Η αγία μας Εκκλησία προσέδωσε στο Τριώδιο στοιχεία τέτοια που να δημιουργούν κατάνυξη και εκγρήγορση στους πιστούς. Οι αναμνήσεις των γεγονότων στα οποία είναι αφιερωμένες οι Κυριακές αυτής της περιόδου, τα ευαγγελικά αναγνώσματα, οι ύμνοι και τα τιμώμενα πρόσωπα της Εκκλησίας μας έχουν συντεθεί κατάλληλα ώστε να επιτελούν σπουδαίο παιδαγωγικό ρόλο στην πνευματική πορεία των πιστών. 

 «ΜΗ ΚΑΘΕΥΔΟΜΕΝ, ΑΛΛΑ ΓΡΗΓΟΡΩΜΕΝ ΚΑΙ ΝΗΦΩΜΕΝ»!

Έχουμε έλλειμμα αυτογνωσίας, Ελένη Γλύκατζη-Αρβελέρ

“Αν θεωρείς τον εαυτό σου σοφό, τότε είσαι βλάκας!”, λέει μια πραγματικά σοφή.

Η Ελένη Γλύκατζη-Αρβελέρ δίνει ένα ξεχωριστό πρότυπο μέσα από την πορεία της στη ζωή και στον χώρο των γραμμάτων. Ίσως γιατί η πρώτη γυναίκα πρύτανης στο πανεπιστήμιο της Σορβόννης και μία από τις πλέον εξέχουσες πανεπιστημιακές προσωπικότητες διεθνώς, έχει ως αγαπημένη φράση της το “γνώθι σ’ αυτόν”.

Το πρόσφατο ταξίδι-αστραπή από το Παρίσι στην Ξάνθη, προκειμένου να μιλήσει στο πλαίσιο της ημερίδας της Μακεδονικής Εκδοτικής Εκτυπωτικής με θέμα “Η Εγνατία του πολιτισμού και του τουρισμού”, αποδεικνύει περίτρανα γιατί η μεγάλη κυρία των γραμμάτων θεωρείται από πολλούς η προσωποποίηση του δυναμισμού και της δραστηριότητας.

Με τον γνωστό ρέοντα λόγο της, με διαύγεια που εκπλήσσει, με ευρηματικότητα και παραστατικότητα, η Ελένη Γλύκατζη-Αρβελέρ κατόρθωσε για ακόμη μια φορά να καθηλώσει το κοινό. Απλή και καταδεκτική δεν αρνήθηκε και μια συνέντευξη, στη διάρκεια της οποίας ανέπτυξε μεταξύ άλλων τις πολύ ενδιαφέρουσες απόψεις της σχετικά με το Βυζάντιο και τον πολιτισμό του. Άλλωστε, όπως η ίδια έχει υποστηρίξει στο παρελθόν: “Έκανα το Βυζάντιο προσιτό στους Έλληνες, σε μικρούς και μεγάλους. Αυτό έκανα για την Ελλάδα”.

Πού οφείλεται η εντύπωση ότι το Βυζάντιο ήταν μια σκοτεινή εποχή;

Στο ότι πολλές φορές το συγκρίνουν είτε με την ελληνική αρχαιότητα, που ήταν η βάση της ανθρώπινης διανόησης, είτε με τη Δύση, δηλαδή την αναγέννηση. Το Βυζάντιο ήταν ανάμεσα στους δύο αυτούς σταθμούς, που αντιπροσωπεύουν το ορθολογιστικό και ανοιχτό πνεύμα, την ερώτηση, την απάντηση, τη σκέψη. Παράλληλα, επειδή ήταν ένα μόρφωμα που στηρίχθηκε στο θρησκευτικό ορθόδοξο δόγμα, θεωρήθηκε ένας σκοταδιστικός θεοκρατικός οργανισμός. Αυτή η απαξίωση του μεσαίωνα δεν αφορά μόνο το Βυζάντιο αλλά και τη Δύση. Είναι η εποχή που η ανθρωπότητα της Μεσογείου γυρίζει την πλάτη της στην ερωταπόκριση του αρχαίου πνεύματος και μπαίνει στην εποχή της επεξεργασίας του χριστιανικού δόγματος.

