Τα γαϊδούρια της Ζαράκοβας και οι Έλληνες πολιτικοί

Γράφει ο Δημήτρης Νατσιός

Δάσκαλος Κιλκίς

 

Λίγο μετά την πτώση της Τριπολιτσάς, ο Κολοκοτρώνης επιχειρεί να καταλάβει και το ισχυρό φρούριο του Ναυπλίου. Κάποια στιγμή-Γενάρης του 1822- ειδκοποιείται να τραβήξει κατά την Κόρινθο, διότι οι εκεί Τούρκοι και Τουρκαλβανοί («ο λύκος κι αν εγέρασε…»), μόνο σ’ αυτόν δέχονταν να παραδοθούν. Αφήνω τον λόγο στον Φωτάκο (Φώτιο Χρυσανθόπουλο), ο οποίος στα «Απομνημονεύματα» για το ’21, διασώζει ένα συμβάν, που μου προξένησε, όπως έλεγαν παλαιότερα, «ζωηράν εντύπωση»:

«Εκείθεν ο Κολοκοτρώνης και λοιποί καπεταναίοι ανεχώρησαν και επήγαιναν εις την Κόρινθον, και καθ’ οδόν ενυκτέρευσαν εις το χωρίον Αγιονόρι και εις την οικίαν του Γεωργίου Καλαρά ιατρού, ανθρώπου επισήμου και γνωστού. Εκεί ένας των στρατιωτών του Κολοκοτρώνη εζήτησεν ελιές τηγανισμένες, και επειδή η δέσποινα του σπιτιού, όπου έμεινε δεν εγνώριζε το παράξενον τούτο φαγητόν, ο στρατιώτης εμάλωσε με αυτήν, εθύμωσε και έσπασε την στάμναν με το λάδι. Ένεκα τούτου έγιναν παράπονα αφ’ εσπέρας εις τον αρχηγόν, όστις αμέσως εδιέταξε και έθεσαν τον στρατιώτην υπό φύλαξιν. Την δε επαύριο ο αρχηγός έβγαλε τον στρατιώτην εις το αλώνει το πλακωτόν κατά το διάσελον τού αυτού χωριού, και παρόντων όλων των στρατιωτών, έκαμε κύκλον και εν τω μέσω ανεγνώσθη η καταδίκη του, η οποία ήτο η εξής: να τον φτύσουν οι άλλοι στρατιώται, διότι εζήτησε ελιές τηγανισμένες. Ενώ δε εκτελείτο η απόφασις, ο καταδικασθείς στρατιώτης τόσον εταράχθη από την εντροπήν του, ώστε ελιποθύμησε και έπειτα απέθανε. Και εις την Κόρινθον μετ’ ολίγας ημέρας συνέβη ένα άλλο παρόμοιον. Απεκοιμήθησαν δύο στρατιώται εις την φυλακήν της νυκτός, τούτο μαθών ο Κολοκοτρώνης διέταξε και τους έδεσαν εις ένα μέρος και έπειτα είπεν εις τους στρατιώτας να τους φτύσουν. Ο ένας απέθανεν αμέσως εκεί, ο δε άλλος εχάθη και δεν τον είδαμεν πλέον από την ώρα εκείνην. Ιδού πως οι άνθρωποι του καιρού εκείνου εντρέποντο. Φαίνεται, ότι τότε τα ήθη ήσαν αγνότερα των σήμερον υπαρχόντων».

(τομ. Α΄, σελ. 224, εκδ. «Βεργίνα»).

Συνηθίζω τέτοια σπουδαία κείμενα, να τα ξεχωρίζω, να τα φωτοτυπώ και να τα προσφέρω στους μαθητές μου. Στην κρίσιμη, εξοπλιστική ηλικία του δημοτικού, οι ιστορίες στις οποίες πρωταγωνιστούν ονομαστοί ήρωες-και τα συναξάρια των αγίων μας-μένουν ανεξίτηλες στην μνήμη των παιδιών μας, και, κυρίως, γεύονται, «συνομιλούν» με το παρελθόν τους, μπολιάζονται μ’ αυτό, ένας σπόρος φιλοπατρίας πέφτει στην αγεώργητο ψυχή τους και ίσως κάποτε ανθίσει. Έχουν κουραστεί τα παιδιά από τις ζοφερές φλυαρίες και ανούσιες τιποτολογίες των σχολικών βιβλίων. Κουράζονται χωρίς λόγο, νιώθουν ναυτία διαβάζοντας τα περιεχόμενα των βιβλίων τους, τα άψυχα και μίζερα, «πανέρια με οχιές», όπως τα χαρακτηρίζω. Ενώ κείμενα, όπως το προαναφερόμενο, έχουν ζωή και δροσιά μέσα τους, κρύβονται στις φυλλωσιές τους, οι αλήθειες που συγκλόνισαν ήρωες και αγωνιστές, με μία φράση είναι τα γραπτά κειμήλια του Γένους.

Και τι διαβάζουμε; Ότι τον καιρό εκείνο, εν μέσω φρικώδους Τουρκοκρατίας, οι άνθρωποι «εντρέποντο» τόσο, ώστε πέθαιναν από ντροπή. Και μάλιστα για παραπτώματα ανάξια λόγου, τα οποία σήμερα με «μεγεθυντικό φακό» εντοπίζεις.

Τω καιρώ ετούτω εγκλήματα διαπράττονται, ολόκληρες κοινωνίες ρημάζονται και λαφυραγωγούνται και όχι μόνο δεν κρύβονται από ντροπή, οι πρωταίτιοι αλλά εμφανίζονται στις οθόνες και… άλλος απειλεί τους δικαστές, άλλος υποδύεται το θύμα, έτερος διαφημίζει την δημοφιλία του, άλλος, αφού εξαπάτησε έναν ολόκληρο λαό, επιζητά την εκλογική επιβράβευση της ανικανότητάς του.

Έχουμε βεβαίως και τις εκλογές! Ιδού ο ορισμός των εκλογών από τον κάλαμο του Παπαδιαμάντη: «Α! αι εκλογαί, αυτή είναι η μόνη επί εβδομήκοντα έτη ασχολία μας, αφ’ ότου ηλευθερώθημεν, αφ’ ότου δηλαδή μεταλλάξαμεν τυράννους, τους οποίους διά των εκλογών φανταζόμεθα ότι αντικαθιστώμεν τάχα συχνότερον». («Άι μου Γιώργη», 1892). Τι να ψηφίσεις; Γιατί να πας; Τα μνημόνια τα ψήφισαν όλοι με χέρια και ποδάρια, η εθελοδουλία και υποτέλειά τους είναι εξασφαλισμένη, η λίστα προδικάζει ποιοί θα καθίσουν στα έδρανα της Βουλής.

Γιατί; Για να μεταλλάξουμεν τους γονατισμένους τυράννους; Δεν ελπίζουμε πλέον σ’ αυτούς, «άνω σχωμεν της καρδίας». Υποστυλώματα της αλητοκρατίας, ανθρώπινο παραγέμισμα στις ανομίες του, δεν πρόκειται να ξαναγίνουμε.

Κλείνω και πάλι με ένα κολοκοτρωναίικο επεισόδιο. Το εντόπισα στην εφ. «Άμπελος», η οποία εκδίδεται στην Γερμανία και απευθύνεται στην εκεί ομογένεια. Το μεταφέρω ως έχει (τεύχος Αυγ-Σεπ 2015).

«Για τους κλέφτες της Ελλάδος, που διέλυσαν την Πατρίδα μας και που δεν είχαν καν φιλότιμο και ευαισθησία να πάνε κάπου σε κάνα καταράχι ή σε κανένα νερόμυλο κάποιου χωριού να κρεμαστούνε και να απαλλαγούμε από τη μούρη τους, τους αφιερώνουμε το παρακάτω περιστατικό και σας παρακαλούμε να βγάλετε μόνοι σας τα συμπεράσματα. Το ανέκδοτο φέρει τον τίτλο “Τα Γαϊδούρια Της ΖΑΡΑΚΟΒΑΣ του 1821”.

Ο Βασιλιάς Όθωνας της Ελλάδος κάλεσε μία μέρα στο παλάτι του τον Θόδωρο Κολοκοτρώνη και του είπε:

-Η Κυβέρνησή μου αποφάσισε να αμείψει τους αγωνιστές.

Εδώ έχω τις αναφορές με τις οποίες ζητούν τα δικαιώματά τους. Εσύ τι θα ζητήσεις στρατηγέ;

-Εγώ, απάντησε ο Κολοκοτρώνης, δεν θα ζητήσω τίποτε γιατί ούτε έχασα ούτε ξόδεψα για το Έθνος.

Ο Βασιλιάς Όθωνας, συνηθισμένος από τις παράλογες απαιτήσεις πολλών αγωνιστών του γλυκού νερού, σαν τους 300 τους δικούς μας, ξαφνιάστηκε από την απάντηση του Γέρου του Μοριά.

-Πώς γίνεται αυτό, ρώτησε ο Βασιλιάς. Και ο Κολοκοτρώνης του απήντησε και του εξήγησε:

-Εγώ, όταν μπήκα στον αγώνα είχα στο σελάχι μου, μιάμιση Ρεγγίνα (ένα αυστριακό τάληρο) και ξόδεψα μονάχα τη μισή. Και δε μου λες, μεγαλειότατε, ποιοί είναι αυτοί που ζητάνε χρήματα και δικαιώματα;

Ο Όθωνας του είπε μερικά ονόματα, που ο Κολοκοτρώνης ήξερε πολύ καλά τις υπηρεσίες που προσφέρανε και τι μανούσια ήσαν στον αγώνα.

-Χμμ! Έκανε. Αν αυτοί που είπες, βασιλιά μου, πάρουν αυτά που ζητάνε, τότε τι πρέπει να πάρουν τα γαϊδούρια της Ζαράκοβας; (περιοχή Αρκαδίας).

