πατάτες με τη ρίγανη

Η Άνοιξη, εκτός όλων των άλλων που έχουμε πει παλιότερα, είναι η εποχή... της ρίγανης. 

Της ρίγανης της κανονικής, της άγριας... της αγριεμένης ρίγανης.

Επιμένω σ' αυτό το σημείο... για να την ξεχωρίσω από τις άλλες τις ρίγανες που μαζί με άλλα αρωματικά φυτά, φυτεμένα σε ροζ, φούξια και λαχανί γλαστράκια αποτελούν το απαραίτητο ντεκορ που κάθε εκπομπή μαγειρικής που ενδημεί στην ελληνική τηλεόραση, επιθυμεί να έχει,...έτσι που να εξασφαλίζεται ένας τόνος απλότητας και φυσικότητας, μια αύρα φρεσκάδας του χωριού, μπροστά από κάμερες και κάτω από προβολείς, πίσω από  καλώδια και επεξεργαστές ήχου, ανάμεσα σε ηχεία και  μικρόφωνα ....   κι όλα αυτά που κάνουν τω όντι στούντιο ένα στούντιο, και θελκτικό το προς πώλησιν εμπόρευμα, ήτοι την εκπομπή της μαγειρικής....
Απλώνει ο καλός τηλεοπτικός μάγειρας ...συγνώμη σεφ, ήθελα να πω... το χέρι του στο γλαστράκι με τη ρίγανη, το βασιλικό, το δυόσμο, τον μαϊντανό, κόβει με μια απαλή, χορευτική κίνηση ένα κλαδάκι, μας το δείχνει με χαμόγελο και νόημα που να υπογραμμίζει την ποιότητα της μαγειρικής του... και βάζει την τελευταία χαριτωμένη πινελιά, γαρνίροντας το πιάτο που θα "απογειώσει την γεύση σας"....
(μικρή παρένθεση εδώ : ποτέ δεν κατάλαβα αυτό το λεκτικό σχήμα: γιατί να "απογειώσει" και να μην "προσγειώσει" τη γεύση μας;)
 

Βέβαια, παράλληλα με τα απλά, πανάρχαια αυτά φυτά - που κάποτε ήταν  τόσο οικεία στους ανθρώπους όσο το ξύλινο τραπέζι της κουζίνας με τις σανίδες που δεν εφάρμοζαν ακριβώς αλλά άφηναν ένα ελάχιστο άνοιγμα μεταξύ τους και το κατώφλι του σπιτιού τους που είχε φθαρεί από τα τόσα πόδια - φιγουράρουν άψογοι πάγκοι μαγειρικής, ανοιξείδωτα σκεύη, διάφορα γκουρμέ σκευάσματα, πανάκριβα σετ μαχαιριών... κι όλα αυτά που κάνουν το μαγείρεμα να μοιάζει με κάτι εξωφρενικό κι υπερ-ανθρώπινο, σαν μια υπερπαραγωγή του Χόλιγουντ. 

Κι ενώ επαναλαμβάνονται τα υλικά μιας παράξενης συνταγής.... στο πλάι "τρέχουν" οι διαφημίσεις των καλών χορηγών και διαφημιζομένων εταιριών πώλησης ειδών σπιτιού, εξοπλισμού εστιατορίων, πώλησης ειδών  κήπου και φυτών εσωτερικού χώρου, καθώς και της πολυεθνικής αλυσίδας σούπερ μάρκετ που έχει αγοράσει τον καλό σεφ και του οποίου τα προϊόντα και τις συνταγές διαθέτει στα καταστήματά της....

Από αυτή λοιπόν την δυστυχισμένη ρίγανη εσωτερικού χώρου των στούντιο, ξεχωρίζω την αγριεμένη ρίγανη που φύεται  σε ένα χωράφι πιο κάτω από το σπίτι μου... εδώ και πολλά χρόνια... απ' όταν  ο γερο-Λευτέρης όταν ζούσε, ερχόταν τέτοια εποχή με το μουλάρι του, να την τρυγήσει και να επισκευάσει με τα χέρια του την ξερολιθιά που ήταν δίπλα της, και την τριγύριζε και την στήριζε, εκεί απ' ανέκαθεν....

Ναι, φύεται... έξω στον αέρα.. στο χώμα.... χωρίς να ρωτήσει κανέναν... εκεί από πάντα. Κανείς δεν την ποτίζει... κανείς δεν της τραβάει πλάνα... κανείς δεν την χρησιμοποιεί ως ντεκόρ για να πουλήσει κάτι...

Και τώρα την Άνοιξη,  ο άγριος θάμνος της, που δεν μπορούν πέντε άνθρωποι να τον αγκαλιάσουν, ξεχειλίζει από  άσπρα μικρά ανθάκια, βουίζει ολόκληρος από μέλισσες και φτερωτά και στη ρίζα του κρατάει τις σαύρες κι τ' άλλα τα μικρά πλάσματα της γης... και μυρίζει.. Θέ μου πώς μυρίζει!

Περήφανη κι αγριεμένη μου ρίγανη!!

Από αυτή την ρίγανη  πήγα κι εγώ σήμερα κι έκοψα μερικά κλαδιά. Τα έκανα ματσάκια και τα άφησα να ξεραίνονται. Ρίγανη για όλο το χρόνο....

Σκέφτηκα λοιπόν να δώσω κι εγώ μια συνταγή ανάλογη με το ήθος της, στους εκλεκτούς φίλους της ταπεινής σελίδας:

Πατάτες με τη ρίγανη

Υλικά : πατάτες, ρίγανη, αλάτι, πιπέρι, λάδι.

Εκτέλεση : Παίρνουμε τις πατάτες. Προτιμώ τις φρέσκιες, τις οποίες απλώς πλένω εξωτερικά και δεν τους αφαιρώ τα φλούδια. Γίνονται πιο νόστιμες! Σε διαφορετική περίπτωση τις καθαρίζουμε κανονικά και παραδοσιακά. Τις κόβω σε μεγάλα κομμάτια μακρόστενα, συνήθως στα 4.

Τις βάζω στο ταψάκι, τους ρίχνω αλάτι, πιπέρι και τρίβω την φρέσκια ρίγανη που μοσχοβολάει από την αγριάδα της, βάζω και κανα-δυό κλαδάκια ολόκληρα σταυρωτά... Τα ανακατεύω με τα χέρια να πάνε παντού.

Ρίχνω ένα κρασοπότηρο λάδι, ένα ποτήρι νερό και τις βάζω στο φούρνο για 45 λεπτά στους 180ο βαθμούς. Όταν πάρουν χρώμα και τρυπιούνται με το πιρούνι είναι έτοιμο το φαγητό.

Συνοδεύεται με κρασί (εμείς έχουμε κόκκινο) και ντοματοσαλάτα.

Τόσο απλά. Πατάτες με τη ρίγανη. 
Γιατί τι θα ήταν οι πατάτες χωρίς τη ρίγανη;
Τι θα ήταν η ρίγανη χωρίς την Άνοιξη;
Τι θα ήταν η Άνοιξη χωρίς την ξερολιθιά και την ανάμνηση του γέρο-Λευτέρη, που την επισκεύαζε με  εκείνα τ' άγρια τρυφερά χέρια του;

 

 

πηγή

Βοήθησέ με Κύριε...

Την ώρα του ΠΑΘΟΥΣ, γιατί σκοτίζεται ο νους μου.
Την ώρα του ΠΕΙΡΑΣΜΟΥ γιατί παραλύει η θέλησή μου.
Την ώρα του ΠΟΝΟΥ γιατί κατακαίονται τα σωθικά μου.
Την του ΕΝΘΟΥΣΙΑΣΜΟΥ γιατί δεν ελέγχω τις απόψεις μου.
Την ώρα της ΑΠΕΛΠΙΣΙΑΣ γιατί νομίζω πως χάνεται το παν.
Την ώρα του ΘΥΜΟΥ γιατί δεν ξέρω τι κάνω.
Την ώρα της ΑΔΥΝΑΜΙΑΣ γιατί μπορώ να πουληθώ και στο διάβολο
Την ώρα του ΦΟΒΟΥ γιατί τα έχω χαμένα.
Την ώρα της ΧΑΡΑΣ γιατί μπορεί να μην αντέξω στο βάρος της.
Την ώρα της ΑΓΑΠΗΣ για να είναι γνήσια.

ΤΟ ΔΕΝΤΡΟ ΠΟΥ ΕΔΙΝΕ

«Μια φορά και ένα καιρό ήταν μια μηλιά που αγαπούσε ένα αγοράκι». Έτσι αρχίζει αυτό το όμορφο παραμύθι που το διαβασμά του αφήνει τη γεύση μιας αξέχαστης ευαισθησίας. Κάθε μέρα το αγόρι πήγαινε στη μηλιά κι έτρωγε τα μήλα της, έκανε κούνια απ τα κλαδιά της, σκαρφάλωνε στον κορμό της... κι η μηλιά ήταν ευτυχισμένη. Μα όσο το αγόρι μεγάλωνε, τόσο περισσότερα ζητούσε απ το δέντρο και το δέντρο έδινε, έδινε, έδινε αδιάκοπα...

