξέρουμε να το συλλάβουμε, αλλά αυτό είναι η καλή είδηση του Κυρίου και Χριστού μας.

Άγιος Ιουστίνος Πόποβιτς.

Οι άγιες Μητέρες των Τριών Ιεραρχών

Γιορτάζουν την πρώτη Κυριακή του Φλεβάρη

 

    Όποιος μελετά τη ζωή και το έργο των Τριών Ιεραρχών διαπιστώνει ότι οι μεγάλοι παιδαγωγοί εις την εν Χριστώ ζωή και στη σμίλευση κατά Θεό της προσωπικότητάς τους υπήρξαν κυρίως οι άγιες μητέρες τους. Αυτές υπήρξαν σαρκικές μητέρες αλλά και πνευματικές. Αυτές τους κυοφόρησαν, τους γέννησαν, τους ανέθρεψαν, τους στήριξαν με τις προσευχές τους, τις συμβουλές τους, το παράδειγμά τους. Στο βίο των Τριών Ιεραρχών δεν βρίσκουμε γέροντες και πνευματικούς οδηγούς. Αν εξαιρέσουμε τον άγιο Χρυσόστομο, ο οποίος αφού χειροτονήθηκε αναγνώστης σε ηλικία 21 ετών, έφυγε στην έρημο όπου και μόνασε κοντά σε γέροντα 4 έτη, δεν έχουμε άλλο στοιχείο καθοδηγήσεως τους. 

 

    Ο Βασίλειος και ο Γρηγόριος μόνασαν μόνοι τους στα κτήματά τους, ή συντροφιά μαζί στο κτήμα του Βασιλείου στον Πόντο, παρά τον Ίριν ποταμό, και ανεδείχθησαν δια της ιδιωτικής ασκήσεως τους, όπως και ο Χρυσόστομος, ο οποίος μόνασε και 2 έτη μόνος του σε σπήλαιο, της θεολογικής κατά μόνας μελέτης τους, και οπωσδήποτε βάσει των γνωριμιών αγίων ανδρών που συνάντησαν, κυρίως ο Βασίλειος, στα ταξίδια και τις περιηγήσεις τους.

 

    Οι κατά σάρκα πατέρες τους, του μεν Βασιλείου απέθανε όταν (ο γιος του) ήταν σε ηλικία 15 ετών, αφήνοντάς τον έτσι αβοήθητο στην δύσκολη περίοδο της εφηβείας, του δε Γρηγορίου ήταν στην αρχή αιρετικός (Υψιστάριος· θρήσκευμα που αποτελείτο από ιουδαϊκά και εθνικά στοιχεία και η λατρεία του υψίστου Θεού συνδυαζόταν με τη λατρεία του πυρός) και αργότερα χώλαινε στην διάκριση των θεολογικών εννοιών μ’ αποτέλεσμα να υπογράψει και φιλοαρειανικό σύμβολο πίστεως ως επίσκοπος. Γι’ αυτό βοηθήθηκε από τον υιό του στη διαποίμανση χωρίς αυτός να τον βοηθήσει ουσιαστικά. Και ο πατέρας του Χρυσοστόμου πέθανε λίγους μήνες μετά τη γέννησή του. Συνεπώς οι πατέρες των Τριών Ιεραρχών δεν μπόρεσαν ν’ ασκήσουν ουσιαστική αγωγή στα παιδιά τους.

 

    Οι μητέρες τους λοιπόν ήταν αυτές που διαμόρφωσαν μετά το Θεό τις προσωπικότητές τους και τον χαρακτήρα τους. Ας δούμε ξεχωριστά την επίδραση που είχε κάθε μητέρα στον υιό της.

 

Α΄. Μ. Βασίλειος.

 

    Από τη μητέρα του Εμμέλεια ομολογεί ότι γνώρισε το Θεό. Η μητέρα του γέννησε δέκα παιδιά, από τα οποία το ένα δεν επέζησε. Τέσσερα αγόρια και πέντε κορίτσια. Όλα τ’ αγόρια και μία κόρη, η Μακρίνα, αφιερώθηκαν. Τρεις επίσκοποι (Βασίλειος, Γρηγόριος, Πέτρος) και δύο μοναχοί (Ναυκράτιος και Μακρίνα).

 

    Η Εμμέλεια είχε κάνει το σπίτι Εκκλησία ενώ οι περισσότερες μητέρες και γονείς το κάνουν θέατρο. Τους δίδαξε Παλαιά και Καινή Διαθήκη. Τα έμαθε να προσεύχονται. Τα στήριξε στην κατά Θεό αφιέρωση. Πρώτη αυτή, μετά το θάνατο του συζύγου της, μαζί με τη κόρη της Μακρίνα συνέπηξε μονή στα κτήματα της οικογενείας στον Πόντο. Κοντά τους πήγε και ο Ναυκράτιος, ο οποίος μόνασε σε ανάλογη ανδρική. Αργότερα μετά το τέλος των σπουδών του ακολούθησε και ο Βασίλειος.

 

    Η Εμμέλεια είχε σύντροφο πιστό και μόνιμο σ’ όλη τη ζωή της τον πόνο. Πέθανε ο πατέρας της σαν μάρτυρας στους διωγμούς, πέθανε ο άνδρας της νέος, ο γιος της Ναυκράτιος σκοτώθηκε, 27 ετών, σε κυνήγι, και ο Βασίλειος ήταν μόνιμα άρρωστος και καταβεβλημένος. Κι όμως παρέμεινε στητή και ολόρθη. Ασκούσε την ελεημοσύνη σε μεγάλο βαθμό και στήριζε τα παιδιά της.

 

    Η γιαγιά του Μ. Βασιλείου Μακρίνα και η μεγάλη του αδελφή που πήρε το ίδιο όνομα με τη γιαγιά τους ήταν άλλες δύο γυναίκες που στήριξαν και καθοδήγησαν τον Βασίλειο.

 

Β΄. Γρηγόριος ο Θεολόγος.

 

    Η μητέρα του Νόννα ήταν δασκάλα της ευσεβείας όλης της οικογενείας τους. Πέτυχε τον άνδρα της από αιρετικό να τον κάνει ορθόδοξο και μάλιστα να τον καλλιεργήσει τόσο, ώστε αργότερα να γίνει ιερέας και επίσκοπος Ναζιανζού. Επίσης, αν και υπήρξε άτεκνη για πολλά χρόνια και έφθασε σε προχωρημένη ηλικία χωρίς παιδιά, πέτυχε με τις προσευχές και τα δάκρυά της να καταργήσει την ατεκνία της και απέκτησε 3 παιδιά· την Γοργονία, τον Γρηγόριο και τον Καισάριο. Έχασε όμως τον Καισάριο σε ηλικία 38 ετών το 368, και την Γοργονία σε ηλικία 42 ετών το 369. Ο μόνος που επέζησε και τους έκλεισε τα μάτια, αυτήν και τον άνδρα της, ήταν ο Γρηγόριος τον οποίον αφιέρωσαν στον Θεό εξ αρχής, σαν το πρώτο αγόρι τους. Έτσι αυτή ήταν όσο ζούσε το στήριγμά του.

 

Γ΄. Χρυσόστομος.

 

    Η μητέρα του Ανθούσα μένει χήρα στη ζωή της πολύ νωρίς, ενώ ήταν 20 ετών. Δεν ξαναπαντρεύτηκε και δεν χάρηκε τίποτα, αφού η έγγαμος ζωή της ήταν τόσο σύντομος. Ουσιαστικά έζησε σαν παρθένος έχοντας όμως τα βάρη του γάμου· μία κόρη, που μόνο μία φορά την αναφέρει ο Παλλάδιος και της οποίας αγνοούμε και το όνομά της, και τον Ιωάννη, στον οποίο έκτοτε αφιερώθηκε. Του δίδαξε την αγία Γραφή· τον στήριξε με την προσευχή και τη συμπαράστασή της· καλλιέργησε την ψυχή. Έμεινε μαζί του 23 ολόκληρα χρόνια, ως τον θάνατό της. Ο Χρυσόστομος ομολογεί στα έργα του ότι η μητέρα του τον έσωσε από τα πάθη του, τον διεφύλαξε από το αισχρό και ειδωλολατρικό περιβάλλον της Αντιοχείας, και τον στήριξε στην κατά Θεό ζωή.

 

* * *

 

    Σήμερα γίνεται πολύς λόγος, μέσα στα πλαίσια της πλήρους εξισώσεως ανδρών και γυναικών, να δοθεί από την Εκκλησία η ιερωσύνη και στις γυναίκες. Και ήδη στα παρακλάδια του προτεσταντισμού γίνεται αυτό. Η καθ’ ημάς όμως Ορθόδοξη Ανατολή έχει ως ιερωσύνη της γυναίκας την μητρότητα και την αγωγή των παιδιών. Η μητέρα τα φέρνει στον υλικό κόσμο μετά από εννεάμηνη κύηση και η μητέρα καλείται με πνευματικές ωδίνες και πνευματικό τοκετό να τα φέρει και στον πνευματικό κόσμο του ορθοδόξου δόγματος και της ηθικής. Στην μητέρα κυρίως οφείλουμε το ζην, το ευ ζην, και το αιωνίως και κατά Θεό ζην. Η μητέρα είναι ο πρώτος και αναντικατάστατος γέροντάς μας και παιδαγωγός εν Χριστώ. Δεν γίνεται ιερεύς η ίδια, γεννά όμως τους ιερείς και τους στηρίζει. Ο πλούτος της καρποφορίας των μεγάλων αυτών ανδρών και εν γένει όλων των αγίων υπήρξε καρπός, μετά τη χάρη του Θεού βέβαια, της ταπεινώσεως, της αγάπης, της θυσίας, και της ευσεβείας των μητέρων τους.

    Το έργο της μητρότητας και της κατά Χριστόν ανατροφής και αγωγής είναι τόσο μεγάλο όσο και το έργο της ιερωσύνης.