Αυτή είναι μια λανθασμένη θεώρηση;

Η άγνοια των κατορθωμάτων και των επιτευγμάτων του Βυζαντίου ώθησε πολύ βιαστικά τους ανθρώπους να το χαρακτηρίσουν ως μια σκοταδιστική εποχή. Σ’ αυτό συνέβαλε επίσης και το γεγονός ότι την αρχαιότητα διέδωσαν στην Ελλάδα ξένοι, οι οποίοι δημοσίευσαν όλα τα ελληνικά κείμενα και ήταν ως επί το πλείστον καθολικοί ή προτεστάντες, που θεωρούσαν τους ορθόδοξους σχισματικούς ή καθυστερημένους. Έτσι, το Βυζάντιο παραγνωρίστηκε.

 

Τείνει να αλλάξει αυτή η αντίληψη;

Νομίζω ότι οι μεγάλες εκθέσεις που διοργανώνονται κάνουν γνωστό το πνεύμα του Βυζαντίου ως καλλιτεχνικό επίτευγμα. Η μοντέρνα τέχνη όπως την παρουσιάζουν οι υπερρεαλιστές, η μεταφυσική και ονειρική ζωγραφική τους η οποία δεν αποδίδει μορφές αλλά την υπερβατικότητα κάποιας συγκίνησης, έκαναν τους ανθρώπους να κοιτάξουν με άλλο μάτι τις βυζαντινές εικόνες. Γιατί οι βυζαντινές εικόνες δεν παραπέμπουν στον άγιο αλλά στην αγιοσύνη. Η νέα αυτή ματιά χάρη στους υπερρεαλιστές άλλαξε το βλέμμα πάνω στη βυζαντινή τέχνη.

Οι βυζαντινές σπουδές βρίσκονται σήμερα σε ένα ικανοποιητικό στάδιο;

Οι βυζαντινές σπουδές έχουν μεγάλη ανάπτυξη. Έδωσαν στους νέους τη διάθεση να αναλογιστούν τι ήταν αυτή η χιλιόχρονη αυτοκρατορία, να απομακρυνθούν από τη θεωρία του σκοταδισμού, αλλά και να δώσουν στο Βυζάντιο μια καινούργια θέση.

Οι αυτοκρατορίες ήταν πολυεθνικά κράτη. Το Βυζάντιο πού οφείλει τον ενιαίο πολιτιστικό του χαρακτήρα; Η πολυεθνικότητα, η παγκοσμιότητα ως ιδεολογία και η αιωνιότητα ως ελπίδα είναι τα τρία χαρακτηριστικά κάθε αυτοκρατορίας. Το Βυζάντιο ήταν ακριβώς αυτό, αλλά ήταν και μονοπολιτιστικό.

Ο πολιτισμός του βασιζόταν στην ελληνιστική εμπειρία και την ελληνική γλώσσα. Όπως ξέρετε, η γλώσσα είναι μια σύμπτυξη της ιστορίας του παρελθόντος, η οποία μπορεί να είναι παρόν και γίνεται και μέλλον. Ας μην ξεχνάμε ότι η νεοελληνική γλώσσα ξεκινά από τα κείμενα της Αγίας Γραφής, που ήταν γραμμένα στην κοινή αλεξανδρινή της εποχής. Αυτή ήταν η γλώσσα που υιοθέτησε το Βυζάντιο “εναντίον” των λατινικών, τα οποία ήταν διεθνής γλώσσα.

Εκείνη την εποχή τα ελληνικά είναι η γλώσσα των διανοουμένων και τα λατινικά είναι η διοικητική γλώσσα. Οπότε, αυτός ο μονοπολιτιστικός χαρακτήρας χάρη στη χρήση της ελληνικής γλώσσας, τη διάχυση της ελληνικής γραμματείας και την εξέλιξη της χριστιανικής πνευματικότητας κάνουν το Βυζάντιο ένα ελληνικό πνευματικό μόρφωμα.

