Αναζητώντας στα χαλάσματα

Το μίσος του πολέμου το πληρώνουν όσοι δεν φταίνε.



πηγή

Μετά τις καθαρίστριες μίλησαν και τα σκουπίδια

 

Η συναυλία συμπαράστασης της Χαρούλας Αλεξίου για τις απολυμένες καθαρίστριες του ΥΠ.ΟΙΚ. και οι χιλιάδες κόσμου που έδωσαν το παρών στο Σύνταγμα ήταν ασφαλώς ένα ηχηρό επικοινωνιακό χαστούκι στην κυβέρνηση Σαμαρά. Γι αυτό και την άλλη μέρα ένα μέρος της γραφικής συνιστώσας της Νέας Δημοκρατίας αντέδρασε δημοσίως -οι υπόλοιποι, σαφώς πιο έξυπνοι, κράτησαν τα προσχήματα και έβραζαν μόνο σιωπηλά.

Η πανάξια κυβερνητική εκπρόσωπος Σοφία Βούλτεψη -πανάξια, γιατί αντανακλά με τον πιο αντιπροσωπευτικό τρόπο όλη τη σοβαρότητα που εκπέμπει αυτή η κωμική αλλά επικίνδυνη παρέα που εδώ αποκαλούν «κυβερνητική σύνθεση»- θεώρησε, καθισμένη στα παράθυρα, «ύβρη και προσβολή να ασχολούμαστε όλη μέρα με τις καθαρίστριες, ενώ έχουμε ενάμισυ εκατομμύριο ανέργους». Διότι η κ. Βούλτεψη, που, επαναλαμβάνουμε, εκπροσωπεί την κυβέρνηση Σαμαρά, πονάει για όλους τους άνεργους και δεν το αντέχει ψυχικά να βλέπει εκδηλώσεις μόνο για τις καθαρίστριες.

Τα ίδια πάνω-κάτω είπε από παραθύρων και το άλλο πανάξιο (για τους ίδιους λόγους) στέλεχος, ο Άδωνις Γεωργιάδης. Ο οποίος δέχεται, είπε, ότι είναι φοβερό το να μένει κάποιος άνεργος, «αλλά αυτό δεν μπορεί να ισχύει μόνο για τις συγκεκριμένες καθαρίστριες, που τις κάνει συναυλία η κα Αλεξίου, αλλά και για την καθαρίστρια του MEGA που μπορεί να μείνει χωρίς δουλειά». Ενώ λίγο αργότερα, γεμάτος οργή και αγωνία, αναρωτήθηκε «εάν η καθαρίστρια του MEGA είναι κατώτερη από την καθαρίστρια του ΥΠ.ΟΙΚ. και εάν η κα Αλεξίου θα κάνει συναυλία και για την καθαρίστρια του MEGA» και συμπλήρωσε αγανακτισμένος «για να τελειώνουμε με το λαϊκισμό στη χώρα».
Γιατί και ο κ. Γεωργιάδης, όπως ακριβώς και η κ. Βούλτεψη, επίσης πονάει όλους τους άνεργους και δεν αντέχει να τους βλέπει χωρίς συναυλία συμπαράστασης.  «Πονάμε για την ανεργία απ' όπου κι αν προέρχεται», θα μπορούσε να είναι το νέο σλόγκαν της κυβέρνησης και των μιντιακών παπαγάλων. Θέλουν εν ολίγοις να βλέπουν πανομοιότυπα δυναμικό αγώνα από κάθε κλάδο απολυμένων θυμάτων της κυβέρνησης Σαμαρά.

Δεν το θέλουν βέβαια, γιατί αν συνέβαινε αυτό δεν θα ήξεραν που να κρυφτούν ή πιο ελικόπτερο να πρωτοπάρουν, αυτοί και ο Σαμαράς τους. Αυτό που θέλουν και πασχίζουν να επιτύχουν ξεστομίζοντας αυτές τις αρλούμπες είναι να στρέψουν τον ένα κλάδο απολυμένων εναντίον του άλλου και να βάλουν φρένο στη συμπαράσταση και την αλληλεγγύη μεταξύ των άνεργων που είναι σαφώς επικίνδυνη για την κυβέρνηση μιας και στρέφεται εναντίον της. Θέλουν οι υπόλοιποι απολυμένοι, κυρίως του ιδιωτικού τομέα, των επιχειρήσεων δηλαδή που η κυβέρνηση Σαμαρά κόσμησε με λουκέτα, να αναρωτηθούν «κι εμείς άνεργοι είμαστε, τι παραπάνω έχουν οι καθαρίστριες από εμάς για να τις στηρίξουμε;» και έτσι να επέλθει η διχόνοια και η διαίρεση στην εργατική τάξη και άρα η μακροβιότητα της βασιλείας Σαμαρά.