Μα αυτός εκεί, απ' τ' άλλο πλάι σου, ποιός είναι;

 

Ποιός είναι ο τρίτος που βαδίζει πάντα πλάι σου;

Όταν μετρώ, υπάρχουμε μόνο εσύ κι εγώ
Μα όταν κοιτάζω εμπρός στον άσπρο δρόμο
Υπάρχει πάντα κάποιος άλλος που βαδίζει πλάι σου
Γλιστρώντας τυλιγμένος σε μια σκούρα κάπα, κουκουλωμένος
Δεν ξέρω αν είναι άντρας ή γυναίκα
-Μα αυτός εκεί, απ' τ' άλλο πλάι σου, ποιός είναι;
Ποιος είναι αυτός ο ήχος ψηλά στον αέρα

Μουρμουρητό μητρικού θρήνου

Ποιες είναι αυτές οι ορδές που συνωστίζονται κουκουλωμένες
Σ' απέραντες πεδιάδες, σκοντάφτοντας στη ραγισμένη γη
Ζωσμένες απ' τον χαμηλό ορίζοντα μονάχα
Ποια είναι η πόλη πέρα απ' τα βουνά
Διασπάται, μετασχηματίζεται, εκρήγνυται μες στον μενεξεδένιο
αέρα
Πύργοι που πέφτουν
Ιερουσαλήμ, Αθήνα, Αλεξάνδρεια
Βιέννη, Λονδίνο
Εξωπραγματικές

T. Eliot

Μήνυμα Αφύπνισης προς τους Κυβερνώντες και τον έντιμο Ελληνικό Λαό (Μοναχός Ἀρσένιος, Σκήτη Κουτλουμουσίου- Ἅγιον Ὄρος)

Πολύς λόγος γίνεται σήμερα για τις λέξεις που λέγονται ελευθερία, σεβασμός, ανθρώπινα δικαιώματα. Λένε πολλοί, πως ο Θεός έπλασε τον άνθρωπο ελεύθερο και άρα σέβεται ο Ίδιος την ελευθερία του. Μάλιστα, ακούγεται και από πνευματικούς ανθρώπους, πως πρέπει να έχουμε βαθύ σεβασμό στην ελευθερία επιλογής του συνανθρώπου μας.

Είναι όμως έτσι τόσο απλά; Αλλά ας εξετάσουμε τα πράγματα, όσο μπορούμε με βαθιά ειλικρίνεια. Και ας αρχίσουμε πρώτα από το Θεό μας, που έπλασε τον άνθρωπο. Κανείς δεν αμφιβάλλει, πως ο Θεός έπλασε τον άνθρωπο δίνοντάς του και το μεγάλο δώρο της ελευθερίας του. Γιατί όμως του έδωσε το δώρο της ελευθερίας; Έδωσε το δώρο της ελευθερίας στον άνθρωπο ο Θεός, επειδή τον έπλασε κατ' εικόνα Του και καθ΄ομοίωσιν. 

Και από το καθ΄ομοίωσιν γεννάται η ελευθερία. Εάν όμως ο άνθρωπος αρνηθεί να γίνει καθ΄ομοίωσιν του Θεού, τότε το μεγάλο δώρο της ελευθερίας, που έχει ο άνθρωπος, γίνεται καταστροφική σκλαβιά για τον εαυτό του και για τον πλησίον του. Και αυτό αποδεικνύεται πρώτα με τους πρωτοπλάστους. Εφόσον, όπως λέγουν μερικοί, ο Θεός σέβεται την ελευθερία του ανθρώπου, γιατί απαγόρευσε στους πρωτοπλάστους μέσα στον Παράδεισο να φάνε από τον απαγορευμένο καρπό; Εφόσον σέβεται ο Θεός την ελευθερία του ανθρώπου, γιατί έπνιξε την ανθρωπότητα, επί εποχής του Νώε με κατακλυσμό; Γιατί έκαψε ο Θεός τις πόλεις Σόδομα και Γόμορα; Γιατί πάλι ο Θεός επέτρεψε την καταστροφή του Ναού του Σολομώντα; Γιατί άφησε πάλι ο Θεός μας και ερήμωσε η Πόλις και η Αγιά Σοφιά; Και τόσα άλλα «γιατί» που χρειάζονται τόμοι ολόκληροι για να τα αναφέρουμε.

Το συμπέρασμα βγαίνει αβίαστα και απλά. Όλα αυτά γίνανε γιατί μετέτρεψε ο άνθρωπος την ελευθερία, που του έδωσε ο Θεός, σε ασυδοσία του διαβόλου και δεν έχει τέτοιο δικαίωμα ο άνθρωπος, διότι η ασυδοσία επισύρει την οργή του Θεού. Άρα λοιπόν η ελευθερία, που δόθηκε από τον Θεό στον άνθρωπο, ένα μόνο νόημα έχει. Να τη χρησιμοποιήσει για τον αγιασμό του και την ομοίωσή του προς τον Πλάστη του Θεό. Και επαναλαμβάνω. Όποιος θέλει να αρνηθεί το Θεό που τον έπλασε, έχει μεν το ελεύθερο από τον Πλάστη του Θεό να το κάνει, αλλά θα απολαύσει τις πικρές συνέπειες της κακής χρήσης της ελευθερίας του, μάλλον της ασυδοσίας του. Άρα λοιπόν, δεν σέβεται ο Θεός την ελευθερία του ανθρώπου, όπως κακώς την εννοούν μερικοί. Αλλά με πολλή λύπη, θεϊκή, πατρική, αφήνει τον άνθρωπο στην επιλογή του. Όμως αυτή η ενέργεια του Θεού δεν ονομάζεται σεβασμός, αλλά μακροθυμία. Γιατί άλλο η λέξη σεβασμός και άλλο η μακροθυμία. Διότι η λέξη σεβασμός, είναι ιερή και τη χρησιμοποιούμε, όταν θέλουμε να αποδώσουμε μεγάλη τιμή σε κάτι. Ενώ, η μακροθυμία περιέχει την ανοχή, που δείχνει ο ανώτερός μας, που αναβάλει συνεχώς από αγάπη, να μας τιμωρήσει. Ώστε λοιπόν, δεν μπορούμε και δεν έχουμε το δικαίωμα, την ασυδοσία των εσχάτων ημερών μας, να τη μεταβάλουμε και να της δίνουμε το νόημα της ελευθερίας. Πόσο μάλλον να λέμε, πως σεβόμαστε την ασυδοσία. Ας σταματήσουν επιτέλους οι θλιβεροί πολιτικοί μας, να πιπιλίζουν στο στόμα τους τη λέξη ελευθερία. Και ας ξανακοιτάξουν με ειλικρίνεια το Ελληνορθόδοξο Σύνταγμα και εκεί θα δουν, τι πραγματικά σημαίνει η λέξη ελευθερία, καλώς νοούμενη και όχι από τα αντίχριστα νομοσχέδια, που τους υποδεικνύουν οι ασύδοτοι Ευρωπαίοι, π.χ. αντιρατσιστικό νομοσχέδιο κλπ.

Δυστυχώς, μέρα με τη μέρα βλέπουμε, πως μεγαλώνει ο κίνδυνος, που προέρχεται από το αντίχριστο σύστημα. Και το σύστημα αυτό, χρησιμοποιεί τη λέξη ελευθερία και σεβασμός, για ότι αυτό κρίνει ότι είναι σωστό, για το σύστημα και τους ανθρώπους του. Δύο είναι τα δόγματα στα οποία στηρίζεται το άνομο σύστημα. Το πρώτο λέγεται ισχύς και το δεύτερο λέγεται υποκρισία. Και όλοι μας, οι ορθώς βιούντες και σκεπτόμενοι, βλέπουμε τα δύο αυτά δόγματα να εναλλάσσονται και να λειτουργούν άριστα πλέον, χωρίς καμία ενόχληση από αυτούς που έπρεπε να αντισταθούν. Βλέπουμε πλέον το σύστημα το άνομο, πως, που και γιατί, χρησιμοποιεί τις λέξεις ελευθερία, σεβασμός και ανθρώπινα δικαιώματα. Και δυστυχώς, το συνειδητό και πιστό ποίμνιο του Χριστού μας, στενάζει περίλυπο και απογοητευμένο, μη βλέποντας τους αρμόδιους ταγούς  της Εκκλησίας και Πολιτείας να υπερασπίζονται τα Ιερά.

Αλλά τους βλέπουν - πλην μερικών ελαχίστων εξαιρέσεων - να είναι περιβεβλημένοι από την καταραμένη σιωπή, όπως λέγουν οι Άγιοι μας, πως όταν κινδυνεύουν τα Ιερά μας  και σιωπούμε σημαίνει ενοχή και προδοσία. Και ενώ γίνονται όλα αυτά, οι εταίροι μας Ευρωπαίοι, έχουν κατασκευάσει και άλλα αισχρά και απάνθρωπα νομοσχέδια, της κτηνοβασίας και της παιδεραστίας. Ερωτώ ευθέως τους αρμοδίους. Αυτά τα αίσχη, θα τα συγκαταλέξουν με τη λέξη σεβασμός, στην ελεύθερη επιλογή του διεστραμμένου ανθρώπου; Όχι κύριοι, δεν έχει δώσει ο Θεός τέτοιο δικαίωμα ελευθερίας στο πλάσμα του, τον άνθρωπο και αυτό μας το έχει αποδείξει πάρα πολλές φορές. Ωστόσο όμως, ο Θεός έχει εμπνεύσει στο Ορθόδοξο ποίμνιο Του, να κάνει νόμους ωφέλιμους, παιδαγωγικούς, έως ότου ο άρρωστος άνθρωπος ανανήψει από την πνευματική του διαστροφή. Και αλλοίμονο, αν αυτούς τους νόμους τους αλλοιώσουν οι εκάστοτε κυβερνώντες, τότε τι να πω; Ο νοών νοείτω...

Και δυστυχώς, ελπίδα μετανοίας από τους ανθρώπους του ανόμου συστήματος δεν υπάρχει. Και μην αυταπατόμεθα και νομίζουμε, πως ίσως αλλάξουν προς το καλό. Το ερώτημα είναι, το μικρό ποίμνιο του Χριστού μας, θα παραμείνει σε αδράνεια, σε αμηχανία και ολιγοψυχία; Έχει αναλογιστεί το μικρό ποίμνιο του Χριστού, πως ο σίγουρος ηττημένος θα είναι το σύστημα του αντιχρίστου και ο σίγουρος Νικητής, ήταν, είναι και θα είναι ο Κύριος μας Ιησούς Χριστός;

Εφόσον έτσι σίγουρα θα έχουν τα πράγματα, γιατί να μην είμαστε γεμάτοι από αισιοδοξία και ελπίδα; Γιατί να μην αυξήσουμε την πίστη μέσα μας; Γιατί να μην εντείνουμε τον αγώνα μας, με ότι μπορούμε ο καθένας μας; Διότι μαζί με την πίστη και την ελπίδα μας, πρέπει να συνοδεύεται και ο κατά δύναμιν αγώνας μας. Πρέπει να γνωρίζουμε και τούτο. Πως οι Άγιοι μας, πάντα προσδοκούσανε να περάσουνε δύσκολες καταστάσεις διωγμών της Πίστεως για να αγωνισθούν περισσότερο! Επομένως, πρέπει να καταλάβουμε σιγά-σιγά, πως τις δυσκολίες που θα συναντήσουμε - ο Θεός ξέρει, τι, πως και πότε θα γίνουν - στην πορεία μας, άμα τις αντιμετωπίσουμε με γενναίο φρόνημα, θα μας τις βγάλει σε καλό ο Θεός μας.

