ΗΓΟΥΜΕΝΙΤΣΑ: ΥΨΩΣΑΝ EΛΛΗΝΙΚΗ ΣΗΜΑΙΑ 19 τ.μ και ΚΥΜΑΤΙΖΕΙ τώρα στα Ελληνοαλβανικά Σύνορα (ΦΩΤΟ)

Μια μεγάλη ελληνική σημαία 19 τετραγωνικών μέτρων κυματίζει σε ένα ύψωμα στην άκρη του χωριού Κεραμίτσα Φιλιατών του νομού Θεσπρωτίας, στον ορεινό όγκο της Μουργκάνας, κοντά στα ελληνοαλβανικά σύνορα.
Σύμφωνα με το Αθηναϊκό – Μακεδονικό Πρακτορείο Ειδήσεων, η ιδέα για την τοποθέτηση της σημαίας γεννήθηκε σε μια χαλαρή συζήτηση του αντιπεριφερειάρχη Θεσπρωτίας, Θωμά Πιτούλη με τον απερχόμενο πρόεδρο της δημοτικής κοινότητας Κεραμίτσας, Δημήτρη Κοψίδη.
Όταν ο πρώτος του είπε ότι έχει έξω από το σπίτι του, στο Καστρί, κοντά στην Ηγουμενίτσα, μια ελληνική σημαία ο δεύτερος εξέφρασε την επιθυμία να τοποθετηθεί και μία στο χωριό του κι αμέσως ο αντιπεριφερειάρχης δεσμεύτηκε να του εξασφαλίσει τη σημαία. Το πρώτο που έκανε ο Δημήτρης Κοψίδης ήταν να εντοπίσει το κατάλληλο σημείο κι, επειδή έχει μανία με τα ύψη, καθώς κάνει αναρριχήσεις ανά την Ελλάδα, βρήκε ένα ύψωμα στη άκρη του χωριού, με μεγάλη ορατότητα, από το οποίο μπορεί κανείς να θαυμάσει την άγρια ομορφιά της Μουργκάνας. Εκεί στήθηκε κι ένα περίπτερο για τους παρατηρητές.
Η επόμενη κίνησή του ήταν να βρει ένα μεγάλο κοντάρι. Έτσι, αξιοποίησε δύο πυλώνες φωτισμού από κοντινό ελικοδρόμιο που δεν χρησιμοποιήθηκαν ποτέ-ούτε καν τοποθετήθηκαν- και κινδύνευαν να γίνουν λεία στα χέρια επιτηδείων. Τους ένωσε κι έφτιαξε ένα κοντάρι ύψους 12,5 μέτρων, το οποίο και τοποθέτησε με τη βοήθεια γερανού.
Χθες, ο αντιπεριφερειάρχης Θεσπρωτίας, Θωμάς Πιτούλης, επισκέφθηκε την Κεραμίτσα και παρέδωσε τη σημαία, η οποία έχει διαστάσεις: 5,5 μέτρα πλάτος και 3,5 μέτρα ύψος. Ο ίδιος μαζί με τον Δημήτρη Κοψίδη, το νέο πρόεδρο της δημοτικής κοινότητας Θανάση Κόντη και τη συμβολή του Δημήτρη Μπέλλου, που σκαρφάλωσε στον ιστό, έκαναν την έπαρση της σημαίας ως μια συμβολική πράξη, ενώπιον και κατοίκων της περιοχής.
«Στηρίξαμε το αίτημα των κατοίκων που είναι και κοντά στα σύνορα και τοποθετήσαμε τη σημαία να κυματίζει όλο το χρόνο, να τη βλέπει ο κόσμος, να θυμόμαστε σε ποια χώρα είμαστε», δήλωσε στο ΑΠΕ-ΜΠΕ ο κ. Πιτούλης, ο οποίος παρέδωσε και μια δεύτερη σημαία -ίδιων διαστάσεων- ως εφεδρική για αντικατάσταση της πρώτης σε περίπτωση φθοράς της από τις καιρικές συνθήκες.
Η Κεραμίτσα, από τα κεφαλοχώρια της Μουργκάνας, σε υψόμετρο 580 μέτρων έχει σήμερα 120 κατοίκους το χειμώνα που το καλοκαίρι αυξάνονται σε 200. Σε αυτό το υψόμετρο η ελληνική σημαία είναι ορατή από χιλιόμετρα μακριά, ξεχωρίζει σε όλη τη γύρω περιοχή και αποτελεί πλέον ένα χαρακτηριστικό της. Αυτό ήθελε να πετύχει και ο Δημήτρης Κοψίδης, ο οποίος είπε στο ΑΠΕ-ΜΠΕ: «Μας άρεσε αυτό το σημείο και το επιλέξαμε, επειδή έχουν γίνει και πολλές μάχες στην περιοχή».
«Θα συνεχίσω το έργο του προκατόχου μου. Αρέσει στον κόσμο η τοποθέτηση της σημαίας, έρχονται και τη βλέπουν», δήλωσε ο νεοεκλεγείς πρόεδρος της δημοτικής κοινότητας, Θανάσης Κόντης.
Δείτε τις φωτογραφίες:




πηγή

Σκληρή τουρκική "επίθεση" στον Μητροπολίτη Θεσσαλονίκης κ. Άνθιμο

ΝΙΚΟΣ ΧΕΙΛΑΔΑΚΗΣ
Δημοσιογράφος-Συγγραφέας-Τουρκολόγος

ΣΚΛΗΡΗ ΤΟΥΡΚΙΚΗ «ΕΠΙΘΕΣΗ» ΣΤΟΝ ΠΑΝΑΓΙΩΤΑΤΟ ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗΣ

Γράφει ο Νίκος Χειλαδάκης

«Κόκκινο πανί» για τους Τούρκους, ο Μητροπολίτη Θεσσαλονίκης, κ Άνθιμος, εξ’ αιτίας των δηλώσεων που έγιναν και  από τον άμβωνα επισημαίνοντας τον κίνδυνο από την ισλαμική επέλαση στην χώρα μας και από τις προθέσεις του αξιότιμου δήμαρχου να ιδρύσει μουσείο ισλαμικού πολιτισμού στην Θεσσαλονίκη, καθώς για την μόνιμη λειτουργία μουσουλμανικού τεμένους με άμεση όμως συνέπεια την επίσημη αναγνώριση μουσουλμανικής μειονότητας στην πόλη μας. Αλλά και οι δηλώσεις του Παναγιότατου για τα τουρκικά σήριαλ έχουν προκαλέσει την μήνη των Τούρκων, καθώς, όπως θεωρούν οι «καλοί» μας γείτονες,  με αυτά μας… εκπολιτίζουν και μας κάνουν… ψυχολογική θεραπεία στα αντίτουρκικά και αντίισλαμικά κόμπλεξ (!!!), με τα οποία διακατεχόμαστε και θα πρέπει επιτελούς να τα αποβάλουμε!!

