Xίλιες εκκλησίες να χτίσεις, αν δεν μπεις μέσα δεν σώζεσαι

Δημήτριος Παναγόπουλος (†)

“Η ρωσική επέμβαση στη Συρία έχει την έγκριση των ΗΠΑ”

Ο ηγέτης των Κούρδων της Συρίας: Η Ρωσία θα αποτρέψει επέμβαση της Τουρκίας στη Συρία

Αναδημοσίευση από το ιστολόγιο sotiriosdemopoulos.blogspot.com.cy

Συνέντευξη του Σαλίχ Μουσλίμ στο Al–Monitor

Η κλιμάκωση της στρατιωτικής επέμβασης της Ρωσίας στη Συρία πρόκειται να αλλάξει δραματικά τις ισορροπίες στον ολέθριο αυτόν πόλεμο. Μία ομάδα που επωφελήθηκε πιο πολύ από τις ανατροπές του πολέμου είναι οι Κούρδοι, οι οποίοι επεκτείνουν σταθερά τις ελεγχόμενες από αυτούς περιοχές και αποτελούν τώρα κορυφαίο σύμμαχο των ΗΠΑ στον πόλεμο κατά του Ισλαμικού Κράτους (ΙΚ), γνωστό επίσης και ως Daesh. Τι αντίκτυπο θα έχουν οι ρωσικές κινήσεις για τους Κούρδους της Συρίας; Το Αλ-Μόνιτορ έθεσε το ερώτημα στον Σαλίχ Μουσλίμ, συμπρόεδρο της Κόμματος της Δημοκρατικής Ένωσης (PYD) που βρίσκεται σήμερα στη βόρεια Συρία [τη συνέντευξη πήρε η δημοσιογράφος Amberin Zaman και δημοσιεύθηκε την 1.10].

Πώς επηρεάζει η ρωσική στρατιωτική επέμβαση στη Συρία τους Κούρδους;

Εμείς, ως Κόμμα της Δημοκρατικής Ένωσης, πιστεύουμε τα ακόλουθα, και έχουμε επίσης μοιραστεί αυτή την άποψη με τις ΗΠΑ: θα πολεμήσουμε μαζί με όποιον πολεμά το Daesh. Θα σταθούμε δίπλα σε όποιον μάχεται την νοοτροπία του Daesh.

Η Ρωσία επιπλέον λέει ότι ο Σύριος Πρόεδρος Μπασάρ Αλ Άσαντ πρέπει να παραμείνει στην εξουσία και υπερασπίζεται το καθεστώς του. 

Η Ρωσία τάχθηκε με το καθεστώς από την αρχή. Αυτό είναι άλλο θέμα. Αλλά όσον αφορά την παραμονή του Άσαντ στην εξουσία εμείς σκεφτόμαστε διαφορετικά. Ο Άσαντ δεν μπορεί να παραμείνει στην εξουσία όπως πριν. Μπορεί να μείνει για μια μεταβατική περίοδο, μια περίοδο διαλόγου μεταξύ των αντιμαχόμενων πλευρών, αλλά μακροπρόθεσμα φαίνεται αδιανόητο ότι η πλειοψηφία του συριακού λαού θα δεχόταν πλέον την ηγεσία του.

Αλλά δεν υπάρχει κίνδυνος αυτή η «μεταβατική περίοδος» να μετατραπεί σε μια «μόνιμη περίοδος»; Έχοντας πετύχει τόσα κέρδη θα ζητούσατε ασφαλώς εγγυήσεις. Μπορεί η Ρωσία να είναι ένας εγγυητής για τους Κούρδους;

Έχουμε σχέσεις με τη Ρωσία τα τελευταία τρία χρόνια. Πηγαινοερχόμαστε στη Ρωσία, στη Μόσχα. Αλλά το καθεστώς δεν μπορεί να παραμείνει, όπως δεν μπορούμε γυρίσουμε τα ρολόγια πίσω. Οι Κούρδοι είναι μια πραγματικότητα. Και είμαστε σε θέση να υπερασπιστούμε τους εαυτούς μας ενάντια στο καθεστώς και σε άλλους. Εάν είναι να υπάρξει μια απόφαση για τη συριακή κρίση, πρέπει σ’ αυτή να ενσωματωθούν τα δικαιώματα των Κούρδων και όλων των άλλων εθνικών και θρησκευτικών ομάδων στη Συρία. Αυτό μπορεί να επιτευχθεί υπό την αιγίδα των Ηνωμένων Εθνών. Η δημοκρατική μας αυτονομία [τα τρία ελεγχόμενα από τους Κούρδους καντόνια] πρέπει να αναγνωριστεί. Και εάν ακόμη δεν το κάνουν, εμείς θα συνεχίσουμε τον αγώνα μας. Εάν το κουρδικό πρόβλημα παραμένει άλυτο, και το συριακό πρόβλημα θα μένει άλυτο. Έχουμε συγκεκριμένες απαιτήσεις και ένα σύστημα σε λειτουργία. Κάθε λύση που στηρίζεται στην εξάλειψή τους είναι λάθος και δεν μπορεί να λειτουργήσει.

Πιστεύετε ότι οι Κούρδοι θα μπορούσαν να αντιμετωπίσουν το Daesh χωρίς την στρατιωτική υποστήριξη των ΗΠΑ;  

Ίσως οι απώλειές μας να ήταν περισσότερες, αλλά παρ’ όλα αυτά θα ήμασταν σε θέση να αντισταθούμε. Πάνω απ’ όλα έχουμε πίστη στον λαό μας και στο δίκιο της υπόθεσής μας

Γυρίζοντας στη Ρωσία, ακούμε ρεπορτάζ ότι τα ρωσικά αεροσκάφη δεν στοχεύουν το Daesh αλλά επίσης τη Jabhat al–Nusra και την Ahrar al–Sham. Πώς θα απαντήσει η Αμερική κατά την άποψή σας;

Δεν πιστεύω ότι η Αμερική θα προβάλλει αντιρρήσεις, επειδή η al-Nusra και η Ahrar al-Sham δεν είναι διαφορετικές από το Daesh. Είναι όλες τρομοκρατικές οργανώσεις και διαθέτουν την ίδια ριζοσπαστική νοοτροπία. Ηal-Nusra είναι στην λίστα των τρομοκρατικών οργανώσεων του StateDepartment. Δεν γνωρίζω αν θα έχουν αντιρρήσεις για την Ahrar al-Sham, αλλά γνωρίζουν ποιοι είναι και σε αυτή. Δεν υπάρχουν διαχωριστικές γραμμές ούτε διαφορές μεταξύ αυτών τριών ομάδων. Αλλά εάν επρόκειτο να απωθηθούν, οι υπόλοιπες ομάδες της αντιπολίτευσης -που είναι πολύ αδύναμες, συμπεριλαμβανομένων και αυτών που πολεμούν μαζί μας, και συνδέονται με τον Ελεύθερο Συριακό Στρατό- θα ενισχυθούν.

Πιστεύετε ότι η επέμβαση της Ρωσίας θα βοηθήσει να έλθουν οι πλευρές σε ένα τραπέζι ή κάνει τα πράγματα χειρότερα;

Η επιστροφή στο τραπέζι των διαπραγματεύσεων φαίνεται δύσκολη. Το σχέδιο που επεξεργάστηκε ο αντιπρόσωπος του ΟΗΕ για τη Συρία, ο de Mistura, υποστηρίχθηκε πρωτίστως από τη Ρωσία. Αλλά το αντίπαλο στρατόπεδο, δηλαδή το Κατάρ, η Σαουδική Αραβία και η Τουρκία αντιδρούν σε αυτό το σχέδιο. Εάν οι ΗΠΑ επιθυμούν να ανοίξει ο δρόμος για τη λύση, πρέπει να ασκήσουν κάποια πίεση σε αυτό το στρατόπεδο. Σε κάθε περίπτωση, εάν δεν υπήρχε κάποιου είδους συμφωνία μεταξύ Ρωσίας και Αμερικής, η Ρωσία δεν θα επενέβαινε με αυτόν τον τρόπο.

Τι σημαίνουν οι κινήσεις της Ρωσίας για τη Τουρκία;

Η πολιτική της Τουρκίας για τη Συρία κατέρρευσε εντελώς. Πριν από δύο χρόνια μιλούσα με έναν Ρώσο αξιωματούχο και με είχε ρωτήσει: «Ποιος είναι ο μεγαλύτερος φόβος για τους Κούρδους;», «Μια πιθανή τουρκική επέμβαση» του απάντησα. Εκείνος γέλασε και είπε: «Δεν είναι τουρκικά τα σύνορα με τη Συρία, αλλά του ΝΑΤΟ». Τότε του απήντησα: «Σε αυτή την περίπτωση μου προσφέρατε μεγάλη ανακούφιση, ευχαριστώ». Η Τουρκία δεν μπορεί επέμβει στη Συρία, χωρίς τις ευλογίες των μεγάλων δυνάμεων.

Και πώς η «Απελευθερωμένη Ζώνη από το ΙΚ» που η Τουρκία θέλει να δημιουργήσει δυτικά από τον Ευφράτη στην αποκαλούμενη Γραμμή Mare θα επηρεαστεί από τη ρωσική επέμβαση;

Ρωσία και ΗΠΑ φαίνεται να έχουν δημιουργήσει τις δικές τους ζώνες επιρροής στη Συρία. Οι ΗΠΑ είναι ενεργές στο βορρά. Οι Ρώσοι δεν θα αναμιχθούν στο βορρά. Αλλά αν η Τουρκία δοκιμάσει να επέμβει τότε θα το κάνουν. Η Ρωσία έχει ένα αμυντικό σύμφωνο με τη Συρία. Θα εμποδίσουν την τουρκική επέμβαση όχι για να υπερασπιστούν εμάς, τους Κούρδους, αλλά για να υπερασπιστούν τα σύνορα της Συρίας.

Τι προοπτικές υπάρχουν για συνεργασία της Τουρκίας με τη διοίκηση της Ροτζάβα;

Αν η Τουρκία είχε πάρει εξ αρχής στα σοβαρά τον αγώνα εναντίον του ΙΚ, δεν θα είχε φθάσει το ΙΚ στα σύνορα της Τουρκίας. Το ΙΚ σφάζει τους Κούρδους, εκτοπίζει με τη βία τους Κούρδους, πυρπολεί τα χωριά τους. Γιατί η Τουρκία δεν κάνει τίποτε; Γιατί είναι ανίκανη να το σταματήσει; Προτείναμε να φροντίσουμε εμείς γι’ αυτό. Τότε γιατί η Τουρκία στέκεται στο δρόμο μας; Γνωρίζετε υπάρχει αυτή η τουρκμενική ταξιαρχία που έχει εκπαιδευτεί από τη Τουρκία, με την ονομασία «Σουλτάν» ή κάτι άλλο. Όλοι αυτομόλησαν στο Daesh. Ήταν ένα απόλυτο φιάσκο.

Λέτε ότι δεν υπάρχει ελπίδα εξομάλυνσης των σχέσεων με την Άγκυρα;

Αν η Τουρκία είχε υιοθετήσει προς εμάς μια πιο μετριοπαθή στάση, εμείς ως πολιτικοί είμαστε έτοιμοι να συνομιλήσουμε και θα μπορούσαν να προκύψουν καλά πράγματα. Αλλά οι Τούρκοι αξιωματούχοι συνεχίζουν να αποκαλούν το PYD και το YPG [Μονάδες Προστασίας του Λαού] «τρομοκράτες». Σε τι είδους τρομοκρατία έχουμε εμπλακεί; Εάν είχαν συμφωνήσει σε ό,τι τους είχαμε προτείνει πριν από δύο χρόνια [συνεργασία] τα πάντα θα μπορούσαν να ήσαν διαφορετικά τώρα. Αντί να συνυπάρχουμε αδελφικά, η Τουρκία μας χαρακτηρίζει εχθρούς.