Ώστε λοιπόν κύριοι, σταματήστε επιτέλους να εκμεταλλεύεστε τη λέξη ελευθερία, διότι είναι ιερή λέξη και προέρχεται από τον Τριαδικό Θεό μας, που είναι η όντως ελευθερία, εξ΄ου και η προέλευσή της.

Το σύστημα του αντιχρίστου, από αιώνες τώρα, λειτουργεί μυστηριωδώς με διαφορετικό τρόπο σε κάθε εποχή. Όμως πάντα, ένας είναι ο στόχος του συστήματος, ο Χριστός. Τους ενοχλεί να βλέπουν τον τρόπο ζωής του Χριστού, σε σύνολο ανθρώπων και ιδιαιτέρως στην Ελλάδα, που είναι το κεντρικό σημείο του πλανήτη της γης.

Όλα αυτά που ακούμε και βλέπουμε, περί οικονομικής κρίσεως και άλλα πολλά, είναι απλά κατασκευάσματα και φτιαγμένες αιτίες, για να πολεμήσουν τον τρόπο ζωής του Χριστού, που βιώνεται από τους Ορθόδοξους Χριστιανούς.

Ώστε λοιπόν, ο στόχος χτυπήματος για το αντίχριστο σύστημα είναι η Ορθοδοξία, εν πρώτοις στην Ελλάδα μας και φυσικά στα υπόλοιπα κράτη, όπου υπάρχει Ορθοδοξία. Δεν μας ξενίζει αυτό το γεγονός καθόλου, διότι δύο χιλιάδες και πλέον έτη, η Ορθοδοξία δέχεται σφοδρό πόλεμο από το άνομο σύστημα, άλλοτε ύπουλο, κρυφό και άλλοτε φανερό. Όμως το γεγονός και το αποτέλεσμα είναι πάντα το ίδιο. Ποτέ το σύστημα του αντιχρίστου δεν έχει γευθεί έστω και μία φορά τη νίκη. Πάντα ηττημένο είναι και ας φαίνεται μερικές φορές φανταστικά πως επικρατεί ψεύτικα. Το ίδιο θα συμβεί και στη σημερινή μας εποχή. Θα γευθεί, για μια ακόμη φορά, οδυνηρή ήττα το παράνομο σύστημα με τους ανθρώπους του. Διότι πολύ σωστά έχει πει ένας Άγιος, πως το σύστημα με τους ανθρώπους του θα εξολοθρευτεί με τα ίδια του τα όπλα. Αξίζει να αναφέρουμε ένα παράδειγμα, μάλλον το πρώτο μεγαλειώδες γεγονός που έγινε στο φρικτό Γολγοθά. Τότε, το άνομο σύστημα της εποχής εκείνης των Εβραίων, έπεισε τον Πιλάτο και έδωσε καταδικαστική απόφαση για τον Κύριο μας Ιησού Χριστό, με σταυρικό θάνατο. Να πούμε όμως, πως εκείνη την εποχή, πριν γίνει η σταύρωση του Ιησού Χριστού, ο σταυρός ήταν φοβερό όπλο του διαβόλου και του ανόμου συστήματος. Τους χειρότερους κακούργους, με σταυρικό θάνατο τους αποτελειώνανε. Και μάλιστα εκτός ότι ήτανε φρικτός ο θάνατος, ο σταυρικός, λεγόταν και επιπλέον καταραμένος αυτός που πέθαινε επάνω στο σταυρό.

Αυτός λοιπόν ο σταυρός, το πρώην καύχημα του διαβόλου και του ανόμου συστήματος, το φοβερό εκτελεστικό τους όπλο, έγινε μετά τη Σταύρωση του Κυρίου μας Ιησού Χριστού, ο όλεθρός τους! Έγινε η κατάρα τους, έγινε ο κατατρεγμός τους, σε σημείο να μην μπορεί ο διάβολος και τα όργανά του συστήματος να τον ατενίσουν με τα μάτια τους. Διότι όταν κοιτάζανε τον Σταυρό, τρέμανε από το φόβο τους και αφανιζότανε από το πρόσωπο της γης. Ενώ για τους Πιστούς Ορθοδόξους του Χριστού, ο Σταυρός έγινε Ευλογία και Ζωή και όπλο ακαταμάχητο. Αυτό εννοούσε ο Άγιος, που έλεγε, πως το κακό μόνο του καταστρέφεται, με τα δικά του όπλα.

Δυστυχώς, βλέπουμε και σήμερα έναν ανοιχτό πόλεμο εναντίον του Τιμίου Σταυρού, από τους ανθρώπους του ανόμου συστήματος. Προσπαθούν να εξαφανίσουν το πρώην περιβόητο όπλο τους, το Σταυρό. Γιατί άραγε τους πειράζει ο Σταυρός τώρα; Τι συμβαίνει; Γιατί θέλουν και προσπαθούν με κάθε τρόπο να εξαφανίσουν το πρώην αγαπημένο τους όπλο; Μα τώρα μετά τη Σταύρωση του Κυρίου μας, ο Σταυρός λέγεται Τίμιος και εκπέμπει τη Μεγαλοσύνη του Κυρίου μας Ιησού Χριστού. Από αυτή τη Μεγαλοσύνη καίγεται ο αντίχριστος και τα όργανά του. Αυτή η Μεγαλοσύνη του Χριστού που εκπέμπεται από τον Τίμιο Σταυρό, κάνει τώρα το άνομο σύστημα να μισεί θανάσιμα το Σταυρό και όσους πιστούς τον προσκυνούν με ευλάβεια. Το συμπέρασμα λοιπόν από όσα είπαμε είναι το εξής. Ο αληθινά ελεύθερος είναι ο Τριαδικός Θεός μας και από αυτόν πηγάζει η ελευθερία. Και δεν μπορούν να λένε μερικοί, ότι είναι ελεύθεροι, εάν πρώτα δεν έχουν συνδεθεί με το Θεό μας. Όποιοι και όσοι είναι πολέμιοι του Τριαδικού Θεού και συγχρόνως λένε ότι είναι ελεύθεροι και κηρύττουν ελευθερία, αυτοί πρώτοι εξαπατήθηκαν οι ίδιοι και στη συνέχεια προσπαθούν να εξαπατήσουν τον Λαό.

Παραλείψαμε και μια άλλη λέξη, που χρησιμοποιεί συνεχώς παράνομα το σύστημα για να παραπλανήσει τον Λαό και είναι η λέξη δικαίωμα και η περιβόητη φράση ανθρώπινα δικαιώματα. Εδώ πρέπει να κάνουμε μία εξήγηση, πως παραδείγματος χάριν, οι φτωχοί πολίτες μιας χώρας, όταν γίνονται αντικείμενο εκμετάλλευσης από τους εκάστοτε δυνάστες και παράνομους πολιτικούς, πολύ σωστά κάνουν και παλεύουν να διεκδικήσουνε τα ανθρώπινα τους δικαιώματα.

 Όμως τι να πούμε, όταν το σύστημα θέλει να περάσει ένα αντίχριστο και παράνομο νομοσχέδιο και επικαλείται τα ανθρώπινα δικαιώματα;   Και ερωτώ, είναι ανθρώπινο δικαίωμα ο φόνος που γίνεται με την έκτρωση; Μη ξεχνάμε ότι με την πρόφαση των ανθρωπίνων δικαιωμάτων πέρασε αυτός ο αναίσχυντος νόμος που νομιμοποίησε τις εκτρώσεις. Είναι δικαίωμα των ανθρώπων, να επιδεικνύουν το κουσούρι τους και να μολύνουν με αυτόν τον τρόπο την κοινωνία μας οι ομοφυλόφιλοι;

Σε λίγο θα μας έρθουν και άλλα φρικτά νομοσχέδια από τους Ευρωπαίους εταίρους μας και εννοώ την κτηνοβασία και την παιδεραστία, που ήδη ψηφίστηκαν και λειτουργούν «άψογα» στους «υπερπολιτισμένους» εταίρους μας. Σας ερωτώ, θεωρούνται και αυτά, ανθρώπινα δικαιώματα; Όντως ιλιγγιά  ο νους του ορθώς σκεπτόμενου, αγνού Έλληνα πολίτη. Εάν σε καμιά περίπτωση δεν έχει δικαίωμα να βλάψει κανείς τον εαυτό του, τότε με τι είδους δικαίωμα μπορεί να βλάψει τον συνάνθρωπό του; Διότι όλα αυτά τα νομοσχέδια που ψηφίστηκαν και τα παρόμοια που πρόκειται να ψηφιστούν, είναι γεμάτα από τη θανατηφόρα φθορά, πρώτα για τον ίδιο τον εαυτό τους και μετά για τον πλησίον τους.

Μου έλεγε κάποιος για τη νέα εποχή του αντιχρίστου, που ήδη ενεργείται σήμερα, πως μοναδικός στόχος είναι να φθάσει η ανθρωπότητα να ζει στο άκρον της ασυδοσίας. Και μόνο ένα πράγμα θα απαγορεύσουν αυστηρώς. Το να είναι κανείς Ορθόδοξος Χριστιανός. Όλα τα άλλα θα επιτρέπονται, στην κυριολεξία όλα, και φυσικά όλοι το αντιλαμβανόμαστε, πως ο πρωταρχικός στόχος για το σύστημα είναι η Ελλάδα μας.

Νομίζουν πως αν καταφέρουν και αποχριστιανοποιήσουν την Ελλάδα, μετά τα υπόλοιπα θα είναι εύκολα για αυτούς. Δεν έχουν υπολογίσει όμως δύο πράγματα και για αυτό πάλι θα αποτύχουν. Το πρώτο που δεν έχουν υπολογίσει, είναι πως ο Έλληνας έχει βαθιά μέσα του μια λεβεντιά και έναν ηρωισμό, που βγαίνει ξαφνικά στην ώρα του. Έχει αυτό, που έχει πει ο ένδοξος ήρωας μας, ο Στρατηγός Μακρυγιάννης, πως όταν μου πειράξουν τη Θρησκεία και την Πατρίδα μου, γίνομαι θηρίο.

