Η επάνοδος του Φασισμού: Η ουγγρική Βουλή αποφάσισε ο στρατός να πυροβολεί τους πρόσφυγες!

Η επάνοδος του Φασισμού: Η ουγγρική Βουλή αποφάσισε ο στρατός να πυροβολεί τους πρόσφυγες!

"Δεν μπορείς να απαντήσεις σε ένα χαστούκι με ρουκέτα", είπε ο Ούγγρος υπουργός Άμυνας Ιστβαν Σίμιτσκο... Ο Ούγγρος πρωθυπουργός Βίκτορ Όρμπαν ξέσπασε  σε νέο ξενοφοβικό παραλήρημα εναντίον των προσφύγων στην ουγγρική εθνοσυνέλευση.

Η κυβέρνηση της Ουγγαρίας αποφάσισε σήμερα, με πλειοψηφία δύο τρίτων ο στρατός να χρησιμοποιεί στο εξής και πραγματικά πυρά εναντίον όσων προσφύγων επιχειρήσουν να περάσουν τα σύνορα της χώρας.

"Ο στρατός θα επεμβαίνει άμεσα, χρησιμοποιώντας κάθε θεμιτό και αθέμιτο μέσο για τη βίαιη καταστολή των προσφυγικών ρευμάτων που εισρέουν στην Ουγγαρία", αναφέρει η απόφαση της ουγγρικής εθνοσυνέλευσης.

πηγή

Γιατί έχουμε στενοχώρια;

Χωρίς Χριστό ἀχριστεύεσαι καί ἀχρηστεύεσαι!
Όσο λιγότερη πίστη έχουμε, τόσο περισσότερη είναι ή στεναχώρια μας.

Μια από τις σπουδαιότερες ωφέλειες της πίστης είναι ή απελευθέρωση του άνθρωπου από τις πολλές στεναχώριες. Όσο το παιδί γνωρίζει πώς υπάρχει ό πατέρας, πού φροντίζει για το σπίτι και για oλες τις δουλειές του σπιτιού, κάθε στεναχώρια του τελειώνει γρήγορα με τραγούδι. Μόλις όμως χαθεί αυτή ή αίσθηση, σωπαίνει το τραγούδι! Τότε το παιδί αισθάνεται ορφανό και μόνο, περιτριγυρισμένο από στεναχώριες, αισθάνεται περιτριγυρισμένο από ένα σμήνος σφίγγες.

Όσο περισσότερο ό άνθρωπος προσπαθεί μόνος του, με τις δικές του δυνάμεις να «ξεφορτώσει» τις στεναχώριες του, τόσο περισσότερο μπερδεύεται στα δίχτυα τους.
Ή χαρά σβήνει, τα μαλλιά ασπρίζουν, το σώμα «εξατμίζεται», ό θυμός μαζεύεται, μέχρι πού ό άνθρωπος καταλήγει σαν μία τσάντα ξηρού δέρματος γεμάτη θυμό, σκυμμένη πάνω από τον τάφο.
Για ποιό λόγο έχετε τόσες στεναχώριες;
Αυτό είναι το ερώτημα, πού θέτει ό Σωτήρας στην ανθρωπότητα πού είναι ταραγμένη και διαμελισμένη σε κομμάτια από τις πολλές στεναχώριες.
-Ποιος από σας μπορεί με το άγχος του να προσθέσει έναν πήχη στο ανάστημα του; (Ματθ. 6, 27).
-Για ποιό λόγο έχετε τόσες στεναχώριες; Ενδέχεται αύριο το πρωί ό ήλιος να μην ανατείλει;

Εκείνος πού φροντίζει να ανατείλει αύριο το πρωί ό ήλιος στη συγκεκριμένη ώρα και στο συγκεκριμένο δευτερόλεπτο, θα φροντίσει όλες τις δικές σας μικρές στεναχώριες.
Ό Επίκτητος, ό στωικός φιλόσοφος, λέει: πώς ό άνθρωπος πού δεν είναι σοφός, κατηγορεί τούς άλλους ανθρώπους, όταν δεν πηγαίνουν τα πράγματα όπως πρέπει.
Εκείνος πού αρχίζει να κατακτά τη σοφία, συνεχίζει, κατηγορεί τον εαυτό του. Ό σοφός όμως είναι άνθρωπος πού δεν κατηγορεί ούτε τον εαυτό του, ούτε τούς άλλους ανθρώπους. «Σοφός άνθρωπος», σύμφωνα με τον φιλόσοφο, «είναι εκείνος ό όποιος πλήρως παραδόθηκε στα χέρια του Οικουμενικού Νου».

Ό Ησαΐας εξηγεί σαφέστερα την ανθρώπινη πορεία:
«Ιδού οι δουλεύοντές μοι άγαλλιάσονται εν ευφροσύνη, υμείς δε κεκράξεσθε διά τον πόνον της καρδίας υμών και από συντριβής πνεύματος υμών ολολύξετε» (Ησαΐας ΞΕ’, 14)
Δηλαδή: -Κοιτάξτε οι δούλοι μου θα υμνούν από τη χαρά πού θα έχουν στην καρδιά και εσείς (πού εγκαταλείψατε τον Κύριο), θα κραυγάζετε από τη λύπη πού θα έχετε στην καρδιά και θα θρηνείτε από την συντριβή του πνεύματος σας.
Δούλος του Κυρίου, σύμφωνα με τον προφήτη Ησαΐα, είναι εκείνος πού υπακούει στο θέλημα του Κυρίου χωρίς να γογγύζει, χωρίς να στεναχωριέται και χωρίς να φοβάται.

Μέ τόν Νικητή, κι ὁ χαμένος νικᾶ!
Τον ωραιότερο λόγο λέει ό Κύριος Ιησούς:
-Μάρθα, Μάρθα ασχολείσαι κι αγωνιάς για τόσα πολλά πράγματα, ενώ ένα μόνο χρειάζεσαι.
-Ποιό είναι αυτό το ένα πού χρειάζομαι;
-Πίστη ότι ό Πατέρας ζει.

Πώς Αυτός φροντίζει τα πάντα για τον καθένα.
Πώς ό γιός (ό άνθρωπος) δεν μπορεί να καταφέρει τίποτε από μόνος τον.
Γιατί λοιπόν κάθε στεναχώρια σας δεν γίνεται τραγούδι;
Γιατί, αν πράγματι πιστεύετε στον Αληθινό, Άγρυπνο Πατέρα, τότε θα καταλάβετε πώς όλες οι κοσμικές στεναχώριες σας είναι παράλογες και ανόητες.
Με τις ατέλειωτες στεναχώριες σας το μόνο πού κάνετε είναι να αποδεικνύετε την απιστία σας στο Θεό.

