Τρίτη 1 Δεκεμβρίου 2015

Δημήτρη, να μαλώνεις με όλον τον κόσμο, εκτός από την Μαρία!




Έγραψες Γερόντισσα, ευχές στον Δημήτρη που παντρεύεται; 
- Έγραψα, Γέροντα. 
- Φέρε την κάρτα να συμπληρώσω κι εγώ: «Ο Χριστός και η Παναγία μαζί σας. Σου δίνω ευλογία, Δημήτρη, να μαλώνεις με όλον τον κόσμο, εκτός από την Μαρία! Το ίδιο και στην Μαρία!». 
Για να δω, θα καταλάβουν τι εννοώ; Με ρώτησε κάποιος: 
«Γέροντα, τι ενώνει περισσότερο τον άνδρα με την γυναίκα;»
. «Ή ευγνωμοσύνη», του λέω. 
Ό ένας αγαπάει τον άλλον γι” αυτό που του χαρίζει. Ή γυναίκα δίνει στον άνδρα την εμπιστοσύνη, την αφοσίωση, την υπακοή. Ό άνδρας δίνει στην γυναίκα την σιγουριά ότι μπορεί να την προστατέψει. 
Ή γυναίκα είναι ή αρχόντισσα του σπιτιού, αλλά και ή μεγάλη υπηρέτρια» ό άνδρας είναι ό κυβερνήτης του σπιτιού, αλλά και ό χαμάλης.
Μεταξύ τους τα ανδρόγυνα πρέπει να έχουν την εξαγνισμένη αγάπη, για να έχουν αλληλοπαρηγοριά και να μπορούν να κάνουν και τα πνευματικά τους καθήκοντα. Για να ζήσουν αρμονικά, χρειάζεται να βάλουν εξαρχής ως θεμέλιο της ζωής τους την αγάπη, την ακριβή αγάπη, που βρίσκεται μέσα στην πνευματική αρχοντιά, στην θυσία, και όχι την ψεύτικη, την κοσμική, την σαρκική. Αν υπάρχει αγάπη, θυσία, πάντα έρχεται ό ένας στην θέση του άλλου, τον καταλαβαίνει, τον πονάει. Και όταν παίρνει κανείς τον πλησίον του στην πονεμένη του καρδιά, παίρνει τότε μέσα του τον Χριστό, ό οποίος τον γεμίζει και πάλι με την ανέκφραστη αγαλλίαση Του. 
Όταν υπάρχει αγάπη, και μακριά να βρεθεί ό ένας από τον άλλον, αν οι περιστάσεις το απαιτήσουν, κοντά θα βρίσκεται, γιατί την αγάπη του Χριστού δεν την χωρίζουν αποστάσεις.
 Όταν όμως, Θεός φυλάξει, τα ανδρόγυνα δεν έχουν αγάπη μεταξύ τους, μπορεί να βρίσκονται κοντά, αλλά στην πραγματικότητα βρίσκονται μακριά. Γι” αυτό πρέπει να προσπαθήσουν να διατηρήσουν σε όλη την ζωή τους την αγάπη, να θυσιάζεται ό ένας για τον άλλον. 
Η σαρκική αγάπη ενώνει εξωτερικά τους κοσμικούς ανθρώπους τόσο μόνον, όσο υπάρχουν κοσμικά προσόντα, και τους χωρίζει, όταν αυτά χαθούν, οπότε και αυτοί οδηγούνται στην απώλεια .
Ενώ, όταν υπάρχει ή πνευματική, ή ακριβή αγάπη, αν τυχόν ό ένας από τους συζύγους χάση τα κοσμικά του προσόντα, αυτό όχι μόνο δεν τους χωρίζει, αλλά τους ενώνει περισσότερο. Όταν υπάρχει μόνον ή σαρκική αγάπη, τότε, αν λ.χ. ή γυναίκα μάθη ότι ό σύντροφος της κοίταξε κάποια άλλη, του πετάει βιτριόλι και τον τυφλώνει. Ενώ, όταν υπάρχει ή αγνή αγάπη, τον πονάει πιο πολύ και κοιτάζει με τρόπο πώς να τον φέρει πάλι στον σωστό δρόμο. Έτσι έρχεται ή Χάρη του Θεού.

Γέροντας Παίσιος

πηγή

Αντικείμενα σε διαφορετικές από τις συνηθισμένες χρήσεις τους!