Είναι χαρακτηριστικό πως ένας από τους πιο βασικούς αρθογράφους της τουρκικής εφημερίδας, Hürriyet,  και παλαίμαχος δημοσιογραφος, ο Taha Akyol, κάνει έντονη προσωπική επίθεση κατά του Παναγιότατου τον οποίο χαρακτηρίζει σαν οπισθοδρομικό και ότι καλλιεργεί τα αντιτουρκικά κόμπλεξ του λαού της Θεσσαλονίκης. Παράλληλα οι δηλώσεις του Παναγιότατου σε ραδιοφωνικό σταθμό όπου επεσήμανε πως η αυξανόμενη τουριστική προσέλευση των Τούρκων στην Θεσσαλονίκη έχει άλλο σκοπό και ενισχύει τις τουρκικές προθέσεις για ολοένα και μεγαλύτερη πρόσβαση των Τούρκων την γενέτειρα του Μουσταφά Κεμάλ, (άλλο τουρκικό ψέμα), καθώς και οι δηλώσεις του ότι δεν μπορούμε να ξεπουλιόμαστε για τουριστικούς λόγους, επίσης προκάλεσαν την έντονη αντίδραση των Τούρκων. Ακόμα και οι δηλώσεις του Παναγιότατου για την Κωνσταντινούπολη που στις αρχές του εικοστού αιώνα είχε περί τις 300.000 Έλληνες και σήμερα έχουν απομείνει μόνο περί τις 3.000, επίσης έτυχαν έντονης κριτικής από τα τουρκικά ΜΜΕ. Αλλά και το θέμα της ίδρυσης Τμήματος Ισλαμικών Σπουδών στην Θεολογική Σχολή Θεσσαλονίκης και οι σχετικές δηλώσεις του Παναγιότατου, δεν έμειναν χωρίς επικριτικά σχόλια από τους Τούρκους. Αυτή την φορά οι «καλοί» μας γείτονες μας παρέδωσαν μαθήματα… θρησκευτικής ελευθερίας την ίδια ώρα που τη Τουρκία έχει σωρεία καταδικών από Διεθνές Δικαστήρια  σαν η χώρα με τις πιο μεγάλες παραβιάσεις των θρησκευτικών ελευθεριών, ενώ πολλοί εκπρόσωποι  θρησκευτικών μειονοτήτων φοβούνται ακόμα και για την ζωή τους.

Η τουρκική εφημερίδα, καθώς και άλλα τουρκικά ΜΜΕ, κάνουν λόγο ότι με την προσέλευση των Τούρκων τουριστών με την ευκαιρία της μεγάλης μουσουλμανικής εορτής του Μπαϊραμιού, αναζωογονήθηκε  η οικονομική κίνηση της Θεσσαλονίκης, η οποία με την μεγάλη κρίση που μαστίζει την Ελλάδα βρίσκονταν σε άθλια κατάσταση, (μάλιστα). Δηλαδή με λίγα λόγια, ήρθαν οι Τούρκοι και μας έδωσαν ψωμί και μας τάισαν γεμίζοντας τα ελληνικά εστιατόρια της πόλης για να μας σώσουν από την οικονομική κρίση που έχει καταστρέψει την οικονομία της Ελλάδας.
Αλλαχού εκμπέρ λοιπόν και.. σωθήκαμε!!!

ΝΙΚΟΣ ΧΕΙΛΑΔΑΚΗΣ
Δημοσιογράφος-Συγγραφέας-Τουρκολόγος

πηγή 

ΠΩ, ΠΩ, ΠΩ….!!! ΚΤΥΠΗΘΗΚΕ Η ΣΕΛΙΔΑ ΤΗΣ …ΜΟΣΑΝΤ!!!

 

Ακόμα ένα ανέξοδο και …δήθεν κτύπημα των Anonymous.
Κτύπησαν την σελίδα της Mossad λες και την επισκέπτεται …ποτέ κανείς!!!
Λες και η υπηρεσία εξαρτάται από μία ιστοσελίδα, που απλά αναφέρει την ιστορία της και μερικά …τηλέφωνα επικοινωνίας.

Οι υποτιθέμενοι Anonymous βοήθησαν όλες τις δράσεις του Ισραήλ εναντίον του Καντάφι, του Μουμπάρακ και του Άσαντ .
Αν δεν ήταν μαϊμου οι Anonymous δεν θα τους ήξερε κανείς, όπως κανείς δεν ήξερε την Greek Hacking Scene, που δρούσε 20 χρόνια, μέχρι που έκαναν το λάθος να εμπιστευθούν τους Anonymous και να συλληφθούν. 

Αν οι Anonymous δεν ήταν του συστήματος θα «κτυπούσαν» τις σελίδες των πρακτορείων (διαστρεβλώσεως) «ειδήσεων», απ’ όπου οι απατεώνες της δημοσιογραφίας παίρνουν υλικό εγκεγκριμένο από τους επικυρίαρχους και το αναμεταδίδουν, χωρίς να αμφισβητήσουν ούτε συλλαβή. 
Αν έριχναν το Reuters, το Bloomberg, το AP,  το Economist κλπ. τότε ΠΡΑΓΜΑΤΙθα προκαλούσαν «ζημιά» στην μηχανή της Νέας Τάξεως.
Όμως η «επίθεση» σε μία σελίδα, μίας υπηρεσίας που υπάρχει για τυπικούς λόγους, απλά ακούγεται… εντυπωσιακή, ενώ στην πράξη είναι ανούσια. 

Η δωρεάν διαφήμιση των Anonymous, που γίνεται από τα MMΕ, αποσκοπεί στην διατήρηση του μύθου των χάκερ που …«αγωνίζονται» για το δίκαιο και για το καλό μας…
…Οι οποίοι όμως …«συμπτωματικά» συνδέονται με την OTPOR και άλλες «αυθόρμητες» επαναστατικές οργανώσεις του Soros κλπ.

πηγή

Η ΠΑΡΑΚΜΗ ΣΤΗΝ ΕΝΔΥΜΑΣΙΑ

 

Γράφει ο Ελευθέριος Αναστασιάδης.

Αν ψάξετε στο διαδίκτυο πως ντύνονταν οι πόρνες την δεκαετία του 70, θα έχετε μία έκπληξη: ακριβώς όπως ντύνεται σήμερα μεγάλος αριθμός κοριτσιών το καλοκαίρι. Αν θυμηθείτε πως ήταν τα ρούχα που οι νέοι άνδρες πέταγαν ως άχρηστα κουρέλια στα σκουπίδια 30-40 χρόνια πριν, και πάλι θα έχετε μία έκπληξη: σήμερα αυτά τα κουρέλια πωλούνται σε πανάκριβες τιμές στα πιο καλά καταστήματα.

Συμπέρασμα: Η ενδυμασία που είχαν οι πόρνες έγινε η καθημερινή αμφίεση των ''καθώς πρέπει'' κοριτσιών του σήμερα, και τα ρούχα που παλιά τα πετάγαμε ως άχρηστα, σήμερα τα αγόρια τα πληρώνουν ακριβά για να τα φορέσουν.

Εάν όλα αυτά δεν είναι η «αντιστροφή της Πυραμίδας», εάν δεν είναι η ανατροπή κάθε αισθητικής και ηθικής, τότε τι είναι;

Αυτός ο τρόπος ντυσίματος καταδεικνύει την ύπαρξη σοβαρού προβλήματος σε πέντε τομείς:

Στην αισθητική αντίληψη:  Η όλη αισθητική καλλιέργεια που έχουν πολλές κοπέλες εστιάζεται στο να διαθέτουν καλλίγραμμα γυμνά πόδια. Δηλαδή, η έννοια του κάλλους έχει περιοριστεί μέσα σε καθαρά υλικά και σεξουαλικά πλαίσια, και πέραν αυτών δεν έχουν καμία άλλη βαθύτερη ιδέα για αυτή την έννοια.