Τον ευχαριστούμε τον φιλάνθρωπο Χριστό μας. Και γι αυτήν την ημέρα . Και γι αυτήν την εορτή. Για τα μεγάλα κι υψηλά νοήματά της. Και μακάρι να αισθανθούμε την πνευματική δίψα για την αθάνατη χάρη Του και την αιώνια ζωή Του. Και να γεμίσουμε με τα νάματα και τα ύδατα του Παναγίου Πνεύματος, που τόσο ανάγκη τα έχουμε.

ΤΟ ΑΘΛΙΟ ΠΡΟΔΟΤΙΚΟ ΚΑΙ ΝΕΟΤΑΞΙΚΟ ΕΚΠΑΙΔΕΥΤΙΚΟ ΣΥΣΤΗΜΑ ΠΟΥ ΠΑΡΑΓΕΙ ΗΤΤΗΜΕΝΟΥΣ ΝΕΟΥΣ ΕΛΛΗΝΕΣ, ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΑΛΛΑΞΕΙ...ΧΘΕΣ!

Γράφει ο 

ΕΚ ΠΑΙΔΕΙΑΣ ΑΡΞΑΣΘΑΙ, ΑΛΛΙΩΣ ΤΕΤΕΛΕΣΤΑΙ...

Στις εξετάσεις στη νέα ελληνική γλώσσα (κάποτε «έκθεση ιδεών») ετέθη στους νεαρούς βλαστούς του έθνους το θέμα της «Προστασίας κι αξιοποίησης της πολιτιστικής μας κληρονομιάς», και ετέθη από ένα εκπαιδευτικό σύστημα που έχει θέσει εκτός πεδιάς και παιγνιώδους διδασκαλίας ακόμα και τον «Επιτάφιο» τουΠερικλή, έτσι όπως τον κατέγραψε ο Θουκυδίδης, ως την πρώτη και τέλεια δήλωση (διακήρυξη, αν προτιμάτε) της Δημοκρατίας για τον εαυτόν της.

Ετέθη από ένα σύστημα (όχι μόνον το εκπαιδευτικό) προς πραγμάτευσιν στους παίδες, κορίτσια κι αγόρια, ένα θέμα που αυτό το σύστημα δολοφονεί καθημερινώς, όταν στο κρατούν γλωσσάρι η λέξη «μουσείο» δηλώνει τόπον αραχνώδη κι αποστεωμένον, όταν στην κρατούσα πρακτική η επίσκεψη σε έναν αρχαιολογικό χώρο (συνήθως εκπάγλου ομορφιάς) θεωρείται μπανάλ τε και πασέ.

Αλήθεια, τι ζητείται απ’ τους εξεταζόμενους να γράψουν, άμουσοι οι ίδιοι από ανάλογα βιώματα και ξένοι απ’ τη χάρη της ευχάριστης διδασκαλίας (η οποία αφήνεται στο φιλότιμο των καλών εκπαιδευτικών), ενώ υπονομεύεται απ’ το ίδιο το πρόγραμμα σπουδών.

Αν κρίνουμε εκ του αποτελέσματος, τα ανθρωπιστικά γράμματα, η γλώσσα, η ιστορία, η λογοτεχνία, η κοινωνιολογία κι άλλα μαθήματα διδάσκονται έτσι ώστε πολλοί έφηβοι κι αμέσως μετά νεαροί πολίτες να μένουν άνευ επαφής με έναν φιλοσοφημένο τρόπο ζωής (κενό που αργότερα μόνον ένα μικρό μέρος καλύπτει μέσω της τριβής του με την κοινωνία ή τη δική του αεί εκπαίδευση στα γράμματα και τις τέχνες).

Σε μια κοινωνία που οι περισσότεροι απ’ όσους ελέγχουν (αυτό είναι το ρήμα) την εκπαίδευση και την δι’ αυτής παιδεία κανοναρχούν στον λαό την ασυνέχεια του έθνους του και βγάζουν εθνικιστές τον Ελύτη ή τον Ρίτσο, είναι λογικό επακόλουθο να έχει χαθεί η μπάλα. Κι όχι

μόνον, αλλά να τροφοδοτεί την «αντίδραση» των άξεστων και των αγροίκων που (θύματα και αυτοί του ίδιου εκπαιδευτικού συστήματος) ευαγγελίζονται την προγονοπληξία, μετέρχονται την παραϊστόρια και «εξιδανικεύουν» την αρχαιότητα με τον πιο βάρβαρο κι ακροδεξιό τρόπο που της στερεί την περίλαμπρη οικουμενική της αξία.

Σ’ αυτήν την κοινωνία που ελάχιστοι αποκτούν μέσω του εκπαιδευτικού συστήματος γνώση για την αρχαιότητα και ακόμα λιγότεροι για το Βυζάντιο (ή για την Επανάσταση του 1821 και τον νεότερο ιστορικό μας βίο), η μεγάλη μας προίκα δεν τροφοδοτεί μεγάλες ελπίδες και μεγάλες προσπάθειες, αλλά εκπίπτει στη μιζέρια των καβγάδων (συχνά χουλιγκανικού επιπέδου) ανάμεσα σε ’κείνους που «πάνε τους αρχαίους» αλλά όχι τους Βυζαντινούς ή εκείνους που πάνε τον Διαφωτισμό αλλά όχι τους χριστιανούς, όλους εκείνους δηλαδή που μπερδεύουν τη φύση και την αξία κάθε πράγματος με τον τρόπο που αυτό χρησιμοποιείται από την εξουσία.

Για τις περισσότερες κόρες και τους περισσότερους παίδες, η ξηρότης, ο σχολαστικισμός, αλλά και η «προοδευτική» προπαγάνδα (που επέβαλε και συνεχίζει ο «εκσυγχρονισμός») συνιστούν αιτίες αποξένωσης και συχνά αποστροφής για τα ανθρωπιστικά γράμματα. Συμβαίνει

όμως και κάτι ακόμα χειρότερο! Τα παιδιά διαισθάνονται (κι επειδή είναι ακόμα παιδιά διαισθάνονται με οξύτητα) ότι όλη αυτή η πλάκα (της ξηρότητας ή της μπουρδολογίας) είναι στημένη. Από ένα σύστημα που δεν θέλει να προετοιμάσει πολίτες, αλλά ραγιάδες. Υπηκόους μνημονίων. Ομως οι έφηβοι δεν μπορούν

να αντιδράσουν μέσα σε αυτό το πλαίσιο, μπορούν μόνον να το απορρίψουν, να αδιαφορήσουν ή να το υπερκεράσουν. Αντιδρούν αργότερα, όταν βγαίνουν στην παραγωγή ή πάνε στο Πανεπιστήμιο, και συναπαρτίζουν (αριστεροί και δεξιοί) εκείνο το 10% που αποτελεί πάντα το αλάτι της κοινωνίας, αλλά δεν είναι πάντα (είναι ενίοτε) το «αναγκαίο και ικανό» μέγεθος που θα την κινήσει προς τα εμπρός.

Σε μια κοινωνία που η προσπάθεια για την αποβλάκωσή της σημειολογείται στην κατ’ επανάληψιν χρήση των λέξεων κλισέ (που κάθε φορά η μόδα τους κρατάει καμμιά εικοσαετία) όπως οι τρέχουσες «αφήγημα», «δράσεις», «διακύβευμα» και άλλες, σε μια κοινωνία που κουμάντο στο εκπαιδευτικό σύστημα κάνουν εντολοδόχοι της εκάστοτε πολιτικής εξουσίας, που καλλιεργείται η ήσσων προσπάθεια για τα μείζονα και η υπερφόρτωση ύλης για τα δευτερεύοντα, δεν υπάρχουν ελπίδες (διότι δεν πρέπει να υπάρχουν).

Η χώρα πάει για προτεκτοράτο, δεν χρειάζεται τα 360.000 παιδιά της που έχουν μεταναστεύσει, επιστήμονες κι εργάτες, χρειάζεται τους μπουνταλάδες καθηγητές των ΑΕΙ που δεν βγάζουν λέξη για κάτι τέτοια, αλλά είναι λαλίστατοι προκειμένου να καθηλώνουν τους Ελληνες στην ταυτότητα του κομπλεξικού, του διεφθαρμένου, του λαϊκιστή.

Το ερώτημα λοιπόν που ετέθη στους εξεταζόμενους παίδες είναι απλώς ειρωνικό. Πρώτον, διότι πρέπει να απαντηθεί «κατά τας γραφάς» του τυφλοσούρτη. Δεύτερον, διότι στην κοινωνία των πρωινάδικων και της διαρκούς εξίσωσης προς τα κάτω, η βόλτα στον Κεραμεικό ή την Αγια-Σοφιά ή τη Νικόποληουδέν αποδίδει σε ψάρια, όπως έλεγε και ο Βέγγος όταν προσπαθούσε να ψαρέψει στο σιντριβάνι της Ομόνοιας. Τρίτον, αν ένας παις ή κόρη απαντούσαν στο εν λόγω ερώτημα ότι για αυτούς πολιτιστική κληρονομιά είναι, φέρ’ ειπείν, να χορεύει η Αντιγόνη πάνω στα δάκρυα της Μπέλλου όταν άκουσε πρώτη φορά την ωδή στον (ή μάλλον στα γουρνοτσάρουχα τού) Καραϊσκάκη, θα «κοβόταν» μετά πολλών επαίνων! Ακόμα κι αν έκλαιγε με ενθουσιασμό ο καθηγητής-βαθμολογητής, θα ήταν υποχρεωμένος να τους κόψει.