Αυτό που πραγματικά θέλουμε είναι να πολεμήσουμε το ΙΚ μαζί με τη Τουρκία, την Αμερική και τις άλλες δυνάμεις της συμμαχίας. Επιπλέον, δεν είμαστε αντίθετοι σε μια ζώνη ασφαλείας. Είμαστε αντίθετοι σε μια ζώνη ασφαλείας ελεγχόμενη από τη Τουρκία. Η ζώνη απαγόρευσης πτήσεων που δημιουργήθηκε στο Ιράκ το 1992 θα μπορούσε να εφαρμοστεί και στη Συρία. Εάν όλη η βόρεια Συρία ήταν κάτω από την προστασία του ΟΗΕ, θα αισθανόμασταν περισσότερο ασφαλείς.

Οι πρόσφατες επιθέσεις του ΡΚΚ εναντίον της Τουρκίας δεν σας βάζουν σε μια πιο επισφαλή θέση; Αν και ισχυρίζεστε ότι είσθε ξεχωριστές οντότητες, και οι δύο έχετε εμπνευστεί από τον ιδρυτή του ΡΚΚ, τον Οτσαλάν.

Δεν νομίζω ότι μας επηρεάζουν στρατιωτικά. Είμαστε ξεχωριστές οργανώσεις. Αλλά η επανάληψη της ειρηνευτικής διαδικασίας στη Τουρκία θα ήταν προς όφελος όλων. Κάθε κλιμάκωση της σύγκρουσης είναι προς ζημία όλων. Δεν είναι οι Κούρδοι που ενστερνίζονται τη φιλοσοφία του Άπο (Οτσαλάν) αυτοί που είναι οι πιο αποτελεσματικοί μαχητές ενάντια στο Daesh; Όταν τους επιτίθεσαι [στο ΡΚΚ], εκατομμύρια Κούρδων αισθάνονται ότι τους μαχαιρώνεις στην πλάτη. Και απαιτούν να γνωρίζουν γιατί οι ΗΠΑ και η Ευρώπη παραμένουν σιωπηλοί σ’ αυτό. Αν όντως πολεμούν σοβαρά το Daesh τότε γιατί δεν σταματούν τη Τουρκία; Τέτοιες σκέψεις υπάρχουν ανάμεσα στους Κούρδους.

Εν τω μεταξύ, παίζεται μιαν ανθρώπινη τραγωδία. Το σώμα του Aziz Guler, ενός Τούρκου πολίτη που ήλθε στη Ροτζάβα να πολεμήσει το ΙΚ, δεν μπορεί να αποδοθεί στην οικογένειά του, επειδή η Τουρκία δεν το επιτρέπει. Δεν μπορούμε να καταλάβουμε το γιατί. Στο παρελθόν, οι Τούρκοι πολίτες που πέθαιναν στη Ροτζάβα παραδίδονταν στις οικογένειές τους, θάβονταν στην πατρίδα τους. Αυτό πλέον δεν επιτρέπεται. Η Τουρκία έχει υιοθετήσει αυτή τη πολιτική μετά την επανάληψη των συγκρούσεων [με το ΡΚΚ].

Έχετε προβλήματα με την Περιφερειακή Κυβέρνηση του Κουρδιστάν (KRG) στο Ιράκ. Ο πρόεδρος της KRG Μασούντ Μπαρζανί λέει ότι θα ανοίξει οδούς ανεφοδιασμού από τη περιοχή του προς τη Ροτζάβα μόνον εάν επιτρέψετε στους Κούρδους μαχητές της Συρίας που ανήκουν στο Δημοκρατικό Κόμμα του Κουρδιστάν της Συρίας [KDP-S] να επιστρέψουν. Συναντηθήκατε πρόσφατα με τον πρόεδρο Μπαρζανί στο Ερμπίλ, παρουσία αμερικανών αξιωματούχων στις συνομιλίες, αλλά δεν στάθηκε δυνατό να λυθεί το πρόβλημα. Γιατί;

Δεν υπάρχουν εξελίξεις επί του ζητήματος. Αλλά, να τι προτείνουμε εμείς: εάν αυτοί [το KDP-S] θέλουν στα σοβαρά την υπεράσπιση των Κούρδων απέναντι στο Daesh, τότε μπορούν να έλθουν. Που είναι τώρα το Daesh; Μεταξύ της Τζαραμπλούς και της Αζάζ. Ας έλθουν λοιπόν και ας πολεμήσουν εκεί. Δεν υπάρχει Daesh που να έχει ξεμείνει κάπου αλλού στις κουρδικές περιοχές.

Πηγή: http://www.al-monitor.com/

Ενας καλός φίλος φιλομόναχος μου τηλεφώνησε και μου έδωσε την ευκαιρία να χαμογελάσω εν μέσω όλων αυτών των θλιβερών ειδήσεων. ¨ στις Καρυές του Αγίου Όρους την προηγούμενη βδομάδα κατέβηκε ένα ταπεινό γεροντάκι ασκητής που όπως ενθυμούνται οι παλαιότεροι κατεβαίνει από την ασκητική παλαίστρα του κάθε 15 με 20 χρόνια. Πήγε στο παντοπωλείο στις Καρυές για να πάρει κάτι που ήθελε και τους πλήρωσε με δραχμές. Φυσικά δεν γνώριζε ότι σήμερα έχουμε ευρώ. Ο υπάλληλος δεν του είπε τίποτε και δέχτηκε τις δραχμές και μάλιστα του έδωσε και ρέστα σε ευρώ. Το γεροντάκι πήρε τα ρέστα και αναχώρησε στο ασκητήριο του. ΚΑΙ ο αγαπητός μου φίλος συνέχισε ¨να ένα καλό σημάδι ότι η Ελλάδα θα πορευτεί ανεξαρτήτως τι κουβαλάει στην τσέπη της αλλά θα προχωρήσει με αυτό που έχει στην ψυχή της.¨

Αγιορείτες ιεραπόστολοι, της Ιεράς Μονής Οσίου Γρηγορίου, στο Κογκό

ΚΑΡΠΟΙ ΤΗΣ ΙΕΡΑΠΟΣΤΟΛΗΣ ΣΤΟ ΚΟΓΚΟ

Ιεραποστολή! Μία λέξις ιερή και μαρτυρική, που ιστορικά ξεκινά από τους αγίους Αποστόλους και Χάριτι Θεού φθάνει μέχρι τις ημέρες μας. Σε όλο αυτό το χρονικό διάστημα δημιούργησε ένα τεράστιο οικοδόμημα, του οποίου θεμέλιο είναι οι διαχρονικοί λόγοι του Κυρίου: «πορευθέντες μαθητεύσατε πάντα τα έθνη, βαπτίζοντες αυτούς εις το όνομα του Πατρός και του Υιού και του Αγίου Πνεύματος» (Ματθ. κη΄ 19). Σ’ αυτήν αφιέρωσαν την ζωή τους χιλιάδες άνθρωποι του Θεού, που με αυτοθυσία και φιλότιμο εργάσθηκαν σκληρά για να εκπληρώσουν κατά τον καλύτερο δυνατό τρόπο την θεία αυτή εντολή.

Στο οικοδόμημα αυτό ένα μικρό λίθο έχει θέσει και η Ιερά Μονή μας, που επί 37 περίπου έτη έχει υπό την πνευματική της ευθύνη την Ιεραποστολή στο Κολουέζι του Κογκό.

Την Ιεραποστολή του Κολουέζι ουσιαστικά ξεκίνησε ο αδελφός της Ιεράς Μονής μας, μακαριστός ιερομόναχος Κοσμάς Γρηγοριάτης (κατά κόσμον Ιωάννης Ασλανίδης), γνωστός σε όλους ως παπα-Κοσμάς. Έχοντας μεγάλο ιεραποστολικό ζήλο, θείο φωτισμό και την ευλογία του σεβαστού Καθηγουμένου μας π. Γεωργίου, ξεκίνησε ένα μεγάλο ιεραποστολικό έργο και αφιερώθηκε ολόκληρος, ψυχή τε και σώματι, σ’ αυτό. Έκτισε εκκλησίες, σχολεία, αξιοποίησε κατά τρόπον άριστο τις καλλιεργήσιμες εδαφικές εκτάσεις δημιουργώντας φάρμες, ωργάνωσε το ιερατείο προωθώντας άξια πρόσωπα στην ιερωσύνη, συνέλαβε και υλοποίησε το σχέδιο τρόπου κατηχήσεως και γενικά εργάσθηκε υπεράνθρωπα για την ιεραποστολή. Σήμερα βλέπουμε και θαυμάζουμε το έργο του, την υπευθυνότητα και την λεπτότητα χειρισμού με την οποία εργάσθηκε, έτσι που ο τρόπος ενεργείας του να γίνεται ιεραποστολικός οδοδείκτης σε όσους προσέρχονται να υπηρετήσουν στο έργο της ιεραποστολής.

Αυτό το μεγάλο έργο όμως διεκόπη προς καιρόν με τον απροσδόκητο θάνατό του το 1989 σε τροχαίο ατύχημα.

Την συνέχισι του έργου του ανέλαβε πάλι με την ευλογία του σεβαστού Καθηγουμένου μας π. Γεωργίου ο ιερομόναχος π. Μελέτιος, τον οποίο, μετά από ευδόκιμο διακονία 18 ετών μεταξύ των Αφρικανών αδελφών, το έτος 2006 ο Μακαριώτατος Πατριάρχης Αλεξάνδρειας κ. κ. Θεόδωρος Β’ χειροτόνησε Επίσκοπο όλης της επαρχίας Κατάγκα, που έχει έκτασι διπλάσια της Ελλάδος. Τον Θεοφιλέστατο κ. Μελέτιο πλαισιώνουν στο έργο του πατέρες της Ι. Μονής μας, που μεταβαίνουν εκεί περιοδικά προς ενίσχυσιν αυτού του επιπόνου αλλά και ευλογημένου έργου. Οικονομικά αλλά και από πολλές άλλες πλευρές συμπαρίσταται ο ευλογημένος ιεραποστολικός σύλλογος Θεσ/νίκης «Άγιος Κοσμάς ο Αιτωλός».

Ακολουθώντας τα ίχνη του μακαριστού προκατόχου του εργάζεται και ο Θεοφιλέστατος με αυταπάρνησι, και Χάριτι Θεού αύξησε το έργο, ώστε απολογιστικά σήμερα η ιεραποστολή Κολουέζι να έχη 120 ενορίες με 60 ιερείς και 8 διακόνους, 65 εκπαιδευτήρια με 14500 μαθητάς και 350 διδασκάλους και καθηγητάς, 110 ιερούς ναούς, εκ των οποίων οι 40 είναι κτιστοί και οι 70 καλύβες, ένα μεγάλο ιατρικό κέντρο που λειτουργεί στο Κολουέζι, 2 μεγάλες φάρμες, όπου καλλιεργούνται αραβοσίτι και κηπευτικά και εκτρέφονται κατοικίδια ζώα για τις ανάγκες της ιεραποστολής, ένα γυναικείο ησυχαστήριο με 6 αυτόχθονες μοναχές, και 3 οικοτροφεία.

Ταυτόχρονα με το κτίσιμο ενός ιερού ναού κτίζεται δίπλα του και ένα σχολείο, ώστε οι μαθηταί να ευρίσκωνται καθημερινά γύρω από την εκκλησία, να παίζουν στον περίβολό της, να συμμετέχουν στις ακολουθίες της και γενικά αυτήν να έχουν ως κέντρο αναφοράς τους.

Ένα επιτελείο από 15 αφρικανούς πιστούς της Εκκλησίας μας, που αποτελείται από ιερείς, καθηγητές, διδασκάλους, μοναχές και φοιτητές, ασχολείται φιλότιμα με την λειτουργία του ραδιοφωνικού σταθμού της ιεραποστολής στο Κολουέζι. Ο σταθμός έχει την επωνυμία «Η φωνή της Ορθοδοξίας». Μέσω αυτού γίνεται και με τα ερτζιανά κύματα η Ορθόδοξη κατήχησις και ενημέρωσις των ακροατών. Ο σταθμός καθημερινά μεταδίδει και όλες τις ιερές ακολουθίες δι’ απ’ ευθείας συνδέσεως με τον Ιερό ναό του Αγίου Γεωργίου Κολουέζι.

Μία επιτροπή από 10 Χριστιανούς έχει την μέριμνα για την προσφερόμενη φιλανθρωπία στις φυλακές, τα νοσοκομεία, τους λεπρούς κ.λπ.