Και το δεύτερο, φυσικά που εκουσίως αγνοεί το σύστημα, είναι η μεγάλη αγάπη που έχει ο Τριαδικός μας Θεός προς την Ελλάδα μας. Συνήθως ο Θεός μας, περιμένει πρώτα να ενεργήσει η λεβεντιά και ο ηρωισμός του Έλληνα και μετά επεμβαίνει και ο Ίδιος ευεργετικά για τον αγαπημένο Λαό Του. Η Ιστορία βρίθει από τέτοιες επεμβάσεις του Θεού μας, πρώτα με τον αγαπημένο Του Ισραηλιτικό Λαό και μετά με τον αγαπημένο Ορθόδοξο Λαό Του.

Αλήθεια, αυτή την Ιστορία δεν τη λαμβάνει υπόψη του το σύστημα; Δεν λαμβάνει υπόψη του, πως ίσως έρθει ξαφνικά αντιμέτωπο με τον ηρωισμό, τη λεβεντιά και το θηρίο για το οποίο κάνει λόγο ο Στρατηγός Μακρυγιάννης;

Τέλος, ολοψύχως εύχομαι ο αγνός Λαός της Πατρίδας μας, να αφυπνιστεί σύντομα και να αποτινάξει όλα τα νομοσχέδια της ντροπής που αμαυρώνουν τη δόξα της Ελλάδας μας, μιας δόξας που έχει αποκτηθεί με πολύ αίμα και θυσία.

Στους δε θλιβερούς πολιτικούς μας, θέλω να τους υπενθυμίσω και να τους πω, πως δεν υπάρχει απαισιότερο από το να προδίδει κανείς την Πίστη και την Πατρίδα του.

Εύχομαι να μην το πράξουν.

Αμήν

Μοναχός Αρσένιος

Σκήτη Κουτλουμουσίου

Άγιον Όρος

31 Ιανουαρίου 2016

Οι μέλισσες εξαφανίζονται από ιό που εξαπλώνουν οι άνθρωποι

 

 

Επειδή στο  πλαίσιο των εμπορικών τους συναλλαγών τις μεταφέρουν από το ένα μέρος της Γης στο άλλο 

Μια θανατηφόρος ασθένεια που έχει εξελιχθεί σε πανδημία και εξαφανίζει τις μέλισσες του πλανήτη, εξαπλώνεται κυρίως από τους ανθρώπους, οι οποίοι, στο πλαίσιο των εμπορικών συναλλαγών τους, μεταφέρουν μέλισσες από το ένα μέρος της Γης στο άλλο.

Πρόκειται για τον λεγόμενο «ιό των παραμορφωμένων φτερών» (DWV), που σκοτώνει τους παγκόσμιους πληθυσμούς των μελισσών, οι οποίες αποτελούν ζωτικά έντομα για τη γεωργία (επικονίαση φυτών, παραγωγή μελιού κ.α.), την οικονομία, τη βιοποικιλότητα και την ανθρώπινη υγεία.

Οι ερευνητές από διάφορες χώρες, με επικεφαλής τη δρα Λένα Μπάγιερ-Γουίλφερτ του Κέντρου Οικολογίας του βρετανικού Πανεπιστημίου του Έξετερ, που έκαναν τη σχετική δημοσίευση στο περιοδικό "Science", ανέφεραν ότι ο ιός, με τη βοήθεια του παράσιτου (ακάρι) βαρρόα που λειτουργεί ως φορέας, μπορούν να εξοντώσουν ολόκληρες κυψέλες.

Σύμφωνα με τους επιστήμονες, που ανέλυσαν γενετικά δείγματα μελισσών και βαρρόα από 17 χώρες, η εξάπλωση του ιού των μελισσών είναι κυρίως ανθρωπογενής και όχι φυσική. Ως πηγή του προβλήματος εντοπίζονται τα μελίσσια στην Ευρώπη, από όπου ο ιός εξαπλώθηκε σε άλλες ηπείρους.

Εκτιμάται ότι τις τελευταίες δεκαετίες η διπλή απειλή του ιού DWV και του παράσιτου βαρρόα έχουν οδηγήσει στην εξαφάνιση πολλά εκατομμύρια αποικίες μελισσών σε όλο τον κόσμο, σε βαθμό ανησυχητικό πλέον.

Οι επιστήμονες προτείνουν αυστηρότερους διασυνοριακούς ελέγχους κατά την εισαγωγή των μελισσών, ώστε να περιορισθεί η εξάπλωση του ιού. Οι τωρινοί υγειονομικοί και άλλοι έλεγχοι κρίνονται ανεπαρκείς.
πηγή

Τι γίνεται με την Ικαρία;

Της Κύρας Αδάμ από την ιστοσελίδα liberal.gr 

Απρόβλεπτες συνέπειες τείνει να πάρει για τις ελληνοτουρκικές σχέσεις -αλλά όχι μόνον- μια φαινομενικώς απρόσεκτη και γι’ αυτό εξόχως επικίνδυνη διεθνής αγγελία (ΝΟΤΑΜ) της ΥΠΑ, για την περιοχή της Ικαρίας, που προκάλεσε -μέχρι στιγμής- την αμφισβήτηση της ελληνικότητας της νήσου, ως πρώτη αντίδραση της Τουρκίας, με την παράλληλη εκκωφαντική υποβάθμιση του θέματος από την Αθήνα.

Έτσι, στις 18 Ιανουαρίου 2016 η ΥΠΑ εξέδωσε μια ΝΟΤΑΜ, την Α0113/16, αρκετά διαφορετική από τις συνήθεις, με την οποία δήλωνε ότι «Στρατιωτικές δραστηριότητες χωρίς πυρά θα γίνουν εντός της ανώτερης ελληνικής περιοχής πληροφοριών (HELLAS UIR) σε ύψη από 26000 έως 29000 πόδια από τις 25 Ιανουαρίου έως 11 Φεβρουαρίου 2016. Τα αεροσκάφη θα πετάνε VFR/VMC (πτήση με κανόνες εξ όψεως/με καθαρές μετεωρολογικές συνθήκες».

Η δεύτερη περιοχή της ΝΟΤΑΜ βρίσκεται ανατολικά του 25ου μεσημβρινού, στην περιοχή της Ικαρίας, όπως φαίνεται στον χάρτη. Η αγγελία αυτή δεν είναι συνηθισμένη, διότι δεν προσδιορίζει με λεπτομέρειες όπως προβλέπει ο ICAO, ποιες είναι αυτές οι «στρατιωτικές δραστηριότητες» (π.χ. άσκηση, εκπαιδευτική ή επιχειρησιακή πτήση και ποιας εθνικότητας αεροσκάφη παίρνουν μέρος κλπ.) ενώ εκτελείται σε περιοχή UIR, δηλαδή σε ύψη ανώτερα από αυτά του FIR Αθηνών.

Η τουρκική επιθετική στρατηγική

Την επομένη ακριβώς ημέρα η Τουρκία αντέδρασε στην ελληνική ΝΟΤΑΜ, θεωρώντας και πάλι ότι τα ελληνικά νησιά του Αν. Αιγαίου είναι δοβλέτι της, με την τουρκική αγγελία Α0253/19 Ιανουαρίου 2016, με την οποία δηλώνει διεθνώς τα ακόλουθα: «Η ελληνική ΝΟΤΑΜ Α0113/16 σχετικά με την AHIKERYA συνιστά παραβίαση της Συνθήκης της Λωζάννης από την Ελλάδα, που προβλέπει αποστρατιωτικοποίηση των νήσων του Αν. Αιγαίου. Έτσι η AHIKERYA δεν πρέπει να περιλαμβάνεται σε κανένα σενάριο/σχέδιο οποιασδήποτε στρατιωτικής εκπαίδευσης, άσκησης ή δραστηριότητας».

Και αυτή η τουρκική ΝΟΤΑΜ συνιστά εχθρική και επιθετική ενέργεια κατά της Ελλάδας, διότι η Τουρκία και όχι η Ελλάδα παραβιάζει και στην πράξη καταργεί την Συνθήκη της Λωζάννης, προκειμένου να αμφισβητήσει την ελληνικότητα των νήσων του Αν Αιγαίου, δεδομένου ότι η Συνθήκη της Λωζάννης προβλέπει για τα νησιά Mytilene, Chios,Samos και NICARIA τα ακόλουθα:

– όχι ναυτική βάση και στρατιωτικοποίηση των νήσων.

– απαγορεύεται στα ελληνικά στρατιωτικά αεροσκάφη να πετούν πάνω από τις ακτές της Ανατολίας και στα τουρκικά στρατιωτικά αεροσκάφη απαγορεύεται να πετούν πάνω από τα νησιά αυτά.

– οι ελληνικές στρατιωτικές δυνάμεις στα νησιά αυτά θα περιορίζονται στο φυσιολογικό σώμα στρατού.

Η Άγκυρα με την στρατηγική της τουρκικής ΝΟΤΑΜ αμφισβητεί την ελληνικότητα της Ικαρίας και των νήσων του Αν Αιγαίου, διότι όπως η Συνθήκη της Λωζάννης, καμία Συνθήκη και καμία Σύμβαση παγκοσμίως δεν απαγορεύει στα στρατιωτικά αεροσκάφη μιας χώρας να πετάνε πάνω από την κυριαρχία των νήσων της, είτε αυτά είναι αποστρατιωτικοποιημένα είτε όχι. Βεβαίως, οι Συνθήκες και οι Διεθνείς Συμβάσεις απαγορεύουν στα στρατιωτικά αεροσκάφη μιας χώρας να πετούν πάνω από την κυριαρχία, άλλης, ξένης χώρας.

Έτσι, με το να απαιτεί η Άγκυρα την απαγόρευση των στρατιωτικών ελληνικών ή άλλης εθνικότητας αεροσκαφών (μετά από διπλωματική άδεια της ελληνικής κυβέρνησης) πάνω από την Ικαρία, για άσκηση ή εκπαίδευση, στην ουσία και στην πράξη δηλώνει και υποστηρίζει ότι η Ικαρία δεν είναι ελληνική, αλλά ξένο κράτος… Επιπροσθέτως, στην τουρκική ΝΟΤΑΜ αναγράφεται το τουρκικό όνομα της Ικαρίας (ΑΗΙΚΕΡΥΑ), παραβιάζοντας για μια ακόμα φορά τη Συνθήκη της Λωζάννης.