Βρίσκετε παραλληλισμούς μεταξύ των αυτοκρατοριών εκείνης της εποχής και των σημερινών γεωγραφικών πολυεθνικών περιοχών;

Υποστηρίζεται συχνά ότι οι ΗΠΑ είναι η ρωμαϊκή αυτοκρατορία της σύγχρονης εποχής. Θα έλεγα ότι είναι η βυζαντινή αυτοκρατορία του σήμερα. Το Βυζάντιο είναι η διάσωση της ανατολικής ρωμαϊκής αυτοκρατορίας, εκχριστιανισμένης και εξελληνισμένης, με την Κωνσταντινούπολη ως πρωτεύουσα. Ομοίως και η Αμερική σήμερα είναι μια Ευρώπη εκτός εαυτής, έχει τις ίδιες πνευματικές βάσεις με την Ευρώπη και θεωρεί ότι πρέπει να σώσει και να διαδώσει τις ευρωπαϊκές αξίες σε όλο τον κόσμο. Το Βυζάντιο στην εποχή του λειτουργούσε με τον ίδιο ακριβώς τρόπο. Άλλωστε, εξαιτίας του Βυζαντίου ανακαλύφθηκε η Αμερική.

Τι εννοείτε;

Όταν το 1453 έπεσε η Πόλη, οι Οθωμανοί μουσουλμανοποίησαν όλη την ανατολική Μεσόγειο, οπότε τα χριστιανικά πλοία της Γένοβας, της Ιταλίας, της Πίζας, της Φλωρεντίας, που έκαναν όλο το διαμετακομιστικό εμπόριο, δεν είχαν πρόσβαση εκεί. Οι ναυτικές δημοκρατίες της Ιταλίας έπεσαν σε αχρηστία και άρχισαν να αναζητούν νέους δρόμους για να φτάσουν στην Άπω Ανατολή. Μεταφράστηκαν στα λατινικά τα “Μετεωρολογικά” του Αριστοτέλη, όπου ο σπουδαίος φιλόσοφος γράφει: ““Όταν ήμουν στην Κύπρο κοίταξα τους αστερισμούς και είδα ότι δεν ήταν στην ίδια θέση με τη θέση που ήξερα όταν ήμουν στη Μακεδονία. Κατάλαβα τότε ότι η γη είναι σφαίρα και πάλι μικρά, οπότε αν θες να πας σε ένα μέρος της μπορείς να πας είτε από την Ανατολή είτε από τη Δύση”.

Ο Κολόμβος μ’ αυτό το κείμενο ξεκινάει να βρει την Άπω Ανατολή από την απέναντι μεριά, από τη δύση. Το μέρος που προσέγγισε η καραβέλα του ονομάζεται Δυτικές Ινδίες. Οπότε, αν δεν είχε πέσει η Πόλη, δεν θα είχαμε ανακαλύψει την Αμερική.

 

Όταν κάποια στιγμή σας ρώτησε ο Κωνσταντίνος Καραμανλής τι ήταν η Μακεδονία στο Βυζάντιο, απαντήσατε: “θέμα, κύριε πρόεδρε”. Σήμερα είναι ένα άλλου είδους θέμα, πολύ σοβαρό πια για εμάς τους Έλληνες. Έχετε εκφράσει κατά καιρούς την άποψή σας η ΠΓΔΜ να ονομαστεί Νέα Μακεδονία. Γιατί;

Υπάρχει η Μεγάλη Βρετανία, αλλά και η Βρετάνη στη Γαλλία. Ουδέποτε το συζήτησε κανείς. Θεωρώ ότι οι γείτονες είναι Έλληνες που έχασαν την ελληνικότητά τους, γι’ αυτό ακριβώς, σχεδόν ψυχαναλυτικά, θέλουν να έχουν πρόσβαση στην ελληνική ιστορία. Εμάς τις μας νοιάζει; Έχω φωνάξει αυτή μου την άποψη λέγοντας μάλιστα ότι κάθομαι σε μια γειτονιά που λέγεται Νέα Ελβετία, αλλά δεν έχει καμία σχέση με την Ελβετία. Πάντως, θεωρώ ότι το θέμα χάθηκε για την Ελλάδα, γιατί πια στο εξωτερικό όλοι γνωρίζουν το συγκεκριμένο κράτος με το όνομα αυτό. Το πιο λανθασμένο σύνθημα για μένα είναι “η Μακεδονία είναι ελληνική”. Το μόνο σύνθημα που θα μπορούσε να υπάρξει είναι το “όπου Μακεδονία Ελλάδα”.