Ένα μόνιμο οικοδομικό συνεργείο από 40 τεχνίτες έχει κύριο έργο να κτίζη ιερούς ναούς, σχολεία, οικίες ιερέων και ό,τι άλλο χρειασθή. Μόλις τελειώση το ένα κτίσμα, εάν υπάρχουν οι προϋποθέσεις, αμέσως αρχίζει το επόμενο.

η συνέχεια εδώ

Κανεις δεν πηγε μπροστα με καλα λογια και επαινους..η ζωη σου φερνει ανθρωπους και καταστασεις, που θα σε προβληματισουν..θα σου βαλουν εμποδια..θα σε δυσκολα..αλλα θα σε κανουν πιο δυνατο..πιο ευαισθητο..πιο χρησιμο ισως..φαντασου εναν ανθρωπο που δεν εχει κλαψει ποτε..που δεν εχει πονεσει καθολου..και που δε μοιραστηκε ποτε το βαρος της καρδιας καποιου που κλαιει..δεν εισαι εσυ ετσι..και δεν εισαι ετσι, γιατι εχουν στρογγυλεψει οι γωνιες που εκαναν την ψυχη σου αιχμηρη. Εχεις καψει το λιπος της αναισθησιας απο την ουρανια γυμναστικη των δοκιμασιων...τωρα χωρας παντου..και κυριως σε καρδιες...σε φιλω..το ξερεις οτι το αυριο θα ειναι καλυτερο...ολα τα αυριο ειναι καλυτερα αν εσυ αλλαξεις..να προσεχεις..

Ο άγιος άστεγος, μια αληθινή ιστορία

 

Η ματιά του με διαπερνούσε ενοχλητικά στο αργό περπάτημα μου λίγα μέτρα πιο πέρα…

Αναζητούσα κάτι άλλο, αλλά προέκυψε αυτό το βλέμμα, που σαν να μου μιλούσε χωρίς ήχο με καθήλωσε και με γέμισε ενοχες… Εγώ κρατώντας μια τυρόπιτα και ένα μπουκάλι νερό αμέριμνος αλλά και ψυχρός, εκείνος ένας πεινασμένος και κομματιασμένος ψυχικά περίμενε όχι την τυρόπιτα, αλλά το τέλος που δεν ερχόταν… Τον κοίταξα άλλη μια φορά και του την πρόσφερα μαζί το νερό…Την πήρε στα χέρια αλλά δεν την έφαγε…

«Ένα τσιγάρο έχεις να μου δώσεις;»

«Δεν καπνίζω», του λέω, αλλά τρέχω στο περίπτερο δίπλα του και αγοράζω ένα πακέτο, δεν θυμάμαι και ποια μάρκα… Το προσφέρω χαμογελώντας και καθώς απομακρύνομαι μη έχοντας να δώσω κάτι άλλο, ξεκίνησε η δική του προσφορα!!!

«Το τσιγάρο με σκοτώνει, ενώ η τυρόπιτα ανανεώνει το ραντεβού με την κόλαση για αργότερα…».

Τον κοίταζα σιωπηλός και ακίνητος δείχνοντάς του το ενδιαφέρον που ζητούσε για να συνεχίσει…«Δεν με παίρνει ρε φίλε η Παναγιά, με αφήνει εδώ να ταλαιπωρούμαι, να βλέπω την πατρίδα, να στοιχειώνει και να μη μπορώ να τη βοηθήσω… Τα παιδιά και τους νέους να χάνονται στην απελπισία, χωρίς προοπτική και όνειρα και λιώνω…Τους αρρώστους αβοήθητους, τους γέροντες πεταμένους και εκείνα τα ορφανά ξεχασμένα στα ιδρύματα και μαυρίζει η καρδιά μου…

Ο Χριστός είναι εδώ συνέχεια δίπλα μου και όσο τον παρακαλάω να με πάρει μαζί του με αφήνει να κοιμηθώ και ξανάρχεται μόλις ξυπνήσω… Δεν έχω και άλλη παρέα αλλά ούτε και παράπονο…Όποτε Τον φωνάξω τρέχει συνέχεια να με ακούσει…

Αν ζητήσεις από τον πρωθυπουργό ακρόαση δεν θα τον δεις ποτέ…Ο άρχοντας όμως όλου του κόσμου έρχεται αμέσως…» Δακρύζει και σταματάει να μιλάει κοιτώντας αλλού… Κάθισα δίπλα του και περίμενα να συνεχίσει, ήταν τόσο ζεστά, παρά το κρύο, που νόμιζες ότι έχει σόμπα κοντά του…  Τώρα με κοιτάζει και χαμογελάει…  «Δώρο από τον Χριστό είναι η σόμπα, μη σου πω ότι το βράδυ ξεσκεπάζομαι».

Χλόμιασα γιατί διάβασε τη σκέψη μου…! Κατάλαβα ότι δεν είναι τυχαίος άνθρωπος…

«Η δικαιοσύνη του Θεού είναι πιο μεγάλη από ότι φαντάζεσαι…

Αν κάνεις φόνο, η ανθρώπινη επιείκεια του δικαστηρίου θα σε βγάλει από τη φυλακή σε λίγα χρόνια, ενώ για το ίδιο αδίκημα σου λένε ότι θα πας στην κόλαση αιώνια…

Είναι δυνατόν ο άνθρωπος να είναι ποιο επιεικής από τον Θεό;

Αν μετανοήσεις για τις πράξεις που σε βαραίνουν, θα συγχωρεθείς αμέσως από τον Χριστό, γι’ αυτό να μην είσαι τόσο αυστηρός με τον εαυτό σου…

Δώσε του την ευκαιρία να διορθωθεί και μη καταδιώκεσαι από τους τύπους και το καθήκον… Κάνε την προσευχή σου πάντα και μην αφήνεις τον εαυτό σου έξω από την ευλογία του Χριστού…»

«Θέλω αν μπορείς να προσευχηθείς για εμένα», του ζητώ…

«Αν εγώ φάω την τυρόπιτα που μου πρόσφερες, εσύ θα χορτάσεις; Να προσεύχεσαι στον Χριστό όπως και εγώ και να έχεις πίστη…»Καθώς σηκώνομαι να φύγω, ενώ εκείνος πήρε την τυρόπιτα στα χέρια με κοιτάζει χαμογελώντας και μου λέει:

«Τόση ώρα οι τρεις μας θα μπορούσαμε να παίξουμε και ξερή (παιχνίδι με χαρτιά), αλλά μάλλον εσύ ήθελες μόνο να ακούσεις…

Ο φίλος μου θα σε βοηθήσει να βρεις αυτό που ζητάς…»

Ποτέ δεν περίμενα ότι παίρνοντας ένα πακέτο τσιγάρα και μια τυρόπιτα θα δεχόμουν σαν αντίτιμο την σοφία ενός άγνωστου άστεγου, τη δωρεάν ακτινογραφία των ανησυχιών μου και τη διαβεβαίωση ότι ο φίλος του ο Χριστός θα μου τις απαλύνει…

Οι άνθρωποι του Θεού βρίσκονται ανάμεσα μας και όποιος έχει ανοικτά μάτια μπορεί να δει το θέλημα Του, αλλά και την χάρη Του, αυτήν που μεταμορφώνει έναν άστεγο σε σοφό, έναν άγνωστο σε φίλο, έναν άνθρωπο σε αδελφό !!!

πηγή

Ας γνωρίζουμε ότι, όταν τα παιδιά μας είναι σωστά απέναντι στον Θεό, τότε θα προκόψουν και στη ζωή.

 

 

Άγιος Ιωάννης ο Χρυσόστομος

Ο νικητής των εκλογών

Του Παναγιώτη Κωστόπουλου

Η παρελθούσα εκλογική αναμέτρηση, εξελίχθηκε σε μεγάλο θρίαμβο του Αλέξη Τσίπρα και του ΣΥ.ΡΙΖ.Α. Πως αλλιώς μπορεί να χαρακτηριστεί η νίκη εναντίον της δεύτερης και συσπειρωμένης (;) Νέας Δημοκρατίας με 7,5 μονάδες διαφορά, η εκ νέου συγκυβέρνηση με τους ΑΝ.ΕΛ. μετά την οριακή είσοδό τους στην βουλή και το εξωπέταγμα της Αριστερής Πλατφόρμας συν των βαριδίων Ζωής, Ραχήλ, Γιάνη και αρκετών ακραίων, γραφικών και ιδεοληπτικών από το κόμμα και από τη Βουλή;

Την προεκλογική περίοδο γίναμε μάρτυρες μιας πρωτόγνωρης δημοσκοπικής ομοφωνίας. Οι περισσότερες δημοσκοπήσεις έδειχναν ισοπαλία μεταξύ των δύο μεγάλων κομμάτων ή νίκη με πολύ μικρή διαφορά του ΣΥΡΙΖΑ. Οι αναποφάσιστοι, προερχόμενοι κυρίως από το ΣΥΡΙΖΑ σύμφωνα με στοιχεία που δημοσιεύτηκαν, φοβούμενοι μήπως τελικά καταφέρει ο Μεϊμαράκης και φέρει ξανά στην εξουσία τη Δεξιά, έτρεξαν τελευταία στιγμή να δώσουν σάρκα και οστά στο «δεύτερη φορά Αριστερά». Αν προσθέσουμε και την αψυχολόγητη (;) δήλωση του Μιχαλολιάκου περί ανάληψης της πολιτικής ευθύνης της δολοφονίας Φύσσα, τότε αντιλαμβανόμαστε πως ο ΣΥΡΙΖΑ κατάφερε να συσπειρώσει τους ψηφοφόρους του και το μεγαλύτερο μέρος των αναποφάσιστων. Βέβαια, δεν μπορούμε να παραβλέψουμε την γοητεία που ασκεί ο Τσίπρας στα πλήθη, φέρνοντας μνήμες από τον τελευταίο γητευτή των μαζών Ανδρέα Παπανδρέου…

Απορίας άξιο είναι και το γεγονός ότι το 62% του «όχι», που στο δημοψήφισμα ψήφισε εναντίον της γερμανικής πολιτικής, στις εκλογές ψήφισε μαζικά, τον μνημονιακό πλέον ΣΥΡΙΖΑ!

Λαμβάνοντας υπόψη τα ανωτέρω και προσθέτοντας κάποια γεγονότα ακόμα θα διαπιστώσουμε πως είναι αρκετά πιθανό να μείνει ο Τσίπρας στην εξουσία για πολλά χρόνια, δικαιώνοντας τον χαρακτηρισμό αυτού και των συντρόφων του ως μεγίστων τακτικιστών. Το πρώτο γεγονός είναι η σχεδόν οριακή είσοδος του Ποταμιού στην Βουλή, παρά τις διαφορετικές προσδοκίες των στελεχών του. Το δεύτερο είναι η επανεμφάνιση μετά από καιρό,  του μυστικοσύμβουλου, όπως έχει γραφτεί, του Τσίπρα, Κώστα Λαλιώτη. Το τρίτο γεγονός είναι η κατεύθυνση του ΣΥΡΙΖΑ σε πιο μετριοπαθείς απόψεις σε ορισμένα θέματα, η ψήφιση του μνημονίου και γενικά μια στροφή προς το πολιτικό κέντρο και την σοσιαλδημοκρατία. Το τέταρτο είναι η κατάργηση της διαχωριστικής γραμμής μνημόνιο – αντιμνημόνιο και το τελευταίο, ότι το μεγαλύτερο μέρος των ψηφοφόρων και αρκετών βουλευτών και υπουργών πλέον του ΣΥΡΙΖΑ αποτελείται από πρώην πασόκους, με τη γνωστή εμμονική δίψα για εξουσία…

Έτσι, μπορούμε εύκολα να αντιληφθούμε πως η συγκρότηση μιας μεγάλης κεντροαριστερής παράταξης με αρχηγό τον Αλέξη είναι ante portas! Αυτό επιβεβαιώνεται και από την, όλο και μεγαλύτερη, σύμπτωση απόψεων που παρατηρείται σε πολλά θέματα μεταξύ των τριών προαναφερθέντων κομμάτων κατά την πάροδο του χρόνου και τη συζήτηση που διεξάγεται γύρω από το αυτό το θέμα. Αν επιπλέον, θέλουμε να δώσουμε τροφή στους συνομωσιολόγους, θα προσθέταμε την περίεργη φήμη περί κατάθεσης υποψηφιότητας για την κούρσα διαδοχής της ΝΔ, από τον προερχόμενο από το ΕΚΚΕ Τατούλη, ώστε να μην υπάρχει δεξιό κόμμα και να δοθεί άπλετος χώρος στη Χρυσή Αυγή!