Αν ισχυρίζεστε oτι πιστεύετε στο Θεό και πάλι τρικλίζετε στα σκοτεινά από το φορτίο της στεναχώριας σας, τότε ή πίστη σας είναι λίγη.
Ή απιστία σας δείχνει καθώς νομίζετε, ότι ό Οικοδεσπότης δεν μπορεί ή δεν θέλει ή δεν ξέρει να φροντίσει το σπίτι Του και αφήνει την φροντίδα του σπιτιού του στους δούλους Του. Με ποιό τρόπο οι δούλοι θα σώσουν το σπίτι, αν δεν μπορεί να το σώσει ό Οικοδεσπότης;

Πιθανόν θα θελήσετε να με διορθώσετε και θα πείτε: τα παιδιά και όχι οι δούλοι. Όμως αληθινά παιδιά είναι μόνον όσα αφήνουν όλες τις στεναχώριες τους, όλη τους τη θέληση, όλες τους τις σκέψεις, όλη τους την καρδιά στον Πατέρα και υπακούν με αμεριμνησία στη θέληση Του. Όλοι οι υπόλοιποι είναι δούλοι χωρίς ίχνος σοφίας, γιατί δεν μπορεί να ονομαστεί σοφός αυτός πού δεν αισθάνεται την παρουσία του ουράνιου Πατέρα. Όλοι οι υπόλοιποι πού δεν υπακούν στο θέλημα του Κυρίου, βρίσκονται στο σκοτάδι και είναι γεμάτοι στεναχώριες.

Ἡ πίστη εἶναι ἡ ἀδιαπέραστη ὀμπρέλλα στήν βροχή κάθε δυσκολίας!
Ή πίστη είναι ένα χέρι δροσιάς και ανακούφισης πού απλώνεται στους κατοίκους της κόλασης. Όλα τα υπόλοιπα εκτός από αυτό το χέρι είναι πυρακτωμένη φωτιά. Οι άμυαλοι άνθρωποι φορτώνοντας τον εαυτό τους με στεναχώριες χύνουν λιωμένο σίδηρο σε λιωμένο μόλυβδο. Με τη φλόγα όμως δεν σβήνεται ή φλόγα. Γιατί οι στεναχώριες είναι σαν να καίγεσαι πάνω σε λιωμένο μέταλλο. Μόνο ή πίστη μπορεί να σβήσει αυτή τη φωτιά.

Μεγάλη πίστη-μικρές στεναχώριες.
Τέλεια πίστη-τέλεια αμεριμνησία.
Τέλεια πίστη-τέλεια χαρά.
-Να αισθάνεστε χαρά και αγαλλίαση. (Ματθ. 5, 12)
-Σας τα είπα αυτά, ώστε ή χαρά ή δική μου να είναι μέσα σας κι ή χαρά σας να είναι ολοκληρωμένη (Ίωάν. 15, 11).

Ό Μωυσής ακολουθούσε τον Θεό όπως το παιδί τον πατέρα. Το ίδιο και ό Αβραάμ και ό Ισαάκ και ό Ιακώβ. Το ίδιο και ό Σαμουήλ και ό Δαβίδ. Θυμηθείτε πότε δυσκολεύονταν ό Μωυσής και ό Δαβίδ. Δυσκολεύονταν τότε πού έχαναν την εμπιστοσύνη τους στον Κύριο και «φορτώνονταν» ατέλειωτες στεναχώριες, βασιζόμενοι στον εαυτό τους και στις δυνάμεις τους. Και ό Ιησούς; Δεν ήταν το τελειότερο παιδί πού είχε πλήρη αφοσίωση, υπακοή και εμπιστοσύνη στον Πατέρα;
Το Ευαγγέλιο του Χριστού είναι χαρά και όχι λύπη! Ανακούφιση και όχι στεναχώρια.

Ὑπεραγία Θεοτόκε, κοίμησον τά πάθη μας.

Ένα γραμμάριο πίστης αξίζει περισσότερο από ένα ολόκληρο φορτίο με στεναχώριες!
Ό χριστιανός πού δεν το συνειδητοποίησε αυτό και δεν το αποδέχτηκε, είναι βαπτισμένος μόνο με νερό και όχι με Άγιο Πνεύμα.

Ό ιερέας πού δεν το αντιλήφθηκε και δεν το υιοθέτησε ως αρχή «κατρακυλά» σαν πέτρα από βουνό, γιατί αυτός είναι πού πρέπει να στηρίζει, να ενθαρρύνει άλλους ανθρώπους να σηκωθούν.

Ή ευλογία του Θεού, ή ειρήνη, ή υγεία ακολουθούν τον δούλο του Χριστού πού έχει τη δύναμη να φωνάξει με όλη την ψυχή του: -Αληθινά, περισσότερα καταφέρνει κανείς με την πίστη παρά με την στεναχώρια!

«Την πάσαν ελπίδα μου, εις σε άνατίθημι, Μήτερ τον Θεού, φύλαξαν με υπό την σκέπην σου».

Ἅγιος Νικόλαος Βελιμίροβιτς

πηγή 

Η μεγάλη απόδραση: Εκλογές Σεπτεμβρίου 2015

Πολιτική — Σεπτεμβρίου 21, 2015 at 4:47 μμ

Σκίτσο του Ανδρέα Πετρουλάκη 

Του Γιώργου Καραμπελιά*

Εν τέλει αποδείχτηκε για μια ακόμα φορά πως ο ΣΥΡΙΖΑ και ο Τσίπρας προσωπικά, κατόρθωσαν να κερδίσουν το στοίχημα που έθεσαν με το δημοψήφισμα του Ιουλίου του 2015: Και να εξαπατήσουν τους Έλληνες αντιμνημονιακούς μέσα από ένα ψευδεπίγραφο δίλημμα, αλλά και να τους μεταβάλουν σε μνημονιακούς, οδηγώντας τους σε ένα πρωτοφανές αδιέξοδο μια και η εμμονή στην αντιμνημονιακή ρητορεία οδηγούσε στον… Βαρουφάκη, τη Ραχήλ και τη Ζωή.

Η δυναμική του δημοψηφίσματος, αυτού του 62% των Ελλήνων που συντάχθηκε με το ΟΧΙ, ήταν αρκετή ώστε στον απόηχό του, μέσα σε μόλις δύο μήνες –και πριν αρχίσουν οι Έλληνες να καταβάλουν το πανάκριβο κόστος του μνημονίου–, να προσφέρει στον Τσίπρα ένα σημαντικό προβάδισμα έναντι των παλαιο-μνημονιακών αντιπάλων του. Διότι εάν όλες οι μείζονες επιλογές ήταν εξ ίσου μνημονιακές, για ποιο λόγο να επιλέξει κανείς τους φθαρμένους παλαιο-μνημονιακούς και όχι τους νεο-μνημονιακούς; Εξάλλου ο Τσίπρας προσέφερε ένα άλλοθι σε όλους εκείνους τους υποστηρικτές του ΟΧΙ που ανακάλυψαν ότι προτιμούν το… ΝΑΙ! Η πιθανή επιστροφή τους στον Μεϊμαράκη θα έμοιαζε με «φτύσιμο» στον ίδιο τον εαυτό τους. Προτιμότερος λοιπόν ένας «αντιμνημονιακός» όπως ο Τσίπρας, που «υποχρεώθηκε να λυγίσει», όπως και οι ίδιοι(!), παρά ένας πατενταρισμένος μνημονιακός. Ο Λογαριασμός εξάλλου δεν έχει έλθει ακόμα. Κατά συνέπεια λοιπόν «Τσίπρας χωρίς αυταπάτες».