-Ποιά είναι τα ΓΑΪΔΟΥΡΙΑ της Ζαράκοβας; ρώτησε ο Όθωνας με περιέργεια. Και απάντησε θαρραλέα ο λεβέντης στρατηγός Κολοκοτρώνης.

-Βασιλιά μου, τα γαϊδούρια της Ζαράκοβας, είναι εκείνα που μας κουβαλούσαν το νερό και το ψωμί, που είχαμε τόσο ανάγκη κατά την διάρκεια του αγώνα για την απελευθέρωση της Πατρίδας μας από τους Τούρκους, απήντησε ο Γέρος της ελευθερίας της πατρίδος μας Θεόδωρος Κολοκοτρώνης».

Οι "φίλοι" μας οι Αλβανοί μας δέρνουν!

Άνδρες προσποιήθηκαν τους αστυνομικούς της Ομάδας Δίωξης Ναρκωτικών και με την επίδειξη όπλου ακινητοποίησαν τον άτυχο ιερέα - Το περιστατικό συνδέεται με τα τελευταία γεγονότα στην Χειμάρρα και την κατεδάφιση της εκκλησίας του Αγίου Αθανασίου.
Θύμα άγριου ξυλοδαρμού έπεσε ο 77χρονος ιερέας της εκκλησίας του Αγίου Χαραλάμπου στην των Αγίων Σαράντα της Βορείου Ηπείρου π. Χρήστος Παππάς, πατέρας του προέδρου του κόμματος «Ομόνοια» -που εκπροσωπεί την ελληνική μειονότητα στην Αλβανία- Λεωνίδα Παππά.
Σύμφωνα με όσα έχουν γίνει γνωστά, το απόγευμα της περασμένης Δευτέρας, δύο άγνωστοι άνδρες με καλυμμένα τα πρόσωπα τους, προσποιήθηκαν τους αστυνομικούς της Ομάδας Δίωξης Ναρκωτικών και με την επίδειξη όπλου ακινητοποίησαν τον άτυχο ιερέα λίγο πριν αυτός μπει στο σπίτι του.
Στη συνέχεια τον έσυραν στο εσωτερικό και άρχισαν να τον γρονθοκοπούν, τραυματίζοντας τον στο πρόσωπο και στο σώμα, ενώ στη συνέχεια τον μετέφεραν στην τουαλέτα και άδειασαν επάνω απορρυπαντικά. Οι δράστες τράπηκαν σε φυγή, όταν έγιναν αντιληπτοί από τους γείτονες, που διεκόμισαν σοκαρισμένο τον ηλικιωμένο ιερέα στο νοσοκομείο των Αγίων Σαράντα, όπου του παρασχέθηκαν οι πρώτες βοήθειες.
Σύμφωνα με αλβανικά ΜΜΕ, οι δράστες φαίνεται πως γνώριζαν καλά το πρόγραμμα του ιερέα και το πότε αυτός βρισκόταν μόνος στο σπίτι του. Το γεγονός πως δεν αφαίρεσαν απολύτως τίποτα από το εσωτερικό του σπιτιού ή επάνω από το θύμα, επιβεβαιώνει τους ισχυρισμούς όσων ταυτίζουν το περιστατικό με τα τελευταία γεγονότα στην Χειμάρρα και την κατεδάφιση της εκκλησίας του Αγίου Αθανασίου με εντολή της κυβέρνησης Ράμα.
Ο γιος του θύματος Λεωνίδας Παππάς, ως πρόεδρος της «Ομόνοιας» αντέδρασε έντονα στις μεθοδεύσεις Ράμα στην Χειμάρρα, προκαλώντας δυσαρέσκεια σε αλβανικούς εθνικιστικούς κύκλους. 

«Ο ξυλοδαρμός του π. Χρήστου Παππά εντάσσεται στο κύμα εκφοβισμού της μειονότητας και όσων αντιδρούν στην προσπάθεια των Τιράνων, να πλιατσικολογήσουν την ακίνητη περιουσία των ομογενών στην παραλιακή ζώνητης Χειμάρρας. Είναι προφανές πως οι δράστες και οι εντολοδόχοι τους ήθελαν να στείλουν ένα μήνυμα στο νέο πρόεδρο της «Ομόνοιας» Λεωνίδα Παππά, που αποτελεί για αυτούς «κόκκινο πανί», ειδικά με τα όσα δήλωσε μετά την κατεδάφιση της εκκλησίας στην Χειμάρρα» σχολίασε στο protothema.gr έμπειρος διπλωμάτης, που παρακολουθεί τις εξελίξεις στην Αλβανία και τη συνεχιζόμενη ανθελληνική ρητορική Ράμα κατά της ομογένειας και της Ελλάδας.

Παναγιώτης Σαββίδης
Πρώτο Θέμα

www.freepen

Μία νέα πρόταση: ιεραποστολικά τετράδια &... καλή σχολική χρονιά!

Μία νέα πρόταση! Ιεραποστολικά τετράδια για την ενίσχυση της προσπάθειάς μας στην Ουγκάντα 

Εκδόσεις Χρυσοπηγή

Με τη χάρη και την ευλογία του Θεού η Ιεραποστολική μας δράση συνεχίζει και επεκτείνεται. Με το ξεκίνημα της νέας σχολικής χρονιάς ετοιμάσαμε για το σκοπό αυτό Ιεραποστολικά τετράδια με πανέμορφο πολύχρωμο εξώφυλλο με φωτογραφίες αλλά και σχέδια από τα πιο όμορφα χαμόγελα της Ουγκάντας : τα παιδιά, και απευθύνονται σε άλλα παιδιά που ξεκινούν τώρα την σχολική τους διαδρομή. 

Κάθε τετράδιο διατίθεται στην τιμή των  2 ευρώ από την Ιερά Μονή Παναγίας Χρυσοπηγής προκειμένου να ενισχυθεί η προσπάθειά μας για τη δημιουργία Δημοτικού Σχολείου και Γυμνασίου στα χωριά Λουγκουζί και Μπουσούγκιου. 

Τα σπυράλ αυτά τετράδια θυμίζουν από το εξώφυλλό τους ακόμα πως «άλλη χαρά δεν είναι πιο μεγάλη από τη χαρά που δίνεις».

Θα τα βρείτε στη δωροέκθεση «από καρδιάς» της Ιεράς Μονής Παναγίας Χρυσοπηγής. Τηλέφωνο επικοινωνίας 2295022228.

 

Μαζεύουμε καπάκια, ενισχύουμε τη φιλανθρωπία...
 

Εκδόσεις Χρυσοπηγή

Με το ξεκίνημα της νέας ιεραποστολικής περιόδου 2015-2016 εγκαινιάζουμε στη φιλανθρωπική και ιεραποστολική μας δραστηριότητα νέους τρόπους που μπορούμε να ενισχύσουμε το φιλανθρωπικό έργο της Ιεράς Μονής Παναγίας Χρυσοπηγής σε Ελλάδα και Εξωτερικό (Βόρειο Ήπειρο, Ουγκάντα και Μαδαγασκάρη). Ξεκινάμε λοιπόν να μαζεύουμε πλαστικά καπάκια για το σκοπό αυτό.

Πρόκειται για μια δράση που δεν χρειάζεται να ξοδεύετε χρήμα, χρόνο και κόπο. Όταν συγκεντρώσετε τα πλαστικά καπάκια σε μια σακούλα σκουπιδιών και με την πρώτη ευκαιρία, μπορείτε να τα φέρνετε.

Σταθμοί παραλαβής για τα πλαστικά καπάκια:

1) Ιερά Μονή Παναγίας Χρυσοπηγής Πολυδένδρι Αττικής

κάθε Κυριακή από 10.00π.μ.-12.00μ.μ. & κάθε Τετάρτη από 5.00μ.μ.- 8.00μ.μ.

 

2) Σύνδεσμος Αγάπης "Ο Ιερός Χρυσόστομος" Πυργοτέλους 3α, Παγκράτι

 

3) Ιερός Ναός Αγίου Δημητρίου Ταμπουρίων, Πειραιάς

 

Για τη συμμετοχή και τη βοήθειά σας στην προσπάθειά μας, ευχαριστούμε «από καρδιάς» πολύ...

 