            Ο μεγαλύτερος όμως νικητής των εκλογών δεν ήταν άλλος από την Μέρκελ και τη Γερμανία. Γιατί συνέβη αυτό; Πολύ απλά γιατί κατάφεραν να εντάξουν στο «σύστημα» και στην πολιτική τους το μοναδικό αριστερό και μάλιστα ριζοσπαστικό, σύμφωνα με τον τίτλο του, κόμμα στην Ευρώπη. Αυτό βέβαια είχε συμβεί από την ψήφιση του 3ου και κατά τεκμήριο χειρότερου μνημονίου. Τότε είχε γίνει με «κωλοτούμπα» και απόφαση της κυβέρνησης, τώρα με την εκλογική πιστοποίηση της σύμφωνης γνώμης των ψηφοφόρων της, που της ανανέωσαν πανηγυρικά την εμπιστοσύνη τους. Το σημαντικότερο όμως απ’ όλα είναι η κατάργηση, εν τέλει, της διαχωριστικής γραμμής μνημόνιο – αντιμνημόνιο και ο αναβαπτισμός των πρώην μνημονιακών στη συνείδηση του κόσμου.

Γι’ αυτό, λοιπόν, οι Γερμανοί έτριβαν τα χέρια τους όταν «συνθηκολόγησε» ο Τσίπρας. Αν είχε συμφωνήσει νωρίτερα, ήταν έτοιμοι να δεχτούν να κάνουν κάποιες υποχωρήσεις, ώστε να πετύχουν το στόχο της ενσωμάτωσης της αριστερής κυβέρνησης στο σύστημα εξουσίας τους και έτσι εκ του αποτελέσματος ενισχύεται η άποψη ότι οι 7 μήνες «διαπραγμάτευσης» μας έβλαψαν πολύ, αφού δεν κερδίσαμε τίποτα απολύτως και στο τέλος πετύχαμε(!!!) τη χειρότερη δυνατή συμφωνία.

Εκτός λοιπόν της επιτυχίας των Γερμανών με την ενσωμάτωση του μοναδικού αριστερού (έστω κατ’ επίφαση) κόμματος στην Ευρώπη, τα αποτελέσματα των ελληνικών εκλογών έκοψαν το βήχα στα αριστερά ευρωπαϊκά κόμματα, που ονειρεύονταν εξουσία και αναχαίτιση της γερμανικής λαίλαπας. Με άλλα λόγια, ή γίνεσαι (νέος) ΣΥ.ΡΙΖ.Α., δέχεσαι τα μέτρα και συνεχίζουμε να σε βοηθάμε, ή γίνεσαι ΛΑ.Ε. και τελειώνεις πολιτικά. Αυτός, λοιπόν, είναι άλλος ένας λόγος για τον οποίο επιβεβαιώνονται όσοι έλεγαν ότι ο Τσίπρας δεν έπρεπε να οδηγήσει τη χώρα σε εκλογές τον Γενάρη του 2015, αλλά να κάνει υπομονή για να μπει ένα λιθαράκι ώστε να αλλάξουν οι συσχετισμοί στην Ευρώπη, κάτι που πλέον φαίνεται σχεδόν απίθανο, με υπαιτιότητα του ΣΥΡΙΖΑ.

Κάποιοι, προτιμούμε να βάζουμε πάνω απ’ όλα το συμφέρον της πατρίδας και όχι το προσωπικό ή το κομματικό. Γι’ αυτό διαφωνούσαμε παντελώς μ’ αυτούς που έλεγαν ότι πρέπει να αφήσουμε τον Τσίπρα να πιεί το πικρό ποτήρι της εφαρμογής των νέων μέτρων, ώστε να στραφεί ο κόσμος εναντίον του και να γκρεμιστεί απότομα απ’ την εξουσία. Ο λαός όμως είχε διαφορετική άποψη. Βέβαια, στην ουσία ο ΣΥΡΙΖΑ εκλέχθηκε με την ψήφο του 17% του εκλογικού σώματος και το 45% της αποχής λέει πολλά για την απαξίωση του εκλογικού σώματος προς τους πολιτικούς.

            Μπροστά μας έχουμε δύσκολες μέρες και η εφαρμογή των νέων μέτρων που προέρχονται από την ψήφιση του τρίτου μνημονίου, θα τις κάνει δυσκολότερες. Η κυβέρνηση με τους 155 βουλευτές εκ προοιμίου δεν πατάει γερά στα πόδια της. Οπότε, δεν είναι καθόλου απίθανο να οδηγηθούμε και σε άλλες εκλογές μέχρι να πετύχει ο Αλέξης και οι συν αυτώ, το επιθυμητό αποτέλεσμα.

            Ας έχουμε τα αυτιά και τα μάτια μας ανοιχτά και ας γίνουμε επιτέλους ενεργοί πολίτες για να δώσουμε ένα τέλος στην κοροϊδία.

πηγή

Aγαπάτε τον κοσμάκη του Θεού...

«Αγαπάτε αλλήλους, πατέρες μου, Aγαπάτε τον κοσμάκη του Θεού. Δεν είμαστε δα αγιότεροι εμείς απ' αυτούς που ζουν μες στον κόσμο επειδή ήρθαμε εδώ πέρα και κλειστήκαμε σε τούτους τους τοίχους, μα απεναντίας, ο καθένας που ήρθε εδώ, μ' αυτή και μόνο την πράξη του απέδειξε πως παραδέχεται τον εαυτό του χειρότερο από κάθε άλλον που έμεινε στον κόσμο ... Κι όσο περισσότερο θα ζει μοναχός μες στο κελί του, τόσο πιο πολύ αισθητό και συνειδητό θα πρέπει να του γίνεται αυτό. Γιατί, αν αυτό δεν γίνει, -τότε άδικα ήρθε εδώ πέρα. Και μόνο τότε θα επιτευχθεί ο σκοπός της ένωσής μας, όταν όχι μονάχα παραδεχτεί πως είναι χειρότερος απ' όλους τους κοσμικούς μα και πως είναι ένοχος μπροστά στους ανθρώπους για όλα όσα γίνονται, για όλες τις ανθρώπινες αμαρτίες, τις παγκόσμιες και τις ατομικές. Γιατί να ξέρετε, καλοί μου, πως ο καθένας από μας είναι αναμφισβήτητα ένοχος για όλους και για το κάθε τι πάνω στη γη, όχι μονάχα μέτοχος του γενικού παγκόσμιου αμαρτήματος, μα και προσωπικά ένοχος για τις πράξεις όλων των ανθρώπων και του καθενός χωριστά που ζει σε τούτη τη γη . Γιατί αυτή η συνείδηση είναι το στεφάνωμα της ζωής του μοναχού, μα και κάθε άλλου ανθρώπου. Γιατί οι μοναχοί δεν είναι τίποτα διαφορετικοί άνθρωποι μα είναι εκείνο που θα έπρεπε να ήταν κι όλοι οι άλλοι επί της γης. Μονάχα τότε η καρδιά μας θα γίνει άξια να περικλείσει την ατέλειωτη, την οικουμενική, την άσβεστη αγάπη. Τότε καθένας από σας θα μπορεί ν' αποχτήσει ολόκληρο τον κόσμο με την αγάπη του και να ξεπλύνει με τα δάκρια του τ' αμαρτήματα του κόσμου… 

Ο καθένας σας ας αγρυπνεί πάνω απ' την ίδια του την καρδιά κι ας εξομολογείται ακατάπαυστα στον εαυτό του. Μη φοβάστε τα κρίματά σας ακόμα κι όταν τα συνειδητοποιήσετε.

 Φτάνει να μετανοείτε, μα μη θέτετε όρους στον Θεό. Και πάλι σας το λέω, μην περηφανεύεστε. Μην περηφανεύεστε ούτε μπροστά στους μικρούς ούτε μπροστά στους μεγάλους. Μη μισείτε εκείνους που σας αποδιώχνουν, που σας λοιδορούν, που σας βρίζουν, που σας συκοφαντούν. 

Μη μισείτε τους αθεϊστές, τους δασκάλους του κακού, τους υλιστές, ακόμα και τους μοχθηρούς απ' αυτούς όχι μονάχα τους αγαθούς, γιατί υπάρχουν ανάμεσά τους πολλοί αγαθοί ... Να τους μνημονεύετε, στις προσευχές σας και να λέτε: Σώσον, Kύριε, εκείνους που δεν έχουν κανέναν να πρoσευχηθεί για χάρη τους, σώσον κι εκείνους που δεν θέλουν να σου απευθύνουν προσευχές. Και να προσθέτετε αμέσως: Δε σε παρακαλώ, Θεέ μου, από περηφάνεια γιατί κι εγώ ουτιδανός είμαι, πολύ περισσότερο όλων των άλλων ... Αγαπάτε τον κοσμάκη του Θεού…»

ΑΔΕΛΦΟΙ ΚΑΡΑΜΑΖΩΦ. ΝΤΟΣΤΟΓΙΕΦΣΚΙ.

Είδη σπάνιων και μοναδικών ζώων στον ελλαδικό χώρο

Tα ζώα τα οποία έχουν συνδεθεί με την Ελλάδα είναι πολλά από αρχαιοτάτων χρόνων. Αλλά ποια είναι αυτά τα αξιοθαύμαστε και μοναδικά που δεν προϋπαντιούνται πουθενά ή σχεδόν πουθενά αλλού σε ολόκληρο τον κόσμο;

Το αλογάκι της Σκύρου

Επιστημονική ονομασία: Εquus Cabalus Skyriano.

Πρόκειται για ένα ιδιαίτερα μικρόσωμο αλογάκι, από τις μικρότερες στον πλανήτη. Το κλασσικό αλογάκι της Σκύρου μπορεί να μη “γεμίζει το μάτι” αλλά είναι στιβαρό όσο λίγα. Στα μοντέρνα χρόνια εκτός από την τουριστική ιππασία  στο νησί χρησιμοποιείται για τις αγροτικές εργασίες. Παρόλα αυτά θεωρείται μία από τις πιο σπάνιες φυλές αλόγων του κόσμου, προστατευόμενο και από την Ευρωπαϊκή Ένωση. Μερικοί υποστηρίζουν πως τα άλογα αυτά, τα οποία έχουν κοινές ρίζες με το Άλογο της Πίνδου, απεικονίζονται στην ζωοφόρο του Παρθενώνα, ενώ θεωρούνται απόγονοι των αλόγων που ο Αχιλλέας μετέφερε στην Τροία.


Η γάτα του Αιγαίου

Η γνωστή και μη εξαιρετέα γάτα του Αιγαίου είναι μία μοναδική, αυτόχθονη ελληνική φυλή γατας η οποία πρωτοεμφανίστηκε στις Κυκλάδες. Αν και δεν έχει αναγνωριστεί επισήμως από την Παγκόσμια Ομοσπονδία Γάτας, η εκτροφή της έχει ξεκινήσει εδώ και πολλά χρόνια. Με ημιμακρύτριχο τρίχωμα και μακριά ουρά, τις συναντούμε σε όλα τα νησιά αλλά και στις πόλεις. Οι στρογγυλές πατούσες και το μυώδες σώμα τους συμπληρώνουν το πλατύ κεφάλι τους με τα αυτιά που χαρακτηρίζονται από στρογγυλεμένες άκρες. Στα νησιώτικα σπίτια τις αγαπούν ιδιαίτερα αφού είναι οι κύριοι θηρευτές ποντικιών και φιδιών, ενώ γνωστή σε όλους μας είναι και η “εικόνα” μίας γάτας, ξαπλωμένης σε περβάζι σε καλοκαιρινή ραστώνη.