Επειδή πολλοί, πριν τρεις μήνες, έθεταν το δίλημμα: ή εκλογές ή δημοψήφισμα, είχαμε εν τέλει και δημοψήφισμα και εκλογές, και μάλιστα στη «σωστή αλληλο-διαδοχή», ώστε η δυναμική ενός ψευδεπίγραφου δημοψηφίσματος να οδηγεί και στην ανάκτηση της κυβερνητικής εξουσίας. Γι’ αυτό, εξάλλου, όλες τις τελευταίες ημέρες της προεκλογικής εκστρατείας του ο Τσίπρας στράφηκε εκ νέου προνομιακά στη ρητορική του ΟΧΙ του δημοψηφίσματος. Ιδιαίτερα μάλιστα, από τη στιγμή και πέρα που διαπίστωσε ότι η ψήφος του ΟΧΙ έμενε ορφανή εξ αιτίας της διαφαινόμενης αποτυχίας της ΛΑΕ και των λοιπών διεκδικητών του ΟΧΙ και δεν κινδύνευε πλέον να του υπενθυμίσει κάποιος τη μεγάλη απάτη που είχε διαπράξει. (Ίσως τώρα πολλοί φίλοι να κατανοούν για ποιο λόγο είχαμε ταχθεί τόσο κάθετα ενάντια στην επιλογή της συμμετοχής στο ψευδεπίγραφο δημοψήφισμα, διότι σαν ουρά της είχε τον εξαγνισμό των Τσίπρα-Καμμένου – και εν τέλει, όπως απεδείχθη, και την επανεκλογή τους).

Απολύτως χαρακτηριστική υπήρξε η παταγώδης αποτυχία της ΛΑΕ, παρά την παρουσία του Γλέζου, της Κωνσταντοπούλου και του Λαφαζάνη, καθώς και ενός μεγάλου μέρους του κομματικού μηχανισμού του ΣΥΡΙΖΑ. Ακόμα και το ΚΚΕ έχασε πάνω από 30.000 ψήφους συγκριτικά με τις εκλογές του Ιανουαρίου. Η παλαιοκομουνιστική φρασεολογία και ιδεολογία της «συνεπούς αριστεράς» όπως και η δραχμολαγνεία, δεν συνεγείρουν πλέον την ελληνική κοινωνία. Εν τέλει ο Τσίπρας είχε ως αντίπαλό του μόνο την αποχή ενός σημαντικού μέρους των οπαδών του ΟΧΙ. Μόνο που, ευτυχώς γι’ αυτόν, η αποχή δεν περιορίστηκε στους δικούς του ψηφοφόρους, αλλά επεκτάθηκε και σε όλους τους άλλους. Για ποιο λόγο άραγε να ψηφίσει ο νεοδημοκράτης τον Μεϊμαράκη, όταν τον θεωρεί μία από τα ίδια, ενώ ο ίδιος, λίγες μέρες πριν τις εκλογές, καλούσε τον Τσίπρα να συγκυβερνήσουν;! Επιπλέον λειτούργησε και το επιχείρημα: «ας κυβερνήσει ο Τσίπρας για να εφαρμόσει το μνημόνιο και να μη δραπετεύσει στην αντιπολίτευση.»

Εν τέλει λοιπόν η μεταπολίτευση εξεμέτρησε το ζην δια της δραπετεύσεως των πολιτών από τις κάλπες. Ο ελληνικός λαός δεν τιμώρησε στην κάλπη την προηγούμενη κυβέρνηση για τις επτάμηνες πομπές της, αλλά η τιμωρητική ψήφος αναδιπλώθηκε έξω από την εκλογική διαδικασία, διαμορφώνοντας το ποσοστό ρεκόρ της αποχής, 45%,– μεγαλύτερο και από εκείνο των εκλογών του 1946!. Πάνω από 700.000, από τους ήδη μειωμένους ψηφοφόρους του Ιανουαρίου, προτίμησαν την αποχή. Γεγονός που καταδεικνύει σαφώς ότι τα υπόλοιπα κόμματα, απέτυχαν να ασκήσουν πειστική αντιπολίτευση αρχών, οράματος και προγράμματος, το δε αντιμνημονιακό αφήγημα όχι μόνο έχει εξαντληθεί αλλά οδήγησε αντίθετα και σε υπερψήφιση των νέο-μνημονιακών κομμάτων, όπως ο Σύριζα και οι Ανέλ!

Έτσι, ο εκλεκτός της Μέρκελ, του Ομπάμα, αλλά και της τουρκικής κυβέρνησης πέτυχε μια καθαρή νίκη – η Ουάσιγκτον, το Βερολίνο, και η Άγκυρα έχουν κάθε λόγο να πανηγυρίζουν. Εκείνος που έχασε, αντίθετα, είναι ο ελληνικός λαός ο οποίος στάθηκε ανίκανος να αντιδράσει στην υπογραφή του Τρίτου Μνημονίου, και οδηγείται εκών ή άκων στην υποταγή. Διότι βέβαια η αποχή μπορεί να καταδεικνύει την απομάκρυνση από το πολιτικό σύστημα, αλλά δείχνει ταυτόχρονα και την αδυναμία της ελληνικής κοινωνίας να προτείνει κάποια σοβαρή εναλλακτική πρόταση απέναντι σε ένα πολιτικό σύστημα που καταρρέει. Η ελληνική κοινωνία δεν μπόρεσε να δώσει τίποτε σοβαρότερο από τον Βασίλη Λεβέντη ως «νέα» εναλλακτική πρόταση. Παρακμή η οποία καταδεικνύεται περίτρανα και από το γεγονός ότι εν τέλει οι εκλογές πέραν της αποχής και της ήττας, πριμοδότησαν μόνο το «ένστικτο του θανάτου» των Νεοναζί.