Πόσα παλιά αντικείμενα υπάρχουν στο σπίτι μας, καταχωνιασμένα σε αποθήκες, ντουλάπες και συρτάρια; Πόσες φορές λέμε ότι θα κάνουμε εκκαθάριση και θα πετάξουμε την “παλιατζούρα”; Και πόσα από αυτά τα αντικείμενα να θέλαμε να τα κρατήσουμε και να τα χρησιμοποιήσουμε κάπως αλλιώς εάν ξέραμε τον τρόπο! Επειδή, λοιπόν, οποιοδήποτε αντικείμενο, γνωστό για μια συγκεκριμένη χρήση καταλήγει στον… κάλαθο των αχρήστων, ήρθε η ώρα να πάρει το αίμα του πίσω(!) και να αποκτήσει μια διαφορετική χρήση από αυτή που ξέραμε…
1. Ο τρίφτης λαχανικών γίνεται βάση για τα σκουλαρίκια.
perierga.gr - Αντικείμενα σε διαφορετικές από τις συνηθισμένες χρήσεις τους!
2. Ο αυγοδάρτης “φιλοξενεί” τα βαμβάκια στο μπάνιο.
perierga.gr - Αντικείμενα σε διαφορετικές από τις συνηθισμένες χρήσεις τους!
3. Παλιές λάμπες γίνονται κηροπήγια.
perierga.gr - Αντικείμενα σε διαφορετικές από τις συνηθισμένες χρήσεις τους!
4. Οι σκισμένες σαγιονάρες γίνονται γλάστρες.
perierga.gr - Αντικείμενα σε διαφορετικές από τις συνηθισμένες χρήσεις τους!
5. Ο φορτιστής του κινητού γίνεται κοκαλάκι για τα μαλλιά.
perierga.gr - Αντικείμενα σε διαφορετικές από τις συνηθισμένες χρήσεις τους!
6. Οι παλιές τσάντες γίνονται κραμαστές γλάστρες.
perierga.gr - Αντικείμενα σε διαφορετικές από τις συνηθισμένες χρήσεις τους!
7. Τα παλιακά φλιτζάνια του τσαγιού γίνονται πρωτότυπες δέστρες για κουρτίνες.
perierga.gr - Αντικείμενα σε διαφορετικές από τις συνηθισμένες χρήσεις τους!
8. Το ρετρό ποδήλατο γίνεται βάση για τον νιπτήρα στο μπάνιο.
perierga.gr - Αντικείμενα σε διαφορετικές από τις συνηθισμένες χρήσεις τους!
9. Η παλιά καρέκλα γίνεται χρηστικό επιπλάκι για το χολ.
perierga.gr - Αντικείμενα σε διαφορετικές από τις συνηθισμένες χρήσεις τους!
10. Το ποτιστήρι γίνεται διακοσμητική υποδοχή του ντους.
perierga.gr - Αντικείμενα σε διαφορετικές από τις συνηθισμένες χρήσεις τους!
πηγή

Μετά, θα ανοίξω πάλι την τηλεόραση, το ίντερνετ, το ραδιόφωνο και θα σώσω πάλι αδέσποτα ζώα, αδικοχαμένους ανθρώπους, εκφοβισμένα παιδιά, βιασμένες γυναίκες, πνιγμένα κορμιά...


Έπειτα θα φύγω μακριά, θα τους ξεχάσω ξανά, θα πάρω έναν υπνάκο και θα ΄ναι σαν τα βάσανά τους να μην υπάρχουν πια. Συνήθισα βλέπεις, να αδιαφορώ.


Διαβάζω στο πισώφυλλο ενός βιβλίου: είναι απίστευτο πώς περνούμε ολόκληρη τη ζωή μας με μάτια μισόκλειστα, αφτιά βουλωμένα, σκέψεις νεκρωμένες. Ίσως να 'ναι πιο καλά έτσι. Ίσως αυτό να κάνει τη ζωή τόσο ανεκτή και τόσο ευπρόσδεκτη.

Αφήνω το διήγημα στην άκρη και πιάνω την κούπα με τον καφέ. Τα τσιγάρα επάνω στην τραπεζαρία πραγματικά με φλερτάρουν αυτή τη στιγμή, μα δεν τα αγγίζω. Λες και η βρομιά της πίσσας θα μου καταλαγιάσει το είναι και θα στείλει απευθείας στο στομάχι όλα μου τα άγχη.

Η παραπάνω αυτή ρήση κάπως με εκνευρίζει. "Άλλη μια αμπελοφιλοσοφία", σκέφτομαι τώρα. Ας δοκιμάσω...