Στην αντίληψη της σεμνότητας: Σήμερα δεν υπάρχει καν η έννοια της σεμνότητας. Αν πεις σε κάποιο κορίτσι να ντύνεται πιο σεμνά, θα σε κοιτάξει σαν εξωγήινο ή σαν κάποιο άνθρωπο των σπηλαίων. Δεν είναι σε θέση να κατανοήσουν το πνευματικό περιεχόμενο αυτής της λέξης.

Στα  μηνύματα: Η ενδυμασία στέλνει πάντα ένα μήνυμα στο περιβάλλον μας : δείχνει όψεις της προσωπικότητας μας, των ενδιαφερόντων μας, των επιδιώξεων μας , γενικά της κουλτούρας μας. Το μήνυμα  που εκπέμπει το ημίγυμνο σώμα και τα κουρελιασμένα ρούχα είναι σαφές: Να συνευρεθούμε ζωωδώς μέσα σε έναν κόσμο που αποσυντίθεται.

Στα σημεία αναφοράς: Πολλοί νέοι άνθρωποι μεγαλώνουν σαν δεντράκια χωρίς ρίζες. Δεν έχουν μία συγκεκριμένη φιλοσοφία ζωής, δεν αναζητούν ιδανικά, δεν έχουν υπαρξιακά ερωτηματικά και ως εκ τούτου, η πνευματική ζωή τους είναι εντελώς αδιάφορη. Πηγαίνουν όπου φυσά ο άνεμος σαν σκόρπια κομμένα στάχυα.

Στην παιδεία: Κεφάλια γεμισμένα από μαθηματικούς τύπους, ασκήσεις φυσικής και παπαγαλίες ιστορικών κειμένων· κεφάλια άδεια από βαθιά νοήματα, από  αισθητική καλλιέργεια, από όμορφες συμπεριφορές.

Και φυσικά κάποιος μπορεί να διερωτηθεί: οι γονείς τους τι κάνουν (ή τι έκαναν); Τίποτα, στην καλύτερη των περιπτώσεων, γιατί συνήθως βρίσκονται στην ίδια ή και χειρότερη κατάσταση από  αυτή των  παιδιών τους.

Σε έναν κόσμο που οδεύει με ταχείς ρυθμούς προς την ολική αποσύνθεση, όπου η οσμή του σάπιου γίνεται αισθητή με ολοένα και πιο έντονο τρόπο, το κάλυμμα με το οποίο ο άνθρωπος σκεπάζει την σωματική γύμνια του, προσαρμόστηκε στην γύμνια της ψυχής του.

πηγή 

Νέες δικαστικές αποφάσεις δικαιώνουν τη Μονή Βατοπεδίου

 

Της Ιωάννας Μάνδρου

Δύο ακόμα αποφάσεις, αυτήν τη φορά από το Πρωτοδικείο της Θεσσαλονίκης, δικαίωσαν τη Μονή Βατοπεδίου, απορρίπτοντας αστικές αξιώσεις του Δημοσίου για τις πολυσυζητημένες ανταλλαγές ακινήτων του Δημοσίου με παραλίμνιες εκτάσεις της λίμνης Βιστωνίδας.

Οι αποφάσεις αυτές, που έρχονται να προστεθούν σε προγενέστερες δικαστηρίων της Αθήνας, δικαιώνουν τη μονή, ισχυροποιώντας τη νομική της θέση όχι μόνο στο θέμα των ανταλλαγών των ακινήτων, αλλά και στα ουσιαστικά θέματα της κυριότητάς της για τη λίμνη Βιστωνίδα.

Τόσο οι ανταλλαγές ακινήτων του Δημοσίου με εκτάσεις στη λίμνη που έγιναν το 2008 σε μια προσπάθεια να λυθεί το θέμα που χρόνια είχε ανακύψει στην περιοχή όσο και το ζήτημα της ιδιοκτησίας της Μονής Βατοπεδίου στη λίμνη Βιστωνίδα και σε παραλίμνιες εκτάσεις αποτελούν αντικείμενο δικαστικών προστριβών με το Δημόσιο.

Οι πρόσφατες αποφάσεις του Πρωτοδικείου της Θεσσαλονίκης -δύο τον αριθμό- απέρριψαν τις αγωγές του Δημοσίου που ζητούσαν την ακύρωση των ανταλλαγών ακινήτων που είχαν προσφερθεί από πλευράς του στη μονή με αντάλλαγμα εκτάσεις της Βιστωνίδας.

Το βασικό επιχείρημα του Δημοσίου, που δεν έγινε δεκτό, ήταν ότι οι εκτάσεις που προσφέρθηκαν από τη μονή προς ανταλλαγή από την περιοχή της Βιστωνίδας δεν της ανήκαν.

Προς τούτο, μάρτυρας που εξετάστηκε για λογαριασμό του Δημοσίου επιχείρησε να αμφισβητήσει τους τίτλους κυριότητας της μονής, τα χρυσόβουλα πάνω στα οποία στηρίζονται οι ιδιοκτησίες της Μονής Βατοπεδίου αλλά και άλλες εθνικής σημασίας ιδιοκτησίες σε πατριαρχεία και αλλού.

Αντίθετα, καθηγητής πανεπιστημίου, που εξετάστηκε για λογαριασμό της Μονής Βατοπεδίου, αντέλεξε με επιχειρήματα για την ισχύ των χρυσόβουλων πάνω στα οποία στηρίζεται η ιδιοκτησία της μονής για την περιοχή της Βιστωνίδας.

Το δικαστήριο, με σκεπτικό πολλών σελίδων, δέχτηκε τις θέσεις της μονής και απέρριψε τις αγωγές του Δημοσίου.

Οι αποφάσεις αυτές, με αριθμό 12953 και 12954 του 2014, είχαν συζητηθεί το καλοκαίρι του 2013.

Η Εκκλησία της Ελλάδος, που είχε προετοιμαστεί να καταθέσει πρόσθετη παρέμβαση υπέρ του Βατοπεδίου, τελικά -διά του συνηγόρου της- δήλωσε ότι παραιτείται από το δικαίωμα αυτό. Δεν είναι όμως η πρώτη φορά που το ελληνικό Δημόσιο χάνει υπόθεση με το Βατοπέδι. Τη νομιμότητα των ανταλλαγών δέχονται δύο παλαιότερες αποφάσεις του Πρωτοδικείου Αθηνών (3744/2012 και 4711/2012). Σύμφωνα με αυτές, κρίθηκαν ως αβάσιμοι οι ισχυρισμοί του Δημοσίου για παράνομες ανταλλαγές, με αποτέλεσμα το Δημόσιο να παραιτηθεί από άλλες 25 αγωγές του κατά της μονής.

Μετά την έκδοση των αποφάσεων από το Πρωτοδικείο της Θεσσαλονίκης, δύο βουλευτές της Δημοκρατικής Αριστεράς κατέθεσαν στη Βουλή ερώτηση προς τον υπουργό Οικονομικών για την απόρριψη των αγωγών του Δημοσίου. Να σημειωθεί ότι την ακύρωση των ανταλλαγών είχε δρομολογήσει το υπουργείο, λόγω του θορύβου που είχε προκληθεί και της σκληρής πολιτικής αντιπαράθεσης για την υπόθεση του Βατοπεδίου.