Δεν ήταν, όμως, μόνο από το στρατόπεδο της κυβέρνησης οι «συμπονετικοί για όλους τους άνεργους». Στο ίδιο ακριβώς μήκος κύματος για το θέμα ξεπετάχτηκε και το ίσως πιο διάσημο λαμόγιο της Χούντας του Παπαδόπουλου:

Ο «δημοσιογράφος», μέσα σε πάρα πολλά εισαγωγικά, Νίκος Μαστοράκης, όταν εκτελούσε χρέη συνεργάτη της Χούντας είχε πείσει τους εξεγερμένους φοιτητές του Πολυτεχνείου να παρευρεθούν στην τηλεοπτική του εκπομπή και να μιλήσουν ελεύθερα για όσα συνέβησαν, υποσχόμενος ότι δεν θα τους συμβεί τίποτα. Μετά την εκπομπή, και αφού τους ανέκρινε κανονικότατα για λογαριασμό της Χούντας, οι φοιτητές συνελήφθησαν και βασανίζονταν επί μέρες στα κολαστήρια της ΕΑΤ-ΕΣΑ. Όταν έπεσε η Χούντα εξαφανίστηκε για χρόνια στην Αμερική και, αφού τον ξέπλυνε ο χρόνος, επανήλθε αναλαμβάνοντας στην ελληνική ιδιωτική τηλεόραση εκπομπές που κάλυπταν ένα φάσμα μεταξύ μικροαστικής ψυχαγωγίας και απόλυτης σαχλαμάρας. Τώρα πια, με το καθεστώς Σαμαρά, είδε πάλι πεδίον δόξης λαμπρόν. Ξεθαρεύτηκε και άρχισε να εκφράζεται πολιτικά κατακρίνοντας τη Χαρούλα Αλεξίου επειδή εντάχθηκε στη «μηχανή προπαγάνδας» (ποιός μιλάει..) των απολυμένων καθαριστριών. Ενώ ο ίδιος παράλληλα, εμφανέστατα, έχει ενταχθεί στην υπαρκτή μηχανή προπαγάνδας της κυβέρνησης παπαγαλίζοντας επακριβώς όλα όσα είπαν επί του θέματος στα παράθυρα ο Γεωργιάδης και η Βούλτεψη. Δεν αποτελεί βέβαια και καμιά έκπληξη. Κάποιος που αποτέλεσε λαμόγιο της Χούντας, αν δεν αφυπνιστεί επί κυβερνήσεως Σαμαρά, πότε θα αφυπνιστεί;

πηγή 

Η φρίκη της Γάζας έδωσε την «καλύτερη φωτογραφία της χρονιάς»

Στον Σουηδό φωτογράφο Πάουλ Χάνσεν απονεμήθηκε σήμερα το Παγκόσμιο βραβείο Press Photo 2012 για τη φωτογραφία του που εμφανίζει δύο νεκρά παιδιά, τα οποία έχασαν τη ζωή τους από ισραηλινή πυραυλική επίθεση στην πόλη της Γάζας. Η φωτογραφία δείχνει μία ομάδα ανδρών να μεταφέρουν τα άψυχα σώματα του δίχρονου Σουχάιμπ Χιτζάτζι και του τρίχρονου αδελφού του Μοχάμεντ στο τέμενος λίγο πριν από την ταφή τους και δημοσιεύτηκε στην εφημερίδα Dagens Nyheter όπου εργάζεται ο Χάνσεν.

