ΣΗΚΩΘΗΚΑΝ ΟΡΘΙΟΙ ΟΙ ΕΛΛΗΝΕΣ ΒΟΥΛΕΥΤΕΣ ΣΤΟΝ ΟΡΚΟ ΣΤΟ ΚΟΡΑΝΙ ! ΤΟ ΑΠΑΙΤΗΣΕ Ο ΠΡΟΕΔΡΟΣ!!

Νέα ήθη φέρνει στη βουλή το νεο-μνημονιακό καθεστώς Σύριζα - ΝΔ με τον νεοδημ
Νέα ήθη φέρνει στη βουλή το νεο-μνημονιακό καθεστώς Σύριζα - ΝΔ με τον νεοδημοκράτη προεδρεύοντα Νικήτα Κακλαμάνη να απαιτεί από τους βουλευτές να εγερθούν κατά τον πολιτικό όρκο και τον όρκο στο κοράνι!

Τελικώς, μόνον οι βουλευτές του Λαϊκού Συνδέσμου αρνήθηκαν να εγερθούν κατά τον ορκωμοσία των αθέων και των ισλαμιστών βουλευτών.

Επρόκειτο για μία συμβολική κίνηση αντίδρασης στην προσπάθεια μετατροπής της Ελλάδος σε πολυπολιτισμικό και άθεο κράτος. 

Ας σημειωθεί ότι όλοι οι βουλευτές στάθηκαν... κλαρίνο στο κοράνι, ενώ πολλοί αρχικά δεν εγέρθησαν για τον θρησκευτικό όρκο, που ζήτησαν οι μπολσεβίκοι καπιταλιστές του Περισσού και τίμησαν σχεδόν όλοι οι συριζαίοι.

Μετά από την παρέμβαση Κακλαμάνη, που παραλίγο να φωνάξει "εγέρθητι" εντός κοινοβουλίου, σηκώθηκαν όλοι σαν καλά παιδάκια και τίμησαν την άθεη κυβέρνηση του Τσίπρα και των συνοδοιπόρων του.

Η Οσία Μεθοδία της Κιμώλου – Μία αγία του 20ου αιώνα

Οσία Μεθοδία (1861-1908)

Στους δύο τελευταίους αιώνες, οι Κυκλάδες έδωσαν τέσσερις άγιες μορφές στην Εκκλησία μας: τον Όσιο Νικόδημο τον Αγιορείτη από τη Νάξο, τον Όσιο Αρσένιο από την Πάρο, την Οσία Πελαγία από την Τήνο και την Οσία του 20ου αιώνα Μεθοδία από την Κίμωλο. Η επίσημη αγιοποίησή της έγινε από το Οικουμενικό Πατριαρχείο με την πράξη 499 στις 17 Ιουνίου 1991. Η μνήμη της εορτάζεται στις 5 Οκτωβρίου.

Ο βίος της

Γεννημένη από γονείς θεοσεβείς στις 10 Νοεμβρίου 1861 στην Κίμωλο, ήταν το τρίτο από τα οκτώ παιδιά της οικογένειάς της. Βαπτίσθηκε Ειρήνη και από πολύ νεαρή ηλικία ξεχώριζε για την ευσέβεια, τη σεμνότητα και την αγάπη της προς την Εκκλησία.

Μέσα στο ευσεβές περιβάλλον του νησιού της και σε μια οικογένεια προσηλωμένη στο Χριστό, μεγάλωνε και μαζί με τη νεότητα άνθιζε η πίστη της και ο ιερός ζήλος. Ποθούσε και περίμενε την κατάλληλη ώρα για να αφιερωθεί ολοκληρωτικά στο Θεό και την Εκκλησία.

Καθώς όμως ήταν σε «ηλικία γάμου» και οι γονείς της αποφάσισαν να την παντρέψουν, υποτάχτηκε από υπακοή στη θέλησή τους και παντρεύτηκε ένα Χιώτη ναυτικό.

Λίγο καιρό μετά το γάμο ο σύζυγος της νεαρής κόρης ναυάγησε και πνίγηκε στις ακτές της Μικράς Ασίας και τότε η Ειρήνη ένοιωσε πώς αυτή ήταν η ώρα της θείας κλήσεως γι’ αυτήν.

Γίνεται μοναχή

Ο πνευματικός της όταν του εξομολογήθηκε την επιθυμία της, την ενθάρρυνε στην πραγματοποίηση του σκοπού της. Μετά από κατάλληλη προετοιμασία εκάρη μοναχή, από τον τότε αρχιεπίσκοπο Σύρου Μεθόδιο και έλαβε το όνομα Μεθοδία. Το γεγονός αυτό ήταν για τη Μεθοδία απέραντη χαρά αφού έτσι εκπληρώθηκε η πιο βαθειά επιθυμία της και από τότε πέρασε τη ζωή της ακολουθώντας με πίστη και αφοσίωση τους κανόνες του μοναχισμού κλεισμένη στο ερημικό κελί της, στο «Στιάδι», στο (ακατοίκητο) Μέσα Κάστρο της Κιμώλου, πλάι στον Ιερό Ναό της Γεννήσεως του Κυρίου, ο οποίος χρονολογείται από το 1592.Το ερημικό αυτό κελί ήταν πραγματική «εγκλείστρα» μέσα στην οποία η Μεθοδία ασκήτεψε με βαθειά πίστη και ενθουσιώδη εγκαρτέρηση και παρά το γεγονός ότι δεν έζησε σε μοναστήρι εντούτοις με μεγάλη ακρίβεια και προσοχή τηρούσε τους μοναστικούς κανόνες. Η πίστη και οι προσευχές της, η άσκηση, η νηστεία, η αγρυπνία, η μελέτη, οι αγαθοεργίες της έκαναν το μικρό κελί τόπο αγιασμένο και ιερό που κυριολεκτικά και μεταφορικά ευωδίαζε.το εκκλησάκι στο οποίο ήταν το κελί της Αγίας στο μέσα κάστροΟι ασκητικοί αγώνες και τα θαύματά της

Από τον τόπο του εγκλεισμού της σπάνια έβγαινε η Οσία και μόνο για να παρακολουθήσει τη θεία λειτουργία και να λάβει τη Θεία Μετάληψη ή όταν ήταν μεγάλη ανάγκη για να συνδράμει κάποιον που είχε την ανάγκη της. Ο εγκλεισμός της ήταν πλήρης κατά την περίοδο της Μεγάλης Τεσσαρακοστής και τότε δεχόταν μόνο να ακούσει και να συμβουλέψει γυναίκες που το είχαν μεγάλη ανάγκη και με τις οποίες επικοινωνούσε από ένα μικρό παραθυράκι, το μοναδικό του κελιού της, χωρίς να ανοίγει την πόρτα της. Τον άλλο καιρό όμως το κελί της ήταν αληθινό ιερό διδασκαλείο όχι μόνο για τις Κιμωλιάτισσες αλλά και για γυναίκες που έρχονταν από άλλα νησιά έχοντας μάθει για την Οσία με σκοπό να ωφεληθούν πνευματικά απ’ τη διδαχή της, να ανακουφιστούν από τα βάσανα της ζωής και να αντλήσουν απ’ την αστέρευτη πηγή της πίστης, κουράγιο και θέληση, αγάπη, εγκαρτέρηση και θάρρος. Είχε μαθήτριες αφοσιωμένες που μετέφεραν στην οικογένειά τους την «δρόσον και το ίαμα» που ανάβλυζε στον ευλογημένο χώρο και μπορεί κανείς χωρίς υπερβολή να πει ότι επηρέασε τη ζωή όλων των συμπατριωτών της.