πηγή 

ΑΓΙΟΣ ΠΟΡΦΥΡΙΟΣ – Η ΠΡΟΣΕΥΧΗ ΩΣ ΘΕΡΑΠΕΥΤΙΚΟ ΜΕΣΟ ΓΙΑ ΤΟΝ ΑΝΘΡΩΠΟ

Ο σατανάς, επεσήμαινε ο Γέροντας Πορφύριος, απομακρύνεται με την πραότητα και την προσευχή. Πρέπει να τον περιφρονούμε. Οι λογισμοί αντιμετωπίζονται με την περιφρόνηση και με τη, όσο γίνεται ταχύτερα, στροφή στον Χριστό. Δίδασκε ο άριστος πνευματικός μαχητής: «Η επικοινωνία με τον Χριστό, όταν γίνεται απλά, απαλά, χωρίς πίεση, κάνει το διάβολο να φεύγει. Ο σατανάς δεν φεύγει με πίεση, με σφίξιμο. Απομακρύνεται με την πραότητα και την προσευχή. Υποχωρεί, όταν δει την ψυχή να τον περιφρονεί και να στρέφεται με αγάπη προς τον Χριστό. Την περιφρόνηση δεν μπορεί να την υποφέρει, διότι είναι υπερόπτης. Όταν, όμως, πιέζεσθε, το κακό πνεύμα σάς παίρνει είδηση και σάς πολεμάει. Μην ασχολείσθε με τον διάβολο, ούτε να παρακαλείτε να φύγει. Όσο παρακαλείτε να φύγει, τόσο σάς αγκαλιάζει.
Τον διάβολο να τον περιφρονείτε. Να μην τον πολεμάτε κατά μέτωπον. Όταν πολεμάς με πείσμα κατά του διαβόλου, επιτίθεται κι εκείνος σαν τίγρις, σαν αγριόγατα. Όταν του ρίχνεις σφαίρα, αυτός σου ρίχνει χειροβομβίδα. Όταν του ρίχνεις βόμβα, σου ρίχνει πύραυλο. Μην κοιτάζετε το κακό. Να κοιτάζετε την αγκαλιά του Θεού και να πέφτετε μές στην αγκαλιά Του και να προχωρείτε. Να Του δοθείτε, να Τον αγαπήσετε τον Χριστό, να ζείτε με εγρήγορση…
Όταν σάς ενοχλήσει κάτι, ένας λογισμός, ένας πειρασμός, μία επίθεση, περιφρονώντας όλ” αυτά, θα στρέφετε την προσοχή σας, το βλέμμα σας στον Χριστό. Εκείνος μετά θα αναλάβει να σάς ανεβάσει. Εκείνος θα σάς πιάσει απ” το χέρι και θα σάς δώσει πλούσια τη θεία Του χάρι… Το σκέπτεσθε κι έρχεται το Άγιον Πνεύμα. Δεν κάνετε τίποτα. Κινείσθε προς τα εκεί κι έρχεται αμέσως η θεία χάρις. Μόλις στενάξετε, έρχεται, ενεργεί. Τι λέει ο Απόστολος Παύλος: «…υπερεντυγχάνει υπέρ ημών στεναγμοίς αλαλήτοις» (Ρωμ. 8, 26)…Όταν δείτε το αντίθετο πνεύμα να έρχεται να σάς βουτήξει, εσείς δεν τρομοκρατείσθε, ούτε το κοιτάζετε, ούτε προσπαθείτε να το βγάλετε από μέσα σας. Τι κάνετε; Ο καλύτερος τρόπος είναι η περιφρόνηση. Δηλαδή ανοίγετε την αγκαλιά σας, ανοίγετε τα χέρια σας στον Χριστό, όπως το παιδάκι που βλέπει κάποιο θηρίο άγριο και δεν φοβάται, γιατί είναι δίπλα ο πατέρας του και πέφτει στην αγκαλιά του. Αυτόν τον τρόπο να χρησιμοποιείτε σε κάθε προσβολή του πονηρού και σε κάθε λογισμό, δηλαδή την περιφρόνηση.
Εκείνη τη στιγμή, που έχει ανάγκη η ψυχή σας και αγωνίζεσθε, να φωνάζετε: «Κύριε Ιησού Χριστέ, ελέησόν με». Όλα να τα προλαμβάνετε με την προσευχή. Αυτό είναι μεγάλο μυστικό. Την ώρα του πειρασμού, εκεί που πάτε να τον περιφρονήσετε, ο πονηρός σάς βουτάει, σάς καθηλώνει και σάς σφίγγει και κάνει το δικό του κι όχι αυτό που θέλετε εσείς. Πρέπει να προλάβετε να κάνετε το άνοιγμα στον Θεό. Για να το πετύχετε όμως αυτό, πρέπει να σάς φωτίσει η θεία χάρις. Αν αυτό δεν γίνει αμέσως, τότε σάς αρπάζει ο πονηρός κι ενώ προσπαθείτε να τον διώξετε, σάς έχει ήδη συλλάβει…Την ώρα του πειρασμού, η ευκολία είναι να στραφείτε προς το αγαπώμενο πρόσωπο, να στραφείτε προς τον Θεό και προς κεί να κοιτάξετε ζωηρά και καλά κι επιθυμητά και θα σάς έλθει αμέσως η δύναμη, θα σάς έλθει το καλό. Δηλαδή, ενώ βλέπετε ότι έρχεται το κακό να σάς καταλάβει, εσείς μόλις το αντιληφθείτε από μακριά, το περιφρονείτε και τρέχετε στην αγκαλιά του Θεού. Αρκεί να προλάβετε να στραφείτε πρώτα εκεί. Οπότε, όταν θα πάτε στο καλό, δεν θυμάστε το κακό. Εδώ είναι το μυστικό, να περιφρονήσετε το κακό. Αλλά δεν μπορείτε να το κάνετε αυτό, αν δεν στραφείτε στον Χριστό. Λέμε καμιά φορά: «Περιφρόνησέ το το κακό!». Έ, αυτό είναι εύκολο να το λέμε, αλλά δεν είναι εύκολο να το κάνομε. Αυτή η περιφρόνηση έχει μεγάλη τέχνη. Η περιφρόνηση του κακού πνεύματος γίνεται μόνο με την χάρι του Θεού. Γυρίζετε προς τον Χριστό, τρέχετε προσπαθείτε να γνωρίσετε τον Χριστό, ν” αγαπήσετε τον Χριστό, να αισθανθείτε τον Χριστό και σ” αυτή σας την προσπάθεια, όταν τα ελατήρια σας είναι αγνά και καθαρά και ειλικρινή, ανοίγει η χάρις την ψυχή σας και σάς λέει: «Έγειρε ο καθεύδων και ανάστα εκ των νεκρών και επιφαύσει σοι ο Χριστός» (Εφ. 5,14). Εκεί, μέσα στο θείο φως, θα ζούμε πάντοτε, εφόσον θ” αγαπάει και θα λαχταράει η ψυχή μας τον Θεό. Έτσι, με την χάρι του Χριστού, είναι όλα εύκολα κι όλα αληθινά τα λόγια του Χριστού, που είπε: «Ο γαρ ζυγός μου χρηστός και το φορτίον μου ελαφρόν εστιν» (Ματθ. 11, 30)».
Δεν μπορεί, δίδασκε ο Γέροντας, ο άνθρωπος να αποφύγει τον παλαιό άνθρωπο χωρίς τη χάρι. Μόλις μας προσβάλλει πρέπει να προσευχόμαστε. Έλεγε: «Δεν μου αρέσει να συζητώ με τον παλαιό άνθρωπο. Δηλαδή με τραβάει από πίσω, απ” το ράσο, αλλ” αμέσως ανοίγω τα χέρια προς τον Χριστό κι έτσι τον περιφρονώ με τη θεία χάρι, δεν τον σκέπτομαι. Όπως το μωρό παιδί ανοίγει τα χέρια και πέφτει στην αγκαλιά της μάνας του, έτσι κάνω κι εγώ. Είναι μυστήριο, δεν ξέρω αν καταλαβαίνετε τη λεπτότητα του θέματος. Όταν προσπαθείτε ν” αποφύγετε τον παλαιό άνθρωπο χωρίς τη χάρι, τον ζείτε. Με τη χάρι, όμως, δεν σάς απασχολεί πια. Υπάρχει στο βάθος. Όλα μένουν μέσα μας, και τα άσχημα· δεν χάνονται. Με την χάρι, όμως, μετουσιώνονται, μεταποιούνται, μεταστοιχειώνονται».
Οι άγγελοι δοξάζουν συνεχώς το Θεό· πρέπει να είναι το πρότυπό μας. Η δοξολογία πρέπει να είναι η προσευχή μας. Έλεγε ο αεί δοξάζων τον Θεόν Γέροντας: «Ο Θεός θέλει να ομοιωθούμε με τους αγγέλους. Οι άγγελοι μόνο δοξολογούν τον Θεό. Αυτή είναι η προσευχή τους, μόνο η δοξολογία. Είναι λεπτό πράγμα η δοξολογία· ξεφεύγει απ” τα ανθρώπινα. Εμείς είμαστε άνθρωποι πολύ υλικοί και χαμερπείς, γι” αυτό και προσευχόμαστε στον Θεό ιδιοτελώς. Τον παρακαλούμε να μας τακτοποιήσει τα θέματά μας, να πάνε καλά τα καταστήματά μας, οι υποθέσεις μας, η υγεία μας, τα παιδιά μας. Προσευχόμαστε, όμως ανθρώπινα και με ιδιοτέλεια. Η δοξολογία είναι ανιδιοτελής προσευχή. Οι άγγελοι δεν προσεύχονται, για να κερδίσουν κάτι, είναι ανιδιοτελείς. Ο Θεός έδωσε και σ” εμάς αυτή τη δυνατότητα, να είναι η προσευχή μας μία διαρκής δοξολογία, προσευχή αγγελική. Εδώ βρίσκεται το μεγάλο μυστικό. Όταν μπούμε σ” αυτή την προσευχή, θα δοξάζομε τον Θεό συνεχώς, αφήνοντάς τα όλα σ” Αυτόν, όπως εύχεται η Εκκλησία μας: «πάσαν την ζωήν ημών Χριστώ τω Θεώ παραθώμεθα». Αυτά είναι τα «ανώτερα μαθηματικά» της θρησκείας μας!».
Η τελειότερη προσευχή, έλεγε, είναι η σιωπηλή. Δίδασκε ο αδιαλείπτως ευχόμενος Γέροντας: «Ο τελειότερος τρόπος προσευχής είναι ο σιωπηλός. Η σιγή. «Σιγησάτω πάσα σαρξ βροτεία» (Χερουβικόν Μεγάλου Σαββάτου). Αυτός ο τρόπος, της σιγής, είναι ο πιο τέλειος. Έτσι θεούσαι. Μπαίνεις στα μυστήρια του Θεού. Δεν πρέπει εμείς να μιλάμε πολύ. Ν” αφήνομε να μιλάει η χάρις. Έλεγα το «Κύριε Ιησού Χριστέ, ελέησόν με» και νέοι ορίζοντες άνοιγαν. Δάκρυα χαράς κι ευφροσύνης κυλούσαν απ” τα μάτια μου για την αγάπη και τη σταυρική θυσία του Χριστού. Λαχτάρα! Εδώ κρύβεται το μεγαλείο, ο Παράδεισος. Επειδή αγαπάεις τον Χριστό, λέεις τα λόγια αυτά, αυτές τις πέντε λέξεις λαχταριστά, με καρδιά. Και σιγά σιγά τα λόγια χάνονται. Είναι τόσο γεμάτη η καρδιά, που αρκεί να πεις μία λέξη, «Ιησού μου!», και τέλος καμία λέξη. Η αγάπη εκφράζεται καλύτερα χωρίς λόγια. Όταν μία ψυχή όντως ερωτευθεί τον Κύριο, προτιμά τη σιωπή και τη νοερά προσευχή. Η πλημμύρα της θείας αγάπης γεμίζει τη ψυχή από χαρά κι αγαλλίαση».
Μας δίδεται ό,τι επιθυμούμε, έλεγε πάλι, όταν δεν το ζητάμε· μας δίδεται όταν δεν το σκεφτόμαστε αλλά ζητάμε μόνο την Βασιλεία Του. Να πως τα διατυπώνει ακριβώς: «Να ζητάμε στην προσευχή μόνο τη σωτηρία της ψυχής μας. Δεν είπε ο Κύριος: «Ζητείτε δε πρώτον την Βασιλείαν του Θεού…και ταύτα πάντα προστεθήσεται υμίν»; (Ματθ. 6, 33· Λουκ. 12, 31). Εύκολα, ευκολότατα ο Χριστός μπορεί να μας δώσει ό,τι επιθυμούμε. Και κοιτάξτε το μυστικό. Το μυστικό είναι να μην το έχετε στο νου σας καθόλου να ζητήσετε το συγκεκριμένο πράγμα. Το μυστικό είναι να ζητάτε την ένωσή σας με τον Χριστό ανιδιοτελώς, χωρίς να λέτε, «δώσ” μου τούτο, εκείνο…». Είναι αρκετό να λέμε, «Κύριε Ιησού Χριστέ, ελέησόν με». Δεν χρειάζεται ο Θεός ενημέρωση από μας για τις διάφορες ανάγκες μας. Εκείνος τα γνωρίζει όλα ασυγκρίτως καλύτερα από μας και μας παρέχει την αγάπη Του. Το θέμα είναι ν” ανταποκριθούμε σ” αυτή την αγάπη με την προσευχή και την τήρηση των εντολών Του. Να ζητάμε να γίνει το θέλημα του Θεού· αυτό είναι το πιο συμφέρον, το πιο ασφαλές για μας και για όσους προσευχόμαστε. Ο Χριστός θα μας τα δώσει όλα πλούσια. Όταν υπάρχει έστω και λίγος εγωισμός, δεν γίνεται τίποτα».