Η Ελλάδα δεν θα πέσει από κανένα μνημόνιο. Το χαιρέκακο Finis Graeciaτων Λατίνων δεν θα το γράψει βέβηλο μνημονιακό χέρι. Αν η Ελλάδα πέσει, θα πέσει εξαιτίας εκείνων που έβγαλαν τον «Επιτάφιο» απ’ τη διδακτέα ύλη, του σώματος των καθηγητών που δεν κατέβηκε σε απεργία για κάτι τέτοιο κι όλων ημών που δεν φτύνουμε στη μούρη βαλτούς και δολοφόνους, ούτε μουτζώνουμε επαρκώς τη μάπα μας για την ανοχή μας, την αδιαφορία μας ή τις φρούδες μας ελπίδες για έναν από μηχανής θεό, που δεν μας έχει βαρεθεί ακόμα...
πηγή

Νέο φυλλάδιο: Κάρτα του Πολίτη: Τι, Πως, Γιατί;

ΚΑΡΤΑ ΤΟΥ ΠΟΛΙΤΗ
ΤΙ, ΠΩΣ, ΓΙΑΤΙ;
10+1 ΕΡΩΤΗΣΕΙΣ & ΑΠΑΝΤΗΣΕΙΣ
ΠΟΥ ΠΡΕΠΕΙ ΟΠΩΣΔΗΠΟΤΕ ΝΑ
ΔΙΑΒΑΣΕΙΣ!

 Μια πραγματικά εξαιρετική έκδοση της Εστίας Πατερικών Μελετών. Πλήρως διαφωτιστική, άκρως επίκαιρη και με άριστη εικονογράφηση. Μπορείτε να κατεβάστε το φυλλάδο αυτό, σε μορφή pdf (πατώντας το βελάκι που δείχνει προς τα κάτω, στο πάνω δεξιό μέρος του φυλλαδίου) και να το διανείμετε με όποιον τρόπο μπορείτε (e-mail, εκτύπωση κλπ). Πρέπει να ενημερωθούν όλοι.

ΕΔΩ

Ιστοί αράχνης… κάλυψαν ολόκληρα χωράφια!

Στην Αυστραλία και πιο συγκεκριμένα στην πολιτεία της Νέας Νότιας Ουαλίας οι κάτοικοι βρέθηκαν μπροστά από ένα περίεργο θέαμα. Για την ακρίβεια είδαν μια ”βροχή” από μικρές αράχνες αλλά και πολλά λιβάδια να έχουν καλυφθεί από ιστούς. Σύμφωνα με τους επιστήμονες το συγκεκριμένο περιστατικό δεν είναι κάτι αλλόκοτο αλλά ένα σπάνιο φαινόμενο που έχει την ονομασία ”Μαλλιά Αγγέλου” και πρόκειται για μια τεχνική μετανάστευσης ενός είδους μικροσκοπικών αραχνών.
Κατά τη διάρκεια αυτού του φαινομένου τα μικρά έντομα σκαρφαλώνουν στο ψηλότερο σημείο στο γρασίδι, εκτοξεύουν ιστό και με τη βοήθεια του ανέμου μεταφέρονται μακριά. Όταν το σπάνιο φαινόμενο λαμβάνει χώρα τότε ο αέρας είναι γεμάτος από πολλές μικρές αράχνες και όποιος το δει νομίζει ότι πρόκειται για μια παράξενη μαύρη βροχή. Ενώ μόλις ολοκληρωθεί η διαδικασία τότε ολόκληρη η περιοχή καλύπτεται από ιστούς που μοιάζουν με πέπλο πλεγμένο από… αράχνες.




πηγή

με την καρδιά και τα όνειρα ν' ακουμπούν στον ουρανό

Αχλαδόμηλο: Ένα παράξενο φρούτο!

Μπορεί να μην έχει ακόμη κάποια επιστημονική ονομασία όμως ενθουσίασε με τη γεύση του τους πρώτους τυχερούς που δοκίμασαν το ολοκαίνουργιο φρούτο “papple”, κάτι μεταξύ μήλου και αχλαδιού!
“Στην ουσία πρόκειται για μια διασταύρωση μεταξύ των ασιατικών και ευρωπαϊκών αχλαδιών που κατέληξε σε έναν καρπό που έχει τη γεύση μήλου και την υφή αχλαδιού”, λέει ο υπεύθυνος γεωπόνος των “Marks & Spencer” στη Βρετανία Shazad Rehman.

Το ολοκαίνουργιο φρούτο φέρει την ονομασία Τ109 και πρόκειται να κυκλοφορήσει στην αγορά της Βρεατανίας την επόμενη εβδομάδα. “Έχει υπέροχη δροσερή γεύση και αποτελεί την ιδανική εναλλακτική επιλογή αντί ενός μήλου”, συμπληρώνει ο Shazad.

Το T109 καλλιεργείται στη Νέα Ζηλανδία με μεγάλη επιτυχία, ενώ αναμένεται να αυξηθεί η ζήτησή του στο Ηνωμένο Βασίλειο μέχρι το 2015. “Θέλουμε οι πελάτες μας να δοκιμάζουν νέες γεύσεις και καρπούς πέρα από τα συνηθισμένα. Για το λόγο αυτό νομίζω ότι το… αχλαδόμηλο θα κάνει θραύση!”, επισημαίνει ο υπεύθυνος των Μ&S.

πηγή

Πες μας, υπάρχει Θεός η όχι;...

ΟΙ ΕΞΗΝΤΑ ΙΕΡΟΜΑΡΤΥΡΕΣ ΤΟΥ ΙΡΚΟΥΤΣΚ

«Πάς όστις ομολογήσει εν εμοί έμπροσθεν των ανθρώπων, ομολο­γήσω καγώ εν αυτώ έμπροσθεν του πατρός μου του εν ουρανοίς».

(Ματθ. ι' 32

---

Πρόκειται για αυθεντική μαρτυρία γραμμένη από αυτόπτη μάρτυρα και δημοσιευμένη στο βι­βλίο του πρωθιερέως Μιχαήλ Πόλσκυ Russia's New Martyrs, Jordanvllle, N.Y., τόμ. 2, σελ. 214-6.

Κατα τα έτη 1930, 1931 και 1932 ταξίδεψα σ' ο­λόκληρη την Σιβηρία με μία επιστημονική απο­στολή*. Τό 1933 τα τα­ξίδια μας οδήγησαν στο Ιρκούτσκ, στο Νίζνιε-Ουντίνσκ και μετά στο Μπαλαγκάνσκ. Η πόλι Κατσούγκ βρίσκεται στις όχθες του ποταμού Λένα, 140 μίλια από το Ιρκούτσκ. Από την Κατσούγκ υπήρχε δρόμος για το Νίζνιε-Ουντινσκ και το Μπαλαγ­κάνσκ, που περνούσε εξ ολοκλήρου μέσα α­πό την τάϊγκα**. Δεν υπήρχαν κάτοικοι· μόνο κρατούμενοι, που δούλευαν στην κα­τασκευή κάποιου έργου. Στους καταυλι­σμούς γύρω από την Κατσούγκ κυριαρχούσε τότε ανήκουστη βαναυσότητα. Χωρίς κανέ­ναν απολύτως λόγο πυροβολούσαν, χτυ­πούσαν και μαστίγωναν τους ανθρώπους. Οι συνθήκες διαβιώσεως ήταν φρικτές. Εξήντα έως ογδόντα άνθρωποι στοιβιάζοταν σ' ένα κοιτώνα, με δύο σειρές σανίδες για κρεββάτια. Σε περίπτωσι που κάποιος από τους κρατουμένους δεν ολοκλήρωνε την ημερήσια εργασία που του ανετίθετο, οι φύ­λακες του καταυλισμού είχαν το δικαίωμα να του κάνουν ο,τι ήθελαν. Άφηναν τους κρατουμένους για τιμωρία μία εβδομάδα στο ύπαιθρο. Οι άνθρωποι πέθαιναν από την πείνα και το κρύο.

Ταξιδέψαμε από το Ιρκούτσκ ως το Νίζνιε-Ούντινσκ με το ατμόπλοιο Μπου-ριάτ. Από το Νίζνιε-Ουντίνσκ προχωρή­σαμε με άμαξες κατά μήκος του δρόμου της Κατσούγκ, ακολουθώντας για περισσότερο από εβδομήντα μίλια την δεξιά όχθη του ποταμού Άγκερ προς την κατεύθυνσι του Κατσούγκ. Την περίοδο εκείνη δούλευα ως υδρομετρικός παρατηρητής.