Αυστηρότατη νηστεία, αγρύπνια, προσευχή, δάκρυα, μελέτη ταπεινότητα, φιλανθρωπία αξίωσαν τη Μεθοδία να αναδειχθεί σε «Χριστού θεράπαινα» που έλαβε τη χάρη να τελεί και θαύματα. Θαύματα που μαρτυρούν οι συμπολίτες της αλλά και θαύματα που συνέβησαν και εξακολουθούν να συμβαίνουν ακόμη και σήμερα σε όσους με καρδιά καθαρή και πίστη επικαλούνται τη βοήθειά της.

Η οσιακή της κοίμηση

Σε ηλικία 47 ετών και μετά από ολιγοήμερη ασθένεια, η «Χριστοφόρα» οσία Μεθοδία παρέδωσε το πνεύμα στις 5 Οκτωβρίου 1908, ενώ γενική ήταν η πεποίθηση των συμπατριωτών της ότι ο Θεός την κατέταξε μεταξύ των Αγίων του.Κατά γενική ομολογία έως και την επόμενη ημέρα του θανάτου της το σώμα της ήταν ακόμη ζεστό και εύκαμπτο.

Στη συνείδησή τους ήταν Αγία και αυτό φαίνεται και από το γεγονός ότι στις 15 Αυγούστου 1946 συνέταξαν και υπέγραψαν ομολογία με την οποία αναγνώριζαν την Οσία «πολιούχο και κηδεμόνα της νήσου και μεγάλη αυτών ευεργέτιδα».

Το 1962 στη θέση του ερειπωμένου κελιού της χτίστηκε μικρή εκκλησία που τιμάται στο όνομα της Παναγίας Ελεούσας και της Οσίας Μεθοδίας. Σε κρύπτη του ναού μεταφέρθηκαν και αποτέθηκαν τα ιερά λείψανά της από το ναό του Αγίου Σπυρίδωνος όπου βρίσκονταν ως τότε και από κει στις 5 Οκτωβρίου 1991, ημέρα των εκδηλώσεων για την επίσημη ανακήρυξή της σε Αγία, μεταφέρθηκαν και φυλάσσονται στον Ιερό Ναό Παναγίας Οδηγήτριας, ιερό και συγκινητικό προσκύνημα για κάθε πιστό χριστιανό.

Ακοίμητο καντήλι του Αιγαίου την είπαν, σέμνωμα και προστάτιδα της Κιμώλου, θεόληπτη και αρετών ενθέων σκεύος πολύτιμον, φωτοβόλον λυχνία και Κυκλάδων κλέος λαμπρόν. Ατέλειωτα είναι τα επίθετα με τα οποία  στόλισε ο θαυμασμός των ευσεβών χριστιανών την ταπεινή νησιωτοπούλα που από νωρίς στη ζωή της ένοιωσε το κάλεσμα του Κυρίου και ανταποκρίθηκε με όλη τη δύναμη της ψυχής της.

Η επίσημη ανακήρυξη της  αγιοτητάτης έγινε  από το Οικουμενικό Πατριαρχείο στις 17 Ιουνίου 1991.

Στις 5 Οκτωβρίου 1991, ημέρα εκδηλώσεων για την επίσημη ανακήρυξή της σε Οσία, τα ιερά λείψανά της μεταφέρθηκαν και φυλάσσονται πλέον στην «Παναγιά», τον Μητροπολιτικό  Ναό, ιερό και συγκινητικό προσκύνημα για κάθε πιστό χριστιανό.

πηγή

Ο Γαλαξίας μας από την Ussita στο Marche της Ιταλίας από τον 27χρονο φωτογράφο Αλέσιο Αντρεάνι. Οπως λέει ο ίδιος: «Οταν βγάζω φωτογραφίες του Γαλαξία μας και κοιτάζω τα αστέρια, μου θυμίζει πόσο μικροσκοπικοί είμαστε.»

Προειδοποίηση Άσαντ για πιθανή καταστροφή όλης της Μέσης Ανατολής

Ρωσία, Συρία, Ιράν και Ιράκ θα νικήσουν τους τζιχαντιστές είπε ο πρόεδρος της Συρίας σε συνέντευξή του στην ιρανική τηλεόραση - «Οι πιθανότητες επιτυχίας αυτής της συμμαχίας είναι μεγάλες, όχι μικρές» υποστήριξε και εκτίμησε ότι σε περίπτωση αποτυχίας «αντιμετωπίζουμε την καταστροφή ολόκληρης της περιοχής»

Η στρατιωτική εκστρατεία της Ρωσίας, της Συρίας και των συμμάχων της θα καθορίσει τη μοίρα της Μέσης Ανατολής, σημείωσε ο πρόεδρος Μπασάρ αλ Άσαντ και υπογράμμισε πως ένας χρόνος αεροπορικών επιδρομών υπό την ηγεσία των ΗΠΑ εναντίον των τζιχαντιστών βοήθησε μόνο να επεκταθεί η τρομοκρατία.


Ο Άσαντ, σε συνέντευξή του στην ιρανική τηλεόραση που μεταδόθηκε χθες, δήλωσε πως αν η Συρία, η Ρωσία, το Ιράν και το Ιράκ ενωθούν στην καταπολέμηση της τρομοκρατίας οι προσπάθειές τους θα αποφέρουν πρακτικά αποτελέσματα.

«Οι πιθανότητες επιτυχίας αυτής της συμμαχίας είναι μεγάλες, όχι μικρές», είπε ο Άσαντ, προσθέτοντας πως αποτυχία θα σήμαινε πως «αντιμετωπίζουμε την καταστροφή ολόκληρης της περιοχής».

Μάλιστα, σημείωσε πως η εκστρατεία αεροπορικών πληγμάτων που έχουν εξαπολύσει δυτικές και αραβικές χώρες εναντίον στόχων του Ισλαμικού Κράτους στο Ιράκ και στη Συρία ήταν αντιπαραγωγικές και πως η τρομοκρατία έχει επεκταθεί τόσο σε εδαφικούς όρους όσο και νέων στρατολογήσεων.

Τέλος, ο Άσαντ δεν παρέλειψε να υπογραμμίσει πως δεν είναι δουλειά των εξωτερικών δυνάμεων να αποφασίσουν τη μοίρα της Συρίας. «Η συζήτηση για το πολιτικό σύστημα ή τους αξιωματούχους στη Συρία είναι εσωτερική υπόθεση της Συρίας», δήλωσε στη συνέντευξή του, σύμφωνα με ανάρτηση της συριακής προεδρίας στο Twitter.

