Καποδίστριας καὶ Κοραῆς:
Ἡ Ρωμηοσύνη καὶ ὁ φραγκολεβαντινισμός
[Α´]
Τοῦ Δημ. Νατσιοῦ
Δασκάλου
ἀπὸ τὴν «ΑΦΥΠΝΙΣΗ»,
περιοδικὴ ἔκδοση Ἱ. Κοινοβίου Ὁσ. Νικοδήμου
(Πεντάλοφος Παιονίας)
ἀρ. τ. 20, Αὔγουστος 2014
Ὁ φιλήκοος τῶν ξένων εἶναι προδότης
( Ἰωάννης Καποδίστριας)
. 27 Σεπτεμβρίου
1831, ἡμέρα Κυριακή, ὥρα 6.35΄ τό πρωί. Ἔξω ἀπό τόν ναό τοῦ Ἁγίου
Σπυρίδωνος στό Ναύπλιο, πέφτει νεκρός, ἀπό χέρια ἑλληνικά, ὁ Ἰωάννης
Καποδίστριας. Συνήθιζε ὁ Κυβερνήτης νά λειτουργιέται νωρίς, «ὄρθρου
βαθέος», ἀπό την «πρώτη καμπάνα», ὅπως λέει ὁ λαός. Ὁ θάνατός του
θεωρήθηκε «συμφορά διά τήν Ἑλλάδα». «Ὁ κακοῦργος ὅστις ἐδολοφόνησε τόν
Καποδίστριαν, ἐδολοφόνησε τήν πατρίδα του» θά πεῖ θρηνώντας ὁ φίλος του
καί μεγάλος εὐεργέτης τῆς πατρίδας μας, Ἐλβετός Φιλέλληνας Ἐϋνάρδος.
Διηγεῖται καί ὁ Κολοκοτρώνης στήν «Διήγησιν Συμβάντων» γιά τήν ἀντίδραση
τοῦ λαοῦ στό φρικτό νέο: «Τήν αὐγήν ὅπου τό ἔμαθαν οἱ πολῖται τῆς
Τριπολιτσᾶς ἔμειναν νεκροί, ἄφησαν τά ἐργαστήριά των, τές δουλειές τους
καί ἐπερπατοῦσαν εἰς τούς δρόμους ὡσάν τρελλοί» («Ἅπαντα περί
Κολοκοτρωναίων», ἔκδ.«ΟΕΔΒ», σ. 239). Ὁ ἁπλός λαός «ἔχασε τά λογικά του»
ἀπό τήν ὀδύνη. Κάποιοι ὅμως… πανηγύριζαν! Ὁ εὑρισκόμενος στήν παρισινή
θαλπωρή, Ἀδαμάντιος Κοραῆς, εἶχε τήν κακόγουστη ἰδέα νά κατηγορήσει τούς
δολοφόνους ὅτι ἔσωσαν τόν Καποδίστρια ἀπό τήν τύχη πού τοῦ ἄξιζε
περισσότερο: νά τόν διώξουν ἀπό τήν Ἑλλάδα!
. Ἔχω ἕνα μικρό, ὀλιγοσέλιδο βιβλίο, ἔκδοση τοῦ
1976. Περιέχει κείμενα, ἐπιστολές τοῦ Καποδίστρια. Εἶναι τοῦ πρό ὀλίγων
ἐτῶν καταργηθέντος «Ὀργανισμοῦ Ἐκδόσεως Διδακτικῶν Βιβλίων», τοῦ γνωστοῦ
ΟΕΔΒ (ἀρκτικόλεξο), πού μαζί μέ τό σύμβολό του,τήν κουκουβάγια, τό
πουλί τῆς γνώσεως, κοσμοῦσε τά ὀπισθόφυλλα τῶν σχολικῶν βιβλίων. Ὁ ἐν
λόγῳ «Ὀργανισμός» τολμοῦσε νά ἐκδίδει καί νά μοιράζει στά σχολεῖα,
βιβλία ἐθνικοῦ περιεχομένου, γιά νά συμβάλλει στήν ἱστορική παιδαγωγία
μαθητῶν καί δασκάλων. Μέ τήν κατάργησή του, τήν εἰσβολή ἰδιωτικῶν
ἐκδοτικῶν οἴκων καί τήν ἅλωση τῆς Ἐκπαίδευσης ἀπό τούς ποικιλώνυμους
«Γραικύλους τῆς σήμερον», παρεισδύουν στά σχολεῖα κουρελουργήματα τύπου
«Ρεπούση» ἤ βιβλία «Γλώσσας», πού μορφώνουν τά Ἑλληνόπουλα μέ συνταγές
μαγειρικῆς! Ἐρανίζομαι ἀπό τό θαυμάσιο τευχίδιο κάποια κείμενα τοῦ
Κυβερνήτη _ὁ μοναδικός πού ἔμεινε στήν Ἱστορία μ’ αὐτόν τόν περιούσιο
τίτλο_ τά ὁποῖα ἐπιβεβαιώνουν τό γιατί ὑπῆρξε συμφορά γιά τό Γένος ἡ
ἀπώλειά του.