Πηγή: Ιερομόναχος Σάββας Αγιορείτης. Απόσπασμα από τη μελέτη: «Η ανθρωπολογία του Γέροντος Πορφυρίου του Αγιορείτου»

Υποδοχή Τιμίου Ξύλου στο Αγρίνιο

Το Τίμιο Ξύλο του Τιμίου και Ζωοποιού Σταυρού, επάνω στο οποίο ο Σωτήρας του κόσμου έχυσε το πάντιμο Αίμα Του, θα υποδεχθεί η πόλη του Αγρινίου. Το Τίμιο Ξύλο θα μεταφέρει από την Ιερά Μονή Ξηροποτάμου ο Καθηγούμενος πανοσιολογιώτατος αρχιμ. Ιωσήφ.

Η υποδοχή θα πραγματοποιηθεί στην κεντρική πλατεία του Αγρίνιου, από τον Σεβασμιώτατο Μητροπολίτη Αιτωλίας και Ακαρνανίας κ. Κοσμά, το Σάββατο 12 Σεπτεμβρίου και ώρα 18:30’.

Με λιτανευτική πομπή, θα μεταφερθεί στον Ιερό Μητροπολιτικό Ναό Ζωοδόχου Πηγής Αγρινίου, όπου θα παραμείνει μέχρι το πρωί της Τρίτης 15 Σεπτεμβρίου.

Καθημερινά θα τελούνται ιερές ακολουθίες, ενώ ο Ναός θα παραμένει ανοιχτός από 07:00 το πρωί έως 22:00 το βράδυ.

 

πηγή

Η βασιλεία του Θεού έχει πόρτα χαμηλή· για να μπεις μέσα πρέπει ή να σκύψεις ή να είσαι παιδί...

Εγγραφές στις Σχολές Βυζαντινής Μουσικής & Αγιογραφίας

Η Ιερά Μητρόπολις Αιτωλίας και Ακαρνανίας ανακοινώνει την έναρξη των εγγραφών των Σχολών Βυζαντινής Μουσικής και Βυζαντινής Αγιογραφίας της Ιεράς Μητροπόλεως, που λειτουργούν στην Ιερά Πόλη Μεσολογγίου και στην πόλη του Αγρινίου.

Πιο συγκεκριμένα:

• Στην Ιερά Πόλη Μεσολογγίου

            Η Σχολή Βυζαντινής Μουσικής «ΑΓΙΟΣ ΙΩΑΝΝΗΣ Ο ΚΟΥΚΟΥΖΕΛΗΣ» και η Σχολή Βυζαντινής Αγιογραφίας «ΑΓΙΟΣ ΚΟΣΜΑΣ Ο ΑΙΤΩΛΟΣ» στεγάζονται στο Πνευματικό Κέντρο της Ιεράς Μητροπόλεως, στη διασταύρωση των οδών Γ. Χονδρού και Κανατά. (Πληροφορίες στο τηλ. 26310 23301).

Οι εγγραφές και για τις δύο Σχολές θα γίνονται καθημερινά στο Βιβλιοπωλείο της Ιεράς Μητροπόλεως «Φάρος Ορθοδοξίας» στην Πλατεία Κέννεντυ (τηλ. επικοινωνίας 26310 26549).

Για τη Σχολή Βυζαντινής Μουσικής έως το Σάββατο 19 Σεπτεμβρίου.

Για τη Σχολή Βυζαντινής Αγιογραφίας έως την Παρασκευή 30 Οκτωβρίου.

Από τη φετινή σχολική χρονιά στη Σχολή Βυζαντινής Μουσικής θα διδάσκονται παραδοσιακά όργανα: λαούτο, κανονάκι, ούτι, βιολί και παραδοσιακά κρουστά.

• Στην πόλη του Αγρινίου:

Η Σχολή Βυζαντινής Μουσικής «ΔΑΥΙΔ Ο ΨΑΛΜΩΔΟΣ» στεγάζεται στον παλαιό Φαφούτειο Οικοτροφείο, όπισθεν του Ι. Ναού Αγίας Τριάδος, στην οδό Αγίας Τριάδος 2 - Αγρίνιο.

Οι εγγραφές θα γίνονται έως την Τετάρτη 30 Σεπτεμβρίου στη διεύθυνση της Σχολής, κατά τις απογευματινές ώρες. (Πληροφορίες στο τηλ. 26410 31083).

Από φέτος θα λειτουργήσουν τμήματα παραδοσιακής μουσικής.

Η Σχολή Βυζαντινής Αγιογραφίας «ΜΑΝΟΥΗΛ ΠΑΝΣΕΛΗΝΟΣ» στεγάζεται στην οδό Μελεάγρου 30. Οι εγγραφές θα γίνονται από 20 Σεπτεμβρίου έως 10 Οκτωβρίου, στη διεύθυνση της Σχολής, κατά τις ώρες 10:00’ – 12:00’ και 18:00’ – 20:00’. (Πληροφορίες στο τηλ. 26410 55567).

Αγιασμός στα σχολεία του Μεσολογγίου από τον Μητροπολίτη Αιτωλίας και Ακαρνανίας

Στα σχολεία της Ιεράς Πόλεως Μεσολογγίου τέλεσε, σήμερα, την ακολουθία του αγιασμού, για την έναρξη της νέας σχολικής χρονιάς, ο Σεβασμιώτατος Ποιμενάρχης μας, Μητροπολίτης Αιτωλίας και Ακαρνανίας κ. Κοσμάς.

Συγκεκριμένα ο Σεβασμιώτατος επισκέφθηκε το 2^ο Δημοτικό και το συγκρότημα όπου στεγάζονται το 1^ο και το 2^ο Λύκειο, ευχήθηκε στα παιδιά για την καινούργια χρονιά και συνομίλησε με τους εκπαιδευτικούς και τους γονείς.

Σε όλα τα σχολεία της Ιεράς Μητροπόλεως αναγνώσθηκαν από τους ιερείς τα μηνύματα του Σεβασμιώτατου για την νέα σχολική χρονιά. 

πηγή

Υπακοή στον Θεό, στον πνευματικό μας και στον συνάνθρωπο

Γέροντας Σοφρώνιος του έσσεξ

 Ο Απόστολος Πέτρος λέγει για το «βασίλειον ιεράτευμα» ότι μπορεί να εκπληρωθεί με τη συμμετοχή μας στη Λειτουργία. Να φοβάστε, αλήθεια, να πηγαίνετε από συνήθεια στη λειτουργία. Προσπαθείστε να ζείτε κάθε φορά πιο βαθιά αυτό που ζούσε ο Χριστός κατά το Μυστικό Δείπνο, όταν εγκαθίδρυσε το μεγάλο αυτό μυστήριο που είναι η θεία Ευχαριστία. Τότε η λειτουργία θα αποβεί σωτήρια όχι μόνο για σας, αλλά και για όσους συμμετέχουν σ’ αυτή. Δεν ανήκει μόνο στους ιερείς να ζουν στην καρδιά τους τα παθήματα του Χριστού για τον κόσμο που είναι λεία της αμαρτίας και του θανάτου.