Ως συνέπεια όλων αυτών, ο αντίκτυπος των αρνητικών εξελίξεων του προηγούμενου επταμήνου θα πολλαπλασιαστεί. Αφού η προηγούμενη κυβέρνηση δεν τιμωρήθηκε στις κάλπες, θα τιμωρήσει τώρα αυτή τον ελληνικό λαό! Το έλλειμμα κυβερνησιμότητας  και πατριωτικής ευθύνης που χαρακτηρίζει το σχήμα ΣΥΡΙΖΑ-Αν.Ελ., θα επιτείνει το κοινωνικό κόστος της εφαρμοζόμενης πολιτικής, ενώ θα απουσιάζει από τη Βουλή οποιαδήποτε αντιμνημονιακή φωνή εκτός ΚΚΕ και Χρυσής Αυγής, ώστε να μετριάζονται οι αρνητικές εξελίξεις. Παράλληλα, η επιβράβευση των Φλαμπουράρηδων και των Καμμένων προδιαγράφει ότι ακόμα και αυτό το “αναπτυξιακό πακέτο” θα απορροφηθεί με τον ίδιο παρασιτικό τρόπο που απορροφήθηκαν και τα προηγούμενα. Η χώρα κινδυνεύει να βυθιστεί σε μια μόνιμη παρακμιακή καθοδική σπείρα και προφανώς δεν έχουμε τελειώσει ούτε με το μνημόνιο ούτε με τον Σόϊμπλε και το grexit του.

Το μεταναστευτικό/προσφυγικό αδιέξοδο θα επιταθεί δραματικά, μια και εκατοντάδες χιλιάδες πρόσφυγες και μετανάστες κινδυνεύουν να εγκλωβιστούν στην Ελλάδα, ενισχύοντας την κρίση κοινωνικής και πολιτισμικής συνοχής της χώρας –δεδομένα τα οποία τροφοδοτούν τον χρυσαυγιτισμό.

Η Παιδεία θα συνεχίσει να αποτελεί “μαύρη τρύπα” για την ελληνική κοινωνία, καθώς η πολιτική αυτής της αριστεράς συμβάλει στον εκφυλισμό της δημόσιας εκπαίδευσης σε χείριστη κρατική παιδεία, που παράγει τους αμόρφωτους φτωχούς του αύριο – στον 21ο αιώνα οι κοινωνικές ανισότητες είναι κατ’ εξοχήν μορφωτικές ανισότητες.

Και πρέπει να μας ζώνουν τα φίδια όταν ο Αναστασιάδης ζητάει από τον Τσίπρα να εκπροσωπήσει και την Κύπρο στην διάσκεψη για το μεταναστευτικό, καθώς αυτό αποτελεί ένδειξη των άριστων σχέσεων που υπάρχουν μεταξύ τους, υπό τις ευλογίες Αμερικανών και Εγγλέζων – γεγονός που θα πληρώσουμε πολύ ακριβά στη νέα προσπάθεια επίλυσης του κυπριακού διά της… διαλύσεως της κυπριακής δημοκρατίας. Πραγματικά, ο κατάλογος δεν έχει τέλος φέροντας ante portas το φάσμα μιας μεγάλης εθνικής και κοινωνικής καταστροφής. Καθόλου τυχαία βέβαια στο νομό Ροδόπης εξελέγησαν τρεις μουσουλμάνοι και τουρκόφρονες βουλευτές και κανένας χριστιανός.

Η επικράτηση του ΣΥΡΙΖΑ στις εκλογές της 20^ης του Σεπτέμβρη, κατέδειξε περίτρανα ότι δεν υπάρχει εναλλακτική λύση στο εσωτερικό του πολιτικού συστήματος. Πολλαπλασιάζει, επομένως, τις ευθύνες όσων βρίσκονται έξω από αυτό, να ασκήσουν την μόνη ουσιαστική αντιπολίτευση στον νέο-αυριανισμό που χτίστηκε μεθοδικά πάνω στα ψέματα, τις απάτες, και την διγλωσσία της προεκλογικές περιόδου. Είτε οι υγιείς δυνάμεις της κοινωνίας θα πρέπει να συσπειρωθούν γύρω από ένα τέτοιο σχέδιο, είτε η ελληνική κοινωνία θα γονατίσει μπροστά στην παρακμή της.

Και επειδή κανένα κακό δεν έρχεται χωρίς και κάποιες θετικές πλευρές, εμείς θα επιμένουμε να υπενθυμίζουμε πως ζητήματα όπως η γενικευμένη παρακμή, το δημογραφικό, το μεταναστευτικό, η παραγωγική ανασυγκρότηση της χώρας, άρχισαν σταδιακώς να σπάνε το φράγμα της σιωπής και να εγκαθίστανται στο κέντρο του δημόσιου προβληματισμού, ξεπερνώντας επί τέλους τη μονοδιάστατη επικέντρωση στο «μνημόνιο-αντιμνημόνιο».

Για να θάψουμε τα κάθε είδους μνημόνια θα πρέπει να οικοδομήσουμε ένα νέο όραμα για την Ελλάδα. Και για κάτι τέτοιο θα πρέπει να απευθυνθούμε προνομιακά σε εκείνους που αρνήθηκαν να επιλέξουν τον «καλύτερο» εντολοδόχο του μνημονίου. Εκεί, σε αυτό το διαρκώς αυξανόμενο κομμάτι της ελληνικής κοινωνίας που αρνείται το πολιτικό σύστημα, καθώς και σε όσους αποφασίσουν να εγκαταλείψουν τελεσίδικα και οριστικά τις ιδεοληψίες τους, κυρίως της Αριστεράς, που τόσο δραματικά χαντάκωσαν τη ΛΑΕ, μπορεί να ανεβρεθεί ίσως μια μαγιά για το αύριο. Απόδραση λοιπόν επιτέλους από το σύστημα/μεταπολίτευση,για να επιστρέψουμε στα πραγματικά διακυβεύματα και προτάγματα για τη χώρα. Διαφορετικά η μεγάλη απόδραση των πολιτών από τις εκλογές του Σεπτεμβρίου θα κινδυνεύσει να μεταβληθεί σε απόδραση/εγκατάλειψη της ίδιας της χώρας, σε ένα θανάσιμο no future.

*Ένα αρχικό σχεδίασμα του κειμένου έγινε από τον Γιώργο Ρακκά.

πηγή 

Η κρίσις, λένε...

Η κρίσις, λένε...
Ένεκα η κρίσις, κύριε...
Μα τι ήταν η κρίσις;;;
Αρρώστια;
Κι αν ήταν έτσι, γιατί δεν κολλούσαν όλοι;

Άμα τον πόνο σου τον μοιράζεσαι μ' άλλους
λένε λιγοστεύει.
Μπορεί.....
Την πείνα σου όμως μ' όσους και να τη μοιραστείς,
δε θα χορτάσεις.
Τα πάρκα ήταν γιομάτα νηστικούς....
Μα τι έτρεξε και γέμισ' ο κόσμος νηστικούς;
Η κρίσις, λένε...
Ένεκα η κρίσις, κύριε...
Μα τι ήταν η κρίσις;;;
Αρρώστια;
Κι αν ήταν έτσι, γιατί δεν κολλούσαν όλοι;
Μ. Λουντέμης

Πόσον σοφώς , ελληνικέ λαέ, προς την Ζωήν εφάνης!