πηγή 

Το διαζύγιο ως ρήγμα στην ενότητα του ανθρωπίνου προσώπου

 

Ιωάννη Κορναράκη, Ομότιμου Καθηγητή Πανεπιστημίου Αθηνών
Το διαζύγιο, ως γεγονός διαρρήξεως μιας, πρωταρχικής σημασίας για την υπαρξιακή καταξίωση του ανθρώπου, συζυγικής διαπροσωπικής σχέσεως, πλήττει την ενότητα του ανθρωπίνου προσώπου, σε μια σειρά αλυσιδωτών σχέσεων ατόμων εμπλεκομένων, ούτως ή άλλως, συγγενικώς με τους αρχικούς συντελεστές της διαρρήξεως αυτής!
*
Στο μυστήριο του γάμου πραγματώνεται μυστηριακώς ο σκοπός της θείας οικονομίας, που άφορα στην ενότητα του ανθρωπίνου προσώπου, στην αρχική προπτωτική του εικόνα. Το ανδρόγυνο, στο γάμο, εξεικονίζει την τέλεια από την άποψη του εν λόγω σκοπού, ανθρώπινη διαπροσωπική ενότητα στη μονάδα δύο προσώπων! Με το μυστήριο του γάμου ο άνθρωπος επιστρέφει στην οντολογική πληρότητα της αρχικής του εικόνας, εφόσον, με το μυστήριο αυτό, ο άνθρωπος υποστασιάζεται πλέον ως «μονάς» («και έσονται οι δύο εις σάρκα μίαν») στη δυάδα των συζυγικών προσώπων γίνεται «ανδρό-γυνος»! Οι σύζυγοι ενώνονται, στο μυστήριο του γάμου εις ανδρόγυνο!
Στην περίπτωση αυτή, ο μεταπτωτικός Αδάμ επιστρέφει στην ενότητα του εαυτού του, μέσω της αναπλασθείσης διά των δημιουργικών χειρών τού Θεού, πλευράς του και συμπληρώνεται, με τον τρόπο αυτό, το κενό, το οποίο κατέλυσε ή αποσπασθείσα αυτή πλευρά του, με το θείο δώρο της θεραπείας της μοναξιάς του («Ου καλόν είναι τον άνθρωπον μόνον»)· τη γυναίκα!
Εξαλλου, ατενίζοντας το πρόσωπο της γυναίκας ο μεταπτωτικός Αδάμ αναγνωρίζει τον εαυτό του («τούτο νυν οστούν εκ των οστέων μου και σαρξ εκ της σαρκός μου»), και αποδέχεται την αλήθεια του αποστολικού λόγου, ότι «Ούτως οφείλουσιν οι άνδρες αγαπάν τας εαυτών γυναίκας ως τα εαυτών σώματα. Ο αγαπών την εαυτού γυναίκα εαυτόν αγαπά»! (Εφεσ. ε’ 28) Η ενότητα αυτή ανδρός και γυναικός, στο μυστήριο του γάμου, σημειοδοτεί την χαρισματική ή μυστηριακή οντολογική ενότητα του ανθρωπίνου γενικώς προσώπου. Ο γάμος καταφάσκει την μυστηριακή σχέση των δύο συζύγων, ως απόδειξη της πραγματώσεως του σχεδίου της θείας οικονομίας, στο κεφάλαιο της σωτηρίας του άνθρωπου διά του γάμου!
Αλλά το διαζύγιο δεν διασπά μόνο τη συζυγική ενότητα και τη σχέση δύο μόνον προσώπων. Το διαζύγιο μπορεί να γίνει αιτία και πηγή πολλών μελλοντικών, συνεχών, διασπάσεων, και εκλύσεων ψυχικών διαταραχών σε όλα τα πρόσωπα, τα οποία ενδεχομένως θα εμπλακούν, ούτως ή άλλως, στο μεγάλο κύκλο ανθρωπίνων, διαπροσωπικών σχέσεων, απορρεουσών από την αρχική αφετηρία δύο διαζευγμένων γονέων.
Εάν δηλ. ο ένας πρώην σύζυγος ή και αμφότεροι, προχωρήσουν σε νέο γάμο με άλλα πρόσωπα, τότε οι αρνητικές ποικίλες συνέπειες της αρχικής συζυγικής διαστάσεως, θα περάσουν ασφαλώς στις νέες συγγενικές σχέσεις, εξ αίματος ή εξ αγχιστείας, οι όποιες θα δημιουργηθούν ενδεχομένως με τους νέους αυτούς γάμους. Λ. χ. ενδεχομένως, με νέους γάμους των ήδη διαζευγμένων συζύγων, θα προκύψουν ίσως πατριοί και μητρυιές και ετεροθαλείς αδελφοί, οι οποίοι θα γίνουν αποδέκτες των αρνητικών συνεπειών του αρχικού διαζυγίου.
Έπειτα είναι γνωστό ότι τα παιδιά διαζευγμένων γονέων με ψυχικά τραύματα από τις σχέσεις των γονέων τους και κυρίως από το διαζύγιο, θα μεταφέρουν αργότερα στη δική τους συζυγική σχέση, τις εμπειρίες των τραυμάτων αυτών, με αποτέλεσμα όχι λίγες φορές, τις διαταράξεις και της δικής τους συζυγικής σχέσεως! Γενικώς όμως είναι συνήθως απρόβλεπτες οι καταστροφικές συνέπειες ενός διαζυγίου, στον μέλλοντα χρόνο, που ο κύκλος των συγγενικών προσώπων, θα διευρύνεται με νέους επιγόνους, σχετιζομένους με τούς συντελεστές του αρχικού -πατρογονικού διαζυγίου!
*
Η πτώση του μυστηρίου του γάμου στην τραγωδία του διαζυγίου και της διασπάσεως του συζυγικού ζεύγους σε μονάδες, σημαίνει ασφαλώς διάλυση και απώλεια τής αρχέγονης θεουργικής ενότητος του ανθρώπινου προσώπου στην εικόνα του ενός!
Εξάλλου οι διαστάσεις της τραγωδίας αυτής οριοθετούνται σίγουρα στην αναίρεση, με το διαζύγιο, όχι μόνο της μυστηριακής αναπλάσεως της εν λόγω εικόνας διά του γάμου αλλά και της διά της «αρχιτεκτονίας του Αγίου Πνεύματος» (άγ. Μάξιμος Ομολογητής) οικοδομηθείσης «κατ’ οίκον εκκλησίας»!
Ένα διαζύγιο συντρίβει μίαν εκκλησία! «Ουκ οίδατε ότι ναός Θεού εστε και το Πνεύμα του Θεού οικεί εν υμίν»; (Α’ Κορ. γ’ 16).
Πηγή: Περιοδικό ΟΡΘΟΔΟΞΗ ΜΑΡΤΥΡΙΑ, τ. 82