Κλείνω τα μάτια, βουλώνω τα αφτιά και περιμένω να νεκρώσουν οι σκέψεις. Μα αυτές διόλου δεν συμφωνούν. Σκέφτομαι εκείνο τον αδικοχαμένο άνδρα απ' το χωριό, με την βαριά ασθένεια που ήρθε και του κατασπάραξε τα σωθικά και μήτε μια στάλα οίκτο δεν έδειξε για κείνους που την εκλιπαρούσαν να περιμένει. Ποιος χαρίζει νεφρά στις μέρες μας! "Έτσι φεύγουν οι φτωχοί" σκέφτομαι κάπως επιπόλαια, "για τους πλούσιους υπάρχει πάντα γιατρειά". Ανοησίες!
Ξαναβουλώνω τα αφτιά και σιγομουρμουρίζω ένα μελωδικό κομμάτι που πάντα χορεύει στο μυαλό μου σαν καταπιάνομαι με δαύτο. Μα δε μου θυμίζει τώρα εκείνα τα μάτια τα πρασινωπά, όπως ανέκαθεν συνήθιζε. Ένα άλλο ζευγάρι μάτια κουρνιάζουν μπροστά μου. Είναι κουρασμένα και θαμπά, ξαπλώνουν σε βρόμικες κουβέρτες πλάι στα πεζοδρόμια κι όλο κρύβουν την ανάσα τους με χέρια ζητιανιάς. Ντρέπομαι. Αν και έχω βουλώσει τα αφτιά, η απαίσια φωνή μου, μου γρατζουνάει κάπως τους ακουστικούς υποδοχείς. "Καλύτερα να βουλώσω το στόμα μου", σκέφτομαι.
Μακάρι τίποτα πια να μην έβλεπα. Σκεπάζω νευρικά τα μάτια μου. Το σύμπαν είναι άσχημο πολύ. Κι ο χώρος (=χορός) των media δε χάνει πια λεπτό για να σου το υπενθυμίσει. Άνθρωποι στοιβαγμένοι σαν σακιά, ψυχές που αναζητούν τη σωτήρια δήθεν γραμμή για το πέρασμα των συνόρων, μοστράρονται ως πρώτη είδηση από τα μεγαλόψυχα μέσα ενημέρωσης. Εικόνες ανθρώπινων πτωμάτων επιπλέουν καθημερινά στην οθόνη. Τα κορμιά αυτά έρχονται σε απόλυτη συγκατάθεση με το μαύρο φόντο που σκεπάζει τα καλυμμένα μου μάτια. Σε αρκετές χιλιάδες ανέρχονται πια οι νεκροί. Όσοι βρέθηκαν. Οι υπόλοιποι πλατσουρίζουν στον Άδη. Η τελευταία εικόνα σπρώχνει τα βλέφαρα μου να πεταρίσουν. Δεν αντέχουν το όνειδος.
Τα μάτια μου τρεμοπαίζουν όλο ανησυχία, τα αφτιά μου δεν ακούν τίποτα πια. Μόνο μια παιδική φωνή ηχεί τώρα κάπου στο βάθος. Σκέφτομαι εκείνον τον πιτσιρικά που συναντώ καθημερινά, όσο ξεφυσώ, διαβαίνοντας την ανηφόρα της γειτονιάς μου. Λέει πως μένει πίσω από το φανταχτερό σπίτι, δε φαίνεται τάχα το δικό του από το δρόμο. Εκείνη την ημέρα τον συνάντησα καθήμενο στο ξεχαρβαλωμένο περβάζι κι η όψη του έμοιαζε να κουβαλά μιας ζωής βάσανα. Καθώς τον πλησίαζα μου ψιθύρισε μουτρωμένος σαν να τον δίκαζα: "Διαμάντια βρήκα! Αλλά δεν είμαι χαρούμενος, να ξέρεις. Δεν έχω μέρος να τα κρύψω και οι μεγάλοι ό,τι βρουν αμέσως μου το παίρνουν. Τίποτα δε μου αφήνουν, γι' αυτό άλλο σχολείο δεν πηγαίνω πια." Του χαμογέλασα συμπονετικά και συνέχισα τον ανήφορο βιαστικά σαν τα λόγια του να 'θελα να σβήσω με το επόμενο βήμα.

Μένω να κοιτώ ψηλά. Τα πάνω ράφια της βιβλιοθήκης θέλουν ένα καλό ξεσκόνισμα. Θα το κάνω. Μετά θα βγω για έναν καφέ. Ίσως και για φαγητό. Χρειάζομαι ηρεμία αυτές τις μέρες.

Ίσως πάω και για ψώνια. Θα γυρίσω από τη δουλειά, θα πάω το σκύλο μου βόλτα. Έπειτα ίσως μια ώρα γυμναστήριο.

Μετά, θα ανοίξω πάλι την τηλεόραση, το ίντερνετ, το ραδιόφωνο και θα σώσω πάλι αδέσποτα ζώα, αδικοχαμένους ανθρώπους, εκφοβισμένα παιδιά, βιασμένες γυναίκες, πνιγμένα κορμιά...

Έπειτα θα φύγω μακριά, θα τους ξεχάσω ξανά, θα πάρω έναν υπνάκο και θα ΄ναι σαν τα βάσανά τους να μην υπάρχουν πια. Συνήθισα βλέπεις, να αδιαφορώ.

Περνούμε η ζωή μας με μάτια μισόκλειστα, αφτιά βουλωμένα, σκέψεις νεκρωμένες. Ναι, είναι πιο καλά έτσι. Κάνουμε τη ζωή ανεκτή και ευπρόσδεκτη. Ναι, είναι πιο καλά έτσι.

Ανοίγω τα μάτια, ξεβουλώνω τα αφτιά. Νεκρωμένες σκέψεις με παίρνουν αγκαλιά και πλάθουν το τέρας που έγινα, το τέρας που είμαι, το τέρας που θα συνεχίσω να γίνομαι...

πηγή