Παρέλθωμεν , παρέλθωμεν εκ ταύτης της εικόνος,
το τραύμα ό προυξένησεν ας επουλώσει ο χρόνος.
Φρικτή πλέον η εικών!... Γραία ομοιάζει , καίτοι νεάνις,
πόσον σοφός , ελληνικέ λαέ, προς την Ζωήν εφάνης!
Ω τι να της ενθυμηθώ από την Βουλήν; Τα έργα , τας ημέρας
καθ΄άς η εικονιζομένη εφέρετο  ως αιμοβόρον  τέρας;

Εριστική και αλαζών, κάλαμον καβαλικεύουσα ως ίππον,
μαέστρος ανεδείχθη   των προσχημάτων και των  τύπων.
Παρέλθωμεν , παρέλθωμεν εκ ταύτης της εικόνος,
περίφροντις είναι η γυνή , στο στήθος πάλλει  ο πόνος,
εζήτει την  εκδίκησιν διά  τέως φίλους και συντρόφους,
μακράν πλέον η Βουλή , απέτυχε εις τους  δολίους στόχους.


πηγή

Γλυκό «πέστο» με παγωτό και μπισκότα

Για να επιτύχετε δυνατούς αρωματικούς συνδυασμούς χρησιμοποιήστε καλό βούτυρο και επιλέξτε παγωτό με προσωπικότητα

Φωτογραφία:Αναστασία Αδαμάκη, food styling: Αντωνία Κατή

 
ΥΛΙΚΑ (για 5 άτομα)

1 ματσάκι βασιλικό

20 γρ. κουκουνάρι, καβουρντισμένο*

20 γρ. βούτυρο αγελάδος, σε θ.δ.

30 γρ. ζάχαρη άχνη

80 ml νερό

500 γρ. έτοιμο παγωτό της αρεσκείας μας

500 γρ. μπισκότα της αρεσκείας μας

500 γρ. φράουλες, καθαρισμένες ή φρούτα του δάσους ή βανίλιες ή ανανά σε κυβάκια

ΕΚΤΕΛΕΣΗ

Στον κάδο του μπλέντερ χτυπάμε τον βασιλικό, το κουκουνάρι, το βούτυρο, την άχνη και το νερό για μερικά λεπτά μέχρι να σχηματιστεί ένα κρεμώδες μείγμα.

Σερβίρουμε σε βαθιά πιάτα βάζοντας σε στρώσεις το παγωτό, τα μπισκότα – σπασμένα ή όχι, ανάλογα με το μέγεθός τους – και τις φράουλες. Περιχύνουμε με την κρέμα του βασιλικού.

* Πώς καβουρντίζουμε τους ξηρούς καρπούς

Σε αντικολλητικό τηγάνι, χωρίς προσθήκη λιπαρής ουσίας, ρίχνουμε τους καρπούς και ζεσταίνουμε για λίγα λεπτά μέχρι να βγάλουν τα αρώματά τους.
πηγή

«Το πρόσωπό σου θα λιτανεύσουν οι πλούσιοι του λαού» (Ψαλμ. Μδ΄ : 13)

 

Παναγία Σουμελά
«Πῶς νά ὀνομάσομε τό μυστήριο αὐτό, πού σχετίζεται μέ σένα, Θεοτόκε; Θάνατο; Ἀλλ᾿ ἄν καί ἡ πανίερη καί μακαρία ψυχή σου χωρίζεται ἀπό τό πανόλβιο καί ἀμίαντο σῶμα σου καί τό σῶμα σου παραδίνεται στή νόμιμη ταφή, ὅμως δέν παραμένει στό θάνατο οὔτε διαλύεται ἀπό τή φθορά. Διότι αὐτῆς πού ἡ παρθενία της ἔμεινε ἄθικτη ὅταν γέννησε, αὐτῆς τό σῶμα καί τώρα, πού μετατίθεται στούς οὐρανούς, διατηρήθηκε ἄφθαρτο».

Ἁγίου Ἰωάννου τοῦ Δαμασκηνοῦ,

Ἐγκώμιον εἰς τήν Κοίμησιν, ΕΠΕ 9, 261

 Τέλος καί τῇ Τρισηλίῳ Θεότητι

κράτος ,αἶνος καί δόξα εἰς τούς αἰῶνας τῶν αἰώνων.

Ἀμήν.

Πόσο ελληνικός είναι ο «ελληνικός τουρισμός»;

Αφίσα του Ελληνικού Οργανισμού Τουρισμού

Του Αλέξανδρου Αγγελόπουλου*
Θα ξεκινήσω επισημαίνοντας ότι δεν συμφωνώ με τις διθυραμβικές δηλώσεις περί αύξησης του τουριστικού ρεύματος στη χώρα μας, πρώτον γιατί στερούνται ποιοτικής ανάλυσης και άρα είναι εντελώς αναξιόπιστες, και δεύτερον γιατί δεν διασταυρώνονται επαρκώς, δεν επιμερίζονται και δεν καταλήγουν σε ασφαλή συμπεράσματα για το τελικό οικονομικό όφελος από την τουριστική δραστηριότητα στο σύνολο της χώρας. Πλην της πολύπαθης Αθήνας και μικρών εξαιρέσεων, πληγήκαμε ανεπανόρθωτα. Ο χειμώνας αναμένεται θερμός.

Η εισαγωγή αυτή κρίνεται απαραίτητη αν σκεφτεί κανείς ότι η «κτηνοτροφικής λογικής» καταμέτρηση ταιριάζει μεν απόλυτα στο μοντέλο που έχει υιοθετήσει η χώρα και ασπαστεί η προηγούμενη ηγεσία του υπουργείου, αλλά στερείται οράματος και πλάνου, όπως στερείται και ποιοτικών χαρακτηριστικών που κρίνονται απαραίτητα στη διαμόρφωση πολιτικής. Πού είναι λοιπόν η Ελλάδα σε όλο αυτό και πώς την επαναφέρουμε στο προσκήνιο;

Ας τα πάρουμε με τη σειρά.

1. Το 2015 ήταν χρονιά ρεκόρ σε ότι αφορά τις προσφορές τιμής. Σε πολλές περιπτώσεις το κόστος φιλοξενίας των επισκεπτών μας ήταν υπερδιπλάσιο της τιμής πώλησης. Θυμίζει μεταναστευτικό περιορισμένης χρονικής διάρκειας. Ήρθαν για την τιμή, όχι για την Ελλάδα.