Καθετί που υπάρχει, υπάρχει γιατί ο Θεός το σκέπτεται. Ο Θεός σκέπτεται τον κόσμο και ο κόσμος υπάρχει. Αν ζητείτε το θέλημα του Θεού με απλότητα και ταπείνωση, ο Θεός μπορεί να μεταβάλει οποιαδήποτε κατάσταση ακόμη και την πιο αρνητική. Συνεπώς αν υπακούετε στον πνευματικό σας πατέρα, αν έχετε εμπιστοσύνη σ’ αυτόν, μη φοβάστε ότι θα οδηγηθείτε λανθασμένα. Ο Θεός θα βρίσκει πάντοτε τον τρόπο να σας αποκαλύπτει την αλήθεια. Βαδίζοντας με υπακοή, κάνετε την καρδιά σας πιο ευαίσθητη σε κάθε πνευματική κίνηση στη ζωή σας.142. Δεν έχει μεγάλη σημασία αν η θεωρία του πνευματικού μας πατέρα είναι ατελής. Ο Θεός θα διορθώσει τις πράξεις μας κατά το μέτρο που τελούνται στην υπακοή και την πίστη στον Χριστό. Αυτό που φαινόταν λανθασμένο θα γίνει σωστό. Αντιθέτως αυτό που φαινόταν τέλειο στη λογική μας πολλές φορές δεν είναι παρά η αντανάκλαση της αμαρτωλής θελήσεώς μας, και ο Θεός δε θα είναι μαζί μας.

 Η πιο απλή οδός είναι να υπακούομε και να μην επιβάλλουμε το θέλημά μας. Αυτός είναι ο ισχυρότερος πόλεμος εναντίον των παθών.

 Για να εννοήσουμε το μυστήριο της εν Χριστώ σωτηρίας, οφείλουμε να περάσουμε από την οδό της υπακοής. Και να το κάνουμε αυτό με πολλή προσοχή. Στο μέτρο που η θεωρία του είναι σωστή ο άνθρωπος μπορεί να έχει υψηλότατη έμπνευση κάνοντας την πιο απλούστατη εργασία, όπως για παράδειγμα τη μαγειρική. Απεναντίας χωρίς υπακοή, έστω και αν είναι κάποιος πατριάρχης, επίσκοπος ή ιερέας μπορεί να χαθεί.

 Μέσα μας φέρουμε το προπατορικό αμάρτημα, το δηλητήριο αυτό του πρώτου πειρασμού του Αδάμ στον παράδεισο –«έσεσθε ως θεοί»– αλλά η υπακοή μπορεί να μας ελευθερώσει απ’ αυτό.

 Το παν εξαρτάται από τη σχέση μας με τον Θεό. Αν έχουμε εμπιστοσύνη στην πρόνοιά Του, θα βρούμε τη δύναμη ν’ ακολουθήσουμε το λόγο του πνευματικού μας πατέρα. Η λογική που χαρακτηρίζει την καθημερινή ζωή και τα διανοήματά μας δεν επαρκούν. Ο Θεός εγκαταλείπει αυτόν που έχει υπερβολική εμπιστοσύνη στη σύνεσή του. Δεν έχει μεγάλη σημασία αν κάποιος λόγος είναι εναντίον μας, ή κάποια συμβουλή φαίνεται παράλογη για την κοινή λογική. Αν είμαστε έτοιμοι να ακολουθήσουμε αυτόν το λόγο, αυτή τη συμβουλή, αν έχουμε εμπιστοσύνη σ’ αυτόν το λόγο, σ’ αυτή τη συμβουλή, ο Θεός τελικά θα τακτοποιήσει τα πράγματα, ώστε η έκβαση να είναι θετική. Το μυστήριο της υπακοής είναι μια από τις πιο σοβαρές πραγματικότητες στην οδό της σωτηρίας.

 Είθε ο Κύριος να σας φυλάει! Και σεις κρατείτε τη σωστή στάση! Από έξω τίποτε δεν φαίνεται. Είναι μια ζωή για την οποία δεν μπορούμε να πούμε τίποτε το ιδιαίτερο. Αλλά εσωτερικά, χάρη στην υπακοή, βρισκόμαστε σε κατάσταση συνεχούς εντάσεως. Τέτοιος οφείλει να είναι ο χριστιανός. Ένα «καλώδιο υψηλής τάσεως», πάνω στο οποίο μπορεί να καθίσει ένα πουλάκι χωρίς να πάθει την παραμικρή ζημία, αλλά μέσα από το οποίο περνά ενέργεια ικανή να κάνει ολόκληρο τον κόσμο να εκραγεί. Ιδού με ποιόν τρόπο εγγίζουμε την αιώνια Βασιλεία του Χριστού.

 Με τη μικρή άσκηση της υπακοής ο άνθρωπος εισέρχεται στο άναρχο είναι του Θεού.

 Η υπακοή είναι απαραίτητη για την αιώνια σωτηρία. Προετοιμάστε την καρδιά και το νου σας. Κρατείστε θετική εσωτερική στάση.

 «Να είμαστε κατ’ εικόνα του Θεού». Δεν μπορούμε να φθάσουμε σ’ αυτό, παρά μόνο με υπακοή όμοια με την υπακοή του Χριστού, της Παναγίας και όλων όσοι ακολούθησαν τα ίχνη τους.

 Όταν συναγόμαστε επί το αυτό, οφείλουμε να είμαστε σαν ένας άνθρωπος, κατ’ εικόνα του Τριαδικού Θεού που είναι ένας μόνο Θεός. Δεν μπορούμε να το κατορθώσουμε αυτό, παρά μόνο αν έχουμε μέσα μας το Άγιο Πνεύμα και όχι την εσωτερική ακαταστασία των κακών λογισμών μας. Πώς ν’ αποκτήσουμε τη χάρη αυτή; Πώς να πολιτευθούμε, ώστε ο Θεός και ο Άγιο Πνεύμα Του να ενοικήσουν μέσα μας; Πρέπει να υπακούουμε. Μόνο με την διαρκή προσοχή στον αδελφό μας κατορθώνουμε να δημιουργήσουμε μέσα μας ένα είδος «ραντάρ» για να αισθανόμαστε αυτό που οι άλλοι σκέπτονται, τη θέληση και την πνευματική τους κατάσταση. Αντιθέτως, χωρίς υπακοή, και αν γυρεύουμε πρώτα την άνεσή μας, θα είμαστε χωρισμένοι από τους άλλους και θα έχουμε πόλεμο.

 Η πνευματική υπακοή είναι απαραίτητη στην καθημερινή ζωή. Να προτιμάτε το θέλημα του άλλου παρά το δικό σας. Να δέχεσθε με θετική στάση κάθε αίτημα του πνευματικού σας, ενός αδελφού ή μιας αδελφής. Έτσι θα δημιουργηθεί σιγά-σιγά μέσα σας και γύρω σας μια ατμόσφαιρα, όπου η καρδιά θα γίνει πολύ απαλή, πολύ ευαίσθητη σε κάθε εσωτερική κίνηση, σε όλες τις πνευματικές εναλλαγές.

 Όταν συγκεντρωνόμαστε, ας παρακαλεί ο καθένας τον Θεό να μας δίνει το πνεύμα της υπακοής στο θέλημα Του και να μας ευλογεί όλους. Είτε ο νεώτερος, είτε ο πιο ηλικιωμένος, να ακούτε τον άλλο με την καρδιά, για ν’ αντιληφθείτε πότε το Πνεύμα του Θεού μιλάει μέσω αυτού. Ένας διάκονος είκοσι χρονών, ο Μέγας Αθανάσιος, και όχι οι πατριάρχες, οι επίσκοποι ή οι άλλοι μάρτυρες, ήταν εκείνος που εισηγήθηκε τη λέξη «ομοούσιος» κατά την Α’ Οικουμενική Σύνοδο το 325 μ.Χ., για να προσδιορίσει τη σχέση ανάμεσα στον Πατέρα και τον Υιό μέσα στην Αγία Τριάδα. Αλλά για να φθάσουμε σ’ αυτό, πρέπει να κοπιάσουμε. Θα το κατορθώσουμε μόνο με την υπακοή.

 Με την υπακοή η καρδιά γίνεται διαρκώς πιο ευαίσθητη για τη ζωή των άλλων, για τα παθήματα τους, για την πρόοδό και τις ανάγκες τους.

 Διακονώντας και όχι εξουσιάζοντας τον αδελφό γινόμαστε όμοιοι με τον Κύριο. Ο Χριστός υπέδειξε την οδό κατά τη νύκτα του Μυστικού Δείπνου. Ενώ ήταν ο Κύριος έπλυνε τα πόδια των μαθητών Του.

 Με την υπακοή η καρδιά και το πνεύμα μας θα πλατυνθούν στο άπειρο.

Με την υπακοή η ζωή μας γίνεται εξαιρετικά συνειδητή, ακόμη και στον βαθύτερο ύπνο.

 Με την υπακοή πολεμούμε τα πάθη, ώστε κανένας εμπαθής λογισμός να μη μπορεί να μας αιχμαλωτίσει.

 Μπροστά στον καθένα οφείλουμε να είμαστε έτοιμοι να εκπληρώσουμε το δικό του μάλλον θέλημα παρά το δικό μας. Έτσι πλαταίνει η συνείδησή μας. Σιγά-σιγά, με τρόπο εντελώς απροσδόκητο, γεννιέται μέσα μας ο θρήνος για τον «Αδάμ παγγενή».

 Η υπακοή αρχίζει με τις πιο ασήμαντες λεπτομέρειες της καθημερινής ζωής, με την πιο ταπεινή εργασία, αλλά τελειώνει με τη συνείδηση του «εγώ ειμι». Οφείλουμε να διατηρήσουμε τη διάθεση αυτή του πνεύματος με την ενέργεια της πίστεως στην Ανάσταση.