Το κρι-κρι

Επιστημονική ονομασία: Capra aegagrus creticus

Μερικές φορές αποκαλείται κρητική αίγα η αγρίμι, θεωρείται πως ανήκει στην οικογένεια των αγριοκάτσικο. Αν και αρχικά το κρι-κρι ήταν γηγενές της ανατολικής Μεσογείου, τώρα πια βρίσκεται μόνο στην Κρήτη και τα τρία κοντινά νησάκια. Είναι πολλές οι ιστορίες, προσωπικές ή φίλων, που έχουν δει τα κρι-κρι στα φαράγγια ή στους γκρεμούς της Κρήτης να πηδούν και να σκαρφαλώνουν σε απλά “απίθανα” σημεία χωρίς κανέναν απολύτως πρόβλημα, με τις δυνατές οπλές τους. Αν και δεν θεωρείται αυτόχθων είδος της Ελλάδας, υπολογίζεται πως εισήχθη την Μινωική εποχή, και, αφού δεν εμφανίζεται πουθενά αλλού, θεωρείται πια ενδημικό είδος της Λεβεντογέννας. Το κρι-κρι είναι απειλούμενο είδος, ενώ τη δεκαετία του '60 αριθμούσε περί τα 200. Δυστυχώς, ήταν η μοναδική πηγή κρέατος για τους αντάρτες κατά τη διάρκεια του αντιστασιακού πολέμου κατά των Ναζί, αλλά τώρα τα κρι-κρι αριθμούν τουλάχιστον 2000.


Ο Μαυρόγυπας

Επιστημονική ονομασία: Aegypius monachus

To όνομα βασίζεται στην ελληνική μυθολογία, αφού ο Αιγυπιός μεταμορφώθηκε σε πτηνό από τον Δία. Ενδιαφέρον προκαλεί και το δεύτερο κομμάτι της ονομασίας monachus το οποίο παραπέμπει σε καλόγερο, λόγω του... μοναστικού κεφαλιού του πανέμορφου πτηνού.

Αν και ο Μαυρόγυπας είναι εξαπλωμένος σε ένα τεράστιο μέρος της Ευρασίας, η Ελλάδα έχει την τιμή να φιλοξενεί τον τελευταίο πληθυσμό της Νοτιοανατολικής Ευρώπης. Το μήκος του σώματός του περνά το ένα μέτρο, ενώ το άνοιγμα των φτερών του πολλές φορές φτάνει τα τρία μέτρα. Ζυγίζει έως και 13 κιλά.


Ο αιγαιόγλαρος

Επιστημονική ονομασία: Larus audouinii

Ο αιγαιόγλαρος είναι θαλάσσιο πελαγικό πτηνό, το οποίο το γνωρίζουν, αλλά μπορεί να μην το αναγνωρίζουν όλοι οι Έλληνες. Αν και το πτηνό θεωρούταν υπό εξαφάνισε πριν από τέσσερις δεκαετίες, οι επιστήμονες κατάφεραν και επανέφεραν ικανοποιητικά τα αναπαραγωγικά ζευγάρια. Παρόλα αυτά παραμένει σπάνιο είδος. Η λατινική ονομασία του στην επιστημονική ορολογία “larus” είναι δανεική από την ελληνική λέξη “Λάρος” η οποία εμφανίζεται τα μάλα στον Όμηρο και στον Αριστοφάνη. Στην αρχαία κωμωδία ο... λάρος ήταν ο άπληστος δημαγωγός, εξ'ού και η ρίζα της λέξης η οποία τους χαρακτηρίζει... λήρος που σημαίνει ανόητη ομιλία.  (το παραλήρημα έχει εκεί τη ρίζα του). Ο αιγαιόγλαρος είναι το μοναδικό είδος γλάρου που αναπαράγεται αποκλειστικά στη Μεσόγειο, συμπεριλαμβανόμενης και της Ελλάδας, στο Αιγαίο. Το μήκος τους φτάνει μέχρι και μισό μέτρο, ενώ το άνοιγμα των φτερών τους μέχρι και 128 εκατοστά. Ζυγίζουν λίγο πάνω από μισό κιλό.

πηγή

Η προσευχή ως μέσο διαπαιδαγώγησης των παιδιών

Γράφει ο μοναχός π. Αρσένιος Βλιαγκόφτης, Δρ. Θεολογίας ‒ Πτ.Φιλοσοφίας

Ομιλία που εκφωνήθηκε το 1999 στο «Σεμινάριο Ορθοδόξου Πίστεως», του οποίου εμπνευστής ήταν ο μακαριστός π. Αντώνιος Αλεβιζόπουλος και το οποίο εξακολουθεί και σήμερα να λειτουργεί στο προάστιο της Αγίας Παρασκευής Αττικής.



Το θέμα της διαπαιδαγωγήσεως των παιδιών είναι πάντοτε επίκαιρο και σημαντικό, ιδιαίτερα στην ταραγμένη και εικονοκλαστική εποχή μας. Η πραγμάτευση, που θα επιχειρήσουμε, θα επισημάνει δυσκολίες και θα προτείνει τρόπους αντιμετωπίσεως. Ξεκινούμε με το περίφημο «χάσμα των γενεών», το οποίο σε κάποιο βαθμό πάντοτε υπήρχε, διότι «... σε ένα βαθμό οι διαφορές μεταξύ των ανθρώπων λόγω ηλικίας, χαρισμάτων, πείρας και πνευματικής καταστάσεως είναι φυσικές», όπως σημειώνει και ο Μητροπολίτης Ναυπάκτου και Αγίου Βλασίου κ. Ιερόθεος σε αξιόλογη παλαιότερη μελέτη του (1989) με θέμα «Σχέσεις γονέων και παιδιών» 1. Σήμερα όμως, εποχή γενικοτέρας κρίσεως αξιών, θεσμών, ηγεσίας, προσώπων, διέρχονται και οι σχέσεις γονέων και παιδιών μία πολύπλευρη κρίση. Για να ξεπερασθούν αυτές οι δυσκολίες και διαφορές χρειάζεται ψυχραιμία, σοβαρότητα και κυρίως αγάπη. Χρειάζεται επίσης ένα σταθερό πλαίσιο προσανατολισμού και κριτηρίων στη ζωή, κάτι που τόσο σπανίζει σήμερα, στην εποχή της μεγάλης συγχύσεως που ζούμε. Τι να μεταδώσουν οι γονείς στα παιδιά τους και πως να συνεννοηθούν μαζί τους όταν είναι οι ίδιοι μπερδεμένοι και χρειάζονται πρώτοι αυτοί βοήθεια;

Ας πάρουμε όμως τα πράγματα με τη σειρά. Το θέμα μας είναι «Η προσευχή ως βίωμα των γονέων και μέσον διαπαιδαγωγήσεως των παιδιών».
Τι είναι λοιπόν η προσευχή;

Ας δούμε τι λέγει γι’ αυτό ένας έμπειρος ασκητής, ένας άνθρωπος της προσευχής, ο Άγιος Ιωάννης ο Σιναΐτης, συγγραφεύς της «Κλίμακος» που έζησε και ασκήτεψε στο Σινά τον 6ον αιώνα, όπου διετέλεσε και ηγούμενος της ομωνύμου Μονής: «Η προσευχή, μας λέγει στον εικοστό όγδοο λόγο του βιβλίου του, που αναφέρεται στο θέμα αυτό, είναι ως προς την ποιότητά της ένωση του ανθρώπου με τον Θεό, και ως προς την ενέργειά της σύσταση και διατήρηση του κόσμου... γέφυρα που σώζει από τούς πειρασμούς, τοίχος που προστατεύει από τις θλίψεις, συντριβή των πολέμων (που εγείρει κατεπάνω μας ο διάβολος), ... εργασία που δεν τελειώνει, πηγή των αρετών, πρόξενος των χαρισμάτων, ... φωτισμός του νου, πέλεκυς που κτυπά την απόγνωση, απόδειξη της ελπίδος, διάλυση της λύπης, μείωση του θυμού, ...» 2.
Θα μπορούσαμε αναλύοντας αυτόν τον ορισμό να βγάλουμε πλούσιο υλικό για συζήτηση και χρήσιμα συμπεράσματα-διδάγματα για τον τρόπο διαπαιδαγωγήσεως των παιδιών μας.

Η προσευχή και μάλιστα η λεγομένη καρδιακή (το να προσευχόμαστε δηλαδή με την καρδιά μας, να το νοιώθουμε, να μην είναι η προσευχή μας ξερή και διανοητική), προϋποθέτει αγάπη και ενδιαφέρον γι’ αυτόν που γίνεται (για τα παιδιά μας στη συγκεκριμένη περίπτωση) και εμπιστοσύνη ότι αυτός στον οποίο απευθυνόμαστε (ο Θεός) έχει την αγάπη και τη δύναμη να μας βοηθήσει.

Όταν μιλούμε για την προσευχή ως βίωμα των γονέων, εννοούμε οι γονείς να τη ζουν την προσευχή, να είναι άνθρωποι προσευχής, άνθρωποι του Θεού, άνθρωποι της Εκκλησίας, με πνευματικό πατέρα, με μυστηριακή ζωή, με πνευματική προσοχή στη ζωή τους. Όπως είναι γνωστό, η αποτελεσματικότερη αγωγή είναι αυτή που δίνεται όχι με πολλά λόγια, αλλά με το παράδειγμά μας.

Όπως αναφέρει ο μακαριστός Γέρων Παΐσιος στις «Επιστολές» 3 του: «Μακάριοι οι γονείς που δεν χρησιμοποιούν τη λέξη ''μη'' στα παιδιά τους, αλλά τα φρενάρουν από το κακό με την αγία ζωή τους, την οποία μιμούνται τα παιδιά και ακολουθούν τον Χριστό με πνευματική λεβεντιά χαρούμενα». Έτσι, όταν οι γονείς είναι άνθρωποι της προσευχής, βιώνουν την προσευχή, ζουν εν Χριστώ και συνεπώς ζει μέσα τους ο Χριστός, μπορούν και να μεταδώσουν τον Χριστό στα παιδιά τους. Αλλιώς, μόνο με τα λόγια χωρίς το ζωντανό παράδειγμα, λίγα πράγματα μπορούν να κατορθώσουν. Διαβάζουμε στις «Διδαχές» 4 του Αγίου Κοσμά του Αιτωλού «Ένα δέντρο, ωσάν το κόψεις, ευθύς ξεραίνονται τα κλαριά, αμή ωσάν ποτίζεις την ρίζαν, στέκονται δροσερά τα κλωνάρια.
Ομοίως είστενε και οι γονείς ωσάν το δέντρο και όταν ποτίζεται ο πατέρας και η μητέρα, όπου είστενε η ρίζα των παιδιών με νηστείες, προσευχές, ελεημοσύνες, με καλά έργα, φυλάγει ο Θεός τα παιδιά σας. Όταν ξεραίνεστε οι γονείς με τις αμαρτίες, θανατώνει ο Θεός τα παιδιά σας (σημ. δική μας: εννοεί ότι ξεραίνονται σιγά σιγά και τα παιδιά πνευματικά) και σας βάζει εις την κόλασιν μαζί τους».
Πραγματικοί γονείς λοιπόν, είναι όχι αυτοί που απλώς γεννούν, αλλ’ αυτοί που κυρίως ανατρέφουν σωστά.
Οι γονείς αυτοί έχουν σαφή προσανατολισμό στη ζωή τους. Γνωρίζουν τι θέλουν και ποιο δρόμο να ακολουθήσουν για να το πετύχουν. Έχουν ορθόδοξες προϋποθέσεις και κριτήρια. Γνωρίζουν ότι ο σκοπός που ήρθαμε στον κόσμο είναι να γίνουμε θεοί κατά χάριν, και αυτό επιτυγχάνεται με τον τρόπο που ορίζει η ορθόδοξη πατερική μας παράδοση της καθάρσεως της καρδιάς από τα πάθη, του φωτισμού του νοός από τη Χάρη του Αγίου Πνεύματος και της θεώσεως. Όταν λοιπόν οι γονείς βλέπουν το παιδί τους όπως και κάθε άνθρωπον «ως Θεόν κεκελευσμένον» (προσκεκλημένον να γίνει Θεός), καθώς λέγει ο Μέγας Βασίλειος, τότε όλα μπαίνουν στη σωστή τους θέση και αποκτούν το πραγματικό τους νόημα.
Όσον αφορά στα παιδιά τώρα, πρέπει να κάνουμε τις απαραίτητες διαφοροποιήσεις. Αλλιώς θα μιλήσουμε σ’ ένα παιδί προσχολικής ηλικίας κι αλλιώς σ’ έναν έφηβο. Η διαφορά είναι τεράστια.