πηγη

Παρασκευή παραδοσιακών ποτών: Κονιάκ, ούζο, μαστίχα

ΤΟ ΚΟΝΙΑΚ

Το κονιάκ παρασκευάζεται από κρασί το, οποίο αποστάζεται σε κοινούς αποστακτήρες. Το κονιάκ δεικνύει γενικώς 45-50 βαθμούς εκατοντάβαθμου οινοπνευματόμετρου. Μετά την απόσταξη το κονιάκ φυλάσσεται σε δρύινα βαρέλια επί αρκετά χρόνια (5-10) για να παλιώσει. Η παλαίωση λόγω διαφόρων χημικών μεταβολών δίνει στα οινοπνευματώδη ποτά εκλεκτότερο άρωμα και καλλίτερη γεύση.
Το κρασί, το οποίο προορίζεται για την απόσταξη του κονιάκ πρέπει να είναι καλής ποιότητας και να τύχει όλων των περιποιήσεων ως εάν επρόκειτο να καταναλωθεί ως κρασί, διότι και η μικρότερη αλλοίωση έχει μεγίστη επίδραση επί της ποιότητας του κονιάκ.
Η απόσταξη πρέπει να γίνει εντός του χειμώνα, ο οποίος ακολουθεί την οινοποίηση διότι παρατηρηθεί ότι το κονιάκ εξ αποστάγματος νέου κρασιού είναι πολύ καλλίτερης ποιότητας από τα λαμβανόμενα από απόσταξη κρασιών ενός και δύο χρονών.
Οι χρησιμοποιούμενοι αποστακτήρες είναι οι συνήθεις τοιούτοι χωρητικότητας 100-500 λίτρων και θερμαίνονται δια γυμνού πυρός, με την μόνη διαφορά, ότι είναι εφοδιασμένοι με ένα οίνο θερμαντήρα.
Ο οινοθερμαντήρ είναι ένα μετάλλινου κυλινδρικό δοχείο της ιδίας με τον λέβητα χωρητικότητας ευρίσκεται δε τοποθετημένος μεταξύ του ψυκτήρα και του λέβητα.
Οι ατμοί του κρασιού που βράζει περνούν διά του συνδετικού σωλήνα Δ. και πριν περάσουν από τον ψυκτήρα Ζ, διέρχονται από ένα οφιοειδή σωλήνα, ο οποίος είναι όμοιος με τον του ψυκτήρα Ζ, και ευρίσκεται τοποθετημένος μέσα στον οίνο θερμαντήρα Ε. Οι ατμοί ψύχονται και συγχρόνως θερμαίνουν το κρασί, στο οποίο ευρίσκεται γύρω του σωλήνας εντός του δοχείου.
Η εργασία τής αποστάξεως γίνεται ως εξής:
Βάζουν μέσα στον λέβητα Β και στον οίνο θερμαντήρα Ε από 300 λίτρα κρασιού. Θερμαίνουν μετά προσοχή και ηπίως τον λέβητα και παίρνουν 120 λίτρας αποστάγματος. Έπειτα αδειάζουν τον λέβητα και μεταφέρουν σε αυτόν τις 300 λίτρες του οίνο θερμαντήρος, τον οποίο ξαναγεμίζουν με άλλες 300 λίτρες κρασιού. Η εργασία αυτή γίνεται εν όλο τρεις φορές. Έπειτα τα αποστάγματα των 3 αποστάξεων, δηλ. τα 360 λίτρα αποστάζονται. Βάζουν χωριστά τις 3 πρώτες λίτρες τού αποστάγματος (προϊόντα κεφαλής) και όλο το μετέπειτα λαμβανόμενο οινόπνευμα θεωρείται ως καλόν (προϊόν καρδίας) εφόσον δεικνύει 52--50 βαθμούς εκατοντάβαθμου οινοπνευματόμετρου. Όταν ο βαθμός πέσει κάτω των 50 βαθμών, το προϊόν συλλέγεται χωριστά (προϊόντα ουράς) και η εργασία εξακολουθεί κατά αυτό το τρόπο έως ότου πάρουν και τα τελευταία ίχνη οινοπνεύματος. Τα προϊόντα κεφαλής και ουράς χρησιμοποιούνται δια παρασκευή κατωτέρας ποιότητας ποτών.
Παλαίωση του κονιάκ
Το άρωμα του κονιάκ οφείλεται σε ορισμένες ξένες ουσίες ανώτερες αλκοόλες, αλδερίδες και εστέρες, οι οποίες υπάρχουν από τον καιρό της αποστάξεως ή σχηματίζονται κατά την παλαίωση υπό την επίδραση του οξυγόνου του αέρος. Ο οινοπνευματικός βαθμός του κονιάκ κανονίζεται με προσθήκη αποσταγμένου νερού μετά την παλαίωση. Έπειτα προσθέτουν στο κονιάκ 5 τοις χιλίοις σιρόπι σακχάρου. Τέλος εάν το φυσικό χρώμα του κονιάκ δεν είναι αρκετό, το συμπληρώνουν με λίγη καραμέλα. Η προσθήκη του σιροπιού ή και της καραμέλας προκαλεί ελαφρό θόλωμα του κονιάκ, για αυτό είναι ανάγκη να φιλτραριστεί με φίλτρα από κετσέ, ή από διηθητικό χαρτί. Όταν το θόλωμα δεν εξαφανισθεί, τότε κολλαρίζουν το θολό κονιάκ με ασπράδια αυγών ή καλλίτερα με βρασμένο γάλα, σε αναλογία μιας λίτρας γάλακτος για 100 λίτρα κονιάκ.

Τεχνητά κονιάκ
Πολλοί ποτοποιοί παρασκευάζουν διάφορες ποιότητες κονιάκ, με απλή ανάμιξη αιθέριων ελαίων, ή εγχυμάτων, ή βαμμάτων, οινοπνεύματος και νερού.

Ιδού για παράδειγμα μερικές συνταγές:

Κονιάκ κοινό
2 γραμμάρια οινανθικού αιθέρος
3 λίτρα έγχυμα εξωφλοίων χλωρών καρυδιών
3 λίτρα παλαιό ρούμι
Μερικές σταγόνες έγχυμα ίριδος
Μερικές σταγόνες έγχυμα βανίλιας

Προσθήκη οινοπνεύματος και νερού για 100 λίτρα προϊόντος. Εάν το χρώμα δεν είναι αρκετό, χρωματίζουν με καραμέλα.

Κονιάκ καλής ποιότητας
100 λίτρα οινόπνευμα 55 βαθμών
5 γραμμάρια αμμωνία
2 λίτρα έγχυμα βανίλιας
1 λίτρα έγχυμα δρυός
3 λίτρα έγχυμα χλωρών εξωφλοίων καρυδιών
1 λίτρα Ρούμι
12 χιλιόγραμμα Σιρόπι σακχάρου
Χρωματίζουμε εν ανάγκη δια καραμέλας

Το έγχυμα της δρυός παρασκευάζεται ως εξής:
5-6 χιλιόγραμμα ροκανίδια δρυός
100 λίτρα οινόπνευμα 30 βαθμών
Μουσκεύομε επί 24 ώρες τα ροκανίδια με νερό, έπειτα χύνουμε το νερό και προσθέτουμε το οινόπνευμα.

ΡΟΥΜΙ

Το ρούμι παρασκευάζεται δια αποστάξεως ζημιωθέντος χυμού καλαμοσακχάρου.

Τα περισσότερα ρούμια γίνονται επίσης τεχνητώς ως εξής:

25 λίτρα οινόπνευμα 85 βαθμών
1500 γραμμάρια φλοιοί πράσινης δρυός
150 γραμμάρια δαμάσκηνα ξηρά
10 λίτρα ρούμι γνήσιο
5 λίτρα σιρόπι
2 λίτρα έγχυμα χλωρών εξωφλοίων καρυδιών
8 λίτρα νερό

Αναμιγνύουμε και αφήνουμε να μουσκεύσουν επί 24 ώρες. Έπειτα φιλτράρουμε εν ανάγκη δε χρωματίζουμε με καραμέλα.

ΜΑΣΤΙΧΑ ΧΙΟΥ

Μουλιάζουμε εντός 15 λίτρων οινοπνεύματος 37-40 βαθμών εκατοντάβαθμου οινοπνευματομέτρου, 1500 γραμμάρια προσφάτου μαστίχας και 1500 γραμμάρια σπερμάτων άνισου και αποστάζουμε. Το απόσταγμα πρέπει να είναι 40 - 45 βαθμών.
Εν ψυχρό η μαστίχα παρασκευάζεται εάν διαλύσουμε 6 γραμμάρια αιθέριου ελαίου μαστίχας και 2 γραμμάρια αιθέριου ελαίου άνισου, σε 4 λίτρες οινοπνεύματος 95 βαθμών. Κατόπιν προσθέτουμε στο μίγμα τόσο νερό όσο αρκεί για να δεικνύει το ποτό 50-55 βαθμούς.