2. Ακόμη και σήμερα δεν έχει γίνει καταγραφή του αποτυπώματος της τουριστικής οικονομίας στην εθνική. Πόσοι κλάδου επηρεάστηκαν; Πώς; Τι άλλαξε στον τρόπο που βλέπουμε και αντιμετωπίζουμε τον κλάδο; Πόση σημασία δίνεται στην προστιθέμενη αξία του τουρισμού στην εθνική οικονομία; Πώς αλληλεπιδρά ο τουρισμός με τους λοιπούς κλάδους της οικονομίας; Εν συντομία, αν και οφείλουμε να αφήσουμε τις απαντήσεις για τον αναγνώστη, δεν μπορούμε ή δεν έχουμε απαντήσει στα παραπάνω. Πολύ περισσότερο που οι απαντήσεις διαφέρουν από περιοχή σε περιοχή και από περίοδο σε περίοδο.

3. Ο αθάνατος και απόλυτα απαραίτητος πρωτογενής τομέας είναι στο επίκεντρο κάθε συζήτησης για εξαγωγές, αλλά δεν συνδέεται επαρκώς με τον τουρισμό, που είναι η κυρία εξαγωγική μας δραστηριότητα. Αποτέλεσμα είναι να μην παράγουμε ούτε αρκετά, ούτε με πρόγραμμα, ούτε τελικά με τρόπο τέτοιο που να διατηρεί το ισοζύγιο εισαγωγών- εξαγωγών σε υγιές επίπεδο. Για να το εξηγήσουμε περαιτέρω: Για τουλάχιστον ένα εξάμηνο η χώρα υποδέχεται περίπου δύο φορές τον πληθυσμό της σε επισκέπτες. Για να συντηρήσουμε το μοντέλο φιλοξενίας μας εισάγουμε πρώτες ύλες σε ποσοστό που ξεπερνάει το 50% (δεν έχει καταγραφεί λεπτομερώς) των αναγκών μας. Απαιτείται μια σύνθετη φόρμουλα για να αποδείξει κάποιος ότι το τουριστικό μοντέλο συνεισφέρει στο σύνολο της οικονομίας, χωρίς διαρροές προερχόμενες από εισαγωγές που γίνονται για να εξυπηρετηθούν οι επισκέπτες της χώρας. Μήπως οφείλουμε να αυξήσουμε τα εγχώρια παραγόμενα;

4. Τα πολιτιστικά, πολιτισμικά και αποκλειστικά μας χαρακτηριστικά χάνονται στην ποσοτικοποίηση του τουρισμού μας. Ανεπίτρεπτο! Έπρεπε και πρέπει να συνδεθούν με ένα μοντέλο φιλοξενίας που να είναι στη βάση του ελληνικό. Οφείλουμε να κάτσουμε στο ίδιο τραπέζι με καλλιτέχνες, ιστορικούς, στοχαστές, γιατρούς, αλλά και τη νέα γενιά και να δώσουμε στον κόσμο έναν ελληνικό τουρισμό.

5. Η απασχόληση φεύγει από τα ελληνικά χέρια και πηγαίνει στα φτηνότερα. Μα και η τουριστική εκπαίδευση δεν υποστηρίζεται. Τότε για ποιον δουλεύει αυτό το μοντέλο για το οποίο είμαστε τόσο περήφανοι; Με 30% ανεργία, η χώρα έπρεπε να στραφεί στα μοντέλα απασχόλησης που έχουν παρόν και μέλλον και να αναδείξει τις ευκαιρίες απασχόλησης σε κλάδους που, εν πρώτης, μπορεί να μην μοιάζουν τόσο «σέξι» όσο οι νέες τεχνολογίες, αλλά που, εν τέλει, συντηρούν ένα εξαιρετικό μοντέλο ευημερίας και καταπολεμούν στη ρίζα του το μοντέλο του πλουτισμού. Ο τουρισμός μπορεί να απασχολήσει άμεσα και έμμεσα πάνω από το 25% της παραγωγικής Ελλάδας, τροφοδοτώντας και τροφοδοτούμενος από πλείστους άλλους τομείς της οικονομίας. Ξυλουργοί, τεχνικοί δικτύων, για παράδειγμα, είναι όλοι, εν γνώσει ή εν αγνοία τους, μέρος της τουριστικής αλυσίδας.

6. Τέλος, τα φυσικά πλεονεκτήματα της Ελλάδας είναι μοναδικά. Χωρίς την ελληνική φύση, δεν υπάρχει ελληνικός τουρισμός. Συνεχίζουμε, πάραυτα, να βγάζουμε τη χώρα μας και να την εγκαταλείπουμε. Διπλό έγκλημα. Αλόγιστη σπατάλη φυσικής ενέργειας, εγκληματική διαχείριση απορριμμάτων, πολεοδομική αναρχία και αρχιτεκτονική ασυδοσία οδηγούν τη χώρα σε ξεγύμνωμα της Ελλάδας από εκείνα τα συνθετικά της που την κάνουν μοναδική, όμορφη και πλούσια, μέσα ή έξω από το ευρώ.

Ο ελληνικός τουρισμός κάποτε λεγόταν φιλοξενία, ήταν δικός μας και είχε εμάς στο κέντρο. Χρέος μας να γυρίσουμε στα πρότυπα της φιλοξενίας και μιας ελληνικής οικονομίας που τη χρειάζεται γιατί είναι ο συνδετικός της κρίκος.

* Ο Αλέξανδρος Αγγελόπουλος είναι αντιπρόεδρος Aldemar και μέλος του ΔΣ του Ξενοδοχειακού Επιμελητηρίου Ελλάδος (ΞΕΕ)

Αθηναϊκό Πρακτορείο, ΑΘΗΝΑ
 https://mignatiou.com/2015/09/poso-ellinikos-ine-o-ellinikos-tourismos/

"Μασονική ΕΕ και ευρώ ή Ελεύθερη Ελλάδα;"

 

του π. Κωνσταντίνου Στρατηγόπουλου
Δρ. Θεολογίας και Οικονομικών

Απομαγνητοφωνημένο απόσπασμα ομιλίας του πρωτοπρεσβυτέρου Κωνσταντίνου Στρατηγόπουλου που έγινε στα πλαίσια των κατηχητικών αναλύσεων της προς Τιμόθεον επιστολής του Αποστόλου Παύλου, στο χωρίο Κεφάλαιο 1, στίχοι 6-11, στον Ιερό Ναό Κοιμήσεως Θεοτόκου, Δικηγορικών Γλυφάδας, την Πέμπτη 24-05-2012.
Ο π. Κωνσταντίνος Στρατηγόπουλος κάνει μια μνημειώδη αναφορά στην ευρωζώνη, το ευρώ, τις αδηφάγες τράπεζες ως μασονο-δαιμονικές δομές και στην αντίδραση μας έναντι τους στις κάλπες.