Επίσης πρέπει να έχουμε πάντα υπ’ όψιν μας ότι οι ανθρώπινοι χαρακτήρες έχουν μία διαβάθμιση από το βαμβάκι μέχρι το σίδερο, αν θέλουμε να μιλήσουμε μεταφορικά. Τόσο πολύ μπορεί να διαφέρουν μεταξύ τους. Και αυτό βέβαια ισχύει και για τα παιδιά. Έτσι, το να βλέπουν οι γονείς κάθε παιδί υποστατικά, δηλαδή, ως ένα μοναδικό και ανεπανάληπτο πρόσωπο, μέσα στη δική του κατάσταση και στην ιδιαιτερότητά του, είναι πολύ σπουδαίο. Ακούστε τι γράφει παιδί του Δημοτικού σε γράμμα που ζητήθηκε να γράψουν τα παιδιά προς τον πατέρα τους στα πλαίσια έρευνας που έγινε σε Δημοτικά Σχολεία: «Σταμάτα πια να με συγκρίνεις με τα αδέλφια μου ή με του γείτονα το παιδί. Δεν ξέρεις πως το κάθε παιδί είναι ο εαυτός του;» 5.

Και τα μεγάλα όμως παιδιά, ευχής έργο θα ήταν να μπορούσαν να βλέπουν τους γονείς τους υποστατικά, ως πρόσωπα δηλαδή, μοναδικά και ανεπανάληπτα. Αυτό όμως είναι κάτι που προϋποθέτει ωριμότητα και αγάπη. Το να μπει κανείς στη θέση του άλλου είναι πολύ σημαντικό και χρήσιμο. Μας βοηθά να καταλάβουμε τον άλλο και να ξεπεράσουμε δυσκολίες -από μικροπαρεξηγήσεις μέχρι σοβαρότερα προβλήματα. Δυστυχώς όμως, όπως έλεγε ο μακαριστός Γέρων Παΐσιος, αντί να μπούμε δια της αγάπης στη θέση του άλλου για να τον καταλάβουμε, συνήθως προσπαθούμε να πάρουμε («να φάμε») τη θέση του άλλου.
Ο γονεύς, πατέρας η μητέρα, που είναι άνθρωπος της προσευχής, αγωνίζεται πρώτα στον εαυτό του να κόβει τα πάθη του και τις αμαρτωλές επιθυμίες, αλλά και αυτό το «ίδιον θέλημα». Έτσι σιγά-σιγά, βαδίζοντας την οδό της καθάρσεως από τα πάθη, όπως την ονομάζουν οι Άγιοι Πατέρες, φθάνει από εμπαθής λίγο η πολύ που ξεκίνησε, να γίνει ολιγοπαθής, χαλιναγωγώντας τα πάθη, τα οποία πλέον δεν τον εξουσιάζουν, και βαδίζει και προς την κατάσταση της απαθείας, την κατάσταση του φωτισμού, οπότε γίνεται δοχείο της Χάριτος του Αγίου Πνεύματος, νεκρώνοντας τα πάθη και μετασχηματίζοντας την εμπαθή-ιδιοτελή αγάπη σε αγάπη η οποία «ου ζητεί τα εαυτής» (Α΄ Κορ. 13, 5).

Ένας τέτοιος άνθρωπος προσευχής, αγωνιζόμενος τον καλόν αγώνα της αρετής, είναι σε θέση, με τη βοήθεια του Θεού, να παράσχει πραγματική αγωγή στα παιδιά του, δηλαδή όπως το δηλώνει και η λέξη να τα «αγάγη», να τα οδηγήσει σ’ ένα δρόμο που και ο ίδιος τον βάδισε και τον βαδίζει.

Ένας τέτοιος άνθρωπος σιγά-σιγά στολίζεται με τα ποικίλα χαρίσματα του Αγίου Πνεύματος (βλ. προς Γαλάτας 5, 22) με κορυφαία την αγάπη και την ταπείνωση.
Βλέπει τον άλλο ως πρόσωπο. Σέβεται την ελευθερία του. Γράφει ο Σεβασμιώτατος Ναυπάκτου στη μελέτη του με τίτλο «Σχέσεις γονέων και παιδιών»: «... η σχέση μας με τα παιδιά πρέπει να διακρίνεται από την αγάπη και την ελευθερία, και μάλιστα αυτά πρέπει να πηγαίνουν και να εκφράζονται μαζί: Η αγάπη να εκφράζεται ως ελευθερία και η ελευθερία να εκφράζεται ως αγάπη. Μια αγάπη χωρίς τον σεβασμό της ελευθερίας είναι δικτατορία, και μία ελευθερία χωρίς να υπάρχει πραγματική αγάπη είναι αναρχία» (ενθ’ αν., σ. 282). Και παρακάτω:
«Συνήθως οι γονείς δικαιολογούν κάθε ενέργειά τους με το ότι αγαπούν τα παιδιά. Βέβαια το θέμα της αγάπης είναι πάρα πολύ μεγάλο και, όπως λένε οι Άγιοι Πατέρες, η αγάπη στην πραγματικότητα είναι καρπός απαθείας, δηλαδή προϋποθέτει την καθαρότητα της καρδιάς» (ενθ’ αν., σ. 283). Και λίγο παρακάτω: «Επίσης, συνήθως τα παιδιά δικαιολογούν κάθε ενέργειά τους λέγοντας ότι είναι ελεύθερα να κάνουν ό,τι θέλουν, ότι είναι ελεύθερες προσωπικότητες. Έτσι δεν μπορούν λέει να δεχθούν καθοδήγηση εκ μέρους των γονέων τους. Αλλά ελευθερία δεν σημαίνει κάνω ό,τι θέλω. Δεν είναι απλώς μία ελεύθερη επιλογή. Η πραγματική ελευθερία εκφράζεται ως αγάπη» (ενθ’ αν., σ. 283).

Ο ταπεινός άνθρωπος θεωρεί τον εαυτό του χειρότερο από όλους. Δεν είναι εύκολος κριτής των σφαλμάτων των άλλων και αν θα χρειαστεί να ελέγξει στην περίπτωση της αγωγής, θα το κάνει με σκοπό να οικοδομήσει, όχι να πληγώσει τον άλλον η να προβάλει και να δικαιώσει το εγώ του. «Παιδεύσει με δίκαιος εν ελέει και ελέγξει με» καθώς λέγει η Γραφή. Ο δίκαιος, ο άνθρωπος του Θεού δηλαδή, παιδαγωγεί και ελέγχει όταν χρειάζεται, αλλά με έλεος, με αγάπη, πατρικά, για το καλό μας. Και τον έλεγχο αυτόν τον δεχόμαστε, γιατί η καρδιά πληροφορείται εσωτερικά ότι αυτό γίνεται από αγάπη.

Ο άνθρωπος της αγάπης και της ταπεινώσεως ξέρει να συγχωρεί. Και αυτή η συγχώρηση είναι απαραίτητη για την συγ-χώρηση με την ετυμολογική και αρχαία σημασία της λέξεως. Συγ-χώρηση πάει να πει εν αγάπη αλληλοπεριχώρηση. Πόσο αλήθεια ωφέλιμη και παιδαγωγικά σωστή είναι η ευλογημένη συνήθεια πολλών χριστιανικών οικογενειών να διαβάζουν όλοι μαζί στο τέλος της ημέρας το Απόδειπνο, το οποίο τελειώνει με μια εδαφιαία μετάνοια και αίτηση από καρδίας συγχωρήσεως από τούς άλλους και παροχής συγχωρήσεως από τη δική μας πλευρά. Έτσι η ημέρα κλείνει χωρίς κρατούμενα για την επομένη.
Ο άνθρωπος της προσευχής έχει υπομονή. Μεγάλη υπόθεση αυτό για την εποχή μας τη γεμάτη άγχος και βιασύνη.

Ο άνθρωπος του Θεού ξέρει να ακούει τον άλλο. Κι αυτό δυστυχώς μας λείπει πολύ. Διαλεγόμεθα συνήθως μονολογούντες εκ παραλλήλου.
Ακούστε τι λέγει μαθητής του Δημοτικού σε έρευνα που έγινε για το πως βλέπουν τα παιδιά τούς γονείς τους και τι θέλουν απ’ αυτούς: «Θα ήθελα από τούς γονείς μου να διαθέτουν κάθε μέρα η τουλάχιστον μέρα παρά μέρα μια ώρα για να συζητώ μαζί τους τα προβλήματά μου. Έτσι θα μπορώ να τούς λέω τα προβλήματά μου και να μου δίνουν μία σωστή λύση» (στο ωραίο βιβλίο του Ιωάννου Γεωργούλα «Γράμματα σ’ έναν πατέρα» σ. 321).

Ο άνθρωπος της προσευχής δεν οργίζεται εύκολα· είναι πράος και ειρηνικός. Ξέρει να μακροθυμεί. Ο άνθρωπος αυτός είναι χαρούμενος. Δεν έρχεται στο σπίτι κατσούφης κάτι που είναι μεταδοτικό. Ο άνθρωπος του Θεού έχει πίστη, δηλαδή εμπιστοσύνη στον Θεό και όχι στις δικές του μόνο δυνάμεις. Θεέ μου, λέγει, τα παιδιά δικά σου είναι. Εσύ μου τα εμπιστεύθηκες. Βοήθησέ με λοιπόν να τα διαπαιδαγωγήσω σωστά. Φώτισε κι’ αυτά κι’ εμάς τούς γονείς τους. Και σε ακραίες περιπτώσεις προβληματικής διαγωγής των παιδιών, αντί να απελπιστεί -καρπός της υπερηφανείας η απελπισία και η απόγνωση κατά τούς Αγίους Πατέρας αυτός, επειδή είναι ταπεινός, δεν διστάζει να πει «Θεέ μου, εγώ απέτυχα ως πατέρας· Εσύ τώρα σώσε τα παιδιά μου». Όπως έλεγε ο μακαριστός Γέρων Παΐσιος, «όταν εμείς αναθέτουμε τα πάντα σ’ Αυτόν, ο Θεός υποχρεώνεται (μιλούμε ανθρωποπαθώς) να μας βοηθήσει».

Βέβαια εμείς πρέπει να κάνουμε ανθρωπίνως αυτό που πρέπει· και θα έχουμε ευθύνη, αν παραλείψουμε να το κάνουμε. Αλλά να μη νομίζουμε ότι εμείς με τις ικανότητές μας θα σώσουμε την κατάσταση. «Ας αφήσουμε να κάνει κάτι κι ο Θεός», όπως έλεγε πάλι ο μακαριστός Γέροντας, δηλαδή, ας μην έχουμε μόνο στον εαυτό μας την ελπίδα.

Ο ώριμος πνευματικά γονεύς, ο άνθρωπος του Θεού, ο άνθρωπος της προσευχής, δεν είναι εγωκεντρικός, καταπιεστικός, υπερπροστατευτικός. Έχει κατανοήσει ότι τα παιδιά δεν είναι ιδιοκτησία μας· δεν μας ανήκουν· δεν τα δημιουργήσαμε μόνοι μας· είμαστε συνδημιουργοί τους με τον Θεό. Εκείνος έβαλε την ψυχή, εμείς το σώμα.
Δυστυχώς, η αγωγή που παίρνει συνήθως το παιδί, από την κούνια του ακόμη, είναι τέτοια, ώστε η πρώτη λέξη που μαθαίνει είναι η προσωπική αντωνυμία Εγώ και μάλιστα με κεφαλαίο το Έψιλον.

«Τι καλό παιδί που έχω εγώ» ή «έχω το καλύτερο παιδί του κόσμου», ακούμε να λέει συνήθως η μητέρα στο παιδί, ενώ ακόμη είναι στην κούνια. Και η εσφαλμένη αυτή παιδαγωγική, που γεμίζει το παιδί εγωισμό, συνεχίζεται και γεμίζει όλους άγχος. «Να γίνεις πρώτος να σε καμαρώνουμε», είναι μια έκφραση που δηλώνει αυτό το πνεύμα.
Όταν όμως ο πρώτος στόχος είναι ο αγιασμός, τότε και οι υπόλοιποι στόχοι μπορούν να αξιολογηθούν και να ιεραρχηθούν σωστά.