Από τις 8 ως τις 22 Ιουλίου 1933 η ε­πιστημονική μας ομάδα σταμάτησε για μερικές μέρες κοντα σ' ένα στρατόπεδο συγ­κεντρώσεως. Στην περιοχή εκείνη το έδαφος ήταν καταλληλότερο για την γεωργία και υπήρχαν ήδη σχέδια για ένα κρατικό συλ­λογικό αγρόκτημα (κολλεκτίβα) εκεί. Ο καιρός είχε γίνει αρκετά ευχάριστος. Μετά το δείπνο, καθήσαμε μέχρι αργά το βράδυ κοντά στή φωτιά. Κάθε τόσο ακούγαμε κάποιες κραυγές, που αντηχούσαν στην τάϊγκα. Δεν ξέραμε ακόμη τι είδους κραυγές ήταν αυτές. Ήταν μία ξάστερη και ήσυχη νύχτα. Ο καθαρός αέρας της Σιβηρίας ανέδιδε το γλυκό άρωμα των λου­λουδιών της τάϊγκα μέσα στην κοιλάδα. Όσο ζω δεν θα ξεχάσω εκείνη την κοιλάδα· θα την θυμάμαι παντοτεινά! Ο γλυκός πρωινός μας ύπνος διακόπηκε από ένα πένθιμο ανθρώπινο βογγητό. Σηκωθήκαμε γρήγορα. Ο επικεφαλής της ομάδος μας, ντόπιος από το Ιρκούτσκ, πήρε γρήγορα ένα ζευγάρι κυάλια και οι άλλοι στήσαμε δυο τοπογραφικά όργανα και ασχολού­μασταν με την εργασία μας, όταν παρατη­ρήσαμε ένα πλήθος να έρχεται προς την κατεύθυνσί μας. Εξ αιτίας των θάμνων ήταν δύσκολο να καταλάβουμε τι συνέβαινε.

Ήταν εξήντα κρατούμενοι και όσο πλησίαζαν μπορούσαμε καθαρώτερα να δούμε πως ήταν όλοι εξαντλημένοι από την πείνα και την πολλή δουλειά. Τί βλέπαμε; Όλοι κρατούσαν ένα σχοινί στους ώμους τους. Τρα­βούσαν ένα έλκηθρο (ένα έλκηθρο Ιούλιο μήνα!) Πάνω στο έλκηθρο υπήρχε ένα βαρέλι με ανθρώπινα περιτ­τώματα!

Οι φρουροί που τους συνό­δευαν προφανώς δεν γνώριζαν ότι υπήρχε μία επιστημονική αποστολή στην περιοχή του στρατοπέδου συγκεντρώσεως. Ακούσαμε ακριβώς τις λέξεις της διαταγής των φρουρών: «Ξα­πλώστε κάτω και μη κινείσθε». Ένας φρουρός έτρεξε πίσω στο στρατόπεδο^- προ­φανώς μας θεώρησαν υπόπτους. Κάποιος από την ομάδα μας εκτίμησε κάπως γρή­γορα την κατάστασι των κρατουμένων και είπε: «Παρατείναμε την ζωή τους για λίγα ακόμη λεπτά». Κατ' αρχάς δεν καταλάβαμε αυτά του τα λόγια. Σε 15 όμως με 20 λεπτά είχαμε περικυκλωθή από μία διμοιρία φρουρών του στρατοπέδου, που μας πλη­σίασαν κρατώντας τουφέκια έτοιμα για μά­χη, σαν να επρόκειτο να επιτεθούν με τις ξιφολόγχες. Ο επι κεφαλής της διμοιρίας και ο πολιτικός κομισάριος μας πλησίασαν και ζήτησαν τα χαρτιά μας. Όταν τα εξέ­τασαν μας εξήγησαν πώς αυτοί οι εξήντα άνδρες είχαν καταδικαστή να εκτελεστούν, ως στοιχείο αλλότριο προς τη σοβιετική εξουσία.

Ένα χαντάκι είχε ήδη ετοιμασθή για τους εξήντα. Ο πολιτικός κομισάριος μας ζήτησε να μπούμε στις σκηνές μας, πράγμα που κάναμε. Οι εξήντα μάρτυρες ήταν Ιε­ρείς. Στο ήσυχο πρωινό του Ιουλίου οι αδύ­ναμες φωνές πολλών Ιερέων ακουγόταν ξε­κάθαρα. Ένας απ' τους δημίους ρωτούσε έναν-έναν τους Ιερείς, που τώρα στεκόταν κοντά στο χαντάκι: «Είναι η τελευταία σου πνοή· πες μας, υπάρχει θεός η όχι;» Η απάντησι των αγίων μαρτύ­ρων ήταν σταθερή και σίγουρη: «Ναι, υ­πάρχει θεός!» Ακούστηκε ο πρώτος πυρο­βολισμός. Καθό­μασταν στις σκη­νές και η καρ­διά μας πήγαι­νε να σπάση... Ένας δεύτερος πυροβολισμός αντήχησε, ένας τρίτος και μετά περισσότεροι. Οι Ιερείς οδηγούντο ο ένας μετα τον άλλο μπροστα στο χαντάκι^- οι δήμιοι, στο χείλος του χαντα­κιού, ρωτούσαν κάθε Ιερέα: «Υπάρχει θεός;» Η απάντησι ήταν η ίδια: «Ναι, υπάρχει θεός!»

Είμαστε αυτόπτες μάρτυρες, είδαμε με τα μάτια μας και ακούσαμε με τα αυτιά μας πώς τόσοι άνθρωποι μπροστά στόν θά­νατο ομολόγησαν την πίστι τους στον Θεό.

Ίσως περάσουν ακόμη χρόνια, δεκα­ετίες. Όμως αυτός ο τάφος πάνω στον δρόμο Κατσούγκ - Νίζνιε-Οϋντίνσκ πρέπει να βρεθή. Κανείς Ορθόδοξος Χριστιανός, πουθενά, δεν πρέπει να ξεχάση αυτούς τους αγίους μάρτυρες, που έδωσαν την ζωή τους για την πίστι τους.

Πηγή: Αγιορείτικη Μαρτυρία
Τριμηνιαία έκδοσις Ιεράς Μονής Ξηροποτάμου
Τεύχος 1

* Πρόκειται για αυθεντική μαρτυρία γραμμένη από αυτόπτη μάρτυρα και δημοσιευμένη στο βι­βλίο του πρωθιερέως Μιχαήλ Πόλσκυ Russia's New Martyrs, Jordanvllle, N.Y., τόμ. 2, σελ. 214-6.

** ζώνη των δασών

Μας αντικαθιστούν για λόγους... ευσπλαχνίας!

Θές να μείνεις για πάντα στην Ελλάδα; Απλά πές ότι σε... χαστούκισε ο πατέρας/μητέρα/σύζυγος/αδελφή σου!
Στις 14 Μαίου, στον ιστότοπο της "ανοικτής διαβούλευσης" (opengov) δημοσιεύθηκε το σχέδιο νόμου του υπουργείου Εσωτερικών και Διοικητικής Ανασυγκρότησης, με τίτλο: "Τροποποίηση Κώδικα Ελληνικής Ιθαγένειας και άλλες διατάξεις".

Πρόκειται προφανώς για έναν από τους νόμους που θα φέρει ο ΣΥΡΙΖΑ, προκειμένου να μετατρέψει την χώρα μας ... σε κέντρο λαθρομετανάστευσης της υφηλίου. Το σχέδιο θα παραμείνει online μέχρι τις 25 Μαϊου, δήθεν για διαβούλευση στον ιστότοπο και είναι προσβάσιμο στο καθέναν για να το δεί, αλλά και για να το σχολιάσει.

Σήμερα θα ασχοληθώ κυρίως με ένα συγκεκριμένο μέρος του σχεδίου νόμου. Αυτό που έχει να κάνει με τις "φιλανθρωπικές" διαστάσεις, και συγκεκριμένα τις αλλαγές στο άρθρο 11 του παλαιότερου νομοσχεδίου. Τι αναφέρεται εκεί;

«Οι αρμόδιες κατά περίπτωση αρχές μπορούν ανά πάσα στιγμή να χορηγούν αυτοτελή άδεια διαμονής για λόγους φιλευσπλαχνίας, ανθρωπιστικούς ή άλλους λόγους, σε υπήκοο τρίτης χώρας, ο οποίος διαμένει παράνομα στην ελληνική επικράτεια", εφόσον προφανώς εμπίπτει σε κάποιον από τις περιπτώσεις οι οποίες ακολουθούν!