 

πηγή 

Το νόημα των Παρακλήσεων προς την Παναγία μας

Το νόημα των Παρακλήσεων προς την Παναγία μας

α. Γιατί παρακαλοῦμε τήν Ὑπεραγία Θεοτόκο

β. Πότε εἰσακούεται ἡ παράκλησή μας;

γ. Πότε δέν εἰσακούεται ἡ παράκλησή μας;

δ. Πῶς εὐχαριστοῦμε τήν Παναγία;

α. Γιατί παρακαλοῦμε τήν Ὑπεραγία Θεοτόκο

Οἱ παρακλήσεις πρός τή Θεοτόκο ἀναφέρουν τίς ἐπικλήσεις τῶν πιστῶν μέ δεήσεις καί ἱκεσίες πρός τήν Παναγία γιά νά λάβουν τή βοήθειά Της στούς καιρούς τῶν πειρασμῶν, τῶν πόνων, τῶν θλίψεων καί κάθε εἴδους προστασία ἀπό τό θεῖο πρόσωπό Της. Καί τονίζεται χαρακτηριστικά: “Δέξαι παρακλήσεις ἀναξίων σῶν ἱκετῶν”.

Πρῶτον, παρακαλοῦμε τήν Παναγία μέ αἴσθημα πίστεως καί πόνου γιά νά μᾶς βοηθήσει στή ζωή μας ἀπό τούς πειρασμούς, λέγοντάς της: “Πολλοῖς συνεχόμενοις πειρασμοῖς, πρὸς Σὲ καταφεύγω, σωτηρίαν ἐπιζητῶν”. Εἶναι πολλοί οἱ πειρασμοί πού παρασύρουν τόν πιστό στό κακό, στήν ἡδονή, στήν κακία, στήν ἐχθρότητα, στήν περιφρόνηση τοῦ ἀνθρώπου καί τοῦ θελήματος τοῦ Θεοῦ καί τόν ὁδηγοῦν στήν πράξη τῆς ἁμαρτίας. Ὁ πειρασμός εἶναι ὁ προπομπός τῆς ἁμαρτίας γιά νά κλονισθεῖ ἡ πίστη μας καί νά ἀδιαφορήσουμε γιά τίς ἐντολές τοῦ Θεοῦ. Γι’ αὐτό ζητᾶμε ἀπό τό Θεό: “καὶ μὴ εἰσενέγκῃς ἡμᾶς εἰς πειρασμόν” καί ἀπό τήν Παναγία: “Πολλοῖς συνεχόμενος πειρασμοῖς, πρὸς Σὲ καταφεύγω, σωτηρίαν ἐπιζητῶν. Ὦ Μῆτερ τοῦ Λόγου καὶ Παρθένε, τῶν δυσχερῶν καὶ δεινῶν με διάσωσον”.

Δεύτερον, ζητᾶμε ἀπό τήν Παναγία νά μᾶς ἐλευθερώσει ἀπό τά πάθη μας: “Παθῶν με ταράττουσι προσβολαί, πολλῆς ἀθυμίας ἐμπιπλῶσαί μου τὴν ψυχήν”. Ὅπως τό πάθος τῆς ὑπερηφανείας, τοῦ θυμοῦ, τῆς ζήλειας, τοῦ φθόνου, τῆς κατακρίσεως, τῆς πολυλογίας, τῆς γαστριμαργίας κ.ἄ. βασανίζουν τήν καρδιά τοῦ ἀνθρώπου καί τήν καθιστοῦν ἀκάθαρτη. Ὁ ἀγώνας τοῦ χριστιανοῦ πρέπει νά εἶναι καθημερινός γιά νά παραμένει ἥσυχος καί γαλήνιος στήν ψυχή του, χωρίς νά τόν καταδικάζει γιά τίποτα ἡ συνείδησή του. Γι’ αὐτό ζητᾶμε νά μᾶς θεραπεύσει τίς ἀσθένειες τῆς ψυχῆς μας λέγοντας: “Ἴασαι ἁγνή, τῶν παθῶν μου τὴν ἀσθένειαν”.

Τρίτον, ζητᾶμε ἀπό τήν Παναγία νά μᾶς ἐλευθερώσει ἀπό τούς κινδύνους τῆς καθημερινῆς ζωῆς μας διά τῆς θείας προστασίας Της, λέγοντάς Της: “Διάσωσον, ἀπὸ κινδύνους τοὺς δούλους Σου Θεοτόκε”. Πολλοί οἱ κίνδυνοι τοῦ ἀνθρώπου πού φέρουν εὔκολα τή συμφορά στή ζωή του. Ἀτυχήματα, ἐπαγγελματικές δυσκολίες, οἰκογενειακές ἀκαταστασίες κ.ἄ. Γι’ αὐτό παρακαλοῦμε τήν Παναγία νά μᾶς λυτρώσει ἀπό τούς κινδύνους μέ τήν προστασία Της καί νά γίνει “πύργος ἀσφαλείας”, “τεῖχος ἀπροσμάχητον”.