. Εἶχε συλλάβει ἐναργέστατα ὁ Κυβερνήτης τήν ἰδέα
ὅτι, γιά νά ἀνορθωθεῖ ὁ λαός χρειάζεται σωστή Παιδεία _«ἡ ροδόχρους
ἐλπίδα τοῦ Ἔθνους» ὅπως τήν ἀποκαλεῖ. Τί σχολεῖο ὀνειρεύεται; «Τά
σχολεῖα δέν εἶναι ἁπλῶς τόποι προσκτήσεως γνώσεων, ἀλλά κυρίως
φροντιστήρια ἠθικῆς, χριστιανικῆς καί ἐθνικῆς ἀγωγῆς». Δέν διαφεύγει ἀπό
τόν ἀνύστακτο ζῆλο του γιά τήν Παιδεία, τό ποιόν τῶν δασκάλων. Γράφει:
«…ἄν ἡ παροῦσα γενεά δέν ἐνδυναμωθεῖ ἀπό ἀνθρώπους μορφωμένους ἐν καλῇ
διδασκαλίᾳ καί μάλιστα πρός τόν κανόνα τῆς ἁγίας ἡμῶν πίστεως καί τῶν
ἠθῶν μας, θά εἶναι δυσοίωνο τό μέλλον τῆς Ἑλλάδος καί ἡ διακυβέρνησίς
της ἀδύνατη».
. Ἡ παροῦσα κρίση πού μᾶς «τηγανίζει» εἶναι σύν τοῖς
ἄλλοις καί ἀπόρροια μιᾶς Παιδείας, ἡ ὁποία πράττει τά ἀντίθετα ἀπό αὐτά
πού μᾶς κανοναρχοῦσε ὁ Καποδίστριας! Πρῶτα «αἰχμαλώτισε» τίς
παιδαγωγικές σχολές, τοποθετώντας «ξιπασμένους ὀψίπλουτους» τῆς μάθησης,
καθηγητές χωρίς ἰθαγένεια, γιά νά ὑπονομεύσει τό ποιόν τῶν δασκάλων καί
στή συνέχεια ἀνέλαβε νά καταστήσει τά σχολεῖα τόπους προσκτήσεως
πληροφοριῶν. Σχολεῖα χωρίς «ψυχή καί Χριστό», σχολεῖα…«εὐρωπαϊκά»,
φραγκολεβαντίνικα! Ἐλάχιστη ὑπόληψη ἔτρεφε ὁ Κυβερνήτης γιά τήν Εὐρώπη:
«Καί ἐγώ ἀναγκαιότατον κρίνω νά συλλέξωμεν καί ἐπαναγάγωμεν εἰς τήν
Ἑλλάδα τούς νέους Ἕλληνας, ὅσοι ἐπί προφάσει μαθήσεως διαφθείρωνται ἐν
Εὐρώπῃ».
. Αὐτό ὅμως πού γιά τόν Κυβερνήτη εἶναι ἑστία
διαφθορᾶς -ἡ Εὐρώπη καί οἱ ἀντίχριστες θεωρίες της – γιά τόν
ὑπερτιμημένο Ἀδαμάντιο Κοραῆ εἶναι «τόπος ἐπαγγελίας»!
. Δυστυχῶς γιά τήν πατρίδα μας δέν εἰσηκούσθη ὁ
Καποδίστριας, ἀλλά οἱ ἐκ Παρισίων ἁπανταχοῦσες τοῦ Κοραῆ, πού ἐπεῖχαν
θέση βασιλικοῦ διατάγματος τήν ἐποχή τῶν πρώτων βημάτων τοῦ νεοελληνικοῦ
κράτους. Ὁ Κοραῆς, ἄγευστος τῆς Ὀρθοδόξου πίστεως καί τῶν χριστοειδῶν
ἠθῶν της, προκρίνει τήν «μετακένωσιν» τῶν φώτων. Νά μιμηθοῦμε τήν
Εὐρώπη, τά «πεφωτισμένα ἔθνη τῆς Ἑσπερίας» γιά νά συγκαταριθμηθῶμεν
μεταξύ τῶν «πολιτισμένων» ἐθνῶν.
ΣΥΝΕΧΙΖΕΤΑΙ