Ο Χριστός είπε: «Ει τις… ου μισεί τον πατέρα εαυτού και την μητέρα και την γυναίκα και τα τέκνα και τους αδελφούς και τας αδελφάς, έτι δε και την ευατού ψυχήν, ου δύναταί Μου μαθητής είναι (ου δύναται ακολουθείν Με)» (Λουκ. 14,26). Ο λόγος του Κυρίου είναι πολύ σοβαρός. Δεν πρόκειται για την σταδιοδρομία και για τα μικρά πράγματα της ζωής αυτής, αλλά για την υπερνίκηση των παθών και της αμαρτίας αυτού του κόσμου, ώστε να ζήσουμε αιώνια με τον Πατέρα. Μετά την πτώση η ανθρώπινη φύση είναι σε όλες της τις εκδηλώσεις ενάντια σ’ αυτό που ο ουράνιος Πατέρας μας περιμένει από μας. Ιδού γιατί οφείλουμε να μισήσουμε τον εαυτό μας στην κατάσταση που βρίσκεται σ’ αυτόν τον κόσμο μετά την πτώση.

 Μέσω της υπακοής ο νους μας μπορεί να βρεθεί καθαρός ενώπιον του Θεού.

 «Ο αγαπών πατέρα ή μητέρα ή τέκνα υπέρ Εμέ ου δύναται ακολουθείν Με». Για τους ανθρώπους του κόσμου τίποτε δεν είναι πιο φοβερό από αυτούς τους λόγους. Ωστόσο, οφείλουμε να κατορθώσουμε να ξεπεράσουμε ό,τι μας δένει με τα πιο κοντινά μας πρόσωπα. Διαφορετικά, δεν θα φθάσουμε ποτέ στην παγκόσμια και απόλυτη αγάπη του Θεού.

 Υπακοή είναι η τέλεια αποταγή από το «ίδιον θέλημα». Αυτή είναι η οδός που πρέπει ν’ ακολουθήσουμε, για να γίνουμε ελεύθεροι, ν’ ακούσουμε στην καρδιά μας τη φωνή του Πνεύματος του Αγίου. Όσο θα υπάρχει μέσα μας κάποιο πάθος, η ζωή μας θα είναι τραγική, χωρίς διέξοδο. Δεν μπορούμε να βρούμε την ειρήνη χωρίς την πλήρη αποταγή από το δικό μας θέλημα.

Μόνο όταν ελευθερωθούμε από τους λογισμούς τις ιδέες και τα θελήματά μας, θα μπορέσουμε να ζήσουμε με κάθε καθαρότητα στην «ατμόσφαιρα» του Θεού.

Υπακοή σημαίνει να κόβουμε το «ίδιον», το ατομικό μας θέλημα. Στην καθημερινή ζωή σημαίνει να είμαστε διατεθειμένοι ν’ αρνηθούμε τις ιδέες μας, για να ελευθερωθούμε από την έμπονη και άθλια πάλη, που διεξάγουμε ενάντια στα πάθη. Μόλις τελειώσει αυτός ο πόλεμος, είμαστε ήδη στις πύλες της αιωνιότητος.
167. Αν αρνείσθε το προσωπικό σας θέλημα αναζητώντας το θέλημα του Θεού, ο Θεός θα είναι μαζί σας. Αν επιμένετε ν’ ακολουθείτε το δικό σας λογισμό, ο Θεός θα σας εγκαταλείψει.

 Η πιο μεγάλη τιμωρία για τον άνθρωπο είναι να τον «παραδώσει» ο Θεός στο ίδιο θέλημά του. Στην εποχή μας που απέρριψε τον Χριστό, κανείς δεν κατανοεί την ολοφάνερη αυτή δουλεία.

 Η καθαρά προσευχή προϋποθέτει την αμεριμνία. Κατορθώνεται όταν σε οποιαδήποτε εργασία ο νους μένει ελεύθερος από σκέψεις και ζει μόνο με το Όνομα του Θεού και τη χάρη του Αγίου Πνεύματος.

Δεν ήλθα για να επιβάλω το θέλημά μου στον άλλο, αλλά για να τον υπηρετήσω κατά το υπόδειγμα του Χριστού. Προσπαθείστε να ενεργείτε κατ’ αυτόν τον τρόπο και θα δείτε ότι η χάρη του Θεού θα είναι μαζί σας. Ακολούθως υιοθετείστε αυτή τη στάση σε κάθε στιγμή της ζωής σας.

 Αν δεν αποκτήσουμε το πνεύμα της διακονίας του πλησίον η ζωή μας θα είναι ανώφελη. Αν θέλουμε να αναγεννήσουμε τη φύση μας, να γίνουμε «καθ’ ομοίωσιν» Θεού, ο πόθος να διακονήσουμε τον πλησίον πρέπει να κυριαρχεί στη ζωή μας.

 Η διακονία του πλησίον έχει σωτήρια δύναμη απείρως μεγαλύτερη από οποιαδήποτε θεολογική θεωρία.

 Πώς μπορούμε να γνωρίσουμε τον Θεό «καθώς εστι»; Ο Χριστός μάς δείχνει την οδό παροτρύνοντάς μας να παραμένουμε στην αγιότητα για να μη βλάπτουμε τον πλησίον, να προτιμούμε τους άλλους από τον εαυτό μας, να μην επιδιώκουμε να τους εξουσιάζουμε.

 Οφείλουμε να πεθάνουμε για τον εαυτό μας, για να ζήσουν οι άλλοι. Ο Χριστός το είπε: «Μη φοβηθείτε να χάσετε τη ζωή σας στη διακονία του αδελφού». Όποιος υπηρετεί τον άλλο σώζει την ψυχή του για την αιώνια ζωή.

πηγή:Αρχιμανδρίτου Σοφρωνίου: «Περί Πνεύματος και ζωής πνευματικά κεφάλαια»

Έχετε σχολείον εδώ εις την χώραν σας να διαβάζουν τα παιδιά;

Έχετε σχολείον εδώ εις την χώραν σας να διαβάζουν τα παιδιά;
- Δεν έχωμεν, Άγιε του Θεού.
- Να μαζευθήτε όλοι να κάμνετε ένα σχολείον καλόν, να βάλετε και επιτρόπους να το κυβερνούν, να βάνουν διδάσκαλον να μανθάνουν όλα τα παιδιά γράμματα, πλούσια και πτωχά. Διότι από το σχολείον μανθάνομεν τι είνε ο Θεός, τι είνε η Αγία Τριάς, τι είνε οι Άγγελοι, δαίμονες, Παράδεισος, κόλασις, αρετή, κακία, τι είνε ψυχή, σώμα κ.λ.π. Διότι χωρίς το σχολείον περιπατούμεν εις το σκότος, από το σχολείον ανοίγει το Μοναστήριον. Αν δεν ήτο σχολείον, που ήθελα μάθει εγώ να σας διδάσκω;
Άγιος Κοσμάς ο Αιτωλός.

Ζώον δίπουν άπτερον.

 
 (Ὁ ὀρισμός τοῦ ἀνθρώπου κατά τὸν Πλάτωνα)

Συνέντευξη με τον Jean Raspail, τον Γάλλο συγγραφέα του best seller βιβλίου ‘Camp of the Saints’: “Ο πολιτισμός μας εξαφανίζεται εξαιτίας της μαζικής μετανάστευσης ”

Στο αποκαλυπτικό μυθιστόρημα του 1973 ‘Le Camp des saints’, (στα αγγλικά: ‘Camp of the Saints’, ‘Το Στρατόπεδο των Αγίων’), ο Jean Raspail προαναγγέλλει την σημερινή τραγική κατάστασή μας. Σε εκείνη όπου ορδές τριτοκοσμικών αγρίων ορμάνε στις βάρκες, έρχονται στην Ευρώπη, ως απρόσκλητοι επισκέπτες και απλά εισβάλουν και καταλαμβάνουν την ήπειρό μας. Είναι γεγονός ότι σχεδόν σαράντα χρόνια μετά τη πρώτη δημοσίευσή του, το βιβλίο, το οποίο επηρέασε τον Ρόναλντ Ρέιγκαν και τον Φρανσουά Μιτεράν, επέστρεψε στον κατάλογο των μπεστ-σέλερ το 2011.

Η υπόθεση έχει ως εξής: Στην Καλκούτα της Ινδίας, η βελγική κυβέρνηση ανακοινώνει μια πολιτική σύμφωνα με την οποία τα μωρά των Ινδών θα υιοθετούνται και θα μεγαλώνουν στο Βέλγιο. Η πολιτική αυτή αντιστρέφεται σύντομα μόλις το βελγικό προξενείο πλημμυρίζεται με εξαθλιωμένους γονείς πρόθυμους να εγκαταλείψουν τα παιδιά τους.

Ένας Ινδός "σοφός" τότε διοργανώνει μια συγκέντρωση που καλεί τις μάζες να κάνουν μια μαζική φυγή για να ζήσουν στην Ευρώπη. Το μεγαλύτερο μέρος της ιστορίας επικεντρώνεται στη γαλλική Ριβιέρα, στην οποία σχεδόν κανείς δεν παραμένει εκτός από το στρατό και μερικούς άμαχους, συμπεριλαμβανομένου ενός συνταξιούχου καθηγητή που βλέπει το τεράστιο στόλο των φορτηγών πλοίων να πλησιάζει στις ακτές της Γαλλίας .

Στο βιβλίο περιγράφεται η αντίδραση των Γάλλων στη μαζική μετανάστευση και η στάση των μεταναστών. Δεν έχουν καμία επιθυμία να αφομοιωθούν στην γαλλική κουλτούρα, αλλά θέλουν τα άφθονα αγαθά που δεν υπάρχουν στη πατρίδα τους την Ινδία. Αν και το μυθιστόρημα επικεντρώνεται στη Γαλλία, η υπόλοιπη Δυτική έχει την ίδια μοίρα.