Τέταρτον, ζητᾶμε ἀπό τήν Παναγία μέ τίς δεήσεις μας νά μᾶς ἐνισχύσει καί νά μᾶς ἐλευθερώσει ἀπό τίς θλίψεις καί τίς ἀσθένειές μας. “Σοῦ δέομαι τῆς ἀγαθῆς ἐκ φθορᾶς νοσημάτων ἀνάστησον” καί “ἐπίβλεψον, ἐν εὐμενείᾳ πανύμνητε Θεοτόκε, ἐπί τὴν ἐμὴν χαλεπὴν τοῦ σώματος κάκωσιν”. Μέσα στόν πόνο περισσότερο σκεπτώμεθα τό Θεό καί ἀναζητᾶμε τή θεία βοήθειά Του. Νιώθουμε τήν ἀνθρώπινη ἀδυναμία μας καί τήν Παντοδυναμία τοῦ Θεοῦ. Ἐκεῖνος πού δέν ἐπόνεσε πολύ δέν μπορεῖ νά νιώσει τόν πόνο τοῦ ἄλλου. Χρειάζεται ὁ πόνος τῆς ἀσθένειας ἤ τῶν δυσκολιῶν τῆς ζωῆς μας γιά νά αἰσθανθοῦμε τήν ἀνάγκη τοῦ ἄλλου καί νά νιώσουμε ποιοί μᾶς ἀγαποῦν πραγματικά. Ὁ πόνος φέρει τή μετάνοια στόν ἄνθρωπο καί εἶναι ἕνας τρόπος σωτηρίας τῆς ψυχῆς του. Ὁ ἴδιος ὁ Κύριος ἐπόνεσε πάρα πολύ πάνω στό σταυρό καί ἔδειξε τό δρόμο τοῦ πόνου πού λυτρώνει καί ἁγιάζει τόν ἄνθρωπο. Ὁ πόνος νικᾶ τά πάθη τοῦ ἀνθρώπου καί φέρει ἀρετές μέσα στήν ψυχή τοῦ πιστοῦ. Ὁ ἐγωϊστής ταπεινώνεται μέσα στόν πόνο τῆς ἀσθενείας του καί ζητᾶ ή βοήθεια τοῦ Θεοῦ καί τῆς Παναγίας. Μέσα στή δυστυχία τῶν θλίψεών του κατανοεῖ τήν εὐτέλεια τῆς ζωῆς του καί ἀναζητᾶ τήν εὐτυχία κοντά στό Θεό. Ὁ πόνος θεραπεύει ἀδυναμίες καί πάθη πού φθείρουν τήν ψυχή. Ὁ πόνος φέρει τούς ἀνθρώπους πιό κοντά καί ὁ ἕνας παρηγορεῖ τόν ἄλλον καί προσφέρει τή βοήθειά του μέ ἀγάπη καί θυσία. Πολλές φορές ὁ πόνος τῆς καρδιᾶς εἶναι μεγαλύτερος ἀπό τόν πόνο τοῦ σώματος, πού φέρει σέ μεγάλη ἀμηχανία πράξεων μέσα στή θλίψη τῆς ψυχῆς καί μπορεῖ νά εἶναι ἀποτέλεσμα μοναξιᾶς, συκοφαντίας, κακίας, μίσους καί ζήλειας. Γι’ αὐτό ἔχουμε ἀνάγκη νά λέγουμε τόν πόνο μας στόν ἄλλο, γιά νά ξαλαφρώνουμε ψυχικά καί νά ἀναπαυόμαστε κοντά στήν ἀγάπη τοῦ ἄλλου. Καί ἡ Παναγία ἐπόνεσε πολύ ψυχικά γιά τήν ἄδικη κακομεταχείριση καί σταύρωση τοῦ Υἱοῦ Της. Καί γίνεται ἡ προστάτις τῶν θλιβομένων καί ἀδικουμένων, ὅταν τήν παρακαλοῦμε: “Ὑπεραγία Θεοτόκε, σῶσον ἡμᾶς”.
Καί πέμπτον, παρακαλοῦμε τήν Παναγία διά τῆς μεσιτείας στόν Πανάγαθο νά μᾶς ἐξαλείψει τό πλῆθος τῶν ἁμαρτημάτων μας: “Ταῖς τῆς Θεοτόκου πρεσβείαις, ἐλεῆμον, ἐξάλειψον τὰ πλήθη τῶν ἐμῶν ἐγκλημάτων”, δηλ. τά ἁμαρτήματά μας. Παρακαλοῦμε νά μᾶς σώσει διά τῆς θείας βοηθείας Της καί νά μᾶς ὁδηγήσει σέ μετάνοια. Μᾶς προτρέπει ὁ παρακλητικός κανόνας στήν ἀληθινή μετάνοια, στήν ἐξομολόγηση καί τή θεία Κοινωνία. Νά ζήσουμε μιά ζωή μετανοίας, γιά νά μήν μολύνεται ἡ ψυχή μας ἀπό πλῆθος ἁμαρτιῶν. Γι’ αὐτό ἡ ἁμαρτία θεωρεῖται ἔγκλημα γιά τήν ψυχή μας, διότι αὐτή ἀποστατεῖ ἀπό τό θέλημα τοῦ Θεοῦ καί ὁδηγεῖται στό σκοτάδι τοῦ θελήματος τοῦ ἁμαρτωλοῦ κόσμου. Μακρυά ἀπό τό Θεό “ἀπολλύμεθα ὑπὸ πλήθους πταισμάτων”. Ἐκεῖνος πού τιμᾶ ἀληθινά τήν Παναγία δέεται γιά τή σωτηρία τῆς ψυχῆς του καί ζεῖ διαρκῶς ἐν μετανοίᾳ παρακλητικῇ.

Ἡ Παναγία εἶχε πλήρη ἀφιέρωση στό Θεό μέ ζῆλο ὑπερανθρώπινο πού ξεπερνοῦσε τῶν ἀγγέλων τήν ἁγιότητα. Ἆραγε ὁ δικός μας ζῆλος ὁμοιάζει κατά ἕνα μέρος στή διάθεση τῆς Παναγίας; Πόσο ἐπιζητοῦμε τήν ὁμοίωση μέ τήν Παναγία; Πόσο ἑλκυόμεθα ἀπό τήν ταπεινή ζωή Της; Πόσο ἐπιζητοῦμε οἱ ἀρετές Της νά γίνουν δικές μας; Πόσο ἡ δική μας προσευχή ὁμοιάζει μέ τῆς Παναγίας;

β. Πότε εἰσακούεται ἡ παράκλησή μας;

Εἰσακούεται ἡ παράκλησή μας πρός τήν Παναγία:
Ὅταν ἡ πίστη μας εἶναι ἀληθινή καί δέν παρασύρεται ἀπό ἀμφιβολίες καί δυσπιστίες στή θεία βοήθεια. Ὅταν δέν ἐπηρεάζεται ἀπό τίς δυσκολίες τῆς ζωῆς μας, ἀλλά μέ θέρμη ἐσωτερική καί μέ βεβαιότητα προστρέχουμε στή στοργική Μητέρα τοῦ Θεοῦ γιά τή λύτρωση τῶν δεινῶν μας. Ἐκεῖνος πού στηρίζεται ὁλοκληρωτικά στό Θεό δέν ἀμφιβάλλει γιά τή θεία βοήθειά Του. “Εἰ δύνασαι πιστεῦσαι, πάντα δυνατὰ τῷ πιστεύοντι” (Μάρκ. θ΄ 23).

Ὅταν προστρέχουμε μέ ταπείνωση στήν Παναγία, γεγονός πού κρύβει τήν ἀνθρώπινη ἀδυναμία μας, δείχνουμε τήν ἀγάπη μας πρός τό θεῖο πρόσωπό Της. Ὅπως ὁ Θεός εὐλόγησε ὑπέρ τό δέον τήν Παναγία, καθ’ ὅτι “ἐπέβλεψεν ἐπὶ τὴν ταπείνωσιν τῆς δούλης αὐτοῦ”. Ἡ Ὑπεραγία Θεοτόκος δέν ὑπερηνεύεται πού κατέστη Μητέρα τοῦ Θεοῦ, ἀλλά ἀντιθέτως ταπεινώνεται συνεχῶς μέσα στήν προσευχή της καί στή ζωή διαβιώντας ταπεινά καί ἀπέριττα χωρίς τή δόξα τοῦ κόσμου. Τό φρόνημα τῆς ταπεινώσεώς Της παραμένει παράδειγμα πρός μίμηση γιά νά ἀποφεύγουμε κάθε ἐγωϊστική διάθεση τῆς ψυχῆς μας. Μόνο μιά ταπεινή προσευχή πού δείχνει τήν καθαρή ζωή μας χωρίς ἐγωϊσμό γίνεται δεκτή ἀπό τό Θεό: “ἐπέβλεψεν ἐπὶ τὴν προσευχὴν τῶν ταπεινῶν καὶ οὐκ ἐξουδένωσε τὴν δέησιν αὐτῶν” (Ψαλμ. ρα΄ 18).

Ὅταν δείχνουμε ἀπεριόριστη ἀγάπη στό Θεό, πού φαίνεται ἀπό τήν καθαρή προσευχή μας καί τήν τήρηση τῶν ἐντολῶν Του. “Ὁ ἔχων τὰς ἐντολὰς μου καὶ τηρῶν αὐτάς, ἐκεῖνος ἐστιν ὁ ἀγαπῶν με” (Ἰωάν. ιδ΄ 21). Εἶναι σημαντικό νά ἀγαποῦμε τό Θεό μέ ὅλη μας τήν καρδιά, γιά νά εὐεργετηθοῦμε πλουσιοπάροχα μέ τίς θεῖες δωρεές Του. Ἡ καρδιά μας μᾶς φανερώνει πόσο ἀγαποῦμε τό Θεό, ἀπό τό πόσο χρόνο σκεπτόμαστε Αὐτόν. Ὅσο περισσότερο ἀγαποῦμε τό Θεό, τόσο περισσότερο ζοῦμε ἀληθινά ἐν Χριστῷ καί τιμοῦμε τήν Παναγία καί ὅλους τούς ἁγίους. Γι’ αὐτό μιά προσευχή ἀγαπητική πρός τό Θεό θά εἶναι περισσότερο εὐπρόσδεκτη, διότι θά δείχνει τήν καρδιά μας, πόσο τόν ἀγαποῦμε καί τόν τιμοῦμε μέ τή ζωή μας.