ΟΥΖΟ

Το ούζο παρασκευάζεται ως εξής. Σπέρματα μάραθου άνισου και άνισου του αστροειδούς μουλιάζουν σε οινόπνευμα και υστέρα αποστάζονται. Το λαμβανόμενο απόσταγμα πρέπει να δεικνύει 40-60 βαθμούς εκατοντάβαθμου οινοπνευματομέτρου, αναλόγως της ποιότητας που θέλουμε να επιτύχουμε.

Ο συνήθης τύπος, τον οποίο δύναται ο ποτοποιός να κανονίσει όπως θέλει, είναι ο εξής:
15 λίτρα οινόπνευμα 40 βαθμών
1 χιλιόγραμμο σπέρματα μάραθου
150 γραμμάρια σπέρματα άνισου
150 γραμμάρια σπέρματα άνισου του αστροειδούς

Μούλιασμα επί 24 ώρες και απόσταξη. Απόσταγμα 40 βαθμών. Ούζο επίσης παρασκευάζουν και εν ψυχρό, διαλύοντας εντός οινοπνεύματος 95 βαθμών, ορισμένες ποσότητας αιθέριων ελαίων άνισου και μάραθου και κατόπιν προσθέτοντας στο μίγμα τόσο νερό όσο δέχεται το μίγμα χωρίς να γίνει γαλακτώδες.

Ο συνήθης τύπος είναι ο εξής:
3 γραμμάρια αιθέριο έλαιο μάραθου
8 γραμμάρια αιθέριο έλαιο άνισου
Χύνουμε το μείγμα των αιθέριων ελαίων σέ 3 χιλιόγραμμα 250 γραμμάρια οινοπνεύματος 95 βαθμών και προσθέτουμε τόσο νερό, όσο απαιτείται για να φθάσει το μίγμα σε εκείνο το σημείο, στο όποιο ελάχιστη ποσότητα νερού να επιφέρει το θόλωμα. Στο άνω μείγμα των αιθέριων ελαίων, ο ποτοποιός αναλόγως των απαιτήσεων της πελατείας του μπορεί να προσθέσει και άλλα αιθέρια έλαια, όπως κοριάνδρου, άνισου του αστροειδούς, καρυοφύλλων κλπ.

ΡΑΚΙ

Το ρακί είναι απόσταγμα οινοπνεύματος 50-55 βαθμών, περιέχον αρωματικό κάλαμο ή άνισο. Η ποσότητα των αρωματικών ουσιών ποικίλλει αναλόγως της ποιότητας του ποτού.

ΤΣΙΠΟΥΡΟ

Απόσταγμα 50-55 βαθμών λαμβανόμενο διά αποστάξεως, (τσίπουρων) στέμφυλων οινοποιήσεως με νερό. Προ τής αποστάξεως πολλοί προσθέτουν στον λέβητα σπέρματα άνισου ή μάραθου.
Πηγή: Ποτοποιία και οινοπνευματοποιία-Κ. Στεφανίδου-Αθήνα 1930

Μα…και την ελευθερία μας στη πρέσσα; Μόνο ο δούλος του Χριστού είναι ελεύθερος!

Η μεγάλη είδηση που καθημερινά ευαγγελίζεται στον κόσμο ο χριστιανισμός, είναι ότι ένα πράγμα αξιολογείται πλήρως ως προς την αξία του, αν κρίνεται όχι κατά τα εξωτερικά φαινόμενα, αλλά κατά την ουσία του.

Να αξιολογείτε τα πράγματα, όχι ανάλογα με το χρώμα και το σχήμα τους, αλλά ανάλογα με το νόημά τους. Να αξιολογείτε τον κάθε άνθρωπο όχι κατά την ιδιότητα και την περιουσία του, κατ’ όψιν δηλαδή, αλλά κατά την καρδιά του – εκεί, όπου τα αισθήματα, ο νους και η βούλησή του ενώνονται.

Με αυτό το μέτρο (που αποτελεί πάντοτε ένα νέο δίδαγμα για τον κόσμο), εκείνος που εξωτερικά είναι υποδουλωμένος δεν είναι δούλος, και εκείνος που έχει εξωτερική -σωματική- ελευθερία, δεν είναι ελεύθερος. Ανάλογα με την κοσμική κατανόηση, δούλος είναι αυτός ο οποίος απολαμβάνει ελάχιστα τον κόσμο και ελεύθερος αυτός ο οποίος απολαμβάνει πολύ τον κόσμο. Όμως, κατά τη χριστιανική αντίληψη, δούλος είναι εκείνος ο οποίος απολαμβάνει ελάχιστα από τον ζώντα Χριστό, ενώ ελεύθερος είναι εκείνος ο οποίος απολαμβάνει όσο το δυνατόν περισσότερο τον ζώντα Χριστό.

Επίσης, σύμφωνα με την κοσμική κατανόηση των όρων, δούλος είναι όποιος συνήθως δεν κάνει το δικό του θέλημα, αλλά κάνει το θέλημα των άλλων· ενώ ελεύθερος είναι όποιος συνήθως κάνει το δικό του θέλημα και σπανιότερα το θέλημα των άλλων. 

Κατά τη χριστιανική αντίληψη, δούλος είναι εκείνος που συνήθως κάνει το δικό του θέλημα και λιγότερο συχνά το θέλημα του Θεού· ενώ ελεύθερος άνθρωπος είναι εκείνος που κάνει το θέλημα του Θεού πιο συχνά απ’ ο,τι το δικό του. Το να είσαι δούλος Κυρίου είναι η μόνη ελευθερία που αξίζει για τον άνθρωπο και η μόνη αληθινή· ενώ το να είσαι δούλος του κόσμου και του εαυτού σου, δούλος των παθών και της αμαρτίας, είναι η μόνη μοιραία σκλαβιά. Ένας άνθρωπος μπορεί, αναλογιζόμενος τους βασιλιάδες στο θρόνο τους, να σκεφθεί: άραγε υπάρχουν άλλοι άνθρωποι πιο ελεύθεροι απ’ αυτούς σ’ όλη τη γη;

Κι όμως, πολλοί βασιλιάδες ήταν οι πιο ποταποί και οι πιο ανάξιοι δούλοι στη γη! Για τους αλυσοδέσμιους χριστιανούς στα μπουντρούμια, μπορεί ένας άνθρωπος να σκεφθεί: άραγε υπάρχουν σκλάβοι πιο δυστυχισμένοι απ’ αυτούς σε όλη τη γη; Κι όμως, οι χριστιανοί μάρτυρες στις φυλακές ένιωθαν ελεύθεροι άνθρωποι και έσφυζαν από πνευματική χαρά! 

Έψαλλαν ψαλμούς και ανέπεμπαν προσευχές δοξολογίας κι ευγνωμοσύνης προς το Θεό. Η ελευθερία που είναι συνυφασμένη, με τη λύπη, και τη δυστυχία, δεν είναι ελευθερία, αλλά δουλεία. Μόνον η ελευθερία εν Χριστώ συνυφαίνεται μέ την ανεκλάλητη χαρά. Η άληκτη χαρά: αυτή είναι η σφραγίδα της αληθινής ελευθερίας.

Κύριε Ιησού, ο Μόνος Αγαθός Κύριος, που χορηγείς την ελευθερία όταν μας κάνεις δέσμιους σε Σένα, κάνε μας δούλους Σου το ταχύτερο δυνατόν, ώστε να πάψουμε να είμαστε δούλοι σε αδυσώπητους και ανελεήμονες αφέντες.

Γιατί σε σένα ανήκει όλη η δόξα και η τιμή και η προσκύνηση στους αιώνες. Αμήν.