Ο ώριμος γονεύς φροντίζει να μη δίνει υποσχέσεις που δεν θα τις τηρήσει. Παρατηρεί ένας μαθητής, στην έρευνα που αναφέραμε νωρίτερα, απευθυνόμενος στους γονείς του: «Μη μου δίνετε επιπόλαιες υποσχέσεις. Νιώθω πολύ περιφρονημένος όταν δεν τις κρατάτε» ( Ιω. Γεωργούλα, ενθ. αν.). Ο ώριμος γονεύς έχει διάκριση (την «μείζονα πασών των αρετών» κατά τον Άγιο Ισαάκ τον Σύρο), δεν είναι μικρολόγος η μίζερος, δεν γίνεται φορτικός, έχει αρχοντική αγάπη για να θυμηθούμε πάλι τον Γέροντα Παΐσιο. «Καιρός του σιγάν και καιρός του λαλείν» διαβάζουμε στον « Εκκλησιαστή» (γ’ 7-8) ένα από τα βιβλία της Παλαιάς Διαθήκης. «Μη μου κάνετε συνεχώς παρατηρήσεις» γράφει ένας μαθητής Δημοτικού στην έρευνα που προαναφέραμε.

Γράφει σχετικώς ο Αββάς Δωρόθεος στα «Ασκητικά Έργα» του 6 αναφερόμενος στις σχέσεις γέροντος-υποτακτικών, αλλ’ αυτά ισχύουν και για τις σχέσεις γονέων-παιδιών: «Να μην επιμένεις στα μικρά σφάλματα, σαν ακριβοδίκαιος κριτής και να μην ελέγχεις συνεχώς, διότι τούτο είναι φορτικό και με το συνήθισμα στον έλεγχο οδηγεί σε αναισθησία και καταφρόνηση». Επίσης «Να μη διατάσσεις αυταρχικώς, αλλά να συζητείς ταπεινώς το θέμα... διότι ο τρόπος αυτός γίνεται προτρεπτικός και πείθει περισσότερο και αναπαύει τον πλησίον».

Ο άνθρωπος του Θεού, ο άνθρωπος της προσευχής, δεν μιλά μόνον για τον Θεό στα παιδιά, αλλά κυρίως μιλά στον Θεό για τα παιδιά. Γι’ αυτόν η προσευχή δεν είναι κούραση αλλά ξεκούραση («τοίχος που προστατεύει από τις θλίψεις, πέλεκυς που κτυπά την απόγνωση, διάλυση της λύπης», καθώς είδαμε στον ορισμό που δίνει ο Άγιος Ιωάννης της Κλίμακος). Γι’ αυτό και καταλαβαίνει ότι το μεγαλύτερο βάρος του αγώνος πρέπει να δοθεί στην προσευχή, η οποία όμως δεν θα περιορίζεται μόνο στα λόγια.

Όταν οι γονείς είναι άνθρωποι του Θεού, θα έχουν «κοινή γραμμή» στο θέμα της αγωγής των παιδιών, κάτι πολύ σημαντικό. Θα έχουν επίσης, κατά προτίμηση, τον ίδιο πνευματικό και θα προσπαθήσουν με το παράδειγμά τους να εισαγάγουν τα παιδιά στην λειτουργική και μυστηριακή ζωή της Εκκλησίας μας και να τα κάνουν να την αγαπήσουν.

Αλλά και το παιδί από την πλευρά του ωριμάζοντας θα πρέπει να καταλάβει ότι «Δεν πρέπει να έχει μεγάλη εμπιστοσύνη στην καρδιά του (στα συναισθήματά του) και στην κρίση του, να επιδιώκει να δέχεται τις συμβουλές από τούς μεγαλυτέρους του, να μη γίνεται εξεταστής των έργων, γιατί πολλές φορές αποδεικνύεται πεπλανημένος εξεταστής, να υποτάσσεται με ελευθερία και ευχαρίστηση, να αγωνίζεται για να περικόπτει το θέλημά του, να υπομένει ατάραχα ό,τι του συμβαίνει...». Αυτά λέγει ο Αββάς Δωρόθεος περιγράφοντας τα καθήκοντα του υποτακτικού και εδώ συγκεκριμένα του παιδιού προς τούς γονείς του.

Πάντως πρέπει να καταλάβουμε ότι οι νέοι «δεν ζητούν απλώς έναν κόσμο όπου θα υπάρχη πληθώρα οικονομικών αγαθών αλλά κυρίως έναν κόσμο χωρίς ανία» (Μητρ. Ναυπάκτου, ενθ’ ανωτ. σ. 280). Και η ανία, η πλήξη δημιουργείται από την μη εύρεση νοήματος ζωής.
Οι νέοι με πνευματικές ανησυχίες ψάχνουν για απάντηση στα λεγόμενα υπαρξιακά ερωτήματα: Ποιος είμαι; Από που έρχομαι; Που πηγαίνω; Υπάρχει ζωή μετά θάνατον; Ποιος είναι ο σκοπός της υπάρξεώς μου; Η σημερινή κοινωνία με την κρίση που τη μαστίζει δεν βοηθά τούς νέους να δώσουν απαντήσεις σ’ αυτά τα ερωτήματα.
Οι έγκυρες και δοκιμασμένες απαντήσεις της Εκκλησίας περιφρονούνται συνήθως, είτε από άγνοια, είτε από προκατάληψη και οπωσδήποτε και επειδή ο εχθρός της σωτηρίας μας διάβολος ωθεί τούς ανθρώπους να ασχολούνται και να διαβάζουν ένα σωρό πράγματα, εκτός από αυτά που θα συντελέσουν στη σωτηρία τους. Αντιθέτως, προβάλλονται οι απαντήσεις των αιρέσεων και της παραθρησκείας που οδηγούν σε φοβερά αδιέξοδα, όπως π.χ. η πλάνη της μετενσαρκώσεως και τα μηνύματα της «Νέας Εποχής» για μια ζωή με σεξ, βία και μαγεία. Όπως διαβάζουμε στο βιβλίο του αμερικανού ψυχιάτρου Victor Frankl, ιδρυτού της λεγομένης λογοθεραπευτικής ψυχιατρικής: «Το Παναμερικανικό Εκπαιδευτικό Συμβούλιο έκαμε έρευνα (σφυγμομέτρηση) σε 171.500 φοιτητές.
Το 68,1% απάντησαν ότι ο υψηλότερος σκοπός της ζωής τους είναι να βρουν μία φιλοσοφία για τη ζωή που να έχει νόημα.
Μια άλλη στατιστική επισκόπηση που έκανε το Πανεπιστήμιο Χόπκινς υπό την αιγίδα του Εθνικού Ινστιτούτου Ψυχικής Υγείας ανάμεσα στους φοιτητές του είχε τα εξής αποτελέσματα: Ένα 16% απάντησε: Θέλω να κάνω χρήματα.
Ένα 78% εδήλωσαν ότι ο στόχος της ζωής του είναι να βρουν ένα σκοπό και ένα νόημα στη ζωή τους».
Κάτι ανάλογο εκφράζει και ένα φυλλάδιο που έπεσε στα χέρια μου και σας το διαβάζω:
«Μην καταπιέζετε τα παιδιά σας. Σκεφθείτε ότι έχουν δίκιο. Μεγαλώνουν σ’ έναν κόσμο απάνθρωπο. Εσείς μεγαλώσατε σ’ έναν κόσμο όπου τα είχατε όλα. Είχατε και πείνα και ανέχεια και δυστυχία και φτώχεια, επομένως, μπορούσατε να ελπίζετε. Σήμερα τα παιδιά σας δεν έχουν τίποτε. Σε τι να ελπίσουν, όταν έχουν προ πολλού και του πουλιού το γάλα, χάμπουργκερ και χρήματα και έγχρωμη τηλεόραση και μηχανάκια και ωραία ρούχα; Είναι τα φτωχά μπουχτισμένα. Λυπηθείτε τα».

Αυτά τα μπουχτισμένα από τον καταναλωτισμό και την ανία παιδιά, που είναι εύκολα θύματα των ναρκωτικών και των ψυχοναρκωτικών, δηλαδή των συγχρόνων αιρέσεων, εμείς καλούμεθα να τα οδηγήσουμε, κυρίως με το παράδειγμά μας, στον Χριστό. Το έργο δεν είναι εύκολο. Αλλά η Χάρις του Θεού έχει τη δύναμη να μεταμορφώνει τους ανθρώπους, εκεί που ανθρωπίνως φαίνεται ότι δεν γίνεται τίποτε.

Και για να κλείσουμε, θα αναφέρω κάποιες ευγενείς επιθυμίες που θα μπορούσαν να αποτελούν αιτήματα προσευχής γονέων προς τον Θεό για τα παιδιά τους. Την επιλογή έκανα από το βιβλίο «Γράμματα σ’ έναν πατέρα», το οποίο ήδη αρκετές φορές εμνημόνευσα.

«Κύριε, κάνε μας καλύτερους γονείς. Δίδαξε μας να καταλαβαίνουμε τα παιδιά μας. Να ακούμε υπομονετικά ό,τι έχουν να μας πουν και να απαντάμε ευγενικά, όταν μας ρωτούν. Προφύλαξέ μας από τον κίνδυνο να φερόμαστε απότομα. Βοήθησέ μας να μην πληγώνουμε τα αισθήματά τους, να μην τραυματίζουμε τη φιλοτιμία τους, να μην τα τιμωρούμε σε ώρες εξάψεως και θυμού. Φώτισε μας να τα νουθετούμε με ηρεμία και πραότητα και σε κάθε στιγμή να τα εμπνέουμε με το παράδειγμά μας. Κάνε μας να παραβλέπουμε τα μικρά και ασήμαντα σφάλματα των παιδιών μας και βοήθησέ μας να κοιτάζουμε τα προτερήματά τους και τα καλά έργα που κάνουν. Δώσε μας την κατάλληλη λέξη για έναν δίκαιο έπαινο. Βοήθησέ μας να τα συμπαραστεκόμαστε, να τα φερόμαστε όπως ταιριάζει στην ηλικία τους και να μην έχουμε υπερβολικές απαιτήσεις από αυτά. Να τα βοηθάμε στην πραγμάτωση όλων των καλών τους επιθυμιών. Κάνε μας καλούς και δίκαιους, συνετούς και κοινωνικούς. Κάνε μας να είμαστε αγαπητοί και να τα προσφέρουμε ένα αληθινό χριστιανικό παράδειγμα. Κάνε τέλος με τη ζωή μας και όλες τις εκδηλώσεις μας, να τα δείχνουμε τον δρόμο που οδηγεί σε ΣΕΝΑ».