Η ελλιπής ελληνική απάντηση

Η αναμενόμενη ελληνική απάντηση ήρθε δια χειρός υπουργείου Εξωτερικών και πήρε δια της ΥΠΑ την μορφή της ΝΟΤΑΜ Α0119/19 Ιανουαρίου, με εμφανή την πρόθεση το όλο θέμα να… πεταχτεί ως μπάλα στην εξέδρα και η παραβατική προκλητικότητα της Τουρκίας να πέσει στα μαλακά.

Έτσι η ελληνική ΝΟΤΑΜ αναφέρει: «Η τουρκική ΝΟΤΑΜ είναι άκυρη διότι αναφέρεται στο FIR Αθηνών, όπου η μόνη αρμόδια αρχή για έκδοση ΝΟΤΑΜ,  σύμφωνα με τον ICAO είναι η ΥΠΑ». Μολονότι η τουρκική ΝΟΤΑΜ στοχεύει στην ελληνικότητα της Ικαρίας και συνολικώς των νησιών του Αν. Αιγαίου, η ΥΠΑ αναφέρεται λανθασμένα (;) και άσχετα στο FIR Αθηνών, ενώ η δραστηριότητα στην Ικαρία αφορά αποκλειστικώς και μόνον στο HELLAS UIR.

Έτσι με τη διατύπωση αυτή,  η ελληνική πλευρά θεωρεί την τουρκική ΝΟΤΑΜ άκυρη μόνον μέσα στο FIR Αθηνών, (το οποίο εκτείνεται μέχρι του ύψους των 24500 ποδών), με αποτέλεσμα η τουρκική ΝΟΤΑΜ να είναι έγκυρη και σε ισχύ στην περιοχή HELLAS UIR, (που εκτείνεται από το ύψος των 24500ποδών και άνω), μέσα στην οποία εκτελείται η ασαφής «στρατιωτική δραστηριότητα». Με άλλα λόγια, η ΥΠΑ, δια χειρός ΥΠΕΞ, χαρακτηρίζει την τουρκική ΝΟΤΑΜ άκυρη μόνον για το FIR Αθηνών, με αποτέλεσμα η τουρκική ΝΟΤΑΜ και οι τουρκικές θέσεις γα την Ικαρία να παραμένουν σε ισχύ, διότι αφορούν μόνον στην περιοχή HELLAS UIR.

Στην απαντητική ελληνική ΝΟΤΑΜ αναφέρεται ακόμα ότι: «…Οι ισχυρισμοί που περιέχονται στην τουρκική ΝΟΤΑΜ είναι εσφαλμένοι, παραπλανητικοί και στερούνται νομικής βάσης. Σ’ αυτό το πλαίσιο θα συνεχίσουμε τις στρατιωτικές ασκήσεις σε αυτή την περιοχή σύμφωνα με την διεθνή νομοθεσία».

Είναι άξιο περιέργειας, γιατί η ελληνική απαντητική ΝΟΤΑΜ -δια χειρός ΥΠΕΞ- δεν απαντά ευθέως και κατηγορηματικώς στην σκόπιμη κακομεταχείριση της Συνθήκης της Λωζάννης και μάλιστα επιλέγει να μην την αναφέρει καν. Έτσι, ενώ η Άγκυρα αναφέρεται διεθνώς σε «παραβίαση» της Συνθήκης της Λωζάννης περί αποστρατιωτικοποίησης της Ικαρίας, η κυβέρνηση με τη ΝΟΤΑΜ της ΥΠΑ απαντά μετριοπαθώς «σε παραπλανητικούς και εσφαλμένους τουρκικούς ισχυρισμούς», αποφεύγοντας να κατονομάσει και την Ικαρία και την Συνθήκη της Λωζάννης, που αποτελεί και το ισχυρό στοιχείο διασφάλισης της ελληνική πλευράς.

Η εξαφάνιση

Όσο για τους… δυστυχείς αεροναυτιλόμενους, ακόμα ψάχνουν να εντοπίσουν σε ποιο πράγμα αναφέρεται αυτή η δεύτερη ελληνική ΝΟΤΑΜ:

Η ΥΠΑ με τη ΝΟΤΑΜ Α0119, δηλώνει διεθνώς ότι «η μόνη έγκυρη και σε ισχύ για το FIR Αθηνών είναι η ελληνική ΝΟΤΑΜ Α0113/16». Ωστόσο, η ελληνική ΝΟΤΑΜ Α0113 στην οποία παραπέμπει η ΥΠΑ τους αεροναυτιλόμενους προκειμένου για την ασφάλεια τους να μην προσεγγίζουν τις περιοχές της άσκησης, όχι μόνον δεν είναι σε ισχύ, αλλά η ΥΠΑ… την έχει εξαφανίσει και μάλιστα χωρίς προειδοποίηση, με αποτέλεσμα το FIR Αθηνών-HELLAS UIR να καθίσταται επισφαλές σε διεθνές επίπεδο.

Έτσι, με αυτήν την πρωτότυπη βλακώδη ενέργεια της απόσυρσης της αρχικής ελληνικής ΝΟΤΑΜ, ουδείς γνωρίζει ποιες είναι οι επικίνδυνες περιοχές της άσκησης για να τις αποφύγει.

Είναι μάλλον προφανές ότι η Άγκυρα επιχειρεί πλέον να εφαρμόσει έναν ασφυκτικό οικονομικό θαλάσσιο και αεροπορικό αποκλεισμό του Αν. Αιγαίου και δεν χάνει ευκαιρία να τον εκδηλώσει.

Στον αντίποδα, η ελληνική πλευρά συσσωρεύει λάθη και προχειρότητες. Η ΥΠΑ, η οποία το τελευταίο διάστημα τείνει να εξελιχθεί σε… εκτελεστικό βραχίονα του ΥΠΕΞ, διακρίνεται για προχειρότητα και επιπολαιότητα στην εφαρμογή των αρμοδιοτήτων της για εναέρια κυκλοφορία, ασφάλεια αεροσκαφών και επιβατών, καθώς και στον τομέα έρευνας και διάσωσης που έχει εκχωρήσει ο ICAO για το FIR Αθηνών.

Παράλληλα η κυβέρνηση δείχνει να μην έχει καταλήξει σε σαφή και συνεχή πολιτική για την αντιμετώπιση της τουρκικής στάσης.

Το μείγμα είναι εκρηκτικό και δεν συγκρατεί τα τουρκικά προγεφυρώματα σε βάρος της Ελλάδας.

πηγή 

ΕΠΑΙΝΟΣ ΤΗΣ ΠΡΟΚΑΤΑΛΗΨΗΣ

 Άρθρο του  Francesco Lamendola 

 Μετάφραση – σχόλια:  Ιωάννης  Αυξεντίου

Ζούμε σε μία ανεκτική και ηδονιστική κοινωνία, σχετικιστική και πλουραλιστική, που έκανε σημαία της τον αγώνα ενάντια στην προκατάληψη. Εάν ερωτηθούν εκατό, χίλια πρόσωπα τι πιστεύουν για την προκατάληψη, μετά βίας θα βρεθούν 1-2 που δεν θα παπαγαλίσουν το ποίημα της πολιτικής ορθότητας: ότι η προκατάληψη είναι ο πρώτος εχθρός, το αίσχος που πρέπει να καταργηθεί, το όνειδος που πρέπει να εξαλειφθεί από τα μυαλά μας και από τις καρδιές μας, και, φυσικά από όλη την κοινωνία. Μόνον τότε, μόνον όταν θα την έχουμε αναγνωρίσει, απομονώσει και καταστρέψει, μόνον όταν θα την έχουμε διαγράψει από εμάς έστω και ως ανάμνηση, μόνον τότε θα μπορούμε  να οικοδομήσουμε μία σωστή ζωή, μόνον τότε οι κοινωνίες μας θα μπορούν να είναι πολιτισμένες και προοδευτικές.

Κρίμα που, χωρίς την προκατάληψη, οποιαδήποτε σκέψη γίνεται αδύνατη: είναι η προκατάληψη που μας δίνει τις συντεταγμένες για την εκκίνηση οποιουδήποτε συλλογισμού, για οποιαδήποτε περιπέτεια του πραγματικού. Ακόμη και αν  δεν την θέλουμε, θα την βρούμε σε εμάς υπό την μορφή γενετικής κληρονομιάς και ως αποτέλεσμα της εκπαίδευσης, του περιβάλλοντος, της ιστορίας. Η προκατάληψη μας προσφέρει την βασική  νοητική και γνωστική δομή : κανείς από εμάς δε είναι μία  tabula rasa, κανείς από εμάς ξεκινά από το μηδέν όταν τίθεται εμπρός από τον κόσμο και πρέπει να σχηματίσει κρίσεις, να πάρει αποφάσεις, να κάνει επιλογές.

Η προκατάληψη δεν είναι, ή δεν είναι αναγκαστικά, ένας παραμορφωτικός φακός που αλλοιώνει την αντίληψή μας για την πραγματικότητα και μας εμποδίζει να κατανοήσουμε ορθά τα γεγονότα : αυτή είναι η αναγκαία θεμελιώδης δομή, αν και προσωρινή(αφού υπόκειται σε συνεχή αναθεώρηση)για την ελεύθερη και υπεύθυνη άσκηση της κριτικής σκέψης.

Εξάλλου, ιστορικά, η προκατάληψη πολεμήθηκε από τον Διαφωτισμό και από τα διανοητικά κινήματα που σχετίζονταν με αυτόν. Πρακτικά, η δαιμονοποιησή της είναι μία  εφεύρεση του 17ου αιώνα, του ''αιώνα των Φώτων'', που αντιλαμβάνεται την Λογική με έναν άκαμπτο τρόπο, δηλαδή εντελώς ανεξάρτητη από τις ψυχολογικές, συναισθηματικές και κοινωνικές δομές, που δεν συνιστούν ένα εμπόδιο γι’αυτήν, αλλά την αναγκαία  ολοκλήρωση  της.

Ένας από τους λίγους σύγχρονους φιλοσόφους που επισήμαναν την θετική λειτουργία της προκατάληψης, υπήρξε ο Hans Georg Gadamer ο οποίος άσκησε κριτική στην έννοια της ''μεθόδου'' και έδειξε την ανεπάρκεια της για να θεμελιώσει τις επιστήμες του πνεύματος. Δεν αρκεί η ''μέθοδος'', χρειάζονται ''προ-κατανοήσειςις'' ή ''προ-κρίσεις'' σε οποιαδήποτε γνωστική πράξη: η ερμηνευτική γίνεται έτσι όχι η θεωρία της ''μεθόδου'', αλλά, κατά μία έννοια, η κριτική στην ''μέθοδο'' και η αναγκαιότητα της κατασκευής ενός δικτύου πρόσκαιρων ερμηνευτικών γραμμών, που επιτρέπουν τουλάχιστον τις αρχικές φάσεις της γνώσης, όταν επιχειρούμε σε ένα ανεξερεύνητο έδαφος και δεν διαθέτουμε  τις  συντεταγμένες.