Αγίου Νικολάου Βελιμίροβιτς,

«Ο Πρόλογος της Οχρίδας», εκδ. ΑΘΩΣ

πηγή

Οκτώβρης

Θέλω κάποιος να με τρυπήσει και να σκάσω.  Σωστά διάβασες.  Να σκάσω και όχι να ξεφουσκώσω.  Σαν μπαλόνι από κόκκινο λεπτό καουτσούκ.  Με ένα μπαμ.  Να σκάσω.  Να ξεχυθώ.  Να διαλυθώ.    Να φύγει όλος αυτός ο μολυσμένος αέρας.  Να ξελυθεί ο  σπάγγος.    Να μείνουν κάτι ξέφτια και ένα μικρό τόσο δα κομμάτι μου.  Δεν έχει μετά..  Τώρα έχει!  Τώρα και χουφτώνει με κρύο χέρι την καρδιά μου.  Κάνει τρύπα στο στομάχι μου.  Σφίγγει τον αυχένα μου,  γουρλώνουν τα μάτια,  η γλώσσα στεγνώνει.  Ένα σπυρί ουρλιάζει βαθιά στο στόμα μου.  Οκτώβρης είναι και σπάει σα ρόδι παραγινωμένο.  Πεθαίνει σα μήλο σκουλικιασμένο.

 με το φεγγάρι αγκαλιά

Η Τουρκία στον «ολισθηρό δρόμο» των πυρηνικών και η αντίδραση του ελληνισμού στα τουρκικά σχέδια

Turkish President Recep Tayyip Erdogan cheers his fans during a rally against what they claim is 'PKK terror' in Istanbul, Turkey. EPA/SEDAT SUNA

Του Ηλία Κουσκουβέλη* 
Είναι μετά τα πυρηνικά ατυχήματα στην Ιαπωνία που ανησυχήσαμε και στην Ελλάδα και στην Κύπρο, συνειδητοποιώντας ότι περιβαλλόμαστε από χώρες που επιδίδονται στη χρήση πυρηνικής ενέργειας ή σε προσπάθειες απόκτησης πυρηνικών όπλων. Τότε έμαθε το ευρύτερο κοινό και για τα σχέδια της Τουρκίας να κατασκευάσει, σε συνεργασία με τη Ρωσία, τρία πυρηνικά εργοστάσια, στην περιοχή της Τραπεζούντας, στις Σαράντα Εκκλησιές (κοντά στα ελλαδικά σύνορα) και στο Ακούγιου, πάνω σε σεισμικό ρήγμα και απέναντι από την Κύπρο.

Όμως το σχέδιο για το Ακούγιου υπάρχει πριν το 2000, όπως και οι προσπάθειες της Άγκυρας για πυρηνικά όπλα, σε συνεργασία με το Πακιστάν, πηγαίνουν πίσω στα μέσα της δεκαετίας του 1980. Άλλωστε και το κόμμα του Ερντογάν, στο πρόγραμμά του, πριν έρθει για πρώτη φορά στην εξουσία (2002), αναφερόταν στη χρήση της πυρηνικής ενέργειας.

Σήμερα πλέον τα σχέδια της Άγκυρας φαίνεται πως ωριμάζουν. Αυτός είναι και ένας από τους λόγους που ο γερμανικός παράγων, ανεπισήμως, διά του Hans Rühle και του National Interest δημοσιοποιεί ότι η Τουρκία έχει πάρει τον «ολισθηρό δρόμο» των πυρηνικών!

Η συγκεκριμένη εξέλιξη προβληματίζει και για αυτό καταθέτω τέσσερα βασικά σημεία σκέψης προς περαιτέρω επεξεργασία. Τα δύο πρώτα βρίσκονται στην Εισαγωγή του βιβλίου Αποτροπή και Πυρηνική Στρατηγική στον Ψυχρό Πόλεμο, στη συγγραφή του οποίου με οδήγησαν, το 2000, τα σχέδια της Άγκυρας. Σημειώνω δε πως, ακόμη και τότε, η συγκεκριμένη προειδοποίηση για τα πυρηνικά της Τουρκίας δεν ήταν η πρώτη, καθώς είχαν ήδη προηγηθεί εκείνες των συναδέλφων Ευρυβιάδη, Ήφαιστου και Πλατιά.

1ον. Τα πυρηνικά όπλα δεν έπαψαν να υπάρχουν και να διαδίδονται. Τα πυρηνικά παραμένουν ένας σημαντικός συντελεστής ισχύος στη διεθνή σκακιέρα, ο αριθμός των κατόχων ή των εν δυνάμει κατόχων τους αυξάνεται και, συνεπώς, το πρόβλημα των πυρηνικών και της διάδοσής τους θα πρέπει να εξετασθεί πολιτικά, στρατιωτικά και επιστημονικά κάτω από ένα νέο πρίσμα, στο πλαίσιο, δηλαδή των σχέσεων όχι πλέον μόνον των υπερδυνάμεων, αλλά και των περιφερειακών και συχνά γειτονικών δυνάμεων.

2ον. Στην Ελλάδα θα πρέπει να αρχίσουμε να σκεπτόμαστε συστηματικά σε επίπεδο πυρηνικής στρατηγικής για την περίπτωση που η γειτονική χώρα αποκτήσει πυρηνικά όπλα. Παρά το ότι η Ελλάδα δεν είναι πυρηνική δύναμη και το πιθανότερο είναι ότι δεν σκέφτεται να γίνει (κάτι που φυσικά στα πλαίσια μίας σχέσης δράσης-αντίδρασης εξαρτάται και από τις κινήσεις της Τουρκίας), κάποιες αρχές των διεθνών σχέσεων θα πρέπει να γίνουν κατανοητές και να βρουν εφαρμογή. Οι εν λόγω αρχές, όπως επανειλημμένα έχει τονισθεί, είναι γνωστές από την εποχή του Θουκυδίδη: η ισχύς αντιμετωπίζεται ή αποτρέπεται με ισχύ και οι καλές συμφωνίες γίνονται μόνο στη βάση μίας ισορροπίας ισχύος.

3ον. Δεν είναι απαραίτητο να αποκτήσει ένα κράτος πυρηνικά, ακόμη και για να αποτρέψει μία μικρή πυρηνική δύναμη. Αρκεί να έχει τη δυνατότητα να επιφέρει στον αντίπαλο τέτοιο κόστος που αυτός θα συνειδητοποιήσει ότι θα υποστεί τις συνέπειες της απειλητικής του συμπεριφοράς. Το παράδειγμα της Σοβιετικής Ένωσης, κατά την έναρξη του Ψυχρού Πολέμου και πριν την εκ μέρους της απόκτηση πυρηνικών όπλων, προϋπάρχει.

4ον. Η απόκτηση πυρηνικών όπλων είναι μία προσπάθεια που απαιτεί χρόνο, χρήμα και τεράστια επένδυση πολιτικού κεφαλαίου. Πολύ πιο εύκολο και ίσως πιο αποτελεσματικό μέσο για να φύγει η Τουρκία από τον «ολισθηρό δρόμο» είναι η διπλωματία. Θα πρέπει το ζήτημα να διεθνοποιηθεί και να διασφαλισθεί ότι τα εργοστάσια που θα κατασκευάσει η Ρωσία στην Τουρκία δεν θα χρησιμοποιηθούν για εμπλουτισμό πυρηνικού υλικού. Κυρίως δε, θα πρέπει μικρές και μεγάλες δυνάμεις να προειδοποιηθούν για τις συνέπειες που συνεπάγεται αυτή η προσπάθεια της Τουρκίας τόσο για τη σταθερότητα της περιοχής, όσο και τις συνέπειες στο περιβάλλον και στον άνθρωπο στην περίπτωση ενός ατυχήματος. Το Τσέρνομπιλ και η Φουκουσίμα είναι εκεί για να μας το υπενθυμίζουν. Χρειάζεται όμως, από εδώ και πέρα, να τα υπενθυμίζουμε και εμείς συστηματικά. Εν τέλει, δεν μπορεί άλλα μέτρα και σταθμά να ισχύουν για το Ιράν και άλλα για την Τουρκία.