Σύμφωνα λοιπόν με τον νέο νόμο που σύντομα θα έλθει, με απόφαση του Υπουργού Εσωτερικών και Διοικητικής Ανασυγκρότησης χορηγείται άδεια διαμονής για λόγους ανθρωπιστικής φύσεως σε πολίτες τρίτων χωρών που βρίσκονται στην Ελλάδα και εμπίπτουν σε κάποια από τις παρακάτω κατηγορίες, τις οποίες θα διαβάσετε μαζί με τον απαραίτητο σχολιασμό

Γιατί να κάνετε μήνυση σε κάποιον Έλληνα!
Δούλεψες παράνομα σε κάποιον Έλληνα; Ή μήπως απλά δεν συμπαθείς κάποιον Έλληνα ο οποίος μένει κοντά σου; Τώρα έχεις δύο τρόπους να γίνεις νόμιμος. Κάντου μία μήνυση. Κατηγορησέ τον είτε ότι εγκλημάτισε εναντίον σου (βλ. Αντιρατσιστικό νόμο και τις ευρείες διατάξεις αυτούς) είτε πές ότι σε... "αγόρασε" από κάποιον ομοεθνή σου. Και στις δύο περιπτώσεις εξασφαλίζει παραμονή, αφού σύμφωνα με το σχέδιο νόμου δίδεται άδεια νόμιμης παραμονή

α. Σε θύματα εμπορίας ανθρώπων ... εφόσον υφίσταται σχετική πράξη χαρακτηρισμού από τον αρμόδιο Εισαγγελέα Πρωτοδικών. Η διάρκεια ισχύος της αρχικής άδειας διαμονής είναι ετήσια, παρέχει δικαίωμα εξαρτημένης εργασίας-παροχής υπηρεσιών ή έργου και μπορεί να ανανεώνεται κάθε φορά για δύο έτη μόνο με την προϋπόθεση ότι συνεχίζεται η σχετική ποινική διαδικασία.

β.Σε θύματα και ουσιώδεις μάρτυρες εγκληματικών πράξεων, όπως ισχύει ή τιμωρούνται σε βαθμό κακουργήματος και τελούνται σε βάρος της ζωής, της υγείας, της σωματικής ακεραιότητας, της περιουσίας, της ιδιοκτησίας και της προσωπικής και γενετήσιας ελευθερίας εφ' όσον έχει διαταχθεί γι' αυτές προκαταρκτική εξέταση ή έχει ασκηθεί ποινική δίωξη και μέχρι να τεθεί η υπόθεση στο αρχείο ή να εκδοθεί τελεσίδικη δικαστική απόφαση.

Απλά πείτε ότι είστε κατατρεγμένοι!
Αλλά ακόμη καλύτερα, εάν δεν θέλετε να μπλέξετε με γραφειοκρατίες, δικαστήρια ή ό,τιδήποτε άλλο, έρχονται τα επόμενα εδάφια για να κάνουν ακόμη πιο εύκολη την δουλειά σας. Πείτε ότι σας χτυπούσε η μαμά, ο μπαμπάς, η ξαδέλφη ή ο παππούς ή ο συζυγός σας και κερδίστε την διαμονή σας.

Δεν σας πάει η καρδιά να κατηγορήσετε την οικογενειά σας ή μάλλον ελπίζετε να την φέρετε και αυτή εδώ σε λίγο; Πείτε ότι δουλεύατε ως ανήλικος ή ότι δουλεύατε κάπου όπου προσβαλλόταν η "ανθρώπινη αξιοπρεπειά σας", ιδιαίτερα λόγω φύλου!

Και στις δύο περιπτώσεις μπορείτε να εκμεταλλευτείτε τα παρακάτω εδάφια του νόμου, ο οποίος αναφέρει ότι άδειες δίνονται ακόμη σε:

Σε θύματα ενδοοικογενειακής βίας... Η διάρκεια της αρχικής άδειας διαμονής είναι ετήσια και μπορεί να ανανεώνεται κάθε φορά μέχρι δύο έτη εφόσον πληρούνται οι ίδιες προϋποθέσεις. Ισόχρονη άδεια διαμονής χορηγείται και στα ανήλικα τέκνα των θυμάτων ενδοοικογενειακής βίας ή στον ενήλικα που ασκεί την επιμέλεια των ανηλίκων θυμάτων ενδοοικογενειακής βίας, εφόσον αυτός δεν είναι το ίδιο πρόσωπο με τον φερόμενο δράστη του εγκλήματος. Στους ενηλίκους που κατέχουν άδεια διαμονής κατά την παρούσα περίπτωση, παρέχεται το δικαίωμα εξαρτημένης εργασίας-παροχής υπηρεσιών ή έργου.

Σε πολίτες τρίτων χωρών, οι οποίοι απασχολήθηκαν είτε με ιδιαίτερα καταχρηστικούς όρους εργασίας είτε ως ανήλικοι... Ως τέτοιοι όροι θεωρούνται όσοι είναι κατάφωρα δυσανάλογοι προς τις συνθήκες εργασίας των νόμιμα απασχολούμενων εργαζομένων, έχοντας σοβαρή επίπτωση, στην υγεία και την ασφάλεια των εργαζομένων, και προσβάλλουν την ανθρώπινη αξιοπρέπεια. Σε αυτές περιλαμβάνονται ιδίως διακρίσεις λόγω φύλου.

Η ότι έστω δεν νοιώθετε καλά!
Και εάν δεν σας αρέσουν ούτε οι παραπάνω επιλογές, μπορείτε να χρησιμοποιήσετε θέματα "ψυχικής εξάρτησης" για να καταφέρετε να μείνετε νόμιμα στην Ελλάδα μέχρι να ισορροπήσετε πάλι ο νέος νόμος του ΣΥΡΙΖΑ σας καλύπτει.

ε. Σε πρόσωπα που παρακολουθούν εγκεκριμένο κατά νόμο θεραπευτικό πρόγραμμα ψυχικής εξάρτησης, όπως τούτο αποδεικνύεται με έγγραφη βεβαίωση του διευθυντή του προγράμματος. Η διάρκεια της αρχικής άδειας διαμονής είναι ετήσια, παρέχει δικαίωμα εξαρτημένης εργασίας-παροχής υπηρεσιών ή έργου και μπορεί να ανανεώνεται κάθε φορά μέχρι δύο έτη εφόσον πληρούνται οι ίδιες προϋποθέσεις.

Αλλάζουν τον δημογραφικό χάρτη της χώρας!
Την ίδια στιγμή που σε ολόκληρη την Ευρώπη (ελέω Ιταλίας) έχει ξεκινήσει ένας έντονος διάλογος για το μεταναστευτικό, η δυστυχής συγκυρία της ανάληψης της εξουσίας στην χώρα μας από τον ΣΥΡΙΖΑ, υποσκάπτει τα ίδια τα θεμέλια του ελληνικού κράτους, τουλάχιστον ως μορφής πολιτειακής οργάνωσης των Ελλήνων.

Την ίδια στιγμή που κάθε σοβαρή μελέτη προειδοποιεί για εκατομμύρια μετανάστες τα επόμενα χρόνια, από χώρες με δημογραφική έκρηξη και συγκρούσεις, η ελληνική πολιτεία υιοθετεί ένα ακόμη πρόγραμμα που θα επιτρέψει σε έναν τεράστιο αριθμό λαθρομεταναστών να το χρησιμοποιήσουν για να νομιμοποιηθούν.

Με την βάση της "κατά περίπτωσης εξαίρεσης" η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ ξεπερνά τον σκόπελο της απαγόρευσης μαζικών νομιμοποιήσεων μεταναστών. Αλλά με την γενικότητα και την ευρύτητα των κριτηρίων που θα αποδειχθεί – είμαι σίγουρος- ότι θα χρησιμοποιούνται τελείως τυπικά, διασφαλίζει την δημογραφική αλλοίωση του πληθυσμού της χώρας μας.

Είναι σαφές ότι οι ΣΥΡΙΖΑίοι αντιλαμβανόμενοι ότι δεν έχουν πολύ ακόμη χρόνο ως εκπρόσωποι ενός δήθεν "αντιμνημονιασμού" θέτουν τις βάσεις για την δημιουργία μίας κοινωνίας σύμφωνης με τις ιδεοληψίες τους.

Δυστυχώς όμως είναι πλέον πιθανόν να πληρώσουμε όλοι πολύ ακριβά αυτές ακριβώς τις ιδεοληψίες. Και με βάση την ψηφοφορία για το τζαμί, δεν είναι διόλου απίθανον να δούμε και την ΝΔ να κινείται σε αυτή την κατεύθυνση.

πηγή

Η ΒΟΥΛΓΑΡΙΑ «ΒΑΖΕΙ ΧΕΡΙ» ΣΤΟΥΣ ΤΟΥΡΚΟΦΩΝΟΥΣ ΤΗΣ ΒΟΥΛΓΑΡΙΑΣ

 

Γράφει ο Νίκος Χειλαδάκης

Φαίνεται πως η τουρκόφωνη μουσουλμανική μειονότητα της Βουλγαρίας, φυσικά με την άμεση καθοδήγηση της νεοοθωμανικής Τουρκίας, το έχει «παραξηλώσει» στις διεκδικήσεις της σκοπεύοντας να καταστήσει την Βουλγαρία τουρκικό δορυφόρο με αποτέλεσμα ακόμα και η αμερικανοκρατούμενη βουλγαρική κυβέρνηση να αντιδράσει με έντονο τρόπο κατά της μειονότητας.