 Οι ξένοι ρωτούν: φοβάστε μήπως οι έλληνες Μακεδόνες πάνε μαζί τους; Θεωρώ ότι αυτή τη στιγμή το πρόβλημα είναι πως έχει δημιουργηθεί η εντύπωση ότι υπάρχει μια μακεδονική οντότητα, της οποίας η προέκταση είναι η Θεσσαλονίκη και το Αιγαίο. Νομίζω ότι ήταν πολύ εσφαλμένη η διαχείριση του θέματος, το οποίο δεν είναι ιστορικό, αλλά πολιτικό.

Είπατε κάποτε πως η έλλειψη αυτογνωσίας είναι η πιο ανήθικη πράξη. Σ’ αυτή την περίπτωση τι ισχύει;

Συμπληρώνω ότι η έλλειψη αυτογνωσίας είναι η πιο ανεύθυνη, η πιο παιδαριώδης πράξη. Δυστυχώς, πολλές φορές καταδικάζω και καταλογίζω στους Έλληνες έλλειψη αυτογνωσίας. Φτάνει πια το περίφημο σύνθημα “είμαστε οι καλύτεροι της παρέας”. Καλά θα κάνουμε να προσπαθούμε να μάθουμε ποιοι είμαστε και να μη ρωτάμε αν υπάρχουν φιλέλληνες έξω. Δεν άκουσα κανέναν γάλλο να αναρωτιέται αν υπάρχουν “φιλόγαλλοι”!

Η αυτογνωσία είναι ένας δρόμος προς την προσωπική και συλλογική επιτυχία;

Ασφαλώς. Δεν υπάρχει επιτυχία που να μην είναι μια συλλογική επιτυχία επιτυχημένων ανθρώπων. Γιατί αν σε μια συλλογική επιτυχία είσαι ένας αποτυχημένος, κατεβάζεις όλη τη συλλογική επιτυχία προς τα κάτω. Η αυτογνωσία είναι ακριβώς μια δυνατότητα να ξέρεις πού μπορείς να πας. Είναι αυτό ακριβώς που μου έλεγε η μάνα μου: “Παιδί μου, να ξέρεις τη θέση σου. Ούτε πιο πάνω ούτε πιο κάτω”.

Ενώ ο πατέρας σας, όπως διάβασα, έλεγε: “Το πρόσωπο είναι σπαθί”. Αυτό παρέμεινε μία από τις αρχές σας; Γι’ αυτό ακριβώς όταν έβλεπα τα πρόσφατα γεγονότα στην Ελλάδα είπα ότι το χειρότερο ήταν πως ενεπλάκησαν σ’ αυτά κουκουλοφόροι, οι οποίοι δεν δείχνουν το πρόσωπό τους. Από τη στιγμή που δεν δείχνεις το πρόσωπό σου, σημαίνει ότι θέλεις να κάνεις πράγματα που δεν είναι αυτά που σου επιτρέπουν. Καλό είναι τις ενέργειές σου και να τις υποστηρίζεις και να τις υπογράφεις. Ευτυχώς που τα παιδιά βγαίνουν στους δρόμους και φωνάζουν, αλλά από εκεί και πέρα υπάρχουν όρια. Οι νέοι όταν θέλουν να διαμαρτυρηθούν δεν φορούν κουκούλες.

Υποστηρίξατε ότι μπροστά στα παιδιά δεν μπορείς να φοβηθείς. Γιατί;

Επειδή μπροστά στα παιδιά πρέπει να είσαι παραδειγματικός. Γενικότερα, αν μπορείς να έχεις έναν σκοπό στη ζωή σου, είναι να είσαι παραδειγματικός. Φοβάμαι ότι αυτή τη στιγμή οι μόνοι ήρωες για τη νεολαία είναι οι τραγουδιστές, οι τηλεπαρουσιαστές και οι ποδοσφαιριστές. Γι’ αυτό γελώ που με ενέταξαν μέσα στους εκατό δημοφιλέστερους Έλληνες.