 
Σχόλιο του blog μας: Θεωρώ πρέπον να δημοσιεύσω το παρακάτω κείμενο του π. Κωνσταντίνου, που είναι πρωτίστως πνευματικό, αλλά είναι και πολιτικό (αυτά τα δύο συχνά συμπλέκονται, κατ' ανάγκην, αφού είμαστε πολίτες της γης και καλούμαστε να γίνουμε πολίτες του ουρανού).
Ο π. Κ. Στρατηγόπουλος, κατά τη γνώμη μας, είναι ένας από τους πιο σοβαρούς σημερινούς πνευματικούς διδασκάλους της Ορθοδοξίας, ιδιαίτερα στην περιοχή της Αττικής. Όμως για να έχουν βάση τα παρακάτω σωστά, κατά τη γνώμη μας, λόγια, νομίζουμε πως προϋποτίθεται κάτι από το Κράτος και κάτι από την Εκκλησία.
Από το Κράτος προϋποτίθεται να στήσει ξανά την ελληνική οικονομία και κοινωνία στα πόδια της, σε ελληνικά πόδια και όχι ξεπουλώντας τον εθνικό μας πλούτο (είτε ορυκτό πλούτο, είτε ανανεώσιμες πηγές ενέργειας, είτε αεροδρόμια και λιμάνια, είτε οτιδήποτε άλλο), ούτε παρακαλώντας μόνο να έρθουν εδώ ξένοι επενδυτές (ή μήπως να λέμε καλύτερα αποικιοκράτες;). Οι ίδιοι οι Έλληνες πρέπει να βοηθηθούμε να επενδύσουμε στη χώρα μας. Φυσικά κάτι τέτοιο συνεπάγεται διεθνή οικονομικό πόλεμο εναντίον μας και δεν βλέπουμε διάθεση από τους κυβερνώντες πολιτικούς μας γι' αυτό. Ατυχώς, μάλλον πέσαμε σε έλλειψη από Λεωνίδες, Παλαιολόγους, Μακρυγιάννηδες και Καποδίστριες.
Από την Εκκλησία προϋποτίθεται: α) Να πάψει να δέχεται (αν έρχονται πλέον) χρήματα από την Ευρωπαϊκή Ένωση για αναστηλώσεις μοναστηριών ή άλλα έργα, όποια κι αν είναι αυτά - η δωροληψία προκαλεί και εξάρτηση & αναγκάζει σε σιωπή και ανοχή ή συνενοχή. β) Να ηγηθεί της κοινωνίας και να αξιοποιήσει τις όποιες δυνατότητές της, οικονομικές, οργανωτικές κ.τ.λ., για να βοηθήσει αληθινά την οικονομική ανάπτυξη της κοινωνίας μας, όπως περίπου κάνουν οι Ιεραπόστολοι στις (άλλες) χώρες του τρίτου κόσμου με καλλιέργειες κ.τ.λ. Εδώ η κατάσταση ασφαλώς δεν είναι τόσο χάλια όσο στην Αφρική π.χ. και υποθέτω ότι η Εκκλησία θα μπορούσε να σχεδιάσει αυτό που δεν σχεδιάζει το (ανύπαρκτο) Κράτος: την ανάσταση του Γένους. Ατυχώς όμως, φαίνεται πως πέσαμε σε έλλειψη κι από Βασιλείους και Χρυσοστόμους...
Δυστυχώς, δεν βλέπω φως σε καμία από τις παραπάνω κατευθύνσεις. Ίσως και να παραλογίζομαι, δεν ξέρω, ο Θεός ξέρει. Ο Θεός ας βοηθήσει - κι εμείς, αν μπορούμε, ας κάνουμε κάτι.
Το περίεργο είναι ότι αυτό το ιστολόγιο, συν Θεώ, μάλλον το διαβάζουν και άνθρωποι της Εκκλησίας. Άραγε προβληματίζεται κανείς; Αναρωτιέμαι...
Και τώρα μπορείτε να διαβάσετε την ομιλία...



 
Το κείμενο

Για χίλιους λόγους, διάφοροι φορείς όλο αυτόν τον καιρό τρομοκρατούν το λαό μας, με διάφορους εκφοβισμούς. Και αυτός ο εκφοβισμός είναι διπλός. Ο ένας εκφοβισμός είναι τι θα γίνει αν θα φύγουμε από την ΕΟΚ και ο άλλος είναι τι θα γίνει αν δεν θα φύγουμε.

Θέλω να σας τονίσω τα εξής. Πρώτα-πρώτα, η θέση μου για τα μνημονιακά είναι σαφέστατη, την έχω πει χίλιες φορές. Το είπα πριν από λίγο, το θεωρώ βαθύτατη προδοσία του λαού και του τόπου. Αυτό είναι δεδομένο. Αλλά αυτό δεν μου αρκεί. Αυτή είναι η βασική μου αντίδραση. Τι παρακάτω έχω να προσθέσω, για να προσέξει ο λαός.

Κοιτάξτε, το δαιμονομασονικό κίνημα το οποίο διοικεί την Ευρώπη, όπως το λέω είναι -καθαρά έτσι- δεν είναι μια γενική ιστορία.

Η Ευρώπη διοικείται από κατεξοχήν κέντρα μασονικά, πρόσωπα μασονικά· απόδειξη όλοι όσοι προβάλλονται μέσα από την ταραχή, τη βαβούρα, ως υπουργοί και πρωθυπουργοί των διαφόρων χωρών της Ευρώπης ανήκουν σε μασονικές λέσχες....

Κοιτάξτε, κι αν ακόμη για μια στιγμή ξεφύγω από τη δουλεία του μνημονίου -που δεν μπορώ να ξεφύγω, με κυνηγάει συνέχεια γιατί είναι η δουλεία του εργάτη, όπως είπα πριν από λίγο, και δεν μπορώ να δεχτώ νοήμονα Έλληνα που δέχεται την υποδούλωση της Ελλάδος σε συστήματα, προσέξτε, τα οποία ούτε τα σκέφτηκε, σε συστήματα που δεν τα σκέφτηκε ποτέ.

Δεν θα επικαλεστώ το άρθρο 120 του σημερινού Συντάγματος. Δεν θα το επικαλεστώ. Εγώ το Χριστό επικαλούμαι, αλλά απλώς θυμίζω ότι αυτό το άρθρο λέει ότι η τήρηση του Συντάγματος αυτού επαφίεται στον πατριωτισμό των Ελλήνων.

Δεν το επικαλούμαι, αλλά το λέει το Σύνταγμα, απλώς το θυμίζω, ήταν το παλιό 114, είναι στο άρθρο 20, όχι ως ακροτελεύτιο. Άρα εδώ υπάρχει μια επίκληση για τον πατριωτισμό των Ελλήνων.

Πρέπει να αναλογιστεί ο καθένας πόσο έχει πατριωτισμό.

Αν αυτός ο τόπος προετοιμάζεται να ενταχθεί σε ένα γενικότερο σύστημα δαιμονομασονικό, όπως το αποκάλεσα υπεύθυνα -γιατί αυτά είναι τα κέντρα σήμερα, είναι αυτά τα κέντρα που λειτουργούν το σήμερα, τα οποία έχουν ως καίριο, προσέξτε δεν είναι τυχαίο, άξονά τους το τραπεζικό σύστημα.