Σύμφωνα με τουρκικά δημοσιεύματα, η βουλγαρική κυβέρνηση σαν ένα πρώτο βήμα περιορισμού των δραστηριοτήτων της μειονότητας αποφάσισε να κρατικοποιήσει όλες τις περιουσίες των μουσουλμανικών βακουφιών, δηλαδή των μουσουλμανικών ιδρυμάτων της χώρας τα οποία είναι υπό τον άμεσο έλεγχο της Άγκυρας. Η απόφαση πάρθηκε αυτές τιε μέρες και αφορά τις περιουσίες σε πάνω από 500 μουσουλμανικά ιδρύματα της Βουλγαρίας, γεγονός που έχει ήδη προκαλέσει την οργισμένη αντίδραση της Άγκυρας. Παράλληλα η μουφτεία των μουσουλμάνων Βουλγαρίας αποφάσισε να προσφύγει στο ανώτατο βουλγαρικό δικαστήριο διεκδικώντας την ακύρωση της απόφασης.

Εκτός όμως από αυτό, σύμφωνα με σχετικό δημοσίευμα της τουρκικής εφημερίδας Sabah, (19/5), εδώ και καιρό έχει αρχίσει ουσιαστικά ένα πογκρόμ κατά της τουρκόφωνης μουσουλμανικής μειονότητας της Βουλγαρίας που θυμίζει, σύμφωνα με τους Τουρκους, την εποχή του κομουνιστή ηγέτη Θεοντόρ Ζιβκοφ. Να θυμίσουμε ότι την εποχή του Ζιβκοφ, δεκαετία του ογδόντα, είχε επιβληθεί στην μειονότητα αλλαγή των τουρκικών επιθέτων και απαγόρευση της χρήσης της τουρκικής γλώσσας σε δημόσιους χώρους. Χιλιάδες τουρκόφωνοι μουσουλμάνοι της Βουλγαρίας κατέφυγαν τότε στην γειτονική Τουρκία.

Τώρα σύμφωνα με τις καταγγελίες του πρόεδρου του βουλγάρικου φιλοτουρκικού κόμματος, «HÖH», Lütvi Mestan, η κατάσταση θυμίζει εκείνη την εποχή με συνέπεια να έχουν αρχίσει και πάλι διώξεις κατά των τουρκόφωνων μουσουλμάνων της Βουλγαρίας. Μάλιστα ο Lütvi Mestan, ο οποίος διεκδικεί με θράσος να καθορίζει τις πολιτικές εξελίξεις στην Βουλγαρία, έφτασε στο σημείο να κατηγορήσει την βουλγαρική κυβέρνηση για φασιστικές πρακτικές κατά των μουσουλμάνων της χώρας.

Την έντονη αντίδραση του Lütvi Mestan αλλά και της Άγκυρας έχει προκαλέσει και η απόφαση της βουλγαρικής κυβέρνησης να αναγείρει ένα μεγάλος τείχος, (αλά τείχος Βερολίνου), στην τουρκοβουλγαρική μεθόριο για να αντιμετωπιστεί το διογκούμενο συνεχώς κύμα μουσουλμάνων λαθρομεταναστών που με την καθοδήγηση της τουρκικής μαφίας διοχετεύονται στην Βουλγαρία

Εμείς, ας περνούμε παράδειγμα μήπως και καταλάβουμε επιτέλους κάποια πράγματα!

ΝΙΚΟΣ ΧΕΙΛΑΔΑΚΗΣ
Δημοσιογράφος-Συγγραφέας-Τουρκολόγος
www.nikosxeiladakis.gr

8χρονο ψαλτάκι ψάλλει Αναστάσεως ημέρα

Ο μικρός Κωνσταντίνος (μαθητής του Άρχοντα Πρωτοψάλτη Φώτιου Γιαννακάκη), ψάλλει το "Αναστάσεως ημέρα" στον Άρχοντα Μουσικοδιδάσκαλο της Μ.τ.Χ.Ε.  Δημοσθένη Παϊκόπουλο, στην εκδήλωση που έγινε προς τιμήν του και διοργάνωσε ο Σύνδεσμος Φίλων Μουσικής "Η Θεοτόκος" & το Σωματείο Ελλήνων Υπηκόων.

 

 

Ουκρανία: Μια χώρα υπό διάλυση (και: Η Ορθοδοξία στις σλαβικές χώρες)

Η Ρωσία, η Ευρώπη, η Ορθοδοξία, ο Καθολικισμός και οι σλαβικές χώρες...

Του Γιώργου Ν. Παπαθανασόπουλου (ανάρτηση του Ιουλίου 2014)

Ένωση Μακεδόνων Κερκύρας "Ο Μ. Αλέξανδρος"

ΕΘΝΟ-ΛΟΓΙΚΑ

Πολλοί αναλυτές διαπιστώνουν ότι το αγεφύρωτο πολιτισμικό χάσμα, το αμοιβαίο βαθύ μίσος και η εκατέρωθεν καχυποψία μεταξύ της φιλοδυτικής και της ρωσόψυχης Ουκρανίας οδηγούν στη διάλυση και στο τέλος της χώρας, με τη σημερινή της μορφή. Ο διχασμός είναι προφανής σε όλα τα επίπεδα, στο Στρατό, στα Σώματα Ασφαλείας, στο Κοινοβούλιο, στην Εκτελεστική Εξουσία, στις Δημόσιες Υπηρεσίες, στην Κουλτούρα, στη Θρησκεία. Στο Στρατό, στα Σώματα Ασφαλείας και στις Μυστικές Υπηρεσίες υπάρχουν αξιωματικοί και άνδρες τόσο από τη Δυτική όσο και την Ανατολική Ουκρανία, που είναι αδύνατο να συνεργασθούν και ο ένας υποβλέπει και υποπτεύεται τον άλλον. Ο Sergio Romano, δημοσιογράφος της έγκυρης ιταλικής εφημερίδας Corriere della Sera, στις 9 παρελθόντος Απριλίου, έγραψε την περίπτωση η Ουκρανία να αποκτήσει το καθεστώς του Βελγίου, όπου δύο διαφορετικές εθνικές και πολιτιστικές οντότητες (Βαλόνοι και Φλαμανδοί) το 1830 κατέστησαν ομόσπονδο κράτος, με απόφαση των Μεγάλων Δυνάμεων. Το πείραμα στο Βέλγιο έχει εν μέρει επιτύχει, αλλά πάντοτε υπάρχουν φυγόκεντρες τάσεις και βεβαίως δεν υπάρχει ο από αιώνων αβυσσαλέος διχασμός της Ουκρανίας. (Σημ. Δες προηγούμενο άρθρο μου «Η διχασμένη Ουκρανία»).

Τα όσα τραγικά συμβαίνουν στην Ουκρανία δεν οφείλονται μόνο στον γεωστρατηγικό ανταγωνισμό μεταξύ ΗΠΑ και Ρωσίας, δεν είναι δηλαδή η περίπτωση για τη Ρωσία των παρακαυκασίων χωρών Γεωργίας, Αρμενίας και Αζερμπαϊτζάν, ή, παλαιότερα, για τις ΗΠΑ, της Κούβας. Οι Ρώσοι της Ουκρανίας, μετά την εξέγερση των δυτικόφιλων στην πλατεία Μεϊντάν και το πραξικόπημα σε βάρος του ρωσόψυχου νομίμου Προέδρου της Β. Γιανουκόβιτς, αισθάνονται ότι βρίσκεται σε κίνδυνο η εθνική τους ταυτότητα από την επιθετικότητα της Δύσης και των Ουκρανών οπαδών της.

Η απομάκρυνση του νομίμου και με δημοκρατικές διαδικασίες εκλεγεμένου Προέδρου Γιανουκόβιτς αποτελεί πραξικόπημα. Αν το ίδιο συνέβαινε σε χώρα μη φιλική στη Δύση θα είχε ξεσηκωθεί το Σύμπαν, πιθανόν θα είχε επέμβει το ΝΑΤΟ και ουδείς θα αναγνώριζε το νέο καθεστώς. Αντίθετα τον χωρίς καμία νομιμοποίηση πρωθυπουργό της Ουκρανίας Αρσένι Γιατσένιουκ όλοι τον αναγνωρίζουν, τον δέχονται και τον βοηθάνε… 

Έως και ο Πάπας τον δέχθηκε, που βεβαίως στηρίζει με κάθε τρόπο το επιβληθέν παράνομο καθεστώς.

Η αντίδραση της Δύσης σε βάρος της Ρωσίας εντάθηκε με την ένταξη σ’ αυτήν της Κριμαίας, μετά από Δημοψήφισμα, στο οποίο το 96% των κατοίκων της τάχθηκε υπέρ της εντάξεως της στη Ρωσία. Στην Κριμαία κατοικούν Ρώσοι, σε ποσοστό 96%, πολύ μεγαλύτερο από αυτό των Κοσοβάρων στο Κοσσυφοπέδιο. Όταν οι Σέρβοι, με τα χίλια δίκια τους, αφού το Κοσσυφοπέδιο είναι η μήτρα του Έθνους τους, όπως το Κίεβο για τους Ρώσους, ζήτησαν να μην αναγνωριστεί το Δημοψήφισμα που διενήργησαν οι Μουσουλμάνοι Κοσοβάροι για την ανεξαρτησία της περιοχής τους, η Δύση απάντησε ότι έχουν το δικαίωμα της αυτοδιάθεσης και αμέσως το αναγνώρισε… 

Όταν το ίδιο ακριβώς έκαμαν οι Ρώσοι της Κριμαίας δεν το αναγνώρισε και μίλησε για παράνομη ενέργεια… 

Πολύ σωστά το επισήμανε σε άρθρο του ο ειδικός σε θέματα γεωστρατηγικής Ολιβιέ Ζαλέκ στον «Le Monde Diplomatique» του Απριλίου 2014.