* Είναι Καθηγητής Διεθνών Σχέσεων στο Πανεπιστήμιο Μακεδονίας και κάτοχος της Έδρας ΓΕΕΘΑ στις Στρατηγικές Σπουδές «Θουκυδίδης»

 http://mignatiou.com/2015/10/i-tourkia-ston-olisthiro-dromo-ton-pirinikon-ke-i-antidrasi-tou-ellinismou-sta-tourkika-schedia/

Ο Μανώλης Γλέζος ζήτησε από τον Αρχιεπίσκοπο χριστιανική κηδεία (Βίντεο)

Ο Μανώλης Γλέζος ζήτησε από τον Αρχιεπίσκοπο χριστιανική κηδεία

Στην αποκάλυψη μιας αν μη τι άλλο ανέλπιστης πτυχής της πρόσφατης συνάντησης του με τον γνωστό αγωνιστή της Αριστεράς, Μανώλη Γλέζο προχώρησε σήμερα ο Αρχιεπίσκοπος κ. Ιερώνυμος.

Απευθυνόμενος προς κατοίκους και φορείς της Ναυπάκτου όπου βρέθηκε για να ευχηθεί στον εορτάζονται μητροπολίτη κ. Ιερόθεο, ο Αρχιεπίσκοπος είπε πως κατά την πρόσφατη συνάντηση τους, ο Μανώλης Γλέζος, όχι μόνο του αποκάλυψε οτι θέλει να κηδευτεί και ταφεί χριστιανικά αλλά του ζήτησε να φροντίσει ο ίδιος ώστε να μην συμβεί κάτι διαφορετικό.

Ο διάλογος όπως τον μετέφερε ο Προκαθήμενος της Ελλαδικής Εκκλησίας είναι χαρακτηριστικός:

«Όταν πεθάνω θα αναλάβετε εσείς υπεύθυνα, και θα κάνετε εκκλησιαστική κηδεία. Δεν θα αφήσετε άλλους ανθρώπους να αναμιχθούν σε αυτό το θέμα» φέρεται να είπε στον Αρχιεπίσκοπο ο γνωστός αγωνιστής της Αριστεράς ο οποίος σύμφωνα πάντα με τον κ. Ιερώνυμο του είπε πως αγαπά και σέβεται τη θρησκεία των πατέρων.

Σύμφωνα με καλά πληροφορημένες πηγές του orthodoxia.info ο Αρχιεπίσκοπος κ. Ιερώνυμος ένιωσε σοκ από το αίτημα του Μανώλη Γλέζου. Σε τέτοιο βαθμό που ο ίδιος χαρακτήρισε την συνάντηση «αποκαλυπτική».

ΔΕΙΤΕ το Βίντεο: Ο Αρχιεπίσκοπος αναφέρεται στον διάλογο του με τον Μ. Γλέζο μετά το 00.53

το video ΕΔΩ

Η «αποκαλυπτική» συνάντηση του Αρχιεπισκόπου 
με τον Μανώλη Γλέζο (ΒΙΝΤΕΟ)

Εντυπωσιασμένος σε τέτοιο βαθμό που χαρακτήρισε την συνάντηση «αποκαλυπτική», δήλωσε ο Αρχιεπίσκοπος κ. Ιερώνυμος μετά την επίσκεψη που δέχθηκε στο γραφείο του από το ιστορικό στέλεχος της Αριστεράς κ. Μανώλη Γλέζο.

«Είμαι χαρούμενος σήμερα γι αυτήν την συνάντηση» δήλωσε ο κ. Ιερώνυμος ο οποίος συμπλήρωσε πως στην αφιέρωση που έκανε σε ένα βιβλίο που δώρισε στον κ. Γλέζο σημείωσε: «22 Σεπτεμβρίου 2015, ημέρα αποκάλυψης για εμένα… Γιατί όλα αυτά που είπαμε ήταν για εμένα μια αποκάλυψη».

Ο Αρχιεπίσκοπος και ο κ. Γλέζος συζήτησαν για διάφορα θέματα δίνοντας μεγάλη έμφαση στο προσφυγικό όπως δήλωσαν και οι δύο. Ο κ. Γλέζος έκανε λόγο για «τεράστιο ανθρωπιστικό θέμα» για μια «τραγωδία» όπως χαρακτηριστικά είπε, «που δεν είναι ελληνική, δεν είναι ευρωπαϊκή, είναι μια ιστορία που θα στιγματίσει όλο τον κόσμο, εάν αφήσουμε να συνεχιστεί». orthodoxia.info

1. 
   
1. 
   

   

   1:48

Η «αποκαλυπτική» συνάντηση του Αρχιεπισκόπου με τον Μανώλη Γλέζο

Η χρησιμότητα του άχρηστου

 

Συνέντευξη του Ιταλού Φιλόσοφου Νούτσιο Όρντινε, στον Αναστάση Βιστωνίτη.

Από την ιστοσελίδα του Βήματος

 

Τον κώδωνα του κινδύνου για την ελευθερία, τη δημοκρατία, την Παιδεία και τον πολιτισμό εξαιτίας της υποβάθμισης των ανθρωπιστικών σπουδών κρούει ο διακεκριμένος συγγραφέας, ακαδημαϊκός δάσκαλος και μελετητής της Αναγέννησης Νούτσιο Ορντινε που αύριο στις 7 μ.μ. θα δώσει διάλεξη στο Μέγαρο Μουσικής σε συνεργασία με το Κοινωφελές Ιδρυμα Κοινωνικού και Πολιτιστικού Εργου (ΚΙΚΠΕ) με θέμα Σε τι είναι χρήσιμη μια άχρηστη γνώση και μεθαύριο στο Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης. Επκοινωνήσαμε μαζί του και μας παραχώρησε τη συνέντευξη που ακολουθεί με τη βοήθεια της μεταφράστριάς του Μαρίας Σπυροπούλου. Το βιβλίο του Νούτσιο Ορντινε Η χρησιμότητα του άχρηστου κυκλοφόρησε με μεγάλη επιτυχία σε 18 γλώσσες. Στα ελληνικά από την Αγρα σε μετάφραση Ανταίου Χρυσοστομίδη.

Στο βιβλίο σας «Η χρησιμότητα του άχρηστου» προειδοποιείτε για τους κινδύνους από την υποβάθμιση των ανθρωπιστικών σπουδών. Οσοι όμως λαμβάνουν τις αποφάσεις δεν ενδιαφέρονται για το πρόβλημα. Τι θα πρέπει να γίνει;

«Είμαστε ενώπιον μιας επιδημίας που εξαπλώνεται σε ολόκληρο τον κόσμο. Αυτό ακριβώς το καλοκαίρι προκάλεσε κατακραυγή στην Ιαπωνία μια επιστολή του υπουργού Παιδείας Χακουμπούν Σιμομούρα με την οποία ζητούσε από τους πρυτάνεις να κλείσουν ή να μετατρέψουν τα τμήματα εκείνα που δεν είναι “χρήσιμα” έτσι ώστε να δυναμώσουν μόνο οι φυσικές  και τεχνολογικές επιστήμες. Πρόκειται για πολιτική επιλογή που μπορεί να οδηγήσει στην πολιτιστική αυτοκτονία. Σήμερα, δυστυχώς, θεωρούνται “άχρηστες” οι γνώσεις που δεν ευνοούν άμεσα κέρδη. Ομως συχνά ο κόσμος των πανεπιστημιακών έχει αποδεχθεί την κατάσταση και παρατηρεί παθητικά αυτή την πτώση. Να γιατί αποφάσισα να γράψω αυτό το “Μανιφέστο”. Πρέπει να αντιδράσουμε πριν να είναι πολύ αργά».