 Είναι ακριβώς εκείνο που έλεγε ο Πλάτωνας, όταν υποστήριζε ότι, κατά την απόκτηση της γνώσης, γνωρίζουμε ήδη  κάτι από πριν, διαφορετικά δεν θα ξέραμε τι, πως και που να ψάξουμε • αλλά βέβαια δεν γνωρίζουμε τα πάντα, διαφορετικά δεν θα υπήρχε η αναγκαιότητα της έρευνας. Φυσικά  η ''προ-κρίση'' δεν είναι επαρκής, και, προπάντων, δεν μπορεί, και δεν πρέπει, να αποτελεί την τελική κρίση: αυτή είναι μόνον το αρχικό εργαλείο, το οποίο πρέπει να τεθεί σε επαλήθευση, να διορθωθεί ή να μεταβληθεί, διότι η λειτουργία του δεν είναι εκείνη του κλεισίματος της γνωστικής διαδρομής, αλλά του ανοίγματος και της διευκόλυνσης της.   

«Το σημείο κλειδί της θεωρίας του Gadamer, υποστηρίζει ότι ο ερμηνευτής προσεγγίζει το ερμηνευόμενο μόνον διαμέσου μίας σειράς ''προ-κατανοήσεων'', ''προ-κρίσεων'' που, στο σύνολό τους, συνιστούν προκαταρκτικές υποθέσεις αποκωδικοποίησης του ίδιου του ερμηνευομένου. Μακριά από το να είναι μία tabula rasa το μυαλό του ερμηνευτή, είναι λοιπόν κατοικημένο από μία σειρά προσδοκιών ή εννοιολογικών σχημάτων , δηλαδή από μία πλειάδα πρόσκαιρων ερμηνευτικών γραμμών. Αυτή  η κυκλική κατάσταση, για την οποία αυτό που πρέπει να κατανοηθεί έχει ήδη εν μέρει κατανοηθεί, αποτελεί τον λεγόμενο ''ερμηνευτικό κύκλο'', που ο Heidegger, κατά τον Gadamer, είχε το προσόν να μην υποβαθμίσει σε έναν φαύλο κύκλο, θεωρώντας τον όχι μόνον ως κάτι το ανεξάλειπτο, αλλά ως μία θετική κατάσταση της γνωστικής  πράξης, δηλαδή ως τον μοναδικό τρόπο για να υπάρξει πρόσβαση στο ερμηνευόμενο. »

Hans Georg Gadamer

Η θεωρία του ερμηνευτικού κύκλου συνοδεύεται στον Gadamer, σε μία από τις πιο χαρακτηριστικές θεωρίες της σκέψης του, δηλαδή στην αποκατάσταση των προκαταλήψεων, της «αυθεντίας-Αρχής» και της Παράδοσης. Ο Gadamer αποσαφηνίζει ότι οι προκαταλήψεις δεν είναι κάτι αναγκαστικά αρνητικό(σύμφωνα με το Διαφωτιστικό σχήμα που επηρέασε όλη την σύγχρονη κουλτούρα, υπό την μορφή μιας προκατάληψης ενάντια στην προκατάληψη): Μία ανάλυση της ιστορίας των εννοιών αποδεικνύει ότι μόνον στον διαφωτισμό η έννοια της προκατάληψης αποκτά την αρνητική χροιά με την οποία συνήθως συνδέεται. Οι προκαταλήψεις είναι αναπόσπαστο μέρος της πραγματικότητας μας ως κοινωνικά και ιστορικά όντα (εφόσον πολύ πριν  φθάσουμε σε μία αυτοκατανόηση διαμέσου ενός σαφούς στοχασμού, εμείς κατανοούμε τον εαυτό μας σύμφωνα με σχήματα που αντανακλώνται μέσα στην οικογένεια, στην κοινωνία, στο κράτος) σε σημείο που μία υποθετική εξάλειψη τους, θα συνέπιπτε, στην πραγματικότητα, με την ακύρωση της συγκεκριμενικότητας τού εγώ μας.

Σχόλια του Μεταφραστή: 

Για να γίνει κατανοητή η πρακτική διάσταση όλων αυτών των αναλύσεων, σκεφθείτε τα εξής: 

Α) Που θα οδηγείτο η κοινωνία μας, εάν δεν υπήρχαν προκαταλήψεις έναντι κάποιων ιδιαίτερων φυλετικών μειονοτήτων, οπότε δεν θα λαμβάναμε  κανένα  είδος προστασίας έναντι αυτών; Ποια θα ήταν η κατάληξη των ηθών, εάν δεν υπήρχε η προκατάληψη έναντι κάποιων σεξουαλικών συμπεριφορών; κλπ

Β) Η προκατάληψη λειτουργεί και ως ασπίδα προστασίας του μέσου ανθρώπου,  αυτού  δηλαδή  που  δεν έχει την υψηλή παιδεία για να μπορεί να αμυνθεί εναντίον της εισαγωγής  «καινών δαιμονίων» .

Γ) Όμως ο ''προοδευτικός''  αγώνας ενάντια των προκαταλήψεων στοχεύει σε κάτι ακόμη πιο βαθύ, δηλαδή σε αυτό που αναφέρθηκε στο τέλος του άρθρου : την ακύρωση της συγκεκριμενικότητας τού εγώ. Η σταδιακή, αλλά συνεχής αποσυγκεκριμενοποίση του εγώ οδηγεί, αφενός, σε μία διαταραγμένη ψυχολογικά προσωπικότητα και αφετέρου, στην διάλυση των προσωπικών ταυτοτήτων(αφού καταργεί κάθε διαχωριστική γραμμή) μέσα σε μία απροσδιόριστη μάζα-ολότητα : ο αγώνας ενάντια στην προκατάληψη είναι ο αγώνας του γνωστικισμού  ενάντια στην κοσμική τάξη, ενάντια στο ξεχωριστό – αρχετυπικά δομημένο - Πρόσωπο.

πηγή 

ΤΟ LOBBY ΤΩΝ GAY

Άρθρο του Roberto Gallo

Μετάφραση Ιωάννης Αυξεντίου

Μία επιστημονική μελέτη που δημοσιεύτηκε πριν ένα χρόνο και αμέσως έκανε τον γύρο των διεθνών εφημερίδων, υποστήριξε ότι για να γίνει δεχτός ο γάμος των ομοφυλόφιλων θα έφθανε μία συζήτηση με έναν ομοφυλόφιλο ακτιβιστή, του οποίου η εμπειρία θα ήταν σε θέση να επηρεάσει θετικά την δημόσια γνώμη. Η βασική θέση της μελέτης είναι ότι οι αντιρρήσεις στα αιτήματα των LGBT (Lesbian-Gay-Bisexual-Transgender) είναι ιδεολογικές και ενστικτώδεις, και άρα εύκολα μπορεί να αλλάξουν.

Οι εφημερίδες την ανέδειξαν ως την πιο μεγάλη μελέτη υπέρ των ομοφυλοφίλων, και πράγματι οι ερευνητές  το παρουσίασαν με την γνωστή ρητορική. Ωστόσο, μερικούς μήνες μετά την δημοσίευση της στο περιοδικό ''Science'', ένας από τους δύο συγγραφείς, ο Donald Green, απέσυρε το άρθρο  καταγγέλλοντας τον άλλον συγγραφέα, τον Michael LaCour,  ότι παραποίησε τα στοιχεία: «Είμαι βαθιά αμήχανος εξαιτίας αυτής της κατάστασης και ζητώ συγγνώμη από τους εκδότες και τους αναγνώστες του ''Science''», δήλωσε. Ο LaCour τώρα κινδυνεύει να διωχθεί για επιστημονική απάτη.

Δεν είναι κάτι καινούργιο, το 1994, μια έρευνα στο περιοδικό ''Divorce & Remarriage'' ανέλυσε τα δεδομένα της βιβλιογραφίας πάνω στον ομοφυλοφιλικό γονεϊκό ρόλο και τα αποτελέσματα του στην ανατροφή των παιδιών. Οι ερευνητές κατέληξαν: «Κάθε μελέτη αξιολογήθηκε σύμφωνα με τα στάνταρ που δέχεται η επιστημονική έρευνα, το πιο εντυπωσιακό εύρημα ήταν ότι όλες οι μελέτες στερούνταν εξωτερικής εγκυρότητας και ούτε μία μελέτη αντιπροσώπευε τον πληθυσμό των ομοφυλόφιλων γονέων. Μόνον τρείς μελέτες ικανοποιούσαν τα ελάχιστα στάνταρ εξωτερικής εγκυρότητας, ενώ οι υπόλοιπες έντεκα παρουσίασαν θανάσιμες απειλές στην εσωτερική εγκυρότητα. Το συμπέρασμα λοιπόν πως δεν υπάρχουν ουσιαστικές διαφορές στα παιδιά που ανατράφηκαν από μητέρες λεσβίες σε σύγκριση με αυτά που μεγάλωσαν από ετερόφυλες μητέρες, δεν είναι επομένως στηριγμένο από την επιστημονική έρευνα». Επίσης πρόσθεσαν:«ένας άλλος αμοιβαίος περιορισμός πολλών εκ των μελετών υπήρξε εκείνος που εντοπίστηκε από τον Rees (1979), δηλαδή, η πολιτική και νομική επιθυμία “να παρουσιαστεί στον κόσμο μία ευτυχισμένη και καλά ισορροπημένη λεσβιακή οικογένεια”» (σ.116).

Τι γράφει ο επιστήμων; Να το επαναλάβουμε; «η πολιτική και νομική επιθυμία…»  Ουδέν σχόλιο!