Το τρέχον τεύχος του γαλλικού περιοδικού 'Valeurs Actuelles' έχει μια συνέντευξη με τον Jean Raspail (Ο Raspail γεννήθηκε το 1925. Το 1970 έλαβε από την Γαλλική Ακαδημία το βραβείο Jean-Walther. Ζει στο Παρίσι. Είναι παραδοσιακός Καθολικός).

- Τι αισθάνεσαι για τη σημερινή κατάσταση ;

- Ξέρετε, δεν έχω καμία επιθυμία να συμμετάσχω στην μεγάλη ομάδα των διανοουμένων που περνούν το χρόνο τους συζητώντας περί μετανάστευσης ... Έχω την εντύπωση ότι αυτές οι συνομιλίες δεν εξυπηρετούν κανένα σκοπό. Οι άνθρωποι τα γνωρίζουν ήδη όλα, διαισθητικά : ότι η Γαλλία, όπως οι πρόγονοί μας, την διαμόρφωσαν αιώνες πριν, εξαφανίζεται. Και ότι λέμε «άλλα λόγια να αγαπιόμαστε» με το να μιλάμε ασταμάτητα για τη μετανάστευση χωρίς ποτέ να λέμε την τελική αλήθεια. Μια αλήθεια που είναι άλλωστε ανείπωτη, όπως ο φίλος μου Jean Cau σημείωσε, γιατί όποιος την λέει αμέσως κυνηγιέται, καταδικάζεται και στη συνέχεια απορρίπτεται. Ο RichardMillet που ήρθε κοντά σε αυτό, κοιτάξτε τι συνέβη σ’ αυτόν! [Ο Millet είναι βραβευμένος Γάλλος συγγραφέας ο οποίος δέχτηκε καταιγισμό πυρών με το βιβλίο του ‘Éloge littéraire d'Anders Breivik’, όπου απέδωσε την σφαγή από τον Μπρέιβικ στην αποδυνάμωση της ευρωπαϊκής ταυτότητας και στη μαζική μετανάστευση και την πολυπολιτισμικότητα] .

- Κρύβεται η σοβαρότητα του προβλήματος από το γαλλικό λαό;

- Ναι. Ξεκινώντας με τους πολιτικούς που είναι υπεύθυνοι πρώτα απ’ όλoυς! Δημοσίως λένε "όλα πάνε καλά Madame Marquessa". Αλλά πίσω από κλειστές πόρτες, αναγνωρίζουν ότι «ναι, έχετε δίκιο : υπάρχει ένα πραγματικό πρόβλημα». Έχω αρκετές εποικοδομητικές επιστολές για το θέμα αυτό από εξέχοντες αριστερούς πολιτικούς, και από εκείνους από τη δεξιά, στους οποίους έστειλα το «Στρατόπεδο των Αγίων». «Αλλά καταλαβαίνετε», λένε, «δεν μπορούμε να τα πούμε»... Αυτοί οι άνθρωποι έχουν διπλή γλώσσα, διπλή συνείδηση​​. Δεν ξέρω πώς το κάνουν! Νομίζω ότι η αγωνία προέρχεται από εκεί: οι άνθρωποι γνωρίζουν ότι τα πράγματα κρύβονται από αυτούς. Σήμερα, δεκάδες εκατομμύρια άνθρωποι δεν «καταπίνουν» την επίσημη συζήτηση για τη μετανάστευση. Κανείς τους δεν πιστεύει ότι (η μετανάστευση) είναι μια ευκαιρία για τη Γαλλία, “une chance pour la France”. Επειδή η ίδια η πραγματικότητα τους το επιβάλλει, κάθε μέρα . Όλες αυτές οι ιδέες βράζουν στο κεφάλι τους και δεν βγαίνουν.

- Δεν πιστεύετε ότι είναι δυνατόν να αφομοιωθούν οι ξένοι που έρχονται στη Γαλλία;

- Όχι. Το μοντέλο της «ένταξης» δεν λειτουργεί. Ακόμη και αν είναι μερικοί παράνομοι οδηγηθούν στα σύνορα και τα καταφέρουμε λίγο καλύτερα να ενσωματώσουμε αλλοδαπούς από ό, τι σήμερα, ο αριθμός τους δεν θα σταματήσει να αυξάνεται και δεν θα αλλάξει τίποτα στο βασικό πρόβλημα: την σταδιακή εισβολή στη Γαλλία και την Ευρώπη από αναρίθμητους τριτοκοσμικούς. Δεν είμαι προφήτης, αλλά βλέπετε καθαρά την ευπάθεια αυτών των χωρών, όπου μια ανυπόφορη φτώχεια είναι εγκατεστημένη και μεγαλώνει ασταμάτητα μαζί με έναν άσεμνο πλούτο. Αυτοί οι άνθρωποι δεν στρέφονται προς τις κυβερνήσεις τους για να διαμαρτυρηθούν. Δεν περιμένουν τίποτα από αυτούς.

Έρχονται σε εμάς και φτάνουν στην Ευρώπη με πλοία, όλο και πιο πολλοί, σήμερα στη Λαμπεντούζα, αύριο αλλού. Τίποτα δεν τους αποθαρρύνει. Και χάρη στη δημογραφία, από την δεκαετία του 2050, θα υπάρχουν τόσοι νέοι αυτόχθονες Γάλλοι όσοι νέοι ξένοι στη Γαλλία.

Πολλοί θα πολιτογραφηθούν.

Κάτι που δεν σημαίνει ότι θα έχουν γίνει Γάλλοι. Δεν λέω ότι αυτοί είναι κακοί άνθρωποι, αλλά η «πολιτογράφηση στα χαρτιά» δεν είναι πολιτογράφηση της καρδιάς. Δεν μπορώ να τους θεωρήσω συμπατριώτες μου. Πρέπει να σκληρύνει δραστικά ο νόμος, ως επείγον θέμα.

- Πώς μπορεί η Ευρώπη να ασχοληθεί με αυτές τις μεταναστεύσεις ;

- Υπάρχουν μόνο δύο λύσεις. Είτε τους φιλοξενούμε και η Γαλλία - ο πολιτισμός της, η κουλτούρα της – τελειώνει οριστικά χωρίς καν μια κηδεία. Κατά την άποψή μου, αυτό είναι που πρόκειται να συμβεί. Είτε δεν τους φιλοξενούμε καθόλου - αυτό σημαίνει ότι σταματούμε να ‘ιεροποιούμε’ τον «Άλλον» και ‘ξαναβρίσκουμε’ τον «πλησίον» μας, δηλαδή τον διπλανό μας. Πράγμα που σημαίνει ότι σταματάμε κάποια στιγμή να δίνουμε δεκάρα για αυτές τις «χριστιανικές ιδέες που έχουν ξεφύγει», όπως είπε ο Chesterton (Βρετανός συγγραφέας και θεολόγος 1874 – 1936), ή αυτά τα διεφθαρμένα ανθρώπινα δικαιώματα και ότι θα λάβουμε τα απαραίτητα μέτρα για να αποστασιοποιηθούμε, χωρίς να κάνουμε πίσω, για να αποφευχθεί η διάλυση της χώρας μας και να μετατραπούμε σε μια γενική επιμειξία [γαλλικά: métissage = κυριολεκτικά φυλετική ανάμιξη, ισοδύναμο με την «ποικιλομορφία»]. Δεν βλέπω κάποια άλλη λύση. Έχω ταξιδέψει πολύ στα νιάτα μου. Όλοι οι λαοί είναι συναρπαστικοί, αλλά όταν τους ανακατεύουμε πάρα πολύ, αναπτύσσεται πιο πολύ μια εχθρότητα παρά μια συμπάθεια. Η επιμειξία δεν είναι ειρηνική. Είναι μια επικίνδυνη ουτοπία. Κοιτάξτε στη Νότια Αφρική!

- Στο σημείο που βρισκόμαστε τώρα, τα μέτρα που θα πρέπει να ληφθούν θα πρέπει να είναι υποχρεωτικά πολύ καταναγκαστικά. Δεν πιστεύω ότι θα συμβεί και δεν βλέπω κανέναν που να έχει το θάρρος να το κάνει. Θα πρέπει να βάλουν την ψυχή τους να ισορροπήσει, αλλά ποιος είναι έτοιμος για αυτό; Πάνω σε αυτό θέλω να πω, ότι δεν πιστεύω ούτε στο ελάχιστο, ότι οι υποστηρικτές της μετανάστευσης είναι πιο φιλάνθρωποι από μένα: μάλλον δεν υπάρχει ούτε ένας από αυτούς που προτίθεται να υποδεχθεί έναν από αυτούς τους δυστυχείς στο σπίτι του ... Όλα αυτά είναι απλώς μια συναισθηματική προσποίηση, μια ανεύθυνη δίνη που θα μας καταπιεί.

- Ως εκ τούτου δεν υπάρχει άλλη λύση εκτός από την υποταγή ή τον εξαναγκασμό;

- Θα μπορούσε να υπάρχει ίσως μια, αλλά θα έχει μόνο μία ευκαιρία : η απομόνωση ενός πληθυσμού που απειλείται εθνοτικά και πολιτισμικά από άλλες κοινοτικές ιδεολογίες, σε ένα μέρος που θα μπορούσε να βρει καταφύγιο. Άλλωστε, ήδη αυτό συμβαίνει : βλέπουμε ήδη ότι Γάλλοι "de souche" [αυτόχθονες] εγκαταλείπουν τις λεγόμενες «ευαίσθητες» συνοικίες. Οι διαδηλώσεις κατά του ‘γάμου’ μεταξύ ομοφυλοφίλων είναι επίσης μια μορφή κοινοτισμού: μαρτυρούν την απόρριψη από τα εκατομμύρια των Γάλλων της «αλλαγής των πολιτισμών» που υποσχέθηκε η Αριστερά και η υπουργός Christiane Taubira. Σήμερα, ο καθένας καταδικάζει τον κοινοτισμό, αλλά θα μπορούσε να είναι μια λύση, τουλάχιστον προσωρινά. Αυτοί οι αντίθετοι κοινοτισμοί θα τους ενισχύουν αμοιβαία από την εχθρότητα που θα οδηγήσει και που θα τελειώσει, τελικά, με εξαιρετικά σοβαρές αντιπαραθέσεις. Ακόμα και αν δεν χρειάζεται να ευχηθούμε να συμβούν τέτοιες αντιξοότητες.