Στο Ουκρανικό πρόβλημα αναμίχθηκαν οι ΗΠΑ και ουδείς έντιμος και λογικός άνθρωπος μπορεί να αντιληφθεί το γιατί, πέραν της στρατηγικής τους να περιορίσουν την επιρροή της Ρωσίας. Η Ευρωπαϊκή Ένωση έχει μια έστω και ισχνή, δικαιολογία, πως θέλει να προωθήσει τη συνεργασία με την Ουκρανία και κάποτε να την εντάξει στους κόλπους της, όπως έχει ήδη κάνει με τις άλλες πρώην κομμουνιστικές χώρες. Ο Μίκαελ Χάλτζελ, του Πανεπιστημίου Τζον Χόπκινς διερωτάται σχετικά: «Γιατί οι Αμερικανοί θάπρεπε να ανησυχούν για την ασφάλεια της Ευρώπης περισσότερο από τους ίδιους τους Ευρωπαίους;». Ο ρόλος του πλανητικού χωροφύλακα, του ενεργούντος ανάλογα με τα συμφέροντα του και όχι με το Δίκαιο δεν ταιριάζει στη Δημοκρατία των ΗΠΑ.

Οι επιθέσεις που δέχεται η Ρωσία για το Ουκρανικό είναι οι περισσότερες κάτω από τη μέση. Λόγου χάρη είναι προϊόν προπαγάνδας η ταύτιση της Ρωσίας με τη Σοβιετική Ένωση και του Πούτιν με τον Στάλιν, ή τον Μιλόσεβιτς… 

Στους διάφορους λιβέλους που γράφονται σε βάρος της Ρωσίας αποσιωπάται το γεγονός ότι ο Πούτιν προστατεύει όχι μόνο τα συμφέροντα της Ρωσίας, αλλά και την ύπαρξη των συμπατριωτών του που ζούνε στην Ουκρανία. Επίσης δεν αναφέρεται ότι επί Στάλιν δεν υπέφεραν μόνο οι Ουκρανοί, αλλά όλη η ΕΣΣΔ και κυρίως οι Ρώσοι. Εκατομμύρια Ρώσων οδηγήθηκαν στα ψυχιατρεία, στα γκουλάγκ, στα βασανιστήρια και στον θάνατο και χιλιάδες είναι οι Μάρτυρες που θυσιάστηκαν για την Πίστη τους στην Ορθοδοξία. Είναι επίσης προϊόν προπαγάνδας η ταύτιση των κομμουνιστών διανοουμένων (Αραγκόν, Σαρτρ, Ζιντ, Ρίτσου) που είχαν γοητευθεί από τον Στάλιν με τους σημερινούς ακέραιους και ελεύθερους στο φρόνημα πνευματικούς ανθρώπους, που καταγγέλλουν τις ακρότητες των φασιστών του Κιέβου, τις αυθαιρεσίες του εκεί σημερινού παράνομου καθεστώτος και τις επιδιώξεις του σε βάρος του ρωσικού πληθυσμού της Ουκρανίας. Ο Πούτιν ούτε άγιος είναι ούτε ο πιο έντιμος των ανθρώπων, όπως εξάλλου οι περισσότεροι που κατέχουν εξουσία, σε Ανατολή και Δύση. Αλλά αυτή τη στιγμή εξετάζεται η πολιτική του στο θέμα της Ουκρανίας και όχι στα εσωτερικά της χώρας του.

Η ΕΕ ορθώς δεν θέλει να εισέλθει σε ένα νέο ψυχρό πόλεμο με τη Ρωσία, γιατί και ωφελιμιστικά να το δει εκείνη θα χάσει. Οι περισσότερες χώρες – μέλη της εξαρτώνται ενεργειακά από τη Ρωσία. Ορθώς λοιπόν η Γερμανία και οι άλλες χώρες της ΕΕ επιδιώκουν να υπάρξει μια ειρηνική λύση, η οποία να ικανοποιεί όλους, έστω κι αν αυτό σήμερα φαίνεται και είναι ανέφικτο. Ο Ζαλέκ στο άρθρο του, που αναφέραμε προηγουμένως, σημειώνει πως τρεις είναι οι προτεραιότητες για τους Ουκρανούς, αν θέλουν να μην διαλυθεί το κράτος τους: Πρώτη η ανεύρεση γεωπολιτικής ισορροπίας μεταξύ Ρωσίας και Ευρώπης, θέμα που όπως έχουμε γράψει έχει βάθος αιώνων. Δεύτερη η πολιτισμική και γλωσσική ισότητα μεταξύ των πολιτών της Ανατολικής και της Δυτικής Ουκρανίας. Και τρίτη η καταπολέμηση της διαφθοράς της μετακομμουνιστικής επιχειρηματικής και κρατικής ελίτ. Όμως φαίνεται πως κάποιοι θερμοκέφαλοι στις ΗΠΑ επιθυμούν τον Ψυχρό Πόλεμο, με τη βεβαιότητα ότι έτσι η χώρα τους θα ενισχύσει την πλανητική κυριαρχία της…

Γιατί τόσο μίσος σε βάρος των Ρώσων και των Ορθοδόξων;

Από ένα μεγάλο μέρος της δυτικής ιντελιγκέντσιας εκφράζεται ένας ιεροεξεταστικός φανατισμός κι ένα μίσος σε βάρος των Ρώσων και γενικά των Ορθοδόξων Χριστιανών. Λες και πρέπει να εξοντωθούν όπως οι Ινδιάνοι στην Αμερική για να ησυχάσουν και να μην υπάρχει για τους ανθρώπους εναλλακτική πρόταση ζωής, έξω από τη μετανεωτερική δυτική. Ο Μάρτιν Κετλ έγραψε στην αγγλική εφημερίδα «Γκάρντιαν» ότι διαβάζοντας τα κείμενα του Αμερικανού διπλωμάτη Τζορτζ Κέναν, που διαμόρφωσε την αμερικανική εξωτερική πολιτική και στρατηγική του Ψυχρού Πολέμου, καταλήγει ότι «οι παραλληλισμοί ανάμεσα στη Ρωσία του Πούτιν και τη Ρωσία του Στάλιν είναι ξεκάθαροι. Ανάμεσα σε άλλους ο ρωσικός εθνικισμός, η αναξιοπιστία, η θεμελιώδης απουσία κοινών αξιών με τη Δύση, η σημασία του πυρηνικού αδιεξόδου…». Φυσικά για τον εθνικισμό και την αναξιοπιστία των ΗΠΑ ουδέν αναφέρεται.

Εκφραστής του αντι-ορθοδόξου φανατισμού είναι ο γνωστός Αμερικανός καθηγητής Σάμιουελ Χάντιγκτον (1927-2008). Στο βιβλίο του «Η σύγκρουση των Πολιτισμών και ο ανασχηματισμός της παγκόσμιας τάξης», που προκάλεσε πολλές συζητήσεις, γράφει ότι «η Ευρώπη τελειώνει εκεί που τελειώνει η δυτική Χριστιανοσύνη και εκεί που αρχίζει το Ισλάμ και η Ορθοδοξία». (Σημ.!!!)… 

Και συνεχίζει: «Ο πρώτος στόχος που πρέπει να θέσει η Δυτική Ευρώπη είναι <να απορροφηθούν ξανά οι λαοί της Κεντρικής Ευρώπης στη δική μας πολιτιστική και οικονομική κοινότητα, εκεί δηλαδή που ανήκουν: να συσφίγξουμε τους δεσμούς μεταξύ Λονδίνου, Παρισιού, Ρώμης, Μονάχου, και Λειψίας, Βαρσοβίας, Πράγας και Βουδαπέστης>….

Ο Πρόεδρος της Λιθουανίας είχε πει ότι οι Λιθουανοί είχαν να διαλέξουν μεταξύ <δύο πολιτισμών> και επέλεξαν τον λατινικό κόσμο, προσηλυτίστηκαν στον ρωμαιοκαθολικισμό και επέλεξαν μια μορφή κρατικής οργάνωσης, που στηρίζεται στο νόμο. Με παρόμοιο τρόπο οι Πολωνοί λένε ότι ανήκουν στη Δύση από τον 10ο αιώνα, όταν επέλεξαν το δυτικό Χριστιανισμό έναντι του Βυζαντίου…»

«…Η Ελλάδα δεν αποτελεί μέρος του δυτικού πολιτισμού, αλλά υπήρξε η πατρίδα του κλασσικού πολιτισμού, ο οποίος υπήρξε, με τη σειρά του, σημαντική πηγή του δυτικού πολιτισμού. Στην αντιπαράθεσή τους με την Τουρκία οι Έλληνες θεωρούν τους εαυτούς τους ιστορικά υπερασπιστές του Χριστιανισμού…

Παρόλα αυτά η Ελλάδα αποτελεί εξαίρεση ως ορθόδοξος ξένος στους δυτικούς οργανισμούς. Δεν υπήρξε ποτέ ένα εύκολο μέλος ούτε για την Ευρωπαϊκή Ένωση, αλλά ούτε και για το ΝΑΤΟ και δυσκολεύεται να προσαρμοστεί στις αρχές και στα ήθη και των δύο… 

Η συμπεριφορά της Ελλάδος ως προεδρεύουσας του Συμβουλίου της ΕΕ το 1994 εξόργισε τα άλλα μέλη και οι αξιωματούχοι της Δυτικής Ευρώπης χαρακτήρισαν λάθος το γεγονός ότι η Ελλάδα είναι μέλος….».