Αμήν.
Βιβλιογραφία 1. Μητροπολίτου Ναυπάκτου και Αγίου Βλασίου, κ. Ιεροθέου, «Ορθόδοξος και δυτικός τρόπος ζωής», Ανατολικά, τόμος β’, σ. 288) 2. Αγίου Ιωάννου του Σιναΐτου, «Κλίμαξ», μετάφραση Ιερά Μονή Παρακλήτου 3. Γέροντος Παϊσίου Αγιορείτου, «Επιστολές», έκδοση Ιερού Ησυχαστηρίου Ευαγγελιστής Ιωάννης ο Θεολόγος, Σουρωτή Θεσσαλονίκης, σ. 232, 11ον 4. Αγίου Κοσμά του Αιτωλού, «Διδαχές» 5. Ιωάννου Γεωργούλα, «Γράμματα σ’ έναν πατέρα», Θεσσαλονίκη, 1993, σ. 341 6. Αββά Δωροθέου, «Ασκητικά Έργα», εκδόσεις «Ετοιμασία» Ιεράς Μονής Τιμίου Προδρόμου, Καρέας 1983

πηγή 

Το πρόσωπο της γιαγιάς μου

  

—του Μιχάλη Κυριακίδη—
H Μαρία ήταν μια κοπέλα 24 ετών, παντρεμένη με τον Νικόλα με τον οποίο απέκτησαν δύο παιδιά, δύο κοριτσάκια. Ζουσε σε ένα χωριό της Σαμψούντας, στον Πόντο. Το 1922, οι Νεότουρκοι συνέλαβαν τον Νικόλα και τον κρέμασαν. Η Μαρία μαζί με τα δύο παιδιά της 3 και 4 ετών και τους συγχωριανούς της πήρε το δρόμο της προσφυγιάς με σκοπό να φτάσει στην Ελλάδα. Το δικό της καραβάνι οδηγήθηκε από τους Τούρκους, αντί δυτικά, νοτιοανατολικά. Στο δρόμο αρρώστησε και πέθανε το μικρότερο παιδί της, το τρίχρονο κοριτσάκι.
Πηγή : ΔιακόνημαΗ Μαρία μαζί με το άλλο παιδί της και τους υπόλοιπους έφτασαν μετά από πολλές κακουχίες και ποδαρόδρομο, σε όλη τη διαδρομή εντός του τουρκικού εδάφους, στα σύνορα με το Ιράν. Απο εκεί, διεθνείς οργανώσεις τούς ανέβασαν σε τρένο και τους οδήγησαν στην Τρίπολη του Λιβάνου. Εκεί τους φόρτωσαν σε καράβια και τους μετέφεραν στον Πειραιά. Στο χάος που επικρατούσε, η Μαρία έχασε μέσα στο πλήθος το τετράχρονο κοριτσάκι της· δεν το βρήκε ποτέ. Κανείς δεν ξέρει πού κατέληξε το παιδί αυτό…
Η Μαρία ήταν η γιαγιά μου, η μητέρα του πατέρα μου… Στα πρόσωπα των μητέρων που φτάνουν από την Συρία, βλέπω το πρόσωπο της Μαρίας, της γιαγιάς μου.


πηγή

Deja vu..

     Όποιος είναι ή ήταν λάτρης των περιοδικών με γρίφους και σταυρόλεξα θα θυμάται πολύ καλά,
     ..το παιχνίδι-γρίφο με τις δύο φωτογραφίες που λεγόταν ''Βρες τις διαφορές'',
     ..και σε καλούσε να βρείς πέντε ή δέκα συνήθως,
ανεπαίσθητες διαφορές,  που έπρεπε να βγάλεις τα μάτια σου για να τις βρείς!

     Έτσι και εδώ σήμερα, και λόγω κάποιας έκτακτης υποχρέωσης που υποχρεώνει το blog σε πολύ σύντομο σχόλιο,
     ..βάζουμε το παιχνίδι με τις δέκα διαφορές,
     ..και σας καλούμε να βρείτε όχι δέκα, ούτε πέντε, αλλά δυό-τρείς διαφορές.
     Άμα τις βρείτε γράψτε μας.
     Πάντως για να σας βοηθήσουμε, κι επειδή το συγκεκριμένο κουίζ είναι πολύ δύσκολο, σας δίνουμε την πρώτη διαφορά: ο πρωθυπουργός στην δεξιά φωτογραφία δεν φοράει γυαλιά.
     Άντε και μιά δεύτερη: δεν φοράει ούτε γραβάτα! 
     Τα άλλα βρείτε τα μόνοι σας.

     Αύριο το κουίζ θα είναι ακόμα πιό δύσκολο.
     Θα σας βάλουμε να βρείτε τις διαφορές στις προγραμματικές ομιλίες των δύο πρωθυπουργών!

     Και πάντως όλο αυτό που ζούμε,
     ..μοιάζει με ένα τεράστιο και ατέλειωτο déjà vu.
     Κάποιος να μας ξυπνήσει!.. 

πηγή 

πάνω σε ψηλή ραχούλα, κάθεται μια βλαχοπούλα.

Πα μωρέ πάνω,
σε ψηλή ραχούλα,
πάνω σε ψηλή ραχούλα,
κάθεται μια βλαχοπούλα.

Και μωρέ και
τη ρόκα της κρατάει
και τη ρόκα της κρατάει,
πρόβατα κι αρνιά φυλάει.

Τσο μωρέ τσοπανόπουλο
από πέρα,
τσοπανόπουλο από πέρα,
τραγουδάει με τη φλογέρα.

Τρα μωρέ
τραγουδάει το καημένο,
τραγουδάει το καημένο,
με παράπονο, θλιμμένο.

Όταν βρίσκεσαι σε ένα δρόμο, και κινείσαι δεν σημαίνει ότι έφτασες και στο προορισμό...

 

Ξέρω ότι πολλές φορές αισθάνεσαι ότι δεν κατάφερες τίποτα. Ότι πάλι έπεσες στα ίδια πάθη, στα ίδια λάθη, σε εκείνα που σε κάνουν να νιώθεις αδύναμος, ένοχος και αμετανόητος. Και όμως είχες δώσει μια υπόσχεση στο Θεό και τον εαυτό σου. Κι όμως είχες πει, «δεν θα το ξανακάνω ποτέ πια». Είχες γονατίσει μάλιστα στην προσευχή γι αυτό το θέμα με την καρδιά γεμάτη πόνο αλλά και ελπίδα ότι δεν θα ξανασυμβεί.

Κι όμως, πάλι ήρθε, πάλι το συναντάς, το πάθος, την αδυναμία, το λάθος και αστοχία. Αισθάνεσαι ότι τίποτε δεν άλλαξε, ότι όλα είναι πάλι τα ίδια, ότι πάλι από την αρχή.

Κι όμως δεν είναι έτσι. Άδικα χτυπάς τον εαυτό σου και μάλιστα πιο σκληρά από όλους του δήμιους και βασανιστές. Ξέρεις κάτι;; η δική σου ματιά είναι η πιο σκληρή.

Όταν βρίσκεσαι σε ένα δρόμο, και κινείσαι δεν σημαίνει ότι έφτασες και στο προορισμό. Μπορεί να πέσεις, να χτυπήσεις, να λασπωθείς, να χαθείς μάλιστα, όμως δεν παύει να είσαι μέσα στο δρόμο. Ο ιερός Χρυσόστομος τι λέει: το φοβερό δεν είναι να πέσεις αλλά να μείνεις κάτω.

Ποσό εγωισμό θέλει, ώστε να επιθυμείς να φτάσεις αμέσως στο τέρμα πριν καν ακόμη ξεκινήσεις. Να μην βλέπεις τι μπορείς και τι αντέχεις κάθε φορά, αλλά τι και πως θα έπρεπε να είσαι. Όχι τι είσαι αλλά τι θα έπρεπε να είσαι. Αυτό είναι συμβόλαιο θανάτου. Είναι σίγουρη αποτυχία.

Όταν σε έχουν δέσει με σχοινιά και αυτό είναι τα πάθη, δεν είναι δυνατόν να λυθείς αμέσως. Όμως κάθε φορά που εσύ θα παλεύεις και θα αγωνίζεσαι, ακόμη κι αν δεν έχεις ελευθερωθεί, θα έχεις έστω και λιγάκι κάνει πιο ανώδυνο το σφίξιμο, έχεις λασκάρει τα σχοινιά, έχουν γίνει πιο άνετα. Έχεις λιγάκι κερδίσει την ελευθερία σου.

Δεν το βλέπεις όμως αυτό. Δεν το νιώθεις; Εσύ νιώθει ότι είσαι το ίδιο και χειρότερα. Γιατί;

Μα γιατί δεν έχεις μάθει να εκτιμάς τα απλά μαθήματα, τα σιγαλά βήματα, τον αρμονικό ρυθμό. Θέλεις σπουδαία και θαυμαστά, θέλεις υψηλά και μέγιστα, θέλεις να μην πονάς και μην δακρύζεις, να γίνουν όλα ανώδυνα και πολύ γρήγορα, όπως το φαγητό σου, το ποτό σου, το κινητό σου, το αμάξι σου, η αγάπη σου.

Δεν κατανόησες ότι δεν έχει σημασία το ταξίδι αλλά η διαδρομή. Ότι αυτή σε διδάσκει.

Ότι μια πτώση μπορεί να σε ωφελήσει πολύ περισσότερο από μια μεγάλη σου «αρετή».

Πρόεδρος Ευρωπαϊκού Συμβουλίου Ντόναλντ Τουσκ: Ορισμένοι θέλουν να χρησιμοποιήσουν τους πρόσφυγες για να πλήξουν την Ευρώπη

REUTERS/DADO RUVIC

O πρόεδρος του Ευρωπαϊκού Συμβουλίου Ντόναλντ Τουσκ σημείωσε ότι η Ε.Ε. θα συνεχίσει να υποδέχεται τους πρόσφυγες που προσπαθούν να σωθούν από τον πόλεμο, και προειδοποίησε για την επανεμφάνιση των «τειχών» στα ξεχασμένα σύνορα στο εσωτερικό του χώρου Σένγκεν (φωτ. αρχείου). 

Την άποψη ότι η μαζική μετακίνηση προσφύγων προς την Ευρώπη χρησιμοποιείται από ορισμένους ξένους ηγέτες για να εξασθενήσει πολιτικά η Ευρωπαϊκή Ένωση, διατύπωσε χθες ο πρόεδρος του Ευρωπαϊκού Συμβουλίου Ντόναλντ Τουσκ. 

«Για πρώτη φορά αφότου ενεπλάκην στην πολιτική, άκουσα πολιτικούς να δηλώνουν ανοικτά ότι οι πρόσφυγες οι οποίοι κατευθύνονται προς την Ευρώπη είναι η μέθοδός τους για να επιβάλουν σε αυτή την τελευταία ορισμένες συμπεριφορές», είπε ο Τουσκ, παρεμβαίνοντας κατά τη διάρκεια ενός ευρωπαϊκού φόρουμ στο Σοπότ, στις πολωνικές ακτές στη Βαλτική. «Ορισμένοι λένε ότι είναι η μέθοδός τους για την εξασθένηση της Ευρώπης ως πολιτικού θεσμού», συνέχισε ο πρόεδρος του Ευρωπαϊκού Συμβουλίου.

Προηγουμένως επέκρινε τις «στρατιωτικές λύσεις που προτείνονται από ορισμένα κράτη στη Συρία», οι οποίες εγείρουν τον κίνδυνο, σύμφωνα με τον ίδιο, «τα οκτώ εκατομμύρια Σύροι που έχουν εκτοπιστεί στο εσωτερικό της χώρας τους να εγκαταλείψουν την πατρίδα τους».

Αναφέρθηκε ειδικότερα στην «στρατιωτική εμπλοκή της Ρωσίας, την στρατιωτική και πολιτική εμπλοκή του Ιράν και την όλο και πιο σαφή πρόσκληση για την εμπλοκή της Κίνας».

«Οι πρόσφυγες έχουν μετατραπεί σε στοιχείο της πολιτικής αντιπαράθεσης και ενίοτε, στα χέρια και κατά τις βουλές ορισμένων πολιτικών, μετατρέπονται σε αντικείμενο παζαριού, ή σε νέο στοιχείου του υβριδικού πολέμου, τις πρώτες εκδηλώσεις του οποίου είδαμε στην Κριμαία και στο Ντονμπάς», στην ανατολική Ουκρανία, υποστήριξε ο Τουσκ. «Δεν μιλάω αποκλειστικά και μόνο για τη Ρωσία», διευκρίνισε ο ίδιος.

Ο όρος «υβριδικός πόλεμος» έχει χρησιμοποιηθεί για να περιγραφεί η σύρραξη στην ανατολική Ουκρανία, όπου η Ρωσία κατηγορείται από το Κίεβο και δυτικές κυβερνήσεις ότι εμπλέκεται στη σύγκρουση με συγκαλυμμένο τρόπο: αναπτύσσοντας στρατιωτικούς χωρίς διακριτικά, εξαπολύοντας μυστικές επιχειρήσεις των Ειδικών Δυνάμεων, μια επίθεση προπαγάνδας καθώς και κάνοντας συχνά ελιγμούς στρατευμάτων στα σύνορα.

Επαναλαμβάνοντας ότι η Ε.Ε. θα συνεχίσει να υποδέχεται τους πρόσφυγες που προσπαθούν να σωθούν από τον πόλεμο, ο Τουσκ προειδοποίησε παράλληλα για την επανεμφάνιση των «τειχών» στα ξεχασμένα σύνορα στο εσωτερικό του χώρου Σένγκεν.

Πηγές: ΑΜΠΕ, Γαλλικό πρακτορείο, Ναυτεμπορική