Έχετε γενικότερα χιούμορ. Πιστεύετε ότι αυτό συμβαδίζει με τη… σοφία σας;

Δεν νομίζω πως είναι κάτι που δέχεται ανάλυση. Αν θεωρείς τον εαυτό σου σοφό, τότε είσαι βλάκας

πηγή 

L'Echo: Να γιατί οι νέοι υπουργοί της Ελλάδας δεν φοράνε γραβάτα

Με ένα σκίτσο του στο περιοδικό L' echo, ο εικονογράφος Nicolas Vadot, δίνει τη δική του απάντηση στο ερώτημα που απασχολεί την υφήλιο αυτή τη στιγμή. Γιατί οι νέοι Έλληνες υπουργοί του ΣΥΡΙΖΑ δεν φορούν γραβάτα;

Είναι γεγονός ότι η Ελλάδα και η νέα κυβέρνηση βρίσκεται στο μάτι του παγκόσμιου τύπου αυτή τη στιγμή. Τα αιτήματα της ελληνικής κυβέρνησης απέναντι στους δανειστές, οι νέοι συσχετισμοί μεταξύ ΗΠΑ και Ρωσίας, αλλά και τα στυλιστικά μηνύματα Τσίπρα-Βαρουφάκη και άλλων υπουργών της κυβέρνησης περνούν καθημερινά στις πρώτες σελίδες του παγκόσμιου τύπου.
Η εφημερίδα L'Echo είναι από τις μεγαλύτερες οικονομικές, καθημερινές, εφημερίδες του Βελγίου.

ΜΟΥΣΙΚΗ ΠΟΙΗΤΙΚΗ ΓΙΑ ΤΟ ΠΑΙΔΙΚΟ ΔΩΜΑΤΙΟ / 12 Φεβρουαρίου στο Ίδρυμα Θεοχαράκη

Μνήμες από το παιδικό δωμάτιο 

Πέμπτη 12 Φεβρουαρίου 2015 στις 20:30, στο Ίδρυμα Θεοχαράκη

Ένα πρόγραμμα μουσικής και ποίησης με θέμα την παιδική ηλικία, την μνήμη των παιδικών χρόνων όπως αποτυπώνεται στην μουσική των Robert Schumann -κυρίως στις Παιδικές σκηνές-, Σεργκέι Προκόφιεφ, Joaquin Turina, αλλά και στο έντεχνο τραγούδι των Μόδεστου Μουσσόργκσκυ, Franz Schubert και Γιώργου Κουρουπού, καθώς και στην ποίηση των Σαρλ Μπωντλέρ, Ουίλιαμ Μπάτλερ Γέιτς, Χουάν Κάρλος Μέστρε, Φεδερίκο Γκαρθία Λόρκα, Οδυσσέα Ελύτη, Γιάννη Ρίτσου, Γιώργου Σαραντάρη. 