Για να μην μιλήσουμε για το γεγονός ότι το μεγαλύτερο μέρος των μελετών υπέρ του γονεϊκού ρόλου των ομοφυλοφίλων, πραγματοποιήθηκαν από την κύρια ερευνήτρια της American Psychological Association, Charlotte Patterson, ακτιβίστρια LGBT, ήδη καταδικασμένη από ένα δικαστήριο της Φλόριντας για παραποίηση δεδομένων: «Η αμεροληψία της Dr.Patterson», αποφάνθηκε το Δικαστήριο, «έχει έρθει σε αμφισβήτηση όταν πριν από την δίκη, αρνήθηκε να παραδώσει στους δικηγόρους της τα αντίγραφα  των  έγγραφων που χρησιμοποίησε  στις  μελέτες. Το δικαστήριο διέταξε να το κάνει, αλλά εκείνη αρνήθηκε μονομερώς, παρά τις συνεχείς προσπάθειες από τους δικηγόρους της για να επιτευχθεί αυτό. Και οι δύο πλευρές συμφώνησαν ότι η συμπεριφορά της dr. Patterson αποτελεί σαφή παραβίαση της τάξης του Δικαστηρίου. Η dr.Patterson πιστοποίησε την λεσβιακή κατάσταση της και η κατηγορούμενη υποστήριξε ότι η έρευνά της ήταν μάλλον ελαττωματική επειδή χρησιμοποίησε τους φίλους της ως υποκείμενα για την έρευνά της.» (JUNE AMER, Petitioner, v. Floyd P. Johnson, District Administrator, District X, Florida Department of Health and Rehabilitative Services, Respondent, 17th Judicial Circuit in and for Broward County, Case No. 92-14370 (11). July 27, 1997). ).

Το 2012 ο Loren Marks του  Louisiana State University ανέλυσε τις 59 μελέτες που ανέφερε η American Psychological Association (APA), σύμφωνα με τις οποίες τα παιδιά γονιών γκέι ή λεσβιών δεν θα ήταν σε μειονεκτική θέση σε σύγκριση με εκείνα των ετεροφυλόφιλων ζευγαριών, και απεκάλυψε την ασυνέπεια τους από επιστημονική άποψη: λείπει η ομοιογενής δειγματοληψία, υπάρχει απουσία των ομάδων και των χαρακτηριστικών ελέγχου, τα δεδομένα είναι συχνά αντιφατικά, το πεδίο εφαρμογής είναι περιορισμένο, και επίσης  ανίχνευσε έλλειψη μακροπρόθεσμων δεδομένων  και  στατιστικής ισχύoς.

Το 2008 μία άλλη peer-review μελέτη απεκάλυψε ότι στο μεγαλύτερο μέρος της επιστημονικής βιβλιογραφίας υπέρ της μη ύπαρξης διαφορών μεταξύ των παιδιών που ανατράφηκαν από γονείς ομοφυλόφιλους και ετερόφυλους, «απαλείφθηκαν τα πιθανά αρνητικά αποτελέσματα και επίσης προέκυψαν πολλοί αρνητικοί παράγοντες από την περαιτέρω ανάλυση των δεδομένων. »

 Τέλος  το 2001,  μία μελέτη του University of  Southern California  βρήκε ότι δεκάδες μελέτες πάνω σε παιδιά που μεγάλωσαν με γονείς γκέι, παραποιήθηκαν για πολιτικούς λόγους, με τρόπο ώστε να μην τραβήξουν την οργή των ομοφυλόφιλων ακτιβιστών ή να ενθαρρύνουν την αντι-γκέι ρητορική. Οι υπεύθυνοι της έρευνας, οι καθηγητές  Stacey και Biblarz, πράγματι, δήλωσαν ότι πολλοί μελετητές ανησυχούν ότι εάν προβληθούν οι διαφορές μεταξύ των δύο προαναφερθέντων κατηγοριών παιδιών, αυτό θα αποτελούσε μία προσβολή προς τους συλλόγους  LGBT, επιτρέποντας στους αντιπάλους της γκέι ανατροφής των παιδιών να χρησιμοποιούν τα  επιστημονικά δεδομένα για να υποστηρίξουν  τις  θέσεις τους.

Πολλοί  μιλούν για LGBT  λόμπι: παρατηρώντας  όλα  αυτά οδηγούμαστε στην σκέψη ότι όχι μόνον υπάρχει, αλλά ότι τώρα πλέον ασκεί πιέσεις σε κάθε σημαντικό τομέα της κοινωνίας. Συμπεριλαμβανομένης  και της  επιστημονικής  κοινότητας.

ΣΧΟΛΙΑ:

1. Κατ’ αρχή, πρέπει να επισημάνουμε την μέγιστη πνευματική διαστροφή που υπάρχει σε αυτή τη διαδικασία: κάνουν έρευνες για να διαπιστώσουν εάν υπάρχουν αρνητικές  ή όχι  επιπτώσεις στα παιδιά που ανατράφηκαν από γκέι γονείς, παραβλέποντας το κύριο ζήτημα: την αποδοχή ότι ένα ζευγάρι γονέων θα μπορούσε να αποτελείται από δύο άτομα του ίδιου φύλου! Δηλαδή εάν, υποθετικά , οι έρευνες έδειχναν ότι δεν δημιουργούνται αρνητικές επιπτώσεις στα παιδιά, τότε δεν θα υπήρχε κανένα οντολογικό πρόβλημα! (κατάντια του σημερινού επιστημονικού πνεύματος)

2. Όταν βλέπετε επιστήμονες να παραποιούν στοιχεία, να γνωρίζετε ότι ένα από τα ακόλουθα τρία πράγματα μπορεί να συμβαίνει:

Α) Χρηματοδοτήσεις….

Β) Διαταγές ''άνωθεν''…

 Γ) Προσωπικό  κόμπλεξ.

3. Το δυτικό σύστημα επιθυμεί την ύπαρξη ενός λόμπι γκέι για να μην φαίνεται ότι το ίδιο (το σύστημα) προωθεί την ομοφυλοφιλική ατζέντα. Στην Ρωσία όπου το σύστημα δεν θέλει την ομοφυλοφιλία, υπάρχουν νόμοι που απαγορεύουν κάθε μορφή ομοφυλοφιλικής προπαγάνδας. (πχ.  σαν αυτή που κάνουν ελληνικά σήριαλ)

4. Και λίγη ιστορία: ποιός ήταν ο πρώτος υπερασπιστής και προπαγανδιστής των ''ομοφυλοφιλικών δικαιωμάτων''; Εδώ 

πηγή 

Να μην δίνετε μαχαίρι σε παιδί, λέει η παροιμία· εγώ θα έλεγα, μην δίνετε πλούτο.

Πλούταρχος

Ενά μουσείο-ζωντανό εργαστήριο

Καλλιτέχνες, τεχνίτες και αρχαιολόγοι ενώνουν τις δυνάμεις τους σε μία ξεχωριστή έκθεση του Μουσείου Κυκλαδικής Τέχνης

Πώς σμιλευόταν ένα κυκλαδικό ειδώλιο; Ποια ήταν η τεχνική διακόσμησης ενός αρχαίου αγγείου; Τι εργαλεία χρησιμοποιούσαν οι αρχαίοι χρυσοχόοι για να φτιάξουν κοσμήματα; Στις ερωτήσεις αυτές έρχεται να δώσει απάντηση η νέα πρωτότυπη έκθεση του Μουσείου Κυκλαδικής Τέχνης με τίτλο, «Μέσα στα εργαστήρια των αρχαίων… μαζί δημιουργούμε», που θα πραγματοποιηθεί από τις 11 έως τις 29 Φεβρουαρίου.



Για είκοσι ημέρες, καλλιτέχνες και τεχνίτες, σε συνεργασία με αρχαιολόγους, θα παρουσιάζουν ζωντανά τον τρόπο δουλειάς των αρχαίων γλυπτών, αγγειοπλαστών, αγγειογράφων, χρυσοχόων και χαλκουργών. Χρησιμοποιώντας παραδοσιακά εργαλεία (σμίλες, αμόνια, κεραμικούς τροχούς κλπ), οι καλλιτέχνες θα μετατρέψουν το μουσείο σε ζωντανό εργαστήριο, όπου θα παράγουν αντικείμενα παρόμοια με τα αρχαία εκθέματα που θα παρουσιάζονται στον ίδιο χώρο. Οι επισκέπτες μάλιστα θα μπορούν να παρακολουθούν τους καλλιτέχνες εν δράσει αλλά και να συζητούν μαζί τους.



Η έκθεση, που απευθύνεται τόσο σε ενήλικες όσο και σε παιδιά, διαρθρώνεται σε τρεις ενότητες: Μεταλλοτεχνία, Μαρμαροτεχνία και Κεραμική. Τα ονόματα των εργαστηρίων δόθηκαν από μυθικά πρόσωπα και θεούς τεχνίτες.

Στην πρώτη ενότητα, της Μεταλλοτεχνίας, θα παρουσιάζονται αρχαία μετάλλινα αντικείμενα καθώς και επεξηγηματικά σχέδια με πληροφορίες για τους αρχαίους τεχνίτες, τα εργαστήρια και τις διάφορες τεχνικές κατασκευής. Στον ίδιο χώρο θα φιλοξενείται το «Το εργαστήριο του Ηφαίστου», το «ζωντανό εργαστήριο» με τις εγκαταστάσεις και τα εργαλεία των τεχνιτών (αμόνια, σφυριά, καλέμια, αντίγραφα αντικειμένων κ.ά).




Η δεύτερη ενότητα, της Κεραμικής, θα φιλοξενεί αρχαία αγγεία και πήλινα ειδώλια μαζί με το «Το εργαστήριο της Αθηνάς», το «ζωντανό εργαστήριο» με τον κεραμικό τροχό, τον πηλό, τα ημιτελή αγγεία, τα εργαλεία του αγγειογράφου κ.ά. Στην τρίτη ενότητα, της Μαρμαροτεχνίας, θα παρουσιάζονται κυκλαδικά ειδώλια και κλασικά μαρμάρινα γλυπτά αλλά και το «Το εργαστήριο του Δαιδάλου», το «ζωντανό εργαστήριο» με τους πάγκους των γλυπτών, τα εργαλεία, τα προπλάσματα και τα ημιτελή μαρμάρινα έργα.