Φαίνεται πως ό,τι αποκαλούμε ολοκληρωμένη εκπαίδευση ανήκει στο παρελθόν. Η εξειδίκευση προέχει. Η εικόνα, όπως την περιγράφετε, είναι σκοτεινή. Πώς μπορούμε να την αντιστρέψουμε;

«Με τις εκπαιδευτικές μεταρρυθμίσεις πολλές χώρες προσπαθούν να “επαγγελματοποιήσουν” τα προγράμματα σπουδών στα σχολεία και στα πανεπιστήμια. Ζητάνε από  μαθητές που έχουν μόλις κλείσει τα 13 τους χρόνια να επιλέξουν ένα επάγγελμα και να συνεχίσουν τη φοίτησή τους σκεπτόμενοι μόνο τη θέση εργασίας. Δεν αντιλαμβάνονται ότι η υποταγή της Παιδείας και της εκπαίδευσης στις απαιτήσεις της αγοράς είναι μια ήδη χαμένη μάχη. Πώς μπορεί κανείς να εναρμονίσει την ταχύτητα των μεταβολών της αγοράς με τους αργούς χρόνους της εκπαίδευσης; Ετσι όχι μόνο δεν λύνεται το πρόβλημα της απασχόλησης, αλλά υπάρχει κίνδυνος να διαφθαρούν οι φοιτητές που εγγράφονται στο πανεπιστήμιο με την επιθυμία να αποκτήσουν ένα πτυχίο για να κερδίσουν χρήματα. Κανένα επάγγελμα δεν μπορεί να ασκηθεί συνειδητά χωρίς γενική παιδεία. Δεν σπουδάζει κανείς για να αποκτήσει ένα κομμάτι χαρτί που θα εξαργυρώσει στην αγορά εργασίας».

Εκπαίδευση, λογοτεχνία, σπουδή των κλασικών… Ομως οι σπουδαστές σήμερα έχουν τόσα αντικείμενα με τα οποία θα πρέπει να ασχοληθούν και τόση γνώση που πρέπει να απορροφήσουν ώστε δεν τους μένει χρόνος να διαβάσουν τους κλασικούς – ούτε καν τους σύγχρονους συγγραφείς.

«Σε μια εξαιρετική ομιλία του Ευγένιου Ιονέσκο, ο σπουδαίος δραματουργός περιγράφει την τραγική συνθήκη του σύγχρονου ανθρώπου: που τρέχει, που δεν “έχει χρόνο” για “άχρηστα” πράγματα, διότι σκέφτεται μόνο το κέρδος. Με τον ανόητο στόχο να γίνει το διάβασμα πιο εύπεπτο για να πάρουν γρήγορα το απολυτήριό τους οι μαθητές και το πτυχίο τους οι φοιτητές, τα σχολικά προγράμματα και τα προγράμματα σπουδών των πανεπιστημίων έχουν μειώσει στο ελάχιστο το διάβασμα των κλασικών συγγραφέων: οι μαθητές και οι φοιτητές διαβάζουν περιλήψεις, ιστορίες της λογοτεχνίας, επεξηγηματικά κείμενα για έργα τα οποία δεν έχουν διαβάσει ποτέ. Πώς μπορεί όμως ένας νέος να αγαπήσει τον Ομηρο όταν διαβάζει μια περίληψη της Οδύσσειας; Μόνο διαβάζοντας την Οδύσσεια με τη βοήθεια ενός γεμάτου πάθος καθηγητή οι μαθητές και οι φοιτητές μπορούν να αντιληφθούν ότι  η εμπειρία του ταξιδιού του Οδυσσέα είναι κάτι που αφορά τη ζωή μας. Γι’ αυτό θεωρώ ότι ο ρόλος του καθηγητή είναι ιδιαίτερα σημαντικός. Ενας καθηγητής που δεν διδάσκει με πάθος δεν μπορεί να μεταδώσει πάθος. Στα σχολεία και στα πανεπιστήμια οι καθηγητές γίνονται γραφειοκράτες: περνούν τον χρόνο τους συμπληρώνοντας έγγραφα και πηγαίνοντας σε συνελεύσεις κάθε είδους, ξεχνώντας πως ένας καλός καθηγητής πρέπει πρώτα απ’ όλα να είναι ένας ακούραστος μαθητής και ένας γεμάτος πάθος δάσκαλος».

Η εξειδίκευση είναι η τάση των σημερινών κοινωνιών που ορίζονται από το χρήμα. Αυτό αλλάζει τη σχέση μας με τον κόσμο – και πώς;

«Σε μια κοινωνία όπου μετρούν μόνο τα χρήματα, ένα σφυρί αξίζει περισσότερο από ένα ποίημα ή ένα κουτάλι από έναν πίνακα. Εχουμε χάσει κάθε ενδιαφέρον για το αφιλοκερδές. Κατά συνέπεια και την αγάπη για τα πράγματα που κάνουν την καρδιά μας να πάλλεται. Ο Μονταίνιος μας θυμίζει ότι δεν είναι η κατοχή των πραγμάτων που κάνει ευτυχισμένο τον άνθρωπο αλλά η απόλαυσή τους. Αν ένα μουσείο ή μια αρχαιολογική ανασκαφή παράγουν κέρδος δεν είναι κακό. Μπορεί όμως η αξία του Κολοσσαίου ή του Παρθενώνα να υπολογιστεί με βάση τα έσοδα; Κι αν ένα πολύ σημαντικό μουσείο δεν παράγει κέρδος, θα πρέπει να το κλείσουμε; Και οι βιβλιοθήκες και τα Αρχεία του κράτους (που δεν είναι πηγή οικονομικού πλούτου) τι μέλλον θα έχουν σε μια κοινωνία βασισμένη σ’ αυτές τις αρχές;».

Πριν από χρόνια ο Ρόμπερτ Γκρέιβς είπε πως όποιος γνωρίζει καλά μόνο ένα πράγμα έχει το μυαλό ενός βαρβάρου. Θα θέλατε να το σχολιάσετε;

«Ενα ρητό που αποδίδεται στον Θωμά τον Ακινάτη (“Timeo lectorem unius libri”, “Φοβάμαι τον αναγνώστη ενός μόνο βιβλίου”) αναφέρεται έμμεσα και στα προφανή όρια όσων πιστεύουν ότι το διάβασμα ενός μόνο βιβλίου μπορεί να φτάνει για να κατανοήσουμε τον κόσμο. Στη Λευκή Θεά ο Graves ήθελε να καταδείξει τον κίνδυνο που ενέχει η γνώση ενός μόνο πράγματος, η εξειδίκευση με τη συνεπαγόμενη απώλεια των σχέσεων μεταξύ των γνώσεων και των επιστημών. Τα χρόνια που ο Αϊνστάιν σύχναζε στην “Ακαδημία της Ολυμπίας” – όπου συζητούσαν για λογοτεχνία και φιλοσοφία – στάθηκαν αποφασιστικά στο να ανοίξουν τον πνευματικό του ορίζοντα και να τον βοηθήσουν να συλλάβει τον μαθηματικό τύπο της σχετικότητας. Δεν είναι τυχαίο πως σε όλα τα άρθρα που έγραψε για τη διδασκαλία και τη μόρφωση των νέων είχε καταδικάσει την “εξειδίκευση” των σπουδών. Δυστυχώς, όταν σήμερα παρουσιάζεται ένα ερευνητικό πρόγραμμα, πρέπει πάντα να απαντάς στην ερώτηση “σε τι χρησιμεύει”. Ο Αριστοτέλης έχει απαντήσει με λεπτότητα σε αυτό το ανόητο ερώτημα: η φιλοσοφία “δεν χρησιμεύει” διότι δεν “κάνει εκδούλευση”, διότι δεν είναι στην υπηρεσία κανενός, διότι μας διδάσκει να είμαστε ελεύθεροι άνθρωποι».