πηγή 

Οι γιατροί της είπαν ότι το νεογέννητο μωρό της ήταν νεκρό.Και το θαύμα έγινε

 

 Οι γιατροί της είπαν ότι το νεογέννητο μωρό της ήταν νεκρό. Εκείνη ήθελε να περάσει μερικές στιγμές μαζί του και να το νανουρίσει σαν να ήταν ζωντανό. Και το θαύμα έγινε!
Πριν από πέντε μήνες, η Κέιτ Ογκ γέννησε πρόωρα δίδυμα σε μαιευτήριο του Σίδνεϊ της Αυστραλίας.
Τα μωράκια, ένα κορίτσι και ένα αγόρι, γεννήθηκαν στις 27 εβδομάδες και ζύγιζαν περίπου 900 γραμμάρια το κάθε ένα.
Το κοριτσάκι, η Έμιλι, γεννήθηκε χωρίς πρόβλημα. Το αγοράκι όμως δεν ανέπνεε και οι γιατροί προσπαθούσαν για ένα 20λεπτο να το επαναφέρουν στη ζωή. Στο τέλος είπαν στους γονείς ότι ήταν νεκρό.
Οι γιατροί ρώτησαν την Κέιτ πως θα ονόμαζε το αγοράκι αν ζούσε και εκείνη απάντησε Τζέιμι.
Η μητέρα θέλησε να κρατήσει αγκαλιά το αγοράκι της. Ακούμπησε το παιδί στο στέρνο της. Του μιλούσε συνεχώς για δύο ώρες, ώσπου ο μικρός εμφάνισε σημεία ζωής.
Το μωρό είχε προσπαθήσει να αναπνεύσει κι άλλες φορές, αλλά οι γιατροί της είπαν ότι ήταν αντανακλαστική κίνηση.
Σε κάποια στιγμή όμως ο μικρός άρχισε να κουνιέται. Τότε η μητέρα του ακούμπησε στα χείλη λίγο γάλα και ο μικρός άνοιξε το στόμα του και άρχισε να αναπνέει.
Λίγο αργότερα άνοιξε τα μάτια του και με το χεράκι του έπιασε το δάχτυλο της μητέρας του.
Όπως τόνισε η Κέιτ, ο γιατρός αποσβολωμένος της έλεγε «Δεν το πιστεύω».
Σύμφωνα με ορισμένες εκτιμήσεις, η θερμοκρασία που εξέπεμπε το σώμα της Κέιτ κράτησε το μωρό ζεστό και το βοήθησε να επανέλθει και ενισχύει τη θεωρία της «φροντίδας καγκουρό» που λέει ότι η απευθείας επαφή με το νεογέννητο ενδεχομένως να είναι πιο αποτελεσματική ακόμα και από τη θερμοκοιτίδα.
«Χάρη στο ένστικτο και την επιμονή της Κέιτ ο Τζέιμι είναι υγιής», τόνισε ο πατέρας των μωρών Ντέιβιντ.
Οι δύο γονείς μίλησαν για τη συγκλονιστική ιστορία τους  στο αυστραλιανό Chanel 7.