Η έκθεση θα είναι επισκέψιμη τις ώρες λειτουργίας του μουσείου. Τα ζωντανά εργαστήρια θα λειτουργούν τις παρακάτω ημέρες και ώρες ενώ οι επισκέπτες θα μπορούν να προσέρχονται οποιαδήποτε στιγμή το επιθυμούν:



Μαρμαροτεχνία «Το εργαστήριο του Δαιδάλου»

11-12 Φεβρουαρίου: 15.00-20.00

13-15 Φεβρουαρίου: 12.00-17.00
Συμμετέχουν: Επαμεινώνδας Βενιέρης, Πραξιτέλης Τζανουλίνος, Γιάννης Παπαδάτος

Κεραμική «Το εργαστήριο της Αθηνάς»
18-19 Φεβρουαρίου: 15.00-20.00

20-22 Φεβρουαρίου: 12.00-17.00
Συμμετέχουν: Θωμάς Κοτσιγιάννης, Νίκος Μπαμιατζόγλου, Νίκος Παπαδημητρίου

Μεταλλοτεχνία «Το εργαστήριο του Ηφαίστου»

25-26 Φεβρουαρίου: 15.00-20.00
27-29 Φεβρουαρίου: 12.00-17.00

Συμμετέχουν: Άκης Γκούμας, Δημήτρης Αλεξάνδρου, Νίκος Παπαδημητρίου



Επιμέλεια έκθεσης: Νίκος Παπαδημητρίου
Μουσείο Κυκλαδικής Τέχνης, Νεοφύτου Δούκα 4
Ημέρες και ώρες λειτουργίας της έκθεσης:
Δευτέρα, Τετάρτη, Παρασκευή, Σάββατο: 10.00-17.00
Πέμπτη: 10.00-20.00
Κυριακή: 11.00-17.00
Τρίτη κλειστά
πηγή

Ο εξαίσιος Άθωνας

Κοψίδης Ράλλης, Ο εξαίσιος Άθωνας. Αθήνα 1964

Πηγή Αγιορειτική Βιβλιοθήκη: http://athoslibrary.blogspot.gr

Η Ρωσία προειδοποιεί: Ετοιμάζονται για το… «τρελοκομείο»!!

Γράφει ο Νίκος Χειλαδάκης

Σαφή προειδοποίηση απεύθυνε ο εκπρόσωπος του ρωσικού υπουργείου Άμυνας, στρατηγός Igor Konashenkov, ότι η Τουρκία συγκεντρώνει στρατεύματα στην μεθόριο με την Συρία και προετοιμάζεται για χερσαία εισβολή στο συριακό έδαφος.
Σύμφωνα με τις δημοσιογραφικές πληροφορίες, ο εκπρόσωπος του ρωσικού υπουργείου Άμυνας ανέφερε ότι συγκεντρώνονται πληροφορίες από ρωσικά αεροπλάνα για μεγάλες κινήσεις του τουρκικού στρατού στη περιοχή των συνόρων με την Συρία, σε μια μεγάλη προετοιμασία για χερσαία εισβολή.
Ο Ρώσος στρατηγός τόνισε ότι η Ρωσία έχει ήδη παρουσιάσει στη διεθνή κοινότητα βίντεο που αποδεικνύουν ότι η Τουρκία βοηθά με οπλικά συστήματα τους ισλαμιστές αντάρτες και παράλληλα στέλνει δικούς της ενόπλους να πολεμήσουν κατά του συριακού καθεστώτος και κατά των Ρώσων τη περιοχής.
Το κεντρικό στρατηγείο στήριξης των ισλαμιστών σύμφωνα με τον Igor Konashenkov, είναι η περιοχή πέριξ της τουρκικής πόλης του Reyhanlı, από όπου κατευθύνονται όλες οι κινήσεις των ισλαμιστών μέσα στο συριακό έδαφος ενώ υπάρχει ευθεία γραμμή επικοινωνίας από τις δυο πλευρές των συνόρων.
Οι Ρώσοι έχουν συγκεντρώσει φωτογραφικό υλικό από τις τουρκικές προετοιμασίες που βρίσκονται όπως αναφέρεται στο τελικό στάδιο, ενώ ρωσικά αεροπλάνα έχουν καταγράψει τις κινήσεις του τουρκικού στρατού κοντά στα συριακά σύνορα. Μάλιστα όπως τονίζεται, η τουρκική πλευρά επιδιώκει να προκαλέσει κάποια προβοκάτσια που θα αιτιολογήσει την στρατιωτική εισβολή στο συριακό έδαφος.
Αντιλαμβάνεται κανείς ότι η Άγκυρα άρχισε να παίζει με την φωτιά, καθώς οι Ρώσοι δείχνουν πως είναι αποφασισμένοι να αντιμετωπίσουν άμεσα κάθε απόπειρα τουρκικής εισβολής στην Συρία με όλες τις συνέπειες από μια τέτοια εξέλιξη.
Τα γεγονότα τρέχουν και σίγουρα θα έχουμε πολλά να πούμε στο πολύ εγγύς μέλλον.
ΝΙΚΟΣ ΧΕΙΛΑΔΑΚΗΣ
Δημοσιογράφος-Συγγραφέας-Τουρκολόγος

ΗΠΑ: Ο Ομπάμα ζήτησε να κρυφτεί η λέξη «Ιησούς» και ο Σταυρός σε επίσκεψή του σε Καθολικό Πανεπιστήμιο - αλλά άφησε να φαίνεται η λέξη «Αλλάχ» σε επίσκεψή του σε Ισλαμικό Κέντρο

Ο Μπαράκ Χουσεΐν Ομπάμα έκρυψε το σύμβολο του Ιησού κατά τη διάρκεια της ομιλίας που είχε κάνει στο πανεπιστήμιο Georgetown, αλλά επέτρεψε η λέξη «Αλλάχ» να εμφανίζεται ευρέως κατά τη διάρκεια της πρώτης ομιλίας του σε ισλαμικό κέντρο των ΗΠΑ.

Στην φωτογραφία κάτω, ο Ομπάμα στην "Ισλαμική Κοινωνία" της Βαλτιμόρης.

Ο Ομπάμα ανήκει σε αυτούς του υποκριτές «προοδευτικούς» πολιτικούς ηγέτες - πολιτικάντηδες της εποχής μας, που προάγουν δήθεν την «ανεκτικότητα» και την «πολυφωνία», αλλά στην ουσία αυτό που προάγουν είναι μία αντι-χριστιανική ατζέντα.

Ιδιαίτερα ο Ομπάμα είναι αυτός που μεταξύ άλλων, έχει δηλώσει επίσημα, ότι οι Ηνωμένες Πολιτείες δεν είναι πλέον ένα χριστιανικό κράτος και έχει αδιαφορήσει για την συνεχιζόμενη σφαγή των χριστιανών στη Συρία.

Ο Μπαράκ έδωσε μια ομιλία σε ένα τζαμί στην Ισλαμική Κοινωνία της Βαλτιμόρης την Τετάρτη. Στάθηκε «άνετος» μπροστά από ένα γυάλινο τοίχο όπου η λέξη «Αλλάχ» ήταν γραμμένη 99 φορές σε αραβική καλλιγραφία. Εκεί βρήκε την ευκαιρία να επιτεθεί (έμμεσα) στον Ρεπουμπλικανό προεδρικό υποψήφιο Donald Trump, αναφερόμενος σε μια "ασυγχώρητη αντι-ισλαμική ρητορική που υπάρχει στην πολιτική σφαίρα". Όταν η εκδήλωση τελείωσε σε όλο το προσωπικό του Λευκού Οίκου δόθηκε δώρο ένα κοράνι!

Η προκλητική εφαρμογή των «δύο μέτρων και δύο σταθμών» του πολιτικάντη Ομπάμα, αποδεικνύεται, από το γεγονός ότι το 2012, όταν έδωσε μια ομιλία στο Πανεπιστήμιο Georgetown, ζητήθηκε από τον Λευκό Οίκο, η καθολική σχολή να καλύψει όλα τα θρησκευτικά σήματα και σύμβολα, συμπεριλαμβανομένων των μικρών γραμμάτων IHS (Ιησούς) που εμφανίζονται μέσα από το τριγωνικό αέτωμα, πίσω από το σημείο όπου ο αμερικάνος πρόεδρος θα στεκόταν.

 

πηγή

Τουρκική εισβολή στη Συρία;

Réseau International (Γαλλία)

Σύμφωνα με τον στρατηγό Konachenkov, εκπρόσωπο τύπου του ρωσικού υπουργείου Άμυνας, η Τουρκία ετοιμάζεται να εισβάλει στη Συρία.

«Έχουμε λόγο να πιστεύουμε ότι η Τουρκία ετοιμάζεται να εισαγάγει τα στρατεύματά της στο έδαφος ενός κυρίαρχου κράτους -στη Συρία ... Έχουμε όλο και περισσότερες ενδείξεις ότι οι τουρκικές ένοπλες δυνάμεις ετοιμάζονται για μια επιχείρηση στη Συρία».

Προκύπτουν δύο ερωτήματα:

1- Μήπως δεν συνειδητοποιεί καλά η Τουρκία ότι οι ρωσικές δυνάμεις, οι μόνες που είναι νόμιμα εξουσιοδοτημένες να επιχειρήσουν στη Συρία αφού ενεργούν κατόπιν αιτήματος του προέδρου Άσαντ, θα παρεμβάλλονται ενάντια στις δυνάμεις της;

2- Ποια θα είναι η αντίδραση του ΝΑΤΟ όταν οι συριακές και οι ρωσικές δυνάμεις θα καταστρέφουν τις τουρκικές δυνάμεις και πιθανώς να αντεπιτεθούν στο τουρκικό έδαφος;

Δεν υπάρχει καμία αμφιβολία ότι μετά τη ρωσική επέμβαση στη Συρία, η Τουρκία ψάχνει για δικαιολογία για να αντιταχθεί στη Ρωσία. Η τελευταία μάλιστα κτύπησε πολύ σκληρά το Ισλαμικό Κράτος, αντικειμενικό σύμμαχο της Τουρκίας. 

Εξάλλου, οι οικονομικές κυρώσεις που επιβλήθηκαν από τη Ρωσία στέγνωσαν εντελώς την Τουρκία, τόσο από την άποψη των εξαγωγών φρούτων και λαχανικών, όσο και του τουρισμού. 

Μια απελπισμένη φυγή προς τα εμπρός  -ένας πόλεμος κατά της Ρωσίας -  φαίνεται να είναι ο δρόμος που επέλεξε ο Ερντογάν ο οποίος φαίνεται να ξεχνά ότι μόνο μία βομβιστική επιδρομή των ρωσικών δυνάμεων μπορεί –έτσι απλά- να εξολεθρεύει την Άγκυρα ...

Μετάφραση Κριστιάν Άκκυριά για τον Ινφογνώμων Πολιτικά, Αθήνα, 5.2.2016

πηγή: https://jeanfouche.wordpress.com/2016/02/04/invasion-turque-en-syrie/

http://reseauinternational.net/invasion-turque-en-syrie/