Πιάνο: Ντιάνα Βρανούση 

Τραγούδι: Δάφνη Πανουργιά 

Απαγγελία: Ιουλίτα Ηλιοπούλου 

Δάφνη Πανουργιά και Ντιάνα Βρανούση - φωτ. Γ. Μονεμβασίτης

Το τίμημα της τελειότητας

τῆς Λένας Παπαδημητρίου

Μία φίλη πόσταρε πρό ἡμερῶν στή σελίδα της στό Facebook μία φωτογραφία πού ἑστίαζε στά εὐμεγέθη ράμματα πού ἔκανε ὁ ἑξάχρονος γιός της στό πιγούνι. «Τό ἀδέξιο ἀγόρι μου» ἔγραφε ἡ λεζάντα. Ἡ φωτογραφία μοῦ ἔκανε ἐντύπωση γιατί ἦταν, γιά τά δεδομένα τῶν social media, ἰδιαζόντως νατουραλιστική. Ὁ μικρός δέν χαμογελοῦσε, ἀλλά ὑπέμενε στωικά τό μαρτύριο (ὑποθέτω τῆς φωτογράφισης). Δέν θύμιζε σέ τίποτα τά ἀψεγάδιαστα καρέ ἀπό τά ψηφιακά οἰκογενειακά ἄλμπουμ πού παρελαύνουν ἐσχάτως. Διότι τώρα ὅλες οἱ ἀναμνήσεις εἶναι τέλειες (ὅσες δέν εἶναι καταλήγουν στόν κάδο ἀνακύκλωσης). Δέν ὑπάρχουν πλέον οἱ ἰταλικοῦ νεορεαλισμοῦ κακοτεχνίες τοῦ ἀναλογικοῦ σύμπαντος. Κανένα ἀπό τά παιδιά τῆς νέας χιλιετίας δέν θά βρεῖ στό μέλλον μία φωτογραφία του πού νά τό ἀπεικονίζει νά κλαίει ὑστερικά μέ φόντο τό χριστουγεννιάτικο δέντρο, νά τραβάει ντυμένο τσολιάς τά μαλλιά τῆς μικρότερης ἀδελφῆς του στήν ταβέρνα, νά ποζάρει μέ κόκκινο, πετσετέ σορτσάκι καί ἀμφιβόλου αἰσθητικῆς ἀθλητική σαγιονάρα στήν αὐλή τῆς γιαγιᾶς στό χωριό.

Οἱ ἀναμνήσεις τῆς παιδικῆς ἡλικίας ἐξυφαίνονται νά μοιάζουν τέλειες ὅπως ἄλλωστε καί ἡ ἴδια ἡ παιδική ἡλικία σήμερα. Αὐτή τουλάχιστον εἶναι ἡ ὑπέρτατη γονική φιλοδοξία (ἀκόμη καί στήν Ἑλλάδα τῆς κρίσης πού γεμίζει διαρκῶς μέ στρατιές ἀπό γλασαρισμένα μοναχοπαίδια). Θεωρεῖς ἱερό καθῆκον σου νά χτίσεις γιά τό παιδί σου τέλεια παιδικά χρόνια. Χωρίς ἐκδορές, ματαιώσεις, ρωγμές. Χωρίς ἴχνος «κενοῦ χρόνου» (γιατί νά ἀφήσεις τό παιδί νά βαρεθεῖ στό σπίτι ὅταν μπορεῖς νά τό στείλεις γιά θεατρικό παιχνίδι, σκάκι, σχέδιο;). Καί βέβαια μέ τέλειους γονεῖς (ποτέ εὔθραυστους, καταπονημένους ἀπό τήν καθημερινότητα, θυμωμένους, ἄρρωστους κ.ο.κ.). Μία σαραντάχρονη μητέρα μοῦ ἔλεγε πρόσφατα πώς ὅταν νοσηλεύτηκε μέ πνευμονία στό νοσοκομεῖο ἄφησε στό σπίτι μία στοίβα ἀπό μικροδωράκια καί τήν ἐντολή νά δίνουν κάθε μέρα ἀπό ἕνα στήν τρίχρονη κόρη της!