   

- Δεν πιστεύετε σε μια ξαφνική νέα αρχή, όπως έχει συμβεί πολλές φορές στην ιστορία της Γαλλίας;

- Όχι. Θα απαιτούσε ένα επικό πνεύμα, μια αναγνώριση μιας υπερυψωμένης μοίρας για μια ξαφνική νέα αρχή για τη Γαλλία. Απαιτεί οι άνθρωποι να εξακολουθούν να πιστεύουν στη χώρα τους. Δεν βλέπω να έχουν μείνει πολλοί από αυτούς. Τουλάχιστον μεταρρυθμίζοντας από πάνω προς τα κάτω, το εθνικό σύστημα εκπαίδευσης και τα οπτικοακουστικά μέσα, αφαιρώντας την πλατφόρμα από τους εκπαιδευτικούς και τους δημοσιογράφους που συμμετέχουν στην παραπληροφόρηση ... Έχουμε απο-ιεροποιήσει την ιδέα του έθνους, την άσκηση της εξουσίας, το παρελθόν της χώρας. Έχουμε βάλει ρωγμές στο άγαλμα της Γαλλίας, το έχουμε παραμορφώσει (ειδικά η Αριστερά!) στο σημείο όπου τίποτα δεν εμπνέει σεβασμό πια. Η δύναμη των λανθασμένων ιδεών που διαδίδονται από το εθνικό εκπαιδευτικό σύστημα και τα μέσα ενημέρωσης είναι απεριόριστη. Όσο για μένα, έχω ζήσει στη Γαλλία για 1500 χρόνια, είμαι εντάξει με ό, τι είναι δικό μου και δεν έχω καμία επιθυμία να το αλλάξω...

πηγή

ΜΑΘΗΜΑ ΟΜΟΦΥΛΟΦΙΛΙΑΣ ΣΤΑ ΣΧΟΛΕΙΑ ΕΞΗΓΓΕΙΛΕ Ο ΑΝΑΠΛΗΡΩΤΗΣ ΥΠΟΥΡΓΟΣ ΠΑΙΔΕΙΑΣ

Χθες το απόγευμα, η θεσσαλονικιά συνιστώσα του ΣΥΡΙΖΑ «Homophonia – Thessaloniki Pride», στο πλαίσιο του 4ου Thessaloniki Pride – Φεστιβάλ Υπερηφάνειας, διοργάνωσε εκδήλωση στην αίθουσα πολλαπλών χρήσεων του Μπουτάρειου δημαρχείου με τίτλο: «Θεσμικά- νομικά αιτήματα και δικαιώματα των Λε.Γκ.Α.Δ».


Στη μάζωξη παρευρέθη ο… αειθαλής (λόγω του ότι δε λέει να εμφανιστεί άσπρη τρίχα στην πλουσιότατη κώμη του, παρότι έχει καβατζάρει τα 70…) και… ποιητής (εκ του προχείρου…), αναπληρωτής υπουργός Παιδείας Κουράκης (κι άλλοι βουλευτές του ΣΥΡΙΖΑ), ο οποίος εξήγγειλε την καθιέρωση μαθήματος ομοφυλοφιλίας στα σχολεία (χωρίς να διευκρινίσει από ποια βαθμίδα θα αρχίσει το μάθημα, προφανώς από τα δημοτικά). Ιδού:

«Πρέπει να μάθουν τα παιδιά στα σχολεία της χώρας ότι η διαφορετικότητα είναι πλούτος, και ότι δεν πρέπει να αισθάνονται συστολή και φόβο. Οφείλουμε να εφαρμόσουμε την αγωγή στην εκπαίδευση πάνω στη διαφορετικότητα. Πρέπει να μάθουν τα παιδιά στα σχολεία της χώρας ότι η διαφορετικότητα είναι πλούτος, και ότι δεν πρέπει να αισθάνονται συστολή και φόβο».

Και μη χειρότερα… Αλλά υπάρχουν χειρότερα;

πηγη

Ένας-ένας φανερώνονται - Είχαμε υπουργό εξωτερικών που το ΥΠΕΞ του λέει ότι δεν ξέρει τι του γίνεται

ΤΕΛΙΚΑ Η ΕΛΛΑΔΑ ΘΑ ΚΑΤΑΣΤΡΑΦΕΙ ΑΠΟ ΤΟΝ ΛΑΪΚΙΣΜΟ - «ΜΥΛΟΣ» ΜΕΤΑΞΥ ΚΟΤΖΙΑ, ΧΟΥΛΙΑΡΑΚΗ, ΛΑΦΑΖΑΝΗ

ΥΠΕΞ «αδειάζει» Κοτζιά: Το ελληνικό χρέος δεν έχει σχέση με την ψηφοφορία του ΟΗΕ

«Μύλος» μεταξύ ΣΥΡΙΖΑ, υπηρεσιακής κυβέρνησης, Χουλιαράκη, Κοτζιά και Λαφαζάνη για το θέμα του χρέους και την ψηφοφορία του ΟΗΕ.

Η Παναγία & τα τανκς των Ναζί

Ένα θαύμα της Παναγίας στον Ορχομενό Βοιωτίας, 10 Σεπτέμβρη 1943

Σεπτέμβριος του 1943. Οί ιταλοί συνθηκολογούν. Μία ομάδα από κατοίκους του “Ορχομενού Βοιωτίας πλησιάζουν στον σιδηροδρομικό σταθμό της Λειβαδιάς καί ζητούν από την εκεί ιταλική φρουρά να παραδώσει τον οπλισμό της. Διαφορετικά, τους απειλούν πώς θα δεχθούν επίθεση από τους αντάρτες πού βρίσκονται στην περιοχή του Τζαμαλιού (Διονύσου).
Οί ιταλοί αρνούνται να παραδοθούν καί ενημερώνουν τους γερμανούς, οί όποιοι αποφασίζουν να κάψουν τον Ορχομενό καί να τιμωρήσουν τους κατοίκους.
Το βράδυ της 9ης Σεπτεμβρίου μπαίνουν οί γερμανοί στον Ορχομενό καί συλλαμβάνουν εξακόσιους ομήρους. Ένα τμήμα μένει στην πόλη, ενώ ένα άλλο με τρία τανκ προχωρεί προς τον Διόνυσο.
Λίγο έξω από τον Ορχομενό είναι χτισμένη ή πιο αρχαία εκκλησία της Βοιωτίας (874 μ.Χ.), αφιερωμένη στην Κοίμηση της Θεοτόκου – παλιό μοναστήρι της Σκριπούς.
Είναι ακόμη μεσάνυχτα. Ή φάλαγγα έχει προσπεράσει πεντακόσια πενήντα μέτρα τον ναό, όταν ξαφνικά το πρώτο τανκ ακινητοποιείται στη μέση του δρόμου. Μπροστά τους οι γερμανοί βλέπουν μια μεγαλόπρεπη γυναίκα με το χέρι υψωμένο σε απαγορευτική στάση. Το δεύτερο τανκ προσπαθεί να προσπεράσει το πρώτο, αλλά πέφτει σ’ ένα χαντάκι, ενώ το τρίτο τανκ ακινητοποιείται σ’ ένα χωράφι, μέσα από το όποιο προσπαθούσε να περάσει.
Ξημέρωσε ή 10η Σεπτεμβρίου. Ό γερμανός διοικητής Χόφμαν ζήτησε από τους κατοίκους ένα τρακτέρ για να τραβήξει τα τάνκς. Τότε συνέβη κάτι θαυμαστό. Τα βαριά αυτά άρματα μετακινήθηκαν από το τρακτέρ σαν άδεια σπιρτόκουτα!
– Θαύμα, θαύμα! φώναξε ό διοικητής καί ζήτησε από τους κατοίκους να πάει στην εκκλησία.
Εκείνοι τον οδήγησαν πράγματι στον ναό. Ό γερμανός στη θεομητορική εικόνα του τέμπλου αναγνώρισε τη γυναίκα πού εμπόδισε τη φάλαγγα να προχωρήσει!
Έπεσε αμέσως στα γόνατα καί φώναξε με θαυμασμό:
– Αυτή ή γυναίκα σας έσωσε! Να την τιμάτε καί να τη δοξάζετε.
Ό Ορχομενός σώθηκε. Ό Χόφμαν διατάζει να ελευθερωθούν οι εξακόσιοι μελλοθάνατοι καί υπόσχεται πώς μέχρι το τέλος του πολέμου ή πόλη δεν θα πάθει κανένα κακό. Οι κάτοικοι ευχαριστούν καί δοξολογούν την προστάτιδα Θεοτόκο για την ανέλπιστη σωτηρία τους.
Ό ήλιος γέρνει στη δύση. Τα τάνκς φεύγουν με τα πυροβόλα κατεβασμένα, γιατί νικήθηκαν από την υπέρμαχο Στρατηγό του Ορχομενού.
Από τότε ή 10η Σεπτεμβρίου καθιερώθηκε σαν ήμερα πανηγύρεως. Όσο ζούσε ό Χόφμαν, παρευρισκόταν κι αυτός σχεδόν κάθε χρόνο. Αφιέρωσε μάλιστα στην Παναγία ένα μεγάλο καντήλι καί χρηματοδότησε την πρώτη απεικόνιση του θαύματος.

πηγή