Καί τό σπουδαιότερο, ὅταν ἔχουμε ὑπομονή στίς παρακλήσεις μας. Μέσα στήν ὑπομονή μας δοκιμάζεται ἡ πίστη μας, πόσο ἀνθεκτική εἶναι στούς ἀνέμους τῆς ἀμφιβολίας καί τῆς ὀλιγοπιστίας. “Τό δοκίμιον ὑμῶν τῆς πίστεως κατεργάζεται ὑπομονήν” (Ἰακ. α΄ 2). Ἡ ὑπομονή γίνεται γέφυρα ἑνώσεως μετά τοῦ Θεοῦ, ὥστε νά εἰσακουσθεῖ ἡ προσευχή μας. Χαρακτηρίζει ἀνθρώπους μέ ὑπομονή, ἐκείνους πού ἔχουν διαπεράσει ἀπό πολλές θλίψεις στή ζωή τους καί εἶναι ἀνθεκτικοί στούς ἐρχόμενους πειρασμούς, διότι ἡ πίστη μας εἶναι στήριγμα στά δεινά τῆς ζωῆς μας.

Ὅταν ὑπάρχει θερμή προσευχή πού νά συγκλονίζει τήν καρδιά μας ἀπό τήν ἀγάπη πρός τό Θεό. Μιά προσευχή πού ἔχει δείγματα ἀπόλυτης ἐμπιστοσύνης καί ἀφοσιώσεως στό Θεό γίνεται δεκτή καί εὐάρεστη. Ἡ προσευχή μᾶς βοηθεῖ νά ἐλευθερωθοῦμε ἀπό τά πάθη μας καί κάθε κακή ἐπιθυμία μας. Ἡ καθαρή προσευχή δείχνει πόσο ἀγαποῦμε τό Θεό καί πόσο εἰσακούει ὁ Θεός τήν καρδιακή προσευχή μας. Ἀναφέρεται ὅτι κάποτε ἀσκήτευε στήν ἔρημο τοῦ Σινᾶ ἕνας ἅγιος γέροντας. Μιά μέρα τόν συναντᾶ ἕνας μοναχός καί τοῦ λέγει:
– Πάτερ μου, ταλαιπωρούμαστε πολύ ἐξ αἰτίας τῆς ἀνομβρίας.
– Γιατί, ρώτησε ὁ γέροντας, δέν προσεύχεσθε καί δέν παρακαλεῖτε τό Θεό νά βρέξει;
– Καί προσευχόμαστε, ἀπάντησε ὁ ἀδελφός, καί λιτανεῖες κάνουμε. Ἀλλά δέν βρέχει.
– Ἀσφαλῶς, λέει πάλι ὁ ἀσκητής, δέν θά προσεύχεσθε ἐντατικά καί ἀπό τά βάθη τῆς ψυχῆς σας. Θέλεις, λοιπόν, νά τό διαπιστώσεις καί σύ; Ἄς προσευχηθοῦμε μαζί.
– Τότε ὁ γέροντας ἀσκητής ὕψωσε τά χέρια του πρός τόν οὐρανό καί προσευχήθηκε. Καί ἀμέσως ἄρχισε νά βρέχει.
Μόνο μιά θερμή προσευχή πού βγαίνει μέσα ἀπό τήν καρδιά μας εἰσακούεται ἀπό τό Θεό.

Ἀνάγκη εἶναι νά συνεργεῖ μέ τήν προσευχή καί ἡ νηστεία, διότι λέγει ὁ Κύριος: “τοῦτο δὲ τὸ γένος οὐκ ἐκπορεύεται εἰ μὴ ἐν προσευχῇ καὶ νηστείᾳ” (Ματθ. ιζ΄ 21). Ἡ προσευχή καί ἡ νηστεία συμπορεύονται γιά νά ταπεινώσουν τό σῶμα καί τήν ψυχή. Εἶναι ἕνας ἀγώνας πνευματικός πού διέρχεται ἀπό τήν καθολική ψυχοσωματική ἄσκηση. Ἡ νηστεία χρειάζεται γιά τήν πάλη ἐναντίον τῶν δαιμόνων καί τῶν σαρκικῶν παθῶν. Ἡ νηστεία δυναμώνει τήν ψυχή στίς ἀρετές καί ἐνισχύει κατά πολύ τήν προσευχή, μέ ἀποτέλεσμα νά ἀνυψώνεται πιό εὔκολα ὁ νοῦς μας στό Θεό.

Νά ὑπάρχει εἰλικρινής μετάνοια, πού νά φανερώνει τήν ἐσωτερική συντριβή τῆς καρδιᾶς μας καί τή μεταστροφή μας πρός τό θέλημα τοῦ Θεοῦ. “Ροήν μου τῶν δακρύων μὴ ἀποποιήσῃς”. Ἡ μετάνοια ἐκδηλώνεται στήν ταπεινή ψυχή πού διψᾶ γιά τή συγχώρεση τῶν ἁμαρτημάτων της καί δέεται γιά τή σωτηρία της. Καί συγχρόνως παρακαλεῖ γιά τή βοήθεια στά προβλήματά της. Ἡ ἐσωτερική μετάνοια τοῦ ἀνθρώπου ὁδηγεῖ στό νά προκαλέσει τήν εὐσπλαχνία τοῦ Θεοῦ πρός βοήθειά Του. Ἡ μετάνοια δέν ἀνορθώνει μόνο τήν πεσμένη ψυχή τοῦ ἀνθρώπου ἀπό τήν ἁμαρτία ἀλλά καί τήν πεσμένη ζωή του ἀπό τά δεινά καί τίς θλίψεις του.

γ. Πότε δέν εἰσακούεται ἡ παράκλησή μας;

α. Ὅταν κάνουμε ἁμαρτωλή ζωή καί δέν μετανοοῦμε γιά τίς ἁμαρτίες μας.
β. Ὅταν ὑπάρχει μέσα μας ὑπερηφάνεια καί ἔπαρση.
γ. Ὅταν ὑπάρχει ὀλιγοπιστία.
δ. Ὅταν ξεχνοῦμε τίς εὐεργεσίες τοῦ Θεοῦ στή ζωή μας.
ε. Ὅταν δεν εἶναι γιά τό συμφέρον τῆς ψυχῆς μας.

δ. Πῶς εὐχαριστοῦμε τήν Παναγία; 

Πρέπει νά εὐχαριστοῦμε τήν Ὑπεραγία Θεοτόκο μέ ὕμνους καί δεήσεις δοξολογικές, γιά νά τιμοῦμε ἄξια τή θεία βοήθειά Της. Τό “Ἄξιόν ἐστι ὡς ἀληθῶς μακαρίζειν Σὲ τὴν Θεοτόκον, τὴν ἀειμακάριστον καὶ παναμώμητον καὶ μητέρα τοῦ Θεοῦ ἡμῶν…”, πρέπει νά τό λέγουμε τακτικά. Ἀκόμη καί ἄλλους ὕμνους πού δείχνουν τή δόξα τῆς Παναγίας στή Βασιλεία τοῦ Θεοῦ καί στή γῆ, πού παρουσιάζει ὁ παρακλητικός κανόνας.