Η υποβάθμιση των ανθρωπιστικών σπουδών έχει αλλάξει τη σχέση του ατόμου με την Ιστορία;

«Οδεύουμε προοδευτικά προς την απώλεια της “μνήμης”. Εχουμε επικεντρωθεί στο παρόν, σκεφτόμαστε ότι το παρελθόν δεν έχει πλέον σημασία και ότι τα μόνα ουσιαστικά πράγματα αφορούν αποκλειστικά τα άμεσα προσωπικά μας πλεονεκτήματα. Και πάλι: “Σε τι χρησιμεύει η μελέτη των αρχαίων ελληνικών;”. Την πιο ωραία απάντηση την έχει δώσει ο Αδριανός της Γιουρσενάρ: “Ο,τι καλό έχει λεχθεί από τον άνθρωπο, έχει ως επί το πλείστον λεχθεί στα ελληνικά”. Εχουμε δημιουργήσει μια κοινωνία “αμνημόνων”. Η απώλεια της μνήμης σημαίνει απώλεια της ικανότητας να κατανοήσουμε το παρόν και να προβλέψουμε το μέλλον. Οταν θα χαθούν και οι τελευταίοι γνώστες των αρχαίων ελληνικών, των λατινικών, των σανσκριτικών, κανείς δεν θα είναι πλέον σε θέση να αποκωδικοποιήσει μια επιγραφή ή να μεταφράσει μια περγαμηνή. Θα αναγκαστούμε να κλείσουμε τις βιβλιοθήκες και τα μουσεία, διότι κανείς δεν θα είναι ικανός να διαβάσει ένα χειρόγραφο. Με τρομακτικές συνέπειες για τη δημοκρατία και την ελευθερία…».

Τα πρώτα θύματα της οικονομικής κρίσης στην Ευρώπη ήταν η εκπαίδευση και ο πολιτισμός. Είναι εμφανές πως όσοι παίρνουν τις αποφάσεις δεν αντιλαμβάνονται την προστιθέμενη αξία που περιέχουν ο πολιτισμός και οι ανθρωπιστικές σπουδές. Πώς το εξηγείτε;

«Η κρίση που βιώνουμε δεν είναι μόνο οικονομική: είναι κυρίως ηθική. Η δικτατορία του ωφελιμισμού έχει αλλοιώσει τη λειτουργία της Ευρώπης. Μπορεί άραγε η ευρωπαϊκή ταυτότητα να περιοριστεί με βάση την παράμετρο “ποιος πληρώνει τα χρέη και ποιος δεν τα πληρώνει”; Είναι δυνατόν να σκεφτεί κανείς μια Ευρώπη χωρίς την Ελλάδα, την Ιταλία ή την Ισπανία; Πώς μπορεί να λειτουργήσει ένα κοινοβούλιο στο οποίο η αλληλεγγύη μεταξύ των κρατών-μελών ποδοπατείται καθημερινά από τα ιδιαίτερα συμφέροντα κάθε μεμονωμένου κράτους; Χρειάστηκε να πεθάνουν χιλιάδες άνθρωποι στη Μεσόγειο για να καταλάβουμε ότι το ζήτημα των προσφύγων δεν είναι πρόβλημα αποκλειστικά ελληνικό ή ιταλικό. Πώς είναι δυνατόν να μην έχει διαμαρτυρηθεί κανείς για το σκάνδαλο της προφανούς σύγκρουσης συμφερόντων της Γερμανίας: είναι θεμιτό να ωθείς την ελληνική κυβέρνηση να πουλήσει την περιουσία της και έπειτα να συναινείς στο ξεπούλημα όλων των ελληνικών αεροδρομίων σε μια γερμανική επιχείρηση; Δεν είναι δίκαιο να πληρώνουν την κρίση μόνον οι πιο αδύναμοι και οι ανυπεράσπιστοι. Η διαφθορά και η φοροδιαφυγή είναι οι αληθινές αιτίες της οικονομικής καταστροφής πολλών χωρών. Καταπολεμούνται όμως μόνο μερικώς με τους καλούς νόμους. Πρέπει να εκπαιδεύσουμε τις νέες γενιές στις αξίες της αλληλεγγύης, στον σεβασμό του κοινού καλού. Ενώ οι κυβερνήσεις, αντιθέτως, κάνουν περικοπές στα κονδύλια για την Παιδεία, τον πολιτισμό και τη βασική επιστημονική έρευνα. Επενδύω στη μόρφωση και στον πολιτισμό σημαίνει ενδυναμώνω τη δημοκρατία και την ελευθερία, ελπίζω σε έναν μελλοντικό κόσμο καμωμένο από ανθρώπινα όντα ικανά να ανθίστανται στη διαφθορά και ελεύθερα από τα δεσμά του εγωισμού».

 

πηγή

Πνευματική Ρουτίνα: Ο μεγάλος κίνδυνος της εκκλησιαστικής ζωής

Διάβασα κάποτε ότι: «Υπάρχουν άνθρωποι που μένουν ορφανοί από τη στιγμή της γέννησής τους. Πολύ φοβάμαι ότι το ίδιο ισχύει και στο πεδίο της πίστης: Γεννιόμαστε, βαπτιζόμαστε, αλλά ποτέ δεν καταφέρνουμε να γνωρίσουμε πραγματικά τον Ουράνιο Πατέρα μας, ενώ η θεία Λειτουργία μετατρέπεται σε ρουτίνα».

Το να μετατρέπουμε την θεία Λειτουργία και την πίστη μας, σε ρουτίνα, οφείλεται αποκλειστικά σ’ εμάς. Το τραγικό είναι το «κρυφτούλι» που παίζουμε με το Θεό.

Καταφεύγουμε σ’ αυτό για να μην βλέπουμε το χάλι μας, και την στραπατσαρισμένη εικόνα μας.

Με την πρώτη δυσκολία, με τον πρώτο πειρασμό στη ζωή μας, ξεκινάμε τα τάματα και τις κάλπικες υποσχέσεις, «Παναγία μου βοήθα το παιδί μου, και εγώ θα αλλάξω ζωή». Και έτσι μετατρέπουμε τη σχέση μας με το Θεό, υπαλληλική.

Και εάν κάποιος μας θυμίσει τον πειρασμό που περάσαμε, αρχίζουμε την προφασολογία και την μεταβίβαση των ενοχών παρά την αληθινή μετάνοια. Μας λένε για εκκλησιασμό και νηστεία, τους λέμε «είναι καλοκαίρι, δεν μπορώ, δεν κάνω εγώ αυτη τη νκστεία», λες και η νηστεία δεν είναι εντολή του Θεού.

Η αδυναμία μας να αλλάξουμε ζωή, μας οδηγεί στο να απορρίπτουμε τον ίδιο το Θεό γιατί δεν έχουμε καταλάβει την αγάπη του Δημιουργού μας.

Η μετάνοια και η συγχώρηση, η αγάπη και η ειλικρίνεια, η τήρηση των εντολών του Θεού, είναι αυτά που μας δίνουν την ελπίδα για ένα καλύτερο εαυτό. Πρέπει να προσπαθήσουμε να συναντήσουμε τον Χριστό μέσα στην καρδιά μας, μέσα απ’ την αγάπη μας προς τον συνάνθρωπό μας και τότε θα έρθουμε πρόσωπο με πρόσωπο μ’ αυτή την Παρουσία.

π. Γ.Κ

Πηγή: Μηνιαία Έκδοση Ι.Ν Αγίου Θεοδώρου του Τήρωνος, «ο Τήρων», έτος 8ο, Αρ. τ. 11ο, Αύγουστος-Σεπτέμβριος 2015

πηγή:εδώ