Μην ξεχνάτε την Αποκάλυψη ότι θα έρθει ένα σύστημα το οποίο θα είναι τελείως εγκλωβιστικό για τον άνθρωπο, δεν θα μπορεί ο άνθρωπος να σηκώσει κεφάλι και δεν θα μπορεί να ψωνίσει ή να αγοράσει.

Όλα τα χρήματα σήμερα λειτουργούν μέσα από τις τράπεζες. Γι 'αυτό οι τράπεζες είναι τα καλά παιδιά της ιστορίας.

Εν μέσω κρίσεως δεν ξέρω πόσα δισεκατομμύρια πήραν αυτό τον καιρό οι τράπεζες στην Ελλάδα, για να είναι τα καλά παιδιά αυτού του συστήματος.

Ευχαριστώ, δεν θα πάρω.

Σημαίνει πως αυτή η Ευρώπη, με αυτό το ευρώ, είναι πουλημένη εκ προοιμίου.

Κι εγώ συντασσόμενος μαζί τους, παίρνω την ευθύνη, η Ελλάδα να έρθει σε αυτό το σύστημα το οποίο ετοιμάζει την κόλαση και την πολιτεία του Αντιχρίστου.

 

Εγώ έτσι νιώθω. Και νιώθω ότι πρέπει να το πω στο λαό του Θεού.

Όποιος αντιδράσει, θα πονέσει. Αλλά εγώ ξέρω ότι σε αυτόν τον τόπο υπάρχει μια ιστορία αντιδράσεως και δεν ζητώ να αντιδράσετε σε οτιδήποτε.

Να αντιδράσετε σε αυτό που σας είπα. Τι σας είπα;

Δαιμονο-μασονοκρατία σας είπα και το λέω υπεύθυνα.

Όλοι οι κεντρικοί φορείς αυτού του τόπου και της Ευρώπης είναι αυτοί και απεργάζονται αυτό το σχέδιο για την Ευρώπη. Η Ευρώπη, εγκλωβισμένη σε ένα παγκόσμιο δήθεν κράτος το οποίο εξυπηρετεί άλλα συμφέροντα με άξονα το τραπεζικό σύστημα, το οποίο αναφέρεται στην Αγία Γραφή, στην Αποκάλυψη.

Εγώ δεν θα πάρω, ευχαριστώ.

Υπ' αυτή την έννοια, φυσικά δεν δέχομαι τα κόμματα τα μνημονιακά, δεν δέχομαι οποιονδήποτε θέλει η Ελλάδα να συνεχίζει μες στην Ευρώπη και στο ευρώ.

Το φωνάζω επίσημα. Είναι κι αυτό πούλημα της Ελλάδας.

Δεν μπορώ εγώ προσωπικά να συνεργήσω και να μην το πω στο λαό του Θεού ότι έχετε ευθύνη. Για το αύριο, το οποιοδήποτε τραγικό, δεν με φοβίζει η φτώχεια. Σας τρομοκρατούν με τη φτώχεια. Όχι, αυτός ο λαός έζησε και φτωχός.

Αλλά εγώ κινούμαι μέσα απ᾽ την Ορθοδοξία μας. Σας τρομοκρατούν με τη φτώχεια κάθε μέρα. Αυτό σας λένε: τι θα πάθει η Ελλάδα.

Η Ελλάδα θα ναι ελεύθερη, αλλά θα ναι πιο φτωχιά. Αν δέχεστε αυτή τη σύμβαση, μην πουλήσετε την Ελλάδα πια στις καρδιές σας, έχετε ευθύνη.

Δεν μπορείτε να κρυφτείτε πια. Δεν μπορείτε να το κάνετε αυτό το πράγμα πια.

Έχετε ευθύνη για το αύριο της Ελλάδας αν παιχθεί αυτή η ιστορία του οποιουδήποτε Αντιχρίστου μέσα και από την Ελλάδα.

Εμείς ως Έλληνες Ορθόδοξοι πρέπει να πούμε όχι. Δεν ξέρω τι θα πουν οι άλλοι.

Άρα αντιδρώ και στα μνημονιακά και σε όσους χαϊδεύοντας και τα αυτιά των ψηφοφόρων, λένε είμαστε αντιμνημονιακοί, αλλά εμείς θα μείνουμε εκεί.
Μας κοροϊδεύουν και αυτοί. Συγχωρέστε με.

Εγώ δεν έχω να πω κάτι άλλο, αλλά ένιωσα σ' αυτή την τελευταία συνάντηση σήμερα -δεν ξέρω πως θα είμαστε τον Οκτώβριο- ένιωσα ότι πρέπει αυτό να το πω.

Άλλο τίποτε δεν θα πω, δεν έχω να κάνω άλλο κήρυγμα, εγώ σωπαίνω, είπα ο,τι είπα, πείτε με ηλίθιο, πείτε με βλάκα, αλλά μπρος στην τρομοκρατία που σας κάνουν κάθε μέρα, εγώ δεν σας τρομοκρατώ, σας ελευθερώνω.

Και θέλω ένα λαό που είναι στην Εκκλησία και είναι ελεύθερος και δεν τρέμει το φυλλοκάρδι του γιατί φοβάται τις καταθέσεις του, που θα κρύψει τα δικά του, που θα κρύψει ο,τι έχει. Εδώ δεν μπορείς να κρυφτείς πια....

Το σύστημα είναι δαιμονιώδες. Τι θα ψηφίσετε θα πάρετε την ευθύνη του!
πηγή 

Γιαγιά 87 ετών ζωγραφίζει το χωριό της!

Agnes Kasparkova γεννήθηκε στο χωριό Louka της Τσεχίας και εργάστηκε όλη της τη ζωή ως αγρότισσα, σκληρή δουλειά και επίπονη… Πάντα, όμως, στον ελεύθερο χρόνο της έκανε κάτι που παραξένευε τους κατοίκους της περιοχής… Έπαιρνε τα πινέλα και μπλε μπογιά και πήγαινε στα σπίτια ζωγραφίζοντας παραδοσιακά μοτίβα στους τοίχους.

Η ενασχόλησή της αυτή έγινε πιο έντονη γύρω στα 60 της χρόνια, όταν πλέον εγκατέλειψε τα χωράφια. Χρησιμοποιεί τις καλύτερες μπογιές και μόλις αντιληφθεί ότι κάποιο από τα σχέδια ξεθωριάσει από τον καιρό το αντικαθιστά αμέσως με ένα καινούριο… “Σκοπός μου είναι να ομορφύνω τα σπίτια και να περνώ δημιουργικά τον χρόνο μου”, λέει η ίδια.





πηγή