Τήν Παναγία εὐχαριστοῦμε γιά ὅλες τίς δωρεές Της πού προσφέρει σέ μᾶς διά τῆς θείας εὐλογίας Της: “ἀπολαύοντες Πάναγνε, τῶν Σῶν δωρημάτων εὐχαριστήριον, ἀναμέλπομεν ἐφύμνιον, οἱ γινώκοντές σε Θεομήτορα” (Μικρός Παρακλητικός Κανών). 

Εὐχαριστοῦμε τήν Παναγία, ὅταν ἀναγνωρίζουμε τή θέση Της μέσα στήν ἐκκλησία. Εἶναι ἡ Θεοτόκος, ἡ Μητέρα τοῦ Θεοῦ πού ἐγέννησε ἀσπόρως τόν Υἱόν τοῦ Θεοῦ γιά τή σωτηρία τοῦ ἀνθρώπου. Εἶναι ἡ Θεομήτωρ. Ὁ ἅγιος Ἰωάννης ὁ Δαμασκηνός γράφει: “Θεοτόκον κυρίως καὶ ἀληθῶς τὴν Ἁγίαν Παρθένον κηρύττομεν· ὡς γὰρ Θεὸς ἀληθὴς ὁ ἐξ αὐτῆς γεννηθείς, ἀληθὴς Θεοτόκος ἡ τὸν ἀληθινόν Θεὸν ἐξ αὐτῆς σεσαρκωμένον γεννήσασα”[1]. 

Εὐχαριστοῦμε τήν Παναγία διότι ἐγέννησε τόν Υἱόν τοῦ Θεοῦ, τόν Ἰησοῦ Χριστό. Μᾶς πρόσφερε ἕνα καί μοναδικό δῶρο, τή σάρκωση τοῦ Υἱοῦ τοῦ Θεοῦ. Ἐδώρισε τό τίμιον καί ἁγνό σῶμα Της γιά τή σωτηρία μας. Ἡ προσφορά Της αὐτή εἶναι τό δῶρο πρός τό ἀνθρώπινο γένος. 

Εὐχαριστοῦμε τήν Παναγία μέ ὕμνους καί λόγους, μέ τούς ὁποίους τονίζουμε τό θεῖο ἔργο Της ἐπί τῆς γῆς. Ὕμνους δοξαστικούς πού ἔχει καθιερώσει ἡ ἐκκλησία γιά νά δοξάσει τό ὑπερύμνητο θεῖο πρόσωπό Της. Ὁ ἅγιος Ἰωάννης ὁ Δαμασκηνός γράφει: “Ἀληθινά δὲν ὑπάρχει γλώσσα ἀνθρώπου, μήτε ὑπερκόσμιος, ἀγγελικός νοῦς ποὺ νὰ μπορεῖ ἐπάξια νὰ ὑμνήσει Ἐκείνη, μὲ τὴν ὁποία μᾶς δόθηκε ἡ δυνατότητα νὰ θεωροῦμε καθαρὰ τὴ δόξα τοῦ Κυρίου”[2] 

Εὐχαριστοῦμε τήν Παναγία, ὅταν προσευχόμαστε γιά ὅλους τούς ἀνθρώπους. Γιά ἐκείνους πού εἶναι μακρυά ἀπό τό Θεό. Μᾶς ζητᾶ νά προσευχόμαστε γιά τή μεταστροφή τῶν ἀνθρώπων στόν Υἱό Της. Νά πλησιάζουμε τόν Κύριο μέ ἀγάπη, γιά νά λάβουμε πλούσιους καρπούς. Νά προσευχόμαστε πάντοτε, καί σέ καλές στιγμές τῆς ζωῆς μας, ὅπου ὑπάρχει ἡ χαρά καί ἡ εὐτυχία. Νά τόν δοξολογοῦμε καί νά τόν ὑμνοῦμε μέ τήν καθαρή ζωή μας. Νά τηροῦμε τίς ἐντολές Του. Αὐτός νά εἶναι ὁ ὁδηγός καί ὁ φάρος τῆς ζωῆς μας. Νά εἴμαστε ὑπάκουοι στό ἅγιο θέλημά Του. Νά προοδεύουμε στήν πνευματική ζωή καί νά ἔχουμε πνευματική ἕνωση μέ τό Θεό.
Ὅπως ἐμεῖς παρακαλοῦμε τήν Ὑπεραγία Θεοτόκο γιά τή δική μας βοήθεια, τό ἴδιο παρακαλεῖ καί Αὐτή ἐμᾶς νά ἀκοῦμε τόν Υἱό Της, νά ἀκοῦμε καί νά τηροῦμε τίς θεῖες ἐντολές Του γιά τή δική μας σωτηρία.
Ἡ Παναγία μᾶς δείχνει τό δρόμο πρός τόν οὐρανό, ἀρκεῖ νά τόν διαβοῦμε μέ τίς ἀρετές Της, ὥστε νά γίνουμε ἄξιοι τῆς ἀγάπης Της.
(Από το βιβλίο του π.Δαμιανού Ζαφείρη "Η ΠΛΑΤΥΤΕΡΑ ΤΩΝ ΟΥΡΑΝΩΝ")
——————————————————————————–
[1] Ἰωάννης Δαμασκηνός, ΕΠΕ, 1, 23.
[2] Ἰωάννης Δαμασκηνός, Θεοτόκος, ἐκδ. Ἀποστολικῆς Διακονίας, σελ. 103.

 

πηγή 

Η ανηθικότητα των ηθικιστών

 

Ο ηθικισμός είναι το καρκίνωμα της ηθικής γενικότερα. Το «γράμμα» της ηθικολογίας νεκρώνει το «πνεύμα» της ζωής των ανθρώπων. Έτσι ο ηθικισμός σκοτώνει το ήθος, επειδή απολιθώνει τη ζωή. Γι' αυτό τελικά η ηθικολογία αναιρεί την ηθική. Άλλο είναι το ηθικό γενικότερα και εντελώς άλλο είναι το ηθικιστικό ή ηθικολογικό.

Δυστυχώς τέτοια φαινόμενα παρατηρούνται κυρίως μέσα στους κόλπους της Εκκλησίας, όπου οι άνθρωποι μπερδεύουν την χριστιανικη ζωή με την "ηθική" ζωή όπως την εννοούν οι ίδιοι. Άνθρωποι που θεωρούν τους εαυτούς τους χριστιανούς κινούνται μέσα στον χριστιανισμό ως θιασώτες του ήθους του Χριστού, χωρίς όμως να πλησιάζουν ούτε λίγο σ’ Αυτόν. Χωρίς να Τον γνωρίσουν ποτέ τους.

Ηθικιστές με βλέμματα έτοιμα να ελέγξουν τους υπόλοιπους, άνθρωποι με πλήρη την απουσία της ταπείνωσης και της αυτομεμψίας, ψάχνουν τα επόμενά τους «θύματα» ώστε να επιβεβαιώσουν πάνω στην καταδίκη των άλλων την δική τους αμόλυντη ηθική.