Καί ὅμως, οἱ εἰδικοί τελευταία ἀποφαίνονται ὅτι ἡ γονική ἐμμονή μέ τήν εὐτυχία εἶναι ἡ τέλεια συνταγή γιά δυστυχισμένους ἐνηλίκους. Πρό καιροῦ ἡ ἀμερικανίδα ψυχοθεραπεύτρια-σύμβουλος οἰκογένειας Λόρι Γκότλιμπ εἶχε γράψει στό «The Atlantic» ἕνα ἄρθρο μέ τίτλο «How to Land Your Kid in Therapy» (σέ ἐλεύθερη ἀπόδοση «Πῶς νά στείλεις τό παιδί σου στόν ψυχίατρο»). Τό ἄρθρο διανθιζόταν μέ ἱστορίες ἀσθενῶν της, ὡς ἐπί τό πλεῖστον νεαρῶν ἐνηλίκων (χωρίς οἰκογενειακό ἱστορικό κατάθλιψης ἤ ἀγχωδῶν διαταραχῶν) πού ἔφθαναν στό γραφεῖο της μέ προβλήματα (αἴσθημα κενοῦ, ἀπόγνωσης κ.ο.κ.). Μιλώντας μαζί τους γιά τά παιδικά τους χρόνια, ἡ Γκότλιμπ δέν ἀνέσυρε στήν ἐπιφάνεια τίποτε τό τραυματικό, καμία τραγική ἱστορία ἐγκατάλειψης, παραμέλησης ἤ συστηματικῆς κακοποίησης. Ἀντιθέτως, πολλοί ἀσθενεῖς της ἐξέθεσαν σχεδόν ἀψεγάδιαστες παιδικές ἡλικίες, ἐξομολογούμενοι ὅτι λατρεύουν τούς γονεῖς τους, ὅτι οἱ γονεῖς τους εἶναι οἱ καλύτεροι φίλοι τους κ.ο.κ. Ἐπρόκειτο, ὅπως γράφει χαρακτηριστικά ἡ Γκότλιμπ, γιά γονεῖς «... ποὺ κάθε ἀπόγευμα τούς βοηθοῦσαν στό διάβασμα καί τούς ἔτρεχαν σέ δραστηριότητες, πού ἐπενέβαιναν ἀμέσως ἄν κάποιος τούς παρενοχλοῦσε στό σχολεῖο, πού ἄν δέν πήγαιναν καλά στά μαθηματικά τους ἔφερναν δάσκαλο στό σπίτι, πού μόλις ἐκδήλωναν ἐνδιαφέρον νά μάθουν κιθάρα τούς ξεκινοῦσαν μαθήματα στό ὠδεῖο (ἀλλά πού βέβαια τοὺς ἄφηναν νά τά διακόψουν ὅταν ἔχαναν τό ἐνδιαφέρον τους), πού ἀντί νά τούς τιμωροῦν ὅταν δέν ἦταν ὑπάκουοι μιλοῦσαν μαζί τους γιά τά συναισθήματά τους... Ἄλλως εἰπεῖν, πρόκειται γιά γονεῖς πού, ὅπως ἐμεῖς οἱ εἰδικοί συνηθίζουμε νά λέμε, ἦταν μονίμως "συντονισμένοι"...». Ὅμως ἡ Γκότλιμπ διερωτᾶται τελικά μήπως ἐνορχηστρώνοντας μία τέλεια παιδική ἡλικία προλειαίνεις τό ἔδαφος γιά δυσλειτουργικούς ἐνηλίκους.

Ἴσως οἱ ὑπεραγχωμένοι σύγχρονοι γονεῖς ξεχνοῦν ὅτι ἡ παιδική ἡλικία δέν χρειάζεται νά εἶναι μία σκηνοθετημένη ὑπερπαραγωγή μέ cupcakes καί ξύλινα σουηδικά παιχνίδια. Χρειάζεται βέβαια νά εἶναι μαγική. Ἄλλωστε ἡ μαγεία εἶναι ἐγγενές στοιχεῖο της, ἀφοῦ τά παιδικά χρόνια συμπίπτουν μέ τήν πρώτη ἐξερεύνηση αὐτοῦ τοῦ κόσμου. Αὐτή πού σέ ὠθεῖ νά τρῶς τοῦμπες, νά κάνεις ράμματα στό πιγούνι καί νά κρατᾶς, ὅπως λέει ὁ ποιητής, «τήν ἀπεραντοσύνη στήν παλάμη τοῦ χεριοῦ σου».

πηγή:Δημοσιεύθηκε στό BHmagazino τήν Κυριακή 18 Ἰανουαρίου 2015

Πώς θα διαλύσετε εύκολα τις πέτρες στη χολή!

 

Η χοληδόχος κύστη είναι ένα μικρό «σακουλάκι» που έχει το σχήμα ενός «αχλαδιού» και βρίσκεται πίσω από το ήπαρ.

Βασική του λειτουργία είναι να συλλέγει την χοληστερόλη που εκκρίνεται από το ήπαρ. Η χολή βοηθά το σώμα να αφομοιώσει τις λιπαρές τροφές. Ως εκ τούτου, όταν το λίπος φτάνει στα έντερα, δίνεται το σήμα έκκρισης χολής από τη χοληδόχο κύστη.