 πηγή

Πήγατε διακοπές; Πόσα μπάνια κάνατε;

 

Του Κωνσταντίνου Ερρίπη, θεολόγου - Καρδιολόγου Φράση πού δείχνει τή λατρεία τῆς θάλασσας ἀπό τούς Ἕλληνες ἀλλά καί ἀπό τούς βόρειους λαούς, πού ἔρχονται ὡς τουρίστες νά τήν ἀπολαύσουν τό καλοκαίρι. Ἀρκετές δεκαετίες πρίν, ὅταν ἡ φυματίωση θέριζε τόν κόσμο, τό βουνό εἶχε τά πρωτεῖα. Ἡ θάλασσα ὅμως ἀνέκαθεν ἦταν τό στοιχεῖο τοῦ Ἕλληνα, ἡ πηγή τῆς ζωῆς του, ἡ ἔκφρασή του. «Λαοί τῆς θάλασσας» ἀποκαλοῦντο οἱ Ἕλληνες.
Ἡ λέξη «θάλασσα» παράγεται ἁπό τό «ἅλς» (γεν. ἁλός). Εἶναι ὁ ἦχος τοῦ κύματος, πού σέ περίοδο νηνεμίας γλείφει τά βότσαλα τῆς ἀκτῆς.

Μερικές χαρακτηριστικές λέξεις πού χρησιμοποιοῦμε στήν καθημερινή μας ὁμιλία καί προέρχονται ἀπό τό ἅλς:
«ἅλας»
«ἁλμυρός»
«ἅλ-μα»: εἶναι τό σήκωμα τῆς θάλασσας (τῆς ἁλός) κατά τήν τρικυμία, τό κῦμα
«ἅλωση»: εἶναι ἡ ἁρπαγή κάποιου ἀπό τό κῦμα καί ἡ ἐξαφάνισή του. Κατ’ ἐπέκταση ἡ κατάκτηση μιᾶς πόλης.
«κορ-άλ-λι»: ἡ κόρη τῆς ἁλός
«ὕαλος»: ὕδωρ τῆς ἁλός (διαφανές ὡς τό ὕδωρ)
«λά-τρα» ἀπό τό «ἅλ-τρα»: ὁ καθαρισμός μέ νερό
«Θεσ-αλ-ία»: θέση ἁλός, περιοχή πού παλαιά ἦταν ἐκεῖ θάλασσα
«πλούσιος» ἀπό τό «π-αλ-ούσιος»: αὐτός πού ταξιδεύει στήν θάλασσα, ὁ ἔμπορος. Ἦταν πάντοτε πιό εὐκατάστατος ἀπό τόν ταλαίπωρο τόν γεωργό.

Ἀκριβῶς τό ἀντίθετο τοῦ «ἅλς» = θάλασσα εἶναι τό «λάς» = ξηρά
«λάς»: ἐξ οὗ καί λίθος, λατομεῖο, λαός (αὐτός πού προέρχεται ἀπό τά σπλάχνα τῆς γῆς).
Ἀπό αὐτό τό ἑλληνικό «λάς» προέρχονται καί ὅλες οἱ ξένες λέξεις πού ὑποσημαίνουν χώρα, ὅπως:
Eng land, Deutch land, Hol land, κλπ.

πηγή