Η ηθική θεοποιείται. Το πώς θα ντυθείς παίζει μεγαλύτερο ρόλο από το αν μιλάς και λες «καλημέρα» στον συνάνθρωπό σου. Το πώς θα έχεις το μαλλί σου είναι σημαντικότερο από την συναίσθηση των αμαρτιών σου. Το πώς θα είναι η εξωτερική σου εμφάνιση καταντά σημαντικότερο από την εσωτερική σου κατάσταση. Γίνεται λόγος για «σεμνά» ρούχα και ελάχιστα για την προσευχή, την μετάνοια, την νήψη. Δίνεται προσοχή στους τρόπους, στην βιτρίνα των διαπροσωπικών σχέσεων χωρίς καθόλου βάθος και ουσία.

Η ηθικότητα των ηθικιστών είναι πολύ πιο ανήθικη από την ανηθικότητα των θεωρούμενων ανήθικων.

Τα «πρέπει» τα «μη» δίνουν και παίρνουν στις οικογένειες των ανθρώπων αυτών που έχουν θεοποιήσει την «έξωθεν καλή μαρτυρία», όχι για κανέναν άλλο λόγο, παρά διότι «τι θα πει ο κόσμος»;
Οι λόγοι περί αμαρτιών είναι έντονοι. Αμαρτίες παντού. Πράξεις που οδηγούν στην κόλαση. Ζωές καταδικάστηκαν από τον Θεό λόγο της αθέτησης κάποιων δικών τους απαραβίαστων ηθικών κανόνων όπως υποστηρίζουν και καλλιεργούν στους νεότερους.

Λόγος περί αρετών; Σχεδόν ανύπαρκτος. Οι αρετές γι’ αυτούς τους ανθρώπους φτάνουν μέχρι το μάκρος της φούστας τους (για τις γυναίκες) και το σιδερωμένο τους σακάκι (για τους άνδρες).
Η πίστη των ηθικιστών στον Θεό στηρίζεται κυρίως στον φόβο του θανάτου και όχι στην αγάπη για τον Θεό…και το να λες ότι πιστεύεις κάπου ή σε κάποιον επειδή φοβάσαι τα χειρότερα, είναι ανήθικο.

Τα παραλέω; Μπορεί. Πάντως ένα είναι σίγουρο ότι η ποιότητα των ανθρώπων- των χριστιανών- δεν φαίνεται από το αν είναι παρθένοι στο σώμα διότι στην ψυχή τους μπορεί να είναι πόρνοι. Δεν φαίνεται εάν στους τρόπους τους είναι ευγενικοί, διότι η καρδιά τους μπορεί να όζει εμπάθεια. Δεν φαίνεται από το αμακιγιάριστο πρόσωπο αλλά από τα δακρυσμένα μάτια που ζητούν έλεος και συγχώρεση.

Τα παραλέω; Μπορεί. Πάντως ένα είναι το σίγουρο ότι ο Θεός δεν έχει ηθική. Έχει αγάπη…μάλλον είναι η Αγάπη.
Χριστιανός δεν είναι κάποιος ο οποίος απλά διαβάζει την Αγία Γραφή και την ξέρει απ’ έξω κάνοντας με την πρώτη ευκαιρία επίδειξη γνώσεων στους άλλους, διότι και ο διάβολος την ξέρει απ’ έξω και ανακατωτά. Χριστιανός δεν είναι ο κομπλεξικός άνθρωπος με το έτερο φύλο. Χριστιανός δεν είναι ο άνθρωπος εκείνος ο οποίος κάνει ιεραποστολές σε μακρινές χώρες και δεν συγχωρεί τον αδελφό του για κάποιο λάθος του.

Χριστιανός είναι ο ερωτευμένος με τον Έναν και όχι ο ξενέρωτος που κόλλησε σε τύπους και σχήματα. Είναι το ανθισμένο τριαντάφυλλο που ποτίζεται και θρέφεται από την αγάπη και την ελευθερία που του προσφέρει ο Θεός του.

Χριστιανή είναι η «ανήθικη πόρνη» που έπλυνε τα πόδια του Κυρίου με μύρο και τα δάκρυα της μετανοίας της.

Χριστιανός είναι ο «ανήθικος ληστής» που λήστεψε τον παράδεισο πάνω στον σταυρό λέγοντας το «Μνήσθητί μου Κύριε…»

Χριστιανός είναι ο αμαρτωλός που ζει εν μετάνοια και ταπείνωση, κινούμενος μέσα στην ασφάλεια της υπακοής στον πνευματικό του πατέρα.Ο χριστιανός ζει μέσα στην Εκκλησία του Χριστού, ως μέλος του Σώματος του Χριστού. Ως μέλος που θέλει θεραπεία. Και βρίσκει θεραπεία όχι έξω απ' αυτό αλλά μέσα σ' αυτό. Με την συνεργία όλου του Σώματος, με την βοήθεια της Χάρης του Παρακλήτου η οποία «τά ασθενή θεραπεύει και τα ελλείποντα αναπληροί».

Η ηθική του χριστιανού είναι η ελευθερία της αγάπης και της συγχώρεσης και όχι η νόθα ηθική του ανήθικου ηθικισμού.

 πηγή

Αύγουστος ο μήνας της Παναγίας!

 

Ο Αύγουστος είναι ο μήνας της Παναγίας! Όσο κι αν περιλαμβάνει αυτός ο μήνας και μια μεγάλη δεσποτική εορτή -τη Μεταμόρφωση του Χριστού- ο Αύγουστος είναι ο κατ' εξοχήν θεομητορικός μήνας του χρόνου. Ακόμη πιο πολύ κι από τον Μάρτη, τον μήνα του Ευαγγελισμού. Γιατί δεν είναι μόνο η γιορτή, η Κοίμηση της Παναγίας στις 15 Αυγούστου, που χρωματίζει όλο τον μήνα. Είναι προπάντων ολόκληρο το πριν από την Κοίμηση δεκαπενθήμερο: Οι καθημερινές Παρακλήσεις στην εικόνα της Παναγίας με την κατάνυξη και τη συντριβή τους. Η νηστεία, η πιο φιλάνθρωπη όλου του χρόνου, μιας και δεν λείπουν τα παντοειδή φρούτα και λαχανικά. Τα μελτέμια που προϊδεάζουν για τον επερχόμενο χειμώνα και κάνουν πιο ποθητή τη μητρική αγκαλιά.  Κανένα πρόσωπο στην Εκκλησία δεν εγνώρισε τόσο μεγάλη χάρη απο τον Θεό. Αλλά και κανένα πρόσωπο δεν αφιερώθηκε τόσο νωρίς και τόσο ανεπιφύλακτα στου Θεού το θέλημα. Στο Ναό εισήλθε «ως τριετίζουσα δάμαλις», και στο μήνυμα του Ευαγγελισμού, το ανήκουστο, απάντησε: ιδού η δούλη Κυρίου, γένοιτό μοι κατά το ρήμα σου (Λουκ. 1,38). Γι' αυτό την εχαρίτωσε ο Θεός και την μακαρίζουν πάσαι αι γενεαί ως την Κεχαριτωμένη. Γι' αυτό και η Εκκλησία δεν αρκέσθηκε να την κηρύξει Αγία, και την ονόμασε Παναγία. Και επειδή δέχθηχε στη γαστέρα Της παν το πλήρωμα της Θεότητος σωματικώs, ήταν πολύ φυσικό να μη φθάνει ένας μόνο χαρακτηρισμός για να εκφράσει ολόκληρο το μυστήριο της Παναγίας.  Ας ευχηθούμε να μη στερηθεί κανείς πιστός και κανείς άνθρωπος τη σωτήρια πρεσβεία Της προς τον Υιό Της και Λόγο και Σωτήρα του κόσμου!

Καλό μήνα!