Για την Ουκρανία ο Χάντινγκτον βλέπει ως πιθανή εκδοχή να διασπαστεί σε δυο ξεχωριστές οντότητες κατά μήκος της πολιτισμικής συνοριακής γραμμής και η ανατολική πλευρά να συγχωνευθεί με τη Ρωσία. Επίσης αναφέρει την περίπτωση της Κριμαίας, όπου το 1992 η εκεί Βουλή ανακήρυξε την ανεξαρτησία της περιοχής, αλλά μετά από πιέσεις ανακάλεσε την απόφασή της. Ο Χάντινγκτον από τότε (Σημ. Σε πρώτη έκδοση στα αγγλικά το βιβλίο του εκδόθηκε το 1996) πρόβλεψε πως μια δυτικά προσανατολισμένη Ουκρανία θα μπορούσε να είναι βιώσιμη «μόνο αν είχε ισχυρή και αποτελεσματική δυτική υποστήριξη. Και μια τέτοια υποστήριξη είναι, με τη σειρά της, πιθανό να υπάρξει μόνο αν οι σχέσεις μεταξύ Δύσης και Ρωσίας υποχωρήσουν σημαντικά και καταλήξουν να μοιάζουν με αυτές που υπήρχαν κατά τη διάρκεια του Ψυχρού Πολέμου». Είναι σαφές ότι οι γεωστρατηγικοί αναλυτές, όπως ο Χάντιγκτον, από τότε πρόβλεπαν και, ουσιαστικά, πρότειναν τις σημερινές εξελίξεις και την επαναφορά του Ψυχρού Πολέμου…

Ο Ντοστογιέφσκι στο Ημερολόγιο του περιγράφει αυτό το μίσος των Δυτικών έναντι της ισχυρής Ρωσίας και της Ορθοδοξίας. Να θυμηθούμε ότι η Δύση δεν θέλησε ποτέ και μια ισχυρή Ελλάδα… 

Στα 1876 έγραψε: «Η Ευρώπη ποτέ δεν μας έδειξε εμπιστοσύνη. Δεν μπορεί να μας δει παρά μόνο με εχθρότητα». Και πάρα κάτω σημειώνει τη γοητεία που ασκεί σε ορισμένους Ρώσους η ηδονιστική ζωή της Δύσης, που παρουσιάζεται ως «σύγχρονη» και «απελευθερωμένη». Γράφει ο μέγας Ρώσος συγγραφέας:«Ορισμένοι από τους Ρώσους άλλαξαν θρησκεία και πέρασαν στον Καθολικισμό….Οι συντηρητικοί στην Ευρώπη είναι ριζικά αρνητικοί απέναντι στη Ρωσία. Αποτελούν τους καταστροφείς, τους εχθρούς της Ρωσίας! Η έχθρα τους προς τη Ρωσία και την Ορθοδοξία σημαίνει γι’ αυτούς τον αληθινό Ευρωπαίο, το αυθεντικό παιδί του πολιτισμού…».-

Ο θρησκευτικός χωρισμός των Σλαύων

Δώδεκα είναι οι Ευρωπαϊκές χώρες που κατοικούνται κυρίως από Σλαύους, που παλαιότερα ήσαν όλοι Ορθόδοξοι. Στο διάβα των αιώνων ορισμένοι αποσπάσθηκαν από την Ορθοδοξία και ασπάσθηκαν τον Καθολικισμό, τον Προτεσταντισμό ή το Ισλάμ. Ο Χάντιγκτον υποστηρίζει πως η Ευρώπη έχει αφομοιώσει όσους ασπάστηκαν τον Πάπα και αυτοί είναι πλέον μέρος της Δύσης, σε αντίθεση με τους Ορθοδόξους που τους κατατάσσει μαζί με το Ισλάμ… Στις σλαυικές χώρες της Ευρώπης και με βάση τα όσα αναφέρει ο οίκος Ντε Αγκοστίνι οι κάτοικοι θρησκευτικά κατανέμονται ως ακολούθως:

Στη Βοσνία Ερζεγοβίνη υπήρξε βίαιος εξισλαμισμός και εκκαθολικισμός των Ορθοδόξων. Σήμερα στη, λόγω θρησκευτικών διαφορών, θνησιγενή αυτή χώρα το 43% είναι Μουσουλμάνοι, το 39% Ορθόδοξοι, και το 18% Ρωμαιοκαθολικοί.

Στη Βουλγαρία το 88,2% είναι Ορθόδοξοι και το 11,8% Μουσουλμάνοι, -τουρκογενείς, αθίγγανοι και πομάκοι.

Στην Κροατία, υπό την επήρεια των Ρωμαιοκαθολικών ηγεμόνων που την υπέταξαν, οι κάτοικοι αλλαξοπίστησαν και μετέτρεψαν το αλφάβητο τους από κυριλλικό σε λατινικό. Έτσι, κατά τον Χάντιγκτον, «εκσυγχρονίστηκαν». Σήμερα το 88,4% είναι Ρωμαιοκαθολικοί, το 5,6% Ορθόδοξοι, το 2,3% Μουσουλμάνοι και το 0,6% Προτεστάντες.

Στη Λευκορωσία οι περισσότεροι Σλαύοι κάτοικοί της αντέστησαν στους κατά καιρούς Ρωμαιοκαθολικούς ηγεμόνες που τους υπέταξαν. Σήμερα το 82% είναι Ορθόδοξοι και το 18% Ρωμαιοκαθολικοί. Τα όσα συμβαίνουν στην Ουκρανία τους έχουν θορυβήσει. Φοβούνται μήπως έρθει η σειρά τους….

Στην Ουκρανία το 85% είναι Ορθόδοξοι, διεσπασμένοι σε τρία κομμάτια, το 8,2% Ρωμαιοκαθολικοί, κανονικοί και Ουνίτες, και το 3,6% Προτεστάντες.

Στην Πολωνία οι Σλαύοι της χώρας ήσαν οι πρώτοι που προσχώρησαν στον Πάπα και στον εκδυτικισμό. Σήμερα το 90,7% είναι Ρωμαιοκαθολικοί και το 1,4% Ορθόδοξοι, κυρίως Λευκορώσοι.

Στη Ρωσία το 85% είναι Ορθόδοξοι, το 8,4% Προτεστάντες – η προσηλυτιστική προπαγάνδα τους κάνει θραύση στην μετακομμουνιστική εποχή – και το 7% Μουσουλμάνοι – Τάταροι, Τσετσένοι και άλλοι.

Στη Σερβία και στο Μαυροβούνιο – μία ακόμη περίπτωση που ο τοπικιστικός φανατισμός δρα διχαστικά στον ίδιο λαό – οι Ορθόδοξοι δεν ακολούθησαν τους Κροάτες και τους Σλοβένους αδελφούς τους και δεν υπέκυψαν στον Πάπα. Ακολουθούν την κυριλλική γραφή, δηλαδή μιλάνε με τους Κροάτες και τους Σλοβένους την ίδια γλώσσα (Σημ. ΔΕΕ: Λάθος! Οι σλοβένοι έχουν δικιά τους γλώσσα, διαφορετική από την Σερβοκροατική), αλλά την γράφουν διαφορετικά… Το 75,2% είναι Ορθόδοξοι, το 19% Μουσουλμάνοι (Σημ. Περιλαμβάνονται οι Κοσοβάροι) και το 5,8% Ρωμαιοκαθολικοί.

Στα Σκόπια το 72% του πληθυσμού είναι Ορθόδοξοι, το 28,3% Μουσουλμάνοι – κυρίως Αλβανοί - και το 1% Ρωμαιοκαθολικοί.

Στη Σλοβακία οι Σλαύοι κάτοικοι της χώρας έχουν υποστεί σοβαρότατες επιδράσεις από τους κατακτητές της χώρας τους. Αποτέλεσμα σήμερα το 60,4% να είναι Ρωμαιοκαθολικοί, το 6,3% Προτεστάντες, το 1% Ορθόδοξοι και το 30% δηλώνουν άθεοι.

Στη Σλοβενία οι Σλαύοι κάτοικοί της υπέστησαν όσα και οι γείτονες τους Κροάτες. Το 82,9% είναι Ρωμαιοκαθολικοί, το 2% Ορθόδοξοι και το 10% δηλώνουν άθεοι.

Στην Τσεχία ισχύουν τα ίδια με αυτά της Σλοβακίας. Σήμερα οι κάτοικοί της, σε ποσοστό 55% (!!!) δηλώνουν άθεοι, το 39,2% Ρωμαιοκαθολικοί, το 3,7% Προτεστάντες και το 0,5% Ορθόδοξοι. 

πηγή