Έτσι οι λιπαρές τροφές είναι πιο εύκολο να αφομοιωθούν και να περάσουν από το υπόλοιπο του πεπτικού συστήματος. Ορισμένες φορές, αυτή η σημαντική διαδικασία επηρεάζεται αρνητικά από την δημιουργία μικρών πετρών (χολόλιθων) στη χοληδόχο κύστη σας.

Δείτε πώς μπορείτε με φυσικό τρόπο να διασπάσετε τις πέτρες και να τις αποβάλλετε από τον οργανισμό σας ανώδυνα:

Χυμός λεμονιού

Πιείτε τον χυμό από 4 φρεσκοστιμμένα λεμόνια κάθε μέρα με άδειο στομάχι. Συνεχίστε την θεραπεία αυτή για μια εβδομάδα. Μπορεί να σας βοηθήσει να αποβάλετε τις πέτρες στη χολή. Η αποβολή των χολόλιθων γίνεται ευκολότερη όταν πίνετε άφθονο νερό.

Χυμός λαχανικών

Ανακατέψτε το χυμό από παντζάρια, καρότα και αγγούρια και πιείτε το μείγμα δύο φορές ημερησίως για 2 εβδομάδες.

Άλατα τύπου Epsom

Τα άλατα Epsom επιτρέπουν στους χολόλιθους να μετακινηθούν εύκολα διαμέσου της χοληδόχου οδού. Ρίξτε ένα κουταλάκι του γλυκού από άλατα Epsom σε ένα ποτήρι χλιαρό νερό και πιείτε το πριν πέσετε για ύπνο.

Εσπεριδοειδή

Τα εσπεριδοειδή φρούτα περιέχουν πηκτίνη, η οποία είναι χρήσιμη στην διάσπαση των χολόλιθων.

Χυμός μήλου και μηλόξυδο

Το μήλο είναι ικανό να διαλύσει τις πέτρες στη χοληδόχο κύστη, όταν καταναλώνεται σε μορφή χυμού μαζί με μηλόξυδο. Το μηλικό οξύ βοηθάει στο να μαλακώσουν οι πέτρες στην χολή και το ξύδι σταματά το συκώτι από το να παράγει χοληστερόλη, που είναι υπεύθυνη για το σχηματισμό λίθων στη χοληδόχο κύστη. Αυτό το φρούτο διαλύει τις πέτρες στη χοληδόχο κύστη, αλλά, επίσης, εμποδίζει και την επανεμφάνισή τους.

πηγή 

μην πεις ότι απέκτησες αρετή χωρίς πόνο

Ό,τι απ’ τον καιρό της νιότης μου έχει διασωθεί

 
Κατάνυξη

Ό,τι απ’ τον καιρό της νιότης μου έχει διασωθεί:
Η σιωπηλή κατάνυξη, όταν ηχούν καμπάνες,
Όταν μέσα στις εκκλησιές βραδιάζουν οι βωμοί
Και ατενίζω τις γαλάζιες τους αψίδες τις πλατιές κι ουράνιες.

Τις νότες απ’ το Όργανο εκεί τις βραδινές,
Το σβήσιμο το σκοτεινό των ήχων στις πλατείες,
Τον παφλασμό σιντριβανιών ήρεμο κι απαλό
Που ηχεί όπως παιδιών γλυκές κι άγνωρες ομιλίες.

Γαλήνιο σαν σε όνειρο με βλέπω να σταυρώνω
Τα χέρια μου και να ψελλίζω  προσευχές που έχω καιρό να πω,
Το βλέμμα απ' την αλλοτινή βαρυθυμία ν’ αμαυρώνω.

Τότε μέσα απ’ τη σύγχυση εικόνων απαυγάζει
Μια γυναικεία μορφή μέσα σε μαύρα πέπλα πένθους ,
Και ένα ρίγος μιαρό από κύπελλο μέσα μου να αδειάζει.   

Γκέοργκ Τρακλ*, Ποιήματα

Μετάφραση:  Γιώργος  Καρτάκης